ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΜΠΑΡΙΑ, ΧΑΡΑΜΑΤΑ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝΕΤΕ ΤΟ ΑΤΣΑΛΙ !!

ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΤΟΥ Γ. ΠΡΩΤΟΥΛΗ ΣΤΗ Ν/Ζ ΚΑΙ ΤΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑ

''Μέσα στα αμπάρια των πλοίων χάραμα και πριν οι εργάτες πιάσουν δουλειά ''...ή όπως εύστοχα σχολίασε ο Αντωνης ο Δαβανέλος ''Γιατί πάντα σημασία έχει ποιος είσαι εσύ που μιλάς, ποια συμφέροντα εκφράζεις και ποιους θεωρείς προνομιακούς συνομιλητές σου...''
Στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος και σε υπηρεσίες της Σαλαμίνας περιόδευσε την Πέμπτη 14 Φλεβάρη, ο Γιάννης Πρωτούλης, υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής με το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Συνοδευόμενος από τους υποψήφιους δημάρχους του ΚΚΕ για το Πέραμα Βασίλη Βατίστα και για το Κερατσίνι - Δραπετσώνα Γιώργο Καλαμαρά, περιοδεύοντας στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη συζήτησε με εργάτες σε επισκευή πλοίου, πριν πιάσουν δουλειά.

Μιλώντας σε μεταλλεργάτες στο Πέραμα, ο Γ. Πρωτούλης ξεκίνησε την ομιλία του τονίζοντας: «Η προεκλογική περίοδος είναι μια ευκαιρία για να αξιολογήσουν οι εργαζόμενοι ποιοι υπερασπίζονται το συμφέρον τους στο δρόμο του αγώνα, μέσα κι έξω από τους δήμους και τα περιφερειακά συμβούλια...».

Στάθηκε στις πολιτικές εξελίξεις, σχολιάζοντας τις απανωτές μετεγγραφές ανάμεσα στα αστικά κόμματα αναδεικνύοντας ότι «η μόνη σταθερή δύναμη, που είναι εκεί γι' αυτό που την ψήφισε ο κόσμος, για να δίνει αγώνες είναι αυτή του ΚΚΕ. 

Το αλισβερίσι ανάμεσα στη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα κόμματα αποδεικνύει ότι οι διαφορές τους δεν είναι και τόσο μεγάλες, άλλωστε όλοι μαζί ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο.

 Αυτό αποδεικνύεται ακόμα και από τη στάση που κρατάνε απέναντι στα αιτήματα των σωματείων», συμπλήρωσε, θυμίζοντας μάλιστα ότι πριν από δύο χρόνια μόνο το ΚΚΕ στήριξε την πρόταση νόμου των 530 σωματείων για επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, του κατώτατου μισθού και όλων των εργασιακών δικαιωμάτων που ξηλώθηκαν από το 2009.

Ο υποψήφιος περιφερειάρχης του ΚΚΕ αναφέρθηκε και στον βρώμικο ρόλο των φασιστών της Χρυσής Αυγής, σχολιάζοντας το ότι κατεβάζουν υποψήφιο δήμαρχο στο Πέραμα έναν άνθρωπο βγαλμένο από τον γνωστό τραμπούκικο και δουλεμπορικό μηχανισμό που έχει στήσει η συμμορία στην περιοχή. Είπε ότι στη Βουλή η Χρυσή Αυγή όχι μόνο έχει καταψηφίσει όλα τα μέτρα που ανακουφίζουν τους εργαζόμενους, αλλά επιπλέον δεν έχει υπάρξει ούτε μια απαίτηση των εφοπλιστών, που να μην έχει βρει υποστηρικτές τους βουλευτές της, για να την προωθούν στη Βουλή: Από φοροαπαλλαγές μέχρι διαγραφές χρεών κ.λπ. 

Όπως είπε: «είναι δύναμη απεργοσπασίας, χτυπήματος των εργατικών αγώνων για λογαριασμό των εφοπλιστών και των εργολάβων, και αυτό το έχει δείξει πολλές φορές στη Ζώνη του Περάματος».

«Έχει έρθει η ώρα όλοι τους να πάρουν ένα μήνυμα από τους εργαζόμενους», τόνισε κλείνοντας. 

«Αυτό το μήνυμα θα το πάρουν αν εκλεγούν περισσότεροι κομμουνιστές σε δήμους και περιφέρειες, στη Βουλή και την Ευρωβουλή. Οι εργάτες δεν έχουν κανένα συμφέρον να ψηφίσουν τους ανθρώπους των εφοπλιστών, των καπιταλιστών, που είναι απέναντι στις διεκδικήσεις τους για το μεροκάματο, για μέτρα ασφάλειας, για δωρεάν παιδικούς σταθμούς, για κέντρα υγείας κ.ο.κ.».
https://www.902.gr/…/kritirio-ta-oxymena-laika-provlimata-m…

Konstantinos Mpourxas

κατακαλόκαιρο οι κομμουνιστές Συζητούν με Μεταλλεργάτες

Απ τη Σύσκεψη των Κ.Ο. Μετάλλου 

της ΤΟ Βιομηχανίας Αττικής του ΚΚΕ στις 29/6.

Μεταλλεργάτης, που ήταν στη σύσκεψη:«Τα μέτρα που πέρασαν και θα περάσουν είναι προαποφασισμένα, δεν βγαίνει κάτι με τους αγώνες και την οργάνωση στα σωματεία»

Σχολιάζοντας ο Γ. Μερεντίτης σημείωσε ότι κάποιος αγώνας μπορεί να μην πέτυχε το σκοπό του αλλά από αυτό δεν προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι αγώνες δεν φέρνουν αποτελέσματα. «Κινητήρια δύναμη είναι η ταξική πάλη, συμπλήρωσε 

και πρόσθεσε: 

Ο,τι θετικό πέτυχαν οι εργαζόμενοι το κατέκτησαν με την πάλη τους, με όλες τις μορφές, με σκληρούς και αιματηρούς αγώνες. 

Τους αγώνες όμως πρέπει να τους κρίνουμε με βάση το συσχετισμό στην Ελλάδα και διεθνώς, που είναι αρνητικός. 

Στις κινητοποιήσεις που έγιναν το προηγούμενο διάστημα η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης δεν πήρε μέρος.

Παρ' όλα αυτά, αυτοί οι αγώνες είχαν τα αποτελέσματά τους: καθυστέρησαν τα μέτρα και δεν τα νομιμοποίησαν στη συνείδηση μεγάλου μέρους των εργατών. 

Το πιο σημαντικό είναι ότι σε κάθε κλάδο είναι συγκροτημένο ένα σημαντικό κομμάτι με ταξική αντίληψη και με οργάνωση, δοκιμασμένο στους αγώνες και μπορεί σήμερα να επιδράσει γενικότερα. 

Μιλάμε ανοιχτά στους εργάτες: για να έχεις αποτελέσματα, οι αγώνες χρειάζονται κι άλλα πράγματα. 

Πρέπει να στρέφονται ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, στην εργοδοσία και στα κόμματά της. 

Χρειάζεται να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα, να οργανωθεί η εργατική τάξη μέσα στους μεγάλους χώρους δουλειάς και τους κλάδους, 

να αλλάξουν οι συσχετισμοί με την ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων».

-Σύγκρουση με τα ιδεολογήματα της εργοδοσίας
«Θέλω ένα σχόλιο από το Κόμμα για το κλίμα της ηττοπάθειας που χαρακτηρίζει μεγάλο κομμάτι του λαού. Πού οφείλεται ο φόβος που υπάρχει για να απεργήσουν οι εργάτες;», ρώτησε άλλος εργαζόμενος δίνοντας τροφή στη συζήτηση.

«Μην τα εξηγούμε όλα με το φόβο, αν και υπάρχει λόγω της μεγάλης ανεργίας, της τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς κ.λπ.», παρατήρησε ο Γ. Μερεντίτης και σημείωσε με παραδείγματα ότι το πιο σημαντικό είναι η επίδραση των αστικών αντιλήψεων στους εργάτες: 

«Συζητώντας με τους εργάτες διαπιστώνουμε ότι πιστεύουν σε αυτά που τους λέει η αστική τάξη με τη σοβαρή ιδεολογική παρέμβαση που κάνει. 

Π.χ. οι εργάτες την ίδια στιγμή που "σιχτιρίζουν" την ΕΕ, λένε ότι είναι μονόδρομος, 

πιστεύουν στο στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, 

υιοθετούν το ιδεολόγημα ότι με την ανάκαμψη θα μεγαλώσει η πίτα και θα πάρουν κι αυτοί "κάτι". 

Πόσοι εργάτες, ιδιαίτερα στην περίοδο της κρίσης, δεν έχουν ασπαστεί τους στόχους της "ανταγωνιστικότητας";

Είναι χαρακτηριστικό ότι μέρες απεργίας, καλώντας σε συγκεκριμένο εργοστάσιο τους εργάτες να απεργήσουν, 

μας ρωτούσαν 

αν πήγαμε και στο εργοστάσιο του ανταγωνιστή του αφεντικού τους, για να διαπιστώσουν αν θα "ζημιωθεί" ο "αντίπαλος"... 

Οι εργάτες επηρεάζονται από αυτά που λέει ο επιχειρηματίας, ότι αν πηγαίνει καλά η επιχείρηση θα έχουν κι αυτοί δουλειά. 

Επομένως, 

είναι απαραίτητη η καλή συζήτηση με τους εργαζόμενους. 

Να καταλάβουν ότι υπάρχει και άλλος τρόπος παραγωγής, που δεν γίνεται με το κριτήριο το κέρδος, 

αλλά τις κοινωνικές ανάγκες. 

Οτι αυτός ο δρόμος περνάει από την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη. 

Ο φόβος λοιπόν έχει να κάνει και με την άγνοια, γιατί αυτός που γνωρίζει δεν φοβάται, είναι αποφασισμένος να συγκρουστεί, όπως οι κομμουνιστές. 

Οταν ο εργάτης πειστεί για το δίκιο του, τότε θα ορθώσει το ανάστημά του».

Σχετική με το παραπάνω ερώτημα ήταν η τοποθέτηση μέλους του Κόμματος για την ανάγκη έντασης αυτής της συζήτησης, με παραδείγματα από την Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος:
«Συζητώντας για τους αγώνες του τελευταίου διαστήματος πολλές φορές εύκολα λέμε ότι οι εργάτες δεν κατεβαίνουν στις απεργίες επειδή βαριούνται και προτιμούν να κάτσουν σπίτι... 

Ομως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. 

Βάζοντας το ερώτημα σε εργαζόμενους της Ζώνης

 "τι περιμένουν να αλλάξει για να έχουν δουλειά", 

οι απαντήσεις που παίρνουμε είναι ότι λύση είναι να πειστούν οι εφοπλιστές για να φέρνουν τα καράβια τους στο Πέραμα. 

Οσο σκέφτεται έτσι ο εργαζόμενος, δικαιολογεί τις φοροαπαλλαγές στους καπιταλιστές για το κυνήγι της ανταγωνιστικότητας.

Μάλιστα, όταν έρθει στη Βουλή ο νόμος που θα τον κάνει πιο φτηνό, δεν πρόκειται να βγει στο δρόμο, αντίθετα θα πιστέψει ότι έτσι θα έχει δουλειά. 

Η πραγματικότητα είναι ότι π.χ. με το μνημόνιο συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας, οι Ελληνες εφοπλιστές παίρνουν ναυτιλιακές γραμμές - θησαυρό για την τσέπη τους, υπό τον όρο τα καράβια τους να επισκευάζονται στην Τουρκία. 

Επομένως, στο Πέραμα ακόμα και τζάμπα να δουλεύουν οι μεταλλεργάτες, 

ο εφοπλιστής δεν θα φέρει το καράβι, αφού η συμφωνία του προσφέρει ως αντάλλαγμα κέρδη με τις γραμμές.

Αρα οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι τα καράβια δεν πρέπει να τα έχουν οι εφοπλιστές, αλλά οι εργάτες, μαζί με τα ναυπηγεία και τα άλλα εργοστάσια. 

Ετσι, με κεντρικό σχεδιασμό θα πηγαίνουν ασφαλή καράβια σε όλα τα νησιά 

και δεν θα εξαρτώνται οι συγκοινωνίες από τα κέρδη των εφοπλιστών. 

Αν δεν μπολιαστεί με αυτή τη σκέψη ο εργάτης, όχι μόνο δεν θα παλεύει, αλλά θα βάζει και εμπόδια στον αγώνα στο όνομα της "ανάπτυξης της χώρας"».

«Η όξυνση των προβλημάτων δεν φτάνει για να ξεσηκωθούν οι εργάτες», υπογράμμισε στο κλείσιμο ο Γ. Μερεντίτης και συμπλήρωσε: 

«Ακόμα κι αν ξεσηκωθούν, 

με αγώνες χωρίς προσανατολισμό στη σωστή κατεύθυνση, 

η αστική τάξη έχει τη δυνατότητα να πλάσει τη λαϊκή πάλη για να την ξεφουσκώσει ή να τη στρέψει εκεί που θέλει. 

Γι' αυτό χρειάζεται ο ιδεολογικός αγώνας. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι διαπιστώνουμε πως μεγάλη μάζα εργατών θεωρεί εχθρό της την κυβέρνηση 

και όχι τον εργοδότη. 

Βλέπει αντίστροφα την πραγματικότητα και θεωρεί 

ότι εργάτης και εργοδότης πλήττονται και οι δυο από την κυβέρνηση. 

Δεν καταλαβαίνει ότι η κυβέρνηση είναι του εργοδότη, νομοθετεί για τα συμφέροντά του, επομένως και οι δύο είναι εχθροί του.

Εχει λοιπόν μεγάλη σημασία ταυτόχρονα με τις προσπάθειες οργάνωσης της πάλης να οργανώνεται και η ιδεολογική παρέμβαση στους χώρους δουλειάς.

Επομένως, η γραμμή του εργατικού κινήματος πρέπει να χτυπάει την κερδοφορία, 

την ανταγωνιστικότητα, 

την καπιταλιστική ανάπτυξη κ.λπ. 

για να στριμώξει το κράτος, 

την κυβέρνηση 

και την εργοδοσία, 

για να διεκδικήσει λύσεις ακόμα και σε επιμέρους ζητήματα».

πηγή :http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8969607

φωτό απ' 

ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΛΛΕΡΓΑΤΗ : http://metallergatis.blogspot.gr