Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

20 Νοεμβρίου, 2018

Η ΕΛΕΕΙΝΗ ΜΠΟΧΑ ΤΗΣ "ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ" ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ


Το ένθετο της «Εφημερίδας των Συντακτών», «Οι Γενικοί Γραμματείς του ΚΚΕ - μέσα από τους φακέλους της Ασφάλειας», περιέχει ένα κατάπτυστο κείμενο με τον τίτλο «Δεν υπάρχουν στοιχεία για Παπαρήγα - Κουτσούμπα».
Αυτήν την πολιτική αλητεία δεν την χρεώνονται μόνο ο Γ. Πετρόπουλος και οι υπόλοιποι συντάκτες. Τη χρεώνεται ως συνυπεύθυνη και η ΣΥΡΙΖΑίικη «Εφημερίδα των Συντακτών».
Οι προβοκάτορες θέτουν το εξής ερώτημα: «Γιατί καταστράφηκε ο δικός της φάκελος (σ.σ. της Αλ. Παπαρήγα), ενώ σώθηκαν φάκελοι στελεχών του κόμματος που βρίσκονταν σε κατώτερη κομματική βαθμίδα απ' αυτήν;».
Αυτήν τη βρωμιά τη συμπληρώνουν οι ίδιοι, γράφοντας:
 «Εξίσου παράδοξο είναι το γεγονός ότι στα Αρχεία της Ασφάλειας (...) το όνομα της Αλέκας Παπαρήγα δεν βρίσκεται πουθενά. Ούτε καν σε καταστάσεις απαγόρευσης αποδημίας στο εξωτερικό. Κι ενώ τα χτυπήματα στις οργανώσεις του ΚΚΕ είναι απανωτά, πουθενά δεν εμφανίζεται ως ύποπτη για σχέση με τον παράνομο κομματικό μηχανισμό. Ενα τρίτο παράδοξο στην υπόθεση αυτή είναι ότι έχουν καταστραφεί και οι φάκελοι των άμεσων συγγενών της Αλέκας Παπαρήγα, όπου ενδεχομένως θα είχαν περάσει πληροφορίες και για τη δική της δράση. Δεν υπάρχει ο φάκελος του πεθερού της Μήτσου Παπαρήγα, κορυφαίου κομματικού και συνδικαλιστικού στελέχους του ΚΚΕ που δολοφονήθηκε το 1949 στην Ασφάλεια· δεν υπάρχει ο φάκελος του πατέρα της Νίκου Δρόσου, ο οποίος είχε κάνει σπουδαίους αγώνες· δεν υπάρχει ο φάκελος του συζύγου της, του αείμνηστου Θανάση Παπαρήγα...».
Αφού, λοιπόν, οι συντάκτες επιδίδονται σε τέτοια εμετικά, βρώμικα και απαράδεκτα, βάζουν και μία παρένθεση, για να έχουν κάποιο φτηνό άλλοθι. Γράφουν: 
«Δείχνει την προχειρότητα με την οποία επελέγησαν οι φάκελοι που σώθηκαν»...
Οι προβοκάτορες κάνουν λόγο και για την καταστροφή του φακέλου του Δημήτρη Κουτσούμπα, που όμως τη βρίσκουν πιο... λογική λόγω ηλικίας! 
Δηλαδή, και γι' αυτήν τίθεται κατά την άποψή τους θέμα, αλλά ...όχι και τόσο. Απλώς, λιγότερο!
Το ΚΚΕ έχει δεχτεί σε όλη την Ιστορία του άπειρα βρώμικα χτυπήματα. Τα αντιμετώπισε και οι κατά καιρούς προβοκάτορες πήραν τη θέση που τους αξίζει. Οι σημερινοί πιστεύουν άραγε ότι θα την αποφύγουν; Είναι βαθιά νυχτωμένοι.

Πέμπτη 22 Νοέμβρη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2

Επιβεβαίωση
Με την «απάντηση» που η ΣΥΡΙΖΑίικη «Εφημερίδα των Συντακτών» έδωσε χτες στο προχτεσινό σχόλιο του «Ριζοσπάστη», απλώς επιβεβαίωσε ολόκληρο το σχόλιο της εφημερίδας μας, ότι δηλαδή το κείμενο που συνέταξαν ο Γ. Πετρόπουλος και οι άλλοι συντάκτες, αποτελεί βρωμιά και πολιτική αλητεία, για την οποία έχει την ευθύνη και η «Εφημερίδα των Συντακτών». Και εις ανώτερα...
Για περισσότερα... στη σελίδα 17 του σημερινού «Ριζοσπάστη», στο θέμα για την Εκθεση ντοκουμέντων του ΚΚΕ, όπου μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι τέτοιου είδους μεθοδεύσεις ούτε καινούργιες ούτε πρωτότυπες είναι..

Απ' την Σελίδα 17:
Ντοκουμέντα από τη δράση του ΚΚΕ για την αντιμετώπιση των πολύμορφων μηχανισμών της αστικής τάξης

Ενα τμήμα της Εκθεσης με τα υλικά από την πάλη για την αντιμετώπιση των πολύμορφων μηχανισμών
Ενα τμήμα της Εκθεσης με τα υλικά από την πάλη για την αντιμετώπιση των πολύμορφων μηχανισμών
«Θα ήνε πολύ ατελής η έρευνα της δικαιοσύνης, αν περιορισθή εις την εξέτασιν και την περισσυλογήν των πράξεων απλώς των υποκινητών και αρχηγών, επιτίμων και τακτικών του σοσιαλιστικού συνδέσμου (...) αν αρκεσθή εις την απλήν βεβαίωσιν των υλικών πράξεων» (Εφημερίδα «Εστία», 1894).
Ετσι, μετά τον μαζικό γιορτασμό της Πρωτομαγιάς του 1894, ακολούθησαν συλλήψεις. 
Ο Σταύρος Καλλέργης και άλλοι Σοσιαλιστές φυλακίστηκαν στις φυλακές Παλαιάς Στρατώνας και βασανίστηκαν, ενώ ο νεαρός σοσιαλιστής Διονύσιος Μάργαρης πέθανε από τα βασανιστήρια. Αφορμή υπήρξε μια προβοκατόρικη επιστολή που απειλούσε τη ζωή του μεγιστάνα Ανδρέα Συγγρού. Ο προβοκάτορας ήταν και ένας από τους πολλούς ομιλητές της Πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσης, που μετά από ολιγοήμερη σύλληψή του αφέθηκε ελεύθερος.
Το θέμα παρουσιάζεται με τα σχετικά ντοκουμέντα στην Εκθεση για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, στο κτίριο «Μελίνα» στο Θησείο, και είναι στα ταμπλό υπό τον γενικό τίτλο «Η αντιμετώπιση των πολύμορφων μηχανισμών», που συγκεντρώνει και το μεγάλο ενδιαφέρον των επισκεπτών της Εκθεσης.
Ενάμιση αιώνα μετά, οι μέθοδες της προβοκάτσιας έχουν πλουτιστεί, ο στόχος, όμως, παραμένει πάντα ο ίδιος.
Οι δημοσιογραφικοί απόγονοι εκείνης της «Εστίας» δεν ζητούν, βέβαια, σήμερα την κεφαλή των κομμουνιστών επί πίνακι. Επιδιώκουν ύπουλα να «λερώσουν» το ΚΚΕ.

Με ημερομηνία 12 Μάη 1950, η απόδειξη για τα 2.000.000 δραχμές που έλαβε ο Αναστάσιος Χατζηαναστασίου από την Ασφάλεια για παροχή πληροφοριών. Ο εν λόγω κύριος είχε προδώσει το ΚΚΕ τη δεκαετία του 1920 και στα επόμενα χρόνια «βιοπορίστηκε» ως αντικομμουνιστής και ως συντάκτης στο περιοδικό της Αστυνομίας
Με ημερομηνία 12 Μάη 1950, η απόδειξη για τα 2.000.000 δραχμές που έλαβε ο Αναστάσιος Χατζηαναστασίου από την Ασφάλεια για παροχή πληροφοριών. Ο εν λόγω κύριος είχε προδώσει το ΚΚΕ τη δεκαετία του 1920 και στα επόμενα χρόνια «βιοπορίστηκε» ως αντικομμουνιστής και ως συντάκτης στο περιοδικό της Αστυνομίας
Και καταφεύγουν ξανά και ξανά στην προβοκάτσια. 
Διατυπώνουν αθώα αθώα τις ανησυχίες τους: Τι να έκρυβε άραγε ο φάκελος του Μήτσου Παπαρήγα που τον σκότωσαν στην Ασφάλεια το 1949 για την μελλοντική νύφη του, Αλέκα Παπαρήγα, που γεννήθηκε το 1945; Γιατί καταστράφηκε ο φάκελος του Παπαρήγα και δεν μπορεί το φιλοθεάμον κοινό να μάθει για την τετράχρονη τότε Αλέκα; Αθώα πράγματα.
Τέτοιου είδους προβοκάτσιες θυμίζουν δημοσιεύματα παλιότερων εποχών. Ενα τέτοιο δημοσίευμα είναι αναρτημένο μαζί με άλλα μνημεία αντικομμουνισμού στην Εκθεση ντοκουμέντων για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ.
Στις 25 Φλεβάρη 1991, στην «Ελευθεροτυπία» παρουσιαζόταν το ΚΚΕ ως «Ανώνυμη Εταιρεία» που εμπορεύεται όπλα και ναρκωτικά! Ο συντάκτης του επικαλούνταν άρθρο άλλου αστέρα της τότε δημοσιογραφίας - για να μην πάρει πάνω του τη συκοφαντία - και μιλούσε για «ερεθιστικές λεπτομέρειες μηδέποτε διαψευσθείσες».
Παραδόξως και οι σημερινοί αρκούνται να δηλώνουν ότι «το ΚΚΕ δεν διαψεύδει αυτά που γράφουμε».
Κι εμείς αρκούμαστε σήμερα στην παρουσίαση ενός ακόμα εγγράφου από αυτά που υπάρχουν στην Εκθεση για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ: Μια από τις αποδείξεις πληρωμής ενός από τους χαφιέδες εκείνης της εποχής. Με ημερομηνία 12 Μάη 1950. Τόσο φρέσκα είναι ορισμένα πράγματα.

Το άρθρο του Γ. Βότση στην «Ελευθεροτυπία» στις 25 Φλεβάρη 1991, που παρουσίαζε το ΚΚΕ ως «Ανώνυμη Εταιρεία» η οποία πουλούσε όπλα και ναρκωτικά, επικαλούμενος άλλο άρθρο του Νίκου Μαράκη στο «Βήμα»
Το άρθρο του Γ. Βότση στην «Ελευθεροτυπία» στις 25 Φλεβάρη 1991, που παρουσίαζε το ΚΚΕ ως «Ανώνυμη Εταιρεία» η οποία πουλούσε όπλα και ναρκωτικά, επικαλούμενος άλλο άρθρο του Νίκου Μαράκη στο «Βήμα»
Στο εισαγωγικό της σχετικής ενότητας της Εκθεσης που αφορά στη δράση της κρατικής Ασφάλειας σε βάρος του ΚΚΕ, σημειώνεται:
«Η πάλη του ΚΚΕ, του ταξικού εργατικού κινήματος ακόμα και για τα στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων, είναι αντιμέτωπη όχι απλώς με τις ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις των αστικών κομμάτων, αλλά και με την ίδια την εργοδοσία, τη βία και καταστολή του αστικού κράτους.
Οι φυλακίσεις, οι εξορίες, τα βασανιστήρια, οι εκτελέσεις, οι διάφοροι αντικομμουνιστικοί νόμοι συνοδεύονται απαραίτητα και από μηχανισμούς παρακολουθήσεων, καταγραφής, ιδεολογικής δολιοφθοράς, συκοφάντησης, εξαγοράς και χαφιεδισμού.
Φανεροί αλλά κυρίως αθέατοι μηχανισμοί δρουν διαχρονικά, ανεξάρτητα από τις μορφές της αστικής διακυβέρνησης, πολλές φορές γίνονται "ασύδοτοι" σε περιόδους όξυνσης της ταξικής πάλης. 
 Το κίνημα της εργατικής τάξης είχε να αντιμετωπίσει τη δράση τέτοιων μηχανισμών πριν ακόμα από την ίδρυση του ΣΕΚΕ - ΚΚΕ, ενώ η ανάλογη δράση μηχανισμών συνεχίζεται έως τις μέρες μας.
Το ΚΚΕ κατά καιρούς μπορεί να δέχτηκε μικρότερα ή μεγαλύτερα πλήγματα, αλλά κατάφερνε να βγαίνει νικητής. 
Ορισμένα στοιχεία και πείρα από το συγκεκριμένο πεδίο της ταξικής πάλης παρουσιάζονται σε αυτήν τη θεματική ενότητα της Εκθεσης. 
Τα στοιχεία είναι ενδεικτικά διαφόρων περιόδων».
Μέσα από αυτά γίνεται προφανές ότι «οι μηχανισμοί παρακολούθησης καταγραφής, ιδεολογικής δολιοφθοράς, συκοφάντησης, εξαγοράς και χαφιεδισμού, δεν υπήρχαν μόνο παράλληλα με τις φυλακίσεις, τις εξορίες, τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις, αλλά ήταν και παραμένουν μόνιμα όπλα στη φαρέτρα του αντίπαλου».

22/11:


Μπορεί η ΕφΣυν να μας έχει συνηθίσει κατά καιρούς σε προβοκατόρικα δημοσιεύματα κατά του ΚΚΕ, αυτή τη φορά ωστόσο πραγματικά ξεπέρασε τον εαυτό της. Αναφερόμαστε στο ένθετο της εφημερίδας με τίτλο«Οι Γενικοί Γραμματείς του ΚΚΕ» , στο οποίο περιέχεται και το καθόλα ντροπιαστικό κείμενο «Δεν υπάρχουν στοιχεία για Παπαρήγα – Κουτσούμπα».

Εντελώς «αθώα», οι συντάκτες διερωτώνται : «Γιατί καταστράφηκε ο δικός της φάκελος (σ.σ. της Αλ. Παπαρήγα), ενώ σώθηκαν φάκελοι στελεχών του κόμματος που βρίσκονταν σε κατώτερη κομματική βαθμίδα απ’ αυτήν;».

Και διανθίζοντας την προβοκάτσια συνεχίζουν: «Εξίσου παράδοξο είναι το γεγονός ότι στα Αρχεία της Ασφάλειας (…) το όνομα της Αλέκας Παπαρήγα δεν βρίσκεται πουθενά. Ούτε καν σε καταστάσεις απαγόρευσης αποδημίας στο εξωτερικό. Κι ενώ τα χτυπήματα στις οργανώσεις του ΚΚΕ είναι απανωτά, πουθενά δεν εμφανίζεται ως ύποπτη για σχέση με τον παράνομο κομματικό μηχανισμό. Ενα τρίτο παράδοξο στην υπόθεση αυτή είναι ότι έχουν καταστραφεί και οι φάκελοι των άμεσων συγγενών της Αλέκας Παπαρήγα, όπου ενδεχομένως θα είχαν περάσει πληροφορίες και για τη δική της δράση. Δεν υπάρχει ο φάκελος του πεθερού της Μήτσου Παπαρήγα, κορυφαίου κομματικού και συνδικαλιστικού στελέχους του ΚΚΕ που δολοφονήθηκε το 1949 στην Ασφάλεια· δεν υπάρχει ο φάκελος του πατέρα της Νίκου Δρόσου, ο οποίος είχε κάνει σπουδαίους αγώνες· δεν υπάρχει ο φάκελος του συζύγου της, του αείμνηστου Θανάση Παπαρήγα…». Αφού λοιπόν τολμούν να πιάσουν στο στόμα τους ακόμα και τον περίγυρο της Αλέκας, στο σύνολό τους αγωνιστές πανθομολογούμενης τιμιότητας και εμβέλειας, προσπαθούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, αποδίδοντας την απουσία φακέλου σε “προχειρότητα με την οποία επελέγησαν οι φάκελοι που σώθηκαν”.

Ως κερασάκι στην τούρτα από κοπριά, οι συντάκτες δεν παραλείπουν να αναφερθούν στην καταστροφή του φακέλου του νυν γγ. Δημήτρη Κουτσούμπα, την οποία επίσης αφήνουν να εννοηθεί πως είναι «ύποπτη», όχι όμως τόσο όσο της προκατόχου του, «λόγω ηλικίας» (!). Όπως σημειώνει πολύ σωστά ο Ριζοσπάστης που ανέδειξε το θέμα, το εμετικό αυτό κείμενο δε χρεώνεται μόνο στο γνωστό κουκουεδολόγο Γ. Πετρόπουλο και τους λοιπούς συντάκτες της αθλιότητας, αλλά συνολικά στο έντυπο, που απεκδύεται όσο περνάει ο καιρός και τα τελευταία ίχνη στοιχειώδους δεοντολογίας.


Η ΕφΣυν γνωρίζει πολύ καλά πως η καύση της μεγάλης πλειονότητας των φακέλων της Ασφάλειας αποφασίστηκε με διακομματική συναίνεση (και του τότε Συνασπισμού) το 1989 στη πλαίσια της άρσης των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου. Μπορεί κανείς να έχει πιθανόν δικαίως ενστάσεις για την απόφαση αυτή από ιστορική σκοπιά, δε δικαιούται όμως να μην αναφέρει καν το γεγονός, δημιουργώντας εντυπώσεις στους λιγότερο πληροφορημένους. Θα λέγαμε αιδώς Αργείοι, αν δεν ήμασταν σίγουροι για την ανοσία των υπευθύνων στο συγκεκριμένο «μικρόβιο».