για τη Δημοκρατία Τους

Για τη «δημοκρατία», ρε γαμώτο!

Με τόσες δηλώσεις υπέρ της «δημοκρατίας» του Ερντογαν στην – προ πραξικοπήματος – Τουρκία, 

παραλίγο να το πιστέψουμε ότι 

η Τουρκία (του αυταρχισμού, του δεσποτισμού, του σκοταδισμού, των ανύπαρκτων πολιτικών ελευθεριών, του μιλιταρισμού, των εθνοτικών εκκαθαρίσεων, της φίμωσης του Τύπου) 

είναι όντως… δημοκρατία.

Εξηγούμαστε:

 Η αναγωγή του καθεστώτος Ερντογάν σε «δημοκρατία» – που προφανώς για τα δημοκρατικά δικαιώματα δεν είναι περισσότερο «δημοκρατία» από εκείνη που επιχείρησαν οι πραξικοπηματίες – αξιοποιήθηκε εντόνως τις πρώτες ώρες του πραξικοπήματος από τις ανά τον κόσμο «δυτικές δημοκρατίες».

Μονότονα, διεθνείς και εγχώριοι πολιτικοί ταγοί, 

εγχώρια και διεθνή ΜΜΕ, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία, 

η φράση που επαναλάμβαναν σχολιάζοντας τα γεγονότα και τοποθετούμενοι απέναντι στον Ερντογάν

 – πριν εξαπολύσει το πογκρόμ του – 

ήταν εκείνο το παθιασμένο: 

«Στηρίζουμε τη δημοκρατία και τη συνταγματική νομιμότητα».

Θαυμάσια τοποθέτηση. 

Και απολύτως δημοκρατική. 

Όμως το παγκόσμιο χωριό έχει γίνει πολύ μικρό. Με συνέπεια όλοι λίγο – πολύ να γνωριζόμαστε μεταξύ μας. 

Από την μια, συνεπώς, πρέπει να λάβουμε υπόψη το «ποιόν» αυτών που κόπτονται για την συνταγματική νομιμότητα, διεθνώς. Από την άλλη να θυμηθούμε το είδος της δημοκρατίας που ευδοκιμεί στην Τουρκία, ειδικώς.

Αλλά 

– θα το επαναλάβουμε – 

αν συνέβαινε αυτό, αν η Τουρκία του αυταρχισμού, της κατεχόμενης Κύπρου, του δεσποτισμού, της κουρδικής γενοκτονίας, του σκοταδισμού, των ανύπαρκτων πολιτικών ελευθεριών, των Γκρίζων Λύκων, του μιλιταρισμού, των εθνοτικών εκκαθαρίσεων, των δολοφονιών και του εγκλεισμού δημοσιογράφων, είναι όντως… δημοκρατία, όπως την ανακήρυξαν τα διεθνή μεγάφωνα,

τότε μήπως να βολευτούμε κι εμείς οι υπόλοιποι στις δικές μας «δημοκρατίες» που είναι και «καλύτερες» – 

ειδικά αν τις συγκρίνουμε με την τούρκικη δημοκρατία;

Αν όντως η τουρκική είναι «δημοκρατία», τότε: 

«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι και να εκτελούνται αφροαμερικανοί στις ΗΠΑ, 

να υπάρχουν 300 εκατομμύρια όπλα στα αμερικανικά σπίτια και το ζήτημα του ρατσισμού να «λύνεται» με όρους αυτοδικίας, όπως σε Ντάλλας και Λουιζιάνια;…

«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι και τα προεδρικά πραξικοπήματα του Ολάντ στη Γαλλία, 

η απαγόρευση διαδηλώσεων, 

η επιβολή εργασιακού μεσαίωνα με συνοπτικές διαδικασίες, 

οι επεμβάσεις από Συρία μέχρι Λιβύη και Μάλι;…

«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι και 

τα διαρκή ευρωενωσιακά πραξικοπήματα, 

το να επιβάλλει ή να μεθοδεύει η ΕΕ ανατροπές δημοψηφισμάτων, όπως αυτό στη Βρετανία, 

να τροφοδοτεί οικονομικά τις φασιστικές οργανώσεις ανά την Ευρώπη, 

να στηρίζει ή ακόμα και να ενορχηστρώνει τα πραξικοπήματα των Ναζί στην Ουκρανία;…

«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι και το ότι στην πατρίδα της Cosco, στην Κίνα, 

ζουν 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι με έως 3 δολάρια την ημέρα;…

«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι να εξάγει το ΝΑΤΟ την δική του («καλύτερη») «δημοκρατία» 

με «προληπτικούς πολέμους», 

Γκουαντανάμο και βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου;…

«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι 

να κυβερνάνε τον κόσμο πολυεθνικές και τράπεζες μέσω υπαλλήλων 

που μόλις λήγει η θητεία τους στην πολιτική αναλαμβάνουν πόστα στις Γκόλντμαν Σακς και στις Γκάζπρομ;…

«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι 

ό,τι και να ψηφίζεις, από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ μέχρι ΝΔ, 

από Ποτάμ και ΑΝΕΛ μέχρι Λεβέντη, 

να σου βγαίνει Μνημόνιο, ΕΝΦΙΑ, ξεπούλημα, ανεργία και φτώχεια;… 

«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι ότι 

είκοσι χρόνια μετά το σκάνδαλο η υπόθεση Ζήμενς οδηγείται στις ελληνικές καλένδες 

και τρία χρόνια μετά τη δολοφονία Φύσσα 

το ναζιστικό έγκλημα να παριστάνει το «νόμιμο πολιτικό κόμμα»;… 

«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι και το καθεστώς της γενιάς των 100 ευρώ (!), 

το καθεστώς των βιλών στο Μαϊάμι για τον Μαρινόπουλου 

και της πτώχευσης για τους εργαζόμενους;…

«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι 

να πουλιέται ο ΟΣΕ 45 εκατομμύρια, 

πέντε λιγότερα από όσο ακούμε ότι πούλησε η κυρία Αγγελοπούλου τη θαλαμηγό της…

«Μια χαρά δημοκρατία» 

(άμα τε και «συνταγματική νομιμότητα») 

δεν είναι 

η επιτήρηση, 

η κηδεμονία, 

ο κόφτης, 

τα ΔΝΤ 

και τα «βγάζουμε το καπέλο στον Τσίπρα» των Αμερικάνων;

Για ποια «δημοκρατία», μιλούν, λοιπόν;

Ποια «δημοκρατία» θέλουν να μας εκπαιδεύσουν να αποδεχόμαστε και να ανεχόμαστε; 

Μα τη δική «μας», δηλαδή τη δική τους! 

Διότι 

– συγκρινόμενη με την τούρκικη (που κι αυτή «δημοκρατία» είναι…) – , 

ε, η δική «μας» είναι και «καλύτερη»! 

Καθίστε στα αυγά σας και απολαύστε την, λοιπόν! 

Κάτι θα ξέρουν οι παγκόσμιοι ηγέτες που την ασπάζονται. 

Και οι οποίοι την εννοούν τόσο πολύ ώστε πρώτα περίμεναν να δουν 

που θα καθόταν η μπίλια του πραξικοπήματος στην Τουρκία, και 

μετά να πάρουν θέση, υπέρ του ενός ή του άλλου. 

Και υπέρ της «δημοκρατίας», φυσικά…

πηγή
για περισσότερα δες και εδώ 

στην ΙΤΑΛΙΑ (που Δεν έχει μνημόνιο): Δεν θα «κουρευτούν» καταθέσεις «προς το παρόν»

• Το ενδεχόμενο «κουρέματος» καταθέσεων στις ιταλικές τράπεζες 
• απέκλεισε ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών Πιέρ Κάρλο Πάντοαν, 
• σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «Rainews 24», στο πλαίσιο της συνόδου των κρατών της G20.
 
 
 
 
 

Κ. Λαγκάρντ και Π. Κ. Παντοάν στη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών της G20 (Πηγή: AP)

«Το σύστημα των ιταλικών τραπεζών είναι στέρεο, αν και φυσικά, εξέρχεται μιας μακράς ύφεσης η οποία κόστισε στην Ιταλία το 10% του ΑΕΠ της», σημείωσε ο Ιταλός υπουργός, ο οποίος απέκλεισε το ενδεχόμενο 

«να καταστεί αναγκαία, στην φάση αυτή, προσφυγή σε κούρεμα καταθέσεων σε ό,τι αφορά τις ιταλικές τράπεζες».

Ακόμα, είπε πως βρίσκεται σε εξέλιξη με την Κομισιόν «εποικοδομητικός διάλογος», σε ό,τι αφορά την ευελιξία που σχετίζεται με τη νομοθεσία για τραπεζικούς οργανισμούς.

Υπενθυμίζεται, ότι αυτός ο «εποικοδομητικός διάλογος», διεξάγεται σε πεδίο έντονων αντιθέσεων, καθώς η μεν ιταλική κυβέρνηση από την πλευρά της δηλώνει ότι θα κάνει «ό,τι είναι απαραίτητο (για να υπερασπιστούμε τις τράπεζες) και δεν αποκλείουμε τη μονομερή δράση, αν και κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ύστατη κίνηση...», 

ωστόσο οι Βρυξέλλες και άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, όπως η Γερμανία, από την πλευρά τους

 επιμένουν στην αυστηρή τήρηση των ευρωενωσιακών κανονισμών που αφορούν και το χρηματοπιστωτικό σύστημα. 

Βέβαια, οι τρόποι στήριξης των προβληματικών τραπεζών εξελίσσονται και αυτοί σε πεδίο ευρύτερης ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης για τον τρόπο εφαρμογής συμφωνιών της ΕΕ, την όποια «χαλάρωση» ή «ευελιξία» κανονισμών της, ανάλογα και με τη θέση της κάθε δύναμης.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι την περασμένη εβδομάδα το ΔΝΤ στις προβλέψεις του για την ιταλική οικονομία, σημείωσε ότι η οικονομία της δεν αναμένεται να επιστρέψει στα προ του 2008 επίπεδα μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2020. 

Μάλιστα, δεν παρέλειψε να εκφράσει την ανησυχία του και για τα μη «κόκκινα δάνεια» των ιταλικών τραπεζών σημειώνοντας ότι μαζί με τις αργές δικαστικές διαδικασίες πιέζουν τους τραπεζικούς ισολογισμούς. 

Οι χρηματοπιστωτικές μεταρρυθμίσεις «είναι κρίσιμης σημασίας για την εμπέδωση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και τη στήριξη της ανάκαμψης», επισήμανε σχετικά.

πηγή 902.gr 

Καστρινός: Μουρλοί στο δρόμο, κυνηγοί, έχει ριζώσει ο κάλος,, είναι η μόδα πόκεμον, κι ο πυρετός μεγάλος.

Καστρινος καστρινος

                                   Μια κοινωνία θέλουνε, καλά συνδεδεμένη,

                                σε μιά οθόνη μόνιμα, σκυφτοί, ντοπαρισμένοι.

Και τα μυαλά στα πόκεμον.

Ούλος ο νέος πληθυσμός, δεν στρέφει αλλού ματάκια,

στο κινητό ο ζήλος του, ψάχνει για τερατάκια.

Μουρλοί στο δρόμο, κυνηγοί, έχει ριζώσει ο κάλος,

είναι η μόδα πόκεμον, κι ο πυρετός μεγάλος.

Το κινητό που΄χαν στ΄αυτί, τώρα το΄χουν στα μούτρα,

υπνωτισμένα τρέχουνε, με οδηγό την κούτρα.

Νά το εκεί ένα τσάκοτο, κι άλλη επιτυχία, 

αυτό δεν είναι πιά χαρά, αυτό είναι ευτυχία.

Έχει και γυμναστήρια, μαλάκα θα τα βρούμε,

πιό όμορφα να νιώσουνε, στον κόσμο δεν μπορούνε.

Βουρλίζονται, τρελαίνονται, να πιάνουν τερατάκια,

καμιά φορά σκοντάφτοντας, γίνονται κοματάκια.

Επιδημία έπεσε, στα πάρκα τσι πλατείες,

παιχνίδι με αποτέλεσμα, με φάτσες μπούμ κι αστείες.

Γενιά νέα σε λήθαργο, νέα τεχνολογία, 

δίνει το αποβλάκωμα, και στα μυαλά μαγεία.

Δεν θα΄χουν λόγο κι άποψη, αγώνες και απαιτήσεις,

το φέις μπουκ, το πόκεμον, και χάι συζητήσεις.

Κουκούτσι ελεγχόμενο, χωράφι είναι ο χώρος,

στη χρήση του επιβάλλεται, μεταλλαγμένος σπόρος.

Επιτυχία φοβερή, στο χάρτη σημειώνουν,

το πρόγραμμα ειδικεύτηκε, να μας αποχαυνώνουν.

Μια κοινωνία θέλουνε, καλά συνδεδεμένη,

σε μιά οθόνη μόνιμα, σκυφτοί, ντοπαρισμένοι.

Έτσι θα προχωρήσουνε, το μέλλον τσου ανήκει,

το πόκεμον επέτυχε, άλλη νιά νέα νίκη.

Βλέπω αυτά που βλέπετε, ξεχνιέμαι και χαζεύω,

πως γίναμε γαλόπουλα, μάνα δεν το πιστεύω!

.............................

Τρίτη 26/07/2016 - 11:17

Ο πίκατσου και οι πραγματικοί θησαυροί...

«Φούσκα» ή «φαινόμενο»; Περαστική μόδα ή μόνιμο «κόλλημα»; 

«Κοινωνικός αυτισμός» ή «σήκωμα απ' τον καναπέ» (λέμε τώρα); Παιχνίδι ή κάτι πολύ περισσότερο; 

Αυτά και άλλα τόσα βαθυστόχαστα ερωτήματα απασχολούν μέρες τώρα αναλυτές κάθε είδους, με αφορμή το νέο παιχνίδι της «Nintendo» («Νιντέντο») για κινητά τηλέφωνα, το πασίγνωστο «Pokemon Go», για το οποίο τα ΜΜΕ δεν έχουν πάψει να μας βομβαρδίζουν με κάθε μικρή -και μάλλον ανούσια- λεπτομέρεια, σε στιλ διαφήμισης: Από το ραντεβού εκατοντάδων νέων το περασμένο Σάββατο στο Σύνταγμα για να κυνηγήσουν και να γυμνάσουν τα πόκεμόν τους έως τους servers της εταιρείας που έπεσαν από την πολλή κίνηση και βέβαια για κάθε πιθανό και απίθανο ευτράπελο από κόσμο που τον συνέλαβε, τον έκλεψε, εντόπισε πτώματα (!), παραιτήθηκε από τη δουλειά του για να βγει και να κυνηγήσει όλα τα μικρά εικονικά «τερατάκια». 

Άλλοι πάλι εστιάζουν στην «καινοτομία» του παιχνιδιού «επαυξημένης πραγματικότητας», κάτι σαν υψηλής τεχνολογίας κυνήγι χαμένου θησαυρού, που συνδυάζει πολλές από τις τεχνολογίες που βρίσκονται στα κινητά τηλέφωνα, από το gps έως την κάμερα, τη μεταφορά δεδομένων κ.ο.κ., με τους αγαπητούς και γνωστούς από την ομώνυμη σειρά καρτούν «χαρακτήρες» που παίζουν στις τηλεοράσεις εδώ και περίπου 20 χρόνια.

***

Αλλά όλοι, ή σχεδόν όλοι, φαίνεται να αγνοούν την πραγματική αιτία (και όχι αποτέλεσμα) της μεγάλης επιτυχίας που γνωρίζει το παιχνίδι. Και αυτή δεν είναι άλλη απ' το ότι τα κατά τ' άλλα συμπαθή τερατάκια κουβαλάνε κέρδη με το τσουβάλι στα ταμεία των επιχειρηματικών ομίλων που τα δημιούργησαν.

Μια ματιά στα οικονομικά στοιχεία που βλέπουν έως τώρα το φως της δημοσιότητας είναι αρκετή.

• Μέσα σε ένα 4ήμερο, από τις 11 έως τις 15 Ιούλη, η «Nintendo», το γιαπωνέζικο μεγαθήριο του ούτως ή άλλως «χρυσωρυχείου» των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και κατά 32% μέτοχος στο νέο παιχνίδι, αύξησε τα κέρδη της κατά... 63%. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τα «τερατάκια» του πόκεμον τής έδωσαν κάπου 13,1 δισ. δολ. «πάνω» στην αξία της στην αγορά, που τώρα υπολογίζεται στα 38 δισ. δολάρια. 
• Τα «καθαρά» κέρδη, με τους πλέον συντηρητικούς υπολογισμούς, υπολογίζονται γύρω στα 14 εκατομμύρια δολάρια. Την περασμένη βδομάδα, μάλιστα, σε μια «υπερβολική» όπως χαρακτηρίστηκε από τα διεθνή ΜΜΕ αντίδραση, το χρηματιστήριο στο Τόκιο έκανε μεγάλη βουτιά, όταν η εταιρεία ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να αναθεωρήσει (ακόμα) προς τα πάνω τις προβλέψεις της για τα φετινά κέρδη.
• Η «Niantic», η αμερικάνικη εταιρεία με έδρα το Σαν Φρανσίσκο που ανέπτυξε το εν λόγω παιχνίδι (πρόκειται για εταιρεία δημιουργημένη στα σπλάχνα της «Google», ενώ η «Nintendo» κατέχει ένα μάλλον σημαντικό κομμάτι της) κέρδισε 40.000 δολάρια τα πρώτα... 3 λεπτά κυκλοφορίας του παιχνιδιού.
• Η «Apple» και η «Google», τα δυο μονοπώλια των νέων τεχνολογιών, δεν θα μπορούσαν να βρίσκονται εκτός του «παιχνιδιού», με ένα 30% των κερδών να πηγαίνει αυτόματα στα ταμεία τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι μετοχές της πρώτης κέρδισαν 5% (κάπου κοντά στα 25 δισ. δολάρια) όταν το παιχνίδι πρωτοπαρουσιάστηκε στις αρχές του μήνα.

Το επιχειρηματικό παιχνίδι γύρω από το πόκεμον έχει κι αυτό τις μάχες του, πολύ πιο σκληρές από αυτές ανάμεσα στα τερατάκια τσέπης. 

Για παράδειγμα, δεν είναι λίγοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που διαβάζουν με ανησυχία τα στοιχεία που λένε ότι τα 43 λεπτά που περνάνε ημερησίως πάνω από τις οθόνες των κινητών τους οι χρήστες της εν λόγω εφαρμογής, «κόβουν» πελατεία από τα γκισέ εταιρειών που διαχειρίζονται εφαρμογές όπως το WhatsApp, το Instagram, το Facebook κ.ο.κ., αν και σε πολλές περιπτώσεις είναι οι ίδιες εταιρείες που βρίσκονται πίσω από πολλές από τις παραπάνω εφαρμογές.

 Άλλοι, όπως για παράδειγμα το μονοπώλιο της «Sony», βλέπουν με ανησυχία την εκτόξευση της «Nintendo» που μετά από πολλά χρόνια που θεωρείτο «ξεγραμμένη», την ξεπέρασε σε χρηματιστηριακή αξία. Κι άλλοι, είτε κάνοντας την επιθυμία τους πραγματικότητα, είτε προειδοποιώντας τους αφελείς του χρηματιστηριακού «τζόγου» μιλάνε για «φούσκα» που δεν θα αντέξει για πολύ.

***

Με δυο λόγια, εμείς το χέρι στη φωτιά δεν το βάζουμε για τις κοινωνικές, ψυχολογικές και άλλες τάσεις που βρίσκονται πίσω από την επιτυχία του παιχνιδιού και για τις οποίες τόση κουβέντα γίνεται.

 Ούτε, βεβαίως, με το παρόν σχολιάζουμε τυχόν άλλες επιπτώσεις ψυχολογικές και κοινωνικές που έχει όταν ένα παιχνίδι εξελίσσεται σε εμμονή. 

Αλλά το σίγουρο είναι πως το πραγματικό παιχνίδι παίζεται όχι στα εικονικά γυμναστήρια των pokemon στις πλατείες και τους δρόμους αλλά στον... πραγματικότατο κόσμο των επιχειρηματικών κερδών που οι εκατομμύρια χρήστες του βοηθάνε να αυγατίζουν...

Γ.Αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Αποκαλυπτικά» του «Ριζοσπάστη» της 26ης Ιούλη 2016.

Καλό απόγευμα!!!

το ΚΚΕ για τα 42 χρόνια από την κατάρρευση της δικτατορίας της 21ης Απρίλη

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ανακοίνωση για τα 42 χρόνια από την κατάρρευση της δικτατορίας της 21ης Απρίλη

«42 χρόνια συμπληρώνονται από την πτώση της δικτατορίας της 21ης Απρίλη και 

το ΚΚΕ τιμά όλους όσοι βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν και διώχτηκαν, όλους όσοι συνέβαλαν στον αντιδικτατορικό αγώνα. 

Η κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας, 

κάτω από την αναπτυσσόμενη πάλη και κατακραυγή του λαού, εξέφραζε το συμβιβασμό ανάμεσα στη χούντα και τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, με την παρέμβαση των αμερικανοΝΑΤΟικών, για να προληφθούν δύσκολα ελεγχόμενες αντιδράσεις του λαϊκού παράγοντα, 

καθώς και για να αντιμετωπιστούν οι εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εξαιτίας του Κυπριακού.

Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, που εγκαθιδρύθηκε όλα αυτά τα χρόνια, δεν οδήγησε σε ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, σε εξάλειψη της φτώχειας και της εκμετάλλευσης, σε απαλλαγή της Ελλάδας από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, τύπου ΝΑΤΟ και ΕΕ. 

Οι όποιες παραχωρήσεις έγιναν, αποδείχτηκαν προσωρινές, ενώ σήμερα, σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, παίρνονται πίσω με βίαιο τρόπο.

Η αιτία βρίσκεται στην ίδια την ουσία της αστικής δημοκρατίας, που παραμένει ταξική, 

αφού η εξουσία και η οικονομία βρίσκονται στα χέρια του κεφαλαίου. 

Οι όποιες αλλαγές έγιναν όλα αυτά τα χρόνια στο αστικό πολιτικό σύστημα, η εναλλαγή κυβερνήσεων, οι συνταγματικές αναθεωρήσεις δεν άλλαξαν αυτήν την ουσία.

 

Οπως δεν πρόκειται να την αλλάξουν και οι συνταγματικές αλλαγές, που προτείνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προσπαθώντας μάλιστα να τις εμφανίσει ως δήθεν συμβολή στην "προοδευτική, δημοκρατική αναγέννηση του κράτους".

Οι κυβερνητικές κορόνες περί διεύρυνσης της δημοκρατίας, ανάκτησης της λαϊκής κυριαρχίας σταματούν έξω από τους τόπους δουλειάς, 

καταρρέουν μπροστά στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, 

των λυκοσυμμαχιών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ το οποίο ετοιμάζεται για νέες επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή, 

με τη σύμφωνη γνώμη και συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης.

Οι τελευταίες εξελίξεις στη γειτονική Τουρκία απέδειξαν ότι οι ανοιχτά δικτατορικές μορφές άσκησης της αστικής εξουσίας δεν είναι κάτι που ανήκει στο μακρινό παρελθόν. 

Οι ενδοαστικές αντιθέσεις, σε συνδυασμό με τους διεθνείς ανταγωνισμούς, που οξύνονται στην περιοχή κι άλλους παράγοντες, είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε στρατιωτικά πραξικοπήματα. 

Η αποτυχία του πραξικοπήματος στην Τουρκία και η επικράτηση της "δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης" 

δεν δικαιώνει την πολιτική Ερντογάν, που συνεχίζει τον περιορισμό των αστικών δικαιωμάτων του λαού, των εργατικών, λαϊκών και συνδικαλιστικών ελευθεριών του. 

Το κρίσιμο ζήτημα είναι ο λαός να αναπτύξει τη δική του αυτοτελή, μαζική δράση, 

να διεκδικεί σε κάθε καμπή και στιγμή τη δική του λύση, 

με κριτήριο τις δικές του ανάγκες.

Το ΚΚΕ παλεύει ενάντια στην καταστολή της ταξικής πάλης, του εργατικού κινήματος. 

Απ' αυτήν τη σκοπιά διεκδικεί δικαιώματα και ελευθερίες, 

όσο είναι δυνατό αυτό μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. 

Διεκδίκησε και τη δημόσια ανοιχτή δράση του μετά από 27 συνεχή χρόνια παρανομίας. 

Και το 1974, επιδίωξε και πέτυχε "ντε φάκτο" τη νομιμοποίησή του, 

αξιοποιώντας και την υποχώρηση του αντικομμουνισμού στο λαό, που η κυβέρνηση Καραμανλή δεν μπορούσε να αγνοήσει. 

Αντιπαλεύει τη φασιστική Χρυσή Αυγή, τον εθνικισμό, το ρατσισμό και τον αντικομμουνισμό κάθε απόχρωσης. 

Ταυτόχρονα, αποκαλύπτει το χαρακτήρα της αστικής δημοκρατίας, ως δικτατορίας του κεφαλαίου, που δεν μπορεί να διορθωθεί 

αλλά να ανατραπεί.

Η διέξοδος για το λαό δεν βρίσκεται στην αστική πολιτική, 

αλλά στην οργάνωση της λαϊκής πάλης 

που θα δημιουργεί ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, 

για να μπορεί να αποκρούει την αντιλαϊκή πολιτική, 

θα ενισχύει την κοινωνική λαϊκή συμμαχία 

με στόχο την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, 

που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ».

πηγή: Ριζοσπάστης  

Οι Επισημάνσεις του Viva La Revolucion 

Εργάτης-Αφεντικό: Μια "σχέση πάθους"

στο socomic η σειρά The Working Dead του Πάνου Ζάχαρη.”

ο Δεκάλογος +1 του ΧρυσΑλητη

11 τρόποι που ένας φασίστας 

«αγαπάει την πατρίδα του»

Και πώς μισεί μέχρι θανάτου το λαό της

Σε μια κρίση πανικού, αποφασίσαμε πως πρέπει να «αγαπήσουμε την πατρίδα» μας. Να γίνουμε πατριώτες. Έλληνες στην προκειμένη. Να μισούμε τους ξένους, τους φτωχούς, τους αλλόθρησκους και τους κατατρεγμένους. Να μοιάσουμε δηλαδή στους επίσημους νεοναζί πατριώτες της χώρας μας. Ο δρόμος ήταν δύσκολος και εμετικός και τελικά δεν αντέξαμε να τον διαβούμε, αλλά βγάλαμε έναν σύντομο οδηγό και αποφασίσαμε να τον μοιραστούμε μαζί σας.

Για να γίνεις έλληνας φασίστας πατριώτης λοιπόν, πρέπει

1. Να είσαι ανορθόγραφος

Εντάσσεται στη γενικότερη ανάγκη του να είσαι αγράμματος και να το επιδεικνύεις όσο πιο τρανταχτά γίνεται. Δεν κάνουμε πλάκα. ΠΡΕΠΕΙ να είσαι αγράμματος! Ακόμα και αν πήγες σχολείο και έμαθες να γράφεις το όνομά σου, πρέπει να αφήσεις αυτή την εποχή πίσω σου. Να το ξεχάσεις. Σαν να μην έγινε ποτέ.

2. Να μη σε νοιάζει η ιστορία

Μπορεί να καταλήξεις όλη μέρα να λες στους γνωστούς σου για τις Θερμοπύλες και το μέγα αλέξαντρο, αλλά αυτά να είναι απλά ιστορικά συμπτώματα, των γαλαξιακών στόλων των Ελλήνων και του Ιχώρ που τρέχει στο αίμα σου σε μεγαλύτερες ποσότητες και από την κοκαΐνη. Σοβαρά όμως, ΠΡΕΠΕΙ όπως είπαμε να είσαι αγράμματος. Οπότε πρέπει να ξεχάσεις και την ιστορία που μπορεί να είχες κάποτε την ατυχία να μάθεις. Πρέπει να νοσταλγείς τον «επαναστάτη» Παπαδόπουλο, που σε φόρτωσε ένα κάρο δάνεια και σε άφησε με μια στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο. Πρέπει με πατριωτικό τρόπο να δικαιολογείς τους ναζί εισβολείς που σκότωναν Έλληνες.

3. Να βασίζεσαι και να διαδίδεις το ψέμα

Βασική απόρροια της παντελούς απώλειας γνώσεων ιστορίας, γλώσσας και όλων των θετικών επιστημών, σε αφήνουν έκθετο σε απλά λογικά επιχειρήματα, όπως ας πούμε: «Όχι η Γη δεν είναι κούφια και μέσα της δεν κατοικεί κάποιος, γιατί κάπου πρέπει να χωρέσουμε και έναν πυρήνα που να κουνιέται γύρω γύρω». Σε αυτή την περίπτωση επιβάλλεται να στραφείς στο ψέμα και στο μορφωτικό μεσαίωνα. Όπως, συμπτωματικά είμαστε σίγουροι, έλεγε και ο Χίτλερ

Αν θέλεις να κερδίσεις τη συμπάθεια της μάζας πρέπει να της λες τα πιο ηλίθια και ωμά πράγματα…. Τα πλήθη παρασύρονται από τον ζωντανό φανατισμό και την αληθινή υστερία που τα γεμίζουν με τρελό ενθουσιασμό.

Μπορείς λοιπόν για παράδειγμα, να πάρεις τη ματοβαμμένη εικόνα του Χριστού που είναι στα χέρια ενός Αιγύπτιου χριστιανού σε μια πορεία:

και να βγάλεις ένα τέτοιο πιπεράτο άρθρο, που θα κατακλύσει το ίντερνετ

4. Να έχεις την ικανότητα να συγχέεις το ψέμα με την αμορφωσιά σου για να μεγαλουργήσεις

Πολλοί θεωρούν πως ένας αμόρφωτος ψεύτης, δε μπορεί να πάει μακριά. Θα τον πιάσουν, θα τον ξεφτιλίσουν και θα χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας. Λάθος! 

Σε μια χώρα που οι τέσσερις εξουσίες του αστικού της συστήματος τάσσονται αναφανδόν με το μέρος των «πατριωτών», κανένας δε θα μάθει ότι την 30η Ιανουαρίου που κάποιοι «τίμησαν» τους νεκρούς των Ιμίων, ουσιαστικά πανηγύρισαν με καμιά 20αριά ακόμα ναζιστικές οργανώσεις από όλο τον κόσμο για την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. 

Ούτε καν οι ίδιοι δε θα το μάθουν μάλλον, γιατί από καιρό δε τους ενδιαφέρει πια η πραγματικότητα. Και ακόμα και αν το μάθουν, θα το θεωρήσουν σύμπτωση. 

Γιατί για ποιον άλλο λόγο θα έρχονταν εκπρόσωποι του γερμανικού ναζιστικού NPD και αδερφικού κόμματος της χρυσής αβγοίς, που αποκαλούν τα Σκόπια Μακεδονία, αν όχι για να τιμήσουν νεκρούς Έλληνες στρατιώτες.

5. Να χρησιμοποιείς για σκλάβους τους μετανάστες και να τους πυροβολάς όταν δε θέλουν να είναι πια

Φαντάζει δύσκολο; Δεν είναι και τόσο. Για δεκαετίες ο νεοελληνικός μεγαλοϊδεατισμός βασίστηκε πάνω στις πλάτες ανήμπορων και πεινασμένων. 

Μπορεί σε ανθρώπινα όντα, να φαντάζει δύσκολο το να θέλει και να μπορεί κάποιος στη σημερινή εποχή να μετατρέψει έναν άλλο άνθρωπο σε σκλάβο. 

Αλλά το περιστατικό της Μανωλάδας, ούτε ξεχνιέται, ούτε είναι και το μοναδικό. Τι πιο απλό για έναν Έλληνα πατριώτη να εκμεταλλευτεί την εργασία κάποιου για ένα κομμάτι ψωμί, τη στιγμή που ο άλλος είναι κατώτερός του, αφού ούτε Ιχώρ κυλάει στο αίμα του, ούτε ανήκει στην άρεια φυλή, ούτε μιλάει ελληνικά, ούτε μπορεί να πάει στην αστυνομία;

 Τι πιο λογικό από το να τον μετατρέψεις σε σκλάβο και να τον πυροβολήσεις στην ψύχρα όταν αυτός φτάσει στο αμήν και αντιδράσει; 

Γιατί όχι; Ποιος θα του το απαγορεύσει; 

Η ελληνική δικαιοσύνη;

6. Να μπορείς να βγάλεις λεφτά από όσους δε μπορείς να κάνεις σκλάβους

Η αγάπη για την πατρίδα περνάει πάνω από τα πτώματα όσων αδύναμων βρίσκονται στη χώρα σου. Και μάντεψε. Είναι εξαιρετικά επικερδές. 

Ας μην ξεχνάμε πως μερικές από τις πλουσιότερες οικογένειες της Ελλάδας, αναδείχτηκαν μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εξασκώντας το πανάρχαιο επάγγελμα του μαυραγοριτισμού. Εντάξει μπορεί στην Κατοχή ο αδύναμος να ήταν ο Έλληνας συμπατριώτης και κάπως έτσι να μας ξέμεινε η ακατανόητη αγάπη για το ναζισμό, αλλά σήμερα είναι ο πρόσφυγας και τα πράγματα είναι πιο εύκολα. 

Μαυριδεροί και αλλόθρησκοι καθώς είναι, μπορείς να τους πουλάς 3000 τοστ τη μέρα από μία μόνο καντίνα και μετά να οργώνεις δίπλα στα παιδιά τους μπας και φύγουν και μπορέσεις επιτέλους να βγάλεις το ψωμί σου. Ή ακόμα καλύτερα, μπορείς να τους παίρνεις μια περιουσία για να τους πας με το προσωπικό σου αεροπλάνο στην Ιταλία.

7. Να έχεις τόση πίστη στον πολιτισμό της χώρας σου, που να φοβάσαι πως θα στον αλλάξουν 50,000 κυνηγημένοι από βόμβες

Μπορεί να φαίνεται αχρείαστο να δημιουργήσεις έναν φανταστικό εχθρό, όταν έχεις καταφέρει να απογαλακτιστείς από τη λογική και έχεις φτάσει να χτίζεις το δικό σου μελλοντικό πολιτικό τζάκι. Όμως δεν είναι. 

Δε μπορείς απλά να μαστιγώνεις τους σκλάβους σου, να διαβάζεις για τα υπερόπλα των διαγαλαξιακών σου συμμάχων και να φυσάς το παραδάκι, γιατί σε γενικές γραμμές οι άνθρωποι δεν είναι σκουπίδια σαν τον πατριώτη που περιγράφουμε και μάλλον θα σε πάρουν με τις πέτρες. Χρειάζεσαι λοιπόν μια δικαιολογία. 

Και στη σημερινή εποχή φαίνεται να είναι ο «κίνδυνος της ισλαμοποίησης«. Δεν είναι δύσκολο. Ούτως ή άλλως μάλλον έχεις φτάσει σε αυτό το σημείο μη γνωρίζοντας πως για 400 χρόνια δεν κατάφερε ο τουρκικός ζυγός να σε κάνει μουσουλμάνο. 

Είπαμε η απεμπόληση των γνώσεων είναι αναγκαία συνθήκη για να πετύχεις την απόλυτη κατάντια που περιγράφουμε. Έχεις λοιπόν το απόλυτο ελεύθερο να διατυμπανίζεις σαν πατριώτης, πως αγαπάς τόσο πολύ τον πολιτισμό της πατρίδας σου, παρόλο που είναι τόσο εύκολο να «αλλοιωθεί» από 50.000 πρόσφυγες, οι μισοί από τους οποίους είναι παιδιά. 

Όχι εντάξει. Ό,τι πεις.

8. Να ξέρεις να κάνεις συμμάχους

Ο κόσμος δεν είναι τόσο απλός όσο φαίνεται. Και σίγουρα είναι πολύ πιο πολύπλοκος από όσο επιτρέπεται σε έναν φασίστα να μάθει. 

Πολύ πιο επαγγελματίες ληστές και καταπιεστές, λυμαίνονται ολόκληρο λαό για δεκαετίες τώρα. Δε θα ‘ρθεις εσύ, ένας αμόρφωτος ψεύτης, να τους πάρεις το ψωμί από το στόμα. 

Όχι αν δε δηλώσεις την υποταγή σου και τη συνεργασία σου καταλήγοντας έτσι όλο σου το κοινοβουλευτικό έργο να έχει να κάνει με 140 αγωνιώδεις επερωτήσεις για τη φοροαπαλλαγή του επιχειρηματικού κλάδου των εφοπλιστών, που ούτως ή άλλως πληρώνουν λιγότερο φόρο από τους περιπτεράδες.

9. Να είσαι διατεθειμένος να ανακηρύξεις συμπατριώτες σου σε εχθρούς, για χάρη των συμμάχων σου και στο όνομα του πατριωτισμού σου

Καμία συμμαχία δε διατηρείται, αν δεν είσαι διατεθειμένος να αναλάβεις τις μάχες των συμμάχων σου. Και αν στην προκειμένη εχθρός των εφοπλιστών τυχαίνει να είναι αυτοί που κάνουν απεργίες στα λιμάνια και τα πλοία τους, οφείλεις να τους αναγάγεις σε εχθρούς της πατρίδας σου και να στραφείς εναντίον τους. 

Άλλωστε όπως είπαμε και πριν λίγο, πολύ συχνά ο δρόμος προς τον πατριωτισμό, περνάει πάνω από τα πτώματα των συμπατριωτών σου. Οφείλεις λοιπόν να οργανωθείς σε εγκληματικές συμμορίες και να επιτίθεσαι ας πούμε σε κομμουνιστές και σε αναρχικούς. Όταν σύμμαχός σου είναι οι κεφαλές της χριστιανικής εκκλησίας, οφείλεις μέσω των εγκληματικών σου οργανώσεων να επιτίθεσαι και σε ομοφυλόφιλους, άθεους και αλλόθρησκους. 

Κουραστικό να είσαι πατριώτης, αλλά κάποιος πρέπει να κάνει και τη βρώμικη δουλειά ενός «ευνομούμενου» συστήματος και εσύ δεν έχεις και πολλές χρησιμότητες εφόσον έγινες εθελοντικά ένας αμόρφωτος ψεύτης πέρα από το να γίνεις και εγκληματίας.

10. Ποτέ μα ποτέ, μη βάζεις τον πατριωτισμό σου, πάνω από το χέρι που σε ταΐζει

Σοβαρά τώρα. Σκέψου πως αν έχεις φτάσει σε αυτό το στάδιο, είσαι ήδη ένας αμόρφωτος ψεύτης και εγκληματίας. 

Δε σε παίρνει να χάσεις τη στήριξη των συμφερόντων που σε στηρίζουν. Ούτε για μία μέρα. 

Και δεδομένου πως αυτά τα συμφέροντα μόνο πατριωτικά δεν είναι, ίσως πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι πως για χάρη του πατριωτισμού σου πρέπει να πετάξεις από πάνω σου και τα τελευταία ψήγματα του ίδιου σου του πατριωτισμού. 

Μπορείς ας πούμε να αρχίσεις να ψηφίζεις στη βουλή, υπέρ της ιδιωτικοποίησης νήσων και νησίδων της χώρας. Όχι, περίμενε. Σκέψου το λίγο. Θα υπάρχουν θέματα γκρίζων ζωνών στο αιγαίο αν πουλήσεις τα Ίμια στον Ερντογάν; 

Και αν το πάμε ένα βήμα παραπέρα, σκέψου πόσα διπλωματικά προβλήματα θα λύνονταν για την πατρίδα σου, αν πουλούσες σε διάφορους γείτονες, θράκη, ήπειρο και μακεδονία. Μην έχεις ενδοιασμούς. 

Οι ιδεολογικοί σου πρόγονοι και οι αφέντες τους, πούλησαν με αντίστοιχους τρόπους, Σμύρνη και μισή Κύπρο. Τα θυμάται κανένας σήμερα;

11. Γίνε δολοφόνος. Ζήτα αίμα

Έρχεσαι από τον κόσμο της αγραμματοσύνης. Σπέρνεις το ψέμα. Βασίζεσαι στο φόβο. Υποτάσσεσαι σε αυτόν που θα σου δώσει τα περισσότερα. Σιγά σιγά δεν υπάρχει ούτε ένας εκεί έξω που να θεωρεί ακόμα πως είσαι κάποιου είδους πατριώτη. Σιγά σιγά φαίνεται πως είσαι απλά ένα αμόρφωτο εγκληματικό σκυλί των αφεντικών. Ο λαός της πατρίδας που «αγαπάς», αρχίζει να σε μισεί περισσότερο και από τα αφεντικά σου, τα οποία είναι πιο δύσκολο να τα δει. Τι άλλη επιλογή έχεις από το να επενδύσεις ακόμα περισσότερο στο φόβο; 

Θα βγεις έξω και θα σκοτώσεις όποιον βρεθεί στο δρόμο σου. Έλληνα, ξένο, άσπρο, μαύρο, φτωχό, λιγότερο φτωχό. Όποιος σταθεί απέναντί σου. Θα ελπίζεις να γεμίσουν οι δρόμοι αίμα. Θα νοσταλγείς εμφυλίους. Θα ονειρεύεσαι κρεμάλες. Δεν είναι περίεργο. Στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος. 

Και όπως κατάφερες για χάρη των αφεντικών σου, σε μια εξαθλιωμένη χώρα να θεωρείται πως το μεγαλύτερο πρόβλημά της είναι 50.000 γυναικόπαιδα και όχι η φτώχεια και αυτοί που την επιβάλλουν, έτσι μπορείς να πείσεις πως ο ίδιος ο λαός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της πατρίδας σου και όχι τα αφεντικά σου. Μην αναρωτηθείς πώς έφτασες σε αυτό το σημείο. 

Φταίει απλά που ο φασίστας δεν έχει πατρίδα. 

Μόνο αφεντικά.

Από SPASMENOPARATHYRO

Για Περισσότερα δες κ Εδώ