ΤΟ Κ.Κ.ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΩΝ ΕΚΑΤΟΜ. ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

Κατιούσα
Την ώρα που η κυβέρνηση Ερντογάν εκμεταλλεύεται το δράμα των εκατομμυρίων εγκλωβισμένων στα σύνορά της προσφύγων για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του στη Συρία και τη γενικότερη αντιπαράθεση του με την ΕΕ, οι Τούρκοι κομμουνιστές βρίσκονται στο πλευρό τους, με έμπρακτη αλληλεγγύη η οποία θα εκδηλωθεί ποικιλιοτρόπως το επόμενο διάστημα. 

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας, επισημαίνει ότι η ελληνική και τουρκική ευθύνη μοιράζονται την ευθύνη για την τραγικά κατάσταση των προσφύγων στα σύνορα, υπενθυμίζοντας ότι 3,7 εκ. Σύριοι ζουν σε άσχημες συνθήκες και καθεστώς εργασιακής εκμετάλλευσης.

Ολόκληρη η ανακοίνωση αναφέρει https://news.sol.org.tr/tkp-anti-refugee-stance-crime-against-humanity-176584:

Η αντιπροσφυγική στάση είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας!

Το προσφυγικό ζήτημα είναι ένα από τα προβλήματα που θέτει το καπιταλιστικό κοινωνικό σύστημα στην ανθρωπότητα την ιμπεριαλιστική εποχή.

Ο εξαναγκασμός ανθρώπων να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους είναι μια απόλυτη τραγωδία. Ωστόσο ο λαός της Τουρκίας ξέρει καλά τι σημαίνει ο αγώνας για το ψωμί σε ξένη χώρα.

Πίσω στη δεκαετία του ’60, οι ξεδιάντροπες αρχές της Τουρκίας και τα αφεντικά ξεπούλησαν τους φτωχούς μας εργάτες στα ιμπεριαλιστικά κέντρα ως φτηνή εργατική δύναμη, καθώς οι πολίτες μας, που μετακόμισαν από τα χωριά τους στη Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ενίσχυσαν την ιμπεριαλιστική οικονομία, αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους.

Δεν είναι καθόλου παράξενο αυτό που συνέβη στους ανθρώπους αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν μέσα σε πολέμους και περιφερειακές συγκρούσεις, με μια λέξη, σε αντιπαραθέσεις των ηγεμονικών τάξεων. Η ιστορία μας γράφτηκε βασισμένη στις αφηγήσεις των ανθρώπων που εξορίστηκαν σε διάφορες περιοχές κατά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όταν γίνονταν πόλεμοι και εισβολές ή όταν οι δυνάμεις έφευγαν από κατεχόμενα εδάφη. Είναι αδύνατον να ξεχάσουμε τι έζησαν οι άνθρωποι όταν αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν καθώς τα χωριά τους εκκενώθηκαν στην πρόσφατη ιστορία.

Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι στη χώρα μας ωθούνται ξανά στο να κατευθύνουν την οργή τους στους πρόσφυγες, ενώ η ίδια οργή θα έπρεπε να στρέφεται κατά των ιμπεριαλιστών, των τυρρανικών ηγεμονικών δυνάμεων και την τάξη των καπιταλιστών.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας καλεί το λαός μας να δει την αλήθεια και να παλέψει ενάντια στην ξενοφοβία, που είναι μια λάθος στάση υπό ανθρωπιστικό πρίσμα αλλά και με βάση την αντικειμενική πραγματικότητα.

Αφού έδιωξε εκατομμύρια ανθρώπους με την αιματηρή πολιτική της στη Συρία, οδηγώντας εκατομμύρια εξ αυτών να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, η κυβέρνηση του ΑΚΡ εκμεταλλεύεται τώρα τους πρόσφυγες και μετανάστες για να ξεπεράσει το πολιτικό τέλμα που βιώνει σήμερα. Το να πάρει το πάνω χέρι καλλιεργώντας μια ανθρωπιστική κρίση είναι μια απάνθρωπη και παράλογη πολιτική. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα στα ελληνοτουρκικά σύνορα.

Παράλληλα με αυτά τα αξιολύπητα και απάνθρωπα μέσα, είναι φανερό ότι προκαλούνται αντιπροσφυγικά αισθήματα. Αυτό είναι παραποίηση της αλήθειας.

Ύπουλες δυνάμεις βρίσκονται υπό τη νομική προστασία της κυβέρνησης καθώς πληρώνονται από τους φόρους του λαού μας με αντάλλαγμα να δουλεύουν ως “πράκτορες” του προκλητικού ρόλου της κυβέρνησης του ΑΚΡ στη Συρία. Σήμερα το προσφυγικό αφορά τους Σύριους, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν σε απάνθρωπες συνθήκες ως φτηνό εργατικό δυναμικό.

Καλούμε τους εργαζόμενους μας να ψάξουν για τον πραγματικό εχθρό όχι ανάμεσα στους θυματοποιημένους εργαζόμενους, αλλά σε αυτούς που οδήγησαν στην παρούσα κατάσταση.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας εκφράζει την αλληλεγγύη του στα εκατομμύρια Σύριων εργατών που έχουν καταφύγει στη χώρα μας.

Η μόνιμη και βασική λύση στο προσφυγικό ζήτημα είναι προφανής: Η προσφυγική κρίση πρέπει να λήξει, τα εμπόδια που αποτρέπουν τη Συρία να ορθοποδήσει στη βάση του δικού της πλούτου και ανθρώπινου δυναμικού πρέπει να αρθούν. Οι προβοκάτορες, οι θρησκευτικοί τρομοκράτες και οι κατοχικές δυνάμεις πρέπει να εγκαταλείψουν τη Συρία.

Η κυβέρνηση ΑΚΡ, που φέρνει αυτούς τους ανθρώπους στην Ευρώπη, τους όποιους είχε εξαπατήσει με το αφήγημα περί “ομόθρησκου” και η ελληνική κυβέρνηση που επιτίθεται στους πρόσφυγες με πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα, ακόμα και πραγματικές σφαίρες, μοιράζονται την ευθύνη αυτού του ανθρωπιστικού δράματος.

Οι πρόσφυγες πρέπει να βοηθηθούν να επιστρέψουν στη χώρα τους όταν η Σύρια επανέλθει ξανά. Μέχρι να μπορούν να γυρίσουν στη χώρα τους, θα συνεχίσουν να παλεύουν για να ζήσουν ως τμήμα της εργατικής μας τάξης. Είναι προς όφελος του λαού μας να δούμε αυτές τις αλήθειες και να δράσουμε με αλληλεγγύη προς τους Σύριους μετανάστες εργάτες, καθώς εξαναγκάζονται να δουλέψουν σε δύσκολες συνθήκες ως μια ανταγωνιστική εργατική δύναμη. Το αντίθετο δεν είναι μόνο ανέντιμο, αλλά και παράλογο.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας θα παρέμβει ενάντια σε αυτό το ανθρωπιστικό δράμα κατά μήκος των ελληνικών συνόρων με όποιον τρόπο μπορεί. Καλούμε τους εργαζόμενους να μας στηρίξουν καθώς οργανώνουμε αυτή τη βοήθεια και αλληλεγγύη.

Ο ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΝΑ ΤΟΥ -ΤΑ ΚΑΡΑΒΑΝΙΑ

                 Τα καραβάνια.

Ζωγράφος έστησε δουλειά, ανάμεσα στο Μάρτη,
τση φύσης το ζωντάνεμα, ζωγράφιζε ένα χάρτη.

Το θέμα που σκιτσάριζε, δεν είχε καμιά σχέση,
γύρω από θάλασσα, βουνό, και στου ουρανού τη μέση.

Μέτραγε.. τράβαγε γραμμές, οριοθετούσε Κράτη,
και δρόμους χιλιοπέραστους, που χάραξαν οι σκάρτοι.

Τα καραβάνια τση ντροπής, και των απελπισμένων,
μια προσφορά στον κόσμο μας, κάποιων διεστραμμένων.

Κάποιων που θέλουν θύματα, να βγουν τα σχέδια τσους,
φτώχεια, χαμένα όνειρα, μέχρι και τα παιδιά τσους.

Ο νους του φέρνει χρώματα, και το μολύβι τρέχει,
η απελπισία μάχεται, δεν νοιάζεται αν βρέχει.

Δεν νοιάζεται, δεν σκέφτεται, αν θα την βρει η βολίδα,
το βλέμμα ψάχνει επίμονα, που βρίσκεται η ελπίδα.

Ψάχνει το φως, ορίζοντες, γαλάζια μονοπάτια,
ψυχές που΄χουν απόγνωση, και την καρδιά κομμάτια.

Μιλάει στο σκίτσο η πινελιά, βαθύς ο υγρός ο τάφος,
προσεκτικός κι απόλυτος, ο έμπειρος ζωγράφος.

Προβάλει τα φαντάσματα, τα σκοτεινά και μαύρα,
και καραβάνια που περνούν, από φωτιά και λάβρα.

Προβάλει αποτυπώματα, από βρώμικα παιχνίδια,
που παίζουν για συμφέροντα, αδίστακτα μορφίδια.

Ψυχές εκμεταλλεύονται, τα ύπουλα τομάρια,
που στέλνουν για ενσωμάτωση, καρφιά απ΄τα συρτάρια.

Καρφιά που ανακατεύονται, η διάθεση να αλλάξει,
που φέρνουνε την έκρηξη, στον πόνο που έχουν φτιάξει.

Που γίνονται από πρόθεση, και απειλή στο τέλος,
στα καραβάνια προς το φως, δείχνει το κάθε βέλος.

Και ζωγραφίζει ακούραστα, ανάμεσα στο Μάρτη,
μακρυά από συρματόπλεγμα, που άλλοι κάνουν πάρτι.

Ποίος Θεός αμόλυντος, θα δώσει εκεί τη λύση,
και συμβουλές κατάλληλες, στο χέρι που έχει οπλίσει;

Τέλειωσε ο ζωγράφος μας, ακρήτσες συμπληρώνει,
τα τόσα συναισθήματα, που βγαίνουν καμαρώνει.!!!

Καστρινος καστρινος

Καστρινος καστρινος

Μου αρέσει!

Τέλειο!

Χαχα

Ουάου!

Λυπάμαι...

Έλεος!

Oι «ΣΥΜΜΑΧΟΙ» k Οι «ΕΤΑΙΡΟΙ» 24 Χρόνια Μετά τα Ίμια.Το Χρονικό Απ’ τον Ν.Μπογιόπουλο !!!

Η «επέτειος» των Ιμίων «γιορτάστηκε» από τους αμερικανοτσολιάδες με μια νέα συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις. Ο τέλειος συμβολισμός...

Ίμια: 24 χρόνια… «Ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»!

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

   Ήταν 30 προς 31 Γενάρη 1996. Το βράδυ των Ιμίων. 

   Η άθλια καπηλεία καλά κρατεί. Και η υποκρισία, επίσης.

   Στην πλευρά της καπηλείας, στην κορυφή των πατριδοκάπηλων, βρίσκονται τα χιτλεροειδή της «Χρυσής Αυγής» και κάθε λογής ακροδεξιό κατακάθι. Που λερώνουν τη μνήμη των τριών παλικαριών που χάθηκαν εκείνο το βράδυ (του υποπλοίαρχου Χριστόδουλου Καραθανάση, του υποπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψού). 

Που σπεκουλάρουν πάνω στη θυσία τους και αναζητούν στη μνήμη τους ερείσματα για τον φασιστικό και εθνικιστικό οχετό τους. Οι -κατά δήλωσή τους- σπορά των ηττημένων του ’45. Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι των ναζί. Αυτοί που κουβαλάνε τατουάζ με τα εμβλήματα των κατακτητών που ρήμαξαν την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ ακρη. Οι απόγονοι των δοσίλογων. Να παριστάνουν τους «πατριώτες». Και να μιλάνε για προστασία των Ιμίων και των συνόρων. Αυτοί που συνεχίζουν το έργο των προπατόρων τους. Εκείνων που ξεπούλησαν την Ελλάδα ολάκερη. Αυτοί είναι που πιάνουν στο στόμα του τα τρία παιδιά. Ύβρις.

   Στην άλλη πλευρά οι υποκριτές. Είναι αυτοί που συνεχίζουν να κινούνται απαρέγκλιτα στις ίδιες εκείνες πολιτικές ράγες που σημαδεύτηκαν από τα γεγονότα της 31 Γενάρη του 1996.

Εξηγούμαστε:

α) Στα Ίμια, το 1996, και ενώ ετίθετο με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο το καθεστώς των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, η ελληνική πολιτική ηγεσία εκστόμισε δια του πρωθυπουργού Σημίτη εκείνο το απίθανο «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»…

β) Στη Μαδρίτη, ένα χρόνο αργότερα, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα υπέγραψε μια συμφωνία στην οποία αναγνωρίζονται «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ήταν εκεί που η ελληνική πολιτική ηγεσία είπε, ουσιαστικά, «ευχαριστούμε το ΝΑΤΟ»…

γ) Στο Ελσίνκι, το 1999, η Ελλάδα έβαλε την υπογραφή της κάτω από ένα κείμενο που – κατά παρέκκλιση της θέσης ότι η μόνη διαφορά μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας – κάνει λόγο για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ήταν εκεί που η ελληνική πολιτική ηγεσία είπε το «ευχαριστούμε την ΕΕ»…

Ρωτάμε: Τι από όλα αυτά έχει αλλάξει έκτοτε; Ποιο από αυτά τα «ευχαριστώ» που ειπώθηκαν στο φόντο των Ιμίων ανακλήθηκε ή αναιρέθηκε ποτέ στην πράξη;

• Η ΝΔ και ο κ.Σαμαράς, που είχε υπουργό Εξωτερικών τον κ.Βενιζέλο,  συγκυβερνούσε, ναι ή όχι, με το κόμμα του οποίου ο πρώην αρχηγός, για να δικαιολογήσει την πολιτική του στα Ελληνοτουρκικά, δήλωνε: «Θα μου φαινόταν περίεργο να πετάξει μια σοβαρή χώρα μια ολόκληρη πολιτική στον κάλαθο των αχρήστων, δηλαδή να την υποβαθμίσει, για κάποιες βραχονησίδες»! (σσ: Γ. Παπανδρέου, «Τα Νέα»,  23/10/2000)…  Ρωτάμε: Αυτό ήταν κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»; Ναι ή όχι;

• Ο κ.Γιώργος Παπανδρέου, τέσσερα χρόνια μετά από τα Ίμια δήλωνε ως υπουργός Εξωτερικών (συνέντευξη στους «Ουάσιγκτον Τάιμς», 10/12/2000):  «Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ συμμερίζονται κοινές αρχές, κοινούς στόχους ,όπως δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, περιφερειακή σταθερότητα». Ρωτάμε: Αυτό ήταν κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»; Ναι ή όχι;
• Η κυρία Μπακογιάννη της ΝΔ, δέκα χρόνια μετά από τα Ίμια (25/04/2006) δήλωνε ως υπουργός Εξωτερικών για τις σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ: «(…)η μακρά ιστορία και η δυνατή φιλία που συνδέει τις δύο δημοκρατίες μας στηρίζεται σε κοινές αρχές και αξίες,σε κοινούς αγώνες,αλλά και στη συμμετοχή μας στη μεγάλη κοινότητα κρατών του ΝΑΤΟ. Οι στόχοι μας σε μεγάλο βαθμό συμπίπτουν(…)». Ρωτάμε: Αυτό ήταν κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ»; Ναι ή όχι;
• Ο κ.Σαμαράς, ως πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ, δεκαεφτά χρόνια μετά από τα Ίμια, δήλωνε στη συνάντησή του με τον Ομπάμα (8/8/2013) στον Λευκό Οίκο:«Κατ’ αρχήν, θέλω να πω ότι οι δύο λαοί μας και οι δύο χώρες μας είναι περισσότερο από σύμμαχοι.Όχι μόνο πάλεψαν ο ένας δίπλα στον άλλο σε όλη την ιστορία, πάντα για μια ευγενή αιτία,αλλά λάτρεψαν και υποστήριξαν τις ίδιες αξίες, όπως την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία». Ρωτάμε: Αυτό ήταν κάτι σαν επανάληψη του«ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»; Ναι ή όχι;

      Ας έρθουμε στον κύριο Τσίπρα.

α) Υποδεχόμενος τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο στην Αθήνα ο κ.Τσίπρας τον προσφώνησε λέγοντας ότι με τον Ομπάμα «άλλαξε η εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών σε ολόκληρο τον κόσμο» (μάλλον δεν ρώτησε ο κ.Τσίπρας πως φαντάζει η εικόνα των ΗΠΑ  στα μάτια των βομβαρδισμένων – επί Ομπάμα – παιδιών της Συρίας, της Λιβύης και όλης της Μέσης Ανατολής ή στα μάτια των λαών σε 130 χώρες του πλανήτη όπου οι ΗΠΑ διατηρούν και επί Ομπάμα στρατιωτικές επιχειρησιακές δυνάμεις).

β) Ακούστηκε ο κ.Τσίπρας να εξυμνεί τις αξίες της δημοκρατίας και της ελευθερίας και να καταλήγει λέγοντας ότι «η Ελλάδα υποδέχεται έναν Αμερικανό Πρόεδρο που καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του υπερασπίστηκε με σθένος τις αξίες αυτές» (σσ: αυτός είναι ο λόγος, η… χρηματοδότηση των αξιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που επί Ομπάμα οι ΗΠΑ δαπάνησαν 900 δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα από όσα δαπάνησαν επί Μπους σε πολέμους και για την δημιουργία Φρανκενστάιν τύπου ISIS).

γ) Ακούστηκε, από έναν πρωθυπουργό που θα έδιωχνε το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα, να δηλώνει: «Στο πλαίσιο αυτό, υπογραμμίσαμε τη σημασία που έχει (…) η συνέχιση της επιχείρησης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο». 

δ) Ο κ.Τσίπρας (ο και… «αριστερός») είναι το ίδιο πρόσωπο που προσήλθε στον Λευκό Οίκο για να εξυμνήσει  τον «αγγελικό» Τραμπ που μοιάζει διαβολικός αλλά που «ότι κάνει είναι για το καλό». 

ε) Ο κύριος Τσίπρας είναι το ίδιο πρόσωπο που ως πρωθυπουργός συνέταξε (αλλά ως αντιπολίτευση… δεν ψήφισε) την νέα συμφωνία για την αναβάθμιση και επέκταση της συμφωνίας για την δράση των στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ στην Ελλάδα στο πλαίσιο της πολιτικής που εξυμνήθηκε από τον Πάιατ και ως μετατροπή της χώρας σε “γεωστρατηγικό μεντεσέ” των ΗΠΑ.  Αυτός είναι ο κύριος Τσίπρας, το πρόσωπο που ηγήθηκε μιας κυβέρνησης  που για την ιταμότητα της αμερικανοφροσύνης της δεν έχει παρά να διαβάσει κανείς την έκθεση του ίδιου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (imerodromos.gr/ekthesi-steit-dipartment-gia-tin-ellada-sok-aristeris-kataischynis-kai-amerikanofrosynis/)

Μητσοτάκης: “Ευχαριστούμε” από… Ιραν μέχρι στενά του Ορμούζ!

    Οσο για τον κύριο Μητσοτάκη, τον πρώτο ηγέτη που τάχθηκε υπέρ της δολοφονίας του Ιρανού στρατηγού στο Ιρακ, τον πρωθυπουργό που στέλνει ελληνικούς Πάτριοτ για να ενισχυθεί η αεράμυνα της… Σαουδικής Αραβίας, τον διαθέσιμο να στείλει στρατιωτικές ελληνικές δυνάμεις από τα στενά του Ορμούζ μέχρι τη Λιβύη, μετά τον ρόλο γλάστρας που εξασφάλισε δίπλα στον Τραμπ στον Λευκό Οίκο,  δεν χρειάζονται πολλά λόγια.

    Φρόντισε να “γιορτάσει” την επέτειο των Ιμίων με τον πλέον συμβολικό τρόπο που αρμόζει τους “ευχαριστούμε τις ΗΠΑ”: 

Μόλις χτες, και ενώ οι ΗΠΑ την ώρα της εντεινόμενης τουρκικής προκλητικότητας μιλούν για “θαλάσσιες διεκδικήσεις” της… Ελλάδας (!) και καλούν τις δυο χώρες να λύσουν τις… “διαφορές” τους “συμμαχικά” και “αγαπημένα”, ψήφισε στη Βουλή την συμφωνία με τους Αμερικάνους για την μετατροπή όλης της Ελλάδας σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση και σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο (imerodromos.gr/giortinos-mponamas-stis-ipa-to-nomoschedio-gia-tis-vaseis/) 

    Ρωτάμε: Αυτά είναι κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»; Ναι ή όχι;

   Μόνο όποιος δεν θέλει να το δει «δεν το βλέπει»: 

Η πολιτική του «ευχαριστούμε» αποτελεί την μόνιμη πυξίδα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Αυτή είναι η αλήθεια, που φυσικά δεν βρίσκει θέση στους «πάγκους» των πατριδέμπορων της μαύρης επετείου.

   Πρόκειται για μια πολιτική που κάθε άλλο παρά «κατευνάζει» την τουρκική συμπεριφορά και συνεπάγεται μια διαρκή απειλή για τον ελληνικό λαό.

   Ο ελληνικός λαός δεν έχει να χωρίσει τίποτα με τον τούρκικο λαό. 

Και ο ένας λαός και ο άλλος αποτελούν το άθυρμα σε παιχνίδια συμφερόντων των αστικών τάξεων των δυο χωρών που ανταγωνίζονται μεταξύ τους με τακτικές που είτε έχουν ως έμβλημα τον «τσαμπουκά» είτε το πόσο «ευχάριστες» θα είναι απέναντι σε «συμμάχους» και «εταίρους», εγκυμονούν το ίδιο επικίνδυνο αποτέλεσμα.     

  Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά από τα Ίμια (μόνο όποιος δεν θέλει να το δει «δεν το βλέπει»), την ώρα που

• η πατρίδα προσφέρεται σε ρόλο «γεωστρατηγικού μεντεσέ» και οι ταγοί της δηλώνουν “προβλέψιμα” βαποράκια του ιμπεριαλισμού,
• με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις συμφωνίες των Πρεσπών και των αμερικανικών βάσεων λειτουργεί σαν τσολιαδάκι του ευρωατλαντισμού,
• οι πολυεθνικές του πετρελαίου και της ενέργειας στρώνουν τους νέους δρόμους του αίματος αλλά βαφτίζονται “οικονομικοί σύμμαχοι”,
• η Τουρκία απειλεί και προκαλεί,

    οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σφυρίζουν αδιάφορα απέναντι στην Ελλάδα.

    Οι καλοί μας «σύμμαχοι» 

συμπεριφέρονται ωσάν να μην έχουν ακόμα… καταλήξει σε ποιόν ανήκουν τα Ίμια ή σαν η συνθήκη της Λωζάνης (που την έχουν κάνει κουρελόχαρτο στην περίπτωση της Συρίας) να μην αποτελεί τμήμα του Διεθνούς Δικαίου. Όσο για τους καλούς μας «εταίρους», αυτούς της ευρωοικογενείας στην οποία ανήκει η κατεχόμενη και η βαλλόμενη πλέον και στην ΑΟΖ της Κύπρος, παζαρεύουν από την ένταξη της Τουρκίας στις δομές της μέχρι το προσφυγικό.

     Αυτοί είναι οι «σύμμαχοι» που εξυμνούνται. 

Αυτοί είναι οι «εταίροι» που επαινούνται. 

Που εισπράττουν «ευχαριστώ» – 24 χρόνια μετά τα Ιμια – και από τους  υποκριτές και από τους κάπηλους. 

 Αλίευση απ τον ημεροδρόμο Παρουσίαση: Viva La Revolucion

ΦΙΛΕ ΣΥΡΙΖΑίΕ ΠΩΣ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΟΔΟΠΑΤΟΥΝ ΤΗΝ -πάλαι ποτέ- ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ;;

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ -και οι Συριζαίοι- για τη Συμφωνία για τις Βάσεις;

Τι να λέει; 

Καταρχήν είναι που εκείνοι την έφτιαξαν αυτή τη συμφωνία. Άρα καμαρώνουν και… νοιώθουν ότι δικαιώνονται. 

Την έφτιαξαν τότε που περιόδευε ο Πάιατ και έβαζε το Στεφανοβίκειο, τη Λάρισα, τον Αστακό, τη Σούδα, την Κάρπαθο, την Αλεξανδρούπολη, το Καστέλι, την Κάλυμνο, τη Σύρο, το Άκτιο, τον Άραξο, την Ανδραβίδα στο «κτηματολόγιο» της πρεσβείας των ΗΠΑ. Ποιος ετοίμασε το… «Ε9» που χρησιμοποιεί σήμερα η κυβέρνηση των ΗΠΑ κι η κυβέρνηση Μητσοτάκη;

Όπως καμαρώνουν άλλωστε και για το ομόφωνο των αστικών δυνάμεων τρίτο μνημόνιο της πρώτης φοράς «αριστερά» (βάλτε όσο περισσότερα εισαγωγικά θέλετε), 

τη συμφωνία των Πρεσπών που την εφαρμόζει τώρα η ΝΔ, 

τις συμφωνίες για το μεταναστευτικό που βοηθούν τη δεξιά να σπέρνει εθνικισμό και μίσος,

 την αμυντική συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ που κοκορευόταν ότι την έφτιαξε ο Καμμένος.

Αν ρωτήσεις κάποιους ψηφοφόρους τους ή και χαμηλόβαθμα στελέχη, όταν δεν είναι μπροστά η τηλεόραση ή κάποιο ακροατήριο, τι λένε τώρα για τη συμφωνία για τις βάσεις θα σου πουν ούτε λίγο ούτε πολύ

1. Καλά έκανε και την άρχισε. Είναι αναγκαία.

2. Υπάρχει η απειλή των Τούρκων και η παρουσία των Αμερικάνων μας προστατεύει.

3. Οι Αμερικάνοι κάνουν τη δουλειά τους κι έχουν τα συμφέροντά τους. Κι εμείς πλασαριζόμαστε στο στρατόπεδό τους, όπου έτσι κι αλλιώς ανήκουμε, θέλουμε δεν θέλουμε.

4. Αν δεν τα κάνουμε αυτά μας τρώει ο λύκος.

5. Δεν υπάρχει εναλλακτική. Εσείς τι προτείνετε;

6. Αλλά ο Μητσοτάκης δεν την προωθεί καλά όπως ο Τσίπρας.

Όλα αυτά στην ουσία τους. Με τη μια ή την άλλη διατύπωση. Δοκιμάστε το. Κι αν βρείτε κι άλλο επιχείρημα, εδώ είμαστε. 

Για το αίτημα π.χ. «να φύγουν οι βάσεις», έστω και… στη δευτέρα παρουσία, ούτε λόγος. Τώρα πια αυτό το σύνθημα δεν περιέχεται ούτε στην προπαγάνδα τους (όπως έκανε π.χ. ο Ανδρέας που… έδιωχνε δημόσια τις βάσεις, την ώρα που υπέγραφε τη συμφωνία για την παραμονή τους).

Δεν έχω σκοπό να απαντήσω στα «ερωτήματα» αυτά. Μπορείτε άλλωστε να ανατρέξετε εύκολα στα αρχεία όλων των παλιότερων εφημερίδων να δείτε πώς απαντούσαν στα επιχειρήματα αυτά της υποτέλειας και της μοιρολατρίας, ο Άρης και ο ΕΛΑΣ, ο Ηλιού κι η προδικτατορική ΕΔΑ, ο Τσε κι ο Κάστρο, ο Φλωράκης ή η Παπαρήγα και το ΚΚΕ, σε διάφορες παρόμοιες περιπτώσεις.

Γιατί ακριβώς αυτό συμβαίνει. 

Όλα αυτά τα επιχειρήματα είναι που λένε χρόνια όλοι οι «ανήκομεν εις την δύσιν».

 Από το Γεώργιο Παπανδρέου παππού, μέχρι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ευάγγελο Αβέρωφ. 

Από όλες τις μετεμφυλιακές κυβερνήσεις, μέχρι το Σημίτη και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. 

Κι από τον αείμνηστο «εθνάρχη» Ελευθέριο Βενιζέλο, μέχρι το σύγχρονο «εθνάρχη» (συ είπας) Αλέξιο Τσίπρα ή τον Κυριάκο. Γιατί ακριβώς ίδια είναι τα αποτελέσματα αυτών των επιχειρημάτων, αυτής της λογικής, αυτής της πουτανιάρικης νοοτροπίας και εθελούσιας υποταγής στο μεγάλο νταβατζή.

Πώς το αντέχεις αυτό ρε φίλε ΣΥΡΙΖΑΙΕ; 

Πες μου, αν δε συμφωνείς, ένα (αριθμός: 1) μόνο επιχείρημά σας σχετικό με τις αμυντικές συμφωνίες και τις συμφωνίες για τις βάσεις που δεν το έχει πει πρώτος ένας δεξιός πρωθυπουργός ή υπουργός (από αυτούς που «ο λαός δε ξεχνά τι σημαίνει» η λογική του κι ο ίδιος, δηλαδή η επάρατος δεξιά).

Πως το αντέχεις ρε φίλε; 

Πως μπορείς να βλέπεις την αφίσα μας για το συλλαλητήριο ενάντια στις βάσεις και να μη χτυπά η κρυμμένη μικρή κι αθώα αριστεροσύνη της λογικής και της καρδιάς σου;

Πώς αντέχεις να επιβεβαιώνεις κάθε μέρα τον μεγαλοεπιχειρηματία Ανιέλι, 

ότι αν δεν είχε προηγηθεί η «χρήσιμη αριστερά» να κάνει τα σχέδια, δε θα μπορούσε σήμερα ο Μητσοτάκης κι ο συρφετός του να πάρουν την εργολαβία της συμφωνίας για δημιουργία νέων βάσεων και επέκταση των παλιών;

Πως νοιώθεις να ξέρεις ότι το σύστημα επέλεξε τότε τον Τσίπρα, 

όχι μόνο για να διώξει εσένα από τον δρόμο και να σε κλείσει σπίτι σου, 

αλλά και να σε κάνει να υπερασπίζεσαι την πολιτική των Αμερικάνων και της δεξιάς σαν τουλάχιστον ή απλώς «ρεαλισμό» ή στη χειρότερη περίπτωση «σοφή και μοντέρνα αριστερή πολιτική»;

Άλλες συνθήκες ίσως πεις; 

Φυσικά. 

Πάντα είναι «άλλες οι συνθήκες». 

Και πάντα θάναι όχι μόνο «άλλες» αλλά και συνεχώς χειρότερες αν υποχωρούμε πάντα στις συνθήκες και στις δυσκολίες. Ίδια είναι (και πρέπει να είναι) μόνο η αξία της ισότητας, της ανεξαρτησίας και του αγώνα. 

Η λογική «αν δεν τους κάτσουμε, τότε αυτοί θα μας πηδήξουν», μοιάζει σα να λες «Αριστερός θα είμαι μόνο όταν μου το επιτρέπει ή το ανέχεται ο εχθρός». 

Τότε όμως που κάνεις όλα τα χατίρια του εχθρού και προλαβαίνεις τις επιθυμίες του, όχι μόνο δεν καταγράφεσαι στις συνειδήσεις (ακόμα και στη δική σου) σαν αριστερός (ούτε καν σαν αριστερούλης), αλλά καταγράφεσαι σαν Δεξιός, από αυτούς που ο λαός δεν ξεχνά τα έργα και τις ημέρες τους.

«Δεν είναι έτσι» θα πεις. «Ο Τσίπρας δε θα ψηφίσει τη συμφωνία». 

Το άκουσα κι εγώ.

 Γιατί όμως δικέ μου; 

Το είπε για να μπορείς εσύ να βρεις ένα «ναι μεν αλλά». 

Είπε όμως γιατί θα ψηφίσει «όχι» ή «παρών»; Ναι. Είπε κάτι για το Μητσοτάκη που είναι ανίκανος σε σχέση μ’ εκείνον, κάτι για τη Μέση Ανατολή και κυρίως διαφωνεί για τα ανταλλάγματα που δίνουν οι ΗΠΑ. 

Σα να λέει «Πουλήσου πιο ακριβά. Εγώ ήμουν πιο ακριβή πόρνη του Τραμπ». 

Η συμφωνία για τις βάσεις όμως είναι η βάση της συζήτησης και της υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης («σου κάθομαι, αλλά μη με πονέσεις πολύ») !

Για την εξάρτηση; 

Για την ακόμα πιο βαθιά εμπλοκή στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ;

 Για τη στοχοποίηση της χώρας από τους «εχθρούς» των «φίλων» μας;

 Για τις αρχές της ειρήνης και της φιλίας μ’ όλους τους λαούς; 

Για τη δημιουργία διαρκώς νέων εστιών έντασης και νέων μεταναστευτικών ροών; 

Αυτά είναι… «ξύλινη γλώσσα».

«Αυτά είναι λόγια» θα μου πεις… 

Κι ότι η πραγματική ζωή είναι πάντα κάτι άλλο κάπου αλλού (που μόνο εσύ το ξέρεις).

Άκου φίλε. 

Η πραγματική ζωή είναι αυτό που ζούμε. 

Και κάθε μέρα από τότε που γεννήθηκες σου βάζει ένα δίλημμα: 

Αντίσταση κι ανατροπή ή ενσωμάτωση και στοίχιση με τα στρατεύματα του ιμπεριαλισμού; Αριστερός λέγεσαι αν διαλέγεις το πρώτο πάντα και παντού. Από τότε που ήσουν μικρός στην ηλικία της ψυχής σου, μέχρι τώρα που είσαι γέρος στη ψυχή και δε σε νοιάζει το μέλλον του κόσμου.

Υ.Γ. Μόνο εσείς οι άλλοι, μη ρωτήσετε γιατί δεν έρχονται οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ στη διαδήλωση. 

ή γιατί δεν κάνουν κάποια δική τους διαδήλωση. 

Θα ήσασταν αδιάβαστοι αν ρωτούσατε. 

Γιατί απλώς τώρα είναι πια πρώην αριστεροί μεταλλαγμένοι σε τελείως δεξιούς που δεν είναι στη λογική τους πια η διαδήλωση. 

Είναι μόνο η διαπραγμάτευση του φωτισμένου ηγέτη μέχρι να βγάλει έρπη από τις υποχωρήσεις. 

«Δε γινόταν αλλιώς» άλλωστε. Του το είπε κι ο Καραμανλής όταν τον πήρε τηλέφωνο.

Μάνος Δούκας

Αλίευση - Παρουσίαση Κειμένου Viva La Revolucion