Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ανταγωνιστικότητα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ανταγωνιστικότητα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

08 Νοεμβρίου, 2019

ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ «ΔΙΚΑΙΗ» k «ΒΙΩΣΙΜΗ» ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Μαύρη τρύπα


«Καπνός» έγινε μέσα σε δυο μήνες η ελάχιστη αύξηση του μέσου μισθού που προέκυψε από την αναπροσαρμογή του κατώτατου τον περασμένο Φλεβάρη, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ενεργοποίησε με πανηγυρισμούς τον νόμο Βρούτση.
Όπως φανερώνουν τα στοιχεία του ΕΦΚΑ, τον Απρίλη του 2019 ο μέσος μισθός για την πλήρη απασχόληση επανήλθε στα ίδια περίπου επίπεδα όπου βρισκόταν πριν από την αύξηση του κατώτατου από τα 586 στα 650 ευρώ μεικτά και την κατάργηση του «υποκατώτατου» μισθού!
Χρειάστηκαν δηλαδή μερικές μόνο βδομάδες για να «εξαϋλωθεί» η σχετική αύξηση του κατώτατου μισθού, την οποία ρούφηξε η «μαύρη τρύπα» της αγοράς εργασίας, όπου η «ευελιξία» και το συνολικότερο αντεργατικό πλαίσιο ζουν και βασιλεύουν.
Τα στοιχεία για την εξέλιξη των μισθών αποστομώνουν κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, που διαγκωνίζονται για την πατρότητα του νόμου Βρούτση, με τον οποίο το κράτος καθορίζει πλέον τον κατώτατο μισθό, με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα και τις προοπτικές της οικονομίας.
Αποκαλύπτει όμως και το πόσο κάλπικος είναι ο καβγάς τους, πάνω στο δίπολο «δίκαιη» ή «βιώσιμη» ανάπτυξη, ως προαπαιτούμενο τάχα για τη βελτίωση της ζωής του λαού.
Η αλήθεια είναι ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη, που υπηρετούν τόσο η ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και τα άλλα κόμματα, όπως κι αν τη βαφτίσουν, έχει ως προϋπόθεση την ένταση της εκμετάλλευσης, κάτι που αποτυπώνεται στους όρους δουλειάς, αμοιβής και ζωής της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.
Μέσα από έναν κυκεώνα αντεργατικών νόμων, που παραμένουν άθικτοι και επεκτείνονται στη «μεταμνημονιακή εποχή», η εργοδοσία χρησιμοποιεί μια ανεξάντλητη γκάμα εργαλείων για να διατηρεί καθηλωμένους τους μισθούς για τους νεοπροσλαμβανόμενους, αυξάνοντας παράλληλα τις πιέσεις στους παλιότερους εργαζόμενους, που αμείβονται με σχετικά καλύτερους όρους.
Το αντεργατικό αυτό πλαίσιο όχι μόνο δεν «κλονίστηκε» από τα αποσπασματικά μέτρα που νομοθέτησε η προηγούμενη κυβέρνηση για τις συμβάσεις, λίγο πριν από τις εκλογές, αλλά ενισχύθηκε παραπέρα, με νόμους για την «ευελιξία», τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, τα «δουλεμπορικά» γραφεία, τη συρρίκνωση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι ο μέσος μισθός παραμένει σταθερά μειωμένος κατά 25% σε σχέση με το 2011, παρά τις επιμέρους οριακές διακυμάνσεις.
Πάνω σ' αυτό το έδαφος πατάει σήμερα η ΝΔ για να πάει ένα βήμα πιο πέρα την επίθεση, χρησιμοποιώντας το ίδιο άθλιο επιχείρημα, ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι όρος για να ζήσει καλύτερα ο λαός, αρκεί να φύγει από τη μέση ό,τι εμποδίζει την επιχειρηματικότητα, και πρώτα απ' όλα τα εργασιακά δικαιώματα, που έχουν προγραφεί από τις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων!
Γι' αυτό καταργεί ακόμα και την «υποψία» μόνιμης και σταθερής δουλειάς που έχει απομείνει, επεκτείνοντας παραπέρα την «ευελιξία», θεσμοθετεί την υπεροχή των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών, βάζει νέα εμπόδια στην απεργία, παίρνει μέτρα συνολικής παρεμπόδισης της συλλογικής οργάνωσης και δράσης.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τις γενναιόδωρες επιδοτήσεις και τα άλλα μέτρα στήριξης της επιχειρηματικότητας, τα οποία πληρώνουν στο πολλαπλάσιο τα λαϊκά στρώματα, διαφημίζει η κυβέρνηση για να προσελκύσει επενδύσεις και να στηρίξει την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Το δίλημμα επομένως που έχει μπροστά του ο λαός είναι: Θα συνεχίσει να «επενδύει» τις προσδοκίες του σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία διαρκούς συρρίκνωσης των δικαιωμάτων του και συντριβής των σύγχρονων αναγκών του, αποδεχόμενος θυσίες δίχως τέλος για τα κέρδη του κεφαλαίου και την έκθεση σε μεγάλους κινδύνους από την εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς;
'Η θα επιλέξει το δρόμο του αγώνα και της οργάνωσης της αντεπίθεσης, για κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων και ανάκτηση των απωλειών, παλεύοντας για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, στην προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης, όπου αποκλειστικό κριτήριο στην οργάνωση της παραγωγής θα είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του; Ο δρόμος αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να εγγυηθεί τη λαϊκή ευημερία. Και γι' αυτό αξίζει κάθε θυσία!
Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η Άποψή μας» του «Ριζοσπάστη», Τετάρτη 6 Νοέμβρη 2019 

05 Αυγούστου, 2018

«Χρυσάφι για τον Τουρισμό το 2018» - Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ & Η ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ

πρακτικάριος: «Αμείβομαι με 1,75 ευρώ για κάθε ώρα που δουλεύω, την ίδια στιγμή που πιο ακριβό είναι ακόμη και το μπουκάλι με εμφιαλωμένο νερό».

ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
«Χρυσωρυχείο» για τους ξενοδόχους, κάτεργο για τους σπουδαστές
Οπως κάθε καλοκαίρι, έτσι και φέτος χιλιάδες νέοι γίνονται θύματα της πιο άγριας εκμετάλλευσης για τα κέρδη των ομίλων του Τουρισμού
Η μαθητεία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το ποιος κερδίζει και από πού στο «θαύμα του Τουρισμού»
Η μαθητεία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το ποιος κερδίζει και από πού στο «θαύμα του Τουρισμού»
«Χρυσάφι για τον τουρισμό το 2018», αναγράφει στον τίτλο της γνωστή εφημερίδα. Μόνο που το χρυσάφι αυτό κάποιοι το «βγάζουν» και κάποιοι το «αρπάζουν», δίνοντας ένα αποκαλυπτικό παράδειγμα για το τι σημαίνει η «ανάπτυξη» στην οποία αναφέρονται κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι.
Στην καρδιά του καλοκαιριού, οι επίσημες εκτιμήσεις δείχνουν ήδη γενναία αύξηση σε αφίξεις τουριστών από το εξωτερικό, ενώ τα προβλεπόμενα κέρδη για τους μεγάλους επιχειρηματίες του κλάδου αναμένεται να προσεγγίσουν τα 20 δισ. ευρώ.
Στην Κρήτη, που αποτελεί τη «ναυαρχίδα της τουριστικής ανάπτυξης» κατά την υπουργό Τουρισμού, η ποσοστιαία αύξηση των αφίξεων αναμένεται να ξεπεράσει το 7%. Ενδεικτική των προσδοκιών είναι και η έντονη κινητικότητα που προηγήθηκε τους μήνες του χειμώνα, στη «νεκρή περίοδο», με την πλειοψηφία των ξενοδοχείων να προχωρούν σε επεκτάσεις και ανακαινίσεις.
Συνολικά προστέθηκαν πάνω από 4.000 κλίνες, ενώ προοδευτικά μέχρι το 2020 θα ακολουθήσουν 25.000 επιπλέον. Ολόκληρες περιοχές που το χειμώνα δείχνουν έρημες, το καλοκαίρι σφύζουν από ζωή, ξενοδοχεία απλώνονται κατά χιλιόμετρα το ένα δίπλα στο άλλο.
Οι μονοπωλιακοί όμιλοι στον κλάδο γιγαντώνουν τα κέρδη τους πατώντας στους πετσοκομμένους μισθούς των εργαζομένων, που μόνο την τελευταία 5ετία έχουν υποστεί μείωση μέχρι και 30%, ενώ ανθεί η ανασφάλιστη εργασία, που επίσημα ξεπερνά το 60%, και τα ξενοδοχεία είναι γεμάτα με «εξτρά» εργαζόμενους, ανασφάλιστους ή με συμβάσεις μιας μέρας και χωρίς κανένα δικαίωμα.
Πάμφθηνο εργατικό δυναμικό
Οι πρακτικάριοι και οι μαθητευόμενοι είναι από αυτούς που βιώνουν με τη μεγαλύτερη ένταση αυτήν την επίθεση. Τα παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν είναι πολλά. Σε 4άστερα και 5άστερα ξενοδοχεία, τα πόστα γεμίζουν με νέα παιδιά από τις τουριστικές σχολές, που πότε τα βαφτίζουν «μαθητές» (αφού δουλεύουν για 400 ευρώ) και πότε «εργαζόμενους» (αφού δουλεύουν πάνω από 8 ώρες), ανάλογα με το τι βολεύει τις επιχειρήσεις.
Ο θεσμός της πρακτικής άσκησης γίνεται πρόσχημα για την παραβίαση βασικών δικαιωμάτων και των υπόλοιπων εργαζομένων και των ίδιων των μαθητών. Για τους μαθητές, τους σπουδαστές και τους καταρτιζόμενους του υπουργείου Τουρισμού, το ωράριο πρακτικής άσκησης καθορίζεται «με αποκλειστική ευθύνη των υπευθύνων των επιχειρήσεων», ενώ η αμοιβή περιορίζεται σε 300 ευρώ το μήνα.
Οι σπουδαστές των δημόσιων ΙΕΚ, που κάνουν την πρακτική τους άσκηση σε ξενοδοχεία, δεν «κοστίζουν» τίποτα στους ξενοδόχους, καθώς λαμβάνουν μόνο μια αποζημίωση στο τέλος του εξαμήνου από τον ΟΑΕΔ, που κι αυτή δεν ξεπερνά τα 250 ευρώ μηνιαίως. Στις ΕΠΑΣ Μαθητείας του ΟΑΕΔ, με βάση τη σύμβαση μαθητείας προβλέπεται εξάωρη εργασία για τέσσερις μέρες τη βδομάδα, κάτι που σπανίως τηρείται. Οσο για το μισθό, αυτός ξεκινά από το 50% του μεροκάματου του ανειδίκευτου εργάτη.
Μαθητεία και πρακτική σημαίνουν σκληρή δουλειά
Οι σπουδαστές τουριστικών σχολών καταλήγουν να δουλεύουν και να ζουν σε απαράδεκτες συνθήκες στα ξενοδοχεία. Ως «ατέλειωτη δουλειά και κούραση» περιγράφουν την καθημερινότητά τους οι ίδιοι οι σπουδαστές. «Εργάζομαι στην κουζίνα ενός "πεντάστερου" ξενοδοχείου με 500 κλίνες», λέει ένα σπουδαστής από το Ρέθυμνο. «Επικρατεί ένας μόνιμος πανικός», προσθέτει.
Στην πραγματικότητα, η πρακτική είναι κανονική δουλειά και μάλιστα σκληρή, από την οποία ο εργοδότης αποσπά πολλαπλάσιο κέρδος. Η πολυτέλεια και η χλιδή των ξενοδοχειακών μονάδων δεν αφορούν τη στέγαση που παρέχουν στους σπουδαστές. Στα δωμάτια που μένουν, χωράνε μόνο τα κρεβάτια τους, οι τουαλέτες είναι κοινές, σε πολλές περιπτώσεις χωρίς επαρκή εξαερισμό. Οσο για τους μισθούς, ένας πρακτικάριος σχολιάζει τα εξής: «Αμείβομαι με 1,75 ευρώ για κάθε ώρα που δουλεύω, την ίδια στιγμή που πιο ακριβό είναι ακόμη και το μπουκάλι με εμφιαλωμένο νερό»...
Σε άλλο «πεντάστερο» ξενοδοχείο, οι σπουδαστές που κάνουν πρακτική τοποθετούνται στη ρεσεψιόν να πηγαινοφέρνουν τα ρούχα των πελατών στο καθαριστήριο, να σερβίρουν στα δωμάτια και άλλα, προκειμένου η εργοδοσία να «αποφύγει» τις «περιττές» προσλήψεις εργαζομένων. Αντίστοιχα, σπουδαστές που κάνουν πρακτική στην κουζίνα «λιώνουν» όλη μέρα στο κουβάλημα, αντί να εκπαιδεύονται στο αντικείμενό τους.
Οι ...«συμβουλές» της εργοδοσίας
«Κοίταξε να μάθεις πρώτα και μην ζητάς πολλά». «Η καλή διαγωγή στον εργοδότη εμπλουτίζει το βιογραφικό σου για να βρεις μετά τη σχολή δουλειά». «Αν είσαι καλός θα σε κρατήσουν και του χρόνου». Συμβουλές και νουθεσίες σαν αυτές συμπληρώνουν την εκμετάλλευση που βιώνουν οι σπουδαστές.
Στην πραγματικότητα, όμως, οι σπουδαστές δεν μαθαίνουν. Πολλές φορές δεν έχουν καν δίπλα τους κάποιον εργαζόμενο να τους καθοδηγεί. 
Αυτό που φοβούνται οι εργοδότες και οι άνθρωποί τους, είναι μήπως οι σπουδαστές αξιοποιήσουν την πρακτική άσκηση για να μάθουν ένα «μάθημα» που κανένας σχολάρχης δεν έχει συμφέρον να διδάξει: Το μάθημα της οργάνωσης και του αγώνα, της αλληλεγγύης, της δύναμης που έχουν οι εργαζόμενοι όταν ενώνονται σαν μια γροθιά. Οταν απορρίπτουν την αυταπάτη του ατομικού «βολέματος». Το μάθημα για το ποιος παράγει και ποιος καρπώνεται τον πλούτο που υπάρχει γύρω μας.
Τους λένε: «Εφόσον δεν έχεις πτυχίο ακόμη, δεν μπορείς να αμείβεσαι με Συλλογική Σύμβαση. Είσαι κόστος για τον εργοδότη, κανονικά εσύ θα έπρεπε να τον πληρώνεις». Η αλήθεια είναι ότι ο βασικός μισθός του εργαζόμενου είναι ίδιος, είτε έχει πτυχίο είτε όχι. Το πτυχίο προσθέτει το επίδομα εκπαίδευσης, το οποίο δεν το δίνει κανένας εργοδότης.
Οι εργαζόμενοι αμείβονται επειδή παράγουν, βγάζουν δουλειά και κέρδος για τον εργοδότη. Το ίδιο κάνουν και οι πρακτικάριοι, οι οποίοι δεν είναι «κόστος», αλλά χρυσωρυχείο για τα αφεντικά. Γι' αυτό, άλλωστε, προτιμούν να προσλαμβάνουν πρακτικάριους. Πρέπει να απορριφθεί μαζικά το επιχείρημα που λέει ότι επειδή τώρα οι πρακτικάριοι μαθαίνουν, θα αμείβονται με ψίχουλα.
Στην πρακτική και στη δουλειά με το κεφάλι ψηλά
Οι ξενοδόχοι είναι οι κερδισμένοι από τη διαδικασία της πρακτικής, άρα έχουν κάθε συμφέρον να διατηρηθεί και να γενικευτεί η σημερινή κατάσταση. Αλλωστε, έτσι προετοιμάζουν τους σπουδαστές από νωρίς, ώστε να αποδεχτούν την εργασιακή ζούγκλα στους τόπους δουλειάς.
Προϋπόθεση για να το πετύχουν αυτό, είναι να έχουν τους σπουδαστές υποταγμένους, ανοργάνωτους, να μπαίνουν στους χώρους δουλειάς φοβισμένοι, «σαν πρόβατα στη σφαγή», να μην διεκδικούν όσα τους ανήκουν, να φαγώνονται με τον διπλανό τους για μια θέση κακοπληρωμένης δουλειάς.
Γι' αυτό, επιχειρηματίες και ξενοδόχοι μαζί με τους ανθρώπους τους στις σχολές αραδιάζουν στους σπουδαστές «θεωρίες επί θεωριών» για την πρακτική άσκηση. Πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, μιλούν για «καριέρα» και για «ευκαιρίες». Είναι, όμως, αυτοί που μετατρέπουν τις σχολές σε δουλεμπορικά γραφεία. Το μόνο που τους κόφτει είναι το δικό τους συμφέρον, η δικιά τους τσέπη.
Οι σπουδαστές δεν έχουν τα ίδια συμφέροντα με αυτούς. Δεν μπορούν να έχουν τα ίδια άγχη και ανησυχίες. Εχουν κάθε συμφέρον να μπουν στις επιχειρήσεις με το κεφάλι ψηλά. Να προσπαθήσουν να μάθουν όσο πιο πολλά μπορούν πάνω στο αντικείμενό τους, χωρίς να υποκύψουν σε πιέσεις και εκβιασμούς για να παραιτηθούν από τα δικαιώματά τους. Να οργανωθούν στα σωματεία τους από την πρώτη μέρα και να παλέψουν σαν μια γροθιά με τους συναδέλφους τους, έχοντας για πυξίδα τις σύγχρονες ανάγκες τους.


22 Ιουλίου, 2018

Κα Αχτσιόγλου: ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΑΤΟΜ. ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΓΑΛΕΡΑΣ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΨΑΤΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ;;!!


«Η κυβέρνηση, μέσω πολλών εμφανίσεων της υπουργού Εργασίας σε εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο, προπαγανδίζει την επαναφορά των ΣΣΕ μετά το τέλος των μνημονίων τον Αύγουστο. 
Το νομοθετικό πλαίσιο που ψηφίστηκε και εφαρμόζεται από το 2010 μέχρι σήμερα, έχει διαμορφώσει μια απαράδεκτη κατάσταση. Αυτό το πλαίσιο παραμένει, παρά τα όσα αντίθετα ισχυρίζεται η κυβέρνηση.
Καταθέτουμε μαζί με την παρούσα Ερώτηση μια ατομική Σύμβαση Εργασίας, την οποία καλούνται να υπογράψουν οι εργαζόμενοι μιας επιχείρησης, οι οποίοι ήδη εργάζονται στη συγκεκριμένη επιχείρηση 3 και πλέον χρόνια. 
Πρόκειται για μία από τις πολλές χιλιάδες ατομικές Συμβάσεις Εργασίας, οι οποίες τα τελευταία χρόνια κυριαρχούν στους χώρους εργασίας. Κοινή συνισταμένη όλων αυτών των Συμβάσεων Εργασίας είναι ότι η εταιρεία απασχολεί τον εργαζόμενο όπου θέλει, όπως θέλει, για όσο χρόνο θέλει και ταυτόχρονα τον αμείβει με όσο μισθό θέλει. Πλήρης, δηλαδή, εργοδοτική ασυδοσία.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ η κυρία υπουργός, είναι νόμιμη η συγκεκριμένη ατομική Σύμβαση Εργασίας;».
Τόπος και αντικείμενο εργασίας... όπου και ό,τι θέλει η εταιρεία!
Για να γίνουν κατανοητά όσα καταγγέλλει το ΚΚΕ, παραθέτουμε ορισμένους χαρακτηριστικούς όρους της ατομικής σύμβασης που κατατέθηκε μαζί με την Ερώτηση, οι οποίοι ουσιαστικά αποτελούν «θηλιά» στο λαιμό του κάθε εργάτη:
« -- Ο μισθωτός είναι υποχρεωμένος να παρέχει τις υπηρεσίες του είτε στην έδρα της εργοδότριας είτε σε οτιδήποτε άλλο εντός της ελληνικής επικράτειας εργοτάξιο ή χώρο εργασίας ή δραστηριότητας της εργοδότριάς του, αναλόγως των αναγκών αυτής, θεωρείται δε έδρα αυτής (...)
-- Τυχόν αδικαιολόγητη άρνηση μετάβασης του μισθωτού εις τον εκάστοτε καθοριζόμενο από την εργοδότρια τόπο εργασίας ή και να αλλάζει το αντικείμενο αποτελεί μονομερή καταγγελία της παρούσης ατομικής συμβάσεως υπαιτιότητα αυτού.
-- Η εταιρεία, κατά την ελεύθερη κρίση της, έχει το δικαίωμα να μεταθέτει το μισθωτό, πρόσκαιρα ή μόνιμα, σε οποιαδήποτε από τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις της ή αυτές που θα ιδρυθούν μελλοντικά εντός ή εκτός Νομού Βοιωτίας.
-- Οι αλλαγές αυτές δεν αποτελούν μονομερή βλαπτική μεταβολή, ούτε δημιουργούν οποιαδήποτε υποχρέωση στην εταιρεία πέρα από την πληρωμή του μηνιαίου μισθού».
Ολα τα παραπάνω υποτίθεται ότι περιγράφουν τη... «θέση και τον τόπο παροχής της εργασίας»! Στην πράξη, οι όροι αυτοί μετατρέπουν τον εργαζόμενο έρμαιο στα χέρια της εργοδοσίας, καθώς... ο τόπος εργασίας είναι ολόκληρη η ελληνική επικράτεια, ενώ η εταιρεία μπορεί μονομερώς να αλλάζει και το αντικείμενο της εργασίας! Κατά συνέπεια, η θέση και η ειδικότητα στην οποία υποτίθεται ότι προσλαμβάνεται ο εργαζόμενος μπορεί να αλλάζουν οποτεδήποτε, ανάλογα με το τι θέλει η εργοδοσία. Και το αποκορύφωμα είναι πως στην περίπτωση που ο εργαζόμενος αδυνατεί ή δεν επιθυμεί να ικανοποιήσει τα καπρίτσια της επιχείρησης, αυτό θεωρείται καταγγελία της σύμβασης με υπαιτιότητα του εργαζόμενου, άρα χωρίς αποζημίωση κ.λπ.
Ωράριο - λάστιχο...
Ανάλογου περιεχομένου είναι και οι όροι της σύμβασης που ορίζουν το ωράριο και την αμοιβή.
Ειδικότερα για το ωράριο εργασίας ορίζονται τα εξής:
«Ο μισθωτός θα εργάζεται επί 8ωρο ημερησίως και 5ήμερο εβδομαδιαίως. Ομως, η έναρξη, η λήξη και τα λοιπά στοιχεία του ημερήσιου ή εβδομαδιαίου ωραρίου (όχι η διάρκειά του) μπορούν να μεταβάλλονται ελεύθερα από την εταιρεία, η οποία δικαιούται να καθορίζει ελεύθερα το εκάστοτε πρόγραμμα εργασίας. Ο μισθωτός αποδέχεται ότι για την συμπλήρωση των ως άνω 40 ωρών / εβδομάδα θα εργάζεται και Σάββατο αναλόγως των παρουσιαζομένων αναγκών της εργοδότριας, λαμβάνοντας ρεπό μία οποιαδήποτε άλλη μέρα της εβδομάδας. Σε κάθε περίπτωση για τον υπολογισμό των ως άνω ωρών εργασίας δεν θα συνυπολογίζονται οι ώρες νόμιμης υπέρβασης του ωραρίου εργασίας των λοιπών εργάσιμων ημερών».
Η προκλητικότητα της εταιρείας ξεπερνά κάθε όριο, καθώς το 8ωρο - 5θήμερο, που διατείνεται ότι τηρεί, μόνο τέτοιο δεν είναι, αφού όχι μόνο η έναρξη αλλά και η λήξη του ημερήσιου χρόνου εργασίας θα αλλάζουν καταπώς τη συμφέρει. Στην ουσία, ο εργαζόμενος θα πρέπει να γίνεται «λάστιχο», να εργάζεται όσες ώρες κάθε μέρα απαιτεί η επιχείρηση και με τις ώρες έναρξης και λήξης της εργασίας να αλλάζουν και αυτές. Για τον εργαζόμενο δεν μπορεί να υπάρχει καμία προσωπική και οικογενειακή ζωή, αφού κανένας προγραμματισμός μέσα σε αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να γίνει. Επιπλέον, η εταιρεία κρατά και το δικαίωμα να επιβάλει τη νόμιμη υπερωριακή απασχόληση, η οποία εννοείται είναι πέραν των 40 ωρών εργασίας τη βδομάδα.
«Διασφαλίζονται» μόνο τα ψίχουλα του κατώτατου μισθού
Σε σχέση με τις αμοιβές ορίζεται:
« -- Ρητά συμφωνείται ότι για την αμοιβή του μισθωτού σύμφωνα με το άρθρο 7 και 8 της παρούσης δεν θα καταβάλλεται κανένα απολύτως επίδομα, ως γάμου, τέκνων κ.λπ. που τυχόν προβλέπεται από ΣΣΕ, καθόσον η εργοδότρια δεν είναι μέλος καμιάς συνδικαλιστικής οργάνωσης εργοδοτών.
-- Πέραν της ως άνω αμοιβής, οποιαδήποτε παροχή σε είδος ή χρήμα θα συνιστά ανάλογα με την περίπτωση, είτε λειτουργική δαπάνη της εταιρείας που γίνεται για το συμφέρον της και συγκεκριμένα για την καλύτερη διεξαγωγή των εργασιών της, είτε παροχή από ελευθεριότητα για την οποία διατηρεί την επιφύλαξη να την καταργεί, να την μεταβάλλει ή και να την τροποποιεί οποτεδήποτε μονομερώς».
Σε άλλο σημείο ορίζεται πως «οι ελάχιστοι όροι αμοιβής και εργασίας καθορίζονται από την εκάστοτε Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ)».
Και εδώ, βέβαια, η ατομική σύμβαση καταργεί ακόμα και την σημερινή άθλια ΕΓΣΣΕ, που μόνο στα λόγια αποδέχεται, αφού από την αμοιβή του κατώτερου μισθού εξαιρεί το επίδομα γάμου, αλλά και τις τριετίες (τυχόν προϋπηρεσία), καθόσον ρητά ορίζει πως «δεν θα καταβάλλεται κανένα απολύτως επίδομα, ως γάμου, τέκνων κ.λπ. που τυχόν προβλέπεται από ΣΣΕ». Αρα η αναφορά στην ΕΓΣΣΕ είναι μόνο τυπική, το μόνο που «εξασφαλίζεται» είναι ένας «γυμνός» κατώτερος μισθός χωρίς κανένα επίδομα. Τέλος, η εργοδοσία δεν αναγνωρίζει και δεν δεσμεύεται από καμία άλλη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, προβάλλοντας τον γνωστό ισχυρισμό - και την πρακτική πλέον που καταφεύγουν πολλές επιχειρήσεις - ότι δεν είναι μέλος καμίας εργοδοτικής οργάνωσης.

11 Ιουλίου, 2018

Η «ΚΟΙΝΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ» ΤΗΣ Ε.Ε. ΜΕΤΑ ΤΟ 2020:



Χαρακτηριστική η ενημέρωση στη Βουλή από τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη

Τα περί «εθνικής προσπάθειας» που καταβάλλει η κυβέρνηση στα αντιλαϊκά παζάρια για την αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της ΕΕ μετά το 2020, αξιώνοντας μάλιστα και την αντίστοιχη συναίνεση, επανέλαβαν ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Β. Αποστόλου και ο γγ Αγροτικής Πολιτικής και Διαχείρισης Κοινοτικών Πόρων Χ. Κασίμης, στη σχετική ενημέρωση που πραγματοποίησαν την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή, ενόψει της συνάντησης που θα γίνει στις Βρυξέλλες στις 18 Ιούλη για το θέμα της αναθεώρησης της ΚΑΠ.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, «πυξίδα» της κυβέρνησης στα ενδοαστικά υπαρκτά παζάρια σε επίπεδο ΕΕ είναι η διασφάλιση της κερδοφορίας των μεγαλοαγροτών και των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα, η οποία αντικειμενικά οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη επιδείνωση της θέσης των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων.
Δεδομένο το πλαίσιο που εντείνει το χτύπημα των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων
Στην τοποθέτησή του, ο υπουργός Β. Αποστόλου εστίασε στη μείωση του προϋπολογισμού της ΚΑΠ. Συγκεκριμένα, από το 38% του ευρωενωσιακού προϋπολογισμού που απορροφά σήμερα, θα πέσει στο 30%. Οπως είπε, αυτό σε ό,τι αφορά την Ελλάδα σημαίνει απώλεια 1,198 δισ. ευρώ ή 6,16%.
Ο ίδιος ανέφερε ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει πρωταγωνιστήσει στη συγκρότηση συμμαχιών, ενώ ήδη έχει συνταχθεί και υπογραφεί από τους αρμόδιους υπουργούς Ελλάδας, Ισπανίας, Γαλλίας, Πορτογαλίας, Ιρλανδίας και Φιλανδίας υπόμνημα «με το οποίο ζητάμε τη διατήρηση των πόρων στα σημερινά επίπεδα».
Ωστόσο, όπως συμπλήρωσε ο Χ. Κασίμης, είτε μειωθούν οι πόροι είτε παραμείνουν στα σημερινά επίπεδα, αλλάζουν συνολικά η «δομή» και η «φιλοσοφία» της ΚΑΠ, καθώς «συνδέει στόχους πολιτικής με αποτελέσματα και δείκτες επιδόσεων, οι οποίες επιδόσεις θα επηρεάσουν τους πόρους οι οποίοι θα εισρέουν στη χώρα». Οπως είπε, η κυβέρνηση ετοιμάζει και το ανάλογο «εθνικό στρατηγικό σχέδιο», το οποίο «θα συνταχθεί στη βάση των στόχων πολιτικής που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή», γι' αυτό και θα έχει με τη σειρά του τρεις στόχους, με πρώτο και κύριο «την προώθηση ενός "έξυπνου", ανθεκτικού, διαφοροποιημένου γεωργικού τομέα που θα διασφαλίζει την επισιτιστική ασφάλεια κι εδώ μπαίνουν και τα ζητήματα της βιωσιμότητας και της ανταγωνιστικότητας».
Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι πέρα από την ενδεχόμενη μείωση των συνολικών κονδυλίων, η μικρομεσαία αγροτιά που ήδη παίρνει το μικρότερο ποσοστό των επιδοτήσεων - ενισχύσεων, θα χτυπηθεί ακόμα περισσότερο, στο όνομα της «έξυπνης» διασφάλισης της «ανταγωνιστικότητας» και της «βιωσιμότητας».
Μακριά από τα συμφέροντα των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων, οι ενστάσεις που πρόβαλαν τα άλλα αστικά κόμματα εστίασαν και πάλι στη ...διαπραγματευτική δεινότητα της κυβέρνησης.
Απάντηση η οργάνωση της πάλης σε σύγκρουση με ΕΕ - κεφάλαιο
Στην αντίπερα όχθη, ο βουλευτής του ΚΚΕ, Νίκος Μωραΐτης, τόνισε ότι οι ευρωενωσιακές επιδοτήσεις και η ΚΑΠ είναι κάθε φορά το τυρί στη φάκα για να περάσει η καταστροφική πολιτική που εφαρμόζει με αποφασιστικότητα και η σημερινή κυβέρνηση, στοχεύοντας στη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια, δηλαδή στα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στην αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή.
Ο Ν. Μωραΐτης κατέθεσε στοιχεία που δείχνουν ότι την περίοδο 2005 - 2016 οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις μειώθηκαν από 833.590 σε 685.950: Η μείωση προήλθε εξολοκλήρου από εκμεταλλεύσεις με έκταση λιγότερη από 100 στρέμματα, ενώ την ίδια περίοδο οι εκμεταλλεύσεις που κατείχαν το 36,9% της χρησιμοποιούμενης έκτασης έφτασαν να κατέχουν το 56,5%.
Τόνισε ότι σε αυτήν την κατεύθυνση βρίσκεται και η νέα αναθεώρηση της ΚΑΠ. «Παρά τις όποιες αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς που υπάρχουν μεταξύ των αστικών τάξεων των χωρών - μελών, θα υπάρχουν συμβιβασμοί για να υπηρετηθούν οι κοινοί στόχοι» επισήμανε, ενώ σε ακόμα πιο τραγική θέση θα φέρουν τον μικρομεσαίο αγρότη και κτηνοτρόφο.
Ο βουλευτής του ΚΚΕ επισήμανε ότι όσο και αν διατείνεται η κυβέρνηση ότι όλα είναι θέμα διαπραγμάτευσης, «τα όποια παζάρια δεν ανατρέπουν την προοπτική της εκτόπισης των ατομικών αγροτοπαραγωγών από τη γη και την παραγωγή τους».
«Η γραμμή που μπορεί να δώσει ανάσα και προοπτική στους βιοπαλαιστές αγρότες, είναι το δυνάμωμα της κοινής δράσης ανάμεσα στην εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και της υπαίθρου, σε τροχιά σύγκρουσης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις τους».

04 Ιουλίου, 2018

ΝΕΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ -ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ!!


«Αιφνιδιαστικά και με συνοπτικές διαδικασίες, κατά την προσφιλή της τακτική» η κυβέρνηση επιδιώκει να προωθήσει αντιδραστικές αλλαγές στις ιατρικές ειδικότητες, καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση Γιατρών, προειδοποιώντας «να μην τολμήσει να προχωρήσει στην εφαρμογή αυτών των προτάσεων-έκτρωμα».

Αναφέρει συγκεκριμένα:


«Αιφνιδιαστικά και με συνοπτικές διαδικασίες, κατά την προσφιλή της τακτική, επιδιώκει η κυβέρνηση να προωθήσει αντιδραστικές αλλαγές στις ιατρικές ειδικότητες. Αποκαλυπτικό παράδειγμα οι προτάσεις της ομάδας εργασίας για την ειδικότητα της Ενδοκρινολογίας, οι οποίες όπως ρητά αναφέρεται "θα γίνουν δεκτές και θα υλοποιηθούν με Υπουργικές Αποφάσεις χωρίς καμία τροποποίηση". Στο κείμενο της ομάδας εργασίας αποδεικνύεται ο αντιδραστικός και επικίνδυνος χαρακτήρας των σχεδιαζόμενων αλλαγών.

1. Αντί ο καθορισμός του αριθμού των ειδικευόμενων και των ειδικών γιατρών να γίνεται με γνώμονα την κάλυψη των αναγκών του λαού κρίνεται αυθαίρετα ότι ο αριθμός των ενδοκρινολόγων στην Ελλάδα είναι πολύ μεγάλος.

Και προτείνονται δύο λύσεις: Η μείωση του αριθμού ειδικευομένων μέσω της συγχώνευσης κλινικών και η θέσπιση εξετάσεων πριν την έναρξη της ειδικότητας! Δηλαδή αντί η ειδικότητα να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιατρικής εκπαίδευσης, υψώνονται φραγμοί με στόχο τη δημιουργία γιατρών πολλών ταχυτήτων. Και φυσικά, οι λαϊκές ανάγκες μπαίνουν στη γωνία, αφού θα επιδεινωθούν οι ήδη πολύμηνες αναμονές.

2. Αντί να αναπτυχθούν πλήρως οι δημόσιες μονάδες Υγείας που χορηγούν ειδικότητα με την αναγκαία στελέχωση και τον απαραίτητο εκσυγχρονισμό της υλικοτεχνικής υποδομής, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών κέντρων προτείνει αφ' ενός κλείσιμο τμημάτων που θεωρούνται ανεπαρκή και αφ' ετέρου δημιουργία κλινικών δύο ταχυτήτων. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι "ο αριθμός των ενδοκρινολογικών κλινικών στη χώρα μας είναι πολύ μεγάλος", οπότε προτείνεται η λύση της συγχώνευσης τμημάτων και της αποδυνάμωσης όσων δεν θεωρούνται άξια να δίνουν πλήρη εκπαίδευση.

3. Αντί για μαζικές προσλήψεις μόνιμων γιατρών με πλήρη και αποκλειστική απασχόληση, μέσω της υποχρεωτικής εφαρμογής της κινητικότητας (rotation) και με πρόσχημα την εκπαίδευση, τα κενά θα καλύπτονται από περιπλανώμενους ειδικευόμενους, ειδικά σε κλινικές που θα έχουν αποδυναμωθεί γιατί θα έχουν κριθεί β' κατηγορίας.
4. Αντί για προσπάθεια ουσιαστικής εκπαίδευσης των ειδικευόμενων, προβλέπεται ένα ατέρμονο κυνήγι δεξιοτήτων, με τον πέλεκυ της διαρκούς αξιολόγησης.
Καθιερώνεται το “logbook”, στο οποίο "θα καταγράφεται η απόδοση του ειδικευόμενου σε περιοδικές γραπτές και προφορικές εξετάσεις", τα μόρια από συμμετοχή σε συνέδρια (πολλά από τα οποία είναι απρόσιτα σε ειδικευόμενους λόγω του κόστους) αλλά και "η ετήσια έκθεση του διευθυντή κάθε εκπαιδευτικού κέντρου". 
Όσοι ειδικευόμενοι δεν συμπληρώσουν τα απαραίτητα μόρια, θα αποκλείονται από τη διαδικασία των εξετάσεων για απόκτηση του τίτλου ειδικότητας. Δηλαδή, καμία ουσιαστική εκπαίδευση, ειδικευόμενοι που συνεχώς θα υποβάλλονται σε διαδικασίες εξετάσεων, αλλά και κρίση από τον εκάστοτε διευθυντή, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για όποιον ειδικευόμενο αντιδρά και "σηκώνει κεφάλι".

5. Με το πρόσχημα της δήθεν αξιοκρατίας και της σωστής εκπαίδευσης, προβλέπονται ακόμη και τζάμπα ειδικευόμενοι! Πρόκειται για εκείνους που δεν θα έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα μόρια για να μπορέσουν να πάρουν μέρος στις εξετάσεις, για τους οποίους προτείνεται "η δυνατότητα παράτασης έως και δύο ετών προκειμένου να ολοκληρωθεί η ειδίκευση".

6. Και όλα τα παραπάνω συμπληρώνονται από την επιβολή κλίματος τρομοκρατίας, αφού ο διευθυντής της κλινικής θα μπορεί να αποκλείσει και ένα έτος τον ειδικευόμενο από τις εξετάσεις ειδικότητας ή να εισηγηθεί τη διακοπή της ειδίκευσης.

Ειδικευόμενοι, φτηνοί γιατροί, για το δημόσιο νοσοκομείο-επιχείρηση. 
Αυτή είναι η ουσία των επικείμενων αλλαγών. Στόχος τους η προσαρμογή του συστήματος ιατρικής εκπαίδευσης και μετεκπαίδευσης στις συνθήκες εμπορευματοποίησης του δημόσιου συστήματος Υγείας, συνολικά της ενίσχυσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της Υγείας.
 Η δημιουργία, από τη μία, μιας μεγάλης μάζας φτηνού ευέλικτου επιστημονικού δυναμικού με περιορισμένες δυνατότητες για επιστημονική εξέλιξη και κουτσουρεμένα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα και από την άλλη μια επιστημονικής ελίτ υψηλή ειδίκευση. 
Η βαθύτερη σύνδεση της εκπαίδευσης των γιατρών από το Πανεπιστήμιο μέχρι την ειδικότητα, σε όλη την επαγγελματική του σταδιοδρομία, με τα επιχειρηματικά συμφέροντα (φαρμακευτικές εταιρείες κλπ.).

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει τεράστιες ευθύνες γιατί για άλλη μια φορά προωθεί αντιδραστικές αλλαγές πίσω από την πλάτη των γιατρών και των συνδικαλιστικών τους οργάνων και μάλιστα με Υπουργικές Αποφάσεις. Κι όλα αυτά παρ ότι πριν μερικούς μήνες διαβεβαίωνε ότι προς το παρόν δεν θα προχωρήσουν οι προτάσεις του ΚΕΣΥ. Σαν τον κλέφτη για άλλη μία φορά προσπαθεί να αιφνιδιάσει, για να συσκοτιστεί ο χαρακτήρας των αλλαγών.

Προειδοποιούμε την κυβέρνηση να μην τολμήσει να προχωρήσει στην εφαρμογή αυτών των προτάσεων-έκτρωμα. Θα μας βρει απέναντι.

Μας θέλουν φθηνό ευέλικτο επιστημονικό δυναμικό. Απαιτούμε υψηλού επιπέδου εκπαίδευση - ειδίκευση για δουλειά με δικαιώματα.

Αγωνιζόμαστε για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, να ανοίξει ο δρόμος για να είναι η Υγεία κατοχυρωμένο κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.

Για υψηλού επιπέδου αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλο το λαό».

07 Φεβρουαρίου, 2018

«το σκάνδαλο των σκανδάλων»,«θα ταράξει συθέμελα το πολιτικό σύστημα»


Με τίτλους όπως «το σκάνδαλο των σκανδάλων», που «θα ταράξει συθέμελα το πολιτικό σύστημα», εγκαινιάζει η κυβέρνηση έναν ακόμη γύρο σκανδαλολογίας, αυτήν τη φορά με την υπόθεση της φαρμακοβιομηχανίας «Novartis» που πάει στη Βουλή. 
Με δεδομένο ότι στη δικογραφία εμπλέκονται μια σειρά από κορυφαία στελέχη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, είναι βέβαιο ότι ο καβγάς με τον ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο του μεταξύ τους ανταγωνισμού για το ποιος υπηρετεί καλύτερα την «κάθαρση» και τη «διαφάνεια», θα λειτουργήσει εντελώς αποπροσανατολιστικά για το λαό τους επόμενους μήνες. 
Γι' αυτό χρειάζεται, πίσω από τις κραυγές και τους κάλπικους διαχωρισμούς, να αναδειχτεί το πραγματικό σκάνδαλο. 
Κι αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι μια χούφτα μονοπώλια κρατάνε στα χέρια τους και χρησιμοποιούν με στόχο το κέρδος την έρευνα, την παραγωγή και διακίνηση φαρμάκων από τα οποία εξαρτάται η υγεία, ακόμα και η ζωή εκατομμυρίων ασθενών. 
Οτι σ' αυτό το σάπιο σύστημα το φάρμακο είναι κερδοφόρο εμπόρευμα και στη βάση αυτή αναπτύσσεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε μονοπώλια, για την επικράτηση στην αγορά, την απόσπαση του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους. 
Οτι συνήθως τέτοιες αποκαλύψεις για χρηματισμούς και «αθέμιτες πρακτικές» στον ανταγωνισμό είναι αποτέλεσμα του επιχειρηματικού πολέμου, όπου ο ένας ανταγωνιστής βγάζει τα άπλυτα του άλλου στη φόρα, που τον περιμένει στη γωνία για να κάνει το ίδιο. 
Και τέλος ότι 
το αστικό κράτος, ανεξάρτητα από κυβέρνηση και «νόμους για τη διαφάνεια», είναι «νύχι - κρέας» με τα μονοπώλια και στη βάση αυτή αναπτύσσονται με νόμιμα και λιγότερο νόμιμα μέσα η διαπλοκή, η διαφθορά και πάει λέγοντας.
«Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε μονοπώλια να δωροδοκούν για να αυξήσουν την κεροδοφορία τους. Το πραγματικό σκάνδαλο για το ΚΚΕ είναι ότι το φάρμακο και γενικά οι υπηρεσίες είναι εμπόρευμα, αντί να είναι κοινωνικό αγαθό με βάση τα επιτεύγματα της τεχνολογίας και τις δυνατότητες που υπάρχουν». Αυτό επισήμανε μεταξύ άλλων, ο Ελισσαίος Βαγενάς μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ μιλώντας στο ραδιόφωνο του «Alpha 9,89», το πρωί της Τρίτης 6 Φλεβάρη, ερωτηθείς να σχολιάσει το σκάνδαλο της «Novartis». Πρόσθεσε ότι υπάρχουν κι άλλες πτυχές που έχουν να κάνουν με τον εμπορικό πόλεμο που εξελίσσεται ανάμεσα σε μεγάλα μονοπώλια όπου εμπλέκονται ισχυρές χώρες όπως ΗΠΑ, Γερμανία κ.λπ., σε διάφορους τομείς. 
Όσον αφορά στις εξελίξεις για την ΠΓΔΜ υπογράμμισε ότι «το όλο θέμα έχει ορίζοντα τον Ιούλιο, και αυτό δεν είναι τυχαίο γιατί τότε θα γίνει η Σύνοδος του ΝΑΤΟ. Πίσω από την ονοματολογία κρύβονται τα πραγματικά ζητήματα και αυτά είναι η προσπάθεια να ενταχθούν τα δυτικά Βαλκάνια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και σε αυτό το πλαίσιο επιχειρείται να δοθεί μία λύση, να βρεθεί μια συμφωνία που όμως δεν θα είναι πραγματική λύση υπέρ των λαών, γύρω από το όνομα των Σκοπίων».
Στην πραγματικότητα, συνέχισε ο Ελ. Βαγενάς «κουκουλώνονται τα πραγματικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον αλυτρωτισμό που εκδηλώνεται και από τις δύο πλευρές, και αυτό το είδαμε και στο πρόσφατο συλλαλητήριο με τα συνθήματα και τις ομιλίες που δεν αμφισβήτησαν στο παραμικρό τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης για την ένταξη των δυτικών Βαλκανίων σε αυτούς τους οργανισμούς. Είδαμε να φουντώνει ο αλυτρωτισμός με το σύνθημα "η Μακεδονία είναι Ελλάδα", σύνθημα που ισχύει αλλά μέχρι τα σύνορα, γιατί πέρα από τα σύνορα είναι μια ευρύτερη γεωγραφική περιφέρεια που με τους βαλκανικούς πολέμους μοιράστηκε». 
   
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
«Μητρώο διαφάνειας» της ΕΕ για τα «λόμπι»: Πώς γίνονται «νόμος» τα συμφέροντα του κεφαλαίου (16/10/2016)
Η συζήτηση περί «διαφθοράς» ως «πλυντήριο» της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης (3/4/2016)
Ενα βήμα μπρος τα επιχειρηματικά συμφέροντα, πολλά βήματα πίσω οι λαϊκές ανάγκες (1/11/2009)
Προσχηματικές και επικίνδυνες προτάσεις (11/7/2008)
ΑΤΙΤΛΟ (11/11/2003)

Καταδικασμένη στη σήψη (3/7/1999)

12 Σεπτεμβρίου, 2017

Στρατόπεδα συγκέντρωσης – φυλακές. Η νέα μορφή δουλείας που επιβάλλεται στις ΗΠΑ:

,,Στις φυλακές των ΗΠΑ (πολιτειακές, ομοσπονδιακές, ιδιωτικές) σήμερα, κρατούνται πάνω από 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι.[2] 
Βάσει των ίδιων στατιστικών, 2,7 εκατομμύρια παιδιά έχουν τον ένα γονιό τους στις φυλακές. 
Ο εγκλεισμός, συν τω χρόνω, όλο και περισσότερων αμερικανών στις φυλακές έχει αναχθεί σε μια εξόχως επικερδή δραστηριότητα – βιομηχανία για την αμερικάνικη (καπιταλιστική) οικονομία. 
Στην οποία αποτυπώνεται αγρίως η καταναγκαστική εργασία των κρατουμένων, φαινόμενο που τείνει να γενικευτεί. 
Εργασία που, στην καλύτερη των περιπτώσεων, αμείβεται με 1,25 δολάρια την ώρα, δηλαδή μόλις δέκα (10) δολάρια το 8ωρο!,,

Είναι τα στρατόπεδα… αμερικάνικα…

Οι ΗΠΑ αντιστοιχούν στο 5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι φυλακισμένοι τους αντιστοιχούν στο 25% (!!!) του παγκόσμιου πληθυσμού φυλακισμένων. Στις αμερικάνικες φυλακές – πραγματικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, κρατούνται σήμερα μισό εκατομμύριο περισσότεροι άνθρωποι απ’ ότι στην Κίνα, της οποίας ο πληθυσμός είναι πενταπλάσιος των ΗΠΑ.[1]

Κατά δήλωση της Σάλι Γιέϊτς, της αμερικανίδας αναπληρώτριας γενικής εισαγγελέα, από τη δεκαετία του ’80, ενώ ο πληθυσμός της χώρας αυξήθηκε κατά 30% ο αντίστοιχος στις φυλακές έχει αυξηθεί κατά 800%.

Στις φυλακές των ΗΠΑ (πολιτειακές, ομοσπονδιακές, ιδιωτικές) σήμερα, κρατούνται πάνω από 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι.[2] 
Βάσει των ίδιων στατιστικών, 2,7 εκατομμύρια παιδιά έχουν τον ένα γονιό τους στις φυλακές. 
Ο εγκλεισμός, συν τω χρόνω, όλο και περισσότερων αμερικανών στις φυλακές έχει αναχθεί σε μια εξόχως επικερδή δραστηριότητα – βιομηχανία για την αμερικάνικη (καπιταλιστική) οικονομία. 
Στην οποία αποτυπώνεται αγρίως η καταναγκαστική εργασία των κρατουμένων, φαινόμενο που τείνει να γενικευτεί. 
Εργασία που, στην καλύτερη των περιπτώσεων, αμείβεται με 1,25 δολάρια την ώρα, δηλαδή μόλις δέκα (10) δολάρια το 8ωρο!

Οι φυλακές – στρατόπεδα τείνουν να ιδιωτικοποιούνται. Ενώ δέκα χρόνια πριν υπήρχαν μόνο πέντε (5) ιδιωτικές φυλακές με περίπου 2.000 κρατούμενους, σήμερα έχουν φτάσει τις εκατό (100) με 62.000 έγκλειστους. 
Στο τέλος της δεκαετίας, ο αριθμός κρατουμένων στις ιδιωτικές φυλακές θα φτάσει τους 360.000. 
Στον τομέα ήδη δραστηριοποιούνται 18 εταιρείες σε 27 αμερικανικές πολιτείες. 
Πρόκειται για την μεγαλύτερη εμπορική δραστηριότητα στο σύμπλεγμα σωφρονισμού των ΗΠΑ. Για παράδειγμα, η ομοσπονδιακή υπηρεσία μετανάστευσης και τελωνείων πληρώνει στη CCA[3] 90 δολάρια την ημέρα για κάθε κρατούμενο στις ιδιωτικές φυλακές.[4]

Σε πάνω από 37 πολιτείες έχει νομιμοποιηθεί η χρήση της εργατικής δύναμης των κρατουμένων από εταιρείες, με αποτέλεσμα πολλές να εγκαθιστούν τις παραγωγικές δραστηριότητές τους εντός των φυλακών. Σύμφωνα με την έρευνα της Palaez, στη σχετική λίστα περιλαμβάνεται η αφρόκρεμα των αμερικανικών εταιρειών: 
ΙΒΜ, Boeing, Motorola, Microsoft, Dell, Compaq, Intel, Texas Instruments και πολλές άλλες.

Στρατόπεδα συγκέντρωσης – φυλακές. Η νέα μορφή δουλείας που επιβάλλεται στις ΗΠΑ 
μέσω των φυλακών-κάτεργων καταναγκαστικής εργασίας.

[1] Αποκαλυπτική έρευνα που υπογράφει η Περουβιανή δημοσιογράφος Vicky Palaez, ρεπόρτερ ερευνήτρια της ισπανόφωνης εφημερίδας της Νέας Υόρκης El Diario La Presna
[2] Σύμφωνα με το ανεξάρτητο, μη κερδοσκοπικό Κέντρο Έρευνας για την Παγκοσμιοποίηση (Centre for Research on Globalization, CRG), που εδρεύει στο Μόντρεαλ του Καναδά.
[3] Μεγάλη εταιρία ιδιωτικών φυλακών. Μαζί με την Wackenhut –ο γνωστός πολυεθνικός όμιλος υπηρεσιών ασφαλείας–, ελέγχουν το 75% της «αγοράς».
[4] Στοιχεία του πρακτορείου Bloomberg.

08 Σεπτεμβρίου, 2017

Oι αμοιβές των εργαζομένων στην Ελλάδα της βαρβαρότητας k Το διεκδικητικό πλαίσιο του Π.Α.ΜΕ:


,,η πλειοψηφία των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται κάτω από τον κατώτερο μισθό που υπήρχε το 2012 (751 ευρώ).
στο Δημόσιο:
Κάτω των 800 ευρώ σε ποσοστό 11% (3,1% έως 499 ευρώ, 3,5% μεταξύ 500-699 ευρώ και 4,4% μεταξύ 700-799 ευρώ).
Μεταξύ 800-999 ευρώ σε ποσοστό 23,6% (9,4% μεταξύ 800-899 ευρώ και 14,2% μεταξύ 900-999 ευρώ)
Άνω των 1.000 ευρώ σε ποσοστό 54,2% (38,5% μεταξύ 1.000-1.299 ευρώ και 15,7% άνω των 1.300 ευρώ).,,

Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ


Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου. Αφορά τους μισθούς, τη φορολογία και τα χρέη, μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους, την Κοινωνική Ασφάλιση, την Παιδεία, την Υγεία του λαού, την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, την προστασία της μητρότητας, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και τις ιδιωτικοποιήσεις.
Ολόκληρο το διεκδικητικό πλαίσιο έχει ως εξής:
Η καπιταλιστική κρίση και η εφαρμογή των αντεργατικών νόμων των 4 μνημονίων από το 2011 μέχρι και σήμερα προκάλεσαν δραματικές επιπτώσεις στη ζωή των εργαζομένων, στους μισθούς, στα ωράρια, στις εργασιακές σχέσεις, στις συνθήκες δουλειάς.
Οι νόμοι που ψηφίστηκαν από το 2011 ουσιαστικά κατάργησαν τις κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές ΣΣΕ για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στους κλάδους και φαίνεται ότι αυτή η κατάσταση έχει παγιωθεί. 
Οι επιχειρησιακές συμβάσεις (όπου υπάρχουν) είναι πλέον ο βασικός μηχανισμός στον καθορισμό των όρων αμοιβής και εργασίας. Ο κατώτερος μισθός καθορίζεται με κυβερνητική απόφαση ΠΥΣ 6/2012 (586 ευρώ και 511 για τους νέους κάτω των 25). Οι ατομικές συμβάσεις κυριαρχούν στο σύνολο των εργαζομένων που αμείβονται πάνω από τον κατώτερο μισθό στον ιδιωτικό τομέα και κάτω από τον κατώτερο.
Την ίδια στιγμή τα πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας συνεχίζονται, καθώς επίσης και οι ανατροπές στις σχέσεις εργασίας με τα υψηλά ποσοστά της μερικής απασχόλησης. Διαμορφώνεται ένας μεγάλος εφεδρικός στρατός ανέργων και μισοανέργων που πιέζει όσους εργάζονται να μειώνουν τις απαιτήσεις και τις διεκδικήσεις τους.
Στη διάρκεια του 2017 η κατάσταση στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων χειροτέρευσε, καθώς εξακολουθούσαν να ισχύουν και να εφαρμόζονται οι νομοθετικές ρυθμίσεις που θεσμοθετήθηκαν την πενταετία 2010-2014, οι οποίες ανέτρεψαν το αρχικό νομοθετικό πλαίσιο του Ν. 1876/90.
Εδραιώνεται η καθολική επικράτηση των συλλογικών συμβάσεων σε επίπεδο επιχείρησης (με Ενώσεις Προσώπων), με παράλληλη σημαντική υποχώρηση της υπογραφής κλαδικών ή ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων σε επίπεδο εθνικό ή τοπικό. Πολλές επιχειρήσεις εφαρμόζουν ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου και έχει επεκταθεί το φαινόμενο των ενοικιαζόμενων εργαζομένων.
Σύμφωνα με τις εκθέσεις του συστήματος «ΕΡΓΑΝΗ» του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) του υπουργείου Εργασίας που αφορούν τις ροές της μισθωτής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα, προκύπτει καθαρά ότι κατά τα τελευταία έτη υπερισχύει και γενικεύεται η τάση για προσλήψεις με ευέλικτες μορφές εργασίας, κυρίως με ατομικές συμβάσεις μερικής απασχόλησης ή εκ περιτροπής εργασίας. 
Οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, δηλαδή οι προσλήψεις μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας, καταλαμβάνουν ποσοστιαία αναλογία πάνω από 50% τα 3 τελευταία έτη (2014, 2015, 2016). Αντίστοιχα οι προσλήψεις με πλήρη απασχόληση υποχωρούν σταθερά, αφού μειώνεται η ποσοστιαία αναλογία τους από 79% το 2009 σε 45,3% το 2016.
Το ίδιο διάστημα η ποσοστιαία αναλογία των νέων προσλήψεων με ευέλικτες μορφές απασχόλησης μεταξύ 2009 και 2016 υπερδιπλασιάζεται. Ενώ το 2009 οι προσλήψεις με ευέλικτες μορφές εργασίας αντιστοιχούσαν στο 21% του συνόλου των προσλήψεων, το 2016 αντιστοιχούν στο 54,7%.
Από την επεξεργασία των στοιχείων της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού (β' τρίμηνο 2016) και ειδικότερα από τα ερωτηματολόγια σχετικά με το ύψος των μηνιαίων αμοιβών που απολαμβάνουν οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα προκύπτει ότι οι ερωτώμενοι δηλώνουν τις εξής καθαρές μηνιαίες αποδοχές:
  1. Κάτω των 800 ευρώ σε ποσοστό 51,6% (15,2% μέχρι 499 ευρώ, 23,6% μεταξύ 500-699 ευρώ και 12,8% μεταξύ 700-800 ευρώ).
  2. Μεταξύ 800-999 ευρώ σε ποσοστό 17,3% (10,8% μεταξύ 800-899 ευρώ και 6,5% μεταξύ 900-999 ευρώ).
  3. Άνω των 1.000 ευρώ σε ποσοστό 17,8% (11,1% μεταξύ 1.000-1.299 ευρώ και 6,7% άνω των 1.300 ευρώ),
  4. ενώ το 13,4% δεν γνωρίζει / δεν απαντά.
Από τη σύγκριση των ευρημάτων της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού των ετών 2009 και 2016 παρατηρούμε ότι στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας:
  • Έχει αυξηθεί σημαντικά το ποσοστό των χαμηλόμισθων εργαζομένων με καθαρές μηνιαίες αποδοχές κάτω των 700 ευρώ, το οποίο ανέρχεται πλέον σε 38,8% το 2016 (από 13,1% το 2009), ενώ μειώνεται κατά 4 περίπου ποσοστιαίες μονάδες το ποσοστό για αποδοχές μεταξύ 700-899 ευρώ (23,6% το 2016 από 27,3% το 2009).
  • Παράλληλα, έχει μειωθεί δραστικά, κατά το ήμισυ περίπου, το ποσοστό των εργαζομένων με καθαρές μηνιαίες αποδοχές μεταξύ 900-1.300 ευρώ, το οποίο ανέρχεται σε 17,6% το 2016 (από 35,7% το 2009).
Δηλαδή σε απόλυτο αριθμό η πλειοψηφία των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται κάτω από τον κατώτερο μισθό που υπήρχε το 2012 (751 ευρώ).
Από τα στοιχεία της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού (β' τρίμηνο 2016) για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο προκύπτει ότι οι ερωτώμενοι δηλώνουν τις εξής καθαρές μηνιαίες αποδοχές:
  1. Κάτω των 800 ευρώ σε ποσοστό 11% (3,1% έως 499 ευρώ, 3,5% μεταξύ 500-699 ευρώ και 4,4% μεταξύ 700-799 ευρώ).
  2. Μεταξύ 800-999 ευρώ σε ποσοστό 23,6% (9,4% μεταξύ 800-899 ευρώ και 14,2% μεταξύ 900-999 ευρώ).
  3. Άνω των 1.000 ευρώ σε ποσοστό 54,2% (38,5% μεταξύ 1.000-1.299 ευρώ και 15,7% άνω των 1.300 ευρώ).
Από τη σύγκριση των ευρημάτων της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού ανάμεσα στα έτη 2009 και 2016, όπως φαίνεται στο Διάγραμμα, προκύπτει ότι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα:
  • Έχει αυξηθεί σημαντικά το ποσοστό των εργαζομένων με καθαρές μηνιαίες αποδοχές κάτω των 1.000 ευρώ, το οποίο ανέρχεται πλέον σε 34,6% το 2016 (από 18,9% το 2009)
  • και έχει αυξηθεί λίγο το ποσοστό για αποδοχές μεταξύ 1.000-1.100 ευρώ (16,2% το 2016 από 13% το 2009).
  • Αντίθετα, έχει μειωθεί σημαντικά το ποσοστό των εργαζομένων που δηλώνει καθαρές μηνιαίες αποδοχές μεταξύ 1.100-1.599 ευρώ, το οποίο ανέρχεται σε 33,7% το 2106 (από 46,5% το 2009), όπως και το ποσοστό των εργαζομένων με αποδοχές άνω των 1.600 ευρώ (4,3% το 2016 από 10,9% το 2009).
Όσον αφορά τους νέους κάτω των 30 ετών: Μέχρι 24 ετών αμείβονται με 380 ευρώ το μήνα κατά μέσο όρο, ενώ ηλικίας 18 ετών -αν βρουν δουλειά (ποσοστά ανεργίας 50%)- με 265 ευρώ καθαρά κατά μέσο όρο.
Οι ασφαλισμένοι της ηλικιακής ομάδας 15-19 ετών είναι μόλις 33.000 άτομα και η μέση αμοιβή διαμορφώνεται στα 315,34 ευρώ μεικτά ή στα 264,88 ευρώ αν αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές εισφορές του εργαζόμενου. Το 2009, οι νέοι ηλικίας 18 ετών εισέπρατταν 548 ευρώ μεικτά (κατά μέσο όρο).
Στην ηλικιακή ομάδα 20-24 ετών, η μέση αμοιβή έχει υποχωρήσει στα 454 ευρώ μεικτά ή στα 381 ευρώ καθαρά. Σε σύνολο περίπου δύο εκατομμυρίων ασφαλισμένων μισθωτών στο ΙΚΑ, στην ηλικιακή ομάδα των 20-24 ετών ανήκουν αυτήν τη στιγμή 178.000 άτομα. Και για τους ηλικίας 20 ετών, η μέση μείωση αποδοχών ανέρχεται στο 42% συγκριτικά με το Δεκέμβριο του 2009.
Η ηλικιακή ομάδα 25-29 ετών ζει κατά μέσο όρο με 606 ευρώ μεικτά ή 509 ευρώ καθαρά αν αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές εισφορές. Λόγω της μερικής απασχόλησης και της «βύθισης» του βασικού μισθού, έχει καταγραφεί μείωση της τάξεως των 36,49% συγκριτικά με το Δεκέμβριο του 2009.
Στην ηλικία των 30-34 ετών ο μέσος μισθός το Δεκέμβριο του 2009 έφτανε στα 1.146 ευρώ μεικτά, για να υποχωρήσει τον Ιούνιο του 2016 κατά 31% στα 785,82 ευρώ μεικτά ή στα 660 ευρώ καθαρά.
Από τα 35-39 ο μέσος καθαρός μισθός είναι 796 ευρώ (αντιστοιχεί σε μεικτές αποδοχές 968 ευρώ). Προ κρίσης, οι μέσες μεικτές αποδοχές έφταναν στα 1.310 ευρώ.
Εξέλιξη και χαρακτηριστικά της μισθωτής εργασίας και της ανεργίας με βάση τα στοιχεία της «ΕΡΓΑΝΗ» και του ΟΑΕΔ
Από το 2013 μέχρι σήμερα, κατά μέσο όρο, ο μηνιαίος αριθμός των εγγεγραμμένων ανέργων στα μητρώα του ΟΑΕΔ εξακολουθεί να υπερβαίνει το 1 εκατ., ενώ ο μηνιαίος αριθμός των ανέργων που αναζητούν εργασία κυμαίνεται κατά μέσο όρο περί τις 850.000.
Επίσης, η εκρηκτική αύξηση των μακροχρόνια ανέργων σε συνδυασμό με την αλλαγή των προϋποθέσεων το 2013 για την καταβολή του επιδόματος ανεργίας είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση των επιδοτούμενων ανέργων.
Κατά τα τέσσερα τελευταία έτη, ιδίως όμως τα τελευταία τρία, αυξάνονται σημαντικά τόσο οι αναγγελίες πρόσληψης όσο και οι συνολικές αποχωρήσεις. Ειδικότερα, η αύξηση των συνολικών αποχωρήσεων οφείλεται στη σημαντική αύξηση των «οικειοθελών αποχωρήσεων» και των λήξεων των συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Είναι στοιχείο που αποκαλύπτει την υποχώρηση διεκδίκησης βασικών δικαιωμάτων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι το 2012 οι οικειοθελείς αποχωρήσεις αναλογούσαν περίπου στο 27% των συνολικών αποχωρήσεων, το 2013 αναλογούσαν στο ένα τρίτο, ενώ κατά τα τρία τελευταία έτη αναλογούν περίπου στο 40%.
Η μισθωτή απασχόληση από το 2013 αυξήθηκε κατά 331.074 άτομα (24,1%). Η εν λόγω μεταβολή οφείλεται στην αύξηση των μερικώς απασχολουμένων σε ποσοστό 31,2%, των μισθωτών που αμείβονται από 500-700 ευρώ σε ποσοστό 38,8% και των μισθωτών που αμείβονται από 701-900 ευρώ σε ποσοστό 20,8%.
Η στρατηγική του κεφαλαίου στη φάση καπιταλιστικής ανάκαμψης
Από τα δελτία του ΣΕΒ, του ΣΕΤΕ και των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων, από τις συναντήσεις με την εργοδοσία σωματείων και ομοσπονδιών που διεκδικούν υπογραφή ΣΣΕ, δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες.
  • Διατήρηση και μονιμοποίηση της νομοθεσίας με τις αντεργατικές ανατροπές. Αποτύπωσή τους σε ένα νέο κώδικα εργατικού δικαίου. Είναι κυβερνητική δέσμευση με τους «θεσμούς» ως τον Ιούνη του 2018. Καμία επιστροφή στο παρελθόν με σχεδιασμένη προπαγάνδα για την ενοχοποίηση των δικαιωμάτων που υπήρχαν ως αιτία της καπιταλιστικής κρίσης.
  • Ο σημερινός κατώτερος μισθός να συνεχίζει να καθορίζεται με κυβερνητική απόφαση μετά από «διαβούλευση με τους εταίρους». Στόχος είναι η παραπέρα συμπίεση του μέσου μισθού.
  • Καμία συζήτηση για επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων, οι μισθοί να καθορίζονται σε επίπεδο επιχείρησης, χωρίς την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης και της υποχρεωτικότητας επεκτασιμότητας. Για την παραπέρα θωράκισή τους απαιτούν την ανατροπή του συνδικαλιστικού νόμου, πρόσθετα εμπόδια για την κήρυξη απεργίας από πρωτοβάθμιο σωματείο. Είναι στρατηγική επιλογή το χτύπημα των κλαδικών οργανώσεων.
  • Η όποια συζήτηση για τις ΣΣΕ να ξεκινά από τον κατώτερο των 586 ευρώ. Οποιοδήποτε ποσό πάνω από αυτό για μια σειρά ειδικότητες να δίνεται με ατομική σύμβαση εργασίας και να είναι στην «ελευθερία» του εργοδότη.
  • Όχι στην επιστροφή στα προ κρίσης επίπεδα, καθώς «δυναμιτίζουν την προσπάθεια ανάπτυξης».
  • Ενίσχυση της ευελιξίας και της κινητικότητας σε μια σειρά κλάδους, της εφαρμογής της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, της απελευθέρωσης του ωραρίου με την επέκταση της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας είναι στρατηγικός στόχος για την καπιταλιστική ανάπτυξη.
  • Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και να έχουν λυμένα τα χέρια με τις ομαδικές απολύσεις.
Διεκδικούμε:
  • Αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές, κάλυψη των απωλειών, των στοιχειωδών, βασικών αναγκών.
  • Επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
  • Κατάργηση όλων των αντιλαϊκών νόμων και μέτρων, των μνημονίων.
Χτίζουμε μαχητικό, ταξικό, εργατικό - λαϊκό τείχος αντίστασης, για να μην περάσουν οι νέες απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων που προστίθενται στα προηγούμενα βάρβαρα μέτρα, για την κάλυψη των απωλειών που είχαμε σε εισόδημα και δικαιώματα.
Αγωνιζόμαστε για τη μονομερή ολοσχερή διαγραφή του χρέους, για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, για ρήξη με ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Δεν θα ζήσουμε σαν σκλάβοι! Η μόνη ελπιδοφόρα επιλογή βρίσκεται στους ταξικούς αγώνες για την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών μας, για την ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και όχι των κερδών των μονοπωλίων, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Αγωνιζόμαστε για:
  1. Μόνιμη σταθερή εργασία για όλους, με Συλλογική Σύμβαση, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, Κοινωνική Ασφάλιση, προστασία στη δουλειά. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κάλυψη των απωλειών τώρα.
  2. Κατάργηση των ατομικών Συμβάσεων εργασίας και των Ενώσεων Προσώπων.
  3. Κανένας εργαζόμενος να μην πληρώνεται με μισθό κάτω από 751 ευρώ.
  4. Κανένας άνεργος χωρίς κάλυψη. Επίδομα ανεργίας 600 ευρώ για όλο το διάστημα της ανεργίας.
  5. Απαγόρευση πλειστηριασμών για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.
  6. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, των χαρατσιών, της φοροληστείας. Αφορολόγητο ατομικό όριο 20.000 ευρώ, προσαυξανόμενο 5.000 ευρώ για κάθε παιδί.
  7. Κατώτερη κύρια σύνταξη στα 600 ευρώ και κάλυψη των απωλειών σε συντάξεις, κύριες και επικουρικές. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των τριών μνημονίων.
  8. Αγώνας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στην παράδοση του δημόσιου πλούτου στους επιχειρηματικούς ομίλους, στις επιπτώσεις στους εργαζόμενους με ένταση της εκμετάλλευσης και των απολύσεων, την αύξηση τιμών για τη λαϊκή οικογένεια σε ηλεκτρικό, νερό, εισιτήρια, τηλέφωνο, βασικά αγαθά.
  9. Όχι στις αντιδραστικές αλλαγές που αφορούν την λειτουργία των συνδικάτων, την προκήρυξη απεργιών και την ανάπτυξη αγώνων των εργαζόμενων, τις εργατικές διεκδικήσεις.
  10. Καμιά συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους εκτός συνόρων. Καμία εμπλοκή στα σφαγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Να κλείσουν όλες οι ξένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο και τα Βαλκάνια.
α) Για τους μισθούς
  • ΥΠΟΓΡΑΦΗ Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης και επαναφορά με νόμο στα 751 ευρώ για όσους αμείβονται με το βασικό μισθό, ως ελάχιστη βάση για αυξήσεις στους κατώτατους μισθούς. Κατώτερο μεροκάματο στα 33,57 ευρώ.
  • Να καταργηθεί με νόμο το αίσχος των άθλιων μισθών πείνας, των 586 και 511 ευρώ και κανένας εργαζόμενος να μη βρίσκεται κάτω από τα 751 ευρώ.
  • Επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων.
  • Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που τσακίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις. Καθολική ισχύς και υποχρεωτικότητα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Εφαρμογή της μετενέργειας μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό.
  • Επαναφορά των μισθών στα προ κρίσης επίπεδα στο Δημόσιο με αυξήσεις στους μισθούς, κάλυψη των απωλειών, επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού.
  • Αυστηροποίηση του θεσμικού πλαισίου. Οι εργοδότες που δεν καταβάλλουν τα δεδουλευμένα τιμωρούνται με φυλάκιση και χρηματική ποινή. Η εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων να γίνεται με τη διαδικασία του Αυτόφωρου.
β) Για τη φορολογία και τα χρέη
  • Αφορολόγητο ατομικό όριο 20.000 ευρώ, προσαυξανόμενο 5.000 ευρώ για κάθε παιδί.
  • Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των χαρατσιών.
  • Απαγόρευση πλειστηριασμών για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.
  • Να εκπίπτουν από τη φορολόγηση και οι δαπάνες Υγείας, ΔΕΗ, θέρμανσης, νερού, τηλεφώνου.
  • Να φορολογούνται με 45% τα κέρδη και τα περιουσιακά στοιχεία του μεγάλου κεφαλαίου.
γ) Άμεσα και ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους
  • Άμεση κάλυψη και επιδότηση ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ για όσο διαρκεί η ανεργία.
  • Αύξηση του επιδόματος ανεργίας στα 600 ευρώ, δηλαδή στο 80% των 751 ευρώ του κατώτατου μισθού.
  • Το διάστημα της ανεργίας να αναγνωρίζεται ως συντάξιμος χρόνος χωρίς επιβάρυνση των ανέργων. Να βαρύνονται το κράτος και οι εργοδότες.
  • Σε περιπτώσεις πτώχευσης, να προηγούνται οι εργαζόμενοι και τα ασφαλιστικά ταμεία σε σχέση με τις τράπεζες, τους πιστωτές και προμηθευτές.
  • Όσο διαρκεί η ανεργία, οι άνεργοι και τα μέλη της οικογένειάς τους να έχουν πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
  • Καμία διακοπή ρεύματος, νερού, σταθερού τηλεφώνου, σε ανέργους, απλήρωτους εργαζόμενους. Αναστολή κάθε υποχρέωσης προς τράπεζες και Δημόσιο. Διαγραφή των χρεών από τόκους.
  • Κατάργηση όλων των ρυθμίσεων που προβλέπουν την αύξηση του ορίου απολύσεων καθώς και τη μείωση των αποζημιώσεων (ν.3899/2010, ν.4093/2012).
δ) Για την Κοινωνική Ασφάλιση
  • Αποκατάσταση των κύριων και επικουρικών συντάξεων στο ύψος που ήταν το 2009. Επαναφορά 13ης και 14ης κύριας και επικουρικής σύνταξης. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των τριών μνημονίων που μειώνουν συντάξεις και παροχές.
  • Άμεση αποκατάσταση των απωλειών από τις περικοπές επιδομάτων και συντάξεων σε ειδικές ομάδες, όπως αναπηρίας, χηρείας. Να μην περάσει η νέα σφαγή στα προνοιακά επιδόματα που έχουν απομείνει.
  • Κατώτερη κύρια σύνταξη 600 ευρώ, δηλαδή στο 80% της ΕΓΣΣΕ των 751 ευρώ.
  • Πλήρης κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων και των παροχών. Κατάργηση της ιδιωτικής και κρατικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
  • Να πληρώσουν το κράτος και η μεγαλοεργοδοσία για τα ελλείμματα στα Ταμεία. Κάλυψη, με κρατική χρηματοδότηση, του συνόλου των απωλειών των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και των απωλειών από το «κούρεμα» (PSI), με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας.
  • Πλήρης ανάληψη της ευθύνης από το κράτος και το μεγάλο κεφάλαιο. Αύξηση των εργοδοτικών εισφορών. Άμεση κατάργηση της εισφοράς των εργαζομένων, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων στον κλάδο Υγείας.
  • Να σταματήσει το αίσχος στις καθυστερήσεις έκδοσης και απονομής των συντάξεων. Να υπάρχει άμεση έκδοση προσωρινής σύνταξης μέχρι να εγκριθεί η τελική.
  • Άμεση απόσυρση των αποθεματικών των Ταμείων από κάθε λογής "τζόγο". Κατάργηση κάθε διάταξης για μεταφορά ή τζογάρισμα των αποθεματικών σε μετοχές και άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα.
  • Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για τους μισθωτούς, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους να μην ξεπερνούν τα 60 χρόνια για τους άνδρες και τα 55 για τις γυναίκες, τα 55 και τα 50 αντίστοιχα για τους εργαζόμενους στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.
  • Να επανέλθουν στα Βαρέα - Ανθυγιεινά τα επαγγέλματα που αποχαρακτηρίσθηκαν (εκτός όσων έχουν εκλείψει). Να διευρυνθεί ο θεσμός των ΒΑΕ.
ε) Για την Παιδεία
  • Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Εκπαίδευση, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης. Ένα σχολείο για όλα τα παιδιά που θα μορφώνει, δεν θα εξοντώνει και θα διδάσκει την ιστορική και επιστημονική αλήθεια.
  • Προσλήψεις μόνιμων, πλήρους απασχόλησης εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων, για να καλυφθούν όλες οι ελλείψεις.
  • Δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους τους φοιτητές και σπουδαστές σε σύγχρονες ασφαλείς εστίες.
  • Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των λαϊκών οικογενειών για τη λειτουργία των σχολείων, για υλικά, αναλώσιμα κ.ά.
  • Άμεση έναρξη της πρόσθετης διδακτικής στήριξης και ενισχυτικής διδασκαλίας σε Λύκειο και Γυμνάσιο.
  • Πρακτική άσκηση μέσα στις σπουδές και πληρωμή στο ύψος του κατωτάτου μισθού (751 ευρώ).
στ) Για την Υγεία του λαού
  • Ενιαίο, Καθολικό, αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, Προληπτικής και Επείγουσας Ιατρικής για όλους, χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση που θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το κράτος. Κάλυψη όλων των απαιτούμενων ειδικοτήτων εργασίας με σχέσεις μόνιμης εργασίας. Δωρεάν χορήγηση φαρμάκων. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και όλες οι παροχές των ασφαλιστικών ταμείων να περάσουν στην αποκλειστική ευθύνη του κράτους, με χρηματοδότηση 100%.
  • Άμεσα να ανανεωθούν τα βιβλιάρια του ΙΚΑ και των άλλων Ταμείων των ανέργων, των ΑΜΕΑ, των χρονίως πασχόντων και των οικογενειών τους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Να καλυφθούν όλες οι αναγκαίες ιατρικές και εργαστηριακές εξετάσεις από τις κρατικές υπηρεσίες, χωρίς τον παραμικρό περιορισμό.
  • Να γίνουν χιλιάδες προσλήψεις, να λειτουργήσουν Κέντρα Υγείας, Κέντρα Μάνας και Παιδιού, κλινικές νοσοκομείων, όσες υποδομές έκλεισαν λόγω περικοπών. Άμεσες προσλήψεις στα ασφαλιστικά ταμεία, στους ελεγκτικούς μηχανισμούς, στο ΕΚΑΒ, στα ιδρύματα Πρόνοιας.
  • Αποκλειστικά κρατικές δωρεάν υπηρεσίες και κέντρα για τις ανάγκες των ΑΜΕΑ και των υπερηλίκων.
  • Κατάργηση των περικοπών και των πλαφόν στις διαγνωστικές εξετάσεις, στα φάρμακα, στα εμβόλια, στις φυσικοθεραπείες και στις ιατρικές επισκέψεις. Να παρέχονται σε όλους δωρεάν με χρηματοδότηση από το κράτος, με επιστημονικά και όχι με λογιστικά κριτήρια.
ζ) Για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς
  • Προστασία της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, μέσα από το κρατικό σώμα γιατρών Εργασίας και τεχνικών Ασφάλειας.
  • Ουσιαστικό έλεγχο από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς με προσανατολισμό στην εργοδοτική ευθύνη για τη συνδυασμένη εφαρμογή του συνόλου της νομοθεσίας και των κανονισμών για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων, τη δημόσια υγεία και ασφάλεια και την προστασία του περιβάλλοντος.
  • Κατοχύρωση της εργοδοτικής εισφοράς για την ασφαλιστική κάλυψη του εργαζόμενου από τον επαγγελματικό κίνδυνο.
  • Άμεσα ουσιαστική ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού και της υλικοτεχνικής υποδομής του ΣΕΠΕ. Συνδυασμένη, με σαφή διακριτά καθήκοντα, δράση των Επιθεωρήσεων Ασφαλείας και Υγείας με τις Επιθεωρήσεις Εργασιακών Σχέσεων για την αντιμετώπιση όλων των παραγόντων που επηρεάζουν την υγεία και ασφάλεια (π.χ. εξοντωτικά ωράρια, μαύρη εργασία, εργασία ανηλίκων κ.λπ.).
  • Ίδρυση κρατικού σώματος τεχνικών Ασφαλείας και γιατρών Εργασίας, ενταγμένου αποκλειστικά στο δημόσιο σύστημα Υγείας, κατάργηση των ΕΞΥΠΠ.
η) Προστασία της μητρότητας
  • Επέκταση της άδειας κυήσεως και τοκετού σε όλες τις γυναίκες. Να είναι δύο μήνες πριν τον τοκετό και έξι μετά. Επιπλέον ένα χρόνο γονική άδεια με αποδοχές στη μάνα ή τον πατέρα. Άδειες στο ζευγάρι για ασθένεια ή άλλες ανάγκες του παιδιού για τα επόμενα χρόνια. Μεγαλύτερη άδεια στις μονογονεϊκές οικογένειες και σε γυναίκες με αναπηρία ή ανάπηρα παιδιά.
  • Επίδομα τοκετού 1.000 ευρώ για κάθε γέννα, ανεξάρτητα από άλλες προϋποθέσεις, προερχόμενο από το κράτος. Κάλυψη όλων των εξόδων προγεννητικού ελέγχου, ιατρικής υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (ΙΥΑ) και τοκετού από το κράτος.
  • Μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς για τις εργαζόμενες. Εφαρμογή και επέκταση των ειδικών μέτρων προστασίας για τις εργαζόμενες έγκυες, λεχώνες, θηλάζουσες (απαλλαγή από νυχτερινή εργασία, μειωμένα ωράρια, εκτίμηση του επαγγελματικού κινδύνου, άδειες, απαγόρευση απόλυσης κ.λπ.). Απαγόρευση νυχτερινής εργασίας των γυναικών στη βιομηχανία και στη βιοτεχνία. Για ορισμένα επαγγέλματα που είναι αναγκαία η νυχτερινή εργασία, επέκταση της απαγόρευσης πέρα από τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε όλη τη διάρκεια της προσχολικής ηλικίας των παιδιών.
  • Βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί δημόσιοι και δωρεάν για όλα τα παιδιά Ελλήνων και μεταναστών. Κατάργηση των τροφείων. Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης των παιδιών κατά τις απογευματινές ώρες και τις αργίες, με εξειδικευμένο προσωπικό.
θ) Πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα
  • Όχι στις αντιδραστικές αλλαγές που αφορούν τη λειτουργία των συνδικάτων, την προκήρυξη απεργιών και την ανάπτυξη αγώνων των εργαζόμενων, τις εργατικές διεκδικήσεις.
  • Κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και των νόμων που τις προωθούν και τις ενισχύουν.
  • Νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας.
  • Πρακτική άσκηση των σπουδαστών, με πλήρεις αποδοχές και εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα.
  • Να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο των προγραμμάτων απασχόλησης και το άθλιο καθεστώς των ενοικιαζόμενων εργαζομένων. Να κλείσουν τώρα τα σύγχρονα δουλεμπορικά γραφεία των εταιρειών προσωρινής απασχόλησης.
ι) Για τις ιδιωτικοποιήσεις
  • Πάλη ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης, έμμεσης ή άμεσης. Διεκδίκηση μείωσης των τιμών χρήσης ηλεκτρικού, πετρελαίου, φυσικού αέριου, νερού για την κατανάλωση των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών, για τους αγρότες.
  • Ακύρωση του νομοθετικού πλαισίου της απελευθέρωσης στρατηγικών τομέων της οικονομίας (Ενέργεια, Τηλεπικοινωνίες, Μεταφορές, Ύδρευση). Αποκλειστικά κρατικοί ενιαίοι φορείς, που ως λαϊκή περιουσία θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες.