ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΤΑ "ΧΝΩΤΑ" ΜΑΣ ΣΤΑ "ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ":

Σε κλίμα «σύμπνοιας» ανάμεσα στα αστικά κόμματα και με κοινό παρανομαστή τους την έκθεση του λαού και των κυριαρχικών του δικαιωμάτων στους μεγάλους κινδύνους από τον αμερικανοΝΑΤΟικό εναγκαλισμό, πραγματοποιήθηκε χτες το λεγόμενο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, με αντικείμενο τις τελευταίες εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά.

Χαρακτηριστικές του κλίματος της σύμπλευσης αυτής ήταν οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Ν. Δένδια και των εκπροσώπων των κομμάτων. Ο Ν. Δένδιας, που ενημέρωσε για τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, εξέφρασε τη «μεγάλη χαρά» του για την «εθνική σύμπνοια και ομόνοια» που διαπίστωσε. Ξεκαθαρίζοντας δε ότι οι όποιες διευθετήσεις θα έχουν τη σφραγίδα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών - που άλλωστε γεννούν τις αμφισβητήσεις - τόνισε ότι η Ελλάδα είναι «ευρωπαϊκή χώρα στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ και μπορεί να αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα».

Σε ανάλογο ύφος ο τομεάρχης Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Κατρούγκαλος, διαβεβαίωσε ότι το κόμμα του είναι «δύναμη ευθύνης» και πρόσθεσε ότι επιδιώκει «να επιστρέψει η εξωτερική μας πολιτική στο ενεργητικό επίπεδο». Υποστήριξε επίσης τα ΜΟΕ, την πλατφόρμα δηλαδή που με αμερικανοΝΑΤΟική σφραγίδα αξιοποιείται για το ξετύλιγμα των διαπραγματεύσεων.

Από κοντά και ο εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ, Ανδ. Λοβέρδος, διαβεβαίωσε για το «αρραγές» τους μέτωπο. Ενώ η Σοφία Σακοράφα, από το ΜέΡΑ 25, αφού χαρακτήρισε «εξαιρετικό» το κλίμα, ζήτησε «εθνική συνεννόηση στη βάση του ρεαλισμού και της νηφάλιας προσέγγισης στα θέματα που αφορούν τη ΝΑ Μεσόγειο και την περιοχή μας».Επιστολές στον ΟΗΕ και αναζήτηση «πολιτικής ομπρέλας»

Προηγουμένως, η ελληνική κυβέρνηση είχε αποστείλει δύο επιστολές στον ΟΗΕ - μία προς τον γγ Αντ. Γκουτέρες και μια προς την πρόεδρο του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού, που για το μήνα Δεκέμβρη είναι η Κέλι Κραφτ, μόνιμη αντιπρόσωπος των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Εθνη. 

Η επιστολή προς την Κραφτ επιχειρεί να τεκμηριώσει το «άκυρο» της συμφωνίας Τουρκίας - Λιβύης, λέγοντας ότι «συνάφθηκε κακόπιστα και παραβιάζει το Δίκαιο της Θάλασσας». 

Η κυβέρνηση επικαλείται επίσης «την ειρήνη και την ασφάλεια της περιοχής» και καλεί τον ΟΗΕ να την καταδικάσει ως «αντίθετη στη διεθνή νομιμότητα». Στην επιστολή προς τον Γκουτέρες τίθενται τα ίδια επιχειρήματα και ζητείται - λόγω της ακυρότητας της συμφωνίας - να μην πρωτοκολληθεί στα Ηνωμένα Εθνη και να μη δημοσιευτεί από το Τμήμα Ωκεάνιων Υποθέσεων και Δικαίου της Θάλασσας του ΟΗΕ.

Επίσης, αύριο Πέμπτη και την Παρασκευή ο Κυρ. Μητσοτάκης αναμένεται να θέσει το θέμα και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που συνεδριάζει στις Βρυξέλλες, με την κυβέρνηση να επιχειρεί να καλλιεργήσει και επ' αυτού αυταπάτες περί δήθεν «προστασίας» του λαού από τη λυκοσυμμαχία. «Διεκδικούμε μία πολιτική ομπρέλα, για οποιοδήποτε πλαίσιο κυρώσεων ή άλλων ενεργειών, που θα ακολουθηθεί από τα υπόλοιπα όργανα της ΕΕ», πρόσθεσε, παραπέμποντας σε κινήσεις που θα γίνουν κάποια στιγμή στο ...απροσδιόριστο μέλλον.

Ερωτηθείς δε σχετικά, δεν απέκλεισε, κάποια στιγμή σε επόμενη φάση, προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης για την υφαλοκρηπίδα, ενδεχόμενο για το οποίο ήδη γίνονται ζυμώσεις γύρω από το γεγονός ότι θα οδηγήσει σε έναν συμβιβασμό «συνεκμετάλλευσης».

Εφ' όλης της ύλης με τον πρέσβη των ΗΠΑ

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο Κυρ. Μητσοτάκης συναντήθηκε χτες το απόγευμα στο Μέγαρο Μαξίμου με τον πρέσβη των ΗΠΑ Τζ. Πάιατ, επισήμως για την προετοιμασία του ταξιδιού του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον στις 7/1 και τη συνάντησή του με τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντ. Τραμπ. 

Σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Πάιατ δεν ήταν μόνο για τα Ελληνοτουρκικά, αλλά συνολικά για θέματα σχετικά με τη συνεργασία με τις ΗΠΑ, «εθνικής ασφάλειας», οικονομίας, προσέλκυσης αμερικανικών επενδύσεων. Σύμφωνα πάντως με κυβερνητική ανακοίνωση με το πέρας της συνάντησης, συζητήθηκε επίσης το περιεχόμενο των επιστολών που έστειλε η Ελλάδα στον ΟΗΕ, ο δε πρωθυπουργός «ανέλυσε στον πρεσβευτή των ΗΠΑ τις ελληνικές θέσεις και ενέργειες απέναντι στις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας».

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο θανάσιμος εναγκαλισμός με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ τροφοδοτεί την τουρκική επιθετικότητα

Σε σχόλιό του για τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Στο πλαίσιο του σημερινού θανάσιμου εναγκαλισμού με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, που βάζουν σε κίνδυνο τους λαούς και τροφοδοτούν την τουρκική επιθετικότητα, ούτε ποτέ υπήρξε ούτε μπορεί να υπάρξει πραγματική λύση υπέρ του ελληνικού λαού και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, στο οποίο ως γνωστόν δεν συμμετέχει το ΚΚΕ, δυστυχώς είναι ένα ακόμα εργαλείο διαχείρισης αυτής της αδιέξοδης και επικίνδυνης πολιτικής, η οποία αποτελεί κοινό παρονομαστή των κομμάτων του ευρωατλαντικού μπλοκ».

Οι υπερπτήσεις συνεχίζονται

Την ίδια ώρα συνεχίζονταν ...κανονικά, για άλλη μια μέρα, οι προκλήσεις της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο. 

Σύμφωνα με στοιχεία του ΓΕΕΘΑ, 18 τουρκικά «F-16» παραβίασαν 30 φορές τον ελληνικό εναέριο χώρο, ενώ ένας ζεύγος τους έκανε και υπέρπτηση πάνω από τη νησίδα Ρω στο νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Σημειώθηκαν επίσης δύο εμπλοκές με ελληνικά μαχητικά που σηκώθηκαν για αναγνώριση και αναχαίτιση.

Προηγουμένως, άγνωστοι είχαν τοποθετήσει τουρκική σημαία σε νησίδα ελληνικής κυριαρχίας, η οποία βρίσκεται μέσα στον ποταμό Εβρο, στην περιοχή του χωριού Πραγγί Διδυμοτείχου. 

Λόγω της χαμηλής στάθμης των νερών στον ποταμό Εβρο, η συγκεκριμένη νησίδα «επικοινωνεί» αυτήν την εποχή με το τουρκικό έδαφος και μπορεί κάποιος εύκολα να ανέβει σε αυτήν. Πληροφορίες αναφέρουν ότι έγιναν αρμοδίως οι επικοινωνίες με την τουρκική πλευρά και η σημαία απομακρύνθηκε.

ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ

Η Τουρκία «μοιράζει» απειλές αλλά και ανταλλάγματα

Η κυβέρνηση Ερντογάν δηλώνει πρόθυμη να διαπραγματευτεί για υδρογονάνθρακες και ΑΟΖ με όλες τις χώρες της περιοχής

Το κουβάρι των αντιλαϊκών ανταγωνισμών περιπλέκεται αμείωτα στη Μεσόγειο, όπου η Τουρκία εντείνει την επιθετικότητά της, αξιοποιώντας την ίδια ώρα τα τετελεσμένα που επιδιώκει ως διαπραγματευτικό «χαρτί».

Ενδεικτικές ήταν οι επισημάνσεις του Ρ. Τ. Ερντογάν σε προχτεσινοβραδινή συνέντευξη. 

Αφού υπερασπίστηκε ως «ορθό βήμα» τις κινήσεις της κυβέρνησής του, ο Τούρκος Πρόεδρος «αναρωτήθηκε» γιατί εκδηλώνονται τέτοιες αντιρρήσεις για μια διακρατική συμφωνία όταν την τελευταία 20ετία αντίστοιχες συμφωνίες υπέγραψαν και άλλα κράτη της περιοχής, όπως Ελλάδα, Αίγυπτος, Ισραήλ.

 Επιμένοντας ότι η χώρα του διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο, ισχυρίστηκε ότι οι συμφωνίες ενεργειακής και στρατιωτικής συνεργασίας με τη Λιβύη θα είχαν προχωρήσει εδώ και καιρό, αλλά μεσολάβησε η ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι.

Επιπλέον, αφού χαρακτήρισε «διεθνές σκάνδαλο» την απέλαση του Λίβυου πρέσβη από την Αθήνα, για την οποία η Ελλάδα «θα πληρώσει το τίμημα διεθνώς», και αφού επανέλαβε ότι η χώρα του ετοιμάζεται να προμηθευτεί κι άλλο ερευνητικό πλοίο, εξήγγειλε έναρξη ερευνών όχι μόνο στη Μεσόγειο αλλά και στη Μαύρη Θάλασσα. Πρόσθεσε δε ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να παράσχει στη Λιβύη «κάθε είδος βοήθειας» που θα χρειαστεί, εξηγώντας ότι «αν η Λιβύη θελήσει η Τουρκία να στείλει στρατεύματα, θα αποφασίσουμε μόνοι μας (σ.σ. τις επόμενες ενέργειες) και δεν θα ζητήσουμε την άδεια κανενός».

Προωθεί το ευρύτερο παζάρι

Την ίδια ώρα, ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου ανέλαβε να διευκρινίσει ότι η χώρα του είναι διαθέσιμη να εξετάσει παρόμοιες συμφωνίες με όλες τις παράκτιες χώρες στην Ανατολική Μεσόγειο, υποστηρίζοντας από την άλλη ότι οποιαδήποτε συμφωνία δεν περιλαμβάνει την Τουρκία «είναι άκυρη». «Εμείς πρωτίστως χαλάσαμε ένα μεγάλο παιχνίδι στέλνοντας τα πλωτά μας γεωτρύπανα εκτός της υφαλοκρηπίδας μας, στις περιοχές όπου έδωσε άδειες η Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου (σ.σ. το ψευδοκράτος) στην TΡAO (σ.σ. Ανώνυμος Συνεταιρισμός Τουρκικών Πετρελαίων). Δεν περίμεναν τέτοια κίνηση από την Τουρκία. Τώρα άλλαξαν οι ισορροπίες. Επικρατεί πανικός. Προσπαθούν να εκδοθούν αποφάσεις από την ΕΕ».

Ο Τσαβούσογλου υπογράμμισε πάντως ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να υπογράψει παρόμοια συμφωνία και με την Ελλάδα, κάνοντας λόγο για «όφελος που όλοι μπορούν να διασφαλίσουν» από τη μοιρασιά του πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου. Αντίστοιχα και ο υπουργός Αμυνας Χουλούσι Ακάρ δήλωσε ότι οι συμφωνίες που υπογράφηκαν με τη Λιβύη δεν αποτελούν απειλή κατά των υπόλοιπων χωρών της περιοχής.

Αντιδράσεις και διαφοροποιήσεις

Στο μεταξύ, συνεχίζονται οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στις παράλληλες πολιτικές δομές της Λιβύης. 

To βράδυ της Δευτέρας ο αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού της Λιβύης, ναύαρχος Φαράζ αλ Μαχντάουι (τάσσεται με τον στρατηγό Χαλίφα Χάφταρ κόντρα στην «κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας» του Φαγιέζ Σάρατζ), μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό «Alpha» αποδοκίμασε τα σχέδια της Τουρκίας να αναπτύξει χερσαίες ή ναυτικές δυνάμεις στη Λιβύη και χαρακτήρισε τα μνημόνια «κακή συμφωνία». Ανάλογες θέσεις αναμένεται να διατυπώσει κατά τον ερχομό του στην Αθήνα, αύριο Πέμπτη, ο πρόεδρος της εκλεγμένης Βουλής των Αντιπροσώπων που εδρεύει στο Τομπρούκ της Ανατολικής Λιβύης, Αγκίλα Σάλεχ Εϊσα, καθώς λίγες μέρες πριν είχε αποστείλει επιστολή στον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, χαρακτηρίζοντας την κυβέρνηση Σάρατζ «παράνομη οντότητα». Αντιδράσεις σε κοινοβουλευτικό επίπεδο κατά των μνημονίων Σάρατζ - Ερντογάν καταγράφηκαν χτες και από το αιγυπτιακό Κοινοβούλιο, με τον πρόεδρο Αλί Αμπντέλ Ααλ να δηλώνει ότι η χώρα του «δεν θα μείνει αδρανής σε περίπτωση που οποιαδήποτε ξένη χώρα θα μπορούσε να αποτελέσει απειλή για τα δυτικά σύνορά της με τη Λιβύη».

Κύπρος: Ετοιμη η άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων

Εξέλιξη ενδεικτική της όξυνσης των στρατιωτικών ανταγωνισμών στη ΝΑ Μεσόγειο είναι η είδηση που μετέδιδαν ελληνοκυπριακά ΜΜΕ χτες, ότι είναι θέμα ημερών η οριστικοποίηση της άρσης του εμπάργκο όπλων που οι ΗΠΑ είχαν επιβάλει στην Κύπρο από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 (στο πλαίσιο χειρισμών του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στις τότε ιστορικές συνθήκες). 

Σε σχετικό νομοσχέδιο του Κογκρέσου που προετοιμάζεται, σημειώνεται ότι «είναι προς το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών να συνεχίσουν να υποστηρίζουν τις προσπάθειες υπό τη διευκόλυνση των Ηνωμένων Εθνών για μια συνολική λύση στη διαίρεση της Κύπρου, όπως και η ένταξη της Κύπρου στον Συνεταιρισμό του ΝΑΤΟ για την Ειρήνη».

Καταγράφεται τέλος ότι το τριήμερο 6 - 9 Δεκέμβρη ήταν αγκυροβολημένη στη Λάρνακα η φρεγάτα του ιταλικού Ναυτικού «Federico Martinengo».

Η εμπλοκή στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ καλλιεργεί τις τουρκικές αμφισβητήσεις

Tου Γιάννη ΑΓΓΕΛΟΥ

Πριν από λίγες μέρες η Τουρκία έθεσε επίσημες αξιώσεις για επέκταση των θαλάσσιων ζωνών της, ακόμα και δυτικά της Ρόδου, μέσω επιστολής που κατέθεσε στον ΟΗΕ και απορρίπτεται στο σύνολό της από την Αθήνα. 

Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών απέρριψε τους ισχυρισμούς που περιέχει η επιστολή του Τούρκου μόνιμου αντιπροσώπου στον ΟΗΕ Φεριντούν Σινιρλίογλου από τις 13 Νοέμβρη και η οποία για πρώτη φορά κοινοποιεί σε τόσο υψηλό διπλωματικό επίπεδο την ιδέα της «Γαλάζιας Πατρίδας».

Καλό είναι να ξεκαθαριστούν κάποια σημαντικά σημεία.

1. Τι είναι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ);

Η ΑΟΖ ως έννοια υιοθετήθηκε από τη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και οι κανονισμοί που την διέπουν περιλαμβάνονται στη νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, του 1982. Πρόκειται, ουσιαστικά, για εξέλιξη των ρυθμίσεων που μέχρι τότε περιλαμβάνονταν στο Διεθνές Δίκαιο Αλιείας, προκειμένου να συμπεριληφθούν και νέες οικονομικές και άλλες δραστηριότητες, τις οποίες μπορούν να ενεργήσουν παράκτια κράτη.

2. Ποια είναι η έκταση της ΑΟΖ;

Σύμφωνα με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, η ΑΟΖ του παράκτιου κράτους μπορεί να φτάσει τα 200 ναυτικά μίλια από τις γραμμές βάσης, από τις οποίες μετριέται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Το δικαίωμα σε ΑΟΖ διαθέτουν τα ηπειρωτικά εδάφη ενός κράτους, αλλά και τα νησιά που είναι στην επικράτειά του και συντηρούν από μόνα τους ζωή.

3. Τι δικαιώματα έχει κάθε κράτος εντός της δικής του ΑΟΖ;

Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρεται σε κυριαρχικά δικαιώματα του παράκτιου κράτους, όσον αφορά την εξερεύνηση και τη διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη, των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας, αλλά και στην εξερεύνηση και την οικονομική εκμετάλλευση των ρευμάτων και των υπερκείμενων της θάλασσας ανέμων. Το παράκτιο κράτος έχει, επίσης, δικαιοδοσία για τοποθέτηση και χρήση τεχνητών νησιών, έχει όμως και την υποχρέωση για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος από τη ρύπανση. Τα κυριαρχικά δικαιώματα, που αφορούν κατά κύριο λόγο οικονομικούς σκοπούς, δεν σημαίνουν πλήρη κυριαρχία και, ως εκ τούτου, πέρα από τα όσα προβλέπονται από τη Σύμβαση, συνεχίζουν να ισχύουν και να εφαρμόζονται και εντός της ΑΟΖ οι κανόνες που ισχύουν για τις ανοιχτές θάλασσες.

«Πέρα από τον 28ο μεσημβρινό»

Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από την ανάγνωση της επιστολής είναι ότι η Αγκυρα αντιμετωπίζει την περιοχή από τον 28ο έως και τον 32ο μεσημβρινό ως απαραβίαστη τουρκική υφαλοκρηπίδα (σε αυτήν περιλαμβάνονται η μισή Ρόδος και το Καστελόριζο με το νησιωτικό σύμπλεγμα των Ρω και Στρογγύλη), καλώντας την Ελλάδα, αλλά και τρίτες χώρες, όπως η Λιβύη ή η Αίγυπτος, να συζητήσουν για την περιοχή που βρίσκεται δυτικά της Ρόδου, δίχως, ωστόσο, να την προσδιορίζει επακριβώς. Η Αγκυρα θέτει, πρακτικά, υπό συζήτηση το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας από τα δυτικά της Ρόδου έως την Κρήτη.

Με την επιστολή αυτή η Τουρκία αμφισβητεί αφενός την επήρεια των ελληνικών νησιών, αφετέρου επαναλαμβάνει τους τουρκικούς ισχυρισμούς για την ίδια την Κύπρο, η οποία εμφανίζεται ως έχουσα ελάχιστα δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες και υφαλοκρηπίδα, καθώς τα νερά ανάμεσα στην Τουρκία και την Αίγυπτο παρουσιάζονται ως ευρισκόμενα σε εκκρεμότητα έως ότου η Αγκυρα και το Κάιρο καταλήξουν σε συμφωνία. Μάλιστα, στις συντεταγμένες που καταθέτει η Αγκυρα στον ΟΗΕ, η Αίγυπτος εμφανίζεται να έχει μεγαλύτερη επήρεια από αυτήν που έχει τώρα, με βάση την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της με την Κυπριακή Δημοκρατία. Οριοθέτηση ζωνών με την Κυπριακή Δημοκρατία είναι δυνατή, σύμφωνα με την Αγκυρα, μόνο με λύση του πολιτικού προβλήματος.

Συγκεκριμένα, η επιστολή Σινιρλίογλου αναφέρει ότι τα εξωτερικά όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας θα ακολουθήσουν «μια μέση γραμμή ανάμεσα στην τουρκική και την αιγυπτιακή ακτογραμμή μέχρι ένα σημείο στα δυτικά του 28ου μεσημβρινού, το οποίο θα καθορισθεί βάσει μελλοντικών συμφωνιών οριοθέτησης στο Αιγαίο καθώς και στη Μεσόγειο, με όλα τα εμπλεκόμενα κράτη σε συμφωνία με την αρχή της ισότητας και λαμβάνοντας υπόψη όλες τις ειδικές και σχετικές προϋποθέσεις που βασίζονται στο διεθνές δίκαιο».

Στο παράρτημα της επιστολής επισυνάπτεται και ένα νέο κεφάλαιο συντεταγμένων με τίτλο «Πέρα από τον 28ο μεσημβρινό». Τονίζεται ότι «η Τουρκία διατηρεί το δικαίωμα να καταθέσει γεωγραφικές συντεταγμένες της τουρκικής υφαλοκρηπίδας στα δυτικά του 28ου μεσημβρινού, που εκτείνονται στα εξωτερικά όρια των χωρικών υδάτων των νησιών που αντίκεινται στη συγκεκριμένη περιοχή της Μεσογείου, δεδομένου ότι τα νησιωτικά χαρακτηριστικά σε αυτήν τη θαλάσσια περιοχή δεν μπορούν να αποκόψουν την προβολή των τουρκικών ακτών και της υφαλοκρηπίδας».
Καμιά έκπληξη δεν δικαιολογείται

Στην Αθήνα τις τελευταίες μέρες κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ανακαλύπτουν την Αμερική. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται για πρώτη φορά να ακούει ότι η Τουρκία αμφισβητεί τα δικαιώματα σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ των ελληνικών νησιών (Ρόδου, Καστελόριζου, Καρπάθου, Κρήτης). Την ίδια στιγμή, ο Αλέξης Τσίπρας έμαθε να προφέρει τη λέξη κατευνασμός, για να καταγγείλει πως η κυβέρνηση της ΝΔ ακολουθεί μια πολιτική προς την Τουρκία την οποία και αυτός είχε ως «Ευαγγέλιο». Ταυτόχρονα, και οι δύο, αντιλαμβανόμενοι πως η κατάσταση με την Τουρκία έχει φτάσει στο απροχώρητο, ελπίζουν στη «θεϊκή» παρέμβαση του διαβολικά καλού Τραμπ...

Ουδεμία έκπληξη των κυρίων Μητσοτάκη και Τσίπρα ωστόσο δικαιολογείται, καθώς και οι δύο γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Τουρκία έχει διατυπώσει με τον πιο ξεκάθαρο και επίσημο τρόπο τη θέση πως δεν αναγνωρίζει δικαιώματα ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας πέρα από τα 6 μίλια σε όλα τα ελληνικά νησιά. Ειδικότερα, για την περιοχή μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου, η οποία το τελευταίο διάστημα προκαλεί αμηχανία και ανησυχία στην Αθήνα εξαιτίας των συνεχών τουρκικών NAVTEX για έρευνες και στρατιωτικές ασκήσεις, η Τουρκία έχει προειδοποιήσει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο από το 2012.

Τότε η τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσίευσε χάρτες οι οποίοι περιγράφουν επακριβώς τις τουρκικές διεκδικήσεις οικοπέδων τόσο της ελληνικής όσο και της κυπριακής ΑΟΖ. Θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι οι εν λόγω αποφάσεις ελήφθησαν στις 16 Μάρτη 2012 από το τουρκικό υπουργικό συμβούλιο. Οι υπουργικές αποφάσεις οι οποίες δημοσιεύτηκαν στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 27.4.2012 έδιναν εξουσιοδότηση στην τουρκική εταιρεία πετρελαίου (ΤΡΑΟ) να πραγματοποιήσει έρευνες πετρελαίου σ' αυτές ακριβώς τις περιοχές.

Η κίνηση της Τουρκίας συνδέεται απολύτως με τη συστηματική διπλωματική της προσπάθεια να οριοθετήσει την ΑΟΖ στην περιοχή διαβουλευόμενη με τη Λιβύη. Βασικός στόχος αυτών των διαβουλεύσεων είναι να εκμεταλλευτεί την αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων, οι οποίες δεν έχουν τολμήσει να ανακοινώσουν την ελληνική Ζώνη, υπογραμμίζοντας τα δικαιώματα που έχουν τα κατοικημένα ελληνικά νησιά όπως είναι η Ρόδος και το Καστελόριζο.

Η επιμονή με την οποία η Τουρκία υλοποιεί τη στρατηγική που έχει χαράξει είναι πια προφανής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της τουρκικής μεθοδικότητας και επιμονής είναι το γεγονός ότι χτες, κατά τη στιγμή που ήταν σε εξέλιξη η συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν, ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας Φατίχ Ντονμέζ ανακοίνωσε πως οι επόμενες έρευνες και γεωτρήσεις της Τουρκίας θα γίνουν στο πλαίσιο των περιοχών που καθορίστηκαν από το Μνημόνιο Τουρκίας - Λιβύης και οι οποίες εξαφανίζουν από τον χάρτη Καστελόριζο, Ρόδο, Κάρπαθο και Κρήτη!

Η εμπλοκή της χώρας μας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς για την ευρύτερη περιοχή είναι αυτή που καλλιεργεί και υποβοηθά την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας και την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Η πολιτική του εφησυχασμού οδήγησε σε ακρωτηριασμούς. Η διαρκής επαγρύπνηση είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ.

Γιάννης ΑΓΓΕΛΟΥ
Συνταγματάρχης (ΜΧ) ε.α., MBA, Ms'c

Σελ. /24 

 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παρουσίαση κειμένου: Viva La Revolucion  

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΠΟΥ ΠΕΙΝΑΝΕ ? ΔΕΙΤΕ:

,,4 εκ. παιδιά ζουν στη φτώχεια στο Ηνωμένο Βασίλειο.,, 

Σκηνές που μοιάζουν βγαλμένες από τον “Όλιβερ Τουίστ” και τη βικτωριανή εποχή διαδραματίζονται σε δημόσια σχολεία της Αγγλίας. 

Η κορυφή του παγόβουνου φαίνεται να είναι περιστατικό στο Λίκολνσαϊρ, όπου δασκάλα δεν άντεξε και ξέσπασε σε κλάμα μέσα στην τάξη, όταν διαπίστωσε πως μαθητές της έρχονται στην τάξη χωρίς παλτό και κατάλληλα παπούτσια. 

Η εκπαιδευτικός, που επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμη και διδάσκει σε δημοτικό της περιοχής, αποκάλυψε σε ΜΜΕ της χώρας της πως πολλοί μαθητές της καταφτάνουν “τρέμοντας από το κρύο και με μουσκεμένα πόδια”, λόγω ακατάλληλης ένδυσης και υπόδυσης. 

Οι γονείς των παιδιών αδυνατούν να τους εξασφαλίσουν ζεστά ρούχα και παπούτσια, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις, προσθέτει η δασκάλα, δεν μπορούν να προσφέρουν ούτε επαρκές φαγητό στα παιδιά. 

Η ίδια μάλιστα, πολλές φορές δίνει “μυστικά σνακ” στα πεινασμένα παιδιά, όπως μήλα, μπανάνες και μπάρες δημητριακών.

“Eίναι τόσο ανησυχητικό πως σήμερα σε αυτή την εποχή υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν από τέτοιες κακουχίες. Κάνουμε ό,τι μπορούμε ως σχολείο, αλλά αυτό λύνει τα προβλήματα μόνο σε επιφανειακό επίπεδο”, δηλώνει η δασκάλα, προσθέτοντας πως το σχολείο δίνει υφασμάτινα παπούτσια όταν βλέπει παιδιά με βρεγμένες κάλτσες ή πόδια. 

“Είναι σπαραχτικό να ακούω ότι ένα από τα παιδιά μου δεν είχε τσάι και πρωινό επειδή οι γονείς του δεν ψώνισαν τρόφιμα”, συνεχίζει η εκπαιδευτικός, τονίζοντας πως “και μόνο ένα παιδί που πεινάει είναι πολύ”.

Στην πραγματικότητα, τα πεινασμένα παιδιά είναι πολύ περισσότερα, καθώς μόνο για το 2018, όπως έγινε πρόσφατα γνωστό, 4 εκ. παιδιά ζουν στη φτώχεια στο Ηνωμένο Βασίλειο. 

Καθώς το εισόδημα των νοικοκυριών το διάστημα 2017 – 2018 παρέμεινε στάσιμο, 30% των παιδιών ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. 

Το 70% αυτών των παιδιών προέρχεται από οικογένειες που έχουν κάποιο εργαζόμενο στην οικογένεια. H όξυνση του προβλήματος αποδίδεται στην περικοπή των επιδομάτων για τα παιδιά, αλλά και τη συγχώνευση επιδομάτων ανεργίας και πρόνοιας σε ένα εδώ και μερικά χρόνια, με μεγάλες καθυστερήσεις στην καταβολή τους και περικοπές, ειδικά σε ό,τι αφορά τις οικογένειες με παιδιά.

Με πληροφορίες από metro.co.uk

Αλιεύσαμε από Katiousa
και
ellinofreneianet.gr

ΠΟΙΟΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ-ΕΠΕΔΙΩΞΕ-ΣΧΕΔΙΑΣΕ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ:

Διαβάστε το και κρατήστε το.

Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή «δώρον του υψίστου». Αλλά, δια να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχωμεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνο με την συμμετοχήν και του ΚΚΕ εις την κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και δια να ευρεθούν εδώ οι Βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι δια την Νίκην, έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνον της Καζέρτας.

Από:

Κατιούσα

Αυτές τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη 1944, συνέβησαν εκείνα τα γεγονότα που οδήγησαν τελικά στον εμφύλιο. Πολλοί ακόμα άνθρωποι αναρωτιούνται: Ποιος προκάλεσε τον εμφύλιο; Ποιος τον επεδίωξε; Ποιος τον σχεδίασε;

Δείτε μια αποκαλυπτική επιστολή του «Γέρου της Δημοκρατίας τους», του πρωθυπουργού του Τσώρτσιλ, του (ας μη τον βρίσουμε άλλο) Γεωργίου Παπανδρέου στην «Καθημερινή» (δημοσιεύτηκε στις 2 Μαρτίου 1948). Κάντε ένα κουράγιο και διαβάστε το. Το καλύτερο είναι προς το τέλος…





«Φίλε κ. Διευθυντά,

Εις το χθεσινόν άρθρο σας, συνάγοντες «μάθημα» από το πάθημα της Τσεχοσλοβακίας, ενθυμείστε και τον ιδικόν μας Δεκέμβριον. Νομιμοποιείτε τοιουτοτρόπως την παρέμβασίν μου. Αλλά θα επεθύμουν πρώτα να διατυπώσω μερικάς γενικωτέρας απόψεις μου.

Γράφετε: «Το πάθημα της Τσεχοσλοβακίας πρέπει να μας διδάξει ότι ουδεμία λύσις υπάρχει μεταξύ της σταθεράς και ακάμπτου προσηλώσεως προς την εθνικήν μας ελευθερία από το ένα μέρος και της απολύτου υποδουλώσεώς μας από το άλλο. Οτι ουδεμία δήθεν ιδεολογική υποχώρησις ωφελεί. Με τους Σλάβους δυστυχώς συνεννόησις δεν υπάρχει».

Είμεθα σύμφωνοι. Και όπως γνωρίζετε είχον ανέκαθεν αυτήν την γνώμην, ακόμη και προ πέντε ετών, όταν τον Ιούλιον του 1943 απέστειλα από την κατεχόμενη Ελλάδα έκθεσιν προς την Ελληνικήν και την Βρετανικήν κυβέρνησιν και έκαμνα προβλέψεις δια το μέλλον, αι οποίαι σήμερον έχουν επαληθεύσει.

Πράγματι «ουδεμία δήθεν ιδεολογική υποχώρησις ωφελεί». Αλλά χρειάζεται διευκρίνισις: Δεν ωφελεί εάν δι’ αυτής επιδιώκωμεν να «κατευνάσωμεν» τον Κομμουνιστικόν Πανσλαβισμόν και να «συνεννοηθώμεν», όπως μωρώς επηγγέλετο το «Κέντρον».

Ωφελεί όμως δια να τον νικήσωμεν. Διότι όταν εις την μεγάλην ηθικήν δύναμιν της Ελευθερίας του Εθνους, υπέρ της οποίας παλαίομεν, προσθέσωμεν και την ηθικήν δύναμιν της Ατομικής Ελευθερίας και της Κοινωνικής Ευημερίας, τότε το ιδεώδες μας καθίσταται πλήρες και αντιστοίχως συντελείται πλήρως ο ηθικός αφοπλισμός του Κομμουνισμού.

Τότε κατακτώμεν ημείς και τας Μάζας και την Νεότητα, αυξάνομεν και τον αριθμόν και τον φανατισμόν του εθνικού μας Μετώπου και φθάνωμεν ασφαλέστερον εις την Νίκην. Αλλά βεβαίως υπό μίαν προϋπόθεσιν: Οτι αι ηθικαί αυταί δυνάμεις θα πρόκειται να συμπληρώσουν τας ενόπλους δυνάμεις του αγώνος και όχι να τας αναπληρώσουν – όπως φαίνεται να συνέβη εις την Τσεχοσλοβακίαν.

Και ερχόμεθα εις τον ιδικόν μας Δεκέμβριον. Γράφετε: «Ο Υψιστος μας έκαμε δώρον την Επανάστασιν και τα Δεκεμβριανά. Διότι τι θα συνέβαινε αν δεν εγίνοντο; Δια να μη γίνουν ήμεθα τότε εις κάθε υποχώρησιν έτοιμοι. Θα εδίδαμεν εις τους Κομμουνιστάς και ένα και δύο υπουργεία, ακόμα και πέντε. Σιγά – σιγά θα τους παραδίδαμεν – για να μη γίνει Επανάστασις και την Διοίκησιν και τον Στόλον και τον Στρατόν. Θα τους τα εδίδαμεν όλα».

Η διαφωνία μου είναι απόλυτος. Οχι ότι δεν υπήρξε «δώρον του Υψίστου» ο Δεκέμβρης… Αλλά ότι «θα τους τα εδίναμε όλα…». Διότι συνέβαινεν ακριβώς το αντίθετον: «Τους τα επαίρναμεν όλα…» Και διότι επεμείναμεν, απεφάσισαν την Στάσιν.

Γνωρίζω ότι υπάρχει ακόμη σύγχυσις, η οποία εμποδίζει την ορθήν εκτίμησιν εκείνης της εποχής. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν ημπορούν ακόμα να εννοήσουν. Και υπάρχουν άλλοι, οι οποίοι αρνούνται να εννοήσουν. Απαντώ διά τους πρώτους – και επίσης διά την Ιστορίαν – διότι οι άνθρωποι που θα έλθουν θα είναι απροκατάληπτοι και θα θέλουν να εννοήσουν.

Κατέχομαι από την συνείδησιν ότι χάριν εις την πολιτικήν την οποίαν ηκολούθησα κατά τους κρισιμώτατους εκείνους μήνας, κατά τους οποίους η Μοίρα με είχεν επιφορτίσει με την ευθύνην της Ελλάδος, κατέστη δυνατή η συντριβή της Κομμουνιστικής Τυραννίας η οποία τότε ήτο παντοδύναμος και εδυνάστευε την Ελλάδα. Και πιστεύω ότι η πορεία των γεγονότων – και εις την Ελλάδα και εις την Ευρώπην – επαληθεύει την πρόβλεψιν του μεγάλου Βρετανού ηγέτου, ο οποίος μου ετηλεγράφει τον Ιανουάριον του 1945 ότι «η πολιτική μου θα εύρη την οφειλομένην επιβράβευσίν της εις τας ημέρας που έρχονται».
Θα επικαλεστώ κείμενα:
Την 26η Απριλίου 1944, όταν ανέλαβα την Κυβέρνησιν εις το Κάιρο, διεκήρυξα το σύνθημα: «Μία Πατρίς, μία Κυβέρνησις, εις Στρατός».

Εις το Συνέδριον του Λιβάνου την 17ην Μαΐου 1944, ομιλών ενώπιον και των εκπροσώπων του ΚΚΕ, είπα: «Το κύριον επίμαχον θέμα είναι το στρατιωτικόν, το θέμα της υλικής δυνάμεως. Η ώρα είναι ιστορική και οφείλομεν να ομιλήσωμεν ευκρινώς και απεριφράστως. Εάν το ΕΑΜ έχει την πρόθεσιν να χρησιμοποιήσει την υλικήν του δύναμιν ως όργανον εμφυλίου πολέμου και εξοντώσεως των αντιπάλων του, και αύριον, μετά το πέρας του πολέμου, υπό το ψευδώνυμον της Λαϊκής Δημοκρατίας, ως όργανον δυναμικής επικρατήσεως επί της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, τότε βεβαίως δεν υπάρχει στάδιον συνεννοήσεως. Το καθήκον μας τότε είναι να συνεγείρωμεν το έθνος και να επικαλεσθώμεν την επικουρίαν όλων των Μ. Συμμάχων μας εις τον διπλούν αγώνα και κατά του εξωτερικού εισβολέως και κατά του εσωτερικού εχθρού. Διότι ο Ελληνικός λαός δεν κάμνει επιλογήν τυράννων. Αρνείται την τυραννίαν…»

«Εάν όμως το ΕΑΜ έχει λάβει απόφασιν να εγκαταλείψη τους σκοπούς της δυναμικής επικρατήσεως και να αρκεσθή εις τα πολιτικά μέσα της πειθούς και αν κατά συνέπειαν δέχεται την κατάργησιν του ΕΛΑΣ καθώς και των άλλων ανταρτικών σωμάτων και την δημιουργίαν Εθνικού Στρατού, ο οποίος θα ανήκει μόνον εις την Πατρίδα και θα υπακούη εις τας διαταγάς της Κυβερνήσεως, τότε η συμμετοχή και του ΕΑΜ εις την Εθνικήν μας Ενωσιν θα ημπορή να θεωρήται γεγονός».

Την 6η Ιουλίου1944 απήντησα από το ραδιόφωνον του Καϊρου προς την Επιτροπήν των Βουνών, η οποία είχε ζητήσει επιπροσθέτως τα υπουργεία των Στρατιωτικών και των Εσωτερικών. Και είπα: «Αποδοχή των νέων όρων σημαίνει κατ’ ουσίαν: Στρατός ΕΑΜ. Ελεγχον της Αστυνομίας, της χωροφυλακής, της Διοικήσεως και της Δικαιοσύνης από το ΕΑΜ. Και έμπνευσιν της Παιδείας μας από το ΕΑΜ. Τώρα, πλέον, ημπορεί να γίνει πλήρης εξήγησις. Γνωρίζομεν τι μας ζητούν. Και απέναντι των αιτημάτων των λαμβάνωμεν επίσημον, υπεύθυνον θέσιν: Αρνούμεθα. Μας ζητούν να παραδώσουμε την Ελλάδα. Αρνούμεθα!

Την 21ην Αυγούστου 1944 συνηντήθην εις την Ρώμην με τον Βρετανόν Πρωθυπουργόν. Και όταν μου έθεσε το ερώτημα, ποια είναι η πολιτική μου, απήντησα: «Εξοπλισμός του Κράτους. Αφοπλισμός του ΕΑΜ».

Την 8ην Οκτωβρίου 1944 συνηντήθην πάλιν με τον Βρετανόν ηγέτην και τον υπουργόν των εξωτερικών κ. Ηντεν εις την Νεάπολιν της Ιταλίας. Εις το υπόμνημα το οποίον τους επέδωκα, προβλέπω ότι η επικείμενη Απελευθέρωσις θα είναι αναίμακτος και ότι κατόπιν το ΚΚΕ θα επιχειρήσει Στάσιν. Και οι δυο προβλέψεις επαληθεύθησαν. Εγραφα: «… Ελπίζω ότι το Εθνος θα εξέλθη από την δουλείαν ομαλώς και θα συντελεσθή αναιμάκτως η Απελευθέρωσις. Τούτο είναι ουσιώδες αλλά όχι οριστικόν. Το ΚΚΕ διαθέτει σήμερον δυναμικήν υπεροχήν χάρις εις τας οργανώσεις ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Οπως επανειλημμένως είχον την ευκαιρία να εξηγήσω, η Ελλάς αποτελείται σήμερον από μίαν μεγάλην αφοπλισμένην πλειοψηφίαν και αφετέρου από την ένοπλον μειοψηφίαν του ΚΚΕ. Εξάλλου η προσαρμογή του ΚΚΕ εις την Εθνικήν Ενωσιν έχει συντελεσθή υπό την σιωπηράν προϋπόθεσιν της παρουσίας εν Ελλάδι σημαντικών βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων. Εάν διεπιστούτο ότι ο όρος αυτός δεν υφίσταται, υπάρχει φόβος ότι το ΚΚΕ θα θέση εις ενέργειαν, κατά τρόπον συγκεκαλυμμένον ή απροκάλυπτον, την υλικήν του δύναμιν δια να γίνη κύριον της καταστάσεως. Τα ακόλουθα μέτρα είναι απαραίτητα προς αποτελεσματικήν αντιμετώπισιν της κρισίμου ταύτης καταστάσεως: 1) Η άμεσος αποστολή σημαντικών βρετανικών δυνάμεων. 2) Η άμεσος δημιουργία τακτικού Ελληνικού Στρατού και 3) Ο πλήρης εφοδιασμός της Ελλάδος».

Και την 18ην Οκτωβρίου 1944, εκφωνών τον λόγον της Απελευθερώσεως εις την πλατείαν Συντάγματος, επαναλάμβανον: «Βάσις του Εθνικού μας Στρατού δια το μέλλον θα είναι η τακτική στρατολογία. Θα γίνη συνείδησις και πράξις ότι ο Στρατός δεν βουλεύεται. Βουλεύεται μόνον ο Κυρίαρχος λαός, του οποίου την θέλησιν εκφράζει η Κυβέρνησις, και τας διαταγάς της κυβερνήσεως εκτελεί ο Στρατός… Θα γίνει συνείδησις και πράξις ότι ο Στρατός δεν ημπορεί να ανήκει ούτε εις κόμματα. Ανήκει μόνον εις την πατρίδα και υπακούει μόνον εις τας διαταγάς της Κυβερνήσεως…».

Και συνεπής προς την σταθεράν επαγγελίαν επηκολούθησε η εφαρμογή.

Η κυβέρνησις της Εθνικής Ενώσεως ανεσχηματίσθη εν Αθήναις την 23ην Οκτωβρίου. Και μετά δέκα ημέρας, την 3ην Νοεμβρίου 1944, προέβην εις τας ακολούθους ανακοινώσεις :

«Μετά την συντελεσθείσαν πλήρη Απελευθέρωσιν της Ελλάδος λήγει και η Αντίστασις. Είναι επομένως φυσικόν, ότι επακολουθεί η αποστράτευσις των Ανταρτικών Ομάδων ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ, η οποία ωρίσθη δια την 10ην Δεκεμβρίου.

Και όταν έφθασεν η ώρα της πραγματοποιήσεως και το ΚΚΕ διεπίστωσεν ότι αι αποφάσεις μου δεν ήσαν απλαί λέξεις, αλλά πράξεις, και ότι, αφοπλιζόμενον, θα μετεβάλλετο πλέον από παντοδύναμος δυνάστης εις μικρόν πολιτικόν κόμμα μειοψηφίας, απετόλμησεν την Στάσιν.

Τα κείμενα απήντησαν… Αποδεικνύουν ότι όχι μόνον δεν είμεθα διατεθειμένοι «να τα δώσωμεν όλα» – δια να μη γίνει Επανάστασις, αλλά αντιθέτως «να τα πάρωμεν όλα…», έστω και αν επρόκειτο να επακολουθήσει Επανάστασις την οποίαν είχομεν προπαρασκευασθή – με την παρουσίαν των Βρετανών, την άφιξιν της ταξιαρχίας του Ρίμινι, την συγκρότησιν της Εθνοφυλακής και την συγκέντρωσιν των χωροφυλάκων εις Αθήνας – δια ν’ αντιμετωπίσωμεν. Το Σάββατον 2 Δεκεμβρίου παραμονήν της Στάσεως, ετηλεγράφησα εις τον Βασιλέα: «Υπουργοί Ακρας Αριστεράς αρνηθέντες υπογράψουν αποστράτευσιν παρητήθησαν. Παραίτησις σημαίνει δυστυχώς απαρχήν εμφυλίου πολέμου. Με όσην αποφασιστικότητα εξηντλήσαμεν τας προσπαθείας μας δια την αποτροπήν του εμφυλίου πολέμου, με την ίδιαν αποφασιστικότητα θα υπερασπίσωμεν την Ελλάδα εναντίον των εσωτερικών της εχθρών. Εύχομαι εις τον Θεόν η τραγική περίοδος να είναι σύντομος και πλήρης η επιβολή του Νόμου προς πραγματικήν Απελευθέρωσιν του στενάζοντος Ελληνικού Λαού».

Ολαι αι άλλαι παραχωρήσεις μου προς το ΚΚΕ – αι οποίαι τόσον επεκρίνοντο τότε από ανθρώπους, οι οποίοι δεν είχον εμβαθύνει εις την υφισταμένην πραγματικήν κατάστασιν – ήσαν εντελώς δευτερεύουσαι και άνευ ουσιαστικής αξίας. Επειδή τότε μία ήτο η επείγουσα και υπέρτατη ανάγκη: Να αφοπλισθή το ΚΚΕ, και να εξοπλισθή το Κράτος. Κατόπιν, όλα τα άλλα, αυτομάτως θα επηκολούθουν.

Και δια τούτο η ημερομηνία της Αποστρατεύσεως – η 10η Δεκεμβρίου – έμενεν αμετακίνητος.

Οσοι θέλουν να κρίνουν δικαίως εκείνην την εποχήν, οφείλουν να αναπολήσουν την κατάστασιν του Απριλίου 1944, όταν ανέλαβον την Κυβέρνησιν.

Εις την Ανατολήν, αι ένοπλοι δυνάμεις μας είχον αποσυντεθεί από την Στάσιν. Και εις την Ελλάδα το ΚΚΕ είχε καταστή παντοδύναμον και είχε συγκροτήσει και την Κυβέρνησιν των Βουνών – την ΠΕΕΑ. Και η αγωνία, από την οποία αδιαλείπτως κατειχόμην ήτο: Πως θα καταλύετο; Δύο ήσαν τα στάδια δια να φθάσωμεν εις την Νίκην: Πρώτον, η έλευσις εις τας Αθήνας! Και δεύτερον, ο αφοπλισμός του ΚΚΕ.

Δια να έλθωμεν εις τας Αθήνας -ως αντίπαλοι του ΚΚΕ- δεν διεθέταμεν, δυστυχώς, ούτε εις το εσωτερικόν, ούτε εις το εξωτερικόν, ελληνικάς δυνάμεις, αριθμητικώς επαρκείς διά να αντιμετωπίσουν τας μυριάδας του ΕΛΑΣ, τακτικού και εφεδρικού, καθώς και την ευρυτάτην συνωμοτικήν οργάνωσιν του ΕΑΜ. Αλλά δεν υπήρχον επίσης τότε ούτε Βρετανικαί δυνάμεις διαθέσιμοι, διότι είχον απορροφηθή από τα τρία ευρωπαϊκά μέτωπα, τα οποία, κατά τους κρισίμους εκείνους μήνας – Σεπτέμβριον και Οκτώβριον 1944- επιέζοντο σφοδρώς από τον Χίτλερ, αποβλέποντα εις τον εξαναγκασμόν χωριστής ειρήνης… Και είχε μάλιστα φθάσει εις τόσον βαθμόν η έλλειψις διαθεσίμων Βρετανικών δυνάμεων, ώστε να αναγκασθώ μίαν ημέραν, εις τον πρεσβευτήν της Μεγ. Βρετανίας, ο οποίος μου ωμίλει περί αποστολής εις την Ελλάδα «εκατοντάδων» ή και «δεκάδων» ανδρών, να δώσω την απάντησιν, ότι «έχω την εντύπωσιν, ότι ομιλώ με αντιπρόσωπον του Λουξεμβούργου…».

Αλλά και αν ακόμη καθίστατο, μ’ όλα ταύτα, δυνατόν να εξευρίσκοντο δυνάμεις Βρετανικαί, και πάλι θα ήτο τότε πολιτικώς αδύνατος η απόβασις εναντίον του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, λόγω της σφοδράς αντιδράσεως και των Αγγλων εργατικών και του Προέδρου Ρούσβελτ και της Σοβιετικής Ενώσεως. Δια να πεισθώμεν, φθάνει να ενθυμηθώμεν την γενικήν εξέγερσιν, την οποίαν είχε προκαλέσει η Βρεταννική επέμβασις κατά τον Δεκέμβριον και η οποία εκλόνισε την θέσιν του Τσώρτσιλ – και η οποία, εν τούτοις, είχεν επιχειρηθή υπό «απείρως ευμενεστέρας συνθήκας», διότι αι Βρετανικαί δυνάμεις υπεστήριζαν τότε την νόμιμον κυβέρνησιν και ευρίσκοντο εδώ πρεσκεκλημένοι και από τον ΕΛΑΣ, διά την διατήρησιν της τάξεως.

Ιδού, διατί, μόνον η συμμετοχή του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησίν μας ήνοιγε τας πύλας της Ελλάδος. Και δια τούτο την επεδίωξα – και ευτυχώς κατωρθώθη… Καθώς επίσης, μόνον το σύμφωνον της Καζέρτας, όπου ο ΕΛΑΣ, διά του Αρχηγού του, υπέγραψε την υποταγήν του εις το Βρεταννικόν Στρατηγείον και προσεκάλεσε τους Βρεταννούς εις την Ελλάδα, καθιστά Συμμαχικώς εύκολον την παρουσίαν των.


Αλλά υπάρχει και το δεύτερον στάδιον, ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ. Διότι εφ’ όσον το ΚΚΕ παρέμεινε πάνοπλον, η Ελληνική Κυβέρνησις, καθώς ελέγαμεν τότε, ήτο απλώς «η περικεφαλαία του ΕΑΜικού Κράτους…»

Αλλά πότε θα έπρεπε ν’ αποφασισθή η αποστράτευσις; Θα έπρεπε ν’ αποφασισθή αμέσως, ή να αναβληθή δι’ αργότερον; Το ζήτημα του χρόνου ήτο κρισιμώτατον. Το ΚΚΕ εζήτει αναβολήν. Και αι γενικώτεραι συνθήκαι την ηυνόουν. Εφόσον εξηκολούθει ο πόλεμος εναντίον του Ναζισμού, ηδύνατο να θεωρηθή παράλογος η άμεσος αποστράτευσις δυνάμεων της Εθνικής Αντιστάσεως. Και δι’ αυτό ουδαμού της Ευρώπης συνέβη.

Αλλά μου ήτο σαφές, ότι ο χρόνος ειργάζετο υπέρ του ΚΚΕ.

Και εσωτερικώς, διότι θα εξησφάλιζεν εν τω μεταξύ την πλήρη διάβρωσιν – όπως φαίνεται να συνέβη εις την Τσεχοσλοβακίαν. Και εξωτερικώς, διότι τότε η Σοβιετική Ενωσις ευρίσκετο ακόμη εις την θανάσιμον εμπλοκήν με τον Ναζισμόν και επροφυλάσσετο να διαταράξη τας Συμμαχικάς σχέσεις της. Και δια τούτο ακριβώς παρέστησε, καθ’ όλον τον Δεκέμβριον, τον ουδέτερον – και μάλιστα μέχρι του σημείου να μας αναγγείλη την 30ην Δεκεμβρίου, την αποστολήν πρέσβεως, ενώ ακόμα αι μάχαι εμαίνοντο εις τας Αθήνας.

Και δια τούτο επέμεινα ανενδότως εις την άμεσον αποστράτευσιν. Και η 10η Δεκεμβρίου έμενεν αμετακίνητος.

Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή «δώρον του υψίστου». Αλλά, δια να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχωμεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνο με την συμμετοχήν και του ΚΚΕ εις την κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και δια να ευρεθούν εδώ οι Βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι δια την Νίκην, έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνον της Καζέρτας. Και δια να γίνη η Στάσις – «το δώρον του Υψίστου» – έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθή ειρηνικώς τον αφοπλισμόν του ή να επιχειρήση την Στάσιν, υπό συνθήκας όμως πλέον, αι οποίαι ωδήγουν εις την συντριβήν του. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια».


Μετ’ εξαιρέτου τιμής.


Γ. Παπανδρέου 1/3/48»

-Οι εμφάσεις στο κείμενο του blog  
-Για να βγάζουμε Συμπεράσματα πως λειτουργούν οι πολιτικοί εκπρόσωποι της αντίπαλης τάξης...

ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ-ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ

ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ  ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΚΑΙ  ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

Η εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια οδηγεί το λαό σε μεγάλες περιπέτειες

Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδήλωση των Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στις σχολές Οικονομικού, Πολιτικού και Τουρκικών Σπουδών του ΕΚΠΑ

Στις συνθήκες της κρίσης εντάθηκαν οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και σήμερα, σε συνθήκες ασθενικής ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας, οι πληγές του πολέμου και των θερμών εστιών κακοφορμίζουν και επεκτείνονται. Κάθε καπιταλιστικό κράτος και ιμπεριαλιστικό μπλοκ παίρνει τα μέτρα του, προετοιμάζεται για μια νέα συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση, που θα τροφοδοτήσει νέο κύκλο κλιμάκωσης των ανταγωνισμών.

Η αντιπαράθεση για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των αγωγών αναβαθμίζεται, «πέφτουν κορμιά» για το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο, αλλά και για την περιβόητη «πράσινη ανάπτυξη», για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, στο όνομα των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής.

Προστίθενται νέα ζητήματα στην ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση για τον έλεγχο των αγορών, την επικράτηση και την αξιοποίηση της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, της Ρομποτικής, των δικτύων 5G. Γίνεται πιο γρήγορη η κούρσα των νέων εξοπλιστικών προγραμμάτων, περιλαμβανομένης και της πυρηνικής τεχνολογίας, που τροφοδοτείται και μετά την ακύρωση της Συμφωνίας για τα πυρηνικά όπλα μέσου βεληνεκούς.

Ο καπιταλισμός έχει ξεπεράσει τα ιστορικά του όρια, γίνεται πιο αντιδραστικός και επικίνδυνος. Δίπλα στην ανεργία και τη φτώχεια, την προσφυγιά και τη μετανάστευση, την εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας, την ανατροπή των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων που ζούμε, σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής «ειρήνης» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών, προβάλλουν οι εγκληματικές ευθύνες του συστήματος για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Ακριβώς αυτό το κρίσιμο ζήτημα προσπαθεί να αποσιωπήσει, να δικαιολογήσει η αστική ανάλυση που διδάσκεται στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Η αστική απολογητική δεν κρύβει απλά την αλήθεια, αλλά επιχειρεί να την ταυτίσει με τα συμφέροντα της αστικής τάξης, δουλεύοντας επίμονα για να περάσει στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας πως το εκμεταλλευτικό σύστημα είναι μονόδρομος.

Αξιοποιεί τις βαριές συνέπειες της αντεπανάστασης και της ανατροπής του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και στις άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και προσπαθεί να υποβαθμίσει τις κατακτήσεις, τα επιτεύγματα της εργατικής εξουσίας, την υπεροχή της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του κεντρικού σχεδιασμού, την επίλυση προβλημάτων που μαστίζουν τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, όπως η εξασφάλιση του δικαιώματος της εργασίας για όλους, οι δωρεάν και αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας και η υψηλού επιπέδου μόρφωση, η επέκταση του ελεύθερου χρόνου και η δημιουργική αξιοποίησή του.

Οι αστικές δυνάμεις προσπαθούν να αποκρύψουν την προσφορά της Σοβιετικής Ενωσης, του σοσιαλισμού στην πάλη των λαών, στη διεθνιστική αλληλεγγύη, στην υπόθεση της υπεράσπισης της ειρήνης, καταφεύγουν σε ύπουλο ή χυδαίο αντικομμουνισμό.

Οι εξελίξεις στο μέτωπο της Συρίας

Οι εξελίξεις είναι συγκλονιστικές. Στην περιοχή μας και σε άλλα σημεία της υδρογείου είναι σε εξέλιξη ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και θερμές εστίες που παίρνουν επικίνδυνες διαστάσεις.

Ποια είναι η αιτία που κρύβει η αστική απολογητική;

Η αιτία είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και ο πυρήνας του, τα μονοπώλια, που προσβλέπουν στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των αγορών, των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων, Ενέργειας, οι γεωστρατηγικές στοχεύσεις. Αυτή είναι η βάση του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, στον οποίο εμπλέκονται οι αστικές τάξεις, καπιταλιστικά κράτη, συμμαχίες μονιμότερες ή προσωρινές.

Η αιτία του πολύχρονου πολέμου στη Συρία δεν ήταν ο «εκδημοκρατισμός» της χώρας. Αυτό είναι το πρόσχημα για την προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Ο αμερικανοΝΑΤΟικός ιμπεριαλισμός και η ΕΕ δεν έχουν δημοκρατικές ευαισθησίες, συνεργάζονται με πολύ αντιδραστικά καθεστώτα για τα δικά τους συμφέροντα.

Ο στόχος τους ήταν και παραμένει ο έλεγχος της Συρίας, των πλουτοπαραγωγικών της πηγών, η αξιοποίηση της στρατηγικής της θέσης, και στο περιβάλλον αυτό εκδηλώθηκε η αναμέτρηση για το πέρασμα των ενεργειακών αγωγών: Του αγωγού φυσικού αερίου που χαράχτηκε με συναπόφαση του Ιράκ, του Ιράν και της Συρίας για να φτάσει το ιρανικό φυσικό αέριο προς τη Δυτική Ευρώπη, τον οποίο στήριξε η Ρωσία, και του αγωγού που στήριζαν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, από το Κατάρ, τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία, τη Συρία και την Τουρκία, που θα τροφοδοτούσε τις ευρωπαϊκές αγορές με φυσικό αέριο από τις πηγές του Κατάρ.

Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία οργάνωσαν, εκπαίδευσαν και χρηματοδότησαν τις μονάδες των τζιχαντιστών. Ο ISIS ηττήθηκε από τις συριακές δυνάμεις με τη στήριξη της Ρωσίας, του Ιράν και της «Χεζμπολάχ» του Λιβάνου, που έχουν τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή, και θα ήλπιζε κάποιος πως ο πόλεμος οδηγείται στο τέλος του. Αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται και η χώρα διαμελίζεται.

Η Τουρκία προχώρησε στις στρατιωτικές επιχειρήσεις «Ασπίδα του Ευφράτη» το 2016 και «Κλάδος Ελιάς» το 2018, ελέγχοντας το 10% των συριακών εδαφών, και πρόσφατα πραγματοποίησε τρίτη εισβολή με την επωνυμία «Πηγή Ειρήνης» στη Βορειοανατολική Συρία, όπου ζουν κουρδικοί πληθυσμοί, στο όνομα της δημιουργίας «ζώνης ασφαλείας» στα τουρκοσυριακά σύνορα.

Η νέα τουρκική επίθεση έγινε με την έγκριση των ΗΠΑ και της Ρωσίας, με τη στήριξη του ΝΑΤΟ, που διαμόρφωσε το έδαφος, θέτοντας το ζήτημα πως «η ασφάλεια του τουρκικού κράτους κινδυνεύει από την τρομοκρατία», «φωτογραφίζοντας» τις κουρδικές οργανώσεις, τις «Μονάδες Προστασίας του Λαού», το YPG.

Βγαίνουν πολύ σημαντικά συμπεράσματα. Οι κουρδικές οργανώσεις, που υλοποιούσαν από καιρό σχέδιο αυτονόμησης των περιοχών όπου κατοικούν, ανέπτυξαν ισχυρές σχέσεις με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, εξοπλίστηκαν από τις ΗΠΑ, αλλά η πράξη έδειξε πως ο κουρδικός πληθυσμός βρέθηκε ανάμεσα σε σκληρούς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, μόνος του, στο έλεος των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων.

Οι ΗΠΑ κοίταξαν τα δικά τους συμφέροντα, διαφύλαξαν τις σχέσεις τους με την Τουρκία και το ίδιο έκανε και το ρωσικό αστικό κράτος. Με δύο διαδοχικές συμφωνίες με την Τουρκία επικύρωσαν την τουρκική εισβολή.

Σε Βόρεια Αφρική, Μέση Ανατολή και Περσικό Κόλπο

Ο ανταγωνισμός μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων - αμερικανικών, γαλλικών, ρωσικών, ιταλικών, κινεζικών - και οι ενδοαστικές αντιθέσεις για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας είναι η βάση του πολέμου στη Λιβύη. Το ένα μπλοκ στηρίζει την «εθνική κυβέρνηση» με κέντρο την Τρίπολη, δυτικά, και το άλλο τον στρατηγό Χαφτάρ με κέντρο το Τομπρούκ, ανατολικά. Αυτόν τον πόλεμο άνοιξαν οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί το 2011. Η Τουρκία στηρίζει την κυβέρνηση της Τρίπολης, η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία την κυβέρνηση του Χαφτάρ και ο λαός δολοφονείται...

Μαίνεται ο πόλεμος στην Υεμένη, με πρωταγωνιστή εδώ τη Σαουδική Αραβία, που στηρίζεται στις πλάτες των ΗΠΑ, και ο πόλεμος αυτός γίνεται σε μια περιοχή με ιδιαίτερο στρατηγικό ενδιαφέρον, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, για τον έλεγχο της Ερυθράς Θάλασσας και της εισόδου του Ινδικού Ωκεανού.

Οι εξελίξεις είναι πολύ ανησυχητικές και στον Περσικό Κόλπο, ιδίως μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Κλιμακώνεται η αμερικανική επιθετικότητα κατά του Ιράν, με οικονομικές κυρώσεις, με απειλές για πολεμικές ενέργειες, με τη συγκρότηση πολεμικού στόλου για τον έλεγχο των Στενών του Ορμούζ, που είναι στρατηγικής σημασίας και διακινείται τεράστιος όγκος πετρελαίου.

Συνεχίζονται τα εγκλήματα του ισραηλινού κράτους κατά του Παλαιστινιακού λαού. Με τη νέα αμερικανική παρέμβαση, που έχει το όνομα «Συμφωνία του Αιώνα», επιχειρείται να θωρακιστεί παραπέρα η ισραηλινή κατοχή, ασκούνται πιέσεις και εκβιασμοί στην Παλαιστινιακή Αρχή να παραιτηθεί από το στόχο για ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος.

Στα Βαλκάνια

Αυτές τις μέρες έχει έρθει στην επικαιρότητα και πάλι η Συμφωνία των Πρεσπών και διεξάγεται μια άσφαιρη αντιπαράθεση μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, η οποία υλοποιεί τη Συμφωνία.

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τις θέσεις του ΚΚΕ. Η Συμφωνία αυτή είναι πραγματικά ευρωατλαντικής κοπής, για να ενταχθεί η Βόρεια Μακεδονία στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, να γίνει μέρος ενός διευρυμένου σχεδίου για τη στρατιωτική - πολιτική θωράκιση των Δυτικών Βαλκανίων στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα. Υπολογίζοντας πως η ρωσική αστική τάξη διατηρεί καλές σχέσεις με τη Σερβία και τους Σέρβους της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης και επιδρά σε πυρήνες αστικών δυνάμεων σε αρκετές χώρες, ενώ η κινεζική αστική τάξη προωθεί τον λεγόμενο «Νέο Δρόμο του Μεταξιού».

Στην πράξη αποδεικνύεται πόσο εξωπραγματική και σκόπιμη είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ πως η Συμφωνία «θα ενισχύσει την ασφάλεια και την ειρήνη στην περιοχή». Τα προβλήματα παραμένουν και οξύνονται. Οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις πληθαίνουν. Η αλβανική αστική τάξη και τα κόμματά της, από τη θέση του μέλους του ΝΑΤΟ, μιλούν για «Μεγάλη Αλβανία». Συνεχίζονται τα παζάρια για ανταλλαγή εδαφών Σερβίας - Κοσόβου, με την εποπτεία των ΗΠΑ και της ΕΕ. Εχουν φουντώσει διεργασίες στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη για απόσπαση του σερβικού τμήματος.

Η παρέμβαση της Γαλλίας στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ για την αναβολή της ενταξιακής διαδικασίας της Β. Μακεδονίας και της Αλβανίας στην ΕΕ, δεν ακυρώνει στο ελάχιστο την εκτίμηση πως η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια συμφωνία ευρωαμερικανοΝΑΤΟικής κοπής. Η παρέμβαση της Γαλλίας κινείται μέσα στο πλαίσιο των αντιθέσεων με τις ΗΠΑ, μαρτυρά πως τα γαλλικά μονοπώλια διεκδικούν χώρο στην περιοχή και πως το παζάρι συνεχίζεται.

Οι επιδιώξεις και ο ρόλος της Τουρκίας

Η αντίληψη που περνάει στις πανεπιστημιακές σχολές είναι εναρμονισμένη με τις θέσεις των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων.

Αποσιωπάται πως τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ το 1952, είναι σύμμαχες χώρες, αποτελούν βάσεις ΝΑΤΟικών εγκαταστάσεων και έχουν εκπληρώσει ειδικές αποστολές στη σύγκρουση καπιταλισμού - σοσιαλισμού, κατά της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών κρατών τις προηγούμενες δεκαετίες.

Παρουσιάζεται η Τουρκία ως κράτος «απομονωμένο», που κάνει «αλλοπρόσαλλες» κινήσεις «για εσωτερική κατανάλωση» με ευθύνη μιας «τυχοδιωκτικής ηγεσίας», ενώ η αλήθεια είναι πως το τουρκικό κράτος και η κυβέρνηση Ερντογάν διαχειρίζονται τις υποθέσεις μιας ισχυρής καπιταλιστικής - ΝΑΤΟικής δύναμης, που κινείται στις ράγες των συμφερόντων της αστικής τάξης για τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση στην περιοχή, για να κατακτήσει νέες αγορές, να ελέγξει τις πηγές Ενέργειας και να διευρύνει ακόμα και τα σύνορά της, αλλάζοντας τα σύνορα στην περιοχή, καταστρατηγώντας τη Συνθήκη της Λοζάνης.

Με αυτά τα εφόδια, πραγματοποιεί γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και παρουσιάζει την περιοχή αυθαίρετα ως δική της υφαλοκρηπίδα, για να εκμεταλλευτεί τον υποθαλάσσιο πλούτο, διατηρεί την κατοχή και προχωρά στην πράξη τη διχοτόμηση της Κύπρου.

Καλλιεργούνται προσδοκίες για τον νέο γύρο διαπραγμάτευσης για το Κυπριακό, αλλά τα «χαρτιά» είναι σημαδεμένα. Η λύση που ετοιμάζεται στηρίζεται στη δημιουργία «δύο συνιστώντων κρατών» και αυτή είναι λύση συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, που νομιμοποιεί τις συνέπειες της κατοχής.

Το τουρκικό κράτος διεκδικεί στο Αιγαίο, παραβιάζει ελληνικά θαλάσσια ύδατα και εναέριο χώρο, απειλεί, πιέζει για συνδιαχείριση του φυσικού πλούτου, διαμορφώνοντας όρους ακόμα και για θερμό επεισόδιο, με κέντρο - αυτό το διάστημα - την περιοχή του Καστελόριζου, που έχει στρατηγική σημασία για τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών στην περιοχή.

Η τουρκική αστική τάξη, εκτός της Συρίας, παρεμβαίνει στρατιωτικά στο Ιράκ και στη Λιβύη, διατηρεί βάσεις στο Κατάρ, στη Σομαλία κ.α., επιχειρεί πολύμορφα να αναβαθμίσει τη θέση της στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα.

Η Τουρκία εφαρμόζει με τη σειρά της τη λεγόμενη «πολυδιάστατη πολιτική». Διατηρεί στρατηγικής σημασίας σχέσεις με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, διεξάγει διαπραγματεύσεις με την ΕΕ για την ενταξιακή διαδικασία και το Προσφυγικό, διατηρεί υψηλού επιπέδου σχέσεις με τη Γερμανία, αγοράζει στρατιωτικό εξοπλισμό εκατομμυρίων δολαρίων.

Παράλληλα, δυναμώνει τις σχέσεις με τη Ρωσία, προμηθεύεται σύγχρονο εξοπλισμό, όπως το πυραυλικό σύστημα «S-400», αναπτύσσει πυρηνικούς σταθμούς, ενώ συμμετέχει στον κινεζικό σχεδιασμό για τον «Νέο Δρόμο του Μεταξιού». Παρακολουθούμε τις εξελίξεις και μπορούμε σήμερα να πούμε πως το παζάρι της Τουρκίας με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ καλά κρατεί, πάντα με δεδομένη τη στρατηγική σημασία που έχει η Τουρκία για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, όπως έδειξε και η συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν.

Σε αυτό το περιβάλλον, ο καθένας μπορεί να σκεφτεί πόσο αβάσιμη και έωλη είναι η θέση της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ πως οι συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ εγγυώνται την ασφάλεια του λαού μας, πως δήθεν η Ελλάδα είναι «χώρος ασφάλειας και σταθερότητας» ή πως αποτελεί «δύναμη ειρήνης».

Στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης η εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια

Η πολιτική που εφαρμόζεται στο εσωτερικό της χώρας είναι «νύχι - κρέας» με την εξωτερική πολιτική. Τα θεμέλια της στρατηγικής σύμπλευσης των αστικών κομμάτων είναι τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, η στήριξη των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, των αμερικανικών σχεδιασμών.

Στη βάση αυτών των κριτηρίων συμπλέουν στρατηγικά οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, ή κόμματα όπως το ΜέΡΑ25 και ακροδεξιές δυνάμεις. Οι κυβερνήσεις εναλλάσσονται, αλλά οι βασικοί άξονες της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής παραμένουν οι ίδιοι.

Η ελληνική αστική τάξη κινείται σε επιθετική γραμμή. Ως ΝΑΤΟική δύναμη και μέλος διακρατικής ιμπεριαλιστικής ένωσης, της ΕΕ, η Ελλάδα συμμετέχει σε μεγάλο αριθμό ιμπεριαλιστικών αποστολών στο εξωτερικό, από τον Ινδικό Ωκεανό και το Αφγανιστάν μέχρι τη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Η κυβέρνηση εξετάζει ακόμα και τη συμμετοχή στην αμερικανική ή ευρωπαϊκή δύναμη επέμβασης στον Περσικό Κόλπο.

Η πρόσφατη δήλωση του υπουργού Αμυνας Ν. Παναγιωτόπουλου, κατά τη διάρκεια της έναρξης συνεδρίου στη Σχολή Ευελπίδων, ενώπιον του διοικητή των χερσαίων δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη, αντιστράτηγου Κ. Καβόλι, πως «πολεμήσαμε στο πλάι των ΗΠΑ, οι άνδρες μας μάτωσαν δίπλα σε Αμερικανούς στρατιώτες στους πολέμους στους οποίους συμμετείχαμε κι αυτό θα γίνει επίσης στο μέλλον», είναι πολύ επικίνδυνη, προκαλεί και προσβάλλει το λαό μας.

Αποτελεί δείγμα της εμπλοκής της χώρας μας στα εγκληματικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, της συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους που οδηγούν τη χώρα και το λαό μας σε μεγάλες περιπέτειες.

Η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα μιλούν για «ηγετική θέση» της Ελλάδας στην περιοχή, κυρίως στα Βαλκάνια, και διαφημίζουν το υψηλό ΑΕΠ έναντι των άλλων βαλκανικών κρατών. Πρόκειται επίσης για επικίνδυνη θέση, η οποία πρακτικά όχι μόνο υλοποιείται με την οικονομική διείσδυση ελληνικών μονοπωλίων στην περιοχή, αλλά συνοδεύεται και με στρατιωτικές κινήσεις.

Η χρησιμοποίηση ελληνικών αεροσκαφών για τη φρούρηση των συνόρων της Β. Μακεδονίας, του Μαυροβουνίου, της Βουλγαρίας και της Αλβανίας εντάσσεται στον ΝΑΤΟικό σχεδιασμό της αποκαλούμενης «έξυπνης άμυνας», αποδεικνύοντας πως η Ελλάδα αποτελεί σημαιοφόρο του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή και αναβαθμίζει την εμπλοκή της χώρας στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία, η οποία διαθέτει τα κατάλληλα στρατιωτικά μέσα και μπορεί να δώσει τη δική της απάντηση.

Επιπλέον, οι ελληνικές κυβερνήσεις και με τις ευλογίες των ΗΠΑ ενσωματώνουν βαθύτερα τη χώρα στα γνωστά τριμερή σχήματα, όπως αυτά με την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, σε ανταγωνισμό με την Τουρκία, για τη διασφάλιση των συμφερόντων των αστικών τάξεων, για τον έλεγχο των υδρογονανθράκων στην περιοχή, στη βάση του σχεδιασμού της απεξάρτησης των κρατών - μελών της ΕΕ από τις ρωσικές ενεργειακές πηγές.

Ξεχωριστή σημασία έχει η αναβάθμιση των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών σχέσεων της Ελλάδας με το Ισραήλ, ενισχύοντας την ισραηλινή επιθετικότητα κατά του Παλαιστινιακού λαού, του Ιράν και των λαών της περιοχής.

Ο «Στρατηγικός Διάλογος» και η νέα «Αμυντική Συμφωνία» με τις ΗΠΑ

Η επιθετική στάση της ελληνικής αστικής τάξης και των κομμάτων της σημαδεύεται από τη συμμετοχή στον λεγόμενο «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ, που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2018 και συνεχίζει η ΝΔ. Ο «Διάλογος» αυτός αφορά ένα σημαντικό φάσμα οικονομικών, πολιτιστικών και εκπαιδευτικών ζητημάτων, που δυναμώνουν την παρέμβαση των Αμερικανών στην Ελλάδα και τροφοδοτούν τη μεγαλύτερη διείσδυση ΝΑΤΟικών προγραμμάτων και στα πανεπιστήμια.

Ξεχωρίζει η υπογραφή της ελληνοαμερικάνικης Συμφωνίας για τις στρατιωτικές βάσεις ή - όπως αποκαλείται επίσημα - «Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας».

Η Συμφωνία αυτή αποτελεί καθοριστικής σημασίας κρίκο στο δέσιμο της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό. Υπεγράφη το 1990 από την κυβέρνηση της ΝΔ και ανανεώνεται κάθε χρόνο από όλες τις κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με τυπικές διαδικασίες.

Η αρχική Συμφωνία περιλάμβανε την στρατιωτική βάση της Σούδας και με την ανανέωσή της, που έγινε κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης του Αμερικανού ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο στην Αθήνα, επεκτείνεται παραπέρα και περιλαμβάνει τις στρατιωτικές βάσεις που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, με «προξενητή» τον Αμερικανό πρέσβη Πάιατ, που οργώνει τη χώρα μας.

Η Συμφωνία αναβαθμίζει το ρόλο της Σούδας, προσθέτει το λιμάνι του Μαραθίου και είναι σε εξέλιξη η επέκταση των αμερικανικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Περιλαμβάνει επίσης τη βάση drones μεγάλης εμβέλειας στη Λάρισα, τη βάση της αεροπορίας στρατού - ελικοπτέρων στο Στεφανοβίκειο της Μαγνησίας, στο οποίο ήδη έχουν εγκατασταθεί αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις, και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, που μετατρέπεται σε ισχυρή ναυτική βάση με στόχο τη συγκέντρωση και μεταφορά ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή, στο πλαίσιο του σχεδιασμού περικύκλωσης της Ρωσίας.

Τη ίδια ώρα, έχει ανοίξει το θέμα της μεταφοράς πυρηνικών όπλων στη βάση του Αραξου, κυρίως από τη ΝΑΤΟική βάση Ιντσιρλίκ της Τουρκίας, και παρά τις κυβερνητικές προσπάθειες να θαφτεί το μεγάλο αυτό πρόβλημα, τα γεγονότα προειδοποιούν.

Τα στοιχεία αποκαλύπτουν πως μέχρι το 2001 στον Αραξο υπήρχαν πυρηνικά όπλα, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν διαμορφωθεί και εκσυγχρονιστεί εγκαταστάσεις υποδοχής πυρηνικών βομβών. Το ΝΑΤΟ επιθεωρεί τις εγκαταστάσεις και ελέγχει την ετοιμότητά τους, ενώ η Ρωσία εκφράζει τις ανησυχίες της και ρωσικό κλιμάκιο πραγματοποίησε επίσκεψη στον Αραξο για τον έλεγχο των εγκαταστάσεων.

Η βάση της Σούδας έχει χρησιμοποιηθεί σε αμερικανικές επιθέσεις κατά των λαών της Συρίας, του Ιράκ, της Λιβύης. Με τη Συμφωνία ενισχύεται η δύναμη πυρός στην υπηρεσία του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού, η χώρα μετατρέπεται σε πολεμικό ορμητήριο, βάζοντας το λαό μας σε μεγάλους κινδύνους.

Αντιλαϊκή και επικίνδυνη η πολιτική των αστικών κομμάτων

Θέλουμε και σήμερα να χαιρετίσουμε τις μεγάλες κινητοποιήσεις που οργανώθηκαν από δεκάδες μαζικούς φορείς, την ΕΕΔΥΕ, εργατικά συνδικάτα, φοιτητικούς συλλόγους, την ΟΓΕ και άλλες οργανώσεις, που εξέφρασαν αγωνιστικά την αντίθεση του λαού και της νεολαίας κατά της ελληνοαμερικάνικης Συμφωνίας για τις βάσεις και τα πυρηνικά και απαίτησαν την καταγγελία της Συμφωνίας, το ξήλωμα των αμερικανοΝΑΤΟικών στρατιωτικών βάσεων, τη μη συμμετοχή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό, την αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Η μαζική κινητοποίηση στην Αθήνα στις 5 Οκτώβρη και η πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία, η αποφασιστική αντιμετώπιση της καταστολής από τα ΜΑΤ που περιφρουρούσαν με εντολή της κυβέρνησης το άγαλμα του δολοφόνου Τρούμαν, οι δεκάδες διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα και οι πολύμορφες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται αυτήν την περίοδο έχουν μεγάλη σημασία και απαιτείται να κλιμακωθούν.

Τα αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα του λαού και της νεολαίας μας, όπως έδειξε και η επέτειος της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου, με τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία, είναι ζωντανά και συναντώνται με την οργανωμένη πάλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, των μαζικών οργανώσεων που αγωνίζονται κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων.

Σήμερα περισσότεροι εργαζόμενοι, περισσότεροι νέοι και νέες μπορούν να κατανοήσουν πόσο αντιλαϊκή είναι η πολιτική των αστικών κομμάτων και κυβερνήσεων, πόσο επικίνδυνη είναι η πολιτική των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και πόσο αναγκαία είναι η ανάπτυξη της αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής πάλης για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Η αστική αντίληψη στα σχολεία και στα πανεπιστήμια κηρύσσει την υποταγή στον ιμπεριαλισμό και προσπαθεί να το επιβάλει με όλα τα μέσα. Υποστηρίζουν πως η πρόσδεση της Ελλάδας στο αμερικανοΝΑΤΟικό άρμα είναι μονόδρομος για το λαό μας και πρέπει να την αποδεχτεί. Βιάζουν την αλήθεια και παίζουν με τη ζωή του λαού και της νεολαίας. Η πραγματικότητα έχει αποδείξει πως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι εργαλεία των μονοπωλίων κατά των λαών.

Είναι πολύ χαρακτηριστική η συζήτηση στη Βουλή για την αναθεώρηση του αστικού Συντάγματος, που κατοχυρώνει τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.

Στο πλαίσιο αυτό συζητήθηκε το άρθρο 28 του Συντάγματος, ένα πολύ επικίνδυνο άρθρο, που προβλέπει πως υπερισχύει το Δίκαιο των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, προβλέπει περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας. Κι αυτά τα στηρίζουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, όπως στηρίζουν και το άρθρο 27, που μιλάει ακόμα και για μεταβολή των ορίων της ελληνικής επικράτειας και την παρουσία ξένων στρατιωτικών δυνάμεων στην Ελλάδα, για να παρελαύνουν ΝΑΤΟικά, ευρωατλαντικά στρατεύματα, όπως έγινε με τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας. Ολα στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος» και της «εθνικής ενότητας», που είναι η μάσκα που φορά η αστική τάξη για να εγκλωβίζει το λαό στα δικά της σχέδια.

Οι λαοί μπορούν να χαράξουν το δικό τους δρόμο!

Με τη στήριξη των Αμερικανών, του ΝΑΤΟ και ισχυρών κρατών της ΕΕ επιβλήθηκε η στρατιωτική δικτατορία στη χώρα μας το 1967, με δική τους ευθύνη πραγματοποιήθηκε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, ενώ σήμερα τα αμερικανικά, γαλλικά, ιταλικά, βρετανικά και ισραηλινά μονοπώλια έχουν πέσει σαν τα κοράκια στους υδρογονάνθρακες της κυπριακής ΑΟΖ.

Καλλιεργήθηκαν προσδοκίες για την παρέμβαση της Γαλλίας και της Ιταλίας, της «Total» και της «Eni», για την αναχαίτιση της τουρκικής επιθετικότητας. Ομως στην πράξη αποκαλύπτεται πως υπάρχει συμφωνία για συνδιαχείριση με την Τουρκία στο «οικόπεδο 7» και γενικότερα. Γι' αυτό δουλεύουν οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες.

Η ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ περιλαμβάνει όλους τους τομείς της οικονομικής και πολιτικής ζωής, τα ζητήματα ασφάλειας και άμυνας. Με ευθύνη των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, η χώρα έχει ενταχθεί στην αποκαλούμενη «Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία» (PESCO) και σε άλλους μηχανισμούς, κύτταρα του Ευρωστρατού για εκτέλεση ιμπεριαλιστικών αποστολών.

Ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός διέλυσε την ενιαία Γιουγκοσλαβία, βομβάρδισε τον γιουγκοσλαβικό λαό το 1999 και άλλαξε τα σύνορα, καλλιέργησε και καλλιεργεί το «διαίρει και βασίλευε», τον εθνικισμό.

Οι αστικές κυβερνήσεις καταδικάζουν σε υποβάθμιση την Παιδεία, την Υγεία, τις κοινωνικές υπηρεσίες, περικόπτουν συνεχώς την κρατική χρηματοδότηση αλλά δίνουν 4 δισ. και πάνω ευρώ το χρόνο, το 2,3% του ΑΕΠ, για εξοπλισμούς, κυρίως για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες.

Η πραγματικότητα καταρρίπτει τους ισχυρισμούς των απολογητών του συστήματος και θέτει στην ημερήσια διάταξη την αναγκαιότητα ενίσχυσης της πάλης ώστε να σπάσει ο φαύλος κύκλος ανάμεσα στην «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών, την ιμπεριαλιστική ειρήνη, και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Ο αγώνας για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συνόρων της χώρας είναι συνδεδεμένος με την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, που γεννά τον πόλεμο, τις κρίσεις, τη φτώχεια, το τέρας του ναζισμού και του φασισμού.

Οπου οι λαοί βρέθηκαν κάτω από τη σημαία των εκμεταλλευτών τους, έζησαν μεγάλες τραγωδίες και έχει ιδιαίτερη σημασία το κάλεσμα του ΚΚΕ: Η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της να πιστέψουν στη δύναμή τους και να χαράξουν το δικό τους δρόμο, για τη δική τους εξουσία, για να γίνει ο λαός αφέντης του πλούτου που παράγει, έξω από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, σε μια κοινωνία χωρίς φτώχεια, ανεργία, κρίσεις και πολέμους.

Πηγή

Διαμόρφωση κειμένου του Viva La Revolucion 

ΓΙΑ ΤΗΝ «ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΗ» ΨΥΧΗ ΤΩΝ ΖΑΙΟ-ΠΑΣΟΚΩΝ !!

Ολα τα πουλιά του (πρώην ΠΑΣΟΚικού) δάσους στεγάζει η Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, που ανακοινώθηκε την περασμένη Πέμπτη. Μεταξύ αυτών, συνεργάτες του Αν. Παπανδρέου, «πολιτικοί φίλοι» του Κ. Σημίτη, παράγοντες και βουλευτές των κυβερνήσεων του Γ. Παπανδρέου και άλλοι. 

Ολοι αυτοί συνυπάρχουν στην Επιτροπή με πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν σε προηγούμενες φάσεις προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Κοτσακάς, ο Ραγκούσης, η Ξενογιαννακοπούλου κ.ά. Μια ωραία ατμόσφαιρα σαν να λέμε, αν προσθέσει κανείς τους καθαρόαιμους ΣΥΡΙΖΑίους όλων των αποχρώσεων, που διέπρεψαν ως κυβέρνηση στην άσκηση της αντιλαϊκής πολιτικής, πρώην ΑΝΕΛίτες, που στις τελευταίες εκλογές κατέβηκαν με τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και διάφορους παρατρεχάμενους της πολιτικής και όχι μόνο. 

Τι ακριβώς θέλουν να «ανασυγκροτήσουν» όλοι αυτοί; 

Τις αυταπάτες για μια «αριστερή», «προοδευτική» διακυβέρνηση, ως τον αντίπαλο πόλο στη «δεξιά» και «νεοφιλελεύθερη» ΝΔ! 

Και μόνο τα ...έμψυχα «υλικά» της «ανασυγκρότησης» επιβεβαιώνουν ότι πρόκειται για αναπαλαίωση της σοσιαλδημοκρατίας με προσμείξεις «λαϊκής δεξιάς», που διεκδικεί αναβάπτιση του ρόλου της στην αντιλαϊκή κυβερνητική εναλλαγή και στη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος, μαζί με τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου. 

Μακριά κι αλάργα, επομένως, όσοι αισθάνονται πραγματικά αριστεροί και προοδευτικοί από τέτοιες παγίδες...

Φορομπήχτες

Σύμφωνα με μια ανάλυση που δημοσιεύτηκε στον Τύπο τις προηγούμενες μέρες και αξιοποιεί στοιχεία της Eurostat, οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ της περιόδου 2010 - 2014 και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που ακολούθησε την περίοδο 2015 - 2018, επέβαλαν στο λαό τους ίδιους κατά μέσο όρο φόρους, ενώ αυτό που αλλάζει είναι η αναλογία άμεσων και έμμεσων.

 Πιο συγκεκριμένα, οι φόροι επί κυβερνήσεων του 1ου και 2ου μνημονίου ήταν στο 37,2% του ΑΕΠ και αυξήθηκαν στο 41% επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και μετά το 3ο μνημόνιο. 

Την ίδια περίοδο, οι έμμεσοι φόροι αυξήθηκαν και οι άμεσοι μειώθηκαν. Από αυτούς (τους άμεσους) ο φόρος εισοδήματος αυξήθηκε και μειώθηκαν οι φόροι περιουσίας και κεφαλαίου, που αφορούν τις επιχειρήσεις και τα υψηλότερα εισοδήματα. 

Τα στοιχεία αυτά, διατηρώντας τη σχετικότητά τους, έχουν αξία μπροστά στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό για το 2020 που ξεκινάει στη Βουλή, με τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ να καμώνονται πως «ακονίζουν τα μαχαίρια» για να δώσουν τη μάχη για το ποιος επιβάρυνε και ποιος ελάφρυνε περισσότερο το λαό. 

Αυτό που επιβεβαιώνεται από παντού είναι ότι, ανεξάρτητα από την αναλογία στο μείγμα των φόρων, ο λαός πλήρωνε το μάρμαρο και επί ΣΥΡΙΖΑ και επί κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. 

Το ίδιο συνεχίζει να κάνει και τώρα, όπως έχει ήδη διαφανεί από την κατάθεση του προϋπολογισμού. Και, βέβαια, η φοροαφαίμαξη διαρκείας είναι η άλλη όψη των προνομίων που εξασφαλίζουν για το κεφάλαιο όλες οι κυβερνήσεις του: Δεξιές, σοσιαλδημοκρατικές, «αριστερές» και πάει λέγοντας.

https://www.rizospastis.gr/page.do?id=17725&publDate=30%2F11%2F2019&pageNo=2