κάλεσμα του ΚΚΕ για ξεσηκωμό !!

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Να φτάσει παντού το κάλεσμα του ξεσηκωμού! 

 

 

Πλήθος παρεμβάσεων σε τόπους δουλειάς και συνοικίες που θα κορυφωθούν τη Δευτέρα 20 Μάρτη με κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με το κάλεσμα του Κόμματος στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, για οργάνωση της πάλης ενάντια στο νέο πακέτο μέτρων που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Καθημερινές είναι οι εξορμήσεις και οι περιοδείες σε εργοστάσια, γιαπιά, νοσοκομεία, εμπορικά καταστήματα, γραφεία και υπηρεσίες, σε σχολεία και σχολές.

Με το νέο φυλλάδιο του Κόμματος, με τίτλο «Αλλη μια συμφωνία - Αλλη μια λεηλασία. Φτάνει πια! Τώρα χρειάζεται ξεσηκωμός!» μέλη και φίλοι του Κόμματος δίνουν τη μάχη για την επιτυχία των κινητοποιήσεων που θα πραγματοποιηθούν σε δεκάδες πόλεις και γειτονιές τη Δευτέρα 20 Μάρτη για να προετοιμάσουν τις νέες αναμετρήσεις με την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τους «θεσμούς» τους.

Η συζήτηση με τον εργατόκοσμο, εκτός από το περιεχόμενο της νέας επίθεσης που ετοιμάζεται, στέκεται και στην προπαγάνδα της συγκυβέρνησης περί «αντιμέτρων» και «δίκαιης ανάπτυξης», στην αποκάλυψη του ταξικού αντεργατικού περιεχομένου τους ότι αυτά θα αφορούν τη στήριξη και ελάφρυνση του κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ καλεί το λαό να δει ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ τσακώνονται για το ποιος είναι πιο ικανός να περάσει τις «μεταρρυθμίσεις» που ζητά το κεφάλαιο. «Με μοιρασμένους ρόλους στήνουν παγίδες για να εγκλωβίσουν τη δυσαρέσκεια του λαού στα νέα κάλπικα δίπολα. Να τον κάνουν συνένοχο στα μέτρα, να τον πείσουν ότι πρέπει να σκύψει το κεφάλι για τον "εθνικό στόχο" της ανάπτυξης και της "εξόδου στις αγορές"», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο φυλλάδιο του Κόμματος.

Με στόχο να φτάσει σε χιλιάδες εργαζόμενους το κάλεσμα για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ, τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος κουβεντιάζουν και για το περιεχόμενο, την κατεύθυνση της πάλης.

«Αυτό που χρειάζεται είναι να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα, να μπουν νέες δυνάμεις στη μάχη. Ολοι μαζί, εργάτες, υπάλληλοι, βιοπαλαιστές αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι ΕΒΕ, νέοι και γυναίκες ενάντια στον κοινό εχθρό, το καπιταλιστικό σύστημα και τα μονοπώλια, που φέρνουν συνεχώς νέα βάσανα.

Μόνο έτσι μπορούμε να τους σταματήσουμε. Να αντεπιτεθούμε!

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να αποκρούσουμε την επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, να διεκδικήσουμε αναπλήρωση των απωλειών, στοιχειώδη ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.

Αυτός είναι ο δρόμος για να προετοιμάσουμε τις νέες αναμετρήσεις, τους νέους νικηφόρους αγώνες.

Με στόχο την πραγματική εξουσία του λαού, τη μόνη που μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του, σύμφωνα με τις επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις, τις δυνατότητες της χώρας. Να διαγράψει το χρέος, να αποδεσμεύσει την Ελλάδα από ιμπεριαλιστικές συμμαχίες», αναφέρεται στο κάλεσμα του ΚΚΕ.

Οι συγκεντρώσεις στις 20 Μάρτη στην Αττική

-- Στην Ομόνοια, στις 6 μ.μ.

-- Στο Γαλάτσι, στις 6.30 μ.μ., στο παλιό τέρμα (Γαλατσίου και Βεΐκου).

-- Στον Πειραιά, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Κοραή.

-- Στο Κερατσίνι, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Ζαρντέν.

-- Στη Νίκαια, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Κρήνης.

-- Στο Περιστέρι, στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Δημαρχείου.

-- Στο Ιλιον, στις 6 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.

-- Στο Αιγάλεω, στις 7 μ.μ., στη Θηβών και Ιερά Οδό.

-- Στο Χαϊδάρι, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Δημαρχείου.

-- Στην Αγ. Βαρβάρα, στις 7 μ.μ., Βενιζέλου και Μ. Αλεξάνδρου.

-- Στην Πετρούπολη, στις 6.30 μ.μ., στη Στρογγυλή πλατεία.

-- Στου Ζωγράφου, στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Τερζάκη.

-- Στην Ηλιούπολη, στις 6 μ.μ., στα γραφεία του ΚΚΕ (Μ. Αντύπα 33).

-- Στο Βύρωνα, στις 6.30 μ.μ., Καραολή και Δημητρίου.

-- Στην Καλλιθέα, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Δαβάκη.

-- Στο Μπραχάμι, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Αρη Βελουχιώτη.

-- Στην Αργυρούπολη, στις 6 μ.μ., στο σήμα της Ολυμπιακής.

-- Στη Ν. Ιωνία και στο Ν. Ηράκλειο, στις 6.30 μ.μ., στον ΗΣΑΠ Ν. Ηρακλείου.

-- Στο Χαλάνδρι, στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Αγ. Νικολάου.

-- Στο Μαρούσι, στις 6.30 μ.μ., στο σταθμό του ΗΣΑΠ.

-- Στο Λαύριο, στις 6 μ.μ., στο άγαλμα Μεταλλωρύχων.

-- Στο Γέρακα και στην Παλλήνη, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Γέρακα.

-- Στην Ελευσίνα, στις 6 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.

Σε άλλες πόλεις της χώρας

-- Στην Κοζάνη, στις 8 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.

-- Στην Πτολεμαΐδα, στις 7 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.

-- Στην Καστοριά, στις 7 μ.μ., απέναντι από την πρώην Νομαρχία.

-- Στη Φλώρινα, στις 6 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.

-- Στη Λάρισα, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Αρχαίου Θεάτρου.

-- Στην Καρδίτσα, στις 7 μ.μ., στη Δημοτική Αγορά.

-- Στα Τρίκαλα, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης.

-- Στη Λευκάδα, στις 7 μ.μ., στον Αη Μηνά.

-- Στο Ηράκλειο, στις 7 μ.μ., στο Ατσαλένιο (πλ. Σινάνη), στα Καμίνια (πλ. Καμινίων) και στην Αλικαρνασσό (πλ. Αγ. Νικολάου).

-- Στα Χανιά, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς.

-- Στην Βέροια, στις 6:30 μ.μ. στην είσοδο των γραφείων του κόμματος (Μ. Αλεξάνδρου 17)

ΔΕΣ ΑΚΟΜΑ

• 

  ΠΑΜΕ

  Συσκέψεις, συγκεντρώσεις συνδικάτων - απάντηση σε κυβέρνηση, ΣΕΒ, ΕΕ, ΔΝΤ

  08:20
• 

  ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

  Πλούσια πολιτική δράση με τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος

  08:07
• 

  Σχόλιο του ΚΚΕ για τα νέα μέτρα και την αντιπαράθεση κυβέρνησης - ΝΔ

  15/03/2017 15:09

Οι «Μάγισσες της νύχτας» !!

H δράση του σοβιετικού Συντάγματος Νυχτερινών Βομβαρδισμών 588 με πιλότους μόνο γυναίκες
Η Λαρίσα Γερεμένκοβα σηκώθηκε από την τραπεζαρία, μπήκε στον άδειο κοιτώνα της, έβγαλε το παλτό της και ξεκούμπωσε το χακί φόρεμα που φορούσαν οι γυναίκες του Κόκκινου Στρατού. Έτος 1943.
Με αργές κινήσεις φόρεσε τη στολή πιλότου και από πάνω έβαλε ένα βαρύ γούνινο καφέ σκούρο μπουφάν. Κάθισε στην άκρη του μεταλλικού κρεβατιού εκστρατείας και με ευκολία έβαλε τις μπότες της. Σε λίγη ώρα θα ήταν έτοιμη για μια ακόμη νυχτερινή επιδρομή. Θα σκορπούσε τον θάνατο από ψηλά και οι ναζί δεν θα καταλάβαιναν τι τους είχε χτυπήσει.

Ένιωθε απίστευτη οργή να καίει τα σωθικά της. Είχε βιώσει πριν από λίγους μήνες την απώλεια. Ή καλύτερα τις απώλειες.

 Στο χωριό της, λίγο έξω από το Λβοφ, είδε με τα μάτια της το κτήνος να παίρνει σάρκα και οστά. Μια μονάδα Teilkommandos από τα φονικά Einsatzgruppen, τα τάγματα θανάτου των ναζί, περικύκλωσαν τα σπίτια. Έσυραν με το ζόρι έξω άνδρες και γυναίκες. Έβαλαν φωτιά παντού, ακόμη και στους στάβλους. 

Σαν σε όνειρο, είδε να σπρώχνουν με βία τον πατέρα της για να γονατίσει. Το παντελόνι του ήταν γεμάτο χώματα από το χωράφι, απ’ που τον είχαν φέρει άρον-άρον. Δίπλα του ο επτάχρονος Γιούρι, ο αδελφούλης της που λάτρευε, και παραπέρα ο Βάνιας, ο άνδρας που ήταν ερωτευμένη.

Ο επικεφαλής κάτι είπε στα γερμανικά. Η Λαρίσα άκουσε μόνο ένα πιστόλι να οπλίζει και ύστερα είδε τον Γερμανό να κλοτσάει τον πατέρα της που είχε σωριαστεί στο έδαφος, με μια μαύρη λίμνη αχνιστού αίματος να βγαίνει από το διαλυμένο του κρανίο και να ποτίζει το σκληρό χώμα. Ο ίδιος Γερμανός την κοίταξε στα μάτια και όπλισε πάλι. Χαμογέλασε σαδιστικά και κόλλησε το Luger του στη βάση του κρανίου του Γιούρι. Τα μάτια της Λαρίσα δεν τρεμόπαιξαν στον πυροβολισμό. Δεν ανοιγόκλεισαν ούτε όταν το ζεστό αίμα του επτάχρονου αδελφού της την πιτσίλισε. 

Η Λαρίσα ήταν τότε 17 χρόνων. Είδε τους Γερμανούς να δολοφονούν την οικογένειά της και στη συνέχεια ένας-ένας τη βίασαν μέχρι που έχασε τις αισθήσεις της. Κάποια στιγμή άκουσε μια φωνή να λέει: «Άφησέ τη, Γιόχαν, όσο όμορφη κι αν είναι, έχει πεθάνει πλέον η βρόμα...».

Δεν είχε πεθάνει…
Τις επόμενες ημέρες ζούσε σαν το αγρίμι. Έτρωγε ρίζες που έσκαβε να βρει στο χώμα. Τα ρούχα της ήταν σκισμένα, και τα αίματα στο κορμί της είχαν γίνει λάσπη και βρωμιά. Προχωρούσε τα παγωμένα βράδια ανάμεσα στα δάση και την ημέρα κρυβόταν. Μέχρι που κατάφερε να περάσει στις γραμμές των συμπατριωτών της.

Στο νοσοκομείο στην πόλη Sverdlovsk, πίσω από το μέτωπο, ο σωματικός πόνος και οι πληγές άρχισαν σύντομα να επουλώνονται. Η ψυχή της όμως δεν είχε γιατρειά. Μόλις κατάφερε να σταθεί στα πόδια της πήγε στα γραφεία του κόμματος και ζήτησε επιτακτικά να πολεμήσει.
«Έχουμε ανάγκη από νοσοκόμες στο μέτωπο» της είπε ο κομισάριος. 

Η Λαρίσα του απάντησε κοφτά πως κάτι τέτοιο δεν την ενδιαφέρει. «Θα σε έστελνα στην πόλη του μεγάλου ηγέτη μας, που έχει περικυκλωθεί, εάν ήξερες να χειρίζεσαι όπλο από απόσταση» της αντιπρότεινε. 

«Δεν με ενδιαφέρει να σκοτώνω έναν-έναν Γερμανό κρυμμένη. Θέλω να τους κάνω να πληρώσουν μαζικά» του ανταπάντησε. 

«Έχεις ακούσει για τις Αδελφούλες;» τη ρώτησε σοβαρά ο κομισάριος πίσω από το γραφείο του...

Κρεμλίνο, 1938
Η Μαρίνα Ρασκόβα περίμενε υπομονετικά έξω από την τεράστια δρύινη πόρτα. Δυο βλοσυροί πανύψηλοι φαντάροι στέκονταν ακίνητοι μπροστά της. Η Μαρίνα ήταν «ηρωίδα της Σοβιετικής Ένωσης». Ενάντια σε κάθε λογική, είχε καταφέρει το ακατόρθωτο. Με ένα δικινητήριο αεροσκάφος Ant-37, ονόματι «Rodina», είχε καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ συνεχούς πτήσης. Είχε πετάξει για 6.000 χλμ., από τη Μόσχα στο Kομσολμόσκ της μακρινής Aνατολής, μέσα σε 26 ώρες και 29 λεπτά. Τώρα περίμενε να τη δεχτεί ο ίδιος ο Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν.

«Έχεις μόνο τρία λεπτά, συντρόφισσα Ρασκόβα» της εξήγησε ο Νικήτα Χρουστσώφ καθώς την οδηγούσε στο γραφείο του ηγέτη της αχανούς ΕΣΣΔ. Σε εκείνα τα τρία λεπτά η Μαρίνα κατάφερε να πείσει τον Στάλιν για την αναγκαιότητα ύπαρξης γυναικών σε θέση μάχιμων πιλότων στην πολεμική αεροπορία της Σοβιετικής Ένωσης.

Όταν, ύστερα από μήνες, οι ναζί εισέβαλαν στη Σοβιετία πιάνοντας απροετοίμαστο τον Κόκκινο Στρατό και την αεροπορία, ο Στάλιν θα έδινε εντολή, με τη διαταγή 0099, να δημιουργηθεί η περίφημη «Aεροπορική Mονάδα 122», με βάση την πόλη Ένγκελς του ποταμού Bόλγα, βόρεια του Στάλινγκραντ, στην επαρχία Σάρατοβ. Λίγο αργότερα θα άλλαζε ονομασία. Θα λεγόταν «46ο Σύνταγμα Εθνοφρουράς». Αποτελούνταν από τρία σμήνη. Τρία γυναικεία αεροπορικά σμήνη: το 586 Σύνταγμα Καταδίωξης, το 587 Σύνταγμα Βομβαρδισμού και το τρομερό 588 Σύνταγμα Νυχτερινού Βομβαρδισμού, τις «Μάγισσες της νύχτας».

Βάση 588ου Συντάγματος Νυχτερινού Βομβαριδισμού

«Όπως βλέπεις, συντρόφισσα Γερεμένκοβα, δεν έχουμε στολές. Φοράμε ανδρικά ρούχα και όλες έχουμε τα μαλλιά μας κομμένα ανδρικά, σχεδόν γουλί». Η Λαρίσα σε στάση προσοχής παρακολουθούσε τη θρυλική Μαρίνα Ρασκόβα να της μιλά. «Διάβασα τον φάκελό σου. Έχασες τους δικούς σου στο Λβοφ και οι Γερμανοί σε βίασαν ομαδικά. Κατάφερες να σωθείς. Είσαι διατεθειμένη να εκδικηθείς; Να πεθάνεις εάν χρειαστεί;». Η Λαρίσα βουρκωμένη απάντησε μονολεκτικά: «Είμαι».

«Εγώ προσωπικά επιλέγω τις γυναίκες που στελεχώνουν το σμήνος. Το σμήνος μου. Τις αδελφούλες. Δεν υπάρχει κανένας μα κανένας άνδρας. Άλλωστε όλες μας χάσαμε κάποιον αγαπημένο μας για αυτό είμαστε εδώ. Θα σταλείς στις εγκαταστάσεις της Aκαδημίας Zουκόβσκι για εκπαίδευση. Εάν δεν μου κάνεις για πιλότος θα παραμείνεις εδώ. Υπάρχει τεράστια ανάγκη και για μηχανικούς, τεχνικούς, πλοηγούς, ειδικούς ανεφοδιασμού. Όλες γυναίκες. Εγώ αποφασίζω ποια θα πετάει και ποια όχι. Τελειώσαμε»

«Μάγισσες»
Το 588ο Σύνταγμα Νυχτερινών Βομβαρδισμών έμεινε γνωστό στην παγκόσμια Ιστορία με το παρατσούκλι «Μάγισσες της νύχτας». Ήταν στελεχωμένο αποκλειστικά από γυναίκες, ηλικίας 17 - 24 ετών. Όλες, και οι 115 που το αποτελούσαν, είχαν χάσει κάποιον δικό τους από τους ναζί. Όλες διψούσαν για εκδίκηση. Οι γυναίκες πετούσαν μόνο τη νύχτα με παλιά ξύλινα ψεκαστικά διπλάνα Polikarpov P02 (τα Kukuruznik), δίχως όργανα, δίχως ασύρματο και με το κόκπιτ ανοιχτό και απροστάτευτο από σφαίρες και από κρύο. Η ταχύτητα του αεροπλάνου ήταν μόλις 120 χλμ./ώρα και το μέγιστο ύψος 3.000 μέτρα. Το μοναδικό θετικό στα P02 ήταν πως μπορούσαν να κάνουν εύκολα ελιγμούς.

Οι «Μάγισσες της νύχτας» για τους τρομαγμένους Γερμανούς ή «Αδελφούλες» για τους υπερήφανους Σοβιετικούς πραγματοποίησαν περισσότερες από 30.000 αποστολές και έριξαν 23.000 τόνους βόμβες στις γραμμές των ναζί εισβολέων. Σε όποιον κατάφερνε να καταρρίψει μια από αυτές απονεμόταν ο «Σιδηρούς Σταυρός».

Τις πρώτες νύχτες πτήσης των «Μαγισσών» τα αποτελέσματα έκαναν τον ίδιο τον Ζούκοβ να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση: Σε λίγες ώρες κατέστρεψαν 17 μεγάλες γέφυρες, 9 τρένα, 26 αποθήκες πυρομαχικών και καυσίμων, 176 φορτηγά και 86 θέσεις πολυβολείων των Γερμανών. Ο θάνατος χτυπούσε τους Γερμανούς μέσα στη νύχτα, από ψηλά και αθόρυβα.

Οι «Μάγισσες» εντόπιζαν τον στόχο τους μέσα στο σκοτάδι. Έσβηναν τη μηχανή του διπλάνου και άφηναν τον αέρα και την επιδεξιότητά τους να κάνουν την υπόλοιπη δουλειά. Αθόρυβα κατέβαιναν χαμηλά και άφηναν τις βόμβες με τα ίδια τους τα χέρια αφού το P02 δεν ήταν βομβαρδιστικό. Τις βόμβες τις στοίβαζαν μέσα στο κόκπιτ και ανάμεσα στα πόδια τους. Όλες οι βόμβες είχαν παραλήπτη γραμμένο επάνω τους και αυτός ήταν οι Γερμανοί. Είχαν επίσης γραμμένο και το πρόσωπο για χάρη του οποίου τις έριχναν: «Για την Άννα», «Για τον Βάσια», «Για τον Ιγκόρ», «Για τον πατέρα μου», «Για τη μητέρα μου, τον σύντροφό μου, τον αδελφό μου, τον σύζυγό μου»

Γερμανικός καταυλισμός Νο 12, περίχωρα Στάλινγκραντ

Ο schütze Έρικ Μπρόνχερτς μόλις είχε πάρει μετάθεση στο Ανατολικό Μέτωπο. Κατευθείαν είχε ενταχθεί στην 6η Στρατιά και από ’κεί προωθήθηκε λίγα χιλιόμετρα έξω από το Στάλινγκραντ.

«Στραβάδι, σε λίγο θα κάνεις την πρώτη σου σκοπιά, να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά» είπε με την μπάσα φωνή του ο gefreiter Χανς Μπρέμεν. «Ανοιχτά και να κοιτάς όχι μόνο χαμηλά, αλλά και ψηλά στον ουρανό. Οι “Μάγισσες” δεν αστειεύονται».

Ο Έρικ σε λίγες ημέρες θα έκλεινε τα 19 του. Από μικρός ήθελε να γίνει στρατιώτης. Φανταζόταν λαμπρές ημέρες δόξας με εκείνον αξιωματικό να οδηγεί τα στρατεύματα του Ράιχ σε νίκες. Η ζωή δεν του τα έφερε όπως ήθελε. Τελικά πήγε εθελοντής στον στρατό. Μισούσε δυο πράγματα στη ζωή του. Τους αδύναμους και τους κομμουνιστές. Στους αδύναμους συμπεριλάμβανε και τους Εβραίους, στους κομμουνιστές όσους δεν ήταν Εθνικοσοσιαλιστές.

Η Λαρίσα έκανε νόημα στη μηχανικό της να βάλει μπροστά τον έλικα του P02, είχε ανοιχτό το τσοκ και περίμενε. Κουβαλούσε τις βόμβες ανάμεσα στα πόδια της. Σε μια από αυτές είχε γράψει: «Για τον Γιούρι μου». Το ξύλινο διπλάνο πήρε μπροστά, τροχοδρόμησε και με μια κίνηση απογειώθηκε και χάθηκε στον μαύρο παγωμένο ουρανό. Πίσω του ακολουθούσαν και άλλα σκάφη.

Μέσα στο σκοτάδι και από ψηλά, ο γερμανικός καταυλισμός ξεχώριζε εύκολα.

Η Λαρίσα ένιωσε ένα παγωμένο ρεύμα αέρα να διαπερνά τη ραχοκοκαλιά της. Το πάθαινε πάντα αυτό πριν σβήσει τη μηχανή κατά τη διάρκεια της αποστολής. Με τη βοήθεια του χαμηλού φωτισμού στο κόκπιτ της, έλεγξε για τελευταία φορά τα όργανα. Όλα ήταν εντάξει.. Έσβησε τα φώτα του πιλοτηρίου, και με το αριστερό της χέρι άγγιξε τον μοχλό της μηχανής και τον έφερε στο μηδέν. Τώρα πετούσε μόνο με τα μάτια της στο στόχο, και μόνο με τη βοήθεια του αέρα.

Τα μάγουλα της είχα μουδιάσει, το ίδιο και τα χείλη της, ενώ από τη μύτη της, λόγω του ψύχους, έτρεχαν μικρές σταγόνες πάγου. Διέγραψε μια μεγάλη αριστερή στροφή στον αέρα και είδε με την άκρη του ματιού της και τα υπόλοιπα P02 να κάνουν το ίδιο. Πίεσε τον μοχλό και το διπλάνο χαμήλωσε και με ταχύτητα 90 χιλιομέτρων σε ύψος καμινάδας προσέγγιζε τον στόχο. Η Λαρίσα χάιδεψε την πρώτη βόμβα και τη σήκωσε με τα δυο της χέρια.

Στον καταυλισμό ο Έρικ Μπρόνχερτς πατούσε με την αρβύλα του και έσβηνε το τσιγάρο του. Σήκωσε το κεφάλι του ψηλά και άφησε αργά τον καπνό να βγει από τα πνευμόνια του. Η σκοπιά του δεν παρουσίαζε ενδιαφέρον. Σε λίγη ώρα θα τον άλλαζαν, θα προλάβαινε μάλιστα και να ξεκουραστεί για την επόμενη μεγάλη μέρα.


Και τότε ένας ήχος του πάγωσε το αίμα. Δεν ήταν θόρυβος μηχανής, ήταν ένας ήχος που έμοιαζε σαν κάποιος να κουνάει με ορμή ένα σκουπόξυλο. Κοίταξε ψηλά, δεξιά και αριστερά να εντοπίσει κάποιο ίχνος στον ουρανό. Μάταια. Με την άκρη του ματιού του είδε, δεν άκουσε, μια σκιά, ψηλά να τον προσπερνά με ταχύτητα και σχεδόν αμέσως μια έκρηξη τον πέταξε στο χώμα. Ένιωσε το δέρμα του ζεστό μέσα από το παντελόνι του, ανάμεσα στον καβάλο.

Σαν ένα αόρατο τεράστιο χέρι να είχε πιάσει τα παραπήγματα, εκεί που κοιμόντουσαν οι άλλοι φαντάροι, να τα είχε σηκώσει ψηλά και να τα κοπανούσε με ορμή στο έδαφος. Και ύστερα κι άλλες σκιές περνούσαν ξυστά πάνω από το κεφάλι του και άφηναν βόμβες. Βόμβες που έπεφταν με χειρουργική ακρίβεια και σκορπούσαν τον θάνατο, γέμιζαν τον αέρα με φωτιά, με χώμα και με την απαίσια μυρωδιά της καμένης σάρκας.

Ουρλιαχτά γέμισαν το στρατόπεδο. Η αποθήκη πυρομαχικών είχε λαμπαδιάσει, το ίδιο και οι κοιτώνες των αξιωματικών και το αμπρί του διοικητή. Πανικόβλητοι Γερμανοί, που είχαν ξυπνήσει βίαια και δεν είχαν προλάβει να ντυθούν, σχεδόν γυμνοί έτρεχαν μέσα στο κρύο πέρα - δώθε και πυροβολούσαν σε κάθε κατεύθυνση. Κανείς δεν γνώριζε τι συνέβαινε.

Στον αέρα η Λαρίσα έκανε άλλη μια στροφή για να αφήσει και την τελευταία της βόμβα. Ήταν το δώρο για τον αδελφό της, με το όνομά του επάνω. Πίσω της και οι υπόλοιπες «Μάγισσες» ετοιμάζονταν για τον τελευταίο γύρο και μετά θα έβαζαν μπρος τις μηχανές και θα χάνονταν στον ουρανό.

Ο Έρικ σύρθηκε μέχρι τη βάση ενός πολυβόλου. Γύρω του, ανάμεσα στα σακιά από άμμο τρία κορμιά είχαν πάρει μια αφύσικη στάση και έξι άψυχα μάτια τον κοίταζαν. Δεν είχαν προλάβει να ρίξουν καν. Το MG 42 ήταν οπλισμένο και η ταινία με τις σφαίρες στη θέση της. Ο Έρικ δίχως να σημαδέψει πάτησε τη σκανδάλη και τα τροχιοδεικτικά έσκισαν τον σκοτεινό ουρανό.

«Πάλι ο θόρυβος από το σκουπόξυλο. Μα πού είναι;» πρόλαβε να σκεφτεί όταν είδε να τον πλησιάζει από ψηλά ένα ασημόχρωμο αντικείμενο σαν κύλινδρος που διέγραφε κύκλους γύρω από τον εαυτό του, όπως ακριβώς διαγράφει ένα ξύλο που το πετάει κάποιος από τη μια άκρη του.

Το αντικείμενο σφηνώθηκε στο χώμα ακριβώς δίπλα του. Έγραφε κάτι σε κυριλλική γραφή που δεν κατάλαβε. Ξεχώρισε μόνο το όνομα «Γιούρι». Ήταν το τελευταίο πράγμα που είδε στη ζωή του ο schütze Έρικ Μπρόνχερτς. Ένα κοφτό σφύριγμα σαν από χύτρα και το κορμί του διαμελίστηκε στο παγωμένο χώμα, λίγο έξω από το Στάλινγκραντ...


Η Λαρίσα Γερεμένκοβα δεν επέστρεψε ποτέ στη βάση της. Μάταια την περίμεναν οι συντρόφισσές της. Το ξύλινο P02 βρέθηκε διάτρητο από τις σφαίρες ενός MG 42. Το ίδιο και το παγωμένο κορμί της. Οι σύντροφοί της που την βρήκαν, είπαν πως στο πρόσωπό της αχνοφαινόταν ένα χαμόγελο.

Η Mαρίνα Pάσκοβα πέθανε μέσα στο πιλοτήριο του φλεγόμενου αεροσκάφους της τον Γενάρη του 1943. Είναι ενταφιασμένη με τιμές ηρωίδας της ΕΣΣΔ στο Tείχος του Kρεμλίνου. Άλλες οκτώ γυναίκες, «Μάγισσες της νύχτας», έλαβαν την ανώτατη αυτή τιμητική διάκριση.

Οι «Μάγισσες της νύχτας» επιχειρούσαν κατά των ναζί μέχρι το 1945. Κάθε χρόνο στις 2 Μαΐου, ημέρα πτώσης του Βερολίνου, οι «Μάγισσες» συγκεντρώνονταν στη Μόσχα, έξω από το θέατρο Μπολσόι, και αναπολούσαν τα κατορθώματά τους, αλλά και τις νεκρές συντρόφισσές τους. Η τελευταία «Μάγισσα της νύχτας», η Ναντέζντα Πόποβα, απεβίωσε στις 8 Ιουλίου 2013 σε ηλικία 91 ετών. Είχε λάβει μέρος σε 852 αποστολές. Λίγο πριν πεθάνει, είχε δηλώσει σε συνέντευξή της: «Κάποιες φορές κλείνω τα μάτια μου και κοιτάω στο σκοτάδι και ακόμη μπορώ να με φανταστώ στο μικρό μου αεροπλάνο. Αμέσως μετά όμως αναρωτιέμαι: “Πώς το ’κανες αυτό, Νάντια;”».

του Β. ΛΕΒΕΝΤΟΓΙAΝΝΗ

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1943 στις 17-11-2016

Οι «Μάγισσες τηγς νύχτας» φόβος και τρόμος των ναζί

Νοικοκύρη μου Είδες τη ΔΕΗ ;;

Στον Αγύριστο…

του ΚΩΣΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ)

Την πρώτη θέση μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΕ, όσο αφορά τις αυξήσεις στα οικιακά τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, κατέγραψε η Ελλάδα την εξαετία 2008-2013, με μια συνολική επιβάρυνση των πολιτών της τάξης του 60%! Οι αυξήσεις αυτές μα και όσες έγιναν από το 2013 και μετά συνοδεύουν τη πορεία της ΔΕΗ προς την ιδιωτικοποίηση, (μαζί με την κατασυκοφάντηση των εργαζομένων της) καθιστώντας ακόμα πιο σαφές ότι, μία από τις βασικές παραμέτρους της ιδιωτικοποίησης είναι και η σημαντική αύξηση των οικιακών τιμολογίων ώστε οι ιδιώτες πάροχοι να έχουν περιθώριο κερδοφορίας.

Υπενθυμίζεται ότι ενώ η ηλεκτρική ενέργεια είναι ένα δημόσιο αγαθό που προϋποθέτει υποδομές που να εξυπηρετούν το κοινωνικό συμφέρον, βάσει της συμφωνίας με τους δανειστές, η ΔΕΗ υποχρεώθηκε να πουλάει, ποσότητες ηλεκτρικού ρεύματος σε τιμές κάτω του κόστους στους ιδιώτες προμηθευτές με τελικό στόχο τον περιορισμό του μεριδίου της στην αγορά ρεύματος. Η ΔΕΗ θα πρέπει μέχρι το 2020 να έχει μειώσει το μερίδιο της κάτω του 50% σύμφωνα με το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση Τσίπρα.

Ένας από τους ιδιώτες προμηθευτές ηλεκτρικού ρεύματος που χρησιμοποιεί τις δημόσιες υποδομές για να το διανείμει είναι ο Βαγγέλης Μυτιληναίος με την εταιρεία Protergia.

Σημαντικό είναι να γνωρίζουμε ότι τον Φεβρουάριο του 2008, δόθηκε με κυβερνητική απόφαση η άδεια στον Όμιλο Μυτιληναίου να εισέλθει στο χώρο της ενέργειας, τροποποιώντας την άδεια του ενός εργοστασίου του. Επρόκειτο για μία μονάδα ηλεκτρικής ενέργειας η οποία κατασκευάστηκε με επιδοτήσεις-δημόσιο χρήμα δηλαδή- εκατομμυρίων ευρώ, με σκοπό αποκλειστικά την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών που απαιτούσαν οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις του ομίλου. Του προσφέρθηκε δηλαδή δημόσιο χρήμα, 16 εκατ. Ευρώ, με σκοπό την άδεια αυτοπαραγωγού ενέργειας ώστε να μην πληρώνει την ΔΕΗ.

Με τη συγκεκριμένη όμως κυβερνητική απόφαση του 2008 εφεξής ο Μυτιληναίος θα είχε τη δυνατότητα να εμπορεύεται ελεύθερα το παραγόμενο ρεύμα της προαναφερθείσας μονάδας όχι πια για ιδία χρήση, αλλά για να το διαθέτει προς πώληση σε τρίτους. Οπερ σημαίνει, να το διαθέτει προς πώληση στο Εθνικό Σύστημα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας στις ακριβές τιμές της αγοράς, ενώ η ΔΕΗ, διατηρώντας την υποχρέωση του «τελευταίου καταφυγίου» (δηλαδή να τροφοδοτεί με ρεύμα όποιον της το ζητά), να πουλάει την ενέργεια σε φθηνότερες ρυθμιζόμενες τιμές.(Διάβασε και εφημερίδα Ελευθεροτυπία: Πουλάει ακριβά και αγοράζει φθηνά ρεύμα από τη ΔΕΗ Κυριακή 9 Μαρτίου 2014)

Υπάρχει όμως και μια σύμβαση ανάμεσα στον «Όμιλο Μυτιληναίου» και τη ΔΕΗ ΑΕ (στην οποία προεδρεύει το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ Εμμανουήλ Παναγιωτάκης) επταετούς διάρκειας (2014 – 2020) η οποία προσπαθεί φιλότιμα να εξυπηρετήσει τις ενεργειακές αξιώσεις του βιομήχανου. Έτσι προβλέπει πως η χρέωση του ρεύματος στον Μυτιληναίο θα αυξάνεται ανάλογα με την αύξηση που ενδεχομένως υπάρξει στην τιμή του αλουμινίου στις χρηματιστηριακές τιμές του στο Χρηματιστήριο Μετάλλων του Λονδίνου. Επίσης προβλέπονται στην σύμβαση εκπτώσεις που μπορεί υπό κάποιους όρους να φτάσουν ακόμη και στο 48% επί της χρέωσης ηλεκτρισμού στην Υψηλή Τάση.

Την ίδια ώρα ο Μυτιληναίος στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για συλλογική σύμβαση, απαίτησε μείωση μισθών έως 15% από του εργαζόμενος στην Αλουμίνιον της Ελλάδος, ενώ ξεκινούσε το πρόγραμμα κατασκευής ενός ενεργειακού εργοστασίου στην Γκάνα. Το έργο αυτό σύμφωνα με τον Μυτιληναίο «αποτελεί μέρος του επείγοντος σχεδίου της Κυβέρνησης της Γκάνα για την αντιμετώπιση των κρίσιμων ελλείψεων ηλεκτροδότησης στη χώρα και είναι το πρώτο έργο της ΜΕΤΚΑ στην αναπτυσσόμενη ενεργειακή αγορά της Υποσαχάριας Αφρικής».

Όμως αξίζει να υπενθυμίσουμε πως το 2012 ο εισαγγελέας Γρηγόρης Πεπόνης διέταξε διενέργεια προκαταρκτικής έρευνας με αφορμή τα χρέη του Ομίλου Μυτιληναίου που ξεπερνούν τα 110 εκατ. ευρώ προς τη ΔΕΗ και τη ΔΕΠΑ. Η έρευνα θα εξέταζε και εάν υπάρχουν ποινικές ευθύνες στελεχών της ΔΕΗ για τη μη είσπραξη των οφειλομένων. Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος υποστήριξε πως δεν πληρώνει τη ΔΕΗ γιατί του χρωστάει το δημόσιο από επιστροφή ΦΠΑ! (Καθημερινή 08.03.2012 Εισαγγελική έρευνα για τα χρέη του Ομίλου Μυτιληναίου προς τη ΔΕΗ και τη ΔΕΠΑ)

Πλουσιοπάροχες κρατικές και κοινοτικές επιδοτήσεις αποικιοκρατικές συμβάσεις, φωτογραφικοί νόμοι και χαριστικές ρυθμίσεις έστρωσαν το έδαφος πάνω στο οποίο χτίστηκαν τα κέρδη των βιομηχάνων.

 Σαν να μη φτάνουν αυτές οι ποικιλόμορφες συμμαχίες του κεφαλαίου με το πολιτικό αστικό προσωπικό, η κυβέρνηση σε μια προσπάθεια διαχείρισης της αδικίας με όπλο καθρεφτάκια, ανακοίνωσε ότι δεν θα κόβεται το ρεύμα σε όσους χρωστούν έως 1.000 ευρώ και πάγωμα οφειλών μέχρι 500 ευρώ στην ΔΕΗ για ένα χρόνο. 

Αυτά σε μια χώρα όπου ο πληθυσμός της διαβιεί σε νοικοκυριά που δεν εργάζεται κανένα μέλος ή εργάζεται λιγότερο από 3 μήνες, συνολικά, το έτος, ανέρχεται σε 1.111.300 άτομα ή σε 18,7% του πληθυσμού! (Καθημερινή 23.06.2016 ΕΛΣΤΑΤ: Κάτω από το όριο της φτώχειας το 21,4 % των Ελλήνων).

Την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά τα χαρωπά η ΔΕΗ δια στόματος του Εμ. Παναγιωτάκη ανακοίνωσε πως θα αναθέσει σε εισπρακτικές εταιρείες και funds τη διαχείριση των ληξιπρόθεσμων οφειλών με την προσυπογραφή της κυβέρνησης. Στην συνέχεια με γνήσια φιλελεύθερη επιδεξιότητα ο Παναγιωτάκης περίγραψε την παράκρουση, που με απόφαση του, πλησιάζει: «επίσης, δεν θα διστάσουμε να προχωρήσουμε και σε αυτό που λέγεται securitisation, δηλαδή, σε τιτλοποίηση. Υπάρχουν μεγάλα διεθνή Fands, τράπεζες και η Bank of Amerika και η Deutsche Bank και η HSBC, όλοι, οι οποίοι μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις οφειλές, τα ληξιπρόθεσμα. Αρα, θα αξιοποιήσουμε και αυτό».

Όμως η απανθρωποποίηση, η αλαζονεία και η ανηθικότητα τους βρήκαν έκφραση στο χαμογελάκι του Σταθάκη το οποίο ζωγραφίστηκε στην μάσκα που έχει για προσωπίδα (στα 20 δευτερόλεπτα του Video) την ώρα που ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος διατυπώνει την ερώτηση του για το θέμα της τιτλοποίησης των χρεών στη ΔΕΗ των λαϊκών νοικοκυριών. 

Ίσως έφτασε ο καιρός να σκεφτούν τα θύματα ετούτου του συστήματος τη δυνατότητα που έχουν να στείλουν τον καπιταλισμό και τους εκφραστές του στον αγύριστο…

οι "νέοι" νεο"αριστεροί" κ οι φρούδες ελπίδες που σπέρνουν με την αλλαγή νομίσματος:

ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ «ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ»

Το παραμύθι της «αριστερής κυβέρνησης» σε επανάληψη

Στις 4 και 5 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε το ιδρυτικό συνέδριο του «Αριστερού Ρεύματος» (ΑΡ), το οποίο και μετατράπηκε από τάση μέσα στη ΛΑΕ σε διακριτή πολιτική οργάνωση.

Είναι εξέλιξη που ουσιαστικά είχε προαναγγελθεί εδώ και καιρό και δεν μεταβάλλει, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, τη συμμετοχή του ΑΡ (ως βασική συνιστώσα) στη ΛΑΕ. Κατοχυρώνει, όμως, την αυτοτέλειά του μέσα και έξω από τη ΛΑΕ και με αυτή την έννοια διευκολύνει τις ζυμώσεις, τα παζάρια, τις συνεργασίες ανάμεσα στα κόμματα και τις ομάδες του οπορτουνιστικού χώρου, ο οποίος βρίσκεται σε κινητικότητα που δεν έχει ακόμη κατασταλάξει πλήρως μετά την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική διακυβέρνηση. Το ΑΡ, εκδηλώνοντας τον πόθο του να αναδειχθεί σε ΣΥΡΙΖΑ νο2, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Το κενό που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ στρεφόμενος στα μνημόνια και στο νεοφιλελευθερισμό, θα καλυφθεί με άλλους όρους, με άλλο τρόπο, από άλλες δυνάμεις».1

Κυβερνητισμός και «δεύτερη φορά αριστερά»

Με αφορμή το ιδρυτικό του συνέδριο, το ΑΡ επαναφέρει σε μια επανάληψη που θυμίζει κακοφτιαγμένο ριμέικ το παραμύθι της «αριστερής κυβέρνησης», που τόσο ακριβά έχει πληρώσει ο λαός με τις αυταπάτες που μαζικά έσπειρε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η πολιτική πρόταση του ΑΡ παρουσιάζεται ως «ριζοσπαστικό αντιμνημονιακό μεταβατικό πρόγραμμα με σοσιαλιστική κατεύθυνση και προοπτική» και έχει ως πυρήνα την ανοιχτή (και όχι καλυμμένη όπως συμβαίνει σε «μεταβατικά προγράμματα» άλλων οπορτουνιστικών δυνάμεων) διεκδίκηση της αστικής διακυβέρνησης: 

«Προτείνουμε ένα συνολικό πολιτικό πρόγραμμα, για να ανατρέψουμε τους ταξικούς συσχετισμούς, να δημιουργήσουμε τις πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις, ώστε να τεθεί με άλλους όρους και με πειστικότητα το ζήτημα της αριστερής διακυβέρνησης (...) Από αυτό τον αγώνα θα προκύψει σε νέες βάσεις η αναγκαιότητα ενός δεύτερου και τώρα πραγματικού κύκλου αριστερής κυβερνητικής διεξόδου (...) Η επαναστατική αριστερά έχει στο DNA της την ανατροπή, αλλά πρέπει να γνωρίζει να ασκεί και διακυβέρνηση μαζί με το λαό σε μία πορεία, που φέρνει πιο κοντά την ανατροπή. Η Αριστερά διεκδικεί την εξουσία ακόμη και αν δεν έχει διαμορφωθεί το έδαφος για επαναστατική αλλαγή (...)».

Το ΑΡ αναμασά - ως δήθεν καινοτόμα σκέψη - τις οπορτουνιστικές αυταπάτες περί δυνατότητας αξιοποίησης του αστικού κράτους προς όφελος της λαϊκής ευημερίας και της επιδίωξης του σοσιαλισμού, γι' αυτό και ιεραρχείται η ανάγκη διεκδίκησης ενός «δεύτερου», «πραγματικού» κύκλου «αριστερής διακυβέρνησης».

Υπό το πρίσμα αυτής της αποδοχής ψέγει τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν αξιοποίησε προς όφελος του λαού την κατάκτηση της διακυβέρνησης και ερμηνεύει την πορεία του ως προϊόν της «κυβερνητικής - μνημονιακής μετάλλαξής» του για την οποία ευθύνεται η «στενή ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα», η οποία, όπως λένε, «αποδείχτηκε πολύ κατώτερη των περιστάσεων».

Οταν τα παραπάνω διατυπώνονται από οπορτουνιστές με πορεία σαν αυτή των κεντρικών στελεχών της ΛΑΕ, τότε δεν πρόκειται απλώς για αδυναμία άντλησης συμπερασμάτων από την ιστορία του ελληνικού και διεθνούς επαναστατικού κινήματος, αλλά για ανοιχτή κοροϊδία του λαού.

 Γνωρίζουν πολύ καλά ότι οπουδήποτε το κομμουνιστικό κίνημα υιοθέτησε τέτοιες λογικές και συμμετείχε από κυβερνητικές θέσεις στη διαχείριση του καπιταλισμού, όχι μόνο δεν χρησίμευσε αυτό στη βελτίωση της θέσης του λαού και της «προοπτικής του σοσιαλισμού», αλλά σταθεροποιούσε ακόμα περισσότερο τον καπιταλισμό μέσω του τραβήγματος στην αστική διαχείριση (και κατ' επέκταση στην άμβλυνση της επαναστατικής αιχμής) των ΚΚ.

Η αντίληψή τους αυτή κρύβει τον ταξικό χαρακτήρα του αστικού κράτους και των θεσμών του, ο αστικός χαρακτήρας των οποίων εδράζεται πριν απ' όλα στην κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων στην παραγωγή. Σε αυτή την απατηλή βάση, το ΑΡ διακηρύσσει τη «δημοκρατική μεταρρύθμιση του κράτους και του Δημοσίου» και «μεγάλες προοδευτικές τομές στο πολιτικό σύστημα, στη δημόσια διοίκηση, στη διεύρυνση της δημοκρατίας με μορφές άμεσης δημοκρατικής συμμετοχής». Ουσιαστικά, πλασάρει ως βήματα προς το σοσιαλισμό την ενίσχυση των αστικών θεσμών σε μια εκδοχή σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης. Ο σοσιαλισμός προβάλλεται ως προϊόν και κατάληξη της διεύρυνσης της αστικής δημοκρατίας και όχι ως αποτέλεσμα της επαναστατικής ανατροπής της.

«Παραγωγική ανασυγκρότηση» για «επενδυτική άνοιξη» του κεφαλαίου

Στη βάση αυτής της αστικής διακυβέρνησης, το ΑΡ υπόσχεται «μεγάλους προοδευτικούς μετασχηματισμούς στην παραγωγή και την οικονομία», στο έδαφος πάντα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας, με ένα οικονομικό πρόγραμμα που «θα συγκρούεται με όρους δικαιοσύνης, αναδιανομής και αποτελεσματικότητας με το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα». 

Το πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει μια σειρά προτάσεων διαχείρισης που βαρετά διατυπώνουν και αναδιατυπώνουν διάφορες δυνάμεις όλα τα τελευταία χρόνια - και ο ΣΥΡΙΖΑ βέβαια όταν ήταν στην αντιπολίτευση - στα πλαίσια της «αντιμνημονιακής» πάλης: 

«Η διαγραφή του δημόσιου χρέους, μαζί με τη διαγραφή και τη γενναία ρύθμιση των ιδιωτικών χρεών (...) η κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, η εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση των τραπεζών (...), η εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση και ανασυγκρότηση των στρατηγικών δημόσιων επιχειρήσεων και ο τερματισμός των ιδιωτικοποιήσεων (..) νέο απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα (...) 

Ενα νέο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης και παραγωγικού μετασχηματισμού, με έμφαση στο διπλασιασμό, τουλάχιστον, των δημόσιων επενδύσεων, στη χορήγηση ισχυρής ρευστότητας με ευνοϊκότατους όρους και σχεδόν μηδενικά επιτόκια στην οικονομία (...)».

Το μαγικό «κλειδί» που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την εφαρμογή των παραπάνω βρίσκεται, κατά το ΑΡ, στην «ανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας» με βασικό μέσο την ανάκτηση της «νομισματικής κυριαρχίας», δηλαδή την έξοδο από το ευρώ. Το ΑΡ, εξάλλου, υιοθετεί την αντίληψη ότι η Ελλάδα έχει χάσει την εθνική της ανεξαρτησία και έτσι παρουσιάζει τις ανισότιμες σχέσεις μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, και συγκεκριμένα της Ελλάδας, με τα πιο ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, ως προϊόν υποτέλειας, επιτροπείας, ξενοδουλίας. 

Ετσι, η ανισοτιμία στις διεθνείς σχέσεις αποκόβεται τελείως από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Στην ουσία, το ΑΡ δαιμονοποιεί το νόμισμα - βγάζοντας «λάδι» τον καπιταλισμό - για τα δεινά των εργαζομένων και υπόσχεται ένα φιλολαϊκό καπιταλισμό της δραχμής με ενισχυμένη παρουσία της κρατικής υποβοήθησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Αυτό γίνεται φανερό, άλλωστε, από τις ίδιες τις δηλώσεις του επικεφαλής του ΑΡ και της ΛΑΕ, όπου σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Π. Λαφαζάνης δήλωσε: 

«Το εθνικό νόμισμα, με ένα πρόγραμμα αντιλιτότητας, προστασίας της εθνικής παραγωγής και ρευστότητας για μια επενδυτική άνοιξη στον τόπο, μπορεί να συνεισφέρει στη γρήγορη διέξοδο από την κρίση και να θέσει τη χώρα σε μια βιώσιμη αναπτυξιακή και κοινωνική τροχιά, με επίκεντρο τη νεολαία της πατρίδας μας».2

Είναι φανερό ότι η «προστασία της εθνικής παραγωγής και ρευστότητας» και η «επενδυτική άνοιξη» ταυτίζεται με την αναζωογόνηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, γι' αυτό όλο και περισσότερο τέτοιες προτάσεις συμπίπτουν με αστικούς στόχους. Αυτό, άλλωστε, είναι και το περιεχόμενο της παραγωγικής ανασυγκρότησης στο έδαφος του καπιταλισμού. 

Δεν υπάρχει καμία ταξικά ουδέτερη παραγωγή και οικονομία. Στην παραγωγή και την οικονομία που αναπτύσσονται με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, η παραγωγική ανασυγκρότηση είναι συνώνυμη της «ανασυγκρότησης» της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

 Με άλλα λόγια, η καπιταλιστική ανάπτυξη παρουσιάζεται ως κρίκος της αντικαπιταλιστικής συσπείρωσης.

Ουσιαστικά, η «οικονομική πολιτική» του ΑΡ είναι μια εναλλακτική σοσιαλδημοκρατική πρόταση αστικής διαχείρισης. Βασικά χαρακτηριστικά αυτής της πρότασης είναι η ενίσχυση του ρόλου του κράτους στη στήριξη της επιχειρηματικής δράσης μέσω μιας σειράς παραγόντων, όπως ενίσχυση της κρατικής ιδιοκτησίας στις τράπεζες, σε «δημόσιες» επιχειρήσεις, ενίσχυσης των κρατικών δαπανών, υποβοήθηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της χώρας (δηλαδή του ελληνικού κεφαλαίου) μέσω υποτιμημένου νομίσματος κ.λπ.

Από τα παραπάνω γίνονται φανερές οι συγκλίσεις που αντικειμενικά εμφανίζονται - παρά τις σημαντικές ιδεολογικές διαφορές - μεταξύ της συγκεκριμένης οπορτουνιστικής γραμμής και του αστικού ευρωσκεπτικισμού, των αυξανόμενων διακηρύξεων υπέρ της υιοθέτησης εθνικών νομισμάτων και μέτρων προστατευτισμού των καπιταλιστικών οικονομιών που εκφράζεται από κόμματα σε όλο το φάσμα του αστικού πολιτικού συστήματος σε χώρες της ΕΕ (με παρόμοιο τρόπο και στις ΗΠΑ). Είναι, βέβαια, ζήτημα που δεν μπορεί να εξαντληθεί στα πλαίσια του παρόντος άρθρου.

Ζυμώσεις με «Πλεύση» και ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η διαφαινόμενη άνοδος του αστικού ρεύματος του ευρωσκεπτικισμού θα επηρεάσει την κινητικότητα στον ευρύτερο οπορτουνιστικό χώρο, όπου κάθε κόμμα επιδιώκει την εξασφάλιση του «ζωτικού του χώρου» και ει δυνατόν την πρωτοκαθεδρία.

 Η ΛΑΕ βρίσκεται σε συνεχή διάλογο, που περιλαμβάνει και αρκετές διαφωνίες, με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ παράλληλα συνεργάζονται στο εργατικό κίνημα, το φοιτητικό και αλλού. Η ΛΑΕ έχει επίσης στενές σχέσεις με την «Πλεύση Ελευθερίας» της Ζ. Κωνσταντοπούλου (η οποία ούτε καν στα λόγια δεν αναφέρεται στην εργατική τάξη, το εργατικό κίνημα κ.λπ.), που επιδιώκει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα. Στελέχη του «χώρου» όπως ο Αλ. Αλαβάνος και η Ν. Βαλαβάνη τονίζουν την ανάγκη σύμπηξης μιας εκλογικής συμμαχίας ανάμεσα σε ΛΑΕ και «Πλεύση», με στόχο την εξασφάλιση κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης στις επόμενες εκλογές.

Οπως επισημαίνεται στις Θέσεις της ΚΕ: «Αυτά τα κόμματα και οι ομάδες καμουφλάρουν - με διαβάθμιση μεταξύ τους - τον ευρωσκεπτικισμό τους και με κάποια αντικαπιταλιστική συνθηματολογία,

 συμβάλλοντας στον αποπροσανατολισμό και τον εγκλωβισμό δυνάμει ριζοσπαστικών στοιχείων σε μία εκδοχή αστικής διαχείρισης. 

Συνολικά, πρόκειται για δυνάμεις που επιδιώκουν να λειτουργήσουν ως ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση και συμπόρευση λαϊκών δυνάμεων με το ΚΚΕ, υιοθετώντας στην ουσία θέσεις και πρακτικές που είχε και ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν βρισκόταν ακόμα στην αντιπολίτευση. 

Αρκετοί από αυτούς βρίσκονταν στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, βοηθώντας τον να αναρριχηθεί στους θώκους της κυβερνητικής εξουσίας, χρημάτισαν υπουργοί του ή θεσμικοί εκλεγμένοι παράγοντες, συνέβαλαν με τον τρόπο τους στο να δίνεται άλλοθι για την επιβολή σκληρών αντεργατικών πολιτικών και να καλλιεργούνται μαζικά αυταπάτες». Με παρόμοιο ρόλο θα αξιοποιηθούν και το επόμενο διάστημα.

Παραπομπές:

1. «Ιδρυτική διακήρυξη» του Συνεδρίου του «Αριστερού Ρεύματος», 4-5/2/2017, www.iskra.gr

2. www.thepressproject.gr

ΤουΚωστή ΜΠΟΡΜΠΟΤΗ*
* Ο Κωστής Μπορμπότης είναι μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ

Νοικοκύρη μου τα αφεντικά κ το σύστημά τους ετοιμάζουν τον επόμενο Πόλεμο,, τον Γιό Σου τον ετοίμασες ;;

Φωτο απο Συρία  πριν κ σήμερα !!

Δες τι λέει μια φίλη στο f/b:

Καπιταλισμός σε κατάρρευση και το σενάριο του πολέμου:

Ο καπιταλισμός - στην προ κρίσης κατάσταση - είχε ήδη φτάσει στο στάδιο της παγκοσμιοποίησης: κάποιος παράγει σ' ένα μέρος του πλαντήτη, πουλάει σε άλλο, επενδύει σε ένα τρίτο, μετακινούνται και μεταφέρονται παντού και από παντού εμπορεύματα και κεφάλαια. Όταν επήλθε ο κορεσμός, η υπερσυσσώρευση προϊόντων, τα λιμνάζοντα κεφάλαια τα οποία έπαψαν να επενδύονται γιατί δεν θα είχαν τα επιθυμητά ποσοστά κέρδους, το όλο σύστημα άρχισε σιγά σιγά να καταρρέει (παγκόσμια οικονομική κρίση).

Αυτή τη στιγμή παρατηρείται παγκοσμίως μια οικονμική... “αναδίπλωση”, μια στροφή σε πολιτικές προστατευτισμού, η οποία εκδηλώθηκε όχι μόνο με τις οικονομικές πολιτικές στις ευρωπαϊκές χώρες (δασμοί σε εισαγωγές, brexit κλπ), αλλά και στην Αμερική με τις εξαγγελίες Τραμπ ότι από δω και στο εξής θα παράγει εντός των ΗΠΑ. Στροφή η οποία δεν είναι καθόλου τυχαία.

Ασφαλώς τέτοιες στροφές - στην προσπάθεια να εξισορροπήσουν την κατάσταση - εξυπηρετούν και συγκεκριμένες μερίδες κεφαλαίων οι οποίες θα έχουν όφελος συγκριτικά με την προγενέστερη κατάσταση. Ταυτόχρονα όμως - και αναπόφευκτα - θα εντείνουν ακόμη περισσότερο τους διεθνείς ανταγωνισμούς, όχι απλώς μόνο ανάμεσα στα κράτη αλλά και μέσα σε ένα μόνο κράτος.

Ένα μικρό παράδειγμα: στις ΗΠΑ, η πολιτική Τραμπ ενάντια στο Μεξικό (η οποία ουδόλως αφορά τους... μετανάστες!) στοχεύει στο έλλειμμα των 60 δις που έχει η χώρα του από τις εισαγωγές τροφίμων από το Μεξικό. Αφ' ενός με μια πολιτική προστατευτισμού αυτά τα 60 δις θα μένουν εντός ΗΠΑ, αφ' εταίρου θα ωφεληθούν τα αντίστοιχα - εντός αμερικανικού εδάφους - λόμπι τροφίμων. Ταυτόχρονα, η επίσης εναντίωσή του απέναντι στην Κίνα, θα βλάψει τα αμερικανικά κεφάλαια που επενδύουν π.χ. στον τεχνολογικό εξοπλισμό σ' αυτή τη χώρα, οπότε αυτούς δεν τους συμφέρει καθόλου μια πολιτική προστατευτισμού. 

Από την άλλη μια ξένη χώρα - όπως ας πούμε η Γαλλία - για να ανταγωνιστεί και να περισώσει τα κέρδη των δικών της μερίδων κεφαλαίου, θα αναγκαστεί να βάλει δασμούς στις εισαγωγές από τις ΗΠΑ. Αυτό θα φέρει αλυσιδωτές αντιδράσεις και σε άλλα κεφάλαια, σε άλλες χώρες, με αποτέλεσμα την ακόμη μεγαλύτερη αδράνεια κεφαλαίων παγκοσμίως. Και η κρίση θα βαθύνει τόσο πολύ που δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι στο τέλος θα φαγωθούν όλοι μεταξύ τους για ένα κομμάτι ψωμί.

Η κατάσταση αυτή τη στιγμή είναι εξαιρετικά ρευστή, πράγμα το οποίο φαίνεται και από το πόσο γρήγορα και εύκολα αλλάζουν οι διεθνείς συμμαχίες.

 Παράδειγμα οι σχέσεις Ρωσίας - Τουρκίας. Πριν ένα χρόνο κόντεψαν να σκοτωθούν για ένα πεσμένο αεροπλάνο και σήμερα συσφίγγουν σχέσεις. Το ίδιο και οι ΗΠΑ που αναζητούν συνεργασία με τη μέχρι πρότινος μισητή Ρωσία, με κοινό αντίπαλο την Κίνα. 

Η Κίνα με τη σειρά της αναπτύσσει το δικό της κύκλο επιρροής και δεν παραλείπει να δείξει και λίγο "τσαμπουκά" εκεί σε κάτι νησάκια που γειτονεύουν με την Ιαπωνία. Φανταστείτε επίσης την Κίνα να περιορίζει τις μηχανές... θα καταρρεύσει αυτόματα η Γερμανική οικονομία, χώρα βασική προμηθεύτρια της Κίνας. Ποιά θα είναι η στάση της Γερμανίας απέναντι στην Κίνα αλλά και την Αμερική ή και αλλού; Να τι θα δείξουν οι επερχόμενες γερμανικές εκλογές και έχουν τεράστιο παγκόσμιο ενδιαφέρον. Όχι ασφαλώς τι θα “αποφασίσει” ο γερμανικός λαός, αλλά το ποια συμμαχία θα καταφέρει να επιβληθεί (ποιο λόμπι θα αποδειχτεί πιο ισχυρό).

Αυτά συμβαίνουν στον πλαντήτη, και... στη μέση ο "Μανώλης", δηλαδή εμείς. Δεν ξέρω πόσο πήραμε χαμπάρι τις δηλώσεις του νέου Αμερικανού Πρέσβη, ο οποίος αφού πρώτα πήγε στην Ουκρανία και "σταθεροποίησε" την κατάσταση με τους φασίσες στην εξουσία, ήρθε να αναλάβει έργο εδώ. Είπε λοιπόν ο Αμερικανός πρέσβης ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρεις κύκλοι: Βόρεια θάλασσα - Ρωσία - Μέση Ανατολή. Και στο κέντρο αυτών η Ελλάδα. Σα να μας είπε ότι είμαστε στο κέντρο του ενδιαφέροντος των μεγάλων διεθνών δυνάμεων για το μοίρασμα των οικονομικών ζωνών επιρροής. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...

Όσο η κρίση θα βαθαίνει, οι εξελίξεις θα είναι όλο και πιο ραγδαίες. Ήδη τα πάντα βρίσκονται σε μεγάλη κινητικότητα, ο "κόσμος" που ξέραμε αλλάζει κάθε λεπτό, και εκρηκτικές εξελίξεις μπορεί να συμβούν ανά πάσα στιγμή. Μια πολεμική σύρραξη με άμεση εμπλοκή της χώρας μας, είτε αυτή γίνει αλλού - όπου θα υποχρεωθούμε να συνεισφέρουμε με στρατό - είτε στα εδάφη μας με εισβολή (η Τουρκία δε χοροπηδά για εσωτερική της κατανάλωση, σοβαρολογεί, όπως ενδεχομένως και η κάθε άλλη γειτόνισσα), είναι όχι μόνο πιθανά, αλλά και πλέον ορατά σενάρια.

Αυτό που λέμε - οι κομμουνιστές - στον κόσμο, ως βασικό καθήκον, είναι ο λαός να βρίσκεται σε επαγρύπνηση. Δεν είναι κούφια λόγια, ούτε κλισσέ. Μη μας κοιμίζουν ούτε με μνημόνια ούτε με γιαλατζί - επιδερμικές και απροσανατολιστικές αναλύσεις για τις διεθνείς εξελίξεις. Επαγρύπνηση και ετοιμότητα. Ας μη ξεχνάμε πως η Ιστορία (και του τόπου μας και η παγκόσμια) έχει αποδείξει πως όταν ένας λαός είναι αποφασισμένος, δε νικιέται με τίποτα. Ας το έχουμε τουλάχιστον αυτό στο νου μας, τώρα στην ώρα της αναμονής.

Από: ΘΕΩΝΗ ΚΑΠΛΑΝΙΔΟΥ

2/3/2017

Δες τι λέει ο Γραμματέας του ΚΚΕ στις ερωτήσεις δημοσιογράφου:


Ο Πάνος Καμμένος, πάντως ειδοποιεί πως «αν τολμήσει ο Τσαβοφύσογλου να πατήσει σε νησί, να δούμε πώς θα φύγει»…

Οι «λεονταρισμοί», που εκδηλώνονται κι από τις δύο πλευρές του Αιγαίου, οι εκδρομικές αποστολές του Υπουργείου Άμυνας σε ακριτικά νησιά, όπως π.χ. η πρόσφατη εκδρομική συνύπαρξη στο Καστελόριζο των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ με τη ναζιστική «Χρυσή Αυγή», έχουν στόχο να καλλιεργήσουν μια ψευδεπίγραφη «εθνική ομοψυχία». 

Και από τους εκπροσώπους της εγχώριας αστικής τάξης και από τους απέναντι οπαδούς του αστικού νεοοθωμανισμού, δημιουργείται ένα πολεμικό κλίμα προετοιμασίας.

Ένα κλίμα επικίνδυνο, γιατί επιδιώκει να κρύψει το κύριο, που είναι ότι και οι δύο χώρες παραμένουν εγκλωβισμένες στο ΝΑΤΟ, που είναι πρόθυμο στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, «στρώνει» το δρόμο στα «θερμά» πολεμικά επεισόδια, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στον πόλεμο.

Απ τη συνέντευξη του Δ. Κουτσούμπα στη «Real News» Δείτε  την ολόκληρη Εδώ

Πρός Γυναίκες της εκπαίδευσης,,- Λεβέντισσες,,

Η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Όλοι και όλες στον αγώνα - Κανένας φόβος - Καμία αναμονή

«8η Μάρτη: Σύμβολο αγώνα. Θα μας οδηγεί και τούτο τον αιώνα, αναφέρει η Πανελλαδική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ, με αφορμή την επέτειο της 8ης Μάρτη, της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, στέλνοντας θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό σε όλες τις εκπαιδευτικούς που κάτω από δύσκολες συνθήκες δίνουν τη μάχη της μόρφωσης των παιδιών των λαϊκών οικογενειών.

Όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της:

«Ιδιαίτερα χαιρετίζουμε τις συναδέλφισσες αναπληρώτριες, που, κάθε χρόνο και για πολλά χρόνια, διασχίζουν τη χώρα και κάτω από πραγματικά αντίξοες συνθήκες (προσωπικές, οικογενειακές, οικονομικές...) εργάζονται για κάποιους μήνες μέσα στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, χωρίς να έχουν δικαίωμα ούτε να αρρωστήσουν, για να ξαναμπούν στον ίδιο κύκλο την επόμενη χρονιά! Τους λέμε: Μην το βάζετε κάτω!

Σας καλούμε όλες, μόνιμες και αναπληρώτριες, να ενώσετε τις φωνές σας και μαζί με όλους τους εργαζόμενους να διεκδικήσετε την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών σας. Σας καλούμε να διδαχτείτε από την ιστορία του ριζοσπαστικού γυναικείου και του εργατικού κινήματος. Τίποτε δε χαρίστηκε, όλα κατακτήθηκαν με αγώνες και η γυναικεία ισοτιμία βήμα βήμα έτσι κατακτιέται!!

8 Μάρτη 1857, οι ράφτρες κι οι υφάντρες της Ν. Υόρκης βγαίνουν στους δρόμους διεκδικώντας μείωση του εργάσιμου χρόνου, ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της. Πάλεψαν για "Ψωμί και Τριαντάφυλλα", όπως έγραψε ο Τζέιμς Οπενχάιμ στο ποίημά του για την απεργία των εργατριών.

8 Μάρτη 2017, εμείς, οι εκπαιδευτικοί, μαζί με όλες τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου, χρειάζεται να συνεχίσουμε το δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης για τις σύγχρονες ανάγκες μας. Μην αφήσουμε τον εργασιακό μεσαίωνα να εξαπλωθεί κι άλλο. Ζούμε το ανελέητο χτύπημα των δικαιωμάτων μας στην εργασία και τη μητρότητα, την εκμηδένιση του ελεύθερου χρόνου μας.

Συναδέλφισσες,

Σήμερα η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορεί να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες και όλους μας, με μισθό που θα καλύπτει τις ανάγκες μας, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και λιγότερες ώρες εργασίας.

Αυτή η πρόοδος μπορεί να ικανοποιήσει τις ιδιαίτερες βιολογικές ανάγκες της κάθε γυναίκας με γενικευμένα μέτρα κοινωνικής προστασίας της μητρότητας, αλλά και τις ανάγκες της οικογένειάς της, με τη δημιουργία και λειτουργία δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας.

Όμως τι μπαίνει εμπόδιο σε όλα αυτά;

Η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που χτίζει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων στα ερείπια των δικών μας δικαιωμάτων. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φορτώσει στην πλάτη του λαού και νέα μέτρα, κάνοντας νόμο κάθε απαίτηση των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και των μεγαλεμπόρων.

Στην πολιτική αυτή για τα κέρδη των μονοπωλίων, προσαρμόζεται και το σχολείο να βγάλει τους αυριανούς φτηνούς ημιμαθείς εργαζόμενους, μας θέλει διαμεσολαβητές και όχι παιδαγωγούς, θέλει τις παλιότερες να είναι με τη μαγκούρα στην τάξη και τις νεώτερες εκπαιδευτικούς να μην έχουν δικαίωμα να αρρωστήσουν γιατί μπορεί να χάσουν ακόμα και την ελαστική τους απασχόληση, να μη μπορούν να κάνουν οικογένεια, να στεριώσουν σε ένα μέρος και σε ένα σπίτι, τις θέλει περιφερόμενες, σε ομηρία!

Συναδέλφισσες, μόνιμες και αναπληρώτριες, καμία υποταγή στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης!

Το αγωνιστικό μήνυμα της 8ης Μάρτη δείχνει σε όλες και όλους το μόνο ελπιδοφόρο δρόμο!

Εξαρτάται από τη δική μας θέληση και δράση, τη συμμετοχή μας στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, τη συμμετοχή όλων μας στους Συλλόγους και στις ΕΛΜΕ, να βαδίσουμε αγωνιστικά στις "λεωφόρους του μέλλοντος".Ένα μέλλον που η γυναίκα θα είναι απαλλαγμένη από το άγχος και την ανασφάλεια της ανεργίας, της μετανάστευσης στο εξωτερικό, από μια ζωή-λάστιχο, χωρίς πολέμους, προσφυγιά, στο οποίο και η εκπαιδευτικός θα είναι πραγματικά παιδαγωγός της νέας γενιάς!

Παλεύουμε μαζί για δημιουργική ζωή με δικαιώματα στην εργασία και στη μητρότητα.

Δεν συμβιβαζόμαστε με μια ζωή χωρίς δικαιώματα, με το φόβο και την ανασφάλεια.Δεν θα αποδεχτούμε τα νέα μέτρα που αυτές της ημέρες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διαπραγματεύεται με τους λεγόμενους "θεσμούς", με την ΕΕ, το ΔΝΤ την ΕΚΤ. Δεν θα δεχτούμε να θυσιάσουμε τη ζωή μας, τη ζωή των παιδιών και των μαθητών μας στο βωμό των απαιτήσεων του ΣΕΒ. Απορρίπτουμε την κυβερνητική προπαγάνδα περί "δίκαιων αντισταθμιστικών μέτρων". Έχουμε αρκετή εμπειρία, δεν θα πέσουμε στις παγίδες που στήνουν.

Υπάρχει λύση. Υπάρχει διέξοδος από τη σημερινή πραγματικότητα. Αυτή βρίσκεται στο συλλογικό και οργανωμένο αγώνα μέσα από τα σωματεία μας, στη κοινή πάλη όλων των εργαζομένων, στη συμμαχία των λαϊκών στρωμάτων με στόχο: Το μπλοκάρισμα των αντιλαϊκών πολιτικών, την ανάκτηση των απωλειών μας, τη διεκδίκηση των πραγματικά σύγχρονων αναγκών μας που βρίσκονται σε σύγκρουση με την εξουσία και τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Όλες και όλοι στον αγώνα - Κανένας φόβος - Καμία αναμονή !!

Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλες και όλους με όλα τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα. Κατάργηση κάθε ελαστικής μορφής εργασίας.

Επαναφορά της 5ετούς διαφοράς στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης γυναικών και ανδρών. Να μην ξεπερνούν τα 55 χρόνια για τις γυναίκες και τα 60 για τους άνδρες.

Άδεια κύησης, τοκετού, λοχείας δύο μήνες πριν και έξι μήνες μετά τον τοκετό, με πλήρεις αποδοχές και ασφαλιστικά δικαιώματα, ανεξαρτήτως εργασιακών σχέσεων. Άδεια μητρότητας για ένα χρόνο, με πλήρη μισθό, ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δυνατότητα να γίνει χρήση της και από τον πατέρα.

Εξίσωση των αδειών των αναπληρωτριών/τών με τις άδειες των μονίμων.

Πλήρη προστασία της μητέρας και του παιδιού και παροχή κάθε διευκόλυνσης για την ανατροφή του.

Εφαρμογή του νόμου για την προστασία της εργαζόμενης μητέρας, την απαγόρευση της απόλυσης.

Επίδομα τοκετού 1.000 ευρώ για κάθε γέννα, ανεξάρτητα από άλλες προϋποθέσεις, από τον κρατικό προϋπολογισμό. Κάλυψη όλων των εξόδων προγεννητικού ελέγχου, ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και τοκετού από το κράτος. Ενιαίο, καθολικό αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, Προληπτικής και Επείγουσας Ιατρικής για όλες και όλους, χωρίς καμιά άλλη προϋπόθεση. Δωρεάν χορήγηση φαρμάκων.

Ελεύθερο χρόνο για μας και τις οικογένειές μας, με δωρεάν και ποιοτικά προγράμματα και υποδομές Αθλητισμού και Πολιτισμού. Επέκταση του προγράμματος κοινωνικού τουρισμού, με κρατικές και δωρεάν κατασκηνώσεις».

Πηγή 

Για τους "Ζορό" - προβοκάτορες κλπ φασιστοειδή:

Άθλια προσπάθεια συκοφάντησης του ΚΚΕ και του «Ριζοσπάστη»

Με αφορμή το τραγικό δυστύχημα που έγινε την Κυριακή στην Εθνική οδό Αθηνών - Λαμίας

Ενα άθλιο σκηνικό σε βάρος του ΚΚΕ και του «Ριζοσπάστη» προσπάθησαν να στήσουν στο διαδίκτυο διάφορες επώνυμες και ανώνυμες γραφίδες, με αφορμή το τραγικό δυστύχημα στην Εθνική οδό Αθηνών - Λαμίας, όπου ανάμεσα στους τέσσερις νεκρούς ήταν και ο γιος του ιδιοκτήτη της εταιρείας Jumbo.

Ιστοσελίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανέσυραν ένα κείμενο που είχε γράψει στις 10 Γενάρη 2012 στον «Ριζοσπάστη» ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος, με αναφορές στον ιδιοκτήτη της αλυσίδας Jumbo, και χωρίς να κάνουν την παραμικρή αναφορά στην ημερομηνία που δημοσιεύτηκε, το παρουσίαζαν σαν να γράφτηκε τώρα, με αφορμή το θανατηφόρο δυστύχημα.

Ο σχολιασμός του δημοσιεύματος σ' αυτές τις ιστοσελίδες προσπαθούσε να ταυτίσει το ΚΚΕ και τον «Ριζοσπάστη» με τις απαράδεκτες δηλώσεις που έγιναν τις τελευταίες μέρες από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και άλλους, περί «ταξικού δυστυχήματος», με αφορμή το γεγονός ότι το αυτοκίνητο που προκάλεσε το δυστύχημα ήταν υπερπολυτελές και το οδηγούσε ο γιος του ιδιοκτήτη των Jumbo. Δηλώσεις όπως αυτή αξιοποιήθηκαν για χυδαίο αντικομμουνισμό, μεταξύ άλλων και από στελέχη της ΝΔ, όπως ο Αδ. Γεωργιάδης.

Θυμίζουμε ότι το δημοσίευμα του Νίκου Μπογιόπουλου στον «Ριζοσπάστη» στις 10/1/2012 σχολίαζε τις απόψεις του συγκεκριμένου επιχειρηματία για την εμπορική εκμετάλλευση της Μακρονήσου, της Γυάρου, του Ολύμπου και της Ακρόπολης, αναπαράγοντας σημεία από συνέντευξη που είχε δώσει ο ίδιος στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα».

Στο τέλος του δημοσιεύματος σημειωνόταν και ο λόγος για τον οποίο γράφτηκε το κείμενο, με την υπόμνηση ότι πρόκειται για τον ιδιοκτήτη της αλυσίδας καταστημάτων «που έχει στήσει βιομηχανία διώξεων ανά την επικράτεια κατά του ΠΑΜΕ...», με αφορμή τις κινητοποιήσεις που γίνονταν εκείνη την περίοδο για την ανάκληση της απόλυσης εργαζόμενου στην επιχείρηση.

Στην αναπαραγωγή του κειμένου πέντε χρόνια μετά, κανένα από τα παραπάνω στοιχεία δεν διευκρινίζονται, σε μια προσπάθεια να δημιουργηθούν εντυπώσεις σε βάρος του ΚΚΕ και του «Ριζοσπάστη» για ένα θέμα που κυριαρχεί στην επικαιρότητα από το μεσημέρι της περασμένη Κυριακής.

Απάντηση σ' αυτή την προσπάθεια συκοφαντίας και λάσπης έδωσε και ο Νίκος Μπογιόπουλος με κείμενό του στο διαδίκτυο, στο οποίο αναφέρει ανάμεσα σε άλλα: «Δεν δόθηκε ποτέ η άδεια σε κανέναν να χρησιμοποιήσει και μάλιστα παραπειστικά το προ 5ετίας κείμενο (που αφορούσε στην Μακρόνησο και στην Ακρόπολη!) στα παιχνίδια εντυπώσεων με αφορμή το δυστύχημα.

Ουδεμία σχέση έχω με ενίους εξ εκείνων που μιλούν για τον "ταξικό χαρακτήρα" του δυστυχήματος, που μέσα στη γενικότερη γελοιότητά τους ανάθεμα κι αν ξέρουν τι εννοούν ή αν μπορούν έστω να παρακολουθήσουν (πολλώ μάλλον να συμμετέχουν) σε μια συζήτηση σε τέτοια βάση (...)

Ούτε ο "Ριζοσπάστης" στη μακρά ιστορία του, ούτε εγώ ως μέλος του ΚΚΕ και δημοσιογράφος, έχουμε καμία σχέση με τη χυδαιότητα και τη συμπεριφορά όρνεων που βαφτίζεται ένθεν κακείθεν σαν δήθεν "αντικαπιταλισμός", αλλά ούτε και με την "αστική ευγένεια" που αναζητά κλέη ευπρέπειας πάνω στη συκοφάντηση των αντιπάλων της.

Ο επιστημονικός σοσιαλισμός και το ήθος που περιέχεται στην έννοια "ταξική πάλη" δεν έχουν καμία σχέση με την προσωποποίηση των πολιτικών διαφορών, αυτή είναι μια τακτική που αρμόζει είτε σε "Ζορό" - προβοκάτορες είτε σε αντιδραστικά φασιστοειδή.

Και σε κάθε περίπτωση η ταξική πάλη, από την πλευρά των κομμουνιστών, δεν διεξάγεται πάνω σε μνήματα παιδιών ή πάνω στον άφατο πόνο γονιών που έχασαν τα παιδιά τους. Αυτή είναι μια "πολυτέλεια" που από την γέννηση του κομμουνιστικού κινήματος την έχουμε παραχωρήσει στην ευχέρεια των διαφόρων τομαριών του απροκάλυπτου ή συγκεκαλυμμένου αντικομμουνισμού».

Απο:Ριζοσπάστη