Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

24 Ιουλίου, 2019

ΤΟ «ΙΔΙΩΝΥΜΟ» ΤΟΥ Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

,,Οστις επιδιώκει την εφαρμογή ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν τη διά βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού καθεστώτος ή την απόσπασιν μέρους εκ του όλου της Επικρατείας, ή ενεργεί υπέρ της εφαρμογής αυτών προσηλυτισμόν τιμωρείται με φυλάκισιν τουλάχιστον εξι μηνών. Προς τούτοις επιβάλλεται διά της αποφάσεως και εκτοπισμός ενός μηνός μέχρι δύο ετών εις τόπον εν αυτή οριζόμενον. Μετά τας αυτάς ποινάς τιμωρείται και όστις επωφελούμενος απεργίας ή λοκ - άουτ, προκαλεί ταραχάς ή συγκρούσεις,,

1934 Δημοσιεύεται ο πεντάχρονος απολογισμός του «Ιδιώνυμου»: Επί κυβέρνησης Ελ. Βενιζέλου δολοφονήθηκαν 27 εργάτες και αγρότες, συνελήφθησαν 13.050, από τους οποίους οι 2.400 καταδικάστηκαν συνολικά σε 2.054 χρόνια φυλακής και 884 χρόνια εξορίας. Στον πειθαρχικό ουλαμό Καλπακίου στάλθηκαν 120 κομμουνιστές φαντάροι. 
Επί κυβέρνησης Κ. Τσαλδάρη δολοφονήθηκαν 10 εργάτες και αγρότες, συνελήφθησαν 3.725, από τους οποίους οι 785 καταδικάστηκαν συνολικά σε 570 χρόνια φυλακής και 436 χρόνια εξορίας. Στο Καλπάκι στάλθηκαν 54 φαντάροι. Βασανίστηκαν επίσης 300 πολίτες, τραυματίστηκαν 305, απαγορεύτηκαν 160 συγκεντρώσεις, διαλύθηκαν βίαια άλλες 128, ενώ έγιναν και 138 επιδρομές σε γραφεία σωματείων, τυπογραφεία κ.λπ.
Το «Ιδιώνυμο»
Κρατούμενοι στις φυλακές της Αίγινας, την περίοδο που ίσχυε το «Ιδιώνυμο»
Κρατούμενοι στις φυλακές της Αίγινας, την περίοδο που ίσχυε το «Ιδιώνυμο»

Εναν, περίπου, μήνα πριν τις εκλογές του 1928, στην προεκλογική του ομιλία στη Θεσσαλονίκη, ο αρχηγός των Φιλελευθέρων έδωσε με σαφήνεια το στίγμα της πολιτικής που θα ακολουθούσε αν κέρδιζε τις εκλογές.
Ο εμπνευστής του «Ιδιώνυμου», Ελ. Βενιζέλος
Ο εμπνευστής του «Ιδιώνυμου», Ελ. Βενιζέλος
«Το δικαίωμα στην απεργία - είπε ανάμεσα σε άλλα3- προς επιδίωξιν των επαγγελματικών συμφερόντων των εργατών καθώς και το αντιστοιχούν δικαίωμα των εργοδοτών, όπως σταματούν τη βιομηχανικήν των επιχείρησιν δεν εννοούμεν ουδ' επ' ελάχιστον να περιορίσωμεν. Πιστεύομεν όμως ότι επιβάλλεται προς το συμφέρον των εργατών, εξ ίσου και των εργοδοτών, καθώς και της όλης κοινωνίας, όπως ρυθμισθή διά νόμου η άσκησις του δικαιώματος τούτου κι ελπίζω βασίμως ότι θα επιτύχω τη συναίνεσιν και των εργατών και των εργοδοτών, όπως καθιερωθή διά νόμου η υποχρέωσις και διά τα δύο μέρη, πριν προβαίνουν εις την άσκησιν του δικαιώματός των να ειδοποιούν το υπουργείον Εθνικής Οικονομίας όπως τούτο εντός ευλόγου προθεσμίας προβαίνει επί παρουσία αντιπροσώπων των εργατών και των εργοδοτών περί του βασίμου ή μη των λόγων, οίτινες προκαλούν την απειλούμενην απεργίαν ή το λοκ - άουτ και δημοσιεύη δι' εκθέσεως το όρισμα της ερεύνης. Μόνον μετά τη δημοσίευσιν της εκθέσεως ταύτης, η κήρυξις της απεργίας ή του λοκ - άουτ θα είναι νόμιμος... Οι οπαδοί της Γ' Διεθνούς θα κραυγάσουν βέβαια κατά της προτάσεως ταύτης... Αλλά επειδή εμνημόνευσα τη Γ' Διεθνή να εκθέσω ποία είνε η στάσις του κομμουνισμού. Πάσα απόπειρα διαταράξεως ή βιαίας ανατροπής του αστικού καθεστώτος, του οποίου στερεά θεμέλια είνε η πατρίς, η οικογένεια, η ιδιοκτησία, θα εύρη αντιμέτωπον την πυγμήν του κράτους... Είμεθα αποφασισμένοι να εξοπλίσωμεν το κράτος και τας αρχάς του διά της αναγκαίας νομοθεσίας, όπως καταστή δυνατή η αποτελεσματική κοινωνική άμυνα κατά των απροκάλυπτων ανατρεπτικών ενεργειών των εχθρών του κοινωνικού καθεστώτος».
Ηταν φανερό πως τα πράγματα δυσκόλευαν αποφασιστικά για το εργατικό κίνημα και το ΚΚΕ. Αλλά, μήπως επρόκειτο μόνο για διακηρύξεις προεκλογικού χαρακτήρα προς προσεταιρισμό συντηρητικών ψηφοφόρων; 
Δεν άργησε καθόλου να φανεί πώς ο Βενιζέλος εννοούσε στον απόλυτο δυνατό βαθμό κάθε λόγο και κάθε προεκλογική του διακήρυξη από τις προαναφερόμενες.
Εφαρμογή των διακηρύξεων: Το «Ιδιώνυμο»
Ο Αλμπερτ Αϊνστάιν, μαζί με άλλες διεθνείς προσωπικότητες, είχε αντιταχθεί σθεναρά στο «Ιδιώνυμο»
Ο Αλμπερτ Αϊνστάιν, μαζί με άλλες διεθνείς προσωπικότητες, είχε αντιταχθεί σθεναρά στο «Ιδιώνυμο»
Στις 22 Δεκέμβρη του 1928, τέσσερις μόλις μήνες μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου κατέθεσε στη Βουλή ένα νομοσχέδιο που είχε ως τίτλο τη φράση «Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών». 

Αργότερα, όταν το νομοσχέδιο αυτό έγινε νόμος του κράτους πήρε τον αριθμό 4229/25-7-19294
Στην ιστορία όμως πέρασε με την ονομασία «Ιδιώνυμο», αφού αντιμετώπιζε τον κομμουνισμό ως «ειδικό αδίκημα» και προέβλεπε μια σειρά μέτρα για την καταστολή του με προφανή τελικό στόχο τη συντριβή κάθε κομμουνιστικής δράσης και φυσικά του κύριου φορέα αυτής της δράσης, του ΚΚΕ.
Το Ιδιώνυμο ήρθε για συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής στις 3/4/1929, παραπέμφθηκε όμως στην επιτροπή εξουσιοδοτήσεων του σώματος και κατόπιν ξαναεπέστρεψε στην Ολομέλεια, όπου και ψηφίστηκε επί της αρχής στις 30/5. 
Εκείνη τη μέρα, λίγο μετά τις 5 το απόγευμα, στο βήμα της Βουλής ανέβηκε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. «Το νομοσχέδιον -είπε5- δεν επιδιώκει να διώξη τον κομμουνισμόν ως ιδέαν αλλά τη Γ' Διεθνή και τας μπολσεβικικάς αρχάς αυτής, αίτινες απέχουν πολύ του ιδεώδους κομμουνισμού. Το νομοσχέδιον επιδιώκει τη δίωξιν των οπαδών της Γ' Διεθνούς. Δε δυνάμεθα να διώξωμεν τον κομμουνισμόν, διότι και ο Χριστός υπήρξε κήρυξ της ιδέας αυτής. Ο Χριστός διεκήρυξε πρώτος τον κομμουνισμόν, αλλά από την υψηλήν ιδεολογίαν του κομμουνισμού μέχρι των ανατρεπτικών ενεργειών των ανθρώπων της Μόσχας, υπάρχει διαφορά».
Επί των άρθρων, το νομοσχέδιο ψηφίστηκε λίγες ημέρες αργότερα, στις 18 Ιούλη6. Θετική ψήφο έδωσε η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών του κόμματος των Φιλελευθέρων, αλλά και του δεξιού Λαϊκού Κόμματος.
Στην τελική του διατύπωση το «Ιδιώνυμο» προέβλεπε πως «Οστις επιδιώκει την εφαρμογή ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν τη διά βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού καθεστώτος ή την απόσπασιν μέρους εκ του όλου της Επικρατείας, ή ενεργεί υπέρ της εφαρμογής αυτών προσηλυτισμόν τιμωρείται με φυλάκισιν τουλάχιστον εξι μηνών. Προς τούτοις επιβάλλεται διά της αποφάσεως και εκτοπισμός ενός μηνός μέχρι δύο ετών εις τόπον εν αυτή οριζόμενον. Μετά τας αυτάς ποινάς τιμωρείται και όστις επωφελούμενος απεργίας ή λοκ - άουτ, προκαλεί ταραχάς ή συγκρούσεις».
Αν τα «αδικήματα» που περιγράφει το άρθρο αυτό τελούνταν διά του Τύπου, προβλεπόταν η δυνατότητα απαγόρευσης άσκησης επαγγέλματος στο δημοσιογράφο, το διευθυντή, τον τυπογράφο ή τον εκδότη του εντύπου για 6 μήνες και σε περίπτωση υποτροπής για τρία, το πολύ, έτη.
Ιδιαίτερα βαριές ποινές προβλέπονταν για τους «παραβάτες» του νόμου που ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, αστυνομικοί ή στρατιωτικοί. 
Για τους εκπαιδευτικούς μάλιστα, τους στρατιωτικούς και τα όργανα των Σωμάτων Ασφαλείας δε χρειαζόταν η παράβαση του νόμου. Αρκούσε να συλληφθούν «προπαγανδίζοντες... κομμουνιστικάς αρχάς ή προσβάλλοντες την ιδέαν της Πατρίδος ή τα Εθνικά σύμβολα», ώστε να απολυθούν οριστικά από την υπηρεσία τους. 
Τέλος, αν «παραβάτης» του νόμου ήταν κάποια συνδικαλιστική οργάνωση, αυτή διαλυόταν, ενώ δεν επιτρεπόταν η δημόσια ανοιχτή ή κλειστή συγκέντρωση ούτε η σύσταση σωματείου ή ένωσης εφόσον κρινόταν ότι επιδιώκει ανατρεπτικούς ως προ το κοινωνικό καθεστώς σκοπούς7.
Βαθύτερα αίτια του «Ιδιώνυμου»
Από αρκετούς ιστορικούς συγγραφείς - ανήκοντες ακόμη και στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς - έχει επιχειρηθεί να απαλλαγεί ο Βενιζέλος από την ευθύνη του «Ιδιώνυμου», χάριν της περιβόητης δημοκρατικής παράταξης. 
Ο Φοίβος Γρηγοριάδης χρεώνει στους Πάγκαλο, Κονδύλη, Πλαστήρα, στους βασιλόφρονες και στο Μεταξά το μύθο του κομμουνιστικού κινδύνου, ενώ για το «Ιδιώνυμο» κύριο υπεύθυνο θεωρεί τον τότε υπουργό Εσωτερικών Κ. Ζαβιτσιάνο. «Ο Ζαβιτσιάνος -γράφει8- που ενώ δεν είναι δυναμικός κυριαρχείται από συντηρητισμό, πείθει το Βενιζέλο για την ανάγκη ειδικών μέτρων». 
Εμπνευστής αυτής της επιχειρηματολογίας είναι, μάλλον ο Γρ. Δαφνής ο οποίος, πολύ πριν τον Γρηγοριάδη, έχει γράψει9 πως «ο Κ. Ζαβιτσιάνος, πολιτικός με εξαιρετικώς συντηρητικήν νοοτροπίαν, ως υπουργός Εσωτερικών, κατά το πρώτον έτος της τετραετίας, έπεισε τον Ελ. Βενιζέλον περί της ανάγκης ψηφίσεως ειδικού νομοθετήματος, προβλέποντος τη δίωξιν του κομμουνισμού».
Η αλήθεια, βεβαίως, είναι εντελώς διαφορετική κι απ' όσα έχουμε παραθέσει δεν είναι δύσκολο να την αντιληφθεί κανείς. Ο Βενιζέλος δεν είχε την ανάγκη κανενός για να πειστεί ότι έπρεπε να θωρακίσει και νομικά το αστικό καθεστώς, λαμβάνοντας προληπτικά μέτρα σε βάρος του εργατικού κινήματος και του ΚΚΕ. 
Φαινομενικά αν εξεταστεί το θέμα κανενός είδους κομμουνιστικός κίνδυνος δεν ήταν ορατός, ώστε να δικαιολογείται μια τόσο βάρβαρη αντιμετώπιση των κομμουνιστικών ιδεών και των φορέων τους. 
Το εργατικό κίνημα ήταν αποδυναμωμένο αισθητά εκείνη την περίοδο, ενώ το ΚΚΕ στις εκλογές του '28 σημείωσε πτώση και δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή. Ομως η αστική τάξη δεν έκρινε τη δυναμική των πραγμάτων από τα εκλογικά αποτελέσματα. 
Η Οκτωβριανή Επανάσταση είχε πείσει τις αστικές τάξεις, τουλάχιστον των χωρών της Ευρώπης, ότι η επανάσταση είναι αντικειμενικό γεγονός και δε μετριέται με εκλογικά ποσοστά. 
Το σπουδαιότερο όλων ήταν ο ορατός κίνδυνος να ξεσπάσει μια επαναστατική κρίση σ' ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο που δε θα άφηνε ανέγγιχτη την Ελλάδα, δεδομένου ότι η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση 1929 - 1933 φαινόταν από παντού ότι έρχεται. 
Εναν τέτοιο κίνδυνο για το ελληνικό αστικό καθεστώς ο Βενιζέλος τον είδε πολύ έγκαιρα. Γι' αυτό και προανήγγειλε ειδικό νόμο δίωξης του κομμουνισμού πολύ πριν κερδίσει την κυβερνητική εξουσία, στην προεκλογική του ομιλία στη Θεσσαλονίκη που προαναφέραμε. 
Το γεγονός αυτό δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει και να υπενθυμίσει σε όλους τους τόνους, μιλώντας στη Βουλή, κατά τη συζήτηση επί της αρχής του «Ιδιώνυμου», λέγοντας μεταξύ άλλων10
«Το νομοσχέδιο το οποίο σήμερον προσάγεται ενώπιον της Βουλής είναι νομοσχέδιον το οποίον αντιπροσωπεύει τη γνώμην όλης της Κυβερνήσεως και ιδιαίτερα του Προέδρου της κυβερνήσεως, ο οποίος πιστεύει ότι εισάγων το νομοσχέδιον αυτό και υποστηρίζων αυτό, δεν κάμνει τίποτε άλλο παρά να εκτελή μίαν από τας υποσχέσεις τας οποίας έδωκεν διά του προεκλογικού του λόγου εις Θεσσαλονίκην τον Ιούλιον του 1928... Ως αρχηγός του κόμματος των Φιλελευθέρων και ως αρχηγός της κυβερνήσεως, εις τον λαόν έδωσα και αυτήν την υπόσχεσιν, ότι θα εισάγω νομοσχέδιον εξοπλίζον το κράτος όπως αμύνεται κατά του κομμουνισμού».
Το «Ιδιώνυμο», πέραν της αντιμετώπισης του κομμουνισμού είχε και μια άλλη πολύ σπουδαία πλευρά. 
Αποβλέποντας στη θωράκιση του αστικού καθεστώτος, ήταν μια μίνιμουμ βάση ενότητας των διαφόρων ομάδων της αστικής τάξης που στο παρελθόν είχαν έρθει αντιμέτωπες μεταξύ τους. Γι' αυτό το λόγο ο Βενιζέλος αρνήθηκε κατηγορηματικά την πρόταση του Αλ. Παπαναστασίου11 να διώκονται με το «Ιδιώνυμο» και οι ενέργειες των φασιστών. Αντιλαμβανόταν πολύ καλά πως ο φασισμός ήταν σάρκα από τη σάρκα του ίδιου καπιταλισμού και δεν τον απειλούσε.
Αντί επιλόγου
Πηγή έμπνευσης του Ιδιωνύμου υπήρξαν άλλοι αντεπαναστατικοί νόμοι που είχαν προηγηθεί σε χώρες της Ευρώπης και ιδιαίτερα ο νόμος κατά των σοσιαλιστών που εφάρμοσε ο Βίσμαρκ στη Γερμανία.
«Χωρίς να φτάνει ως τη ρητή απαγόρευση της λειτουργίας του ΚΚΕ - γράφει ο Ν. Αλιβιζάτος12- το ''Ιδιώνυμο'' του 1929 υπήρξε εξίσου αυστηρό σε σχέση με τις ''αντιανατρεπτικές'' διατάξεις άλλων ευρωπαϊκών νομοθεσιών, στις δεκαετίες του 1920 και του 1930».
Από την πρώτη στιγμή που κατατέθηκε ως νομοσχέδιο στη Βουλή, το «Ιδιώνυμο» αντιμετωπίστηκε εχθρικά από τον ελληνικό λαό και τις οργανώσεις του, καθώς και από τους πνευματικούς ανθρώπους, όχι μόνο της χώρας αλλά και διεθνώς. Κορυφαίοι Ελληνες διανοούμενοι όπως ο Γρ. Ξενόπουλος, η Γαλάτεια Καζαντζάκη, ο Γ. Νιρβάνας, ο καθηγητής Δ. Καλλιτσουνάκης, ο Α. Σβώλος, ο Κ. Τσουκαλάς, ο Θρ. Πετμεζάς, η Ειρήνη Δενδρινού, ο Κ. Αμαντος, ο Δ. Γληνός κ.ά. αλλά και διεθνείς προσωπικότητες όπως Αλμπερτ Αϊνστάιν, ο Ανρί Μπαρμπίς, ο Ρ. Μπίντγκερμαν, ο Οτομαρ κλπ. έχουν συνδέσει το όνομά τους με την πάλη ενάντιά του13
Παρ' όλα αυτά το «Ιδιώνυμο» όχι μόνο ψηφίστηκε αλλά και εφαρμόστηκε μέχρι κεραίας. 
«Αυτό το έκτακτο νομοθετικό οπλοστάσιο -γράφει ο Ν. Αλιβιζάτος15- στράφηκε, κατά πρώτο λόγο, κατά της επέκτασης του εργατικού κινήματος... Πάνω από το 60% των ατόμων που καταδικάστηκαν από το 1929 ως το 1937 για εγκλήματα κατά της ασφαλείας του κράτους και με το ''Ιδιώνυμο'' ανήκε στην εργατική τάξη».
1. Γρ. Δαφνή: «Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων», εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ 1955, τόμος Α', σελ. 371
2. «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ» έκδοση ΣΕ, σελ. 191
3. Ελευθερίου Βενιζέλου: «Τα Κείμενα», επιμέλεια Στ. Στεφάνου, Αθήναι 1981, τόμος Γ', σελ. 467- 468 και ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ, 21/7/1928
4. ΦΕΚ 245, τεύχος πρώτον 25/7/1929
5. «Ριζοσπάστης» 31/5/1929
6. «Ριζοσπάστης» 19/6/1929
7. ΦΕΚ 245, τεύχος πρώτον 25/7/1929, «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ» έκδοση ΣΕ, σελ. 212 - 216 και αλλού
8. Φοίβου Γρηγοριάδη: «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας 1909 - 1940», εκδόσεις Κ. Καπόπουλος, τόμος 3ος, σελ. 226
9. Γρ. Δαφνή: «Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων», εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ 1955, τόμος Β', σελ. 92
10. «Ριζοσπάστης» 31/5/1929
11. «Ριζοσπάστης» 19/6/1929, Γ. Ανδρικόπουλου: «Η δημοκρατία του Μεσοπολέμου», εκδόσεις Φυτράκη, σελ. 42-43 και Ν. Αλιβιζάτος: «Οι πολιτικοί θεσμοί σε κρίση 1922 - 1974, όψεις της ελληνικής εμπειρίας», εκδόσεις Θεμέλιο σελ. 390 - 391
12. Ν. Αλιβιζάτος, στο ίδιο, σελ. 397 - 398
13. «Ριζοσπάστης» 26 Ιούλη 1929, «Διαμαρτυρία του Διεθνούς Αντιιμπεριαλιστικού Συνεδρίου κατά του Ιδιωνύμου και της Λευκής Τρομοκρατίας».
14. «Ριζοσπάστης» 3/6/1934
15. Ν. Αλιβιζάτος, ο.π. σελ. 359.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ:
Η κυβέρνηση Ι. Μεταξά αντικατάστησε τον Ν.4229 με τον Α.Ν. 117/15 Σεπτεμβρίου 1936 "Περί μέτρων προς καταπολέμησιν του κομμουνισμού και των εκ τούτου συνεπειών" (ΦΕΚ 402/Τεύχος Πρώτον/18 Σεπτεμβρίου 1936), διατηρώντας το πνεύμα του αρχικού νόμου με εντατικοποίηση του ελέγχου των πολιτικών φρονημάτων, ειδικότερα στη στρατολόγηση, θεσπίζοντας γενικότερα τις περίφημες "δηλώσεις μετανοίας". Το αντικομουνιστικό οπλοστάσιο της μεταξικής δικτατορίας ενισχύθηκε με πολλές άλλες νομοθετικές πράξεις. Η σπουδαιότερη απ' αυτές ήταν ο Α.Ν. 1075/10 Φεβρουαρίου 1938 «Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των πολιτών» (ΦΕΚ 45/Τεύχος Πρώτον/11 Φεβρουαρίου 1938) όπου θέσπισε αυστηρότερες διατάξεις και σκληρότερους όρους εγκλεισμού των αριστερών πολιτικών αντιπάλων της κεντρικής εξουσίας, σε αντικατάσταση των προηγούμενων νομοθετημάτων και του Α.Ν.117.

Α.Ν. 509/1947

Μετά την απελευθέρωση, και συγκεκριμένα το 1947 ψηφίσθηκε ο Αναγκαστικός Νόμος 509/1947 όπου δια του άρθρου 2 το αδίκημα της ανατροπής του πολιτεύματος και του προσηλυτισμού υπήχθη στη δικαιοδοσία των στρατοδικείων, που είχε επαναφέρει σε λειτουργία διαρκείας, παρά το τέλος του πολέμου, ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός λίγους μήνες προτού παραδώσει την εξουσία. Σύμφωνα μ΄αυτόν τον νόμο, προβλεπόταν η ποινή θανάτου για τους αρχηγούς ή τους οδηγούς συστασιωτών και η ποινή ισόβιων δεσμών για τους απλούς συστασιώτες.

Δέκα ημέρες αργότερα το τότε Υπουργικό Συμβούλιο, που συμμετείχαν ο Γεώργιος Στράτος, υπουργός στρατιωτικών και ο Ναπολέων Ζέρβας, υπουργός Δημόσιας Τάξης, σε ολονύκτια σύσκεψη αποφάσισε "εκτεταμένης κλίμακας προληπτικές συλλήψεις" μετά από πληροφορίες ότι "οι κομμουνισταί εσκόπευον να προκαλέσουν σοβαράς ταραχάς".
 Στις δύο νύκτες που ακολούθησαν έγιναν 5.000 περίπου συλλήψεις με σημείο συγκέντρωσης τις ναυτικές φυλακές της νήσου Ψυττάλειας. Υπενθυμίζεται ότι εκτοπισμοί την εποχή εκείνη είχαν σημειωθεί πολύ πριν στα λεγόμενα τάγματα σκαπανέων, ενώ δύο μήνες αργότερα θεσπίστηκε ο Οργανισμός Αναμορφωτηρίων Μακρονήσου.
Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο οι συλληφθέντες, κατά διάφορες πηγές, ήταν αρκετές χιλιάδες. Συγκεκριμένα από το 1946 μέχρι το 1951 υπήρχαν 11.000 κρατούμενοι εκ των οποίων πάνω από 5.000 είχαν ήδη εκτελεστεί, μεταξύ αυτών υπήρχαν ανήλικα παιδιά,υπερήλικες γυναίκες.
Μερικές από τις πιο γνωστές φυλακές κρατουμένων του νόμου Α.Ν. 509 (ο νόμος περί Ιδιώνυμου δηλαδή) ήταν η Μακρόνησος η Γιάρος το Λαζαρέτο Κέρκυρας,οι περίφημες φυλακές Αβέρωφ, το Δαφνί και άλλες. 
Στο γνωστό ποίημά του, 4.000 στίχων, "Οι γειτονιές του κόσμου" ο μεγάλος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος γράφει για την Μακρονήσο του 1949 ότι υπήρχαν 12.000 φυλακισμένοι, 30.000 εκτοπισθέντες και 3.500 εκτελεσθέντες.
Βικιπαίδεια

19 Ιουλίου, 2019

Κε ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΕΤΣΙ "ΕΞΥΓΙΑΝΑΤΕ" ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗ ΔΕΗ ?!!

Ανακοίνωση για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, εξέδωσε το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, όπου σημειώνει πως η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων είχε ξεκινήσει από τη δεκαετία του '90 και την συνέχισε και ο ΣΥΡΙΖΑ.   
Υπογραμμίζει επίσης ότι «το "φαρμάκι" της εφαρμογής αυτής της πολιτικής το παρουσιάζουν ως "φάρμακο" που θα λύσει το πρόβλημα. Αυτή την αντιλαϊκή πολιτική την στήριξε με όλους τους τρόπους η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. Όποιο και να είναι τελικά το μοντέλο ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και των θυγατρικών,  χαμένοι θα βγουν οι εργαζόμενοι του κλάδου και ο λαός».
Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης έχει ως εξής: 

«Μία από τις πρώτες προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης είναι να προχωρήσει άμεσα η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Αυτό επιβεβαίωσε και με τις χθεσινές δηλώσεις του ο νέος υπουργός της ΝΔ Χατζηδάκης, που έρχεται να συνεχίσει το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων, δίνοντας μάλιστα συγχαρητήρια και στον ΣΥΡΙΖΑ που βάθυνε την ίδια πολιτική τα χρόνια της διακυβέρνησής του. Μια πολιτική που έχει ξεκινήσει από τη δεκαετία του 90 στο πλαίσιο της "απελευθέρωσης" της αγοράς της ενέργειας.
Αυτή η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που εφαρμόστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια έφερε τα εξής αποτελέσματα:
  • Την τελευταία δεκαπενταετία, η λαϊκή οικογένεια είδε απανωτές ανατιμήσεις στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά βυθίστηκαν ακόμα πιο βαθιά στην ενεργειακή φτώχεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι, μόνο για το 2018 εκτελέστηκαν 300.000 διακοπές ρεύματος σε λαϊκά σπίτια και άλλες 230.000 ανακλήθηκαν στο "παρά πέντε", αφού τα λαϊκά νοικοκυριά αναγκάστηκαν υπό το βάρος του εκβιασμού να προσέλθουν στο ταμείο. Ενώ με την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης, πάνω από 120.000 νοικοκυριά έμειναν εκτός "κοινωνικού τιμολογίου", επειδή σύμφωνα με τα νέα κριτήρια, ακόμα δεν έχουν πιάσει... πάτο και δηλώνουν "θηριώδη" εισοδήματα άνω των 9.000 ευρώ.
  • Την ίδια ώρα που οι επιχειρηματικοί όμιλοι παίρνουν ολοένα και φτηνότερο βιομηχανικό ρεύμα, αλλά και θησαυρίζουν αγοράζοντας φτηνά, πουλώντας και εξάγοντας ακριβό ρεύμα, όταν σύμφωνα με τα επίσημα οικονομικά στοιχεία της επιχείρησης, η ΔΕΗ καταγράφει ζημιές συνολικού ύψους 218,2 εκατ. ευρώ έναντι 24 εκατ. ευρώ το αντίστοιχο τρίμηνο του 2018, ενώ την ίδια στιγμή το χρέος της επιχείρησης παραμένει σταθερά υψηλό, στα 3,62 δισ. ευρώ.
  • Είχαμε μεγάλη μείωση της εγχώριας λιγνιτικής παραγωγής, που συνοδεύτηκε με απολύσεις μόνιμου προσωπικού. Από τη δεκαετία του '90, που οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ ξεπερνούσαν τους 36.000, με σχέσεις πλήρους, σταθερής εργασίας, έχουμε φτάσει σήμερα με αυτήν την πολιτική να είναι λιγότεροι και από 16.000 σε ΔΕΗ-ΔΕΔΔΗΕ-ΑΔΜΗΕ.
  • Ταυτόχρονα, είχαμε αύξηση του αριθμού των εργαζομένων στις εργολαβίες, με άθλιες εργασιακές σχέσεις και βέβαια αντίστοιχη είναι η κατάσταση και για τις ελάχιστες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν και στις περιβόητες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.
Αυτά τα αποτελέσματα έχουν οι πολιτικές που ακολούθησαν με συνέπεια όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Είναι γνωστές οι συστάσεις για άμεση ολοκλήρωση του διαγωνισμού για την πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, που περιλαμβάνονται στις συμφωνίες που υπέγραψε η προηγούμενη κυβέρνηση και δεσμεύεται ότι θα υλοποιήσει και η νέα. Πρόκειται για "καθήκον" που ανελλιπώς "θυμίζει" με όλες τις εκθέσεις της η Κομισιόν. Το "φαρμάκι" της εφαρμογής αυτής της πολιτικής το παρουσιάζουν ως "φάρμακο" που θα λύσει το πρόβλημα. Αυτή την αντιλαϊκή πολιτική τη στήριξε με όλους τους τρόπους η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ
Όποιο και να είναι τελικά το μοντέλο ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και των θυγατρικών,  χαμένοι θα βγουν οι εργαζόμενοι του κλάδου και ο λαός.
Καλούμε τους εργαζόμενους της ΔΕΗ και των θυγατρικών της και το σύνολο της εργατικής τάξης να είναι σε ετοιμότητα το επόμενο διάστημα ώστε να οργανωθεί ο αγώνας:
  • για να μην περάσουν τα σχέδια της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης,
  • ενάντια στις διακοπές ρεύματος λαϊκών σπιτιών,
  • για φτηνά τιμολόγια ρεύματος,
  • για δουλειά με δικαιώματα στους εργαζόμενους του κλάδου,
  • για εξασφάλιση επαρκούς και φτηνής λαϊκής κατανάλωσης.

Συνεχίζουμε κόντρα στις στρατηγικές επιλογές των μονοπωλίων, δείχνοντας το δρόμο της σύγκρουσης με τη στρατηγική της "απελευθέρωσης" της Ενέργειας, στο πλαίσιο της ΕΕ και των κυβερνήσεων που τα υπηρετούν».  
https://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/197045/paroysiazoyn-farmaki-farmako-gia-tin-idiotikopoiisi-tis-dei

18 Ιουλίου, 2019

Aντρέα Καμιλλέρι: «ΝΑΙ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ, ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ...»

Ο Aντρέα Καμιλλέρι σε συνέντευξη του στην El Mundo:
«Ναι, ο φασισμός εξαπλώνεται και νομιμοποιείται και είναι ο χειρότερος εφιάλτης μου» δηλώνει ο Αντρέα Καμιλλέρι που έχει ζήσει και τον φασισμό της χώρας του της Ιταλίας. 
Με αυτή την φράση στην συνέντευξη του στην El Mundo που μεταφράσθηκε από το ΑΠΕ-ΜΠΕ να μας κινεί το ενδιαφέρον, αναδημοσιεύουμε το κείμενο και τα λόγια του ως μια ελάχιστη ένδειξη σεβασμού σε έναν από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους συγγραφείς της αστυνομικής και γενικότερης λογοτεχνίας.
Είναι ο δημιουργός του πασίγνωστου «Επιθεωρητή Μονταλμπάνο». 
Στα 93 του χρόνια ο Αντρέα Καμιλλέρι εξακολουθεί να καπνίζει πολύ -τουλάχιστον 60 τσιγάρα την ημέρα. Ένα γλαύκωμα τον καταδίκασε στην τύφλωση, αλλά εξακολουθεί να γράφει. Το μυαλό του παραμένει τόσο διαυγές όσο ποτέ άλλοτε και η επιτυχία του συνεχίζεται ασταμάτητα.
Ο Σικελός συγγραφέας είναι ο δημιουργός 103 βιβλίων, έχει πουλήσει 26 εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στην Ιταλία και έχει ξεπεράσει τα 35 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 40 γλώσσες, τα δικαιώματα της τηλεοπτικής σειράς «Επιθεωρητής Μονταλμπάνο» που βασίζεται στα μυθιστορήματά του, έχουν πωληθεί σε 63 χώρες…
Μιλώντας στην ισπανική εφημερίδα El Mundo ο Καμιλλέρι ομολογεί ότι όταν έγραψε το πρώτο βιβλίο του για τον Επιθεωρητή Μονταλμπάνο το 1994, δεν φαντάστηκε ότι θα είχε αυτή την επιτυχία. 
«Καθόλου, ούτε καν… Ήταν μια τεράστια έκπληξη, ειδικά για μένα. Τα βιβλία του Mονταλμπάνο δεν είναι γραμμένα σε μια εύκολη γλώσσα, είναι απαραίτητη μια προσπάθεια από την πλευρά του αναγνώστη να καταλάβει τη γλώσσα μου.
Ο τηλεοπτικός παραγωγός Λεονάρντο Σκιάσια, στον οποίο έδωσα να διαβάσει τα πρώτα μου βιβλία , μου είπε: «Αν γράφετε με αυτόν τον τρόπο, ποιος περιμένετε να σας καταλάβει;» 
Απάντησα: «Τι να κάνουμε, Λεονάρντο! Εγώ έτσι ξέρω μόνο να γράφω. Είμαι συγγραφέας μειοψηφίας, 500 αναγνωστών, δεν με νοιάζει».
Σε τι αποδίδει λοιπόν την επιτυχία του Μονταλμπάνο ο Καμιλλέρι ;
«Είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβω. Αυτό που ήθελα, ήταν να δώσω ζωή σε κάποιον που θα μπορούσατε να τον προσκαλέσετε ήρεμα στο σπίτι σας για δείπνο. Δεν ήθελα έναν τυχοδιώκτη, έναν ήρωα, κάποιον έτοιμος να πυροβολήσει με όπλο… Ο επιθεωρητής Μονταλμπάνο έχει μια πολύ ισχυρή αίσθηση δικαιοσύνης, μιας δικαιοσύνης που δεν συμφωνεί πάντα με τη δικαιοσύνη των δικαστηρίων αλλά είναι μια προσωπική δικαιοσύνη. Ο Mονταλμπάνο είναι ένας άνθρωπος που κρατάει το λόγο του. Είναι κάποιος που, όταν θέλει να καταλάβει, καταλαβαίνει, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να δείξει κατανόηση στους άλλους, ειδικά στους πιο άτυχους της ζωής. Ο Μονταλμπάνο εχει ανθρωπιά…
Ο Γάλλος φιλόσοφος Μερλό-Ποτί είπε ότι ο αληθινός ήρωας της εποχής μας είναι ο σύγχρονος κοινός άνθρωπος. Μου άρεσε αυτή η ιδέα του Mερλό και ξεκίνησα με αυτό όταν δημιούργησα τον Μονταλμπάνο. 
Πιστεύω ότι ένας ήρωας, για παράδειγμα, είναι ο άνθρωπος που πρέπει να βοηθήσει στην κάθαρση της κοινωνίας και που δεν αποκλίνει από την πορεία του, αλλά συνεχίζει την αποστολή του παρά τις πιέσεις και τις απειλές της μαφίας. 
Ένας ήρωας σήμερα είναι αυτός που καταφέρνει να εκπληρώσει το καθήκον του. Σίγουρα όλοι γνωρίζουμε μερικούς από αυτούς τους ήρωες, αυτούς τους έντιμους ανθρώπους, που δείχνουν κατανόηση στους άλλους και εκπληρώνουν την υποχρέωσή τους.
 Ο Μονταλμπάνο είναι έτσι και αυτός είναι ο λόγος που πιστεύω ότι εκτιμάται…
Μου λείπει η γυναικεία ομορφιά
Ο Καμιλλέρι ειναι τυφλός εδώ και πολύ καιρό, αλλά μέσα του υπάρχει περισσότερο φως από σκοτάδι. «Σωστά. Υπάρχει φως, πολύ φως. Και προσπαθώ να το κρατήσω. Προσπαθώ κυρίως να διατηρήσω τα χρώματα. Στην πραγματικότητα τα όνειρά μου είναι γεμάτα χρώματα, υπάρχουν παντού χρώματα, έχω όμορφα όνειρα όπως ποτέ πριν. Το σώμα είναι ένα απίστευτο πράγμα. Μόλις άρχισα να χάνω την όρασή μου, οι άλλες αισθήσεις άρχισαν να ανακτούν τη ζωτικότητα. Καπνίζω όλη μου τη ζωή και αναπόφευκτα οι γεύσεις μου και η οσμή έχουν καταστραφεί από τον καπνό. Λοιπόν, πιστέψτε με: αφού είμαι τυφλός, έχω ανακτήσει την αίσθηση της όσφρησης, τη γεύση, την αφή.
Όλες οι αισθήσεις μου έχουν ενεργοποιηθεί για να βοηθήσουν την άλλη που έχασα. Και ασκώ ό, τι μπορώ, προσπαθώ να θυμηθώ και να διορθώσω στο μυαλό μου πίνακες και εικόνες που αγαπώ… η ασχήμια έχει εξαφανιστεί.
 Σε όλες τις αισθήσεις.
 Αυτό που έχω αφήσει είναι η ομορφιά. Ξέρετε το μόνο πράγμα που μου λείπει; Η γυναικεία ομορφιά. Μου λείπει η ομορφιά των γυναικών. Για να μπορέσω να την δω, να αναδημιουργήσω μέσα από τη γυναικεία ομορφιά.
-Έχει επηρεάσει η τύφλωσή σας τη γραφή σας με οποιονδήποτε τρόπο;
-Έχει επηρεάσει το ρυθμό, όχι το ίδιο το γράψιμο. Η τύφλωσή μου έχει προκαλέσει κάποια επιτάχυνση στο γράψιμο, τίποτα περισσότερο.
Ο φασισμός ειναι ο χειρότερος εφιάλτης μου
Η «πυραμίδα της λάσπης» ειναι το τελευταίο βιβλίο του Καμιλλέρι με τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο να επικεντρώνεται στις δημόσιες συμβάσεις, τη μαφία και τη διαφθορά.
«Δυστυχώς η διαφθορά όχι μόνο δεν τελειώνει αλλά πολλαπλασιάζεται. Η μαφία έχει εξαπλωθεί. Η διαφθορά είναι μαφία.
-Εσείς που ζήσατε στην Ιταλία του Μουσολίνι, θεωρείτε ότι παρακολουθούμε μια αναβίωση του φασισμού;
-Ναι, ο φασισμός εξαπλώνεται και νομιμοποιείται και είναι ο χειρότερος εφιάλτης μου. Χιλιάδες και χιλιάδες πρόσφυγες φτάνουν στην Ευρώπη και η Ευρώπη έχει καθήκον να τους υποδεχτεί. Αλλά αυτό έχει δημιουργήσει μια κρίση και έχει κάνει την έννοια της πατρίδας να επανεμφανιστεί με τη χειρότερη έννοια.
-Εξακολουθείτε να θεωρείτε τον εαυτό σας κομμουνιστή; τον ρωτάει η δημοσιογράφος της El Mundo.
-Ναι, κυρία μου, είμαι ακόμα κομμουνιστής. Πρόκειται για μια ασθένεια από την οποία είναι δύσκολο να ξεφύγω.
-Πιστεύετε ;
-Όχι, δεν είμαι πιστός. Αλλά αισθάνομαι μεγάλο σεβασμό προς τους πιστούς, αλλά και λίγο φθόνο, επειδή η θρησκεία βοηθά σε ορισμένες περιστάσεις. Μου αρέσει πολύ αυτός ο Πάπας Φρανσίσκο. Είχε μεγάλη πλάκα όταν αναφέρθηκε στον Τσε Γκεβάρα χωρίς να τον ονομάσει και είπε ότι «ποτέ δεν έχασε την τρυφερότητά του».
Η τελευταία ερώτηση ήταν αν στα 93 του ο Καμιλλέρι σκέφτεται το θάνατο.
«Από καιρό σε καιρό ναι. Αλλά δεν είναι κάτι καινούριο, σκέφτομαι το θάνατο όλη μου τη ζωή. Αυτό που με πονάει όταν πεθάνω είναι ότι θα χάσω τις αγάπες μου, θα χάσω τους ανθρώπους που αγαπώ. Τα υπόλοιπα είναι ένα τεράστιο ερωτηματικό.
Πηγή, αναδημοσίευση: ΑΠΕ-ΜΠΕ

17 Ιουλίου, 2019

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΗΜΝΟΥ:33 ΜΕΡΕΣ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΑ Η ΕΦΗΜΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΘΟΛΟΓΟΥ !!

,,η "πολύτιμη παρακαταθήκη" που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση της ΝΔ για να συνεχίσει το αντιλαϊκό της έργο και στην Υγεία.,,

«Βρίσκομαι πλέον στα όρια της σωματικής και ψυχολογικής εξάντλησης και οι εφημερίες μου υπό αυτές τις συνθήκες είναι επισφαλείς για τους ασθενείς»

***
Παθολόγος έφτασε 33 μέρες συνεχόμενης εφημερίας χωρίς ρεπό και ανάπαυση !
Οταν οι μέχρι τώρα κυβερνώντες ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ ΚΙΝΑΛ επιβραβεύονται απ' το εκλογικό σώμα με 80% περιμένεις κάτι διαφορετικό ;

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΗΜΝΟΥ
Η μία και μοναδική παθολόγος έφτασε 33 μέρες συνεχόμενης εφημερίας χωρις ρεπο και αναπαυση !
Μετά την αποφασιστική στάση της ΟΕΝΓΕ, φορέων του νησιού και της ίδιας της γιατρού, η κυβέρνηση εξήγγειλε την προκήρυξη τριών θέσεων
Τις 33 μέρες συνεχόμενης εφημερίας, χωρίς ρεπό και ανάπαυση, έφτασε η μοναδική παθολόγος του Νοσοκομείου Λήμνου, σε ένα ακόμα χαρακτηριστικό δείγμα της τραγικής υποστελέχωσης των δημόσιων νοσοκομείων, ενώ την περασμένη Κυριακή, η διοίκηση του νοσοκομείου ζήτησε από την παθολόγο - μέσω SMS - να συνεχίσει τις εφημερίες έως το τέλος Ιούλη, δηλαδή να φτάσει τις 50 μέρες συνεχούς εφημερίας!
Και όλα αυτά, μάλιστα, την ίδια περίοδο που η Λήμνος «βουλιάζει» από 60.000 ανθρώπους, μόνιμους κατοίκους, στρατιωτικούς και τουρίστες...
Η μοναδική παθολόγος του νοσοκομείου καλείται να καλύψει τις ανάγκες της Παθολογικής κλινικής, των εξωτερικών ιατρείων αλλά και του τμήματος Επειγόντων Περιστατικών!
Οπως επισημαίνει μάλιστα η ίδια η γιατρός σε σχετική επιστολή της προς τον εισαγγελέα Πρωτοδικών Μυτιλήνης, «εξαιτίας της έλλειψης βασικών ιατρικών ειδικοτήτων (νευρολόγος, γαστρεντερολόγος, ογκολόγος, πνευμονολόγος), αναγκάζομαι να εξετάζω και να νοσηλεύω στην Παθολογική κλινική και ασθενείς πάσχοντες από νοσήματα των παραπάνω ειδικοτήτων».
«Βρίσκομαι πλέον στα όρια της σωματικής και ψυχολογικής εξάντλησης και οι εφημερίες μου υπό αυτές τις συνθήκες είναι επισφαλείς για τους ασθενείς», υπογραμμίζει.
Αποφασιστική παρέμβαση από την Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών
Το ιδιαίτερα οξυμένο πρόβλημα ανέδειξε με παρέμβασή της η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ).
Επισημαίνοντας τις τεράστιες ευθύνες της διοίκησης του νοσοκομείου και της 2ης ΥΠΕ, σημείωσε ότι «όχι μόνο δεν έχουν κάνει καμία ενέργεια (...) αλλά η λύση που προκρίνει η 2η ΥΠΕ είναι να δώσουν "εντέλλεσθε" στην συνάδελφο για να εφημερεύει μέχρι το τέλος του Ιουλίου και στη συνέχεια να μετακινηθεί γιατρός από το επίσης τραγικά υποστελεχωμένο νοσοκομείο της Μυτιλήνης για να καλύπτει τις εφημερίες».
Σε τηλεφωνική επικοινωνία με την διοικήτρια της 2ης ΥΠΕ, η Ομοσπονδία έκανε σαφές «ότι θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και την ασφάλεια της συναδέλφου, η οποία έχει φτάσει στα όριά της και κατά συνέπεια την υγεία και την ασφάλεια των ασθενών αλλά και όλων των κατοίκων του ακριτικού νησιού».
ΚΚΕ: Δεν κρύβονται οι συνέπειες της συνεχιζόμενης υποστελέχωσης
Για το θέμα παρέμβαση έκανε και η βουλευτής νομού Λέσβου του ΚΚΕ, Μαρία Κομνηνάκα, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων:
«Ο "ενθουσιασμός" και οι φιλοφρονήσεις από τις φιέστες παράδοσης - παραλαβής των υπουργείων δεν μπορούν να κρύψουν ποια είναι η "κανονικότητα" που παρέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ και την οποία δεσμεύεται να "μην γκρεμίσει" η ΝΔ. Αυτή η "κανονικότητα" έχει φέρει στα όριά τους γιατρούς και νοσηλευτές στα νοσοκομεία των νησιών μας, που επωμίζονται τις συνέπειες της συνεχιζόμενης υποστελέχωσης».
Μια νίκη - εφαλτήριο για νέους αγώνες
Μετά τις δικαιολογημένες αντιδράσεις, χτες ανακοινώθηκε ότι με απόφαση του υπουργού Υγείας, Β. Κικίλια, προκηρύσσονται άμεσα τρεις μόνιμες θέσεις ιατρών παθολόγων στο Νοσοκομείο Λήμνου, ενώ για την αντιμετώπιση των τρεχουσών αναγκών αποφασίστηκε η σύναψη δίμηνης σύμβασης έργου με δύο ιατρούς παθολόγους.
Η πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ, Αφροδίτη Ρέτζιου, σχολιάζοντας την εξέλιξη, δήλωσε στον «Ριζοσπάστη»:
«Κάτω από την αποφασιστική παρέμβαση της Ομοσπονδίας, τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες των φορέων του νησιού, τη θαρραλέα στάση της συναδέλφου παθολόγου που δεν υπέκυψε στις αφόρητες πιέσεις και τον εκφοβισμό, η κυβέρνηση αναγκάζεται να προκηρύξει άμεσα τρεις θέσεις. Είναι μια νίκη. Επιβεβαιώνεται ότι οι αγώνες μας μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα.
Ομως τα όσα συμβαίνουν στο Νοσοκομείο Λήμνου δεν αποτελούν "ακραία και μεμονωμένη περίπτωση". Ακραίες και τραγικές είναι οι ελλείψεις σε μόνιμο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό στα νοσοκομεία όλης της χώρας.
Αυτή είναι η "πολύτιμη παρακαταθήκη" που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση της ΝΔ για να συνεχίσει το αντιλαϊκό της έργο και στην Υγεία.
Απαιτούμε να προχωρήσουν και να ολοκληρωθούν σύντομα οι διαδικασίες προκήρυξης για το Νοσοκομείο Λήμνου, για όλες τις κενές οργανικές θέσεις των δημόσιων νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας. Να ολοκληρωθούν οι κρίσεις όπου εκκρεμούν και να διοριστούν άμεσα οι συνάδελφοι. Να μην απολυθεί κανείς επικουρικός.
Συνεχίζουμε στο δρόμο του αγώνα για μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, για να έχει ο λαός μας υψηλού επιπέδου απολύτως δωρεάν υπηρεσίες Υγείας».
https://www.rizospastis.gr/page.do…

Σχόλια


14 Ιουλίου, 2019

ΔΕΝ ΧΑΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΩΡΑ ΧΡΟΝΟ, ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΑΣ !!


ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΔΟΜΑΔΑΣ
Αντεπίθεση η απάντηση στην αντιλαϊκή κλιμάκωση της κυβέρνησης ΝΔ
«
Δεν ήρθαμε να γκρεμίσουμε, αλλά να χτίσουμε πάνω σ' αυτά που παραλαμβάνουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ...». Η παραπάνω ατάκα ήταν ίσως η πολυφορεμένη από τους νέους υπουργούς της ΝΔ τη βδομάδα που μας πέρασε, δείχνοντας όχι απλά ότι η σημερινή κυβέρνηση θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, αλλά την αποφασιστικότητά της να κλιμακώσει την αντιλαϊκή πολιτική και μάλιστα με στρωμένο το έδαφος από τους προκατόχους της.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι υπουργοί της ΝΔ, παραλαμβάνοντας τα χαρτοφυλάκια από τους συναδέλφους τους του ΣΥΡΙΖΑ, θύμιζαν την «εποικοδομητική αντιπολίτευση» που ασκούσαν τα προηγούμενα χρόνια και τη συμφωνία τους στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. 
Κι έτσι δικαιούνταν να ζητούν «συναίνεση» και στήριξη, όπως άλλωστε και οι ίδιοι έπραξαν σε κάθε μέτρο που είχε να κάνει με διευκόλυνση στο κεφάλαιο: Από τα «κόκκινα» δάνεια και τη δρομολόγηση της κατάργησης της όποιας προστασίας των λαϊκών νοικοκυριών μέχρι την απαρέγκλιτη εφαρμογή όλου του μνημονιακού νομοθετικού οπλοστασίου για την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. 
Από την περιστολή του απεργιακού δικαιώματος μέχρι την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων κ.ο.κ. Ομως, εκεί που η συναίνεση και η δέσμευση της ΝΔ ότι θα βαδίσει στα χνάρια του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν ακόμα πιο σαφείς, ήταν στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, με την ακόμα βαθύτερη εμπλοκή στα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Προφανώς δεν υπάρχουν καλύτερα διαπιστευτήρια της νέας κυβέρνησης προς το μεγάλο κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ότι είναι αποφασισμένη να στηριχτεί στα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ είναι αμφίβολο αν υπήρξε άλλη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια, που να αισθανόταν ακόμα και προκαταβολικά τόσο δικαιωμένη για την πολιτική που θα ακολουθήσει, όσο η σημερινή της ΝΔ.
Προχωρούν ακάθεκτοι σε στρωμένο έδαφος
Το παράδειγμα της φορολογικής πολιτικής είναι χαρακτηριστικό τού τι σημαίνει ότι η ΝΔ προχωράει ακάθεκτη, αξιοποιώντας ως παρακαταθήκη όσα της παραδίδει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ μείωσαν τη φορολογία στις μετοχές στο 10% και τώρα η ΝΔ λέει ότι θα το πάει στο 5%. Μαζί ψήφισαν τη μείωση στη φορολογία των επιχειρήσεων σταδιακά από το 29% στο 25% και τώρα η ΝΔ «δεσμεύεται» ότι θα τη μειώσει περαιτέρω, στο 20%.
Δεύτερο παράδειγμα είναι αυτό της ΔΕΗ, με τη ΝΔ να ετοιμάζεται να περάσει στην «επόμενη πίστα» την ιδιωτικοποίηση, αξιοποιώντας προπαγανδιστικά τις «δυσκολίες» της επιχείρησης και δηλώνοντας ότι θα «πάει γερά», πάντα στην κατεύθυνση της απελευθέρωσης της Ενέργειας. 
Ποια είναι η παρακαταθήκη που θα αξιοποιήσει η ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ; Το ξεπούλημα των λιγνιτικών κέντρων, η μέχρι σήμερα πορεία ιδιωτικοποίησης, η μείωση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος για τις μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά και το σχέδιο «είσπραξης» οφειλών από τα λαϊκά νοικοκυριά, που περιλαμβάνει αποκοπές σύνδεσης, εμπλοκή funds στα χρέη, εισπρακτικές εταιρείες, μαζική αποστολή εξώδικων και κάθε άλλο εκβιαστικό μέσο. 
Κοντά στα παραπάνω είναι και η παράδοση του ενεργειακού πλούτου στα μονοπώλια, που είναι ένας ακόμα μοχλός βαθιάς εμπλοκής της χώρας στις επικίνδυνες ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Τρίτο παράδειγμα είναι αυτό των εργασιακών. Τι δίνει τη δυνατότητα στον γνωστό και μη εξαιρετέο Βρούτση να εμφανίζεται ως φιλεργατικός και διώκτης της εργοδοτικής αυθαιρεσίας; Μα η διατήρηση και επέκταση όλου του αντεργατικού μνημονιακού πλαισίου. 
Ως παράβαση της εργατικής νομοθεσίας και εργοδοτική αυθαιρεσία θεωρούνται μόνο πολύ ακραία φαινόμενα, τα οποία καλείται το ελλιπές στελεχωμένο ΣΕΠΕ να ελέγχει και να παίρνει μέτρα. Η ένταση της εκμετάλλευσης μέσω ελαστικών σχέσεων, οι πρακτικές που ενισχύονται από τα παραθυράκια και τις δυνατότητες που δίνει το αντεργατικό πλαίσιο, μένουν άθικτα, στο απυρόβλητο. 
Αντίθετα, οι εργοδότες που θα τηρούν τη νομοθεσία θα παίρνουν και μπόνους μεγαλύτερης απαλλαγής από εισφορές κ.λπ. Μήπως όμως αυτά δεν ήταν και η λογική που επικρατούσε όλα τα 4 χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως όσα είπε ο Βρούτσης θα μπορούσε κάλλιστα να τα λέει η Αχτσιόγλου;
Τέταρτο παράδειγμα, η ΝΔ δεσμεύεται να ακολουθήσει την πεπατημένη της στήριξης των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή.
Η ΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών, την οποία η ΝΔ δηλώνει ότι θα εφαρμόσει μέχρι κεραίας, συμβάλλοντας συνολικά στην πιστή εφαρμογή της από τα εμπλεκόμενα μέρη, είναι ένα ακόμα παράδειγμα του σπριντ που κάνει η νέα κυβέρνηση μετά την παραλαβή της σκυτάλης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, αυτή η στάση της ΝΔ, ξεπερνώντας χωρίς πολλές φιοριτούρες τις επικές αντιπαραθέσεις της με τον ΣΥΡΙΖΑ πριν από ένα χρόνο, είναι ενδεικτική της κοινής προτεραιότητας όλων των κομμάτων του κεφαλαίου στην προώθηση των απαραίτητων σχεδιασμών για την αναβάθμιση της αστικής τάξης στην περιοχή, μέσω και της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» των Βαλκανίων. Και προφανώς το ίδιο ισχύει για τα υπόλοιπα μέτωπα, όπως Κυπριακό και Αιγαίο, γι' αυτό και ο νέος υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας δήλωσε ότι «η εξωτερική πολιτική δεν προσφέρεται για κομματικές αντιπαραθέσεις».
Δεν χάνουμε χρόνο, οργανώνουμε την αντεπίθεση
Παραδείγματα όπως τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι ο λαός θα έχει απέναντί του «μονομπλόκ» τα κόμματα που τον έφεραν έως εδώ, να κλιμακώνουν την επίθεση σε όλα τα επίπεδα. 
Ταυτόχρονα, δείχνουν και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η επίθεση. Οπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για το εκλογικό αποτέλεσμα, «η επόμενη μέρα πρέπει να βρει και νέες δυνάμεις στο δρόμο της αντεπίθεσης, στο δρόμο της ταξικής πολιτικής και μαζικής πάλης, της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της προώθησης της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής Κοινωνικής Συμμαχίας και της προσέλκυσης στο κίνημα των γυναικών και της νεολαίας».
Κι αν η ΝΔ έχει παρακαταθήκη την κληρονομιά που της αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός έχει παρακαταθήκη τη δύναμη του ΚΚΕ, μέσα και έξω από τη Βουλή, τη σταθερότητα της μοναδικής πολιτικής δύναμης που υπερασπίζεται τις ανάγκες του, που προβάλλει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που δίνει όση δύναμη διαθέτει στην οργάνωση της πάλης.
Και αντεπίθεση σημαίνει καταρχήν καμιά αναμονή, καμιά «περίοδος χάριτος» σε μια κυβέρνηση και μια κάλπικη αστική αντιπολίτευση που θα τη σπρώχνει να υλοποιεί ακόμα πιο επιθετικά την αντεργατική πολιτική της. 
Σημαίνει ότι η «επόμενη μέρα», που είναι ήδη εδώ, πρέπει να βρει περισσότερους στους δρόμους, στα συνδικάτα, στις επιτροπές αγώνα, σε κάθε μορφή οργάνωσης και διεκδίκησης. 
Σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, στα σχολεία και τις σχολές, στις πόλεις και τα χωριά, να δυναμώσει από τα κάτω η αντιπαράθεση με την εργοδοσία, τα μονοπώλια, την κυβέρνηση, την ΕΕ. Σημαίνει να μετρήσει πιο στέρεα και αποφασιστικά βήματα η Κοινωνική Συμμαχία που σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο.
 Οι αγωνιστικές διεργασίες που δεν γνώρισαν ανάπαυλα ούτε στην προεκλογική περίοδο, όπως στη ΣΙΔΕΝΟΡ, στη «Mellon», πιο πρόσφατα στο εργοστάσιο Βλάχου και αλλού, είναι ελπιδοφόρα σκιρτήματα, που δείχνουν ότι εργοδοσία και κυβερνήσεις δεν έχουν στο χέρι τούς εργαζόμενους. Δείχνουν ότι η εργατική τάξη μπορεί να οργανωθεί καλύτερα, να διαψεύσει όσους τη θέλουν υποταγμένη και να περάσει στην αντεπίθεση, να αλλάξει τους συσχετισμούς.
Αντεπίθεση σημαίνει να δυναμώσουν η επαγρύπνηση, η πάλη ενάντια στη ΝΑΤΟική ιμπεριαλιστική εμπλοκή, ο αγώνας ενάντια στις βάσεις του θανάτου, στο ρόλο της Ελλάδας ως ορμητηρίου των ΗΠΑ, σε μια περίοδο που οι αντιπαραθέσεις στην περιοχή μετρούν νέα επεισόδια και η τουρκική προκλητικότητα εντείνεται.
Μέσα στην πάλη, στη διεκδίκηση μέτρων ανακούφισης και ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή θα επιβεβαιώνεται ότι η ψήφος στο ΚΚΕ ήταν ψήφος εμπιστοσύνης στο δίκιο των εργαζομένων, στη δύναμη του κινήματος για να ανατρέψει τη σημερινή βαρβαρότητα.
Το προσκλητήριο του ΚΚΕ θα φτάσει μαχητικά και πλατιά μέσα στο λαό για τις μεγάλες μάχες που είναι μπροστά μας.