Oι αμοιβές των εργαζομένων στην Ελλάδα της βαρβαρότητας k Το διεκδικητικό πλαίσιο του Π.Α.ΜΕ:

,,η πλειοψηφία των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται κάτω από τον κατώτερο μισθό που υπήρχε το 2012 (751 ευρώ).

στο Δημόσιο:

Κάτω των 800 ευρώ σε ποσοστό 11% (3,1% έως 499 ευρώ, 3,5% μεταξύ 500-699 ευρώ και 4,4% μεταξύ 700-799 ευρώ).

Μεταξύ 800-999 ευρώ σε ποσοστό 23,6% (9,4% μεταξύ 800-899 ευρώ και 14,2% μεταξύ 900-999 ευρώ)

Άνω των 1.000 ευρώ σε ποσοστό 54,2% (38,5% μεταξύ 1.000-1.299 ευρώ και 15,7% άνω των 1.300 ευρώ).,,

Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ

Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου. Αφορά τους μισθούς, τη φορολογία και τα χρέη, μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους, την Κοινωνική Ασφάλιση, την Παιδεία, την Υγεία του λαού, την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, την προστασία της μητρότητας, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και τις ιδιωτικοποιήσεις.

Ολόκληρο το διεκδικητικό πλαίσιο έχει ως εξής:

Η καπιταλιστική κρίση και η εφαρμογή των αντεργατικών νόμων των 4 μνημονίων από το 2011 μέχρι και σήμερα προκάλεσαν δραματικές επιπτώσεις στη ζωή των εργαζομένων, στους μισθούς, στα ωράρια, στις εργασιακές σχέσεις, στις συνθήκες δουλειάς.

Οι νόμοι που ψηφίστηκαν από το 2011 ουσιαστικά κατάργησαν τις κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές ΣΣΕ για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στους κλάδους και φαίνεται ότι αυτή η κατάσταση έχει παγιωθεί. 

Οι επιχειρησιακές συμβάσεις (όπου υπάρχουν) είναι πλέον ο βασικός μηχανισμός στον καθορισμό των όρων αμοιβής και εργασίας. Ο κατώτερος μισθός καθορίζεται με κυβερνητική απόφαση ΠΥΣ 6/2012 (586 ευρώ και 511 για τους νέους κάτω των 25). Οι ατομικές συμβάσεις κυριαρχούν στο σύνολο των εργαζομένων που αμείβονται πάνω από τον κατώτερο μισθό στον ιδιωτικό τομέα και κάτω από τον κατώτερο.

Την ίδια στιγμή τα πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας συνεχίζονται, καθώς επίσης και οι ανατροπές στις σχέσεις εργασίας με τα υψηλά ποσοστά της μερικής απασχόλησης. Διαμορφώνεται ένας μεγάλος εφεδρικός στρατός ανέργων και μισοανέργων που πιέζει όσους εργάζονται να μειώνουν τις απαιτήσεις και τις διεκδικήσεις τους.

Στη διάρκεια του 2017 η κατάσταση στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων χειροτέρευσε, καθώς εξακολουθούσαν να ισχύουν και να εφαρμόζονται οι νομοθετικές ρυθμίσεις που θεσμοθετήθηκαν την πενταετία 2010-2014, οι οποίες ανέτρεψαν το αρχικό νομοθετικό πλαίσιο του Ν. 1876/90.

Εδραιώνεται η καθολική επικράτηση των συλλογικών συμβάσεων σε επίπεδο επιχείρησης (με Ενώσεις Προσώπων), με παράλληλη σημαντική υποχώρηση της υπογραφής κλαδικών ή ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων σε επίπεδο εθνικό ή τοπικό. Πολλές επιχειρήσεις εφαρμόζουν ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου και έχει επεκταθεί το φαινόμενο των ενοικιαζόμενων εργαζομένων.

Σύμφωνα με τις εκθέσεις του συστήματος «ΕΡΓΑΝΗ» του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) του υπουργείου Εργασίας που αφορούν τις ροές της μισθωτής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα, προκύπτει καθαρά ότι κατά τα τελευταία έτη υπερισχύει και γενικεύεται η τάση για προσλήψεις με ευέλικτες μορφές εργασίας, κυρίως με ατομικές συμβάσεις μερικής απασχόλησης ή εκ περιτροπής εργασίας. 

Οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, δηλαδή οι προσλήψεις μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας, καταλαμβάνουν ποσοστιαία αναλογία πάνω από 50% τα 3 τελευταία έτη (2014, 2015, 2016). Αντίστοιχα οι προσλήψεις με πλήρη απασχόληση υποχωρούν σταθερά, αφού μειώνεται η ποσοστιαία αναλογία τους από 79% το 2009 σε 45,3% το 2016.

Το ίδιο διάστημα η ποσοστιαία αναλογία των νέων προσλήψεων με ευέλικτες μορφές απασχόλησης μεταξύ 2009 και 2016 υπερδιπλασιάζεται. Ενώ το 2009 οι προσλήψεις με ευέλικτες μορφές εργασίας αντιστοιχούσαν στο 21% του συνόλου των προσλήψεων, το 2016 αντιστοιχούν στο 54,7%.

Από την επεξεργασία των στοιχείων της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού (β' τρίμηνο 2016) και ειδικότερα από τα ερωτηματολόγια σχετικά με το ύψος των μηνιαίων αμοιβών που απολαμβάνουν οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα προκύπτει ότι οι ερωτώμενοι δηλώνουν τις εξής καθαρές μηνιαίες αποδοχές:

1. Κάτω των 800 ευρώ σε ποσοστό 51,6% (15,2% μέχρι 499 ευρώ, 23,6% μεταξύ 500-699 ευρώ και 12,8% μεταξύ 700-800 ευρώ).
2. Μεταξύ 800-999 ευρώ σε ποσοστό 17,3% (10,8% μεταξύ 800-899 ευρώ και 6,5% μεταξύ 900-999 ευρώ).
3. Άνω των 1.000 ευρώ σε ποσοστό 17,8% (11,1% μεταξύ 1.000-1.299 ευρώ και 6,7% άνω των 1.300 ευρώ),
4. ενώ το 13,4% δεν γνωρίζει / δεν απαντά.

Από τη σύγκριση των ευρημάτων της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού των ετών 2009 και 2016 παρατηρούμε ότι στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας:

• Έχει αυξηθεί σημαντικά το ποσοστό των χαμηλόμισθων εργαζομένων με καθαρές μηνιαίες αποδοχές κάτω των 700 ευρώ, το οποίο ανέρχεται πλέον σε 38,8% το 2016 (από 13,1% το 2009), ενώ μειώνεται κατά 4 περίπου ποσοστιαίες μονάδες το ποσοστό για αποδοχές μεταξύ 700-899 ευρώ (23,6% το 2016 από 27,3% το 2009).
• Παράλληλα, έχει μειωθεί δραστικά, κατά το ήμισυ περίπου, το ποσοστό των εργαζομένων με καθαρές μηνιαίες αποδοχές μεταξύ 900-1.300 ευρώ, το οποίο ανέρχεται σε 17,6% το 2016 (από 35,7% το 2009).

Δηλαδή σε απόλυτο αριθμό η πλειοψηφία των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται κάτω από τον κατώτερο μισθό που υπήρχε το 2012 (751 ευρώ).

Από τα στοιχεία της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού (β' τρίμηνο 2016) για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο προκύπτει ότι οι ερωτώμενοι δηλώνουν τις εξής καθαρές μηνιαίες αποδοχές:

5. Κάτω των 800 ευρώ σε ποσοστό 11% (3,1% έως 499 ευρώ, 3,5% μεταξύ 500-699 ευρώ και 4,4% μεταξύ 700-799 ευρώ).
6. Μεταξύ 800-999 ευρώ σε ποσοστό 23,6% (9,4% μεταξύ 800-899 ευρώ και 14,2% μεταξύ 900-999 ευρώ).
7. Άνω των 1.000 ευρώ σε ποσοστό 54,2% (38,5% μεταξύ 1.000-1.299 ευρώ και 15,7% άνω των 1.300 ευρώ).

Από τη σύγκριση των ευρημάτων της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού ανάμεσα στα έτη 2009 και 2016, όπως φαίνεται στο Διάγραμμα, προκύπτει ότι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα:

• Έχει αυξηθεί σημαντικά το ποσοστό των εργαζομένων με καθαρές μηνιαίες αποδοχές κάτω των 1.000 ευρώ, το οποίο ανέρχεται πλέον σε 34,6% το 2016 (από 18,9% το 2009)
• και έχει αυξηθεί λίγο το ποσοστό για αποδοχές μεταξύ 1.000-1.100 ευρώ (16,2% το 2016 από 13% το 2009).
• Αντίθετα, έχει μειωθεί σημαντικά το ποσοστό των εργαζομένων που δηλώνει καθαρές μηνιαίες αποδοχές μεταξύ 1.100-1.599 ευρώ, το οποίο ανέρχεται σε 33,7% το 2106 (από 46,5% το 2009), όπως και το ποσοστό των εργαζομένων με αποδοχές άνω των 1.600 ευρώ (4,3% το 2016 από 10,9% το 2009).

Όσον αφορά τους νέους κάτω των 30 ετών: Μέχρι 24 ετών αμείβονται με 380 ευρώ το μήνα κατά μέσο όρο, ενώ ηλικίας 18 ετών -αν βρουν δουλειά (ποσοστά ανεργίας 50%)- με 265 ευρώ καθαρά κατά μέσο όρο.

Οι ασφαλισμένοι της ηλικιακής ομάδας 15-19 ετών είναι μόλις 33.000 άτομα και η μέση αμοιβή διαμορφώνεται στα 315,34 ευρώ μεικτά ή στα 264,88 ευρώ αν αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές εισφορές του εργαζόμενου. Το 2009, οι νέοι ηλικίας 18 ετών εισέπρατταν 548 ευρώ μεικτά (κατά μέσο όρο).

Στην ηλικιακή ομάδα 20-24 ετών, η μέση αμοιβή έχει υποχωρήσει στα 454 ευρώ μεικτά ή στα 381 ευρώ καθαρά. Σε σύνολο περίπου δύο εκατομμυρίων ασφαλισμένων μισθωτών στο ΙΚΑ, στην ηλικιακή ομάδα των 20-24 ετών ανήκουν αυτήν τη στιγμή 178.000 άτομα. Και για τους ηλικίας 20 ετών, η μέση μείωση αποδοχών ανέρχεται στο 42% συγκριτικά με το Δεκέμβριο του 2009.

Η ηλικιακή ομάδα 25-29 ετών ζει κατά μέσο όρο με 606 ευρώ μεικτά ή 509 ευρώ καθαρά αν αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές εισφορές. Λόγω της μερικής απασχόλησης και της «βύθισης» του βασικού μισθού, έχει καταγραφεί μείωση της τάξεως των 36,49% συγκριτικά με το Δεκέμβριο του 2009.

Στην ηλικία των 30-34 ετών ο μέσος μισθός το Δεκέμβριο του 2009 έφτανε στα 1.146 ευρώ μεικτά, για να υποχωρήσει τον Ιούνιο του 2016 κατά 31% στα 785,82 ευρώ μεικτά ή στα 660 ευρώ καθαρά.

Από τα 35-39 ο μέσος καθαρός μισθός είναι 796 ευρώ (αντιστοιχεί σε μεικτές αποδοχές 968 ευρώ). Προ κρίσης, οι μέσες μεικτές αποδοχές έφταναν στα 1.310 ευρώ.

Εξέλιξη και χαρακτηριστικά της μισθωτής εργασίας και της ανεργίας με βάση τα στοιχεία της «ΕΡΓΑΝΗ» και του ΟΑΕΔ

Από το 2013 μέχρι σήμερα, κατά μέσο όρο, ο μηνιαίος αριθμός των εγγεγραμμένων ανέργων στα μητρώα του ΟΑΕΔ εξακολουθεί να υπερβαίνει το 1 εκατ., ενώ ο μηνιαίος αριθμός των ανέργων που αναζητούν εργασία κυμαίνεται κατά μέσο όρο περί τις 850.000.

Επίσης, η εκρηκτική αύξηση των μακροχρόνια ανέργων σε συνδυασμό με την αλλαγή των προϋποθέσεων το 2013 για την καταβολή του επιδόματος ανεργίας είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση των επιδοτούμενων ανέργων.

Κατά τα τέσσερα τελευταία έτη, ιδίως όμως τα τελευταία τρία, αυξάνονται σημαντικά τόσο οι αναγγελίες πρόσληψης όσο και οι συνολικές αποχωρήσεις. Ειδικότερα, η αύξηση των συνολικών αποχωρήσεων οφείλεται στη σημαντική αύξηση των «οικειοθελών αποχωρήσεων» και των λήξεων των συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Είναι στοιχείο που αποκαλύπτει την υποχώρηση διεκδίκησης βασικών δικαιωμάτων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι το 2012 οι οικειοθελείς αποχωρήσεις αναλογούσαν περίπου στο 27% των συνολικών αποχωρήσεων, το 2013 αναλογούσαν στο ένα τρίτο, ενώ κατά τα τρία τελευταία έτη αναλογούν περίπου στο 40%.

Η μισθωτή απασχόληση από το 2013 αυξήθηκε κατά 331.074 άτομα (24,1%). Η εν λόγω μεταβολή οφείλεται στην αύξηση των μερικώς απασχολουμένων σε ποσοστό 31,2%, των μισθωτών που αμείβονται από 500-700 ευρώ σε ποσοστό 38,8% και των μισθωτών που αμείβονται από 701-900 ευρώ σε ποσοστό 20,8%.

Η στρατηγική του κεφαλαίου στη φάση καπιταλιστικής ανάκαμψης

Από τα δελτία του ΣΕΒ, του ΣΕΤΕ και των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων, από τις συναντήσεις με την εργοδοσία σωματείων και ομοσπονδιών που διεκδικούν υπογραφή ΣΣΕ, δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες.

• Διατήρηση και μονιμοποίηση της νομοθεσίας με τις αντεργατικές ανατροπές. Αποτύπωσή τους σε ένα νέο κώδικα εργατικού δικαίου. Είναι κυβερνητική δέσμευση με τους «θεσμούς» ως τον Ιούνη του 2018. Καμία επιστροφή στο παρελθόν με σχεδιασμένη προπαγάνδα για την ενοχοποίηση των δικαιωμάτων που υπήρχαν ως αιτία της καπιταλιστικής κρίσης.
• Ο σημερινός κατώτερος μισθός να συνεχίζει να καθορίζεται με κυβερνητική απόφαση μετά από «διαβούλευση με τους εταίρους». Στόχος είναι η παραπέρα συμπίεση του μέσου μισθού.
• Καμία συζήτηση για επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων, οι μισθοί να καθορίζονται σε επίπεδο επιχείρησης, χωρίς την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης και της υποχρεωτικότητας επεκτασιμότητας. Για την παραπέρα θωράκισή τους απαιτούν την ανατροπή του συνδικαλιστικού νόμου, πρόσθετα εμπόδια για την κήρυξη απεργίας από πρωτοβάθμιο σωματείο. Είναι στρατηγική επιλογή το χτύπημα των κλαδικών οργανώσεων.
• Η όποια συζήτηση για τις ΣΣΕ να ξεκινά από τον κατώτερο των 586 ευρώ. Οποιοδήποτε ποσό πάνω από αυτό για μια σειρά ειδικότητες να δίνεται με ατομική σύμβαση εργασίας και να είναι στην «ελευθερία» του εργοδότη.
• Όχι στην επιστροφή στα προ κρίσης επίπεδα, καθώς «δυναμιτίζουν την προσπάθεια ανάπτυξης».
• Ενίσχυση της ευελιξίας και της κινητικότητας σε μια σειρά κλάδους, της εφαρμογής της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, της απελευθέρωσης του ωραρίου με την επέκταση της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας είναι στρατηγικός στόχος για την καπιταλιστική ανάπτυξη.
• Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και να έχουν λυμένα τα χέρια με τις ομαδικές απολύσεις.

Διεκδικούμε:

• Αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές, κάλυψη των απωλειών, των στοιχειωδών, βασικών αναγκών.
• Επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
• Κατάργηση όλων των αντιλαϊκών νόμων και μέτρων, των μνημονίων.

Χτίζουμε μαχητικό, ταξικό, εργατικό - λαϊκό τείχος αντίστασης, για να μην περάσουν οι νέες απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων που προστίθενται στα προηγούμενα βάρβαρα μέτρα, για την κάλυψη των απωλειών που είχαμε σε εισόδημα και δικαιώματα.

Αγωνιζόμαστε για τη μονομερή ολοσχερή διαγραφή του χρέους, για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, για ρήξη με ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Δεν θα ζήσουμε σαν σκλάβοι! Η μόνη ελπιδοφόρα επιλογή βρίσκεται στους ταξικούς αγώνες για την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών μας, για την ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και όχι των κερδών των μονοπωλίων, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Αγωνιζόμαστε για:

1. Μόνιμη σταθερή εργασία για όλους, με Συλλογική Σύμβαση, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, Κοινωνική Ασφάλιση, προστασία στη δουλειά. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κάλυψη των απωλειών τώρα.
2. Κατάργηση των ατομικών Συμβάσεων εργασίας και των Ενώσεων Προσώπων.
3. Κανένας εργαζόμενος να μην πληρώνεται με μισθό κάτω από 751 ευρώ.
4. Κανένας άνεργος χωρίς κάλυψη. Επίδομα ανεργίας 600 ευρώ για όλο το διάστημα της ανεργίας.
5. Απαγόρευση πλειστηριασμών για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.
6. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, των χαρατσιών, της φοροληστείας. Αφορολόγητο ατομικό όριο 20.000 ευρώ, προσαυξανόμενο 5.000 ευρώ για κάθε παιδί.
7. Κατώτερη κύρια σύνταξη στα 600 ευρώ και κάλυψη των απωλειών σε συντάξεις, κύριες και επικουρικές. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των τριών μνημονίων.
8. Αγώνας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στην παράδοση του δημόσιου πλούτου στους επιχειρηματικούς ομίλους, στις επιπτώσεις στους εργαζόμενους με ένταση της εκμετάλλευσης και των απολύσεων, την αύξηση τιμών για τη λαϊκή οικογένεια σε ηλεκτρικό, νερό, εισιτήρια, τηλέφωνο, βασικά αγαθά.
9. Όχι στις αντιδραστικές αλλαγές που αφορούν την λειτουργία των συνδικάτων, την προκήρυξη απεργιών και την ανάπτυξη αγώνων των εργαζόμενων, τις εργατικές διεκδικήσεις.
10. Καμιά συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους εκτός συνόρων. Καμία εμπλοκή στα σφαγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Να κλείσουν όλες οι ξένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο και τα Βαλκάνια.

α) Για τους μισθούς

• ΥΠΟΓΡΑΦΗ Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης και επαναφορά με νόμο στα 751 ευρώ για όσους αμείβονται με το βασικό μισθό, ως ελάχιστη βάση για αυξήσεις στους κατώτατους μισθούς. Κατώτερο μεροκάματο στα 33,57 ευρώ.
• Να καταργηθεί με νόμο το αίσχος των άθλιων μισθών πείνας, των 586 και 511 ευρώ και κανένας εργαζόμενος να μη βρίσκεται κάτω από τα 751 ευρώ.
• Επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων.
• Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που τσακίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις. Καθολική ισχύς και υποχρεωτικότητα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Εφαρμογή της μετενέργειας μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό.
• Επαναφορά των μισθών στα προ κρίσης επίπεδα στο Δημόσιο με αυξήσεις στους μισθούς, κάλυψη των απωλειών, επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού.
• Αυστηροποίηση του θεσμικού πλαισίου. Οι εργοδότες που δεν καταβάλλουν τα δεδουλευμένα τιμωρούνται με φυλάκιση και χρηματική ποινή. Η εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων να γίνεται με τη διαδικασία του Αυτόφωρου.

β) Για τη φορολογία και τα χρέη

• Αφορολόγητο ατομικό όριο 20.000 ευρώ, προσαυξανόμενο 5.000 ευρώ για κάθε παιδί.
• Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των χαρατσιών.
• Απαγόρευση πλειστηριασμών για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.
• Να εκπίπτουν από τη φορολόγηση και οι δαπάνες Υγείας, ΔΕΗ, θέρμανσης, νερού, τηλεφώνου.
• Να φορολογούνται με 45% τα κέρδη και τα περιουσιακά στοιχεία του μεγάλου κεφαλαίου.

γ) Άμεσα και ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους

• Άμεση κάλυψη και επιδότηση ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ για όσο διαρκεί η ανεργία.
• Αύξηση του επιδόματος ανεργίας στα 600 ευρώ, δηλαδή στο 80% των 751 ευρώ του κατώτατου μισθού.
• Το διάστημα της ανεργίας να αναγνωρίζεται ως συντάξιμος χρόνος χωρίς επιβάρυνση των ανέργων. Να βαρύνονται το κράτος και οι εργοδότες.
• Σε περιπτώσεις πτώχευσης, να προηγούνται οι εργαζόμενοι και τα ασφαλιστικά ταμεία σε σχέση με τις τράπεζες, τους πιστωτές και προμηθευτές.
• Όσο διαρκεί η ανεργία, οι άνεργοι και τα μέλη της οικογένειάς τους να έχουν πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Καμία διακοπή ρεύματος, νερού, σταθερού τηλεφώνου, σε ανέργους, απλήρωτους εργαζόμενους. Αναστολή κάθε υποχρέωσης προς τράπεζες και Δημόσιο. Διαγραφή των χρεών από τόκους.
• Κατάργηση όλων των ρυθμίσεων που προβλέπουν την αύξηση του ορίου απολύσεων καθώς και τη μείωση των αποζημιώσεων (ν.3899/2010, ν.4093/2012).

δ) Για την Κοινωνική Ασφάλιση

• Αποκατάσταση των κύριων και επικουρικών συντάξεων στο ύψος που ήταν το 2009. Επαναφορά 13ης και 14ης κύριας και επικουρικής σύνταξης. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των τριών μνημονίων που μειώνουν συντάξεις και παροχές.
• Άμεση αποκατάσταση των απωλειών από τις περικοπές επιδομάτων και συντάξεων σε ειδικές ομάδες, όπως αναπηρίας, χηρείας. Να μην περάσει η νέα σφαγή στα προνοιακά επιδόματα που έχουν απομείνει.
• Κατώτερη κύρια σύνταξη 600 ευρώ, δηλαδή στο 80% της ΕΓΣΣΕ των 751 ευρώ.
• Πλήρης κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων και των παροχών. Κατάργηση της ιδιωτικής και κρατικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
• Να πληρώσουν το κράτος και η μεγαλοεργοδοσία για τα ελλείμματα στα Ταμεία. Κάλυψη, με κρατική χρηματοδότηση, του συνόλου των απωλειών των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και των απωλειών από το «κούρεμα» (PSI), με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας.
• Πλήρης ανάληψη της ευθύνης από το κράτος και το μεγάλο κεφάλαιο. Αύξηση των εργοδοτικών εισφορών. Άμεση κατάργηση της εισφοράς των εργαζομένων, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων στον κλάδο Υγείας.
• Να σταματήσει το αίσχος στις καθυστερήσεις έκδοσης και απονομής των συντάξεων. Να υπάρχει άμεση έκδοση προσωρινής σύνταξης μέχρι να εγκριθεί η τελική.
• Άμεση απόσυρση των αποθεματικών των Ταμείων από κάθε λογής "τζόγο". Κατάργηση κάθε διάταξης για μεταφορά ή τζογάρισμα των αποθεματικών σε μετοχές και άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα.
• Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για τους μισθωτούς, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους να μην ξεπερνούν τα 60 χρόνια για τους άνδρες και τα 55 για τις γυναίκες, τα 55 και τα 50 αντίστοιχα για τους εργαζόμενους στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.
• Να επανέλθουν στα Βαρέα - Ανθυγιεινά τα επαγγέλματα που αποχαρακτηρίσθηκαν (εκτός όσων έχουν εκλείψει). Να διευρυνθεί ο θεσμός των ΒΑΕ.

ε) Για την Παιδεία

• Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Εκπαίδευση, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης. Ένα σχολείο για όλα τα παιδιά που θα μορφώνει, δεν θα εξοντώνει και θα διδάσκει την ιστορική και επιστημονική αλήθεια.
• Προσλήψεις μόνιμων, πλήρους απασχόλησης εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων, για να καλυφθούν όλες οι ελλείψεις.
• Δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους τους φοιτητές και σπουδαστές σε σύγχρονες ασφαλείς εστίες.
• Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των λαϊκών οικογενειών για τη λειτουργία των σχολείων, για υλικά, αναλώσιμα κ.ά.
• Άμεση έναρξη της πρόσθετης διδακτικής στήριξης και ενισχυτικής διδασκαλίας σε Λύκειο και Γυμνάσιο.
• Πρακτική άσκηση μέσα στις σπουδές και πληρωμή στο ύψος του κατωτάτου μισθού (751 ευρώ).

στ) Για την Υγεία του λαού

• Ενιαίο, Καθολικό, αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, Προληπτικής και Επείγουσας Ιατρικής για όλους, χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση που θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το κράτος. Κάλυψη όλων των απαιτούμενων ειδικοτήτων εργασίας με σχέσεις μόνιμης εργασίας. Δωρεάν χορήγηση φαρμάκων. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και όλες οι παροχές των ασφαλιστικών ταμείων να περάσουν στην αποκλειστική ευθύνη του κράτους, με χρηματοδότηση 100%.
• Άμεσα να ανανεωθούν τα βιβλιάρια του ΙΚΑ και των άλλων Ταμείων των ανέργων, των ΑΜΕΑ, των χρονίως πασχόντων και των οικογενειών τους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Να καλυφθούν όλες οι αναγκαίες ιατρικές και εργαστηριακές εξετάσεις από τις κρατικές υπηρεσίες, χωρίς τον παραμικρό περιορισμό.
• Να γίνουν χιλιάδες προσλήψεις, να λειτουργήσουν Κέντρα Υγείας, Κέντρα Μάνας και Παιδιού, κλινικές νοσοκομείων, όσες υποδομές έκλεισαν λόγω περικοπών. Άμεσες προσλήψεις στα ασφαλιστικά ταμεία, στους ελεγκτικούς μηχανισμούς, στο ΕΚΑΒ, στα ιδρύματα Πρόνοιας.
• Αποκλειστικά κρατικές δωρεάν υπηρεσίες και κέντρα για τις ανάγκες των ΑΜΕΑ και των υπερηλίκων.
• Κατάργηση των περικοπών και των πλαφόν στις διαγνωστικές εξετάσεις, στα φάρμακα, στα εμβόλια, στις φυσικοθεραπείες και στις ιατρικές επισκέψεις. Να παρέχονται σε όλους δωρεάν με χρηματοδότηση από το κράτος, με επιστημονικά και όχι με λογιστικά κριτήρια.

ζ) Για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς

• Προστασία της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, μέσα από το κρατικό σώμα γιατρών Εργασίας και τεχνικών Ασφάλειας.
• Ουσιαστικό έλεγχο από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς με προσανατολισμό στην εργοδοτική ευθύνη για τη συνδυασμένη εφαρμογή του συνόλου της νομοθεσίας και των κανονισμών για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων, τη δημόσια υγεία και ασφάλεια και την προστασία του περιβάλλοντος.
• Κατοχύρωση της εργοδοτικής εισφοράς για την ασφαλιστική κάλυψη του εργαζόμενου από τον επαγγελματικό κίνδυνο.
• Άμεσα ουσιαστική ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού και της υλικοτεχνικής υποδομής του ΣΕΠΕ. Συνδυασμένη, με σαφή διακριτά καθήκοντα, δράση των Επιθεωρήσεων Ασφαλείας και Υγείας με τις Επιθεωρήσεις Εργασιακών Σχέσεων για την αντιμετώπιση όλων των παραγόντων που επηρεάζουν την υγεία και ασφάλεια (π.χ. εξοντωτικά ωράρια, μαύρη εργασία, εργασία ανηλίκων κ.λπ.).
• Ίδρυση κρατικού σώματος τεχνικών Ασφαλείας και γιατρών Εργασίας, ενταγμένου αποκλειστικά στο δημόσιο σύστημα Υγείας, κατάργηση των ΕΞΥΠΠ.

η) Προστασία της μητρότητας

• Επέκταση της άδειας κυήσεως και τοκετού σε όλες τις γυναίκες. Να είναι δύο μήνες πριν τον τοκετό και έξι μετά. Επιπλέον ένα χρόνο γονική άδεια με αποδοχές στη μάνα ή τον πατέρα. Άδειες στο ζευγάρι για ασθένεια ή άλλες ανάγκες του παιδιού για τα επόμενα χρόνια. Μεγαλύτερη άδεια στις μονογονεϊκές οικογένειες και σε γυναίκες με αναπηρία ή ανάπηρα παιδιά.
• Επίδομα τοκετού 1.000 ευρώ για κάθε γέννα, ανεξάρτητα από άλλες προϋποθέσεις, προερχόμενο από το κράτος. Κάλυψη όλων των εξόδων προγεννητικού ελέγχου, ιατρικής υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (ΙΥΑ) και τοκετού από το κράτος.
• Μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς για τις εργαζόμενες. Εφαρμογή και επέκταση των ειδικών μέτρων προστασίας για τις εργαζόμενες έγκυες, λεχώνες, θηλάζουσες (απαλλαγή από νυχτερινή εργασία, μειωμένα ωράρια, εκτίμηση του επαγγελματικού κινδύνου, άδειες, απαγόρευση απόλυσης κ.λπ.). Απαγόρευση νυχτερινής εργασίας των γυναικών στη βιομηχανία και στη βιοτεχνία. Για ορισμένα επαγγέλματα που είναι αναγκαία η νυχτερινή εργασία, επέκταση της απαγόρευσης πέρα από τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε όλη τη διάρκεια της προσχολικής ηλικίας των παιδιών.
• Βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί δημόσιοι και δωρεάν για όλα τα παιδιά Ελλήνων και μεταναστών. Κατάργηση των τροφείων. Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης των παιδιών κατά τις απογευματινές ώρες και τις αργίες, με εξειδικευμένο προσωπικό.

θ) Πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα

• Όχι στις αντιδραστικές αλλαγές που αφορούν τη λειτουργία των συνδικάτων, την προκήρυξη απεργιών και την ανάπτυξη αγώνων των εργαζόμενων, τις εργατικές διεκδικήσεις.
• Κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και των νόμων που τις προωθούν και τις ενισχύουν.
• Νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας.
• Πρακτική άσκηση των σπουδαστών, με πλήρεις αποδοχές και εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα.
• Να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο των προγραμμάτων απασχόλησης και το άθλιο καθεστώς των ενοικιαζόμενων εργαζομένων. Να κλείσουν τώρα τα σύγχρονα δουλεμπορικά γραφεία των εταιρειών προσωρινής απασχόλησης.

ι) Για τις ιδιωτικοποιήσεις

• Πάλη ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης, έμμεσης ή άμεσης. Διεκδίκηση μείωσης των τιμών χρήσης ηλεκτρικού, πετρελαίου, φυσικού αέριου, νερού για την κατανάλωση των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών, για τους αγρότες.
• Ακύρωση του νομοθετικού πλαισίου της απελευθέρωσης στρατηγικών τομέων της οικονομίας (Ενέργεια, Τηλεπικοινωνίες, Μεταφορές, Ύδρευση). Αποκλειστικά κρατικοί ενιαίοι φορείς, που ως λαϊκή περιουσία θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες.

Πηγή 

Ο Μπελογιάννης για τον Στάλιν: "ο πιο φοβερός εφιάλτης"

,,Για κάθε τίμιο άνθρωπο,για κάθε αγωνιστή του δίκιου και της λευτεριάς, για την ατέλειωτη φάλαγγα των κομμουνιστών, ο Στάλιν είναι ο σοφός δάσκαλος, ο αγαπημένος φίλος, ο δοξασμένος αρχηγός.

Είναι η καρδιά της καρδιάς μας. 

Είναι ο «μπάρμπας» όπως με μια λέξη τον ονομάζει χαϊδευτικά ο λαός μας.

Και αντίθετα για όλους τους εκμεταλλευτές, για όλους τους εχθρούς της προόδου, 

ο Στάλιν είναι ο πιο μισητός αντίπαλος,

ο πιο φοβερός εφιάλτης τους

και στον ύπνο και τον ξύπνο τους,,

Η ομιλία του ίδιου του Μπελογιάννη για τα 70χρονα του Στάλιν (1949)

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Σήμερα σ’ολες τις γωνιές του κόσμου εκατοντάδες εκατομμύρια εργαζόμενοι, μυριάδες αμέτρητες απλοί ανθρώποι, εύχονται από τα βάθη της καρδιάς τους χρόνια πολλά στο Στάλιν.

Ποτέ κανένας άνθρωπος στον κόσμο υστερ’ από το Λένιν δε συγκέντρωσε τόσα βουνά αγάπης και αφοσίωσης, αλλά και τόσους σωρούς από λυσσασμένο μίσος. 

Για κάθε τίμιο άνθρωπο,για κάθε αγωνιστή του δίκιου και της λευτεριάς, για την ατέλειωτη φάλαγγα των κομμουνιστών, ο Στάλιν είναι ο σοφός δάσκαλος, ο αγαπημένος φίλος, ο δοξασμένος αρχηγός.

Είναι η καρδιά της καρδιάς μας. 

Είναι ο «μπάρμπας» όπως με μια λέξη τον ονομάζει χαϊδευτικά ο λαός μας. 

Και αντίθετα για όλους τους εκμεταλλευτές,για όλους τους εχθρούς της προόδου, ο Στάλιν είναι ο πιο μισητός αντίπαλος, ο πιο φοβερός εφιάλτης τους και στον ύπνο και τον ξύπνο τους.

Σήμερα ο Στάλιν ενσαρκώνει τους πόθους και τις επιθυμίες, τις ελπίδες και τα όνειρα εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων ανθρώπων. 

Είναι η προσωποποίηση μιας ολόκληρης εποχής, της πιο ιστορικής εποχής, που γνώρισε μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα,της μεγάλης σταλινικής εποχής, της εποχής του κομμουνισμού.

Γι’αυτό είναι και μεγάλος.

Στην ιστορία πολλούς είπανε και λένε μεγάλους.

 Όμως πολλοί λίγοι αξίζουν αυτόν τον τίτλο. 

Μεγάλος δεν μπορούσε να είναι ένας τυχοδιώκτης σαν τον Χίτλερ, που δοκίμασε να γυρίσει την ιστορία προς τα πίσω και ματοκύλισε τον κόσμο. 

Ούτε μπορεί να ναι ποτέ μεγάλος ένας εγκληματίας σαν τον Τσώρτσιλ, τον εχθρό κάθε προοδευτικού κινήματος, τον εμπρηστή ενός νέου πολέμου. 

Ο Στάλιν όμως είναι και παραείναι μεγάλος, όπως είναι κι ο Λένιν και ο Μαρξ. 

Ένας Ρώσος μαρξιστής ,πολύ σωστά είπε ότι μεγάλος άνδρας είναι εκείνος που «βλέπει μακρύτερα από τους άλλους και θέλει δυνατότερα από τους άλλους». 

Το «να βλέπεις μακρύτερα από τους άλλους» 

σημαίνει να βλέπεις ότι η ιστορία κινιέται προς τα μπρος, προς την πρόοδο και ταυτόχρονα να συλλαμβάνεις κάθε φορά τους νόμους αυτής της κίνησης. 

Και το «να θέλεις δυνατότερα από τους άλλους», σημαίνει να χεις όλη την αλύγιστη θέληση και δύναμη που χρειάζεται, για να μπεις επικεφαλής αυτής της ιστορικής κίνησης,να συντρίψεις κάθε παλιό και σάπιο και να οδηγήσεις την ανθρωπότητα σ’έναν καινούργιο πιο πολιτισμένο., πιο ευτυχισμένο και πιο χαρούμενο δρόμο.

Σήμερα κανένας δε βλέπει μακρύτερα από το Στάλιν και κανένας δεν έχει δυνατότερη θέληση από το Στάλιν.

Και βλέπει μακρύτερα από κάθε άλλον ο Στάλιν γιατί στάθηκε ο καλύτερος, ο πιο πιστός μαθητής και συνεχιστής του έργου του Μαρξ και του Λένιν. 

 Γι’αυτό είναι καταπληκτικη η δύναμη της επιστημονικής του πρόβλεψης.

 Όταν μιλάει ο Στάλιν, μιλάει η ζωή, η αλήθεια, η πείρα ολόκληρων αιώνων. 

 Στα λόγια του καθρεφτίζεται ολοζώντανο το παρόν και ζωγραφίζεται με ακρίβεια το μέλλον. 

Ο,τι λέει ο Στάλιν γίνεται. 

Είπε πριν την επανάσταση ότι μπορεί η Ρωσία να ανοίξει πρώτη το δρόμο προς το σοσιαλισμό και τον άνοιξε.

 Είπε ότι μπορεί να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός στη Ρωσία και οικοδομήθηκε. 

Είπε από το 1925 ότι θα νικήσει η Κινέζικη Επανάσταση και νίκησε. 

Είπε, όταν ο Χίτλερ ήταν παντοδύναμος ότι ο χιτλερισμός θα συντριβεί και συντρίφτηκε. 

Είπε ότι θα οικοδομηθεί ο κομμουνισμός στη Ρωσία και οικοδομείται. 

Κι όταν σήμερα ο Μαλενκοφ, ένας από τους πιο καλούς μαθητές του Στάλιν, λέει πως 

«αν οι ιμπεριαλιστές εξαπολύσουν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, ο πόλεμος αυτός θα ναι ο τάφος όχι μονάχα για μερικά καπιταλιστικά κράτη ξεχωριστά, μα για ολάκερο τον καπιταλισμό, ποιος αμφιβάλλει ότι κι αυτό θα γίνει;

Κι έχει την πιο δυνατή θέληση ο Στάλιν, γιατί η πίστη του είναι βουνό και η επιμονή του αμέτρητη. 

Για το Στάλιν, δεν υπάρχουν εμπόδια και δυσκολίες αξεπέραστες, δεν υπάρχουν φρούρια απόρθητα. 

Πρωταθλητής στην σκληρή πάλη για τον παγκόσμιο κομμουνισμό, ο Στάλιν διαπαιδαγωγεί όλα τα στελέχη του με το ίδιο του το παράδειγμα στην πάλη με τις δυσκολίες, υπόδειγμα αυταπάρνησης και αυτοθυσίας.

«Να μην αμφιβάλλετε σύντροφοι, γράφει το 1929 στις οργανώσεις και τα μέλη του κόμματος που του ευχήθηκαν για τα 50χρονα του, να μην αμφιβάλλετε ότι είμαι έτοιμος και τώρα και πάντοτε να δώσω στην υπόθεση της εργατικής τάξης, της προλεταριακής επανάστασης και του παγκόσμιου κομμουνισμού, όλες μου τις ικανότητες κι αν χρειαστεί ακόμα και την τελευταία σταγόνα από το αίμα μου».

Ποιος από τους αντιπάλους μας έχει να επιδείξει παραδείγματα αυτοθυσίας στα «ιδανικά» τους; 

Μήπως ο Τρούμαν και ο Άτλυ; Μήπως ο Τσαλδάρης και ο Φράνκο; ή μήπως η Βασίλισσα της Ολλανδίας ή ο Τσαγκ Και Σεκ; 

Τα «ιδανικά»τους, αυτά που λένε ιδανικά, είναι ψεύτικα, κάλπικα. 

Γι αυτό και οι ίδιοι είναι κάλπικοι και η ιστορία θα τους πετάξει στα σκουπίδια της. 

 Τους μεγάλους ήρωες τους γεννούν τα μεγάλα ιδανικά, το ιδανικό του κομμουνισμού. Αυτό ζουν ακόμα κι όταν πεθαίνουν.

«Θα έπαιρνα τον ίδιο δρόμο, αν θα ξανάρχιζα τη ζωή μου, γιατί ο κομμουνισμός είναι τα νιάτα του κόσμου», γράφει λίγες στιγμές πριν τουφεκιστεί από τους χιτλερικούς ο αλησμόνητος Γάλλος διανοούμενος Γκαμπριέλ Πέρι.

Και μια κινέζα κομμουνίστρια, που καταδικάστηκε σε θάνατο, φωνάζει στους στρατοδίκες της: «εγώ ξέρω γιατί έζησα και γιατί πεθαίνω. Εσείς μπορείτε να μου πείτε γιατί ζείτε;»

Ο Βούλγαρος Λιουτιμπρότσκι, την ώρα που θα του περνούσαν οι δήμιοι το σκοινί στο λαιμό, λέει στον πατέρα του, που λύγισε και του προτείνει να αποκηρύξει το κόμμα του για να σωθεί:

«Τι μας χρειάζεται, πατέρα η ζωή μας, αν σώζοντας τη μείνουμε μονάχα ζωντανά πτώματα που βρωμούν; 

Θα βαδίσω προς την κρεμάλα ήσυχος και χαρούμενος με καθαρή τη συνείδηση ότι στη σύντομη, μα γεμάτη αγώνες για τη λευτεριά ζωή μου δε ντρόπιασα ούτε το όνομα του Κόμματος, ούτε το δικό σου, πατέρα: Και με το σκοινί στο λαιμό σας φωνάζω: Ψηλά το κεφάλι πατέρα, αγαπημένη μου γυναίκα, μικρο μου παιδί, που δε σε είδα ποτέ…»

Ακόμα ο Χρίστος Φιλίδης γράφει το ’43 στην αδελφή του, όταν πάνε να τον εκτελέσουν:

«Δεν έχει σημασία το πόσο θα ζήσεις και πότε θα πεθάνεις αλλά πώς θα ζήσεις και πώς θα πεθάνεις»

Και ακόμα με το ιδανικό του κομμουνισμού και με το παράδειγμα του Στάλιν διαπαιδαγωγήθηκαν και πρόσφεραν σήμερα, ο,τι πολυτιμότερο είχαν χιλιάδες Έλληνες κομμουνιστές από τον αξέχαστο Αναστασιάδη μέχρι το νεαρό αγρότη της πιο απομακρυσμένης γωνιάς της χώρας μας.

Ο,τι πιο αγνό και μεγάλο, ο,τι πιο αληθινό και ανθρώπινο, ο,τι δυνατό και ηρωικό έχει να δείξει η ιστορία σήμερα, αυτό γεννιέται από τις ιδέες του κομμουνισμού, 

το εμπνέει ο Στάλιν, που ενσαρκώνει την αλύγιστη θέληση και απόφαση εκατομμυρίων μαζών για το γκρέμισμα της σκλαβιάς και το χτίσιμο μιας καινούργιας φωτεινής και χαρούμενης ζωής. 

Ο Στάλιν ανάθρεψε και διαπαιδαγώγησε το μεγάλο επιτελείο του κομμουνισμού, τον Μαο Τσε Τουνγκ, τον Τορέζ, τον Τολιάτι, τον Ράκοσι, τον Πολιτ, τον Γκοτβαλντ, τον Τσερβενκοφ, τον Πικ, την Πασιονάρια, τον Ντεζ, τον Πρεστες, τον Ζαχαριάδη και τόσους άλλους αγαπημένους ηγέτες των λαών της γης.

Γι’αυτό σήμερα από τη μια άκρη της γης ίσαμε την άλλη, ο Γάλλος εργαζόμενος, κι ο Ινδός δουλοπάροικος, ο Ιταλός εργάτης κι ο μαύρος της Αφρικής, ο Έλληνας αγρότης κι ο τσομπάνος της Μογγολίας, καθένας που κερδίζει το ψωμί του με τον ίδρωτα του, εύχεται στο Στάλιν από τα τρίσβαθα της καρδιάς του να ζει πολλά-πάρα πολλά χρόνια.

Αλλά, σύντροφοι, η καλύτερη τιμή,το λαμπρότερο δώρο που θα μπορούσαμε να προσφέρουμε στον αγαπημένο μας Στάλιν θα είναι να προσπαθούμε όλοι, με μια επίμονη, αδιάκοπη προσπάθεια,να γίνουμε άξια παιδιά του.

Το όνειρο κάθε αγωνιστή, πρέπει να ναι να μοιάσει όσο περισσότερο μπορεί με το Στάλιν.

Να διδαχτούμε από τη σοφία του, που με κρυσταλλένια λαμπρότητα και απλότητα βρίσκεται μέσα στα έργα του.

Να μαθαίνουμε, όπως ο Στάλιν, να διδασκόμαστε από το λαό, από τις μάζες.

Να διδαχτούμε από τις έξοχες οργανωτικές του ικανότητες, από τη δύναμη να διαλέγει τα στελέχη και να οργανώνει τον έλεγχο της δουλιάς.

Να μας γίνει παράδειγμα η ιδιωτική ζωή του, η απλότητα και η σεμνότητα του, η αποστροφή του στους θορυβοποιούς, τους φλύαρους, τους κόλακες, και τους δουλοπρεπείς ανθρώπους.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Σήμερα όλοι οι ταπεινοί και κατατρεγμένοι της γης ορκίζονται στ όνομα του Στάλιν. 

 Όλοι όσοι ζουν στην καταφρόνια πιστεύουν ότι θα γίνουν το παν, γιατί τον αγώνα τους τον καθοδηγεί ο Στάλιν. 

Κι όλοι εμείς οι Έλληνες αγωνιστές, πιστεύουμε πως έπαθλο του αγώνα μας θαναι σύντομα η λαϊκοδημοκρατική-σοσιαλιστική Ελλάδα, γιατί τον ηρωικό μας αγώνα τον παραστέκει ο Στάλιν και γιατί θα κάνουμε ο,τι μπορούμε να φανούμε αντάξιοι του μεγάλου μας δασκάλου και αγαπημένου μας συντρόφου και φίλου.

Στ όνομα του Στάλιν, 

για τα μεγάλα μας ιδανικά, ποτίστηκε με το αίμα των ηρώων μας και κάθε γωνιά της πατρίδας μας.

Κι αν αυτή τη στιγμή μπορούσε μαζί μας να φωνάξουν οι πολιτείες και τα βουνά μας, οι κάμποι και τα χωριά μας, θα φώναζαν και θα λεγαν:

«Ζήσε ακόμα πολύ, πάρα πολύ, μεγάλε Στάλιν!»

Παρουσίαση κειμένου-φωτο:
Viva La Revolucion

Για τον Α. Παπανδρέου k τους πολιτικά Απογόνους Του:

Ας το Δουν όλοι εκείνοι, που θεωρούν ότι η νεοφιλελεύθερη διαχείριση είναι θέμα προσώπων και μόνο:

"Ο Α. Παπανδρέου υμνείται ως μεγάλος και χαρισματικός ηγέτης, ως οραματιστής. 

Χωρίς να έχουμε την ελάχιστη πρόθεση να αμφισβητήσουμε προσωπικές ικανότητες, εμείς κρίνουμε μια ιστορική προσωπικότητα με βάση το ερώτημα: Στην υπηρεσία τίνος έθεσε τις ικανότητες και τη διορατικότητά του;Ο Ανδρέας Παπανδρέου, όπως είναι γνωστό, έζησε πολλά χρόνια μακριά από την Ελλάδα, σε κρίσιμες περιόδους - στην Κατοχή, στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. 

Είχε την ευκαιρία, από την πανεπιστημιακή του ακόμα έδρα, να μελετήσει τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και άλλων διεθνών κέντρων που είχαν κεντρικό στόχο την αναχαίτιση της νικηφόρας πορείας των λαών, την ανάκτηση του χαμένου εδάφους, λόγω του σοσιαλιστικού συστήματος, μετά τη λήξη του Β Παγκόσμιου Πολέμου.

Είναι πολύ πιθανό να τράβηξε την προσοχή του Ανδρέα Παπανδρέου το αμερικάνικο δικομματικό πολιτικό σύστημα διαχείρισης, αλλά και ο χειρισμός του συνδικαλιστικού κινήματος. 

Πιστεύουμε ότι προβληματίστηκε σοβαρά για τον τρόπο μεταφοράς μιας τέτοιας πείρας στις συνθήκες της Ευρώπης και ειδικά της Ελλάδας, σε μια περίοδο που ο λαός είχε κουραστεί αφάνταστα και δικαιολογημένα από τη μακρόχρονη διακυβέρνηση από τη συντηρητική παράταξη, από τη διαπάλη ανάμεσα στα διάφορα κέντρα εξουσίας.

Η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας τον έβλεπε με καχυποψία για ένα διάστημα, έτρεμε μπροστά στη ριζοσπαστική συνθηματολογία του εναντίον της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ. 

Η πιο σημαντική προσφορά του Ανδρέα Παπανδρέου προς την ελληνική κυρίαρχη τάξη ήταν ότι της απέδειξε πως μπορούσε 

- στη συγκεκριμένη ιστορική φάση - 

να γίνει πιο ευέλικτη απέναντι στο λαϊκό ριζοσπαστισμό, χωρίς να βάλει υποχρεωτικά σε κίνδυνο τα "ιερά και τα όσια" του συστήματος. Οτι ήταν δυνατό η αστική τάξη της χώρας μας να γίνει πιο ανθεκτική η ίδια, άρα και το σύστημα, κάνοντας δύο τύπου παραχωρήσεις: Αυτές που είχαν υπερωριμάσει, άρα είχαν χάσει την αρχική τους δυναμική, και αυτές που μπορούσε να τις ανακαλέσει στην πορεία. Αυτό άλλωστε και έγινε, 

όχι μόνο με την επιστροφή της ΝΔ το 1990, αλλά και πιο πριν, στην 8ετία. 

Ταυτόχρονα, ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ πρόσφερε - έστω με αρνητικό τρόπο - μια υπηρεσία σε όσους πιστεύουν στην υπόθεση του σοσιαλισμού: Απέδειξε ότι δεν υπάρχει τρίτος δρόμος.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου δούλεψε για να εφαρμοστεί μετά το 1981, το προδικτατορικό πρόγραμμα της Ενωσης Κέντρου, με κάποιες βεβαίως προσαρμογές, που κληρονόμησε ο αγώνας κατά της χούντας και το ρωμαλέο κίνημα των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης.

Η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου παραχώρησε το 1981 - 1983 αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα, στις συντάξεις, αύξησε τις κοινωνικές επιχορηγήσεις, μοίρασε επιδόματα, έκανε επιλεκτικές παροχές, χωρίς να πάρει ούτε ένα μέτρο κατά των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. 

Αντίθετα, τους έδωσε νέα προνόμια. 

Βεβαίως, αυτή η πολιτική είχε συνέπειες την απότομη αύξηση των ελλειμμάτων, την αύξηση των έμμεσων φόρων, οδήγησε στη συνέχεια στην υιοθέτηση σταθεροποιητικών προγραμμάτων, που ήταν η σύγχρονη εκδοχή της λιτότητας.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, αν και πιέστηκε, δεν ενέδωσε στο δογματισμό και στον αναχρονισμό των κλασικών συντηρητικών κομμάτων. 

Αντίθετα, προχώρησε σε ορισμένες θεσμικές μεταρρυθμίσεις που συγκινούσαν το λαό, παράλληλα όμως πήρε σοβαρά μέτρα για τη χειραγώγηση και τον έλεγχο του συνδικαλιστικού κινήματος, αξιοποιώντας και την αντίστοιχη γαλλο-γερμανική εμπειρία.

Δε δίστασε να πάρει μέτρα που η ΝΔ δεν είχε τολμήσει, όπως: 

Τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου,

 την ανοιχτή επέμβαση στη ΓΣΕΕ με τη βοήθεια της Δικαιοσύνης,

 το περίφημο άρθρο 4 στις ΔΕΚΟ.

 Τόλμησε να παραμερίσει την ΑΣΚΕ της ΔΕΗ, όταν ξέφυγε από τον κυβερνητικό έλεγχο και όταν αρνήθηκε να νομιμοποιήσει αυξήσεις στο ρεύμα.

Δε συμφωνούμε με την κριτική ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν προετοίμασε την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ. 

Ηξερε ότι η καλύτερη προετοιμασία δεν ήταν η οικονομική, άλλωστε η Ελλάδα και εκτός ΕΟΚ ακολουθούσε πολιτική σύμφωνη με τη γραμμή της Κοινότητας. 

Με διορατικότητα είδε ότι η καλύτερη προετοιμασία ήταν η επεξεργασία της ψυχολογίας και της συνείδησης του λαού να δεχτεί σαν κάτι το αναπόφευκτο και μοιραίο τη συμμόρφωση σε διεθνείς δεσμεύσεις. Ο ίδιος, προσωπικά, άνοιξε το γνωστό θέμα για τα "ρετιρέ" και τα "υπόγεια" για το ότι "ο ελληνικός λαός, δήθεν, καταναλώνει περισσότερα απ' ό,τι παράγει" κλπ. Επιχειρηματολογία, που αποσκοπούσε να προετοιμάσει το λαό μπροστά στις απαιτήσεις της ενιαίας εσωτερικής αγοράς της ΕΟΚ.

Στην κατάλληλη στιγμή, ο Ανδρέας Παπανδρέου πρωτοστατεί σε αυτό που λίγο πριν φαινόταν απίστευτο: Το 1988 στο "νέο Μανιφέστο του ΠΑΣΟΚ" διακηρύσσει ότι οι άξονες του κόμματος είναι η οικονομία της αγοράς και ο δυτικός προσανατολισμός.

Εμείς θυμόμαστε πολύ καλά αυτό το καίριο σημείο. Καλό είναι να το θυμούνται και εκείνοι που προσπαθούν να παρουσιάσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου όπως δεν ήταν, ή όπως δεν ήθελε να ήταν. 

Ας το πάρουν υπόψη όλοι εκείνοι που θεωρούν ότι η νεοφιλελεύθερη διαχείριση είναι θέμα προσώπων και μόνο. 

Το ΚΚΕ αντιμετώπισε τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ με βάση αντικειμενικά δεδομένα, σε συνδυασμό βεβαίως με τα κριτήρια που διατηρεί ως σήμερα, προκειμένου να κρίνει το ρόλο μιας κυβέρνησης και ενός ηγέτη απέναντι στο λαϊκό κίνημα.

Βεβαίως γνωρίζουμε ότι οι φίλοι του Ανδρέα Παπανδρέου μας κατηγόρησαν πως είμαστε σκληροί και ισοπεδωτικοί απέναντί του. Αντίπαλοί του - για τους δικούς τους λόγους - ισχυρίστηκαν ότι είμαστε επιεικείς, ότι τάχα κάναμε διάφορα μορατόριουμ μαζί του. Ανεξάρτητα από όλα αυτά, έχουμε το δικαίωμα να πούμε ότι τον αντιμετωπίσαμε ως πολιτικό ηγέτη, ανοιχτά και στα ίσια".

Αλέκα Παπαρήγα

στο πολιτικό μνημόσυνο που έγινε 23 Ιούνη 1998

 στη Βουλή,

Μας το θύμισε ο φίλος Εδώ 

Γαλλία-Ελλάδα δες Τι σχεδιάζουν για Σένα Εργαζόμενε k Πράξε:

«Επιβεβαιώθηκαν οι χειρότεροι φόβοι» των Γάλλων με το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων τους από τον Μακρόν

Χτύπημα σε εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, παρέα με μείωση φορολογίας στο κεφάλαιο προωθεί η κυβέρνηση Μακρόν στη Γαλλία, διά στόματος του πρωθυπουργού Εντουάρντ Φιλίπ.

απ το Ατέχνως

Την ώρα που οι εργοδότες αποτιμούν θετικά τη μεταρρύθμιση του Εργατικού Δικαίου, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις αντιδρούν χλιαρά παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία (58%) των Γάλλων τάσσεται κατά της μεταρρύθμισης του εργατικού κώδικα, σύμφωνα με δημοσκόπηση που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.

Μέχρι στιγμής μόνο το CGT ανακοίνωσε κινητοποιήσεις για τις 12 Σεπτεμβρίου. «Επιβεβαιώθηκαν οι χειρότεροι φόβοι μας», δηλώνει χαρακτηριστικά ο επικεφαλής του γαλλικού συνδικάτου.

Τα νέα πακέτα μέτρων αφορούν μεταξύ άλλων:

Την περαιτέρω διευκόλυνση των απολύσεων, μέσα από μείωση των αποζημιώσεων με καθορισμό πλαφόν, αλλά και νέες διαστάσεις στη συζήτηση και τις διακρίσεις περί «δίκαιων» και «άδικων» απολύσεων.

Το ακόμα πιο αποφασιστικό χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ), υπονομεύοντας τις κλαδικές ΣΣΕ μέσα από πριμοδότηση των διαπραγματεύσεων και των συμφωνιών σε επίπεδο επιχείρησης, με στόχο τη δυνατότητα πιο «ευέλικτων» συνομιλιών και την καλύτερη «προσαρμογή» στις «ανάγκες της αγοράς».

Ξεχωρίζει η σημασία που το μεγάλο κεφάλαιο δίνει και στην παραπέρα υπονόμευση της συνδικαλιστικής δράσης και οργάνωσης των εργαζομένων, αφού ανοίγει ο δρόμος για διαπραγματεύσεις της εργοδοσίας όχι με εκλεγμένους εκπροσώπους συνδικάτων, αλλά και «εργαζόμενους που δεν θα ανήκουν σε κάποιο συνδικάτο». 

Αυτό προβλέπεται να ξεκινήσει σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις (που βέβαια στη δεύτερη οικονομική δύναμη της Ευρώπης έχουν άλλα μεγέθη), ωστόσο είναι τροχιοδεικτικό για τη συνέχεια δράσεων στην ίδια κατεύθυνση.

Να θυμίσουμε ότι ο Γάλλος πρόεδρος αναμένεται στη χώρα μας στις επόμενες μέρες, γεγονός το οποίο η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζει ως «ψήφο εμπιστοσύνης» στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και την πολιτική που ακολουθεί. 

Διαβάζοντας κανείς τις μεταρρυθμίσεις υπέρ του κεφαλαίου και της ανταγωνιστικότητάς του, που προωθεί η γαλλική κυβέρνηση

 -και όλες οι κυβερνήσεις των κρατών της ΕΕ στο πλαίσιο της στρατηγικής υπέρ του κεφαλαίου- αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι πράγματι η γαλλική κυβέρνηση παρέχει «ψήφο εμπιστοσύνης» στην ελληνική 

και τούμπαλιν για την -ενιαία- πολιτική τους που συντρίβει εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις.

περισσότερα για Γαλλία 

δες Εδώ
και Εδώ 

Για τη Χώρα μας: 

Κυβέρνηση - ΣΕΒ – ΕΕ - ΔΝΤ στρώνουν το έδαφος της επόμενης λεηλασίας!

Καμιά συναίνεση στη συνέχιση της σφαγής των δικαιωμάτων μας!

Κανένας συμβιβασμός με τη φτώχεια, τη μίζερη ζωή!

Η κυβερνητική προπαγάνδα επιστρατεύει ξανά το κάλπικο αφήγημα της “εξόδου από τα μνημόνια” της  «δίκαιης ανάπτυξης» για «δόλωμα» στη «φάκα» εγκλωβισμού του λαού στους στόχους του κεφαλαίου.

Επιδιώκουν να εξασφαλίσουν τη λαϊκή συναίνεση προκειμένου να μαζευτεί και να διοχετευθεί χρήμα στο μεγάλο κεφάλαιο για τη συνέχιση και την αύξηση της κερδοφορίας του.

 Υπόσχονται ευέλικτες θέσεις εργασίας - δουλειά λάστιχο,

χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με μισθούς πείνας.

Από την εφαρμογή του νέου «αναπτυξιακού» νόμου, μέχρι το τέλος του 2022 αναμένεται να δοθούν σε πρώτη φάση στους επιχειρηματικούς ομίλους περί τα 3,6 δισ. ευρώ που προέρχονται τόσο από την άμεση διοχέτευση κρατικού χρήματος (κονδύλια ΕΣΠΑ και Προγράμματα Δημοσίων Επενδύσεων), όσο και από τις φορολογικές απαλλαγές και ελαφρύνσεις που παρέχονται απλόχερα, με στόχο την προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων.

Τη «δίκαιη ανάπτυξη» τη βιώνουν καθημερινά οι εκατοντάδες εργαζόμενοι στον Καρυπίδη που παραμένουν για 15 μήνες απλήρωτοι, οι εργαζόμενοι στις κλινικές του ομίλου EUROMEDICA που είναι 4 – 10 μήνες απλήρωτοι. 

Την έζησαν - μέχρι τέλους - οι δεκάδες νεκροί και αυτό το καλοκαίρι στα εργοδοτικά κάτεργα και εξακολουθούν να τη ζουν χωρίς επίδομα οι χιλιάδες άνεργοι στην περιοχή μας, οι συνταξιούχοι που κάθε μέρα είναι στον αυτόματο κόφτη, την καταλαβαίνουν στο πετσί τους οι εργαζόμενοι στο εμπόριο που πλέον δεν έχουν δικαίωμα για ξεκούραση ούτε τις Κυριακές, οι εργαζόμενοι στον τουρισμό που δεν τους επιτρέπεται ούτε μια μέρα άδεια.

 «Δίκαιη ανάπτυξη» είναι η ανασφάλεια που βιώνουν οι εργαζόμενοι στην ΕΛΒΟ και τη Βιομηχανία Ζάχαρης ενόψει κλεισίματος ή ιδιωτικοποίησης, οι εργαζόμενοι σε ολόκληρους κλάδους που οι επιχειρήσεις δε θα αντέξουν στον διεθνή ανταγωνισμό. 

Σ’ αυτή τους την ανάπτυξη πανηγυρίζουν για την αύξηση των διανυκτερεύσεων στην Χαλκιδική και Θεσσαλονίκη ενώ χιλιάδες εργαζόμενοι του κλάδου μετράνε κάθε χρόνο καινούργιες απώλειες, εντατικοποίηση της δουλειάς, χειρότερες συνθήκες, μεγαλύτερους κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία. 

Αντίστοιχα οι εργαζόμενοι στη ΣΙΔΕΝΟΡ που είδαν τους μισθούς να  μειώνονται στο ξεκίνημα της κρίσης,  σήμερα παρά την αυξημένη κερδοφορία, η εργοδοσία αρνείται οποιαδήποτε συζήτηση για ανάκτηση ακόμη και μέρους των απωλειών των εργαζόμενων.

            Και έπεται συνέχεια, αφού οι εργαζόμενοι το αμέσως επόμενο διάστημα θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον «πλούτο» των ευέλικτων μορφών εργασίας, της εντατικοποίησης, της απόλυσης σε στρατηγικούς κλάδους και επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιούνται (όπως το λιμάνι - κατά τα πρότυπα του Αερολιμένα).

 «Δίκαιη ανάπτυξη» παρατηρούμε στο Δημόσιο που συρρικνώνεται και λειτουργεί όλο και πιο βαθιά με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, με τους εργαζόμενους εκεί να «απολαμβάνουν» μείωση μισθών, «αξιολόγηση» και κινητικότητα, περιστολή δικαιωμάτων - όπως άλλωστε και το σύνολο του λαού μας με τις αυξήσεις φωτιά σε ΔΕΗ, ΕΥΑΘ, φορολογία. 

Αυτή την «ανάπτυξη» θα προβάλει η κυβέρνηση στη μεγάλη φιέστα της ΔΕΘ, που θα στηθεί στις πλάτες των εργαζομένων στον ΟΑΣΘ από τους οποίους αφαιρούνται δικαιώματα, στις πλάτες του Θεσσαλονικιώτικου λαού που θα δέχεται υποβαθμισμένες υπηρεσίες παρόλο που θα πληρώνει ακριβότερο εισιτήριο.

Το πραγματικό δίλημμα που έχει μπροστά του ο λαός είναι ένα: Ανάπτυξη για ποιον; 

Για την κερδοφορία των μονοπωλίων, την οικειοποίηση του πλούτου από τους λίγους, 

ή

 για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της συντριπτικής λαϊκής πλειοψηφίας, όπως είναι σήμερα εφικτό να συμβεί, παίρνοντας υπόψη τη μεγάλη πρόοδο της τεχνολογίας και της επιστήμης, την τεράστια άνοδο της παραγωγικότητας;

 Η επίθεση αυτή αφορά κάθε εργαζόμενο, αυτοαπασχολούμενο, φτωχό αγρότη. Πρόκειται για ξετσίπωτο ψέμα πως δεν θα έρθουν νέα αντιλαϊκά μέτρα.

 Το ΠΑΜΕ απευθύνει στους εργαζόμενους ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, στους αυτοαπασχολούμενους, στους μικρούς αγρότες, στις γυναίκες και τους νέους κάλεσμα συμπόρευσης και ενίσχυσης των αγώνων, για αγωνιστική απάντηση και αντεπίθεση!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν κατάργησε ούτε ένα αντεργατικό νόμο των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά ψήφισε την κατάργηση της Κυριακής αργίας, επέκτεινε τις ρυθμίσεις της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ για τις ΣΣΕ στηρίζοντας στην πράξη τις επιχειρησιακές συμβάσεις και τις ενώσεις προσώπων με τις οποίες οι εργοδότες όλων των κλάδων γενικεύουν την μείωση των μισθών στα 586 και 511€ αντίστοιχα για τους νέους, μία διάκριση την οποία διατηρεί, αλλά και επεκτείνει μέσα από τα κάθε είδους προγράμματα που διασφαλίζουν φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό στους επιχειρηματικούς ομίλους.

 Διευκόλυνε τις ομαδικέςαπολύσεις με την ψήφιση του 4^ου μνημονίου. 

Αφαίρεσε άλλα 250.000.000€ από τους συνταξιούχους ανεβάζοντας τις Συριζαίϊκες περικοπές πάνω από τα 16 δις €, οι οποίες προστέθηκαν πάνω στις περικοπές των προηγούμενων κυβερνήσεων. 

Διεύρυνε τη φοροληστεία που τσακίζει μισθωτούς συνταξιούχους και ξεκληρίζει αγρότες και αυτοαπασχολούμενους της πόλης και της υπαίθρου. Προώθησε το ξεπούλημα των δημόσιων υποδομών και του δημόσιου πλούτου, την παραπέρα ιδιωτικοποίηση σε παιδεία, υγεία.

Και αφού αξιολόγησε ότι οι πλάτες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων αντέχουν τα μέτρα ετοιμάζει και νέα μέτρα και νέες αξιολογήσεις.

Επιδιώκει το χτύπημα των συνδικάτων, της συλλογική δράσης με τις ανατροπές που φέρνει στο νόμο που αφορά τα συνδικάτα. Με την απαγόρευση των απεργιών και τον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης στους χώρους δουλειάς και μαζί κατακρεούργηση των προνοιακών επιδομάτων σε λαϊκά νοικοκυριά, ανώτατο όριο στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου στο δημόσιο τομέα, «επανυπολογισμό» δηλαδή νέα μείωση των συντάξεων, πλήρη εφαρμογή του συστήματος των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για τα «κόκκινα» δάνεια, «απελευθέρωση» επαγγελμάτων, εξίσωση των αντικειμενικών με τις εμπορικές τιμές των ακινήτων, τη μείωση του αφορολόγητου.

 Εφαρμόζει μια μια τις εντολές του μεγάλου εγχώριου και ξένου κεφαλαίου. Όπως αυτές εκφράζονται από τις ενώσεις του την Ε.Ε, το ΔΝΤ, τον ΣΕΒ. Από τον ΣΕΒ μέχρι τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, αποθεώνουν το ΣΥΡΙΖΑ και την προσφορά του. Τον αποθεώνουν γιατί βλέπουν πως είναι αποτελεσματικός στο να τσακίζει το λαό για να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις και οι ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου και ταυτόχρονα να κάνει τη βρώμικη δουλειά με τις λιγότερες αντιδράσεις από τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

H E.E, ο ιμπεριαλιστικός σχηματισμός στον οποίο συμμετέχει η χώρα μας για να πατήσει πόδι σε ζώνες που ενδιαφέρουν τα μονοπώλιά της, κατασκευάζει τα επόμενα προσχήματα για «δημοκρατικές» στρατιωτικές επεμβάσεις. Η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, για λογαριασμό των συμφερόντων των ελληνικών μονοπωλίων, συμμετέχει πρόθυμα και ενεργά σε όλους τους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στην περιοχή. Έχει νομιμοποιήσει την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, προχωράει σε επέκταση των ΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα, συμμετέχει ενεργά σε στρατιωτικές και ναυτικές ασκήσεις στο πλαίσιο του ανταγωνισμού, ιδιαίτερα με τη Ρωσία, συμμετέχει σε ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν πραγματικό ολοκαύτωμα στους λαούς της Ευρώπης και γενικότερα.

 Ο λαός ΔΕ δοκίμασε ακόμα τη δύναμη του.

Μεγάλοι και δυνατοί θα μοιάζουν όσο είμαστε γονατισμένοι

Οι αγώνες των εργαζομένων σε μια σειρά κλάδους και χώρους δουλειάς τους προηγούμενους μήνες όπως και οι κινητοποιήσεις των ελευθεροεπαγγελματιών, των αγροτών, των εργαζομένων στον ΚΑΡΥΠΙΔΗ, στους ΟΤΑ, έδειξαν και δείχνουν ότι το εργατικό-λαϊκό κίνημα είναι όρθιο, ζωντανό, υπάρχουν μαχητικές δυνάμεις. Ότι μπορεί να γίνει δύναμη ανατροπής, μπορεί να ανασυνταχθεί, να γίνει πιο μαχητικό και ρωμαλέο,  αμφισβητώντας την κυριαρχία των εκμεταλλευτών, των επιχειρηματικών ομίλων.

Ετοιμαζόμαστε για νέους πιο μαζικούς αγώνες. Δε δίνουμε σε κανέναν το δικαίωμα να λέει ότι ο σφαγιασμός των δικαιωμάτων μας έχει την έγκρισή μας. Δυναμώνουμε τις εστίες αντίστασης και διεκδίκησης σε κάθε κλάδο και κάθε χώρο δουλειάς.

Απαιτούμε αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές. Κατάργηση όλων των αντεργατικών αντιλαϊκών νόμων και των 4ων μνημονίων. Επαναφορά των ΣΣΕ. Συμβάσεις κλαδικές με αυξήσεις που να καλύπτουν τις απώλειες μας να επιτρέπουν να ζούμε με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας. Κανένας εργαζόμενος ανασφάλιστος.

Δε χωρά απογοήτευση. Απαντάμε με οργάνωση και αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, στις γειτονιές. Δυναμώνουμε τα συνδικάτα, τις επιτροπές αγώνα, τις λαϊκές επιτροπές.

Με μαζικά συνδικάτα, με συλλογική λειτουργία και δράση για όλα τα προβλήματα της λαϊκής οικογένειας.

Με γερή οργάνωση στους χώρους δουλειάς – σχέδιο – συντονισμό – αποφασιστικότητα στη πάλη.

Αλλάζουμε την κατάσταση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Γυρνάμε την πλάτη στις προδοτικές συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ. 

Τραβάμε μπροστά για να δημιουργήσουμε ένα εργατικό -συνδικαλιστικό κίνημα, μαζικό, δημοκρατικό, με τη συμμετοχή των εργαζομένων, τέτοιο που να μπορεί να αντιμετωπίζει αποφασιστικά τους επιχειρηματικούς ομίλους, τα κόμματά τους, και τις ιμπεριαλιστικές τους συμμαχίες.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

 Η ανοχή και η σιωπή δεν ωφέλησαν.

  Δυναμώνουμε το ΠΑΜΕ.

 Τέρμα στις κάλπικες ελπίδες για ανάπτυξη που έρχεται.

Αυτή, αν κι όταν θα έρθει, θα μας έχει και πάλι στη φτώχεια.

 Η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου ΔΕΝ είναι σύνθημα μας. Την πληρώνουμε με θυσίες δίχως τέλος

 Όσο η οικονομία είναι σχεδιασμένη να υπηρετεί τα κέρδη και όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ο λαός δεν πρόκειται να δει χαΐρι και προκοπή, όποια κυβέρνηση και αν είναι στο τιμόνι είτε κεντροδεξιά είτε κεντροαριστερά.

  

Όλοι στο Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Πλατεία Αριστοτέλους, 

Σάββατο 9 Σεπτέμβρη στις 6:30μ.μ.

«Μαφία Ζακύνθου»: o "όμορφος" καπιταλιστικά πλασμένος κόσμος Σας:

Προειδοποίηση για βομβιστικές επιθέσεις στη Ζάκυνθο

Αναφορά της ΕΛ.ΑΣ. για τη «μαφία της Ζακύνθου». Οι οργανωτές ληστειών, τα αιματηρά εγκλήματα και τα κλαμπ των ναρκοεμπόρων

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  03/09/2017 05:45

Η αναφορά που δόθηκε στην ΕΛ.ΑΣ. για τη μαφία της Ζακύνθου και προειδοποιούσε για έκρηξη στο ATM στη Λιθακιά, η οποία τελικώς σημειώθηκε στις 20 Αυγούστου

Πολυσέλιδη-έγγραφη αναφορά που στάλθηκε προ μερικών ημερών στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία αποκαλύπτει τη «μαφία της Ζακύνθου», ενώ προέβλεπε βομβιστικές επιθέσεις στο πολύπαθο νησί, οι οποίες πράγματι σημειώθηκαν!

Στην αναφορά αυτή, που φέρεται να έχουν συντάξει ιδιώτες αλλά πιθανόν και υπηρεσιακοί παράγοντες του νησιού, προσδιορίζεται κύκλωμα διεφθαρμένων αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. αλλά και η σχέση του με ομάδα ελλήνων και αλβανών ποινικών που προχωρούν σε σωρεία ληστειών και βομβιστικών επιθέσεων στο νησί. Ακόμη, παρουσιάζονται συστήματα «ξεπλύματος χρήματος» και τοκογλυφίας αλλά και πρωτοφανείς καταστάσεις στον χώρο του οργανωμένου εγκλήματος. Στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. μιλούν για μια ιδιαίτερα σημαντική και αποκαλυπτική αναφορά που αποτελεί «οδηγό» των ερευνών, ύστερα και από την ανθρωποκτονία προ μερικών ημερών ενός 37χρονου που είχε παλαιότερη εμπλοκή σε ομάδα ενόπλων.

Η αναφορά, που κατέληξε σε υπηρεσίες της Ασφάλειας Αττικής που ασχολούνται με το οργανωμένο έγκλημα, ξεκινά από ληστεία που σημειώθηκε στη Ζάκυνθο στις 19 Απριλίου 2016 με την αρπαγή 580.000 ευρώ από επιχειρηματία του νησιού.

Ως δράστες προσδιορίζονται δύο Αλβανοί, ενώ ως οργανωτές της ληστείας δύο έλληνες ποινικοί. Ωστόσο καταγράφεται ότι στη ληστεία υπήρχε συνδρομή αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. που γνώριζαν τη χρηματαποστολή. Οι συγκεκριμένοι φαίνεται να είχαν κατευθύνει περιπολούντες αστυνομικούς σε άλλο σημείο. Για τον ρόλο των ενστόλων υπάρχει ειδική έρευνα της ΕΛ.ΑΣ. ενώ έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα, χωρίς να έχουν δημοσιοποιηθεί σχετικά στοιχεία.

 

Οπως σημειώνεται στην αναφορά «ο αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. από τη ληστεία έλαβε 250.000 ευρώ, ένας Αλβανός που φυγαδεύτηκε στη Λούσνια της Αλβανίας πήρε 80.000 ευρώ, ενώ ο άλλος παραμένει στη Ζάκυνθο και συμμετέχει σε ληστείες που έχουν σημειωθεί τους τελευταίους μήνες στην περιοχή. Ο αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. "επένδυσε" τα συγκεκριμένα χρήματα σε δύο κέντρα διασκέδασης αλλά και στην ιδιοποίηση 20 ενοικιαζόμενων αυτοκινήτων. Ο προαναφερθείς Αλβανός που μένει στο νησί μαζί με έναν συνεργό του προχώρησαν σε εμπρησμούς σε κατάστημα εμπορίας φρούτων στον Λαγανά και στον εμπρησμό 16μετρου φουσκωτού σκάφους που σχετίζεται με αλβανούς νονούς της νύχτας με έδρα την Αθήνα. Ακόμη, οργάνωσαν κλοπή σε σπίτι με λεία 180.000 ευρώ, πάλι με τη βοήθεια ενστόλων. Τα χαρτονομίσματα των 500 ευρώ από τη ληστεία του Απριλίου του 2016 αντηλλάγησαν με άλλα μικρότερης αξίας σε δύο εστιατόρια του νησιού, αλλά και από ξενοδόχο της περιοχής που έχει εμπλακεί σε υπόθεση τοκογλυφίας. Χωρίς οι τοπικές αρχές, οι οποίες πληροφορήθηκαν αυτές τις συναλλαγές, να επέμβουν». Και οι αναλυτικές αναφορές για τα τεκταινόμενα στη Ζάκυνθο συνεχίζονται.

 

Οπως σημειώνεται, «άλλοι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. είναι προστάτες σε κλαμπ του νησιού όπου γίνεται η μεγαλύτερη διακίνηση ναρκωτικών και λαμβάνουν μερίδιο από τους ναρκοεμπόρους. Τα ναρκωτικά συγκεντρώνονται σε πρώτη φάση σε διαμέρισμα στη λεωφόρο Βουλιαγμένης. Στην ίδια παρέα των βασικών μελών του οργανωμένου εγκλήματος στη Ζάκυνθο έχει ενταχθεί και άτομο που έχει κατηγορηθεί για αιματηρή επίθεση κατά δύο βρετανών τουριστών στον Λαγανά».

Ομως, ως ιδιαίτερα σημαντικό κρίνεται το τελευταίο τμήμα του εγγράφου όπου σημειώνεται: «Η συμμορία των Αλβανών με τους έλληνες εντολείς διαθέτει τέσσερα Καλάσνικοφ, τέσσερα οπλοπολυβόλα Scorpion ενώ πριν από περίπου δύο μήνες αγόρασε εκρηκτικά για να ανοίγει τα μηχανήματα ΑΤΜ στη Ζάκυνθο. Τον τελευταίο μήνα έβαλαν εκρηκτικά σε τρία από τα μηχανήματα στην περιοχή Αλυκών και Τσιλιβί, ενώ παρών στις επιθέσεις είναι έλληνας ειδικός στα εκρηκτικά. Σημαντικό είναι ότι το επόμενο ATM που θα προσπαθήσει η συμμορία να ανοίξει είναι αυτό που βρίσκεται στην περιοχή «Κούκλα» της Λιθακιάς Ζακύνθου, με δεύτερο πιθανό αυτό που βρίσκεται απέναντι από την πύλη του Αεροδρομίου στη Ζάκυνθο. Πληροφορίες για την τροφοδοσία ATM έχουν από στέλεχος εταιρείας security».

Αξίζει να αναφερθεί ότι στις 20 Αυγούστου 2017, όπως αναφέρει το προειδοποιητικό έγγραφο, σημειώθηκε πράγματι η ανατίναξη του ATM στη Λιθακιά Ζακύνθου! Παραμένει άγνωστο αν η ΕΛ.ΑΣ. επιτηρούσε το σημείο μετά την «ενημερωτική» αναφορά που είχε παραλάβει λίγες ημέρες νωρίτερα.

πηγή 

το βρήκαμε Εδώ