Ο αντεργατικός νόμος που σαρώνει εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα και ξεσήκωσε την εργατική τάξη της Γαλλίας και τον λαό ενάντιά του, με μαζικές, πολύμηνες κινητοποιήσεις και σκληρές συγκρούσεις με τους κρατικούς μηχανισμούς καταστολής,
επιβλήθηκε τελικά χθες από την γαλλική κυβέρνηση,
χωρίς ψηφοφορία από την βουλή, με την χρήση του άρθρου 49, παράγραφος 3 του συντάγματος.
Όπως αναφέρει η DW, σύμφωνα με το άρθρο, ο πρωθυπουργός μπορεί να παρακάμψει τη βουλή εφόσον έχει τη σύμφωνη γνώμη του υπουργικού συμβουλίου και εφόσον δεν υποβληθεί πρόταση μομφής εντός 24 ωρών.
Τότε αναγνωρίζεται τελικά ως νόμος του κράτους. Το 24ωρο έληξε το απόγευμα, στις 16.30 τοπική ώρα, και δεν προτάθηκε πρόταση μομφής.
Το κοινοβούλιο της χώρας ήταν ήδη από χθες μισοάδειο και αύριο κλείνει για τις θερινές διακοπές.
Στην Ολομέλεια της Βουλής, μίλησε το βράδυ της Πέμπτης ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕΔημήτρης Κουτσούμπας,στη συζήτηση για τον εκλογικό νόμο.
Παρατίθεται η ομιλία:
«Κυρίες και κύριοι βουλευτές
Να μου επιτρέψετε από την αρχή να επισημάνω, ότι τα επίμαχα ζητήματα που κυριαρχούν στην επικαιρότητα τις τελευταίες μέρες, όπως είναι το θέμα που συζητάμε σήμερα στην ολομέλεια, δηλαδή το θέμα του εκλογικού νόμου, αλλά και άλλα, δεν απασχολούν την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, τους εργαζόμενους, που στενάζουν κάτω από μια βάρβαρη αντιλαϊκή φορομπηχτική πολιτική.
Οπωσδήποτε απασχολούν εσάς, τα διάφορα αστικά επιτελεία, τους επιχειρηματικούς ομίλους, βρίσκονται στο επίκεντρο της διαπάλης ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα του αστικού κατεστημένου, με μοναδική εξαίρεση προς τιμήν του, το Κόμμα μας, το ΚΚΕ.
Το λαό τον απασχολούν και τον προβληματίζουν επιπλέον, τα νέα μέτρα που ετοιμάζετε, με βάση και τις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού προς εταίρους και μεγάλο κεφάλαιο,
ότι μπορούν να στηριχτούν πάνω του για το παραπέρα ξεζούμισμα των λαϊκών στρωμάτων, για την ένταση της εκμετάλλευσης, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών τους.
Ο ΣΕΒ και η ΚΟΜΙΣΙΟΝ έχουν πλήρως αποκαλύψει όλες αυτές τις μέρες, όλη αυτή την ατζέντα των νέων αντιλαϊκών ανατροπών που σχεδιάζονται.
Κι αυτό παρ' όλες τις φιλότιμες προσπάθειες του υπουργού Εργασίας να εμφανίσει τη μεγάλη εργοδοσία, την κυβέρνηση, την ΕΕ ως συστατικά μέρη ενός «εθνικού κοινωνικού μετώπου», που τάσσονται τάχα ενάντια στις αντεργατικές ανατροπές, μπροστά στη διαπραγμάτευση για τα Εργασιακά. Και παρά τη συνδρομή που παρείχε στην κυβέρνηση και η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, συμμετέχοντας με θέρμη σ' αυτόν τον προσχηματικό «κοινωνικό διάλογο».
Ομως ο ΣΕΒ και η Κομισιόν «έβαλαν τα πράγματα στη θέση τους».
Δεν παύουν οι παρεμβάσεις αυτές να έχουν τη σημασία τους - και ως προς τη χρονική στιγμή που εκδηλώνονται - καθώς αποδεικνύουν ότι η προσπάθεια της κυβέρνησης αποβλέπει στην εξαπάτηση των εργαζομένων, να θολώσει την πραγματική ταξική διαχωριστική γραμμή γύρω και από το ζήτημα των Εργασιακών, με στόχο να προλάβει και να χειραγωγήσει αν μπορέσει τις αντιδράσεις συνδικάτων, εργαζομένων.
Οι μεγαλοβιομήχανοι δείχνουν τα δόντια τους και τις πραγματικές τους στοχεύσεις.
Ολα σε βάρος των εργαζομένων. Με άλλα λόγια οι αξιώσεις των μεγαλοβιομηχάνων και των άλλων τμημάτων της πλουτοκρατίας είναι:
-- Πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και μάλιστα με το επιχείρημα ότι η χώρα μας αποτελεί «εξαίρεση» και ότι πρέπει να εφαρμοστούν οι ευρωπαϊκές Οδηγίες. Το επιχείρημα αυτό περιγράφει με σαφήνεια, με ακρίβεια τι πραγματικά σημαίνει και το περίφημο «ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο», που προβάλλει το υπουργείο και στο οποίο, σύμφωνα με τον Γ. Κατρούγκαλο, θα πρέπει να επιστρέψει η χώρα μας.
-- Η δυνατότητα στους εργοδότες να κηρύσσουν ανταπεργία, και μάλιστα ως όπλο απέναντι στις «καταχρηστικές απεργίες» των εργαζομένων!
-- Για το συνδικαλιστικό νόμο, ισχυρίζεται ότι αυτός «πάσχει», θέτει ζήτημα «υπερπροστασίας» των συνδικαλιστών, όταν έχουμε μπαράζ απολύσεων και διώξεων στελεχών του ταξικού κινήματος σήμερα - και αυτό είναι γεγονός - για συνδικαλιστική δράση, ενώ θέτει και ζήτημα «αντιπροσωπευτικότητας» στην προκήρυξη απεργιών, δηλαδή ποιος θα αποφασίζει κάθε φορά γι' αυτές, θέλοντας να βάλει επιπλέον εμπόδια, αν όχι να καταργήσει εντελώς τη δυνατότητα που έχει ένα κλαδικό ή ένα μεγάλο επιχειρησιακό σωματείο να κηρύξει απεργία.
-- Θεωρεί ως «νόθευση» των συλλογικών διαπραγματεύσεων την υποχρεωτική διαιτησία (ΟΜΕΔ), με τον ισχυρισμό μάλιστα ότι οι αποφάσεις του ΟΜΕΔ «μπορεί να εκτινάξουν στα ύψη τα μισθολογικά κόστη των επιχειρήσεων» και πως μπορεί αυτό να αποθαρρύνει τις επενδύσεις. Αυτά λέγονται τη στιγμή που στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι αποφάσεις του ΟΜΕΔ οδηγούν σε μεγάλες μειώσεις τους εργατικούς μισθούς, συμβάλλουν με τον τρόπο τους στη μείωση και του μέσου μισθού. Αλλά προφανώς στους εργοδότες ούτε αυτό αρκεί. Εκεί, λοιπόν, που μας χρωστάνε, ζητάνε και το βόδι.
Την ίδια ώρα, σε απόλυτο συγχρονισμό, η Κομισιόν θέτει και αυτή το ίδιο ουσιαστικά αντεργατικό πλαίσιο της επικείμενης διαπραγμάτευσης, καταρρίπτοντας το μύθο της κυβέρνησης ότι τα «σκληρά» μέτρα είναι έμπνευση μόνο του ΔΝΤ, που «ζητάει αίμα», ενώ τα άλλα μέρη του κουαρτέτου προσέρχονται με ηπιότερες προτάσεις.
Η ουσία είναι ότι αυτή την γραμμή, την οποία υπηρετούν από κοινού κυβέρνηση, εργοδότες, ΔΝΤ, Κομισιόν και πλειοψηφία ΓΣΕΕ, είναι εχθρική για τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα.
Είναι ο κοινός αντεργατικός παρανομαστής για να ενταφιαστεί ό,τι έχει απομείνει από εργασιακά δικαιώματα.
Γι' αυτό πρέπει να βρει απέναντί της σύσσωμους τους εργαζόμενους. Συμβολή σ' αυτήν την κατεύθυνση αποτελεί το κάλεσμα Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων για την ανάπτυξη της πάλης στο μέτωπο των Συλλογικών Συμβάσεων και το σχέδιο νόμου που συντάχθηκε με πρωτοβουλία τους για τον ίδιο λόγο.
Απέναντι σε αυτή την κυβερνητική πολιτική κανένα από τα άλλα κόμματα δεν αντέδρασε.
Εχει βέβαια αυτό την εξήγησή του.
Πώς να αντιδράσουν όταν ουσιαστικά η κριτική που ασκούν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, στην κυβέρνηση είναι ότι δεν προχωρά με ταχύτητα τις αναδιαρθρώσεις, όταν ο κ. Μητσοτάκης από το βήμα του ΣΕΒ δίνει διαβεβαιώσεις ότι η ΝΔ είναι το κόμμα της επιχειρηματικότητας, σε ένα κρεσέντο ανταγωνισμού με την κυβέρνηση για το ποιος είναι πιο πολύ με το κεφάλαιο;
Οταν η Ενωση Κεντρώων παίζει το γνωστό ρόλο του «λαγού» σε όλα τα αντιδραστικά μέτρα;
Οταν η ΧΑ σκίζεται για τη στήριξη της ελληνικής επιχειρηματικότητας, δηλαδή της ανάκαμψης των κερδών των καπιταλιστών;
Αυτή η στρατηγική τους σύμπλευση στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης δεν επιτρέπει διαφοροποιήσεις, παρ' όλες τις γκρίνιες, τις υποκριτικές διαπιστώσεις για τη φτωχοποίηση του λαού, που όμως και αυτές αξιοποιούνται για να επιβεβαιώσουν την ανάγκη να επιταχυνθεί η προσπάθεια για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.
Κυρίες και κύριοι
Σε όλα τα ζητήματα της επικαιρότητας υπάρχει στρατηγική ταύτιση όλων των άλλων κομμάτων με εξαίρεση το ΚΚΕ.
Οι «ομηρικές αυτές μάχες» που διεξάγονται στη Βουλή και στα κανάλια, γίνονται μόνο για να συσκοτίσουν, να μπερδέψουν, να αποπροσανατολίσουν.
Η υπερπροβολή των αντιπαραθέσεων για τον εκλογικό νόμο, αλλά και για τις τηλεοπτικές άδειες, για το σκάνδαλο της «Ζήμενς» υπηρετεί αυτή την αποπροσανατολιστική τακτική, στην οποία μπορεί να πρωτοστατεί η κυβέρνηση, αλλά πολύ καλά την αξιοποιούν και τα άλλα κόμματα, πρωτίστως η ΝΔ, στην αγωνία της βέβαια να αναδειχθεί σε πιο καθαρόαιμο υπερασπιστή του μεγάλου κεφαλαίου.
Σε θέματα όπως είναι οι παραπάνω αντεργατικές μεταρρυθμίσεις που ετοιμάζονται να έρθουν από φθινόπωρο ή οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, πρέπει να σημειώσουμε εδώ μέσα την εκκωφαντική συμφωνία των άλλων κομμάτων, που για ορισμένους εκφράζεται και με αφωνία, αν και κατά τ' άλλα, βγαίνουν εύκολα για να διαφωνήσουν με την κυβέρνηση σε σχέση μόνο με το μπόνους ή τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών που θα δοθούν.
Για παράδειγμα, στα τέλη της περασμένης βδομάδας πραγματοποιήθηκε η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία.
Οι αποφάσεις της αποτελούν κίνδυνο για τους λαούς, αφού στην πραγματικότητα επιβεβαιώνουν τον επιθετικό προσανατολισμό της λυκοσυμμαχίας αυτής στον ανταγωνισμό Αμερικάνων και Ευρωπαίων με τους Ρώσους, καταγράφουν, πέρα από τις περί αντιθέτου διαβεβαιώσεις, όξυνση των αντιθέσεων.
Μια πλευρά αυτών των οξυμένων ανταγωνισμών βλέπουμε αυτές τις μέρες με το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία και τις εξελίξεις στη γείτονα χώρα, ενώ υπάρχει κίνδυνος να συμπαρασύρουν σε περιπέτειες και την Ελλάδα και τις χώρες της ευρύτερης περιοχής.
Σε αυτή τη Σύνοδο λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση εμφανίστηκε πιο Νατοϊκή από τους Νατοϊκούς, επιδεικνύοντας πρόθεση και διάθεση να στηρίξει όλα τα Νατοϊκά σχέδια στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Β. Αφρικής.
Γι' αυτή τη στάση κανένα από τα άλλα κόμματα, δεν είπε κουβέντα.
Φυσικά καταλαβαίνουμε τη στάση τους, αφού όλοι ανεξαιρέτως θεωρούν απαραβίαστη τη συμμόρφωσή τους στα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ, της ΕΕ.
Αλλωστε, ο πρόεδρος της ΝΔ πάει αυτές τις μέρες ταξίδια στο εξωτερικό, ανάμεσα στα οποία και στο Ισραήλ, προκειμένου να επιβεβαιώσει την προσήλωση της ΝΔ στους στόχους γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας για λογαριασμό της αστικής τάξης που επίσης πολύ καλά υπηρετεί προς το παρόν και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Κανένα από τα κόμματα του κεφαλαίου δεν έβγαλε ούτε ένα σχόλιο για τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ.
Η ναζιστική, υπόδικη για σοβαρά εγκλήματα ΧΑ, που κοροϊδεύει τους οπαδούς της δεξιάς με εθνικιστικές κορώνες, κάνει «γαργάρα», τόσο τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, όσο και την εμπλοκή της Ελλάδας στα σχέδια που υπονομεύουν τα ελληνικά λαϊκά κυριαρχικά δικαιώματα.
Ενα ακόμα, όμως, πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της στρατηγικής τους σύμπλευσης είναι η κοινή επί της ουσίας στάση απόρριψης - με διαφορετική βεβαίως επιχειρηματολογία που αποδεικνύει και τον διαφοροποιημένο ρόλο που έχει κάθε πολιτική δύναμη εδώ μέσα- που κράτησαν όλα τα υπόλοιπα κόμματα στη συζήτηση της πρότασης νόμου του ΚΚΕ για την ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών.
Εδώ συντάχθηκαν όλοι με τα συμφέροντα των τραπεζών, την προστασία των ομίλων, χαρακτηρίζοντας «ανεδαφική», «μη ρεαλιστική» την πρόταση.
Οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξαν ότι η πρόταση του ΚΚΕ είναι ενδιαφέρουσα, όμως δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή λόγω των οικονομικών συγκυριών...
Εκαναν προσπάθεια να απαξιώσουν αυτή την πρόταση ότι απευθύνεται δήθεν σε πλούσιους.
Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης, τελικά.
Αντιμετωπίζουν υποτίθεται οι ίδιοι τη φτώχεια, με κάποια ψίχουλα ελεημοσύνης των διάφορων «κοινωνικών προγραμμάτων» και αρνούνται το πλαίσιο δικαιωμάτων και προστασίας όπως προβλέπουν οι συγκεκριμένες προτάσεις του ΚΚΕ και που δίνουν πραγματική ανακούφιση, πραγματική λύση στο πρόβλημα.
Από την πλευρά της η ΝΔ, ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί να στηρίξει την πρόταση του ΚΚΕ, ενώ το ΠΑΣΟΚ παρ' όλο που δήλωσε ότι η πρόταση του ΚΚΕ είναι θετική και επίκαιρη, ωστόσο την απέρριψε.
Το Ποτάμι και η Ενωση Κεντρώων ανέλαβαν το ρόλο της επίθεσης στο ΚΚΕ, υπερασπιζόμενοι την κυβέρνηση με αντίστοιχα ψευδοεπιχειρήματα.
Κυρίες και κύριοι
Από την άλλη, στην αντιπαράθεση για τις τηλεοπτικές άδειες δεν αμφισβητείται από κανέναν από τους εμπλεκόμενους στον καβγά η πρόσδεση των ΜΜΕ σε μεγάλα συμφέροντα, σε επιχειρηματικούς ομίλους.
Κάθε άλλο. Το πραγματικό αντικείμενο της διαπάλης είναι το πώς θα γίνει το ξαναμοίρασμα της «πίτας» ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους επιχειρηματικούς ομίλους, με θύματα κι εδώ πάλι τους εργαζόμενους στα μέσα.
Ενα μοίρασμα πίττας δηλαδή, που έχει άμεσες οικονομικές και πολιτικές διαστάσεις. Οικονομικές γιατί αφορά την αναδιάταξη των επιχειρηματικών ομίλων και το μοίρασμα της διαφημιστικής «πίτας» και πολιτικές γιατί προφανώς η διαδικασία συνδέεται από τη μία με την προσπάθεια της κυβέρνησης να περιορίσει τα αντιπολιτευόμενα σε αυτήν ΜΜΕ, από την άλλη, από την πλευρά της αντιπολίτευσης, να αποσπάσει τη στήριξη ΜΜΕ στην πορεία διεκδίκησης της διακυβέρνησης αύριο.
Για να έρθουμε και στο επίμαχο.
Στο ζήτημα του εκλογικού νόμου, για παράδειγμα, οι διαφωνίες κινούνται γύρω από τον άξονα «εξασφάλιση της κοινοβουλευτικής και κυβερνητικής σταθερότητας».
Ο εκλογικός νόμος στόχο έχει να διασφαλίσει την ομαλότητα στην κυβερνητική εναλλαγή και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για ακόμα μεγαλύτερη συναίνεση στο πολιτικό σύστημα, προκειμένου απρόσκοπτα και με ευρύτερο καταμερισμό αυτή τη φορά ευθύνης ανάμεσα στα κόμματα της ΕΕ και του κεφαλαίου για να προχωρούν ευκολότερα, γρηγορότερα οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.
Αυτονόητα, τελικός αποδέκτης αυτού του κλίματος συναίνεσης είναι ο λαός, τον οποίο όλοι, κυβέρνηση και αστική αντιπολίτευση, τον θέλουν στρατευμένο στο στόχο αυτής της ανάκαμψης, που προϋποθέτει θυσίες χωρίς τέλος από την πλευρά του.
Βεβαίως, ο άξονας αυτός είναι κοινά αποδεκτός απ' όλους, η διαφωνία έγκειται στο πώς αυτή θα επιτευχθεί και βεβαίως ποιος θα έχει το πάνω χέρι σε αυτή τη διαδικασία.
Τα άλλα κόμματα, δηλαδή, που ασκούν κριτική σε πλευρές της κυβερνητικής πρότασης, ξεκινάνε από το κατά πόσο στην εφαρμογή του ο εκλογικός νόμος μπορεί να υπηρετήσει την κυβερνητική και πολιτική σταθερότητα, για να συνεχιστούν πάλι οι ίδιες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις.
Πάνω σε αυτά ξετυλίγεται αυτό το μεγάλο παζάρι ανάμεσα στα διάφορα αστικά κόμματα, που δεν αφορά απλώς τις διατάξεις του εκλογικού νόμου, αλλά επεκτείνεται σε μελλοντικές κυβερνητικές συνεργασίες μεταξύ σας.
Ο διακηρυγμένος στόχος της κυβέρνησης, να συγκεντρώσει τις 200 ψήφους που απαιτούνται για να ισχύσει ο νόμος από τις αμέσως επόμενες εκλογές, ήταν περισσότερο και κυρίως για να δώσει την εικόνα μιας πλατιάς συναίνεσης πάνω σε μια «εμβληματική», όπως την παρουσιάζει, πρωτοβουλία.
Μια πρωτοβουλία που θέλει να την κάνει για να χρυσώσει και λίγο το χάπι σε αρκετούς δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της, αφού όλα τα άλλα που είχε υποσχεθεί στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα τα προηγούμενα χρόνια, ούτε στο όνειρό τους δεν πρόκειται να τα δουν οι εργαζόμενοι της πατρίδας μας.
Ετσι νομίζει ότι βρίσκει σωσίβιο στην πρόταση για τη θέσπιση του νέου εκλογικού νόμου.
Το ΚΚΕ, είναι το μόνο κόμμα που κράτησε σταθερή, συνεπή και ξεκάθαρη θέση από την αρχή της συζήτησης. Και όσον αφορά στο γενικό πολιτικό σκεπτικό, το οποίο το παρουσιάσαμε και χτες και σήμερα αναλυτικά εδώ στην Ολομέλεια, και σε ότι έχει να κάνει με τον ίδιο τον εκλογικό νόμο που προτείνει η κυβέρνηση.
Οπως λοιπόν έχουμε κάνει σαφές από την αρχή και επί της αρχής και επί των άρθρων, εμείς τασσόμαστε υπέρ και υπερψηφίζουμε συγκεκριμένα άρθρα τα άρθρα 1 (για την ψήφο στα 17), 2 (κατάργηση του μπόνους), 4 (διευθέτηση εδρών και περιφερειών) και 5 (ισχύς του νόμου από τις επόμενες εκλογές, αν συγκεντρώσει 200 ψήφους). Καταψηφίζουμε το άρθρο 3, με το οποίο διατηρείται το πλαφόν 3% για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή και ζητά με από τους βουλευτές να υπερψηφίσουν στην ονομαστική ψηφοφορία την τροπολογία που έχει καταθέσει για αυτό το ζήτημα το ΚΚΕ.
Στρέφοντας τα πυρά της περισσότερο προς τη ΝΔ και προσπαθώντας να προσεταιριστεί το ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση προσπαθεί να προσδώσει στη διαμάχη για τον εκλογικό νόμο το χαρακτήρα της αντιπαράθεσης ανάμεσα στο «φως» και στο «σκότος».
Ετσι, οι δυνάμεις που τάσσονται υπέρ του σχεδίου νόμου υπηρετούν για την κυβέρνηση την πρόοδο, ενώ όσοι την απορρίπτουν ή την κατακρίνουν, ταυτίζονται με τη συντήρηση. Είναι όμως έτσι;
Η απάντηση από την πλευρά του ΚΚΕ είναι κατηγορηματικά όχι.
Ανεξάρτητα από τις διαφωνίες τους στα επιμέρους, κυβέρνηση και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης ταυτίζονται στο εξής βασικό:
Το εκλογικό σύστημα θα πρέπει να υπηρετεί με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο την κυβερνητική και πολιτική σταθερότητα, ώστε να συνεχίζεται απρόσκοπτα, με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση η εφαρμογή μέτρων και πολιτικών που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και που βέβαια γι' αυτά θα ματώνει συνεχώς ο ελληνικός λαός.
Αυτή η κοινή τους αντίληψη είναι η βάση για τα παζάρια που κάνουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί τον εκλογικό νόμο που προτείνει ως καταλύτη για κυβερνήσεις συνεργασίας. Θεωρεί ότι και μ' αυτόν τον τρόπο διαχέεται σε περισσότερα κόμματα η ευθύνη για τη διεύθυνση και την άσκηση της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει.
Ολα αυτά, βέβαια, για να μεταφράζεται ευκολότερα και με μεγαλύτερη ευρύτητα η πολιτική συναίνεση σε συμφωνία, ανοχή και συνενοχή του λαού μας στην πολιτική που τον τσακίζει. Αυτό εννοούν όταν μιλάνε για «κοινωνική συνοχή και ειρήνη».
Μήπως, όμως, η ΝΔ έχει διαφορετική άποψη για τους σκοπούς που θα πρέπει να υπηρετεί ένας εκλογικός νόμος; Οχι, βέβαια.
Το επαληθεύουν με όσα είπαν χτες και σήμερα οι βουλευτές της ΝΔ. Ο καημός τους, όπως και του ΣΥΡΙΖΑ, η πολιτική σταθερότητα, αποτυπωμένος στην άλλη όψη του ίδιου αντιλαϊκού νομίσματος.
Και τα άλλα κόμματα εκφράζουν επιμέρους ενστάσεις, στη βάση της αγωνίας τους για το πόσο η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ διασφαλίζει την πολιτική σταθερότητα.
Βέβαια, τους κατανοούμε, αφού οι θέσεις αυτές δεν είναι άσχετες με τις γενικότερες ανακατατάξεις, με τις διεργασίες στο χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς και την πρόθεσή τους για αναβάθμιση του ρόλους τους στην ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος με το ένα ή το άλλο εκλογικό σύστημα.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο χώρο της λεγόμενης δεξιάς, από τη ΝΔ έως τη ΧΑ.
Το ΚΚΕ με σταθερότητα και συνέπεια υπερασπίζεται τη θέση για απλή και «ανόθευτη» αναλογική.
Η θέση αυτή περιέχεται και στην τροπολογία - προσθήκη που κατέθεσε στο κυβερνητικό νομοσχέδιο για τον εκλογικό νόμο, ζητώντας την καθιέρωση της απλής αναλογικής, με κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών και του πλαφόν του 3%.
Ταυτόχρονα, όμως, θα συνεχίσουμε να αποκαλύπτουμε στο λαό τη σκοπιμότητα όλης αυτής της συζήτησης που έχει ανοίξει, τις διεργασίες που πυροδοτεί ή διευκολύνει, για λογαριασμό πάντα της αστικής τάξης, των μακροπρόθεσμων συμφερόντων της.
Το κυριότερο, είναι να συνειδητοποιήσει ο λαός ότι όποιο σύστημα κι αν ισχύσει, οι κυβερνήσεις που θα προκύπτουν, πολυκομματικές ή μονοκομματικές, θα εφαρμόζουν πολιτικές και μέτρα σε βάρος του, εάν δεν αλλάξει ριζικά η κατάσταση.
Και όταν θα σηκώνει το κεφάλι, θα του τη λένε κι από πάνω, ότι ο ίδιος τους ψήφισε και ότι εκφράζουν αθροιστικά την ...πλειοψηφία. Οπως γίνεται δηλαδή, μέχρι σήμερα.
Σε αυτή την αντιλαϊκή συγχορδία των αστικών κυβερνήσεων συνεργασίας, το μόνο σίγουρο, είναι ότι το ΚΚΕ δεν πρόκειται να υποκύψει. Δεν πρόκειται ποτέ να προδώσουμε τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα, να δώσουμε χέρι βοηθείας στους δυνάστες και εκμεταλλευτές του ελληνικού λαού με βάση τις πολιτικές που εφαρμόζουν.
Το «κλειδί» για το λαό δεν βρίσκεται στο εκλογικό σύστημα και κατ' επέκταση στην κάλπικη κάλπη και στην κυβερνητική εναλλαγή ίδιας κοπής, διαχειριστών δηλαδή της αντιλαϊκής πολιτικής, ανεξάρτητα αν αυτή θα αφορά ένα, δυο ή περισσότερα κόμματα.
Το «κλειδί» βρίσκεται στην οργάνωση της πάλης του λαού μέσα στους τόπους δουλειάς, στο σπάσιμο του φόβου, της μοιρολατρίας, της λογικής των μειωμένων απαιτήσεων. Βρίσκεται στο ορμητικό πέρασμα του ελληνικού λαού πραγματικά στο προσκήνιο, με ισχυροποίηση παντού του ΚΚΕ.
Κυρίες και κύριοι,
Απ' όλα τα προηγούμενα προκύπτει ένα ασφαλές συμπέρασμα: ότι στην Ελλάδα συγκρούονται δύο διαφορετικοί δρόμοι.
Ο ένας είναι ο δρόμος της στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης που περνάει μέσα από τη διάλυση όλων όσων έχουν μείνει όρθια από δικαιώματα, την ολόπλευρη στήριξη των μονοπωλιακών ομίλων φυσικά με βάση την πολιτική, τη βαθύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, της ΕΕ. Το δρόμο αυτό υπερασπίζονται όλα τα άλλα κόμματα παρά τις διαφορές και τις αντιθέσεις τους.
Ο άλλος δρόμος είναι ο δρόμος της ανασύνταξης του κινήματος και της Λαϊκής Συμμαχίας, της σύγκρουσης με τη στρατηγική και την εξουσία του κεφαλαίου και τις συμμαχίες του. Είναι ο δρόμος υπεράσπισης των άμεσων ζωτικών και μελλοντικών συμφερόντων της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ο δρόμος που θα οδηγήσει στην απαλλαγή του λαού από τη ζωή χωρίς δικαιώματα, απ' τη ζωή με ψίχουλα, από την εκμετάλλευση, από τον κίνδυνο πολέμων, με το λαό στην εξουσία και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.
Γι' αυτό το δρόμο παλεύει με συνέπεια και ανυποχώρητα το ΚΚΕ».
Σοκαριστική αποκάλυψη, ύστερα από βαλίτσα που βρέθηκε στo «Ελευθέριος Βενιζέλος» και η οποία έκρυβε την… συμφωνία…
Σε «Ιερή» μπίζνα έχουν μετατραπεί τα τάματα της Παναγίας της Τήνου. Κοσμήματα και αναθύματα των χιλιάδων πιστών για
παράκλησή ή “ευχαριστώ”
λιώνονται και επιστρέφουν ως πλάκες χρυσού και στην συνέχεια το Ίδρυμα της Τήνου τα πουλά στην τράπεζα της Ελλάδας και εισπράττει μετρητά.
Την σοκαριστική αυτή αποκάλυψη έκανε εφημερίδα των Αθηνών
ύστερα από βαλίτσα που βρέθηκε στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και η οποία έκρυβε την συμφωνία.
Συγκεκριμένα, στις 8 του μηνός πέρυσι, οι τελωνειακοί υπάλληλοι του αεροδρομίου μπλόκαραν αποσκευή μέσα στην οποία κρύβονταν επτά πλάκες χρυσού.
Ο επιβάτης, με τα αρχικά Κ.Μ., ταξίδευε από το εξωτερικό και δήλωσε στους έκπληκτους υπαλλήλους ότι ο χρυσός προερχόταν από λιωμένα τάματα στη Μεγαλόχαρη.
Η πολύτιμη αποσκευή κρατήθηκε από τους τελωνειακούς, καθώς έλειπαν ορισμένα παραστατικά που ο ελεγχόμενος διαβεβαίωσε ότι θα προσκόμιζε.
Στην «απόδειξη παραλαβής αποσκευών επιβάτου» αναφέρονται τα πλήρη στοιχεία του εμπόρου πολύτιμων μετάλλων από την Κρήτη, καθώς και ότι κρατήθηκε στο αεροδρόμιο «βαλίτσα περιέχουσα επτά πλάκες χρυσού, βάρους 7 κιλών και 82 γραμμαρίων».
Το συμφωνητικό μεταξύ του Πανελλήνιου Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου και του εμπόρου που υπογράφηκε δύο ημέρες πριν από τον Δεκαπενταύγουστο και την κοσμοσυρροή στην Τήνο, στις 13/8/2015, περιγράφει λεπτομερώς τους όρους του «χρυσού» deal.
«Η ως ανωτέρω ορισθείσα ποσότητα είκοσι ενός (21) κιλών καθαρού χρυσού θα παραδοθεί από τον δεύτερο συμβαλλόμενο σε είκοσι ένα (21) ράβδους, βάρους ενός (1) κιλού εκάστη,
κάθε μία από τις οποίες θα φέρει σφραγισμένη κατά τη χύτευση την αρίθμηση και την πιστοποίηση του διεθνώς αναγνωρισμένου χυτηρίου NADIR, μέλους του London Bullion Market,
και θα συνοδεύεται απαραίτητα από πιστοποιητικά έγγραφα που θα βεβαιώνουν τη γνησιότητά της».
Για την ανταλλαγή του χρυσού στήνεται μια ολόκληρη επιχείρηση, με αυστηρά χρονοδιαγράμματα.»
Η παράδοση των ράβδων κράματος και η παραλαβή των ράβδων καθαρού χρυσού θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία του ΠΙΙΕΤ τμηματικά σε τρεις φάσεις,
κατά το χρονικό διάστημα από την υπογραφή της παρούσας σύμβασης έως 25 Αυγούστου, σε ημέρες και ώρες που θα καθορισθούν για λόγους ασφαλείας μεταξύ των δύο συμβαλλομένων, ως εξής:
Α) Ο δεύτερος συμβαλλόμενος θα παραλαμβάνει μία (κατά σειρά) ράβδο κράματος κάθε φορά, έχοντας υποχρέωση εντός 72 ωρών να επιστρέφει παραδίδοντας επτά (7) ράβδους καθαρού χρυσού του ενός (1) κιλού εκάστη, πιστοποιημένες σύμφωνα με το άρθρο 1 του παρόντος, οπότε και θα παραλαμβάνει την επόμενη κατά σειρά ράβδο κράματος».
Μάλιστα, για την ανταλλαγή ο έμπορος καλείται να καταβάλει ως εγγύηση ποσό 200.000 ευρώ, που φυλάσσεται σε χρηματοκιβώτιο για την περίπτωση που κάτι πάει στραβά.
«Η ως άνω διαδικασία θα πραγματοποιηθεί υπό τους ίδιους ακριβώς όρους και για τις τρεις ράβδους κράματος, μέχρι δηλαδή ο πρώτος συμβαλλόμενος να παραδώσει και τις τρεις ράβδους κράματος στον δεύτερο συμβαλλόμενο, ο δε τελευταίος να έχει παραδώσει στον πρώτο συμβαλλόμενο τη συνολική ποσότητα των (21) κιλών καθαρού και ως άνω πιστοποιημένου χρυσού.
Β) Ο δεύτερος συμβαλλόμενος, προσερχόμενος για την παραλαβή της πρώτης κατά σειρά ράβδου, θα καταθέσει στο ΠΙΙΕΤ ως εγγύηση για την καλή εκτέλεση της παρούσας σύμβασης το ποσό των διακοσίων χιλιάδων (200.000) ευρώ σε μετρητά, το οποίο με ευθύνη του ΠΙΙΕΤ θα φυλαχτεί σε χρηματοκιβώτιο και θα παραδοθεί στον δεύτερο συμβαλλόμενο μετά την ομαλή ολοκλήρωση και των τριών σταδίων της διαδικασίας, με βάση την οποία πρέπει να έχει παραδώσει στο ΠΙΙΕΤ τη συνολική ποσότητα των (21) κιλών καθαρού και πιστοποιημένου χρυσού.
Η ως άνω εγγύηση των διακοσίων (200.000) ευρώ, σε περίπτωση παράβασης των όρων εκτέλεσης της παρούσας σύμβασης που αφορούν στη διαδικασία, στις προϋποθέσεις και στους όρους παράδοσης των ράβδων κράματος και παραλαβής των ράβδων καθαρού χρυσού, θα εκπέσει εξολοκλήρου υπέρ του Πανελληνίου Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, η δε εκτέλεση της σύμβασης θα διακοπεί αυτοδίκαια».
Ο χρυσός αγοράζεται τελικά από την Τράπεζα της Ελλάδος και το Ίδρυμα της Τήνου παίρνει μετρητά.
-"Ο Παπαδόγκωνας ήταν αξιωματικός με μεγάλη απήχηση στο σώμα των αξιωματικών της Μεσσηνίας με τους οποίους είχε οργανώσει τους πρώτους πυρήνες Εθνικών Ομάδων Αντίστασης (ΕΟΑ).
Η δράση τους περιοριζόταν.....στην υποστήριξη των πατριωτών που διώκονταν και συλλογή πληροφοριών για το Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής......"
Σε συνέντευξη του τη Δευτέρα 18 Ιουλίου στα τοπικά ΜΜΕ ο περιφερειάρχης καταφέρθηκε με βαριές κουβέντες εναντίον ομάδας εργαζομένων στην Περιφέρεια χωρίς να τους προσδιορίσει.
Επίσης ανέφερε ότι τους στηρίζουν πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα τα οποία επίσης δεν ονομάτισε.
Έδωσε αυτήν την συνέντευξη λίγες ώρες μετά αφότου 2 εργαζόμενοι της Περιφέρειας μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο…
Λίγες ώρες μετά τη συνέντευξη ήταν προγραμματισμένη έκτακτη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου στην οποία δεν είχε την στοιχειώδη δημοκρατική ευαισθησία να ενημερώσει για όσα είχε πει πριν στα ΜΜΕ.
Προφανώς φοβήθηκε ερωτήσεις και τοποθετήσεις των Π. Συμβούλων.
Φαίνεται όμως στην πράξη πόσο σέβονται ο ίδιος
και οι ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑΕ που τον στηρίζουν ακόμα και αυτούς τους αστικούς θεσμούς –όπως το Π.Σ.- τους οποίους κατά τα άλλα τους εκθειάζουν.
Με την επίθεση του ενάντια στους εργαζόμενους ο Περιφερειάρχης των ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑΕ αποπροσανατολίζει από τις κύριες αιτίες των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει και η Τοπική Διοίκηση (Δήμοι-Περιφέρειες) που είναι:
• Η μεγάλη περικοπή της κρατικής χρηματοδότησης
• Η συστηματική άρνηση όλων των κυβερνήσεων για πρόσληψη μόνιμου προσωπικού (στην περιφέρεια Ι.Ν. λείπει το 50% του προσωπικού που προβλέπει ο οργανισμός της)
• Ο αντιδραστικός φιλομονοπωλιακός προσανατολισμός όλων των κατευθύνσεων της ΕΕ και των νόμων ελληνικών κυβερνήσεων που διέπουν τη λειτουργία Δήμων και Περιφερειών
Έτσι ο Περιφερειάρχης συγκαλύπτει τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης και της ΕΕ
και στρέφεται απέναντι στα εύκολα θύματα τους εργαζόμενους, οι οποίοι μάλιστα δεν μπορούν να απαντήσουν γιατί θα διωχθούν.
Τόση δημοκρατία έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ…
Το περιεχόμενο της συνέντευξης του υπηρετεί και τον στόχο της διάσπασης των εργαζομένων Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα ενώ παράλληλα προετοιμάζει το έδαφος για διώξεις σε βάρος υπαλλήλων της Περιφέρειας.
Μιλώντας για «βαθύ κράτος» ο κ. Γαλιατσάτος σκόπιμα θολώνει τα νερά για τον χαρακτήρα του κράτους στον καπιταλισμό:
Ότι δηλαδή το κράτος είναι ένας μηχανισμός
που δουλεύει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των καπιταλιστών και να εξασφαλίζει την πολιτική και οικονομική κυριαρχία τους.
Αυτά τα συμφέροντα υπηρετεί και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑΕ στο Περιφερειακό Συμβούλιο.
Ακριβώς γιατί υπηρετεί την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης ο Περιφερειάρχης στρέφεται ενάντια στους εργαζόμενους.
Οι εργαζόμενοι στην Περιφέρεια μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματα τους αλλά και να οργανωθούν, να αντισταθούν.
Το λαϊκό κίνημα δεν έχει λόγο να φοβάται τα ρήγματα του πολιτικού συστήματος και τη μη σταθερή κυβέρνηση (VIDEO)
Το κέντρο βάρους για το ΚΚΕ -σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα- είναι ο αγώνας έξω από τη Βουλή, εκεί που ο λαός με τον αγώνα του παλεύει να βγει στο προσκήνιο, επισήμανε μεταξύ άλλων η Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας το απόγευμα της Τετάρτης στην Ολομέλεια της Βουλής για τον εκλογικό νόμο.
Όπως πρόσθεσε το ΚΚΕ συμμετέχει ενεργά σε όλες τις διαδικασίες που έχουν σχέση με τη λαϊκή ψήφο, τις βουλευτικές και τοπικές εκλογές με βασικό στόχο να ψηφίζονται άρθρα ή και νόμοι, που θα δίνουν τη δυνατότητα στον λαό από καλύτερες θέσεις να οργανώνει την πάλη του και να βελτιώνει τη ζωή του, γνωρίζοντας όμως ότι
και ο καλύτερος δημοκρατικός νόμος σταματάει έξω από τον τόπο δουλειάς και τους μηχανισμούς του κράτους.
Από αυτή τη θέση, πρόσθεσε, το ΚΚΕ «δεν συμμετέχει σε καμία κυβέρνηση είτε καθαρά αστική
είτε διαχείρισης του αστικού συστήματος.
Η κοινωνία είναι ταξική, από τη μία είναι το κεφάλαιο και από την άλλη ο λαός» και το ΚΚΕ το λέει καθαρά ότι
«τα όρια του Κοινοβουλίου είναι πολύ περιορισμένα για τη λαϊκή αποτελεσματικότητα».
Η Αλέκα Παπαρήγα επισήμανε ότι
«όλα τα κόμματα στη Βουλή είτε διαφωνούν, είτε συμφωνούν με τον εκλογικό νόμο
συναντήθηκαν σε ένα πράγμα:
την κυβερνητική σταθερότητα, η οποία πρακτικά σημαίνει ότι θα υπάρχει κυβέρνηση μονοκομματική ή συνεργασίας
που θα διασφαλίζει τη διατήρηση ή και ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας,
θα καθιστά πιο βαθιά την ενσωμάτωση της Ελλάδας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ,
στις ανάγκες του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος».
«Ο λαός δεν πρέπει να φοβάται τα ρήγματα στο πολιτικό σύστημα,
ούτε τη μη σταθερή κυβέρνηση,
αντίθετα, μόνο όταν τα ρήγματα αυτά πολλαπλασιαστούν έχει την ελπίδα να πετύχει κάτι
και να συνεχίσει τον αγώνα του για ριζική ανατροπή», πρόσθεσε και επισήμανε
«ο λαός πρέπει να ξέρει ότι όσο πιο σταθερή είναι η κυβέρνηση, τόσο πιο δύσκολη θα γίνεται η αποτελεσματικότητα της πάλης του».
Κατήγγειλε τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ που έχει εξελιχθεί σε ένα νέο πολιτικό τζάκι και τσακώνεται με τη ΝΔ για το νέο εκλογικό νόμο, ενώ και οι δύο συμφωνούν στις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, ψήφισαν όλοι μαζί το τρίτο μνημόνιο, ενώ συμφωνούν απόλυτα και στηρίζουν την επιθετική πολιτική του ΝΑΤΟ, όπως επιβεβαιώθηκε και στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής.
Καταλήγοντας, η Αλέκα Παπαρήγα κάλεσε το λαό «να χειραφετηθεί από την κυρίαρχη ιδεολογία και πολιτική και να μην μπει ανάμεσα στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, όπως έπαθε ο τούρκικος λαός με τις τελευταίες εξελίξεις, αλλά να χαράξει τη δική του αυτοτελή πορεία».
Το ΚΚΕ, υπογράμμισε, προσπαθεί να υπηρετήσει την κατάκτηση από το λαϊκό κίνημα της αυτοτέλειάς του, απέναντι στο αστικό κράτος, τα κόμματά του, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
είναι όταν καρπώνεται ο παραγωγός τον πλούτο που παράγει και αυτός είναι ο λαός,
αλλά στο σημερινό σύστημα, αυτό τον πλούτο τον κλέβει μία χούφτα μονοπώλια, αποδεικνύοντας πως ζούμε μία ωμή, κυνική δικτατορία της αστικής τάξης.
Λαϊκή κυριαρχία είναι όταν ο λαός ακολουθεί ανεξάρτητη πολιτική χωρίς τα θανάσιμα δεσμά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που υπερασπίζονται και πολιτικά και με τα όπλα τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Οι ισχυρές κυβερνήσεις είναι για να εφαρμοστούν τα μνημόνια και οι αντιλαϊκοί νόμοι,
ο λαός να μην αγωνιά για σταθερές ισχυρές κυβερνήσεις, αλλά για αδύναμες, γιατί τότε θα μπορεί να αποσπά μεγαλύτερες κατακτήσεις.
«Ο λαός και οι εργαζόμενοι πρέπει να οργανώσουν την πάλη τους και με λαϊκή συμμαχία να αποτρέπουν αντιλαϊκά μέτρα στην κατεύθυνση ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος, με προϋπόθεση την ισχυροποίηση του ΚΚΕ»,
Το ΚΚΕ δεν έχει αυταπάτες, επισήμανε,
ότι μπορεί με οποιοδήποτε εκλογικό σύστημα να αλλάξει η κατάσταση.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι το πολιτικό σύστημα δεν ανατρέπεται με εκλογές,
αλλά με το ξεσηκωμό και τις επαναστάσεις των λαών.
Ο Θ. Παφίλης ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην αρχή της ομιλίας του, στη σημερινή επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο
που έγινε με τις ευλογίες και τη στήριξη του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Κατήγγειλε τη στάση των αστικών πολιτικών κομμάτων που δεν λένε κουβέντα για τη λυκοσυμμαχία που έχει προσκληθεί στο Αιγαίο από την ελληνική κυβέρνηση με πρόσχημα το προσφυγικό, αλλά με βασικό στόχο να πάρει πολεμική διάταξη για τις νέες πολεμικές της ενέργειες στη Λιβύη και την ευρύτερη περιοχή,
όπως αποφασίστηκε και στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία.
Το δρόμο για το διαμελισμό της Κύπρου άνοιξετο πραξικόπημα της χούντας.
Για το ΚΚΕ, συνέχισε, καμία δίκαιη λύση για το Κυπριακό δεν πρόκειται να υπάρξει στο πλαίσιο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ,
ενώ ήδη ετοιμάζεται νέο σχέδιο Ανάν, μακριά από αυτό που επιθυμεί ο κυπριακός λαός.
Προειδοποίησε
οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή πρέπει να βρουν τον ελληνικό λαό σε ετοιμότητα και εγρήγορση
γιατί εξυφαίνονται σχέδια γενικευμένου πολέμου εξαιτίας των μεγάλων ανταγωνισμών για τον έλεγχο των πηγών ενέργειας, των δρόμων μεταφοράς και το γεωστρατηγικό έλεγχο.
Το ΚΚΕ θεωρεί ότι δίκαιη για το Κυπριακό είναι μία Κύπρος ανεξάρτητη, με μία και μόνη κυριαρχία και διεθνή προσωπικότητα,
χωρίς ξένες βάσεις, ξένους εγγυητές και προστάτες.
Ένα δαιδαλώδες δίκτυο offshore εταιρειών μέσω του οποίου φυγάδευε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, είχε στήσει η ιδιοκτησία του ομίλου Μαρινόπουλου, όπως αποκαλύπτει ο ορκωτός ελεγκτής σε μηνυτήρια αναφορά του στην Εισαγγελία διαφθοράς.
Στην αναφορά του ο ελεγκτής Παναγιώτης Ντάβος καταγγέλλει ότι τα πραγµατικά περιουσιακά στοιχεία του Μαρινόπουλου είναι υπερδιπλάσια από αυτά που εµφάνισε στην αίτησή του για προστασία από τους πιστωτές ενώπιον του Πολυµελούς Πρωτοδικείου Αθηνών!
Να θυμίσουμε ότι στην εν λόγω αίτηση προστασίας η εταιρεία παρουσίαζε ως περιουσιακά της στοιχεία μόλις 279 εκατ. ευρώ, δηλαδή περίπου τρεις φορές λιγότερα από τα πραγματικά που προκύπτουν από τον έλεγχο του ορκωτού ελεγκτή.
Η χρυσή... εντεκάδα των offshore
Η Μαρινόπουλος είχε στήσει ένα απίστευτα δαιδαλώδες δίκτυο από offshore εταιρείες σε πάνω από έξι ευρωπαϊκές χώρες.
Από την Κύπρο και τα Βαλκάνια (Αλβανία, Σκόπια και Βουλγαρία), µέχρι κοντά στις... Βρυξέλλες, το κέντρο της ΕΕ, καθώς στο «παιχνίδια» αξιοποιήθηκαν η Ολλανδία και το Λουξεµβούργο.
Τα στοιχεία αποτυπώνονται µε τον πλέον επίσημο τρόπο στις οικονομικές καταστάσεις της Μαρινόπουλος Α.Ε., που υπογράφονται από τον ίδιο τον Λεωνίδα Μαρινόπουλο και τα διευθυντικά του στελέχη...
Σύμφωνα με τα έγγραφα αυτά, τουλάχιστον για τις χρήσεις 2012, 2013, 2014 τα μετρητά που έμπαιναν στα ταµία των καταστημάτων του ομίλου στην Ελλάδα διοχετεύονται σε όλη την Ευρώπη,
µε αλλεπάλληλες συµβάσεις δανείων μεταξύ εταιρειών δικών του συµφερόντων και αγοραπωλησίες μετοχών.
Κορμός του δικτύου αυτού ήταν η Marinopoulos Holding SARL, που είχε έδρα τον φορολογικό παράδεισο του Λουξεμβούργου και στήθηκε τα τελευταία χρόνια.
Γύρω από αυτή την εταιρεία είχε στηθεί ένας «χορός» εκατομμυρίων, που πηγαινοέρχονταν στις εταιρείες παράλληλα µε τις διαδοχικές αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και τον τραπεζικό δανεισμό.
Σύμφωνα µε τις επίσημες οικονομικές καταστάσεις της Μαρινόπουλος Α.Ε.,
οι έντεκα εταιρείες που είχαν συσταθεί ήταν:
Στην Κύπρο η Marinopoulos Bros LTD, η Marinopoulos Holding, η Chris Cash & Carry LTD και η Guedo Holding LTD, στη Βουλγαρία η CMB Bulgaria EAD και η Stirling Properties, στην Αλβανία η CMB Albania SHPK, στα Σκόπια η CMB Skopje DOOEL, αλλά και στην Ολλανδία η CM Balkans BV, η Carrefour Nederland BV και η Southmed Investment LTD.
Ας υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, σαν ξεφτίλας ήρωας και σε ένα καπιταλιστικό σύστημα ιδιωτικοποίησης των κερδών και κοινωνικοποίησης των κινδύνων, έχει καλές προθέσεις και ότι από δω και πέρα θα δημιουργήσει ένα δίκαιο σύστημα φορολόγησης που θα ελαφρύνει τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και όπου οι μεγάλες εταιρείες θα καταβάλουν στο ελληνικό δημόσιο ένα δίκαιο φόρο.
Δυστυχώς αυτή η υπόθεση ανήκει περισσότερο στον χώρο της σουρεαλιστικής λογοτεχνίας παρά στην πραγματικότητα.
Γιατί;
Γιατί η πολυεθνική εφαρμόζοντας εξεζητημένες μεθόδους κερδοσκοπίας και φοροαποφυγής, έχει το δίκτυο αγορών στα Νησιά Κεϊµάν, τις χρηµατοπιστωτικές υπηρεσίες της στο βρετανικό νησάκι, που δεν υπάρχει σε κανέναν φορολογικό χάρτη, Sark Lak των 575 μόνιμων κατοίκων, την έδρα της επιχείρησης µε το brand στην Ολλανδία το εξαγωγικό σκέλος στον φορολογικό παράδεισο του Λιχτεστάιν, ενώ η διοίκηση της πολυεθνικής εδρεύει στην Ελβετία όπου το τραπεζικό απόρρητο προστατεύει από ελέγχους, και η θυγατρική της, στις Παρθένες Νήσους.
Με αυτόν τον τρόπο η πολυεθνική μεταφέρει τα κέρδη της από τον έναν φορολογικό παράδεισο στον άλλο και το κόστος σε χώρες µε υψηλό συντελεστή φορολογίας, όπου μπορεί να εκπέσει από το φορολογητέο εισόδημα της.
Επιπροσθέτως οι πολυεθνικές κατέχουν τεράστια οικονομική δύναμη ικανή να επιβάλει τις «σωστές» οικονομικές και φορολογικές πολιτικές στην όποια κυβέρνηση, προκειμένου να επενδύσουν στην χώρα. Δηλαδή απαλλαγή από την ενοχλητική φορολογία και άλλες περιττές υποχρεώσεις και επιβολές όπως η συμμετοχή στις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζόμενων.
Τώρα ας μιλήσουμε με ονόματα:
Στην Ελλάδα τα Starbucks λειτουργούν υπό την ομπρέλα του «Ελληνικού» ομίλου Μαρινόπουλου, όπως και αυτά της Βουλγαρίας και Ρουμανίας, πιο συγκεκριμένα της Marinopoulos Holding SARL που εδρεύει στο φορολογικό παράδεισο του Λουξεμβούργου. Όπως αναφέρει σε δημοσίευμα του το left.gr η εταιρεία παρουσίασε 174,2 εκατομμύρια μικτά κέρδη, την τελευταία δεκαετία αλλά δεν κατέβαλε ούτε ένα ευρώ φόρο εισοδήματος! Αντίθετα παρουσιάζει συνεχώς ζημιές…Και όμως εξακολουθούν τα Starbucks να επεκτείνονται. Γιατί; Και πού πάνε τα κέρδη; Μέσα από ένα σύνθετο μηχανισμό μεταβιβάσεων από τοπικό επίπεδο στην κεντρική διοίκηση, αλλά και μέσα από χρεώσεις για τέλη ευρεσιτεχνίας στην αμερικανική μητρική εταιρία και αγορές κόκκων καφέ από τη θυγατρική της στην Ολλανδία, ένα μεγάλο μέρος των κερδών της οδηγούνται στην Ολλανδία, όπου η φορολογία των επιχειρήσεων είναι σημαντικά χαμηλότερη, ενώ ένα άλλο τμήμα των κερδών χάνεται σε χρεώσεις από θυγατρική της στην Ελβετία.
Για τα ευρωπαϊκά Starbucks ο φορολογικός παράδεισος είναι η Ολλανδία. Διότι τα 1,2 εκατ. δολάρια που κατέβαλε στις ολλανδικές Αρχές η εταιρεία, είναι ψίχουλα μπροστά στα 11 εκατ. δολάρια των φόρων που θα όφειλε στις φορολογικές αρχές αν τα κέρδη είχαν φορολογηθεί σε κάθε χώρα ξεχωριστά. Όμως ακόμα και οι Ολλανδοί είναι σχετικά «χαμένοι» από την ιδιότυπη λογιστική. Ο φορολογικός συντελεστής επιχειρήσεων στην Ολλανδία είναι 25%, όμως ελάχιστες πολυεθνικές φορολογούνται με αυτόν τον συντελεστή καθώς επωφελούνται των «ειδικών συμφωνιών» που κλείνει το Άμστερνταμ προκειμένου να προσελκύσει επιχειρηματικούς κολοσσούς όπως η Starbucks. Η εταιρεία είχε όμως και άλλους τρόπους για να φοροδιαφεύγει, εξίσου νομότυπους με τη μεταφορά της έδρας. Οι θυγατρικές εταιρείες σε κάθε χώρα υποχρεώνονται να καταβάλλουν πολύ υψηλά «πνευματικά δικαιώματα στην ολλανδική μητρική (και όχι στην αμερικανική) τα οποία συρρικνώνουν στο ελάχιστο το περιθώριο φορολογητέου κέρδους. Με αυτή τη μέθοδο η γερμανική αλυσίδα Starbucks που αριθμεί 150 καφέ σε μεγάλες πόλεις με μεγάλη τουριστική (και όχι μόνο) κίνηση δεν κατέβαλε στις ομοσπονδιακές Αρχές ούτε ένα ευρώ φόρο για το προηγούμενο οικονομικό έτος το οποίο έκλεισε με έσοδα 117 εκατ. ευρώ και ζημιές 5,3 εκατ. ευρώ. Ζημιογόνα εμφανίστηκε και η δραστηριότητα στη Γαλλία παρά τα έσοδα των 73 εκατ. ευρώ. Φυσικά ούτε και το ταμείο του γαλλικού Δημοσίου εισέπραξε φόρο από τα Starbucks. Συνολικά οι ζημιές από τις αλυσίδες σε Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία ανήλθαν στα 60 εκατ. ευρώ για το 2011. Έτσι τουλάχιστον δήλωσαν οι τοπικές οικονομικές διευθύνσεις. Διότι «το παράλογο των Starbucks» ολοκληρώνεται με τα επίσημα οικονομικά στοιχεία που παρουσίασε στους μετόχους της η διοίκηση ανακοινώνοντας κέρδη 40 εκατ. ευρώ σε ολόκληρη την Ευρώπη.http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=484404 Το «Βήμα» όπως ήταν φυσικό δεν λέει λέξη για τις όμοιες πρακτικές που ακολουθεί η εταιρεία στην Ελλάδα.
Επιστροφή τώρα στον Μαρινόπουλο και στην εταιρεία Marinopoulos Holding SARL. Μέτοχοι της εταιρείας του Μαρινόπουλου που εδρεύει στο κράτος Offshore, στον αγαπημένο φορολογικό παράδεισο του Λουξεμβούργου, με μετοχικό κεφάλαιο 287 εκατ., εμφανίζεται με 95% η Μαρινόπουλος Holding στην Κύπρο, με 3,93% η Μαρινόπουλος Βουλγαρίας και με 0,14% το ίδρυμα Nerine Foundation με έδρα τις Μπαχάμες. Τέτοια σκιώδη «ιδρύματα» εκτός από τις Μπαχάμες εδρεύουν στην Βρετανική νήσο Τζέρσεϋ το μικροσκοπικό κράτος-τράπεζα του Λιχτενστάιν, και τον Παναμά. Τώρα το ίδρυμα Nerine Foundation, ελέγχει την κυπριακή holding του Μαρινόπουλου συνεταιρικά με την ολλανδική εταιρεία Stichtimg Compassion young talented students. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι ποιος ελέγχει το «ίδρυμα» και ποιος την ολλανδική εταιρεία που ειδικεύεται στους νέους και ταλαντούχους φοιτητές.
Στο σημείο αυτό Συβαρίτες και Κλαζομένιοι χειροκροτούν! Στην υγειά των κοροΐδων.!!
Το ζήτημα είναι να μάθουμε ότι αυτές οι νόμιμες πρακτικές δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά αλλά συνιστούν έναν καπιταλισμό που ανταποκρίνεται στο πρότυπο των επιθυμητικών μηχανών του κέρδους όπου οι άνθρωποι μεταμορφώνονται σε «ανθρώπινοι πόροι», οι εταιρείες εισέδυσαν σε κάθε τομέα του κοινωνικού κατεστημένου αποφασίζοντας ποιος θα έχει πρόσβαση και ποιος όχι χωρίζοντας τους ανθρώπους σε δικαιούχους και μη. Οι άνθρωποι καθυποτάσσονται σε μια εμπορική ιδεολογία και στο όραμα μιας μάρκας.
Η όποια επιρροή και παρεμβολή των κυβερνήσεων έχει χαθεί. Αυτός που θα «επενδύσει» τα λεφτά του, που προέρχονται από επιδοτήσεις, δανεισμό, και εντάξεις σε διάφορα επιχειρηματικά προγράμματα φυσικό είναι να έχει και φωνή και απαίτηση και κύρια μέριμνα από την κυβέρνηση ώστε να συνεχίσει να παίζει τον κυρίαρχο ρόλο του. Τι ποιο φυσιολογικό λοιπόν από την απαίτηση τους , πέρα από τους νόμους που κατοχυρώνουν τα κεφάλαια τους, να συμμετάσχουν στην διοίκηση του Κράτους για να μπορούν να ελέγχουν τον κόπο και την περιουσία τους βρε αδελφέ…
Οι ιδιώτες επενδυτές πήραν οριστικά, (πιστεύοντας ότι έχουν ξεφορτωθεί τον κομμουνιστικό εχθρό, συνεχίζουν μακαρίως την πορεία τους), στα χέρια τους τα σκήπτρα από τους πολιτικούς. Οι οποίοι μπορούν να κρατούν τις θέσεις τους μόνο αν διευρύνουν την έννοια της κυβέρνησης και της δημοκρατίας σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής, προσθέτοντας πολυεθνικούς ομίλους και καρτέλ, που συγκεντρώνουν πάνω τους τόση εξουσία ώστε εκ των πραγμάτων είναι κυβέρνηση.
Το θέμα τους είναι μόνο η διατήρηση του συστήματος, η σταθερότητα του καπιταλισμού και η επέκταση του ώστε να μην απομείνει πλέον κανένας μη εμπορικός χώρος στην κοινωνική δραστηριότητα.
Με τα λόγια του Τολιάτι
«Ο φασισμός δεν γεννιέται, αλλά γίνεται ολοκληρωτικός, τη στιγμή που οι κυρίαρχοι αστικοί κύκλοι αγγίξουν τον μέγιστο βαθμό οικονομικής και πολιτικής τους ενοποίησης. Διότι πηγή και αυτής της ίδιας τής ιδέας τού ολοκληρωτισμού δεν είναι η φασιστική ιδεολογία. Ο ολοκληρωτισμός πρέπει να γίνεται αντιληπτός ως η αντανάκλαση τής επελθούσας μεταβολής και συνάμα τής κυριαρχίας τού χρηματιστικού κεφαλαίου. […] Αν η αστική τάξη αλλάξει τις αντιλήψεις της, ο φασισμός οφείλει να την ακολουθήσει κατά πόδας!»
