Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

25 Ιανουαρίου, 2020

"Κε" Γεραπετρίτη Σάς Θυμίζουμε την «Βαϊμάρη» !!

Με αφορμή την ανιστόρητη τοποθέτηση του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη στη βουλή ότι η «Βαϊμάρη έφερε την απλή αναλογική και η απλή αναλογική έφερε το Χίτλερ». αν και πήρε την πρέπουσα απάντηση απ τον Θανάση Παφίλη σκεφτήκαμε να ξαναθυμηθούμε Τι συνέβη τότε: 

Η «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΑΪΜΑΡΗΣ» Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΓΙΑΛΤΑ

Τα τελευταία χρόνια, με αφορμή το «φούσκωμα» της Χρυσής Αυγής από το αστικό πολιτικό σύστημα, φούντωσε το ζήτημα του τέλους της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης», η οποία κατά τους αστούς πολεμήθηκε γι' αυτό ο Χίτλερ και το κόμμα του, στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης 1929 - 1933 κατέλαβαν την κυβερνητική εξουσία. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Στόχος είναι η αποτροπή της εργατικής τάξης και των συμμάχων της από τον αντικαπιταλιστικό, αντιμονοπωλιακό αγώνα ως μονόδρομο για την οριστική διέξοδο από την κρίση σε όφελός τους με την εργατική, λαϊκή εξουσία, την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον εργατικό έλεγχο. Οι αστοί συγκαλύπτουν ότι ο Χίτλερ πήρε την κυβερνητική εξουσία, με το Σύνταγμα της Βαϊμάρης και την αμέριστη συνδρομή της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας που υπηρετούσαν τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Των μονοπωλίων επιλογή ήταν ο Χίτλερ.

Επίσης, οι αστοί, προκειμένου να εμποδίσουν την πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για το σοσιαλισμό, ρίχνουν λάσπη στη Σοβιετική Ενωση, αναπαράγοντας το μεγάλο ψέμα, ότι συμφώνησε, αν δεν επέβαλε, στο «μοίρασμα του κόσμου», μετά το Β' Παγκμόσμιο Πόλεμο, γι' αυτό τάχα και στην Ελλάδα, μετά την απελευθέρωση από τη γερμανική ιμπεριαλιστική κατοχή δε νίκησε, δεν πήρε την εξουσία ο λαός.Σ' αυτά τα δύο ζητήματα αναφέρεται το σημερινό ένθετο του «Ριζοσπάστη» «Ιστορία», προβάλλοντας την ιστορική αλήθεια την οποία παραχαράσσουν οι αστοί.
***

Στις 28 Φλεβάρη 1933, ύστερα από πρόταση της κυβέρνησης του Χίτλερ, ο πρόεδρος της Γερμανίας Χίντενμπουργκ ανέστειλε με έκτακτο διάταγμα όλα τα άρθρα του Συντάγματος της Βαϊμάρης που εγγυόντουσαν την ελευθερία του ατόμου, του λόγου, του Τύπου, των συγκεντρώσεων και της ίδρυσης συνδικαλιστικών Οργανώσεων. Ετσι, λένε, καταλύθηκε το Σύνταγμα της Βαϊμάρης και επικράτησε ο φασισμός. Αντικαταστάθηκε μια μορφή διακυβέρνησης της δικτατορίας των μονοπωλίων με μία άλλη.

Ποια είναι όμως η πραγματική ιστορία; 
Η γερμανική προλεταριακή επανάσταση (3 Νοέμβρη 1918 - Γενάρη 1919, στη Βαυαρία έως τον Απρίλη του ίδιου έτους) έχοντας ως υπόβαθρο, όπως και η Οχτωβριανή της Ρωσίας του 1917, τη μαζική εξαθλίωση που επέφερε για τις λαϊκές μάζες ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, παρουσίασε κοινά χαρακτηριστικά με εκείνη, όπως για παράδειγμα τα επαναστατικά συμβούλια εργατών και ναυτών. Η μεγάλη ποιοτική διαφορά ήταν το γεγονός ότι στη Γερμανία απουσίαζε το μαζικό και ταξικά συνεπές κόμμα του προλεταριάτου, το κομμουνιστικό (οι πρωτοπόροι επαναστάτες της ομάδας «Σπάρτακος» προχώρησαν στη δημιουργία τέτοιου κόμματος στο απόγειο της επανάστασης). Παρ' όλα αυτά, η δράση του προλεταριάτου, με αρχικούς στόχους που ξεπερνούσαν τα καπιταλιστικά πλαίσια κλόνισε σοβαρά την εξουσία της ηττημένης στον πόλεμο γερμανικής αστικής τάξης.
Αν και η δράση των επαναστατημένων μαζών προσέγγιζε την αντικειμενική ανάγκη της σύμπλεξης των εθνικών και αστικοδημοκρατικών διεκδικήσεων με τη διεκδίκηση της προλεταριακής εξουσίας, η ελλιπής αντίληψη που είχαν για το σοσιαλισμό και για το δρόμο που οδηγεί σε αυτόν (στρατηγική), καθώς και οι αυταπάτες που διατηρούσαν ως προς το χαρακτήρα του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (το κόμμα που με το ξέσπασμα του πολέμου ηγεμόνευσε στο χώρο του σοσιαλσοβινισμού) υποχρεωτικά οδηγούσε στο συμβιβασμό με τους αστούς, στην καλλιέργεια κοινοβουλευτικών αυταπατών και στον περιορισμό ακόμα και των αστικών μεταρρυθμίσεων. Ενώ, για παράδειγμα, οι μάζες αρχικά διεκδικούσαν, μεταξύ άλλων, την κατάργηση της στρατοκρατίας και του ιδιαίτερου ρόλου του στρατού στην πολιτική ζωή, οι σοσιαλδημοκράτες που ασκούσαν πλέον την κυβερνητική εξουσία, συνεπείς στις δεσμεύσεις τους, όχι απέναντι στις επαναστατημένες μάζες, αλλά απέναντι στους αστούς, αξιοποίησαν τον αυτοκρατορικό στρατό για να πνίξουν στο αίμα το εξεγερμένο προλεταριάτο του Βερολίνου και άλλων πόλεων και αργότερα της Βαυαρίας. 
Με αφορμή τη στυγνή δολοφονία των ηγετών της επανάστασης Κ. Λίμπκνεχτ και Ρ. Λούξεμπουργκ, ο Λένιν σε ομιλία του στις 19/1/1919 κατάγγειλε το νέο ρόλο που ανέλαβε η ηγεσία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας (SPD), τους Εμπερτ (Ebert) και Σάιντεμαν (Scheidemann) ως δημίους των προλεταριακών ηγετών, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι «... η "Δημοκρατία" είναι τελικά ένα μασκάρεμα της αστικής ληστείας και της πιο κτηνώδους βίας».

Η συντακτική εθνοσυνέλευση που εκλέχτηκε το Γενάρη του 1919 και η υιοθέτηση του Συντάγματος της Βαϊμάρης (4-28 Φλεβάρη) αντικατόπτριζαν την εδραίωση ξανά της εξουσίας των αστών, που σε σχέση με την προπολεμική περίοδο, δε χρειάζονταν πλέον να τη μοιράζονται και με τον αυτοκράτορα (Κάιζερ). Ταυτόχρονα, ο όρος Reich (Ράιχ = αυτοκρατορία - «βασίλειο») παρέμεινε στο νέο Σύνταγμα, παρά την πρόταση που τέθηκε για αλλαγή του σε «Δημοκρατία» (Republik).

Το Σύνταγμα της Βαϊμάρης, σε σύγκριση με το προηγούμενο του Βίσμαρκ (1871) εμπεριείχε πιο προωθημένες διατάξεις (όπως η γενίκευση του δικαιώματος ψήφου σε όλους τους «πολίτες» άνω των 20 ετών, η δυνατότητα διεξαγωγής δημοψηφισμάτων, κ.λπ.), που απλά απέβλεπαν στην πρόσδεση του λαού στα συμφέροντα των καπιταλιστών. 
Για την αποφυγή οποιασδήποτε «παρεξήγησης» επ' αυτού, το άρθρο 48 του Συντάγματος έδινε στον Πρόεδρο της χώρας (αναδεικνυόταν με άμεση ψηφοφορία από το λαό) να αναστέλλει όλες τις συνταγματικές ελευθερίες και να διατάσσει την επέμβαση των ενόπλων δυνάμεων, στην περίπτωση «που παρεμποδίζεται σημαντικά ή απειλείται η δημόσια ασφάλεια και τάξη» (αντίστοιχες διατάξεις έχουν όλα τα αστικά συντάγματα).
Το εν λόγω άρθρο, αξιοποιήθηκε κατά κόρον την περίοδο 1919 - 1933 για την καταστολή εργατικών απεργιακών αγώνων, για τη διάλυση συνταγματικά εκλεγμένων κυβερνήσεων των κρατιδίων όταν αυτές δεν ταίριαζαν απόλυτα με τις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης, για την «εν ψυχρώ» προώθηση των πιο αντιδραστικών απαιτήσεων των μεγαλοβιομηχάνων, για την αναστολή της κοινοβουλευτικής δράσης και στο τέλος, ως κατώφλι για το πέρασμα στην ανοιχτή φασιστική δικτατορία των εθνικοσοσιαλιστών.
Στα πρώτα χρόνια, ως απόρροια και της ήττας στον πόλεμο, εμφανίζεται ένα πρωτόγνωρο πληθωριστικό «τσουνάμι»1, που ενέτεινε κατά πολύ την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου σε βάρος της εργατιάς και των μικροαστικών στρωμάτων και προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων που γιγάντωναν μέρα με τη μέρα, μέσα και από τη ραγδαία διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης (μόνο ο πολυεκατομμυριούχος Χούγκο Στίνες (Hugo Stinnes) την περίοδο του ραγδαίου πληθωρισμού εξαγόρασε 1.664 επιχειρήσεις με 300.000 εργαζόμενους!). 
Καθ' όλη τη δεκαετία του '20 η αναδιανομή λειτούργησε και προς όφελος των μονοπωλίων των νικητριών δυνάμεων του πολέμου, με βάση τις πολεμικές αποζημιώσεις, που προέβλεπε η συνθήκη των Βερσαλιών και οι κατοπινές ενδοϊμπεριαλιστικές ρυθμίσεις. Ιδιαίτερα ενισχυμένη παρουσία στη Γερμανία απέκτησαν οι αμερικάνικοι μονοπωλιακοί όμιλοι και ειδικά οι τραπεζικοί.

Αν τα πρώτα χρόνια της Βαϊμάρης, οι πραξικοπηματικές απόπειρες στρατιωτικών (το Μάρτη 1920 οι μοναρχικοί στρατιωτικοί με επικεφαλής το γενικό επιτελάρχη Καπ (Kapp), τον στρατηγό Λούντεντορφ (Lundendorff) κ.ά. και το Νοέμβριο του 1923 ο Χίτλερ ξανά με τον Λούντεντορφ) αποτυγχάνουν να καταλύσουν την αστική δημοκρατία, αυτό οφειλόταν τόσο στο γεγονός ότι το συγκροτημένο πλέον ΚΚ Γερμανίας τέθηκε επικεφαλής αποφασιστικών εργατικών ένοπλων αγώνων, όσο και στο γεγονός ότι η σφοδρή ενδοκαπιταλιστική διαπάλη ανάμεσα σε διάφορους μονοπωλιακούς ομίλους για την πρωτοκαθεδρία, δεν επέτρεπε τη σύνταξη κοινού σχεδίου αντιμετώπισης της συνταγματικής δημοκρατίας και την ύπαρξη κοινής εναλλακτικής πρότασης. Αυτό δε σημαίνει ότι οι αστοί αντιμετώπισαν με αδιαφορία το φασισμό. 
Απλά δεν είχαν καταλήξει ποιο από τα πάμπολλα εκείνη την εποχή παραστρατιωτικά, εθνικιστικά και φασιστικά σχήματα ήταν το καταλληλότερο. Πάντως, αν στην αρχή το Εθνικοσοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Γερμανίας (NSDAP) του Χίτλερ είχε ως χρηματοδότες (η «διαπλοκή» και τότε ήταν σύμφυτη του καπιταλισμού) Βαυαρούς καπιταλιστές μεσαίου μεγέθους, ήδη τον Οκτώβρη του 1923 (μόλις ένα μήνα πριν το αποτυχημένο πραξικόπημα) ο Φριτς Τύσσεν (Fritz Thyssen - επικεφαλής του ομώνυμου ομίλου) το ενίσχυσε με 100.000 χρυσά μάρκα2. Αντίστοιχα έπραξε και ο έτερος μεγαλοβιομήχανος Ερνστ φον Μπόρζιχ (ErnstvonBorsig). Αλλά και το αστικό πολιτικό σύστημα συνολικά δε φάνηκε εχθρικό σε τέτοια φαινόμενα. Ετσι ο Χίτλερ για την απόπειρά του καταδικάστηκε «επί εσχάτη προδοσία» σε 5 χρόνια φυλάκιση, αλλά ήδη το Δεκέμβρη 1924 ήταν και πάλι ελεύθερος και με πολιτικά δικαιώματα. Ο δε Λούντεντορφ δεν δικάστηκε καν! Και όλα αυτά χωρίς την παραμικρή ένσταση των σοσιαλδημοκρατών και αστών «λάτρεων» της αστικής δημοκρατίας.
Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί, ότι καθ' όλη την περίοδο 1919 - 1932, στην κυβερνητική εξουσία το σοσιαλδημοκρατικό και τα αστικά κόμματα (τα περισσότερα εμπεριείχαν στην ονομασία τους και τον προσδιορισμό «λαϊκό») είτε εναλλάσσονταν το ένα με το άλλο, είτε συγκυβερνούσαν, χωρίς όμως κανένα από αυτά να μπορεί να υλοποιήσει τις δημαγωγικές εξαγγελίες για «τη σωτηρία του Λαού», που όλο αυτό το διάστημα, με πρωτοπορία την εργατική τάξη συνέχιζε να διεκδικεί τα δικαιώματά του με διάφορες μορφές (ένοπλες εξεγέρσεις, απεργίες, κ.λπ.). Ούτε, βέβαια, μπόρεσαν, παρά την «ικανότητά» τους να κρατήσουν τη Γερμανία έξω από τη δίνη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης του 1929. Αυτό που κατάφεραν (γιατί αυτό άλλωστε επιδίωκαν) είναι με τις επιχορηγήσεις, με κρατικές παραγγελίες και με άλλα εξίσου «δημοκρατικά» μέτρα να ενισχύσουν ξανά και σε παγκόσμιο επίπεδο τη θέση της ντόπιας χρηματιστικής ολιγαρχίας. Το 1932, καθώς η επίδραση της οικονομικής κρίσης και η δράση των κομμουνιστών ανεβάζουν σημαντικά το οργανωμένο εργατικό κίνημα, επιλέγεται η απομάκρυνση της σοσιαλδημοκρατίας από την κεντρική κυβέρνηση (παρέμεινε κυβέρνηση όμως στο μεγαλύτερο κρατίδιο, την Πρωσία) ακριβώς για να μην απολέσει την «έξωθεν καλή μαρτυρία» και για να μπορέσει πιο πειστικά να κρατήσει τα εργατικά στρώματα και τα συνδικάτα τους, υπό τον έλεγχό της. Ταυτόχρονα, η αμιγώς αστική κυβέρνηση «εθνικής συγκέντρωσης» (30/5/1932) άνοιγε το δρόμο του συνταγματικά νόμιμου «πραξικοπήματος» της εφαρμογής του άρθρου 48 που αναφέρεται παραπάνω. Με βάση αυτό εκδιώχθηκε η σοσιαλδημοκρατία και από τους πρωσικούς κυβερνητικούς θώκους (Ιούλης 1932). Ακολούθησε μια σειρά εναλλαγών αστών εκπροσώπων στην κυβέρνηση, με μοναδικό φανερό κριτήριο τις προσωπικές επιλογές του Προέδρου του Ράιχ και πρώην δεξί χέρι του αυτοκρατορικής εξουσίας Χίντενμπουργκ3 με πραγματική όμως βάση τις υποδείξεις των μονοπωλίων. Και όταν αυτή η τακτική νομιμοποιήθηκε και στα ευρύτερα στρώματα και ενώ το χιτλερικό κόμμα παρουσίαζε σημαντικά εκλογικά σημάδια κάμψης4, στις 30 Ιανουαρίου 1933, κατόπιν «παραίνεσης» και πάλι των μονοπωλίων, με τον ίδιο συνταγματικά νόμιμο τρόπο διορίστηκε καγκελάριος ο Χίτλερ. Σ' αυτήν τη «συνταγματικότητα» πιστή η σοσιαλδημοκρατία και στο όνομα της «νομιμότητας της κυβέρνησης», αρνήθηκε ακόμα και την πρόταση του ΚΚ Γερμανίας για την από κοινού οργάνωση γενικής πολιτικής απεργίας ενάντια στον Χίτλερ. Είχε έρθει πλέον ο καιρός για τους Γερμανούς ιμπεριαλιστές, να πάρουν πίσω και την παραμικρή παραχώρηση που είχαν κάνει προς το λαό, για να ανακόψουν το επαναστατικό ρεύμα του 1918/20.
Στην περίοδο της οικονομικής κρίσης 1929 - 1933, οι ιδιοκτήτες των μονοπωλίων στη Γερμανία είχαν να αντιμετωπίσουν την ανάπτυξη του αντικαπιταλιστικού κινήματος και το δυνάμωμα της επιρροής του Κομμουνιστικού Κόμματος, αυτός ήταν ο αντίπαλός τους, αυτό φοβούνταν. Η ανησυχία τους μεγάλωνε, γιατί το κύρος των παλαιών αστικών κομμάτων - του γερμανικού Λαϊκού, του γερμανικού Δημοκρατικού, του βαυαρικού Λαϊκού και άλλων - έπεφτε συνεχώς στις εργατικές συνειδήσεις. Ταυτόχρονα, έπεφτε και η επιρροή του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Οι εργάτες έδειχναν ολοένα και πιο μεγάλη δυσαρέσκεια, γιατί οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας που ήταν στην κυβέρνηση ψήφιζαν έκτακτα διατάγματα και αντιδραστικά μέτρα ενάντια στα εργασιακά και άλλα δικαιώματα.

Το φασιστικό κόμμα του Χίτλερ, που αυτοονομαζόταν Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα, ανέπτυξε μια πλατιά αδίσταχτη δημαγωγία. Οι Γερμανοί φασίστες δήλωναν πως όλα τα δεινά των εργαζομένων της Γερμανίας τα προκαλούσε η Συνθήκη των Βερσαλιών (συνθήκη που υπογράφτηκε με βαρείς όρους για τη Γερμανία μετά την ήττα της στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο) και υποσχόταν μόλις πάρουν την εξουσία να καταργήσουν αμέσως τη Συνθήκη των Βερσαλιών και τους περιορισμούς που σχετίζονταν με τους εξοπλισμούς, να αγωνιστούν για να ξαναπάρει η Γερμανία τα εδάφη που είχε χάσει ύστερα από τον παγκόσμιο πόλεμο του 1914-1918 και να αποκτήσει καινούρια εδάφη. 
Στους ανέργους υπόσχονταν εργασία και αύξηση των βοηθημάτων, στους εργάτες μεγαλύτερα μεροκάματα και καλυτέρευση των όρων εργασίας, στους μικροαγρότες την κατάργηση των ενοικίων για τη γη, των χρεών και τη χορήγηση επιχορηγήσεων, στους μικρεμπόρους και στους επαγγελματοβοτέχνες μείωση των φόρων και χορήγηση πιστώσεων με χαμηλό τόκο, στους πληγέντες από τον πληθωρισμό οικονομική αποζημίωση, στους πρώην αξιωματικούς τη δημιουργία καινούριου στρατού και την εφαρμογή της ρεβανσιστικής ιδέας.
Ετσι στις εκλογές για το Ράιχσταγκ το Μάη του 1928, το κόμμα του Χίτλερ συγκέντρωσε μόλις το 2,6% των ψήφων, αλλά δύο χρόνια αργότερα, στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 1930 τα ποσοστά του εκτοξεύονται στο 18,3%, συγκεντρώνοντας 6,4 εκατ. ψήφους, και 107 βουλευτές με επικεφαλής τον Γκέρινγκ. Τα παλαιά αστικά κόμματα και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα έχασαν πολλές ψήφους. Το Κομμουνιστικό Κόμμα συγκέντρωσε 4.590.000 ψήφους.

Τα αποτελέσματα των εκλογών από το ένα μέρος έδειχναν τη συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων γύρω από το Κομμουνιστικό Κόμμα και από το άλλο τη συνένωση των αντιδραστικών στοιχείων γύρω από το φασιστικό κόμμα.

Στις 27 Γενάρη του 1932 σε μυστική συγκέντρωση που έγινε στο Ντίσελντορφ με τη συμμετοχή τριακοσίων εκπροσώπων των μονοπωλίων και του χρηματιστικού κεφαλαίου ο Χίτλερ ανέπτυξε το πρόγραμμα του φασιστικού κόμματος και υποσχέθηκε «να ξεριζώσει το μαρξισμό στη Γερμανία». Οι μονοπωλιακοί κύκλοι δυνάμωσαν την υποστήριξη και τη χρηματοδότηση των χιτλερικών.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα αγωνιζόταν δραστήρια ενάντια στο φασισμό, επιδιώκοντας το σχηματισμό ενιαίου εργατικού μετώπου. 
Τόνιζε πως ο φασισμός θα φέρει στο λαό τεράστια δεινά και θα οδηγήσει σε πόλεμο και στην εθνική καταστροφή. Τον Αύγουστο ακόμη του 1930 στο «Πρόγραμμα της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης του γερμανικού λαού» η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας σημείωνε: «Το φασιστικό κόμμα είναι εχθρικό στο λαό, είναι αντιδραστικό, αντισοσιαλιστικό κόμμα που φέρνει στο γερμανικό λαό την εκμετάλλευση και την υποδούλωση». Στις 28 Γενάρη του 1932 στο μήνυμα «Προς τους εργάτες της Γερμανίας και τους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού» το Κομμουνιστικό Κόμμα τόνιζε ακόμη μια φορά πως το φλέγον ζήτημα είναι η δημιουργία ενιαίου εργατικού μετώπου και καλούσε σε ενεργό αγώνα εναντίον της μείωσης του μεροκάματου, των έκτακτων φόρων, για να αποκατασταθούν οι δημοκρατικές ελευθερίες και για να οργανωθούν στα εργοστάσια και στις συνοικίες ομάδες ένοπλης αυτοάμυνας που να αποκρούουν τις φασιστικές τρομοκρατικές συμμορίες.
Το Μάρτη του 1932 έγιναν προεδρικές εκλογές. Υποψήφιος προτάθηκε πάλι ο Χίντενμπουργκ. 
Οι σοσιαλδημοκράτες τον υποστήριξαν, δηλώνοντας πως η εκλογή του Χίντενμπουργκ θα σώσει τάχα τη χώρααπό το φασισμό. Οι φασίστες είχαν υποψήφιο τον Χίτλερ και το γερμανικό Εθνικό Λαϊκό Κόμμα τον Ντίστερμπεργκ. Υποψήφιος του Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν ο Ερν. Τέλμαν. Επειδή κανένας υποψήφιος δε συγκέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία, στις 10 Απρίλη έγιναν πάλι εκλογές. Εκλέχτηκε ο υποστηριζόμενος από τη σοσιαλδημοκρατία Χίντενμπουργκ.
Με πρόταση του Χίντενμπουργκ στις 30 Μάη η κυβέρνηση του Μπρούνιγκ παραιτήθηκε. Την καινούρια κυβέρνηση σχημάτισε ο Φραντς φον Πάπεν, που αύξησε πρώτα πρώτα τη φορολογία και ψαλίδισε τα κονδύλια για τις κοινωνικές ασφαλίσεις. Ταυτόχρονα, οι μεγιστάνες της βιομηχανίας και οι μεγάλοι γαιοκτήμονες επιχορηγήθηκαν με εκατομμύρια μάρκα.

Τον Ιούλη του 1932 η κυβέρνηση του φον Πάπεν διέλυσε το Ράιχσταγκ και κατάργησε τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Πρωσίας. 
Το Κομμουνιστικό Κόμμα, παίρνοντας υπόψη την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, έβαλε το ζήτημα να κηρυχθεί γενική απεργία διαμαρτυρίας. Οι ηγέτες των σοσιαλδημοκρατών πολέμησαν την πρόταση των κομμουνιστών και τους κατηγόρησαν για «πρόκληση». Οι σοσιαλδημοκράτες εναντιώνονταν με όλα τα μέσα σε κάθε πρωτοβουλία και δράση των μαζών.

Αλλωστε, στο συνέδριο της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, που έγινε στη Λιψία το 1931, ένας απ' τους ηγέτες της, ο Φ. Ταρνόφ, δήλωσε ανοιχτά: 
«Στεκόμαστε δίπλα στο κρεβάτι του άρρωστου καπιταλισμού όχι μόνο για να κάνουμε διάγνωση. Είμαστε υποχρεωμένοι ...να γίνουμε ακριβώς ο γιατρός, που θέλει σοβαρά να θεραπεύσει τον άρρωστο και ωστόσο να διατηρήσουμε το αίσθημα ότι εμείς είμαστε οι κληρονόμοι». «Είναι αυτονόητο - έγραφε ο ηγέτης της κοινοβουλευτικής ομάδας των σοσιαλδημοκρατών στο γερμανικό Ράιχσταγκ Ε. Χάιλμαν - ότι όλη η σοσιαλδημοκρατία εργάζεται για ν' αποτρέψει την κατάρρευση του καπιταλισμού».
Οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας απέτρεπαν τους εργάτες από τις απεργίες, έριξαν μάλιστα και το σύνθημα: Στις συνθήκες της κρίσης είναι εγκληματικό να διεξάγονται απεργίες, γιατί αυτό οδηγεί στην ακόμα μεγαλύτερη μείωση της παραγωγής. Υποστηρίζοντας τα αντιδραστικά αντεργατικά μέτρα των αστικών κυβερνήσεων, δήλωναν ότι αυτό πρέπει να γίνει εν ονόματι του «μικρότερου κακού», δηλαδή για να αποτραπεί ο φασισμός ή ο «ριζοσπαστισμός από τα αριστερά». Να που και εδώ γίνεται η προπαγάνδα περί «άκρων» που είναι επικίνδυνα. Αλλά μήπως και σήμερα η αστική προπαγάνδα στην Ελλάδα δεν προβάλλει το ίδιο επιχείρημα ότι σε συνθήκες κρίσης οι απεργίες, οι εργατικοί αγώνες υπονομεύουν την οικονομία; Μήπως τα μνημόνια και οι εφαρμοστικοί τους, που γδέρνουν το λαό τσακίζοντας μισθούς, συντάξεις, παροχές Υγείας, επιβάλλοντας φοροληστεία με τα χαράτσια, τη δραστική μείωση του αφορολόγητου εισοδήματος, κάνοντας τη ζωή του κόλαση, δε γίνονται για τη σωτηρία του κεφαλαίου από την κρίση;
Στις εκλογές για καινούριο Ράιχσταγκ που έγιναν στις 31 Ιούλη 1932 το φασιστικό κόμμα πήρε 13,7 εκατ. ψήφους και έβγαλε 230 βουλευτές. Τα πιο πολλά από τα παλαιά αστικά κόμματα έχασαν δυνάμεις. Το Κομμουνιστικό Κόμμα, παρά την τρομοκρατία, συγκέντρωσε 5,3 εκατ. ψήφους και πήρε 89 έδρες και το σοσιαλδημοκρατικό 8 εκατ. περίπου ψήφους και 133 έδρες. Οι χιτλερικοί διεκδίκησαν να τους δοθεί η εξουσία.

Το Νοέμβρη του 1932 έγιναν καινούριες βουλευτικές εκλογές, που έδειξαν πως το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε αυξήσει ακόμη πιο πολύ την επιρροή του. Πήρε 6 εκατ. περίπου ψήφους. Το φασιστικό κόμμα είχε χάσει 2 εκατ. ψήφους και οι έδρες του από 230 περιορίστηκαν σε 196. Οι φασίστες έχασαν και στις εκλογές για τα τοπικά όργανα αυτοδιοίκησης.

Η κυβέρνηση του Πάπεν δεν κατόρθωσε να εξασθενήσει το ταξικό εργατικό κίνημα και γι' αυτό πολλοί εκπρόσωποι και ιδιοκτήτες των μονοπωλίων ήθελαν την άμεση εγκαθίδρυση φασιστικής δικτατορίας. Το Νοέμβρη, μια ομάδα βιομήχανοι και τραπεζίτες υπέβαλαν στον Πρόεδρο Χίντενμπουργκ ένα υπόμνημα και ζητούσαν να διορίσει τον Χίτλερ καγκελάριο του Ράιχ.

Και βεβαίως το δρομολόγησαν στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας που καθοριζόταν από το «Σύνταγμα της Βαϊμάρης», που αναμασούν σαν παράδειγμα αστοί δημοσιολόγοι και πολιτικοί στην Ελλάδα, παραλληλίζοντας τους κινδύνους για τη δημοκρατία με το τέλος της Βαϊμάρης. Μ' αυτό το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ήρθε το «τέλος της». Δηλαδή, όχι της αστικής εξουσίας αλλά μιας μορφής άσκησής της από τις αστικές πολιτικές δυνάμεις.

Στις 17 Νοέμβρη 1932 ο Πάπεν παραιτήθηκε και καγκελάριος έγινε ο στρατηγός Σλάιχερ, που γι' αυτόν ο Ερν. Τέλμαν είπε πως η κυβέρνησή του θα παίξει το ρόλο «μιας κυβέρνησης με ψεύτικους κοινωνικούς ελιγμούς», προκειμένου να εκτονώσει το εργατικό κίνημα, να μπορέσει να χειραγωγήσει το λαό. Ο Σλάιχερ πραγματικά κατάργησε μερικά από τα έκτακτα αντιδραστικά διατάγματα του Πάπεν, αλλά δεν πέτυχε να εκτονώσει το εργατικό, λαϊκό κίνημα.

Τις πρώτες μέρες του Γενάρη του 1933 στην Κολονία, στο σπίτι του τραπεζίτη Σρέντερ, συναντήθηκαν οι ιδιοκτήτες μονοπωλίων, Φέγκλερ, Κίρντορφ, Τίσεν και Σρέντερ με τον Πάπεν, τον Χούγκεμπεργκ και τον Χίτλερ. Στη συνάντηση αυτή λύθηκε οριστικά το πρόβλημα της παράδοσης της εξουσίας στον Χίτλερ.

Στις 22 Γενάρη οι χιτλερικοί οργάνωσαν, με την ανοχή της αστυνομίας, μια προκλητική διαδήλωση μπροστά στα κεντρικά γραφεία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Σε απάντηση 150.000 εργάτες του Βερολίνου με επικεφαλής τους ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος Ε. Τέλμαν, Β. Ούλμπριχτ, Ι. Σέερ και Φ. Φλόριν πέρασαν στις 29 Γενάρη τους δρόμους του Βερολίνου, διαδηλώνοντας πως είναι έτοιμοι να αποκρούσουν τους φασίστες. Η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος πρότεινε στους ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας κοινή δράση εναντίον του φασισμού, αλλά οι σοσιαλδημοκράτες αρνήθηκαν.

Στις 30 Γενάρη του 1933, ο Πρόεδρος Χίντενμπουργκ διόρισε τον Χίτλερ καγκελάριο. Ο Πάπεν έγινε αντικαγκελάριος.

Στις 20 Φλεβάρη 1933, λίγο πριν από τις γερμανικές εκλογές της 5ης Μάρτη 1933, μετά από πρόσκληση του Γκέρινγκ, περίπου 25 από τους μεγαλύτερους βιομήχανους της Γερμανίας, μαζί με τον Σαχτ (σ.σ. Πρόεδρος της Τράπεζας Διεθνών Διευθετήσεων από το 1930, Διευθυντής της Τράπεζας του Ράιχ και από το 1934 υπουργός Οικονομικών των ναζί), συναντήθηκαν στο Βερολίνο. Στη συνάντηση αυτή, ο Χίτλερ ανακοίνωσε την πρόθεση των ναζί να αποκτήσουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο της Γερμανίας, να διαλύσουν το κοινοβουλευτικό σύστημα, να χτυπήσουν κάθε αντιπολίτευση με βία και να αποκαταστήσουν τη δύναμη της Βέρμαχτ. Είπε μάλιστα πως «οι εκλογές της 5ης Μαρτίου θα είναι οι τελευταίες για τα επόμενα δέκα χρόνια, ίσως μάλιστα και για τα επόμενα εκατό χρόνια». 
Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν ο Γουστάβος Κρουπ, επικεφαλής της πολεμικής βιομηχανίας «Alfried Krupp A.G.» και πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων, τέσσερα ηγετικά στελέχη της «I. G. Farben», ενός εκ των μεγαλυτέρων μονοπωλίων χημικών στον κόσμο, ο Αλβέρτος Βόγκλερ, επικεφαλής της United Steel Works της Γερμανίας και άλλοι επιφανείς βιομήχανοι.
Η συνάντηση έληξε με τη σύσταση ειδικού ταμείου υποστήριξης των ναζί στις επερχόμενες εκλογές του Μάρτη 1933, ύψους 3.000.000 μάρκων.
Αμέσως μετά την εγκαθίδρυση του Χίτλερ στην κυβέρνηση, η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος κάλεσε τους ηγέτες του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και των συνδικαλιστικών οργανώσεων να κηρύξουν γενική απεργία με συνθήματα: 
«Ολοι στο πεζοδρόμιο!», «Να κλείσουν τα εργοστάσια!», «Στην επίθεση των αιμοβόρων φασιστικών σκυλιών να απαντήσουμε αμέσως με απεργία, με μαζική απεργία, με γενική απεργία!». Στην πρόταση αυτή οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας προπαγάνδιζαν ότι ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία.
Ο Χίτλερ, μόλις έγινε καγκελάριος, σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου όπου πήραν μέρος ο Πάπεν, ο Νόιρατ (Neurath), ο Φρικ και ο Γκέρινγκ, πρότεινε να χτυπηθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο Χίτλερ δήλωσε: «Μπορούμε, αφού συντρίψουμε το Κομμουνιστικό Κόμμα, να περιορίσουμε τον αριθμό των ψήφων του στο Ράιχσταγκ και έτσι να πάρουμε εκεί την πλειοψηφία».
Ταυτόχρονα, ο Χίτλερ δήλωνε πως κύριος σκοπός του κόμματός του είναι να επιβάλει στη Γερμανία «ολοκληρωτικό έλεγχο», να εξουδετερώσει κάθε αντιπολίτευση, να δημιουργήσει έναν ισχυρό γερμανικό στρατό.
Για να συντρίψουν το Κομμουνιστικό Κόμμα οι φασίστες οργάνωσαν μια τεράστια προβοκάτσια: 
Τη νύχτα προς τις 27 Φλεβάρη έβαλαν φωτιά στο κτίριο του Ράιχσταγκ και κατηγόρησαν γι' αυτό τους κομμουνιστές. Κύριος οργανωτής αυτής της πρόκλησης ήταν ο Γκέρινγκ. Αργότερα το ομολόγησε ο ίδιος μπροστά σε ένα στενό κύκλο συνεργατών του Χίτλερ. «Ο μοναδικός άνθρωπος που ξέρει πραγματικά το Ράιχσταγκ», είπε ο Γκέρινγκ, «είμαι εγώ, γιατί εγώ έβαλα φωτιά σ' αυτό». Στις 28 Φλεβάρη, ύστερα από πρόταση της χιτλερικής κυβέρνησης, ο Χίντενμπουργκ ανέστειλε με έκτακτο διάταγμα όλα τα άρθρα του Συντάγματος της Βαϊμάρης που εγγυόντουσαν την ελευθερία του ατόμου, του λόγου, του Τύπου, των συγκεντρώσεων και της ίδρυσης συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Στις εκλογές του Μάρτη του 1933, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ πήρε το 43,9% των ψήφων και την πλειοψηφία στη Βουλή.

Με το Σύνταγμα της Βαϊμάρης ανέβασαν τον Χίτλερ στην εξουσία οι καπιταλιστές, με την τεράστια βοήθεια της σοσιαλδημοκρατίας.

Παραπομπές:

1. Ενώ π.χ. το Γενάρη του 1923 η αξία ενός αμερικάνικου δολαρίου είχε φτάσει τα 17.792 γερμανικά μάρκα, τον Αύγουστο του ίδιου έτους ξεπερνούσε τα 4,5 εκατομμύρια! Την ίδια περίοδο, δηλαδή πέντε χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, το πραγματικό εργατικό εισόδημα μόλις προσέγγιζε το μισό του προπολεμικού.

2. Το ίδιο έτος είχε προηγηθεί η σταθεροποίηση του γερμανικού νομίσματος.

3. Την εκλογή του στην Προεδρία στήριξε και η σοσιαλδημοκρατία, θεωρώντας τον ως «το μικρότερο κακό».

4. Στις εκλογές Νοεμβρίου 1932, έχασε περίπου 2 εκατομμύρια ψήφων.

Αλίευση απ τον "Ρ" Παρουσίαση: Viva La Revolucion

ΣΤΗ "τριτοκοσμική" k Αποκλεισμένη ΚΟΥΒΑ Νέα Φάρμακα !!


Η Κούβα δοκιμάζει νέα προϊόντα κατά των σοβαρών ασθενειών

Κούβα Λατινική Αμερική, Ιανουάριος 2020:

Η τρέχουσα στρατηγική κλινικών δοκιμών έχει επιτρέψει την ενοποίηση αυτής της δραστηριότητας στο Εθνικό Σύστημα Δημόσιας Υγείας και σήμερα πραγματοποιούνται πάνω από εκατό έρευνες σε περισσότερες από 240 κλινικές περιοχές σε ολόκληρη τη χώρα.

Περισσότεροι από 1.500 ασθενείς έχουν επωφεληθεί από νέα προϊόντα της διάσημης βιοτεχνολογίας της Κούβας, κυρίως για τη θεραπεία του καρκίνου και των εγκεφαλικών επεισοδίων.

Με την απαραίτητη αυστηρότητα, η αξιολόγηση προϊόντων που στοχεύουν στο οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, τη νόσο του Parkinson και του Alzheimer, μεταξύ άλλων ασθενειών, διεξάγεται επίσης στην Κούβα.

Περισσότεροι από 3 χιλιάδες επαγγελματίες συμμετέχουν στην εκτέλεση κλινικών ερευνών που ανταποκρίνονται στα βασικά προβλήματα υγείας στη χώρα, όπου παρέχεται δωρεάν ιατρική περίθαλψη σε ολόκληρο τον πληθυσμό.

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

24 Ιανουαρίου, 2020

ΑΠ' ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ -ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟ ΠΑΜΕ !


Ερη Ριτσου:
ΜΑΣΣΑΛΙΑ σήμερα Συγκίνηση UD CGT 13
Τεράστια απεργιακή πορεία 180000 διαδηλωτών υπό τους ήχους του ''Ήμαστε δυο'' του Μικη Θεοδωράκη και
μήνυμα στους Ελληνες εργαζόμενους και το ΠΑΜΕ
Ζήτω το ΠΑΜΕ , ζήτω η CGT , ζήτω ο Αγώνας.

24 Janvier 2020 : Imposante manifestation dans la cité Phocèenne : 180 000 Manifestants ! spéciale dédicace au PAME. Vive le PAME ! Vive la CGT ! Vive la lutte !
Αλίευση - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΥΛΗ με τον ΑΧΥΡΑΝΘΡΩΠΟ ΤΩΝ ΗΠΑ



Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε το εξής σχόλιο για τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον πραξικοπηματία Χουάν Γκουαϊδό:

«Οι απαράδεκτες δηλώσεις του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, κατά την διάρκεια της συνάντησής του στο Νταβός με τον πραξικοπηματία-αχυράνθρωπο των ΗΠΑ στην Βενεζουέλα, Χουάν Γκουαϊδό, αποδεικνύουν το βάθος των δεσμεύσεων και της εμπλοκής της κυβέρνησης στα επικίνδυνα για τους λαούς ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ, τόσο στην περιοχή μας όσο και διεθνώς.

Το ενδιαφέρον του πρωθυπουργού για τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Βενεζουέλας είναι υποκριτικό, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση της ΝΔ προωθεί το δόγμα “νόμος και τάξη” για την καταστολή των λαϊκών αγώνων, προωθεί μέτρα περιορισμού των διαδηλώσεων, της συνδικαλιστικής δράσης και του δικαιώματος της απεργίας, για να περνά την αντιλαϊκή της πολιτική.

Η στήριξη της κυβέρνησης της ΝΔ στη βρώμικη επέμβαση των ΗΠΑ, ΕΕ και των συμμάχων τους στη Βενεζουέλα, στρέφεται κατά του νόμιμα εκλεγμένου Προέδρου της χώρας και συνολικά κατά του Βενεζουελάνικου λαού, ο οποίος είναι ο μόνος υπεύθυνος για να καθορίσει τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στη χώρα του.

Το ΚΚΕ εκφράζει για ακόμη μια φορά τη διεθνιστική του αλληλεγγύη στο λαό της Βενεζουέλας, στο Κομμουνιστικό Κόμμα και την Κομμουνιστική Νεολαία, που μάχονται για τα λαϊκά συμφέροντα».


Αλίευση απo 902.gr - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

ΠΑΦΙΛΗ ΣΜΠΑΡΟΚΟΠΙΜΑ ΠΡΟΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟΔΕΧΤΕΣ !


Η «δημοκρατία» σας είναι δικτατορία της αστικής τάξης:


Απάντηση στην προκλητική επιχειρηματολογία που επιστρατεύει η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει το νέο καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα, αλλά και στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να αθωώσει το καπιταλιστικό σύστημα, έδωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής, όπου συζητείται ο νέος εκλογικός νόμος.
Υπογράμμισε ότι η αστική δημοκρατία είναι δικτατορία της αστικής τάξης, ενώ με αφορμή την επαναφορά του μπόνους των 50 εδρών σχολίασε: «Αυτό είναι δημοκρατία; Αυτό είναι ληστεία».
Ο Θανάσης Παφίλης στηλίτευσε την ανιστόρητη τοποθέτηση του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη ότι η «Βαϊμάρη έφερε την απλή αναλογική και η απλή αναλογική έφερε το Χίτλερ».
Παραθέτοντας συγκεκριμένα ιστορικά στοιχεία για τις μεγάλες επιχειρήσεις της Γερμανίας που αποφάσισαν να παραδώσουν την εξουσία στο ναζιστικό κόμμα, κατέδειξε ότι ο ναζισμός «είναι γνήσιο τέκνο του καπιταλισμού». Επίσης, τόνισε πως αυτά είναι πολύ σοβαρά πράγματα, ιδιαίτερα σήμερα που η εισαγγελέας ουσιαστικά πρότεινε την αθώωση της Χρυσής Αυγής.

Σχολιάζοντας δε την τοποθέτηση που έκανε νωρίτερα ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος προσπάθησε να δημιουργήσει την εντύπωση ότι την κρίση την έφεραν τα εκλογικά συστήματα που ευνοούσαν τις μονοκομματικές κυβερνήσεις, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ σημείωσε πως με αυτό τον τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ αθωώνει το καπιταλιστικό σύστημα.

Σε δεύτερη παρέμβαση που έκανε ο Θανάσης Παφίλης, μετά την προσπάθεια του Γιώργου Γεραπετρίτη να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για τα όσα απαράδεκτα είπε για την απλή αναλογική «που έφερε το Χίτλερ», υπογράμμισε πως η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν κυβερνήσει με μειοψηφικό ποσοστό σε σχέση με το εκλογικό σώμα, όμως, ζητάνε από τους εργαζόμενους να αποφασίζουν με το 50% + 1 για τις απεργίες

Αλίευση απo 902.gr - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

23 Ιανουαρίου, 2020

Η "ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ" ΜΑΦΙΑ ΣΤΕΛΝΕΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ


ΠΑΜΕ
«Η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ συνεχίζει τον επικίνδυνο ρόλο της»:


Τις νέες μηνύσεις από την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ ενάντια στο ταξικό κίνημα και τα στελέχη του που αποκαλύπτουν «το ρόλο τους, την πλήρη συμφωνία και ταύτισή τους με τον ΣΕΒ, τις κυβερνήσεις» καταγγέλλει με ανακοίνωσή του το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ).

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ συνεχίζει μετά και την υπογραφή της συμφωνίας ντροπής της ΕΓΣΣΕ τον επικίνδυνο ρόλο της. Στρέφεται με μηνύσεις στα αστικά δικαστήρια ενάντια στο ταξικό κίνημα και τα στελέχη του. Γιατί αποκαλύπτουν το ρόλο τους, την πλήρη συμφωνία και ταύτισή τους με τον ΣΕΒ, τις κυβερνήσεις.

Στρέφονται ενάντια στις δυνάμεις εκείνες που βγαίνουν μπροστά, οργανώνουν την πάλη με συλλαλητήρια, συγκεντρώσεις, προετοιμάζουν απεργία ενάντια στην επίθεση της κυβέρνησης. Γιατί θέλουν συνδικάτα απαλλαγμένα από το βραχνά του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Συνδικάτα μαζικά που θα λειτουργούν, που θα επιδιώκουν τη συμμετοχή των εργαζομένων σε όλες τις συλλογικές διαδικασίες.

Όταν λοιπόν αποκαλύπτονται στα μάτια της εργατικής τάξης, τότε προχωρούν σε μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση. Αυτό έκαναν σε Ηράκλειο και Καβάλα οι γνωστοί εργατοπατέρες των Εργατικών Κέντρων. Νομίζουν ότι έτσι θα σταματήσουν τα συνδικάτα που παλεύουν. Ότι θα μας τρομοκρατήσουν. Είναι γελασμένοι.

Είναι αλήθεια ότι και οι πιο σκληροί εργοδότες πραγματικά θα ζήλευαν τις τακτικές και τις μεθόδους αυτών των "συνδικαλιστικών" στελεχών, που ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση και διώκουν αγωνιστές εργάτες. Για αυτό έχουν τη στήριξη και συνεργασία της κυβέρνησης και της τοπικής εξουσίας για να παραμείνουν στις καρέκλες τους.

Έχουν τεράστιες ευθύνες για τη μετατροπή Εργατικών Κέντρων και συνδικάτων σε γραφειοκρατικούς μηχανισμούς εξυπηρέτησης των εργοδοτών. Με τη στάση τους καλλιεργούν την απογοήτευση και την ηττοπάθεια, απομακρύνουν τους εργαζόμενους από τα συνδικάτα.

Για τα ταξικά συνδικάτα, για τους αγωνιστές συνδικαλιστές, που βρίσκονται κάθε μέρα στους χώρους δουλειάς, στον αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής των εργαζομένων, οι διώξεις και οι επιθέσεις από τους λακέδες των εργοδοτών είναι μια επιβεβαίωση ότι σωστά βαδίζουμε. Για τους εργαζόμενους, που δέχονται καθημερινά την επίθεση κυβέρνησης - εργοδοσίας, τα νέα αυτά επεισόδια σήψης και κατάντιας του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού πρέπει να γίνουν κριτήριο. Να γίνουν πείρα και οδηγός.

Για να γίνουν τα συνδικάτα ζωντανά όργανα οργάνωσης και αγώνα των εργατών και όχι "τσιφλίκια" των καρεκλοκένταυρων ανθρώπων των αφεντικών. Για να δυναμώσει ο αγώνας των εργαζομένων για να μπει φρένο στις αντεργατικές πολιτικές και την επίθεση της εργοδοσίας».


*****
«Θα το επιτρέψουμε; Όλοι και όλες στην απεργία»
Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στην απεργία που θα οργανώσουν Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και συνδικάτα σε όλη τη χώρα ως απάντηση στο νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, απευθύνει το ΠΑΜΕ καθώς όπως τονίζει σε ανακοίνωσή του «η κυβέρνηση της ΝΔ όχι μόνο δεν κατάργησε τον νόμο Κατρούγκαλου (ν. 4387/16), όπως κάλπικα υποσχόταν προεκλογικά, αλλά με το νέο αντιασφαλιστικό νόμο που φέρνει στη Βουλή τον εφαρμόζει πλήρως και τον θωρακίζει νομικά παραπέρα για να ενταφιάσει και τις δικαστικές διεκδικήσεις».

Ειδικότερα «με το νέο νόμο:
Διατηρούνται για όλους τα όρια συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια [ή στα 62 χρόνια με 40(!!!) χρόνια υπηρεσίας (ν. 4336/15)], δηλαδή το τρίτο μνημόνιο που ψήφισαν μαζί ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ. Καμιά εξαίρεση δεν υπάρχει για καμία κατηγορία εργαζομένων. Διατηρείται η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για τις γυναίκες κατά 5 χρόνια και μάλιστα στο όνομα της "ισότητας" (ν. 4387/16).

Το ΕΤΕΑΕΠ (Επικουρική Ασφάλιση και κλάδος Εφάπαξ Παροχών) ενσωματώνεται στον ΕΦΚΑ και ανοίγει έτσι ο δρόμος για την πλήρη κατάργησή του, όπως προβλέπεται στο πρόγραμμα της ΝΔ με τους "τρεις πυλώνες", δηλαδή την ιδιωτική ασφάλιση. Την ίδια στιγμή ενσωματώνονται στον ΕΦΚΑ και τα 7 δισ. ευρώ αποθεματικά του ΕΤΕΑΕΠ και είναι απολύτως βέβαιο ότι και αυτά θα λεηλατηθούν. Στον κρατικό προϋπολογισμό του 2020 προβλέπονται πάνω από 70 εκατ. ευρώ περικοπές στην επικουρική ασφάλιση. Σύνολο 226 εκατ. ευρώ περικοπές στην κύρια και επικουρική ασφάλιση.

Παγιώνονται στο διηνεκές οι μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις που έφτασαν στο 50%, όπως και στο εφάπαξ όπου αθροιστικά οι μειώσεις έφτασαν στο 42%.

Με το νέο νόμο καταργούνται αμετάκλητα η 13η και 14η σύνταξη.

Η κρατική εγγύηση περιορίζεται στην εθνική σύνταξη των 384 ευρώ. Διατηρούνται τα εξευτελιστικά ποσοστά αναπλήρωσης του ν. Κατρούγκαλου, ιδιαίτερα για όσους έχουν μέχρι 30 χρόνια εργασίας.

Διατηρείται η λεηλασία των 80 δισ. ευρώ που έγινε διαχρονικά στα ασφαλιστικά ταμεία και καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει για να επιστραφούν τα κλεμμένα.

Καταργούνται τα ΒΑΕ για μια σειρά κατηγορίες εργαζομένων».

Υπογραμμίζει ακόμα ότι «οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ διαχρονικά και με όλους τους αντιασφαλιστικούς νόμους επέλεξαν να καταδικάσουν όλους τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους στη φτώχεια και την εξαθλίωση».

«Θα το επιτρέψουμε; Όλοι και όλες στην απεργία», επισημαίνει χαρακτηριστικά.

«Διεκδικούμε:
Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου - Βρούτση και όλων των αντιασφαλιστικών μνημονιακών νόμων.
Δημόσια δωρεάν Κοινωνική Ασφάλιση για όλους. Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της Υγείας και της Πρόνοιας.
Αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις. Επαναφορά 13ου - 14ου μισθού. Μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 60 χρόνια για τους άντρες και 55 για τις γυναίκες.
Επέκταση των ΒΑΕ, ούτε σκέψη για κατάργηση. Να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία όλα τα κλεμμένα.
Όχι στα επαγγελματικά ταμεία, στην κατάργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης και την ιδιωτικοποίησή της».

Αλίευση απo 902.gr - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

Για τα Νέα Χαράτσια στα Αναδρομικά των Συνταξιούχων !!

ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
Για τις μεγάλες φορολογικές επιβαρύνσεις για αναδρομικά συνταξιούχων
https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=23/1/2020&id=17760&pageNo=9

Την επίλυση των προβλημάτων που έχουν προκύψει με τη διαδικασία απόδοσης των αναδρομικών των συντάξεων και την επιβολή από την Εφορία πρόσθετης φορολογικής επιβάρυνσης στους δικαιούχους τους ζητά το ΚΚΕ με Ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή προς τον υπουργό Οικονομικών οι βουλευτές του Κόμματος Χρήστος Κατσώτης, Γιάννης Δελής και Νίκος Καραθανασόπουλος.

Στην Ερώτησή τους οι βουλευτές του ΚΚΕ σημειώνουν τα εξής:

«Οπως σας είναι γνωστό, στα χρόνια της κρίσης η έκδοση των συντάξεων καθυστερούσε αρκετά μεγάλο διάστημα, ακόμη 3 ή και 4 χρόνια, γι' αυτόν τον λόγο μέχρι την τελική έκδοσή τους δίνονταν και δίνονται ακόμη προσωρινές συντάξεις που αποτελούν μέρος της κύριας. Με την έκδοση της κανονικής σύνταξης αποδίδονται στους δικαιούχους και τα αναδρομικά που προέκυπταν για το συγκεκριμένο διάστημα.

Από αυτήν τη διαδικασία έχουν προκύψει τα παρακάτω:

1) Για όσους συνταξιούχους έκαναν τις φορολογικές τους δηλώσεις και δήλωσαν αυτά τα χρήματα στην Εφορία μετά από ενημέρωση των λογιστών τους δεν προκύπτει πρόβλημα.

2) Σε άλλους, όμως, παρότι τα έχουν δηλώσει και πληρώσει τις αναλογούσες φορολογικές υποχρεώσεις, τους ήρθε ενημέρωση από την Εφορία, με την οποία τους ζητάει πίσω οφειλές με μεγάλες επιβαρύνσεις.

3) Σε άλλους συνταξιούχους, που δεν είχαν ενημέρωση και δεν είχαν προβεί καν σε συμπληρωματικές φορολογικές δηλώσεις, τους ήρθαν υπέρογκα ποσά καταβολής, επιβαρυμένα με όλες τις προσαυξήσεις που προβλέπονται για τέτοιες περιπτώσεις. Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο, γιατί η Εφορία δεν τους φορολογεί ξεχωριστά για τα αναλογούντα αναδρομικά κάθε χρονιάς όπως οφείλει, αλλά προσθέτει όλο το ποσό των αναδρομικών στο εισόδημα του έτους απόδοσης, με αποτέλεσμα να αυξάνεται πλασματικά το εισόδημα αυτής της χρονιάς και να έχουν πρόσθετες επιβαρύνσεις.

4) Ακόμη υπάρχει το εξής πρόβλημα: Συνταξιούχοι που υπέβαλαν αίτηση συνταξιοδότησης πέντε χρόνια πριν από το έτος 2019 και που με βάση τον νόμο οι φορολογικές τους υποχρεώσεις για τις αποδοχές που έλαβαν έχουν παραγραφεί, τους ζητείται να τις πληρώσουν και με επιβάρυνση».

Οι βουλευτές του ΚΚΕ ρωτούν τι μέτρα προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση:


1. Ωστε να δοθεί παράταση χρόνου σε όσους δεν έχουν προβεί σε νέες συμπληρωματικές δηλώσεις με διαγραφή των όποιων προστίμων και προσαυξήσεων που έχουν επιβληθεί στα χρόνια αυτά.

2. Προκειμένου να παραγραφούν με βάση την υπάρχουσα νομοθεσία τα χρεωστικά ποσά τα οποία αφορούν σε συντάξεις που καταβλήθηκαν πριν την 5ετία από το έτος 2019.

3. Ωστε τα ποσά που τους έχουν καταβληθεί ως αναδρομικά από την εκκαθάριση της σύνταξής τους και συγκεντρώνονται σε μια χρονιά, αλλά αφορούν περισσότερα χρόνια, να μοιραστούν αναλογικά σε κάθε χρονιά, ώστε η φορολογική επιβάρυνση να είναι η πραγματική για κάθε έτος που επιβλήθηκε και όχι αυτή που επιβάλλεται στη χρονιά συνολικής απόδοσης των αναδρομικών.

4. Ωστε οι φορολογικές επιβαρύνσεις που προκύπτουν να είναι απαλλαγμένες από πρόστιμα, προσαυξήσεις ή όποια άλλη πρόσθετη επιβάρυνση και να δοθεί η δυνατότητα καταβολής μέσα από ρύθμιση εύλογων μηνιαίων δόσεων.


Αλίευση απ τον Ριζοσπάστη - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

Σε 4 Χρόνια 1.000.000 προβολές !! Συνεχίζουμε !!


Σε 4 Χρόνια 1.000.000 προβολές !! 
και Μαζί με το Άλλο: https://revolucionhellas.blogspot.com/
1.484.700
 Συνεχίζουμε: 
Με την δική μας ματιά να Παρουσιάζουμε, να Συλλέγουμε και να Αποκαλύπτουμε τις Πένες που Ζωγραφίζουν, για Ένα Κόσμο, για μια Κοινωνία που Ονειρευόμαστε και Παλεύουμε Παντού -και εδώ μέσα- Να Κατακτήσουμε.!!
Για την Εμπιστοσύνη Σας 
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ 

 Παρουσίαση : Viva La Revolucion Viva.La.Revolucion

Το 56% Θεωρεί ότι ο Καπιταλισμός «Κάνει περισσότερο Κακό, παρά Καλό»

-Το ποσοστό  φτάνει στο 67% σε ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης, όπως η Γαλλία... 


Είθισται τέτοιες μέρες, παραμονές της Συνόδου του Νταβός, να εμφανίζονται διάφορες έρευνες, που αξιοποιούνται και στην ατζέντα της Συνόδου από δυνάμεις που προπαγανδίζουν έναν πιο «δίκαιο» τάχα καπιταλισμό. 
Μία από αυτές τις έρευνες ξεχωρίζει φέτος, λόγω του ερωτήματος που έθεσε σε 34.000 συνολικά ανθρώπους από 28 χώρες: «Ο καπιταλισμός, όπως είναι σήμερα, κάνει περισσότερο καλό ή κακό;».
 Μεσοσταθμικά, το 56% όσων ρωτήθηκαν θεωρεί ότι ο καπιταλισμός «κάνει περισσότερο κακό παρά καλό», με το ποσοστό αυτό να φτάνει στο 67% σε ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης, όπως η Γαλλία. Βέβαια, τα ευρήματα της έρευνας αποτυπώνουν περισσότερο τη δυσαρέσκεια από τα αδιέξοδα που αναπαράγει ο καπιταλισμός για τη συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων και όχι μια ριζοσπαστική αντίληψη για την αναγκαιότητα της ανατροπής του. 
Τέτοιες απαντήσεις όμως είναι κόλαφος για τους απολογητές του καπιταλισμού, που τον προβάλλουν ως «το ιδανικότερο σύστημα, παρά τις αδυναμίες του» και με αφορμή τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες μιλάνε για το «τέλος της Ιστορίας». 
Το γεγονός ότι ένα τόσο μεγάλο ποσοστό αμφισβητεί ότι ο καπιταλισμός μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματά τους, και ότι αντίθετα τα μεγεθύνει, είναι ένα ελπιδοφόρο στοιχείο σε μια εποχή που η βαρβαρότητα παρουσιάζεται ως αδιαμφισβήτητη, ακίνητη και αιώνια...


Αλίευση - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

22 Ιανουαρίου, 2020

Ολόκληρη η Συναυλία για τον Θάνο Μικρούτσικο !!


Για όσους δεν μπόρεσαν να βρεθούν στο Μέγαρο Μουσικής, ούτε να την δουν από την ΕΡΤ (που απέδειξε γιατί είναι σημαντικό να υπάρχει δημόσια τηλεόραση), μπορούν να τη δουν μαγνητοσκοπημένη.
Και όσοι θέλουν να τη θυμηθούν και να τη χορτάσουν, μπορούν να την απολαύσουν ξανά και ξανά.http://www.katiousa.gr
Συναυλία: Θάνος Μικρούτσικος, Το πιο όμορφο απ' όλα δεν στο 'χω πει ακόμα!.
---------
Τραγουδούν οι:
Ρίτα Αντωνοπούλου, Χρήστος Θηβαίος, Κώστας Θωμαΐδης, Γιάννης Κότσιρας, Γιώργος Μεράντζας, Μανώλης Μητσιάς, Γιώργος Νταλάρας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Μίλτος Πασχαλίδης, Μαριάννα Πολυχρονίδη.

ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
Γιώργος Κατσίκας, Τύμπανα
Μίμης Ντούτσουλης, Ηλεκτρικό Μπάσο
Θοδωρής Οικονόμου, Πιάνο
Γιάννης Παπαζαχαριάκης, Κιθάρα
Χρήστος Περτσινίδης, Κιθάρα
Βαγγέλης Μαχαίρας, Μπουζούκι
Δημήτρης Αγάθος, Τρομπέτα
Τζίμης Σταρίδας, Τρομπόνι
Θύμιος Παπαδόπουλος, Φλάουτο, κλαρινέτο, σοπράνο, άλτο σαξόφωνο
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Θύμιος Παπαδόπουλος.
Συμμετέχει οκταμελής ορχήστρα.
Αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Αποσπάσματα από τη βιογραφία του Θάνου Μικρούτσικου διάβασε, ο Οδυσσέας Ιωάννου.
-----------
Αλιευμένο από NPIT

Αλίευση - Παρουσίαση Τίτλου Βίντεο: Viva La Revolucion