τα λαμόγια της Χούντας

Το μεγάλο ψέμα της «τιμιότητας» των δικτατόρων

Ο Τύπος δεν ασχολούνταν με σκάνδαλα, ούτε σκανδαλιζόταν από τις σχέσεις των κρατούντων με τους μεγιστάνες του πλούτου. (..) ο ισχυρισμός περί «τιμιότητας» των δικτατόρων που κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία το 1967 για να την επιστρέψουν πριν από 38 χρόνια, σαν βρεγμένες γάτες, «στους πολιτικούς». 

Πρόκειται βέβαια για μύθο, θεμελιωμένο στη μίζερη εικόνα των επιζώντων «πρωταιτίων» – αφού πρώτα έχασαν την εξουσία, στερήθηκαν όσα είχαν παράνομα καρπωθεί και υπέστησαν τις οικονομικές συνέπειες της κοινωνικής απομόνωσής τους. 

Ακόμη κι αυτή η εικόνα δεν αφορά, ωστόσο, παρά ελάχιστους πρωτεργάτες της δικτατορίας. 

Αγνοεί την οικονομική ευμάρεια πάμπολλων μεσαίων ή «πολιτικών» στελεχών της, που η νομική κατασκευή περί «στιγμιαίου αδικήματος» άφησε παντελώς ατιμώρητα ν’ απολαμβάνουν τα αποκτήματά τους.

Την επιβίωση του μύθου διευκολύνει η χαώδης διαφορά του τότε με το σήμερα, όσον αφορά τη δυνατότητα δημόσιας συζήτησης για παρόμοια ζητήματα. 

Επί χούντας η ραδιοτηλεόραση ήταν κρατική (κι αυστηρά προπαγανδιστική), ενώ ο Τύπος περνούσε από δρακόντεια λογοκρισία. 

Οποιαδήποτε έρευνα ή ακόμη και νύξη για κρατικά σκάνδαλα ήταν απλά αδιανόητη,

 χαρακτηριστικό το κύριο άρθρο του Γιάννη Καψή στον «Ταχυδρόμο» (24.5.74), όταν η δικτατορία Ιωαννίδη δημοσιοποίησε το (παπαδοπουλικό) «σκάνδαλο των κρεάτων»: 

«Δεν είναι καινούρια η υπόθεση. Μήνες ολόκληρους οι φήμες οργίαζαν. Κι όμως κανείς δεν τολμούσε. Κανείς δεν είχε το θάρρος να μεταβάλει τον ψίθυρο σε καταγγελία. 

Κι όσο οι φήμες απλώνονταν, αγκαλιάζοντας όλο και περισσότερους υπεύθυνους και μη, τόσο μεγάλωνε κι ο φόβος μήπως θίξουμε τα κακώς κείμενα. 

Ήταν μια ‘συνωμοσία κραυγαλέας σιωπής’, χάρη και στη δρακόντεια νομοθεσία που ρυθμίζει -και συμπιέζει- την ενάσκηση του λειτουργήματός μας». 

Μετά τη Μεταπολίτευση, ο Τύπος ξεχείλισε βέβαια από πληροφορίες για σκάνδαλα της χουντικής επταετίας. 

Όμως αυτά θεωρούνταν τότε  -και σωστά- απλές παρωνυχίδες μπροστά στα υπόλοιπα εγκλήματα της δικτατορίας.

Απολαβές και «ασυλία»

Το πρώτο πράγμα που φρόντισαν να κάνουν οι ηγέτες της χούντας, ήταν να αυγατίσουν τα εισοδήματά τους  

–σε σχέση όχι μόνο με τους ώς τότε δημοσιοϋπαλληλικούς μισθούς τους, αλλά και με τις απολαβές της ανατραπείσας κοινοβουλευτικής «φαυλοκρατίας». 

Με τον Α.Ν. 5 του 1967, ο μισθός του πρωθυπουργού υπερδιπλασιάστηκε 

(από 23.600 σε 45.000 δρχ), 

των υπουργών και υφυπουργών αυξήθηκε από 22.400 σε 35.000 δρχ, 

ενώ θεσπίστηκαν  -για πρώτη φορά-  ημερήσια «εκτός έδρας» 1.000 και 850 δρχ αντίστοιχα («Πολιτικά Θέματα» 5.10.73). 

Ακολούθησαν κι άλλες «τακτοποιήσεις», όπως η καταχρηστική στεγαστική αποκατάσταση «αξιωματικών διαδραματισάντων εξέχοντα ρόλον» στο πραξικόπημα με ειδική ρύθμιση του 1970 («Πολιτικά Θέματα» 8.2.75). 

Οι δικτάτορες θεσμοθέτησαν τέλος τη μελλοντική ασυλία τους, με ρυθμίσεις που κάνουν τα σημερινά κουκουλώματα να μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι. 

Η χουντική νομοθεσία «περί ευθύνης υπουργών» (Ν.Δ. 802 της 30.12.1970) περιείχε «μεταβατική διάταξη» (§ 48) βάσει της οποίας δίωξη υπουργού ή υφυπουργού της χούντας μπορούσε να γίνει μόνο με απόφαση των …συναδέλφων τους. 

Επιπλέον, όλα τα «εγκλήματα δια τα οποία δεν ησκήθη ποινική δίωξις μέχρι της ημέρας συγκλήσεως» της μελλοντικής Βουλής, θεωρούνταν αυτομάτως παραγεγραμμένα! 

Προϋπόθεση για την ατιμωρησία συνιστούσε, φυσικά, η επιτυχία της ελεγχόμενης επιστροφής στον κοινοβουλευτισμό «αλά τουρκικά». 

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τίναξε όμως το εγχείρημα στον αέρα, με αποτέλεσμα τον κάθετο θεσμικό διαχωρισμό της Μεταπολίτευσης απ’ το προηγούμενο καθεστώς.

Τα μαύρα κρέατα

Το μόνο σκάνδαλο που εκκαθαρίστηκε δικαστικά επί χούντας, αποκαλύφθηκε για λόγους προπαγανδιστικής «νομιμοποίησης» της ανατροπής του Παπαδόπουλου απ’ τον Ιωαννίδη. 

Πρόκειται για την (κυριολεκτικά δύσοσμη) «υπόθεση των κρεάτων», με βασικούς κατηγορούμενους τον πρώην υφυπουργό Εμπορίου Μιχαήλ Μπαλόπουλο και το Γεν. Διευθυντή του Υπουργείου (και διορισμένο πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ) Ζαφείριο Παπαμιχαλόπουλο. 

Το κατηγορητήριο αφορούσε ποικίλες παρανομίες, με κυριότερη τη «δωροληψία κατά συρροήν» από μεγαλεμπόρους για τη μονοπωλιακή εξασφάλιση αδειών εισαγωγής κρέατος –με αποτέλεσμα παράνομες ανατιμήσεις («καπέλα») σε βάρος των καταναλωτών. 

Επιμέρους πτυχή του σκανδάλου συνιστούσε η απαγόρευση διάθεσης ντόπιων ζώων, ώστε να πουληθούν τα προβληματικά κρέατα Αργεντινής που «μαύριζαν» και «δεν τάθελε ο κόσμος». 

Στη δίκη πρόκυψε ανάμιξη του Παττακού 

– αναγνώστηκε, μάλιστα, και διαταγή του (21.9.72) «όπως διατεθούν το ταχύτερον εις την κατανάλωσιν» τα επίμαχα προϊόντα. 

Ο Μπαλόπουλος καταδικάστηκε σε 3,5 χρόνια φυλάκιση, ποινή που το 1976 μειώθηκε σε 14 μήνες. 

Δεν διώχθηκε, αντίθετα, για την επίδοση που τον έκανε ευρύτερα διάσημο: το «μπαλόσημο» που (φέρεται να) εισέπραττε ως γραμματέας του ΕΟΤ, με το παρατσούκλι «ο κύριος 10%». 

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι σχετικές ημερολογιακές εγγραφές του διπλωμάτη Γεωργίου Χέλμη, γαμπρού του Μαρκεζίνη. 

«Φαίνεται πως συνελήφθη ο Μπαλόπουλος, πρώην του Τουρισμού, για οικονομικά σκάνδαλα και καταδιώκεται ο Παύλου, γαμπρός του Παττακού, επίσης για οικονομικά σκάνδαλα (υπόθεσις κρεάτων)», σημειώνει στις 21.1.74, για να συμπληρώσει στις 5.2: 

«Για τα σκάνδαλα, πιστεύει ο Μομφεράτος ότι τίποτε δεν πρόκειται να προωθήσουν, διότι φοβούνται να έλθουν εις αντιθέσεις και, άλλωστε, δεν έχουν μάρτυρες να καταθέσουν».

 Με τη δημοσιοποίηση της δίωξης, εκτιμά τέλος «ότι κατά την δίκη θα προκύψουν και στοιχεία για άλλες υποθέσεις (ίσως σκάνδαλα στον τουρισμό κά)» («Ταραγμένη διετία», Αθήνα 2006, σ.123, 129 & 161).

Η «νέα φαυλοκρατία»

Η δυσοσμία δεν περιοριζόταν ωστόσο στα κρέατα. 

Επτά μήνες μετά το πραξικόπημα, ο εκδότης του «Ελεύθερου Κόσμου» (και κεντρικός προπαγανδιστής της χούντας) Σάββας Κωσταντόπουλος εξομολογείται γραπτά στον παλιό του πάτρωνα Κωνσταντίνο Καραμανλή: 

«Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. 

Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νέο-φαυλοκρατία (ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή κοκ)» («Αρχείο Καραμανλή», τ.7ος, σ.50). 

Παρά τη στενή σχέση του με το καθεστώς, ο Κωσταντόπουλος διατήρησε την ίδια γνώμη μέχρι τέλους. 

Αναλύοντας το Δεκέμβριο του 1973 στον Καραμανλή την ανατροπή του Παπαδόπουλου, τονίζει πως «είχε υποστεί το καθεστώς και αυτός προσωπικώς ηθικήν φθοράν εις την συνείδησιν των Ενόπλων Δυνάμεων. 

Μεγάλην ζημίαν του έκαμε η σύζυγός του και ο ταξίαρχος Μ. Ρουφογάλης, τον οποίον είχε τοποθετήσει εις την ΚΥΠ. 

Εκαμαν προκλητικάς ενεργείας (εντυπωσιακοί γάμοι, θορυβώδεις δεξιώσεις, δημόσιαι εμφανίσεις με μεγαλοπλουσίους, επίδειξις πλούτου κλπ). 

Μοιραίον ρόλον έπαιξαν και οι γαμβροί ωρισμένων παραγόντων του καθεστώτος (του κ. Σ. Παττακού και άλλων).

Εδημιουργήθη μία αποπνικτική ατμόσφαιρα σκανδάλων δια την οποίαν δεν δυνάμεθα ακόμη να γνωρίζωμεν μέχρι ποίου σημείου ανταπεκρίνετο εις την πραγματικότητα. Πάντως, αντιστοιχία υπήρχε οπωσδήποτε» (όπ.π., σ.203-5). 

Παρόμοια αίσθηση αναδύουν κι οι επιστολές του «γεφυροποιού» Ευάγγελου Αβέρωφ προς τον Καραμανλή: 

«κυκλοφορούσαι φήμαι περί μεγάλων ή μικρών σκανδάλων (δημοπρασίαι τηλεοράσεως, ΟΛΠ, σύμβασις Reynold’s, βέβαιοι μικρολοβιτούραι Ματθαίου και άλλα)» (14.10.68), 

«ανησυχία» του Παπαδόπουλου για «τα γύρω του σκάνδαλα, το ξεχαρβάλωμα της Διοικήσεως» (28.10.72).

Ιδια γεύση και στη συνομιλία του νεαρού  -τότε-   πολιτικού επιστήμονα Θεόδωρου Κουλουμπή με τον παλαίμαχο μεταξικό υπουργό Ασφαλείας, Κωνσταντίνο Μανιαδάκη (27.8.71): 

«Και για το στρατό; τον ρώτησα. 

Η απάντησή του ήταν να τρίψει τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού, υπονοώντας ότι δωροδοκούνται» («Σημειώσεις ενός πανεπιστημιακού», σ.116-7). 

Ειδική πτυχή της «νεοφαυλοκρατίας» αποτέλεσε η ποικιλότροπη «τακτοποίηση» του συγγενικού περιβάλλοντος των δικτατόρων:  

Ο Μακαρέζος διόρισε υπουργό Γεωργίας (κι αργότερα Βορείου Ελλάδος) τον κουνιάδο του, Αλέξανδρο Ματθαίου.  

Ο Λαδάς έκανε τον ένα ξάδερφό του διοικητή της ΑΣΔΕΝ και τον άλλο Γ.Γ. Κοινωνικών Υπηρεσιών. 

Ο γαμπρός του Παττακού Αντρέας Μεϊντάσης επιδόθηκε σε μπίζνες με το Δήμο Αθηναίων  από την κατασκευή του υπόγειου γκαράζ της Κλαυθμώνος μέχρι μια τεχνική μελέτη αξιοποίησης δημοτικού ακινήτου, ύψους 1.109.000 δρχ. 

Τα αδέρφια του αρχηγού βολεύτηκαν κι αυτά. 

Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος ως στρατιωτικός ακόλουθος, Γ.Γ. του Υπ. Προεδρίας, Περιφερειακός Διοικητής Αττικής και «υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ». 

Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος αναρριχήθηκε αστραπιαία στην υπαλληλική ιεραρχία για να αναλάβει Γ.Γ. Δημ. Τάξεως. 

Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα βαθμοφόρου υφισταμένου του, «μένει γνωστός σαν ‘μπον φιλέ’ γιατί, τυλιγμένος σε χειμωνιάτικο παλτό, τρέχει νύκτα μαζί με αξιωματικούς αστυνομίας πόλεων στα καμπαρέ σαν γκάγκστερς και τρώγουν φιλέτο» (Αλέξανδρος Δρεμπέλας, «Ο θρήνος του χωροφύλακα», Αθήνα 1998, σ.118). 

Ειδική κατηγορία σκανδάλων συνιστούν οι ανεξέλεγκτες δανειοδοτήσεις «ημετέρων». 

Τον πρώτο καιρό μετά τη μεταπολίτευση το θέμα απασχόλησε επανειλημμένα τα ΜΜΕ, για προφανείς όμως λόγους οι σχετικές κατηγορίες ουδέποτε ερευνήθηκαν σε βάθος. 

Αποκαλυπτικά είναι δυο έγγραφα του τότε αρχηγού της ΚΥΠ Μιχαήλ Ρουφογάλη που αποκάλυψε ο «Ταχυδρόμος» (29.8 και 12.9.74), με το ενδοκαθεστωτικό φακέλωμα «δανείων άτινα θεωρούνται χαριστικά ή επισφαλή», καθώς και των παραγόντων που «παρενέβησαν» για τη χορήγησή τους. 

Το συνολικό ύψος των «χορηγηθέντων» δανείων ήταν 1.519.000.000 δρχ. και των «υπό έγκρισιν» 1.644.000.000 δρχ. 

Ενδιαφέρουσα και η εμπιστευτική ενημέρωση του Χαρίλαου Χατζηγιάννη, προσωπικού φίλου του δικτάτορα, προς τον αυλάρχη του εξόριστου βασιλιά Κωνσταντίνου (25.11.70): 

«Αυξάνεται η επιρροή της Δέσποινας [Παπαδοπούλου], του Ρουφογάλη και του Φραγκίστα. 

Η Δέσποινα ανακατεύεται σε όλα και, αναμφισβήτητα, επηρεάζει τον άντρα της. Ακόμη και η κόρη της παίζει ρόλο. 

Μιλούν και για οικονομικά συμφέροντα. 

Ο Λαδάς φώναξε τον Χατζηγιάννη και του συνέστησε, φιλικά, να διαφωτίσει τον Παπαδόπουλο» (Λεωνίδας Παπάγος, «Σημειώσεις 1967-1977», Αθήνα 1999, σ.296).

Η Ντόλτσε Βίτα

Την εικόνα συμπληρώνουν, από διαφορετική οπτική γωνία, οι αναμνήσεις της Ντέλλας Ρουφογάλη, φωτομοντέλου που το 1973 παντρεύτηκε το διοικητή της ΚΥΠ: 

«Αρχίζω να ράβω την καινούρια μου γκαρνταρόμπα στους μετρ της ραπτικής για τους οποίους μέχρι τώρα έκανα επιδείξεις. Η ζωή μου έχει αλλάξει τελείως, το ίδιο και η συμπεριφορά όλων απέναντί μου. Μου φέρονται με έκδηλο σεβασμό και τα κοπλιμέντα τους είναι υπερβολικά. Αλλά μου αρέσει. Εγώ εξακολουθώ να φέρομαι φιλικά προς τους παλιούς γνωστούς και τους κανούριους, πλούσιους φιλοχουντικούς επιχειρηματίες που πληθαίνουν μέρα με τη μέρα μαζί με τα ραβασάκια για ρουσφέτια. Αισθάνομαι πως έχω υποχρέωση να εξυπηρετήσω τους πάντες. Ο Μιχάλης συνήθως δεν αρνείται. Γεύομαι τη δύναμη της εξουσίας, και με μαγεύει» (σ.85-6). 

Στην ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Βέροια, «έρχονται πολλοί να με δουν. Γνωστοί και άγνωστοι. 

Ο πατέρας μου μου δίνει πακέτο τα σημειωματάκια με τα ρουσφέτια που ζητούσαν οι γνωστοί του όλο αυτό τον καιρό και εγώ του υπόσχομαι ότι κάτι θα προσπαθήσω να κάνω». 

Μεταξύ των αιτημάτων που ικανοποίησε, γράφει, ήταν και η απονομή χάριτος (απ’ τον Παπαδόπουλο) σ’ ένα συντοπίτη της εξαγωγέα, πρώην «μεγάλο ποδοσφαιριστή της τοπικής ομάδας», που είχε καταδικαστεί «με αποδείξεις» για κατασκοπεία υπέρ της Βουλγαρίας (σ.89). 

Τους αρραβώνες του ζεύγους τίμησαν «επιλεγμένοι εξωκυβερνητικοί παράγοντες»,όπως οι επιχειρηματίες Λάτσης και Κιοσέογλου. 

«Την επόμενη βδομάδα καινούρια δώρα, καινούριες ανθοδέσμες, φρέσκα ψάρια απ’ όλα τα νησιά της Ελλάδας, κούτες με το καλύτερο χαβιάρι της Περσίας και παγωμένα καβούρια της Αλάσκας καταφθάνουν στο σπίτι. Δεν ξέρω τι να τα κάνω» (σ.88). 

Στο γάμο τους, πάλι, παραβρέθηκαν «ο Παύλος Βαρδινογιάννης, ο εφοπλιστής Θεοδωρακόπουλος με το γιο του τον Τάκη, ο Κώστας Δρακόπουλος των διυλιστηρίων, ο Νίκος Ταβουλάρης των ναυπηγείων, το ζεύγος Μποδοσάκη, ο Αγγελος Κανελλόπουλος των τσιμέντων ‘Τιτάν’ με τη γυναίκα του, ο Τομ Πάππας, ο Γ. Λύρας, ο Γιώργος Ταβλάριος, εφοπλιστής από τη Νέα Υόρκη με τη γυναίκα του και ο Γιάννης Λάτσης με τη μεγάλη του κόρη, αφού η γυναίκα του την ίδια μέρα πάντρευε την ανηψιά της σε άλλη εκκλησία» (σ.95). 

Εύγλωττη για τις στενές σχέσεις χουντικής ηγεσίας και μεγαλοκαπιταλιστών είναι η περιγραφή ενός ιδιωτικού ταξιδιού της Ντέλλας με τη Δέσποινα Παπαδοπούλου στο Παρίσι: 

«Μένουμε σε μεγάλες σουΐτες στο Intercontinental. 

Ερχονται να μας επισκεφθούν με το τραίνο από τη Γενεύη ο Γιάννης Λάτσης και η σύζυγός του Εριέτα. Είναι πολύ φίλοι της Δέσποινας. [...] 

Πηγαίνουμε σε όλα τα καλά μαγαζιά της Φομπούρ Σεντ Ονορέ. Η Δέσποινα έχει αφεθεί στο γούστο μου. [...] 

Λόγω της παρατεταμένης κακοκαιρίας, πηγαίνουμε οδικώς στις Βρυξέλλες με λιμουζίνα που μας έστειλε ο Ωνάσης» (σ.87). 

Οι επαφές αυτές δεν ήταν αυστηρά κοινωνικές. Λίγο μετά το Πολυτεχνείο, π.χ., το ζεύγος Ρουφογάλη τρώει στο σπίτι του με το Λάτση. 

Αρχηγός της ΚΥΠ κι εφοπλιστής «συζητούν για τα διϋλιστήρια και τα προβλήματα που έχει». 

Μετά το τέλος της κουβέντας, ο δεύτερος προθυμοποιείται να συνοδεύσει τη γυναίκα του πρώτου στο Λονδίνο, για κάποιες ιατρικές εξετάσεις (σ.100). 

Μια στιχομυθία του Ρουφογάλη φωτίζει, τέλος, καλύτερα την τυχοδιωκτική διαχείριση του δημόσιου πλούτου από τα ηγετικά στελέχη της χούντας: 

«Ενα βράδυ ο Χρήστος Μίχαλος, τότε υπουργός, μισοαστειευόμενος, του λέει ότι τώρα που παντρεύτηκε θα πρέπει να κάνουν καμιά δουλειά να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. 

Ο Μιχάλης, ατάραχος, του λέει να μην ανησυχεί:

"Οσο είμαστε στα πράγματα δεν μας χρειάζονται λεφτά και, αν πέσουμε, τα λεφτά δεν θα μας σώσουν".

 Ξεσπάει σε γέλια. Εγώ παγώνω, μαζί μου κι ο Μίχαλος» (σ.98).

Οι συμβάσεις

Το φιλέτο των σκανδάλων της «επταετίας» υπήρξαν ωστόσο οι μεγάλες «αναπτυξιακές» συμβάσεις της περιόδου. 

 Η πρώτη υπογράφηκε με την αμερικανική πολυεθνική Litton (15.5.67), για «παροχήν υπηρεσιών οργανώσεως και διεκπεραιώσεως της οικονομικής αναπτύξεως ορισμένων περιοχών εις Κρήτην και Δυτικήν Πελοπόννησον» (ΦΕΚ 1972/Α/88). 

Είχε προταθεί το 1966 απ’ την κυβέρνηση των αποστατών (κυρίως τον Μητσοτάκη), αλλά η Βουλή δεν τόλμησε να την ψηφίσει. 

Η Litton θα εισέπραττε όλα τα έξοδα που έκανε «βοηθώντας» το δημόσιο (συν κέρδος 11%) και προμήθεια 2% επί των κεφαλαίων (ή των δανείων) που θα έφερνε, θεωρητικού ύψους 800.000.000 δολαρίων. 

Ως «προκαταβολή», το δημόσιο της κατέβαλε 1.200.000 δολάρια. 

Στην πράξη, η εταιρεία αρκέστηκε να ξεκοκκαλίζει τα ποσοστά επί των …εξόδων της: 

«Το κέρδος μας είναι φυσικά δυσανάλογα μεγάλο», παραδεχόταν (στις ΗΠΑ) ο υπεύθυνος του προγράμματος, «επειδή δεν έχουμε κάνει βασική επένδυση. Η επένδυση είναι το καλό μας όνομα». 

Τελικά η σύμβαση λύθηκε στις 15.10.69, με καταβολή από το κράτος των δαπανών της εταιρείας  -συν 11%-  ακόμη και κατά την …«περίοδο τερματισμού» (ΦΕΚ 1969/Α/268). 

Επίσημη δικαιολογία: 

«αι ελληνικαί υπηρεσίαι είναι εις θέσιν να συνεχίσουν άνευ ειδικής εξωτερικής βοηθείας τας προσπαθείας δια την ανάπτυξιν» (Βήμα, 16.10.69). 

Απίστευτα επαχθής ήταν και η σύμβαση για την κατασκευή της Εγνατίας, που ο Μακαρέζος υπέγραψε με τον αμερικανό εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ (ΦΕΚ 1969/Α/15). 

Το δημόσιο έβαζε 45 απ’ τα 150 εκατομμύρια δολάρια του έργου, «διευκόλυνε» τον «επενδυτή» με ομόλογα 80.000.000 κι εγγυόταν για τα δάνειά του. 

Το έργο θα γινόταν από έλληνες υπεργολάβους, ενώ ο «ανάδοχος» θα φρόντιζε απλώς για μελέτες και δάνεια, εισπράττοντας αμοιβή 14% επί των εξόδων (συμπεριλαμβανόμενης της δημόσιας χρηματοδότησης!) – τα 4.500.000 δολάρια «εν είδει προκαταβολής». 

«Εάν κατά την διάρκειαν της μελέτης ήθελεν διαπιστωθή» από τον ίδιο πως 150 εκατομμύρια δεν αρκούν, μπορούσε είτε να ψάξει γι’ άλλα είτε απλά να «θεωρηθή εκτελέσας την σύμβασιν άμα τη συμπληρώσει της κατασκευής τμήματος της οδού, ούτινος η αξία ανέρχεται εις δολλ. ΗΠΑ 150.000.000» (άρθρο 1§4). 

Τελικά, δε βρήκε ούτε τα προβλεπόμενα κι έφυγε, αφού το δημόσιο επιβαρύνθημε με 1 ½ δις δρχ.  

Ο ελληνοαμερικανός Τομ Πάππας ήταν ήδη παρών με το διϋλιστήριο της ESSO στη Θεσσαλονίκη, επένδυση του 1962 που είχε καταγγελθεί ως σκανδαλωδώς προνομιακή. 

Το Μάιο του 1972, η χούντα τον απάλλαξε από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις που είχε αναλάβει, για ανέγερση έξι αγροτοβιομηχανικών μονάδων σε διάφορα σημεία της χώρας (ΦΕΚ 1972/Α/72). 

Του έδωσε και άδεια για τα εργοστάσια της Coca Cola, που οι κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις δεν ενέκριναν, ως ανταγωνιστικά προς τη ντόπια παραγωγή αναψυκτικών (ΦΕΚ 1968/Α/201). 

Θερμός υποστηρικτής της χούντας, ο Πάππας πρωταγωνίστησε ως γνωστόν στο «ελληνικό Γουτεργκέιτ», ανακυκλώνοντας κονδύλια της CIA για το χρηματισμό του Νίξον απ’ τους δικτάτορες. 

Ενας προσωπάρχης του με σκανδαλώδες παρελθόν, ο Παύλος Τοτόμης, διορίστηκε το 1967 υπουργός Δημόσιας Τάξης και κατόπιν πρόεδρος της ΕΤΒΑ. 

Μητέρα όλων των μαχών υπήρξε ωστόσο το ντέρμπι των μεγιστάνων (Ωνάσης, Νιάρχος, Βαρδινογιάννης, Ανδρεάδης, Λάτσης κ.ά) για το 3ο διϋλιστήριο της χώρας. 

Ο Παπαδόπουλος τάχθηκε αποφασιστικά υπέρ του Ωνάση, σε βίλα του οποίου (στο Λαγονήσι) έμενε αντί συμβολικού ενοικίου, ενώ ο Μακαρέζος υπέρ του Νιάρχου. 

Η σύγκρουση έφτασε στα άκρα, με απόπειρες πραξικοπημάτων κι έκτακτους ανασχηματισμούς. 

Τελικά ο Ωνάσης τα παράτησε, ακυρώνοντας τη «μεγαλειώδη» σύμβαση που είχε υπογράψει και παίρνοντας πίσω την εγγύησή του, το 3ο διϋλιστήριο μοιράστηκε μεταξύ Ανδρεάδη και Λάτση (ΦΕΚ 1972/Α/130) κι ένα 4ο παραχωρήθηκε στο Βαρδινογιάννη (ΦΕΚ 1972/Α/181). 

Μια λεπτομέρεια αυτής της τιτανομαχίας, από την εμπιστευτική ενημέρωση Χατζηγιάννη προς τον Παπάγο (25.11.70), παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με βάση τα σημερινά δεδομένα: 

«Σε άλλο υπουργικό συμβούλιο, παραβρισκόταν ο Καρδαμάκης, ο οποίος εισηγήθηκε την αγορά μηχανημάτων από τη Siemens και την AEG χωρίς διαγωνισμό, για να μπορέσει να ανταποκριθεί η ΔΕΗ στο πρόγραμμά της, που καθυστερούσε λόγω των δυσκολιών εκτέλεσης των συμφωνιών Ωνάση. 

Ο Παπαδόπουλος έλυσε μόνος του το θέμα, αποδεχόμενος την αγορά από τη μια εταιρεία».

Το «Τάμα του Εθνους»

Υπήρξε ίσως το χαρακτηριστικότερο σκάνδαλο της χούντας: 

ο τέλειος συνδυασμός της επαγγελίας μιας «Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών» με τη μεγαλομανία του δικτάτορα και το ξάφρισμα υπέρογκων δημόσιων κονδυλίων. 

Στις 14 Δεκεμβρίου 1968 ο Παπαδόπουλος εξήγγειλε την ανέγερση ενός μνημειώδους ναού του Σωτήρος στα Τουρκοβούνια ως εκπλήρωση, υποτίθεται, της σχετικής υπόσχεσης της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης του 1829 προς το Θεό σε περίπτωση απελευθέρωσης της Ελλάδας. 

Σύμφωνα άλλωστε με τη χουντική προπαγάνδα, η «επανάστασις» της 21ης Απριλίου 1967 δεν ήταν παρά η άμεση συνέχεια -και ολοκλήρωση- του 1821. 

Το έργο εγκρίθηκε στις 5.1.69 σε κοινή συνεδρίαση υπουργικού συμβουλίου και αρχιεπισκόπου. 

Για την επίβλεψή του συστήθηκε το Μάιο μια «Ανώτατη Επιτροπή» με πρόεδρο τον ίδιο τον πρωθυπουργό Γ. Παπαδόπουλο και μέλη τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, τους υπουργούς Εσωτερικών Στ. Πατττακό, Συντονισμού Ν. Μακαρέζο, Παιδείας Θ. Παπακωνσταντίνου, Δημ. Εργων Κ. Παπαδημητρίου και τον υφυπουργό Προεδρίας Κ. Βοβολίνη. 

Ενα δεύτερο σώμα, το «Γνωμοδοτικό Συμβούλιο», αποτελούνταν από τον πρόεδρο της Ακαδημίας, τους πρυτάνεις του Πανεπιστημίου και του ΕΜΠ, το δήμαρχο Αθηναίων, το Γενικό Διευθυντή Αρχαιοτήτων και τον κοσμήτορα της Αρχιτεκτονικής. 

Στο εγχείρημα μετείχε, με άλλα λόγια, σύμπασα η ανώτατη πολιτική και πνευματική ηγεσία του καθεστώτος. 

Για το είδος της προπαγάνδας που συνόδευσε την εξαγγελία, αποκαλυπτικό είναι ένα απόσπασμα από την «Ηχώ των Ενόπλων Δυνάμεων» (3.6.73): 

«Ο Ναός του Σωτήρος Χριστού, αφ’ ενός μεν υλοποιεί την υπόσχεσιν που έδωσε το Εθνος προς τον Θεό, 

και αφ’ ετέρου θ’ αποτελέση, μετά την οικοδόμησίν του, το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών, μετά τον κλασικό Παρθενώνα και τον Βυζαντινό Λυκαβηττό». 

Η επιστημονική κοινότητα των 1.857 ελλήνων αρχιτεκτόνων δεν φάνηκε πάντως να δείχνει τον ίδιο ενθουσιασμό. 

Τρεις διαδοχικοί διαγωνισμοί «προσχεδίων» και «ιδεών» μεταξύ 1970 και 1973 κατέληξαν σε φιάσκο: παρά τα τεράστια «βραβεία» που τους συνόδευαν (από 300.000 μέχρι 5.000.000 δραχμές, όταν ο μέσος μισθός του ιδιωτικού τομέα ήταν γύρω στις 4.000 δραχμές), οι προτάσεις που υποβλήθηκαν ήταν αντίστοχια 7, 35 και 31. 

Τελικά και οι τρεις διαγωνισμοί κηρύχθηκαν άγονοι – μάλλον δίκαια, αν κρίνουμε από τις μακέτες που δημοσιεύθηκαν μεταδικτατορικά στο «Αντί» (30.11.74). 

Ακόμη κι έτσι, 3.650.000 δρχ διανεμήθηκαν σε ελάσσονες «επαίνους». 

Απείρως μεγαλύτερη τέχνη επιδείχθηκε στη διασπάθιση των χρημάτων. 

Τον Ιούνιο του 1969 ανακοινώθηκε η σύσταση «Ειδικού Ταμείου» για την οικονομική διαχείριση του «τάματος». 

Σύμφωνα με τον τελικό απολογισμό του που δημοσιεύθηκε μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου («Εστία» 19.1.1974), 

το «Ταμείο» εισέπραξε συνολικά 453.300.000 δρχ: 45,5 εκατομμύρια ως επιχορήγηση απ’ τον τακτικό προϋπολογισμό, 180 εκατομμύρια από «δωρεές, εισφορές, κλπ» και 230 εκατομμύρια σε δάνεια. 

Ενα μέρος των «εισφορών» ήταν επίσης δημόσιο χρήμα (η Αγροτική Τράπεζα «πρόσφερε» π.χ. 10 εκατομμύρια), ενώ το υπόλοιπο προήλθε από το υστέρημα του φιλοχρίστου και φιλοθεάμονος κοινού – όπως ο συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος που θυσίασε στο «Τάμα» ολόκληρο το εφάπαξ του (109.455 δρχ), εισπράττοντας «τα συγχαρητήρια του πρωθυπουργού δια του υπουργού Προεδρίας» («Νέα» 31.12.68). 

Σύμφωνα ωστόσο με τον ίδιο απολογισμό, το 90% των εσόδων είχε ήδη καταναλωθεί σε απαλλοτριώσεις, «δαπάνες μελετών», προπαρασκευαστικά έργα και «δαπάνες διοικήσεως και λειτουργίας»! 

Για τη Σχέση Τους με την CIA δείτε το βίντεο:

(..)

ΠΗΓΗ:
Για το Σήμερα κάνε κλικ Εδώ

Το "σύστημα"

Το "σύστημα" 
έχοντας στη κατοχή του την εξουσία 
(εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική, τα ΜΜΕ),
πολιτικούς, 
δημοσιογράφους, 
επικοινωνιολόγους, 
πουλημένη διανόηση, 
ΜΚΟ και διάφορους χρηματοδοτούμενους μαζικούς φορείς 
περνάει τη προπαγάνδα του 
για την αξία του "όλοι μαζί να προσπαθήσουμε", 
για την ανάγκη του "όλοι μαζί να βοηθήσουμε τη Πατρίδα", 
για το ανάθεμα ότι "όλοι μαζί ευθυνόμαστε" για τα όποια δύσκολα μας βρήκαν.

Αν κλείσεις μάτια κι αυτιά 

σ' αυτή τη καλά οργανωμένη προπαγάνδα της μιας χούφτας παράσιτων που διαφεντεύουν το πλανήτη 

θα δεις ότι αν το οργανωμένο αυτό σχέδιο τους δεν αποδίδει, 

θα καταφύγουν σε αιματηρούς πολέμους, 

ενίοτε και σε κάποιο ΣΥΡΙΖΑ 

που θα θολώσει τα νερά, θα αποπροσανατολίσει.......

Νίκος Βουρτσάνης

o ευρω"κομμουνιστής" Ντ' Αλέμα λέει:

"Στήσαμε παγίδα στην Ελλάδα και την κλέψαμε" είπε ο Μάσιμο Ντ' Αλέμα στη RaiNews24.

Ο Ντ' Αλέμα:  o ΕΥΡΩ"κομμουνιστής",  ο "αριστερός",  ο "αδερφός" του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, 

 ο ιδρυτής της ιταλικής "ελιάς",  ο πρωθυπουργός της Ιταλίας που βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία,  

ο πιο "κομμουνιστής" ακόμα κι από τον  Κατρούγκαλο...:

"Από μία φτωχή χώρα όπως η Ελλάδα, τεράστια ποσά μεταφέρονται σε μία πλούσια χώρα όπως η Γερμανία μέσω της διαφοράς των επιτοκίων. ¨

Η φτωχή χώρα γίνεται όλο και φτωχότερη, η πλούσια χώρα πλουσιότερη" (...) 

"Όταν η φτωχή χώρα δεν μπορεί πλέον να πληρώσει τα χρέη της, έρχονται οι ευρωπαϊκές βοήθειες. Έχουμε δώσει στην Ελλάδα 250 δισ. ευρώ. Όχι για τις συντάξεις των Ελλήνων, αλλά για να πληρωθούν οι τόκοι στις γερμανικές, γαλλικές και σε μικρό ποσοστό στις ιταλικές. Τα διακόσια είκοσι δισ. ευρώ από τα 250 δισ. ευρώ βοήθειας πήγαν απευθείας στις γερμανικές, γαλλικές και ιταλικές τράπεζες" (...) 

"Αυτή είναι η καθαρή αλήθεια. Είναι χρήματα κάνουν έναν κύκλο, αλλά οι Έλληνες δεν οσφραίνονται ούτε καν την μυρωδιά τους".

Αυτά που λέει είναι μάλλον πασίγνωστα και εντελώς ... εμπεδομένα στην Ελληνική κοινωνία .... Ακόμα και στον πιο ... ευρωεύπιστο,,,

Σημασία όμως έχει ποιός τα λέει :
Τα λέει ο "κομμουνιστής"   λέει   Ντ' Αλέμα, που αφού πρώτα ισοπέδωσε τη Γιουγκοσλαβία  (όλος ο πόλεμος ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, τότε που αυτός ο τύπος ήταν πρωθυπουργός, στηρίχτηκε στις ΝΑΤΟικές βάσεις της Ιταλίας και κατά κύριο λόγο στην αεροπορία της), αποφάσισε στη συνέχεια να βάλει πλάτη στη λήστευση και της Ελλάδας.

Έτσι είναι αυτά: 
πρώτα σκέφτεσαι "εγώ πότε θα γίνω κάτι",
ύστερα γίνεσαι "ρεαλιστής" κι έρχεται κι ο  "ευρωκομουνισμός" και
η συμμετοχή στην αστική διακυβέρνηση,
η πλήρης ενσωμάτωση,
η υιοθέτηση των στόχων του συστήματος και της στρατηγικής του,
το ξεπούλημα κάθε αριστερού ίχνους της συνείδησής σου, 
η ανάδειξη σε άριστο υπηρέτη του συστήματος (και στη Μακρόνησο οι χειρότεροι βασανιστές ήταν δηλωσίες)
η ανάδειξη στην καλύτερη ή πιο αποτελεσματική λύση για το σύστημα,,,

Άλλωστε ο Ανιέλι  που είπε:

 "Μερικές φορές κάποια "αριστερά" είναι πιο συμφέρουσα για μας και πιο αποτελεσματική από τη δεξιά"  

γι αυτόν το είχε πει.

Αυτά για να πάρετε ένα παράδειγμα για το 

"που ξέραμε εμείς (και λέγαμε) 

από το 1990 και το 2000 ότι ο ΣΥΡΙΖΑ (ή Συνασπισμός) θα τα ξεπουλήσει όλα" ,,,

Aπό: Manos Doukas

ο νόμος λαιμητόμος για το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό

Στη δημοσιότητα ο νόμος-λαιμητόμος για το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό

Στη λεηλάτηση των όποιων ασφαλιστικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει και στη συντριβή των συντάξεων οδηγεί το νέο νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό που δόθηκε στη δημοσιότητα και αναμένεται να κατατεθεί σήμερα στη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή στη Βουλή.

Βασική φιλοσοφία του νομοσχεδίου είναι ο διαχωρισμός της σύνταξης σε ένα επίδομα πτωχοκομείου που βαφτίζεται «εθνική σύνταξη» και σε ένα «ανταποδοτικό» κομμάτι που θα είναι αισθητά μειωμένο σε σχέση με τις ήδη πενιχρές σημερινές συντάξεις. 

Και φυσικά πρέπει να πάρουμε υπόψη αλλαγές προς το χειρότερο μέχρι το νομοσχέδιο να φτάσει στη Ολομέλεια της Βουλής.

Η «εθνική σύνταξη» ορίζεται σε 384 ευρώ μηνιαίως, αλλά θα δίνεται ολόκληρη μόνο μετά από 20 χρόνια ασφάλισης.

 Για κάθε έτος λιγότερο των 20 ετών ασφάλισης, θα μειώνεται κατά 2% μέχρι τα 15 έτη ασφάλισης, που αποτελούν προϋπόθεση για την καταβολή της.

Η «εθνική σύνταξη» θα μειώνεται στο μισό στην περίπτωση αναπηρίας με ποσοστό αναπηρίας από 50% έως 66,99%, 

θα μειώνεται κατά 25% στην περίπτωση αναπηρίας από 67% έως 79,99% και θα δίνεται ολόκληρη στην περίπτωση αναπηρίας μόνο με ποσοστό άνω του 80%.
Επιπλέον, θα μειώνεται κατά 1/40 για κάθε έτος διαμονής στη χώρα μας μικρότερο των 40 ετών, από το 15ο έτος και μέχρι την ηλικία συνταξιοδότησης.

Η ανταποδοτική σύνταξη πετσοκόβεται με δύο τρόπους, καθώς αφ' ενός μειώνονται τα ποσοστά αναπλήρωσης, αφ' ετέρου ο συντάξιμος μισθός θα είναι ο μέσος όρος των αποδοχών όλου του εργάσιμου βίου.

Οι ασφαλιστικές εισφορές θα ανέρχονται στο 20% του εισοδήματος για αυτοαπασχολούμενους και ΕΒΕ και σταδιακά μέχρι το 2022 και για τους αγρότες.

Παράλληλα, από την 1/1/2017 και ανά τριετία η Εθνική Αναλογιστική Αρχή θα εκπονεί υποχρεωτικά αναλογιστικές μελέτες, οι οποίες επικυρώνονται από την Επιτροπή Οικονομικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αντικείμενο τη συνεχή παρακολούθηση της εξέλιξης της εθνικής συνταξιοδοτικής δαπάνης.

Όπως σημειώνει, «με ειδικό νόμο θα ανακαθορίζονται οι συντάξεις με στόχο τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος. 

Το ύψος των ανωτέρω δαπανών για την εθνική, την αναλογική και την επικουρική σύνταξη, προβαλλόμενο έως το έτος 2060, δεν πρέπει να υπερβαίνει το περιθώριο αύξησης των 2,5 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ, με έτος αναφοράς το 2009», στην ουσία δηλαδή στο όνομα της βιωσιμότητας θα υπάρχει αυτόματος μηχανισμός μείωσης ή συγκράτησης των συντάξιμων αποδοχών.

Οι διατάξεις του Φορολογικού 

Στο δεύτερο μέρος του νομοσχεδίου περιλαμβάνονται οι διατάξεις για τη φορολογία εισοδήματος.

Οι νέες κλίμακες προβλέπουν φορολογικό συντελεστή 22% για εισοδήματα μέχρι 20.000 ευρώ, συντελεστή 29% για εισοδήματα μέχρι 30.000, συντελεστή 37% για εισοδήματα μέχρι 40.000 και συντελεστή 45% για εισοδήματα άνω των 40.000 ευρώ.

Με βάση αυτές τις κλίμακες χορηγείται έκπτωση φόρου 2.000 ευρώ από 2.100 ευρώ που δίνεται σήμερα. 

Η έκπτωση φόρου δίνεται ολόκληρη για εισόδημα έως 20.000 ευρώ και μειώνεται κατά 10 ευρώ για κάθε 1.000 ευρώ εισοδήματος πάνω από τις 20.000 ευρώ. 

Από αυτή τη διάταξη προκύπτει ότι το αφορολόγητο υποχωρεί στα 9.091 ευρώ από 9.550 ευρώ που είναι σήμερα.

Το νομοσχέδιο προβλέπει την αύξηση της φορολόγησης των ενοικίων στο 15% για εισοδήματα έως 12.000 ευρώ και στο 35% για εισοδήματα έως 35.000 ευρώ. Επίσης αυξάνει τη φορολόγηση των μερισμάτων από το 10% στο 15%.

Με το νομοσχέδιο καταργείται το τέλος των 5 λεπτών στα τυχερά παίγνια του ΟΠΑΠ και αντικαθίσταται από την αύξηση του φόρου επί των μεικτών κερδών των εταιρειών τυχερών παιχνιδιών.

Για περισσότερα κάνε κλικ εδώ 
και εδώ 

Για τα "αντιμνημονιακά" νέα κόμματα

Η Ζωίτσα κάνει κόμμα αντιμνημονιακό  -λέει-  με στόχο  -λέει-  "τον

συλλογικό αγώνα μας, για την απελευθέρωση του λαού και της πατρίδας μας από τα μνημονιακά δεσμά".

Ο Λαφαζάνης λέει στη Θεσσαλονίκη: "Πρέπει να φύγουν και οι δύο (Τσίπρας και Μητσοτάκης) η Ελλάδα να απαλλαγεί από το μνημονιακό μπλοκ, από όλους τους μνημονιακούς και τα μνημονιακά κόμματα".


Μάλλον πρέπει να τους θυμίσουμε :

Μια βδομάδα πριν το δημοψήφισμα της 5/7/15, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πρότεινε στην τρόικα και στην ΕΕ "τη δική της πρόταση"  που ισοδυναμούσε με  "δικό της μνημόνιο"  σχεδόν ολόιδιο με την "πρόταση Σόιμπλε". 

Δείτε στη φωτογραφία τη σύγκριση των δύο προτάσεων: των δανειστών και της κυβέρνησης (την είχε δημοσιεύσει ο Ριζοσπάστης τότε).

Μάλιστα, τη μέρα του δημοψηφίσματος, τη μοιράζαμε σ' όσους έφευγαν από τα εκλογικά τμήματα (αφού είχαν ψηφίσει), με την παρατήρηση: "Ότι κι αν ψήφισες (ΝΑΙ ή ΟΧΙ) αύριο θα σου φέρουν μνημόνιο. Δες τα νέα μέτρα".

Όταν η κυβέρνησή ΤΟΥΣ έκανε αυτή την ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ και ΚΟΡΟΙΔΕΥΕ τον κόσμο για το επερχόμενο "ΟΧΙ"  εκείνοι (π.χ. ο Παναγιώτης κι η Ζωή) τι ρόλο έπαιζαν ; 

Γιατί δεν αντέδρασαν τότε στο "ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΥΡΙΖΑ" ;
Δεν το κατάλαβαν ;
Δεν τον ήξεραν  τον Τσίπρα ;
Δεν ήξεραν ούτε  το κόμμα τους ;
Δεν έβλεπαν ;

Ο πίνακας αυτός είχε δημοσιευτεί στο Ριζοσπάστη της Τρίτης 30 Ιουνίου 2015.
http://www.rizospastis.gr/page.do…

ΤΟΣΟ ΞΕΧΑΣΙΑΡΗΔΕΣ .... ΜΗΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ ;
Aπό: Manos Doukas

κάνε κλικ εδώ: για την Συνέχεια 

ο "κόκκινος" στα κιτάπια της CIA

   «Η γη είναι πλούσια και μπορεί να θρέψει όλο τον κόσμο.
Η ζωή μπορεί να είναι ελεύθερη και ωραία αλλά χάσαμε το δρόμο…

Σε αυτούς που με ακούνε, λέω:
Μην απελπίζεστε. Η τωρινή μας δυστυχία δεν είναι παρά το πέρασμα της πλεονεξίας και της σκληρότητας εκείνων που φοβούνται την πρόοδο του ανθρώπου…. 

Και η δύναμη που αφαίρεσαν από το λαό θα επιστρέψει σε αυτόν ξανά…

Εσείς είστε ο λαός που έχει τη δύναμη να εφεύρει μηχανές, να εφεύρει την ευτυχία. 

Εσείς έχετε τη δύναμη να εμπνεύσετε μια όμορφη κι ελεύθερη ζωή, ώστε να είναι μια υπέροχη περιπέτεια…».

Απόσπασμα από τον μονόλογο του Τσάπλιν στην ταινία του "Ο Μεγάλος Δικτάτορας"

    Το περασμένο Σάββατο ήταν η επέτειος της γέννησης μιας ανεπανάληπτης μορφής στο χώρο της 7^ης Τέχνης. Ήταν 16/4/1889 όταν σε μια φτωχή γειτονιά του Λονδίνου, στο Walworth, γεννιόταν ο Τσάρλι Τσάπλιν.

    Ο Τσάρλι Τσάπλιν υπήρξε ανεπανάληπτος γιατί έθεσε το αξεπέραστο ταλέντο του στην υπηρεσία του δίκιου. Γιατί «όλες οι ταινίες του γίνανε για τον καταπιεσμένο άνθρωπο».

•  Ο Σαρλό με το «Χαμίνι» του γελοιοποίησε την εξουσία αντιτάσσοντας απέναντι στον χωροφύλακα, στην καταπίεση και την φτώχεια «μια κωμωδία με ένα χαμόγελο, κι ίσως και μ’ ένα δάκρυ».
• Με τον «Μετανάστη» του έδωσε υπόσταση στα όνειρα των ξεριζωμένων ανθρώπων κάνοντας συντρίμμια το Άγαλμα της Ελευθερίας που στέκει να παρακολουθεί παγερά και αδιάφορα την περιφρόνηση, το κυνηγητό, την αναίτια δίωξη, το δέσιμο των μεταναστών μόλις πατούν το πόδι τους στην «γη της επαγγελίας».   
• Με τους «Μοντέρνους Καιρούς» παρέδωσε μαθήματα πολιτικής οικονομίας σε συνθήκες κρίσης ενός συστήματος πλεονεξίας και αρπαγής . 
• Στο «Ένας βασιλιάς στη Νέα Υόρκη» κάνει σκόνη την δήθεν ανεκτικότητα και δημοκρατικότητα της αμερικανικής ελίτ η οποία όχι μόνο έναν πρώην άνακτα αλλά ακόμα και τον ίδιο τον Θεό είναι έτοιμη να τον εξορίσει αν διαπιστώσει ότι παρεκκλίνει προς «αριστερίζουσες» και δη κομμουνιστικές αντιλήψεις…

    Όταν στις 22/7/1942, στη συγκέντρωση που έγινε στη Μάντισον Σκουέρ Γκάρντιν, ο Τσάπλιν εξυμνούσε τον αντιφασιστικό αγώνα της ΕΣΣΔ ήταν βέβαιο ότι δεν θα περνούσε απαρατήρητος από τον Μακάρθι...
    Ο Τσάπλιν δεν ήταν μόνο καταγεγραμμένος ως «κόκκινος» στα κιτάπια της CIA, ως «θαυμαστής της ΕΣΣΔ», «αντιναζιστής» και «ενεργητικός οπαδός της ειρήνης».

    Είχε και ένα ακόμα ελάττωμα: Είχε περιφρονήσει ευθέως τις ΗΠΑ. Παρότι ήταν ο πιο δημοφιλής αστέρας του Χόλυγουντ δεν είχε ζητήσει ποτέ την αμερικάνικη υπηκοότητα...
    Όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοίνωσε το 1952 την απόφασή της για την απέλασή του από τη χώρα εκείνος και μαζί όλη η Υφήλιος γελούσε με το πάθημα των Αμερικανών. Ο Τσάπλιν είχε ήδη σαλπάρει μαζί με την οικογένειά του από το λιμάνι της Νέας Υόρκης για την Ευρώπη... 

    Δεν θα επέστρεφε ποτέ σε αμερικανικό έδαφος παρά μόνο 20 χρόνια αργότερα. Μόνο για μια φορά. Για να παραλάβει το ειδικό Τιμητικό Όσκαρ για την προσφορά του στην 7η Τέχνη.

    Ανάμεσα στο αθάνατο έργο του και ο γνωστός μονόλογος από την ταινία του«Ο μεγάλος δικτάτορας», με την οποία – στα 1940 – ο Τσάπλιν εξευτέλισε τον Χίτλερ.

    Έχουν περάσει πάνω από 7 δεκαετίες απ’ όταν το κοινό άκουσε για πρώτη φορά αυτή την ιστορική για τον κινηματογράφο – και όχι μόνο – ομιλία.

    Ίσως πρόκειται για την πιο δραματικά επίκαιρη ομιλία του καιρού μας:

“Μην τους υπακούτε, εσείς είστε ο λαός που έχει τη δύναμη…”

Κούβα: εμβόλιο για τον καρκίνο του πνεύμονα

Στο Κέντρο Μοριακής Ανοσολογίας (CIM) της Κούβας, διατίθενται δωρεάν, το πρώτο εμβόλιο στούς ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα

Σύμφωνα με τους ειδικούς είναι μια νέα θεραπεία, μοναδική στον κόσμο, η οποία μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη της νόσου, χωρίς να επηρεάζει την ποιότητα ζωής των ανθρώπων.

«Τα αποτελέσματα του εμβολίου δίνουν ένα ποσοστό επιβίωσης των ασθενών, ο όγκος δέν εξαλείφετα, αλλά σταματά νά αναπτύσεται, επιτρέποντας στους ασθενείς να ζουν περισσότερο και ιδιαίτερα με μια καλή ποιότητα ζωής, οι παρενέργειες είναι ελάχιστες», λέει η γιατρός Arlhee Diaz.

Τό εμβόλιο θά μπορούσε να διατεθεί καί σε άλλες χώρες αλλά λόγω του αποκλεισμού από τίς ΗΠΑ πρός το παρόν είναι ανέφικτο

Τό μόνο που μπορεί να επιτευχθεί είναι η εγγραφή σε μιά βάση δεδομένων ώστε να γίνει ανταλλαγή απόψεων γιά την θεραπεία της νόσου.

Οι Κουβανοί έχουν Δωρεάν πρόσβαση μέσω του εθνικού συστήματος υγείας της χώρας τους, ενώ οι αλλοδαποί πληρώνοντας ένα συμβολικό πόσο

Το Κέντρο Μοριακής Ανοσολογίας στην Κούβα εστιάζει τις εργασίες της για την έρευνα και την παραγωγή φαρμάκων κατά του καρκίνου, την κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των Κουβανών. Οι έρευνες ξεκίνησαν το 1994 με την παραγωγή μονοκλωνικών αντισωμάτων.

Ορισμένοι περιορισμοί σχετικά με τον ιατρικό εξοπλισμό και την έρευνα παρουσιάστηκαν στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, γιά τήν συνεργασία μεταξύ της Κούβας και των ΗΠΑ σε θέματα επιστημονικής έρευνας και βιοτεχνολογίας, θά πρέπει όμως το Κογκρέσο των ΗΠΑ να άρει τον 50ετή οικονομικό αποκλεισμό

από @Lefteria

Πηγή:Cuba aplica gratis la primera vacuna contra el cáncer de pulmón

και:  http://www.resumenlatinoamericano.org/2016/01/15/cuba-suministra-la-primera-vacuna-contra-el-cancer-de-pulmon-de-forma-gratuita/

Απάντηση Πελετίδη για το οικονομικό "κόστος" της Πορείας !!

Ολόκληρη η απάντηση του Κ. Πελετίδη σε ερώτηση του Δημοτικού Συμβούλου της παράταξης «Νέα Πόλη» (ΝΔ), για το οικονομικό «κόστος» της κινητοποίησης κατά της ανεργίας, έχει ως εξής:

«Θα περιμέναμε έστω και τώρα, η αντιπολίτευση να ενδιαφερθεί να αποτιμηθούν τα ουσιαστικά αποτελέσματα αυτής της μεγάλης πρωτοβουλίας του Δήμου μας. 

Μια πρωτοβουλία που ανέδειξε τα προβλήματα των ανέργων και των οικογενειών τους και αγκαλιάστηκε από χιλιάδες Πατρινούς, από δεκάδες σωματεία και φορείς της πόλης μας. 

Θα πραγματοποιήσουμε ειδική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, παρουσία των φορέων της πόλης, έτσι όπως ξεκινήσαμε την πρωτοβουλία, επειδή μας ενδιαφέρει να βγουν συμπεράσματα, να ακούσουμε τη γνώμη όλων όσων συμμετείχαν, να δούμε τρόπους για συνέχιση αυτού του αγώνα για ένα καίριο για το λαό και τη νεολαία ζήτημα.

Δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτα και από κανέναν, πόσο μάλλον από τους δημότες μας που πληρώνουν και ξαναπληρώνουν το λογαριασμό των αντιλαϊκών μέτρων.

Το πραγματικό "κόστος" αυτής της κινητοποίησης δεν το έχουμε ακόμα υπολογίσει. Ανέρχεται σε δεκάδες χιλιάδες ευρώ που όμως δεν επιβάρυναν τον προϋπολογισμό του Δήμου. 

Η πορεία αγώνα για την ανεργία στηρίχθηκε και οικονομικά, σε φορείς, σε εθελοντική δουλειά, σε προσφορές απλών ανθρώπων. 

Θέλουμε λοιπόν για ακόμα μια φορά να ευχαριστήσουμε δημόσια όλους όσους στήριξαν και βοήθησαν πολύπλευρα στο να πραγματοποιηθεί με ασφάλεια η πορεία - διαδήλωση των 220 χιλιομέτρων. 

Τους εργαζόμενους στο Δήμο που δούλεψαν ακούραστα όλες αυτές τις μέρες. Τους γιατρούς που εθελοντικά στήριξαν το ιατρείο μας, για τις ανάγκες των διαδηλωτών. Το προσωπικό της τροχαίας που φρόντισε να πορευτούμε με ασφάλεια. 

Τα σωματεία, τους φορείς, όλους όσους κάλυψαν το κόστος αυτής της κινητοποίησης. 

Τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο και τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν και κάλυψαν δωρεάν τη συναυλία στο Σύνταγμα.

Η αντιπολίτευση γνωρίζει, γιατί συμμετέχει σε όλα τα όργανα διοίκησης του Δήμου, ακριβώς τι δαπάνες έγιναν και φυσικά τις έχουν καταψηφίσει. Αποφασίστηκαν, παρουσία τους, 

στο Δημοτικό Συμβούλιο, την Οικονομική Επιτροπή, τις Διοικήσεις των Οργανισμών και αναρτήθηκαν στη "Διαύγεια". 

Εξάλλου, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της κυβέρνησης, μας είχαν κάνει γνωστό εξαρχής πως δεν θα ενέκριναν δαπάνες, για την πορεία καθώς η κινητοποίηση δεν είναι σύμφωνη με το πλαίσιο του "Καλλικράτη"...

Μην κουράζεστε λοιπόν άδικα. 

Ο πατραϊκός λαός έχει καταλάβει ότι είστε απέναντι από τις λαϊκές ανάγκες και ότι θεωρείτε περιττή τη δαπάνη έστω και για 1 ευρώ όταν ξοδεύεται για την κινητοποίηση των ανέργων. 

Όταν όμως 5,7 δισεκατομμύρια χαρίζονται στους τραπεζίτες τότε, σαν γνήσιοι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων, τηρείτε σιγή ιχθύος. 

Δεν είδαμε καμία αντίστοιχη πρεμούρα, να ρωτήσετε ή να καταδικάσετε, γιατί η Περιφερειακή Διοίκηση δικαιώνει τις απαιτήσεις της μεγαλοεργοδοσίας για μείωση τελών και αρνείται την απαλλαγή για τους κατοίκους της Ξερόλακκος και του Βιολογικού. Μόλις σήμερα έβαλε λουκέτο άλλη μία επιχείρηση, η "ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ", πετώντας στο δρόμο δεκάδες εργαζόμενους.

Τα "κόστη" λοιπόν, για μια κινητοποίηση 8 ημερών, στην οποία συμμετείχαν χιλιάδες συμπολίτες μας, που έπρεπε να καλυφθούν οι βασικές τους ανάγκες, ανέρχεται στο "φοβερό" ποσό των 9.500 ευρώ, όπου συμπεριλαμβάνονται και τα ενημερωτικά φυλλάδια. 

Άλλα 2.000 ευρώ κόστισε η ηχητική κάλυψη της μεγάλης συναυλίας στην Πλατεία Γεωργίου, στο ξεκίνημα της κινητοποίησης. 

Και επειδή ίσως κάποιοι να βιαστούν να πουν πως "καλύτερα τα χρήματα να τα δίναμε απευθείας στους ανέργους", να τους πληροφορήσουμε πως το ποσό ίσα που αρκεί για να πάρει 0,30 ευρώ ο κάθε άνεργος της Πάτρας, ούτε μισό κουλούρι! 

Αντί όμως ο Δήμος μας να οργανώσει ψευτοελεημοσύνες, κατάφερε να θέσει στο επίκεντρο το ζήτημα της ανεργίας με μια μεγαλειώδη κινητοποίηση που αγκαλιάστηκε από το λαό της Πάτρας.

Ας βγάλει τα συμπεράσματα του ο λαός της Πάτρας».

Ryanair : ο "λαγός" κατά των απεργιών

«Ryanair»: Ζητάει υπογραφές κατά της απεργίας!

Στο πλαίσιο της πανδημοσιοϋπαλληλικής απεργίας και της συμμετοχής σ' αυτήν των υπαλλήλων της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, πολλές προγραμματισμένες πτήσεις όλων των εταιρειών αναβλήθηκαν.
Ορισμένες από αυτές τις εταιρείες, λειτουργώντας προφανώς σαν λαγός, εξέφρασαν με πιο επιδεικτικό τρόπο την αντίθεσή τους στην απεργία.

Για παράδειγμα, η «Ryanair» ενημέρωνε  τους επιβάτες της για την απεργία στην Ελλάδα και με άλλο μήνυμά της στο «Twitter» (και μάλιστα στα ελληνικά) ζητούσε να υπογράψουν οι δυσαρεστημένοι επιβάτες την ηλεκτρονική πλατφόρμα που έχει συστήσει για την απαγόρευση των απεργιακών κινητοποιήσεων των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας σε όλη την Ευρώπη! Η συγκεκριμένη πλατφόρμα φτιάχθηκε από την εταιρεία για να επιτεθεί κατά βάση στους εργαζόμενους στα γαλλικά αεροδρόμια και τις απεργιακές τους κινητοποιήσεις.

Η εταιρεία ζητάει από την Κομισιόν να απαγορεύσει το απεργιακό δικαίωμα στους εργαζόμενους στα αεροδρόμια κατά τον ίδιο τρόπο που απαγορεύεται στο στρατό.
Από κάτι τέτοιες «πρωτοβουλίες» φτιάχνεται τελικά το κλίμα για την παραπέρα υπονόμευση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και της απεργίας, την οποία επιδιώκει και η ελληνική κυβέρνηση, υλοποιώντας το 3ο μνημόνιο στη βάση των «βέλτιστων πρακτικών» της ΕΕ.
Πηγή: Ριζοσπάστης


Βλέπε ακόμη:

Ανακοίνωση-πρόκληση της Ryanair για τις απεργίες στην Ελλάδα. Ζητά από την κυβέρνηση να επέμβει κατασταλτικά

Του Αδόλφου τα Eγγόνια με Σιδερόβεργες σε...Δράση,,

 JailGoldenDawn: Ποιός είναι ο χρυσαυγίτης με τη σιδερόβεργα  που επιτέθηκε στον εικονολήπτη του “Ε” ??

Διαβάστε: 

Ο κρανοφόρος με τη σιδερόβεργα (το πιθανότερο πτυσσόμενο σιδερένιο γκλομπ ?)  που επιτέθηκε στον εικονολήπτη του “Ε” είναι μέλος της ασφάλειας της Χρυσής Αυγής και δρούσε υπό τις διαταγές των υπόδικων βουλευτών της ΧΑ Λαγού και Κασιδιάρη. 

Το βίντεο είναι καθαρό: 

απρόκλητα και με καθαρό σκοπό να τσακίσει το θύμα του, ο κρανοφόρος βγαίνει από την ομάδα των Χρυσαυγιτών της οποίας προϊσταται ο Λαγός, τρέχει αστραπιαία προς τον στόχο του τον οποίο έχει εντοπίσει να τραβάει πλάνα με την κάμερα και τον χτυπάει με μια σιδερόβεργα. 

Το χτύπημα αποφεύγεται μόνον εξαιτίας της αποφευκτικής κίνησης του θύματος.

 Ο στόχος είναι σαφής: το τσάκισμα όποιου απειλεί να καταγράψει και να δημοσιοποιήσει τα πρόσωπα των μελών της Χρυσής Αυγής που αποτελούν το τάγμα εφόδου.

Ο κρανοφόρος δεν είναι προφανώς κάποιος “άσχετος”.
Συμμετέχει σε όλους τους τραμπουκισμούς του τάγματος εφόδου, τόσο κατά των αντιφασιστών όσο και κατά δημοσιογράφων.
Φοράει μια μωβ φόρμα, ένα μαύρο μπλουζάκι που γράφει “Kick Boxing Panos”, μαύρα γάντια, μαύρο κράνος, μια θήκη μέσης και πράσινα παπούτσια.

 
Σ’ αυτή τη φωτογραφία μπορούμε να τον δούμε καθαρά:

Μόνος του εδώ:

Τον βλέπουμε σε δράση σε όλο το διαθέσιμο φωτογραφικό υλικό.

Σ’ αυτή τη φωτογραφία, τον βλέπουμε (πρώτο αριστερά) να χτυπάει έναν αντιφασίστα μαζί με άλλους χρυσαυγίτες, αλλά και άντρες των ΜΑΤ:

Εδώ πάλι τον βλέπουμε μαζί με τους υπόλοιπους κρανοφόρους και ροπαλοφόρους της Χρυσής Αυγής (μέσα σε κόκκινο κύκλο). Δίπλα του (δεξιά) διακρίνεται ο Δεβελέκος, ενώ αριστερά φαίνεται ο Λαγός.

Η ταυτοποίησή του είναι, μ’ αυτά τα δεδομένα, εύκολη για τις διωκτικές αρχές. Λαγός και Δεβελέκος μπορούν να κληθούν και να ερωτηθούν για την ταυτότητα του κρανοφόρου με τη σιδερόβεργα.

Το ίδιο ισχύει και για άλλα δύο ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής: τον Κασιδιάρη που διακρίνεται σε φωτογραφία στο ίδιο σημείο όπου βρίσκεται και ο κρανοφόρος, και τον Χρήστο Ζέρβα, υπεύθυνο ασφάλειας της Κεντρικής Διοίκησης της ΧΑ και διορισμένο “συνεργάτη” στην Ελληνική Βουλή.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Αλεξίας Τσαγκάρη, φωτογράφου που χτυπήθηκε από Χρυσαυγίτη, ο Κασιδιάρης έδωσε το παράγγελμα για την επίθεση.

Ο Ζέρβας (με κόκκινο κύκλο) δίπλα στον κρανοφόρο με τη σιδερόβεργα.

Η συνεργασία των ανδρών των ΜΑΤ με μέλη της Χρυσής Αυγής υποδείχτηκε ήδη από το κυβερνών κόμμα ως σκανδαλώδης.

Αδράνεια των δικαστικών αρχών να ταυτοποιήσουν – και μάλιστα με δική τους πρωτοβουλία – και να τιμωρήσουν τον κρανοφόρο χρυσαυγίτη με τη σιδερόβεργα θα συνιστά άλλο ένα μήνυμα ανοχής της δράσης της νεοναζιστικής συμμορίας, όπως τη γνωρίσαμε επί πολλά χρόνια με αποκορύφωμα το βράδυ της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.

[Το φωτογραφικό υλικό είναι της Αλεξίας Τσαγκάρη από το Vice.com. Η ίδια καταγγέλλει ότι μαυροφορεμένος άνδρας που είχε βγει από το μπλοκ της Χρυσής Αυγής, τη χαστούκισε και την κλώτσησε στο πρόσωπο την ώρα που κάλυπτε τα γεγονότα.
To περιστατικό συνέβη μπροστά στα μάτια αστυνομικών, οι οποίοι δεν αντέδρασαν. ]

***
Για Σένα που έκανες τον κόπο να Διαβάσεις τα παραπάνω:

Ακόμη διερωτάσαι ποίο Σύστημα τα παράγει και τα εκτρέφει ? 

Θα περιμένεις την Δικαιοσύνη Αυτού του Συστήματος να τα ...Τιμωρήσει ? 

ή 

Θα Συμπορευτείς με το Οργανωμένο Ταξικό Εργατολαϊκό κίνημα Για να τα υποχρεώσουμε να ξανακρυφτούν στα λαγούμια που μέχρι χτες ήταν κρυμμένα και να Ανατρέψουμε την πηγή που τα παράγει ?