Κούβα: εμβόλιο για τον καρκίνο του πνεύμονα

Στο Κέντρο Μοριακής Ανοσολογίας (CIM) της Κούβας, διατίθενται δωρεάν, το πρώτο εμβόλιο στούς ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα

Σύμφωνα με τους ειδικούς είναι μια νέα θεραπεία, μοναδική στον κόσμο, η οποία μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη της νόσου, χωρίς να επηρεάζει την ποιότητα ζωής των ανθρώπων.

«Τα αποτελέσματα του εμβολίου δίνουν ένα ποσοστό επιβίωσης των ασθενών, ο όγκος δέν εξαλείφετα, αλλά σταματά νά αναπτύσεται, επιτρέποντας στους ασθενείς να ζουν περισσότερο και ιδιαίτερα με μια καλή ποιότητα ζωής, οι παρενέργειες είναι ελάχιστες», λέει η γιατρός Arlhee Diaz.

Τό εμβόλιο θά μπορούσε να διατεθεί καί σε άλλες χώρες αλλά λόγω του αποκλεισμού από τίς ΗΠΑ πρός το παρόν είναι ανέφικτο

Τό μόνο που μπορεί να επιτευχθεί είναι η εγγραφή σε μιά βάση δεδομένων ώστε να γίνει ανταλλαγή απόψεων γιά την θεραπεία της νόσου.

Οι Κουβανοί έχουν Δωρεάν πρόσβαση μέσω του εθνικού συστήματος υγείας της χώρας τους, ενώ οι αλλοδαποί πληρώνοντας ένα συμβολικό πόσο

Το Κέντρο Μοριακής Ανοσολογίας στην Κούβα εστιάζει τις εργασίες της για την έρευνα και την παραγωγή φαρμάκων κατά του καρκίνου, την κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των Κουβανών. Οι έρευνες ξεκίνησαν το 1994 με την παραγωγή μονοκλωνικών αντισωμάτων.

Ορισμένοι περιορισμοί σχετικά με τον ιατρικό εξοπλισμό και την έρευνα παρουσιάστηκαν στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, γιά τήν συνεργασία μεταξύ της Κούβας και των ΗΠΑ σε θέματα επιστημονικής έρευνας και βιοτεχνολογίας, θά πρέπει όμως το Κογκρέσο των ΗΠΑ να άρει τον 50ετή οικονομικό αποκλεισμό

από @Lefteria

Πηγή:Cuba aplica gratis la primera vacuna contra el cáncer de pulmón

και:  http://www.resumenlatinoamericano.org/2016/01/15/cuba-suministra-la-primera-vacuna-contra-el-cancer-de-pulmon-de-forma-gratuita/

Απάντηση Πελετίδη για το οικονομικό "κόστος" της Πορείας !!

Ολόκληρη η απάντηση του Κ. Πελετίδη σε ερώτηση του Δημοτικού Συμβούλου της παράταξης «Νέα Πόλη» (ΝΔ), για το οικονομικό «κόστος» της κινητοποίησης κατά της ανεργίας, έχει ως εξής:

«Θα περιμέναμε έστω και τώρα, η αντιπολίτευση να ενδιαφερθεί να αποτιμηθούν τα ουσιαστικά αποτελέσματα αυτής της μεγάλης πρωτοβουλίας του Δήμου μας. 

Μια πρωτοβουλία που ανέδειξε τα προβλήματα των ανέργων και των οικογενειών τους και αγκαλιάστηκε από χιλιάδες Πατρινούς, από δεκάδες σωματεία και φορείς της πόλης μας. 

Θα πραγματοποιήσουμε ειδική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, παρουσία των φορέων της πόλης, έτσι όπως ξεκινήσαμε την πρωτοβουλία, επειδή μας ενδιαφέρει να βγουν συμπεράσματα, να ακούσουμε τη γνώμη όλων όσων συμμετείχαν, να δούμε τρόπους για συνέχιση αυτού του αγώνα για ένα καίριο για το λαό και τη νεολαία ζήτημα.

Δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτα και από κανέναν, πόσο μάλλον από τους δημότες μας που πληρώνουν και ξαναπληρώνουν το λογαριασμό των αντιλαϊκών μέτρων.

Το πραγματικό "κόστος" αυτής της κινητοποίησης δεν το έχουμε ακόμα υπολογίσει. Ανέρχεται σε δεκάδες χιλιάδες ευρώ που όμως δεν επιβάρυναν τον προϋπολογισμό του Δήμου. 

Η πορεία αγώνα για την ανεργία στηρίχθηκε και οικονομικά, σε φορείς, σε εθελοντική δουλειά, σε προσφορές απλών ανθρώπων. 

Θέλουμε λοιπόν για ακόμα μια φορά να ευχαριστήσουμε δημόσια όλους όσους στήριξαν και βοήθησαν πολύπλευρα στο να πραγματοποιηθεί με ασφάλεια η πορεία - διαδήλωση των 220 χιλιομέτρων. 

Τους εργαζόμενους στο Δήμο που δούλεψαν ακούραστα όλες αυτές τις μέρες. Τους γιατρούς που εθελοντικά στήριξαν το ιατρείο μας, για τις ανάγκες των διαδηλωτών. Το προσωπικό της τροχαίας που φρόντισε να πορευτούμε με ασφάλεια. 

Τα σωματεία, τους φορείς, όλους όσους κάλυψαν το κόστος αυτής της κινητοποίησης. 

Τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο και τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν και κάλυψαν δωρεάν τη συναυλία στο Σύνταγμα.

Η αντιπολίτευση γνωρίζει, γιατί συμμετέχει σε όλα τα όργανα διοίκησης του Δήμου, ακριβώς τι δαπάνες έγιναν και φυσικά τις έχουν καταψηφίσει. Αποφασίστηκαν, παρουσία τους, 

στο Δημοτικό Συμβούλιο, την Οικονομική Επιτροπή, τις Διοικήσεις των Οργανισμών και αναρτήθηκαν στη "Διαύγεια". 

Εξάλλου, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της κυβέρνησης, μας είχαν κάνει γνωστό εξαρχής πως δεν θα ενέκριναν δαπάνες, για την πορεία καθώς η κινητοποίηση δεν είναι σύμφωνη με το πλαίσιο του "Καλλικράτη"...

Μην κουράζεστε λοιπόν άδικα. 

Ο πατραϊκός λαός έχει καταλάβει ότι είστε απέναντι από τις λαϊκές ανάγκες και ότι θεωρείτε περιττή τη δαπάνη έστω και για 1 ευρώ όταν ξοδεύεται για την κινητοποίηση των ανέργων. 

Όταν όμως 5,7 δισεκατομμύρια χαρίζονται στους τραπεζίτες τότε, σαν γνήσιοι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων, τηρείτε σιγή ιχθύος. 

Δεν είδαμε καμία αντίστοιχη πρεμούρα, να ρωτήσετε ή να καταδικάσετε, γιατί η Περιφερειακή Διοίκηση δικαιώνει τις απαιτήσεις της μεγαλοεργοδοσίας για μείωση τελών και αρνείται την απαλλαγή για τους κατοίκους της Ξερόλακκος και του Βιολογικού. Μόλις σήμερα έβαλε λουκέτο άλλη μία επιχείρηση, η "ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ", πετώντας στο δρόμο δεκάδες εργαζόμενους.

Τα "κόστη" λοιπόν, για μια κινητοποίηση 8 ημερών, στην οποία συμμετείχαν χιλιάδες συμπολίτες μας, που έπρεπε να καλυφθούν οι βασικές τους ανάγκες, ανέρχεται στο "φοβερό" ποσό των 9.500 ευρώ, όπου συμπεριλαμβάνονται και τα ενημερωτικά φυλλάδια. 

Άλλα 2.000 ευρώ κόστισε η ηχητική κάλυψη της μεγάλης συναυλίας στην Πλατεία Γεωργίου, στο ξεκίνημα της κινητοποίησης. 

Και επειδή ίσως κάποιοι να βιαστούν να πουν πως "καλύτερα τα χρήματα να τα δίναμε απευθείας στους ανέργους", να τους πληροφορήσουμε πως το ποσό ίσα που αρκεί για να πάρει 0,30 ευρώ ο κάθε άνεργος της Πάτρας, ούτε μισό κουλούρι! 

Αντί όμως ο Δήμος μας να οργανώσει ψευτοελεημοσύνες, κατάφερε να θέσει στο επίκεντρο το ζήτημα της ανεργίας με μια μεγαλειώδη κινητοποίηση που αγκαλιάστηκε από το λαό της Πάτρας.

Ας βγάλει τα συμπεράσματα του ο λαός της Πάτρας».

Ryanair : ο "λαγός" κατά των απεργιών

«Ryanair»: Ζητάει υπογραφές κατά της απεργίας!

Στο πλαίσιο της πανδημοσιοϋπαλληλικής απεργίας και της συμμετοχής σ' αυτήν των υπαλλήλων της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, πολλές προγραμματισμένες πτήσεις όλων των εταιρειών αναβλήθηκαν.
Ορισμένες από αυτές τις εταιρείες, λειτουργώντας προφανώς σαν λαγός, εξέφρασαν με πιο επιδεικτικό τρόπο την αντίθεσή τους στην απεργία.

Για παράδειγμα, η «Ryanair» ενημέρωνε  τους επιβάτες της για την απεργία στην Ελλάδα και με άλλο μήνυμά της στο «Twitter» (και μάλιστα στα ελληνικά) ζητούσε να υπογράψουν οι δυσαρεστημένοι επιβάτες την ηλεκτρονική πλατφόρμα που έχει συστήσει για την απαγόρευση των απεργιακών κινητοποιήσεων των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας σε όλη την Ευρώπη! Η συγκεκριμένη πλατφόρμα φτιάχθηκε από την εταιρεία για να επιτεθεί κατά βάση στους εργαζόμενους στα γαλλικά αεροδρόμια και τις απεργιακές τους κινητοποιήσεις.

Η εταιρεία ζητάει από την Κομισιόν να απαγορεύσει το απεργιακό δικαίωμα στους εργαζόμενους στα αεροδρόμια κατά τον ίδιο τρόπο που απαγορεύεται στο στρατό.
Από κάτι τέτοιες «πρωτοβουλίες» φτιάχνεται τελικά το κλίμα για την παραπέρα υπονόμευση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και της απεργίας, την οποία επιδιώκει και η ελληνική κυβέρνηση, υλοποιώντας το 3ο μνημόνιο στη βάση των «βέλτιστων πρακτικών» της ΕΕ.
Πηγή: Ριζοσπάστης


Βλέπε ακόμη:

Ανακοίνωση-πρόκληση της Ryanair για τις απεργίες στην Ελλάδα. Ζητά από την κυβέρνηση να επέμβει κατασταλτικά

Του Αδόλφου τα Eγγόνια με Σιδερόβεργες σε...Δράση,,

 JailGoldenDawn: Ποιός είναι ο χρυσαυγίτης με τη σιδερόβεργα  που επιτέθηκε στον εικονολήπτη του “Ε” ??

Διαβάστε: 

Ο κρανοφόρος με τη σιδερόβεργα (το πιθανότερο πτυσσόμενο σιδερένιο γκλομπ ?)  που επιτέθηκε στον εικονολήπτη του “Ε” είναι μέλος της ασφάλειας της Χρυσής Αυγής και δρούσε υπό τις διαταγές των υπόδικων βουλευτών της ΧΑ Λαγού και Κασιδιάρη. 

Το βίντεο είναι καθαρό: 

απρόκλητα και με καθαρό σκοπό να τσακίσει το θύμα του, ο κρανοφόρος βγαίνει από την ομάδα των Χρυσαυγιτών της οποίας προϊσταται ο Λαγός, τρέχει αστραπιαία προς τον στόχο του τον οποίο έχει εντοπίσει να τραβάει πλάνα με την κάμερα και τον χτυπάει με μια σιδερόβεργα. 

Το χτύπημα αποφεύγεται μόνον εξαιτίας της αποφευκτικής κίνησης του θύματος.

 Ο στόχος είναι σαφής: το τσάκισμα όποιου απειλεί να καταγράψει και να δημοσιοποιήσει τα πρόσωπα των μελών της Χρυσής Αυγής που αποτελούν το τάγμα εφόδου.

Ο κρανοφόρος δεν είναι προφανώς κάποιος “άσχετος”.
Συμμετέχει σε όλους τους τραμπουκισμούς του τάγματος εφόδου, τόσο κατά των αντιφασιστών όσο και κατά δημοσιογράφων.
Φοράει μια μωβ φόρμα, ένα μαύρο μπλουζάκι που γράφει “Kick Boxing Panos”, μαύρα γάντια, μαύρο κράνος, μια θήκη μέσης και πράσινα παπούτσια.

 
Σ’ αυτή τη φωτογραφία μπορούμε να τον δούμε καθαρά:

Μόνος του εδώ:

Τον βλέπουμε σε δράση σε όλο το διαθέσιμο φωτογραφικό υλικό.

Σ’ αυτή τη φωτογραφία, τον βλέπουμε (πρώτο αριστερά) να χτυπάει έναν αντιφασίστα μαζί με άλλους χρυσαυγίτες, αλλά και άντρες των ΜΑΤ:

Εδώ πάλι τον βλέπουμε μαζί με τους υπόλοιπους κρανοφόρους και ροπαλοφόρους της Χρυσής Αυγής (μέσα σε κόκκινο κύκλο). Δίπλα του (δεξιά) διακρίνεται ο Δεβελέκος, ενώ αριστερά φαίνεται ο Λαγός.

Η ταυτοποίησή του είναι, μ’ αυτά τα δεδομένα, εύκολη για τις διωκτικές αρχές. Λαγός και Δεβελέκος μπορούν να κληθούν και να ερωτηθούν για την ταυτότητα του κρανοφόρου με τη σιδερόβεργα.

Το ίδιο ισχύει και για άλλα δύο ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής: τον Κασιδιάρη που διακρίνεται σε φωτογραφία στο ίδιο σημείο όπου βρίσκεται και ο κρανοφόρος, και τον Χρήστο Ζέρβα, υπεύθυνο ασφάλειας της Κεντρικής Διοίκησης της ΧΑ και διορισμένο “συνεργάτη” στην Ελληνική Βουλή.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Αλεξίας Τσαγκάρη, φωτογράφου που χτυπήθηκε από Χρυσαυγίτη, ο Κασιδιάρης έδωσε το παράγγελμα για την επίθεση.

Ο Ζέρβας (με κόκκινο κύκλο) δίπλα στον κρανοφόρο με τη σιδερόβεργα.

Η συνεργασία των ανδρών των ΜΑΤ με μέλη της Χρυσής Αυγής υποδείχτηκε ήδη από το κυβερνών κόμμα ως σκανδαλώδης.

Αδράνεια των δικαστικών αρχών να ταυτοποιήσουν – και μάλιστα με δική τους πρωτοβουλία – και να τιμωρήσουν τον κρανοφόρο χρυσαυγίτη με τη σιδερόβεργα θα συνιστά άλλο ένα μήνυμα ανοχής της δράσης της νεοναζιστικής συμμορίας, όπως τη γνωρίσαμε επί πολλά χρόνια με αποκορύφωμα το βράδυ της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.

[Το φωτογραφικό υλικό είναι της Αλεξίας Τσαγκάρη από το Vice.com. Η ίδια καταγγέλλει ότι μαυροφορεμένος άνδρας που είχε βγει από το μπλοκ της Χρυσής Αυγής, τη χαστούκισε και την κλώτσησε στο πρόσωπο την ώρα που κάλυπτε τα γεγονότα.
To περιστατικό συνέβη μπροστά στα μάτια αστυνομικών, οι οποίοι δεν αντέδρασαν. ]

***
Για Σένα που έκανες τον κόπο να Διαβάσεις τα παραπάνω:

Ακόμη διερωτάσαι ποίο Σύστημα τα παράγει και τα εκτρέφει ? 

Θα περιμένεις την Δικαιοσύνη Αυτού του Συστήματος να τα ...Τιμωρήσει ? 

ή 

Θα Συμπορευτείς με το Οργανωμένο Ταξικό Εργατολαϊκό κίνημα Για να τα υποχρεώσουμε να ξανακρυφτούν στα λαγούμια που μέχρι χτες ήταν κρυμμένα και να Ανατρέψουμε την πηγή που τα παράγει ?

Πελετίδης: ένας -απ τους πολλούς- Στρατιώτης του Αγώνα

Αίσθηση έχει προκαλέσει ακόμα και στους πιο στενούς συνεργάτες του η αντοχή που δείχνει ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, κατά την διάρκεια του αγώνα πορείας κατά της ανεργίας.

Ο Κώστας Πελετίδης είναι 63 ετών. Όλες αυτές τις μέρες, από την Κυριακή και μετά που ξεκίνησε η πορεία κατά της ανεργίας, δεν είναι μόνο ότι περπατάει μαζί με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες, αλλά ζει στο μέγιστο βαθμό την αγωνιστική αυτή εκδήλωση, με όποια κούραση και αν συνεπάγεται. 

Τις νύχτες, κατά την διάρκεια της διαμονής των συμμετασχόντων στους διάφορους σταθμούς ο Κώστας Πελετίδης είναι μαζί τους. Δεν κοιμάται, δηλαδή, σε κάποιο ξενοδοχείο ή σε κάποιο δωμάτιο που θα μπορούσε άνετα να βρει, αν ερχόταν σε συνεννόηση με τους κατά τόπους Δήμους ή τα Εργατικά Κέντρα που υποδέχονται σε κάθε στάση την πορεία. 

Ούτε επιστρέφει φυσικά σπίτι του κάθε νύχτα για να έρθει με το λεωφορείο ή κάποιο όχημα του Δήμου, την επόμενη μέρα το πρωί.

Κοιμάται μαζί με τους ανθρώπους που συμμετέχουν στην πορεία, σε γυμναστήρια ή όπου αλλού τους φιλοξενούν κάθε φορά, έχοντας ξεχάσει τι πάει να πει στρώμα ή κρεβάτι τις μέρες όπου διαρκεί η πορεία.

Πιστός στον αγώνα πορείας όπου ο ίδιος εμπνεύστηκε και ξεκίνησε, συνεπής ως προς τους στόχους της πρωτοβουλίας αποδεικνύεται όχι απλά επικεφαλής για τους τύπους, αλλά ταυτόχρονα και στρατιώτης, ενεργός μαχητής της διαμαρτυρίας αυτής που έχει κάνει αίσθηση στο πανελλήνιο και όχι μόνο.

Και αυτό είναι κάτι που ανεξάρτητα αν συμφωνούν με την πρωτοβουλία του Δήμου ή το μήνυμα που θέλει να περάσει, του το αναγνωρίζουν παρασκηνιακά, σε επίπεδο «πηγαδιών» και συζητήσεων ακόμα και οι αντίπαλοι του.

Ας λένε βέβαια μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας ή στα social media ότι το κάνει μόνο και μόνο για να βγάλει μία φωτογραφία με τον Κουτσούμπα στην πλατεία Συντάγματος.

Γιατί μέσα τους γνωρίζουν καλά ότι για αυτή την φωτογραφία που του καταλογίζουν θα μπορούσε να είχε πάρει απλά ένα αμάξι και να έφτανε στην Αθήνα και όχι να περπατήσει 216 χιλιόμετρα, δίχως ουσιαστικά να ξεκουραστεί πουθενά…

Φωτογραφίες από την 5η μέρα πορείας του αγώνα:

ν

Οι οδοιπόροι ήδη στην Αττική, ανταπόκριση και φωτο:  εδώ 

και για να μην ...παρεξηγιόμαστε: 

Νίκος Βουρτσάνης

Η Μεγάλη Πορεία οργανώθηκε από Κομμουνιστές! Υιοθετήθηκε κι από μαζικούς και συνδικαλιστικούς φορείς που δεν είναι της επιρροής των Κομμουνιστών!

Καλωςορίσθηκε από δεκάδες Δημάρχους -πολλοί απ' αυτούς βέροι αντικομμουνιστές- γιατί τους ανάγκασε να το κάνουν η πρωτοφανής Λαϊκή υποστήριξη της!

Η μεγάλη εκδήλωση των Κομμουνιστών,πριν καν ολοκληρωθεί, πέτυχε το στόχο της: Να αναδείξει ένα μεγάλο πρόβλημα της Εργατικής τάξης που έτεινε να χαρακτηριστεί ως φυσικό φαινόμενο!

Νίκος Βουρτσάνης

14 ώρες · 

“του Αδόλφου τα εγγόνια” στα sites τους

Πολλοί θα έχουν ακούσει ένα τραγούδι με τίτλο “του Αδόλφου τα εγγόνια”, που είναι αφιερωμένο στην αντιφασιστική νίκη των λαών.
Οι στίχοι του τραγουδιού “στολίζουν” εύστοχα τους φασίστες της Χρυσής Αυγής… Ένα στοιχάκι αποκαλεί τους φασίστες “τη σαβούρα του ντουνιά”.
Ε! Τέτοια σαβούρα παράγουν κάθε μέρα οι ναζίδες και στα sites τους. Και δε μιλάμε μόνο για τον αντικομμουνιστικό τους οίστρο (πώς γίνεται άλλωστε να είσαι ναζί χωρίς να είσαι αντικομμουνιστής;), αλλά και για όλα τα υπόλοιπα.
Ξεχωριστή θέση έχουν κάτι κείμενα που με πομπώδεις τίτλους, μπόλικο ψέμα και δημαγωγία αναφέρονται σε αυτά που θεωρούν “αξίες” οι Χρυσαυγίτες.
Σε αυτά τα κείμενα θα βρει κανείς πολλά που θα ήθελε να σχολιάσει. Ένα τέτοιο κείμενο αναρτήθηκε πρόσφατα με τίτλο “Είμαστε Χρυσαυγίτες και Αγωνιζόμαστε για την Ελλάδα”. Λόγω χώρου δε μας δίνεται η ευκαιρία να σταθούμε αναλυτικά στο κείμενο. Κάναμε απλά μία επιλογή σελ 25:

Κλείνοντας, το εν λόγω άρθρο αναφέρει:
«Η Χρυσή Αυγή είναι η Εθνική φωνή που επιτάσσει μια γενικευμένη πνευματική Έγερση» (“πνευματική έγερση” θεωρούν μάλλον τις σαβουρομουσικές που έγραφαν οι καιάδες και τα στελέχη της ΧΑ με στίχους όπως «αχ, το άουσβιτς πόσο το αγαπώ»).

Και συνεχίζει: «Η Χρυσή Αυγή είναι η υφέρπουσα Εθνική Συνείδηση…». Αν το έκανε έρπουσα θα ήταν πιο πιστευτό. Με ερπετά ταιριάζουν οι χρυσαυγίτες. “Φίδια κολοβά” που λένε…

oι Αμερικάνοι διαψεύδουν τα ΧρυσΑυγουλα,,,

ΟΙ ΑΦΓΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ "ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ" ΚΙ ΟΧΙ "ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ" ...

ΓΙΑΤΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥΣ ... "ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΟΛΕΜΟ" ...

Δείτε αυτό το αρθράκι από το σημερινό Ριζοσπάστη και πέστε εσείς μετά :
Γίνεται πόλεμος στο Αφγανιστάν ή όχι ;

«Ψήνουν» νέα παράταση για Αφγανιστάν
Ο νέος Αμερικανός διοικητής της ΝΑΤΟικής αποστολής στο Αφγανιστάν, Τζον Νίκολσον, ανέδειξε με δηλώσεις του ότι τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία μελετούν σοβαρά ένα ενδεχόμενο νέας παράτασης της αποστολής. 

Με δηλώσεις του στο Ρόιτερς, ο Νίκολσον υποστήριξε ότι η αύξηση των συγκρούσεων (με «Ταλιμπάν» κ.τ.λ.) στο Αφγανιστάν έχουν καθυστερήσει ήδη σημαντικά το πρόγραμμα εκπαίδευσης των ντόπιων δυνάμεων ασφαλείας (στρατός, αστυνομία κ.τ.λ.).
Τον Ιούνη, ο Νίκολσον θα κληθεί να ενημερώσει το Κογκρέσο για την πορεία της επιχείρησης στο Αφγανιστάν, προκειμένου να αξιολογηθεί το μέλλον της, δηλαδή και πιθανές νέες, «αναγκαίες» αναπροσαρμογές.

Μεταξύ άλλων, ο Νίκολσον περιέγραψε ως «τεράστιο σοκ» τις απώλειες που είχε ο αφγανικός στρατός το 2015, ειδικά «για ένα νέο στρατό που ακόμα αναπτύσσεται. Και όμως δε λύγισε», σχολίασε.

Καθόλου τυχαία, μια πρόσφατη έκθεση του Αμερικανού Ειδικού Επιθεωρητή για την "Ανοικοδόμηση" του Αφγανιστάν σημείωνε ότι είναι απίθανο μια «ρωμαλέα και βιώσιμη» δύναμη να αναπτυχθεί χωρίς μια συνεχιζόμενη ισχυρή παρουσία ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. 

Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκαν και επισημάνσεις του Νίκολσον, σύμφωνα με τον οποίο «μερικά ακόμα χρόνια» θα χρειάζονταν για την εκπαίδευση των αφγανικών δυνάμεων, τώρα που - όπως εξήγησε - τα ΝΑΤΟικά και τα αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη συμμετέχουν σε λιγότερες επιχειρήσεις.

Στο μεταξύ, η δεύτερη μεγαλύτερη οργάνωση τζιχαντιστών στο Αφγανιστάν, η «Χεζμπ - ι - Ισλάμι» ανακοίνωσε ότι δεν επιμένει πια στην απόσυρση όλων των ξένων δυνάμεων από τη χώρα, προκειμένου να συνεχίσει τις ειρηνευτικές συνομιλίες με την κυβέρνηση.

Απαλλοτριωμένο από  Manos Doukas

Έτσι άρχισε ο ένοπλος αγώνας του ΔΣΕ.

Η δράση και η αυτοθυσία των μαχητών του ΔΣΕ διδάσκουν, διαπαιδαγωγούν ηθικά και πολιτικά

Αποσπάσματα από το χαιρετισμό του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην εκδήλωση στο Λιτόχωρο για τα 70χρονα του ΔΣΕ

Από την πορεία προς την πλατεία Εθνικής Αντίστασης

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Η φετινή χρονιά, χρονιά ενταγμένη στο γιορτασμό των 100 χρόνων του Κόμματός μας, είναι αφιερωμένη στα 70χρονα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. 

Και σήμερα, εδώ στο Λιτόχωρο τιμάμε όλους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του ΔΣΕ, όλους όσοι έπεσαν, τραυματίστηκαν στις ηρωικές μάχες του.

Τιμάμε σήμερα όλους όσοι πολέμησαν στη μάχη στο Λιτόχωρο, όλους εκείνους και εκείνες που πολέμησαν ηρωικά, σε όλα τα βουνά, τις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας.

Για το Κόμμα μας αποτελεί χρέος και καθήκον μας, να αναδείξουμε την αιματοποτισμένη προσφορά του λαϊκού ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στη σκληρή, άνιση, αλλά δίκαιη πάλη του, για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί.

Ιδιαίτερα σήμερα, που τα διάφορα αστικά επιτελεία ξαναγράφουν την Ιστορία από την αρχή και έχουν κάνει επιστήμη τη διαστρέβλωση, την παραχάραξή της, τη συκοφάντηση της κορυφαίας στιγμής της ταξικής πάλης στη χώρα μας, που είναι η πάλη του ΔΣΕ.

Πριν από 70 χρόνια, από εδώ, από το Λιτόχωρο άρχισαν να γράφονται οι ηρωικές σελίδες της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ, όταν τη νύχτα της 30ής προς την 31η Μάρτη του 1946, ανήμερα των βουλευτικών εκλογών, ομάδα ανταρτών πραγματοποιεί επίθεση στο Σταθμό της Χωροφυλακής.

Δεκατρείς μήνες μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, η κατάσταση είχε διαμορφωθεί σε βάρος του ΕΑΜικού κινήματος: 

1.289 δολοφονίες, 6.671 τραυματισμοί, 31.632 βασανισμοί, 18.767 λεηλασίες και φυλακίσεις, 84.931 συλλήψεις, 509 απόπειρες φόνου, 265 βιασμοί γυναικών.

Οργίαζαν οι συμμορίες των Σούρλα, Κατσαρέα, Μαγγανά, Τσαούς Αντών, της «Χ» και δεκάδων άλλων, σε όλο τον ελλαδικό χώρο, συνεργατών των κατακτητών και πληρωμένων δολοφόνων, που τα αστικά πολιτικά κόμματα και οι κρατικοί μηχανισμοί είχαν υπό την προστασία τους, με τη συνδρομή του βρετανικού στρατού.

Το σύνθημα στο κεντρικό πανό συμπυκνώνει το περιεχόμενο της εκδήλωσης

Γι' αυτό, παρά τα όσα ισχυρίζονται διάφοροι καλοθελητές, ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν και δίκαιος και αναγκαίος.
Η πρώτη ένοπλη απάντηση στην τρομοκρατία

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το χτύπημα στο Λιτόχωρο ήταν η πρώτη ένοπλη απάντηση στην τρομοκρατία, τις συνθήκες της οποίας έχει περιγράψει πολύ αναλυτικά στο «Ριζοσπάστη», ο Θανάσης Ανάγνου, τότε Γραμματέας ΕΠΟΝ Κατερίνης και μέλος της Επιτροπής Πόλης Κατερίνης του ΚΚΕ.

Το δολοφονικό όργιο ξεκίνησε με τη δολοφονία στη Θεσσαλονίκη του Λιτοχωρίτη Βάργκα ή Βράγκα, στελέχους της ομάδας μεραρχιών Μακεδονίας του ΕΛΑΣ, λίγες μέρες μετά την είσοδο του τελευταίου στη Θεσσαλονίκη.

Λίγους μήνες μετά, το μοναρχοφασιστικό τάγμα της Εθνοφυλακής, που εγκαταστάθηκε στην Κατερίνη, έκαψε τη νύχτα της 7ης προς 8 Μάρτη 1945 το κενοτάφιο των πεσόντων αγωνιστών της Αντίστασης, που είχε στηθεί στην πλατεία της πόλης. Τις επόμενες μέρες αφήνουν τους δοσίλογους εγκληματίες, συνεργάτες των Γερμανών, που είχε συλλάβει και παραδώσει ο ΕΛΑΣ. Τους οπλίζουν και τους οργανώνουν σε τρομοκρατική ομάδα. Σπάζουν και πυρπολούν τα γραφεία του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ, του ΚΚΕ, του Εργατικού Κέντρου.

Επιτίθενται με φασιστική κτηνωδία στη Λέσχη της ΕΠΟΝ και διαλύουν την καλλιτεχνική βραδιά που ήταν αφιερωμένη στους αποστρατευμένους ΕΛΑΣίτες. 

Καταλαμβάνουν τα γραφεία της Περιφερειακής Επιτροπής του ΚΚΕ και τα μετατρέπουν σε φυλακή και άντρο βασανιστηρίων εκατοντάδων αγωνιστών που συλλαμβάνανε.

Από το καλοκαίρι του 1945 ακολουθεί όργιο δολοφονιών, τραυματισμών, βασανιστηρίων.

Δολοφονείται, έξω από την Κατερίνη, στο «Κεραμίδι», ο καπετάνιος του 50ού Συντάγματος του ΕΛΑΣ Πιερρίων, Νικήτας (Συνεφάκης).

Τραυματίζεται ο Δήμος Σιδηρόπουλος, διοικητής του εφεδρικού ΕΛΑΣ Κατερίνης.

Συλλαμβάνεται και βασανίζεται ο Χαράλαμπος Μπούσιος, που βρισκόταν μαζί τους, κομματικός υπεύθυνος του Συντάγματος.

Τραυματίζεται σοβαρά στο ΒΑΤΑΝ, συνοικία της Κατερίνης, ο Γραμματέας του Επαρχιακού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ, Ν. Θεοδωρίδης (Πάρις).

Συλλαμβάνεται ο Μητρουλιός Γιάννης, μέλος του Νομαρχιακού Συμβουλίου ΕΠΟΝ Βέροιας - Κατερίνης και από τα βασανιστήρια μετατρέπεται σε ζωντανό πτώμα.

Τραγικό τέλος βρίσκει ο Γιώργος Δάμπασης από τα βασανιστήρια που υπέστη στη Μυτιλήνη, ως Γραμματέας Περιοχής της ΕΠΟΝ.
Σ' αυτές τις αφόρητες και δραματικές συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή για ένα χρόνο μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, 

συγκαλείται στα μέσα Μάρτη 1946 κομματικό αχτίφ της Περιφερειακής Οργάνωσης Κατερίνης του ΚΚΕ, 

με θέμα τις Αποφάσεις της 2ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (Φλεβάρης 1946), με εισηγητή τον Ευριπίδη (Πάνο), καπετάνιο και μέλος του Προεδρείου του Γραφείου Περιοχής Μακεδονίας - Θράκης.

Άποψη της μαζικής συγκέντρωσης στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης

Το αχτίφ εγκρίνει τις Αποφάσεις της 2ης Ολομέλειας και υπογραμμίζει: «Στην ένοπλη τρομοκρατία θα αντιτάξουμε την ένοπλη αυτοάμυνά μας. Υποχωρήσεις και περαιτέρω ανοχές οδηγούν στην εξόντωση του Λαϊκού Αντιστασιακού Κινήματος».

Αμέσως μετά, σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Λιτόχωρο παίρνουν μέρος οι καταδιωκόμενοι αγωνιστές της πόλης: Ο Ανδρεάδης, ο Φωτεινός, ο Τζαβέλας, ο Τσουκανάρας, ο Καστάνης, ο Κουφοδήμος, ο Κουφός και άλλοι.

Αποφασίζουν την ένοπλη επίθεση στο Λιτόχωρο, στις 30 - 31 Μάρτη, ενάντια στις εγκληματικές ένοπλες συμμορίες και το άντρο των βασανιστηρίων, το σταθμό της Χωροφυλακής. 

Την τελευταία βδομάδα του Μάρτη φτάνει παράνομα στο Λιτόχωρο και ο Υψηλάντης (Αλ. Ρόσιος) και αφού συνδέεται με την ομάδα των καταδιωκόμενων, σχεδιάζουν μαζί το χτύπημα.

Στις 30 Μάρτη, 33 καταδιωκόμενοι αγωνιστές, οπλισμένοι και με επικεφαλής τον Υψηλάντη και τους Ανδρεάδη, Τζαβέλα, Φωτεινό κ.ά., χτυπούν το σταθμό Χωροφυλακής και τους παρακρατικούς τρομοκράτες. 

Έτσι άρχισε ο ένοπλος αγώνας του ΔΣΕ.

Τιμάμε τον ΔΣΕ, γιατί ο τρίχρονος αγώνας του υπήρξε δίκαιος, ηρωικός και μεγαλειώδης. 

Γιατί ο ΔΣΕ εξέφραζε τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού, ενάντια στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών και καταπιεστών της.

Από την κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των πεσόντων αγωνιστών του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του ΔΣΕ

Κάνε κλικ  εδώ για περισσότερα απ' το χαιρετισμό του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κ την εκδήλωση στο Λιτόχωρο για τα 70χρονα του ΔΣΕ

τώρα ξέρεις ότι μπορείς: Ρεπορτάζ από μια πορεία

Τώρα μπορώ να το παραδεχτώ. Από την πρώτη στιγμή που το εξήγγειλε ο δήμαρχος, με είχανε ζώσει τα φίδια. 

Καλέ, τί είπε ο άνθρωπος; 

Για να διατρανώσουμε την συμπαράστασή μας στους ανέργους και για να υπογραμμίσουμε την θέλησή μας να αγωνιστούμε μαζί μ' αυτούς, να κάνουμε πορεία διαμαρτυρίας από την Πάτρα μέχρι την Πλατεία Συντάγματος! 

Θέλει και τα λέει αυτά;

Σηκώθηκαν οι τρίχες σ' όλο μου το κορμί. Και ποιός θα έρθει σ' αυτή την πορεία, δήμαρχε; 

Εκείνοι που έχουν μάθει να περπατάνε με σκυμμένο το κεφάλι και δεν τολμούν να βγουν από το καβούκι τους; 

Εκείνοι που λένε "πάλι καλά" όταν βρουν κανένα voucher ή καμιά τρίωρη δουλειά με δυόμισυ κατοστάρικα μισθό και χωρίς ασφάλιση; 

"Δική μας δουλειά είναι να τους αφυπνίσουμε", επέμεινε ο δήμαρχος. 

Μα θα γελάει ο κόσμος μαζί μας αν η πορεία καταντήσει σε μια χούφτα ταλαίπωρων που θα σέρνονται μέχρι να φτάσουν στην Αθήνα για την τιμή των όπλων.

  "Και δυο άτομα να μείνουμε, η πορεία θα γίνει", έδωσε τέλος στην κουβέντα ο δήμαρχος.


Ο αντιδήμαρχος παιδείας και αθλητισμού Ανδρέας "Γραμμάριος" Αθανασόπουλος
με την πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Κατερίνα Γεροπαναγιώτη.
Τί να κάνουμε κι εμείς; 

Υποχρεωθήκαμε να συμμορφωθούμε. Ξαμολυθήκαμε στις γειτονιές, στα καφενεία, στους δρόμους... μιλήσαμε με άνεργους κι εργαζόμενους... μιλήσαμε με οιονεί άνεργους, όπως οι σημερινοί φοιτητές... με γονείς που συντηρούν άνεργα παιδιά... 

Και αμέσως αρχίσαμε να δοκιμάζουμε την μια ευχάριστη έκπληξη μετά την άλλη. 

Δεν ήσαν μόνο τα συχαρίκια για την πρωτοβουλία. Κυρίως ήσαν οι απανωτές εκδηλώσεις ενδιαφέροντος για συμμετοχή στην πορεία. 

Κι όσο βλέπαμε πως η πρωτοβουλία είχε απήχηση, τόσο περισσότερο παλεύαμε για την επιτυχία της. 

Όμως, κάπου μέσα μου ο σπόρος της ανησυχίας παρέμενε ζωντανός. Άλλο πράγμα το να δηλώνεις ότι θα πάρεις μέρος στην πορεία κι άλλο το να πάρεις μέρος πραγματικά. 

Όσο κι αν τα μηνύματα στήριξης και συμπαράστασης έφταναν από κάθε γωνιά της Ελλάδας αλλά και από το εξωτερικό, το σαράκι με έτρωγε. Κι αν...

Μα καθώς οι μέρες περνούσαν, αναθαρρούσαμε όλο και περισσότερο. 

Στην πορεία θα έρχονταν διαδηλωτές κι από την Ικαρία... κι από την Θεσσαλονίκη... κι από την Κεφαλονιά... κι από την Στοκχόλμη... κι από την Ισπανία... κι από... κι από... 

Κι όλοι οι δήμοι, απ' όπου ήταν προγραμματισμένο να περάσει η πορεία, δήλωναν ότι και θα βοηθήσουν στην υλοποίησή της και θα συμμετέχουν, ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση των δημάρχων τους. 

Ρε, για κοίτα που είχε δίκιο ο δήμαρχος! 

Τώρα έπρεπε να το παλέψουμε περισσότερο. Αυτό που φάνταζε στα μάτια μας ως φωνή διαμαρτυρίας, έδειχνε πως μπορούσε να εξελιχθεί σε σεισμό.

Το ποτάμι ξεκινάει και είμαστε όλοι εκεί. Τέσσερις χιλιάδες και πλέον...
Οι τελευταίες ανησυχίες μου διαλύθηκαν το βράδυ τού Σαββάτου, στην προσυγκέντρωση της Πλατείας Γεωργίου. 

Όχι πως η πλατεία βούλιαξε από τον κόσμο αλλά γύρω μου έβλεπα πρόσωπα που δεν είχα ξαναδεί. 

Δεν βρισκόμουν ανάμεσα σε γνωστούς, στους ίδιους που μαζευόμαστε κάθε φορά στα συλλαλητήρια. Όχι. Εκείνο το πλήθος ήταν κάτι άλλο. 

Προς απογοήτευση πολλών, δεν ήταν η "κομματική πελατεία του δημάρχου", όπως έλεγαν. Δεν ήταν "μια χούφτα βαρεμένοι". 

Ήσαν λαϊκοί άνθρωποι από παντού. 

Και ήσαν πολλοί.

Η προβοκάτσια από μέρους της προσκείμενης στον ΣυΡιζΑ δημοτικής ομάδας είχε λυσσάξει. 

Στην αρχή μας ειρωνεύτηκαν. "Γιατί να πάμε περπατώντας στην Αθήνα και όχι στις Βρυξέλλες;", είπαν στο δημοτικό συμβούλιο. 

"Να πάμε", τους απαντήσαμε, "αλλά εσείς θα πάτε μπροστά". Κώλωσαν. 

Τις τελευταίες μέρες άλλαξαν τροπάρι. 

"Ο Πελετίδης θα πάει τους διαδηλωτές στον Περισσό", γράψανε οι τοπικές εφημερίδες. Γελάσαμε. Δεν αντιδράσαμε. Τους παραδώσαμε στην χλεύη των συμπολιτών μας.


Ώσπου χτες το πρωί, λίγο πριν τις εννιά, διαλύθηκε και η τελευταία μου ανησυχία. Εκεί, στην ίδια πλατεία, που τώρα βούλιαζε από κάθε ηλικίας πρόσωπα γελαστά κι αποφασισμένα. 

Εκεί κι ο κυρ-Αντώνης, με την μεταμοσχευμένη καρδιά, που ήρθε να περπατήσει εκατό μέτρα. 

Εκεί κι ο Βασίλης, ο Κώστας, ο Αντρέας... να στηρίζουν τα εβδομήντα-βάλε χρόνια τους στα μπαστούνια τους και με το σακκίδιο στην πλάτη να διαλαλεί πως ήσαν αποφασισμένοι να πάνε πολύ μακρύτερα απ' όσο θα νόμιζαν πολλοί. 

Εκεί και το Μαράκι, με το λευκό μπαστούνι των τυφλών... και δυο νέα παιδιά σε αναπηρικά αμαξίδια... και πιο πέρα μια κοπέλλα με δεκανίκια... 

Εκεί και νεολαία, πολλή νεολαία. 

Εκεί όλοι.


Όλοι εκεί! Με πείσμα!
Κι όταν στις εννιά ακριβώς δόθηκε το σύνθημα να ξεκινήσουμε, κοίταζα γύρω κι έτριβα τα μάτια μου. 

Καθώς το ποτάμι ξεχυνόταν και προχωρούσε, πίσω του η πλατεία έδειχνε να το τροφοδοτεί αστείρευτα. 

Την ώρα που έμπαινα κι εγώ στο πλήθος, το κεφάλι της πορείας είχε χαθεί στο βάθος. 

Πίσω μου άρχισαν το βιολί τους η ντουντούκα και τα συνθήματα. "Οι κνίτες", σκέφτηκα και γύρισα να δω. Ναι, αυτοί ήσαν. 

Μόνο που τούτοι ήσαν πολύ λίγοι, σε σχέση με την νεολαία που είχα δει λίγο πρωτύτερα στην πλατεία. 

Οι υπόλοιποι; Νάτοι! Μπροστά. Δηλαδή; Τι δηλαδή, αγόρι μου; Γιατί πίστεψες πως όλοι οι νέοι που είδες ήσαν κνίτες; 

Τόσες βδομάδες δουλειά και δεν πίστεψες πως τούτη η προσπάθεια είχε την δυναμική να κινητοποιήσει τον κόσμο; 

Να βγάλει τους σκυμμένους από το καβούκι τους, όπως έλεγε ο δήμαρχος;

"Τι πορεία είναι αυτή;" ρώτησε μια γιαγιά, που έστεκε παραξενεμένη στην γωνία. "Για την ανεργία", της απάντησα, "αυτή που θα φτάσει μέχρι την Αθήνα σε μια βδομάδα". 

Κούνησε το κεφάλι. "Αχ, να μη με κρατάνε τα πόδια μου", έκανε. 

"Θα ερχόσουν;" ρώτησα χαμογελώντας. 

Το βλέμμα της σκοτείνιασε. "Έτσι που μας κάνανε, στην άκρη του κόσμου θα πήγαινα", είπε με πείσμα...

Χαζεύω. 

Το πανώ που βρίσκεται στην κεφαλή της πορείας έχει χαθεί στο βάθος. Έχει περάσει την οδό Καρόλου κι εμείς βρισκόμαστε ακόμη στην Κολοκοτρώνη. Όσο αραιά κι αν περπατάμε, μπροστά μου βρίσκονται σίγουρα πάνω από τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι και πίσω μου έρχεται και η ΚΝΕ. 

Βλέπω έναν παππού να σταματάει. "Το πνεύμα πρόθυμον αλλά η σαρξ ασθενής" του λέω χαμογελώντας. 

Με κοιτάει σοβαρά. "Ήθελα να φτάσω μέχρι τα διόδια αλλά δεν μπορώ", μου απαντάει στενοχωρημένος, σφίγγοντας το μπαστούνι του. "Έχω κλεισμένα τα ενενήντα". 

Το βλέμμα του φωτίζεται αναπάντεχα καθώς σηκώνει το χέρι και δείχνει στο βάθος. "Αλλά μπροστά πάνε οι εγγόνες μου". Του σφίγγω το χέρι.
Παρακάτω άρχισαν οι πρώτες αποχωρήσεις. Οι ανάπηροι, οι ηλικιωμένοι, οι γονείς με τα παιδιά... 

Ε, και; 

Για κάθε έναν που αποχωρούσε επειδή τον εγκατέλειπαν οι δυνάμεις του, καινούργιοι διαδηλωτές έμπαιναν στην πορεία. 

Στο Πανεπιστήμιο του Ρίου προστέθηκαν δεκάδες φοιτητών... 

στον Αη-Βασίλη μπήκαν κάτοικοι της περιοχής και μαζί τους -έκπληξη- ο επίσκοπος Πατρών... και στα Αραχωβίτικα το ίδιο... και πιο πέρα...




Η πορεία μπαίνει στο Αίγιο. Ο δήμαρχος πατρέων Κώστας Πελετίδης πάντοτε μπροστά, με την πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Κατερίνα Γεροπαναγιώτη δεξιά του και τον αντιδήμαρχο διοίκησης Διονύση Πλέσσα αριστερά του.
Μόλις η πορεία πέρασε το μέσο της απόστασης από το Αίγιο, όλοι σκεφτήκαμε το ίδιο πράγμα: θα τα καταφέρουμε! Έσπρωχνε ο ένας τον άλλο δίχως να το καταλαβαίνουμε. 

Κι όλους μαζί μάς έσπρωχναν εκείνοι που έμπαιναν στην πορεία από τον Λόγγο, από τις Καμάρες, από τα Σελιανίτικα... 

Πώς να λιποψυχήσεις; 

Κι όταν βλέπεις πως έρχονται να σε προϋπαντήσουν και να ενωθούν μαζί σου διαδηλωτές από το Αίγιο και τα γύρω χωριά, η κούραση εξαφανίζεται και στις 8 το βράδυ μπαίνεις στην πόλη ως θριαμβευτής. 

Και προς μεγάλη έκπληξή σου, έχεις κουράγιο και δύναμη να συμμετέχεις στην πανηγυρική εκδήλωση που ετοίμασε ο δήμος στην Πλατεία Αγίας Λαύρας...

Τώρα ξέρεις. 

Όσο κι αν εσύ δεν έχεις πια τις δυνάμεις να πας μέχρι το τέλος, το ποτάμι θα συνεχίσει την πορεία του. 

Κι όταν το απόγευμα της Κυριακής θα εκβάλει την ορμή του στο Σύνταγμα, θα είσαι κι εσύ εκεί. 

Όχι επειδή κατάλαβες ότι μπορείς 

αλλά για να κάνεις κάποιους να ανησυχήσουν βλέποντας ότι τώρα ξέρεις ότι μπορείς.

Ρεπορτάζ από μια πορεία από Cogito ergo sum κ Ατέχνως

Ποιοί επιδιώκουν: Η νέα γενιά να εξοικειωθεί με την ανία, το θάνατο, το αίμα, την ωμότητα, τη βία, τη χυδαιότητα,,,

Απ τα παραλειπόμενα της τοποθέτησης του Γ. Φαμπρ ως καλλιτεχνικού διευθυντή στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου

Αναμφίβολα, ένα από τα γεγονότα της βδομάδας που πέρασε ήταν η πρώτη συνέντευξη Τύπου του Γιαν Φαμπρ, που επιλέχτηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ως ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής («επιμελητής» δήλωσε ο ίδιος) του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Στη συνέντευξη ανακοινώθηκε ότι το Φεστιβάλ Αθηνών μετονομάζεται σε Διεθνές Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, ενώ δόθηκε και το στίγμα του νέου «διεθνούς» θεσμού: το φετινό έτος θα είναι ουσιαστικά αφιερωμένο στο έργο του ίδιου του Φαμπρ και της ομάδας του, οι ελληνικές καλλιτεχνικές παραγωγές πέρα από αυτές των θεσμικών φορέων (Εθνικό Θέατρο, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Εθνική Λυρική Σκηνή) θα απουσιάζουν, ενώ τα επόμενα δυο χρόνια θα αποτελούν μάλλον ένα έλασσον κομμάτι, που στόχος είναι να «οσμωθεί» με την «α λα Φαμπρ» καλλιτεχνική παραγωγή. 

Επιπλέον, ανακοινώθηκε ότι θα δημιουργηθεί Ακαδημία Νέων Καλλιτεχνών, που θα περιλαμβάνει σεμινάρια και εργαστήρια, πάσο ελεύθερης εισόδου κ.τ.λ. κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ.

Οι ανακοινώσεις αυτές, χαρακτηριστικές της αντίληψης του αστικού κοσμοπολιτισμού για την Τέχνη, με αφορμή τις οποίες βουλευτές του ΚΚΕ κατέθεσαν και σχετική Ερώτηση (βλέπε χτεσινό «Ριζοσπάστη»), προκάλεσαν τη δικαιολογημένη αγανάκτηση πολλών μαζικών φορέων στο χώρο του Πολιτισμού, για την απαράδεκτα προσβλητική αντιμετώπιση του εγχώριου καλλιτεχνικού δυναμικού από την κυβέρνηση. 

Σε τέτοιο βαθμό που η κυβέρνηση προσπάθησε να ελιχθεί και να καθησυχάσει, με πρωθυπουργικά «τουίτ» και δηλώσεις, ότι κάπως και κάπου θα βρεθεί μια θέση και για ορισμένες από τις «αξιόλογες» ελληνικές παραγωγές, με τα αστικά κριτήρια πάντα. 

Όμως, το θέμα έχει μεγάλη «ουρά», η οποία δεν πρέπει να ξεχνιέται, ούτε και να θολώνει:

Τι Φεστιβάλ;

Η μια πλευρά αφορά τον ίδιο το χαρακτήρα του Φεστιβάλ, ο οποίος για μια ακόμη φορά κρύφτηκε μέσα στον κουρνιαχτό μιας αντιπαράθεσης ανάμεσα σε δύο διαφορετικά αλλά συγκοινωνούντα δοχεία της αστικής αντίληψης για την Τέχνη: το «κοσμοπολίτικο» και το «εθνοκρατικό». 

Γιατί οι εξαγγελίες αυτές αξιοποιήθηκαν και για να φουντώσει πάλι μια αντιπαράθεση που είχε ξαναγίνει στα τέλη του περασμένου Δεκέμβρη, με αφορμή την αιφνιδιαστική παύση του τότε καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ. 

Για την αντιπαράθεση εκείνη, που πέρα από άλλες στοχεύσεις έπαιρνε και αυτή τη χροιά, έγραφε τότε ο «Ρ»: «Το βασικότερο πρόβλημα που δεν θίγεται, είναι ο ίδιος ο χαρακτήρας του Φεστιβάλ: Η λειτουργία, δηλαδή, ενός σημαντικού θεσμού ως Ανώνυμης Εταιρείας, που τα προηγούμενα χρόνια διατήρησε και ενίσχυσε την αναπαραγωγή του αστικού πολιτισμού, την περιβόητη "σύνδεση με τον τουρισμό" και τον "κοσμοπολίτικο" χαρακτήρα του. (...) Με βάση και τα παραπάνω, το Φεστιβάλ παρέμεινε μακριά από τις πραγματικές ανάγκες του λαού, απ' αυτό που είναι κοινωνικά χρήσιμο και αναγκαίο. 

Αυτήν την κατεύθυνση όχι απλά δεν την αμφισβητεί, αλλά αντίθετα την υλοποιεί και την ενισχύει και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ». 

Για το περιεχόμενο του Φεστιβάλ δε μιλάνε, όμως, οι περισσότεροι απ' όσους υπερασπίζονται με παχιά λόγια ένα τάχα «εθνοκρατικό» Φεστιβάλ.

Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση...

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και η Ερώτηση που κατέθεσαν την περασμένη Παρασκευή βουλευτές του ΚΚΕ στη Βουλή, όλα αυτά «έρχονται να υπηρετήσουν ένα βαθύτατα αντιδραστικό στόχο, που προωθούσαν άλλωστε πιο χαλαρά και οι προηγούμενες διοικήσεις του Φεστιβάλ, αφού αποτελεί κατεύθυνση της ΕΕ: 

Την επιτάχυνση των διεργασιών για τη διαμόρφωση ενός καλλιτεχνικού δυναμικού και ταυτόχρονα ενός νεανικού κυρίως και μορφωμένου κοινού, απόλυτα προσδεμένων στην πολιτική του κεφαλαίου, σε μια περίοδο που αποκαλύπτεται ολοκληρωτικά η βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος, δημιουργώντας προϋποθέσεις γενικότερης αμφισβήτησής του. 

Με άλλα λόγια, στόχος είναι η δημιουργία μιας κρίσιμης μάζας προσοντούχων νέων ανθρώπων, εμποτισμένων με τις αντιλήψεις του αστικού κοσμοπολιτισμού, που χωρίς εθνικές "προκαταλήψεις", όπως π.χ. τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και προπαντός χωρίς ταξικές "αγκυλώσεις" και αντιθέσεις, θα εκστασιάζεται και θα μεταλαμπαδεύει τις κίβδηλες αξίες, τη σάπια ηθική και το παρακμιακό γούστο της αστικής τάξης, που εκφράζει η τέχνη του κ. Φαμπρ. 

Κυρίως, όμως, η νέα αυτή γενιά θα πρέπει να είναι ολοσχερώς εξοικειωμένη με την ανία, το θάνατο, το αίμα, την ωμότητα, τη βία, τη χυδαιότητα και γενικά με όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν το απάνθρωπο, αηδιαστικό, εγκληματικό πρόσωπο του άγριου καπιταλιστικού κόσμου, όπως "καθρεφτίζεται" εξευγενισμένα στο αβυσσαλέα αδιέξοδο και βαθιά κατεστημένο μεταμοντέρνο πνεύμα του κ. Φαμπρ, των ντόπιων και ξένων συνεργατών του και πάνω απ' όλους της κυβέρνησης, που τους επέλεξε και βίαια τους επιβάλλει».

Κι από αυτή την άποψη, η πολιτική αυτή δε θα μπορούσε ίσως να βρει πιο επάξιο «επιμελητή» από τον ίδιο τον κ. Φαμπρ, μέσα στα έργα του οποίου ο κ. Μπαλτάς βλέπει τον... Σπινόζα και ο πρωθυπουργός μια ευκαιρία ώστε «η Ελλάδα να βρεθεί στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού και διεθνούς ενδιαφέροντος», των μπίζνες της «πολιτιστικής βιομηχανίας».

Το έργο του οποίου μας καλεί, όπως γράφει, η «Αυγή» να στρέψουμε «το ενδιαφέρον (...) στο "άλογο", στο ανεξήγητο, στη γλώσσα που σωπαίνει ή γίνεται κραυγή» («Αυγή»). 

Αλλά και όπως δήλωσε ο ίδιος ο καλλιτέχνης, να σκεφτούμε σαν «εθνική ομάδα» και να «γεφυρώσουμε τα όρια», να αφήσουμε δηλαδή πίσω όχι τις εθνικές, πολιτιστικές και γλωσσικές διαφορές που επικαλέστηκε, αλλά τις ταξικές μας διαφορές, μπαίνοντας κάτω απ' τις σημαίες της αστικής τάξης. Αφήνοντας πίσω όλα εκείνα που κάνουν αδύνατο «να μοιραστούμε τη σκηνή», όχι μόνο του θεάτρου, αλλά όλης της κοινωνίας. 

Και απ' αυτή την άποψη, το κάλεσμά του είναι όντως ένα κάλεσμα για να «πασχίσουμε για το ασύλληπτο και το ανέφικτο».

Αυτά τα μηνύματα του έργου του ο κ. Φαμπρ τα περιφέρει χρόνια τώρα στις ακριβοπληρωμένες πασαρέλες της ευρωενωσιακής «πολιτιστικής βιομηχανίας», συνήθως με «μεταμοντέρνο» περιτύλιγμα από ιπτάμενες γάτες,  ωμά συκώτια, αίμα, σπέρμα και άλλα υλικά με τα οποία ο κ. Φαμπρ και οι συν αυτών τάχα «προκαλούν» την εξουσία, τόσο που εκείνη δεν παραλείπει να τους ταΐζει τακτικά με τα γνωστά κονδύλια των επιχειρηματικών ομίλων και της ΕΕ, για να εξοικειώνουν τον κόσμο με τη σάπια τέχνη της σάπιας κοινωνίας τους.

Γι' αυτό και ο πρωθυπουργός δεν παρέλειψε να μιλήσει για την ανάγκη ο Φαμπρ «να βοηθήσει τους Ελληνες καλλιτέχνες», προφανώς να του μοιάσουν. 

Γι' αυτό και στήνονται οι «ακαδημίες» εκπαίδευσης νέων καλλιτεχνών, που όπως ειπώθηκε, «θα πάρουν τη σκυτάλη» μετά το τέλος της τετραετίας, για να περιφέρουν την αθλιότητα της αστικής τέχνης στους επόμενους και για να θυμίζουν στους υπόλοιπους που δε δέχονται ένα τέτοιο ρόλο την έκκληση του Μπρεχτ «στους νέους ζωγράφους», που όπως έλεγε, βόσκουν στο «μικρό λιβάδι» της αστικής τέχνης «που δεν φυτρώνει πια χορτάρι»:

«Για εκατοντάδες χρόνια απεικονίζατε τις συνήθειες εκείνων που ζωγραφίζατε. Η τελευταία σας μόδα ήταν: να ζωγραφίζετε τις δικές σας συνήθειες (τα αποτελέσματα στάθηκαν αποδοτικά για το γιατρό και το μαζοχιστή!). Σας συμβουλεύω: ζωγραφίζετε τις συνήθειες εκείνων που πρέπει να δουν τους πίνακές σας».

Το κείμενο απ το Ριζοσπάστη  3 Απρίλη 2016

οι Σύνδεσμοι απαλλοτριωμένοι απ το διαδίκτυο.