Η "ΖΑΙΟ"ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙ ΤΗ ΠΑΡΑΛΙΑΚΗ ΖΩΝΗ ΣΤΕΛΝΕΙ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ !!

ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΛΕΤΙΔΗΣ:

Η κυβέρνηση να παραχωρήσει οριστικά την Παραλιακή Ζώνη και να σταματήσει τις εγκλήσεις κατά του δήμου

Την απαράδεκτη τακτική των υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομικών, που αντί να ασχολούνται με την προώθηση της νομοθετικής πράξης για την οριστική παραχώρηση της Παραλιακής Ζώνης στο Δήμο Πατρέων, φροντίζουν να στέλνουν πρόστιμα και εντολές για αποχή από κάθε δραστηριότητα του δήμου στην περιοχή και να εγκαλούν με εισαγγελικές παραγγελίες, καταγγέλλει ο δήμαρχος της πόλης Κώστας Πελετίδηςμε επιστολή του προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και την υφυπουργό Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου.  

Στην επιστολή ο δήμαρχος, αναφέρει τα εξής:

«Ενώ από το Γενάρη του 2015 η κυβέρνησή σας εξέφρασε τη θέληση να ικανοποιήσει το χρόνιο αίτημα του πατραϊκού λαού, την παραχώρηση της Παραλιακής Ζώνης στο Δήμο Πατρέων και ενώ βρισκόμαστε στην τελική φάση νομοθετικής διάταξης για την ολοκλήρωση της οριστικής παραχώρησης, οι ενέργειες των υπηρεσιών του υπουργείου, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις δεσμεύσεις σας.

Τους τελευταίους μήνες, με απίστευτη επιμέλεια οι υπηρεσίες του υπουργείου έχουν σταματήσει κάθε άλλη εργασία και φροντίζουν να μας στέλνουν πρόστιμα, εντολές για αποχή από κάθε δραστηριότητα του δήμου στην Παραλιακή Ζώνη.

Μας εγκαλούν με εισαγγελικές παραγγελίες.

Με έγγραφό τους στις 15-6-2018 μας καλούν σε ακρόαση, όπως συνημμένα σας γνωστοποιούμε, για τις "αμαρτίες" που έχουμε κάνει στην Παραλιακή Ζώνη. Δεν αναγνωρίζουν την προσωρινή σύμβαση παραχώρησης ούτε την πολιτική σας βούληση με την προώθηση νομοθετικής πράξης για την οριστική παραχώρηση.

Πιστεύουμε ότι το υπουργείο με τις υπηρεσίες του, αντί να αναλώνονται σε "υπεράσπιση" του Δημοσίου από το Δημόσιο, γιατί και ο δήμος Δημόσιο είναι, ας προχωρήσουν, όσο γίνεται πιο γρήγορα στην οριστική λύση.

Αντί του δρόμου των διώξεων, των προσπαθειών διαφόρων κρατικών οργάνων, με την ανοχή των πολιτικών προϊσταμένων τους, να ακυρώσουν αποφάσεις του δήμου μας, υπάρχει και ο δρόμος της δημιουργίας, της ζωής. Έχουμε πάρα πολλά να κάνουμε προς όφελος του πατραϊκού λαού.

Γνωρίζουμε ότι η αρρώστια αυτού του συστήματος θέλει ριζική θεραπεία, αργά ή γρήγορα ο λαός θα βρει το φάρμακο».

902.gr

ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΚΛΕΒΑΝ ΤΑ ΑΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ - ΕΝΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ:

Ένα από αυτά τα παιδιά είναι ο Άλεξ Λόπεζ. Ήταν 13 χρο­νών όταν έφυγε το 1962 και σή­με­ρα σε ηλι­κία 69 ετών δίνει συ­νέ­ντευ­ξη στην Gran­ma In­ter­na­tio­nal.

Επιχείρηση Πίτερ Παν – Η “αρπαγή” 14.000 ανήλικων παιδιών από την Κούβα



Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Η επι­χεί­ρη­ση Πίτερ Παν ξε­κί­νη­σε από την κυ­βέρ­νη­ση των ΗΠΑ, στο τέλος του 1960, σαν μια προ­σπά­θεια να σα­μπο­τά­ρει την κου­βα­νι­κή επα­νά­στα­ση, που είχε θριαμ­βεύ­σει το 1959. Ίσως το όνομα που επι­λέ­χθη­κε για την επι­χεί­ρη­ση Πίτερ Παν, να ται­ριά­ζει με την κω­δι­κή ονο­μα­σία που χρη­σι­μο­ποιεί­ται για το Μαϊ­ά­μι: ”Η χώρα του Ποτέ ποτέ” (γνω­στή για όσους διά­βα­σαν το πα­ρα­μύ­θι του Πίτερ Παν).

• Άρχισε μια τε­ρά­στια εκ­στρα­τεία στα μέσα ενη­μέ­ρω­σης, κυ­ρί­ως στο ρα­διό­φω­νο Swan – ένα αντε­πα­να­στα­τι­κό ρα­διο­τη­λε­ο­πτι­κό ορ­γα­νι­σμό στην υπη­ρε­σία των υπη­ρε­σιών πλη­ρο­φο­ριών των ΗΠΑ που μπο­ρού­σε να ακου­στεί στην Κούβα – που στόχο είχε να τρο­μά­ξει τις μη­τέ­ρες κα­λώ­ντας τες να μην επι­τρέ­ψουν να τους κλέ­ψουν οι κομ­μου­νι­στές τα παι­διά τους.

• Στό­χος ήταν να πεί­σουν όσους πε­ρισ­σό­τε­ρους γο­νείς να στεί­λουν τα παι­διά τους στις ΗΠΑ, δια­δί­δο­ντας πλα­στές ει­δή­σεις για έναν υπο­τι­θέ­με­νο νόμο που θα ψη­φι­ζό­ταν δί­νο­ντας στο επα­να­στα­τι­κό κρά­τος την κη­δε­μο­νία όλων των ανη­λί­κων παι­διών. Με­τα­ξύ Δε­κεμ­βρί­ου 1960 και Οκτω­βρί­ου του 1962, 14.000 παι­διά έφυ­γαν από την Κούβα και πέ­ρα­σαν απέ­να­ντι στο Μαιά­μι.

• Στην Κούβα δρού­σε ο πρά­κτο­ρας της CIA José Pu­jals Mederos, ο οποί­ος έγρα­ψε τον ψεύ­τι­κο νόμο και τον ει­σή­γα­γε στη χώρα, με την υπο­στή­ρι­ξη και άλλων Αμε­ρι­κά­νων πρα­κτό­ρων όπως ο James Baker και ο ιε­ρέ­ας Bryan O. Walsh.

Αυτή η ομάδα κα­τα­σκεύ­α­ζε πλα­στά δια­βα­τή­ρια και βίζες εκ­με­ταλ­λευό­με­νοι την τότε νο­μο­θε­σία, για ασυ­νό­δευ­τα ανή­λι­κα παι­διά- πρό­σφυ­γες, που επέ­τρε­ψε την με­τά­βα­ση τους στις ΗΠΑ.

• Τα παι­διά που βρέ­θη­καν στην Αμε­ρι­κή πε­ρί­με­ναν χρό­νια για την οι­κο­γε­νεια­κή επα­νέ­νω­ση και πολλά πα­ρου­σί­α­σαν ψυ­χο­λο­γι­κά τραύ­μα­τα από την σω­μα­τι­κή και συ­ναι­σθη­μα­τι­κή εξά­ντλη­ση στους αυ­το­σχέ­διους και ακα­τάλ­λη­λους κα­ταυ­λι­σμούς, όπου δεν τους δό­θη­κε καμία επαγ­γελ­μα­τι­κή ια­τρι­κή προ­σο­χή. Οι ανα­λυ­τές επι­ση­μαί­νουν ότι οι γο­νείς δεν είχαν σκε­φτεί την επα­νέ­νω­ση με τα παι­διά τους στις Ηνω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες, αλλά στην Κούβα, μετά την γρή­γο­ρη ανα­τρο­πή της επα­να­στα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης.

Τα παι­διά μετά από πε­ρι­πέ­τειες σε στρα­τό­πε­δα και ιδρύ­μα­τα δό­θη­καν για υιο­θε­σία.

Άλεξ Λόπεζ, ένας από τις 14.000

Ένα από αυτά τα παιδιά είναι ο Άλεξ Λόπεζ. Ήταν 13 χρο­νών όταν έφυγε το 1962 και σή­με­ρα σε ηλι­κία 69 ετών δίνει συ­νέ­ντευ­ξη στην Gran­ma In­ter­na­tio­nal.

-Οι πρώ­τες μέρες ήταν δύ­σκο­λες, εξι­στο­ρεί με­τα­ξύ των άλλων o Lopez στην ηλε­κτρο­νι­κή έκ­δο­ση της επί­ση­μης εφη­με­ρί­δας της Κού­βας, ζού­σα­με σε σκη­νές σε ένα στρα­τό­πε­δο και με με­γα­λύ­τε­ρα αγό­ρια, όπου βα­σί­λευε η κα­τά­χρη­ση και η εχθρό­τη­τα. Οι υπο­τι­θέ­με­νοι προ­στά­τες μας, κα­θο­λι­κοί ιε­ρείς και μο­να­χές, ήταν δύ­σκο­λο να ελέγ­ξουν 500 εφή­βους, με­τα­ξύ 12 και 18 ετών, που στε­γά­ζο­νταν στο στρα­τό­πε­δο. Εκεί πα­ρου­σιά­στη­καν όλα τα είδη της σω­μα­τι­κής βίας, ακόμη και σε­ξουα­λι­κής κα­κο­ποί­η­σης από τους ίδιους τους ιε­ρείς.

Στις σο­σια­λι­στι­κές χώρες έμαθε για την Κούβα.

–Αυτές οι εμπει­ρί­ες με­γά­λω­σαν την αγάπη μου για την Κούβα, και μόλις ολο­κλή­ρω­σα τις πα­νε­πι­στη­μια­κές μου σπου­δές στον τομέα του του­ρι­σμού, δη­μιούρ­γη­σα το τα­ξι­διω­τι­κό πρα­κτο­ρείο In­ter­plan­ner για ομα­δι­κά τα­ξί­δια από τις Ηνω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες στα σο­σια­λι­στι­κά κράτη της Ανα­το­λι­κής Ευ­ρώ­πης. Δη­μιούρ­γη­σα στε­νούς δε­σμούς με τα Κέ­ντρα Κου­βα­νι­κής Φι­λί­ας σε αυτές τις χώρες, όπου αγό­ρα­σα βι­βλία και δί­σκους μου­σι­κής, και μά­θαι­να τις ει­δή­σεις της Επα­νά­στα­σης.

-Με δε­δο­μέ­νη την σχέση μου με τις χώρες του Σο­σια­λι­στι­κού συ­να­σπι­σμού, η απο­στο­λή της Κού­βας στα Ηνω­μέ­να Έθνη εν­δια­φέρ­θη­κε για την δου­λειά μου κατά τη διάρ­κεια της διοί­κη­σης του Τζίμι Κάρ­τερ (1977-1981) που επέ­τρε­ψε τα τα­ξί­δια στο νησί να είναι κάπως πιο εύ­κο­λα. Μί­λη­σα με τους δι­πλω­μά­τες της Κού­βας σχε­τι­κά με το εν­δε­χό­με­νο του­ρι­στι­κό ξε­κί­νη­μα με την Κούβα. Η επι­στρο­φή ήταν πάντα στα σχέ­διά μου, αλλά δεν σκέ­φτη­κα ποτέ ότι θα το κάνω με την πρό­σκλη­ση της επα­να­στα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης.

Ο Φι­ντέλ ήθελε να τον απο­κα­λού­με με το μικρό του όνομα. Σαν φίλο.
Οι απευ­θεί­ας πτή­σεις είχαν απα­γο­ρευ­θεί, έτσι πε­τά­ξα­με από τον Κα­να­δά το 1978. Η πρώτη ομάδα απο­τε­λού­νταν από κα­θη­γη­τές και ερ­γα­ζό­με­νους στο Πα­νε­πι­στή­μιο Martyrs Keith. Προς έκ­πλη­ξή μου, σε αυτό το τα­ξί­δι συ­νά­ντη­σα τον ηγέτη Φι­ντέλ Κά­στρο. Μας επι­σκέ­φθη­κε στο ξε­νο­δο­χείο Ρι­βιέ­ρα. Μι­λού­σα με τους του­ρί­στες στην κύρια εί­σο­δο, όπου μας πε­ρί­με­νε το λε­ω­φο­ρείο μας. Ξαφ­νι­κά πα­ρα­τή­ρη­σα ότι κά­ποιοι στην ομάδα άλ­λα­ξαν τις εκ­φρά­σεις του προ­σώ­που τους, ανοί­γο­ντας με έκ­πλη­ξη τα μάτια τους. Νό­μι­ζα ότι είχα πει κάτι λάθος στην αγ­γλι­κή γλώσ­σα, αλλά τότε ένιω­σα κά­ποιον να με αγ­γί­ζει στον ώμο, σαν ένας φίλος, και όταν γύ­ρι­σα έμει­να πάρα πολύ έκ­πλη­κτος, άφω­νος. Ήταν ο Φι­ντέλ!

Ο Φι­ντέλ μας υπο­δέ­χτη­κε με απλό­τη­τα και είπε ότι θα πρέ­πει να τον απο­κα­λού­με με το μικρό του όνομά, σαν φίλο. Εν­δια­φέρ­θη­κε να ακού­σει εάν οι ακα­δη­μαϊ­κοί περ­νά­νε καλά στην Κούβα και αν το του­ρι­στι­κό πρό­γραμ­μα διε­ξά­γε­ται χωρίς δυ­σκο­λία. Δεν είχα ποτέ οποια­δή­πο­τε προ­βλή­μα­τα, όχι μόνο με αυτή την ομάδα αλλά και με οποια­δή­πο­τε άλλη έφερα εδώ.

Ο Ρί­γκαν μας έκλει­σε το γρα­φείο

-Ο του­ρι­σμός για Κούβα αντι­με­τω­πί­ζει εμπό­δια από τις δια­φο­ρε­τι­κές διοι­κή­σεις στις ΗΠΑ.Ένα από τα με­γα­λύ­τε­ρα ήταν όταν κατά τη διάρ­κεια της Προ­ε­δρί­ας του Ronald Rea­gan (1981-1989) μας διέ­τα­ξαν να κλεί­σει το γρα­φείο μου στην Ουά­σιγ­κτον μέσα σε 24 ώρες. Έπρε­πε να κλεί­σου­με μια νό­μι­μη, κα­θιε­ρω­μέ­νη εται­ρεία!

Ευ­τυ­χώς, κρα­τή­σα­με τις επα­φές μας και όταν υπήρ­ξε αλ­λα­γή στον Λευκό Οίκο, με τη διοί­κη­ση του George H.W. Bush, ήμα­σταν σε θέση να απο­κα­τα­στή­σου­με τις ανταλ­λα­γές, κα­ταρ­χήν με πολ­λούς πε­ρισ­σό­τε­ρους πε­ριο­ρι­σμούς από ότι όταν ξε­κί­νη­σα το γρα­φείο. Είναι πάντα ένα με­γά­λο πρό­βλη­μα να εξα­σφα­λί­σεις τα τρα­πε­ζι­κά εμ­βά­σμα­τα για την Κούβα και αυτό μπο­ρεί να εμπο­δί­σει όποιον θέλει να δου­λέ­ψει με την Κούβα.

30 ακυ­ρώ­σεις ομα­δι­κών τα­ξι­διών επί Τραμπ

-Τώρα με τη διοί­κη­ση του Ντό­ναλντ Τραμπ, είναι σχε­δόν αδύ­να­το να βρε­θεί μια Αμε­ρι­κά­νι­κη τρά­πε­ζα να με­τα­φέ­ρει χρή­μα­τα εκ­δρο­μέ­ων στην Κούβα. Σο­βα­ρό πρό­βλη­μα είναι και η τα­ξι­διω­τι­κή οδη­γία που εκ­δό­θη­κε από το Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ, που ισχυ­ρί­ζε­ται ότι η Κούβα δεν είναι μια ασφα­λής χώρα και ότι εάν οποιο­δή­πο­τε ατύ­χη­μα ή ασθέ­νεια πα­ρου­σια­στεί εδώ, καμία ασφα­λι­στι­κή εται­ρεία δεν θα ανα­λά­βει την ευ­θύ­νη.

Για το λόγο αυτό, το 2017, εί­χα­με 30 ακυ­ρώ­σεις ομα­δι­κών τα­ξι­διών, επει­δή κα­νείς δεν θέλει να τα­ξι­δέ­ψει σε μια δήθεν επι­κίν­δυ­νη πε­ριο­χή, πολύ λι­γό­τε­ρο όταν το ανα­κοι­νώ­νει μια κυ­βερ­νη­τι­κή υπη­ρε­σία . Βρί­σκουν δι­καιο­λο­γία τις υπο­τι­θέ­με­νες «ηχη­τι­κές» επι­θέ­σεις. Μπορώ να σας πω ότι, αν υπήρ­χαν, εγώ θα είχα ήδη κου­φα­θεί. Το μόνο που ακού­με στην Κούβα είναι η ζω­ντα­νή μου­σι­κή από τα συ­γκρο­τή­μα­τα στο δρόμο.

Ο Τραμπ εξυ­πη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα της Μα­φί­ας της Φλό­ρι­ντα

-Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ο Πρό­ε­δρος Τραμπ εξυ­πη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα μιας πολύ μι­κρής ομά­δας Κου­βα­νών που μέ­νουν στη Φλό­ρι­ντα και έχουν δη­μιουρ­γή­σει έναν τύπο μα­φί­ας που ζει και δη­μιουρ­γεί προ­σω­πι­κές πε­ριου­σί­ες εγεί­ρο­ντας εμπό­δια στις δι­με­ρείς σχέ­σεις. Υπάρ­χουν εκα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια δια­θέ­σι­μα για χρη­μα­το­δό­τη­ση εκ­στρα­τειών κατά της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης και αυτοί τα εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται. Πι­στεύω όμως πως δεν έχουν με­γά­λη επί­δρα­ση στον Αμε­ρι­κά­νι­κο λαό.

Δεν μπο­ρού­σα ποτέ να φα­ντα­στώ ότι θα ζήσω μια επί­σκε­ψη από έναν Πρό­ε­δρο των ΗΠΑ στην Κούβα, αλλά το είδα με τον Μπα­ράκ Ομπά­μα. Ανα­γνώ­ρι­σε ότι η πο­λι­τι­κή του οι­κο­νο­μι­κού απο­κλει­σμού δεν είχε το επι­θυ­μη­τό απο­τέ­λε­σμα, όσον αφορά την ανα­τρο­πή της επα­νά­στα­σης, και ως εκ τού­του, ανα­ζή­τη­σε άλλες στρα­τη­γι­κές.

Οι Γιάν­κη­δες επο­φθαλ­μιούν την δύ­να­μη της Κού­βας.

-Δεν πραγ­μα­το­ποί­η­σε τις δι­με­ρείς συ­νο­μι­λί­ες ο Ομπά­μα λόγω καλής θέ­λη­σης ή από έρωτα για την Κούβα. Στην τα­κτι­κή του πε­ριε­λάμ­βα­νε τη δη­μιουρ­γία μιας ατμό­σφαι­ρας επα­να­προ­σέγ­γι­σης και άμε­σες συ­νο­μι­λί­ες με­τα­ξύ των δύο κυ­βερ­νή­σε­ων. Υπο­σχέ­θη­κε βο­ή­θεια στην νε­ο­λαία για να “αλ­λά­ξει” την Κούβα. Ίσως μια κα­νο­νι­κή σχέση θα μπο­ρού­σε να επι­τευ­χθεί με την απο­κα­τά­στα­ση των δι­πλω­μα­τι­κών σχέ­σε­ων, αλλά η τρέ­χου­σα διοί­κη­ση έχει αναι­ρέ­σει ότι είχε συμ­φω­νη­θεί. Οι δια­φο­ρές ανά­με­σα στην Κούβα και τις Ηνω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες δεν πρό­κει­ται να λυ­θούν, επει­δή οι ΗΠΑ έχει εμ­μο­νή να ελέγ­ξει και να αποι­κί­σει την Κούβα, όπως ακρι­βώς συ­νέ­βη με το Που­έρ­το Ρίκο. Το βλέπω ως μια μοι­ραία έλξη. Οι Γιάν­κη­δες επο­φθαλ­μιούν την δύ­να­μη της Κού­βας.

Δύ­σκο­λο να δια­φη­μι­στείς σε ένα τέ­τοιο εχθρι­κό πε­ρι­βάλ­λον.

-Είναι δύ­σκο­λο να δια­φη­μι­στείς σε ένα τέ­τοιο εχθρι­κό πε­ρι­βάλ­λον. Πα­ρα­κάμ­πτω τα εμπό­δια, προ­σαρ­μό­ζο­μαι στις πε­ρι­στά­σεις. Αφιε­ρώ­νω ώρες από την ζωή μου να συ­νο­μι­λώ, να έχω διά­λο­γο, με τους αν­θρώ­πους. Πα­ρου­σιά­ζω τον εαυτό μου σε επαγ­γελ­μα­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις, πα­νε­πι­στή­μια και άλλες ομά­δες για να τους προ­σελ­κύ­σω. Προ­ω­θού­με την εται­ρία στο δια­δί­κτυο και χρη­σι­μο­ποιού­με τις εμπει­ρί­ες εκεί­νων που έχουν επι­σκε­φτεί την Κούβα, δε­δο­μέ­νου ότι είναι πάντα για αυ­τούς μια ευ­χά­ρι­στη έκ­πλη­ξη.

Αβά­σι­μος φόβος για τον κομ­μου­νι­σμό.

-Πολ­λοί άν­θρω­ποι έρ­χο­νται με ένα αβά­σι­μο φόβο για τον κομ­μου­νι­σμό. Έχουν ακού­σει πα­ρά­λο­γες από­ψεις, σκέ­ψεις ότι ο άν­θρω­πος θα επο­πτεύ­ε­ται αυ­στη­ρά και θα πα­ρα­κο­λου­θεί­ται συ­νε­χώς από κα­τα­σκό­πους. Νο­μί­ζουν ότι δεν υπάρ­χει ελευ­θε­ρία να περ­πα­τή­σει κα­νείς στους δρό­μους.

Εξηγώ ότι πρό­κει­ται για ένα μέρος με ένα λει­τουρ­γι­κό σο­σια­λι­στι­κό σύ­στη­μα, πολύ δια­φο­ρε­τι­κό από άλλα κοι­νω­νι­κά συ­στή­μα­τα σε όλο τον κόσμο. Όταν επι­στρέ­φουν, λένε πως ποτέ δεν φα­ντα­ζό­ταν την Κούβα σαν τόσο ασφα­λή χώρα, με κα­νέ­ναν απο­λύ­τως κίν­δυ­νο. Επι­στρέ­φουν σπίτι τους εν­θου­σια­σμέ­νοι, έχο­ντας μάθει την ύπαρ­ξη καλά εκ­παι­δευ­μέ­νων, καλά ενη­με­ρω­μέ­νων αν­θρώ­πων, οι οποί­οι ξέ­ρουν πώς να διευ­θε­τή­σουν προ­βλή­μα­τα. Αυτή η γέ­φυ­ρα της φι­λί­ας είναι αυτή που απαι­τεί κα­θη­με­ρι­νή ερ­γα­σία.

Φι­ντέλ: Αυτό ήταν το σπίτι σας ακόμη και όταν λεί­πα­τε.

-Η αγάπη μου για την Κούβα είναι πάντα με­γά­λη. Θυ­μά­μαι τα παι­δι­κά μου χρό­νια που κα­τό­πιν τα στε­ρή­θη­κα και η επαφή μου με την Κούβα με βο­ή­θη­σε να τα ανα­κτή­σω. Δεν είναι εύ­κο­λη η ζωή του με­τα­νά­στη. Δεν ξέρω ακρι­βώς αν είμαι Αμε­ρι­κά­νος η Κου­βα­νός. Αμε­ρι­κα­νο­κου­βα­νός δεν μπο­ρεί να είμαι. Αυτό δεν είναι εθνι­κό­τη­τα. Πήρα για πρώτη φορά και τους θε­τούς μου γο­νείς στην Κούβα που επι­θυ­μούν να ξα­νάρ­θουν. Θυ­μά­μαι πάντα τα λόγια του Φι­ντέλ για μας, τα παι­διά που φύ­γα­με κάτω από αυτές τις συν­θή­κες. «Ακόμη και τότε που δεν εί­σα­σταν πα­ρό­ντες εδώ να ξέ­ρε­τε πως αυτό ήταν σπίτι σας. Εδώ είναι ο τόπος που μπο­ρεί­τε να κλί­νε­τε την κε­φα­λή σας».

Οι γο­νείς του Άλεξ, έπε­σαν θύμα μιας ανε­λέ­η­της εχθρι­κής προ­πα­γάν­δας πως οι κομ­μου­νι­στές θα τους πά­ρουν τα παι­διά τους.Τα έχου­με και μεις γνω­ρί­σει και τα ακού­με ακόμη και σή­με­ρα στην Ελ­λά­δα. Ο ίδιος έχασε την φυ­σι­κή του οι­κο­γέ­νεια και μια φυ­σιο­λο­γι­κή και ευ­τυ­χι­σμέ­νη ζωή σε μια σο­σια­λι­στι­κή κοι­νω­νία. Αυτό που έχει εν­δια­φέ­ρον στην πε­ρί­πτω­σή του Άλεξ είναι πως η αγάπη του για την Κούβα, η επαγ­γελ­μα­τι­κή του δρα­στη­ριό­τη­τα στην χώρα της “ελευ­θε­ρί­ας” και της “με­γα­λύ­τε­ρης δη­μο­κρα­τί­ας” είναι υπό διωγ­μόν. Το Εμπάρ­γκο και ο σκο­τα­δι­σμός καλ­λιερ­γεί­ται στο μέ­γι­στο βαθμό στις ΗΠΑ για να υπο­τα­χθεί η Κούβα και οι άν­θρω­ποι που την αγα­πούν να σιω­πή­σουν.

_______________________________­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__

Πάνος Αλε­πλιώ­της

Και ΑΦΕΝΤΙΚΟ ;! Ο ΠΑΤΡΙΝΟΣ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΓΣΕΕ-ΟΙΥΕ-Ε.Κ.ΠΑΤΡΑΣ-KAZINO ΡΙΟΥ...

Έτσι κάνουν τις δουλειές τους οι βαστάζοι των εργοδοτών:

«ΠΗΓΑΣΟΣ ΦΟΡΤΟΥΝΑ ΓΚΕΪΜΙΝΓΚ ΑΕ»

Επιχειρηματική δράση με προκάλυμμα... «συνδικαλισμού»

Εύλογα και σοβαρά ερωτήματα από την επιχειρηματική δραστηριότητα του εκπροσώπου Τύπου της ΓΣΕΕ

Ορισμένες από τις χαρακτηριστικές... αγγελίες της «Πήγασος Φορτούνα Γκέιμινγκ ΑΕ»

Με αφορμή και όσα καταγράφονται στην απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών, τα οποία επισημάνθηκαν και στο χτεσινό φύλλο του «Ριζοσπάστη», προκαλεί εύλογα και σοβαρά ερωτήματα η υπόθεση της εταιρείας «Πήγασος Φορτούνα Γκέιμινγκ ΑΕ» και ειδικά ο συνδυασμός συνδικαλιστικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που συγκεντρώνει ο Δημήτρης Καραγεωργόπουλος.

Συγκεκριμένα, ο εκπρόσωπος Τύπου της ΓΣΕΕ, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ), του Σωματείου Εργαζομένων στο Καζίνο Ρίου και μέχρι πρότινος μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, κατέχει παράλληλα τη θέση του προέδρου και διευθύνοντα συμβούλου της ανώνυμης εταιρείας «Πήγασος Φορτούνα Γκέιμινγκ ΑΕ». Παράλληλα, η εταιρεία αυτή είναι ο κύριος μέτοχος (90%) άλλης εταιρείας που αντικείμενο έχει την «κατάρτιση εργαζομένων».

Ανάμεσα στους σκοπούς της «Πήγασος Φορτούνα Γκέιμινγκ ΑΕ», όπως ορίζονται από το ίδιο το καταστατικό της, περιλαμβάνονται «η απόκτηση, διαχείριση και διάθεση μετοχών και εν γένει μετοχικών δικαιωμάτων ή εταιρικών μεριδίων εταιρειών εκμετάλλευσης καζίνο και τυχερών παιχνιδιών, ξενοδοχειακών, τουριστικών και επισιτιστικών επιχειρήσεων», «η παροχή υπηρεσιών διοίκησης επιχειρήσεων εκμετάλλευσης καζίνο ή τυχερών παιχνιδιών, ξενοδοχειακών, τουριστικών και επισιτιστικών επιχειρήσεων», «η παροχή υπηρεσιών προς υποστήριξη λειτουργικών αναγκών τρίτων επιχειρήσεων εκμετάλλευσης καζίνο και τυχερών παιχνιδιών». Επιχειρηματικά, δηλαδή, πάρε - δώσε, στα οποία επιδίδεται ένας συνδικαλιστής που θέλει να λέει ότι εκπροσωπεί τους εργαζόμενους και τα συμφέροντά τους!

Εξίσου χαρακτηριστικές είναι και οι αρμοδιότητες του Δ. Καραγεωργόπουλου, όπως αποτυπώνονται σε έγγραφο του Επιμελητηρίου Αχαΐας, ως προέδρου και διευθύνοντα συμβούλου της ΑΕ. Για παράδειγμα, εκπροσωπεί την εταιρεία «έναντι οιουδήποτε τρίτου, καθώς και ενώπιον των Δικαστηρίων και των Αρχών», ανοίγει και κλείνει τραπεζικούς λογαριασμούς, υπογράφει συμβόλαια, επιδίδεται σε πάσης φύσης συναλλαγές για λογαριασμό της επιχείρησης, μπορεί «να ενεργεί και να αίρει κατασχέσεις», «να διαχειρίζεται εν γένει την περιουσία και τις υποθέσεις» της εταιρείας. Ακόμα χειρότερα, μια σειρά ενέργειες για τις οποίες είναι εξουσιοδοτημένος προσιδιάζουν ξεκάθαρα σε εργοδότη και όχι σε εκπρόσωπο των εργαζομένων, με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα την εξουσιοδότηση «να προσλαμβάνει και να απολύει εργαζόμενους»!

«Θέλεις να κάνεις καριέρα σε καζίνο;»

Με το ερώτημα αυτό διαφημίζει σε ανάρτηση στο διαδίκτυο η «Πήγασος» την οργάνωση «σεμιναρίων απόκτησης δεξιοτήτων στο επάγγελμα του/της casino dealer» που διοργανώνει σε συνεργασία με την Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων στα Τυχερά Παιχνίδια (ΟΣΕΤΥΠ). Η ολοκλήρωση των σεμιναρίων υπόσχεται «πλήρη επαγγελματική ικανότητα», ώστε «να συνεχίσουν την καριέρα τους σε κάποια από τις αίθουσες καζίνο σε Ελλάδα και εξωτερικό». Μάλιστα, σύμφωνα με την ίδια ανάρτηση, δέκα «τυχεροί» θα παρακολουθήσουν «για μια εβδομάδα εντελώς δωρεάν τα εκπαιδευτικά σεμινάρια». Αδιευκρίνιστο παραμένει το κόστος των σεμιναρίων για τους υπόλοιπους...

Να σημειωθεί ότι στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Ανώνυμης Εταιρείας «Πήγασος Φορτούνα Γκέιμινγκ», το Μάη του 2015, αναφέρεται ότι «συστάθηκε εταιρεία IKE PF EDUCATION στην οποία συμμετέχει η εταιρεία μας με ποσοστό 90% και αντικείμενο την εκπαίδευση και την επιμόρφωση».

Η συγκεκριμένα εταιρεία έχει την ονομασία «P.F. ΠΗΓΑΣΟΣ ΦΟΡΤΟΥΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥΧΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ - P.F. EDUCATION ΙΚΕ» και έδρα της την Αθήνα. Σε αυτή συμμετέχει με 10% και το «Επιμορφωτικό Δίκτυο Επαγγελματικής Πιστοποίησης» της Ομοσπονδίας Επιχειρησιακών Σωματείων Ιδιωτικών Καζίνο (ΟΕΣΙΚ), που τώρα ονομάζεται Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων Τυχερών Παιχνιδιών (ΟΣΕΤΥΠ).

Αντικείμενο της «IKE PF EDUCATION» είναι «η παροχή υπηρεσιών εκπαίδευσης και κατάρτισης διά της ανάπτυξης εκπαιδευτικών προγραμμάτων διά βίου μάθησης σε όλα τα θεματικά πεδία για ανέργους, ελεύθερους επαγγελματίες, για εργαζόμενους επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα, για επιχειρηματίες, για στελέχη και εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, για μέλη κοινωνικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων, για ευαίσθητες - ειδικές ομάδες, καθώς και η ανάπτυξη υπηρεσιών συμβουλευτικής απασχόλησης και σύνδεσης της κατάρτισης με την αγορά εργασίας».

Σύμβαση εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ με την εργοδοσία του Καζίνο Ρίου

Ομως, οι ...εκπαιδευτικές δραστηριότητες δεν είναι το κύριο πεδίο δράσης της εταιρείας. Η «Πήγασος» διατηρεί σύμβαση με την εργοδοσία στο Καζίνο Ρίου για την παροχή «υπηρεσιών» έναντι ετήσιας αμοιβής εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ το χρόνο.

Μάλιστα, πρόσφατα το ποσό της αμοιβής της «Πήγασος» στην ανανεωμένη συμφωνία διπλασιάστηκε έναντι της αρχικής, φτάνοντας τα 19.000 ευρώ το μήνα συν ποσοστό 5% από τα καθαρά κέρδη!

Κι ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια η εταιρεία επιδίδεται σε τέτοιες «μπίζνες» με την εργοδοσία του καζίνο, η τελευταία οφείλει δεδουλευμένα πολλών μηνών στους εργαζόμενους και τους πληρώνει με «έναντι». Στο πλαίσιο της συμφωνίας με την εργοδοσία, εργαζόμενοι που έχουν όλο αυτό το διάστημα καταφύγει σε επισχέσεις εργασίας, παλεύοντας να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους, έχουν δει τον να παρεμβαίνει στις δικαστικές διαδικασίες εκπροσωπώντας την εργοδοσία που τους χρωστά, ενάντια στις κινητοποιήσεις τους!

Κι όλα τα παραπάνω από έναν... «εκπρόσωπο των εργαζομένων», που πρωτοστατούσε τα προηγούμενα χρόνια στην επιβολή της νοθείας και της απάτης στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας και πρωτοστάτησε και τώρα μέχρι την τελευταία στιγμή στην προσπάθεια της ομάδας των εργοδοτικών συνδικαλιστών να αναστυλώσουν τη νοθεία, να επαναφέρουν τους νόθους αντιπροσώπους από το παράθυρο και να υπονομεύσουν τις αρχαιρεσίες του ΕΚΠ, παίρνοντας όμως αποφασιστική απάντηση από τα ζωντανά εργατικά συνδικάτα και τους εργαζόμενους της πόλης.

(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τον «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» - 21 Ιούνη 2018)

*****

ΠΑΜΕ

Έξω η μεγαλοεργοδοσία από τα Συνδικάτα

Να αποπεμφθεί τώρα τόσο από τη ΓΣΕΕ όσο και από όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που συμμετέχει ο Δ Καραγεωργόπουλος, μετά τα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα για την εργοδοτική του ιδιότητα,  απαιτεί με ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ.

Αναφέρει συγκεκριμένα:

Πρόσφατα δημοσιεύματα στον Τύπο αποκαλύπτουν όσα για χρόνια καταγγέλλουμε για το ρόλο του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού στην υλοποίηση των αντιλαϊκών σχεδίων.

Τελευταία αυτός ο ρόλος φαίνεται ότι περνά σε άλλο επίπεδο, αφού δεν είναι απλά ότι με τις επιλογές τους υπηρετούν τα συμφέροντα της εργοδοσίας, αλλά είναι και οι ίδιοι εργοδότες!

Ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της ΓΣΕΕ, ο γνωστός "συνδικαλιστής" Καραγεωργόπουλος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, είναι και πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος εταιρείας με την επωνυμία "ΠΗΓΑΣΟΣ ΦΟΡΤΟΥΝΑ ΓΚΕΙΜΙΝΓΚ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" που σύμφωνα με τους σκοπούς της:

1. Διαθέτει και διαχειρίζεται μετοχές και μερίδια εταιρειών τυχερών παιγνίων.
2. Παρέχει διοικητικές υπηρεσίες σε καζίνο, ξενοδοχεία και επισιτιστικές επιχειρήσεις.
3. Διαχειρίζεται και αξιοποιεί ακίνητα.
4. Παρέχει με το αζημίωτο εκπαίδευση σε εργαζόμενους και συμβουλές σε εταιρείες.

Ο ίδιος αναφέρει ότι έγινε εργοδότης για να προστατέψει τους εργαζόμενους!

Το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος «συνδικαλιστής» δεν έχει καμιά σχέση με τα Συνδικάτα αποδεικνύεται από τη στάση του όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά και πρόσφατα ήταν αυτός που πρωτοστάτησε στο όργιο νοθείας στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας, στους εκβιασμούς και τραμπουκισμούς, παίρνοντας όμως αποφασιστική απάντηση από τα σωματεία και τους εργαζόμενους της πόλης.

Όμως οι ευθύνες της διοίκησης της ΓΣΕΕ είναι μεγάλες. Το ότι ο υπεύθυνος του γραφείου Τύπου της ΓΣΕΕ είναι και ο ίδιος εργοδότης αποτελεί ένα αίσχος για το εργατικό κίνημα. Ανοίγουν έναν πολύ επικίνδυνο δρόμο! Μαζί με τις ενώσεις προσώπων, την τρομοκρατία, την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, τώρα και οι πρόεδροι των ΑΕ θα συμμετέχουν και θα εκλέγονται στα συνδικάτα; Να αποπεμφθεί τώρα τόσο από τη ΓΣΕΕ όσο και από όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που συμμετέχει.

Εξάλλου μπορεί να εκλεγεί στις ενώσεις των εργοδοτών, εκπροσωπώντας αυτούς που υπηρετεί με τόση επιτυχία εδώ και χρόνια. Τα συνδικάτα είναι των εργατών και όχι των εργοδοτών.

Καλούμε όλα τα συνδικάτα να καταγγείλουν και να καταδικάσουν τις ηγεσίες του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που τον διατηρούν σε θέσεις ευθύνης του συνδικαλιστικού κινήματος.

Καλούμε τη διοίκηση της ΓΣΕΕ να συνεδριάσει έκτακτα με αυτό το θέμα.

902.gr 

ΔΕΣ ΑΚΟΜΑ

• 

  ΔΑΣ

  Ζητά την άμεση συνεδρίαση της ΓΣΕΕ για αποπομπή του «συνδικαλιστή» Δ. Καραγεωργόπουλου

  15:56

ΕΤΣΙ "ΑΛΥΣΟΔΕΣΑΝ" ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΣΟΡΤΣΙΛ-ΧΙΤΛΕΡ !!

ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Το "αλυσόδεμα" της Ελλάδας ο πρώτιστος στόχος

Τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και επιδιώξεις τους καθόριζαν από την πρώτη στιγμή του πολέμου τη στρατηγική και τακτική των Αγγλων και μπροστά στην εκπλήρωσή τους δεν είχαν τον παραμικρό δισταγμό

Ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, ο Γ. Παπανδρέου και ο Βρετανός στρατηγός Σκόμπι μπροστά στο Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη

Η διατήρηση και η παραπέρα ενίσχυση των πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών θέσεων, που είχε η βρετανική αυτοκρατορία προπολεμικά σ' όλο τον κόσμο, ήταν ο βασικός, στρατηγικός στόχος του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού από την πρώτη μέρα που τα σύννεφα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου άρχισαν να εμφανίζονται στον ουρανό της Ευρώπης. Αυτός ο στόχος καθόριζε τις επιμέρους κινήσεις και την τακτική της. Και όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, όπως και σ' όλη τη διάρκειά του, η σφραγίδα του στρατηγικού αυτού στόχου μπαίνει βαριά σε όλες τις ενέργειες των Αγγλων. Ο πόλεμος δεν είναι παρά η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα και η νίκη κατά του φασιστικού τέρατος, η αναγκαία προϋπόθεση, για την παγκόσμια ενίσχυση του βρετανικού αυτοκρατορικού λέοντα.

Η Ελλάδα, χώρα μισοαποικιακή και βαθιά εξαρτημένη, με το βρετανικό κεφάλαιο να κατέχει δεσπόζουσα θέση στην αμέσως πριν τον πόλεμο περίοδο, αποτελούσε έναν από τους βασικούς στόχους της βρετανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων. "Η βρετανική αυτοκρατορία, έγραφε ο Τσόρτσιλ προς τους Αμερικανούς το 1943, δεν μπορεί να εγκαταλείψει τις θέσεις της στη Μεσόγειο, δεν πρέπει να χάσει την Ελλάδα, γιατί αργότερα θα χάσει την Ιταλία και την Τουρκία".

Η τακτική του "διαίρει και βασίλευε"

Τρία ολόκληρα χρόνια, από το 1941 έως την απελευθέρωση, η ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση αντιμετωπίζει καθημερινά την υποκριτική, διπρόσωπη και ύπουλη τακτική των Εγγλέζων. Τυπικά ήταν σύμμαχοι στο μεγάλο και κοινό αντιφασιστικό αγώνα. Στην πραγματικότητα, όμως, οι διαθέσεις και η πρακτική τους κλιμακώνονταν από μη φιλικές, μέχρι απροκάλυπτα εχθρικές. Εκαναν ό,τι μπορούσαν και πέρναγε από το χέρι τους, για να σκάψουν το λάκκο του ΕΑΜ. Η γνωστή και από παλιότερα τακτική τους του "διαίρει και βασίλευε" γνώρισε νέες μέρες... δόξας. Η συκοφαντία και η εχθρική προπαγάνδα, μαζί με τις ραδιουργίες και τις ίντριγκες, ήταν οι πλέον συνηθισμένες μεθοδεύσεις τους. Στα πλαίσια αυτά συνεργάστηκαν και αξιοποίησαν τον τότε βασιλιά Γεώργιο Β', τον αστικό πολιτικό κόσμο της χώρας, ακόμη και συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών, όπως ο επίσκοπος Δαμασκηνός. Ενίσχυαν πολύμορφα, με όπλα, λίρες και άλλα εφόδια, άλλες αντάρτικες ομάδες (π.χ. ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ), για να αποδυναμώσουν την επιρροή του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ στο λαό και να τον στρέψουν ενάντια στην ΕΑΜική Αντίσταση, ενώ την ίδια στιγμή στερούσαν από την τελευταία και τα πλέον στοιχειώδη για τη διεξαγωγή του αντιφασιστικού αγώνα. Εφτασαν για την προώθηση των σκοπών τους, μέχρι και στη συγκρότηση ανάλογων οργανώσεων και ένοπλων ομάδων, ενώ δε δίστασαν να προχωρήσουν σε συνεργασία με τα Τάγματα Ασφάλειας και τους Χίτες, ακόμη και με τους Γερμανούς κατακτητές.

Η ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, όμως, παρ' όλα όσα μετέρχονταν οι Εγγλέζοι, κατορθώνει να αναδειχτεί στη μοναδική ουσιαστικά αντιφασιστική και απελευθερωτική δύναμη στη χώρα. Η επιρροή της στο λαό δυναμώνει ραγδαία και σύντομα γίνεται η ψυχή και η συνείδηση του αγωνιζόμενου έθνους, η ελπίδα για ένα μεταπελευθερωτικό, λαοκρατικό αύριο της ανοικοδόμησης και της αναγέννησης. Η πλειοψηφία του αστικού πολιτικού κόσμου, που συνεργάζεται με τους Εγγλέζους, στηρίζοντας στους τελευταίους τους δικούς της, ιδιοτελείς στόχους, αδυνατεί να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη συνεχώς επιρροή και κύρος του ΕΑΜ. Και καθώς, η στροφή του πολέμου, που σημαδεύτηκε από την ηρωική μάχη του Στάλιγκραντ (2 Φλεβάρη 1943), έχει πλέον ολοκληρωθεί και ο Κόκκινος Στρατός σημειώνει τη μία νίκη μετά την άλλη, ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός καταλαβαίνει πως πρέπει να χρησιμοποιήσει τα "μεγάλα μέσα" και προσανατολίζεται ανάλογα.

Αποφασίζεται η επέμβαση

Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του ίδιου του Ουίν. Τσόρτσιλ, η ιδέα της επέμβασης γεννήθηκε το καλοκαίρι του 1943, στη διάρκεια της συνδιάσκεψης Τσόρτσιλ - Ρούσβελτ στο Κεμπέκ του Καναδά, όταν είδαν πως οι θέσεις του ΕΑΜ, για ομαλές και σύμφωνες με τη θέληση του λαού μεταπελευθερωτικές εξελίξεις, έχουν κερδίσει σημαντικές θέσεις και ο αστικός πολιτικός κόσμος της χώρας αδυνατεί να χειραγωγήσει τις εξελίξεις. Γράφει σχετικά ο Τσόρτσιλ: "Ηταν η πρώτη σκέψη, ότι ήμασταν υποχρεωμένοι να επέμβουμε στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας τη στιγμή της απελευθέρωσης". Και λίγο μετά, με ημερομηνία 29 Σεπτεμβρίου 1943, γράφει πως είναι απαραίτητο να σταλούν 5.000 Βρετανοί στρατιώτες, "εάν οι Γερμανοί εγκαταλείψουν την Ελλάδα, με τεθωρακισμένα αυτοκίνητα και πυροβόλα...". Ενώ, σε τηλεγράφημά του προς τον υπουργό Εξωτερικών, Αντονι Ιντεν, το Νοέμβρη του 1943 σημειώνει: "Θα πρέπει το χτύπημα, για να είναι αποφασιστικό, να καταφερθεί κατά του ΕΛΑΣ την κατάλληλη στιγμή".

Ηδη, από την άνοιξη του 1943, έχει σχηματιστεί - και με τη σύμφωνη γνώμη και τη συνεργασία των Εγγλέζων - η κατοχική κυβέρνηση Ράλλη. Βασικοί της στόχοι είναι η δημιουργία και η συγκρότηση των περιβόητων Ταγμάτων Ασφαλείας και η ένταση του αντικομμουνισμού, των διώξεων και των δολοφονιών αντιστασιακών στελεχών. Κι ενώ, οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ προχωρούσαν στον αφοπλισμό των ιταλικών δυνάμεων κατοχής και ενίσχυαν τον εξοπλισμό και το αξιόμαχο του αντάρτικου κινήματος, οι Γερμανοί οργανώνουν σε όλη σχεδόν την Ελλάδα εκκαθαριστικές επιχειρήσεις (Οκτώβρης του 1943 έως το Φλεβάρη του 1944) και ταυτόχρονα, οι δυνάμεις του Ζέρβα - υποκινούμενες από τους Βρετανούς - επιτίθενται ενάντια σε τμήματα του ΕΛΑΣ στην Ηπειρο. Την ίδια στιγμή (Νοέμβρης του 1943), ο πράκτορας των Εγγλέζων, Νεοζηλανδός λοχαγός Ντόναλντ Στοτ πραγματοποιούσε στο σπίτι του διορισμένου δημάρχου Αθήνας, Αγ. Γεωργάτου, δύο χωριστές και αποκαλυπτικές για το περιεχόμενό τους συσκέψεις. Μία, με τον εξουσιοδοτημένο από το Βερολίνο Γερμανό αξιωματικό Λόος και μία, με τους ηγέτες των δωσιλογικών εθνικιστικών οργανώσεων, των Ταγμάτων Ασφαλείας, της Χωροφυλακής, της Αστυνομίας Πόλεων, του ΕΔΕΣ Αθήνας, (Παπαγεωργίου, Παπαθανασόπουλου, Βεντήρη, Γρίβα, κλπ.). Η πρώτη αποσκοπούσε στη διερεύνηση των δυνατοτήτων χωριστής αγγλογερμανικής συμφωνίας, με σκοπό την παύση του πολέμου, ώστε να σταματήσει η προέλαση του σοβιετικού "Κόκκινου Στρατού" στο ανατολικό μέτωπο. Η δεύτερη, στην οποία παραβρέθηκε και αξιωματικός της Γκεστάπο, στόχευε στο ξεπέρασμα των διαφορών, που έχουν μεταξύ τους οι δωσιλογικές οργανώσεις και στη συνένωσή τους στην ομοσπονδιακή οργάνωση, Πανελλήνιος Απελευθερωτικός Σύνδεσμος. Κατέληξε δε στη σύνταξη και υπογραφή συμφώνου αντικομμουνιστικής συνεργασίας, που υπέγραψαν όλοι οι μετέχοντες αντιπρόσωποι. Ταυτόχρονα, η βρετανική διπλωματία ερχόταν σε επαφή με την τουρκική κυβέρνηση και παζάρευε μαζί της την είσοδο της Τουρκίας στο πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων (και ειδικότερα των Αγγλων...), με αντάλλαγμα την παραχώρηση της Λήμνου και έξι νησιών των Δωδεκάνησων.

Τα σχέδια των Εγγλέζων, όμως, δεν καρποφορούν σε όση έκταση επιθυμούσαν. Εμφανώς απογοητευμένος ο Τσόρτσιλ σημειώνει στα απομνημονεύματά του, για τα σχετικά αποτελέσματα της διάσκεψης της Τεχεράνης (1 Δεκέμβρη του 1943): "Οι αποφάσεις της Τεχεράνης επηρέασαν έμμεσα τη θέση της Ελλάδας... Οι σύμμαχοι δε θα αναλάβουν ποτέ πια μεγάλη απόβαση στη χώρα αυτή, αλλά και ήταν απίθανο να σταλούν αξιόλογες βρετανικές δυνάμεις στην περίπτωση γερμανικής αποχώρησης". Το γεγονός, όμως, αυτό δεν πτοεί τους εκπροσώπους της βρετανικής αυτοκρατορίας. Μέσα στο 1944 ενέτειναν την εφαρμογή των διχαστικών ενεργειών τους και εκμεταλλευόμενοι και τα τραγικά λάθη της ηγεσίας του κινήματος (συμφωνία του Λιβάνου, της Καζέρτας, κλπ.) δημιούργησαν προϋποθέσεις για την ανοιχτή, ένοπλη επέμβασή τους στην Ελλάδα και τη βίαιη επιβολή των αντιλαϊκών και διχαστικών επιδιώξεων και στόχων τους.

ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ

Τα εγκληματικά, διχαστικά σχέδια σε πλήρη δράση

Πρώτες μέρες της Απελευθέρωσης και η αντικομμουνιστική τρομοκρατική μανία των Χιτών εκδηλώνεται, για την ώρα, στη γιγαντοαφίσα του Στάλιν

Τα πρώτα βρετανικά στρατεύματα αποβιβάστηκαν στις ακτές της δυτικής Πελοποννήσου, στις αρχές του Οκτώβρη 1944, αφού ο ΕΛΑΣ είχε απελευθερώσει το νότιο τμήμα της χώρας και τα τελευταία τμήματα των χιτλερικών εγκατέλειπαν την περιοχή της πρωτεύουσας. Είναι ολοφάνερο, πως η απόβαση αυτή δεν εξυπηρετούσε κανέναν απολύτως στόχο, σχετικό με τον πόλεμο κατά της Γερμανίας. Γεγονός, που αποδείχνεται τόσο από τη συμφωνία Βρετανών - Γερμανών, σχετικά με την ανεμπόδιστη αποχώρηση των τελευταίων από την Ελλάδα, όσο και από ανάλογη δήλωση του Τσόρτσιλ, που έγινε στις 8 Δεκέμβρη 1944 στη βρετανική Βουλή: "Τα αγγλικά στρατεύματα πραγματοποίησαν εισβολή στην Ελλάδα, η οποία δεν υπαγορευόταν από πολεμική αναγκαιότητα, επειδή η κατάσταση των Γερμανών στην Ελλάδα είχε καταστεί απελπιστική". (Δοκίμιο ιστορίας του ΚΚΕ, α` τόμος, σ. 485).

Στις 15 Οκτώβρη - τρεις μέρες μετά την απελευθέρωση της Αθήνας - έρχεται στην πρωτεύουσα ο στρατηγός Σκόμπι και τις ίδιες μέρες αποβιβάστηκαν στο Πασαλιμάνι και άλλα αγγλικά στρατεύματα.

Το σχέδιο "Μάνα"

Οι ενέργειες, όμως, αυτές ήταν ενταγμένες στο σχέδιο επέμβασης στην Ελλάδα, το οποίο ήταν από καιρό επεξεργασμένο και είχε την κωδική ονομασία "Μάνα". Για το σχέδιο αυτό σημειώνει ο Τσόρτσιλ στα απομνημονεύματά του: "Το σχέδιο συνίστατο βασικά στην κατάληψη των Αθηνών και του αεροδρομίου των από μια ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών, στο να εγκαταστήσουμε 4 σμήνη καταδιωκτικών, να εκκαθαρίσουμε το λιμάνι Πειραιώς, για την αποβίβαση μεταγενεστέρως ενισχύσεων... Η καθυστέρησις που εσημείωσαν οι Γερμανοί στην εκκένωσιν των Αθηνών μάς υποχρέωσε να τροποποιήσουμε το σχέδιό μας. Τίποτε δεν έδειχνε μια προσεχή αναχώρησιν της φρουράς, δυνάμεων 10.000 ανδρών και γι' αυτόν τον λόγο, στις 13 Σεπτέμβρη ετηλεγράφησα στο στρατηγό Ουίλσον, για να του είπω να ετοιμάσει μια προκαταρκτική κάθοδο στην Πελοπόννησο, απ' όπου ο εχθρός ήδη υποχωρούσε προς τη διώρυγα της Κορίνθου. Από τα μεσάνυχτα της 13ηςτου Σεπτεμβρίου τα στρατεύματα του "Μάνα" ετέθησαν σε 48ωρη επιφυλακή. Διοικητής ήταν ο στρατηγός Σκόμπι... ".

Ηδη, από τις 12 Σεπτέμβρη και πάλι στις 22 του ίδιου μήνα, ο Γ. Παπανδρέου, φοβισμένος από τις παλλαϊκές διαστάσεις, που έπαιρνε η απελευθερωτική δράση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, αλλά και η ορμητική προέλαση του σοβιετικού στρατού στα Βαλκάνια, τηλεγραφούσε στον Τσόρτσιλ: "... Ενώπιον της διαμορφωθείσης κρίσιμου καταστάσεως, τα πολιτικά μέσα προς αντιμετώπισίν της δεν είναι πλέον επαρκή. Μόνον η άμεσος παρουσία επιβλητικών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και μέχρι των τουρκικών ακτών ημπορεί να μεταβάλει την κατάστασιν... ". (από το βιβλίο του Ν. Κεπέση: "Ο Δεκέμβρης του 1944", σ. 41).

Οι πρώτες μέρες της απελευθέρωσης

Στις 18 Οκτώβρη έρχεται στην Αθήνα η κυβέρνηση της "Εθνικής Ενότητας". Ο πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, στη μεγαλειώδη συγκέντρωση του αθηναϊκού λαού, που έγινε στην πλατεία Συντάγματος, διακήρυξε ξανά ότι η κυβέρνηση έχει πρόγραμμα την οικονομική ευημερία και την κοινωνική δικαιοσύνη, την εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού και των Σωμάτων Ασφαλείας από τους συνεργάτες των κατακτητών, την επιβολή σκληρών κυρώσεων κατά των προδοτών της πατρίδας, την αποκατάσταση κράτους δικαίου, που θα προασπίζει τα δικαιώματα του λαού, κλπ. Πομπώδεις διακηρύξεις και μεγαλοστομίες, που διαψεύστηκαν οικτρά τις αμέσως επόμενες μέρες, καθώς σε ριζικά αντίθετη κατεύθυνση ήταν τα έργα τόσο του ιδίου όσο και των Εγγλέζων.

Να, πώς συνοψίζει τα γεγονότα των πρώτων μεταπελευθερωτικών ημερών και μέχρι το Δεκέμβρη, ο Ν. Κεπέσης, στο βιβλίο του "Ο Δεκέμβρης του 1944": "Παρ' όλ' αυτά και μόνο από τη μελέτη των γεγονότων της περιόδου εκείνης, χωρίς τη βοήθεια των στοιχείων απ' τα παρασκήνια, που ήλθαν στο φως της δημοσιότητας μεταπολεμικά, βγαίνει το συμπέρασμα, ότι η ανίερη συμμαχία των Αγγλων, της Δεξιάς και του Παπανδρέου, με την καθοδήγηση των πρώτων, δρούσε με βάση ένα "σχέδιο ενέργειας". Το σχέδιο εκείνο, επεξεργασμένο, όπως φαίνεται, από πριν από τους Αγγλους βασικά, προσαρμοζόταν κάθε τόσο, κάτω από την πίεση των πραγμάτων, χωρίς όμως να παρεκκλίνει από τη βασική του κατεύθυνση.

Το σχέδιο εκείνο, όπως συνάγεται από τη μελέτη όλων των γεγονότων, που διαδραματίστηκαν και τα ζήσαμε, απόβλεπε κυρίως στα εξής:

α. Εξοπλισμός των παρακρατικών οργανώσεων της Δεξιάς, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν συνεργάτες των καταχτητών.

β. Ενίσχυση των θέσεών τους μέσα στα Σώματα Ασφαλείας, ενώ θα έπρεπε να εκκαθαρισθούν από τα δοσίλογα στοιχεία, όπως προβλέπανε οι συμφωνίες στο Λίβανο και την Καζέρτα.

γ. Τρενάρισμα της δίκης των μεγαλοδοσιλόγων, για να μη βγούνε στη φόρα τόσα και τόσα "άπλυτα".

δ. Οργάνωση προκλήσεων ενάντια στο λαό και το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ από τις τρομοκρατικές, παρακρατικές οργανώσεις της Δεξιάς, με δολοφονικές και άλλες έκνομες ενέργειες.

ε. Περιορισμό, βαθμιαία, των δικαιωμάτων του ΕΛΑΣ, όπως θα δούμε συγκεκριμένα παρακάτω, μέχρι και του σημείου να αξιώσουν το μονομερή αφοπλισμό και τη διάλυσή του".

Η συμφωνία Τσόρτσιλ - Χίτλερ

Λαϊκά δικαστήρια και παραδειγματική τιμωρία των συνεργατών του κατακτητή, απαιτούσε ο λαός, αλλά οι Εγγλέζοι και ο Γ. Παπανδρέου είχαν άλλα σχέδια...

Το πλέον, ίσως, χαρακτηριστικό παράδειγμα και απόδειξη συνάμα της ακραία ιδιοτελούς, βαθιά αντιλαϊκής και παντελώς ανήθικης στάσης και τακτικής του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού αποτελεί η σχετική με την Ελλάδα συμφωνία του, με τον Χίτλερ. Προκειμένου να διευκολύνει το "πέρασμα" της Ελλάδας στη βρετανική σφαίρα επιρροής και να δυσκολέψει την προέλαση του σοβιετικού "Κόκκινου Στρατού", ο Ουίνστον Τσόρτσιλ δε δίστασε να κάνει κάτι μοναδικό στα χρονικά του πολέμου, ενώ αυτός ακόμη συνεχιζόταν.

Να, πώς περιγράφει το γεγονός ο Αλμπερτ Σπέερ, υπουργός της Πολεμικής και Βιομηχανικής Παραγωγής του Χίτλερ, σε συνέντευξή του στον Β. Μαθιόπουλο, που είχε δημοσιευτεί στο "Βήμα" στα 1976 (Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του ίδιου "Ο Δεκέμβριος του 1944"):

"Είμαι αυτήκοος μάρτυρας ενός γεγονότος, που μας είχε προκαλέσει πολύ μεγάλη εντύπωση το φθινόπωρο του 1944. Θυμάμαι συγκεκριμένα ότι ο στρατηγός Γιοντλ, αρχηγός του Γενικού (γερμανικού) Επιτελείου, ήρθε μια μέρα και μου ανέφερε ότι επήλθε συμφωνία σε υψηλό επίπεδο μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας, που αφορούσε την Ελλάδα. 
Η συμφωνία αυτή, πρωτοφανής μέχρι τότε και όπως γνωρίζω ΜΟΝΑΔΙΚΗ σε όλο τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, αφορούσε - όπως, τουλάχιστον, μου είπε ο Γιοντλ - την εκκένωση της Ελλάδας από τα γερμανικά στρατεύματα χωρίς βρετανική ενόχληση. 
Η συμφωνία αυτή έγινε στη Λισαβόνα και το ποιος είχε την πρωτοβουλία δεν ξέρω, αλλά πιστεύω ότι δεν έγινε σε διπλωματικό επίπεδο, αλλά πολύ ψηλότερα, για να μην υπάρξουν ακριτομυθίες. 
Η πληροφορία για το περίεργο αυτό "τζέντλεμαν αγκρίμεντ" μεταξύ Λονδίνου και Βερολίνου προκάλεσε σε όσους το έμαθαν κατάπληξη. Και, πράγματι, οι Αγγλοι την τήρησαν. Τα γερμανικά πολεμικά και μεταγωγικά σκάφη φορτώθηκαν στρατό από τα ελληνικά νησιά - που εκκένωσαν - πέρασαν, το φθινόπωρο του 1944, ανενόχλητα μπροστά από τα μάτια των Βρετανών και ανάμεσα από τα βρετανικά υποβρύχια στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. 
Το τίμημα της συμφωνίας, κατά τη γνώμη μου, ήταν να παραχωρήσουν οι Γερμανοί τη Θεσσαλονίκη στους Αγγλους αμαχητί και μ' αυτόν το τρόπο η Ελλάδα να περιέλθει στο δυτικό στρατόπεδο. Και, βέβαια, ο Χίτλερ θα διατηρούσε ανέπαφες τις δικές του δυνάμεις, που κατείχαν το ελληνικό χώρο".

Πενήντα και πλέον χιλιάδες Γερμανοί στρατιώτες - χώρια οι 20.000, που έμειναν στην Κρήτη για αρκετό καιρό μετά την απελευθέρωση της χώρας - με όλον το βαρύ οπλισμό τους, κατάφεραν έτσι να αποχωρήσουν από την Ελλάδα, με μόνο αντίπαλο τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Δυνάμεις, που χρησιμοποιήθηκαν στους επόμενους μήνες, όχι μόνο στο ανατολικό μέτωπο, αλλά και στο δυτικό, απέναντι στις βρετανικές και αμερικανικές δυνάμεις. Στοιχείο, που ήταν προφανώς σε γνώση της βρετανικής ηγεσίας, αλλά δε στάθηκε δυνατό να εμποδίσει την άθλια συμφωνία. Είναι κι αυτό ένα γεγονός, που φανερώνει πόσο ήταν αποφασισμένος να κάνει οτιδήποτε ο Τσόρτσιλ, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ιμπεριαλιστικές βρετανικές επιδιώξεις και στόχους.

Περισσότερα για την Ιστορία Δες το αφιέρωμα του Ριζοσπάστη 

Εδώ: 

Α Φ Ι Ε Ρ Ω Μ Α

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ: ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ-ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΤΟΥ ΤΙΤΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;;!!

Ο Τίτο, ο Στάλιν και οι «μακεδονομάχοι» – του Νίκου Μπογιόπουλου

Με αφορμή το Σκοπιανό, τις τελευταίες μέρες, δίπλα στον ριζοσπαστικό… ΝΑΤΟισμό του ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε και μια πλημμυρίδα εθνικιστικής υστερίας.

Σε αυτήν πρωτοστατούν, φυσικά, τα ναζιστοσάιτ, οι φασιστοφυλάδες και τα χρυσαυγίτικα τρωκτικά του διαδικτύου. Μαθαίνουμε, δε, ότι η δεδομένη συμμετοχή της ΝΔ στα εμέσματα αυτού του συρφετού θα πάρει και πιο επίσημα χαρακτηριστικά με τη συμβολή μεγαλοστελεχών της. Ιδωμεν…

Σε κάθε περίπτωση κοινός τόπος όλων αυτών των «πατριωτών» είναι η ανασκολόπιση της ιστορίας με κοινό παρονομαστή την εξής αντικομμουνιστική πυξίδα: Για ό,τι ζούμε περί το Σκοπιανό, την ευθύνη φέρει… το ΚΚΕ.

Από το γεγονός, δηλαδή, ότι η υπογραφή της συμφωνίας με τα Σκόπια έγινε στις Πρέσπες μέχρι ότι η Γιουγκοσλαβία είχε στο εσωτερικό της μια δημοκρατία με το όνομα «Μακεδονία», το εθνικιστικό (τι άλλο θα ήταν;) ανάθεμα, πέφτει στον… Ζαχαριάδη, στον Στάλιν (μονίμως…), στους κομμουνιστές, στο ΚΚΕ.

 Αλλά κι όταν μιλούν για τον Τίτο, πάλι το ΚΚΕ φταίει. Γιατί; Διότι ο Τίτο ήταν κομμουνιστής…

Έτσι, κατά το προσφιλές στην υπόθεση του Σκοπιανού, για να σερβιριστεί το γλυκό της ιστορικής παραχάραξης και της πολιτικής αμορφωσιάς, ξεθάβετε η περίφημη 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ του Γενάρη του ‘49, με τρόπο αποσπασματικό, συνθηματολογικό, πρωτόγονα αντικομμουνιστικό.

Μια συνοπτική παρουσίαση του θέματος της Ολομέλειας μπορεί ο αναγνώστης να βρει εδώ:

α) https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3630694,

β) https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3630872 .

Γνωστά, άλλωστε, πράγματα για όσους πραγματικά ενδιαφέρονται. Σε αυτούς δεν ανήκουν, φυσικά, οι τυμβωρύχοι.

Οι δε τυμβωρύχοι, που ασκούν «κριτική» και ολοφύρονται για την τάχα έλλειψη «αυτοκριτικής» (από τους κομμουνιστές, φυσικά…) περί την 5η Ολομέλεια, τι δεν λένε; Ότι το μόνο κόμμα που έχει τοποθετηθεί ολοκληρωμένα για την 5η Ολομέλεια, αλλά και για την πολιτική προϊστορία εκείνης της θέσης, είναι το ίδιο το ΚΚΕ! Και μάλιστα εδώ και 70 ολόκληρα χρόνια!!!

Τι δεν λένε; Ότι εκείνη η λαθεμένη θέση, δεν κράτησε ούτε δέκα μήνες. Ότι ήταν το ίδιο το ΚΚΕ που την εγκατέλειψε στην αμέσως επόμενη, την 6η Ολομέλεια, τον Οκτώβρη του ‘49. Ότι ήταν το ίδιο το ΚΚΕ που την απέρριψε. Πότε; Εδώ και 70 χρόνια!

Μα οι καλοί μας «λαθολόγοι», που ζητούν… εξηγήσεις από τους κομμουνιστές και τους επιτιμούν για «έλλειψη αυτοκριτικής» (για μια θέση που οι κομμουνιστές, όμως, την έχουν εξηγήσει και απορρίψει εδώ και 70 χρόνια), απορροφημένοι καθώς είναι με την αντικομμουνιστική σπέκουλα, αποφεύγουν – όπως ο διάολος το λιβάνι – να μας πουν ένα ακόμα: Κάποιο δείγμα δικής τους αυτοκριτικής, για όσα αυτοί διέπραξαν καθ’ όλη τη διάρκεια της 70χρονης αντικομμουνιστικής «λαθολογίας» τους, υπάρχει; Ένα τέτοιο δείγμα έχουν να μας παρουσιάσουν;

Πάμε, λοιπόν, να δούμε τι αυτοί έκαναν και τι «ξεχνούν»:

Πρώτο: Θυμούνται ότι ο Τίτο ήταν κομμουνιστής. 

Τι «ξεχνούν»; «Ξεχνούν» ότι το 1948 η σύγκρουση μεταξύ Στάλιν – Τίτο οδηγεί στην αποπομπή της Γιουγκοσλαβίας από την Κομινφόρμ. 

«Ξεχνούν» ότι από εκεί και πέρα ο Τίτο γίνεται το αγαπημένο παιδί των Αμερικάνων. Όσοι μιλούν για Τίτο σήμερα, ώστε να πέφτει το «τιτικό» ανάθεμα στον… κομμουνισμό, στον Στάλιν και πάντα στο ΚΚΕ, αυτό το «ξεχνούν». 

Τόση, μάλιστα, είναι η αγάπη των Αμερικάνων προς τη Γιουγκοσλαβία (που είχε ήδη μια δημοκρατία με το όνομα «Μακεδονία» στο εσωτερικό της) που οι τράπεζές τους αποδεσμεύουν τις ποσότητες του χρυσού της που κατακρατούν και τον Σεπτέμβρη του ’49 οι ΗΠΑ χορηγούν το πρώτο δάνειο στον Τίτο ύψους 20 εκ. δολαρίων.

Δεύτερο: Μαζί με την αγάπη τους προς τον Τίτο, οι Αμερικάνοι – την ίδια εποχή που ρίχνουν βόμβες ναπάλμ στην Ελλάδα –ζητούν επιμόνως από τις δουλικές ελληνικές κυβερνήσεις την πλήρη εξομάλυνση των ελληνο-γιουγκοσλαβικών σχέσεων με στόχο τον περαιτέρω προσεταιρισμό της Γιουγκοσλαβίας στην αγκαλιά της Δύσης. 

Οι επιθυμίες των Αμερικάνων (παρότι η Γιουγκοσλαβία έχει ήδη μια δημοκρατία με το όνομα «Μακεδονία» στο εσωτερικό της) αντιμετωπίζονται από το εγχώριο αστικό πολιτικό σύστημα, όπως συνήθως: Ως προσταγή.

Τρίτο: Στο πλαίσιο της ικανοποίησης των Αμερικανικών προσταγών – την προώθηση των οποίων έχει αναλάβει η βρετανική διπλωματία – ο Πιπινέλης (ήδη από τον Μάρτη του ’49) ενημερώνει τον Βρετανό πρέσβη για κινήσεις «συνεννόησης» μεταξύ Ελλάδας και Γιουγκοσλαβίας (https://www.rizospastis.gr/static.do?page=/history/dse/DSE_MEROS_68_23-01-97_10.jsp).
Μια στάση εδώ:

Ο Πιπινέλης, για να μαθαίνουν οι νεώτεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι, είναι ο από τον Ιούνιο του 1947 έως τον Νοέμβριο του 1948 ο μόνιμος υφυπουργός Εξωτερικών και αργότερα ο υπηρεσιακός υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Θεοτόκη το 1950, είναι από το 1952 ο μόνιμος αντιπρόσωπος της χώρας στο ΝΑΤΟ, είναι μετεμφυλιακά το στέλεχος του Ελληνικού Συναγερμού του Παπάγου, είναι ο βουλευτής της ΕΡΕ και ο υπουργός Εμπορίου στην κυβέρνηση Καραμανλή (1961-1963) και φυσικά είναι ο μόνιμος υπουργός Εξωτερικών της χούντας των συνταγματαρχών μέχρι το θάνατό του το 1970. Αυτός ο… πατριώταρος είχε αναλάβει την υπόθεση.

Τέταρτο: Λίγες μέρες αργότερα από την ενημέρωση Πιπινέλη στον Βρετανό και «συγκεκριμένα στις 31 Μαρτίου η λονδρέζικη εφημερίδα «Daily Mail» δημοσίευσε μια συνέντευξη του αντιπροέδρου της ελληνικής κυβέρνησης και υπουργού Εξωτερικών Ντ. Τσαλδάρη, ο οποίος δήλωνε ότι ενδέχεται μέσα σ’ ένα χρόνο η Ελλάδα να είναι σύμμαχος του Τίτο» (βλ: ο.π). Έτσι παιζόταν το παιχνίδι, παρά τις διαψεύσεις που ακολούθησαν. Και ποιοι το έπαιζαν το παιχνίδι της ελληνογιουγκοσλαβικής σύμπλευσης, για την υπέρ Αμερικανών αξιοποίηση της σύγκρουσης μεταξύ του Στάλιν με τον Τίτο (σε μια περίοδο που η Γιουγκοσλαβία έχει ήδη μια δημοκρατία με το όνομα «Μακεδονία» στο εσωτερικό της);
Άλλη μια στάση εδώ: Ποιος ήταν ο Ντίνος Τσαλδάρης; Μα ποιος άλλος από τον αρχηγό του Λαϊκού Κόμματος, μέγας εθνικόφρων, διατελέσας άλλοτε πρωθυπουργός, άλλοτε αντιπρόεδρος και άλλοτε υπουργός Εξωτερικών σε πλείστες όσες εμφυλιακές κυβερνήσεις.

Πέμπτο: Ο,τι δεν ολοκληρώθηκε εν μέσω εμφυλίου ήρθε να ανατεθεί στον πρόθυμο Νικόλαο Πλαστήρα και στον ακόμα προθυμότερο αντιπρόεδρό του, τον Γεώργιο Παπανδρέου. Ετσι, μόλις 5 μέρες μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης, στις 20 Απρίλη 1950, ο Πλαστήρας στη συνάντησή του στην Αθήνα με τον S.Sehovic, τον επιτετραμμένο της Γιουγκοσλαβίας (σσ: της Γιουγκοσλαβίας που έχει ήδη μια δημοκρατία με το όνομα «Μακεδονία» στο εσωτερικό της) δίνoυν τα χέρια για την πλήρη εξομάλυνση των ελληνογιουγκοσλαβικών σχέσεων (μεταξύ άλλων: Σ.Σφέτας, Η εξομάλυνση των ελληνο-γιουγκοσλαβικών σχέσεων 1950/51, Βαλκανικά Σύμμεικτα 12-13 (2001- 2)).

Έκτο: Με στρωμένο το έδαφος όλο το προηγούμενο διάστημα, τα πάντα ολοκληρώθηκαν μετά την ανάληψη από τον Σοφοκλή Βενιζέλο της δικής του διακυβέρνησης. 

Έτσι στις 28 Νοεμβρίου 1950, ο Βενιζέλος – με αντιπρόεδρο τον Γεώργιο Παπανδρέου και υπουργούς τους Ευάγγελο Αβέρωφ και Κωνσταντίνο Τσάτσο – διακηρύσσει στη Βουλή την πλήρη αποκατάσταση των σχέσεων των δυο κρατών και σε λιγότερο από ένα μήνα γίνεται ανταλλαγή πρεσβευτών μεταξύ της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας (της χώρας, δηλαδή, που είχε ήδη μια δημοκρατία με το όνομα «Μακεδονία» στο εσωτερικό της)…

Έβδομο: Κάπως έτσι φτάνουμε στα 1954. Κυβέρνηση ο Συναγερμός. Πρωθυπουργός ο Παπάγος. Μέλη της κυβέρνησης όλοι οι πρόγονοι των «η Μακεδονία είναι μια και ελληνική»: Από Καραμανλή και Ράλλη μέχρι Κανελλόπουλο και Στέφανο Στεφανόπουλο.

 Στο κείμενο του κοινού ανακοινωθέντος με τη Γιουγκοσλαβία (της χώρας που έχει ήδη μια δημοκρατία με το όνομα «Μακεδονία» στο εσωτερικό της) αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής (Βήμα 6/6/1954 και Νίκος Μισολίδης «Οι ελληνο-γιουγκοσλαβικές σχέσεις 1950 – 1954»):

«Kατόπιν προσκλήσεως του Βασιλέως των Ελλήνων, ο Πρόεδρος Γιόσιπ Μπρος Τίτο αφίκετο δι’ επίσημον επίσκεψιν εις Αθήνας την 2αν Ιουνίου 1954. Ο κ. Κότσα Πόποβιτς, υπουργός Εξωτερικών, μετείχε της συνοδείας του Προέδρου. Κατά τας συνομιλίας, αίτινες έλαβον χώραν και εις ας μετέσχον ο Στρατάρχης Τίτο, ο Στρατάρχης Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Αλέξανδρος Παπάγος, ο υπουργός των Εξωτερικών κ.Σ. Στεφανόπουλος, εξητάσθη επιμελώς η διεθνής κατάστασις υπό το φως των προσφάτων γεγονότων.

Αι συνομιλίαι αύται, χαρακτηρισθείσαι υπό πλήρους εγκαρδιότητος, κατέδειξαν δια μίαν εισέτι φοράν, την στενήν φιλίαν, ήτις υφίσταται μεταξύ Γιουγκοσλαβίας και Ελλάδος και επέτρεψαν να διαπιστωθή ταυτότης αντιλήψεων εφ’ όλων των ζητημάτων, άτινα απετέλεσαν αντικείμενον των εν λόγω συνομιλιών.

Η εξέτασις των ειδικών θεμάτων, άτινα ενδιαφέρουν τας δύο χώρας, απέδειξε την αρμονίαν των μεταξύ των σχέσεων και την θέλησιν προς σταθεροποίησιν αυτών. Εξεφράσθη η επιθυμία επεκτάσεως της εποικοδομητικής συνεργασίας των εφ΄όλων των πεδίων: πολιτικού, οικονομικού και μορφωτικού. Εις τον τομέα των οικονομικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών διεπιστώθη ότι αι πραγματοποιηθείσαι μέχρι τούδε πρόοδοι υπήρξαν λίαν ικανοποιητικαί και ότι το πνεύμα ειλικρινούς και πλήρους συνεργασίας , εφ’ ου αι σχέσεις αύται βασίζονται, δικαιολογεί γόνιμον δια το μέλλον προοπτικήν

Αι συνομιλίαι αύται, χαρακτηρισθείσαι υπό πλήρους εγκαρδιότητος, κατέδειξαν δια μίαν εισέτι φοράν, την στενήν φιλίαν, ήτις υφίσταται μεταξύ Γιουγκοσλαβίας και Ελλάδος και επέτρεψαν να διαπιστωθή ταυτότης αντιλήψεων εφ’ όλων των ζητημάτων, άτινα απετέλεσαν αντικείμενον των εν λόγω συνομιλιών.

Η εξέτασις των ειδικών θεμάτων, άτινα ενδιαφέρουν τας δύο χώρας, απέδειξε την αρμονίαν των μεταξύ των σχέσεων και την θέλησιν προς σταθεροποίησιν αυτών. Εξεφράσθη η επιθυμία επεκτάσεως της εποικοδομητικής συνεργασίας των εφ΄όλων των πεδίων: πολιτικού, οικονομικού και μορφωτικού. Εις τον τομέα των οικονομικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών διεπιστώθη ότι αι πραγματοποιηθείσαι μέχρι τούδε πρόοδοι υπήρξαν λίαν ικανοποιητικαί και ότι το πνεύμα ειλικρινούς και πλήρους συνεργασίας , εφ’ ου αι σχέσεις αύται βασίζονται, δικαιολογεί γόνιμον δια το μέλλον προοπτικήν».

Και παρακάτω:

«(…) αι δύο Κυβερνήσεις, εν πλήρει συμφωνία μετά της Τουρκικής Κυβερνήσεως, συνεφώνησαν όπως συμπληρώσουν το Τριμερές Σύμφωνον, δια της συνάψεως επισήμου συμμαχίας, σταθεροποιούσαι αύτω την ειρήνην και την συλλογικήν ασφάλειαν εν τω πνεύματι του Χάρτου των Ηνωμένων Εθνών. Προς τον σκοπόν τούτον απεφάσισαν όπως η συμμαχία συσταθή (sera etablie) υπό του Συμβουλίου των Υπουργών των Εξωτερικών, κατά την προσεχή τούτου ετησίαν Σύνοδον εν Βελιγραδίω(…)».

Αυτό ήταν το κλίμα των σχέσεων με την Γιουγκοσλαβία και στις κατοπινές συναντήσεις του Κωνσταντίνο Καραμανλή με τον Τίτο και το 1956 (δυο μάλιστα φορές, μια στην Ελλάδα, μία στο Βελιγράδι), σε αυτό το κλίμα είχαμε το Νομοθετικό Διάταγμα 4009, ΦΕΚ 238 της 5/11/1959 περί αμοιβαίων δικαστικών σχέσεων Ελλάδας – Γιουγκοσλαβίας όπου στο άρθρο 7 γίνεται λόγος για το υπουργείο Δικαιοσύνης της Μακεδονίας κοκ.

Έτσι διαμορφώθηκαν, με δυο λόγια, οι σχέσεις με την Γιουγκοσλαβία καθ’ υπόδειξη των Αμερικάνων, πριν ακόμα λήξει ο εμφύλιος, μετά την σύγκρουση Στάλιν – Τίτο, και ενώ η Γιουγκοσλαβία είχε ήδη μια δημοκρατία με το όνομα «Μακεδονία» στο εσωτερικό της…

Αυτή είναι η πολιτική προϊστορία των σημερινών μας «μακεδονομάχων». Που ψάχνουν την αιτία της εθνικιστικής τους ζαλάδας στο… ΚΚΕ. Ούτε στους Αμερικάνους και στις θωπείες τους προς τον Τίτο, ούτε στην δική τους αμερικανοφροσύνη. Στο ΚΚΕ…

Μόνο που όταν γίνονταν όλα τα προηγούμενα, κι εφόσον σήμερα τα θεωρούν «αποτρόπαια», να ενημερώσουμε τους Βουκεφάλες για μια σημαντική αποκάλυψη: 

Τότε, ξέρετε, δεν κυβερνούσε το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ, για την ακρίβεια, ήταν εκτός νόμου. Κυβερνούσαν αυτοί.

Όπως αυτοί κυβερνούσαν – και πάλι – όταν έβαλαν την υπογραφή τους για την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Και όταν πρόσφεραν την Ελλάδα ως ορμητήριο στον αγαπημένο τους ΝΑΤΟ, για τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, με αποτέλεσμα να πάρει το Σκοπιανό την μορφή που πήρε.

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΟ Ε.Κ. ΠΑΤΡΑΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΕΛΙΔΑ: ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΝΟΘΕΙΑ...

Πρώτη δύναμη και σημαντικά ενισχυμένη αναδείχθηκε η «Ταξική Αγωνιστική Συσπείρωση» (ο συνδυασμός των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ) στις αρχαιρεσίες του Εργατικού Κέντρου Πάτρας που έγιναν την περασμένη Κυριακή, με τη συμμετοχή συνολικά έξι συνδυασμών, για την ανάδειξη νέας Διοίκησης, Εξελεγκτικής Επιτροπής και αντιπροσώπων στη ΓΣΕΕ.

Παρά τις σπασμωδικές προσπάθειες των εργοδοτικών συνδικαλιστών της ομάδας Νικολάου - Καραγεωργόπουλου να επαναφέρουν «από το παράθυρο» τη νοθεία και την απάτη τη μέρα των εκλογών, η παρουσία συνδικαλιστών και εργαζομένων από τα ζωντανά συνδικάτα της πόλης περιφρούρησε την εφαρμογή των ομόφωνων αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης των αντιπροσώπων του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, για αποκλεισμό όλων των νόθων αντιπροσώπων.

Τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών

Αναλυτικά, τα αποτελέσματα για τη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πάτρας έχουν ως εξής: «Ταξική Αγωνιστική Συσπείρωση»: 52 ψήφοι και 11 έδρες (από 33 ψήφους και 4 έδρες το 2014). «Παναχαϊκό Συνδικαλιστικό Κίνημα Εργαζομένων»*: 13 ψήφοι και 3 έδρες. «Εργατική Ενότητα - Ανατροπή»: 11 ψήφοι και 2 έδρες (από 21 ψήφους και 3 έδρες). «Ανεξάρτητη Κίνηση Εργαζομένων Πάτρας»: 7 ψήφοι και 1 έδρα (χωρίς μεταβολή). «Αγωνιστικές Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις»: 1 ψήφος και καμία έδρα (από 2 ψήφους και καμία έδρα). «Συνδικαλιστική Δημοκρατική Ενωτική Συμμαχία»: 0 ψήφοι και καμία έδρα (από 63 ψήφους και 9 έδρες).

Για την εκλογή αντιπροσώπων στη ΓΣΕΕ, τα αποτελέσματα είναι τα ακόλουθα: «Ταξική Αγωνιστική Συσπείρωση»: 9 ψήφοι και 1 έδρα.«Εργατική Ενότητα - Ανατροπή»: 7 ψήφοι και μία έδρα. «Παναχαϊκό Συνδικαλιστικό Κίνημα Εργαζομένων»*: 3 ψήφοι και καμία έδρα. «Αγωνιστικές Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις»: 1 ψήφος και καμία έδρα. «Ανεξάρτητη Κίνηση Εργαζομένων Πάτρας»: 0 ψήφοι και καμία έδρα. «Συνδικαλιστική Δημοκρατική Ενωτική Συμμαχία»: 0 ψήφοι και καμία έδρα.

* Πρόκειται για το ψηφοδέλτιο των συνδικαλιστών που διαχώρισαν τη θέση τους από την ομάδα Νικολάου - Καραγεωργόπουλου και συμμετείχαν στη μάχη ενάντια στη νόθα και εκφυλιστική κατάσταση στο ΕΚΠ.

Επιστέγασμα της μάχης που δίνουν εδώ και μήνες συνδικάτα και εργαζόμενοι

Η πραγματοποίηση αρχαιρεσιών χωρίς νόθους αντιπροσώπους, όπως και τα παραπάνω αποτελέσματα, αποτελούν το επιστέγασμα της μάχης που δίνουν εδώ και μήνες συνδικάτα και εργαζόμενοι, τα πιο μαζικά σωματεία της περιοχής, ενάντια στην ομάδα των εργοδοτικών συνδικαλιστών που διαμόρφωνε για χρόνια πλαστούς συσχετισμούς με όργια νοθείας, με αντιπροσώπους - «φαντάσματα» και σωματεία - «σφραγίδες», προκειμένου να μένει το ΕΚΠ υποχείριο των εργοδοτών και των κυβερνήσεών τους.

Τον περασμένο Δεκέμβρη, συνδικάτα και εργαζόμενοι της Πάτρας είχαν προχωρήσει σε τριήμερη μαζική κινητοποίηση ενάντια στην προσπάθεια της τότε ηγετικής ομάδας του ΕΚΠ (τον πρώτο λόγο είχε η ΠΑΣΚΕ) να επιβάλει εκλογές νοθείας. Ακολούθησε η συνεδρίαση της διοίκησης στις 6/12, όπου αποφασίστηκε ομόφωνα η αναβολή των εκλογών και διατυπώθηκε το αίτημα για διορισμό προσωρινής διοίκησης και εκκαθάριση του μητρώου των σωματείων - μελών. Η Προσωρινή Διοίκηση που διορίστηκε οδήγησε στο Συνέδριο και τις αρχαιρεσίες, ενώ η Γενική Συνέλευση των αντιπροσώπων του ΕΚΠ που πραγματοποιήθηκε στις 2 και 3 Ιούνη αποφάσισε ομόφωνα τον αποκλεισμό των νόθων αντιπροσώπων.

Οι προχτεσινές αρχαιρεσίες διεξήχθησαν ομαλά, χάρη στην παρουσία εργαζομένων από πολλά σωματεία της περιοχής, οι οποίοι με τη συμμετοχή τους σε συγκέντρωση έξω από το ΕΚΠ προστάτευσαν το δικαίωμά τους να έχουν Εργατικό Κέντρο μπροστάρη στους αγώνες τους, από τις σπασμωδικές και ανεπιτυχείς προσπάθειες της ομάδας Νικολάου - Καραγεωργόπουλου να σταματήσει τη διαδικασία ή και να επιβάλει τη συμμετοχή νόθων αντιπροσώπων. Ανάλογη συγκέντρωση, στην ίδια κατεύθυνση, πραγματοποιήθηκε και το Σάββατο, μια μέρα πριν τις αρχαιρεσίες, έξω από το Εργατικό Κέντρο.

Μετά το τέλος των αρχαιρεσιών, έξω από το Εργατικό Κέντρο Πάτρας, ο Δημήτρης Αγγελόπουλος, μιλώντας εκ μέρους της «Ταξικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης», τόνισε ότι «εδώ και έξι μήνες τα ζωντανά συνδικάτα της πόλης μας έδωσαν έναν τίμιο και αποφασιστικό αγώνα ενάντια στη νοθεία (...) μαζί μας σε αυτόν τον αγώνα είχαμε και άλλους συναδέλφους, που δεν συμφωνούσαμε σε όλα. Ομως συμφωνούσαμε ότι πρέπει να σταματήσει η νοθεία. Στάθηκαν παλικαρίσια μαζί μας μέχρι και τώρα, που έκλεισε η κάλπη. (...) Στην εκλογική διαδικασία συμμετείχαν έξι ψηφοδέλτια, όμως δεν συμμετείχαν οι νόθοι. Δεν ψήφισε κανένας νόθος. Χαιρετίζουμε τη στάση αυτών που στάθηκαν όρθιοι».

Τέλος, κατήγγειλε τη στάση της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι σύρθηκε στη μάχη που έδωσαν τα συνδικάτα «γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, όμως τελευταία στιγμή προσπάθησε να κάνει τη βρώμικη δουλειά (...) να αμφισβητήσει με ένσταση την εκλογική διαδικασία».

Χαρακτηριστικά δείγματα της νοθείας που ήθελαν να επιβάλουν...

Παρακάτω υπενθυμίζοντας ορισμένα χαρακτηριστικά δείγματα του οργίου νοθείας που επιχείρησε μέχρι τέλους να επιβάλει η ομάδα Νικολάου - Καραγεωργόπουλου:

-- Το Σωματείο Ναυτεργατών Δυτικής Ελλάδαςεμφάνισε στις τελευταίες αρχαιρεσίες 315 ψηφίσαντες. Ωστόσο, μόνο 22 από αυτούς εμφανίστηκαν κατά την εκλογική διαδικασία. Οι υπόλοιποι ψήφισαν με επιστολική ψήφο, διαδικασία που δεν προβλέπεται καν από το καταστατικό του Σωματείου. Ακόμα χειρότερα, 37 από τους αναφερόμενους ως ψηφίσαντες έχουν καταθέσει υπεύθυνες δηλώσεις με τις οποίες ξεκαθαρίζουν πως δεν ψήφισαν ποτέ στο εν λόγω Σωματείο, ενώ οι 14 από αυτούς έχουν προχωρήσει και σε μηνύσεις για πλαστογράφηση στοιχείων! Ταυτόχρονα, 73 από τους «ψηφίσαντες» δεν διαμένουν ούτε εργάστηκαν ποτέ στην Αχαΐα, δεν απασχολούνται σε πλοία δρομολογημένα στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος και Ιονίων Νήσων.

-- Το Σωματείο Εργαζομένων σε Τεχνικά Γραφεία(ΣΕΤΕ), από το οποίο εκλέγεται η πρώην πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, Στ. Νικολάου, εξέλεξε εφορευτική επιτροπή το Νοέμβρη του 2015 και έκανε αρχαιρεσίες τον Οκτώβρη του 2016. Στο πρακτικό του δικαστικού φαίνεται ότι ψήφισαν 32 εργαζόμενοι και βρέθηκαν στην κάλπη 32 ψηφοδέλτια. Στα πρακτικά έχει προστεθεί λίστα με 398 ονόματα, τα οποία υποτίθεται ότι ψήφισαν μέσα σε 3 ώρες! Μέσα στο σωρό των ψηφισάντων «ξέφυγε» και ένας πεθαμένος...

-- Ο Σύλλογος Ιδιωτικών Υπαλλήλων «Η Ενωση»,τον οποίο έχει συστήσει ο Δ. Καραγεωργόπουλος, μέλος της προηγούμενης Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου, μέσα σε διάστημα 3 μηνών έστησε 21 κάλπες σε όλη την Ελλάδα, εκλέγοντας αντιπροσώπους από άλλες πόλεις για το Εργατικό Κέντρο Πάτρας. Στην απόφαση του Συνεδρίου να νομιμοποιηθούν μόνο οι αντιπρόσωποι που αντιστοιχούν στους ψηφίσαντες που προέρχονται από την Αχαΐα, οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές αντιτείνουν πως «ο αποκλεισμός αντιπροσώπων με κριτήριο την εντοπιότητα δεν έχει κανένα έρεισμα», αλλά η επόμενη Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου πρέπει να αναδειχθεί από αντιπροσώπους που εξελέγησαν ανά την Ελλάδα...

Ριζοσπάστης

Στάθης Κεραμιδάς:

11 ώρες · 

Η μεγάλη ντροπή του ΣΥΡΙΖΑ
στις αρχαιρεσίες του Ε.Κ.Π.

Ό,τι δεν μπόρεσε να κάνει η ομάδα των πρώην σφετεριστών του ΕΚΠ, (δηλαδή να ακυρώσει την εκλογική διαδικασία), επιχείρησε να το πράξει η συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, με την ένσταση που κατέθεσε λίγο πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία.
Η στόχευση αυτής της ενέργειας αποσκοπούσε : α) να δικαιολογηθεί η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές (έχασε το 50% της δύναμής του) και β) να στηρίξει την προσπάθεια των σφετεριστών της προηγούμενης πλειοψηφίας για ακύρωση των εκλογών.
Ωστόσο, η κίνηση αυτή – για όσους γνωρίζουν τους συσχετισμούς δυνάμεων στο ΕΚΠ – δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία !
Ο ομφάλιος λώρος ανάμεσα σε ΠΑΣΚΕ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν αποκόπηκε ποτέ. Λειτουργούσαν πάντα ως συγκοινωνούντα δοχεία (εξ ου και το παράπονο του Καραγεωργόπουλου, που έγραψε ΄΄εμείς τους φερθήκαμε άψογα, δεν τους χαλάσαμε χατίρι ποτέ, ό,τι μας ζητούσαν το κάναμε΄΄). Τι θέλει να πει ο ποιητής εδώ ; Ότι η ΠΑΣΚΕ πάντοτε βοηθούσε τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (ακόμα και με πριμοδότηση) γιατί της χρειαζόταν ως πιστό δεκανίκι. Επίσης, θέλει να πει ότι, από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, στην Πάτρα επικράτησε σιωπή, δεν γίναμε ενοχλητικοί προς την κυβέρνηση, δεν οργανώθηκαν αγώνες παρά μόνο εκείνο το παλιοΠΑΜΕ έκανε φασαρία, αν δεν ήταν κι αυτό, η Πάτρα θα θύμιζε ένα απέραντο νεκροταφείο.
Οι άρρηκτες σχέσεις τους θα γίνουν πιο δυνατές και στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, όπου θα κληθούν να στηρίξουν κοινό υποψήφιο για την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος κι εκεί θα γίνει ΄΄ψηστήρι΄΄ για στήριξη και σε υποψήφιο δήμαρχο.
Αυτά τα ζητήματα υπολόγισε ο ΣΥΡΙΖΑ και αποφάσισε να πορευτεί μαζί με τους νόθους (όπως κι αυτός αναγκάστηκε να καταγγείλει ως τέτοιους λίγες μέρες πριν τις εκλογές, εξοστρακίζοντας ωστόσο την επικεφαλής της παράταξής του, Γιώτα Παναγοπούλου, η οποία συντάχθηκε από την πρώτη στιγμή με την υπόλοιπη αντιπολίτευση για την ανατροπή στο ΕΚΠ και, τελικά , κατέβηκε υποψήφια με άλλο συνδυασμό).
Βγαίνει, λοιπόν, τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και δηλώνει πως έπρεπε να ψηφίσουν και οι νόθοι αντιπρόσωποι του Καραγεωργόπουλου και θεωρεί νοθεία που δεν ψήφισαν!!!
Δε λέει βέβαια πουθενά γιατί δεν ψήφισαν αν και νόθοι. Αποκρύπτει το γεγονός ότι οι νόθοι δεν ψήφισαν γιατί, τόσο η δικαστική αντιπρόσωπος, όσο και η εφορευτική επιτροπή δεν έλαβαν ποτέ την απόφαση του δικαστηρίου, μέσω δικαστικού επιμελητή, όπως προβλέπει ο νόμος.
Δε λέει πως η παράταξη Καραγεωργόπουλου ποτέ δεν απέσυρε τα ψηφοδέλτιά της, γιατί μεσούσης της διαδικασίας αυτό δεν επιτρεπόταν. Κι ενώ απέτυχαν όλες οι σπασμωδικές κινήσεις της πρώην ΠΑΣΚΕ, ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει τη βρόμικη δουλειά. Μπροστά στο διαφαινόμενο θρίαμβο του ΠΑΜΕ και τη δική του ταπεινωτική ήττα, κατέθεσε ένσταση, η οποία κρίθηκε αβάσιμη γι αυτό και πετάχτηκε στον σκουπιδοτενεκέ.

*****

Η ΘΛΙΒΕΡΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ!!!!

Θλιβερές φιγούρες, καρικατούρες του συνδικαλιστή – παράγοντα της δεκαετίας του 80 επιστρέφουν ως φάρσα!! 

Μπερδεύοντας το μπόι τους με την σκιά τους, έχοντας αποθηκευμένα αποθέματα θράσους και έπαρσης από την πάλαι ποτέ παντοκρατορία του αγαπημένου τους ΠΑΣΟΚ, τότε που την ΓΣΕΕ τη διόριζε το κόμμα τους (1985). 

Επιστρατεύουν κάθε δυνατό τέχνασμα, από αυτά που χρόνια τώρα κάνουν, για να συνεχίσουν να ελέγχουν το ΕΚΠ υπηρετώντας τα συμφέροντα των εργοδοτών και όχι των εργαζομένων!!

Ατέλειωτες ώρες σε τηλεοπτικά κανάλια, θεατρινισμοί, ειρωνείες, προκλήσεις, ψέματα, νοθείες, συκοφαντίες, εισαγγελείς, αστυνομία, διαδικτυακοί «τσαμπουκάδες» αλλά και πραγματικοί τσαμπουκάδες για να βγουν μετά φωτογραφία στο νοσοκομείο. Ήταν μόνο μερικά από τα τεχνάσματα που χρησιμοποίησαν.

Το μόνο που δεν έγινε ήταν αυτό που εδώ και καιρό είχαν προαναγγείλει με πομπώδες και «απειλητικό» ύφος αφού τα αγωνιώδη καλέσματά τους προς του φορείς και τους εργαζομένους της πόλης να τους συμπαρασταθούν έπεσαν στο κενό.

Μαζευτήκαν με το ζόρι 20 εκλεγμένοι! Ούτε τους εκλεγμένους τους δεν μπορούν να συσπειρώσουν!

Έγραφαν για τη δημοκρατική δύναμη που είναι πλειοψηφία και δεν έχει πει την τελευταία κουβέντα, καλώντας για μαζική αντίδραση, για τους εργαζομένους της πόλης που θα απομονώσουν το ΠΑΜΕ… Κάποιοι παρατρεχάμενοί τους έγραφαν ότι «θα τους λιώσουμε, θα τους κάνουμε την κηδεία κτλ.».

Από τους χιλιάδες εργαζομένους τους οποίους ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν δεν βρέθηκαν ούτε 100 ούτε καν 50 να τους στηρίξουν.

Το ίδιο έγινε στη συγκέντρωση για την εργατική πρωτομαγιά που μαζεύτηκαν καμία 30αριά ενώ στην απεργιακή συγκέντρωση στις 30 Μαΐου ήταν άφαντοι.

4200 εργαζομένους ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν! Πού είναι όλοι αυτοί;
Η απάντηση είναι απλή: η μισή από αυτούς είναι μόνο αριθμοί στα πρακτικά νοθείας και απάτης, ενώ τους άλλους μισούς τους εκπαίδευσαν χρόνια τώρα να μην συμμετέχουν πουθενά, να μην απεργούν, να μην διεκδικούν, να μην αγωνίζονται.

Προσπάθησαν να σκάψουν τον λάκκο της εργατιάς αλλά έπεσαν οι ίδιοι μέσα.

Ανυπόληπτοι, θλιβεροί, απομονωμένοι αναζητούν συμμάχους στην αστική δικαιοσύνη, στους εισαγγελείς, στην αστυνομία, στην εργοδοσία. Όλοι οι άλλοι τους έχουν γυρίσει την πλάτη.

Έφτασαν μάλιστα με παραληρηματικού ύφους διαγγέλματα να προαναγγείλουν το «τέλος» της Δημοτική Αρχής Κ. Πελετίδη που ξόφλησε αφού έκανε το μοιραίο λάθος να συμπαραταχθεί με τις ταξικές δυνάμεις και να τα βάλει μαζί τους.

«Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη»!

Μπορεί στην πλειοψηφία των εργαζομένων να φαντάζουν ως γραφικοί, απομεινάρια του συνδικαλιστή παράγοντα του βαθύ ΠΑΣΟΚ, αλλά είναι ταυτόχρονα και πολύ επικίνδυνοι αφού στην ουσία είναι εκπρόσωποι της εργοδοσίας που δεν μπορεί να ανεχτεί το ΕΚΠ να περάσει στα χεριά των εργαζομένων.

Καμία αυταπάτη δεν είχαμε και για τους εκπροσώπους του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού, την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί κάτω από το βάρος των αποκαλύψεων νοθείας και απάτης να αναγκάστηκε να καταγγείλει την ΠΑΣΚΕ αλλά ήταν φανερό ότι προσπαθούσε με την πρώτη ευκαιρία να τα «μαζέψει».

Η κατάθεση ένστασης από την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ 10 λεπτά πριν τη λήξη της εκλογικής διαδικασίας είναι μνημείο πολιτικού τυχοδιωκτισμού και καιροσκοπισμού.

Επί 12 ώρες δεν είδαν τίποτα επιλήψιμο και τελευταία στιγμή κατέθεσαν ένσταση!!

Τη στάση τους υπαγόρευσε η διαφαινόμενη εκλογική τους συντριβή, έχασαν το 50% της δύναμής τους, και η συνέπεια που έχουν ως υποστηριχτές της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και κατά επέκταση της εργοδοσίας.

Μαζί με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ παίρνουν τις αποφάσεις στην ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και σε κάποια Ε.Κ.

Παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός και η μεγαλοεργοδοσία της Πάτρας βλέπουν εφιάλτες τώρα που δεν ελέγχουν το Ε.Κ.

Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να συνεχιστεί η μαζική και αγωνιστική στάση του ζωντανού εργατικού κινήματος για να βάλει ένα μεγάλο στοπ στα σχέδια της εργοδοσίας!

Με αισιοδοξία συνεχίζουμε παίρνοντας δύναμη από τις εξελίξεις στο ΕΚΠ που είναι ένα σημαντικό βήμα στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του κινήματος.

Σ.Π.