Πραξικόπημα στη Βολιβία: 5+1 μαθήματα για να Μην την Ξαναπάθουμε...

Η εισαγγελία της Βολιβίας εξέδωσε σήμερα ένταλμα σύλληψης κατά του πρώην προέδρου Έβο Μοράλες, (ο οποίος βρίσκεται πλέον στην Αργεντινή που του χορήγησε πολιτικό άσυλο) στο πλαίσιο ανοικτής έρευνας για στάση, τρομοκρατία και χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, σύμφωνα με την επίσημη απόφαση.
Το κείμενο, που υπογράφουν οι εισαγγελείς της Λα Πας, διατάσσει τις δυνάμεις της τάξης να «συλλάβουν και να οδηγήσουν τον Χουάν 'Εβο Μοράλες Άιμα στην έδρα της εισαγγελίας».
Ένταλμα σύλληψης εκδόθηκε επίσης σε βάρος του Φαουστίνο Γιούκρα Γιάργουι, ηγετικού στελέχους του MAS, του κόμματος του Μοράλες, ο οποίος κατηγορείται ότι βοήθησε τον Μοράλες να ενθαρρύνει τις διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης της μεταβατικής προέδρου Γιανίνε Ανιές, γράφει η εφημερίδα «El Deber».
«Δεν φοβάμαι τη σύλληψη», είπε ο Μοράλες, προσθέτοντας ότι δεν θα βρεθούν αποδεικτικά στοιχεία για να δικαιολογήσουν μια δίκη του.

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, dpa, AFP, «Reuters») - 902.gr

Πραξικόπημα στη Βολιβία: 

Πέντε μαθήματα /by Atilio Boron

Η τραγωδία της Βολιβίας μας προσφέρει εύγλωττα μαθήματα που οι λαοί μας και οι λαϊκές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις πρέπει να μάθουν. Τα μαθήματα αυτά πρέπει να καταγραφούν στη συνείδησή μας για πάντα.

Ακολουθεί μια σύντομη λίστα, καθώς τα γεγονότα εξελίσσονται, ως προοίμιο μιας πιο λεπτομερούς ανάλυσης στο μέλλον.

Πρώτον, ανεξάρτητα από το πόσο καλά μια κυβέρνηση μπορεί να διαχειριστεί την οικονομία, όπως έκανε η κυβέρνηση Μοράλες -με ροή επενδύσεων και βελτίωση όλων των δεικτών, μακροοικονομικών και μικροοικονομικών- η δεξιά και ο ιμπεριαλισμός δε θα δεχθούν ποτέ μια κυβέρνηση που δεν υπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Δεύτερον, πρέπει να μελετάμε όλα τα εγχειρίδια που δημοσιοποιούν οι διάφορες υπηρεσίες των ΗΠΑ και οι μαριονέτες τους, ακαδημαϊκοί ή δημοσιογράφοι, ώστε να καταλαβαίνουμε έγκαιρα τα σημάδια μιας ενδεχόμενης επίθεσης.

Σε αυτά τα κείμενα τονίζεται διαρκώς η ανάγκη να καταστραφεί η καλή φήμη ενός λαοφιλούς ηγέτη, με κατηγορίες για κακόβουλη συμπεριφορά, διαφθορά, δικτατορική διακυβέρνηση, ή ακόμα και αφέλεια ή ασχετοσύνη. Αυτό δηλαδή που λέγεται στη γλώσσα τους «δολοφονία χαρακτήρα».

Αυτό το καθήκον το αναθέτουν σε επικοινωνιολόγους, αυτοανακηρυγμένους «ανεξάρτητους δημοσιογράφους», που, χάρη στο σχεδόν μονοπωλιακό έλεγχο που διαθέτουν στα ΜΜΕ, διαχέουν στο μυαλό του κόσμου τέτοιες συκοφαντίες, συνοδευόμενες, όπως βλέπουμε στην παρούσα περίπτωση, με μηνύματα μίσους εναντίον των ιθαγενών πληθυσμών και των φτωχών γενικώς.

Τρίτον, όταν γίνουν όλα τα παραπάνω, είναι η σειρά των δεξιών πολιτικών ηγεσιών και των οικονομικών ελίτ να ζητήσουν «αλλαγή», να τερματιστεί η «δικτατορία» του Έβο, ο οποίος, όπως έγραψε ο αχαρακτήριστος Βάργκας Λιόσα λίγες μέρες νωρίτερα, είναι «ένας δημαγωγός που θέλει να μείνει αιώνια στην εξουσία».

Φαντάζομαι ότι τώρα θα κάνει προπόσεις με σαμπάνια στη Μαδρίτη, βλέποντας στην τηλεόραση τις φασιστικές ορδές να λεηλατούν, να καίνε, να αλυσοδένουν δημοσιογράφους, να κουρεύουν και να ρίχνουν μπογιές σε μια γυναίκα δήμαρχο και να καταστρέφουν τις αναφορές αποτελεσμάτων της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης, σύμφωνα με τις εντολές του Δον Μάριο, ώστε να ελευθερώσουν τη Βολιβία από αυτόν τον κακό δημαγωγό.

Αναφέρομαι στη συγκεκριμένη περίπτωση γιατί ο Βάργκας υπήρξε και παραμένει ο ανήθικος σημαιοφόρος αυτής της κακόβουλης επίθεσης, αυτού του ατελείωτου εγκλήματος που σταυρώνει μια λαϊκή ηγεσία καταστρέφει τη δημοκρατία και εγκαθιδρύει ένα καθεστώς τρόμου που στηρίζεται σε πληρωμένες συμμορίες. Στόχος είναι να τιμωρήσουν έναν άξιο λαό που έχει το θάρρος να αναζητά την ελευθερία του.

Τέταρτο, εμφανίζονται στο προσκήνιο οι «δυνάμεις ασφαλείας». Στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για οργανισμούς που ελέγχονται από διάφορες στρατιωτικές και πολιτικές υπηρεσίες της κυβέρνησης των ΗΠΑ.

Αυτοί οι επαγγελματίες καταρτίζουν και οπλίζουν τις τοπικές δυνάμεις, οργανώνουν κοινές ασκήσεις και τους εκπαιδεύουν πολιτικά. Είχα την ευκαιρία να το επιβεβαιώσω όταν, προσκεκλημένος του Έβο, έκανα ένα μάθημα για τον αντι-ιμπεριαλισμό σε υψηλόβαθμους αξιωματικούς και των τριών σωμάτων.

Εκεί, σοκαρίστηκα από το βαθμό στον οποίο είχαν διεισδύσει τα πιο αντιδραστικά αμερικανικά συνθήματα, κληρονομημένων από την εποχή του ψυχρού πολέμου, και από την ανοικτή ενόχληση που ένιωθαν από το γεγονός η χώρα είχε έναν ιθαγενή για πρόεδρο.

Αυτό που έκαναν αυτές οι «δυνάμεις ασφαλείας» ήταν να αποσυρθούν από το προσκήνιο και να αφήσουν το πεδίο ελεύθερο για την ανεξέλεγκτη δράση των φασιστικών συμμοριών – όπως αυτών στην Ουκρανία, στη Λιβύη, στο Ιράκ, στη Συρία – για να ανατρέψουν ηγέτες που ενόχλησαν την αυτοκρατορία, ή έστω να επιχειρήσουν κάτι τέτοιο, και να εκφοβήσουν το λαό, τους αγωνιστές ή ακόμη και κυβερνητικά στελέχη.

Με άλλα λόγια, ένα νέο κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο: στρατιωτικό πραξικόπημα ντε φάκτο, αφήνοντας αντιδραστικές συμμορίες που στρατολογούνται και χρηματοδοτούνται από τη δεξιά, να επιβάλλουν το νόμο τους. Όταν πλέον κυριαρχήσει ο τρόμος και η κυβέρνηση είναι ανοχύρωτη, το αποτέλεσμα είναι πλέον αναπόφευκτο.

Πέμπτο, η ασφάλεια και η δημόσια τάξη στη Βολιβία, δεν έπρεπε ποτέ να μείνουν στα χέρια θεσμών όπως η αστυνομία και ο στρατός, ασφυκτικά ελεγχόμενα από τον ιμπεριαλισμό και τους λακέδες του, την εγχώρια δεξιά.

Όταν εξαπολύθηκε η επίθεση στον Έβο, επιλέχθηκε μια κατευναστική πολιτική, που δεν απαντούσε στις προκλήσεις των φασιστών.

Αυτό οδήγησε να αποθρασυνθούν οι δεξιοί πραξικοπηματίες και να αυξηθεί η αυτοπεποίθησή τους. Πρώτα ζήτησαν επανακαταμέτρηση, ύστερα ισχυρίστηκαν ότι έγινε νοθεία και απαίτησαν καινούριες εκλογές. Και τελικά απαίτησαν εκλογές χωρίς τον Έβο (όπως ακριβώς στη Βραζιλία απαίτησαν εκλογές χωρίς τον Λούλα).

Τελικά ζήτησαν την παραίτηση του Έβο. Με δεδομένη την απροθυμία του να δεχτεί τον εκβιασμό, εξαπολύθηκε ο τρόμος με την εμπλοκή της αστυνομίας και του στρατού εξαναγκάζοντας τον Έβο να παραιτηθεί.

 
     Όλα έγιναν όπως γράφουν οι οδηγίες.

Πηγή: en.granma.cu

O Atilio Boron είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες.

+1:.Χωρίς ρήξη με την καπιταλιστική εξουσία δεν μπορούν να υπάρξουν φιλολαϊκές λύσεις

Αν κάτι επιβεβαιώνουν οι εξελίξεις στη Βολιβία είναι ότι για να απαλλαγούν οι λαοί από τους ντόπιους και ξένους δυνάστες τους πρέπει να αντιπαλέψουν το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα εκμετάλλευσης. 

Η «αντινεοφιλελεύθερη» ρητορεία και οι διακηρύξεις της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης και του Ε. Μοράλες περί «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα» αφοπλίζουν το λαϊκό κίνημα. 

Χωρίς να πειραχτούν τα θεμέλια της καπιταλιστικής οικονομίας, παρά την άμβλυνση της ακραίας φτώχειας, με θεωρίες περί «εθνικών μοντέλων» και «μεικτής οικονομίας», δεν μπορούν να υπάρξουν πραγματικές φιλολαϊκές αλλαγές. 

Την ίδια ώρα, τμήματα του κεφαλαίου με ευκολία, ανάλογα και με τη συγκυρία, αλλάζουν προσανατολισμό και ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. 

Οπως φαίνεται και στο παράδειγμα της Βολιβίας, όσο και σε άλλες χώρες του λεγόμενου «προοδευτισμού» στη Λατινική Αμερική, που ανέπτυξαν συνεργασίες με τη Ρωσία ή την Κίνα τις προηγούμενες δεκαετίες, τμήματα της αστικής τάξης που συνεργάστηκαν με αυτές τις σοσιαλδημοκρατικές διαχειριστικές δυνάμεις, εύκολα μπορούν να μετατοπιστούν προς τον άξονα των ΗΠΑ, όπως συνέβη για παράδειγμα στη Βραζιλία, στο Εκουαδόρ, στο Περού. 

Η επίθεση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού σε κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής που είχαν άλλους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς, σχετίζεται με την απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης να μετατοπίσει το ενδιαφέρον της στην περιοχή που θεωρεί «αυλή» των συμφερόντων της. 

Εκφράζει αποφασιστικότητα να βάλει εμπόδια σε ιμπεριαλιστές ανταγωνιστές της να εγκαταστήσουν ισχυρά ερείσματα στην περιοχή.

Δ. Κ.

 Θα το μάθουμε το μάθημά μας;

19.12.44:ΤΟ ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΑΣ !!

Η συγκλονιστική νικηφόρα μάχη στο Κεφαλάρι Κηφισιάς στις 18-19 Δεκέμβρη 1944 – Το Αρχηγείο της βρετανικής Αεροπορίας στα χέρια του ΕΛΑΣ

Από Κατιούσα
Στις 17 του Δεκέμβρη 1944 ξεκίνησε η προετοιμασία για τη μεγάλη μάχη που δόθηκε στο Κεφαλάρι Κηφισιάς, όπου έδρευε το Αρχηγείο της βρετανικής Αεροπορίας. Μετά από μάχη που κράτησε σχεδόν δυο μέρες, ο ΕΛΑΣ καταλαμβάνει το Αρχηγείο και 500 Βρετανοί οπλίτες και 50 αξιωματικοί (μεταξύ των οποίων και ένας στρατηγός) παραδίνονται αιχμάλωτοί του.

Στην μεγάλης σημασίας αυτή επιχείρηση που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, πήραν μέρος το μετέπειτα στέλεχος του ΚΚΕ, νεαρός ΕΠΟΝίτης τότε, Κώστας Μαραγκουδάκης και τρία από τα αδέλφια του. Ο Κώστας Μαραγκουδάκης εξιστορεί με γλαφυρό τρόπο όσα συνέβησαν, στο βιβλίο του «80 χρόνια αγώνες, για Λευτεριά – Κοινωνική απελευθέρωση» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Εντός»:

Το Αρχηγείο του ΕΛΑΣ εκτιμώ ότι σ’ εκείνες τις ώρες δυσκολευόταν να πάρει αποφάσεις, καθώς είχε δεσμευτεί ότι ο μόνιμος ΕΛΑΣ δεν θα μπει στην Αθήνα, ενώ οι Βρετανοί παραβίαζαν ασύστολα κάθε συμφωνία. Σ’ αυτές τις συνθήκες, μεγάλη προσβολή κατά του ΕΛΑΣ ήταν ο αφοπλισμός του 2ου Συντάγματος στη Φιλοθέη (που ήδη σημείωσα) και μεγάλη η ανάγκη αποκατάστασης του ονόματος του με μια νίκη.

Έτσι, στα μέσα του Δεκέμβρη, χωρίς θόρυβο, ο ΕΛΑΣ από τη II Μεραρχία (Πάρνηθα) ετοίμασε τη νικηφόρα απάντησή του στους Βρετανούς. Επιλέχτηκε σαν στόχος το αρχηγείο της Βρετανικής Αεροπορίας που στρατωνιζόταν στα ξενοδοχεία Σεσίλ, Πεντελικό, Απέργη στο Κεφαλάρι Κηφισιάς. Οι Βρετανοί αεροπόροι, αφού παίρνανε τον «ύπνο του δικαίου» στα ωραία ξενοδοχεία τα βράδια, πρωί-πρωί οδηγούνταν στα αεροδρόμια, όπου τα αεροπλάνα τους άρχιζαν τα εξακολουθητικά εγκλήματα των βομβαρδισμών κατά του λαού της Αθήνας και του ΕΛΑΣ.

Προφανώς ο ΕΛΑΣ επιδίωξε να μη γνωστοποιηθεί η ανάμιξη του τακτικού -ενεργού ΕΛΑΣ στην επικείμενη μάχη στο Κεφαλάρι Κηφισιάς, που είχε προγραμματιστεί για τις 17/12/1944 βράδυ. Η μάχη έπρεπε να φανεί ότι διεξάγεται από τον Εφεδρικό ΕΛΑΣ Αθήνας και η προετοιμασία ξεκίνησε με πλήρη μυστικότητα.

Γνωρίζω από κοντά όσα επακολούθησαν, γιατί η περιφρουρημένη μυστική έδρα του 5ου Εφεδρικού Συντάγματος του ΕΛΑΣ Βορείων Προαστίων ήταν στο σπίτι μου, Κύπρου 44, στ’ Αλώνια Κηφισιάς.

Έφτασα ανύποπτος σπίτι τις απογευματινές ώρες καθώς σουρούπωνε, αλλά δεν μπόρεσα να μπω μέσα, γιατί συνεδρίαζε – ταυτόχρονα – η ηγεσία της 9ης Αχτίδας και του 5ου Εφεδρικού Συντάγματος, για την επικείμενη, σε λίγες ώρες, μάχη που σχεδιαζόταν ακριβώς τότε.

Καμπανιστή ακουγόταν ως έξω από την πόρτα στη βεράντα, η φωνή του Γραμματέα της 9ης Αχτίδας Μιμή Νομικού, νεαρού γιατρού, αφοσιωμένου αγωνιστή στην υπόθεση της λευτεριάς και της κοινωνικής απελευθέρωσης. Ο Μίμης έδινε οδηγίες για μάχες στις οποίες ίσως πρώτη φορά στη ζωή τους μερικοί θα έπαιρναν μέρος. Η ζωντάνια της φωνής του, η πειθώ, η αισιοδοξία της νίκης ήταν χαρακτηριστικά. Τελειώνοντας είπε: «Τώρα όλοι μαζί επειγόντως στο εγκαταλειμμένο Δημαρχείο Κηφισιάς να πάρουμε οπλισμό και οδηγίες για τη μάχη στο Κεφαλάρι που θ’ αρχίσει σήμερα βράδυ»!

Όσοι βρεθήκαμε τελικά στο Δημαρχείο για ενημέρωση και παραλαβή όπλου πρωτογνωρίσαμε στη ζωή μας το σ. Χαρίλαο Φλωράκη, τότε πολιτικό καθοδηγητή της ΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, με επικεφαλής τον καπετάν Ορέστη (Μούντριχα), που σημειωτέον υπήρξε τέως χωροφύλακας αλλά και προπολεμικός «κομμουνιστής»!

Ο σ. Χαρίλαος ενημέρωσε για το περιεχόμενο της μάχης που πηγαίναμε να δώσουμε (και για αντιπερισπασμό στις αγγλικές δυνάμεις και την Ορεινή Ταξιαρχία Ρίμινι-Ιερό Λόχο που μάχονται μαζί τους και γι’ ανακούφιση στον ΕΛΑΣ Αθήνας που μάχεται με υπέρτερες και καλά οπλισμένες αγγλικές και αντιδραστικές δυνάμεις απ’ την Ελλάδα).

Αν και Δεκέμβρης και με βροχερό καιρό και κατοχικό ντύσιμο (φτωχό), βρεθήκαμε οπλισμένοι βράδυ, λίγο πριν τις 10, στο Κεφαλάρι προς Κοκκιναρά. Δεν είχα ξαναπιάσει όπλο και αυτό που μου δώσανε δε γνώριζα να το χειριστώ. Παρ’ όλα αυτά, έχω την αίσθηση ότι εκπλήρωσα με ακρίβεια τα συγκεκριμένα καθήκοντα που μου ανατέθηκαν βιαστικά, συνδέσμου του αρχηγείου επίθεσης με τη γραμμή των πρόσω.

Η απειρία μου, αν και ηθικά δεν επιδρούσε καταλυτικά πάνω μου, τελικά ξεπεράστηκε. Από κάποιο σημείο βρέθηκε ένας τηλεβόας, μήκους 2 μέτρων, από χοντρό χαρτόνι (από το συνεργείο διαφώτισης που δούλευε στο σπίτι του σ. Σαλιάρη στην Κηφισιά, με τεράστια συμβολή του καλού ζωγράφου και αγωνιστή, Γιάννη Γαΐτη).

Από αυτόν τον τηλεβόα ακούστηκε στ’ Αγγλικά η φωνή του ΕΛΑΣ στους περιφρουρημένους από πανίσχυρους τοίχους Βρετανούς αεροπόρους στα ξενοδοχεία που ανέφερα. Τους μιλούσε ο μεγαλύτερος αδελφός μου Γιάννης, 23 χρόνων τότε, εξηγώντας τους ότι η κυβέρνησή τους τους οδήγησε στην Ελλάδα να πολεμήσουν συμμάχους για ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. «Αυτό δεν πρέπει να το δεχτείτε», τους φώναζε, «γιατί είναι άδικο αλλά και μάταιο, καθώς είστε κυκλωμένοι από μεγάλη δύναμη του ΕΛΑΣ. Παραδοθείτε για την αποφυγή άδικης απώλειας ανθρώπων»!

Η βρετανική απάντηση ήρθε προς το μέρος μας με πολυβολισμούς. Η μάχη ξεκίνησε αμέσως. Το πρώτο εικοσιτετράωρο έμοιαζε… αναγνωριστικό! Πώς να ρίξεις τέτοιους τοίχους, αφού τα πιο βαριά σου όπλα ήταν κάποιοι όλμοι; Η κόπωση μέχρι να ξημερώσει ήταν τέτοια (νηστικοί, όρθιοι κ.λπ.) που αργά τη νύχτα της 17ης/12 πάλευες ν’ αποφύγεις όχι μόνο τις σφαίρες απ’ τα παράθυρα των ξενοδοχείων αλλά και μια αφόρητη νύστα και… πείνα.

Ξημέρωσε με συνεχή ανταλλαγή πυρών. Οι πιο έμπειροι από τον Εφεδρικό ΕΛΑΣ, μαζί κι ο καπετάνιος του Νίκος Καρράς14, συνεχώς μου φώναζαν να καθίσω κάτω προς αποφυγή στόχου. Έβρεχε ασταμάτητα και το πρωί της 18ης/12/1944 αλλά, καθώς η μάχη προβλεπόταν κεραυνοβόλα, είχαμε ένα ακόμα σοβαρό πρόβλημα: την πείνα. Ετσι, ακόμα και για προφύλαξη από αεροπορικούς πολυβολισμούς που ήταν συνεχείς αλλά και γι’ αναζήτηση κάποιας τροφής, μπήκαμε σε μερικά γειτονικά πλουσιόσπιτα, εγώ με μια ομάδα στο σπίτι ενός πάμπλουτου ονόματι Παντελίδης και, ω του θαύματος, το περιβόλι του ήταν γεμάτο λαχταριστά λαχανάκια! Πήραμε όσα χρειαζόμασταν και παραβιάζοντας την πόρτα του άδειου από κατοίκους σπιτιού (που είχαν φύγει φοβισμένοι γι’ άλλους τόπους) πέφτουμε σ’ ένα μέτριο σε μέγεθος κιούπι, που ανοίγοντάς το ανακαλύψαμε το θησαυρό της στιγμής: Όχι χρυσαφικά, λίρες, κοσμήματα, που δε μας ενδιέφεραν, αλλά μια θαυμάσια πηχτή, μέσα στην οποία ήταν ένα εξαιρετικό γουρουνόπουλο! Στα 10-12 άτομα που «καταυλιστήκαμε» εκεί – για λίγο – η πείνα καλμάρισε με διανομή της πηχτής. Πώς; Απλούστατα, μια χούφτα μετατράπηκε σε κουτάλα και μετρητή και όλοι απόλαυσαν φαγητό λαχανάκια με πηχτή. Γυρίσαμε στη μάχη σε λίγη ώρα στομαχικά φτιαγμένοι, αφού μ’ επιμέλεια κλείσαμε πάλι το διαμέρισμα.

Βγαίνοντας στον περίβολο του σπιτιού, πίσω απ’ τον οποίο υπήρχε βατός δρόμος με αυτοκίνητα σε ακινησία, βλέπουμε τ’ αγγλικά καταδιωκτικά να ρίχνονται καταπάνω στ’ αυτοκίνητα με πολυβολισμούς, στους οποίους οι κάλυκες, μεγέθους 12-15 εκατοστών ο καθένας, πέφτανε μπροστά μας βροχή, με κίνδυνο περισσότερο να τραυματιστούμε ή να σκοτωθούμε απ’ αυτούς, παρά από τις σφαίρες των πολυβόλων των βρετανικών καταδιωκτικών.

Όλη η 18η/12 πέρασε με τέτοιες αψιμαχίες. Με παρόμοια στασιμότητα ήταν αδύνατο να τελειώσει νικηφόρα η μάχη, ενώ όπως φάνηκε αργότερα, ικανή δύναμη βαριών τανκς ξεκίνησε από Αθήνα να δώσει οριστικό τέλος στη μάχη του Κεφαλαριού. Ευτυχώς απέτυχε οικτρά, λόγω καθυστέρησης.

Στη διάρκεια της ίδιας νύχτας πονέσαμε βαθιά από την πληροφορία τοι ηρωικού θανάτου του Γραμματέα της 9ης Αχτίδας Μίμη Νομικού, που στην προσπάθειά του να ρίξει το συρματόπλεγμα περίφραξης του Κεφαλαριού, σκοτώθηκε από βρετανικές σφαίρες. Θάφτηκε αθόρυβα στο σπίτι του κηπουρού (νομίζω) πατέρα του, στο Στροφίλι, κοντά στο σπίτι της Δέλτα. ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

Ξημέρωσε η 19η Δεκέμβρη 1944, πάλι με βροχερό καιρό. Βρήκα το χρόνο να ζητήσω ολιγόωρη άδεια να ρίξω πάνω μου κανένα ρούχο. Έφτασα – στα γρήγορα – στο σπίτι μου, όπου βρήκα μια ελπιδοφόρα σύναξη. Ευτυχώς, έστω κι αργά, είχε γίνει φανερό ότι με τέτοια οχύρωση και ένοπλους υπερασπιστές και απ’ την άλλη με ατομικά όπλα και κάποιους όλμους οι Άγγλοι δε θα παραδίδονταν. Βρήκα λοιπόν σπίτι απ’ τη μια τον αδελφό μου Νίκο κι απ’ την άλλη αξιωματικούς του ΕΛΑΣ και τον οδηγό του τεθωρακισμένου μικρού αυτοκινήτου ΕΛΑΣίτη, που φόρτωσαν δυναμίτες να γκρεμίσουν τοίχους στα ξενοδοχεία και να συλλάβουν τους 550 και άνω Αγγλους υπερασπιστές τους, αεροπόρους. Ο αδελφός μου Νίκος, μακαρίτης πια απ’ τα 89 του χρόνια από αυτοκινητικό, πήρε – πρόθυμα – εντολή να καθίσει πλάι στον οδηγό του τεθωρακισμένου που φορτωμένο δυναμίτες θα τους άδειαζε στους τοίχους του Σεσίλ και του Πεντελικού πυροδοτώντας τους και οι τοίχοι θα γίνονταν «χάρτινοι»! Έτσι και έγινε…

550 αξιωματικοί και οπλίτες της βρετανικής αεροπορίας, δολοφόνοι του λαού της Αθήνας, έντρομοι, πολλοί τραυματισμένοι από τις ανατινάξεις, παραδόθηκαν στον ηρωικό ΕΛΑΣ. Το ζήτημα της άμεσης μεταφοράς τους, μακριά απ’ την Αθήνα, προς αποφυγή απελευθέρωσης από τους δικούς τους, ήταν άμεσο. Οι τραυματίες τους είχαν μεταφερθεί από γιατρούς, Άγγλους και ΕΛΑΣίτες, σ’ ένα από τα ξενοδοχεία για παροχή βοήθειας. Έπρεπε οι 550 αιχμάλωτοι να φύγουν αμέσως, γιατί ίλη βαριών τανκς, μέσα από αφύλαχτη διάβαση στα 15 χιλιόμετρα από Αθήνα – Κεφαλάρι έφτασε το πρωί της 19ης/12 στην Κηφισιά πολυβολώντας τρομοκρατικά προς κάθε κατεύθυνση. Όλες οι σιδερόπορτες των κήπων απ’ την έπαυλη Καζούλη ως το Κεφαλάρι κατατρυπήθηκαν απ’ τις σφαίρες των τανκς και μείνανε έτσι για χρόνια.

Στα ξενοδοχεία η ίλη έφτασε καθυστερημένα. Οι 550 αιχμάλωτοι Βρετανοί με τους αξιωματικούς και τους οπλίτες είχαν ήδη πάρει το δρόμο μεταφοράς τους σε περιοχές όπου ακόμα ο ΕΛΑΣ ήταν κυρίαρχος, προς τη Στερεά Ελλάδα. Ανάμεσα στους συνοδούς πρόθυμα νεαρά 15χρονα παιδιά, όπως ο τέταρτος αδελφός μου Τάκης Μαραγκουδάκης, η αγωνίστρια κομουνίστρια – με πανίσχυρη πίστη – Ρόζα Αϊβαλιώτη, ο νεαρός ΕΠΟΝίτης γείτονάς μου Ευγένιος Βέργος και αρκετοί άλλοι, μέχρι να τους παραλάβει ικανή δύναμη του τακτικού ΕΛΑΣ για μακρινό ταξίδι, ως τη Δυτική Στερεά. όπου, μετά την απαράδεκτη «συμφωνία» της Βάρκιζας, ξαναγύρισαν στους δικούς τους στη Μ. Βρετανία. Μερικοί απ’ αυτούς ήταν μορφωμένοι δημοκράτες και αργότερα, σ’ όσους Έλληνες συναντούσαν, μιλούσαν με απέραντη ντροπή για τα έργα του βρετανικού ιμπεριαλισμού κατά των Ελλήνων πατριωτών και συναγωνιστών τους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Έχω μια ενδόμυχη απορία, πώς 550 έμπειροι αξιωματικοί και οπλίτες μετά τη νικηφόρα μάχη του ΕΛΑΣ σε βάρος τους δέχτηκαν να οδηγηθούν από ελάχιστα ΕΠΟΝιτάκια στην αιχμαλωσία και δε στασίασαν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο φόβος για τη ζωή τους ήταν η μια αιτία. Πιθανά, όμως, σ’ αυτό βοήθησε και η λογική τους, με το ερώτημα: «Τι διάολο κάνει αυτή η κυβέρνηση Τσώρτσιλ να μας στέλνει να σκορπίζουμε το θάνατο στ’ αδέλφια μας του ΕΛΑΣ στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με κίνδυνο να σκοτωθούμε για ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και μόνο»! Είναι μια αμφισβητούμενη απορία μου, καθώς έχω υπόψη Άγγλους, του Υπουργείου Εξωτερικών, που υπηρέτησαν στην Ελλάδα, να ζητούν συγγνώμη από τον ιστορικό συγγραφέα σύντροφό μας Γιάννη Σχοινά. Ο τελευταίος δημοσίευσε αργότερα στην Ελλάδα κείμενο του Βρετανού Υπουργού Εξωτερικών Άντονι Ήντεν ***με τίτλο «Διακυβευόμενα βρετανικά συμφέροντα στην Ελλάδα, Μέρος 3ο/12 Ιουνίου 1944», εξαιρετικά αποκαλυπτικό της εγκληματικής πολιτικής των Βρετανών ιμπεριαλιστών στην Ελλάδα και της τότε ηγεσίας τους (Τσώρτσιλ – Ήντεν). (…) 

Δεν πρέπει να μείνει Έλληνας που να μην το διαβάσει.

Στην ίδια μάχη ο πρώτος στην οικογένειά μου αδελφός, ο Γιάννης, που είχε αρχικά μιλήσει με τον τηλεβόα, διατάχθηκε να σπεύσει σε κάποιο από τα ξενοδοχεία που είχαν μεταφερθεί τραυματίες της μάχης ΕΛΑΣιτών και Βρετανών για περίθαλψη. Δυστυχώς, τον πρόλαβαν τα βρετανικά τανκς, τον συνέλαβαν και τον έστειλαν για το «ευχαριστώ» στην Ελ Ντάμπα Αφρικής, σε στρατόπεδο, μέχρι τη συμφωνία της Βάρκιζας. Και τα 4 αδέλφια στη μάχη: Γιάννης, Νίκος, Κώστας, Τάκης.

          Πλιάτσικο από ανερμάτιστα στοιχεία

Τεράστια υπήρξε η δράση μεγάλου πλήθους πολιτών που, περιμένοντας χιλιόμετρα μακριά ως τη Νέα Ιωνία, να τελειώσει η μάχη του ΕΛΑΣ στο Κεφαλάρι επιδίδονταν στη λεηλασία σπιτιών εκεί για να εφοδιάσουν τα δικά τους. Αλήθεια, πού βρέθηκε και πώς αυτό το λεφούσι από άτομα κάθε ηλικίας, να κουβαλάνε αρπαγμένα έπιπλα, σκεύη, ρουχισμό, υπόδηση και ό,τι φανταστεί κανείς, σαν χαμάληδες στους ώμους για να τα καρπωθούν μετά τη μάχη. Ο ΕΛΑΣ με τον ερχομό των βρετανικών τανκς είχε αποσυρθεί απ’ το Κεφαλάρι, μια σειρά τραυματίες ανέμεναν εναγώνια βοήθεια και ένας περίεργος κόσμος έμπαινε στο προσκήνιο ν’ αρπάξει για λογαριασμό του «ό,τι πετύχει». Ένας καροτσέρης κουβάλαγε δεκάδες κοστούμια ενός μαυραγορίτη (Κατσίγερα, νομίζω) στο καρότσι για το… σπίτι του! Κανένας, εντελώς κανένας, απ’ τους μαχητές δεν ασχολήθηκε μ’ αυτό το ανόσιο έργο. Τη γλίτωσαν, γιατί ο ΕΛΑΣ, σκόπιμα, είχε αποσυρθεί για να αποφύγει τα βρετανικά τανκς που στο μεταξύ είχαν φτάσει.

***

Το ντοκουμέντο μεταφρασμένο στα ελληνικά. Στο βιβλίο

 υπάρχει αντίγραφο του πρωτότυπου εγγράφου.

«ΒΡΕΤΑΝΙΚΑ ΔΙΑΚΥΒΕΥΟΜΕΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ: ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΡΟΣ 3°»

Οδηγία προς τους Επικεφαλής Γραφείων της Βρετανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών G170c -12 Ιουνίου, 1944.

Υπό του Σερ Άνθονυ Ήντεν

Λονδίνο Αρχεία – Βρετανική Επικράτεια και Κοινοπολιτεία

» Η καθημερινή πλημμύρα με επείγουσες εκθέσεις πληροφοριών από την νοτιοανατολική Ευρώπη σχετικά με την ταχέως επερχόμενη βίαιη αντιπαράθεση με τα αντιστασιακά κινήματα των οποίων ηγούνται οι Κομμουνιστές είναι το θέμα που εξετάζεται…

***§1: Καμία παρατήρησή μας, πλην του ότι τη «βίαιη αντιπαράθεση» ετοιμάζουν οι Βρετανοί, όπως ομολογείται.

» Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι σκοτεινή. Η τρέχουσα γενική παραδοχή είναι ότι η εκεί Βρετανική υπόθεση βρίσκεται απελπιστικά μετέωρη ανάμεσα στον κίνδυνο εγκατάλειψης της Ελλάδος και στην αδυναμία προσεταιρισμού του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Η συμφωνία αμοιβαίας μη-ανάμιξης — γνωστή ως «Σύμφωνο της Πέτρας» — μεταξύ του Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, των ανώτατων διοικητικών στελεχών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ανώτατου διοικητού των Γερμανικών δυνάμεων κατοχές στην Ελλάδα, λύνει τα χέρια των αντάρτικων δυνάμεων του ΕΛΑΣ, των οποίων ηγούνται οι Κομμουνιστές, να εξοντώσουν τον ΕΔΕΣ και τις άλλες μη-Κομμουνιστικές αντιστασιακές ομάδες…

§2: Ουδέποτε υπήρξε παρόμοιο σύμφωνο ή όποιας μορφής άλλες συναντήσεις των δυο αναφερόμενων αντιπάλων. Την «πληροφορία» μιας επινοημένης συνάντησης ετοίμασε και κυκλοφόρησε, κατ’ εντολήν, επώνυμος «Έλληνας» πράκτορας των Βρετανών για να στηριχτούν οι βρετανικοί ισχυρισμοί. Ψευδέστατο.

» Η κομμουνιστική διείσδυση στην ελεγχόμενη από τον ΕΔΕΣ περιοχή αυξάνεται επικίνδυνα. Η βίαιη αντιπαράθεση δεν έχει αρχίσει, αλλά ο ΕΔΕΣ προετοιμάζεται για κάθε ανταρσία. Ενδείξεις για πιθανή επίθεση του ΕΛΑΣ κατά του ΕΔΕΣ υπάρχουν από τον περασμένο Οκτώβριο. Οι εκκλήσεις του ταγματάρχου Τομ για ενότητα εναντίον του κοινού εχθρού έχουν αποτύχει. Η εν εξελίξει συνδυασμένη επίθεση Γερμανικών δυνάμεων και ανταρτών του ΕΛΑΣ εναντίον του ΕΔΕΣ υποδηλώνει μια εκδοχή ότι η ενότητα ήταν κάθε άλλο παρά επιθυμητή από τους Έλληνες Κομμουνιστές….

§3: Η §3 (πρώτη πρόταση) δεν είναι παρά ομολογία της ραγδαίας ανάπτυξης και εξάπλωσης του ΕΑΜΙΚΟΥ αντιστασιακού κινήματος σε ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ σαν μόνης γνήσιας εθελοντικής αντιστασιακής δύναμης για μια ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ της ανθρωπιάς.

Στην πραγματικότητα γίνανε 2 συγκρούσεις ΕΔΕΣ-ΕΛΑΣ, και οι δύο με παρακίνηση των Άγγλων, η μία τέλος 1943 και η άλλη αρχές 1944.
Ο ΕΔΕΣ νικήθηκε, διαλύθηκε και τον ανέστησαν οι Βρετανοί, με αποκήρυξη του προδοτικού ΕΔΕΣ Αθήνας – συνεργάτη των Γερμανών -, τον οποίο οι Άγγλοι συμπεριέλαβαν, σαν αλλαγή αφεντικών στη δική τους δύναμη, ως «εθνικόφρονα» δύναμη. Εδώ σημειώθηκε αδικαιολόγητη υποχώρηση του ΕΛΑΣ σε μια τέτοια «λύση» που, εκτός των άλλων, κράτησε τις κύριες δυνάμεις του ΕΛΑΣ 500-600 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα, όπου οι ίδιοι ετοίμαζαν το κύριο χτύπημα κατά του ΕΛΑΣ με δεκάδες χιλιάδες στρατό που κουβάλησαν από το… δυτικό μέτωπο!!!

» Ο αγώνας του ΕΑΜ να ελέγξει στρατιωτικά όλους τους τομείς της Ελληνικής ζωής, φαίνεται να οδηγεί σε αδιέξοδο τους σχεδιασμούς μας. Η αναγνώριση του ΕΑΜ από την κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας θα έβαζε ένα τέλος στον αγώνα, και ο Δυτικός κόσμος θα έχανε διά παντός τα πλεονεκτήματα που διαθέτει η στρατηγική αυτή περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η Βρετανική κυβέρνηση έχει εξετάσει και επανεξετάσει τα πρόβλημα και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μια από αυτές τις τερατώδεις περιπτώσεις όπου δεν διαφαινόταν κανένα τέλος — τίποτε εκτός από το συνεχιζόμενο αδιέξοδο όπου τόσο ο συμβιβασμός όσο και η έξοδος από αυτό είναι αδύνατος. Θα φαινόταν καθαρά συνεπώς ότι δεν είναι κατάλληλη η ώρα να μιλάμε ή να σκεφτόμαστε για απαγκίστρωση ή για ακύρωση οιασδήποτε στρατιωτικής επιχείρησης…

Η §4 με κυνικότητα ΕΞΗΓΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Λίγο πολύ: Κάνουμε ό,τι θέλουμε στην Ελλάδα γιατί χρειάζεται στον βρετανικό ιμπεριαλισμό, λόγω στρατηγικής θέσης. «Δεν σκεφτόμαστε για απαγκίστρωση ή για ακύρωση οιασδήποτε στρατιωτικής επιχείρησης» (άρα μας «χρειάζεται» φτιαγμένος από τους Άγγλους εμφύλιος).

» Βρισκόμαστε καθηλωμένοι κάτω από την δίδυμη πίεση των αντιπάλων κοινωνικών δυνάμεων της δημοκρατίας αφ’ ενός και της βασιλικής οικογένειας της Ελλάδος αφ’ ετέρου — η οποία διάγει μια αβέβαιη ύπαρξη στο Κάιρο της Αιγύπτου. Η Αυτού Μεγαλειότης, ο βασιλεύς της Αγγλίας δεν θα επιθυμούσε να διακόψει τις σχέσεις με τα μέλη της βασιλικής οικογένειας της Ελλάδος, διότι η φιλία τους προς τον θρόνο της Αγγλίας έχει αποδειχθεί κατ’ επανάληψιν πέραν πάσης αμφιβολίας, πλην όμως θα παραχωρούσε κάθε πρωτοβουλία στην βρετανική Κυβέρνηση…

§5 Τους χρειάζεται και ο εγκάθετος θρόνος της Βασιλείας στην Ελλάδα και γι’ αυτό και ο Βασιλιάς της Αγγλίας τον πιέζει στην ίδια κατεύθυνση, δηλαδή για τα βρετανικά συμφέροντα.

» Βρισκόμαστε παγιδευμένοι μεταξύ αυτών των διασταυρούμενων πυρών πίεσης και θα αναγκασθούμε να αναζητήσουμε τρόπο ώστε να κερδίσουμε χρόνο για να μην υποκύψουμε στην ουσιαστική αξίωση της ηγεσίας του ΕΑΜ να είναι αυτό, μόνο, η νόμιμη κυβέρνηση της Ελλάδος. Το ότι επιθυμούμε να είναι ο βασιλεύς Γεώργιος Β’ ο άρχων του Ελληνικού Κράτους, δεν θα έπρεπε να διαφεύγει. Όμως δεν επιθυμούμε να εξωθήσουμε τους αντιπροσώπους του ΕΛΑΣ στην διακοπή των σχέσεων τους με την εξόριστη κυβέρνηση του κ. Γεωργίου Παπανδρέου. Και ελπίζουμε να βρούμε μια φόρμουλα για διατήρηση της συνοχής της ως της μεταβατικής κυβέρνησης της απελευθέρωσης της Ελλάδος…

§6 Κυνική ομολογία ότι με την κυβέρνηση ψευτο-εθνικής ενότητας θα επιχειρήσουν να παγιδεύσουν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (και το κατάφεραν) μέχρι να βγάλουν δικές τους στρατιωτικές δυνάμεις στη χώρα μας, για να ‘ναι ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ ξανά βασιλιάς της Ελλάδας και δούλος τους με ανθελληνικούς όρους τους οποίους αποδέχτηκε.

» Μερικές πηγές διατείνονται ότι ο κ. Παπανδρέου ασπάζεται ως πολιτική της Ελλάδος την ουδετερότητα. Πλην όμως, έχει εμπλακεί ήδη τόσο βαθειά με την Βρετανική κυβέρνηση ώστε ούτε θέλει ούτε μπορεί να αναστρέψει την πορεία που φαίνεται προορισμένη να τον φέρει σε σύγκρουση με τις δυνάμεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.

§7 Η ομολογία: Ο Γ. Παπανδρέου ούτε επιθυμεί ούτε μπορεί να αλλάξει τη φορά των πραγμάτων γιατί ήδη είναι εντελώς δεσμευμένος με τους αγγλικούς στόχους. Γι’ αυτό οδηγεί στην επιθυμητή σύγκρουση με τον ΕΛΑΣ.

» Όσο για το μέλλον, θα φανεί, όταν έρθει η στιγμή, ότι πρέπει να αναληφθεί δράση για την αποκατάσταση της Ελληνικής βασιλικής οικογένειας στο θρόνο της Ελλάδος. Μια επίθεση προπαγάνδας θα πρέπει να εξαπολυθεί αμέσως σε όλη την Ελλάδα όσο οι συνθήκες το επιτρέπουν. Η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος έχει εγκρίνει κονδύλια για να χρησιμοποιηθούν κατά την διακριτική ευχέρεια της Βρετανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Όμως, δια παν ενδεχόμενο αντίθετο προς τις προσδοκίες μας, ο κ. Γ. Παπανδρέου — ο πλέον ευφραδής και πλέον πειστικός δημαγωγός και ο περισσότερο εγωιστής από τους Έλληνες πολιτικούς — έχοντάς του παραχωρηθεί το ποσόν των 7000 χρυσών λιρών, συμφώνησε να ζητήσει επισήμως, ως ονομαστική κυβέρνηση της Ελλάδος, από τις Βρετανικές στρατιωτικές μονάδες να εξαλείψουν οποιαδήποτε ανταρσία του ΕΛΑΣ και να αποκαταστήσουν τον νόμο και την τάξη…. Ταυτοχρόνως θα συνεχίζονταν η διερεύνηση δυνατότητος για την διατήρηση του κ. Γ. Παπανδρέου στα μισθολόγιά μας και αυτό θα μπορούσε εν καιρώ να αποτελέσει την λύση — κατά τη στιγμή που Κυπριακό ζήτημα θα έρθει στην επιφάνεια….

§8 Ομολογία «δράσης» για επιστροφή του επίορκου βασιλιά Γεωργίου στην Ελλάδα με Αγγλική προπαγάνδα και χρηματοδότηση.
Έτοιμα τα κονδύλια – εγκεκριμένα. Ειδικά για τον Παπανδρέου δαπάνη 7000 χρυσών λιρών για να ζητήσει ένοπλη στρατιωτική Βρετανική επέμβαση στην Ελλάδα. Ως τότε θα τον χρειαστούν και θα τον κρατήσουν στα μισθολόγιά τους μέχρι να λύσουν και το ΚΥΠΡΙΑΚΟ παραχωρώντας ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ στην ΤΟΥΡΚΙΑ!!!

» Η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος έχει επίσης δεσμευτεί να υποστηρίξει την αποκατάσταση της Ελληνικής μοναρχίας, με τη συμφωνία ότι η Ελληνική βασιλική οικογένεια θα απαρνηθεί όλες τις Ελληνικές αξιώσεις πάνω στις βόρειες και νοτιοανατολικές επαρχίες. Έτσι θα σωθεί η Βρετανική Αυτοκρατορία από την επονείδιστη θέση που αναφαίνεται λόγω της αδυναμίας μας να τηρήσουμε την εκπλήρωση των όσων υποσχεθήκαμε. Όλα τα μέλη της βασιλικής οικογένειας της Ελλάδος δήλωσαν με έμφαση, και κατέστησαν εντελώς ξεκάθαρο προς τον θρόνο της Αγγλίας ότι θα παίξουν τον ρόλο τους — όσο μπορούν καλύτερα — ώστε να εξαλείψουν οποιαδήποτε αξίωση που θα μπορούσε να εγερθεί από Έλληνες πολιτικούς και θα έθετε υπό αμφισβήτηση την Βρετανική κυριαρχία επί της Κύπρου. Και να τηρήσουν ουδετερότητα ως προς τον καθορισμό του μέλλοντος της νήσου…

§9 Η επιστροφή της μοναρχίας στην Ελλάδα είναι… βρετανική υπόθεση!!!
Τους όρκισαν στο παλάτι όλους να είναι φιλοβρετανοί! Ακόμα, να δεχτούν ξεπούλημα της Κύπρου στους Τούρκους, ολόκληρης!!

» Επί πλέον, εάν επιτευχθεί διευθέτηση του Κυπριακού σαν εκπλήρωση της μυστικής συμφωνίας του 1941 με την Τουρκία και μεταβιβασθεί κυριαρχία του νησιού σε αυτήν, υπάρχει πιθανότητα να στασιάσουν οι Έλληνες ενάντια σ’ αυτό και ίσως ο κ. Παπανδρέου χρειασθεί να υποστηριχθεί τότε με όλα τα μέσα και να κληθεί να σχηματίσει κυβέρνηση, και ακόμη καλύτερα θα μεθοδεύσουμε την εκλογή του στην εξουσία με μια συντριπτική πλειοψηφία…. Η δύναμη της διπλωματικής κατασκοπείας της Βρετανικής αυτοκρατορίας θα χρησιμοποιήσει όλα της τα μέσα για να πείσει, να πιέσει, να εκφοβίσει ή να εξαγοράσει τους Έλληνες πολιτικούς που χρειάζεται, ώστε να επηρεάσει το ρεύμα των εκλογών.

§10 Αν πετύχουνε στο προηγούμενο (§9), δηλαδή να δώσουν κυριαρχία επί της Κύπρου στους Τούρκους, τότε θα τον κάνουν πάλι πρωθυπουργό «λαοπρόβλητο» με μια «συντριπτική πλειοψηφία» με όλα τα μέσα, για να πείσουν, να πιέσουν, να εκφοβίσουν, ή να εξαγοράσουν τους Έλληνες πολιτικούς που χρειάζεται, «επηρεάζοντας» το ρεύμα των εκλογών (νοθεία)!!!

» Όσον αφορά τη στάση τέως πρωθυπουργών και άλλων Ελλήνων πολιτικών, δεν θεωρούμε ότι γνωρίζουμε τους στόχους τους και την τοποθέτησή τους. Αποτελεί πηγή μεγάλης έκπληξης για μένα το ότι τόσο πολλοί ηλίθιοι υπήρξαν ικανοί να ξεγλιστρήσουν μέσα από σύνθετες πολιτικές περιπλοκές και κατόπιν να συνεχίσουν αναλαμβάνοντας υψηλόβαθμες διοικητικές θέσεις στην Ελληνική κυβέρνηση. Αυτοί οι άνθρωποι, τρέφοντας την αλαζονεία τους και λαδώνοντας τις εγωιστικές τους φιλοδοξίες, μπορούν να γίνουν ταπεινοί υπηρέτες μας. Έχουμε ήδη επικαλεσθεί πολλά παραδείγματα για να διαμορφώσουμε αυτή την γνώμη, περιστατικά τα οποία εμφανίζουν γυμνή την τέλεια ανικανότητα και πολιτική αμάθεια, όλων σχεδόν των Ελλήνων πολιτικών και διανοουμένων που ασκούν ένα από τα αρχαιότερα, τα εντιμότερα και πλέον απαιτητικά επαγγέλματα του κόσμου, του διοικείν και νομοθετείν…»

§11 Όλος ο άλλος πολιτικός κόσμος χαρακτηρίζεται σκουπίδια, ηλίθιοι που, αν λαδωθούν, μπορεί να γίνουν ταπεινοί υπηρέτες τους. Ηλίθιοι και οι Έλληνες διανοούμενοι.

Σερ Άνθονυ Ήντεν

Υπουργός των Εξωτερικών

***Με μπλέ οι παρατηρήσεις (διευκρινίσεις για διάφορες παραγράφους του εγγράφου) του Κώστα Μαραγκουδάκη πάνω στο έγγραφο G 170c.

Όλο το άρθρο στη κατιούσα εδώ 

ΟΙ ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΙ ΜΑΣ ΦΕΡΝΟΥΝ ΠΙΣΩ ΣΤΑ 1955 !!

1η Δεκεμβρίου 1955.
Η αφροαμερικανίδα Ρόζα Παρκς γυρνούσε στο σπίτι της μετά απο μια κουραστική μερα στη δουλειά της ως μοδίστρα, στο Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα.
Μπήκε στο λεωφορείο προχώρησε προς τις πίσω μέρος που ήταν για τους μαύρους κι εκατσε σε μια θεση που βρήκε κενή. Στις επόμενες στάσεις μπήκαν μέσα λευκοί επιβάτες.
Ο οδηγός όταν είδε ότι ένας λευκός δεν ειχε θέση ανάγκασε τους νέγρους να σηκωθούν και να παραχωρήσουν τη θέση τους. Η Ροζα ηταν η μόνη που αρνήθηκε.
Με συνοδεία αστυνομικών οδηγήθηκε στα κρατητήρια. Ο φίλος της Εντγκαρ Νίξον την επόμενη πλήρωσε την εγγύηση και αφέθηκε ελεύθερη.
4 μέρες μετά κρίθηκε ένοχη για παραβίαση του νόμου περι φυλετικού διαχωρισμού και της επιβλήθηκε πρόστιμο.
Την ίδια μέρα σύσσωμη η αφροαμερικανική κοινοτητα αποφάσισε να μη χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο μέσο μεταφοράς.
Πολλοί αναγκάζονταν να περπατήσουν ως και 32 χμ απο το σπίτι ως τη δουλειά τους.

Εκείνη τη μέρα ο Μαρτιν Λούθερ Κινγ θα εκφωνήσει έναν απο τους σημαντικότερους λογους του, που 'εμελλε να τον κανουν μια μεγαλη μορφή της ιστορίας.
Το μποικοτάζ κράτησε 381 μερες. Τα έσοδα των λεωφορείων μειώθηκαν τόσο που αναγκάστηκαν να αυξήσουν την
τιμή στο εισιτήριο.
Οι Αφροαμερικανοί δέχονταν συνεχώς εκβιασμούς και επιθέσεις αλλα δεν υποχωρούσαν.
Η δικαίωση ήρθε στις 13 Νοεμβριου του 1956 όταν το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε τους νόμους φυλετικών διακρίσεων αντισυνταγματικούς.
Την επόμενη μέρα της απόφασης η Ρόζα Παρκς μαζι με τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ μπήκαν στο λεωφορείο κι έκατσαν στην πρώτη θεση. Δεν μπορούσε να τους σηκώσει κανείς!
Στην αυτοβιογραφια της εγραψε: Ολοι έγραψαν οτι δεν άφησα τότε τη θέση μου επειδή ήμουν κουρασμενη αλλα αυτό δεν ήταν αληθεια. Ημουν κουρασμενη ψυχολογικά ειχα κουραστεί να υποχωρώ.
Το 1996 τιμήθηκε με το Προεδρικό μετάλλιο της Ελευθερίας.
Πέθανε το 2005 και ειναι η μόνη γυναικα που η σωρός της εκτέθηκε σε λαϊκό προσκήνημα στη Ροτόντα του Καπιτώλιου.
Αφόρμηση για να μάθουν τα παιδιά αυτή την ιστορία ειναι το βιβλιο: "Το λεωφορείο της Ρόζας" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κόκκινο.

Ρούλα Καραγιάννη

Σήμερα στην Ελλάδα:



Σκοταδιστική απόφαση: Δημιουργούν ειδικό δρομολόγιο του ΟΑΣΘ για τους πρόσφυγες! Σε μια απόφαση που θυμίζει σκοτεινές εποχές όπου οι έγχρωμοι πολίτες στην Αμερική κάθονταν σε «ειδικές θέσεις» των λεωφορείων και όχι στις ίδιες με τους λευκούς πολίτες προχώρησε ο δήμος Δέλτα σε συνεργασία με τον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης.

Ο δήμος διεκδίκησε την δημιουργία ξεχωριστού δρομολογίου του ΟΑΣΘ μόνο για τους πρόσφυγες που διαμένουν στο κέντρο φιλοξενίας στα Διαβατά. Πιο συγκεκριμένα, όπως ανακοίνωσε ο δήμαρχος Γιάννης Ιωαννίδης στο δημοτικό συμβούλιο, έχει εγκριθεί από τη διοίκηση του ΟΑΣΘ και θα λειτουργήσει η νέα γραμμή αστικών συγκοινωνιών 55Χ που θα ακολουθήσει την διαδρομή Σταυρούπολη – δομή φιλοξενίας Αναγνωστοπούλου – Ν.Σ. Σταθμός.

«Η γραμμή θα λειτουργήσει άμεσα για να μετριαστεί το βάρος που δέχεται η γραμμή 54 που εξυπηρετεί αυτή την στιγμή τα Διαβατά. Είναι το δεύτερο αίτημα της διοίκησης του δήμου Δέλτα που ικανοποιείται μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα» τόνισε ο δήμαρχος Δέλτα υπογραμμίζοντας ότι απομένει η κύρωση της απόφασης από τον ΟΣΕΘ.

Αντίστοιχα αιτήματα διατυπώνουν από την έναρξη της προσφυγικής κρίσης ακροδεξιοί που αντιδρούν στην φιλοξενία των προσφύγων. Υπενθυμίζεται μάλιστα πως σχετικό αίτημα έχει διατυπώσει κατά το παρελθόν και η συνδικαλιστική παράταξη της Χρυσής Αυγής στον ΟΑΣΘ.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο νέος δήμαρχος Δέλτα Γιάννης Ιωαννίδης καταγράφεται στον πολιτικό χάρτη ως κεντροαριστερός, ενώ στις εκλογές είχε την επίσημη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και του Κινήματος Αλλαγής. Η παρουσία του κατά το πρόσφατο παρελθόν σε ακροδεξιές συγκεντρώσεις, αλλά και η παραπάνω απόφαση του μόνο στο φάσμα της «προόδου» δεν μπορούν να ενταχθούν.


Aπο http://alterthess.gr

Η Ταινία: Το Αλάτι της Γης - (The Salt Of The Earth)

Σ' ένα ορυχείο του Νέου Μεξικού, οι αφόρητες συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης αναγκάζουν τους εργάτες να κατέβουν σε απεργία, ενώ ιδιοκτήτες και αστυνομία χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να κάμψουν την απόφασή τους. Μια από τις πιο τολμηρές πολιτικές ταινίες στην Ιστορία του Αμερικανικού Κινηματογράφου, «Το Αλάτι της Γης» είναι βασισμένη σε μια πραγματική απεργία, και χρησιμοποιεί εργάτες του ορυχείου στο καστ της.

Η ταινία αποκαλύπτει τις άθλιες συνθήκες εργασίας και ζωής των εργατών και την σκληρή εκμετάλλευση των κατοίκων από τους βιομηχάνους. Η αστυνομία συνωμοτεί με τους ιδιοκτήτες του ορυχείου για να σπάσει η απεργία, διαλύοντας τις συγκεντρώσεις των απεργών. Βρίζοντας και χρησιμοποιώντας ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς, αλλά και σωματική βία, η αστυνομία συλλαμβάνει έναν από τους εργάτες, τον Ραμόν κι ύστερα τον κατηγορεί για αντίσταση κατά της αρχής. Καθώς η απεργία συνεχίζεται, διώχνει τους εργάτες από τα σπίτια τους και καταστρέφει τις περιουσίες τους. Οι διαπραγματεύσεις με τη διεύθυνση αποτυγχάνουν, ένας εργάτης τραυματίζεται κι οι απεργοί αποχωρούν και αναδιοργανώνονται.

Είναι η σειρά των γυναικών να αναλάβουν δράση. Οι γυναίκες παρατάσσονται ως ανταπεργοσπάστριες και διεκδικούν, εκτός των άλλων, ισότητα και ίση αντιμετώπιση από τους άνδρες.

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΤΑ "ΧΝΩΤΑ" ΜΑΣ ΣΤΑ "ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ":

Σε κλίμα «σύμπνοιας» ανάμεσα στα αστικά κόμματα και με κοινό παρανομαστή τους την έκθεση του λαού και των κυριαρχικών του δικαιωμάτων στους μεγάλους κινδύνους από τον αμερικανοΝΑΤΟικό εναγκαλισμό, πραγματοποιήθηκε χτες το λεγόμενο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, με αντικείμενο τις τελευταίες εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά.

Χαρακτηριστικές του κλίματος της σύμπλευσης αυτής ήταν οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Ν. Δένδια και των εκπροσώπων των κομμάτων. Ο Ν. Δένδιας, που ενημέρωσε για τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, εξέφρασε τη «μεγάλη χαρά» του για την «εθνική σύμπνοια και ομόνοια» που διαπίστωσε. Ξεκαθαρίζοντας δε ότι οι όποιες διευθετήσεις θα έχουν τη σφραγίδα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών - που άλλωστε γεννούν τις αμφισβητήσεις - τόνισε ότι η Ελλάδα είναι «ευρωπαϊκή χώρα στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ και μπορεί να αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα».

Σε ανάλογο ύφος ο τομεάρχης Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Κατρούγκαλος, διαβεβαίωσε ότι το κόμμα του είναι «δύναμη ευθύνης» και πρόσθεσε ότι επιδιώκει «να επιστρέψει η εξωτερική μας πολιτική στο ενεργητικό επίπεδο». Υποστήριξε επίσης τα ΜΟΕ, την πλατφόρμα δηλαδή που με αμερικανοΝΑΤΟική σφραγίδα αξιοποιείται για το ξετύλιγμα των διαπραγματεύσεων.

Από κοντά και ο εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ, Ανδ. Λοβέρδος, διαβεβαίωσε για το «αρραγές» τους μέτωπο. Ενώ η Σοφία Σακοράφα, από το ΜέΡΑ 25, αφού χαρακτήρισε «εξαιρετικό» το κλίμα, ζήτησε «εθνική συνεννόηση στη βάση του ρεαλισμού και της νηφάλιας προσέγγισης στα θέματα που αφορούν τη ΝΑ Μεσόγειο και την περιοχή μας».Επιστολές στον ΟΗΕ και αναζήτηση «πολιτικής ομπρέλας»

Προηγουμένως, η ελληνική κυβέρνηση είχε αποστείλει δύο επιστολές στον ΟΗΕ - μία προς τον γγ Αντ. Γκουτέρες και μια προς την πρόεδρο του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού, που για το μήνα Δεκέμβρη είναι η Κέλι Κραφτ, μόνιμη αντιπρόσωπος των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Εθνη. 

Η επιστολή προς την Κραφτ επιχειρεί να τεκμηριώσει το «άκυρο» της συμφωνίας Τουρκίας - Λιβύης, λέγοντας ότι «συνάφθηκε κακόπιστα και παραβιάζει το Δίκαιο της Θάλασσας». 

Η κυβέρνηση επικαλείται επίσης «την ειρήνη και την ασφάλεια της περιοχής» και καλεί τον ΟΗΕ να την καταδικάσει ως «αντίθετη στη διεθνή νομιμότητα». Στην επιστολή προς τον Γκουτέρες τίθενται τα ίδια επιχειρήματα και ζητείται - λόγω της ακυρότητας της συμφωνίας - να μην πρωτοκολληθεί στα Ηνωμένα Εθνη και να μη δημοσιευτεί από το Τμήμα Ωκεάνιων Υποθέσεων και Δικαίου της Θάλασσας του ΟΗΕ.

Επίσης, αύριο Πέμπτη και την Παρασκευή ο Κυρ. Μητσοτάκης αναμένεται να θέσει το θέμα και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που συνεδριάζει στις Βρυξέλλες, με την κυβέρνηση να επιχειρεί να καλλιεργήσει και επ' αυτού αυταπάτες περί δήθεν «προστασίας» του λαού από τη λυκοσυμμαχία. «Διεκδικούμε μία πολιτική ομπρέλα, για οποιοδήποτε πλαίσιο κυρώσεων ή άλλων ενεργειών, που θα ακολουθηθεί από τα υπόλοιπα όργανα της ΕΕ», πρόσθεσε, παραπέμποντας σε κινήσεις που θα γίνουν κάποια στιγμή στο ...απροσδιόριστο μέλλον.

Ερωτηθείς δε σχετικά, δεν απέκλεισε, κάποια στιγμή σε επόμενη φάση, προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης για την υφαλοκρηπίδα, ενδεχόμενο για το οποίο ήδη γίνονται ζυμώσεις γύρω από το γεγονός ότι θα οδηγήσει σε έναν συμβιβασμό «συνεκμετάλλευσης».

Εφ' όλης της ύλης με τον πρέσβη των ΗΠΑ

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο Κυρ. Μητσοτάκης συναντήθηκε χτες το απόγευμα στο Μέγαρο Μαξίμου με τον πρέσβη των ΗΠΑ Τζ. Πάιατ, επισήμως για την προετοιμασία του ταξιδιού του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον στις 7/1 και τη συνάντησή του με τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντ. Τραμπ. 

Σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Πάιατ δεν ήταν μόνο για τα Ελληνοτουρκικά, αλλά συνολικά για θέματα σχετικά με τη συνεργασία με τις ΗΠΑ, «εθνικής ασφάλειας», οικονομίας, προσέλκυσης αμερικανικών επενδύσεων. Σύμφωνα πάντως με κυβερνητική ανακοίνωση με το πέρας της συνάντησης, συζητήθηκε επίσης το περιεχόμενο των επιστολών που έστειλε η Ελλάδα στον ΟΗΕ, ο δε πρωθυπουργός «ανέλυσε στον πρεσβευτή των ΗΠΑ τις ελληνικές θέσεις και ενέργειες απέναντι στις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας».

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο θανάσιμος εναγκαλισμός με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ τροφοδοτεί την τουρκική επιθετικότητα

Σε σχόλιό του για τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Στο πλαίσιο του σημερινού θανάσιμου εναγκαλισμού με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, που βάζουν σε κίνδυνο τους λαούς και τροφοδοτούν την τουρκική επιθετικότητα, ούτε ποτέ υπήρξε ούτε μπορεί να υπάρξει πραγματική λύση υπέρ του ελληνικού λαού και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, στο οποίο ως γνωστόν δεν συμμετέχει το ΚΚΕ, δυστυχώς είναι ένα ακόμα εργαλείο διαχείρισης αυτής της αδιέξοδης και επικίνδυνης πολιτικής, η οποία αποτελεί κοινό παρονομαστή των κομμάτων του ευρωατλαντικού μπλοκ».

Οι υπερπτήσεις συνεχίζονται

Την ίδια ώρα συνεχίζονταν ...κανονικά, για άλλη μια μέρα, οι προκλήσεις της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο. 

Σύμφωνα με στοιχεία του ΓΕΕΘΑ, 18 τουρκικά «F-16» παραβίασαν 30 φορές τον ελληνικό εναέριο χώρο, ενώ ένας ζεύγος τους έκανε και υπέρπτηση πάνω από τη νησίδα Ρω στο νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Σημειώθηκαν επίσης δύο εμπλοκές με ελληνικά μαχητικά που σηκώθηκαν για αναγνώριση και αναχαίτιση.

Προηγουμένως, άγνωστοι είχαν τοποθετήσει τουρκική σημαία σε νησίδα ελληνικής κυριαρχίας, η οποία βρίσκεται μέσα στον ποταμό Εβρο, στην περιοχή του χωριού Πραγγί Διδυμοτείχου. 

Λόγω της χαμηλής στάθμης των νερών στον ποταμό Εβρο, η συγκεκριμένη νησίδα «επικοινωνεί» αυτήν την εποχή με το τουρκικό έδαφος και μπορεί κάποιος εύκολα να ανέβει σε αυτήν. Πληροφορίες αναφέρουν ότι έγιναν αρμοδίως οι επικοινωνίες με την τουρκική πλευρά και η σημαία απομακρύνθηκε.

ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ

Η Τουρκία «μοιράζει» απειλές αλλά και ανταλλάγματα

Η κυβέρνηση Ερντογάν δηλώνει πρόθυμη να διαπραγματευτεί για υδρογονάνθρακες και ΑΟΖ με όλες τις χώρες της περιοχής

Το κουβάρι των αντιλαϊκών ανταγωνισμών περιπλέκεται αμείωτα στη Μεσόγειο, όπου η Τουρκία εντείνει την επιθετικότητά της, αξιοποιώντας την ίδια ώρα τα τετελεσμένα που επιδιώκει ως διαπραγματευτικό «χαρτί».

Ενδεικτικές ήταν οι επισημάνσεις του Ρ. Τ. Ερντογάν σε προχτεσινοβραδινή συνέντευξη. 

Αφού υπερασπίστηκε ως «ορθό βήμα» τις κινήσεις της κυβέρνησής του, ο Τούρκος Πρόεδρος «αναρωτήθηκε» γιατί εκδηλώνονται τέτοιες αντιρρήσεις για μια διακρατική συμφωνία όταν την τελευταία 20ετία αντίστοιχες συμφωνίες υπέγραψαν και άλλα κράτη της περιοχής, όπως Ελλάδα, Αίγυπτος, Ισραήλ.

 Επιμένοντας ότι η χώρα του διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο, ισχυρίστηκε ότι οι συμφωνίες ενεργειακής και στρατιωτικής συνεργασίας με τη Λιβύη θα είχαν προχωρήσει εδώ και καιρό, αλλά μεσολάβησε η ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι.

Επιπλέον, αφού χαρακτήρισε «διεθνές σκάνδαλο» την απέλαση του Λίβυου πρέσβη από την Αθήνα, για την οποία η Ελλάδα «θα πληρώσει το τίμημα διεθνώς», και αφού επανέλαβε ότι η χώρα του ετοιμάζεται να προμηθευτεί κι άλλο ερευνητικό πλοίο, εξήγγειλε έναρξη ερευνών όχι μόνο στη Μεσόγειο αλλά και στη Μαύρη Θάλασσα. Πρόσθεσε δε ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να παράσχει στη Λιβύη «κάθε είδος βοήθειας» που θα χρειαστεί, εξηγώντας ότι «αν η Λιβύη θελήσει η Τουρκία να στείλει στρατεύματα, θα αποφασίσουμε μόνοι μας (σ.σ. τις επόμενες ενέργειες) και δεν θα ζητήσουμε την άδεια κανενός».

Προωθεί το ευρύτερο παζάρι

Την ίδια ώρα, ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου ανέλαβε να διευκρινίσει ότι η χώρα του είναι διαθέσιμη να εξετάσει παρόμοιες συμφωνίες με όλες τις παράκτιες χώρες στην Ανατολική Μεσόγειο, υποστηρίζοντας από την άλλη ότι οποιαδήποτε συμφωνία δεν περιλαμβάνει την Τουρκία «είναι άκυρη». «Εμείς πρωτίστως χαλάσαμε ένα μεγάλο παιχνίδι στέλνοντας τα πλωτά μας γεωτρύπανα εκτός της υφαλοκρηπίδας μας, στις περιοχές όπου έδωσε άδειες η Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου (σ.σ. το ψευδοκράτος) στην TΡAO (σ.σ. Ανώνυμος Συνεταιρισμός Τουρκικών Πετρελαίων). Δεν περίμεναν τέτοια κίνηση από την Τουρκία. Τώρα άλλαξαν οι ισορροπίες. Επικρατεί πανικός. Προσπαθούν να εκδοθούν αποφάσεις από την ΕΕ».

Ο Τσαβούσογλου υπογράμμισε πάντως ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να υπογράψει παρόμοια συμφωνία και με την Ελλάδα, κάνοντας λόγο για «όφελος που όλοι μπορούν να διασφαλίσουν» από τη μοιρασιά του πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου. Αντίστοιχα και ο υπουργός Αμυνας Χουλούσι Ακάρ δήλωσε ότι οι συμφωνίες που υπογράφηκαν με τη Λιβύη δεν αποτελούν απειλή κατά των υπόλοιπων χωρών της περιοχής.

Αντιδράσεις και διαφοροποιήσεις

Στο μεταξύ, συνεχίζονται οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στις παράλληλες πολιτικές δομές της Λιβύης. 

To βράδυ της Δευτέρας ο αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού της Λιβύης, ναύαρχος Φαράζ αλ Μαχντάουι (τάσσεται με τον στρατηγό Χαλίφα Χάφταρ κόντρα στην «κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας» του Φαγιέζ Σάρατζ), μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό «Alpha» αποδοκίμασε τα σχέδια της Τουρκίας να αναπτύξει χερσαίες ή ναυτικές δυνάμεις στη Λιβύη και χαρακτήρισε τα μνημόνια «κακή συμφωνία». Ανάλογες θέσεις αναμένεται να διατυπώσει κατά τον ερχομό του στην Αθήνα, αύριο Πέμπτη, ο πρόεδρος της εκλεγμένης Βουλής των Αντιπροσώπων που εδρεύει στο Τομπρούκ της Ανατολικής Λιβύης, Αγκίλα Σάλεχ Εϊσα, καθώς λίγες μέρες πριν είχε αποστείλει επιστολή στον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, χαρακτηρίζοντας την κυβέρνηση Σάρατζ «παράνομη οντότητα». Αντιδράσεις σε κοινοβουλευτικό επίπεδο κατά των μνημονίων Σάρατζ - Ερντογάν καταγράφηκαν χτες και από το αιγυπτιακό Κοινοβούλιο, με τον πρόεδρο Αλί Αμπντέλ Ααλ να δηλώνει ότι η χώρα του «δεν θα μείνει αδρανής σε περίπτωση που οποιαδήποτε ξένη χώρα θα μπορούσε να αποτελέσει απειλή για τα δυτικά σύνορά της με τη Λιβύη».

Κύπρος: Ετοιμη η άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων

Εξέλιξη ενδεικτική της όξυνσης των στρατιωτικών ανταγωνισμών στη ΝΑ Μεσόγειο είναι η είδηση που μετέδιδαν ελληνοκυπριακά ΜΜΕ χτες, ότι είναι θέμα ημερών η οριστικοποίηση της άρσης του εμπάργκο όπλων που οι ΗΠΑ είχαν επιβάλει στην Κύπρο από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 (στο πλαίσιο χειρισμών του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στις τότε ιστορικές συνθήκες). 

Σε σχετικό νομοσχέδιο του Κογκρέσου που προετοιμάζεται, σημειώνεται ότι «είναι προς το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών να συνεχίσουν να υποστηρίζουν τις προσπάθειες υπό τη διευκόλυνση των Ηνωμένων Εθνών για μια συνολική λύση στη διαίρεση της Κύπρου, όπως και η ένταξη της Κύπρου στον Συνεταιρισμό του ΝΑΤΟ για την Ειρήνη».

Καταγράφεται τέλος ότι το τριήμερο 6 - 9 Δεκέμβρη ήταν αγκυροβολημένη στη Λάρνακα η φρεγάτα του ιταλικού Ναυτικού «Federico Martinengo».

Η εμπλοκή στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ καλλιεργεί τις τουρκικές αμφισβητήσεις

Tου Γιάννη ΑΓΓΕΛΟΥ

Πριν από λίγες μέρες η Τουρκία έθεσε επίσημες αξιώσεις για επέκταση των θαλάσσιων ζωνών της, ακόμα και δυτικά της Ρόδου, μέσω επιστολής που κατέθεσε στον ΟΗΕ και απορρίπτεται στο σύνολό της από την Αθήνα. 

Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών απέρριψε τους ισχυρισμούς που περιέχει η επιστολή του Τούρκου μόνιμου αντιπροσώπου στον ΟΗΕ Φεριντούν Σινιρλίογλου από τις 13 Νοέμβρη και η οποία για πρώτη φορά κοινοποιεί σε τόσο υψηλό διπλωματικό επίπεδο την ιδέα της «Γαλάζιας Πατρίδας».

Καλό είναι να ξεκαθαριστούν κάποια σημαντικά σημεία.

1. Τι είναι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ);

Η ΑΟΖ ως έννοια υιοθετήθηκε από τη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και οι κανονισμοί που την διέπουν περιλαμβάνονται στη νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, του 1982. Πρόκειται, ουσιαστικά, για εξέλιξη των ρυθμίσεων που μέχρι τότε περιλαμβάνονταν στο Διεθνές Δίκαιο Αλιείας, προκειμένου να συμπεριληφθούν και νέες οικονομικές και άλλες δραστηριότητες, τις οποίες μπορούν να ενεργήσουν παράκτια κράτη.

2. Ποια είναι η έκταση της ΑΟΖ;

Σύμφωνα με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, η ΑΟΖ του παράκτιου κράτους μπορεί να φτάσει τα 200 ναυτικά μίλια από τις γραμμές βάσης, από τις οποίες μετριέται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Το δικαίωμα σε ΑΟΖ διαθέτουν τα ηπειρωτικά εδάφη ενός κράτους, αλλά και τα νησιά που είναι στην επικράτειά του και συντηρούν από μόνα τους ζωή.

3. Τι δικαιώματα έχει κάθε κράτος εντός της δικής του ΑΟΖ;

Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρεται σε κυριαρχικά δικαιώματα του παράκτιου κράτους, όσον αφορά την εξερεύνηση και τη διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη, των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας, αλλά και στην εξερεύνηση και την οικονομική εκμετάλλευση των ρευμάτων και των υπερκείμενων της θάλασσας ανέμων. Το παράκτιο κράτος έχει, επίσης, δικαιοδοσία για τοποθέτηση και χρήση τεχνητών νησιών, έχει όμως και την υποχρέωση για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος από τη ρύπανση. Τα κυριαρχικά δικαιώματα, που αφορούν κατά κύριο λόγο οικονομικούς σκοπούς, δεν σημαίνουν πλήρη κυριαρχία και, ως εκ τούτου, πέρα από τα όσα προβλέπονται από τη Σύμβαση, συνεχίζουν να ισχύουν και να εφαρμόζονται και εντός της ΑΟΖ οι κανόνες που ισχύουν για τις ανοιχτές θάλασσες.

«Πέρα από τον 28ο μεσημβρινό»

Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από την ανάγνωση της επιστολής είναι ότι η Αγκυρα αντιμετωπίζει την περιοχή από τον 28ο έως και τον 32ο μεσημβρινό ως απαραβίαστη τουρκική υφαλοκρηπίδα (σε αυτήν περιλαμβάνονται η μισή Ρόδος και το Καστελόριζο με το νησιωτικό σύμπλεγμα των Ρω και Στρογγύλη), καλώντας την Ελλάδα, αλλά και τρίτες χώρες, όπως η Λιβύη ή η Αίγυπτος, να συζητήσουν για την περιοχή που βρίσκεται δυτικά της Ρόδου, δίχως, ωστόσο, να την προσδιορίζει επακριβώς. Η Αγκυρα θέτει, πρακτικά, υπό συζήτηση το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας από τα δυτικά της Ρόδου έως την Κρήτη.

Με την επιστολή αυτή η Τουρκία αμφισβητεί αφενός την επήρεια των ελληνικών νησιών, αφετέρου επαναλαμβάνει τους τουρκικούς ισχυρισμούς για την ίδια την Κύπρο, η οποία εμφανίζεται ως έχουσα ελάχιστα δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες και υφαλοκρηπίδα, καθώς τα νερά ανάμεσα στην Τουρκία και την Αίγυπτο παρουσιάζονται ως ευρισκόμενα σε εκκρεμότητα έως ότου η Αγκυρα και το Κάιρο καταλήξουν σε συμφωνία. Μάλιστα, στις συντεταγμένες που καταθέτει η Αγκυρα στον ΟΗΕ, η Αίγυπτος εμφανίζεται να έχει μεγαλύτερη επήρεια από αυτήν που έχει τώρα, με βάση την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της με την Κυπριακή Δημοκρατία. Οριοθέτηση ζωνών με την Κυπριακή Δημοκρατία είναι δυνατή, σύμφωνα με την Αγκυρα, μόνο με λύση του πολιτικού προβλήματος.

Συγκεκριμένα, η επιστολή Σινιρλίογλου αναφέρει ότι τα εξωτερικά όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας θα ακολουθήσουν «μια μέση γραμμή ανάμεσα στην τουρκική και την αιγυπτιακή ακτογραμμή μέχρι ένα σημείο στα δυτικά του 28ου μεσημβρινού, το οποίο θα καθορισθεί βάσει μελλοντικών συμφωνιών οριοθέτησης στο Αιγαίο καθώς και στη Μεσόγειο, με όλα τα εμπλεκόμενα κράτη σε συμφωνία με την αρχή της ισότητας και λαμβάνοντας υπόψη όλες τις ειδικές και σχετικές προϋποθέσεις που βασίζονται στο διεθνές δίκαιο».

Στο παράρτημα της επιστολής επισυνάπτεται και ένα νέο κεφάλαιο συντεταγμένων με τίτλο «Πέρα από τον 28ο μεσημβρινό». Τονίζεται ότι «η Τουρκία διατηρεί το δικαίωμα να καταθέσει γεωγραφικές συντεταγμένες της τουρκικής υφαλοκρηπίδας στα δυτικά του 28ου μεσημβρινού, που εκτείνονται στα εξωτερικά όρια των χωρικών υδάτων των νησιών που αντίκεινται στη συγκεκριμένη περιοχή της Μεσογείου, δεδομένου ότι τα νησιωτικά χαρακτηριστικά σε αυτήν τη θαλάσσια περιοχή δεν μπορούν να αποκόψουν την προβολή των τουρκικών ακτών και της υφαλοκρηπίδας».
Καμιά έκπληξη δεν δικαιολογείται

Στην Αθήνα τις τελευταίες μέρες κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ανακαλύπτουν την Αμερική. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται για πρώτη φορά να ακούει ότι η Τουρκία αμφισβητεί τα δικαιώματα σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ των ελληνικών νησιών (Ρόδου, Καστελόριζου, Καρπάθου, Κρήτης). Την ίδια στιγμή, ο Αλέξης Τσίπρας έμαθε να προφέρει τη λέξη κατευνασμός, για να καταγγείλει πως η κυβέρνηση της ΝΔ ακολουθεί μια πολιτική προς την Τουρκία την οποία και αυτός είχε ως «Ευαγγέλιο». Ταυτόχρονα, και οι δύο, αντιλαμβανόμενοι πως η κατάσταση με την Τουρκία έχει φτάσει στο απροχώρητο, ελπίζουν στη «θεϊκή» παρέμβαση του διαβολικά καλού Τραμπ...

Ουδεμία έκπληξη των κυρίων Μητσοτάκη και Τσίπρα ωστόσο δικαιολογείται, καθώς και οι δύο γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Τουρκία έχει διατυπώσει με τον πιο ξεκάθαρο και επίσημο τρόπο τη θέση πως δεν αναγνωρίζει δικαιώματα ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας πέρα από τα 6 μίλια σε όλα τα ελληνικά νησιά. Ειδικότερα, για την περιοχή μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου, η οποία το τελευταίο διάστημα προκαλεί αμηχανία και ανησυχία στην Αθήνα εξαιτίας των συνεχών τουρκικών NAVTEX για έρευνες και στρατιωτικές ασκήσεις, η Τουρκία έχει προειδοποιήσει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο από το 2012.

Τότε η τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσίευσε χάρτες οι οποίοι περιγράφουν επακριβώς τις τουρκικές διεκδικήσεις οικοπέδων τόσο της ελληνικής όσο και της κυπριακής ΑΟΖ. Θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι οι εν λόγω αποφάσεις ελήφθησαν στις 16 Μάρτη 2012 από το τουρκικό υπουργικό συμβούλιο. Οι υπουργικές αποφάσεις οι οποίες δημοσιεύτηκαν στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 27.4.2012 έδιναν εξουσιοδότηση στην τουρκική εταιρεία πετρελαίου (ΤΡΑΟ) να πραγματοποιήσει έρευνες πετρελαίου σ' αυτές ακριβώς τις περιοχές.

Η κίνηση της Τουρκίας συνδέεται απολύτως με τη συστηματική διπλωματική της προσπάθεια να οριοθετήσει την ΑΟΖ στην περιοχή διαβουλευόμενη με τη Λιβύη. Βασικός στόχος αυτών των διαβουλεύσεων είναι να εκμεταλλευτεί την αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων, οι οποίες δεν έχουν τολμήσει να ανακοινώσουν την ελληνική Ζώνη, υπογραμμίζοντας τα δικαιώματα που έχουν τα κατοικημένα ελληνικά νησιά όπως είναι η Ρόδος και το Καστελόριζο.

Η επιμονή με την οποία η Τουρκία υλοποιεί τη στρατηγική που έχει χαράξει είναι πια προφανής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της τουρκικής μεθοδικότητας και επιμονής είναι το γεγονός ότι χτες, κατά τη στιγμή που ήταν σε εξέλιξη η συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν, ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας Φατίχ Ντονμέζ ανακοίνωσε πως οι επόμενες έρευνες και γεωτρήσεις της Τουρκίας θα γίνουν στο πλαίσιο των περιοχών που καθορίστηκαν από το Μνημόνιο Τουρκίας - Λιβύης και οι οποίες εξαφανίζουν από τον χάρτη Καστελόριζο, Ρόδο, Κάρπαθο και Κρήτη!

Η εμπλοκή της χώρας μας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς για την ευρύτερη περιοχή είναι αυτή που καλλιεργεί και υποβοηθά την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας και την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Η πολιτική του εφησυχασμού οδήγησε σε ακρωτηριασμούς. Η διαρκής επαγρύπνηση είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ.

Γιάννης ΑΓΓΕΛΟΥ
Συνταγματάρχης (ΜΧ) ε.α., MBA, Ms'c

Σελ. /24 

 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παρουσίαση κειμένου: Viva La Revolucion  

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΠΟΥ ΠΕΙΝΑΝΕ ? ΔΕΙΤΕ:

,,4 εκ. παιδιά ζουν στη φτώχεια στο Ηνωμένο Βασίλειο.,, 

Σκηνές που μοιάζουν βγαλμένες από τον “Όλιβερ Τουίστ” και τη βικτωριανή εποχή διαδραματίζονται σε δημόσια σχολεία της Αγγλίας. 

Η κορυφή του παγόβουνου φαίνεται να είναι περιστατικό στο Λίκολνσαϊρ, όπου δασκάλα δεν άντεξε και ξέσπασε σε κλάμα μέσα στην τάξη, όταν διαπίστωσε πως μαθητές της έρχονται στην τάξη χωρίς παλτό και κατάλληλα παπούτσια. 

Η εκπαιδευτικός, που επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμη και διδάσκει σε δημοτικό της περιοχής, αποκάλυψε σε ΜΜΕ της χώρας της πως πολλοί μαθητές της καταφτάνουν “τρέμοντας από το κρύο και με μουσκεμένα πόδια”, λόγω ακατάλληλης ένδυσης και υπόδυσης. 

Οι γονείς των παιδιών αδυνατούν να τους εξασφαλίσουν ζεστά ρούχα και παπούτσια, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις, προσθέτει η δασκάλα, δεν μπορούν να προσφέρουν ούτε επαρκές φαγητό στα παιδιά. 

Η ίδια μάλιστα, πολλές φορές δίνει “μυστικά σνακ” στα πεινασμένα παιδιά, όπως μήλα, μπανάνες και μπάρες δημητριακών.

“Eίναι τόσο ανησυχητικό πως σήμερα σε αυτή την εποχή υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν από τέτοιες κακουχίες. Κάνουμε ό,τι μπορούμε ως σχολείο, αλλά αυτό λύνει τα προβλήματα μόνο σε επιφανειακό επίπεδο”, δηλώνει η δασκάλα, προσθέτοντας πως το σχολείο δίνει υφασμάτινα παπούτσια όταν βλέπει παιδιά με βρεγμένες κάλτσες ή πόδια. 

“Είναι σπαραχτικό να ακούω ότι ένα από τα παιδιά μου δεν είχε τσάι και πρωινό επειδή οι γονείς του δεν ψώνισαν τρόφιμα”, συνεχίζει η εκπαιδευτικός, τονίζοντας πως “και μόνο ένα παιδί που πεινάει είναι πολύ”.

Στην πραγματικότητα, τα πεινασμένα παιδιά είναι πολύ περισσότερα, καθώς μόνο για το 2018, όπως έγινε πρόσφατα γνωστό, 4 εκ. παιδιά ζουν στη φτώχεια στο Ηνωμένο Βασίλειο. 

Καθώς το εισόδημα των νοικοκυριών το διάστημα 2017 – 2018 παρέμεινε στάσιμο, 30% των παιδιών ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. 

Το 70% αυτών των παιδιών προέρχεται από οικογένειες που έχουν κάποιο εργαζόμενο στην οικογένεια. H όξυνση του προβλήματος αποδίδεται στην περικοπή των επιδομάτων για τα παιδιά, αλλά και τη συγχώνευση επιδομάτων ανεργίας και πρόνοιας σε ένα εδώ και μερικά χρόνια, με μεγάλες καθυστερήσεις στην καταβολή τους και περικοπές, ειδικά σε ό,τι αφορά τις οικογένειες με παιδιά.

Με πληροφορίες από metro.co.uk

Αλιεύσαμε από Katiousa
και
ellinofreneianet.gr

ΠΟΙΟΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ-ΕΠΕΔΙΩΞΕ-ΣΧΕΔΙΑΣΕ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ:

Διαβάστε το και κρατήστε το.

Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή «δώρον του υψίστου». Αλλά, δια να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχωμεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνο με την συμμετοχήν και του ΚΚΕ εις την κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και δια να ευρεθούν εδώ οι Βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι δια την Νίκην, έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνον της Καζέρτας.

Από:

Κατιούσα

Αυτές τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη 1944, συνέβησαν εκείνα τα γεγονότα που οδήγησαν τελικά στον εμφύλιο. Πολλοί ακόμα άνθρωποι αναρωτιούνται: Ποιος προκάλεσε τον εμφύλιο; Ποιος τον επεδίωξε; Ποιος τον σχεδίασε;

Δείτε μια αποκαλυπτική επιστολή του «Γέρου της Δημοκρατίας τους», του πρωθυπουργού του Τσώρτσιλ, του (ας μη τον βρίσουμε άλλο) Γεωργίου Παπανδρέου στην «Καθημερινή» (δημοσιεύτηκε στις 2 Μαρτίου 1948). Κάντε ένα κουράγιο και διαβάστε το. Το καλύτερο είναι προς το τέλος…





«Φίλε κ. Διευθυντά,

Εις το χθεσινόν άρθρο σας, συνάγοντες «μάθημα» από το πάθημα της Τσεχοσλοβακίας, ενθυμείστε και τον ιδικόν μας Δεκέμβριον. Νομιμοποιείτε τοιουτοτρόπως την παρέμβασίν μου. Αλλά θα επεθύμουν πρώτα να διατυπώσω μερικάς γενικωτέρας απόψεις μου.

Γράφετε: «Το πάθημα της Τσεχοσλοβακίας πρέπει να μας διδάξει ότι ουδεμία λύσις υπάρχει μεταξύ της σταθεράς και ακάμπτου προσηλώσεως προς την εθνικήν μας ελευθερία από το ένα μέρος και της απολύτου υποδουλώσεώς μας από το άλλο. Οτι ουδεμία δήθεν ιδεολογική υποχώρησις ωφελεί. Με τους Σλάβους δυστυχώς συνεννόησις δεν υπάρχει».

Είμεθα σύμφωνοι. Και όπως γνωρίζετε είχον ανέκαθεν αυτήν την γνώμην, ακόμη και προ πέντε ετών, όταν τον Ιούλιον του 1943 απέστειλα από την κατεχόμενη Ελλάδα έκθεσιν προς την Ελληνικήν και την Βρετανικήν κυβέρνησιν και έκαμνα προβλέψεις δια το μέλλον, αι οποίαι σήμερον έχουν επαληθεύσει.

Πράγματι «ουδεμία δήθεν ιδεολογική υποχώρησις ωφελεί». Αλλά χρειάζεται διευκρίνισις: Δεν ωφελεί εάν δι’ αυτής επιδιώκωμεν να «κατευνάσωμεν» τον Κομμουνιστικόν Πανσλαβισμόν και να «συνεννοηθώμεν», όπως μωρώς επηγγέλετο το «Κέντρον».

Ωφελεί όμως δια να τον νικήσωμεν. Διότι όταν εις την μεγάλην ηθικήν δύναμιν της Ελευθερίας του Εθνους, υπέρ της οποίας παλαίομεν, προσθέσωμεν και την ηθικήν δύναμιν της Ατομικής Ελευθερίας και της Κοινωνικής Ευημερίας, τότε το ιδεώδες μας καθίσταται πλήρες και αντιστοίχως συντελείται πλήρως ο ηθικός αφοπλισμός του Κομμουνισμού.

Τότε κατακτώμεν ημείς και τας Μάζας και την Νεότητα, αυξάνομεν και τον αριθμόν και τον φανατισμόν του εθνικού μας Μετώπου και φθάνωμεν ασφαλέστερον εις την Νίκην. Αλλά βεβαίως υπό μίαν προϋπόθεσιν: Οτι αι ηθικαί αυταί δυνάμεις θα πρόκειται να συμπληρώσουν τας ενόπλους δυνάμεις του αγώνος και όχι να τας αναπληρώσουν – όπως φαίνεται να συνέβη εις την Τσεχοσλοβακίαν.

Και ερχόμεθα εις τον ιδικόν μας Δεκέμβριον. Γράφετε: «Ο Υψιστος μας έκαμε δώρον την Επανάστασιν και τα Δεκεμβριανά. Διότι τι θα συνέβαινε αν δεν εγίνοντο; Δια να μη γίνουν ήμεθα τότε εις κάθε υποχώρησιν έτοιμοι. Θα εδίδαμεν εις τους Κομμουνιστάς και ένα και δύο υπουργεία, ακόμα και πέντε. Σιγά – σιγά θα τους παραδίδαμεν – για να μη γίνει Επανάστασις και την Διοίκησιν και τον Στόλον και τον Στρατόν. Θα τους τα εδίδαμεν όλα».

Η διαφωνία μου είναι απόλυτος. Οχι ότι δεν υπήρξε «δώρον του Υψίστου» ο Δεκέμβρης… Αλλά ότι «θα τους τα εδίναμε όλα…». Διότι συνέβαινεν ακριβώς το αντίθετον: «Τους τα επαίρναμεν όλα…» Και διότι επεμείναμεν, απεφάσισαν την Στάσιν.

Γνωρίζω ότι υπάρχει ακόμη σύγχυσις, η οποία εμποδίζει την ορθήν εκτίμησιν εκείνης της εποχής. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν ημπορούν ακόμα να εννοήσουν. Και υπάρχουν άλλοι, οι οποίοι αρνούνται να εννοήσουν. Απαντώ διά τους πρώτους – και επίσης διά την Ιστορίαν – διότι οι άνθρωποι που θα έλθουν θα είναι απροκατάληπτοι και θα θέλουν να εννοήσουν.

Κατέχομαι από την συνείδησιν ότι χάριν εις την πολιτικήν την οποίαν ηκολούθησα κατά τους κρισιμώτατους εκείνους μήνας, κατά τους οποίους η Μοίρα με είχεν επιφορτίσει με την ευθύνην της Ελλάδος, κατέστη δυνατή η συντριβή της Κομμουνιστικής Τυραννίας η οποία τότε ήτο παντοδύναμος και εδυνάστευε την Ελλάδα. Και πιστεύω ότι η πορεία των γεγονότων – και εις την Ελλάδα και εις την Ευρώπην – επαληθεύει την πρόβλεψιν του μεγάλου Βρετανού ηγέτου, ο οποίος μου ετηλεγράφει τον Ιανουάριον του 1945 ότι «η πολιτική μου θα εύρη την οφειλομένην επιβράβευσίν της εις τας ημέρας που έρχονται».
Θα επικαλεστώ κείμενα:
Την 26η Απριλίου 1944, όταν ανέλαβα την Κυβέρνησιν εις το Κάιρο, διεκήρυξα το σύνθημα: «Μία Πατρίς, μία Κυβέρνησις, εις Στρατός».

Εις το Συνέδριον του Λιβάνου την 17ην Μαΐου 1944, ομιλών ενώπιον και των εκπροσώπων του ΚΚΕ, είπα: «Το κύριον επίμαχον θέμα είναι το στρατιωτικόν, το θέμα της υλικής δυνάμεως. Η ώρα είναι ιστορική και οφείλομεν να ομιλήσωμεν ευκρινώς και απεριφράστως. Εάν το ΕΑΜ έχει την πρόθεσιν να χρησιμοποιήσει την υλικήν του δύναμιν ως όργανον εμφυλίου πολέμου και εξοντώσεως των αντιπάλων του, και αύριον, μετά το πέρας του πολέμου, υπό το ψευδώνυμον της Λαϊκής Δημοκρατίας, ως όργανον δυναμικής επικρατήσεως επί της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, τότε βεβαίως δεν υπάρχει στάδιον συνεννοήσεως. Το καθήκον μας τότε είναι να συνεγείρωμεν το έθνος και να επικαλεσθώμεν την επικουρίαν όλων των Μ. Συμμάχων μας εις τον διπλούν αγώνα και κατά του εξωτερικού εισβολέως και κατά του εσωτερικού εχθρού. Διότι ο Ελληνικός λαός δεν κάμνει επιλογήν τυράννων. Αρνείται την τυραννίαν…»

«Εάν όμως το ΕΑΜ έχει λάβει απόφασιν να εγκαταλείψη τους σκοπούς της δυναμικής επικρατήσεως και να αρκεσθή εις τα πολιτικά μέσα της πειθούς και αν κατά συνέπειαν δέχεται την κατάργησιν του ΕΛΑΣ καθώς και των άλλων ανταρτικών σωμάτων και την δημιουργίαν Εθνικού Στρατού, ο οποίος θα ανήκει μόνον εις την Πατρίδα και θα υπακούη εις τας διαταγάς της Κυβερνήσεως, τότε η συμμετοχή και του ΕΑΜ εις την Εθνικήν μας Ενωσιν θα ημπορή να θεωρήται γεγονός».

Την 6η Ιουλίου1944 απήντησα από το ραδιόφωνον του Καϊρου προς την Επιτροπήν των Βουνών, η οποία είχε ζητήσει επιπροσθέτως τα υπουργεία των Στρατιωτικών και των Εσωτερικών. Και είπα: «Αποδοχή των νέων όρων σημαίνει κατ’ ουσίαν: Στρατός ΕΑΜ. Ελεγχον της Αστυνομίας, της χωροφυλακής, της Διοικήσεως και της Δικαιοσύνης από το ΕΑΜ. Και έμπνευσιν της Παιδείας μας από το ΕΑΜ. Τώρα, πλέον, ημπορεί να γίνει πλήρης εξήγησις. Γνωρίζομεν τι μας ζητούν. Και απέναντι των αιτημάτων των λαμβάνωμεν επίσημον, υπεύθυνον θέσιν: Αρνούμεθα. Μας ζητούν να παραδώσουμε την Ελλάδα. Αρνούμεθα!

Την 21ην Αυγούστου 1944 συνηντήθην εις την Ρώμην με τον Βρετανόν Πρωθυπουργόν. Και όταν μου έθεσε το ερώτημα, ποια είναι η πολιτική μου, απήντησα: «Εξοπλισμός του Κράτους. Αφοπλισμός του ΕΑΜ».

Την 8ην Οκτωβρίου 1944 συνηντήθην πάλιν με τον Βρετανόν ηγέτην και τον υπουργόν των εξωτερικών κ. Ηντεν εις την Νεάπολιν της Ιταλίας. Εις το υπόμνημα το οποίον τους επέδωκα, προβλέπω ότι η επικείμενη Απελευθέρωσις θα είναι αναίμακτος και ότι κατόπιν το ΚΚΕ θα επιχειρήσει Στάσιν. Και οι δυο προβλέψεις επαληθεύθησαν. Εγραφα: «… Ελπίζω ότι το Εθνος θα εξέλθη από την δουλείαν ομαλώς και θα συντελεσθή αναιμάκτως η Απελευθέρωσις. Τούτο είναι ουσιώδες αλλά όχι οριστικόν. Το ΚΚΕ διαθέτει σήμερον δυναμικήν υπεροχήν χάρις εις τας οργανώσεις ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Οπως επανειλημμένως είχον την ευκαιρία να εξηγήσω, η Ελλάς αποτελείται σήμερον από μίαν μεγάλην αφοπλισμένην πλειοψηφίαν και αφετέρου από την ένοπλον μειοψηφίαν του ΚΚΕ. Εξάλλου η προσαρμογή του ΚΚΕ εις την Εθνικήν Ενωσιν έχει συντελεσθή υπό την σιωπηράν προϋπόθεσιν της παρουσίας εν Ελλάδι σημαντικών βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων. Εάν διεπιστούτο ότι ο όρος αυτός δεν υφίσταται, υπάρχει φόβος ότι το ΚΚΕ θα θέση εις ενέργειαν, κατά τρόπον συγκεκαλυμμένον ή απροκάλυπτον, την υλικήν του δύναμιν δια να γίνη κύριον της καταστάσεως. Τα ακόλουθα μέτρα είναι απαραίτητα προς αποτελεσματικήν αντιμετώπισιν της κρισίμου ταύτης καταστάσεως: 1) Η άμεσος αποστολή σημαντικών βρετανικών δυνάμεων. 2) Η άμεσος δημιουργία τακτικού Ελληνικού Στρατού και 3) Ο πλήρης εφοδιασμός της Ελλάδος».

Και την 18ην Οκτωβρίου 1944, εκφωνών τον λόγον της Απελευθερώσεως εις την πλατείαν Συντάγματος, επαναλάμβανον: «Βάσις του Εθνικού μας Στρατού δια το μέλλον θα είναι η τακτική στρατολογία. Θα γίνη συνείδησις και πράξις ότι ο Στρατός δεν βουλεύεται. Βουλεύεται μόνον ο Κυρίαρχος λαός, του οποίου την θέλησιν εκφράζει η Κυβέρνησις, και τας διαταγάς της κυβερνήσεως εκτελεί ο Στρατός… Θα γίνει συνείδησις και πράξις ότι ο Στρατός δεν ημπορεί να ανήκει ούτε εις κόμματα. Ανήκει μόνον εις την πατρίδα και υπακούει μόνον εις τας διαταγάς της Κυβερνήσεως…».

Και συνεπής προς την σταθεράν επαγγελίαν επηκολούθησε η εφαρμογή.

Η κυβέρνησις της Εθνικής Ενώσεως ανεσχηματίσθη εν Αθήναις την 23ην Οκτωβρίου. Και μετά δέκα ημέρας, την 3ην Νοεμβρίου 1944, προέβην εις τας ακολούθους ανακοινώσεις :

«Μετά την συντελεσθείσαν πλήρη Απελευθέρωσιν της Ελλάδος λήγει και η Αντίστασις. Είναι επομένως φυσικόν, ότι επακολουθεί η αποστράτευσις των Ανταρτικών Ομάδων ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ, η οποία ωρίσθη δια την 10ην Δεκεμβρίου.

Και όταν έφθασεν η ώρα της πραγματοποιήσεως και το ΚΚΕ διεπίστωσεν ότι αι αποφάσεις μου δεν ήσαν απλαί λέξεις, αλλά πράξεις, και ότι, αφοπλιζόμενον, θα μετεβάλλετο πλέον από παντοδύναμος δυνάστης εις μικρόν πολιτικόν κόμμα μειοψηφίας, απετόλμησεν την Στάσιν.

Τα κείμενα απήντησαν… Αποδεικνύουν ότι όχι μόνον δεν είμεθα διατεθειμένοι «να τα δώσωμεν όλα» – δια να μη γίνει Επανάστασις, αλλά αντιθέτως «να τα πάρωμεν όλα…», έστω και αν επρόκειτο να επακολουθήσει Επανάστασις την οποίαν είχομεν προπαρασκευασθή – με την παρουσίαν των Βρετανών, την άφιξιν της ταξιαρχίας του Ρίμινι, την συγκρότησιν της Εθνοφυλακής και την συγκέντρωσιν των χωροφυλάκων εις Αθήνας – δια ν’ αντιμετωπίσωμεν. Το Σάββατον 2 Δεκεμβρίου παραμονήν της Στάσεως, ετηλεγράφησα εις τον Βασιλέα: «Υπουργοί Ακρας Αριστεράς αρνηθέντες υπογράψουν αποστράτευσιν παρητήθησαν. Παραίτησις σημαίνει δυστυχώς απαρχήν εμφυλίου πολέμου. Με όσην αποφασιστικότητα εξηντλήσαμεν τας προσπαθείας μας δια την αποτροπήν του εμφυλίου πολέμου, με την ίδιαν αποφασιστικότητα θα υπερασπίσωμεν την Ελλάδα εναντίον των εσωτερικών της εχθρών. Εύχομαι εις τον Θεόν η τραγική περίοδος να είναι σύντομος και πλήρης η επιβολή του Νόμου προς πραγματικήν Απελευθέρωσιν του στενάζοντος Ελληνικού Λαού».

Ολαι αι άλλαι παραχωρήσεις μου προς το ΚΚΕ – αι οποίαι τόσον επεκρίνοντο τότε από ανθρώπους, οι οποίοι δεν είχον εμβαθύνει εις την υφισταμένην πραγματικήν κατάστασιν – ήσαν εντελώς δευτερεύουσαι και άνευ ουσιαστικής αξίας. Επειδή τότε μία ήτο η επείγουσα και υπέρτατη ανάγκη: Να αφοπλισθή το ΚΚΕ, και να εξοπλισθή το Κράτος. Κατόπιν, όλα τα άλλα, αυτομάτως θα επηκολούθουν.

Και δια τούτο η ημερομηνία της Αποστρατεύσεως – η 10η Δεκεμβρίου – έμενεν αμετακίνητος.

Οσοι θέλουν να κρίνουν δικαίως εκείνην την εποχήν, οφείλουν να αναπολήσουν την κατάστασιν του Απριλίου 1944, όταν ανέλαβον την Κυβέρνησιν.

Εις την Ανατολήν, αι ένοπλοι δυνάμεις μας είχον αποσυντεθεί από την Στάσιν. Και εις την Ελλάδα το ΚΚΕ είχε καταστή παντοδύναμον και είχε συγκροτήσει και την Κυβέρνησιν των Βουνών – την ΠΕΕΑ. Και η αγωνία, από την οποία αδιαλείπτως κατειχόμην ήτο: Πως θα καταλύετο; Δύο ήσαν τα στάδια δια να φθάσωμεν εις την Νίκην: Πρώτον, η έλευσις εις τας Αθήνας! Και δεύτερον, ο αφοπλισμός του ΚΚΕ.

Δια να έλθωμεν εις τας Αθήνας -ως αντίπαλοι του ΚΚΕ- δεν διεθέταμεν, δυστυχώς, ούτε εις το εσωτερικόν, ούτε εις το εξωτερικόν, ελληνικάς δυνάμεις, αριθμητικώς επαρκείς διά να αντιμετωπίσουν τας μυριάδας του ΕΛΑΣ, τακτικού και εφεδρικού, καθώς και την ευρυτάτην συνωμοτικήν οργάνωσιν του ΕΑΜ. Αλλά δεν υπήρχον επίσης τότε ούτε Βρετανικαί δυνάμεις διαθέσιμοι, διότι είχον απορροφηθή από τα τρία ευρωπαϊκά μέτωπα, τα οποία, κατά τους κρισίμους εκείνους μήνας – Σεπτέμβριον και Οκτώβριον 1944- επιέζοντο σφοδρώς από τον Χίτλερ, αποβλέποντα εις τον εξαναγκασμόν χωριστής ειρήνης… Και είχε μάλιστα φθάσει εις τόσον βαθμόν η έλλειψις διαθεσίμων Βρετανικών δυνάμεων, ώστε να αναγκασθώ μίαν ημέραν, εις τον πρεσβευτήν της Μεγ. Βρετανίας, ο οποίος μου ωμίλει περί αποστολής εις την Ελλάδα «εκατοντάδων» ή και «δεκάδων» ανδρών, να δώσω την απάντησιν, ότι «έχω την εντύπωσιν, ότι ομιλώ με αντιπρόσωπον του Λουξεμβούργου…».

Αλλά και αν ακόμη καθίστατο, μ’ όλα ταύτα, δυνατόν να εξευρίσκοντο δυνάμεις Βρετανικαί, και πάλι θα ήτο τότε πολιτικώς αδύνατος η απόβασις εναντίον του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, λόγω της σφοδράς αντιδράσεως και των Αγγλων εργατικών και του Προέδρου Ρούσβελτ και της Σοβιετικής Ενώσεως. Δια να πεισθώμεν, φθάνει να ενθυμηθώμεν την γενικήν εξέγερσιν, την οποίαν είχε προκαλέσει η Βρεταννική επέμβασις κατά τον Δεκέμβριον και η οποία εκλόνισε την θέσιν του Τσώρτσιλ – και η οποία, εν τούτοις, είχεν επιχειρηθή υπό «απείρως ευμενεστέρας συνθήκας», διότι αι Βρετανικαί δυνάμεις υπεστήριζαν τότε την νόμιμον κυβέρνησιν και ευρίσκοντο εδώ πρεσκεκλημένοι και από τον ΕΛΑΣ, διά την διατήρησιν της τάξεως.

Ιδού, διατί, μόνον η συμμετοχή του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησίν μας ήνοιγε τας πύλας της Ελλάδος. Και δια τούτο την επεδίωξα – και ευτυχώς κατωρθώθη… Καθώς επίσης, μόνον το σύμφωνον της Καζέρτας, όπου ο ΕΛΑΣ, διά του Αρχηγού του, υπέγραψε την υποταγήν του εις το Βρεταννικόν Στρατηγείον και προσεκάλεσε τους Βρεταννούς εις την Ελλάδα, καθιστά Συμμαχικώς εύκολον την παρουσίαν των.


Αλλά υπάρχει και το δεύτερον στάδιον, ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ. Διότι εφ’ όσον το ΚΚΕ παρέμεινε πάνοπλον, η Ελληνική Κυβέρνησις, καθώς ελέγαμεν τότε, ήτο απλώς «η περικεφαλαία του ΕΑΜικού Κράτους…»

Αλλά πότε θα έπρεπε ν’ αποφασισθή η αποστράτευσις; Θα έπρεπε ν’ αποφασισθή αμέσως, ή να αναβληθή δι’ αργότερον; Το ζήτημα του χρόνου ήτο κρισιμώτατον. Το ΚΚΕ εζήτει αναβολήν. Και αι γενικώτεραι συνθήκαι την ηυνόουν. Εφόσον εξηκολούθει ο πόλεμος εναντίον του Ναζισμού, ηδύνατο να θεωρηθή παράλογος η άμεσος αποστράτευσις δυνάμεων της Εθνικής Αντιστάσεως. Και δι’ αυτό ουδαμού της Ευρώπης συνέβη.

Αλλά μου ήτο σαφές, ότι ο χρόνος ειργάζετο υπέρ του ΚΚΕ.

Και εσωτερικώς, διότι θα εξησφάλιζεν εν τω μεταξύ την πλήρη διάβρωσιν – όπως φαίνεται να συνέβη εις την Τσεχοσλοβακίαν. Και εξωτερικώς, διότι τότε η Σοβιετική Ενωσις ευρίσκετο ακόμη εις την θανάσιμον εμπλοκήν με τον Ναζισμόν και επροφυλάσσετο να διαταράξη τας Συμμαχικάς σχέσεις της. Και δια τούτο ακριβώς παρέστησε, καθ’ όλον τον Δεκέμβριον, τον ουδέτερον – και μάλιστα μέχρι του σημείου να μας αναγγείλη την 30ην Δεκεμβρίου, την αποστολήν πρέσβεως, ενώ ακόμα αι μάχαι εμαίνοντο εις τας Αθήνας.

Και δια τούτο επέμεινα ανενδότως εις την άμεσον αποστράτευσιν. Και η 10η Δεκεμβρίου έμενεν αμετακίνητος.

Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή «δώρον του υψίστου». Αλλά, δια να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχωμεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνο με την συμμετοχήν και του ΚΚΕ εις την κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και δια να ευρεθούν εδώ οι Βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι δια την Νίκην, έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνον της Καζέρτας. Και δια να γίνη η Στάσις – «το δώρον του Υψίστου» – έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθή ειρηνικώς τον αφοπλισμόν του ή να επιχειρήση την Στάσιν, υπό συνθήκας όμως πλέον, αι οποίαι ωδήγουν εις την συντριβήν του. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια».


Μετ’ εξαιρέτου τιμής.


Γ. Παπανδρέου 1/3/48»

-Οι εμφάσεις στο κείμενο του blog  
-Για να βγάζουμε Συμπεράσματα πως λειτουργούν οι πολιτικοί εκπρόσωποι της αντίπαλης τάξης...