Επιστολές του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ προς την ΚΕ του ΑΚΕΛ

Πέμπτη 10/11/2016 - 13:45 

Το ΚΚΕ δίνει στη δημοσιότητα τις επιστολές που απέστειλε προς την ΚΕ του ΑΚΕΛ, σχετικά με τις εκτιμήσεις και τη θέση του ΚΚΕ για το Κυπριακό, την πρώτη στις 19 Οκτώβρη 2016 και τη δεύτερη, επιστολή-απάντηση, στις 9 Νοέμβρη 2016.

Εδώ η της 9 Νοέμβρη 2016:

Προς την ΚΕ του ΑΚΕΛ 

Αγαπητοί σύντροφοι, 

Λάβαμε την επιστολή σας με ημερομηνία 4 Νοέμβρη 2016 και θεωρούμε απαραίτητο να θέσουμε υπόψη σας τα ακόλουθα ζητήματα.

 Την ώρα που επιχειρείται να κλείσει το Κυπριακό με διχοτομική λύση, όπως δείχνει η πορεία των συνομιλιών των κ.κ Αναστασιάδη – Ακιντζί, 
θα λέγαμε ότι η βαθύτερη μελέτη και η αξιοποίηση των θέσεων του ΚΚΕ από το ΑΚΕΛ, άλλα κυπριακά και ελληνικά κόμματα μπορεί να συμβάλλει, έστω αυτή τη στιγμή, στην παρεμπόδιση και αντιμετώπιση αρνητικών εξελίξεων, ταυτόχρονα με την ισχυροποίηση της πάλης για δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό πρόβλημα.

 Οι θέσεις του ΚΚΕ θέτουν βασικά στοιχεία των εξελίξεων στην περιοχή, ενημερώνοντας τους λαούς της Κύπρου και της Ελλάδας ότι προωθείται ένα νέο σχέδιο Ανάν το οποίο οδηγεί στη νομιμοποίηση των αποτελεσμάτων της τουρκικής εισβολής – κατοχής. 

Σας υπενθυμίζουμε ότι και το 2004, ήταν η σθεναρή στάση του ΚΚΕ που, ανέλαβε πρωτοβουλία, συμβάλλοντας στην αποκάλυψη και τελική απόρριψη του σχεδίου Ανάν από τον ίδιο τον κυπριακό λαό, στο σχετικό δημοψήφισμα. 

Ο κίνδυνος της νομιμοποίησης και οριστικοποίησης της διχοτόμησης της Κύπρου είναι το κρίσιμο ζήτημα. 

Αυτό στην ουσία υιοθετείται στην κοινή ανακοίνωση Αναστασιάδη –Έρογλου της 11ης Φλεβάρη 2014 που είναι η βάση των συνομιλιών. 

Αναφέρεται συγκεκριμένα στα δύο Συνιστώντα Κράτη τα οποία θα έχουν τα δικά τους σύνορα, το δικό τους σύνταγμα, τις δικές τους κυβερνήσεις, κοινοβούλια, ύμνους, τις δικές τους ξεχωριστές πολιτικές για την Παιδεία, την Υγεία, την πρόνοια κ.α.,

 που είναι παράγοντες διαίρεσης,

 διάσπασης του εργαζόμενου κυπριακού λαού,

 διατήρησης ή εισαγωγής νέων οικονομικοκοινωνικών διακρίσεων στους όρους ζωής, παράγοντες ανταγωνισμού και όχι ενότητας τουρκοκυπρίων και ελληνοκυπρίων εργαζομένων.

 Αυτή η προοπτική βάζει τη σφραγίδα της στην προωθούμενη λύση και ακυρώνει την επανένωση του νησιού. 

Στη βάση αυτή θεωρούμε τουλάχιστον άστοχη και εκτός τόπου και χρόνου, την αναφορά σας στα παραδείγματα των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Ελβετίας ως παραδείγματα ομόσπονδων κρατικών οντοτήτων που μπορούν να αιτιολογήσουν την υποστήριξη ενός Ομοσπονδιακού κράτους στην Κύπρο. 

Πολύ περισσότερο που σε καμία από τις πάρα πάνω περιπτώσεις δεν υπήρχε πρόβλημα εισβολής–κατοχής. 

Τα παραδείγματα αυτά δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τις συνθήκες και την πορεία δημιουργίας του κυπριακού προβλήματος που έχει τη δική του δραματική ιστορία, γεγονός που μπορείτε να δεχτείτε ξεκάθαρα, αντιμετωπίζοντας με μεγαλύτερη ψυχραιμία την αντικειμενική αυτή πραγματικότητα. 

 Στην πράξη, η πολύχρονη ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Κύπρο, η δράση εθνικιστικών δυνάμεων, το χουντικό πραξικόπημα με ευθύνη και της ελληνικής χούντας των συνταγματαρχών και την καθοδήγηση των ΗΠΑ, όπως και η τουρκική εισβολή – κατοχή διαμόρφωσαν το έδαφος για τις αρνητικές εξελίξεις.

Αυτά επισπεύτηκαν στη συνέχεια με την αξιοποίηση των τετελεσμένων που προκάλεσε η δημιουργία του ψευδοκράτους, της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου», το 1983, το οποίο επιχειρείται να αποτελέσει σήμερα τη βάση του τουρκοκυπριακού «συνιστώντος κράτους».

 Η πείρα της διαιώνισης του κυπριακού προβλήματος 42 χρόνια μετά την εισβολή είναι στοιχείο που επιβάλλεται να προβληματίσει περισσότερο για τη μη κινητοποίηση του λαϊκού παράγοντα και την αναμονή λύσης από «τα πάνω», από ισχυρά καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικές ενώσεις (ΝΑΤΟ-Ε.Ε) που έχουν ευθύνη για τη δημιουργία και τη διαιώνιση του προβλήματος.

 Ο συμβιβασμός που είχε γίνει, 

ο «επώδυνος συμβιβασμός», για τον οποίο μίλησαν τόσο το ΑΚΕΛ, 

όσο και άλλα κόμματα στην Κύπρο και την Ελλάδα που οδήγησε στη θέση για τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, που ήταν κυρίως θέση της αστικής τάξης της Τουρκίας και του τουρκοκυπριακού "κράτους" διαχρονικά, έφτασε να θεωρείται θέσφατο, θέση αρχής. 

Και μάλιστα, όχι μόνο αυτό, αλλά να εξελίσσεται, στην ουσία, σε διχοτομική λύση, σε δύο συνιστώντα κράτη. 

Στην πράξη δεν πρόκειται για ομοσπονδία όπως προβάλλεται προς τους κύπριους εργαζόμενους, αλλά για μία συνομοσπονδία δύο κρατών τα οποία επαναλαμβάνουμε θα έχουν το δικό τους κρατικό μηχανισμό, τα δικά τους όργανα, τη δική τους δηλαδή κυριαρχία, εσωτερική και εξωτερική πολιτική, ακυρώνοντας τις αρχές για μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα.

 Για τους λόγους αυτούς το ΚΚΕ μελετώντας τις εξελίξεις και ιδιαίτερα τις οδυνηρές θέσεις του σχεδίου Ανάν, 

το περιεχόμενο της κοινής ανακοίνωσης Αναστασιάδη – Έρογλου του 2014 

για τα δύο συνιστώντα κράτη και τα θέματα που τέθηκαν κατά τη διάρκεια των πρόσφατων διαπραγματεύσεων 

αποφάσισε να μιλήσει ανοιχτά, δημόσια, να σας εξηγήσει τώρα, πριν είναι πολύ αργά, την θέση του για τη δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία την οποία και το ίδιο είχε υιοθετήσει, ως συμβιβασμό, εκδηλώνοντας έτσι και τη στήριξη του στο ΑΚΕΛ, και την οποία προσδιορίζει στις σημερινές συνθήκες μετά από βαθιά και εξονυχιστική μελέτη των εξελίξεων που συλλογικά συζήτησε η ΚΕ μας. 

Συγκεκριμένα, το κόμμα μας, επιμένει ότι:

 Το κυπριακό πρόβλημα είναι διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής του Βορείου τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία 

που φέρει τη σφραγίδα της επέμβασης του ΝΑΤΟ 

και των γενικότερων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή. 

Ότι απαιτείται η αποχώρηση των κατοχικών και των άλλων ξένων στρατιωτικών δυνάμεων, το κλείσιμο των βρετανικών βάσεων. 

Υπερασπίζεται τις αρχές για μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα, τοποθετείται συγκεκριμένα στο πρόβλημα των προσφύγων και των εποίκων. 

Οι αρχές αυτές αποτελούν το περιεχόμενο των θέσεων του ΚΚΕ για Κύπρο Ενιαία Ανεξάρτητη, 

που σημαίνει Ενιαία Κρατική Συγκρότηση, για ένα και όχι δύο κράτη, 

χωρίς εγγυητές και προστάτες 

που προβλέπει δικαίωμα στην ελεύθερη διακίνηση, εγκατάσταση και διαμονή εργατικών – λαϊκών οικογενειών σε όλες τις περιοχές του νησιού, 

χωρίς όρους και δεσμεύσεις, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για Τουρκοκύπριους, Ελληνοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους ή Λατίνους. 

  Εξασφάλιση των εργασιακών, ασφαλιστικών, κοινωνικών δικαιωμάτων χωρίς διακρίσεις, σεβασμό στο δικαίωμα να μιλούν τη γλώσσα τους, να μορφώνονται τα παιδιά τους, σεβασμό στις θρησκευτικές επιλογές και πολιτιστικές παραδόσεις. 

Αυτή η πρόταση αντιπαλεύει πραγματικά τον Εθνικισμό, σέβεται (στην πράξη) τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, Ελληνοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμένιων και Λατίνων, 

στηρίζεται στο ταξικό συμφέρον της εργατικής τάξης της Κύπρου και ενισχύει την κοινή πάλη του εργαζόμενου λαού, σε αντίθεση με τη «διζωνικότητα» και τη «γκετοποίηση» 

που περιέχεται στη λύση που προωθείται 

από την κυπριακή κυβέρνηση, με τη συνευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης, των ΗΠΑ, της Ε.Ε. 

Στην Κύπρο, κατά τη διάρκεια της διαχείρισης της αστικής εξουσίας έχουν γίνει και γίνονται πολύμορφες συμμαχίες μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων της Κύπρου, 

με τη συμμετοχή και του κόμματος σας και είναι δική σας ευθύνη να κατονομάσετε και να τεκμηριώσετε ποιες εννοείτε εθνικιστικές δυνάμεις στη χώρα σας. 

Αυτό που θέλουμε να σημειώσουμε εμείς, είναι ότι η κατευθυνόμενη παραφιλολογία που προσπαθεί να συνδέσει τις θέσεις του ΚΚΕ με την τροφοδότηση εθνικιστικών δυνάμεων είναι τουλάχιστον αστεία και εκ του πονηρού. 

Ο κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει ότι ο εθνικισμός πλήττεται πραγματικά, 

μόνο με την πολιτική που εναντιώνεται στο γκέτο και την περιχαράκωση που διαμορφώνει η πολιτική των δύο κρατών η οποία αναπαράγει κάθε λογής διακρίσεις και εμπόδια στην κοινή πάλη του κυπριακού λαού. 

Ασφαλώς ο κυπριακός λαός σηκώνει και θα σηκώσει το κύριο βάρος για τη λύση του κυπριακού προβλήματος και αυτός είναι που θα κληθεί να αποφασίσει. 

Επιβάλλεται, όμως, να πάρουμε υπόψη ότι το πρόβλημα είναι διεθνές και οι προεκτάσεις του αφορούν και τον ελληνικό λαό αλλά και τους άλλους λαούς της περιοχής. 

Πολύ περισσότερο που στο κυπριακό πρόβλημα εμπλέκονται οι ελληνικές κυβερνήσεις και γενικότερα οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας και συνεπώς το ΚΚΕ έχει υποχρέωση, όπως έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια, να τοποθετείται και να θέτει τις θέσεις του. 

Δεν διεκδικούμε τίποτα περισσότερο από το δικαίωμα μας να έχουμε την δική μας άποψη για ζητήματα που σε τελευταία ανάλυση μας αφορούν όλους για να μην την πληρώσουν πάλι οι λαοί των χωρών μας και της περιοχής.

 Η γνώμη μας είναι ότι η εξέταση ενός τόσο σύνθετου προβλήματος δεν χωράει αφορισμούς. 

Το ποιος κάνει ή όχι λάθος θα το δείξει η ίδια η πορεία των εξελίξεων. 

Το ΚΚΕ πάντοτε στην μεγάλη και ηρωική του διαδρομή με υπευθυνότητα τοποθετείται. 

Οι εξελίξεις οι ίδιες και στο κυπριακό και σε άλλα ζητήματα, μέχρι σήμερα έχουν επιβεβαιώσει τις προβλέψεις και θέσεις του ΚΚΕ. 

Αγαπητοί σύντροφοι, 

Διατηρούμε το δικαίωμα πλέον, να δημοσιεύσουμε την επιστολή που σας αποστείλαμε στις 19/10/16 καθώς και την σημερινή μας επιστολή, αφού και εσείς προχωρήσατε σε δημοσίευση της απάντησης σας στην επιστολή που σας αποστείλαμε στις 19/10/16. 

Τιμώντας τους αγώνες των χιλιάδων μελών του ΑΚΕΛ και της ΕΔΟΝ, 

Συντροφικά, 

Το Πολιτικό Γραφείο 
της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ

 ΣΧΕΤΙΚΑ

• ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

  Για τις εξελίξεις στο Κυπριακό και τη θέση του Κόμματος

  29/10/2016 11:59
• Και 

• η Συνέντευξη του Θανάση Παφίλη στην ιστοσελίδα του MEGAONE Κύπρου

  
  
  

  Συνέντευξη στην ιστοσελίδα του MEGAONE, TVONEnews της Κύπρου, έδωσε ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κόμματος.

  Ολόκληρη η συνέντευξη:

  Δεν προβληματίζει το ΚΚΕ το γεγονός ότι η απόφαση σας μπορεί να πλήξει το ΑΚΕΛ, με το οποίο σας συνδέουν ιδιαίτερες σχέσεις, και μάλιστα σε μια περίοδο που η διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, η οποία στηρίζεται και από το ΑΚΕΛ, τυγχάνει αμφισβήτησης από αρκετές πλευρές;

  Η στάση του ΚΚΕ πηγάζει από τη βαθιά διεθνιστική αλληλεγγύη του στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα της Κύπρου, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, Αρμένιους, Μαρωνίτες ή Λατίνους, και βρίσκεται σε αντίθεση με τα μονοπωλιακά συμφέροντα που προωθούν ένα νέο διχοτομικό σχέδιο, για να βάλουν απρόσκοπτα στο χέρι το φυσικό πλούτο. Η ηγεσία του ΑΚΕΛ έχει κάνει τις δικές της επιλογές και η εναρμόνιση της με το κυβερνητικό, προεδρικό πλαίσιο, που έχει τη στήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ και ειδικά της Βρετανίας, είναι λαθεμένη, αδιέξοδη και οδηγεί σε μεγάλες περιπέτειες τον κυπριακό λαό.

  Το ΑΚΕΛ, παρόλο που δεν παραγνωρίζει τους αγώνες του ΚΚΕ, όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του, εντούτοις καθιστά σαφές προς το Κουμμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος ότι «το μέλλον της Κύπρου είναι θέμα των Κυπρίων και αυτοί είναι τελικά που θα αποφασίσουν».

  α) Δεν νομίζετε ότι σε μια τόσο κρίσιμη φάση της διαδικασίας, η πολιτική σας «αναθεώρηση» ενδεχομένως να δυναμιτίζει την κατάσταση;

  β) Λαμβάνετε το ξεκάθαρο, αλλά σαφέστατο μήνυμα που σας στέλνει το ΑΚΕΛ;

  Τον πρώτο λόγο έχει ο λαός της Κύπρου, που όπως και το 2004 πρέπει να απορρίψει τη νέα διχοτομική λύση, αλλά το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο. Να υπενθυμίσω πως τότε, το 2004, το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα στο ελληνικό Κοινοβούλιο που οργάνωσε κινητοποίηση κατά του «σχεδίου Ανάν» και κάτω από τη δική του πίεση αποτράπηκε κοινό ανακοινωθέν υπέρ του σχεδίου αυτού, στη σύσκεψη υπό τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.

  Ωστόσο, είναι φανερό πως το Κυπριακό ζήτημα, από τη στιγμή που είναι ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής, ενδιαφέρει και τους άλλους λαούς. Η όποια εξέλιξη δημιουργεί τετελεσμένα και για άλλους λαούς. Επιπλέον, όπως θα σας είναι γνωστό, διάφορες «λύσεις», όπως π.χ. αυτή που περιγράφονταν στο σχέδιο Ανάν, όχι μόνο δεν ήταν δίκαιη και βιώσιμη, αλλά ενέπλεκε σε μεγάλες περιπέτειες τους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας.

  Ο βασικός άξονας των θέσεων του ΚΚΕ παραμένει και εμπλουτίζεται, προβάλλοντας αποφασιστικά τη θέση για ένα και όχι δύο κράτη.

  Η στάση του ΚΚΕ ενισχύει τον αγώνα του κυπριακού λαού στην πάλη του για Κύπρο ενιαία και ανεξάρτητη.

  Θεωρείτε ότι η νέα σας πολιτική θέση μπορεί να γίνει αποδεκτή από τους Τ/κ ώστε να προχωρήσει η διαδικασία;

  Σαφώς και μπορεί να γίνει αποδεκτή από τους Τουρκοκύπριους εργαζόμενους. Όπως θα γνωρίζεται το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και τοποθετείται μετά από μελέτη και με ευθύνη στο κυπριακό πρόβλημα. Ούτε στιγμή το ΚΚΕ δεν παρέλειψε να σημειώνει πως το κυπριακό πρόβλημα είναι διεθνές πρόβλημα, εισβολής και κατοχής του βορείου τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία. Έχει τη σφραγίδα της επέμβασης του ΝΑΤΟ και των γενικότερων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή. Έχει τη σφραγίδα των αστικών τάξεων των Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου, των εθνικιστών, του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, που προκαλεί τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Εμείς ούτε σπιθαμή δεν υποχωρήσαμε από τη θέση για μια Κύπρο Ενιαία, Ανεξάρτητη, με Μία και Μόνη Κυριαρχία, μια Ιθαγένεια και Διεθνή Προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες, με το λαό κυρίαρχο κι αφέντη στον τόπο του. Άλλοι υποχώρησαν και ψάχνουν εδώ και χρόνια τη λύση μέσα στην ΕΕ, σε συνιστώντα κράτη και με τη δήθεν «φιλική συνδρομή» των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

  Εμείς ως ΚΚΕ έχουμε μια ολοκληρωμένη αντίληψη για το τι είναι προς όφελος του λαού σήμερα. Πιστεύουμε πως η διέξοδος βρίσκεται στην πάλη ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα, για την εργατική - λαϊκή εξουσία και την κοινωνικοποίηση του πλούτου τους, για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τη διαμόρφωση των συνθηκών για διεθνείς σχέσεις, που θα στηρίζονται στο αμοιβαίο όφελος. Αυτά αφορούν κάθε χώρα και την Κύπρο και το λαό της, σαφώς και τους Τουρκοκύπριους. Αφορούν συνολικά την κοινή συντονισμένη πάλη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στην Τουρκία και άλλων λαών της περιοχής.

  Τώρα αν χαρακτηρίζετε «νέα πολιτική θέση» την εγκατάλειψη της ΔΔΟ, πρέπει να σημειώσουμε πως εδώ και δύο χρόνια έχουμε πάψει να αναφερόμαστε σ’ αυτήν. Από τότε δηλαδή, που έγινε πασιφανές πως αυτός ο όρος χρησιμοποιείται ως άλλοθι, για ένα νέο διχοτομικό σχέδιο δύο κρατών, για την «γκετοποίηση». Το ΚΚΕ, που σταθερά τάσσονταν και τάσσεται υπέρ μιας Κύπρου Ενιαίας (ένα κράτος και όχι δύο), που με συνέπεια αντιπαλεύει τον εθνικισμό, δεν μπορεί παρά να ταχθεί ενάντια στη «διζωνικότητα» και στα δύο «Συνιστώντα Κράτη», που ανακυκλώνουν την διαίρεση του λαού σε εθνοτική, γλωσσική, θρησκευτική βάση και να εκφράσει την αναγκαιότητα της ενιαίας οργάνωσης και της κοινής πάλης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της Κύπρου, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Λατίνων και Μαρωνιτών, ενάντια στην αστική τάξη, ενάντια στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ.

  Θεωρείτε ότι είναι εφικτά τα όσα προτείνετε ως προς την ολοκλήρωση της διαδικασίας επίλυσης του Κυπριακού και την επανένωση της Κύπρου και του λαού της, ειδικότερα εάν ληφθεί υπόψη το γεγονός των αυξανόμενων ροών εποικισμού, της αλλοίωσης του πληθυσμού, της απομόνωσης και συνεχώς αυξανόμενης εξάρτησης των Τουρκοκυπρίων, αλλά και των κατεχομένων, από την Τουρκία και των τετελεσμένων που δημιουργούνται επί κυπριακού εδάφους;  

  Όσο επικίνδυνη είναι η καλλιέργεια κίβδηλης ευφορίας, πως δήθεν τώρα υπάρχουν οι όροι που θα οδηγήσουν σε δίκαιη λύση το Κυπριακό, άλλο τόσο επικίνδυνη και μίζερη είναι η υποταγή του λαού στους σημερινούς αρνητικούς συσχετισμούς. Οι συσχετισμοί, όμως, είναι για να αλλάζουν κι αυτό μπορεί να γίνει μόνον αν οι λαοί αγωνιστούν, στη βάση των κοινών ταξικών συμφερόντων τους, αν συγκρουστούν με τα μονοπώλια και τον καπιταλισμό. Υποταγή στους αρνητικούς συσχετισμούς οδηγεί στο «σφάξε με αγά μου να αγιάσω».

  Διαφωνείτε με την πεποίθηση του ΑΚΕΛ ότι «η εγκατάλειψη της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας δεν οδηγεί σε ενιαίο κράτος, αλλά στη διχοτόμηση που είναι καταστροφική για την Κύπρο»; Αν ναι, τότε ποια η εναλλακτική;

  Στην Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ αναδεικνύεται το πως διαχρονικά διαμορφώθηκε η Δικοινοτική - Διζωνική Ομοσπονδία, που σήμερα προβάλλεται ως η «καρδιά» της λύσης του κυπριακού προβλήματος. Υπογραμμίζεται πως από τη δεκαετία του '60, μεθοδικά, σχεδιασμένα, η τουρκική αστική τάξη προσπάθησε να δημιουργήσει τετελεσμένα για τη δημιουργία δύο κρατών, αξιοποιώντας τα προβλήματα των συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου, τη θέση για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, τη δράση εθνικιστικών δυνάμεων, και από τις δύο πλευρές και πολύ περισσότερο το πραξικόπημα που οργανώθηκε στην Κύπρο με ευθύνη της χούντας. Σημειώνεται πως χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της συγκρότησης θυλάκων και μεταφέρθηκαν Τουρκοκύπριοι σε συγκεκριμένες περιοχές, για τη διαμόρφωση εδαφικής τουρκοκυπριακής ζώνης, ενώ οι τουρκικές επιδιώξεις ολοκληρώθηκαν με την εισβολή και κατοχή, με τον «Αττίλα 1» και τον «Αττίλα 2», τον Ιούλη και τον Αύγουστο του 1974, αντίστοιχα. Μετά την εισβολή, το τουρκικό κράτος δούλεψε συστηματικά για να περάσει η θέση της Δικοινοτικής - Διζωνικής Ομοσπονδίας και πέτυχε να περιληφθεί η θέση αυτή - ως συμβιβασμός - στα υλικά των συνομιλιών, ως βάση εκ μέρους του, για διχοτομική, συνομοσπονδιακή λύση, δύο κρατών. Το 1983 ανακηρύχθηκε η «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» και το ψευδοκράτος αξιοποιήθηκε και πάλι για τη δημιουργία τετελεσμένων. Τι αποδεικνύεται λοιπόν; Πως στην πράξη, μια θέση τακτικής, ένας «έσχατος συμβιβασμός» της ελληνοκυπριακής πλευράς, που οδήγησε στη θέση της Δικοινοτικής - Διζωνικής Ομοσπονδίας, μετατράπηκε στη συνέχεια σε θέση αρχής και θεμέλιο της λύσης για το Κυπριακό και σήμερα αξιοποιείται για να νομιμοποιηθεί η εισβολή και κατοχή, με τη δημιουργία δύο συνιστωντών κρατών. Η ζωή είναι αυτή που δείχνει το πόσο επιζήμια είναι αυτή η θέση που οδηγεί στη διαίρεση το λαό της Κύπρου, αλλά και σε επιπλοκές τους λαούς της Ελλάδας, της Τουρκίας και της ευρύτερης περιοχής. Η διχοτομική λύση πρέπει να εγκαταλειφθεί, προς το συμφέρον των λαών και σε βάρος των σχεδίων των ΗΠΑ, της ΕΕ, των αστικών τάξεων και μονοπωλίων.

  Δεν σας προβληματίζει το γεγονός ότι η θέση σας μπορεί να τύχει εκμετάλλευσης, αφού σύμφωνα με το ΑΚΕΛ, «ορισμένοι στην Κύπρο που μέχρι πρόσφατα καθημερινά ύβριζαν το ΚΚΕ τώρα όψιμα το έχουν “αγαπήσει” εξαιτίας της αλλαγής της θέσης του στο Κυπριακό»; 

  Το ΚΚΕ έχει μια Ιστορία 100 χρόνων, δεν είναι χθεσινό στην πολιτική. Έρχεται από μακριά, από τους σκληρούς κι αιματηρούς αγώνες, που τους συνεχίζει και σήμερα, στις σύγχρονες συνθήκες, με «πυξίδα» του την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, τα λαϊκά συμφέροντα, την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Αντιτασσόμαστε στη συμμετοχή Κομμουνιστικών Κομμάτων σε αστικές κυβερνήσεις, στη διαχείριση της βαρβαρότητας του καπιταλισμού και παλεύουμε για την ανατροπή του. Τώρα, αν κάποιοι δηλώνουν πως «αγαπούν το ΚΚΕ», αλλά στηρίζουν τον καπιταλισμό, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τα οποία αντιπαλεύει το ΚΚΕ, είναι προφανές ότι το κάνουν για τους δικούς τους λόγους. Όπως κι εκείνοι που δηλώνουν πως «έχουν στην καρδιά τους ριζωμένο το ΚΚΕ», αλλά στήριξαν το ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του, που εφαρμόζει την πιο βάρβαρη κι αντιλαϊκή πολιτική που έχει γνωρίσει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

  Έχουμε εμπιστοσύνη στους λαούς, στο πολιτικό κριτήριό τους, στην εμπειρία τους, που στο τέλος «θα βάλει τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του» και θα «ξεχωρίσουν την ήρα από το στάρι». 

Παρουσίαση Κειμένου: Viva La Revolucion

Για τον ταγματάρχη χωροφυλακής της χούντας: Μητροπολίτη Αμβρόσιο

από: ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Ξεπέρασε κάθε προηγούμενο το νέο αντικομμουνιστικό παραλήρημα του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιου, 

λίγες μέρες μετά την κάλυψη που του παρείχε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος,

στην πρόσφατη συνέντευξητου στο ΣΚΑΪ. 

Θυμίζουμε ότι Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είπε για τον Αμβρόσιο: «Αυτά που επισημαίνει δεν είναι λάθη, 

είναι ο τρόπος με τον οποίο τα λέει και αυτό που του λένε. 

Αν ψάξουμε τα κείμενα και τα ψηλαφίσουμε και τα δούμε για το θέμα το κεντρικό που θίγει, δεν κάνει λάθος. 

Αλλά δεν είναι αυτός ο τρόπος ο κατάλληλος που μπορεί να ενεργήσει ένας ποιμένας».

Παραθέτουμε ηχητικό – σχόλιο του Νίκου Μπογιόπουλου, από την εκπομπή του, στον Real fm: 

 και προσθέτουμε το εξής:

Να χαίρεται ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τον ακροδεξιό ρασοφόρο του.

*ψάχνοντας μοτίβα Αγάπης και μοναξιάς*

Το κείμενο που ακολουθεί είναι πραγματικός δυναμίτης. Όλοι μας, γονείς, εκπαιδευτικοί (ειδικά αυτοί), παππούδες, γιαγιάδες, έχουμε ανάγκη να το  διαβάσουμε ξανά και  ξανά. 

Για να νιώσουμε πιο δυνατοί,  για να αντιληφθούμε πώς μπορούμε να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι στην προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον που ν΄αγκαλιάζει όλα τα παιδιά. 

Για να πιστέψουμε πως από τη δική μας μικρή γωνίτσα αληθινά μπορούμε να συνεισφέρουμε ώστε να γίνει ο  κόσμος αυτός πιο αληθινός και φιλόξενος:

 Αυτή η υπέροχη δασκάλα Μαθηματικώνέχει τη συνταγή που σώζει ζωές παιδιών.

Πριν από μερικές βδομάδες, πήγα στην τάξη του Τσέις για ενισχυτική διδασκαλία.  Είχα στείλει ένα μέιλ στην δασκάλα του Τσέις ένα βράδυ όπου έγραφα «Ο Τσέις επιμένει πως αυτές οι ασκήσεις που έχει για το σπίτι είναι μαθηματικά – αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι τον πιστεύω. Βοήθεια, παρακαλώ». 

Μου απάντησε αμέσως λέγοντας: «Κανένα πρόβλημα, μπορώ να καθίσω μαζί του μετά το σχολείο οποιαδήποτε στιγμή». 

Κι εγώ της λέω: «Όχι, όχι αυτόν. Αυτός το καταλαβαίνει. Εμένα βοηθήστε». 

Κι έτσι κάπως κατέληξα μπροστά σ’ έναν μαυροπίνακα σε μια άδεια αίθουσα της πέμπτης δημοτικού κοιτάζοντας επίμονα σειρές σχημάτων που για την δασκάλα του Τσέις ήταν «αριθμοί».

Στάθηκα λίγο μπροστά στον πίνακα ενώ η δασκάλα του Τσέις κάθισε πίσω μου, βυθισμένη στο γραφείο της και με ήρεμη φωνή προσπαθούσε να με κάνει να καταλάβω τον «νέο τρόπο που διδάσκουμε τη διαίρεση». 

Ευτυχώς για μένα, δεν χρειάστηκε να ξεμάθω πολλά γιατί ποτέ μου δεν κατάλαβα τον «παλιό τρόπο που διδάσκαμε τη διαίρεση». Μου πήρε μία ολόκληρη ώρα να λύσω ένα πρόβλημα, αλλά καταλάβαινα πως η δασκάλα του Τσέις με συμπάθησε έτσι κι αλλιώς.(..)

Έπειτα, καθίσαμε για λίγα λεπτά και συζητήσαμε για την διδασκαλία των παιδιών και τι ιερό καθήκον και ευθύνη που είναι. Συμφωνήσαμε πως μαθήματα όπως η ανάγνωση και τα μαθηματικά είναι τα λιγότερο σημαντικά που διδάσκονται σε μια τάξη. Μιλήσαμε για την διαμόρφωση μικρών ψυχών που θα συνεισφέρουν σε μια μεγαλύτερη κοινότητα -και μιλήσαμε για το κοινό μας όνειρο να αποτελούνται αυτές οι κοινότητες από άτομα που είναι Ευγενικά και Γενναία πάνω απ’ όλα.

Κι έπειτα μου είπε το εξής: Κάθε Παρασκευή απόγευμα, η δασκάλα του Τσέις ζητά από τους μαθητές της να βγάλουν ένα κομμάτι χαρτί και να γράψουν τα ονόματα τεσσάρων παιδιών με τα οποία θα ήθελαν να κάτσουν μαζί την επόμενη εβδομάδα. Τα παιδιά ξέρουν ότι αυτές τους οι επιθυμίες μπορεί να πραγματοποιηθούν μπορεί όμως και όχι. 

Ζητάει επίσης από τα παιδιά να ονομάσουν έναν μαθητή που πιστεύουν ότι ήταν εξαιρετικός «πολίτης» της τάξης. Οι ψήφοι τους παραδίδονται σε αυτήν κατ’ ιδίαν.

Και κάθε Παρασκευή απόγευμα, αφού οι μαθητές πάνε σπίτι, η δασκάλα του Τσέις βγάζει αυτά τα χαρτιά, τα τοποθετεί μπροστά της και τα μελετά. 

Ψάχνει για μοτίβα:

Ποιον δεν θέλει κανείς να έχει διπλανό;

Ποιος δεν ξέρει καν ποιον να ζητήσει για διπλανό;

Ποιος περνάει απαρατήρητος και δεν προτείνεται ποτέ;

Ποιος είχε ένα εκατομμύριο φίλους την προηγούμενη βδομάδα και κανέναν αυτή τη βδομάδα;

 Βλέπετε, η δασκάλα του Τσέις δεν ψάχνει καινούργιο διάγραμμα θέσεων ή «εξαιρετικούς πολίτες». 

Η δασκάλα του Τσέις ψάχνει για μοναχικά παιδιά.

 Ψάχνει για παιδιά που δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν με άλλα παιδιά. 

Εντοπίζει τα μικρά εκείνα που περνούν απαρατήρητα στην κοινωνική ζωή της τάξης. Ανακαλύπτει ποιων τα προτερήματα περνούν απαρατήρητα από τους συμμαθητές τους. Και εντοπίζει -αμέσως- ποιος διαπράττει και ποιος υφίσταται τη σχολική βία (bullying).

Ως δασκάλα, γονιός και άνθρωπος που αγαπάει όλα τα παιδιά – θεωρώ ότι αυτό είναι η πιο έξυπνη στρατηγική Νίντζα της αγάπης που έχω δει ποτέ μου. 

Είναι σαν να παίρνεις την ακτινογραφία της τάξης και να κοιτάς κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων και μέσα στις καρδιές των παιδιών. 

Είναι σαν να βγάζεις χρυσό απ’ το χρυσορυχείο-ο χρυσός είναι αυτά τα μικρά που χρειάζονται λίγη βοήθεια – που χρειάζονται τους ενήλικες να επέμβουν και να τα ΔΙΔΑΞΟΥΝ πώς να κάνουν φίλους, πώς να ζητήσουν από τους άλλους να παίξουν, πώς να συμμετέχουν σε μία ομάδα και πώς να μοιραστούν τα χαρίσματα τους με τους άλλους. 

Και αυτό αποθαρρύνει τη σχολική βία( bullying) γιατί ο κάθε δάσκαλος γνωρίζει πως το bullying συμβαίνει όταν δεν κοιτάει -και τα παιδιά που το υφίστανται φοβούνται να το μαρτυρήσουν. Μα, όπως είπε -η αλήθεια αποκαλύπτεται σε αυτά τα προσωπικά μικρά χαρτιά.

Ενώ η δασκάλα του Τσεις εξηγούσε αυτή την απλή, πανέξυπνη ιδέα -την κοιτούσα με ορθάνοιχτο το στόμα. «Πόσο καιρό χρησιμοποιείς το σύστημα αυτό;» ρώτησα.

Από τη σφαγή στο λύκειο Κολουμπάιν, είπε. Κάθε Παρασκευή μετά το Κολουμπάιν.

(..)

Αυτή η υπέροχη γυναίκα παρακολούθησε τι έγινε στο Κολουμπάιν γνωρίζοντας πως ΟΛΗ Η ΒΙΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

 Όλη η εξωτερική βία ξεκινά ως εσωτερική μοναξιά. 

Παρακολουθούσε την τραγωδία αυτή ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ πως τα παιδιά που δεν τα προσέχει κανείς κάποια στιγμή θα κάνουν οτιδήποτε μόνο και μόνο για να τα προσέξουν.

Κι έτσι αποφάσισε να αρχίσει να πολεμάει την βία από νωρίς και συχνά, και με τον κόσμο που είναι κοντά της. 

Αυτό που κάνει η δασκάλα του Τσέις όταν κάθεται στην άδεια αίθουσα και μελετά αυτές τις λίστες που είναι γραμμένες από τρεμάμενα 11χρονα χέρια είναι να ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ. 

Είμαι πεπεισμένη γι’ αυτό. Σώζει ζωές.

Κι αυτό που έμαθε αυτή η μαθηματικός χρησιμοποιώντας αυτό το σύστημα είναι κάτι που ήδη γνώριζε: πως τα πάντα -ακόμα κι η αγάπη και η αίσθηση του να ανήκεις κάπου-έχουν ένα μοτίβο. 

Και βρίσκει αυτά τα μοτίβα μέσα από αυτές τις λίστες -σπάει τους κώδικες της προβληματικής επικοινωνίας. Και δίνει στα μοναχικά παιδιά την βοήθεια που χρειάζονται. Γι’ αυτήν, είναι μαθηματικά. Είναι ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ.

Όλα είναι αγάπη -ακόμα και τα μαθηματικά. Εκπληκτικό.

Η δασκάλα του Τσέις παίρνει σύνταξη φέτος -μετά από δεκαετίες που έσωζε ζωές. 

Τι ωραίος τρόπος να περάσεις την ζωή σου: ψάχνοντας μοτίβα αγάπης και μοναξιάς, να παρεμβαίνεις κάθε μέρα -και να αλλάζεις την τροχιά του κόσμου μας.

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ, ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ. 

Είστε οι πρώτοι που δέχεστε τα πυρά, η πρώτη γραμμή, οι ανιχνευτές προβληματικής επικοινωνίας και η μεγαλύτερη και μοναδική ελπίδα που έχουμε για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό που κάνετε στις τάξεις όταν κανείς δεν παρακολουθεί – είναι η μεγαλύτερη ελπίδα μας.

Δάσκαλοι -δασκάλες- έχετε ένα εκατομμύριο γονείς πίσω σας που ψιθυρίζουν όλοι μαζί: «Δεν μας νοιάζουν τα τυποποιημένα τεστ. Μας νοιάζει που μαθαίνετε στα παιδιά μας να είναι Γενναία και Ευγενικά. Και σας ευχαριστούμε. Σας ευχαριστούμε που σώζετε ζωές».

Με Αγάπη-Όλοι Εμείς

Πηγή: Glennon Melton, «This Brilliant Math Teacher Has a   Formula to Save Kids’ Lives», Huffington Post, 3.5.2014. Μετάφραση: Signora Alba,  ευχαριστούμε πολύ!

Το Είδαμε:Εδώ 

Ευχαριστούμε Μίνα που μας το έδειξες.

Παρουσίαση Κειμένου: Viva La Revolucion

Για τις Εκλογές στις ΗΠΑ

«Εδώ το καθένα από τα δυο μεγάλα κόμματα, που διαδέχονται το ένα το άλλο στην εξουσία, διευθύνεται με τη σειρά του από ανθρώπους που κάνουν την πολιτική προσοδοφόρα υπόθεση, που κερδοσκοπούν πάνω στις έδρες της νομοθετικής συνέλευσης (...) και που όταν το κόμμα τους νικήσει ανταμείβονται με θέσεις (...). Έχουμε δυο μεγάλες συμμορίες από πολιτικούς κερδοσκόπους, που παίρνουν διαδοχικά στα χέρια τους την κρατική εξουσία και την εκμεταλλεύονται με τα πιο διεφθαρμένα μέσα και για τους πιο διεφθαρμένους σκοπούς, ενώ το έθνος είναι ανίσχυρο μπροστά στους δυο μεγάλους αυτούς συνασπισμούς των πολιτικών που βρίσκονται δήθεν στην υπηρεσία του, μα που στην πραγματικότητα το εξουσιάζουν και το καταληστεύουν».Ένγκελς

  

Κλίντον ή Τραμπ…

8/11/2016 Υποκειμenikos

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ 

Η… «προσωπικότητα» του Τραμπ υπήρξε το δυνατό χαρτί του συστήματος ώστε να περιοριστεί κατά πολύ η ενασχόληση της αμερικάνικης αλλά και – κυρίως - της διεθνούς κοινής γνώμης όχι με τις διαφορές αλλά με τις ομοιότητες των δυο υποψηφίων για την προεδρία των ΗΠΑ.

    Μια ομοιότητα που προκύπτει από την ομοιότητα των συμφερόντων που εκπροσωπούν και η Κλίντον και ο Τραμπ.

    Η πρώτη – ως εκπρόσωπος του συστήματος των δισεκατομμυριούχων, όπως ο μέχρι πρότινος χρηματοδότης των Κλίντον, ο Τραμπ -  εξασφαλίζει τα κέρδη του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος εγγυώμενη την διαιώνιση του πολέμου ανά τον κόσμο στο όνομα της… δημοκρατίας, της ανεκτικότητας και του φιλελευθερισμού.

    Ο δεύτερος – ως εκπρόσωπος ενός συστήματος που το δημιούργησε η τάξη του και ανέθεσε στους κάθε λογής «Κλίντον» να το διαχειρίζονται - εξασφαλίζει τα ίδια συμφέροντα, αλλά αυτή τη φορά «ο Θεός (θα) ευλογεί την Αμερική» διότι η «εξαγωγή της δημοκρατίας» της θα είναι και «ιδεολογικά» θωρακισμένη πάνω στον εθνικισμό, τον ρατσισμό, τον φασισμό και τον… ανθρωπισμό της Κου Κλουξ Κλαν.

    Είναι ακριβώς αυτή η ομοιότητα που οδηγεί το 82% της αμερικανικής κοινής γνώμης να απαντά στις δημοσκοπήσεις ότι θεωρεί αποκρουστικές τις παραπειστικές προεκλογικές εκστρατείες και των δυο.

    Βέβαια αυτό δεν αποτρέπει και στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο κόσμο να αναπαράγεται το γνωστό δίλλημα: «Με τον Πλαστήρα ή με τον Παπάγο;»…

    Στην ημετέρα, δε, μπανανία, το αστικό πολιτικό σύστημα έχει τοποθετηθεί από καιρό «δημοκρατικά» – και μάλιστα από εκεί που δεν το περιμένεις.

    Θυμίζουμε: Στις αμερικανικές εκλογές του 2008

• ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, ο κ. Παναγιωτόπουλος υπήρξε σαφής: Το κόμμα του, είχε πει, συμπορεύεται ιδεολογικά (μπα!) και πολιτικά (μπα!) με τους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ (τσάμπα, δηλαδή, τα εδέσματα της  Μαρίκας Μητσοτάκη προς τον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο). Ως εκ τούτου, η ΝΔ είχε ψηφίσει: Ομπάμα.

• «Ελπίζω να εκλεγεί ο Μπάρακ Ομπάμα, γιατί σε αυτή την περίπτωση θα υπάρχουν σημαντικά περιθώρια για τη διαμόρφωση πολιτικής με βάση τις προτάσεις των σοσιαλδημοκρατών», δήλωνε ο κ. Γ. Παπανδρέου. Ως εκ τούτου, το ΠΑΣΟΚ είχε ψηφίσει: Ομπάμα .
• Η εφημερίδα «Αυγή», στο τότε πρωτοσέλιδό της, ισχυριζόταν ότι οι αμερικανικές εκλογές είχαν φέρει «αντιμέτωπους δυο υποψηφίους από εντελώς διαφορετικούς κόσμους με εκ διαμέτρου αντίθετες "κοσμοθεωρίες" για την εξουσία και το ρόλο της Αμερικής στο σημερινό κόσμο»! Για την «Αυγή», η πιθανή εκλογή Ομπάμα σήμαινε «μεγάλη υπέρβαση» και «αλλαγή». Ως εκ τούτου, ο ΣΥΝ – κάτι που θα μπορούσε να υπενθυμίσει σε λίγες μέρες ο κ.Τσίπρας στον εκλεκτό επισκέπτη του - είχε ψηφίσει: Ομπάμα.

(σ.σ.: Μάλιστα, η «Αυγή» έδινε μεγάλη σημασία στο ότι θα επρόκειτο για τον «πρώτο μαύρο Πρόεδρο των ΗΠΑ». Η εφημερίδα μάλλον δε συνυπολόγιζε το γεγονός ότι ο Ομπάμα δεν ήταν περισσότερο ...μαύρος ούτε από τον Πάουελ, ούτε από την Κοντολίζα Ράις, που το χρώμα της επιδερμίδας τους δεν είχε παίξει κάποιον ιδιαίτερο ρόλο ούτε στην εξόντωση γυναικόπαιδων σε Ιράκ και Αφγανιστάν, ούτε στα βασανιστήρια κρατουμένων σε Αμπού Γκράιμπ και Γκουαντάναμο).

Η «Αυγή» ξεχείλιζε τότε από «προσδοκίες» καθώς έβλεπε στη νίκη Ομπάμα την προοπτική «να σταματήσουν οι πόλεμοι» (!) αλλά και «να μην πληρώσουν οι φτωχοί για την οικονομική κρίση»…

    Το «έργο», που εν συντομία περιγράψαμε παραπάνω, το είχαμε ξαναδεί.

 Τη δεκαετία του '70 υπήρχαν εφημερίδες στην Ελλάδα που έντυναν τον τότε υποψήφιο - και κατοπινό Πρόεδρο - των Δημοκρατικών, τον Τζίμι Κάρτερ, με ...φουστανέλα, θέλοντας έτσι να τονίσουν τα «φιλελληνικά» αισθήματα του ανδρός...

    Με ακόμα μεγαλύτερη ένταση, η ίδια παράσταση ξαναδόθηκε με την εκλογή του Μπιλ Κλίντον, το 1992. Ήταν τότε που:

• Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης διέβλεπε στην επικράτηση του Κλίντον την «προώθηση της ειρήνης και της συνεργασίας στον κόσμο».
• Ο Αντρέας Παπανδρέου πανηγύριζε για τη νίκη του Κλίντον, δηλώνοντας, την επομένη των αμερικανικών εκλογών , ότι επρόκειτο για «ειρηνικό επαναστάτη» (!) που «επανέφερε το μήνυμα της αλλαγής και της ελπίδας, όπως εμείς το '81» (!).
• Ο Δημήτρης Ρέππας, ως κυβερνητικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, δήλωνε μερικά χρόνια αργότερα (στις 10/11/1999, και αφού είχε συντελεστεί, ήδη, η σφαγή στη Γιουγκοσλαβία) ότι «ο κ. Κλίντον, υπό την ευρεία έννοια, είναι κεντροαριστερός» (!)
• και η κ. Δαμανάκη, ως πρόεδρος τότε του ΣΥΝ, πανηγύριζε για την «καθαρή νίκη Κλίντον», που σηματοδοτούσε, όπως έλεγε, «μια πολύ σημαντική αλλαγή»...

    Για την αξία των παραπάνω εκτιμήσεων έχει αποφανθεί η ίδια η ζωή και ο σκουπιδοτενεκές της Ιστορίας.

    Είναι επίσης η Ιστορία που, όσον αφορά τις διαφορές «Δημοκρατικών» και «Ρεπουμπλικάνων», υπενθυμίζει:

• Από τον Τρούμαν, που έριξε την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, που δημιούργησε το μακελειό στην Κορέα, που με το γνωστό «δόγμα» του έσυρε τον πλανήτη στον «ψυχρό πόλεμο» και στις αμερικανικές επεμβάσεις στα εσωτερικά τρίτων χωρών,
• τον Κένεντι, που ξεκίνησε τη σφαγή του βιετναμέζικου λαού το 1961 με την αποστολή 15.000 πεζοναυτών στο Βιετνάμ, και τον Τζόνσον, που τον διαδέχτηκε στο έγκλημα,

• τον Κλίντον, που εισήγαγε την ανθρωπότητα στους «ανθρωπιστικούς πολέμους» τύπου Γιουγκοσλαβίας και την υπουργό των Εξωτερικών του, την Μαντλίν Ολμπράιτ, που όταν τη ρώτησαν το 1996 για το χαμό 500.000 παιδιών λόγω του εμπάργκο κατά του Ιράκ δήλωσε ότι «είναι πολύ σκληρό, αλλά είναι το απαραίτητο τίμημα» (!),

όλοι αυτοί «Δημοκρατικοί» ήταν...

    Με τον Ομπάμα, λοιπόν, η βιτρίνα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού αναπαλαιώθηκε στο πλαίσιο μιας παράστασης χολιγουντιανών προδιαγραφών, αλλά τα πράγματα εξελίχτηκαν  όπως ακριβώς μονολογούσε ο «Γατόπαρδος» του Βισκόντι:

«Για να μείνουν όλα ίδια, πρέπει να αλλάξουν».

    Αυτό που έμεινε μετά από το παιχνίδι με τις γιρλάντες και τα «καθρεφτάκια» που οι «σκηνοθέτες» και οι πρόθυμοι βοηθοί τους μοίρασαν ανά τον κόσμο για να θαμπώσουν τους «Ινδιάνους» του πλανήτη, είναι τούτο:

«Η αμερικανική πολιτική μένει ίδια, ακόμα κι αν το στιλ αλλάξει».

    Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί μετά και το αποτέλεσμα των σημερινών εκλογών στις ΗΠΑ. Και τούτο όχι γιατί δεν έχουν σημασία τα προσωπικά χαρακτηριστικά του Τραμπ (πως θα μπορούσε άλλωστε;) ή της Κλίντον.

    Αλλά γιατί η πολιτική που έχει ως αποτέλεσμα

• πάνω από 47 εκατομμύρια - σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία - Αμερικανοί πολίτες να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας,

• πάνω από 15 εκατομμύρια παιδιά - σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία – να διαβιούν στις ΗΠΑ σε συνθήκες φτώχειας, εξαθλίωσης και εγκατάλειψης,
• ανυπολόγιστος αριθμός ανθρώπων του πλανήτη να βιώνει τον πόλεμο είτε αυτός έχει ως εμπροσθοφυλακή τους πεζοναύτες, είτε το χρηματιστικό καρτέλ, είτε συμφωνίες τύπου ΤΤΙΡ,

    είναι μια πολιτική κινείται πέρα από την προσωπικότητα του ενός ή του άλλου υποψηφίου και δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι στο καθεστώς της καπιταλιστικής βαρβαρότητας «αν οι εκλογές άλλαζαν τα πράγματα θα τις είχαν καταργήσει»…

    Αυτός είναι ο λόγος που το 2004, πριν ανοίξουν οι κάλπες στις ΗΠΑ - σε μια αναμέτρηση που ψηφίζουν οι μισοί και εκλέγουν πρόεδρο οι μισοί των μισών - η ψήφος είχε μοιραστεί έτσι:

• ΟιMorgan Stanley, UBS Americas, Goldman Sachs, Citigroup, USGovernment, Bankof America, Microsoft - πρόκειται για αμερικανικές πολυεθνικές, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τράπεζες, εταιρείες πληροφορικής - αποτέλεσαν τους μεγαλύτερους χρηματοδότες και των δυο υποψήφιων προέδρων. Τόσο του Μπους, όσο και του Κέρι.

    Αυτός είναι ο λόγος που στις εκλογές των ΗΠΑ, το 2008:

• Στη λίστα με τις πολυεθνικές που χρηματοδότησαν τον έναν υποψήφιο, τον Ομπάμα, στην 1η θέση βρισκόταν η Goldman Sachs. Η ίδια εταιρεία βρισκόταν στην 4η θέση των χρηματοδοτών και του άλλου υποψηφίου, του Μακέιν.
• Στη λίστα με τους μεγαλοκαρχαρίες του χρηματοπιστωτικού καρτέλ που είχαν σπονσοράρει τον έναν υποψήφιο, η Citigroup βρισκόταν στην 3η θέση. Στη λίστα με τους ισχυρούς σπόνσορες του άλλου υποψήφιου, η ίδια εταιρεία, η Citigroup, βρισκόταν στη 2η θέση.
• Ο ένας είχε στη 4η θέση της λίστας των μεγάλων χρηματοδοτών του την JP Morgan. Ο άλλος την είχε στην 5η θέση.
• Ο ένας είχε στη λίστα με τους μεγάλους χορηγούς του τα πιράνχας της UBS AG στην 7η θέση. Ο άλλος την είχε στη 15η θέση.

«Πες μου τον χρηματοδότη σου, να σου πω ποιος είσαι…», λέγαμε τότε στο σχετικό γράφημα που είχαμε φτιάξει για τον «Ριζοσπάστη» 

    

Αύριο, λοιπόν, θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία των εκλογών στις ΗΠΑ. Θα ξέρουμε ποιο από τα δυο «άλογα» θα κόψει πρώτο το νήμα σε μια κούρσα, για την οποία - σε ανύποπτο χρόνο – έχουν επισημανθεί τα εξής:

«Εδώ το καθένα από τα δυο μεγάλα κόμματα, που διαδέχονται το ένα το άλλο στην εξουσία, διευθύνεται με τη σειρά του από ανθρώπους που κάνουν την πολιτική προσοδοφόρα υπόθεση, που κερδοσκοπούν πάνω στις έδρες της νομοθετικής συνέλευσης (...) και που όταν το κόμμα τους νικήσει ανταμείβονται με θέσεις (...). Έχουμε δυο μεγάλες συμμορίες από πολιτικούς κερδοσκόπους, που παίρνουν διαδοχικά στα χέρια τους την κρατική εξουσία και την εκμεταλλεύονται με τα πιο διεφθαρμένα μέσα και για τους πιο διεφθαρμένους σκοπούς, ενώ το έθνος είναι ανίσχυρο μπροστά στους δυο μεγάλους αυτούς συνασπισμούς των πολιτικών που βρίσκονται δήθεν στην υπηρεσία του, μα που στην πραγματικότητα το εξουσιάζουν και το καταληστεύουν».

    Η παραπάνω περιγραφή - για την ακρίβεια η παραπάνω «ακτινογραφία» - του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ, που θα μπορούσε να αποτελέσει εργαλείο ανάλυσης και του εκκωφαντικού διχασμού που παρατηρείται σήμερα στην αμερικανική κοινωνία – ενός διχασμού που εκδηλώθηκε καθαρά κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου - χρονολογείται εδώ και σχεδόν 140 χρόνια!

    Είναι τα λόγια του Ένγκελς για τον αμερικανικό δικομματισμό και περιέχονται στον πρόλογό του στο έργο του Μαρξ «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία».

*********************************************

Δες Ακόμα: 

ΚΚΕ

Ανακοίνωση για τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε για τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ επισημαίνει τα εξής:

«Τόσο οι πολιτικές δυνάμεις που σήμερα πανηγυρίζουν για την επικράτηση του Τραμπ, όσο και εκείνες που κλαίνε για τη μη επικράτηση Κλίντον, κρύβουν ότι και οι δύο υποψηφιότητες εκπροσωπούσαν αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα του αμερικανικού κεφαλαίου και θα συνεχίσουν την αντιδραστική, αντιλαϊκή πολιτική σε βάρος του αμερικανικού λαού, αλλά και την επικίνδυνη πολεμοχαρή πολιτική σε βάρος των άλλων λαών, ιδιαίτερα στην περιοχή μας.

Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις τάσεις απόρριψης και των δύο υποψηφιοτήτων, που εκφράστηκαν προεκλογικά, μέσα στον αμερικανικό λαό, αλλά και από το γεγονός ότι η ελπίδα "Ομπάμα" κατέληξε σε απογοήτευση για μεγάλα τμήματα του αμερικανικού λαού, μετανάστες, μειονότητες κλπ.

Οι λαοί θα πάψουν να παγιδεύονται ανάμεσα στη "Σκύλλα και τη Χάρυβδη", όταν χαράξουν το δικό τους δρόμο, ρήξης και ανατροπής του συστήματος που γεννά φτώχεια, κρίσεις, πολέμους».

Τετάρτη 09/11/2016 - 21:02

ΕΚΛΟΓΗ ΤΡΑΜΠ

Αλ. Τσίπρας: Να εμβαθυνθεί η συνεργασία Ελλάδας και ΗΠΑ

«Να εμβαθυνθεί η συνεργασία Ελλάδας και ΗΠΑ» είναι η πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης, όπως ανέφερε οΑλέξης Τσίπρας στη συγχαρητήρια επιστολή προς τον εκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.

Τον συνεχάρη για την εκλογή του στο αξίωμα του προέδρου των ΗΠΑ και, σύμφωνα με την ανακοίνωση, αναφέρθηκε «στους παραδοσιακούς δεσμούς φιλίας με τους οποίους συνδέονται διαχρονικά ο ελληνικός και ο αμερικανικός λαός, στη βάση κοινών αξιών δημοκρατίας, κράτους δικαίου και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Επιπλέον, «εξέφρασε την πρόθεση να εμβαθυνθεί η συνεργασία Ελλάδας και Ηνωμένων Πολιτειών, προς όφελος των δύο λαών, της ειρήνης, και της περιφερειακής σταθερότητας».

Μάντεψε ποιος...

«Σαρώνονται και δεν ξέρουν πού να κρυφτούν κατεστημένα κέντρα και δημοσκόποι με τις προβλέψεις τους». 

«Η ανατροπή στις ΗΠΑ για όλο τον κόσμο μάλλον πρέπει να θεωρηθεί ανάλογη της ανατροπής που έχει προκαλέσει το ΒREXIT στις ευρωπαϊκές εξελίξεις (...) Η κατάρρευση διεθνώς των χρηματιστηρίων, μετά τη νίκη Τραμπ, δείχνει τους φόβους, αν όχι και τον τρόμο, του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου απέναντι σε αβέβαιες εξελίξεις (...) Δεν είναι λίγοι, πάντως, εκείνοι που θεωρούν ότι οι παλιές σταθερές της νεοφιλελεύθερης "παγκοσμιοποίησης" κλονίζονται και ότι η παγκόσμια τράπουλα θα ανακατευθεί πολύ δραστικά». 

Ποιος να 'ναι άραγε αυτός που κουνάει όλο ενθουσιασμό την ουρά του για τη νίκη του Τραμπ στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ; 

Μήπως η ναζιστική Χρυσή Αυγή, που μίλησε επίσης για τη 

«βαριά κατάθλιψη και περισυλλογή (που) έχουν πέσει από τα ξημερώματα οι διεθνείς τοκογλύφοι και τα εγχώρια τσιράκια τους, που όλο αυτόν τον καιρό προπαγάνδιζαν υπέρ της Χίλαρι Κλίντον» και τη «νίκη των δυνάμεων που μάχονται την παγκοσμιοποίηση»; 

Οχι. 

Πρόκειται για την «Ισκρα», την ιστοσελίδα της ΛΑΕ. 

Εμείς πάλι δεν ξέρουμε για τα «κατεστημένα κέντρα», αλλά σίγουρα εκείνο που δεν κρύβεται με τίποτα είναι η ξετσίπωτη προσπάθεια, και μάλιστα με «αριστερό» φερετζέ, οι εργαζόμενοι να στοιχηθούν με σχεδιασμούς τμημάτων της αστικής τάξης. Είτε εκφράζονται από την ηττημένη Κλίντον, είτε (στην προκειμένη περίπτωση) από τον νικητή Τραμπ...

ΕΠΙΣΗΣ

• 

  ΕΚΛΟΓΗ ΤΡΑΜΠ

  Μπ. Ομπάμα: Είμαστε όλοι μια ομάδα

  20:34
• 

  ΕΚΛΟΓΗ ΤΡΑΜΠ

  Χ. Κλίντον: Ο Ντόναλντ Τραμπ θα είναι ο πρόεδρός μας

  20:04
• 

  ΕΚΛΟΓΗ ΤΡΑΜΠ

  Νετανιάχου: Πραγματικός φίλος ο Τραμπ - Ροχανί: Δεν αλλάζει η πολιτική του Ιράν

  17:41

Παρουσίαση κειμένου: Viva La Revolucion