Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

24 Οκτωβρίου, 2017

ποίος ίδρυσε το Tαμείο των "εργατοπατέρων" ;;

Κοινοποιείστε το στα ΧρυσΆβγουλα: 


Τώρα που πλησιάζει το ΟΧΙ τα φασιστοειδή θα παπαγαλίζουν το ΙΚΑ και το 8ωρο ότι τα κανε ο Μεταξάς!!!

Για να μας πείσουν πόσα φιλολαικά μέτρα πήρε. 
Μόνο μέτρα για την κάσα του λαού πήρε.
Αφού στα χρόνια του δημιουργήθηκε και το Υφυπουργείο Δημοσίας Ασφαλείας, (το μετέπειτα Υπ. Δημόσιας Τάξης), πασίγνωστο για τις βάναυσες μεθόδους του που άφησαν εποχή με τον κορυφαίο όλων των βασανιστών, τον Μανιαδάκη!!!

Η αλήθεια έχει ως εξής: Το μόνο που ίδρυσε ο Μεταξάς
(γιατί όλα τα άλλα ΙΚΑ, μήκα σύκα είχαν νομοθετηθεί από 20 χρόνια πριν, 
ασχέτως αν δεν εφαρμόζονταν)
για το οποίο μπορούν να υπερηφανεύονται οι απόγονοι των Ταγμάτων Ασφαλείας, ήταν το αμαρτωλό 
¨Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Υπαλλήλων Επαγγελματικών Οργανώσεων¨.
ή γνωστό και ως ¨ΤΑΜΕΙΟ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΩΝ¨ !!!!
Μια πατέντα παγκόσμιας πρωτοτυπίας...κατά την οποία οι (διορισμένοι από την κυβέρνηση φυσικά) πρόεδροι και γραμματείς των συνδικαλιστικών οργανώσεων όλων των βαθμίδων ανώτερων και κατώτερων 
(οι κυβερνητικοί δηλ συνδικαλιστές, γιατί όλοι οι άλλοι ήταν στις φυλακές
θα αποζημιώνονταν και θα ασφαλίζονταν διπλά αφού θεωρούνταν απλά ανώτεροι κυβερνητικοί υπάλληλοι και δικαιούνται πρόσθετες συντάξεις και παροχές!!!!!!!!

Έτσι χάρη στο Μεταξά το ελληνικό λεξικό αποκτά από το 1937 ακόμη μια νέα λέξη: ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΑΣ
Δίπλα από την οποία έχει τη φωτογραφία του ιδρυτή του: Του Μεταξά.

Από: 

Thesska Katerina
Από Petros Logaras !!

Το ταμείο αυτό χρηματοδοτούνταν από κρατήσεις στα μεροκάματα, και μισθούς των εργαζομένων, και την Εργατική Εστία που και αυτή χρηματοδοτούσαν οι εργαζόμενοι.
Την αξιοποίηση αυτού του ταμείου για την φθορά συνειδήσεων των συνδικαλιστών την ξεκίνησε ο Μεταξάς με νόμο, την συνέχισαν οι κυβερνήσεις μετά την κατοχή και τον εμφύλιο, της ΕΡΕ, και Ένωσης Κέντρου, μετά η χούντα του Παπαδόπουλου, και στην μεταπολίτευση η ΝΔ, και το ΠΑΣΟΚ, που το μετονόμασαν σε ΟΔΕΠΕΣ.
Η φθορά συνειδήσεων των στελεχών του συνδικαλιστικού κινήματος ήταν το κύριο μέλημα όλων των κυβερνήσεων, για να το υποτάξουν.
Οι εργατοπατέρες υπάρχουν και στις μέρες μας, πλασμένοι με την συνείδηση της ταξικής συνεργασίας, και την αστική ιδεολογία.
Τόσα χρόνια δουλειάς των αστών, δεν πήγαν ''χαμένα''🤔🤔

18 Οκτωβρίου, 2017

Αλήθειες: Για τη χρήση της κάνναβης








· 
Φωτογραφία της Thesska Katerina.


- Το 2016 (και το 2015) οι πολιτείες Αρκάνσας, Βόρεια Ντακότα, Οχάιο και Πενσιλβάνια (ΗΠΑ) ενέκριναν τη χρήση κάνναβης για «ιατρικούς» σκοπούς είτε για «ψυχαγωγικούς» λόγους.
Έτσι λοιπόν σε αυτές : το 66% των 16χρονων μαθητών κάνει χρήση κάνναβης και 1 στους 3 μαθητές κάνει χρήση κάνναβης με ιατρική συνταγή (!!!!).
Οι εταιρείες και ιδιωτικές κλινικές στις παραπάνω Πολιτείες, που μονοπωλούν την παραγωγή και διάθεση κάνναβης, είναι από τις πιο κερδοφόρες στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, στον υποδείκτη ...«green economy»!
Η Υπηρεσία Ελέγχου Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ ανακοίνωσε στις 11 Αυγούστου 2016 ότι η κάνναβη δεν πληροί επί του παρόντος τα κριτήρια αποδεκτής ιατρικής χρήσης της χώρας, ότι δεν υπάρχει αποδοχή πως η χρήση της υπό ιατρική παρακολούθηση είναι ασφαλής και ότι παρουσιάζει υψηλές πιθανότητες κατάχρησης (αφού τα οπιοειδή συνταγραφούμενα και μη σκότωσαν πάνω από 28000 ανθρώπους).
- Στην Ολλανδία, τα «shooting rooms» (χώροι εποπτευόμενης χρήσης ναρκωτικών) λειτουργούν παράλληλα με προγράμματα χορήγησης ηρωίνης σε χρήστες, με την ευθύνη του κράτους και με την εμπλοκή 180 διαφορετικών φορέων (υπουργεία, εκκλησία, ΜΚΟ κ.ά.). Σύμφωνα με στοιχεία που δίνει η ίδια η ολλανδική κυβέρνηση, όσοι συμμετέχουν σε αυτά δεν έχουν την τάση να ενταχθούν σε προγράμματα θεραπείας, ενώ αυξάνεται σταθερά η χρήση ηρωίνης.
- Στην Ελβετία, οι αρχές αναγκάστηκαν να κλείσουν τέτοιο χώρο στο πάρκο της Ζυρίχης, καθώς μέσα σε λίγα χρόνια μετατράπηκε σε κόλαση ζωντανών νεκρών.
Από την Έκθεση του ΟΗΕ για τον έλεγχο των ναρκωτικών
Στην Πορτογαλία, η αποποινικοποίηση της χρήσης κάνναβης ξεκίνησε όταν τα πρώτα σημάδια της καπιταλιστικής κρίσης άρχισαν να γίνονται αισθητά στην αύξηση της ανεργία στις νέες ηλικίες....
«Απ' όλες τις έρευνες δε φαίνεται πουθενά και για καμία ασθένεια να είναι η κάνναβη το φάρμακο επιλογής. Ολες οι έρευνες λένε ότι κατά κάποιο τρόπο μπορεί να επηρεάσει θετικά σε ορισμένες ασθένειες. 
Από την άλλη, η ζημιά που μπορεί να κάνει είναι πολλαπλή, πρώτον στην υγεία καθώς είναι ψυχομιμητική (ψυχοδραστική) ουσία η κάνναβη και όχι μόνο μιμείται την ψύχωση αλλά "ανοίγει" την ψύχωση (Πρόδρος του ΚΕΘΕΑ).
Η χρήση της κάνναβης έχει αρνητικές επιπτώσεις στις γνωστικές λειτουργίες (μάθηση, μνήμη, προσοχή, με πιο έντονες τις συνέπειες στους εφήβους και νέους), στην ψυχική υγεία και την ψυχοκοινωνική συμπεριφορά, καθώς και στο ενδεχόμενο κατάχρησης ή και εξάρτησης, εντοπίζοντας αυξημένη συσχέτιση εξάρτησης, για όσους παρουσιάζουν κατάθλιψη ή προβλήματα συμπεριφοράς ή καταναλώνουν και άλλες εξαρτησιογόνες ουσίες.
************
Φωτογραφία της Thesska Katerina.
Το ήξερες ότι όταν οι Αμερικάνοι με τους συμμάχους τους βομβαρδίζαν με τις ¨ειρηνευτικές-ανθρωπιστικές τους δυνάμεις¨το Αφγανιστάν, τα μόνα μέρη που δεν άγγιξαν, δεν έπεσε ποτέ βόμβα, ήταν οι χασισοφυτείες;
Στα χρόνια αυτά της κατοχής της χώρας από τις ΗΠΑ (από το 2001 που εισέβαλαν) εκτοξεύεται η παραγωγή της κάνναβης, οπότε και εγκαταστάθηκε εκεί και η διεθνής μαφία της ηρωίνης.
Το 2015, η καλλιέργεια οπίου (στο κατεχόμενο Αφγανιστάν) καταλάμβανε 1.830.000 στρέμματα, κρατώντας ωστόσο την παραγωγή οπίου σε ασύλληπτα ψηλά επίπεδα.

Η εκτιμώμενη παραγωγή οπίου το 2015 ήταν περίπου 3.300 τόνοι!!!! 

Ποσότητα που καλύπτει πάνω από το 80% της παγκόσμιας παραγωγής!!!!!!!

Στα χρόνια αυτά της αύξησης της παραγωγής κάνναβης στο Αφγανιστάν ανοίγει η συζήτηση σε πολλά ευρωπαικά κράτη για την αποποινικοποίησή της.

Παράλληλα οι περισσότεερες χώρες στις οποίες η χρήση της κάνναβης είναι ελεύθερη, είναι εκείνες οι χώρες που δαπανούν πολλά δις ευρώ σε πολεμικούς εξοπλισμούς των εθνικών στρατών τους και ανήκουν στα κράτη με τους ισχυρότερους στρατούς...
Από:

Thesska Katerina
15 Οκτωβρίου 2017


13 Οκτωβρίου, 2017

το «χάσμα» το «κοινωνικό μέρισμα» k το γνωστό «γαϊτανάκι» μεταξύ των «θεσμών»



Με «κοινό παρονομαστή» την επίτευξη των στόχων για τα «ματωμένα» πλεονάσματα των επόμενων χρόνων, ξεκινάει πάλι το γνωστό «γαϊτανάκι» μεταξύ των «θεσμών», με τη συμμετοχή και της κυβέρνησης, στο πλαίσιο της τρίτης «αξιολόγησης».

Σε αυτήν ακριβώς τη συγκυρία, ήρθε η νέα έκθεση του ΔΝΤ, που διαβλέπει «χάσμα» ανάμεσα στην απόδοση των αντιλαϊκών μέτρων, από τη μια, και τους στόχους για τα πλεονάσματα που προβλέπονται στη συμφωνία της κυβέρνησης με την Ευρωζώνη, από την άλλη.

Η απόκλιση που «βλέπει» το ΔΝΤ φτάνει στα 2,4 δισ. ευρώ, σε μια εξέλιξη που εκ των πραγμάτων βάζει στο κάδρο την επιτάχυνση της αντιλαϊκής πολιτικής, χώρια τα 95 προαπαιτούμενα που περιλαμβάνει αυτή η φάση της «αξιολόγησης».

Για αρχή, συζητιέται η μεταφορά στο 2018 του μέτρου της περαιτέρω κατακρεούργησης των καταβαλλόμενων συντάξεων (έχει ψηφιστεί να εφαρμοστεί από το 2019) ή του αφορολόγητου ορίου (από το 2020) ή οποιοδήποτε άλλο, τάχα «εναλλακτικό» μέτρο, σε βάρος πάντα του λαού.

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τις προβλέψεις σχετικά με τους ρυθμούς ανάπτυξης, υπόσχεται «κοινωνικό μέρισμα» από το τρέχον πρωτογενές πλεόνασμα, υποστηρίζει πως οι στόχοι για το 2018 θα επιτευχθούν και θεωρεί επίτευγμα ότι τα προψηφισμένα αντιλαϊκά «πακέτα» για Ασφαλιστικό και φόρους θα έρθουν με την προβλεπόμενη σειρά τους!

Η Ευρωζώνη, από τη δική της πλευρά, κρατάει «στάση αναμονής» ενόψει των στοιχείων για την εκτέλεση του φετινού προϋπολογισμού, όπως είναι η απόδοση των αντιλαϊκών φόρων και των άλλων χαρατσιών καθώς και για το «αναγκαίο» ύψος των κρατικών κονδυλίων που έχουν απομείνει για την κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών κοινωνικών αναγκών.

Αντίστοιχα, για το 2019, κοινή είναι η πεποίθηση θεσμών και κυβέρνησης ότι θα πιαστούν ευκολότερα οι στόχοι, καθώς θα έχει ξεκινήσει το νέο σφαγείο στις συντάξεις, σε συνδυασμό και με τις περαιτέρω «προσαρμογές» στα προνοιακά επιδόματα. Επιβεβαιώνουν, δηλαδή, ότι τα πλεονάσματα, που υπηρετούν τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, είναι βαμμένα με το αίμα από τις θυσίες του λαού.
 Κι ότι αυτές θεωρούνται δεδομένες και αδιαπραγμάτευτες, ανεξάρτητα από τα σκαμπανεβάσματα της οικονομίας, σε ανάπτυξη και κρίση.

Ετσι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις όλων των εμπλεκόμενων μερών - παρά τις όποιες μικροδιαφορές - οι ρυθμοί μεγέθυνσης του ΑΕΠ προβλέπονται ισχνοί, τόσο για το 2018, όσο και για τα επόμενα χρόνια, γεγονός που προϊδεάζει για πολλαπλασιασμό των αντιλαϊκών μέτρων. 
Ενώ και το ΔΝΤ, που είναι πιο γαλαντόμο στις προβλέψεις του για τους ρυθμούς ανάπτυξης, πιέζει για να επιταχυνθεί και να διευρυνθεί η αντιλαϊκή, σε όλη την κλίμακα, πολιτική.

Αυτό αποτυπώνεται, άλλωστε, τόσο στο προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2018, όσο και στο «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής» 2018 - 2021, που ενσωματώνουν τα κάθε είδους αντιλαϊκά μέτρα της «προηγούμενης» και της «επόμενης μέρας», ως μόνιμη παρακαταθήκη στην προοπτική ανάκαμψης των επιχειρηματικών ομίλων και των κερδών τους.

Τα πάντα, επομένως, εξελίσσονται με γνώμονα την ενιαία στρατηγική για ανάκαμψη του κεφαλαίου και την προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων. Γι' αυτό ο ΣΕΒ αναφωνεί στο χτεσινό εβδομαδιαίο δελτίο του ότι αναμφίβολα «η βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, με βάση το σχετικό κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, στα χρόνια της προσαρμογής με τα Μνημόνια, έχει συμβάλει στην ανάκαμψη της οικονομίας».

Μ' αυτήν τη στρατηγική οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα χρειάζεται να αναμετρηθούν ανειρήνευτα, παλεύοντας με στόχους και διεκδικήσεις στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. 
Ο οργανωμένος αγώνας σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, είναι η μόνη επιλογή που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για να σπάσει ο φαύλος κύκλος των αντιλαϊκών μέτρων και των μνημονίων διαρκείας που υπηρετούν το καπιταλιστικό κέρδος.

12 Οκτωβρίου, 2017

Έτοιμοι οι ναρκολιγούρηδες για καλλιέργεια, επεξεργασία και διακίνηση κάνναβης και από ιδιώτες

Μπίζνες με την κάνναβη, χειραγώγηση για τους νέους


Ερώτηση στη Βουλή κατέθεσαν πρόσφατα, 46 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα «Η ιατρική χρήση της κάνναβης και οι αναπτυξιακές προοπτικές της», φανερώνοντας την πρόθεση της κυβέρνησης να εντείνει τη χειραγώγηση και την καταστολή της νέας γενιάς, προκειμένου να μη σηκώσει κεφάλι απέναντι στην πολιτική που καταδικάζει τη ζωή και το μέλλον της (9 στους 10 εφήβους κι ένας στους 4 ενήλικες που απευθύνονται σε «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα στη χώρα μας ζητάνε να απεξαρτηθούν από την κάνναβη).

Επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι κάθε πτυχή της «ανάπτυξής» τους είναι εχθρική για το λαό και τα παιδιά του: Θολώνει μυαλά και ψυχές, μαυρίζει θάλασσες, καταδικάζει στην ανεργία και την ανέχεια, σκορπίζει την αδράνεια.

Με τη συγκεκριμένη Ερώτηση - «λαγό» αποτυπώνεται όχι μόνο η πρόθεση της κυβέρνησης να νομιμοποιήσει την καλλιέργεια, παραγωγή, κατοχή και διακίνηση κάνναβης, αλλά και να δώσει την ευκαιρία να εμπλακούν και ιδιώτες. 
«Καθίσταται σαφές ότι η καλλιέργεια, η παραγωγή, και η διακίνηση κάνναβης και σκευασμάτων θα αποτελούν κρατικό μονοπώλιο (...) Το ενδεχόμενο ιδιώτης να επενδύσει στην καλλιέργεια και επεξεργασία προϊόντος (...) φαντάζει μάλλον απίθανο», αναφέρεται στην Ερώτηση.

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ επικαλούνται στο κείμενο της Ερώτησης τα παρακάτω:
«Η εμπειρία δεκάδων κρατών όπως Αυστρία (...), Ολλανδία, Ουρουγουάη, Φινλανδία, Χιλή και 29 Πολιτείες των ΗΠΑ, όπου διαμορφώθηκαν ποικίλα νομικά καθεστώτα που επιτρέπουν την ιατρική χρήση της κάνναβης, μπορεί να αξιοποιηθεί ως οδηγός».

Στις περισσότερες όμως χώρες που αναφέρονται, τα ποσοστά της χρήσης κάνναβης εκτινάχθηκαν, ενώ μειώθηκε ο μέσος όρος ηλικίας έναρξης της χρήσης ναρκωτικών ουσιών. 
Το 66% των 16χρονων μαθητών στις ΗΠΑ κάνει χρήση κάνναβης, ενώ 1 στους 3 Αμερικανούς μαθητές έχει κάνει χρήση κάνναβης με ιατρική συνταγή, που έχει συνταγογραφηθεί για κάποιον άλλο.
«Δεν διασφαλίζονται όλες οι θεραπευτικές επιλογές των ασθενών που λαμβάνουν κάνναβη (...) ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες κάθε ασθένειας και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πάσχοντα (...) δεν διασφαλίζεται ευέλικτο καθεστώς συνταγογράφησης».

«Απ' όλες τις έρευνες, δεν φαίνεται πουθενά και για καμία ασθένεια να είναι η κάνναβη το φάρμακο επιλογής. 
Η ζημιά που μπορεί να κάνει είναι πολλαπλή (...). Όμως, το μεγαλύτερο κακό που μπορεί να κάνει είναι η συνταγογράφησή της να περάσει στους έφηβους και στα παιδιά. 
Τα περισσότερα παιδιά λένε ότι βρήκαν το πρώτο αγχολυτικό ναρκωτικό στο φαρμακείο του σπιτιού τους. Μπορεί να γίνει το ίδιο και με τη συνταγογράφηση της κάνναβης. Η συνταγογράφηση μιας τέτοιας ουσίας δεν θα λύσει αλλά θα δημιουργήσει προβλήματα» (Γιώργος Μπαρδάνης, πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ - Μάρτης 2017).

«Δεν αξιοποιούνται οι αναπτυξιακές προοπτικές για την ελληνική οικονομία. Η πολιτεία οφείλει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, όπως έγινε με τη βιομηχανική κάνναβη (...) δεν γίνεται κατανοητό πως το κρατικό μονοπώλιο μπορεί να αποτελέσει κατάλληλο περιβάλλον για τις αναφαινόμενες αναπτυξιακές δράσεις: Στον αγροτικό τομέα, με την καλλιέργεια από μικρομεσαίους παραγωγούς (...)»

Επιβεβαιώνεται ότι η βιομηχανική κάνναβη λειτουργεί ως «δούρειος ίππος» για την καλλιέργεια και διακίνηση κάνναβης και τη νομιμοποίησή της. 
Όσο για τον «πόνο» που εκφράζουν για τον αγροτικό τομέα, αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση, όταν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, υλοποιώντας την πολιτική της ΕΕ, ξεκλήρισαν μαζικά τους αγρότες, ενισχύοντας τα μονοπώλια του αγροτοδιατροφικού συμπλέγματος.

«Στόχος η διασφάλιση της καθολικής και ισότιμης πρόσβασης στα αναγκαία και αποτελεσματικά φάρμακα και τις σύγχρονες θεραπείες».

Εδώ δίνουν τα «ρέστα» τους, επικαλούμενοι τα παραπάνω, τη στιγμή που ο λαός βάζει όλο και πιο βαθιά το χέρι στις όλο και πιο άδειες τσέπες του για να πληρώσει φάρμακα που πραγματικά τα χρειάζεται. Κυβέρνηση, ασφαλιστικά ταμεία και ΕΟΠΥΥ περικόπτουν τις δαπάνες για τη φαρμακευτική περίθαλψη των ασθενών, πριμοδοτούν τις φαρμακοβιομηχανίες, πετούν φάρμακα έξω από τη θετική λίστα για να τα πληρώνουν οι ασθενείς στο 100%, αυξάνουν τις συμμετοχές (το 2009 προβλέπονταν για δημόσια φαρμακευτική δαπάνη 5,2 δισ. ευρώ - ποσό μακριά από τις ανάγκες - και το 2017 μόλις 1,92 δισ. ευρώ!).
Κάνουν αναφορά σε οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) για τη Διαθεσιμότητα και Προσβασιμότητα σε Ελεγχόμενες Ουσίες (Φάρμακα).

Ακόμη και ο ΠΟΥ διατυμπανίζει ότι η εκτεταμένη συζήτηση για τη νομιμοποίηση της κάνναβης αυξάνει τη ζήτησή της. «Η διαθεσιμότητα, η προσβασιμότητα και η κοινωνική αποδοχή μιας ουσίας αυξάνουν την κατανάλωσή της. Αλλαγές στο νομικό πλαίσιο που διέπει την κάνναβη μακροπρόθεσμα θα επηρεάσουν τα πρότυπα χρήσης του πληθυσμού και ιδίως τους εφήβους και τους νέους» (επιστημονική παρέμβαση του ΚΕΘΕΑ για την «ιατρική» κάνναβη).

Όλο το κείμενο της Ερώτησης διαπνέεται από την προσπάθεια ιατρικοποίησης ενός κοινωνικού προβλήματος που η ρίζα του βρίσκεται στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, οι οποίες αποτελούν την κοινωνικοοικονομική βάση του φαινομένου. 
Η νομιμοποίηση της κάνναβης αποφέρει πολυεπίπεδα κέρδη: Από τη μία, τον κοινωνικό έλεγχο και τη φαρμακευτική καταστολή της νέας γενιάς, τη στιγμή που αγκομαχά κάτω από την καταστρατήγηση βασικών λαϊκών δικαιωμάτων. 
Από την άλλη, το εμπόριο ναρκωτικών (νόμιμο ή παράνομο) αποτελεί μια μεγάλη καπιταλιστική επιχείρηση, με κέρδη πολλών δισεκατομμυρίων (μόνο στην Ευρώπη, τα κέρδη από τη διακίνηση προϊόντων κάνναβης αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μερίδιο, το 38% της λιανικής αγοράς παράνομων ουσιών, με αξία η οποία εκτιμάται μέχρι και σε 12,9 δισ. ευρώ το χρόνο).


ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ 
12/10/2017

Αυτό προέκυψε από την απάντηση του υπουργού Υγείας, Ανδ. Ξανθού, στην Ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή 46 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την καλλιέργεια, επεξεργασία και εξαγωγή «φαρμακευτικής» κάνναβης εκτός κρατικού μονοπωλίου, ερώτηση που φαίνεται να λειτουργεί «λαγός» για τις κυβερνητικές εξαγγελίες. 

«Υπάρχει δυνατότητα και αναγκαιότητα να αποτελέσει η ιατρική - φαρμακευτική κάνναβη πεδίο παραγωγικής δραστηριότητας και αναπτυξιακών πρωτοβουλιών και επενδύσεων», αναφέρει συγκεκριμένα ο υπουργός Υγείας, Ανδ. Ξανθός, και ανακοινώνει ότι «έχει συγκροτηθεί διυπουργική ομάδα εργασίας, η οποία έχει ήδη καταλήξει σ' ένα πρώτο σχέδιο νομοθετικής ρύθμισης, το οποίο θα επιτρέπει την παραγωγή, επεξεργασία και εξαγωγή σκευασμάτων φαρμακευτικής κάνναβης εκτός κρατικού μονοπωλίου».

Παράλληλα, τη στιγμή που δεκάδες φάρμακα αποκλείονται από τη θετική λίστα, πραγματικά χρήσιμα και αναγκαία για τη θεραπεία πολλών ασθενειών, η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι προτίθεται να εντάξει τα σκευάσματα κάνναβης στα καινοτόμα φάρμακα κι «έχει ενισχύσει τη διαδικασία διαπραγμάτευσης των τιμών αποζημίωσης, μέσω της ειδικής Επιτροπής του ΕΟΠΥΥ».

«Μόνο έτσι μπορούμε να εξασφαλίσουμε την εγγυημένη πρόσβαση των πολιτών στη φαρμακευτική καινοτομία αλλά και τη βιωσιμότητα του συστήματος Υγείας», ισχυρίζεται ο υπουργός Υγείας, όταν είναι ήδη γνωστό ότι με τα μέτρα όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων, οι ασθενείς πληρώνουν πολύ πιο αυξημένες συμμετοχές, οι πετσοκομμένοι κλειστοί προϋπολογισμοί για τη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη είναι ήδη καθορισμένοι, κάτι που σημαίνει ότι για κάθε καινούριο φάρμακο που θα εισάγεται στη λεγόμενη «θετική λίστα» (για να αποζημιώνεται από τον ΕΟΠΥΥ), 
θα πρέπει να αφαιρούνται φάρμακα ίσης αξίας από τα αποζημιούμενα, τα οποία θα πληρώνουν εξολοκλήρου οι ασθενείς, για να μην αυξάνεται η κρατική δαπάνη.

09 Οκτωβρίου, 2017

«Μέση λύση δεν υπάρχει»




...Εφτασε η ώρα...

«Η κρίση ωρίμασε», προειδοποιούσε ο Λένιν στις 29 Σεπτέμβρη.
 «Ολόκληρο το μέλλον της ρωσικής επανάστασης παίζεται κορόνα - γράμματα. Κρίνεται η τιμή ολόκληρου του Μπολσεβίκικου Κόμματος»
 (Απαντα, τόμ. 34, σελ. 280, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή»).

Αναλύοντας το σύνολο των γεγονότων στη χώρα, ο Λένιν συμπέρανε ότι είχε φτάσει η ώρα για την άμεση προετοιμασία της ένοπλης εξέγερσης. 
«Στις 3 και 4 Ιούλη η εξέγερση θα ήταν λάθος: Δε θα μπορούσαμε να κρατήσουμε την εξουσία ούτε υλικά ούτε πολιτικά. Υλικά, παρά το ότι υπήρχαν στιγμές που η Πετρούπολη ήταν στα χέρια μας, γιατί οι εργάτες και οι στρατιώτες μας δε θα πολεμούσαν, δε θα πέθαιναν τότε για την Πετρούπολη: Δεν υπήρχε τέτοια "μανία'', τέτοιο άσβεστο μίσος ούτε απέναντι στον Κερένσκι ούτε απέναντι στους Τσερετέλι - Τσερνόφ (...) Πολιτικά δε θα μπορούσαμε να κρατήσουμε την εξουσία στις 3 και 4 Ιούλη, γιατί ο στρατός και η επαρχία, πριν τον κορνιλοφισμό, μπορούσαν να βαδίσουν και θα βάδιζαν ενάντια στην Πετρούπολη. Τώρα η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Μας ακολουθεί η πλειοψηφία της τάξης που είναι η εμπροσθοφυλακή της επανάστασης, η εμπροσθοφυλακή του λαού, που είναι ικανή να συναρπάσει τις μάζες. Μας ακολουθεί η πλειοψηφία του λαού (...) Η νίκη μας είναι σίγουρη γιατί ο λαός έχει πια φτάσει πολύ κοντά στην απόγνωση κι εμείς προσφέρουμε σε όλο το λαό μια σίγουρη διέξοδο, γιατί του δείξαμε "στις κορνιλοφικές μέρες'' τι αξίζει η καθοδήγησή μας» (Απαντα, τόμ. 34, σελ. 244, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή»)...


Οι εργάτες που πήραν ενεργό μέρος στην απεργία των οδηγών των τραμ στην πόλη Πιατιγκόρσκ στο Βόρειο Καύκασο το Σεπτέμβρη του 1917


Πλησιάζοντας ο Οκτώβρης του 1917 η κατάσταση στην ήδη επαναστατημένη Ρωσία οξυνόταν. 
Οι κυρίαρχοι κύκλοι όχι μόνο δεν μπορούσαν να κυβερνήσουν τη χώρα όπως προηγουμένως, αλλά χρεοκοπούσε με γοργούς ρυθμούς και η πολιτική εγκλωβισμού στα αστικά συμφέροντα, που ακολουθούσαν οι μενσεβίκοι και οι εσέροι.

Μόνο το Σεπτέμβρη οι αποφάσεις των Σοβιέτ της Πετρούπολης και της Μόσχας, για το πέρασμα όλης της εξουσίας στα χέρια των εργατών και της αγροτικής φτωχολογιάς, υποστηρίχτηκαν από 80 και πλέον Σοβιέτ.

Οι εξελίξεις αυτές διαμόρφωσαν, μέσα σε λίγες μόνο μέρες, μια κατάσταση την οποία ο Λένιν χαρακτήρισε «απότομη και (...) πρωτότυπη στροφή στη ρωσική επανάσταση»: Η αντεπανάσταση αποδείχτηκε αισθητά εξασθενημένη, τη στιγμή που το επαναστατικό στρατόπεδο είχε δυναμώσει μετά από τον αγώνα κατά του κορνιλοφισμού.

Ο Λένιν εκτιμούσε πως το άμεσο καθήκον είναι η ένοπλη εξέγερση για την ανατροπή της Προσωρινής Κυβέρνησης και την κατάληψη της εξουσίας. Ολη η δουλειά του Κόμματος έπρεπε να προσανατολιστεί σε αυτό το άμεσο καθήκον.

Την ίδια περίοδο, το βασικό ρόλο στις μαζικές οργανώσεις του προλεταριάτου άρχισαν να τον παίζουν οι μπολσεβίκοι. Μέσα στο προλεταριάτο, έγραφε ο Λένιν την 1η Σεπτέμβρη 1917, «παρατηρείται ολοφάνερη πτώση της επιρροής των εσέρων και των μενσεβίκων, ολοφάνερη άνοδος της επιρροής των μπολσεβίκων».



Διαδήλωση του Σεπτέμβρη στη Σιβηρία

Στη συνεδρίαση της Ολομέλειας του Σοβιέτ της Πετρούπολης με πλειοψηφία 279 ψήφων, έναντι 115 κατά και 50 λευκών, υπερψηφίστηκε η απόφαση που πρότειναν οι μπολσεβίκοι, η οποία κατέκρινε την πολιτική των κυβερνητικών συνασπισμών με τα αστικά κόμματα, καλούσε για το πέρασμα όλης της εξουσίας στα χέρια των Σοβιέτ.



Στην απόφαση αυτή το Μπολσεβίκικο Κόμμα, για πρώτη φορά μετά από το 6ο του Συνέδριο, επανήλθε στο σύνθημα «Ολη η εξουσία στα Σοβιέτ», το οποίο είχε προσωρινά αποσυρθεί μετά από τα γεγονότα του Ιούλη. 
Η αλλαγή της σύνθεσης και των συσχετισμών στη συντριπτική πλειοψηφία των Σοβιέτ της χώρας υπέρ των μπολσεβίκων είχε δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την επαναφορά του συνθήματος «Ολη η εξουσία στα Σοβιέτ!».

Δείκτης ανόδου της επιρροής των μπολσεβίκων στις μάζες αποτέλεσαν και οι εκλογές που έγιναν το Σεπτέμβρη για την ανάδειξη τοπικών συμβουλίων (τοπικές Δούμες) στις πόλεις και τις περιφέρειες.
Η ένοπλη εξέγερση στην ημερήσια διάταξη

Από τα μέσα Σεπτέμβρη το σύνθημα «Ολη η εξουσία στα Σοβιέτ!» έγινε ισοδύναμο με το σύνθημα για ένοπλη εξέγερση. Το Μπολσεβίκικο Κόμμα, υλοποιώντας τις αποφάσεις του 6ου Συνεδρίου, δούλευε εντατικά με σκοπό να ετοιμάσει προσεκτικά και ολόπλευρα τις δυνάμεις για τον ένοπλο αγώνα, αλλά και να μπορέσει σωστά να προσδιορίσει την πιο κατάλληλη στιγμή για την εκδήλωση της εξέγερσης.

Η πανεθνική κρίση φούντωνε ολοένα και περισσότερο σε όλη τη χώρα. Η κυβέρνηση είχε παραλύσει. Η κατάσταση της οικονομίας επιδεινωνόταν συνεχώς, η καταστροφή στη βιομηχανία και τις μεταφορές πήρε πανρωσικές διαστάσεις. Η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε αισθητά. Το 1917 ο όγκος της σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος ελαττώθηκε κατά 36,4%. Η παραγωγή χάλυβα και χυτοσίδηρου μειώθηκε σχεδόν 2 φορές, η εξόρυξη κάρβουνου έπεσε στο επίπεδο του 1911. Οι σιδηροδρομικές μεταφορές είχαν αποδιοργανωθεί σε μεγάλο βαθμό: Δεν επαρκούσαν τα καύσιμα, τα βαγόνια, οι ατμομηχανές, οι γραμμές καταστρέφονταν.

Σε ολόκληρη τη χώρα ξέσπασαν ταραχές εξαιτίας της πείνας. Συνολικά, το Σεπτέμβρη, στις βιομηχανικές επιχειρήσεις είχαν καταγραφεί 169 εκδηλώσεις διαμαρτυρίας με διάφορους τρόπους: 108 απεργίες, 18 εργατικές ταραχές, 33 περιπτώσεις εφαρμογής εργατικής αυτοδιεύθυνσης, 21 συλλήψεις και απομακρύνσεις της εργοστασιακής διεύθυνσης, 8 καταλήψεις επιχειρήσεων κ.λπ. Μεγάλο πολιτικό γεγονός αποτέλεσε μια από τις πιο μαζικές οικονομικές απεργίες της προοκτωβριανής περιόδου, η πανρωσική απεργία των σιδηροδρομικών (24 - 27 Σεπτέμβρη).

Οι επιχειρηματίες, για να καταπολεμήσουν το εργατικό κίνημα που μεγάλωνε, έκλειναν τα εργοστάσια. Για παράδειγμα, την 1η Σεπτέμβρη, στην περιοχή του Ιβάνοβο - Βοζνεσένσκ, οι εργοστασιάρχες πέταξαν στο δρόμο 10.000 υφαντουργούς. Στις 8 Σεπτέμβρη, η διεύθυνση του εργοστασίου χυτηρίου και μηχανουργίας «Παρβιάινεν», με τη δικαιολογία της έλλειψης καυσίμων, ανακοίνωσε την απόλυση 1.630 εργατών.

Επικεφαλής του αγώνα κατά των λοκ άουτ έμπαιναν οι μπολσεβίκοι. Οντας μέλη των εργοστασιακών επιτροπών, εξακρίβωναν το πραγματικό μέγεθος των αποθεμάτων καυσίμων και τροφίμων, εξηγούσαν στους εργάτες τις αληθινές αιτίες των αποφάσεων που έπαιρναν οι επιχειρηματίες, ξεσήκωναν το προλεταριάτο σε οργανωμένο αγώνα κατά του κεφαλαίου.

Παράλληλα, διευρυνόταν και αναπτυσσόταν και το αγροτικό κίνημα, για την κατάπνιξη του οποίου η κυβέρνηση χρησιμοποιούσε τα πιο αυστηρά μέτρα. Στις περιοχές της χώρας, όπου οι αγρότες καταλάμβαναν χωράφια, τσιφλίκια, αγροτικές περιουσίες κ.λπ., στάλθηκαν αποσπάσματα για την καταστολή τους.

Μόνο το Σεπτέμβρη, σε 68 κυβερνεία και περιοχές της Ρωσίας είχαν καταγραφεί 630 αγροτικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας: 83 περιπτώσεις λεηλασίας και 61 περιπτώσεις αρπαγής περιουσιών, 73 περιπτώσεις κατάληψης γης, 63 περιπτώσεις κατάληψης λιβαδιών, 96 περιπτώσεις κατάληψης δασών, 28 περιπτώσεις αρπαγής εργαλείων, 57 περιπτώσεις αρπαγής της σοδειάς κ.λπ.

Αισθητά οξύνθηκε και ο αγώνας των καταπιεσμένων εθνών: Απεργιακό κίνημα και αγροτικές εκδηλώσεις σε Ουκρανία, Λευκορωσία, Βαλτική, εξέγερση στις περιοχές Σεμιρέτσγιε και Τουργκάισκ, «ταραχές» στο Βόρειο Καύκασο.

Η χρησιμοποίηση του στρατού για την καταστολή των λαϊκών διαμαρτυριών γινόταν όλο και πιο δύσκολη. Στις αρχές του Σεπτέμβρη, ορισμένοι λόχοι του 74ου εφεδρικού Συντάγματος Πεζικού στην πόλη Οριόλ αρνήθηκαν να επιτρέψουν τη λειτουργία πειθαρχικών δικαστηρίων στους λόχους τους και αποπειράθηκαν να συλλάβουν τον διοικητή του Συντάγματος, ο οποίος τάχτηκε υπέρ των μέτρων αυτών. Οι στρατιώτες δήλωσαν ότι δεν είχαν εκλέξει αυτοί την Προσωρινή Κυβέρνηση και τον Κερένσκι και γι' αυτό δεν τους αναγνώριζαν.
Οι αστοί τρομάξανε...

Τα σύμμαχα καπιταλιστικά κράτη ενέτειναν τις προσπάθειές τους να στηρίξουν την αδύναμη Προσωρινή Κυβέρνηση. Οι ΗΠΑ παραχώρησαν στην Προσωρινή Κυβέρνηση νέα πίστωση ύψους 125 εκατομμυρίων δολαρίων. Μεγάλο δάνειο ύψους 105 εκατομμυρίων γιεν πήρε η Ρωσία από την Ιαπωνία (70 εκατομμύρια από αυτά δόθηκαν για την πληρωμή παλιών χρεών). Η στήριξη των συμμάχων γινόταν με σκοπό την αποτελεσματική αντιμετώπιση του επαναστατικού κινήματος. Παρουσιαζόταν μια καταπληκτική ομοψυχία και των δύο εμπόλεμων ομάδων της διεθνούς αστικής τάξης απέναντι στο χτύπημα του επαναστατημένου ρωσικού λαού.

Αναζητώντας διέξοδο από την κρίση που είχε προκληθεί, η εσερο-μενσεβίκικη Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή των Σοβιέτ κάλεσε στις 14 Σεπτέμβρη τη λεγόμενη «Πανρωσική Δημοκρατική Σύσκεψη», που αποφάσισε να σχηματίσει Προσωρινό Σοβιέτ της Ρωσικής Δημοκρατίας ή, όπως το είχαν ονομάσει αλλιώτικα, «Προκοινοβούλιο», ένα αντιπροσωπευτικό όργανο πλάι στην Προσωρινή Κυβέρνηση.

Ο Λένιν τάχτηκε αποφασιστικά υπέρ του μποϊκοταρίσματος του Προκοινοβουλίου, δείχνοντας πως η ουσία του συνίσταται στην εξαπάτηση των εργατών και των αγροτών, πως στοχεύει «να τους αποσπάσει από τη νέα επανάσταση που φουντώνει, να ρίξει στάχτη στα μάτια των καταπιεζόμενων τάξεων, ντύνοντας με καινούργια φορεσιά τον παλιό, δοκιμασμένο ήδη, κουρελή και πολυφθαρμένο "συνασπισμό" με την αστική τάξη» (Απαντα, τόμ. 34, σελ. 261, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή»).

Στις 25 Σεπτέμβρη, ύστερα από μακρόχρονες διαπραγματεύσεις επιτεύχθηκε ο κύριος στόχος, ο σχηματισμός νέας, της τρίτης (και τελευταίας) κυβέρνησης συνασπισμού. Ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης δεν έσωσε τη χώρα από την πανεθνική κρίση, που όλο και πιο απειλητικά εκδηλωνόταν στην ανικανότητα της εξουσίας, στην οικονομική ερήμωση, στην άνοδο του επαναστατικού κινήματος, στην ολοκληρωτική απομάκρυνση του στρατού από την κυβέρνηση. Διαμορφωνόταν η απαραίτητη για τη νικηφόρα εξέγερση επαναστατική κατάσταση.
Εφτασε η ώρα...

«Η κρίση ωρίμασε», προειδοποιούσε ο Λένιν στις 29 Σεπτέμβρη. «Ολόκληρο το μέλλον της ρωσικής επανάστασης παίζεται κορόνα - γράμματα. Κρίνεται η τιμή ολόκληρου του Μπολσεβίκικου Κόμματος» (Απαντα, τόμ. 34, σελ. 280, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή»).

Αναλύοντας το σύνολο των γεγονότων στη χώρα, ο Λένιν συμπέρανε ότι είχε φτάσει η ώρα για την άμεση προετοιμασία της ένοπλης εξέγερσης. «Στις 3 και 4 Ιούλη η εξέγερση θα ήταν λάθος: Δε θα μπορούσαμε να κρατήσουμε την εξουσία ούτε υλικά ούτε πολιτικά. Υλικά, παρά το ότι υπήρχαν στιγμές που η Πετρούπολη ήταν στα χέρια μας, γιατί οι εργάτες και οι στρατιώτες μας δε θα πολεμούσαν, δε θα πέθαιναν τότε για την Πετρούπολη: Δεν υπήρχε τέτοια "μανία'', τέτοιο άσβεστο μίσος ούτε απέναντι στον Κερένσκι ούτε απέναντι στους Τσερετέλι - Τσερνόφ (...) Πολιτικά δε θα μπορούσαμε να κρατήσουμε την εξουσία στις 3 και 4 Ιούλη, γιατί ο στρατός και η επαρχία, πριν τον κορνιλοφισμό, μπορούσαν να βαδίσουν και θα βάδιζαν ενάντια στην Πετρούπολη. Τώρα η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Μας ακολουθεί η πλειοψηφία της τάξης που είναι η εμπροσθοφυλακή της επανάστασης, η εμπροσθοφυλακή του λαού, που είναι ικανή να συναρπάσει τις μάζες. Μας ακολουθεί η πλειοψηφία του λαού (...) Η νίκη μας είναι σίγουρη γιατί ο λαός έχει πια φτάσει πολύ κοντά στην απόγνωση κι εμείς προσφέρουμε σε όλο το λαό μια σίγουρη διέξοδο, γιατί του δείξαμε "στις κορνιλοφικές μέρες'' τι αξίζει η καθοδήγησή μας» (Απαντα, τόμ. 34, σελ. 244, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή»).

Ο Λένιν υποστήριζε αποφασιστικά: «Οι μπολσεβίκοι μπορούν και πρέπει να πάρουν την εξουσία». Μόνο η πολιτική γραμμή των μπολσεβίκων και η εξουσία των Σοβιέτ μπορούσαν να βγάλουν τη χώρα από την οικονομική καταστροφή, να ικανοποιήσουν τις αξιώσεις της φτωχής αγροτιάς, που στη διάρκεια εφτά μηνών της επανάστασης δεν πήρε τίποτα, παρά κενές υποσχέσεις, να αποτρέψουν τα σχέδια για κατάπνιξη της επαναστατημένης Πετρούπολης και να δώσουν στο λαό την πολυπόθητη ειρήνη.

«Μέση λύση δεν υπάρχει», υπογράμμιζε ο Λένιν. «Δεν μπορούμε να περιμένουμε. Η επανάσταση χάνεται» (Απαντα, τόμ. 34, σελ. 247, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή»).

-




08 Οκτωβρίου, 2017

Τα χρυσαβγουλα Ξαναχτυπούν:

Η ΝΔ σάς ρωτάει: δείτε το Ερωτηματολόγιο (!!)


Διαβάστε ερωτηματολόγιο της ΝΔ και φρίξτε Αν δεν είναι αυτό πρόκληση τότε τι είναι ;
Ερωτηματολόγιο
«Προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων» ή «προστατευτική πολιτική για την αγορά εργασίας»; 

«Φιλικό πλαίσιο για την επιχειρηματικότητα, για να δημιουργηθούν νέες δουλειές» ή «επαναφορά Συλλογικών Συμβάσεων»; 

Τα παραπάνω (ανάμεσα σε άλλα) «διλήμματα» περιλαμβάνονται στο διαδικτυακό «ερωτηματολόγιο» της ΝΔ, ενόψει του συνεδρίου της. 
Σε πολλές ερωτήσεις, μάλιστα, όπως αυτή για την «διευκόλυνση των προσλήψεων», οι προτεινόμενες «επιλογές» είναι σχεδόν ίδιες: 
«Επιδότηση μέρους του μισθού και των εργοδοτικών εισφορών» ή «προγράμματα επιδοτούμενης απασχόλησης»; 
«Παροχή χαμηλότοκων δανείων και χρηματοδότησης σε επιχειρήσεις» ή «φορολογικά κίνητρα για τις επιχειρήσεις»; 
«Ελαφρύνσεις στις εργοδοτικές εισφορές» ή «αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις»; 
Η ΝΔ ρωτάει επίσης τους εργαζόμενους πώς φαντάζονται τον εαυτό τους σε ένα - δυο χρόνια και κάποιες από τις επιλογές είναι αλήθεια πολύ πρωτότυπες: Ιδια θέση εργασίας «ακόμα και με χαμηλότερες απολαβές» ή «καλύτερα αμειβόμενη θέση εργασίας, ακόμα και λιγότερο σταθερή»; 

Ενώ σε άλλο ερώτημα καλεί τους εργαζόμενους να απαντήσουν πώς θα προτιμούσαν να διαμορφώνονται οι όροι εργασίας. 
Οι επιλογές, εκτός από την ατομική διαπραγμάτευση (που προφανώς προτιμά η ΝΔ) 
περιλαμβάνουν και (με σαφείς υπαινιγμούς) τα «εργατικά σωματεία πολιτικού χαρακτήρα (!) που θα διαπραγματεύονται σε κλαδικό ή/και σε εθνικό επίπεδο»!
 περιβόλι
Το «περιβόλι» των επιλογών για την υπηρέτηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, με την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, δεν αφήνει και πολλά στη φαντασία για την αντεργατική - ταξική πολιτική της ΝΔ. 
Απόδειξη γι' αυτό αποτελούν και οι εκατοντάδες νόμοι με τους οποίους «φιλοδώρησε» το κεφάλαιο τα προηγούμενα χρόνια, αυξάνοντας την ευελιξία, μειώνοντας τους μισθούς, καταργώντας επί της ουσίας τις Συλλογικές Συμβάσεις. 
Ωστόσο, είναι πρόκληση για τους εργαζόμενους, με αφορμή το συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο, να σχολιάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ότι η ΝΔ θέλει να φέρει «εργασιακή ζούγκλα», όταν μέχρι και οι πέτρες ξέρουν ότι δεν πείραξε ούτε κόμμα από τους αντιλαϊκούς νόμους που κληρονόμησε, αλλά τους επέκτεινε κιόλας. 

Την εργασιακή ζούγκλα τη ζουν οι εργαζόμενοι στο πετσί τους και έχει τη σφραγίδα του κεφαλαίου, που με συνέπεια υπηρετούν τόσο η κυβέρνηση και η ΝΔ, όσο και τα άλλα αστικά κόμματα.

Από τον σημερινό ''Ριζο''