Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

06 Ιανουαρίου, 2019

ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΕΜΠΕΔΩΣΕΣ ΤΑ "ΚΑΛΑ" ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ? ΜΙΑ RYANAIR ΣΕ ΠΡΟΣΓΕΙΩΝΕΙ:



Η ιδιωτική πρωτοβουλία αναδεικνύει το μεγαλείο της για άλλη μια φορά. Και η Ryan-Air, η Fraport και “τα άλλα παιδιά” είναι κι αυτή κομμάτι του σαξές στόρι της…

Κατιούσα

Μερικά συμπεράσματα από τη σημερινή περιπέτεια των επιβατών της Ryanair, που ξεκίνησαν για Θεσσαλονίκη και κατέληξαν Τιμισοάρα.

Η Ryanair τίμησε την κατάταξή της στον πάτο του πηγαδιού με τις χειρότερες αεροπορικές εταιρίες, για έκτη συνεχή χρονιά. 

Είναι γνωστό επίσης πως αποτελεί εργασιακό κάτεργο, οδηγώντας πολλούς πιλότους σε παραίτηση, ενώ απαγόρευε ακόμα και το στοιχειώδες δικαίωμα του συνδικαλισμού στους υπαλλήλους της -που σε διάφορες χώρες αντέδρασαν και πέτυχαν κάποιες πρώτες συλλογικές νίκες.

Τι είναι λοιπόν αυτό που οδηγεί τον κόσμο να εμπιστεύεται μια τέτοια εταιρία, χωρίς να γνωρίζουν τι κατάληξη θα έχει η πτήση τους;

 “Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε”, θα μπορούσε να είναι η απάντηση. 
Η λογική “ό,τι πληρώνεις, παίρνεις” κι ότι η πλέμπα που δεν έχει περιθώρια για πολλά έξοδα, είναι καταδικασμένη να υφίσταται τις συνέπειες. 
Και δεν έλειψαν κι οι αφ’ υψηλού φιλελέδες που αναπαρήγαγαν αμάσητη τη λογική αυτή, σχολιάζοντας χαιρέκακα το πάθημα των “φουκαράδων”, που ήθελαν κι αεροπορικά ταξίδια…

(Κάποιοι άλλοι δεξιοί και “αριστεροί” φιλελέδες θυμήθηκαν παρεμπιπτόντως την ιστορία για τους “μαζικούς τάφους” στην Τιμισοάρα και τα… εγκλήματα του Τσαουσέσκου, δείχνοντας τι ιστορικό βάθος έχουν οι ιστορίες με τα fake news στην υπηρεσία της προπαγάνδας τους -χωρίς καμία διάθεση εξιδανίκευσης της κατάστασης που επικρατούσε στη Ρουμανία πριν τις ανατροπές του 89′).

Το εντυπωσιακό είναι πως κάτι αντίστοιχο υπονόησε ουσιαστικά κι ο Σπίρτζης στο τουίτερ, κάνοντας λόγο για εταιρείες χαμηλού κόστους και χαμηλής κοινωνικής ευθύνης. 
Άραγε αυτό σημαίνει πως αυτές με το υψηλότερο κόστος έχουν κι υψηλότερο αίσθημα κοινωνικής ευθύνης ή απλώς κάνει λογοπαίγνια για τις εντυπώσεις;


Δεν μπορεί να θυσιάζεται η στοιχειώδης ανθρώπινη συμπεριφορά και οι ανάγκες των πολιτών, στον ανταγωνισμό και την κερδοσκοπία των αεροπορικών εταιρειών χαμηλού κόστους και χαμηλής κοινωνικής ευθύνης.http://www.spirtzis.gr/epistrofi-ton-89-epivaton-apo-ti-roumania-stin-ellada-me-ektakti-ptisi-pou-navlose-to-ypourgeio-metaforon/ 

Επιστροφή των 89 επιβατών από τη Ρουμανία στην Ελλάδα, με έκτακτη πτήση, που ναύλωσε το Υπουργείο...

Με πρωτοβουλία του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών κ. Χρήστου Σπίρτζη ναυλώθηκε αεροσκάφος της Αεροπορικής Εταιρείας Aegean για να πραγματοποιήσει σήμερα έκτακτη πτήση με προορισμό το Αεροδρόμιο της...
spirtzis.gr
Αν πάντως θεωρείτε πως η κίνηση του υπουργού να ναυλώσει άλλο αεροπλάνο για να μεταφερθούν κάποιοι από τους επιβάτες της πτήσεις, έγινε ακριβώς για τις εντυπώσεις κι επειδή ουσιαστικά βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, είστε προφανώς κακοπροαίρετοι.

Το ζήτημα είναι πως αν αυτή η κίνηση αφορούσε πχ την παλιά κρατική Ολυμπιακή, οι φιλελέδες θα σκούζανε στο τουίτερ.
 Τώρα όμως που τα λεφτά πήγαν στην ιδιωτική Aegean, όλα είναι μέλι-γάλα. 
Η ιδιωτική πρωτοβουλία αναδεικνύει το μεγαλείο της για άλλη μια φορά. Και η Ryan-Air είναι κι αυτή κομμάτι του σαξές στόρι της…

Τον ίδιο θρίαμβο πιστοποιούν τόσο οι καταγγελίες των επιβατών που αναγκάστηκαν να γυρίσουν με λεωφορεία στη Θεσσαλονίκη πως βρίσκονταν σε οχήματα χωρίς θέρμανση με πολικές θερμοκρασίες, όσο και η Fraport, που… “αναβάθμισε” το αεροπόριο “Μακεδονία” με το επιχειρηματικό της πνεύμα, κρατώντας το ουσιαστικά απροσπέλαστο σε περίπτωση ομίχλης, χιονόπτωσης κτλ.

Το ζητούμενο ασφαλώς δεν είναι η επιστροφή στο “παλιό, καλό” παρελθόν -που δεν υπήρξε ποτέ- και τις κρατικοκαπιταλιστικές εταιρίες με τα δικά τους προβλήματα. 
Αλλά να διεκδικήσουμε αερομεταφορές που δε θα έχουν ως κριτήριο το κέρδος των αεροπορικών επιχειρήσεων και των εταιρειών διαχείρισης των αεροδρομίων, καθώς επίσης την ασφάλεια και τη μικρότερη δυνατή ταλαιπωρία των επιβατών σε τέτοιες έκτακτες περιπτώσεις.
----------

Konstantinos Mpourxas:

Το άδειασμα των επιβατών στην Τιμισοαρα δεν ήρθε από το πουθενά ,,,
«Η ιρλανδική αεροπορική εταιρεία "Ryanair ", ενδέχεται να αρχίσει να χρεώνει τους επιβάτες της για τη χρήση τουαλέτας κατά τη διάρκεια της πτήσης, δήλωσε ο διευθυντής της, Μάικλ Ο' Λίρι» 
Γελάτε ; 
Ναι ..Χρέωση για τη χρήση της τουαλέτας ! 

Αυτή η δήλωση μεταδόθηκε αρχές Μάρτη του 2009 απο πολλά ειδησεογραφικά αλλά μάλλον πέρασε στο ντούκου!
Τον Αύγουστο του 2012 η Γερμανική ένωση χειριστών πολιτικής αεροπορίας Cockpit κατήγγειλε «σκληρές πιέσεις» που ασκεί η εταιρεία «Ryanair » «στο θέμα της οικονομίας καυσίμων, καταρτίζοντας "πίνακες απόδοσης" των κυβερνητών βάσει της κατανάλωσης καυσίμων που επιτυγχάνουν»! 
Αντιγράφουμε το δημοσίευμα : 

«Οπως τονίζει στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Γιεργκ Χάντβερκγ, εκπρόσωπος της Cockpit, η ποσότητα καυσίμων με την οποία τροφοδοτείται το κάθε αεροσκάφος ορίζεται εν μέρει από τους κανονισμούς του κατασκευαστή. Ομως, πέραν της νόμιμης ελάχιστης ποσότητας, ο κυβερνήτης είναι εκείνος που αποφασίζει πόσα αποθέματα οφείλει να διαθέτει το αεροσκάφος για "περισσότερη ασφάλεια" - ιδίως όταν εξυπηρετεί πτήσεις προς πολυάσχολα αεροδρόμια, όπου είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί να κάνει κύκλους έως ότου του δοθεί άδεια προσγείωσης. Ο Χάντβεργκ τόνισε πως, εκτός της Ryanair , τα καύσιμα αποτελούν έναν "σοβαρό παράγοντα κόστους ιδίως για τις εταιρείες χαμηλού κόστους" και πως σε γενικές γραμμές "πολλές εταιρείες" δίνουν οδηγίες στους κυβερνήτες για τρόπους χαμηλής κατανάλωσης». 
Μάλιστα, «οι ισπανικές αρχές πολιτικής αεροπορίας έχουν δρομολογήσει έρευνες κατά της Ryanair έπειτα από τρία παρόμοια περιστατικά τον περασμένο μήνα, όταν η εταιρεία ζήτησε να προσγειωθούν εκτάκτως τρία αεροσκάφη της λόγω έλλειψης καυσίμων».
Δηλαδή απ οτι καταλαβαινουμε η όλη φιλοσοφία τοποθετείται στο ''σβήστο στην κατηφόρα για οικονομία ''
Τον Οκτωβρη του 2015 η ιδια εταιρία με απύθμενο θράσος και με καμπάνια που την ονόμασε «Διατηρήστε τους Ευρωπαϊκούς Ουρανούς Ανοιχτούς», καλούσε τους πελάτες της να «διεκδικήσουν» το «δικαίωμά τους να μην ακυρώσουν τα ταξιδιωτικά τους σχέδια μικρές ομάδες της Υπηρεσίας Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας που με απεργίες κλείνουν τους ουρανούς της Ευρώπης».
Καταφέρεται ευθέως ενάντια στο δικαίωμα της απεργίας των εργαζομένων ως μέσου για να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους και καλεί τα «θεσμικά όργανα» της ΕΕ να πάρουν μέτρα φιλοδοξώντας όταν μαζέψει 1 εκατομμύριο υπογραφές απο πελάτες , να παρουσιάσει το «αίτημά» στις Βρυξέλλες, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωκοινοβούλιο.


Το χθεσινό λοιπόν περιστατικό της πτήσης που άδειασε 200 επιβάτες στην Τιμισοαρα αντι στην Θεσσαλονίκη δεν ήρθε απο το πουθενά !
Είναι η ίδια η φιλοσοφία των νόμων της αγοράς που επιτρέπει να πάντα !
 Ειναι η ιδια η φιλοσοφία που πάνω απ ολα βάζει το κέρδος και οχι τον άνθρωπο ! Το θράσος αυτών των εταιριών απέναντι σε εργαζόμενους και σε πελάτες δεν ήρθε από τον ουρανό ! 
Είναι η ιδια η πολιτική της ΕΕ και όσων την υπηρετούν και η οποία δεν έχει έγνοια ούτε τους εργαζόμενους ουτε την ασφάλεια και την εξυπηρέτηση της κοινωνίας παρά μόνο την κερδοφορία του Κεφαλαίου ! 
Η ταλαιπωρία των εκατοντάδων επιβατών χθες δεν είναι ανώνυμη !

 Εχει όνομα και ταυτότητα και λέγεται καπιταλισμός ! 
Δεν φτάνει λοιπόν μόνο να διαμαρτυρεσαι για τις κεραμίδες που σου πέφτουν στο κεφάλι ! Πρέπει να βάλεις στο στόχαστρο κι αυτόν που τις ρίχνει !

*************
Ερώτηση για την πτήση της «RYANAIR» για Θεσσαλονίκη που προσγειώθηκε στη Ρουμανία εκανε στο Ευρωκοινοβούλιο η ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΚΕ
Ερώτηση στο Ευρωκοινοβούλιο κατάθεσε ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, σχετικά με την πτήση της RYR8582 της «RYANAIR» της 4.1.2018 από Λονδίνο για Θεσσαλονίκη, με 201 επιβάτες, που λόγω έκτακτων καιρικών συνθηκών, προσγειώθηκε στην Τιμισοάρα της Ρουμανίας.
Συγκεκριμένα στην Ερώτηση αναφέρεται:
«Η πτήση της RYR8582 της "RYANAIR" της 4.1.2018 από Λονδίνο για Θεσσαλονίκη, με 201 επιβάτες, λόγω έκτακτων καιρικών συνθηκών, προσγειώθηκε στην Τιμισοάρα της Ρουμανίας, οκτακόσια χιλιόμετρα μακρύτερα, ενώ άλλες εταιρείες προσγείωσαν τις πτήσεις τους στα Σκόπια ή τη Σόφια. 
Μπορούσε όμως να προσγειωθεί η πτήση σε άλλα κοντινά ανοικτά αεροδρόμια (Καβάλας, Αλεξανδρούπολης, Ιωαννίνων). Η επιλογή της εταιρείας ήταν το φθηνότερο αεροδρόμιο.
Όταν οι αερομεταφορές και τα αεροδρόμια είναι στα χέρια επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένου και εταιρειών δήθεν "χαμηλού κόστους", λειτουργώντας με κριτήριο το κέρδος και την αντίληψη "κόστους - οφέλους", που αποτελεί τον διακηρυγμένο πυρήνα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αστικών κυβερνήσεων, οι συνέπειες για το λαό είναι δραματικές.
Το αεροδρόμιο "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" με συναπόφαση τρόικας και ελληνικών κυβερνήσεων (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) παραδόθηκε στη "FRAPORT", οι επενδύσεις της υποτίθεται θα το εκσυγχρόνιζαν. Δύο χρόνια μετά, τίποτα δεν έγινε για τη βασική αδυναμία του αεροδρομίου, το σύστημα ασφαλούς προσέγγισης σε περίπτωση ομίχλης. 
Πολλές πτήσεις ακυρώνονται, ενώ η "FRAPORT" πανηγυρίζει για τα υπέρογκα κέρδη της σε αυτό και άλλα αεροδρόμια που απέκτησε στην Ελλάδα σε συνεργασία με ελληνικούς ομίλους.
Πώς τοποθετείται η Επιτροπή στο γεγονός ότι η πολιτική της ΕΕ, των κυβερνήσεών της, απελευθέρωσης των αερομεταφορών, ιδιωτικοποίησης αερολιμένων, οδηγεί σε τέτοιες τραγικές συνέπειες που εγείρουν θέμα άμεσων αποζημιώσεων και κυρώσεων στις εν λόγω εταιρείες;».

05 Ιανουαρίου, 2019

ΠΕΡΙ NOVARTIS: «Η ΨΕΙΡΑ ΕΧΕΙ ΒΓΕΙ ΣΤΟ ΓΙΑΚΑ» ?!!

...Πού οφείλεται,αυτή η διαχρονικότητα του προβλήματος αν όχι στο γεγονός ότι η ρίζα του προβλήματος (άρα και της λύσης του) ξεκινάει από τα σπάργανα του πολιτικο-οικονομικού συστήματος, των δομών του, της λειτουργίας του;

NOVARTIS και θεάματα



Το θέμα Novartis έχει περάσει πλέον σε νέα φάση… κλωτσοπατινάδας με τους πρώην προστατευόμενους μάρτυρες να καθίστανται κατηγορούμενοι και τους ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ σε μια αποθέωση της κατρακύλας του νεοδικομματισμού αφενός να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος είναι ο διεφθαρμένος και ποιος ο λασπολόγος, αφετέρου για το ποιος σέβεται ή το ποιος παρεμβαίνει στην δικαιοσύνη.
Κατά τα λοιπά η υπόθεση Novartis, σκάνδαλο ήταν, σκάνδαλο είναι και σκάνδαλο παραμένει. Και όπως κάθε τρανταχτό σκάνδαλο, όπως όλα εκείνα που γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των μονοπωλίων στο σύστημα που υπηρετούν και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, το κόστος του το πληρώνει ο λαός.
NOVARTIS και θεάματα (*)
Τα πιάνανε πολιτικοί για να διευκολύνουν τις δουλειές της NOVARTIS; Δεν το ξέρουμε. 
Αυτή την… λεπτομέρεια ας την απαντήσει η καθαρτήρια Βουλή και η εξίσου καθαρτήρια Δικαιοσύνη. Πάμε σε αυτά που ξέρουμε.
    Πρώτον: Στην Ελλάδα (και στον καπιταλιστικό κόσμο) το φάρμακο είναι εμπόρευμα, πουλιέται και αγοράζεται, που σημαίνει ότι θεωρείται νόμιμο και ηθικό κάποιοι να βγάζουν κέρδη από την αρρώστια, από τον πόνο των ανθρώπων.
    Δεύτερον: Στην Ελλάδα, στο πλαίσιο αυτής της κερδοφορίας πάνω στον ανθρώπινο πόνο, οι φαρμακευτικές εταιρείες μόνο την πενταετία 1997-2001 σημείωσαν αύξηση κερδών ύψους 2.842%!!! (ΙΟΒΕ – Ριζοσπάστης 23/7/2004)
    Τρίτον: Την δεκαετία του ’90 η μεσοσταθμική φαρμακευτική δαπάνη αύξανε στην Ελλάδα με ρυθμούς 27%-30% κατ’ έτος ενώ την δεκαετία του 2000 η φαρμακευτική δαπάνη αύξανε με ρυθμούς άνω του 20% κατ’ έτος (ο.π). 
    Τέταρτον: Ενώ το 2000 η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη ήταν 1,278 δισ. ευρώ και ως ποσοστό του ΑΕΠ ήταν 0,90%, το 2009 υπερδιπλασιαστηκε και εκτινάχτηκε στα 5,090 δισ. ευρώ και στο 2,2% του ΑΕΠ παραμένοντας σε υψηλότατα επίπεδα (1,5% – 3,215 δις. ευρώ) ακόμα και το 2012, δηλαδή επί Μνημονίων (Ετήσια Εκθεση αγοράς φαρμάκων ΙΟΒΕ 2012, σελ. 30) – σύμφωνα με τα συνδυαστικά στοιχεία ΙΟΒΕ, ΕΟΠΥΥ, ΕΣΔΥ η δημόσια δαπάνη κυμάνθηκε ως εξής: 2009: 5,108 δις, 2010: 4,522 δις, 2011: 3,750 δις, 2012: 2,845 δις, 2013: 2,371 δις, 2014: 2,019 δις, 2015: 2 δις, 2016-2018: 1,945 δις κατ’ έτος)  
    Πέμπτον:  Παρά τα όσα λένε οι φίλοι της τρόικας περί μείωσης της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης ένεκα των Μνημονίων, η αλήθεια είναι πως ό,τι κόπηκε ως δαπάνη από το δημόσιο ταμείο, με τις αποφάσεις των μνημονιακών σωτήρων μεταφέρθηκε απευθείας στις τσέπες του λαού ως ιδιωτική φαρμακευτική δαπάνη. 
Ετσι ενώ το 2009 η ιδιωτική φαρμακευτική δαπάνη ήταν το 19,2% της συνολικής, το 2015 είχε εκτιναχθεί στο 33,7%. Με άλλα λόγια το 2015 οι συνολικές πωλήσεις φαρμάκων ανήλθαν στα 4,2 δις. ευρώ που σημαίνει ότι τα περίπου 2,5 δις. ευρώ που κόπηκαν από την δημόσια δαπάνη μετακυλήθηκαν στην ιδιωτική δαπάνη (έκθεση ΙΟΒΕ 2016).
    Εκτον: Ένα ακόμα στοιχείο της «θεραπευτικής» ιδιότητας των Μνημονίων είναι ότι το 2009 η φαρμακευτική δαπάνη ως ποσοστό της δαπάνης υγείας ήταν στην Ελλάδα 28,3% ενώ στον ΟΟΣΑ 16,9%. Το 2013 – μετά από 3 χρόνια Μνημονίων – η δαπάνη στην Ελλάδα είχε αυξηθεί στο 30,5% της δαπάνης υγείας όταν στον ΟΟΣΑ είχε πέσει στο 15,9% (Πηγή: ΟΟΣΑ Health Statistics 2014 – «Φαρμακευτική πολιτική: Η υφιστάμενη κατάσταση και οι προτεραιότητες» Γιάννης Μπασκόζος, ΓΓ. Δημόσιας Υγείας, Υπουργείο Υγείας)         
    Εβδομον: Η κατά κεφαλήν δημόσια φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα το 2009 ήταν 460 ευρώ όταν στην ΕΕ ήταν 291 ευρώ ενώ ακόμα και το 2012 η σχέση ήταν Ελλάδα: 272 ευρώ – ΕΕ: 260 ευρώ. Το 2014 η ιδιωτική φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα ήταν 166 ευρώ  ενώ στην ΕΕ ήταν 131 ευρώ (Εκθεση ΣΦΕΕ 2015-2016).
    Επαναλαμβάνουμε: Τα πιάνανε πολιτικοί για να γίνονται αυτές οι υπέρ φαρμακοβιομηχανιών «δουλίτσες» στην Ελλάδα; Επαναλαμβάνουμε: Δεν το ξέρουμε. Πάμε σε αυτά που ξέρουμε.
    Η NOVARTIS εμπλέκεται σε υποθέσεις διαφθοράς από ΗΠΑ και Ιαπωνία μέχρι Κορέα, Κίνα και Ιταλία. Αλλά είναι μόνο η NOVARTIS;
    Ας δούμε πως δουλεύει το «συστηματάκι»: Οι φαρμακευτικές λαδώνουν, κερδίζουν με αυτό τον τρόπο δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων, μετά έρχονται οι αρχές, τους επιβάλουν ένα πρόστιμο που κινείται συνήθως στο 10% των όσων κέρδισαν δια του λαδώματος, οι φαρμακευτικές το πληρώνουν και η «δουλίτσα» συνεχίζεται μέχρι το επόμενο λάδωμα που θα φέρει τα επόμενα υπερκέρδη που θα κουκουλωθούν με το επόμενο πρόστιμο κοκ.
    Χαρακτηριστικά στοιχεία ότι αυτή η τακτική ακολουθείται με την μορφή «σκοινί – κορδόνι» και ότι κάθε άλλο παρά «κάθαρση» συνιστούν τα πρόστιμα και οι «καθάρσεις» (αντίθετα λειτουργούν σαν διαδικαστική κολυμπήθρα ώστε να επαναλαμβάνεται το ίδιο έργο) είναι τα στοιχεία που προέρχονται από τις ΗΠΑ.
    Στις ΗΠΑ ο κατάλογος των προστίμων προς φαρμακευτικές είναι μακρύς. Αλλά αυτό ουδέποτε σταμάτησε το λάδωμα και την κομπίνα που αποφέρουν τεράστια κέρδη.
    Ενδεικτικά:
2001 – εταιρεία TAP- 875 εκατ.δολάρια
2002 – εταιρεία Schering- 500 εκατ.δολάρια
2003 – εταιρεία AstraZeneca – 365 εκατ.δολάρια
2004 – εταιρεία Schering- 345 εκατ.δολάρια
2004 – εταιρεία Pfizer – 430  εκατ.δολάρια
2005 – εταιρεία Serono – 704 εκατ.δολάρια
2006 – εταιρεία Mylan –  465 εκατ.δολάρια
2006 –  εταιρεία Schering – 435 εκατ.δολάρια
2007 – εταιρεία Pharma –  601 εκατ.δολάρια
2007 – εταιρεία Bristol – 515 εκατ.δολάρια
2008 – εταιρεία Merc – 650 εκατ.δολάρια
2008 – εταιρεία Cephalon – 425 εκατ.δολάρια
2009 – εταιρεία Pfizer –  2,3 δισ. δολάρια
2009 – εταιρεία Eli Lilly – 1,4 δισ. δολάρια
2010 – εταιρεία GlaxoSmithKline –  750 εκατ.δολάρια
2010 – εταιρεία Allergan –  600 εκατ.δολάρια
2010 – εταιρεία AstraZeneca –  520 εκατ.δολάρια
2012 – εταιρεία Amgen –   762 εκατ.δολάρια
2012 – εταιρεία Abbott – 1,5 δισ. δολάρια
2012 – εταιρεία GlaxoSmithKlin – 3 δισ. δολάρια
2013 – εταιρεία Johnson & Johnson – 2,2 δισ. δολάρια
    Αυτά στην Αμερική. Τα πρόστιμα – πρόστιμα, η «κάθαρση» – «κάθαρση» και η λοβιτούρα – λοβιτούρα!
    Αλλά πως το λέει εκείνη η φράση που αποδίδεται στον Ρούσβελτ; Α, ναι: «Οταν παίρνονται παρουσίες στη Βουλή, είναι πολλοί βουλευτές που δεν ξέρουν τι πρέπει να απαντήσουν: “Παρών” ή “αθώος”…» .
    Υπογραμμίζουμε ότι πρόκειται για φράση που αποδίδεται στον Ρούσβελτ. Όχι σε Έλληνα αξιωματούχο. Συνεπώς τη δράση της πολιτικής «βιομηχανίας» που λειτουργεί με όρους προσωπικής ιδιοτέλειας ή υπό την κατεύθυνση ισχυρών ταξικών συμφερόντων, που προωθεί διατάξεις εξυπηρέτησης «φίλων» και «ημετέρων», θα πρέπει να την αναζητήσουμε αλλού. Στην Αμερική ενδεχομένως. Στην Ελλάδα, όχι…
    Στην Ελλάδα,  από την άλλη, δεν χρειάζεται να το έχει πει ο Ρούσβελτ. 
Το λέει ο θυμόσοφος λαός: «Η  ψείρα έχει βγει στο γιακά». Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις από κάτω κρύβεται μια προστυχιά, μια λαμογιά. Όσο πιο δυσώδης είναι η εκάστοτε υπόθεση, τόσο πιο βαθιά το πολιτικό κατεστημένο φέρεται βουτηγμένο σ’ αυτήν.
    Ουδείς, πλέον, εκπλήσσεται: Τσοχατζόπουλοι, Μαντέληδες, «κότερα», χρηματιστηριακές φούσκες, δομημένα ομόλογα, Βαβύληδες, Βατοπέδια, υποβρύχια που γέρνουν, γερμανικές εταιρείες που «λαδώνουν» κατά το δοκούν, εξοπλιστικά, «λίστες Λαγκάρντ», λεηλασία του δημόσιου χρήματος.
    Ένα απίστευτο φαγοπότι. Μαζί με εκείνη τη διαρκή αίσθηση ότι «έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του». Που εξελίσσεται πάνω στην πλάτη του ελληνικού λαού. Κι όμως κάθε φορά που η μπόχα ξεχειλίζει δεν χάνουν ευκαιρία να δώσουν το “παρών” κι εκείνοι οι πρόθυμοι κλόουν, οι έτοιμοι να υποδυθούν ότι… «πέφτουν από τα σύννεφα».
    Τι υποκρισία! Αλήθεια, δεν τους έχει ενημερώσει κανείς ότι ζουν στη χώρα που η κυβέρνηση έκανε εξωδικαστικό συμβιβασμό με τη «Ζήμενς»; Εξωδικαστικό συμβιβασμό σύμφωνα με τον οποίο η «Ζήμενς έχει αναλάβει να χρηματοδοτήσει πρόγραμμα υπέρ της… διαφάνειας. Η «Ζήμενς»!  (σσ: αλήθεια με εκείνο το πόρισμα του ΣΔΟΕ από το 2012 για αθέμιτες πρακτικές της Bayer στην Ελλάδα, τι γίνεται;)…   
    Λέξεις καθημερινής χρήσης και έννοιες αειθαλείς: «Λάδωμα», μίζα, ρουσφέτι. διαφθορά, διαπλοκή, ο «γνωστός», η αδιαφάνεια, η συναλλαγή, η κομπίνα, η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, η αξιοποίηση της πολιτικής εξουσίας ως εφαλτήριο ατομικού πλουτισμού.
    Αλλά: Όλα αυτά είναι «φυσικά φαινόμενα»; Αν ήταν έτσι, τότε θα έπρεπε να ασχολούνται μαζί τους οι …μετεωρολόγοι. Όλα αυτά είναι προϊόν της «κακής ανθρώπινης φύσης»; Τότε δεν θα ζητούσαμε τα ρέστα από την πολιτική εξουσία, μα από τους ψυχολόγους, άντε και από μερικούς …ψυχιάτρους.
    Προφανώς η σαπίλα που περιβάλλει το δημόσιο βίο συνιστά ένα εξόχως πολιτικό ζήτημα. Που μετά από τόσες απόπειρες… κάθαρσης, η βρωμιά της αποδεικνύεται απείρως ανθεκτικότερη από όλες μαζί τις διακηρύξεις περί «εξυγίανσης».
    Πού οφείλεται, επομένως, αυτή η διαχρονικότητα του προβλήματος αν όχι στο γεγονός ότι η ρίζα του προβλήματος (άρα και της λύσης του) ξεκινάει από τα σπάργανα του πολιτικο-οικονομικού συστήματος, των δομών του, της λειτουργίας του;
    Ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς – ό,τι κι αν λένε οι «αντιδογματικοί» και «ανοιχτόμυαλοι» εξορκιστές τέτοιων αναλύσεων – έχει ένα βασικό προστάτη, τροφοδότη, «νονό»: Είναι η ταξική διάρθρωση του συστήματος της «ελεύθερης αγοράς». Εκεί γεννιέται και αναπαράγεται ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς. Μιας και, τελικά, η πολιτική διαφθορά, η πολιτική της διαφθοράς, και η διαφθορά της πολιτικής, δεν αποτελούν παρά έκφραση (και αποτέλεσμα) της καταχρηστικής άσκησης εξουσίας εκ μέρους του ισχυρού εις βάρος του αδύναμου.
    Θεμέλιος λίθος αυτού του συστήματος, που οι διαχειριστές του έχουν καθίσει πάνω στο σβέρκο της κοινωνίας, είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Από κει ξεκινάνε όλα τα υπόλοιπα, τα απόβλητα, τα παράγωγα: «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», το «δούναι και λαβείν», το «κλέψε για να έχεις», ο «μπάρμπας στην Κορώνη», το «μέσο», οι «άκρες» στους «υψηλά ιστάμενους». Αυτά είναι τα «δόγματα» της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής λειτουργίας του συστήματός τους.
    Στο διεφθαρμένο τους σύστημα δεν έπαψε ποτέ «το ψάρι (να) βρωμάει από το κεφάλι». Αλλά φυσικά, όσο πιο διεφθαρμένος είσαι, τόσο περισσότερο έχεις ανάγκη για «συνενόχους» και «συνυπεύθυνους». Όσο περισσότερο αφήνεις νηστικούς τους πολλούς, τόσο περισσότερο διατείνεσαι ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»…
    Ως εκ τούτου προσπαθείς να «λαδώνεις» το σύστημα μέχρι το τελευταίο του γρανάζι και να «νομιμοποιήσεις» την αθλιότητά σου με την κλασική συνταγή: Διαχέοντας σε όλη την κοινωνία το φαινόμενο της διαφθοράς. Ταξικά πάντα: Στα «ανώτερα κλιμάκια», η διαφθορά (όταν δεν είναι θεσμοθετημένη με νόμους και χοτζέτια) περιγράφεται με μαύρες συναλλαγές κάτω από τραπέζια στρωμένα με χαβιάρια. Στο επίπεδο του «κοσμάκη» εκδηλώνεται με το «φακελάκι».
    Ισχύουν αυτά στην υπόθεση της NOVARTIS; Δεν το ξέρουμε. Πάμε σε αυτό που ξέρουμε.
    Ξέρουμε, δεδομένου ότι η διαφθορά δεν μπορεί να κρυφτεί οι εναλλασσόμενοι στον κυβερνητικό θώκο ήταν ανέκαθεν αναγκασμένοι να την ομολογούν, αλλά, ταυτόχρονα, να αγκομαχούν να την ερμηνεύσουν με βολικό, για την ιδεολογία, την κοσμοθεωρία και, εν τέλει, το πολιτικό τους σύστημα, τρόπο: Δεν φταίει το κοινωνικο-πολιτικό μας σύστημα, λένε. Φταίνε οι άλλοι, φταίει η «αδυναμία» του κράτους, η κομματοκρατία, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί…
    Πέραν του ότι όλα τα παραπάνω είναι πλευρές εκείνου ακριβώς που προσπαθούν να αθωώσουν, δηλαδή, του κοινωνικο-πολιτικού τους συστήματος, είναι και αστείο να καμώνονται ότι μέρος της «δουλειάς» τους είναι η πάταξη της διαφθοράς. Η «δουλειά» τους είναι άλλη:
  • Να δίνουν «θαλασσοδάνεια» στους κεφαλαιοκράτες.
  • Να ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία.
  • Να κάνουν πλάτες στη φοροδιαφυγή και στην αισχροκέρδεια.
  • Να «μοιράζουν» έργα.
  • Να κατανέμουν την «πίτα».
  • Να κάνουν «κολεγιές» με τους ισχυρούς και να διαμορφώνουν, αντικειμενικά, το εύφορο έδαφος για τα κάθε λογής «μπουμπούκια» και «λαμόγια».
    Έτσι «δουλεύει» το σύστημα. Ανεξαρτήτως ποιος ταγός το υπηρετεί, ανεξάρτητα ποιο κόμμα το διαχειρίζεται. Κι όταν, από καιρό σε καιρό, μέσα στο «γενικό χαμό» σπάσει κανένα απόστημα, αρχίζει το πανηγύρι! Με εναλλασσόμενους ρόλους:
    Όταν κυβερνούσαν οι Βένετοι και οι Πράσινοι κατηγορούνταν αναμετάξυ τους για τις «ακαθαρσίες» εναλλάσσοντας τους ρόλους «τιμωρών» και «εισαγγελέων». Τώρα, στο ίδιο έργο έχει ενταχθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ.
    Το έργο παίζεται συνήθως προεκλογικά και κρατάει από  βδομάδες μέχρι μήνες. Κατά τη διάρκειά του, όλοι οι εμπλεκόμενοι στην παράσταση, διώκτες και διωκόμενοι, κυβερνώντες και πρώην κυβερνώντες, εμφανίζονται να δηλώνουν: «Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο»!
    Βέβαια, το μόνο μαχαίρι που βλέπει ο λαός είναι εκείνο της ρήσης που λέει: «Όποιος έχει μαχαίρι, τρώει πεπόνι»! Και τι μένει από όλη αυτή τη λάσπη; Μα ο βούρκος! Διότι ο βούρκος είναι δεδομένος. Αδιαμφισβήτητος. Μιλάμε για τον βούρκο ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος που είτε με λαδώματα είτε χωρίς λαδώματα, κουμάντο κάνουν οι «NOVARTIS».
     Και αυτό είναι το μέγα σκάνδαλο, είτε κάποιοι τα πιάσανε, είτε δεν τα πιάσανε. Γιατί, τελικά, η ηθική στην πολιτική δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ μέγεθος ανεξάρτητο από την πολιτική ηθική που το βασικό προσδιοριστικό της στοιχείο είναι τούτο: Το είδος των συμφερόντων που η εκάστοτε πολιτική υπηρετεί.
    Άλλη ηθική παράγεται από την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού κι άλλη ηθική από την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα εκείνων που κερδοσκοπούν (νομίμως) πάνω στις στοιχειώδεις ανθρώπινες ανάγκες για φάρμακο, για στέγη, για παιδεία, για δουλειά.
    Λέτε αυτή η κερδοσκοπία που περιγράφηκε παραπάνω να διευκολύνεται προς όφελος των μονοπωλίων και δια του λαδώματος πολιτικών; Τι να σας πούμε κι εμείς… Δεν ξέρουμε. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι αν το φάρμακο δεν ήταν εμπόρευμα, αντικείμενο κέρδους δηλαδή για κάποιους, τότε κανείς δεν θα είχε λόγο να λαδώνει κανέναν για την προώθησή του.  
    Αυτό, φυσικά, ότι δηλαδή το σκάνδαλο είναι τελικά σύμφυτο με το καπιταλιστικό σύστημα, δεν απαλλάσσει τα τρωκτικά και τα λαμόγια όταν είναι τρωκτικά και λαμόγια. Ούτε τους λασπητζήδες των πολιτικών αντιπάλων τους, όταν είναι λασπητζήδες.
    Όμως: Το εύλογο και απολύτως δικαιολογηµένο αίτηµα της αμείλικτης τιµωρίας των αποδεδειγμένα ενόχων για σκάνδαλα ή της καταισχύνης των αποδεδειγμένα συκοφαντών, δεν πρέπει να συσκοτίζει και να θολώνει την κριτική ικανότητα εντοπισµού της πηγής των σκανδάλων ή της σκανδαλολογίας.
    Και η πηγή των σκανδάλων ή της αξιοποίησης «σκανδάλων» σαν πολιτικό αντιπερισπασμό, θα εντοπίζεται και θα διεξάγεται πάντα στο έδαφος του υπαρκτού βούρκου, θα ξεκινάει από τη βάση, από την ταξική και εκμεταλλευτική φύση ενός συστήματος που – μιας και μιλάμε για το φάρμακο – «κερδοσκοπεί (και) πάνω στην ασθένεια».
(*): Το άρθρο «NOVARTIS και θεάματα» δημοσιεύτηκε στον «Ημεροδρόμο» στις 21/02/2018

ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ:
https://www.rizospastis.gr/

04 Ιανουαρίου, 2019

ΠΙΣΩ ΑΠ΄ΤΗ ΒΡΩΜΙΑ ΤΩΝ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΩΝ ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ?!!


Πόσο δίκιο είχαν τελικά όσοι φώναζαν πως δεν πρέπει να υπάρξουν κουκουλοφόροι μάρτυρες σε καμία υπόθεση! 
Πόσο δίκιο είχαν τελικά όσοι φώναζαν ότι όσοι έχουν να πουν κάτι για οποιαδήποτε υπόθεση πρέπει να βγουν και να το πουν με το όνομά τους στο φως του ήλιου και όχι σαν τα τρωκτικά μέσα από τους σκοτεινούς υπονόμους! 
Πόσο δίκιο είχαν τελικά όσοι φώναζαν ότι η προσφορά των κουκουλοφόρων μαρτύρων μπορεί να είναι μόνο η σκευωρία και η προβοκάτσια! 
Πόσο δίκιο είχαν όσοι φώναζαν ότι με τους κουκουλοφόρους μάρτυρες θα στηθούν υποθέσεις που μόνο με τη δικαιοσύνη δεν θα έχουν σχέση!

Η αποκάλυψη ενός κουκουλοφόρου μάρτυρα πάνω στον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να στήσει την υπόθεση της Novartis σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας και η υπόθαλψή του από τη Νέα Δημοκρατία, που μέχρι τώρα τον αποκαλούσε κουκουλοφόρο και απειλούσε ότι θα τον στείλει στη φυλακή, επειδή τώρα αυτός δήλωσε ότι τον πίεζαν να πει πως δωροδοκήθηκαν ο Σαμαράς, ο Γεωργιάδης και ο Στουρνάρας και αυτός αρνήθηκε, μας κάνει να σκεφτούμε ότι όλη αυτή η ιστορία των κουκουλοφόρων μαρτύρων είναι ένα αλισβερίσι, ένα πάρε δώσε μεταξύ των κουκουλοφόρων μαρτύρων και τις εξουσίας.

Η «βόμβα» με την αποκάλυψη του κουκουλοφόρου μάρτυρα αποδεικνύει ότι οι κουκουλοφόροι μάρτυρες δεν έχουν καμία διαφορά από τους υπόλοιπους κουκουλοφόρους αφού χρησιμοποιούνται από την εξουσία προκειμένου να σηκώσουν κουρνιαχτό για να συγκαλυφθούν τα πραγματικά προβλήματα του λαού, προκειμένου να στηρίξουν την επιχειρηματολογία ότι για την ταλαιπωρία του λαού φταίνε οι μίζες, φταίνε εκείνοι που τ’ αρπάζουν αλλά σε καμία περίπτωση δε φταίνε αυτοί που «λαδώνουν»! 
Αυτή όλη τη βρωμιά εξυπηρετούν οι κουκουλοφόροι μάρτυρες και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα με την αποκάλυψη του κουκουλοφόρου μάρτυρα της υπόθεσης Novartis.

Απ΄το Αγκιδα !!

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: ΤΟ "ΤΙΜΕ" ΦΑΝΕΡΩΝΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΤΟΥ 1942 !!

,,εξέφραζε ολοκάθαρα και την εκτίμηση για τον Στάλιν: “Στάλιν: ο σωτήρας του Δυτικού πολιτισμού”.,,


Σαν σήμερα, στις 4 Ιανουαρίου του 1943, πριν 76 χρόνια, το γνωστό περιοδικό «ΤΙΜΕ», κυκλοφόρησε έχοντας στο εξώφυλλό του τη μορφή του ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, Ιωσήφ Στάλιν. 
Ήταν αφιερωμένο σ’ αυτόν σαν “Άνθρωπος της χρονιάς 1942”. 
Ένα εξώφυλλο με μια ωραία εικόνα του σοβιετικού ηγέτη κι ένα συνοδευτικό κείμενο γεμάτο αναφορές και συνειρμούς που θα έκαναν τους σημερινούς «ιστορικούς» και«δημοσιολόγους» της θεωρίας των δύο άκρων να κοκκινίζουν από αντικομουνιστική κι αντισοβιετική ιερή μανία εναντίον του περιοδικού. Μέχρι και “Σωτήρα του Δυτικού πολιτισμού” τον αποκαλούσαν.



Όχι. Δεν είχε “κολλήσει” προσωπολατρία το περιοδικό. Ούτε είχε αρχίσει να αλληθωρίζει φιλοσοβιετικά.

Το κλίμα στην παγκόσμια κοινή γνώμη

Ήταν τότε που όλη η ανθρωπότητα είχε μείνει με κομμένη την ανάσα μπροστά στην επική άμυνα και αντεπίθεση της ΕΣΣΔ απέναντι στο Χίτλερ. 
Ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Χίτλερ προχωρούσε παντού ακάθεκτος. 
Κατάπινε χώρες – ακόμα και υπερδυνάμεις σαν τη Γαλλία – με μια χαψιά. Είχε προχωρήσει μέσα στην ΕΣΣΔ, μέχρι τα πρόθυρα της Μόσχας, του Λένινγκραντ και του Στάλιγκραντ και του Καυκάσου, σ’ όλο το τεράστιο ανατολικό μέτωπο.

Ο κόσμος ήταν παγωμένος και ανήσυχος. Απλοί άνθρωποι και ηγέτες της αντιχιτλερικής συμμαχίας, περίμεναν με ανυπομονησία μια κάποια νίκη. Κι αυτή πιά την περίμεναν από τον κόκκινο στρατό. Αφού το ανατολικό μέτωπο ήταν εκεί που φαινόταν από τότε ότι κρίνεται ο πόλεμος. 
Από τη μάχη της Μόσχας, που ο κόκκινος στρατός έδειξε πρώτη φορά τα δόντια του, αλλά τίποτα δεν είχε κριθεί ακόμα. Από τις δυνάμεις που ήταν αντιμέτωπες. Από το ότι οι Γερμανοί είχαν στην ανατολή το 75% του στρατού τους.

Μη ξεχνάμε ότι στη Δύση, πριν το 1941, οι ηγέτες κι οι μυστικές υπηρεσίες, «μπουκωμένες» από τις προπαγάνδες των αντισοβιετικών κάθε είδους (Γκαίμπελς, Τρότσκι, Χέρστ, κλπ) , πίστευαν ότι η ΕΣΣΔ θα αντέξει την επίθεση του Χίτλερ μερικές μόνο εβδομάδες, όπως ισχυριζόταν κι ο ίδιος Χίτλερ. 
Ότι μόλις ξεκινήσει η επίθεση οι λαοί κι οι εθνότητες της ΕΣΣΔ θα αποσχιστούν από την ΕΣΣΔ. 
Ότι κάποιο πραξικόπημα θα ανατρέψει το Στάλιν (αυτό που ετοίμαζε η Γκεστάπο με τους τροτσκιστές) και θα γίνει στη Ρωσία κυβέρνηση φιλοχιτλερική. Ότι η οικονομία δεν θα αντέξει. 
Κι ότι ο στρατός είναι «διαλυμένος» και χωρίς ικανή ηγεσία, λόγω των λεγόμενων «εκκαθαρίσεων του 1936».
Και μετά διαψεύστηκαν οικτρά. Διαψεύστηκαν ως προς την αντοχή της ΕΣΣΔ, ως προς τις δυνατότητες της οικονομίας της, ως προς την ενότητα και την ομοψυχία του λαού της στην υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας.
«Και μετά οι λαοί αποκτήσανε Στάλιγκραντ” (Φ. Αγγουλές).

Η μάχη του Στάλιγκραντ είχε αρχίσει στα τέλη Ιούνη του 1942.

Στο ΤΙΜΕ, είχαν “σοβιετικό” εξώφυλλο και τον προηγούμενο μήνα (14 Δεκεμβρίου του 1942), που ήταν αφιέρωμα – σε ποιόν άλλον – στον Ζούκωφ.


Η επιλογή τους δικαιώθηκε όταν 5 μέρες μετά την κυκλοφορία του περιοδικού (στις 19/11/1942) ξεκίνησε η μεγάλη αντεπίθεση του κόκκινου στρατού, από βορά και νότο του μετώπου του Στάλιγκραντ, που οδήγησε στην περικύκλωση της Γερμανικής στρατιάς του Φ. Πάουλους κι όλος ο κόσμος περίμενε την παράδοσή τους ή την όποια άλλη πιθανή εξέλιξη.

Με την είσοδο της νέας χρονιάς, στις 4 Ιανουαρίου 1943, (όπως είδαμε), το περιοδικό ανακήρυξε τον Στάλιν άνθρωπο της χρονιάς 1942. Πριν βγει ο μήνας, η στρατιά του Φον Πάουλους είχε παραδοθεί. Το γόητρο και το περίφημο «αήττητο» της Γερμανικής Βέρμαχτ είχε γίνει κουρέλια.

Στις 22 Φεβρουαρίου 1943, πάλι το ΤΙΜΕ είχε πρωτοσέλιδο τον σοβιετικό στρατιωτικό F. Golikov, διευθυντή της υπηρεσίας πληροφοριών του σοβιετικού στρατού και τίτλο « πόσα ποτάμια πρέπει να περάσει ο κόκκινος στρατός», προαναγγέλλοντας επί της ουσίας την επική επέλαση του κόκκινου στρατού από τη Μόσχα και το Στάλιγκραντ μέχρι το Βερολίνο. Πράγματι, χρειάστηκαν πολλές διαβάσεις μεγάλων ποταμών στον κόκκινο στρατό, μέχρι να μπει στο Βερολίνο.


Έλεγε το άρθρο του ΤΙΜΕ, με αφορμή την αρχή της κούρσας του κόκκινου στρατού να σπρώξει τους ναζί έξω από τα σοβιετικά σύνορα : «Ήταν δύσκολο να κατανοήσουμε ποιες νέες νίκες θα φαινόταν δυνατές στο τέλος της περασμένης εβδομάδας. Αυτή η περασμένη εβδομάδα ήταν η πιο ευτυχισμένη εβδομάδα του πολέμου για το στρατό της Ρωσίας. Οι θρίαμβοι της εβδομάδας ήταν φοβεροί. Νέες δυνατότητες ξεδιπλώθηκαν, οι οποίες πριν από ένα μήνα θα φαινόταν μάλλον αποκυήματα αισιόδοξης φαντασίας». Πίσω από τον σοβιετικό αξιωματούχο έχουν σχεδιαστεί οι αιχμές των σοβιετικών αντεπιθέσεων για την απώθηση των εχθρών Αντίστοιχο εξώφυλλο είχε το LIFE, κι ήταν ολόκληρο αφιερωμένο στην ΕΣΣΔ, στις 29 Μαρτίου 1943. Πάλι με τη φωτογραφία του Στάλιν.



Τέσσερεις μήνες με εξώφυλλα παρμένα από το ανατολικό μέτωπο.

Παγκόσμια ανακούφιση και αναγνώριση

Το εξώφυλλο αυτό λοιπόν με τον “άνθρωπο της χρονιάς Στάλιν”, ήταν ουσιαστικά ένα “ουφ” ανακούφισης, της παγκόσμιας κοινής γνώμης, που αντιλαμβανόταν ή ένοιωθε απλώς τη στροφή του πολέμου. 
Ένοιωθε τη νίκη των συμμάχων. Ένοιωθε ότι ο πόλεμος από κει και πέρα θα γύριζε ανάποδα. Ότι από δω και πέρα αρχίζει το κυνήγι των ναζί μέχρι το Βερολίνο. 
Θαύμαζε τον ηρωισμό, την αντοχή και τις δυνατότητες της σοβιετικής οικονομίας. Τιμούσε τα εκατομμύρια των νεκρών. 
Αλλά ταυτόχρονα αναγνώριζε ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή η ΕΣΣΔ πολεμάει μόνη της για λογαριασμό όλου του κόσμου. Αυτό εξέφραζε ολοκάθαρα και η εκτίμηση για τον Στάλιν: “Στάλιν: ο σωτήρας του Δυτικού πολιτισμού”.

Ίσως λίγοι διορατικοί μπορούσαν τότε να φανταστούν τι θα έγραφε το ΤΙΜΕ μερικά χρόνια αργότερα (μετά το 1945). 
Κι ακόμα λιγότεροι ότι θα υπήρχαν κάποιοι που θα τολμούσαν να αποπειραθούν να διαστρεβλώσουν την ιστορία του Β’ παγκοσμίου πολέμου και να εξισώσουν τον Χίτλερ με το Στάλιν και τον ναζισμό με τον κομμουνισμό.

Ας ξαναδιαβάσουν λοιπόν τα δικά τους γραπτά, όπως έχουν αποτυπωθεί στην ιστορία με ανεξίτηλα γράμματα.

Το περιοδικό ΤΙΜΕ, είχε κι άλλες φορές στο εξώφυλλο τον Στάλιν ή άλλους σοβιετικούς ηγέτες του στρατού (π.χ. το στρατάρχη του πυροβολικού Βορονόφ). 
Παραθέτω παρακάτω μερικά τέτοια παραδείγματα, ασχολίαστα.