Η αντικομμουνιστική, αντισοβιετική, φιλοναζιστική προπαγάνδα για τη σφαγή στο Κατίν βρήκε στις 17-18/3/2018 φιλόξενο χώρο στην «Εφημερίδα των Συντακτών».
Όπως καταγράψαμε σε απαντητικό μας άρθρο στον «Ημεροδρόμο» με τίτλο «Ο γλίτσας της “Εφημερίδας των συντακτών”» (http://www.imerodromos.gr/o-glitsas-tis-efimeridas-ton-syntakton-tou-nikou-bogiopoulou/– 20/3/2018) συνεργάτης της εφημερίδας (ο καταγεγραμμένος ως «γλίτσας Νο2 στο άρθρο μας) ξεδίπλωσε σε ένα ολόκληρο δισέλιδο έναν αντικομμουνιστικό και αντισοβιετικό οχετό – που μόνο σε έντυπα φασιστικής κατεύθυνσης συναντά κανείς –με όχημα την παρουσίαση μιας συρραφής κειμένων ενός τύπου (καταγεγραμμένος ως γλίτσας Νο1 στο άρθρο μας) που τα αποκαλεί «βιβλίο» και στο οποίο αναπαράγεται αυτούσια η ναζιστική και αστική προπαγάνδα για το Κατίν.
Στο θέμα επανέρχεται σήμερα (27/3/2018) ο γλίτσας Νο1 – στον οποίο προσφέρθηκε άπλετος χώρος και πάλι από την «Εφημερίδα των Συντακτών» – με κείμενο που φέρει τον τίτλο «Ένα σχόλιο στην αρθρογραφία του κ. Μπογιόπουλου για το Κατίν».
Περιττό να σημειώσουμε ότι ο γλίτσας Νο1, αφού μηρυκάζει την ίδια φιλοναζιστική του σαβούρα παριστάνει και τον… θιγμένο. Έτσι δεν παραλείπει να μας δανείσει λίγη από τη γλίτσα του (η οποία προφανώς του περισσεύει) και με το φωτοστέφανο της εγκυρότητας του απολογητή του Γκέμπελς σπεύδει να συστήσει στους αναγνώστες της «Εφημερίδας των Συντακτών» – κατά τη συνήθη εσχάτως συριζαίικη τακτική – να προβληματιστούν γύρω από την δική μας «σταλινική» εγκυρότητα και τεκμηρίωση…
Ως προς την ουσία, τώρα, της υπόθεσης Κατίν:
Ο γλίτσας Νο1, με μεγάλη δυσκοιλιότητα αλλά εξαναγκασμένος από την αντικειμενικότητα των στοιχείων, υποχρεώνεται να αποδεχτεί στο νέο του αναμάσημα σχεδόν το σύνολο των παρατηρήσεών μας που ακυρώνουν την ναζιστική και δυτική προπαγάνδα. Ωστόσο μετά από κάθε δυσάρεστη γι’ αυτόν παραδοχή, φροντίζει να προσθέτει πάντα ένα έωλο και αίολο «αλλά» ώστε με τη μέθοδο της σοφιστείας να εισάγει τον γκεμπελισμό από την πίσω πόρτα. Για παράδειγμα:
1) Μας κατηγορεί (ψευδώς) ότι τα στοιχεία μας που φωτίζουν την πλαστογραφία βάσει της οποίας αποδίδεται στην ΕΣΣΔ η ενοχή για την σφαγή, έχουν «αντιγραφεί σχεδόν κατά γράμμα από ακροδεξιούς και αντισημίτες…». Άραγε εδώ συγκαταλέγει και την αποστολή της Αμερικανικής πρεσβείας στη Μόσχα που παραβρέθηκε στην έρευνα που διεξήχθη στο Κατίν αμέσως μετά την αποκάλυψη της σφαγής; Εδώ συγκαταλέγει και τον Βρετανό ιστορικό G. Roberts, που παρουσιάζει τα έγγραφα του Αμερικανού πρέσβη Harriman στα οποία καταγράφονται τα συμπεράσματα της κόρης του που ήταν μέλος της αποστολής και στα οποία σημειώνεται: «Από τα αποδεικτικά στοιχεία γενικά και από την κατάθεση, η Kathleen και το μέλος της πρεσβείας πιστεύουν ότι σε κάθε περίπτωση η σφαγή πραγματοποιήθηκε από τους Γερμανούς» (Roberts G «Stalin’sWars» (NewHaven: YaleUniversityPress) σελ. 171-172 και 400).
2) Το ενδιαφέρον, δε, βρίσκεται στο γεγονός ότι αυτός που κατηγορεί εμάς για «ακροδεξιές και αντισημιτικές» πηγές, είναι ο ίδιος που παίρνει υπό την προστασία του τον… Γκέμπελς! Ετσι για να δικαιολογήσει ότι στον τόπο των εκτελέσεων του Κατίν βρέθηκαν κάλυκες από γερμανικά όπλα και σπάγκοι γερμανικής παραγωγής ο γλίτσας Νο1 αποδέχεται ασμένως τους ισχυρισμούς των ναζί λέγοντας ότι «ο Γκέμπελς εξηγεί αυτό το εύρημα» (προσέξτε: ο Γκέμπλες δεν «ισχυρίζεται», αλλά «εξηγεί»…). Και παρακάτω: «Η αρνητική αναφορά στο γεγονός της ανακάλυψης των γερμανικών σφαιρών από τον Γκέμπελς και την ανάγκη απόκρυψής του, εξηγείται από το ότι αν μαθαινόταν θα δυσχέραινε την προπαγανδιστική εκμετάλλευση της υπόθεσης από τους ναζί» (προσέξτε: ό,τι έχει σχέση με τον Γκέμπελς»… «εξηγείται» σε αντίθεση με ό,τι ανατρέπει την ναζιστική προπαγάνδα που ανάγεται στη σφαίρα του «σταλινικού ανεξήγητου»)! Αυτός, λοιπόν, ο διαφημιστής των «εξηγήσεων» του Γκέμπελς, κατηγορεί εμάς για «ακροδεξιές και αντισημιτικές» πηγές…
3) Ο γλίτσας Νο1 αποδέχεται ασμένως σαν ακριβές το «πόρισμα» της επιτροπής που είχαν συγκροτήσει οι ναζί (!), η οποία παρέμεινε στο Κατίν δυο μέρες όλες κι όλες «εξετάζοντας» όλα κι όλα 9 (από τα 22.000) πτώματα (!) και έριχνε τα βάρη στην ΕΣΣΔ… Τι κι αν ακόμα και ο Τσόρτσιλ (Fowler M (1985) «Winston S. Churchill. PhilosopherandStatesman» (Lanham, MD: UniversityPressofAmerica) δήλωνε στις 24 Απρίλη 1943: «Είμαστε οπωσδήποτε αντίθετοι σε κάθε υποτιθέμενη «έρευνα» που θα διεξαγόταν από το Διεθνή Ερυθρό Σταυρό ή οιονδήποτε άλλο οργανισμό από οιαδήποτε άλλη περιοχή υπό γερμανική κυριαρχία. Μια τέτοια έρευνα θα ήταν απάτη και τα συμπεράσματά της προϊόν τρομοκρατίας». Τι κι αν κι από αυτή την ναζιστική επιτροπή τα 2 από τα 12 μέλη της κατέθεσαν αργότερα ότι τα πορίσματά τους ήταν προκατασκευασμένα και υπαγορευμένα από τους ναζί…
4) Α, κοιτάξτε, λέει ο γλίτσας, ναι ανακάλεσαν αλλά ξέρετε κι αυτό… «εξηγείται» γιατί οι δυο που ανακάλεσαν φοβήθηκαν ότι θα υποστούν συνέπειες σαν συνεργάτες των ναζί γι’ αυτό ανακάλεσαν! Κατά την εκδοχή του, συνεπώς, μάλλον πρέπει να αμφισβητήσουμε και την εγκυρότητα της Δίκης της Νυρεμβέργης αφού ο ένας που ανακάλεσε ήταν και μάρτυρας κατηγορίας στη Δίκη της Νυρεμβέργης επομένως ίσως και η εκεί καταδίκη του ναζισμού – στη Νυρεμβέργη – να ήταν προιόν «εκβιασμού» των μαρτύρων…
5) Αντιθέτως, λέει ο γλίτσας Νο1, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας όσους από την ναζιστική επιτροπή δεν ανακάλεσαν και κατέθεσαν το 1951 στην Επιτροπή Μάντεν του Αμερικάνικου Κογκρέσου πως «επρόκειτο για έγκλημα των σταλινικών μυστικών υπηρεσιών». Το γεγονός, βέβαια, ότι η Επιτροπή Μάντεν (πηρε το όνομά της από τον ρεπουμπλικανό Μάντεν) συγκροτήθηκε για τις ανάγκες της αμερικανικής αντισοβιετικής προπαγάνδας κατά τον πόλεμο της Κορέας και βασικός μάρτυρας κατηγορίας της ΕΣΣΔ εκεί ήταν ο Otto Stahmer, το δεξί χέρι Γκέρινγκ,αυτό δεν φαίνεται να προβληματίζει τον γλίτσα μας…
6) Ο γλίτσας Νο1 παραδέχεται ότι στους τάφους, πάνω στους νεκρούς, βρέθηκαν έγγραφα που όπως ομολογεί η γερμανική έκθεση φέρουν ημερομηνία «1941», δηλαδή όταν το Κατιν βρισκόταν όχι υπό σοβιετικό έλεγχο, αλλά υπό ναζιστική κατοχή. Αλλά κι αυτό… «εξηγείται»! Θαυμάστε πως: «Η αναφορά του 1941 από τον καταγραφέα – λέει ο γλίτσας – οφείλεται πιθανότατα σε λάθος, λόγω της βιασύνης με την οποία συνέταξαν την έκθεσή τους οι ναζί»!!! Καταλάβατε; Οι ίδιοι οι Γερμανοί ναζί ομολογούσαν ότι στους νεκρούς βρέθηκαν στοιχεία που παρέπεμπαν στην περίοδο που η περιοχή βρισκόταν υπό τον έλεγχο των ναζί, επομένως δεν θα μπορούσαν να έχουν κάνει το έγκλημα οι Σοβιετικοί, αλλά για τον γλίτσα μας η ομολογία αυτή ήταν ένα «λάθος» που προέκυψε λόγω «βιασύνης» του Γερμανού που έκανε την καταγραφή των στοιχείων!
Φυσικά το κείμενο του γλίτσα Νο1 βρίθει «αντικειμενικότητας» και «τεκμηρίωσης», όπως
- η θετική αναφορά του στο θάψιμο από Αμερικανούς και Βρετανούς στη Νυρεμβέργη της έκθεσης Μπουρντενκο (η υπό τον ακαδημαϊκό Μπουρντενκο επιτροπή που συγκροτήθηκε για την έρευνα της υπόθεσης μετά την απελευθέρωση της περιοχής από τον Κόκκινο Στρατό το Σεπτέμβρη του ’43),
- η υπεράσπιση από μέρους του της ναζιστικής «αμερόληπτης» επιτροπής έναντι της «ανυπόληπτης» σοβιετικής επιτροπής όπου «δεν επιτράπηκε να παραστεί κανείς» ξένος (άραγε ο Αμερικανός πρέσβης τα είχε… χαμένα όταν αναφέρεται στην ίδια του την κόρη ως μέλος της αποστολής;),
- η ατράνταχτη «επιχειρηματολογία» του πως η καταφανής πλαστογραφία των εγγράφων που «ανακαλύφθηκαν» από τη νομική ομάδα του Γιέλτσιν το 1992 ήταν αβάσιμοι ισχυρισμοί γιατί προέρχονταν από «ένα σταλινικό στέλεχος του ΚΚΡΟ», εντούτοις αυτά τα «γιελτσινικώς έγκυρα» δεν έγιναν δεκτά ούτε καν στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσικής Ομοσπονδίας όταν ο Γιέλτσιν εκκινούσε τις διαδικασίες για να κηρυχτεί παράνομο το ΚΚΣΕ…
Τα παραπάνω αποτελούν μερικά – αλλά χαρακτηριστικά – δείγματα του είδους της γλίτσας που εκπροσωπεί ο γλίτσας Νο1.
Σε κάθε περίπτωση η προβοκάτσια για το Κατίν, αυτό το γκαιμπελικό «πες – πες κάτι θα μείνει»,διαρκεί πολλές δεκαετίες. Τη συκοφαντία την αναπαράγει ακόμα και η Ρωσία (του Γκορμπατσόφ, του Γιέλτσιν, του Πούτιν…). Στη συκοφαντία έχουν συμμετάσχει πολλοί και διάφοροι όλα αυτά τα χρόνια – και στην Ελλάδα. Και πάντα βρίσκονται οι πρόθυμοι να τη συνεχίζουν – και στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους και εκείνο το είδος των ερήμην του Τρότσκι «νεοτροτσκιστών» που εκπροσωπεί ο γλίτσας μας, στο οποίον ο Τρότσκι, παρά τις διαφωνίες μας μαζί του, θα είχε σίγουρα την ικανότητα να εντοπίσει την «μεγάλη αυτοπεποίθηση που του ενέπνεε η πνευματική του μετριότητα». Το δικαίωμά τους στον αυτοεξευτελισμό, όπως έχουμε τονίσει και παλιότερα, είναι αναφαίρετο…
Τα καταγράψαμε μόνο και μόνο γιατί ο εν λόγω ξύθηκε στην «γκλίτσα» και έκανε την αποκοτιά να μας προ(σ)καλέσει να μιλήσουμε για την ταμπακιέρα.
Στην περίπτωσή του, βέβαια, η ταμπακιέρα βρίσκεται πέρα από το Κατίν. Κι έχει να κάνει με την γνωστή μοίρα του αντικομμουνισμού που πλασάρεται με την… ντροπαλοσύνη του αντισταλινισμού και μάλιστα με επίκληση του «μαρξισμού»: Για τους φορείς του δεν υπάρχει όριο ξεφτίλας- και γλίτσας – κάτω από το οποίο να μην μπορούν να πέσουν.
Ήταν ευχαρίστηση για μας που στο μέτρο των δυνάμεών μας συμβάλαμε στην για μια ακόμα φορά επιβεβαίωση του φαινομένου. Ως εκ τούτου η ενασχόλησή μας με τον γλίτσα έφτασε στο τέλος της.
Υστερόγραφο: Δεν θα εκπλαγούμε αν ο γλίτσας δεν αντιληφθεί την αιτία της επιλογής μας και μας κατηγορήσει πως ο πίνακας στη φωτογραφία («Ο μεγάλος αυνανιστής», έργο του Σαλβατόρ Νταλί) προδίδει σαν πηγή εικαστικής μας έμπνευσης την… ακροδεξιά. Αν και από μια άποψη, δεν θα έκανε λάθος…
Από τη συνεδρίαση της Επιτροπής
