Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ατέχνως. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ατέχνως. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

18 Μαρτίου, 2020

ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ: Κι Όμως Yπάρ­χει Λύση...Κόντρα στον Εκπηθικισμό που Υπο­βαλ­λό­μα­στε Τόσα Χρό­νια.





Η πανδημία, η ανοχύρωτη κοινωνία και ο Μεσαίωνας
Γρά­φει ο Στέ­λιος Κα­νά­κης //

Από τη μία η παν­δη­μία του ιού. 

Λαοί ξέ­νοια­στοι όσον αφορά το εν­δε­χό­με­νο του θα­νά­του, συ­νει­δη­το­ποιούν ξαφ­νι­κά πως μπο­ρεί να κιν­δυ­νέ­ψουν άμεσα.

Οι κοι­νω­νί­ες δια­πι­στώ­νουν, έστω και με κα­θυ­στέ­ρη­ση, πως είναι ζή­τη­μα ζωής και θα­νά­του να δρά­σουν συλ­λο­γι­κά. 
Να προ­στα­τεύ­σει κα­θείς την ομάδα και μέσω αυτής να προ­στα­τευ­θεί κι ο ίδιος. 
Να πε­ριο­ρί­σει, να θυ­σιά­σει τη βολή του, να συ­νει­σφέ­ρει στο σύ­νο­λο κι έτσι να προ­σφέ­ρει και στον εαυ­τόν του μέσω της κοι­νό­τη­τας. 
Αλλά φευ είναι απαί­δευ­τες σ’ αυτό. Κα­νείς δεν τους το δί­δα­ξε – απε­να­ντί­ας το αντί­θε­το έχει συμ­βεί, κι έτσι οι άν­θρω­ποι πα­λαν­τζά­ρουν αμή­χα­νοι κι έντρο­μοι ωσάν σε ναυα­γο­σω­στι­κή λέμβο μ’ ότι δυ­σοί­ω­νο προ­οιω­νί­ζει κάτι τέ­τοιο.
Κι όλοι αντι­λαμ­βά­νο­νται με τρόμο την εγκλη­μα­τι­κή γύ­μνια και την ανη­μπο­ριά αυτού που λέμε κρα­τι­κός μη­χα­νι­σμός. 
Το σύ­στη­μα υγεί­ας εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νο, ξε­χαρ­βα­λω­μέ­νο και αθλί­ως υπο­χρη­μα­το­δο­τού­με­νο. 
Οι ελ­λεί­ψεις τε­ρά­στιες ακόμη και υπό κα­νο­νι­κές συν­θή­κες. Πέντε (5) κλί­νες ΜΕΘ ανά 100.000 υπάρ­χουν στη χώρα μας, όταν και οι 8,5 της Ιτα­λί­ας απο­δεί­χτη­καν ανε­παρ­κέ­στα­τες και το εκεί σύ­στη­μα κλά­τα­ρε. 
Τα νο­σο­κο­μεία της χώρας υπο­στε­λε­χω­μέ­να, με χι­λιά­δες κενές ορ­γα­νι­κές θέ­σεις ια­τρι­κού και νο­ση­λευ­τι­κού προ­σω­πι­κού. 
Ο εξο­πλι­σμός πε­πα­λαιω­μέ­νος. Το προ­σω­πι­κό στα όρια της εξά­ντλη­σης. Αλλά αυτά είναι γνω­στά ή θα έπρε­πε να είναι γνω­στά σε όλους και ικα­νός λόγος ανη­συ­χί­ας και ερω­τη­μα­τι­κών.

Από την άλλη κι ενώ θα ήλ­πι­ζε κα­νείς ότι έστω και την ύστα­τη στιγ­μή θα μπο­ρού­σε να υπάρ­ξει μια συ­ντε­ταγ­μέ­νη προ­σπά­θεια ώστε να θρη­νή­σου­με όσο γί­νε­ται λι­γό­τε­ρους συ­ναν­θρώ­πους μας ζούμε έναν ασύλ­λη­πτο τρα­γέ­λα­φο. Κι όλα στο βωμό του κέρ­δους. 
Κι άντε με τον κάθε έμπο­ρα, εφο­πλι­στή και βιο­μή­χα­νο να κά­νεις κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή. 
Η εξέ­τα­ση σε ιδιω­τι­κό ερ­γα­στή­ριο στοι­χί­ζει 300 ευρώ όπου σου χρε­ώ­νουν και επί­σκε­ψη σε για­τρό καθώς τον έλεγ­χο για τους προη­γού­με­νους ιούς γρί­πης. 
Αε­ρο­πο­ρι­κές εται­ρεί­ες αρ­νού­νται επί δι­ή­με­ρο να πα­ρα­λά­βουν και να με­τα­φέ­ρουν δείγ­μα­τα ασθε­νών στην Αθήνα (Πα­στέρ) για εξέ­τα­ση, πλοιο­κτή­τριες εται­ρεί­ες δί­νουν άδεια από­πλου σε πλοία τους με ύπο­πτα κρού­σμα­τα στο πλή­ρω­μα, ασθε­νείς με­τα­φέ­ρο­νται χωρίς προ­φυ­λά­ξεις, άλλοι πε­ρι­μέ­νουν με τις ώρες να εξε­τα­στούν. 
Ακόμη και στην προ­σπά­θεια να κά­νεις τη­λε­φω­νι­κά πα­ραγ­γε­λία από γνω­στή αλυ­σί­δα σού­περ μάρ­κετ, σου απα­ντούν πως θα πα­ρα­λά­βεις σε… μία εβδο­μά­δα.
Κι όμως υπάρ­χει λύση. Την έδει­ξε η μα­κρι­νή Κίνα. Όταν μια επι­δη­μία γί­νε­ται πρό­βλη­μα όλης της κοι­νω­νί­ας, όταν μια κοι­νω­νία έχει παι­δευ­τεί στο να δρα συλ­λο­γι­κά, υπάρ­χουν οι υπο­δο­μές και το πρό­βλη­μα δεν είναι το κο­ντο­πρό­θε­σμο κέρ­δος μπο­ρούν να γί­νουν «θαύ­μα­τα».
 Εκα­τομ­μύ­ρια άν­θρω­ποι λει­τούρ­γη­σαν συ­ντε­ταγ­μέ­να, τέ­θη­καν σε κα­ρα­ντί­να, ου­σια­στι­κά αυ­το­πε­ριο­ρί­στη­καν πει­θαρ­χη­μέ­να, δέκα έξι νο­σο­κο­μεία προ­στέ­θη­καν στις προ­ϋ­πάρ­χου­σες υπο­δο­μές σε χρόνο ρεκόρ, χι­λιά­δες άν­θρω­ποι με­τεκ­παι­δεύ­τη­καν αστρα­πιαία σε άλλες ερ­γα­σί­ες. 
Με­τα­ξύ αυτών και αρ­κε­τές χι­λιά­δες για να τρο­φο­δο­τούν τα εκα­τομ­μύ­ρια των κλει­σμέ­νων στα σπί­τια τους με τα απα­ραί­τη­τα.
 Και φαί­νε­ται να το έλεγ­ξαν. Κι ας μην έχουν… θεό και «σώ­μα­τα» και «αί­μα­τα». 
Μέχρι κι ο φει­δω­λός σε ανά­λο­γες πε­ρι­πτώ­σεις Π.Ο.Υ. εξε­πλά­γη δη­μό­σια για το επί­τευγ­μα. 
Και ήδη η Κίνα εξά­γει σχε­τι­κή… τε­χνο­γνω­σία. Σε Ιράκ, Ιράν και τώρα στην Ιτα­λία. Βο­ή­θεια που οι… ευ­ρω­παϊ­κές Γαλ­λία και Γερ­μα­νία την αρ­νή­θη­καν.

Δυ­στυ­χώς εμείς, γε­ω­γρα­φι­κά και όχι μόνο, εί­μα­στε στον αντί­πο­δα της Κίνας. 
Κα­τα­με­σής όμως του πα­ρα­λο­γι­σμού. 
Στην πηχτή μπόχα του σκο­τα­δι­σμού. Κλεί­νουν τα πάντα για να πε­ριο­ρι­στεί η με­τά­δο­ση του ιού, αλλά οι εκ­κλη­σί­ες πα­ρα­μέ­νουν ανοι­χτές. 
Ο ιός με­τα­δί­δε­ται σε οποιον­δή­πο­τε κλει­στό χώρο, εκτός των εκ­κλη­σιών. Και δεν βγαί­νει ένας σο­βα­ρός άν­θρω­πος να διαρ­ρή­ξει τα ιμά­τιά του. Με­γα­λο­πα­πά­δες – σύσ­σω­μη η εκ­κλη­σία προ­τρέ­πουν το δόλιο το κοινό να κοι­νω­νή­σει. Έγκλη­μα που θα μεί­νει ατι­μώ­ρη­το (του­λά­χι­στον προς ώρας). 
Ο ίδιος ο ΕΟΔΥ απα­ντού­σε πως δεν υπάρ­χει πρό­βλη­μα με την αγία κοι­νω­νία. Από κοντά και κά­ποιοι με­γα­λο­σχή­μο­νες για­τροί που φαί­νε­ται να ξε­πλη­ρώ­νουν… γραμ­μά­τια. 
Κά­ποιοι άλλοι ψελ­λί­ζουν πως «δεν έχει απο­δει­χθεί ότι ο ιός με­τα­δί­δε­ται με το σάλιο» και δεν ντρέ­πο­νται ή δεν φο­βού­νται να το εκ­στο­μί­ζουν. 
Έστω κι έτσι να ήταν – που δεν είναι, κά­νουν πως δεν γνω­ρί­ζουν ως επι­στή­μο­νες, πως το ασφα­λές θα ήταν να είχε απο­δει­χθεί πως «ο ιός ΔΕΝ με­τα­δί­δε­ται με το σάλιο». 
Ανισ­σό­ρο­ποι και φα­σί­ζο­ντες κυ­βερ­νη­τι­κοί, που ως υπουρ­γοί υγεί­ας που δια­τέ­λε­σαν είναι και υπεύ­θυ­νοι για το χάλι της, ζη­τούν υστε­ρι­κά και αλή­τι­κα δή­λω­ση αθε­ΐ­ας από τους συ­νο­μι­λη­τές τους.

Ανο­χύ­ρω­τοι από υπο­δο­μές και σ’ έναν αχταρ­μά ανε­λέ­η­του ανορ­θο­λο­γι­σμού.
 Η αγία κοι­νω­νία που… σώζει, «σώ­μα­τα» και «αί­μα­τα» θεών, πα­πά­δες που γλεί­φουν πα­τώ­μα­τα, οι «καλοί» χρι­στια­νοί που δεν κιν­δυ­νεύ­ουν, «ο ιός που εξα­γνί­ζει την αν­θρω­πό­τη­τα».

Ο Με­σαί­ω­νας εν έτει 2020. 
Λίγο θέλει ακόμη και θα καίμε κόσμο στην πυρά. Το 1233μτχ ο πάπας Γρη­γό­ριος ο 9ος ανα­κή­ρυ­ξε τις… γάτες όρ­γα­να του δια­βό­λου. 
Οι γάτες εξα­φα­νί­στη­καν από όλη την Ευ­ρώ­πη κι έτσι πυ­ρο­δο­τή­θη­κε η επι­δη­μία πα­νώ­λης το 1348. 
Αυτή τη φορά ήταν οι Εβραί­οι που έφται­γαν και με τη βο­ή­θεια της εκ­κλη­σί­ας τους εξό­ντω­σαν από όλη την ήπει­ρο.
Στις μέρες μας, όσοι πε­θά­νου­με θα φταί­ει που εί­μα­στε λι­γό­τε­ρο χρι­στια­νοί ή άθεοι. 
Η κακή μας μοίρα. 
Όχι όμως το ξε­χαρ­βά­λω­μα της δη­μό­σιας υγεί­ας, το ξε­πού­λη­μα της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας και της χώρας, ο εκ­πη­θι­κι­σμός στον οποίο υπο­βαλ­λό­μα­στε τόσα χρό­νια.



Στέ­λιος Κα­νά­κης
Δι­δά­σκει στην επαγ­γελ­μα­τι­κή εκ­παί­δευ­ση και πα­ράλ­λη­λα δρα­στη­ριο­ποιεί­ται σε διά­φο­ρες επι­χει­ρή­σεις, κυ­ρί­ως στο χώρο του βι­βλί­ου. Έχει γρά­ψει, υπό μορφή ημε­ρο­λο­γί­ων, τα «Με τη μου­σι­κή του κό­σμου», «Οι μου­σι­κοί του κό­σμου» και «Δώ­δε­κα μήνες μου­σι­κή». Επί­σης τα βι­βλία «Ιερές Βλα­κεί­ες», Εμπει­ρία Εκ­δο­τι­κή 1η και 2η έκ­δο­ση – Εκ­δό­σεις Εντύ­ποις 3η και 4η, το «Η Αγρία Γραφή», Εκ­δό­σεις ΚΨΜ και το «Τ’ Άστρα στο κε­φά­λι μας», Εκ­δό­σεις Εντύ­ποις.
stelioskanakis@​yahoo.​gr Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕ­ΛΙΟΣ ΚΑ­ΝΑ­ΚΗΣ

11 Ιανουαρίου, 2020

ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΣΑΟΥΣΕΣΚΟΥ Και Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ !!

 Θυμίζουμε πως ο Τσαουσέσκου ήταν το αγαπημένο παιδί της καπιταλιστικής Δύσης, όσο αυτονομούνταν από τη σοσιαλιστική κοινότητα (οι έλληνες κομμουνιστές έχουμε πικρή πείρα με τα συμβάντα της 12ης ολομέλειας και την κατάληψη της «Φωνής της Αλήθειας» από τους Ρουμάνους προκειμένου να αβαντάρουν το αγαπημένο τους ΚΚΕσ…).


Τώρα με τις γιορτές ξαναβλέποντας και την ταινία «4 luni, 3 saptamâni si 2 zile – 4 Μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες (2007)», σκηνοθεσία-σενάριο του Ρουμάνου Cristian Mungiu – Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες, ξαναγυρίσαμε σ’ εκείνες τις πολυτάραχες «μέρες του ’89»
Η ταινία, για όσους δεν την έχουν δει διαδραματίζεται στα τελευταία χρόνια της περιόδου Τσαουσέσκου με «πεζό» θέμα -μια νεαρή φοιτήτρια να βοηθάει τη φίλη της και συμφοιτήτριά της να κάνει παράνομη έκτρωση.
Με εξαιρετικό κινηματογραφικά τρόπο παρακολουθεί όλες τις μικρές «λεπτομέρειες» της «επιχείρησης»: τα δυο κορίτσια και τους φόβους τους, έναν σκοτεινό «γιατρό»…αλλά και το περιβάλλον, πέρα από τα πρόσωπα και πάνω από αυτά, αιωρούμενο ως δαμόκλειο σπάθη καφκικό, αόρατο και απειλητικό, νιώθεις να βρίσκεσαι σε μέγγενη που δεν είναι άλλη από την «κόλαση της δικτατορίας Ρουμανίας» με τις φήμες για τα τότε εκατομμύρια (αργότερα εκατοντάδες χιλιάδες και μετά χιλιάδες) νεκρών.
ΣΣ |>Ο Mungiu, που έχει κάνει και το Πίσω από τους λόφους -2012, την Αποφοίτηση – 2016 κά είναι γεννημένος το 1968
ℹ️ Οι νεκροί της «επανάστασης» οριστικοποιούνται από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αρχικά στους 70.000, αλλά τελικά (από μετέπειτα έρευνα) αποδεικνύεται ότι πραγματικός αριθμός με ευθύνη της Σεκιουριτάτε ήταν μόλις 91! και συνολικά οι νεκροί από τις ένθεν και ένθεν μάχες 1.104 δηλαδή… 68.896 λιγότεροι!

▪️ Θυμίζουμε πως ο Τσαουσέσκου ήταν το αγαπημένο παιδί της καπιταλιστικής Δύσης, όσο αυτονομούνταν από τη σοσιαλιστική κοινότητα (οι έλληνες κομμουνιστές έχουμε πικρή πείρα με τα συμβάντα της 12ης ολομέλειας και την κατάληψη της «Φωνής της Αλήθειας» από τους Ρουμάνους προκειμένου να αβαντάρουν το αγαπημένο τους ΚΚΕσ…).
▪️ Όταν όμως το ΚΚΡουμανίας αντιστάθηκε στην αντεπανάσταση, έγινε «στυγνός δικτάτορας» και εκτελέστηκε με… συνοπτικές, «δημοκρατικές διαδικασίες»

|> Spiegel |> tvxs.gr |> «Αναμνήσεις από τη ματωμένη επανάσταση στη Ρουμανία» (με τα προεόρτια και την κινηματογραφική παρουσίαση της εκτέλεσης από τον Stanculescu).
▪️ Όσο η Ρουμανία ήταν απ’ τα «αγαπημένα παιδιά» της καπιταλιστικής Δύσης:

ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το 1968 αρνήθηκε να πάρει μέρος στο πλευρό του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία, το 1976 -επί Καραμανλή, η Έλενα Τσαουσέσκου ανακηρύχτηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, το 1984 ήταν η μόνη σοσιαλιστική χώρα που δεν απείχε από τους Ολυμπιακούς του Λος Άτζελες, ενώ είχε ανοιχτό λογαριασμό με τις τράπεζες της δύσης (υπερχρεωμένη το 75-80, αλλά -ειρωνεία της τύχης δε χρωστούσε τίποτα με την αρχή του τέλους -το ΄89, όταν ξέσπασαν οι ανατροπές…)
Σε ό,τι μας αφορά θα πούμε παρακάτω τη γνώμη μας καθαρά και ξάστερα: όμως ότι και αν πιστεύει κάποιος για τη Ρουμανία και για το καθεστώς Τσαουσέσκου της εποχής εκείνης πρέπει πραγματικά να εθελοτυφλεί αν δε θέλει να δει το τέλειο πραξικόπημα, καλά οργανωμένο από μυστικές υπηρεσίες, ξένα κέντρα και ξεπουλημένα στελέχη του κόμματος, του στρατού και του κράτους, με στόχο την παλινόρθωση του καπιταλισμού κάτι που σε καμιά περίπτωση δεν υπήρξε «εξέγερση» από το λαό και για το λαό.
Με τον ίδιο περίπου τρόπο που τα ζήσαμε και στις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες
Χιλιάδες διαδικτυακές εικόνες να μιλάνε (στις λεζάντες) για στρατό δολοφόνων των Τσαουσέσκου που -όμως, δεν φαίνεται πουθενά και εκατοντάδες βίντεο «ακουστικού» τύπου [κατά το γνωστό άσμα «είναι μαύρο, είναι νύχτα και δε φαίνεται»], με σχόλια για την «εξέγερση των ρουμάνων, τα οδοφράγματα, τις οδομαχίες που οδήγησαν στην πτώση και στην εκτέλεση του Τσαουσέσκου» και πολλά άλλα, που μάταια ψάχνει ο θεατής (όπως πχ. το παρακάτω).


Δείτε σε αντιδιαστολή τα επόμενα (αγγλικοί & ελληνικοί υπότιτλοι) 🔻🔻


Πρόκειται για μια χώρα και κυρίως έναν λαό που -από κάθε άποψη, πολιτική, οικονομική και κοινωνική, σ’ αυτά τα 30 χρόνια, έχασε τα πάντα (από τα όσα έστω «λίγα» είχε) και δεν κέρδισε απολύτως τίποτα εξόν από φτώχεια και πείνα.

ΣΣ |> Κάποια στοιχεία ακόμη:▪️ To λεγόμενο «Εθνικό Μέτωπο» (Frontul Salvării Naționale FSN) είχε συγκροτηθεί ένα χρόνο πριν τη δολοφονία των Τσαουσέσκου, σαν κράτος και παρακράτος και οργάνωνε το πραξικόπημα μεθοδικά έχοντας εξασφαλίσει με πακτωλό χρημάτων δεκάδες -πιθανά εκατοντάδες στελεχών του κόμματος. Αμέσως μετά το 1990 έγινε κυβέρνηση με 66.31% και ο Iliescu πρόεδρος με 85.07%, για να «εξαφανιστεί» δυο χρόνια μετά (στις προεδρικές του 1992 πήρε 4.7%!). Ακολούθησαν οβιδιακές μεταμορφώσεις το 1993, γίνεται «Parti démocrate-Front de salut national» και ανεβάζει ποσοστά όπως και στη συνέχεια: … Partidul Democrat, προεδρία Traian Băsescu (2001-2004), μετά πότε κεντρο-αριστερό, πότε κεντρο-δεξιό, το 2014 συγχωνεύεται … δείτε |>APartyForAllSeasons
Η στημένη δίκη

▪️ Στις 25-Δεκ-1989 ο νέος (αυτοανακηρυχθείς) υπουργός Άμυνας Viktor Stankulesku οργάνωσε μια «δίκη» σε βάρος του ζεύγους, με τις κατηγορίες της γενοκτονίας 60.000 στην Τιμισσοάρα (βλ. παρακάτω) και πλήγματος στην οικονομία, με καταθέσεις στο εξωτερικό, ύψους ενός δις.
▪️ Οι κατηγορούμενοι αρνήθηκαν τις κατηγορίες και την «αρμοδιότητα» αυτού του δικαστηρίου, όπως και τη «διάγνωση» ότι είναι ψυχικά άρρωστοι.
▪️ Μετά από μια 3ωρη «δίκη» –παρωδία, καταδικάστηκαν σε θάνατο.
▪️ Τους δόθηκε ένα 10ήμερο, για ν΄ ασκήσουν έφεση, Ωστόσο, την ίδια ώρα, ο Stankulesku έφερε τους τρεις αλεξιπτωτιστές, που εκτέλεσαν επί τόπου το ζευγάρι με 30 βολές και με τα χέρια δεμένα.
▪️ Σύντομα, η «ειδική επιτροπή» διαπίστωσε ότι καμία κατάθεση δεν υπήρχε στο εξωτερικό και οι «νεκροί» στην Τιμισσοάρα ήταν το πιο κρυστάλλινο ψέμα (σαν τα χημικά του μακαρίτη Σαντάμ).

▪️ Την ίδια περίοδο, έγινε γνωστό ότι η εντολή, για την κρατική καταστολή στην Τιμισσοάρα δεν δόθηκε από τον Τσαουσέσκου, αλλά από τον «αντάρτη» στρατηγό και κατόπιν υπουργό άμυνας, που το 2008 «καταδικάστηκε» (τυπικά και αφέθηκε ελεύθερος, λόγω «στιγμιαίου», παραγραφών κλπ).
▪️ Χάθηκαν (σβήστηκαν) από τα πρακτικά τα ονόματα των δικαστών της δίκης και εκτέλεσης Τσαουσέσκου
▪️ Ο Dan Voinea (εισαγγελέας της δίκης) εμφανίστηκε επανειλημμένα χρόνια αργότερα (και πάλι πριν λίγες μέρες) για να καταγγείλει την απόπειρα δολοφονίας του για να μην αποκαλυφθεί τι συνέβη.
▪️ Ο δικαστής Gică Popa που είχει την ευθύνη της δίκης αυτοκτόνησε δύο χρόνια αργότερα (κατά την οικογένειά του «επηρεασμένος από την δίκη»).


24-Δεκ-1989 – Ελεύθεροι σκοπευτές και άρματα μάχης στηρίζουν την “ειρηνική λαϊκή εξέγερση” – Βουκουρέστι κέντρο (φωτο Joel Robine/AFP via Getty)



✔️ Οικονομικά επιτεύγματα
Στον οικονομικό τομέα, η Ρουμανία των κομμουνιστών γνώρισε τεράστια ανάπτυξη με αποτελεσματική εκβιομηχάνιση.
▪️ Στην προηγούμενη κατάσταση και στην προσπάθεια ανάπτυξης της υλικοτεχνικής βάσης του σοσιαλισμού, η Ρουμανία είχε να επιδείξει το πρόσωπο μιας βιομηχανικοαγροτικής χώρας με ολόπλευρα αναπτυγμένη βιομηχανία.


▪️ Μεταξύ 1944-1974 η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε κατά 100 φορές και το ΑΕΠ της χώρας κατά 15 φορές.
▪️ Βαριά βιομηχανία κατασκευής εργαλειομηχανών, αυτοκινήτων και τρακτέρ. Ναυπήγησης πλοίων μεγάλης χωρητικότητας.▪️ Κατασκευή σιδηροδρομικών ηλεκτραμαξών και ντιζελαμαξών. Τεχνολογικός εξοπλισμός για την πετρελαιοβιομηχανία, την ενεργειακή και χημική βιομηχανία.▪️ Στήθηκαν μεγάλοι υδροηλεκτρικοί σταθμοί. Τέθηκαν και λειτούργησαν οι υποδομές για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, που εντοπίζονται κύρια στην προ των Καρπαθίων περιοχή.Των κοιτασμάτων γαιανθράκων, σιδηρομεταλλεύματος και βωξιτών, χαλκού, χρυσού και ορυκτού άλατος.▪️ Ανάπτυξη της κτηνοτροφίας.▪️ Περίπου το μισό του εδάφους καλλιεργήθηκε, με αγρούς, οπωρώνες και αμπέλια.
ℹ️ Τιμισοάρα και προβοκάτσια
Το 1989 μια Ουγγρική μειονότητα στην Τιμισσοάρα, υπό τον Καλβινιστή πάστορα Λάζλο Τακέσι άρχισε να διασπείρει φήμες, για διοικητικές μεταρρυθμίσεις του κράτους σε βάρος της μειονότητας.

Οι ταραχές μετατράπηκαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία και πολλοί σκοτώθηκαν και από τις δύο πλευρές.Στο κάλεσμα του Τσαουσέσκου, για οργάνωση αυτοάμυνας των υποστηριχτών του ανταποκρίθηκαν πάνω από 100.000 πολίτες και συγκεντρώθηκαν, έξω απ΄το κτίριο της Κεντρικής Επιτροπής, για να τον ακούσουν.Τότε, προβοκάτορες άρχισαν να φωνάζουν προσβλητικά συνθήματα και κάποιος πέταξε μια φωτοβολίδα στο πλήθος, προκαλώντας πανικό. Ο Τσαουσέσκου αποχώρησε και η συγκέντρωση διαλύθηκε.Η διαστρέβλωση των δυτικών ΜΜΕΕκείνο το διάστημα τα Δυτικά ΜΜΕ άρχισαν να διασπείρουν “ειδήσεις”, για δήθεν ομαδικούς τάφους 60.000 νεκρών στην Τιμισσοάρα και για καταθέσεις εκατομμυρίων σε ξένες Τράπεζες του ζεύγους Τσαουσέσκου.Στις 22 Δεκεμβρίου σκοτώθηκε ο υπουργός Αμυνας Βασίλε Μιλέα.


Οι Ρουμάνοι είχαν ένα «δαίμονα». 
Τον μεσαιωνικό Vlad Țepeș τον Ανασκολοπιστή, οι αιματηρές συνήθειες του οποίου στον αγώνα του κατά των Οθωμανών, οι λαϊκές δοξασίες και η φαντασία Δυτικών συγγραφέων και σκηνοθετών τον έκαναν ως «Δράκουλα» μεγάλη τουριστική ατραξιόν και μέσο κέρδους για τους κατοίκους των Καρπαθίων.
Οι πολιτικές και οικονομικές ανατροπές απαιτούσαν από την πρώτη στιγμή αναζήτηση σύγχρονων δαιμόνων, που συμπυκνώθηκε -τουριστικά και όχι μόνο στον εξής έναν: «για όλα φταίει ο Τσαουσέσκου» (για ό,τι έκανε ή θα μπορούσε να κάνει και δεν έκανε).
Και όπως λέει ο λαός μας «το πολύ κύριε ελέησον το βαρέθηκε κι ο θεός».
Φυσικά, κριτική και μπορεί και χρειάζεται να γίνεται, αλλά η γκεμπελική υπερβολή χάνει την επιχειρούμενη «γραφικότητα».
Διαβάσαμε κιόλας σε ταξιδιωτικό οδηγό μέχρι και για «γυάλινη οροφή που ανοίγει, ακριβώς όπως στις ταινίες περιπέτειας, για να μπορεί να προσγειωθεί ελικόπτερο –προνοητικός ο καχύποπτος δικτάτορας» …στην πραγματικότητα η οροφή ήταν κατασκεύασμα των «γενικώς» επόμενων -έγινε το 91-92 (αυτό το παραδέχεται και η wiki)

Το «φαραωνικό Παλάτι του δράκουλα Τσαουσέσκου»

Χιλιάδες τα παρόμοια λήμματα αφιερωμένα googlάροντας [Βουλή / Βουκουρέστι / ταξίδι Ρουμανία] κλπ. με ιστορίες πιασάρικες (για τον Τσάρλι Τσάπλιν και τη Μαντόνα στη Ρουμανία του 1989), αλλά και θλιβερές (για τον Μπρους Λι που «ζει» στους υπονόμους του Βουκουρεστίου ως αρχηγός των χιλιάδων χωμένων εκεί απόκληρων στο έλεος ναρκωτικών, AIDS, φυματίωσης…)




Τραγική εικόνα της Ρουμανίας του σήμερα:
πλήρης οικονομική καταστροφή τη 10ετία του ΄90, μέλος του ΝΑΤΟ από το 2004 και της ΕΕ το 2007, πάνω από 40% των κατοίκων εγκατέλειψαν τη χώρα ως μετανάστες με κατά κεφαλή εισόδημα αναιμικής ανάκαμψης 9.465€ -λιγότερο από το 1/3 της Ελλάδας σε περίοδο κρίσης και το 56% των Ρουμάνων εύχονται την επιστροφή του σοσιαλισμού.



Το σίγουρο (για να πάμε και σε κάτι ευτράπελο) είναι πως ο «δράκουλας Τσαουσέσκου» 
δεν πρόλαβε να απευθυνθεί στα λαό από το κυβερνείο που έχτισε στο κέντρο του Βουκουρεστίου (που σήμερα φιλοξενεί τις ανάγκες της ρουμανικής Βουλής και νοικιάζονται οι χώροι του για εκδηλώσεις, συνέδρια και πανηγύρια, αναζητώντας το χρήμα).
Ήταν ο Μάικλ Τζάκσον εκείνος που πρώτος χαιρέτισε από εκεί (1-Οκτ-1992, κατά τη διάρκεια του Dangerous World Tour), τους κατοίκους της πόλης:
Η κυβέρνηση τον υποδέχθηκε με τιμές αρχηγού κράτους …επιθεώρησε μάλιστα ως βασιλιάς (της ποπ) και παρατεταγμένα αγήματα του στρατού και της αστυνομίας!
Βγαίνοντας στο κεντρικό μπαλκόνι σήκωσε τα χέρια και φώναξε «γεια σου Βουδαπέστη».
Η Ρουμανία είχε φορέσει τα καλά της για να υποδεχθεί έναν άνθρωπο που δεν γνώριζε ότι η Βουδαπέστη είναι η πρωτεύουσα της Ουγγαρίας και αυτός βρίσκεται σε άλλη χώρα…

Μύθος και πραγματικότητα

Η πάντα «αντικειμενική Wiki -εμφανίζουσα μόνιμα το λαϊκό παράγοντα ως «θύμα», μας ενημερώνει ότι το «παλάτι του λαού», είναι το 2ο σε μέγεθος κτήριο στον κόσμο μετά το Πεντάγωνο και ότι «προκειμένου να χτιστεί το κολοσσιαίο αυτό μέγαρο, ισοπεδώθηκε το 20% του ιστορικού κέντρου της ρουμανικής πρωτεύουσας, ιστορικά μνημεία κατεδαφίστηκαν, 12 έξοχης αρχιτεκτονικής εκκλησίες +2 συναγωγές, καθώς και 7.000 περίπου σπίτια, απελευθερώνοντας μια έκταση πέντε τετραγωνικών χιλιομέτρων…» και μετά την αναλυτική περιγραφή των υλικών μάρμαρο, κρύσταλλο ξύλο κλπ καταλήγει στο ότι «το κόστος της οικοδόμησής του ανήλθε στο 30% του ΑΕΠ».
✔️ Φράσεις που στη νιοστή επαναλαμβάνουν οι τουρίστες που πάνε εκεί -απτό δείγμα λειτουργίας του συστήματος.

Πέρα από αρκετές ανακρίβειες στα παραπάνω, αποσιωπάται ένα πραγματικό και κομβικό γεγονός: πως το κτήριο έχει να κάνει με την ανοικοδόμηση μετά το σεισμό του 1977, έντασης 7,2 Ρίχτερ, που άφησε πίσω του 33.000 γκρεμισμένα κτίρια, 34.000 άστεγες οικογένειες, ~1.600 νεκρούς & 11.300 τραυματίες.

ℹ️ Να θυμίσουμε με την ευκαιρία πως -παρότι η τεχνογνωσία εκείνης της εποχής ήταν στα σπάργανα ξεκίνησαν αμέσως την αποκατάσταση και όλοι οι άστεγοι τακτοποιήθηκαν σε διαμερίσματα σε μια εβδομάδα, αποτέλεσμα της πολιτικής λαϊκής στέγης που εφαρμοζόταν.

Σχετικά με τα μεγέθη, τις διαστάσεις κλπ διαβάσαμε τα πάντα:
Ισοπέδωσαν μια έκταση όση η Βενετία …χιλιάδες …χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα το κτήριο, γκρέμισαν όλη την παλιά πόλη κλπ

ℹ️ Παρεμπιπτόντως η Old Town (Orașul vechi București) στέκει εκεί, πληγωμένη από τα 30 χρόνια εγκατάλειψης (αρκεί μια απλή ματιά στους χάρτες google για να δει κανείς που και πως είναι). Όπως παντού πλέον: με τις τεράστιες πινακίδες σε οροφές και προσόψεις με τις διαφημίσεις απορρυπαντικών, αναψυκτικών εταιριών κινητής τηλεφωνίας και κάπου ανάμεσα χαμένα και ετοιμόρροπα, παρά τα εξωτερικά φτιασίδια κάποια εναπομείναντα κοσμήματα του παρελθόντος
Και επειδή είναι αλήθεια πως «παλάτι των Τσαουσέσκου» φαίνεται και από το διάστημα -αλλά όχι λόγω μεγέθους ρίξαμε και εμείς μια ματιά που την παρουσιάζουμε παρακάτω (ΣΣ|> κατά τους ειδικούς οι δορυφόροι του διαστήματος, βλέπουν καθαρά τι μάρκα είναι ένα πακέτο τσιγάρα στο έδαφος, όπως πχ. «Syriana).

Αλλά πρώτα κάποια απλά μαθηματικά.


ℹ️ Η Βενετία έχει έκταση 414,6km² ενώ το υπόψη κτήριο (μήκους 270m & πλάτους 240m) μόνο 64.800m² δηλ 6,48 km² (δηλ. 1/64=[μόνο]~1,56%).ℹ️ Όλο μαζί το «παλάτι» (12 όροφοι +8 υπόγεια) έχει επιφάνεια 359.0006m² (=35,96km²) δηλ ΜΟ 1,798km² 
ℹ️ Για να κάνουμε μια σύγκριση η δική μας Βουλή (περίγραμμα χωρίς το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη) είναι ~60mΧ85m=5100m² δηλ 12,7 φορές μικρότερο (ή 2,84 από τον ΜΟ)
Επί τον τύπον των ήλων

Ταξιδέψτε στη Ρουμανία! 
Το καλύτερο απ’ όλα για να πάρετε μια εικόνα από τη χώρα, -ειδικά σήμερα και από το πραγματικό «παλάτι των Τσαουσέσκου» αλλά και -κυρίως, γιατί αυτό πρέπει να είναι το ζητούμενο, από τη ζωή της λαϊκής οικογένειας
Βέβαια η εικόνα έχει να κάνει με την ικανότητα και τη θέληση, να ψάξεις κάτι παραπάνω απ’ τους τυφλοσούρτες των πάλαι ποτέ «μπλε» οδηγών κλπ σύγχρονων, στοιχειωδώς με τον τρόπο που ο Paul Bowles στο βιβλίο «Sheltering Sky» –«Ο προστάτης ουρανός» (πάνω στο οποίο βασίστηκε η ταινία του Μπερτολούτσι «Τσάι στη Σαχάρα), προσπαθεί να διαχωρίσει τις έννοιες τουρίστας – ταξιδιώτης.
To Boυκουρέστι έτσι κι αλλιώς συναρπάζει με το ετερόκλητο μείγμα αρχιτεκτονικών όγκων τεσσάρων και παραπάνω αιώνων, με την αίσθηση της υδάτινης παρουσίας (ποτάμια Ντιμπόβιτσα και Γκαλαντίνα), τα δάση, τις λίμνες, τα 29διάσπαρτα πάρκα και τους πανέμορφους κήπους, τα μουσεία, τους ναούς και τα εκκλησάκια, με πληθώρα μικροσκοπικών μουσικών σκηνών, με ψαγμένα μαγαζιά για φαγητό (καπνιστό χοιρινό, mititei, σούπες, zacusca, mamaliga, magiun, μπύρα στην Caru’ cu bere) κτλ.

Συναρπάζει με όλα!
Από την άποψη αυτή το υπερθέαμα στο Παλάτι της Βουλής μπαίνει σε δεύτερη μοίρα -αλλά να το επισκεφτείτε (ξενάγηση με οδηγό), μπείτε στο υπόγειο, ρίξτε και μια ματιά στα γύρω από ψηλά (κόστος min 7,50- max18,00€) -μη ξεχνώντας το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (MNAC) και τις περιοδικές εκθέσεις που γίνονται στο εσωτερικό του.


Και μια που το έφερε η κουβέντα -έχουμε τη γνώμη πως, λόγω και του εξοργιστικού πλούτου που κρύβει στο εσωτερικό του αποτέλεσε έργο άκρως δυσανάλογο με το μέγεθος της χώρας.
Όσο για την αρχιτεκτονική του -παρά τα όσα υποστηρίζονται (περί νεοκλασικού ρυθμού κλπ) διακρίνεται μόνο για τον γιγαντισμό και τίποτε περισσότερο.
▪️ Υπάρχει -στον αντίποδα, το φημισμένο Athenaeum (το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της νεοκλασικής κομψότητας) που χτίστηκε το 1886-88 που στεγάζει τη φημισμένη Φιλαρμονική Ορχήστρα Γκεόργκε Ενέσκου και στα φουαγιέ του οι κάθε λογής μουσικές και φεστιβάλ δίνουν και παίρνουν. Ο περίτεχνα διακοσμημένα τρούλος του αποτελεί το τεχνικό μυστικό της εξαιρετικής του ακουστικής
▪️ Το πάρκο Herăstrău, με την ομώνυμη λίμνη στο μεγαλύτερο μέρος του είναι για γερούς περιπατητές (υπάρχει πάντα και το ποδήλατο, όταν το επιτρέπει ο καιρός). Στο εσωτερικό του θα βρείτε «το νησάκι με τα τριαντάφυλλα», το υπαίθριο μουσείο Muzeul Satului και πολλά εστιατόρια. Πολύ πράσινο οι Βοτανικοί Κήποι (με ~10.000 είδη φυτών) και το Parcul Carol, καθώς επίσης οι (παλαιότεροι -19ος αιώνας) δημόσιοι κήποι στο Cișmigiu, με όμορφη λίμνη για βαρκάδα (το χειμώνα παγώνει και είναι κατάλληλη για πατινάζ) και το αναγεννησιακό παλάτι – κομψοτέχνημα Crețulescu.
▪️ Απέναντι απ’ το Herăstrău, βλέπουμε την Arcul de Triumf, το γρανιτένιο νεοκλασικό μνημείο- αντίγραφο της Αψίδας Θριάμβου του Παρισιού (αλλά εδώ συνήθως η πρόσβαση προς τα πάνω είναι κλειστή)
▪️ Σε ρυθμό «Brâncovenesc» ο Μητροπολιτικός Ναός του 1658 στο λόφο Dealul Mitropoliei, με μοναδικές βυζαντινού στυλ τοιχογραφίες και εικονοστάσια στο εσωτερικό του είναι μοναδικά. Ο πύργος από κόκκινο τούβλο χτίστηκε το 1698, δίπλα το νεοκλασικό Palatul Patriarhiei, (κλειστό για το κοινό)
▪️ Και ακόμη η Piața Unirii (μια από τις κεντρικές πλατείες), η πολύβουη τη νύχτα Piaţa Universităţii, η λεωφόρος Bulevardul Unirii (όπως τα Ηλύσια Πεδία του Παρισιού), η Curtea Veche (Παλιό Πριγκιπικό Δικαστήριο) το παλιό καραβάν σαράι -Manuc’s Inn, το Lipscani, τα δρομάκια της παλιάς πόλης, το βιβλιοπωλείο Cărturești Carusel, η ιστορική στοά Pasajul Macca-Vilacrosse, η Calea Victoriei με το Εθνικό Μουσείο της Ιστορίας της Ρουμανίας, το Εθνικό Μουσείο Τέχνης και το Εθνικό Μουσείο Contronceni (στα πρώην Βασιλικά Ανάκτορα), το Μουσείο Συλλογών Τέχνης και το Μουσείο Γκεόργκε Ενέσκου στο Cantacuzino, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Grigore Antipa, το μουσείο τέχνης Frederic & Cecilia Cuțescu-Storck και το 42μετρο Foișorul de Foc (Πύργος της Φωτιάς πρ. παρατηρητήριο των πυροσβεστών) -μέχρι και μουσείο Κιτς υπάρχει
▪️ Αλλά και έξω από το Βουκουρέστι υπάρχουν 10άδες προορισμοί για όλα τα γούστα. Μεταξύ αυτών το μοναδικό διεθνώς διάσημο θέρετρο Poiana Brasov με διαδρομές σκι, σε διάφορα επίπεδα δυσκολίας, πίστες slalom, γιγαντιαίας κατάβασης, σχολή σκι κλπ. όλα με πολύ χαμηλές τιμές. Είναι και κοντά στο κάστρο του Κόμη Δράκουλα στην Τρανσυλβανία


Με τον τίτλο «Δολοφονία τα Χριστούγεννα του 1989» ο Δυτικογερμανός βετεράνος του εργατικού κινήματος Ρολφ Βελάι αναφέρεται στην ανατροπή και εκτέλεση του ζεύγους Τσαουσέσκου
Το άρθρο του δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Οφενζιφ» [«2μηνιαίο περιοδικό σοσιαλιστικού περιεχομένου»] της Οργάνωσης του ΚΟΔΗΣΟ του Αννόβερου στο τεύχος Γενάρης-Φλεβάρης 2000.

Το κείμενο, με μικρές συντομεύσεις, έχει ως εξής:

Στις 25-Δεκ-1989 η Έλενα και ο Νικολάι Τσαουσέσκου εκτελέστηκαν από ένα απόσπασμα στο στρατώνα του Ταργκοβίστε, βόρεια του Βουκουρεστίου. Πέθαναν όρθιοι σαν κομμουνιστές- στο δρόμο για την εκτέλεση τραγουδούσαν τη «Διεθνή». Ετσι ανέφερε ο επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος αυτές τις μέρες σε εκπομπή του (γερμανικού ραδιοσταθμού) «Ντόιτσλαντ Φουνκ», αφιερωμένη στα γεγονότα εκείνα.

«Θέλουμε να πεθάνουμε μαζί, δε ζητάμε χάρη», δήλωσε η Ελενα Τσαουσέσκου, σύμφωνα με τα λόγια ενός λοχαγού που δημοσίευσε η FAZ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) στις 27.12.1989.

Με τις ανταποκρίσεις για την αντεπαναστατική ανατροπή στη σοσιαλιστική Λαϊκή Δημοκρατία της Ρουμανίας το Δεκέμβρη του ’89 πλημμύρισε την παγκόσμια κοινή γνώμη μια αληθινή μάχη λασπολογίας με αιμοσταγείς ειδήσεις τρόμου.

Η αρχή έγινε με τις ψεύτικες εικόνες της TV, για το νεκροταφείο στην Τιμισοάρα. Έδειξαν πτώματα ατροφικών ανθρώπων, που οι σεναριογράφοι του τρόμου τα είχαν ξεθάψει από νεκροταφείο, είχαν τοποθετήσει ένα νεκρό μωρό στην ανοιγμένη κοιλιά μας γυναίκας-δήθεν θύμα του χωρίς προηγούμενο σαδισμού της «σεκιουριτάτε», της ρουμανικής ασφάλειας.

Αυτό ήταν η αρχή, ώστε όταν στο Βουκουρέστι λίγο πριν τα Χριστούγεννα έγιναν ταραχές και στις 22 Δεκέμβρη ακολούθησε η έφοδος στο Προεδρικό Μέγαρο, οι εκεί αντιπρόσωποι των διεθνών ΜΜΕ πέρασαν σε μια αληθινή υστερία με αιματόβρεχτες ειδήσεις, που συναγωνιζόταν η μία την άλλη. Ετσι διάβαζε κανείς στη «σοβαρή» FAZ στις 27. 12.1989 στην 1η σελίδα:
«Οι μάχες λέγεται πως στοίχισαν 70.000 ως 80.000 ανθρώπινες ζωές».

Στα τέλη του Γενάρη ο τότε υπουργός Εσωτερικών της Ρουμανίας μείωσε τον πιθανολογούμενο αριθμό των νεκρών σε 10.000 και την Άνοιξη αναγγέλθηκε επίσημα ο αριθμός των περίπου 700 νεκρών. Τώρα, στις 24.12.1999 η FAZ αναγγέλλει ότι ο ανώτατος εισαγγελέας του στρατού, ταξίαρχος Βοινέα, τερματίζοντας τις ανακρίσεις των τότε γεγονότων καταλήγει στο συμπέρασμα ότι συνολικά σκοτώθηκαν 1.104 άνθρωποι.

Στο σημείο αυτό ο Ρ.Β. υπογραμμίζει ότι η τεράστια διαφορά του αριθμού των θυμάτων μεταξύ 70.000-80.000 και 1.104 είχε το λόγο της. Επρεπε τότε να παρουσιαστούν ψεύτικα οι χιλιάδες νεκροί, ώστε να δικαιολογηθεί η πολιτική δίκη – σόου και η εκτέλεση. Επρεπε ο κόσμος να πιστέψει ότι γι’ αυτούς τους «αιμοβόρους» δεν υπήρχε άλλη λύση από την εκτέλεση.

Ο «Τσαουσέσκου, συνεχίζει ο συγγραφέας, είναι μία παραδειγματική περίπτωση για το πώς μανιπουλάρεται από τα ΜΜΕ η εικόνα ενός πολιτικού, σύμφωνα με τα κριτήρια της πολιτικής καιροσκοπίας.

Οταν το 1968 η Ρουμανία δεν πήρε μέρος στην επέμβαση των στρατών του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία, ο Τσαουσέσκου ήταν για τη Δύση μέσα σε μια νύχτα ένα πολύ καλό παιδί, το καλύτερο μέσα στο κακό ανατολικό μπλοκ. Όταν η Ρουμανία το 1984 δεν αρνήθηκε να μετάσχει στην Ολυμπιάδα του Λος Αντζελες -όπως έκαναν οι άλλες σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης- ο Τσαουσέσκου υμνήθηκε σε όλους τους τόνους για την “ανυπακοή του απέναντι στη Μόσχα”- τότε δε γινόταν λόγος, όπως αργότερα, για “κυριαρχία τρόμου της Σεκιουριτάτε”.

Αυτά άλλαξαν όταν μετά την άνοδο στην εξουσία του Γκορμπατσόφ, ο Τσαουσέσκου άφησε να διαφανεί αποστασιοποίηση από την πορεία του (του Γκορμπατσόφ) της συνθηκολόγησης μπροστά στη Δύση. Στα γρήγορα ο Τσαουσέσκου μετατράπηκε στην κατευθυνόμενη από τα μίντια δυτική κοινή γνώμη σε «δράκουλα» του ρουμανικού λαού- με αντίστοιχη δαιμονοποίηση της γυναίκας του Έλενας.

(Ακολουθεί από τον συγγραφέα σύντομη αναφορά στην ανάληψη πιστώσεων της Ρουμανίας από τη Δύση, αλλά και η απότομη στροφή της ολοκληρωτικής εξόφλησής τους, όταν ο Τσαουσέσκου είδε τον κίνδυνο της εξάρτησης από τους δανειοδότες).

«Το 1989 η Ρουμανία ήταν η μόνη σοσιαλιστική χώρα- ας αφήσουμε κατά μέρος την Αλβανία- που δεν είχε χρέη στη Δύση!». Και μόνο αυτό- ότι ο ρουμανικός λαός κάτω από μεγάλες θυσίες έγινε ανεξάρτητος από τον ιμπεριαλισμό- αυτό ήταν το έγκλημα, του Τσαουσέσκου, γι’ αυτό έπρεπε να τιμωρηθεί, γι’ αυτό εκτελέστηκε! 
Η κυριαρχία τρόμου της ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΑΤΕ- τίποτα άλλο από προϊόν φαντασίας των ανθρώπων των μίντια, που θα μπορούσαν το ίδιο καλά να γράψουν σενάρια για φιλμ τρόμου του Χόλιγουντ, δημιουργήθηκε και καλλιεργήθηκε σε συνεργασία με πράκτορες των δυτικών μυστικών υπηρεσιών και ντόπιων αντεπαναστατών.

Η πραγματικότητα; Για παράδειγμα η «Διεθνής Αμνηστία» στην έκθεσή της του 1989 για τη Ρουμανία αναφέρει ότι υπήρχαν Είκοσι εφτά (27) μη βίαιοι πολιτικοί κρατούμενοι και ότι ένας πολιτικός κρατούμενος αναφέρεται ότι πέθανε από κακομεταχείριση. Τίποτα περισσότερο δεν αναφέρει η «Διεθνής Αμνηστία» για την «Κυριαρχία του τρόμου της Σεκιουριτάτε».

Και τώρα ο αριθμός των 1.104 νεκρών κατά τα γεγονότα του τέλους του 1989. Περνάνε όλοι στο λογαριασμό του Τσαουσέσκου; 

Η «Φραγκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ» γράφει στις 24.12.1999 σε μια ανασκόπηση με τίτλο: «Το αίνιγμα της δεύτερης διαταγής πυρός» ανάμεσα σε άλλα:«Το τι όμως συνέβη στις αξιομνημόνευτες ημέρες από τις 16 ως τις 26 Δεκέμβρη στη Ρουμανία, ακόμα και μετά από δέκα χρόνια δεν έχει διαλευκανθεί ολοκληρωτικά. Πιθανώς μερικά αινίγματα δε λύνονται ποτέ». Αυτό εύκολα το αντιλαμβάνεται κανείς, πριν από όλα για το λόγο ότι πιθανά ορισμένοι υποκινητές στη Δύση και ίσως και στη Μόσχα να μην έχουν το ελάχιστο ενδιαφέρον γι’ αυτό!

Αλλά ας συνεχίσουμε για τους 1.104 νεκρούς. Η FAZ γράφει: «Αποφασιστικό είναι ότι οι 942 απ’ αυτούς σκοτώθηκαν μετά τις 22 Δεκέμβρη – δηλαδή όταν ο Τσαουσέσκου είχε αποπειραθεί να διαφύγει με το ελικόπτερο από τη στέγη του οικήματος της Κεντρικής Επιτροπής και την ίδια μέρα πιάστηκε από το στρατό. Από το βράδυ της 22 Δεκέμβρη ως την εκτέλεση των Τσαουσέσκου στις 25 Δεκέμβρη το ζεύγος ήταν κρατούμενοι του στρατού στο στρατώνα βόρεια του Βουκουρεστίου, όπου μετά τη δίκη σκοπιμότητας εκτελέστηκε την πρώτη μέρα των Χριστουγέννων. Σήμερα θεωρείται βέβαιο ότι η θανατική καταδίκη εκδόθηκε ήδη ανεπίσημα στις 22 Δεκέμβρη από τους στρατηγούς και τους πρωταγωνιστές του «Μετώπου Εθνικής Σωτηρίας» γύρω από τον Ιλιέσκου.

Ο αρθρογράφος της Φραγκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ περιγράφει κατόπιν ότι με τις ειδήσεις για άνδρες της Σεκιουριτάτε που πυροβολούσαν από τις στέγες σπιτιών δημιουργήθηκαν συνθήκες εμφυλιοπολεμικές, και μόνο μετά τις 22 Δεκέμβρη έπεσαν θύματά τους 543 άνθρωποι. 
Το άρθρο της εφημερίδας καταλήγει: «Ολα μιλάνε για το ότι το χάος των Χριστουγέννων, από το οποίο, μετά την εκτέλεση του Τσαουσέσκου αναδείχτηκαν ο κατοπινός Πρόεδρος Ιλιέσκου και η μεταβατική κυβέρνησή του στις δυνάμεις της “νέας τάξης πραγμάτων”, δημιουργήθηκε συνειδητά!» 
Ποιον ωφελεί αυτό; Ισως διαφαίνεται από το γεγονός, με ποια ταχύτητα η (γερμανική) Ομοσπονδιακή κυβέρνηση μέσα στο δημιουργηθέν χάος προσανατολίστηκε με στοχοπροσήλωση, αναγνωρίζοντας τη νέα κυβέρνηση, όπως έγραψε η FAZ στις 27 Δεκέμβρη.

Ο Ρολφ Βελάι αντιγράφει από τη Φραγκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ και τα εξής: «Ο εισαγγελέας Βαϊνέα, που στη δίκη σκοπιμότητας των Τσαουσέσκου ήταν διορισμένος συνήγορός τους, μιλάει σήμερα για το “ψεύδος περί τρομοκρατών”. 
Δεν υπήρξαν ούτε φονιάδες της Σεκιουριτάτε, ούτε τέτοιοι από αραβικά κράτη. Ως σήμερα δεν έχει διαλευκανθεί ποιος σε ποιους στρατιώτες έδωσε τη δεύτερη διαταγή πυρός. Ποιος, πότε έδωσε όπλα σε διαδηλωτές για να πολεμήσουν κατά των τρομοκρατών. 
Σε κάθε περίπτωση εννέα από τους δέκα νεκρούς άφησαν τη ζωή τους όχι για την ελευθερία του ρουμανικού λαού, αλλά για τους κυρίους του σύντομου χάους γύρω από τα Χριστούγεννα του 1989 και της μετακομμουνιστικής τάξης πραγμάτων που κράτησε έξι χρόνια».
Σήμερα ο λαός πληρώνει το λογαριασμό για τη δολοφονία του Τσαουσέσκου. 
Για την κατάσταση των ανθρώπων η FAZ γράφει απλά: «Πολλοί είναι φτωχοί σαν επαίτες, φτωχότεροι από πριν το 1989 – λίγοι έγιναν εντελώς ξεδιάντροπα πλούσιοι». Ανεξάρτητα από το πώς θα κριθούν αντικειμενικά μεμονωμένες απόψεις της πολιτικής του Τσαουσέσκου για την πραγματοποίηση του σοσιαλισμού… γεγονός είναι ότι η Έλενα και ο Νικόλαε Τσαουσέσκου και μπροστά στο σίγουρο θάνατο έμειναν πιστοί στην υπόθεσή τους- στην υπόθεσή μας… Αυτό τους κάνει να ξεχωρίζουν τιμητικά από μερικές ηγετικές φιγούρες του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, που σύρθηκαν μπροστά στον ιμπεριαλισμό ή μάλιστα αυτομόλησαν στο στρατόπεδο του ταξικού εχθρού».



Τίτλοι τέλους
Οι «μέρες του 89» πέρασαν στην ιστορία -κατά μια έννοια σαν τις «μέρες του ’36» του Αγγελόπουλου (θυμίζουμε την τελευταία σκηνή «αποκατάστασης της τάξης» που κλείνει την ταινία).

Πολιτικά, τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο από αυτό που επιφύλαξαν οι ανατροπές σ’ όλους τους λαούς των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, με διεύρυνση στο έπακρο της κοινωνικής ανισότητας και της φτώχειας.



Στους 28 της ΕΕ, βρίσκεται
κυριολεκτικά στον πάτο σ’ ότι αφορά την ποιότητα ζωής (με μέτρηση των τιμών βασικών αγαθών και υπηρεσιών κάθε χώρας σε σχέση με το εισόδημα, χρησιμοποιώντας τη «μονάδα αγοραστικής δύναμης» [ΜΑΔ]).Η σύγκριση του κατά κεφαλή ΑΕΠ σε ΜΑΔ παρέχει μια εικόνα του βιοτικού επιπέδου σε όλη την ΕΕ.



Γιάννης Π - Ομάδα ¡H.lV.S! Απ το Ατεχνως 

Επιμέλεια - Παρουσίαση εδώ: Viva La Revolucion 

26 Απριλίου, 2019

ΠΡΟΣ -ΓΕΩΡΓΙΑΔΗδες -ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΖΑΙΟ"ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ"

***Είναι ο "κύριος" που υποδέχτηκαν με την παρουσία τους κ 4 ..ανεξάρτητοι... υποψήφιοι δήμαρχοι της Ζακύνθου: Αρετάκης Νικήτας, Γάσπαρος Διονύσης, Λιβέρης Χαράλαμπος, Μαρίνος Αναστάσιος και μεταξύ άλλων οι εν ενεργεία δημοτικοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου κ.Ν.Τσίπηρας, Π.Μυλωνάς του Κου Αγαλιανού !!
http://www.zantepress24.gr/…/21388-sti-zakyntho-o-adonis-ge…



Αυτοί είναι οι κομ­μου­νι­στές, κύριε Γε­ωρ­γιά­δη

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //
«Μεί­ζων στό­χος στη χώρα είναι να πέ­σουν οι κομ­μου­νι­στές» δή­λω­σε ο αντι­πρό­ε­δρος της ΝΔ Άδω­νις Γε­ωρ­γιά­δης σε ένα ακόμη χυ­δαίο αντι­κομ­μου­νι­στι­κό του πα­ρα­λή­ρη­μα.

Είναι γνω­στή άλ­λω­στε η τα­κτι­κή της ακρο­δε­ξιάς – απ’ τους «Γε­ωρ­γιά­δη­δες» της ΝΔ μέχρι τη να­ζι­στι­κή εγκλη­μα­τι­κή Χρυσή Αυγή – να επι­χει­ρεί να ταυ­τί­σει την σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με τους κομ­μου­νι­στές.

Ο στό­χος τους είναι προ­φα­νής: να συ­κο­φα­ντη­θεί στην συ­νεί­δη­ση λαϊ­κών μαζών η έν­νοια του κομ­μου­νι­σμού, το ΚΚΕ και το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα. Γι’ αυτό και απο­δί­δουν στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δήθεν κομ­μου­νι­στι­κα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, ενώ γνω­ρί­ζουν πολύ καλά ότι το κόμμα του κ. Τσί­πρα έχει τόση σχέση με το μαρ­ξι­σμό-λε­νι­νι­σμό όση ο φά­ντης με το ρε­τσι­νό­λα­δο. Καμία απο­λύ­τως δη­λα­δή.

Μιας όμως και ο άλ­λο­τε συ­νο­δοι­πό­ρος του Κα­ρα­τζα­φέ­ρη και τη­λε­δια­φη­μι­στής των εμε­σμά­των του να­ζι­στή Πλεύ­ρη είχε το θρά­σος να πιά­σει ξανά στο στόμα του τους κομ­μου­νι­στές να υπεν­θυ­μί­σου­με ορι­σμέ­νες απλές αλή­θειες.

Άκου, λοι­πόν κ. Γε­ωρ­γιά­δη…

-ΚΟΜ­ΜΟΥ­ΝΙ­ΣΤΕΣ είναι αυτοί που παρά τις εξο­ρί­ες, τις φυ­λα­κί­σεις και τα βα­σα­νι­στή­ρια, αρ­νή­θη­καν να υπο­γρά­ψουν δή­λω­ση με­τά­νοιας. Είναι αυτοί που το αστι­κό κρά­τος των «Γε­ωρ­γιά­δη­δων» έστελ­νε στα μπου­ντρού­μια της Κέρ­κυ­ρας, της Ακρο­ναυ­πλί­ας, της Αί­γι­νας, του Γεντί Κουλέ, στον Άη-Στρά­τη, στη Μα­κρό­νη­σο και αλλού.

Τι σχέση μπο­ρεί να έχει με αυ­τούς ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που – από κοι­νού με ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ – δεν έχει αφή­σει «δή­λω­ση» υπο­τα­γής στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και το με­γά­λο κε­φά­λαιο που να μην έχει υπο­γρά­ψει; Είναι τα ίδια κόμ­μα­τα που υπέ­γρα­ψαν τέσ­σε­ρα μνη­μό­νια, επο­πτεί­ες διαρ­κεί­ας και εκα­το­ντά­δες αντι­λαϊ­κούς-αντερ­γα­τι­κούς νό­μους περ­νώ­ντας τη θηλιά στο λαιμό του λαού.

Άκου, κ. Γε­ωρ­γιά­δη…

-ΚΟΜ­ΜΟΥ­ΝΙ­ΣΤΕΣ είναι αυτοί που δεν πρό­δω­σαν τις ιδέες τους ακόμη κι’ όταν βρέ­θη­καν αντι­μέ­τω­ποι με το εκτε­λε­στι­κό από­σπα­σμα. Οι 106 του Κούρ­νο­βο, οι 200 της Και­σα­ρια­νής, οι μάρ­τυ­ρες του Μπλό­κου της Κοκ­κι­νιάς, του Χαϊ­δα­ρί­ου, οι χι­λιά­δες γεν­ναί­οι μα­χη­τές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που έδω­σαν τη ζωή τους στον αγώνα ενά­ντια στους Ναζί κα­τα­κτη­τές και τους ντό­πιους ταγ­μα­τα­σφα­λί­τες.

Τι σχέση μπο­ρεί να έχει με όλους αυ­τούς ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που συ­να­γε­λά­ζε­ται με τον «δια­βο­λι­κά καλό» Τραμπ, το Νε­τα­νιά­χου και τη Μέρ­κελ; Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που επε­κτεί­νει και ανα­βαθ­μί­ζει τις αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κές βά­σεις από την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη μέχρι τη Σούδα, με­τα­τρέ­πο­ντας τη χώρα σε ορ­μη­τή­ριο των ιμπε­ρια­λι­στών.

Άκου, κ. αντι­πρό­ε­δρε της ΝΔ…

– ΚΟΜ­ΜΟΥ­ΝΙ­ΣΤΕΣ είναι ο Μπε­λο­γιάν­νης, ο Πλου­μπί­δης, ο Σου­κα­τζί­δης, ο Βι­δά­λης, ο Μαλ­τέ­ζος, ο Βε­λου­χιώ­της, η Ηλέ­κτρα Απο­στό­λου, ο Νι­κη­φο­ρί­δης, η Βα­σι­λα­κο­πού­λου, ο Κα­τρά­κης, ο Ρί­τσος, ο Φλω­ρά­κης. Είναι οι χι­λιά­δες νε­κροί και ζω­ντα­νοί αλύ­γι­στοι αγω­νι­στές που, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, όρ­θω­σαν το ανά­στη­μα τους στην εξου­σία των «Γε­ωρ­γιά­δη­δων» πα­λεύ­ο­ντας για να ξη­με­ρώ­σουν κα­λύ­τε­ρες μέρες για το λαό.

Τι σχέση μπο­ρεί να έχουν με αυ­τούς οι Τσί­πρες, οι Κα­τρού­γκα­λοι, οι Δρα­γα­σά­κη­δες, οι Πο­λά­κη­δες, οι Τσα­κα­λώ­τοι και όλοι όσοι υπε­ρα­σπί­ζο­νται τις «αξίες» του σά­πιου κα­πι­τα­λι­σμού; Τι σχέση έχουν με τους Κομ­μου­νι­στές αυτοί που, απο­δε­δειγ­μέ­να, κη­ρύτ­τουν το «ρε­α­λι­σμό» της υπο­τα­γής, τις «αξίες» και «αρχές» της ΕΕ, που πα­σχί­ζουν να απο­δεί­ξουν ότι είναι οι κα­λύ­τε­ροι εφαρ­μο­στές των αντι­λαϊ­κών με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων;

Ακού­στε, λοι­πόν, κ. Γε­ωρ­γιά­δη, κ. Μη­τσο­τά­κη και λοι­ποί ιδε­ο­λο­γι­κοί «συγ­γε­νείς»…

– ΚΟΜ­ΜΟΥ­ΝΙ­ΣΤΕΣ είναι αυτοί που βρί­σκο­νται κα­θη­με­ρι­νά στους δρό­μους του αγώνα για την υπε­ρά­σπι­ση των ερ­γα­τι­κών, λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων. Αυτοί που αρ­νού­νται να γί­νουν δια­χει­ρι­στές και ορ­ντι­νά­τσες του εκ­με­ταλ­λευ­τι­κού κα­πι­τα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος, αλλά πα­λεύ­ουν να το ανα­τρέ­ψουν για να ανοί­ξουν δρόμο στην σο­σια­λι­στι­κή-κομ­μου­νι­στι­κή προ­ο­πτι­κή.

Ξέρει καλά, λοι­πόν, η αστι­κή τάξη και οι «Γε­ωρ­γιά­δη­δες» που την υπη­ρε­τούν ποιος είναι ο πραγ­μα­τι­κός τους αντί­πα­λος. Είναι το ΚΚΕ και το ορ­γα­νω­μέ­νο τα­ξι­κό κί­νη­μα.

Ο κομ­μου­νι­σμός στοι­χειώ­νει τον ύπνο και τον ξύ­πνιο τους. Γι’ αυτό προ­σπα­θούν να τον ξορ­κί­σουν βα­φτί­ζο­ντας «κομ­μου­νι­στι­κή» την κα­πι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα που, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ΝΔ και λοι­πές αστι­κές δυ­νά­μεις από κοι­νού, υπη­ρε­τούν.
***

Σε ένα ακόμη αντικομμουνιστικό παραλήρημα επιδόθηκε ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Αδωνις Γεωργιάδης, αποζητώντας την εύνοια των αφεντικών του σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, αποδίδοντας – κατά το γνωστό «χαβά» – στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριστικά που δεν έχει και στοχοποιώντας ό,τι τους ανησυχεί πραγματικά, το ΚΚΕ. Συγκεκριμένα, σε συνέντευξή του στο Web TV του «Star Channel» δήλωσε: «Οταν … Συνεχίστε να διαβάζετε το Νέο αντικομμουνιστικό παραλήρημα από τον αντιπρόεδρο της ΝΔ Αδ. Γεωργιάδη.
____________________________­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__

Νίκος Μότ­τας Γεν­νή­θη­κε το 1984 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Είναι υπο­ψή­φιος δι­δά­κτο­ρας (Phd) Πο­λι­τι­κής Επι­στή­μης, Διε­θνών Σχέ­σε­ων και Ιστο­ρί­ας. Σπού­δα­σε Πο­λι­τι­κές Επι­στή­μες στο Πα­νε­πι­στή­μιο Westminster του Λον­δί­νου και είναι κά­το­χος δύο με­τα­πτυ­χια­κών τί­τλων (Master of Arts) στις δι­πλω­μα­τι­κές σπου­δές (Πα­ρί­σι) και στις διε­θνείς δι­πλω­μα­τι­κές σχέ­σεις (Πα­νε­πι­στή­μιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δη­μο­σιευ­θεί σε ελ­λη­νό­φω­να και ξε­νό­γλωσ­σα μέσα.

13 Απριλίου, 2019

ΠΡΟΣ -ΕΥΤΡΑΦΟΑ­ΥΤΟϊ­ΚΑ­ΝΟ­ΠΟΙΟΥ­ΜΕ­ΝΟΥΣ


Διά­βα­σα πως πρό­κει­ται να γίνει στη Ρωσία Μου­σείο επι­τευγ­μά­των της ΕΣΣΔ. «Η ΕΣΣΔ ήταν ένα με­γα­λειώ­δες έργο πα­γκό­σμιας κλί­μα­κας», δη­λώ­νουν διά­φο­ροι Ρώσοι ιθύ­νο­ντες.





Η ΕΣΣΔ, το μου­σείο, το τεί­χος, εμείς και το fb – του Στέ­λιου Κα­νά­κη
ΑΠΟ ΣΤΕ­ΛΙΟΣ ΚΑ­ΝΑ­ΚΗΣ

Διά­βα­σα πως πρό­κει­ται να γίνει στη Ρωσία Μου­σείο επι­τευγ­μά­των της ΕΣΣΔ. «Η ΕΣΣΔ ήταν ένα με­γα­λειώ­δες έργο πα­γκό­σμιας κλί­μα­κας», δη­λώ­νουν διά­φο­ροι Ρώσοι ιθύ­νο­ντες.

Ήταν! Πόσα χρό­νια από τότε! Μά­λι­στα κα­θά­ρι­ζε και για τους υπό­λοι­πους βα­σα­νι­σμέ­νους απ’ τον κα­πι­τα­λι­σμό. Αλλά εμείς ενο­χλού­μα­σταν από το… τεί­χος του Βε­ρο­λί­νου. Κι ας μη γνω­ρί­ζου­με – ακόμη και σή­με­ρα πολ­λοί, που βρι­σκό­ταν αυτό το γα­μη­μέ­νο το Βε­ρο­λί­νο σε σχέση με την επι­κρά­τεια της ΛΔΓ. Μας ερ­χό­ταν κάπως και το ότι, αν ήμα­σταν στην ΕΣΣΔ, δεν θα μπο­ρού­σα­με να… τα­ξι­δεύ­ου­με. Όχι δη­λα­δή πως στον κα­πι­τα­λι­σμό ήμα­σταν κο­σμο­γυ­ρι­σμέ­νοι, αλλά εί­χα­με να λέμε. Η πλάκα είναι πως, απ’ όσους τα­ξι­δεύ­ουν στη Γερ­μα­νία σή­με­ρα, ελά­χι­στοι αντι­λαμ­βά­νο­νται το ότι όλα τα προ­γράμ­μα­τα, όλων των τα­ξι­διω­τι­κών γρα­φεί­ων σε πάνε μόνο στην πρώην ΛΔΓ και κα­νείς δεν ανα­ρω­τιέ­ται γιατί συμ­βαί­νει αυτό. Βε­ρο­λί­νο, Πό­τσ­δαμ, Λει­ψία, Δρέσ­δη. Και στο… τεί­χος. Κι εκεί που ‘ναι πε­σμέ­νο να ‘σου και ξε­προ­βά­λει πίσω του το συ­γκρό­τη­μα της Mercedes Benz.

Κι όλο και παίρ­να­με κα­νέ­να τε­τρα­κί­νη­το SUV. Μη και μας πιά­σει χιόνι στις τα­βέρ­νες της Χα­σιάς. Συ­νή­θως κο­ρε­ά­τι­κο. Προ­σέ­φε­ρε κα­λύ­τε­ρη σχέση όγκου-τι­μής. Και τα Σαβ­βα­τό­βρα­δα ανε­βαί­να­με και σε κα­νέ­να τρα­πέ­ζι «εκ­πο­λι­τι­σμέ­νου» σκυ­λά­δι­κου ή χα­ζεύ­α­με τη γκό­με­να που λι­κνι­ζό­ταν πάνω σ’ αυτό. Όχι πως ήμα­σταν του σκυ­λά­δι­κου, αλλά πή­γαι­νε η παρέα κι απ’ την άλλη η κλα­σι­κή μου­σι­κή δεν είναι για όλες τις ώρες. Στο κά­τω-κά­τω δεν ζού­σα­με στην ΕΣΣΔ για να τη βγά­ζου­με με μπα­λέ­το, συ­ναυ­λί­ες και θέ­α­τρο. Όλο… κου­βερ­τού­ρες πια, νι­σά­φι. Καλή η τέχνη αλλά μην πά­θου­με και ζά­χα­ρο! Και περ­νού­σαν τα χρό­νια. Η ΕΣΣΔ υπο­νο­μεύ­τη­κε κι ένα βράδυ – στις 25 Δε­κέμ­βρη, που γεν­νιού­νται οι θεοί, η κόκ­κι­νη ση­μαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο και το αστέ­ρι υπε­στά­λη. Να λοι­πόν που δεν θα χρεια­ζό­ταν να κου­βα­λά­νε καλ­σόν και οι… γα­μιά­δες στα τα­ξί­δια τους στην ΕΣΣΔ για να ξε­λα­μπι­κά­ρουν. Τώρα έρ­χο­νταν εδώ οι πρώην σο­βιε­τι­κές. Στην πα­ρα­ζά­λη του κό­σμου τους που γκρε­μί­στη­κε σε μια νύχτα, τους έμενε μόνο το κορμί τους να ξε­που­λή­σουν μπας και τη βγά­λουν. Αλλά μήπως κι εδώ γα­μού­σαν;

Με τα χρό­νια οι γε­νιές των αν­θρώ­πων διερ­ρά­γη­σαν σ’ εκεί­νους που δεν μπο­ρού­σαν να φα­ντα­στούν τη ζωή τους χωρίς την ΕΣΣΔ και σ’ αυ­τούς που δεν μπο­ρού­σαν ν’ αντι­λη­φτούν ζωή με ΕΣΣΔ. Κι όλοι μά­θα­με να με­τρά­με «νε­κρούς» του… Στά­λιν. Πολλά εκα­τομ­μύ­ρια! Που αν τα πρό­σθε­τες χρεια­ζό­σουν και Κι­νέ­ζους ή Ιν­δούς για να βγουν τα νού­με­ρα.

Συν τω χρόνω, πάνε τα ωρά­ρια, πάνε τα δώρα, οι μι­σθοί έγι­ναν χαρ­τζι­λί­κι, στο τέλος χά­θη­καν κι οι δου­λειές. Κι όλο, σε πεί­σμα εμείς, να με­τρά­με «νε­κρούς» και να γκρε­μί­ζου­με αντι­φα­σι­στι­κά μνη­μεία. Κι όσο έπε­φταν τα με­ρο­κά­μα­τα τόσο αυ­γά­τι­ζαν οι «νε­κροί» του Στά­λιν. Κι όσο λι­γό­στευαν τα μνη­μεία, τόσο αυ­γά­τι­ζαν οι μαύ­ροι λύκοι. Μυ­στή­ρια πράγ­μα­τα.

Ήταν και με­ρι­κές χι­λιά­δες πνιγ­μέ­νοι στη Με­σό­γειο και κά­ποιες εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες νε­κροί του Ιράκ, άλλοι της Λι­βύ­ης, της Συ­ρί­ας, της Υε­μέ­νης. Στην πρώην Γιου­γκο­σλα­βία είχαν τρι­πλα­σια­στεί οι καρ­κί­νοι μετά τους βομ­βαρ­δι­σμούς του ΝΑΤΟ, αλλά πού να βρεις καιρό με τα εκα­τομ­μύ­ρια του… Στά­λιν.

Πάνω εκεί ήρθε και το fb! Επί τέ­λους ζού­σα­με! Δεί­χνα­με το νέο μας φλερτ, το αυ­το­κί­νη­τό μας, το σκυ­λά­κι μας, το γα­τά­κι μας, ό,τι είχε τέλος πά­ντων ο κα­θέ­νας, με­ρι­κές κυ­ρί­ες έδει­χναν και τα πόδια τους, τις δια­κο­πές μας στο χωριό – εν ανά­γκη την κα­φε­τέ­ρια που ήπια­με καφέ, το ταψί με το μπριάμ που μόλις βγά­λα­με απ’ το φούρ­νο. Μάτσο οι selfies, οι παι­δι­κές οι «πως θα ‘μαστε στα 80. Από δε επα­να­στα­τι­κά σύμ­βο­λα, να γί­νε­ται της… που­τά­νας. Στην κούπα του καφέ, σε μπρε­λόκ, πο­τή­ρια, μα­ντή­λια, τρα­πε­ζο­μά­ντι­λα, στα νύχια, σε τατού… Να ξε­χει­λί­ζει το μέσο από κόκ­κι­νες ση­μαί­ες τόσο που να λες έγινε η επα­νά­στα­ση χωρίς εμένα. Κι ο κα­να­πές στο πυρ το εξώ­τε­ρο. Να θέ­λεις ν’ απο­θέ­σεις το κορμί σου να σιά­ξει η μέση σου και να κοκ­κι­νί­ζεις από ντρο­πή.

Ανε­βά­ζα­με κα­νέ­να ποι­η­μα­τά­κι, κα­νέ­να τρα­γου­δά­κι, διά­φο­ρες μα­λα­κί­ες, περ­νού­σε ο και­ρός. Γρά­φα­με όλοι! Ποι­ή­μα­τα, πεζά και πολ­λοί στ’ αρ­χί­δια τους. Άλλος τα παι­διά του, τη ζωή του, το παρόν του, το μέλ­λον του, την αξιο­πρέ­πειά του, όλους τους άλ­λους…

Και… μνη­μό­συ­να σ’ επι­φα­νείς πε­θα­μέ­νους. Φτά­σα­με να δι­στά­ζουν να πε­θά­νουν οι επώ­νυ­μοι, τρο­μο­κρα­τη­μέ­νοι απ’ το τι θα ακο­λου­θού­σε στις επε­τεί­ους του θα­νά­του τους. Άλλοι πάλι από­φευ­γαν να γεν­νη­θούν ή να γί­νουν κάτι τις, γιατί και τότε τους έπια­ναν στο πλη­κτρο­λό­γιο. Μόνο οι πα­ρα­γνω­ρι­σμέ­νοι ήλ­πι­ζαν στον μετά θά­να­το νε­κρο­λο­γι­κό ορυ­μα­γδό τους.

Εν τω με­τα­ξύ, ίσως λόγω υπε­ρε­πάρ­κειας σε καλ­σόν – μέχρι κι ο Γιώρ­γος φο­ρού­σε, δεν γα­μού­σε κα­νείς. Κάτι ελ­πί­δες που εί­χα­με ενα­πο­θέ­σει στα παι­διά μας εξα­νε­μί­ζο­νταν μαζί με τη ζωή τους, που με σβη­σμέ­νο βλέμ­μα την πα­ρα­κο­λου­θού­σαν, στα τρα­πε­ζά­κια έξω, να ξε­θυ­μαί­νει μπρο­στά στα μάτια τους. Στρά­φι και η σε­ξουα­λι­κή δια­παι­δα­γώ­γη­ση που τα εί­χα­με υπο­βά­λει: Μην το κά­νεις με τον εαυ­τόν σου, πρό­σε­χε μην κολ­λή­σεις τί­πο­τα… μόνο με προ­φυ­λα­κτι­κό… μην έχει καμιά αρ­ρώ­στια… όταν θα’ σαι έτοι­μη… μη μεί­νεις έγκυος… μη σε τυ­λί­ξει…

Κι αν κά­ποιος θαρ­ρα­λέ­ος, απε­ρί­σκε­πτος ή χυ­δαί­ος τολ­μού­σε να φλερ­τά­ρει, αμέ­σως σι­δη­ρο­δέ­σμιος, απ’ την κο­ρε­κτί­λα με πο­λι­τι­κά, κα­τη­γο­ρού­με­νος για σε­ξουα­λι­κή πα­ρε­νό­χλη­ση. Και που να φλερ­τά­ρεις; Στη δου­λειά που έτρω­γες τη μισή σου ζωή, κιν­δύ­νευ­ες από δη­μό­σια δια­πό­μπευ­ση μέχρι κι ευ­νου­χι­σμό αν σ’ έπια­ναν. Οι πα­ρέ­ες είχαν πε­ριο­ρι­στεί λόγω κρί­σης, η γει­τό­νισ­σα στην απέ­να­ντι πο­λυ­κα­τοι­κία σπά­νια έβγαι­νε η άλλη στον τρίτο με­τα­κό­μι­σε – χώρια που η γριά στον πρώτο, κά­πνι­ζε στο μπαλ­κό­νι χει­μώ­να-κα­λο­καί­ρι κι όσο για καμιά βρα­δι­νή έξοδο, πού λεφτά. Ούτε τη «μου­νά­ρα», «μου­νά­ρα» δεν μπο­ρού­σες να πεις πια. Και γι­νή­κα­με όλοι δι­καιω­μα­τι­κοί. Αγώ­νες για το δι­καί­ω­μα του Γιώρ­γη στη φού­στα – βγήκε και βι­βλίο: «Ωραίο το φου­στά­νι σου Γιώρ­γο μου». Οδύνη, σπα­ραγ­μός κι οργή για τη δη­μο­σιο­γρά­φο που πριν 25 χρό­νια την πα­ρε­νο­χλού­σε ο χο­ντρο­μα­λά­κας (ευ­τρα­φο­αυ­τοϊ­κα­νο­ποιού­με­νος με τα νέα μέτρα) συ­νά­δελ­φός της κι αυτή θυ­μή­θη­κε να δια­μαρ­τυ­ρη­θεί σή­με­ρα, διότι τότε είχε ανά­γκη την δη­μο­σιο­γρα­φία στον «Ορ­γα­νι­σμό» και φρο­νί­μως έκανε την πάπια. Πάει και η κότα, ως σε­ξι­στι­κό. Και τα… κε­ρά­σια! Πα­ρα­πέ­μπουν στ’ αρ­χί­δια.

Αγώ­νες για τον δη­μό­σιο θη­λα­σμό στην Πα­νε­πι­στη­μί­ου. Για το δι­καί­ω­μα των οι­κο­νο­μη­μέ­νων ν’ αγο­ρά­ζουν μια φου­κα­ριά­ρα, να την γκα­στρώ­νουν με κά­ποιο τρόπο και να τους βγά­ζει παιδί – πα­ρέν­θε­τη μη­τρό­τη­τα το είπαν κι ακου­γό­ταν όμορ­φο. Οι μισοί φω­νά­ζα­με στην Κλαυθ­μώ­νος για την πα­ρεν­θε­σία κι οι άλλοι μισοί την αρά­ζα­με στο Μου­σείο για το δι­καί­ω­μα στην πα­τρό­τη­τα ή μη­τρό­τη­τα ή και τα δύο – μπερ­δε­μέ­νο το έχω, του Μή­τσου με τον Τάκη που πρό­σφα­τα στε­φα­νώ­θη­καν. Στο Οφθαλ­μια­τρείο έβρι­σκες και κά­ποιους να δια­δη­λώ­νουν πότε ενά­ντια στις πορ­δές των βο­οει­δών, πότε για την απα­γό­ρευ­ση των κρε­ο­πω­λών, για τα δι­καιώ­μα­τα του τρι­φυλ­λιού ένα­ντι της μο­βό­ρι­κης λαί­λα­πας των αι­γο­προ­βά­των, για την αγω­νία του αστα­κού πριν το βρά­σι­μο, το δι­καί­ω­μα της σα­ρα­ντα­πο­δα­ρού­σας στην υπό­δη­ση…

Βρί­σκα­με, κάθε τόσο και τους γρα­φι­κούς κομ­μου­νι­στές ν’ ανη­φο­ρί­ζουν τη Στα­δί­ου που – πα­ρα­δό­ξως, με τον καιρό γί­νο­νταν και πε­ρισ­σό­τε­ροι, αλλά καμία σχέση με τον δι­καιω­μα­τι­σμό αυτοί. Όλο για δου­λειά, δι­καιώ­μα­τα τα­ξι­κά, δο­λο­φό­νοι αμε­ρι­κα­νοί, σο­σια­λι­σμός και τέ­τοια. Σώνει και καλά να χά­σου­με τα τα­ξί­δια.

Άλ­λα­ξε και η γραμ­μα­τι­κή. Αρ­σε­νι­κό, θη­λυ­κό, τρίτο φύλο και ου­δέ­τε­ρο. Το τε­λευ­ταίο πέ­ρα­σε και στους αν­θρώ­πους. Πως λέ­γα­με το τρα­πέ­ζι, το ζώο… τώρα λέμε το Δη­μή­τρη, το Μαρία, το κω­λό­παι­δο, αν και το τε­λευ­ταίο προ­ϋ­πήρ­χε.

Με­ρι­κοί, ως ασύ­στο­λοι βι­βλιο­φά­γοι, φω­το­γρα­φί­ζα­με και τα βι­βλία που παίρ­να­με στις δια­κο­πές. Κάτι «Η 18η Μπρυ­μαίρ του Λου­δο­βί­κου…», κάτι «Οι θέ­σεις του Απρί­λη» – κι αυτοί οι χρι­στια­νοί δεν έγρα­ψαν τί­πο­τα για… Αύ­γου­στο, τον «Οδυσ­σέα» του Τζόυς, το «Ανα­ζη­τώ­ντας το Χα­μέ­νο Χρόνο» του Προυστ, τί­πο­τα το σπου­δαίο – ψι­λο­πρά­μα­τα για την πα­ρα­λία. Το «Ένα βήμα μπρος, δυο βή­μα­τα πίσω» το κρα­τού­σα­με για το γυ­μνα­στή­ριο, το χει­μώ­να.

Κι ο και­ρός κύ­λα­γε. Πα­ράλ­λη­λα, τείχη υψώ­νο­νταν σχε­δόν κα­θη­με­ρι­νά. Εί­χα­με πήξει στο τεί­χος κι έτσι το πράγ­μα έχασε το εν­δια­φέ­ρον του. Ξε­χά­στη­κε και του Βε­ρο­λί­νου.

Στέ­λιος Κα­νά­κης

Δι­δά­σκει στην επαγ­γελ­μα­τι­κή εκ­παί­δευ­ση και πα­ράλ­λη­λα δρα­στη­ριο­ποιεί­ται σε διά­φο­ρες επι­χει­ρή­σεις, κυ­ρί­ως στο χώρο του βι­βλί­ου. Έχει γρά­ψει, υπό μορφή ημε­ρο­λο­γί­ων, τα «Με τη μου­σι­κή του κό­σμου», «Οι μου­σι­κοί του κό­σμου» και «Δώ­δε­κα μήνες μου­σι­κή». Επί­σης τα βι­βλία «Ιερές Βλα­κεί­ες», Εμπει­ρία Εκ­δο­τι­κή 1η και 2η έκ­δο­ση – Εκ­δό­σεις Εντύ­ποις 3η και 4η, το «Η Αγρία Γραφή», Εκ­δό­σεις ΚΨΜ και το «Τ’ Άστρα στο κε­φά­λι μας», Εκ­δό­σεις Εντύ­ποις.

12 Απριλίου, 2019

Ο ΣΦΟΣ Λενίν Μορένο ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ και Του ΕΚΟΥΑΔΟΡ


,,η ΚΕ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έστελ­νε συγ­χα­ρη­τή­ρια επι­στο­λή στο νέο πρό­ε­δρο του Εκουα­δόρ γρά­φο­ντας με­τα­ξύ άλλων προς τον «αγα­πη­τό σύ­ντρο­φο» Μο­ρέ­νο: «Η εκλο­γή του σ. Λένιν Μο­ρέ­νο απο­τε­λεί εγ­γύ­η­ση για την συ­νέ­χεια της Επα­νά­στα­σης των Πο­λι­τών στο Εκουα­δόρ, σε μια κρί­σι­μη πε­ρί­ο­δο, που οι δυ­νά­μεις του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κα­τε­στη­μέ­νου και της ακρο­δε­ξιάς επι­χει­ρούν να απο­δο­μή­σουν τις κοι­νω­νι­κές και εθνι­κές κα­τα­κτή­σεις των λαών της Κα­ραϊ­βι­κής και της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής»,, 
Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ο «σύ­ντρο­φος Μο­ρέ­νο» του Εκουα­δόρ
Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Η χθε­σι­νή σύλ­λη­ψη του ιδρυ­τή των WikiLeaks Τζού­λιαν Ασάνζ στο Λον­δί­νο φέρει την «σφρα­γί­δα» του σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τη προ­έ­δρου του Εκουα­δόρ Λένιν Μο­ρέ­νο.

Με εντο­λή του τε­λευ­ταί­ου αφαι­ρέ­θη­κε τόσο η δι­πλω­μα­τι­κή ασυ­λία όσο και η υπη­κο­ό­τη­τα που είχε χο­ρη­γη­θεί στον Ασάνζ, οδη­γώ­ντας έτσι στην επι­χεί­ρη­ση σύλ­λη­ψης του από τη βρε­τα­νι­κή αστυ­νο­μία. Την σύλ­λη­ψη του είχαν ζη­τή­σει επα­νει­λημ­μέ­να και οι ΗΠΑ, που κα­τη­γο­ρούν τον Αυ­στρα­λό για «συ­νω­μο­σία κυ­βερ­νο­πει­ρα­τεί­ας».

Πέραν του τι κρύ­βε­ται πίσω από την υπό­θε­ση Ασάνζ και τους εν­δοι­μπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς ΗΠΑ-Ρω­σί­ας για τις απο­κα­λύ­ψεις των WikiLeaks, αξί­ζει να στα­θεί κά­ποιος στην πε­ρί­πτω­ση του ηγέτη του Εκουα­δόρ. 
Για όσους τυχόν δεν θυ­μού­νται, ο Λένιν Μο­ρέ­νο εκλέ­χθη­κε στη θέση του προ­έ­δρου τον Απρί­λη του 2017 ως υπο­ψή­φιος του σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού-κε­ντρο­α­ρι­στε­ρού κόμ­μα­τος «Συμ­μα­χία για την Χώρα». Από το 2007 μέχρι το 2013, ο Μο­ρέ­νο είχε δια­τε­λέ­σει αντι­πρό­ε­δρος της κυ­βέρ­νη­σης του- έτε­ρου σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τη- Ρα­φα­έλ Κορέα.

Την εκλο­γή του Μο­ρέ­νο είχαν πα­νη­γυ­ρί­σει μια σειρά σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές και οπορ­του­νι­στι­κές δυ­νά­μεις, τόσο στη Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή όσο και στην Ευ­ρώ­πη, κά­νο­ντας λόγο για… συ­νέ­χεια της λε­γό­με­νης «επα­νά­στα­σης των πο­λι­τών» που είχε εγκαι­νιά­σει η κυ­βέρ­νη­ση Κορέα.

Στις 3/4/2017, η ΚΕ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έστελ­νε συγ­χα­ρη­τή­ρια επι­στο­λή στο νέο πρό­ε­δρο του Εκουα­δόρ γρά­φο­ντας με­τα­ξύ άλλων προς τον «αγα­πη­τό σύ­ντρο­φο» Μο­ρέ­νο: «Η εκλο­γή του σ. Λένιν Μο­ρέ­νο απο­τε­λεί εγ­γύ­η­ση για την συ­νέ­χεια της Επα­νά­στα­σης των Πο­λι­τών στο Εκουα­δόρ, σε μια κρί­σι­μη πε­ρί­ο­δο, που οι δυ­νά­μεις του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κα­τε­στη­μέ­νου και της ακρο­δε­ξιάς επι­χει­ρούν να απο­δο­μή­σουν τις κοι­νω­νι­κές και εθνι­κές κα­τα­κτή­σεις των λαών της Κα­ραϊ­βι­κής και της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής». 
Μά­λι­στα η ανα­κοί­νω­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έβλε­πε «στο πρό­σω­πο του σ. Λένιν Μο­ρέ­νο» ενα φίλο και συ­να­γω­νι­στή «στο με­γά­λο, κοινό μας αγώνα για την ει­ρή­νη, τη λαϊκή κυ­ριαρ­χία, την ισό­τη­τα, την κοι­νω­νι­κή δι­καιο­σύ­νη…».

Ωστό­σο, οι σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές αυ­τα­πά­τες δια­ψεύ­στη­καν από την ίδια την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. 
Η κυ­βέρ­νη­ση Μο­ρέ­νο ακο­λού­θη­σε ενα απρο­κά­λυ­πτα φι­λο­μο­νο­πω­λια­κό πρό­γραμ­μα, επι­χει­ρώ­ντας να σα­ρώ­σει ακόμη και τα ψί­χου­λα κοι­νω­νι­κών πα­ρο­χών που είχε δώσει στα λαϊκά στρώ­μα­τα η προη­γη­θεί­σα ηγε­σία του Κορέα. 
Σαν να μην έφτα­νε αυτό, ο «αρι­στε­ρός Μο­ρέ­νο» κρά­τη­σε ανοι­χτά εχθρι­κή στάση απέ­να­ντι στη Βε­νε­ζου­έ­λα, χα­ρα­κτη­ρί­ζο­ντας την «απο­τυ­χη­μέ­νη χώρα» και στη­ρί­ζο­ντας τον δοτό «πρό­ε­δρο-μα­ριο­νέ­τα» των ΗΠΑ Χ. Γκουαϊ­δό.

Ο σο­σιαλ­δη­μο­κρά­της Μο­ρέ­νο (δεξιά) με τον βε­νε­ζου­ε­λά­νο πρα­ξι­κο­πη­μα­τία, πρό­ε­δρο-μα­ριο­νέ­τα των ΗΠΑ, Χουάν Γκουαϊ­δό.

Το πε­ρί­φη­μο αφή­γη­μα του «Σο­σια­λι­σμού του 21ου αιώνα»- που απο­τέ­λε­σε πρό­τυ­πο τα προη­γού­με­να χρό­νια για μια σειρά οπορ­του­νι­στι­κές δυ­νά­μεις συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – κα­τέρ­ρευ­σε πα­τα­γω­δώς, δια­λύ­ο­ντας το μύθο των λε­γό­με­νων «αρι­στε­ρών προ­ο­δευ­τι­κών κυ­βερ­νή­σε­ων».

Απο­δει­κνύ­ε­ται πε­ρί­τρα­να ότι δεν υπάρ­χει φι­λο­λαϊ­κή δια­χεί­ρι­ση στα πλαί­σια του κα­πι­τα­λι­σμού και όσο τα λαϊκά στρώ­μα­τα εγκλω­βί­ζο­νται σε τέ­τοιες αυ­τα­πά­τες θα με­τρά­νε απώ­λειες και θα εγκλω­βί­ζο­νται στο λε­γό­με­νο «μι­κρό­τε­ρο κακό», που απο­τε­λεί όμως τη διαιώ­νι­ση της ίδιας βαρ­βα­ρό­τη­τας.