🚩Με Ανυπακοή και Απειθαρχία...Βάζοντας Μπροστά το Δικό μας Δίκιο.🚩

Έτσι βελτιώνεται, λοιπόν, η ζωή μας άμεσα. Και όλα αυτά τα παραδείγματα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: οι κομμουνιστές έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, ήταν ο νους, η καρδιά και ο οργανωτής αυτών των αγώνων. Με πιο δυνατό ΚΚΕ αυτοί οι αγώνες μπορούν να δυναμώσουν ακόμα περισσότερο, να γίνουν πιο αποτελεσματικοί. Έτσι, μόνο, μπορεί να δυναμώσει και η προοπτική της μόνιμης βελτίωσης της ζωής μας, με τις ριζικές αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος.

 

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, παραχώρησε συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και στη δημοσιογράφο Νόρα Ράλλη.

Παρατίθεται η συνέντευξη:

Το ΚΚΕ έχει παράδοση συμμαχιών (ΕΑΜ, Συνασπισμός, Ενωμένη Αριστερά). Ο Λένιν γράφει στον Αριστερισμό: «Μπορείς να νικήσεις έναν ισχυρότερο αντίπαλο, χρησιμοποιώντας υποχρεωτικά και την ελάχιστη δυνατότητα ν' αποκτήσεις μαζικό σύμμαχο, έστω και προσωρινό, ασταθή, αβέβαιο και συμβατικό. Όποιος δεν το κατάλαβε αυτό, δεν κατάλαβε ούτε κόκκο από το μαρξισμό». Εσείς αρνείστε σήμερα οποιαδήποτε πιθανότητα συμμαχίας. Δεν έρχεστε σε αντίθεση με την ιστορία και τη θεωρία σας;

Όταν χρησιμοποιούμε αποσπάσματα του Λένιν, καλό είναι να λέμε και σε τι αφορούν αυτές οι αναφορές. Εν προκειμένω ο Λένιν αναφέρεται σε κοινωνικές συμμαχίες με τα ασταθή, όπως ονόμαζε μικροαστικά στρώματα. Αλλά αφού ξεκινήσαμε έτσι, θα προσπαθήσω κι εγώ να απαντήσω με Λένιν, ο οποίος έγραφε στο “Τι να κάνουμε”: «Μερικοί από εμάς αρχίζουν να φωνάζουν: πάμε σ' αυτό το βάλτο! Κι όταν αρχίζουμε να τους μαλώνουμε, απαντούν: τι καθυστερημένοι που είστε! Και πώς δεν ντρέπεστε να μας αρνείστε την ελευθερία να σας καλούμε σε καλύτερο δρόμο! - Ω, ναι, κύριοι, είστε ελεύθεροι όχι μόνο να μας καλείτε, μα και να πάτε όπου θέλετε, ακόμα και στο βάλτο· έχουμε μάλιστα τη γνώμη, ότι η πραγματική θέση σας βρίσκεται ίσα-ίσα στο βάλτο και είμαστε έτοιμοι να σας προσφέρουμε κάθε βοήθεια για να κουβαληθείτε εκεί. Μόνο άστε τα χέρια μας τότε, μη πιάνεστε από μας και μη λερώνετε τη μεγάλη λέξη ελευθερία, γιατί και ‘μεις είμαστε «ελεύθεροι» να πάμε όπου μας αρέσει, ελεύθεροι να πολεμήσουμε όχι μονάχα το βάλτο, αλλά και κείνους που τραβάνε για το βάλτο!».

Συμμαχίες με αυτούς που έχουν όχι απλά κουβαληθεί, αλλά έχουν γίνει ένα με τον «βάλτο» του συστήματος της εκμετάλλευσης, του ΝΑΤΟ, των μνημονίων, δεν πρόκειται να κάνουμε. Θα τους πολεμήσουμε κι αυτούς και τον «βάλτο» τους. Αφήστε που δεν μπορεί καν να συγκριθεί το ΕΑΜ και ο ένοπλος αγώνας του, η ΕΔΑ που έλεγε την ΕΟΚ “λάκκο των λεόντων” με τον ΣΥΡΙΖΑ... Εμείς πάντως έχουμε μια ανοιχτή αγκαλιά για τους προοδευτικούς, αριστερούς ανθρώπους που δεν συμβιβάζονται με τον «βάλτο», συνεχίζουν να βαδίζουν στον δρόμο των κοινών μας ιδανικών και αξιών. Άλλωστε, είναι πολλοί αυτοί που ανταποκρίνονται στο κάλεσμά μας, συμμετέχουν ακόμα και στα ψηφοδέλτιά μας πολλοί τίμιοι άνθρωποι, πρώην βουλευτές, ευρωβουλευτές, στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΛΑΕ.

Ταυτίζετε συνεχώς τον Τσίπρα με τον Μητσοτάκη, τον ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ. Πιστεύετε ότι μία κυβέρνηση Τσίπρα, με το πρόγραμμα και τα στελέχη που έχει, με την ιστορία των κοινωνικών αγώνων που φέρουν πολλά από αυτά, μπορεί να θεωρηθεί ίδια με κυβέρνηση Μητσοτάκη, με σκληρά νεοφιλελεύθερες πολιτικές και ακροδεξιά στελέχη; Σας ενδιαφέρει ποια κυβέρνηση θα προκύψει από τις εκλογές; Θα είναι το ίδιο για το λαό;

Θα σας έλεγα να μας παρακολουθείτε λίγο πιο προσεκτικά. Δεν ταυτίσαμε ποτέ κανέναν με κανέναν. Όπως έχουμε πει πολλές φορές, το σύστημα δεν έχει ανάγκη από δύο “ίδια” κόμματα. Αντίθετα, οι διαφορές των κομμάτων του συστήματος αποτελούν “οξυγόνο” για το ίδιο, για να “αναβαπτίζεται” μετά από κάθε κυβερνητική εναλλαγή και να μένει αυτό πάντα στο απυρόβλητο. Με αυτή τη διαδικασία, άλλωστε, “αναβαπτίζονται” και τα ίδια τα κόμματα του συστήματος, όπως συνέβη με τη ΝΔ, την οποία τιμώρησε ο λαός το 2015 για να την “ξεπλύνει” στη συνέχεια η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και να μας τη “φορτώσει” πάλι το 2019.

Είναι μια διαφορά, για παράδειγμα, να υπόσχεσαι στο κεφάλαιο ότι θα εξασφαλίσεις την “κοινωνική ειρήνη” με την πυγμή, όπως κάνει η ΝΔ, από τονα υπόσχεσαι ότι θα την εξασφαλίσεις με την “κοινωνική συνοχή”, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, αυτή είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά της σοσιαλδημοκρατίας στο σύστημα: να ενσωματώνει εργατικές-λαϊκές δυνάμεις, αγωνιστές και να τους οδηγεί στον συμβιβασμό και την απογοήτευση. Είναι, επίσης, μια διαφορά να ψηφίζεις τα μνημόνια και να λες “μην μου πάρει τη δόξα ο Τόμσεν” από τονα ψηφίζεις τα μνημόνια και να λες “δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς”. Το αποτέλεσμα για τον λαό είναι, όμως, το ίδιο.

Και στα στελέχη τους έχουν διαφορές. Η ΝΔ, για παράδειγμα, έχει στα ψηφοδέλτιά της τον κυβερνητικό εκπρόσωπο της τελευταίας κυβέρνησης της ΝΔ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τον κυβερνητικό εκπρόσωπο μιας προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ. Η ΝΔ έχει πρώην στελέχη του ΛΑΟΣ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τον πρώην Περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας με τις γνωστές ακροδεξιές και αντισημιτικές απόψεις…

Σας ενδιαφέρει ποια κυβέρνηση θα προκύψει από τις εκλογές; Θα είναι το ίδιο για τον λαό;

Εννοείται πως μας ενδιαφέρει ποια κυβέρνηση θα προκύψει, γιατί μας ενδιαφέρει ποιον θα έχουμε απέναντί μας και θα πολεμάμε. Και τον λαό πρέπει να τον ενδιαφέρει ποια θα είναι αυτή η κυβέρνηση. Δεν πρέπει, όμως, να προτιμήσει κανέναν από τους δύο, αλλά να φροντίσει ώστε να έχει απέναντί του μια όσο γίνεται πιο αδύναμη κυβέρνηση. Κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με δυνατό ΚΚΕ.

Με ποιον τρόπο πιστεύετε πως αυτή η πραγματικότητα την οποία βιώνουμε και περιγράφετε με τα πιο μελανά χρώματα, μπορεί ν' αλλάξει στ’ αλήθεια, ώστε ν' αλλάξει άμεσα η καθημερινότητά του, όπως το έχει ανάγκη;

Αρκεί να κοιτάξουμε πώς βελτιώθηκε “άμεσα” η καθημερινότητα πολλών ανθρώπων την τετραετία που πέρασε. Πώς υπέγραψαν συλλογικές συμβάσεις εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς ή ακύρωσαν αντεργατικούς σχεδιασμούς της εργοδοσίας οι εργαζόμενοι της COSCO, της E-food, της ΛΑΡΚΟ, οι μεταλλεργάτες στη ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος και αλλού; Μήπως ακούγοντας τις αόριστες υποσχέσεις του ενός και του άλλου για “αυξήσεις στους μισθούς” και “επαναφορά συλλογικών συμβάσεων” χωρίς να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι που οι ίδιοι έχουν ψηφίσει; Όχι βέβαια. Κέρδισαν μόνο όταν, με την αποφασιστικότητα του αγώνα τους, με το δίκαιο των αιτημάτων τους, σηματοδότησαν ότι, σε αυτό το σύστημα, για να κερδίσει κάτι ο εργαζόμενος πρέπει να χάσει το κεφάλαιο.

Πώς σώθηκαν λαϊκά σπίτια απέναντι στους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις; Μήπως επιλέγοντας ανάμεσα σε σχέδια που έχουν στον πυρήνα τους τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και την κερδοφορία των funds; Όχι. Σώθηκαν όταν οι άνθρωποι απευθύνθηκαν στα σωματεία τους, στη γειτονιά και, όλοι μαζί, έδιωξαν με τις κλωτσιές τα κοράκια.

Πώς έσπασαν οι απαγορεύσεις, η κρατική καταστολή την περίοδο της πανδημίας, πώς έμειναν στα χαρτιά άδικοι νόμοι και διατάξεις, όπως ο νόμος για τον περιορισμό των συναθροίσεων του Χρυσοχοΐδηή οι απεργοκτόνες διατάξεις του νόμου Χατζηδάκη; Πώς κατάφεραν οι φοιτητές να αποσυρθούν οι σκέψεις για είσοδο της αστυνομίας στα πανεπιστήμια; Μήπως με τα “βάζουμε πλάτη” και τα “πολιτικά μορατόριουμ” του ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως με τις προτροπές να περιμένουμε μια κυβέρνηση που θα καταργήσει αυτούς τους νόμους, όπως θα έκανε, δήθεν, και με τα μνημόνια; Όχι. 

Τα κατάφερε ο αγωνιζόμενος λαός με καθημερινή μάχη κόντρα σε αυτή την πολιτική και την καταστολή που τη συνοδεύει. Με ανυπακοή και απειθαρχία απέναντι σε άδικους νόμους. Βάζοντας μπροστά το δικό του δίκιο.

Έτσι βελτιώνεται, λοιπόν, η ζωή μας άμεσα. Και όλα αυτά τα παραδείγματα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: οι κομμουνιστές έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, ήταν ο νους, η καρδιά και ο οργανωτής αυτών των αγώνων. Με πιο δυνατό ΚΚΕ αυτοί οι αγώνες μπορούν να δυναμώσουν ακόμα περισσότερο, να γίνουν πιο αποτελεσματικοί. Έτσι, μόνο, μπορεί να δυναμώσει και η προοπτική της μόνιμης βελτίωσης της ζωής μας, με τις ριζικές αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος.

Ο κ. Τσίπρας σε ερώτηση με ποιον πολιτικό αρχηγό θα έπινε καφέ, απάντησε με σας. Εσείς, με ποιον πολιτικό αρχηγό θα πίνατε καφέ;

Σε μια περιοδεία μου, ένας νέος εργαζόμενος, μόλις το άκουσε αυτό μετά την πρόταση Τσίπρα για την “προοδευτική διακυβέρνηση – μούφα”, κάρφωσε τον Τσίπρα λέγοντας “καφέ το λένε τώρα”;

Καλά, τώρα με τις εκλογές δεν υπάρχει χρόνος ούτε για έναν καφέ... Όμως μετά μπορεί να τύχει να βρεθείς με κάποιον και να πιεις και έναν καφέ. Το θέμα είναι εάν έχεις κάποιο συγκεκριμένο κοινό αντικείμενο για να συζητήσεις, γιατί πέρα από τα τυπικά, τα οικογενειακά ή για τον καιρό, άντε να ανταλλάξεις και καμιά γνώμη για τις εξελίξεις... Βέβαια μετά τις εκλογές δεν ξέρεις και πού θα βρίσκεται και ο καθένας... Εγώ πάντως και οι σύντροφοί μου στο Κόμμα θα σχεδιάζουμε τις πρωτοβουλίες μας μέσα στο κίνημα και μέσα στη Βουλή για να αντιπαρατεθούμε με την επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση.

Η ΕΛΕΕΙΝΗ ΜΠΟΧΑ ΤΗΣ "ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ" ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ

Το ένθετο της «Εφημερίδας των Συντακτών», «Οι Γενικοί Γραμματείς του ΚΚΕ - μέσα από τους φακέλους της Ασφάλειας», περιέχει ένα κατάπτυστο κείμενο με τον τίτλο «Δεν υπάρχουν στοιχεία για Παπαρήγα - Κουτσούμπα».

Αυτήν την πολιτική αλητεία δεν την χρεώνονται μόνο ο Γ. Πετρόπουλος και οι υπόλοιποι συντάκτες. Τη χρεώνεται ως συνυπεύθυνη και η ΣΥΡΙΖΑίικη «Εφημερίδα των Συντακτών».

Οι προβοκάτορες θέτουν το εξής ερώτημα: «Γιατί καταστράφηκε ο δικός της φάκελος (σ.σ. της Αλ. Παπαρήγα), ενώ σώθηκαν φάκελοι στελεχών του κόμματος που βρίσκονταν σε κατώτερη κομματική βαθμίδα απ' αυτήν;».

Αυτήν τη βρωμιά τη συμπληρώνουν οι ίδιοι, γράφοντας:

 «Εξίσου παράδοξο είναι το γεγονός ότι στα Αρχεία της Ασφάλειας (...) το όνομα της Αλέκας Παπαρήγα δεν βρίσκεται πουθενά. Ούτε καν σε καταστάσεις απαγόρευσης αποδημίας στο εξωτερικό. Κι ενώ τα χτυπήματα στις οργανώσεις του ΚΚΕ είναι απανωτά, πουθενά δεν εμφανίζεται ως ύποπτη για σχέση με τον παράνομο κομματικό μηχανισμό. Ενα τρίτο παράδοξο στην υπόθεση αυτή είναι ότι έχουν καταστραφεί και οι φάκελοι των άμεσων συγγενών της Αλέκας Παπαρήγα, όπου ενδεχομένως θα είχαν περάσει πληροφορίες και για τη δική της δράση. Δεν υπάρχει ο φάκελος του πεθερού της Μήτσου Παπαρήγα, κορυφαίου κομματικού και συνδικαλιστικού στελέχους του ΚΚΕ που δολοφονήθηκε το 1949 στην Ασφάλεια· δεν υπάρχει ο φάκελος του πατέρα της Νίκου Δρόσου, ο οποίος είχε κάνει σπουδαίους αγώνες· δεν υπάρχει ο φάκελος του συζύγου της, του αείμνηστου Θανάση Παπαρήγα...».

Αφού, λοιπόν, οι συντάκτες επιδίδονται σε τέτοια εμετικά, βρώμικα και απαράδεκτα, βάζουν και μία παρένθεση, για να έχουν κάποιο φτηνό άλλοθι. Γράφουν: 
«Δείχνει την προχειρότητα με την οποία επελέγησαν οι φάκελοι που σώθηκαν»...

Οι προβοκάτορες κάνουν λόγο και για την καταστροφή του φακέλου του Δημήτρη Κουτσούμπα, που όμως τη βρίσκουν πιο... λογική λόγω ηλικίας! 
Δηλαδή, και γι' αυτήν τίθεται κατά την άποψή τους θέμα, αλλά ...όχι και τόσο. Απλώς, λιγότερο!

Το ΚΚΕ έχει δεχτεί σε όλη την Ιστορία του άπειρα βρώμικα χτυπήματα. Τα αντιμετώπισε και οι κατά καιρούς προβοκάτορες πήραν τη θέση που τους αξίζει. Οι σημερινοί πιστεύουν άραγε ότι θα την αποφύγουν; Είναι βαθιά νυχτωμένοι.

Ριζοσπάστης

Πέμπτη 22 Νοέμβρη 2018

Σελίδα 2

Επιβεβαίωση

Με την «απάντηση» που η ΣΥΡΙΖΑίικη «Εφημερίδα των Συντακτών» έδωσε χτες στο προχτεσινό σχόλιο του «Ριζοσπάστη», απλώς επιβεβαίωσε ολόκληρο το σχόλιο της εφημερίδας μας, ότι δηλαδή το κείμενο που συνέταξαν ο Γ. Πετρόπουλος και οι άλλοι συντάκτες, αποτελεί βρωμιά και πολιτική αλητεία, για την οποία έχει την ευθύνη και η «Εφημερίδα των Συντακτών». Και εις ανώτερα...

Για περισσότερα... στη σελίδα 17 του σημερινού «Ριζοσπάστη», στο θέμα για την Εκθεση ντοκουμέντων του ΚΚΕ, όπου μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι τέτοιου είδους μεθοδεύσεις ούτε καινούργιες ούτε πρωτότυπες είναι..

Απ' την Σελίδα 17:

Ντοκουμέντα από τη δράση του ΚΚΕ για την αντιμετώπιση των πολύμορφων μηχανισμών της αστικής τάξης

Ενα τμήμα της Εκθεσης με τα υλικά από την πάλη για την αντιμετώπιση των πολύμορφων μηχανισμών

«Θα ήνε πολύ ατελής η έρευνα της δικαιοσύνης, αν περιορισθή εις την εξέτασιν και την περισσυλογήν των πράξεων απλώς των υποκινητών και αρχηγών, επιτίμων και τακτικών του σοσιαλιστικού συνδέσμου (...) αν αρκεσθή εις την απλήν βεβαίωσιν των υλικών πράξεων» (Εφημερίδα «Εστία», 1894).
Ετσι, μετά τον μαζικό γιορτασμό της Πρωτομαγιάς του 1894, ακολούθησαν συλλήψεις. 
Ο Σταύρος Καλλέργης και άλλοι Σοσιαλιστές φυλακίστηκαν στις φυλακές Παλαιάς Στρατώνας και βασανίστηκαν, ενώ ο νεαρός σοσιαλιστής Διονύσιος Μάργαρης πέθανε από τα βασανιστήρια. Αφορμή υπήρξε μια προβοκατόρικη επιστολή που απειλούσε τη ζωή του μεγιστάνα Ανδρέα Συγγρού. Ο προβοκάτορας ήταν και ένας από τους πολλούς ομιλητές της Πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσης, που μετά από ολιγοήμερη σύλληψή του αφέθηκε ελεύθερος.
Το θέμα παρουσιάζεται με τα σχετικά ντοκουμέντα στην Εκθεση για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, στο κτίριο «Μελίνα» στο Θησείο, και είναι στα ταμπλό υπό τον γενικό τίτλο «Η αντιμετώπιση των πολύμορφων μηχανισμών», που συγκεντρώνει και το μεγάλο ενδιαφέρον των επισκεπτών της Εκθεσης.

Ενάμιση αιώνα μετά, οι μέθοδες της προβοκάτσιας έχουν πλουτιστεί, ο στόχος, όμως, παραμένει πάντα ο ίδιος.

Οι δημοσιογραφικοί απόγονοι εκείνης της «Εστίας» δεν ζητούν, βέβαια, σήμερα την κεφαλή των κομμουνιστών επί πίνακι. Επιδιώκουν ύπουλα να «λερώσουν» το ΚΚΕ.

Με ημερομηνία 12 Μάη 1950, η απόδειξη για τα 2.000.000 δραχμές που έλαβε ο Αναστάσιος Χατζηαναστασίου από την Ασφάλεια για παροχή πληροφοριών. Ο εν λόγω κύριος είχε προδώσει το ΚΚΕ τη δεκαετία του 1920 και στα επόμενα χρόνια «βιοπορίστηκε» ως αντικομμουνιστής και ως συντάκτης στο περιοδικό της Αστυνομίας

Και καταφεύγουν ξανά και ξανά στην προβοκάτσια. 

Διατυπώνουν αθώα αθώα τις ανησυχίες τους: Τι να έκρυβε άραγε ο φάκελος του Μήτσου Παπαρήγα που τον σκότωσαν στην Ασφάλεια το 1949 για την μελλοντική νύφη του, Αλέκα Παπαρήγα, που γεννήθηκε το 1945; Γιατί καταστράφηκε ο φάκελος του Παπαρήγα και δεν μπορεί το φιλοθεάμον κοινό να μάθει για την τετράχρονη τότε Αλέκα; Αθώα πράγματα.

Τέτοιου είδους προβοκάτσιες θυμίζουν δημοσιεύματα παλιότερων εποχών. Ενα τέτοιο δημοσίευμα είναι αναρτημένο μαζί με άλλα μνημεία αντικομμουνισμού στην Εκθεση ντοκουμέντων για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ.

Στις 25 Φλεβάρη 1991, στην «Ελευθεροτυπία» παρουσιαζόταν το ΚΚΕ ως «Ανώνυμη Εταιρεία» που εμπορεύεται όπλα και ναρκωτικά! Ο συντάκτης του επικαλούνταν άρθρο άλλου αστέρα της τότε δημοσιογραφίας - για να μην πάρει πάνω του τη συκοφαντία - και μιλούσε για «ερεθιστικές λεπτομέρειες μηδέποτε διαψευσθείσες».

Παραδόξως και οι σημερινοί αρκούνται να δηλώνουν ότι «το ΚΚΕ δεν διαψεύδει αυτά που γράφουμε».

Κι εμείς αρκούμαστε σήμερα στην παρουσίαση ενός ακόμα εγγράφου από αυτά που υπάρχουν στην Εκθεση για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ: Μια από τις αποδείξεις πληρωμής ενός από τους χαφιέδες εκείνης της εποχής. Με ημερομηνία 12 Μάη 1950. Τόσο φρέσκα είναι ορισμένα πράγματα.

Το άρθρο του Γ. Βότση στην «Ελευθεροτυπία» στις 25 Φλεβάρη 1991, που παρουσίαζε το ΚΚΕ ως «Ανώνυμη Εταιρεία» η οποία πουλούσε όπλα και ναρκωτικά, επικαλούμενος άλλο άρθρο του Νίκου Μαράκη στο «Βήμα»

Στο εισαγωγικό της σχετικής ενότητας της Εκθεσης που αφορά στη δράση της κρατικής Ασφάλειας σε βάρος του ΚΚΕ, σημειώνεται:

«Η πάλη του ΚΚΕ, του ταξικού εργατικού κινήματος ακόμα και για τα στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων, είναι αντιμέτωπη όχι απλώς με τις ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις των αστικών κομμάτων, αλλά και με την ίδια την εργοδοσία, τη βία και καταστολή του αστικού κράτους.

Οι φυλακίσεις, οι εξορίες, τα βασανιστήρια, οι εκτελέσεις, οι διάφοροι αντικομμουνιστικοί νόμοι συνοδεύονται απαραίτητα και από μηχανισμούς παρακολουθήσεων, καταγραφής, ιδεολογικής δολιοφθοράς, συκοφάντησης, εξαγοράς και χαφιεδισμού.

Φανεροί αλλά κυρίως αθέατοι μηχανισμοί δρουν διαχρονικά, ανεξάρτητα από τις μορφές της αστικής διακυβέρνησης, πολλές φορές γίνονται "ασύδοτοι" σε περιόδους όξυνσης της ταξικής πάλης. 

 Το κίνημα της εργατικής τάξης είχε να αντιμετωπίσει τη δράση τέτοιων μηχανισμών πριν ακόμα από την ίδρυση του ΣΕΚΕ - ΚΚΕ, ενώ η ανάλογη δράση μηχανισμών συνεχίζεται έως τις μέρες μας.

Το ΚΚΕ κατά καιρούς μπορεί να δέχτηκε μικρότερα ή μεγαλύτερα πλήγματα, αλλά κατάφερνε να βγαίνει νικητής. 

Ορισμένα στοιχεία και πείρα από το συγκεκριμένο πεδίο της ταξικής πάλης παρουσιάζονται σε αυτήν τη θεματική ενότητα της Εκθεσης. 

Τα στοιχεία είναι ενδεικτικά διαφόρων περιόδων».

Μέσα από αυτά γίνεται προφανές ότι «οι μηχανισμοί παρακολούθησης καταγραφής, ιδεολογικής δολιοφθοράς, συκοφάντησης, εξαγοράς και χαφιεδισμού, δεν υπήρχαν μόνο παράλληλα με τις φυλακίσεις, τις εξορίες, τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις, αλλά ήταν και παραμένουν μόνιμα όπλα στη φαρέτρα του αντίπαλου».

22/11:

Κατιούσα:

Μπορεί η ΕφΣυν να μας έχει συνηθίσει κατά καιρούς σε προβοκατόρικα δημοσιεύματα κατά του ΚΚΕ, αυτή τη φορά ωστόσο πραγματικά ξεπέρασε τον εαυτό της. Αναφερόμαστε στο ένθετο της εφημερίδας με τίτλο«Οι Γενικοί Γραμματείς του ΚΚΕ» , στο οποίο περιέχεται και το καθόλα ντροπιαστικό κείμενο «Δεν υπάρχουν στοιχεία για Παπαρήγα – Κουτσούμπα».

Εντελώς «αθώα», οι συντάκτες διερωτώνται : «Γιατί καταστράφηκε ο δικός της φάκελος (σ.σ. της Αλ. Παπαρήγα), ενώ σώθηκαν φάκελοι στελεχών του κόμματος που βρίσκονταν σε κατώτερη κομματική βαθμίδα απ’ αυτήν;».

Και διανθίζοντας την προβοκάτσια συνεχίζουν: «Εξίσου παράδοξο είναι το γεγονός ότι στα Αρχεία της Ασφάλειας (…) το όνομα της Αλέκας Παπαρήγα δεν βρίσκεται πουθενά. Ούτε καν σε καταστάσεις απαγόρευσης αποδημίας στο εξωτερικό. Κι ενώ τα χτυπήματα στις οργανώσεις του ΚΚΕ είναι απανωτά, πουθενά δεν εμφανίζεται ως ύποπτη για σχέση με τον παράνομο κομματικό μηχανισμό. Ενα τρίτο παράδοξο στην υπόθεση αυτή είναι ότι έχουν καταστραφεί και οι φάκελοι των άμεσων συγγενών της Αλέκας Παπαρήγα, όπου ενδεχομένως θα είχαν περάσει πληροφορίες και για τη δική της δράση. Δεν υπάρχει ο φάκελος του πεθερού της Μήτσου Παπαρήγα, κορυφαίου κομματικού και συνδικαλιστικού στελέχους του ΚΚΕ που δολοφονήθηκε το 1949 στην Ασφάλεια· δεν υπάρχει ο φάκελος του πατέρα της Νίκου Δρόσου, ο οποίος είχε κάνει σπουδαίους αγώνες· δεν υπάρχει ο φάκελος του συζύγου της, του αείμνηστου Θανάση Παπαρήγα…». Αφού λοιπόν τολμούν να πιάσουν στο στόμα τους ακόμα και τον περίγυρο της Αλέκας, στο σύνολό τους αγωνιστές πανθομολογούμενης τιμιότητας και εμβέλειας, προσπαθούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, αποδίδοντας την απουσία φακέλου σε “προχειρότητα με την οποία επελέγησαν οι φάκελοι που σώθηκαν”.

Ως κερασάκι στην τούρτα από κοπριά, οι συντάκτες δεν παραλείπουν να αναφερθούν στην καταστροφή του φακέλου του νυν γγ. Δημήτρη Κουτσούμπα, την οποία επίσης αφήνουν να εννοηθεί πως είναι «ύποπτη», όχι όμως τόσο όσο της προκατόχου του, «λόγω ηλικίας» (!). Όπως σημειώνει πολύ σωστά ο Ριζοσπάστης που ανέδειξε το θέμα, το εμετικό αυτό κείμενο δε χρεώνεται μόνο στο γνωστό κουκουεδολόγο Γ. Πετρόπουλο και τους λοιπούς συντάκτες της αθλιότητας, αλλά συνολικά στο έντυπο, που απεκδύεται όσο περνάει ο καιρός και τα τελευταία ίχνη στοιχειώδους δεοντολογίας.

Η ΕφΣυν γνωρίζει πολύ καλά πως η καύση της μεγάλης πλειονότητας των φακέλων της Ασφάλειας αποφασίστηκε με διακομματική συναίνεση (και του τότε Συνασπισμού) το 1989 στη πλαίσια της άρσης των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου. Μπορεί κανείς να έχει πιθανόν δικαίως ενστάσεις για την απόφαση αυτή από ιστορική σκοπιά, δε δικαιούται όμως να μην αναφέρει καν το γεγονός, δημιουργώντας εντυπώσεις στους λιγότερο πληροφορημένους. Θα λέγαμε αιδώς Αργείοι, αν δεν ήμασταν σίγουροι για την ανοσία των υπευθύνων στο συγκεκριμένο «μικρόβιο».

ΤΑ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΕΚΘΕΤΟΥΝ ΤΟΥΣ "ΖΑΙΟΥΣ" ΑΠΟΛΟΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΓΚΕΜΠΕΛΣ

Ο γλίτσας (πάλι από την «Εφημερίδα των Συντακτών») με την «μεγάλη αυτοπεποίθηση που του ενέπνεε η πνευματική του μετριότητα»

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η αντικομμουνιστική, αντισοβιετική, φιλοναζιστική προπαγάνδα για τη σφαγή στο Κατίν βρήκε στις 17-18/3/2018 φιλόξενο χώρο στην «Εφημερίδα των Συντακτών».

Όπως καταγράψαμε σε απαντητικό μας άρθρο στον «Ημεροδρόμο» με τίτλο «Ο γλίτσας της “Εφημερίδας των συντακτών”» (http://www.imerodromos.gr/o-glitsas-tis-efimeridas-ton-syntakton-tou-nikou-bogiopoulou/– 20/3/2018) συνεργάτης της εφημερίδας (ο καταγεγραμμένος ως «γλίτσας Νο2 στο άρθρο μας) ξεδίπλωσε σε ένα ολόκληρο δισέλιδο έναν αντικομμουνιστικό και αντισοβιετικό οχετό – που μόνο σε έντυπα φασιστικής κατεύθυνσης συναντά κανείς –με όχημα την παρουσίαση μιας συρραφής κειμένων ενός τύπου (καταγεγραμμένος ως γλίτσας Νο1 στο άρθρο μας) που τα αποκαλεί «βιβλίο» και στο οποίο αναπαράγεται αυτούσια η ναζιστική και αστική προπαγάνδα για το Κατίν.

Στο θέμα επανέρχεται σήμερα (27/3/2018) ο γλίτσας Νο1 – στον οποίο προσφέρθηκε άπλετος χώρος και πάλι από την «Εφημερίδα των Συντακτών» – με κείμενο που φέρει τον τίτλο «Ένα σχόλιο στην αρθρογραφία του κ. Μπογιόπουλου για το Κατίν».

Περιττό να σημειώσουμε ότι ο γλίτσας Νο1, αφού μηρυκάζει την ίδια φιλοναζιστική του σαβούρα παριστάνει και τον… θιγμένο. Έτσι δεν παραλείπει να μας δανείσει λίγη από τη γλίτσα του (η οποία προφανώς του περισσεύει) και με το φωτοστέφανο της εγκυρότητας του απολογητή του Γκέμπελς σπεύδει να συστήσει στους αναγνώστες της «Εφημερίδας των Συντακτών» – κατά τη συνήθη εσχάτως συριζαίικη τακτική – να προβληματιστούν γύρω από την δική μας «σταλινική» εγκυρότητα και τεκμηρίωση…

Ως προς την ουσία, τώρα, της υπόθεσης Κατίν:

Ο γλίτσας Νο1, με μεγάλη δυσκοιλιότητα αλλά εξαναγκασμένος από την αντικειμενικότητα των στοιχείων, υποχρεώνεται να αποδεχτεί στο νέο του αναμάσημα σχεδόν το σύνολο των παρατηρήσεών μας που ακυρώνουν την ναζιστική και δυτική προπαγάνδα. Ωστόσο μετά από κάθε δυσάρεστη γι’ αυτόν παραδοχή, φροντίζει να προσθέτει πάντα ένα έωλο και αίολο «αλλά» ώστε με τη μέθοδο της σοφιστείας να εισάγει τον γκεμπελισμό από την πίσω πόρτα. Για παράδειγμα:

1) Μας κατηγορεί (ψευδώς) ότι τα στοιχεία μας που φωτίζουν την πλαστογραφία βάσει της οποίας αποδίδεται στην ΕΣΣΔ η ενοχή για την σφαγή, έχουν «αντιγραφεί σχεδόν κατά γράμμα από ακροδεξιούς και αντισημίτες…». Άραγε εδώ συγκαταλέγει και την αποστολή της Αμερικανικής πρεσβείας στη Μόσχα που παραβρέθηκε στην έρευνα που διεξήχθη στο Κατίν αμέσως μετά την αποκάλυψη της σφαγής; Εδώ συγκαταλέγει και τον Βρετανό ιστορικό G. Roberts, που παρουσιάζει τα έγγραφα του Αμερικανού πρέσβη Harriman στα οποία καταγράφονται τα συμπεράσματα της κόρης του που ήταν μέλος της αποστολής και στα οποία σημειώνεται: «Από τα αποδεικτικά στοιχεία γενικά και από την κατάθεση, η Kathleen και το μέλος της πρεσβείας πιστεύουν ότι σε κάθε περίπτωση η σφαγή πραγματοποιήθηκε από τους Γερμανούς» (Roberts G «Stalin’sWars» (NewHaven: YaleUniversityPress) σελ. 171-172 και 400).

2) Το ενδιαφέρον, δε, βρίσκεται στο γεγονός ότι αυτός που κατηγορεί εμάς για «ακροδεξιές και αντισημιτικές» πηγές, είναι ο ίδιος που παίρνει υπό την προστασία του τον… Γκέμπελς! Ετσι για να δικαιολογήσει ότι στον τόπο των εκτελέσεων του Κατίν βρέθηκαν κάλυκες από γερμανικά όπλα και σπάγκοι γερμανικής παραγωγής ο γλίτσας Νο1 αποδέχεται ασμένως τους ισχυρισμούς των ναζί λέγοντας ότι «ο Γκέμπελς εξηγεί αυτό το εύρημα» (προσέξτε: ο Γκέμπλες δεν «ισχυρίζεται», αλλά «εξηγεί»…). Και παρακάτω: «Η αρνητική αναφορά στο γεγονός της ανακάλυψης των γερμανικών σφαιρών από τον Γκέμπελς και την ανάγκη απόκρυψής του, εξηγείται από το ότι αν μαθαινόταν θα δυσχέραινε την προπαγανδιστική εκμετάλλευση της υπόθεσης από τους ναζί» (προσέξτε: ό,τι έχει σχέση με τον Γκέμπελς»… «εξηγείται» σε αντίθεση με ό,τι ανατρέπει την ναζιστική προπαγάνδα που ανάγεται στη σφαίρα του «σταλινικού ανεξήγητου»)! Αυτός, λοιπόν, ο διαφημιστής των «εξηγήσεων» του Γκέμπελς, κατηγορεί εμάς για «ακροδεξιές και αντισημιτικές» πηγές…

3) Ο γλίτσας Νο1 αποδέχεται ασμένως σαν ακριβές το «πόρισμα» της επιτροπής που είχαν συγκροτήσει οι ναζί (!), η οποία παρέμεινε στο Κατίν δυο μέρες όλες κι όλες «εξετάζοντας» όλα κι όλα 9 (από τα 22.000) πτώματα (!) και έριχνε τα βάρη στην ΕΣΣΔ… Τι κι αν ακόμα και ο Τσόρτσιλ (Fowler M (1985) «Winston S. Churchill. PhilosopherandStatesman» (Lanham, MD: UniversityPressofAmerica) δήλωνε στις 24 Απρίλη 1943: «Είμαστε οπωσδήποτε αντίθετοι σε κάθε υποτιθέμενη «έρευνα» που θα διεξαγόταν από το Διεθνή Ερυθρό Σταυρό ή οιονδήποτε άλλο οργανισμό από οιαδήποτε άλλη περιοχή υπό γερμανική κυριαρχία. Μια τέτοια έρευνα θα ήταν απάτη και τα συμπεράσματά της προϊόν τρομοκρατίας». Τι κι αν κι από αυτή την ναζιστική επιτροπή τα 2 από τα 12 μέλη της κατέθεσαν αργότερα ότι τα πορίσματά τους ήταν προκατασκευασμένα και υπαγορευμένα από τους ναζί…

4) Α, κοιτάξτε, λέει ο γλίτσας, ναι ανακάλεσαν αλλά ξέρετε κι αυτό… «εξηγείται» γιατί οι δυο που ανακάλεσαν φοβήθηκαν ότι θα υποστούν συνέπειες σαν συνεργάτες των ναζί γι’ αυτό ανακάλεσαν! Κατά την εκδοχή του, συνεπώς, μάλλον πρέπει να αμφισβητήσουμε και την εγκυρότητα της Δίκης της Νυρεμβέργης αφού ο ένας που ανακάλεσε ήταν και μάρτυρας κατηγορίας στη Δίκη της Νυρεμβέργης επομένως ίσως και η εκεί καταδίκη του ναζισμού – στη Νυρεμβέργη – να ήταν προιόν «εκβιασμού» των μαρτύρων…

5) Αντιθέτως, λέει ο γλίτσας Νο1, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας όσους από την ναζιστική επιτροπή δεν ανακάλεσαν και κατέθεσαν το 1951 στην Επιτροπή Μάντεν του Αμερικάνικου Κογκρέσου πως «επρόκειτο για έγκλημα των σταλινικών μυστικών υπηρεσιών». Το γεγονός, βέβαια, ότι η Επιτροπή Μάντεν (πηρε το όνομά της από τον ρεπουμπλικανό Μάντεν) συγκροτήθηκε για τις ανάγκες της αμερικανικής αντισοβιετικής προπαγάνδας κατά τον πόλεμο της Κορέας και βασικός μάρτυρας κατηγορίας της ΕΣΣΔ εκεί ήταν ο Otto Stahmer, το δεξί χέρι Γκέρινγκ,αυτό δεν φαίνεται να προβληματίζει τον γλίτσα μας…

6) Ο γλίτσας Νο1 παραδέχεται ότι στους τάφους, πάνω στους νεκρούς, βρέθηκαν έγγραφα που όπως ομολογεί η γερμανική έκθεση φέρουν ημερομηνία «1941», δηλαδή όταν το Κατιν βρισκόταν όχι υπό σοβιετικό έλεγχο, αλλά υπό ναζιστική κατοχή. Αλλά κι αυτό… «εξηγείται»! Θαυμάστε πως: «Η αναφορά του 1941 από τον καταγραφέα – λέει ο γλίτσας – οφείλεται πιθανότατα σε λάθος, λόγω της βιασύνης με την οποία συνέταξαν την έκθεσή τους οι ναζί»!!! Καταλάβατε; Οι ίδιοι οι Γερμανοί ναζί ομολογούσαν ότι στους νεκρούς βρέθηκαν στοιχεία που παρέπεμπαν στην περίοδο που η περιοχή βρισκόταν υπό τον έλεγχο των ναζί, επομένως δεν θα μπορούσαν να έχουν κάνει το έγκλημα οι Σοβιετικοί, αλλά για τον γλίτσα μας η ομολογία αυτή ήταν ένα «λάθος» που προέκυψε λόγω «βιασύνης» του Γερμανού που έκανε την καταγραφή των στοιχείων!

Φυσικά το κείμενο του γλίτσα Νο1 βρίθει «αντικειμενικότητας» και «τεκμηρίωσης», όπως

• η θετική αναφορά του στο θάψιμο από Αμερικανούς και Βρετανούς στη Νυρεμβέργη της έκθεσης Μπουρντενκο (η υπό τον ακαδημαϊκό Μπουρντενκο επιτροπή που συγκροτήθηκε για την έρευνα της υπόθεσης μετά την απελευθέρωση της περιοχής από τον Κόκκινο Στρατό το Σεπτέμβρη του ’43),
• η υπεράσπιση από μέρους του της ναζιστικής «αμερόληπτης» επιτροπής έναντι της «ανυπόληπτης» σοβιετικής επιτροπής όπου «δεν επιτράπηκε να παραστεί κανείς» ξένος (άραγε ο Αμερικανός πρέσβης τα είχε… χαμένα όταν αναφέρεται στην ίδια του την κόρη ως μέλος της αποστολής;),
• η ατράνταχτη «επιχειρηματολογία» του πως η καταφανής πλαστογραφία των εγγράφων που «ανακαλύφθηκαν» από τη νομική ομάδα του Γιέλτσιν το 1992 ήταν αβάσιμοι ισχυρισμοί γιατί προέρχονταν από «ένα σταλινικό στέλεχος του ΚΚΡΟ», εντούτοις αυτά τα «γιελτσινικώς έγκυρα» δεν έγιναν δεκτά ούτε καν στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσικής Ομοσπονδίας όταν ο Γιέλτσιν εκκινούσε τις διαδικασίες για να κηρυχτεί παράνομο το ΚΚΣΕ…

Τα παραπάνω αποτελούν μερικά – αλλά χαρακτηριστικά – δείγματα του είδους της γλίτσας που εκπροσωπεί ο γλίτσας Νο1.

Σε κάθε περίπτωση η προβοκάτσια για το Κατίν, αυτό το γκαιμπελικό «πες – πες κάτι θα μείνει»,διαρκεί πολλές δεκαετίες. Τη συκοφαντία την αναπαράγει ακόμα και η Ρωσία (του Γκορμπατσόφ, του Γιέλτσιν, του Πούτιν…). Στη συκοφαντία έχουν συμμετάσχει πολλοί και διάφοροι όλα αυτά τα χρόνια – και στην Ελλάδα. Και πάντα βρίσκονται οι πρόθυμοι να τη συνεχίζουν – και στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους και εκείνο το είδος των ερήμην του Τρότσκι «νεοτροτσκιστών» που εκπροσωπεί ο γλίτσας μας, στο οποίον ο Τρότσκι, παρά τις διαφωνίες μας μαζί του, θα είχε σίγουρα την ικανότητα να εντοπίσει την «μεγάλη αυτοπεποίθηση που του ενέπνεε η πνευματική του μετριότητα». Το δικαίωμά τους στον αυτοεξευτελισμό, όπως έχουμε τονίσει και παλιότερα, είναι αναφαίρετο…

Τα καταγράψαμε μόνο και μόνο γιατί ο εν λόγω ξύθηκε στην «γκλίτσα» και έκανε την αποκοτιά να μας προ(σ)καλέσει να μιλήσουμε για την ταμπακιέρα.

Στην περίπτωσή του, βέβαια, η ταμπακιέρα βρίσκεται πέρα από το Κατίν. Κι έχει να κάνει με την γνωστή μοίρα του αντικομμουνισμού που πλασάρεται με την… ντροπαλοσύνη του αντισταλινισμού και μάλιστα με επίκληση του «μαρξισμού»: Για τους φορείς του δεν υπάρχει όριο ξεφτίλας- και γλίτσας – κάτω από το οποίο να μην μπορούν να πέσουν.

Ήταν ευχαρίστηση για μας που στο μέτρο των δυνάμεών μας συμβάλαμε στην για μια ακόμα φορά επιβεβαίωση του φαινομένου. Ως εκ τούτου η ενασχόλησή μας με τον γλίτσα έφτασε στο τέλος της.   

Υστερόγραφο: Δεν θα εκπλαγούμε αν ο γλίτσας δεν αντιληφθεί την αιτία της επιλογής μας και μας κατηγορήσει πως ο πίνακας στη φωτογραφία («Ο μεγάλος αυνανιστής», έργο του Σαλβατόρ Νταλί) προδίδει σαν πηγή εικαστικής μας έμπνευσης την… ακροδεξιά. Αν και από μια άποψη, δεν θα έκανε λάθος…

,,βλέπουν ακόμη τον Στάλιν στον ύπνο τους,,

(Διαβάστε το παρακάτω άρθρο🤮 και προσπαθείστε να μαντέψετε🤔 σε ποιό έντυπο ''φιλοξενήθηκε'', χωρίς όμως να γκλουγκλάρετε)🤣

“Οι ρίζες του σταλινικού ολοκληρωτισμού
Εκατό χρόνια μετά τον Οκτώβριο του 1917 στη Ρωσία αρκετοί αριστεροί παραμένουν ακόμα εγκλωβισμένοι στους μύθους που τον πλαισίωσαν και αποτέλεσαν τον πυρήνα της ιδεολογίας του μαρξισμού-λενινισμού.
Αρνούνται να δουν τον ρόλο του Λένιν και του Κομμουνιστικού Κόμματος στην αποτυχία του «σοσιαλισμού» και στην εγκαθίδρυση του ολοκληρωτισμού.
Τον σταλινικό ολοκληρωτισμό έχουν αναλύσει εξαιρετικά σημαντικοί στοχαστές, όπως η Χάνα Αρεντ, ο Κώστας Παπαϊωάννου, ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ο Κλοντ Λεφόρ, ο Φρανσουά Φιρέ, οι οποίοι έδειξαν πως οι ρίζες του ολοκληρωτισμού βρίσκονται στο Κομμουνιστικό Κόμμα και στη διακυβέρνηση του Λένιν μέχρι τον θάνατό του το 1924.
Πράγματι, μετά τον Οκτώβριο του 1917 ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι κατάφεραν να σφετεριστούν την εξουσία των σοβιέτ με χειραγώγηση και ποδηγέτηση, και να επιβάλουν με βία και τρομοκρατία την κομματική γραφειοκρατία και δικτατορία, την οποία ονόμασαν «δικτατορία του προλεταριάτου», «σοσιαλισμό» και «κομμουνισμό». Η αποδυνάμωση και η περιθωριοποίηση των σοβιέτ δεν οφείλεται σε καμία ιστορική και πολιτική αναγκαιότητα, όπως υποστηρίζουν οι αμετανόητοι λενινιστές, αλλά στις λενινιστικές μεθοδεύσεις και στις μπολσεβίκικες μηχανορραφίες.
Η αντιδημοκρατική συμπεριφορά του λενινισμού-μπολσεβικισμού εκδηλώθηκε σε πολλές περιπτώσεις: ανατροπή της προσωρινής κυβέρνησης, πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας, κατάργηση της Συντακτικής Συνέλευσης και των γενικών εκλογών, κατάργηση των ατομικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξόντωση των αντιφρονούντων και όλων των διαφορετικών πολιτικών δυνάμεων (Μενσεβίκοι, Σοσιαλεσέροι, Εργατική Αντιπολίτευση), καθώς και των κοινωνικών-πολιτικών κινημάτων (Κομμούνα της Κροστάνδης, κίνημα του Μάχνο).
Αξίζει να αναφερθεί ενδεικτικώς η εξέγερση της Κροστάνδης (1921) κατά την οποία οι εξεγερμένοι είχαν ως σύνθημα το «Ολες οι εξουσίες στα σοβιέτ και όχι στο Κόμμα». Αυτό όμως αποτελούσε εμπόδιο στα αυταρχικά γραφειοκρατικά σχέδια του Λένιν και γι’ αυτό ο τελευταίος διέταξε την ολοσχερή καταστολή της από τον Κόκκινο Στρατό. Ο απολογισμός ήταν πολλές χιλιάδες νεκροί και τραυματίες, 8.000 πρόσφυγες στη γειτονική Φινλανδία και εκκαθαρίσεις 15.000 ναυτών από τον στόλο.
Οι εξοντώσεις και οι εκκαθαρίσεις οφείλονταν στην έμμονη ιδέα του Λένιν ότι κατείχε την «επιστημονική αλήθεια» και ότι αυτή ήταν ο μοναδικός δρόμος για την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού. Αλλωστε στην αρχή που εμφανίστηκαν τα σοβιέτ (1905) ο Λένιν δεν μπορούσε να τα καταλάβει, διότι υπερέβαιναν και ανέτρεπαν το σχήμα που είχε στο μυαλό του: την «επαναστατική πρωτοπορία», δηλαδή το κόμμα, που θα εισήγε την «επαναστατική συνείδηση» στους εργάτες και θα οδηγούσε την «επανάσταση» στον νικηφόρο «σοσιαλισμό».
Για τον ιδρυτή του ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος η αυτοοργάνωση, η αυτενέργεια και η αυτόνομη δυναμική των εργατών και των άλλων κοινωνικών στρωμάτων ήταν εντελώς αδιανόητη. Οι λενινιστές, βεβαίως, επικαλούνται το «Κράτος και επανάσταση» (1917) στο οποίο ο Λένιν αναφέρεται με ευνοϊκό τρόπο στη βάση και στην αποδυνάμωση του κράτους. Είναι άλλωστε το μόνο έργο στο οποίο έχουμε τέτοιες ενδείξεις, αλλά παρέμεινε στο στάδιο των θεωρητικών διερευνήσεων, διότι μετά υπερνίκησε η κομματική γραφειοκρατική και αυταρχική αντίληψη που οδήγησε σε βίαιη καταστολή.
Φυσικά υπήρξαν τα συνθήματα «Ολη η εξουσία στα σοβιέτ» και «Σοσιαλισμός σημαίνει σοβιέτ συν εξηλεκτρισμός», αλλά ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι αντί να εμπιστευθούν τα σοβιέτ και να προσπαθήσουν να τα κάνουν όργανα αποφάσεων και θέσπισης νόμων, προσπάθησαν να τα αποδυναμώσουν και να μεταφέρουν τα κέντρα της εξουσίας και των αποφάσεων στο κόμμα και στο κράτος. Κατάφεραν να ελέγξουν τα σοβιέτ και να τα χρησιμοποιήσουν ως κομματικά όργανα, ως εργαλεία των σκοπών τους, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση και τη γραφειοκρατικοποίησή τους, καθώς και τη γραφειοκρατικοποίηση όλου του κοινωνικο-πολιτικού βίου.
Οι αυταρχικές και αντιδημοκρατικές ενέργειες του Λένιν και των μπολσεβίκων, η παραγκώνιση των σοβιέτ και των άλλων πολιτικών δυνάμεων, ο σφετερισμός της εξουσίας προς όφελος της ολιγαρχίας του μπολσεβίκικου κόμματος, είχαν ολέθρια αποτελέσματα. Κατ’ αρχάς προκάλεσαν τον εμφύλιο πόλεμο και επέβαλαν κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Στη συνέχεια, οδήγησαν στο ανελεύθερο αυταρχικό καθεστώς της κομματικής γραφειοκρατίας που με τη σειρά του αποτέλεσε τη βάση και την προϋπόθεση για την ανάδυση και την εγκαθίδρυση του σταλινικού ολοκληρωτισμού. Την εξέλιξη αυτή, με ευθύνη του Λένιν και των μπολσεβίκων, είχε προβλέψει από πολύ νωρίς η Ρόζα Λούξεμπουργκ -επίσης μαρξίστρια κομμουνίστρια- σε δύο οξυδερκή κείμενά της, καθώς επίσης και ο Καρλ Κάουτσκι.
Ετσι, το μεγάλο έλλειμμα στη Ρωσία μετά τον Οκτώβριο του 1917 ήταν η ελευθερία και η άμεση δημοκρατία, και όχι, όπως λέγεται από τους αριστερούς, τα «ενδιάμεσα σώματα», τα απαραίτητα δήθεν για να λαμβάνουν γρήγορες αποφάσεις τις οποίες επέβαλλε η συγκυρία.
Συνεπώς, αυτό που οδήγησε στον αυταρχισμό, στη δικτατορία του Κομμουνιστικού Κόμματος και, τέλος, στον σταλινικό ολοκληρωτισμό δεν ήταν τα σοβιέτ, αλλά αντιθέτως η αδυναμία τους να αποσοβήσουν τη γραφειοκρατικοποίηση και τον λενινισμό. Ο Λένιν και ο μπολσεβικισμός ήταν η αιτία για την αποδυνάμωση των σοβιέτ, την εξαφάνιση της άμεσης δημοκρατίας, τη διόγκωση της κρατικής και κομματικής γραφειοκρατίας και την επιβολή τους επί της κοινωνίας. Οπως γράφει ο Καστοριάδης, ο Λένιν ήταν ο αληθινός δημιουργός του ολοκληρωτισμού.” 

Απ' τα σχόλια 

Σπύρος Σούρλας ΣΕΚ, Ξεκινημα ή Στοχος;

Stelios Kanakis Πρόκειται για "ανεξάρτητη" αντικομμουνιστική φυλλάδα, στο πολιτικό ρεπορτάζ της οποίας είναι φυτευτός από το Μαξίμου, ψυχασθενές ξεπουληταριό, γνωστό στην πιάτσα με το προσωνύμιο:
"Ο καημός της μάνας του, το άγος της γυναίκας του και η ντροπή των παιδιών του".

Διαχείριση

Joanne Daouros Το έγραψε η καινούργια εταιρία που έχει αναλάβει να "γυαλίσει " τα του Μαξίμου;😆

Παναγιώτης Αλεκος Αριστεροχωρι, κοψιδης;

Διαχείριση

Leonidas Papadimitriou ολα αυτα μυριζουν Μπαξεβανια μυρωδια

ιαχείριση

Βίκη Καχριμάνη Προκαλείς ,Ελένη,αλλά ευκολάκι μου φαίνεται...

Διαχείριση

Βίκη Καχριμάνη Σκέφτηκα εφσυν και ομολογώ οτι στη συνέχεια πήγα και το τσέκαρα,για να το επιβεβαιώσω...

Διαχείριση

Manolis Chorliafakis pu eine TORA AFTOS O CSEFTILAS O KASTORIADIS KE OI OMOIOI TU NA DH TI GINETE

Διαχείριση

Μαρια Μπαρκουζου ... μου φερνει για την των Συντακτων ....

αχείριση

Ζανα Μπεμπονη ΑααχχΠετροπουλεμου!!

Διαχείριση

Nathan Voice Kostas Mast Στο παραπάνω άρθρο, είναι ξεκάθαρη η αντιλενινιστικη θεση της εφημερίδας. Και επειδή η ιστορική εμπειρία είναι ξεκάθαρη, η αντιπαράθεση των σοβιέτ, που επιχειρείται απο τον αρθρογράφο, με τους μπολσεβίκους, ειναι ενα τέχνασμα, που σαν αφετηριακή αρχη, οδηγεί τον αναγνώστη, άμεσα στο συμπέρασμα, κόμμα γραφειοκρατικό, δικτατορικό, ολοκληρωτικό. Δηλαδή , αναπαράγει την αστική αντίληψη περι ελευθερίας, και δημοκρατίας, αταξικά, και χωρίς ιστορικό υπόβαθρο. Αγνοεί παντελώς τις ιστορικές συνθήκες, την βια των τσαρικών, την πολεμική επαναστατική κατάσταση των λευκών Ρώσων καπιταλιστών, την ωμή επέμβαση της Αντάντ στην υπόθεση της ρωσικής επανάστασης, το μποϋκοτάζ και την στρατιωτική πολιτική και οικονομική απομόνωση και αποκλεισμό, καθώς και την οικοδόμηση των σοσιαλιστικων σχέσεων στην παραγωγή και την ιδιοκτησία στην ΕΣΣΔ, που μόνο ο λαός θα μπορούσε να το κάνει. Αγνοεί όντως κινήματα , όπως είναι ο σταχανοβισμος, η προλεταριακή κουλτούρα και ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός. Ετσι η εφημεριδα αυτη, εμμεσως πλην σαφως , αποδεχεται μεσω του αρθρογραφου, την υποστηριξη ολων εκεινων των πρακτικων και πολιτικων , που πολεμησαν την ΕΣΣΔ οσα χρονια εκεινη υπηρξε. Αγνοεί σκόπιμα, τα επιτεύγματα της ΕΣΣΔ, την λαϊκή συμμετοχη και την περηφάνια του σοβιετικου λαου, για τα κατορθωματα και τις σοσιαλιστικες κατακτησεις στο καθημερινο επιπεδο ζωης, και εστιαζει στην κερδοφορα για τον καπιταλισμο εννοια της ελευθεριας και δημοκρατιας, χωρις δικαιωματα και κατακτησεις. Ενας εργατης ή ενας ανεργος ή ενας φτωχος αγροτης, σημερα στην Ελλαδα δεν θα ειχε τιποτα να χασει, αν διαγραφοταν το χρεος, αν κοινωνικοποιηθουν οι τραπεζες, αν γινουν λαικη περιουσια τα βασικα και συγκεντρωμενα μεσα παραγωγης, αν ειχε 7 ωρο, 35 ωρο, 5θημερο, συνταξη στα 55 και 60 χρονια, και ειχε παροχες σε υγεια, παιδεια περιθαλψη, συνταξη, διακοπες, πολιτισμος, αθλητισμο. Η σταλινικη λοιπον δημοκρατια, η "ολοκληρωτικη" κατα τον αρθρογραφο, η ανελευθερη, περιεχει ολα τα παραπανω.  Η ελευθερια λοιπον του αρθρογραφου, και της εφσυν , ειναι μια ελευθερια χωρις δικαιωματα, και χωρις κατακτησεις. Ενα αδειο πουκαμισο. Μια λογοτεχνική φούσκα χωρίς περιεχόμενο, μιας και συγκαλύπτει την δικτατορία των πολυεθνικών και των τραπεζιτών πάνω σε ολόκληρο τον κόσμο. Ενώ σήμερα ζούμε μια παγκοσμιοποιημενη δικτατορία, αντί να στρέφουν την κοινή γνωμη σε πολιτικές ρήξης με το σύστημα αυτό, ουσιαστικά το καθαγιάζουν.Μερικες παρατηρησεις. 1. ποιος ειπε οτι στα σοβιετ οι κομμουνιστες δεν ειχαν επιρροή και ηγετικο ρολο??? Εδω σημερα στον καπιταλισμο, οι κομμουνιστες δινουν το τονο στον συνδικαλισδμο, και στην διεκδικηση και κατακτηση (και ειναι και οι μονοι πλεον )2.Ποιος ειπε οτι ο Λενιν δεν καταλαβαινε τα σοβιετ το 1905??? ελεος ρε παιδια , απο λαθροχειρια αλλο τιποτα. Μαλιστα ο ιδιος ο Λενιν ειχε εκθιασει το ρολο τους στο "τι να κανουμε."3.Ποιος εμφυλιος πολεμος στη ρωσια??? Επαναστατικη κατασταση μεσω πολεμου, και οικονομικης κριση που οδηγησε στην επανασταση σαν ολοκληρωση της ταξικης συγκρουσης διαφορετικων κοινωνικων συμφεροντων. Ο αρθρογραφος, αρνειται να ονομασει τις ταξικες και κοινωνικες δυναμεις που ηγηθηκαν στην ταξικη συγκρουση στη Ρωσια το 1917. 4. Ειναι ενα αρθρο επιστημονικοφανη, αλλα καθολου ιστορικο, ενα αρθρο στρατευμενο στην υπηρεσια του συστηματος, που δημοσιεύεται , που αλλου? στην εφσυν...

Stelios Kanakis Θανάση, φαντάζομαι αναγνωρίζεις την... ούγια...

Διαχείριση

Manolis Chorliafakis GEIAAAAAAAAAAAASU RATHANASARAAAAAAA MESA EISE!!!!!!!!!!

Διαχείριση

Andreas Papadakis Συντάκτης:
Γιώργος Ν. Οικονόμου

Διαχείρι

Andreas Papadakis

Διαχείριση

Andreas Papadakis http://oikonomouyorgos.blogspot.gr/Διαχείριση

Γιώργος Ν. Οικονόμου

O Γιώργος Ν. Οικονόμου σπούδασε Μαθηματικά, Μουσική και Φιλοσοφία. yorgosoikonomou@yahoo.com

OIKONOMOUYORGOS.BLOGSPOT.PE

Manolis Chorliafakis KIALLOI SPUDASANE ALLO NA XRISIMOPOIHS TIS GNOSEIS KI ALLO NA TIS PROPAGANDIZHS POLIIII ALLO FILE

Διαχείριση

Amalia Tounta αυριανη μου μυριζει

Διαχείριση

Leonidas Papadimitriouhttp://laikhexousia.blogspot.gr/2017/12/blog-post_95.htmlΔιαχείριση

Και η ούγια να γράφει Καστοριάδης ...

LAIKHEXOUSIA.BLOGSPOT.COM

Θεώνη Καπλανίδου Για το άρθρο γράφτηκαν πολλά και εξαντλήθηκε το θέμα. Παρακολουθώντας, ωστόσο, τη συζήτηση πιο πάνω, θα ήθελα να επιμείνω λίγο στον "πλουραλισμό" και τη "δημοκρατία" (όροι που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον ως επιχείρημα). Και αναρωτιέμαι, τι αξία έχει ο ...Δείτε περισσότερα

Διαχείριση

Σπύρος Σούρλας Βρε ποιος πλουραλισμος.Ο τυπος δεν απαντησε σε οτιδηποτε ρωτηθηκε..Σταθερα επαναλαμβανε τα δηθεν περι 'ηπιοτητας' δεν εβγαλε κιχ για τους πρωτοκλασσατους της κωλοφυλλαδας που στηριζουν γκαιμπελιστικα το μορφωμα και γενικα ελεγε περι πλουραλισμού.Οπου διαβαζεις γενικευσεις περι νηφαλιότητας σε μια περιοδο οξειας καπιταλιστικης επιθεσης φύλαξε την πλατη σου σπο τα φασιστικα μαχαιρια της 'ηπιοτητας'...Ιστορικά τα ιδια εγιναν επι Εμπερτ Νοσκε και Freikorps.

Διαχείριση

Μιχαήλ Μαρμαράς Στην συγκεκριμένη "καλή" και "σοβαρή" εφημερίδα έχει και άλλα καλά, μην τα χάσετε:
https://www.efsyn.gr/arthro/h-tyflosi-toy-stalinismoyΔιαχείριση

H τύφλωση του σταλινισμού

Κατά κανόνα η ουτοπία-φαντασία που ενθουσιάζει τα μεγάλα πλήθη είναι μία υπέρβαση των ανθρωπίνων…

EFSYN.GR