Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

05 Δεκεμβρίου, 2018

ΣΤΕΡΕΨΑΝ ΚΙ ΑΠΟ ΙΔΕΕΣ ΟΙ ..."ΘΑΛΑΣΣΟΜΕΤΩΠΟΙ" ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ;;!!

Τώρα που έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για το θαλάσσιο μέτωπο, αποκαλύφθηκαν οι προθέσεις του καθένα ξεχωριστά.
Μετά από τόσα χρόνια διεκδικήσεων, πιέσεων, κινητοποιήσεων, ήρθε η στιγμή να καταλήξει η πόλη στην αξιοποίηση της παραλιακής ζώνης και πως ο καθένας εννοούσε αυτή ώστε να δικαιολογήσει και τη στάση του καθώς όλοι – άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο – συμμετείχαν ή πρωτοστατούσαν για την οριστική παραχώρηση στο δήμο Πατρέων.
Η πολυπόθητη παραχώρηση έγινε από την κυβέρνηση και όλοι δήλωσαν ικανοποιημένοι. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι η αξιοποίηση του θαλασσίου μετώπου με έργα κοινόχρηστου χαρακτήρα. Προς τούτο, όμως, δε φαίνεται να υπάρχει ομοθυμία παρότι όλοι έδειχναν να κόπτονται για το καλό της πόλης, εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι, ταυτόχρονα , οι ίδιοι έκλειναν και το μάτι στα συμφέροντα.
Οι εξελίξεις, όπως αυτές καταγράφηκαν μετά την οριστική παραχώρηση, εκθέτουν όσους έπαιζαν για πολλά χρόνια διπλό παιχνίδι στις πλάτες των πατρινών.
Η δημοτική Αρχή , αμέσως μετά την οριστικοποίηση της συμφωνίας κυβέρνησης – δήμου, κινήθηκε για την προκήρυξη αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, όπως άλλωστε είχε υποσχεθεί και όλοι συμφωνούσαν σε αυτό.
Μάλιστα κατέθεσε συγκροτημένη πρόταση για το πως θα επιθυμούσε η ίδια να αξιοποιηθεί το θαλάσσιο μέτωπο. Με την πρότασή της έθετε ως ζητούμενο τη ριζική αναδιοργάνωση του παραλιακού περιβάλλοντος, με γενική βελτίωση των υπαρχόντων υποδομών και προσθήκη νέων. Τόνιζε δε πως οι προτεινόμενοι χώροι θα πρέπει να έχουν κοινόχρηστο χαρακτήρα και ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός θα πρέπει να περιλαμβάνει πρόταση πολεοδομικού σχεδίου.
Αυτή την πρόταση (σ.σ. πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε και όλοι γνωρίζουν τι έργα περιλαμβάνει) κοινοποίησε σε όλες τις δημοτικές παρατάξεις και φορείς. Παράλληλα, ζήτησε εντός προθεσμίας δύο μηνών να καταθέσουν και οι άλλοι τις προτάσεις τους ώστε σε μια ανοικτή διαβούλευση που θα ακολουθήσει εντός των ημερών και θα προσκληθούν άπαντες σε αυτή, να υπάρξει συγκερασμός απόψεων και ιδεών και να δοθεί έτσι κατεύθυνση στον μελετητή που θα προκύψει από τον διαγωνισμό.
Οι δύο μήνες της προθεσμίας παρήλθαν, αλλά στη Διεύθυνση Αρχιτεκτονικού Έργου του δήμου, δεν έφθασε ούτε μία πρόταση !
Η Αντιπολίτευση και οι βασικοί φορείς περιφρόνησαν αυτή τη δημοκρατική διαδικασία . Γιατί άραγε ;
Μπορεί κανείς να πιστέψει πως οι λεγόμενες μεγάλες παρατάξεις, που κατέρχονται στις εκλογές να διεκδικήσουν τη Δημαρχία, δεν έχουν άποψη για τη διαμόρφωση της παραλιακής ζώνης ; Μπορεί κανείς να πιστέψει πως κοτζάμ παρατάξεις δεν έχουν στις τάξεις τους έναν αρχιτέκτονα να ρίξει στο τραπέζι μία ιδέα και να τη βάλουν ως πρόταση στη διαβούλευση ;
Αυτοί που συχνά μιλάνε για ανάπτυξη και αρέσκονται σε θεωρίες περί ανάκαμψης της τοπικής οικονομίας, της δημιουργίας θέσεων εργασίας, της απογείωσης της πόλης στο μέλλον, πως γίνεται για το θαλάσσιο μέτωπο να κρατάνε κλειστά τα χαρτιά τους ;
Μήπως επιδίωξή τους είναι να βάλουν στο παιχνίδι ιδιώτες επενδυτές και ντρέπονται να το πουν ευθέως ; Και αν έχουν – που έχουν – κατά νου μια σύμπραξη δήμου – ιδιωτών γιατί δεν το καταθέτουν επισήμως ;
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να γίνει σαφές ότι το κρυφτούλι δεν θα μπορέσουν να το παίζουν για πολύ ακόμα. Οι εκλογές πλησιάζουν…
Τότε θα γίνει η πιο αντιπροσωπευτική διαβούλευση και για το θαλάσσιο μέτωπο.

04 Δεκεμβρίου, 2018

ΘΥΤΕΣ KAI ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΑΠΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ -MHN ΓΙΝΕΙΣ ΣΑΝ ΑΥΤΟΥΣ


Όποιος κάνει προσπάθεια να συζητήσει με ¨μακεδονομάχους¨ (κακώς τους λέμε έτσι και συνδέεται η Μακεδονία με το κάθε κατακάθι που παίρνει τη σημαία), 

θα διαπιστώσει ότι δεν μπορούν να σου απαντήσουν τι σημαίνει η Μακεδονία είναι μία και ελληνική.
Δηλ.και η σερβική και η βουλγαρική και η αλβανική Μακεδονία είναι μία και ελληνικές;

Αν τώρα κάτσεις λίγο παραπάνω στη συζήτηση θα διαπιστώσεις ότι γενικά δεν το χουν. Πετάνε αετό. Το IQ είναι ραδικιού.
Δεν τους λες και τζιμάνια.
Είναι αγράμματοι και απαίδευτοι στο νου και τη σκέψη.
Και με αφορμή το Μακεδονικό απόκτησαν λόγο καφενειακό.


Είναι αγράμματοι κοινωνικά και κυρίως ιστορικά.
Δυσκολέυονται να κατανοήσουν ακόμη και απλές κουβεντούλες.
Πρέπει να επαναλάβεις πολλές φορές κάτι.
Διαπιστώνεις ότι παρασύρονται εύκολα από κάθε fake new.
Έχουν αποψαρα όμως. Άποψη επιφανειακή δίχως να ξέρουν το πώς και το γιατί.

Νομίζουν ότι ενεργούν για το καλό της χώρας τους, αλλά τόσα χρόνια σε ποια τρύπα ήταν χωμένοι και δεν έκαναν τίποτα;
Ίσα ίσα που έχουν τεραστιες ευθύνες για το χάλι της χώρας.

Ονομάζουν τους εαυτούς τους εθνικιστές για να μην πουν ότι είναι ναζιστές-φασίστες.
Φανατιζονται κιόλας. Φαντάζονται τους εαυτούς τους Τουρκοφαγους, Σλαβοφαγους κλπ.
Μόνο μη θίξεις την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αυτους σου λένε δεν τους τρώμε. Θα μας πεσουν βαρεις στο στομάχι.

Ονομάζουν τους εαυτούς τους χριστιανούς και κάνουν μεγάλους σταυρούς, αλλά αν ζούσε ο Χριστός θα τους έφτυνε στα μούτρα.
Γιατί μισούν. Έχουν μίσος και στο βλέμμα και στην καρδιά. Και κυρίως στο μυαλό.

Νιώθουν απειλή από τους πάντες, ενω οι ίδιοι αποτελουν απειλή για την ανθρωπότητα.
Η μεγαλύτερη απειλή είναι αυτοί.

Είναι αυτό που λέγαμε "λειτουργικά αναλφάβητοι."
Σύμφωνα με έρευνες το 45% των Ελλήνων άνω των 15 ετών είναι λειτουργικά αναλφάβητοι με υποεκπαίδευση και καμία τάση για ανάγνωση βιβλίων.
Δεν τους δελεάζουν τα βιβλία. Μόνο οι ψεύτικες ειδήσεις.
Είναι ικανοί για όλα τα παράλογα.
Μέσα από αυτό το 45% των αγράμματων, γεμάτων προκαταλήψεις ανθρώπων, προσπαθεί να βρει φωνή ο φασισμός με διάφορα τερτίπια και προσωπεία.
Οι φασίστες ήταν, είναι και θα είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι του συστήματος. 
Μη γίνεις σαν αυτούς.

Δολοφονία Αλβανού εργάτη: Ο δράστης «δηλώνει χρυσαυγίτης» και «έχει τατουάζ τη σβάστικα» (Real fm) 

Για τη δολοφονία του Αλβανού εργάτη στη Λευκίμμη της Κέρκυρας μίλησε στην εκπομπή του Νίκου Μπογιόπουλου (Real fm - 3/12/2017) ο Κερκυραίος δημοσιογράφος Σπύρος Ζηνιάτης

Η δολοφονία του 63χρονου Αλβανού εργάτη στη Λευκίμμη της Κέρκυρας διαπράχτηκε από χρυσαυγίτη,σύμφωνα με τις μαρτυρίες που μετέφερε στην εκπομπή του Νίκου Μπογιόπουλου (Real fm 3/12/2018) ο Κερκυραίος δημοσιογράφος, Σπύρος Ζηνιάτης. 
Ο Σπύρος Ζηνιάτης ανέφερε πως, σύμφωνα με τα στοιχεία του ρεπορτάζ, επρόκειτο για μια δολοφονία με«πολιτικό περιεχόμενο» που ο δράστης την διέπραξε μετά από διαφωνία του με το θύμα στο καφενείο του χωριού με αφορμή τον θάνατο του Κατσίφα.
Ο 63χρονος Αλβανός εργαζόταν πολλά χρόνια στην Κέρκυρα και δεν είχε προκαλέσει ποτέ με τη συμπεριφορά του, σε αντίθεση με τον 44χρονο Κερκυραίο δράστη, ο οποίος «δήλωνε χρυσαυγίτης» και  σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων φέρει τατουάζ με τη σβάστικα
Ο δημοσιογράφος Σπύρος Ζηνιάτης, τόνισε, επίσης, ότι ««μαρτυρίες των κατοίκων της Κέρκυρας τον φέρουν να ήταν εκλογικός αντιπρόσωπος της Χρυσής Αυγής στις προηγούμενες εθνικές εκλογές». Ωστόσο η ίδια η Χρυσή Αυγή στο νησί δηλώνει πως αγνοεί το συγκεκριμένο άτομο, τακτική, όμως, που όπως σημείωσε ο Κερκυραίος δημοσιογράφος, η Χρυσή Αυγή ακολούθησε και στην περίπτωση Ρουπακιά, δηλαδή του δολοφόνου του Παύλου Φύσσα, όταν αρχικά η ναζιστική συμμορία δήλωνε πως δεν τον γνώριζε… 
Ακούστε το απόσπασμα της συνέντευξης εδώ 
***************
 
Πολλοί μπορεί να θυμούνται το “συνάδελφο” του Ρουπακιά, που έβγαινε με γυρισμένη πλάτη στην τότε εκπομπή του Νίκου Ευαγγελάτου στο Σκάι για να μας ενημερώσει ότι ο Ρουπακιάς ανήκε “στον αριστερό χώρο”, ενώ σε διάφορα λαθρόβια σάιτ διακινούνταν θεωρίες ότι είχε υπάρξει κνίτης. Η ιστορία τηρουμένων των αναλογιών φαίνεται να επαναλαμβάνεται στην περίπτωση του φόνου του Αλβανού εργάτη γης στη Λευκίμμη Petrit Zifle, καθώς δημοσιογράφος τοπικού δελτίου στην Κέρκυρα προχώρησε σε σύνδεση του δράστη με το ΚΚΕ. Την ελεεινή αυτή συκοφαντία κατήγγειλε άμεσα η ΤΕ του νησιού, καταδεικνύοντας τον πρωτοπόρο ρόλο του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ στην καταπολέμηση της Χρυσής Αυγής στην περιοχή, αλλά και τις ευθύνες των αστικών πολιτικών δυνάμεων για την αποθράσυνση των φασιστών:
Η Τομεακή Επιτροπή Κέρκυρας του ΚΚΕ καταδικάζει τη δολοφονία του Αλβανού εργάτη γης Petrit Zifle στη Λευκίμμη, από Κερκυραίο που προχώρησε στην πράξη αυτή -σύμφωνα με μαρτυρίες- από ρατσιστικά και ξενοφοβικά κίνητρα. Ο φερόμενος ως δολοφόνος ήταν ενεργός υποστηρικτής της Χρυσής Αυγής στην ευρύτερη περιοχή της Νότιας Κέρκυρας. Η φασιστική και ρατσιστική ιδεολογία του μορφώματος της Χρυσής Αυγής επιχειρεί με κάθε τρόπο να δηλητηριάσει τη νεολαία και τους εργαζόμενους και στην περιοχή της Λευκίμμης. Ιδεολογία σύμφυτη με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης της οικονομίας και που μοναδικούς εχθρούς βλέπει τους μετανάστες, τους αδύναμους και βέβαια τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές γιατί έτσι υπερασπίζονται τα αφεντικά, την εξουσία τους και τα κέρδη τους. Το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ από την πρώτη στιγμή ανέδειξαν το ρόλο και τη δράση της Χρυσής Αυγής στην περιοχή της Λευκίμμης αλλά και της ανοχής που έδειχναν απέναντί της «κινήματα» και πολιτικές δυνάμεις. Ήμασταν αυτοί που ανοίξαμε την πολιτική αντιπαράθεση με αφορμή την παρουσία του Χρυσαυγίτη Βουλευτή στο Ποτάμι της Λευκίμμης, που τον καταγγείλαμε από το βήμα της συγκέντρωσης και που αρνηθήκαμε να τον νομιμοποιήσουμε με την παρουσία μας όταν οι διοργανωτές είπαν ότι «στον αγώνα τους δεν περισσεύει κανείς».
Είναι τεράστιες οι ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και της ΝΔ που με τις πολιτικές τους ρίχνουν νερό στο μύλο του φασισμού. Με «πυγμή» αντιμετωπίζουν καθαρίστριες που τις καταδικάζουν σε 15 χρόνια αλλά η δίκη της Χρυσής Αυγής κρατάει για χρόνια. Είναι απολύτως απαράδεκτη η τοποθέτηση του δημοσιογράφου κ. Ζηνιάτη σε χθεσινοβαραδυνή εκπομπή (03/12/2018) του τηλεοπτικού σταθμού Start, που επιχείρησε να συνδέσει τον φερόμενο ως δολοφόνο με το ΚΚΕ. Η προσπάθεια αυτή θυμίζει τα προβοκατόρικα δημοσιεύματα για το δολοφόνο του Παύλου Φύσσα και έχει ως στόχο να εξισώσει τον φασισμό με τον σοσιαλισμό. Βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία όσοι προσπαθούν να σπιλώσουν το κόμμα που έδωσε και δίνει τη μάχη απέναντι στο φασισμό όχι με λόγια αλλά με έργα. Οι εργαζόμενοι του νησιού μας, οι άνεργοι, τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα, πρέπει να κάνουν δική τους υπόθεση την απομόνωση των φασιστών-ναζιστών από τους χώρους δουλειάς και κατοικίας, από σχολεία και σχολές, μέσα από το οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα, τους αγροτικούς και φοιτητικούς συλλόγους, τα μαθητικά συμβούλια, όπως έγινε πριν λίγες μόνο μέρες στα σχολεία της χώρας. Να βρεθούν με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στη δράση, στον αγώνα για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών της κοινωνίας μας κόντρα στη μοιρολατρία και την απογοήτευση, στην παραπέρα μείωση των απαιτήσεων, στα ψίχουλα που ονομάζουνε “δίκαιη κατανομή” του πλούτου που παράγουμε. Καταδικάζουμε κάθε εγκληματική ενέργεια που αποτελεί προϊόν της φασιστικής έκφρασης της αστικής πολιτικής. Κάθε προσπάθεια που στόχο έχει να απενοχοποιήσει το σύστημα που γεννά και θρέφει το φασισμό και τα μορφώματά του. Δυναμώνουμε το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Με το ΚΚΕ για το δίκιο μας!

******************************

Ι. Καμπανέλλης: «Η αντικομμουνιστική υστερία έκαμε τον ναζισμό να ξεχνιέται, και κάποτε και να αθωώνεται»

Ο κίνδυνος είναι η αδιαφορία για τα αίτια που αναγεννούν τον ναζισμό και εν συνεχεία η απάθεια και η ανοχή για ένα φαινόμενο που μπορεί να εξελιχθεί σε μαζική διανοητική μόλυνση.

Κατιούσα

Στις 2 του Δεκέμβρη 1922 γεννήθηκε στη Νάξο ο μεγάλος μας θεατρικός συγγραφέας Ιάκωβος Καμπανέλλης, που αποκαλείται και «πατριάρχης» της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας.

Ο Ι. Καμπανέλλης στην Κατοχή, το 1943, πιάστηκε από τους Γερμανούς και οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν όπου παρέμεινε έως τις 5 του Μάη 1945. Την καθοριστική αυτή εμπειρία που θα επηρεάσει όλο το έργο του την κατέγραψε στο βιβλίο του «Μαουτχάουζεν», ενώ έχουν χιλιοτραγουδηθεί οι συγκλονιστικοί στίχοι του στο «Άσμα Ασμάτων», στον «Αντώνη», στον «Δραπέτη» στο «Άμα τελειώσει ο πόλεμος» που πρωτοτραγούδησε η Μαρία Φαραντούρη, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη.

Το παρακάτω ανέκδοτο κείμενο του Ιάκωβου Καμπανέλλη δημοσιεύτηκε πριν από χρόνια στην Αυγή (εμείς το βρήκαμε εδώ) και γράφτηκε «μάλλον το 1993», σύμφωνα με την κόρη του που το παρέδωσε στην εφημερίδα.

Η φράση «σα να έχει γραφτεί σήμερα» που χρησιμοποιείται συχνά για να αναδείξει την επικαιρότητα κάποιων κειμένων, σε αυτή την περίπτωση βρίσκει την απόλυτη δικαίωση…


Είμαι ένας από τους επιζήσαντες κρατούμενους στο SS στρατόπεδο συγκεντρώσεως και εξοντώσεως του Μαουτχάουζεν. Ένας από εκείνους που τον Μάιο του 1945 κλαίγοντας και ελπίζοντας εφώναζαν ποτέ πια! Ήταν τότε που οι οπαδοί του ναζισμού έχασαν τον πόλεμο.

Ο ναζισμός όμως επέζησε. Κυρίως γιατί αιώνιες κοινωνικές πληγές αφέθηκαν αθεράπευτες. Και μένουν ακόμα! Και επιπλέον, γιατί η αντικομμουνιστική υστερία έκαμε τον ναζισμό να ξεχνιέται, και κάποτε και να αθωώνεται.

Μετά από 48 χρόνια αυτό που θέλω να φωνάξω είναι πάλι;

Φίλοι μου, θυμηθείτε: ο Αδόλφος Χίτλερ δεν έπεσε απ’ το διάστημα. Ούτε ήταν ένας και μόνος. Ήταν το διαμόρφωμα δεκάδων χιλιάδων αφανών χιτλερίσκων στη Γερμανία και την Αυστρία. Και όχι μόνο εκεί. Χιτλερίσκων διάσπαρτων σε μεγάλες και μικρές πόλεις, σε χώρους εργασίας, σε γειτονιές, σε συντροφιές, σε οικογένειες.

Και ο ναζισμός δεν ήταν ιδέα ενός και μόνου διεστραμμένου εγκεφάλου. Ήταν η συμπύκνωση της νοσηρής πολιτικής αντίληψης εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων, φορέων του μικροβίου του ρατσισμού, του εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας, της τελικής λύσης όλων των προβλημάτων με τη βία, τη φωτιά και το τσεκούρι.

Ο ναζισμός δεν άρχισε με τον Χίτλερ, γι’ αυτό και δεν τον πήρε μαζί του, δεν εμφανίστηκε μόνο στη Γερμανία, γι’ αυτό και δεν επανεμφανίζεται μόνο εκεί. Αλλά παντού όπου ουσιαστικά κοινωνικά προβλήματα τον τρέφουν. Και ο κίνδυνος τώρα δεν είναι η εμφάνιση ενός νέου Χίτλερ και η σπορά ενός άλλου μεγάλου πολέμου. Ο κίνδυνος είναι η αδιαφορία για τα αίτια που αναγεννούν τον ναζισμό και εν συνεχεία η απάθεια και η ανοχή για ένα φαινόμενο που μπορεί να εξελιχθεί σε μαζική διανοητική μόλυνση.

Οι μεγάλοι πόλεμοι δεν αρχίζουν στα πεδία των μαχών, ούτε οι ολέθριες πολιτικές ιδεολογίες ξεκινούν από μαζικές συγκεντρώσεις, σε πλατείες. Αρχίζουν ανύποπτα στους χώρους της καθημερινής μας ζωής, ξεκινούν ακόμη και μέσα απ’ το ίδιο μας το σπίτι. Εκεί φωλιάζουν όλα. Γι’ αυτό μόνο με την πίστη σε μια καθημερινή ζωή, που να μας χωράει όλους, απροκατάληπτη και δίκαιη προς όλους μπορούμε έστω και καθυστερημένα να πετύχουμε αυτό που τόσο προσδοκούσαμε τον Μάιο του 1945: ένα πραγματικό ποτέ πια.

03 Δεκεμβρίου, 2018

Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΗ '44 -ΜΑΘΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ και ΓΙΑΤΙ:

    Σαν σήμερα πριν από 74 ακριβώς χρόνια ξημέρωνε η «Ματωμένη Κυριακή» της 3ης του Δεκέμβρη 1944. Δεν είχαν περάσει ούτε δυο μήνες από την απελευθέρωση της πρωτεύουσας από τους Γερμανούς και ο λαός της Αθήνας αιματοκυλίστηκε από το νέο κατακτητή. Δυο μέρες νωρίτερα είχε προηγηθεί το ιταμό τελεσίγραφο του στρατηγού Σκόμπι και της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου για το μονομερή αφοπλισμό του ΕΛΑΣ.
   Όσα έγιναν τον Δεκέμβρη είχαν προσχεδιαστεί από εκείνους που εμφανίζονταν σαν «απελευθερωτές». Ήδη από τις 22/9/1944, ο Γεώργιος Παπανδρέου, τηλεγραφούσε στον Τσόρτσιλ τα εξής:
«Δεν γνωρίζω τους λόγους διά την απουσία της Βρετανίας. Μόνον η άμεσος παρουσία εντυπωσιακών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και ως τας τουρκικάς ακτάς θα ήτο δυνατό να μεταβάλει την κατάστασιν». Η κατάσταση που ήθελαν να «μεταβληθεί» ήταν να κλείσει ο δρόμος που είχε ανοίξει με το μεγαλειώδες ΕΑΜικό κίνημα προς μια Ελλάδα της λαικής αναδημιουργίας. Πώς θα γινόταν αυτό: «Την 21ην Αυγούστου 1944 συνηντήθην εις την Ρώμην με τον Βρετανόν Πρωθυπουργόν. Και όταν μου έθεσε το ερώ­τημα, ποια είναι η πολιτική μου, απήντησα: «Εξοπλισμός του Κράτους. Αφοπλισμός του ΕΑΜ» (από την επιστολή του Γεωργίου Παπανδρέου που δημοσιεύτηκε στην εφημε­ρίδα «Η Καθημερινή» στις 2 Μάρτη 1948).
   Όσο μεγαλειώδης ήταν η ΕΑΜική αντίσταση, τόσο μεγάλο έπρεπε να είναι και το έγκλημα που διαπράχτηκε εναντίον της. Αποφάσισαν να χτυπήσουν απροκάλυπτα. Η ειρηνική διαδήλωση της Αθήνας, αφού πρώτα απαγορεύτηκε, το συλλαλητήριο που τα αιτήματά του δεν ήταν παρά η ομαλότητα, η κατοχύρωση των λαϊκών ελευθεριών μέσω άμεσης διεξαγωγής δημοψηφίσματος και η προετοιμασία διενέργειας ελεύθερων  εκλογών, πνίγηκε στο αίμα: 24 νεκροί, 160 τραυματίες.
   Οι Εγγλέζοι με 60.000 στρατό και σε συνεργασία με τους δοσίλογους της Κατοχής, ο Τσόρτσιλ μαζί με τους χωροφυλάκους και με το ανδρείκελό του, τον Γεώργιο Παπανδρέου, έστρεψαν  τα τανκς εναντίον των εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων που διαδήλωναν στο Σύνταγμα.
   Την επόμενη μέρα, στις 4 Δεκέμβρη, στο ίδιο σημείο που την προηγούμενη είχαν διαπραχθεί οι δολοφονίες, χιλιάδες λαού συγκεντρώθηκαν ψάλλοντας το «Πένθιμο Εμβατήριο» και συνοδεύοντας τους νεκρούς τους. Το πανό που ξεδιπλώθηκε υπενθύμιζε τη δοκιμασμένη από την ζωντανή περίοδο της Κατοχής αλήθεια: «Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα — ΕΑΜ». Τα εγγλέζικα βόλια, σε συνεργασία με τους χτεσινούς συνεργάτες των Γερμανών, ξαναχτυπούν. Νέοι νεκροί… 

Βρετανοί στρατιώτες, ακροβολισμένοι στην Ακρόπολη
Μέχρι εκείνες τις μέρες οι δολοφόνοι εμφανίζονταν σαν «δημοκράτες», σαν «απελευθερωτές». Στις 3 και 4 Δεκέμβρη του ’44 οι μάσκες έπεσαν. Οι δολοφόνοι, οι Εγγλέζοι «σύμμαχοι» και οι εγχώριοι πραιτοριανοί τους, δήλωσαν με τον πιο εγκληματικό τρόπο την απόφασή τους να περάσουν νέες αλυσίδες στον λαό, να συντρίψουν το ΕΑΜικό κίνημα, να ναρκοθετήσουν την παλλαϊκή απαίτηση για δημοκρατική αναδημιουργία της Ελλάδας.
   Έτσι ξεκίνησε το νέο μεγαλειώδες κεφάλαιο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, με το λαό να διαλέγει τα όπλα κόντρα στις αλυσίδες, σε μια πάλη άνιση και ηρωική, που κράτησε 33 μέρες απέναντι σε μια «πολιτισμένη» αυτοκρατορία που βομβάρδιζε από εδάφους και αέρος πυκνοκατοικημένες περιοχές, ανεξάρτητα από υλικές ζημιές ή θανάτους αμάχων.   Μέχρι εκείνες τις μέρες οι δολοφόνοι εμφανίζονταν σαν «δημοκράτες», σαν «απελευθερωτές». Στις 3 και 4 Δεκέμβρη του ’44 οι μάσκες έπεσαν. Οι δολοφόνοι, οι Εγγλέζοι «σύμμαχοι» και οι εγχώριοι πραιτοριανοί τους, δήλωσαν με τον πιο εγκληματικό τρόπο την απόφασή τους να περάσουν νέες αλυσίδες στον λαό, να συντρίψουν το ΕΑΜικό κίνημα, να ναρκοθετήσουν την παλλαϊκή απαίτηση για δημοκρατική αναδημιουργία της Ελλάδας.
   Για δεκαετίες η απάντηση στην ερώτηση «τι έγινε το Δεκέμβρη;» υπήρξε  ασφαλής τρόπος για να χωρίζει η ήρα από το στάρι. Ανάλογα με τη «διήγηση» μπορούσες να διακρίνεις πότε μιλούσε η δουλοφροσύνη και πότε η αξιοπρέπεια. Ανάλογα με την απάντηση ερχόταν στην επιφάνεια το νήμα που συνέδεε τους μαυραγορίτες του χτες με τους μετέπειτα «κατσαπλιάδες»,  τους γερμανοτσολιάδες  του τότε με τους κατοπινούς «αμερικανοτσολιάδες».
   Ο Δεκέμβρης σηματοδότησε την αρχή μιας ιστορικής περιόδου που περιλαμβάνει τα πάντα: Σελίδες τιμής, σελίδες χρέους, σελίδες τραγωδίας. Αποτελεί σημείο ορόσημο από το οποίο είναι αναγκασμένος να περάσει κανείς για να φτάσει στον Εμφύλιο, στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας και στις αμερικανικές βόμβες ναπάλμ του Βαν Φλιτ, στο ανθρώπινο μεγαλείο στα Μακρονήσια και στο «όχι» στις δηλώσεις μετανοίας, στον εξευτελισμό των στρατοδικών μέσα στα ίδια τους τα στρατοδικεία έως το «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – Πολυτεχνείο» των μεταπολιτευτικών χρόνων.

Βρετανικό τανκ έχει εισβάλει στα γραφεία του ΕΑΜ στην οδό Πανεπιστημίου.
Οι μάχες του Δεκέμβρη έληξαν με νικητές και ηττημένους. Το έπαθλο των πρώτων η εξουσία. Το έπαθλο των δεύτερων οι φυλακές, οι εξορίες, οι εκτελέσεις, τα βασανιστήρια. Οι δεύτεροι, αυτοί που ηττήθηκαν στρατιωτικά, ισχυρίζονται ότι κατόρθωσαν κάτι περισσότερο από τους νικητές: Ότι υπέστησαν μια από τις «νικηφόρες» εκείνες ήττες που στην Ιστορία μόνο ένας ηττημένος που έχει το δίκιο με το μέρος του μπορεί να κατακτήσει. Νίκη όπως εκείνη των ηττημένων δημοκρατικών ταξιαρχιών της Ισπανίας, νίκη όπως εκείνη των ηττημένων της παρισινής κομμούνας: Νίκη ηθική, νίκη ιδεολογική έναντι των νικητών αντιπάλων τους! Συμφωνούμε…
  Ένα ερώτημα που συνήθιζε να επανέρχεται για δεκαετίες μετά τον Δεκέμβρη ήταν τούτο: Ναι αλλά «αν» τότε νικούσαν οι ηττημένοι και «αν» έχαναν οι νικητές, τι θα γινόταν; Που θα βρισκόταν σήμερα η Ελλάδα;
   Η απάντηση από τα ανιστόρητα θρασίμια του συστήματος, με πρώτους και καλύτερους τους «πρώην» αριστερούς και νυν γενίτσαρους, είναι γνωστή: «Αλβανία θα είχαμε γίνει», «θα πεινάγαμε», «δεν θα είχαμε ελευθερία», «θα είχαμε καταρρεύσει όπως οι άλλοι και οι γυναίκες μας θα είχαν γίνει πουτάνες»… 
  Φυσικά η Ιστορία δεν γράφεται με «αν». Γι’ αυτό για εμάς δεν έχει σημασία να μπούμε στο φανταστικό σενάριο τι θα είχε γίνει «αν». Για εμάς έχει μεγάλη σημασία να σταθούμε στο πραγματικό σενάριο που γράφτηκε με βάση τα όσα πραγματικά έγιναν.
   Η απάντηση στο ερώτηση αν τότε νικούσαμε εμείς, όχι μόνο ηθικά αλλά και πολιτικά, αν νικούσαμε όχι μόνο ιδεολογικά αλλά και στρατιωτικά, είναι αυτή:
  • Επειδή τότε νίκησαν αυτοί που νίκησαν και επειδή ακριβώς χάσαμε εμείς, επειδή ο λαός έχασε, γι’ αυτό η Ελλάδα, που μέσα στην Κατοχή «το ΕΑΜ την έσωσε από την πείνα», έφτασε να πεινάει μετά τον Εμφύλιο και να στέλνει τα παιδιά της μετανάστες για ένα κομμάτι ψωμί.
  • Επειδή χάσαμε εμείς, επειδή έχασε ο λαός, και επειδή νίκησαν αυτοί, γι’ αυτό η Ελλάδα, από την πρωτόγνωρη λευτεριά και δημοκρατία του Βουνού, πέρασε στη βία, στη νοθεία, στα πραξικοπήματα και στις χούντες.
  • Επειδή νίκησαν αυτοί και επειδή χάσαμε εμείς, επειδή έχασε ο λαός, γι’ αυτό η Ελλάδα από έμβλημα της αντάρτισσας χειραφετημένης γυναίκας έγινε για δεκαετίες η «Τρούμπα» του αμερικάνικου στόλου.
    Αυτή είναι η αλήθεια που την έγραψε με το αίμα του ο ανθός του ελληνικού λαού: Ναι, αν είχαμε νικήσει εμείς, η Ελλάδα θα είχε κερδίσει. Ο λαός της θα είχε κερδίσει.