Τα SS: Το σύμβολο του Θανάτου (Die SS: Die waffen - SS)

Τα SS: Μελανές Σελίδες της Ευρωπαϊκής Ιστορίας

Τα Schutzstaffel που αν και το παρελθόν τους δεν είναι πολύ μακρινό, η ιστορία δεν έχει με σαφήνεια αποφανθεί για το πότε ακριβώς ιδρύθηκαν. Άλλωστε, η πολιτική βία εναντίον της Αριστεράς ήταν τυπικό χαρακτηριστικό της Γερμανίας του μεσοπολέμου. 

Εκθύμως ανεκτές, εκτός από την γνωστή σε εμάς οργάνωση των «Freikorps», ήταν δεκάδες οργανώσεις της άρχουσας τάξης, όπως η εθνικιστική-αντισοσιαλιστική «Einwohnerwehr» με 400.000 μέλη, η αντισημιτική- αντιμαρξιστική «Bund Bayern und Reich», η επίσης εθνικιστική, αντισημιτική «Bund Oberland», η «Viking-Bund», η «Artamanen-Gesellschaft», η «Vaterländischen Vereins München», η «Reichsflagge» και τόσες άλλες…

Όλες αυτές οι εθνικιστικές οργανώσεις, με την ενεργό υποστήριξη των επίσημων αρχών και την οικονομική αρωγή των καπιταλιστών, δρούσαν σε όλη την Γερμανία. Είναι χαρακτηριστικό πως την περίοδο 1919-1922 σε ολόκληρη την Γερμανία, οι οργανώσεις αυτές δολοφόνησαν 354 ανθρώπους που ανήκαν σε αναρχικές, κομμουνιστικές και σοσιαλιστικές οργανώσεις. Αυτή η βαρβαρότητα και η βία πέρασε αδιάφορη, όχι μόνο από τους δικαστές μα και από τον κόσμο.

Οι Γερμανοί πολίτες, στην πλειονότητα τους που συνδύαζαν τις παραδοσιακές χριστιανικές συντηρητικές τάσεις με τον φανατικό και υστερικό αντιμαρξισμό, κάτω από το σύνθημα «Πρώτα η Πατρίδα ύστερα ο κόσμος», είχαν μια νοοτροπία ηθικής αδιαφορίας μπροστά στην βία που είχαν εξαπλώσει οι οργανώσεις αυτές πολύ προτού ακούσουν για τον Χίτλερ*. Άλλωστε, οι μαρξιστές θεωρούνταν εχθροί της πατρίδας, του έθνους, της τάξης και της εκκλησίας πολύ πριν το πουν οι μπράβοι του Χίτλερ.  Μήτρα πάντως της οργάνωσης των SS θεωρείται μια μικρή ομάδα φανατικών, που το Μάρτιο του 1923 είχε ορκιστεί τυφλή πίστη στον Αδόλφο Χίτλερ, και ονομάστηκαν Stabswache, δηλαδή «Σωματοφυλακή».

Τα Schutzstaffel, δηλαδή οι «Ουλαμοί Προστασίας», αποτελούνταν από τρεις κύριες ομάδες: 

α)Την Allgemeine SS που σκοπό είχε την επιβολή της φυλετικής πολιτικής της Γερμανίας, 

β)την SS- Verfügungstruppe η οποία λειτουργούσε ως στράτευμα μάχης και σωματοφυλακής του Χίτλερ,καθώς επίσης αποτελούσε και τον πυρήνα των Waffen-SS τα οποία έδρασαν σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη, και γ) την ομάδα SS-Totenkopfverbände, τα μέλη της οποίας ήταν υπεύθυνα για την διοίκηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης και εξόντωσης εντός και εκτός της Γερμανίας.

Οι υποψήφιοι “κοσμοδιορθωτές” των SS έπρεπε, εκτός από το να διαθέτουν καθαρό άριο αίμα, να είναι  νέοι μεταξύ 23 και 35 ετών και να μην είναι έκφυλοι, μέθυσοι και τεμπέληδες. 

Τα βασικά κριτήρια στρατολόγησης ευθυγραμμίζονταν απολύτως με τον κώδικα που δίδασκαν οι φανατικοί αντισημίτες παγγερμανιστές του γαιοκτήμονα και πολιτικού Georg Ritter von Schönerer.*  Οι παγγερμανιστές συνιστούσαν στους νέους να είναι οι στυλοβάτες για την καθαρότητα της γερμανικής φυλής, που ισοδυναμούσε με το να αποφεύγει ο νέος το ποτό, την ομοφυλοφιλία, την ηθική κατάπτωση και τις πουτάνες, κυρίως τις Εβραίες, οι οποίες προορίζονταν για πελάτες κατώτερων φυλών. Επίσης, δίδασκαν πως η αγαμία επιβάλεται στους νέους ως τα εικοστά πέμπτα τους γενέθλια γιατί, εκτός του ότι είναι υγιεινή, δυναμώνει την θέληση ώστε να επιτυγχάνονται υψηλά πνευματικά ή φυσικά επιτεύγματα.

Ως σύνθημα τους τα SS είχαν “να σκορπάς τον θάνατο και να δέχεσαι τον θάνατο”, ενώ ιερά σύμβολα είχαν την νεκροκεφαλή και το τιμητικό ξιφίδιο. Φορούσαν μαύρες στολές και υποτίθεται πως ήταν ιδεολόγοι πολεμιστές, οι εκλεκτοί του Φύρερ. 

Στην Γερμανία το να ανήκει κάποιος σε αυτό το σώμα αποτελούσε μεγάλη διάκριση, σίγουρη καριέρα και οικονομική αποκατάσταση. Η οργάνωση είχε το μονοπώλιο στα χριστουγεννιάτικα δέντρα τα οποία πουλούσε στους σταθμούς των τρένων, στα πλαίσια της λεγόμενης Winterhilfe (χειμερινή βοήθεια), που υποτίθεται πως ήταν ένα πρόγραμμα των SS και των SA για βοήθεια στους φτωχούς, τους ανέργους και τους ηλικιωμένους. Πέρα από τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, οι άνδρες της οργάνωσης πήγαιναν πόρτα-πόρτα κρατώντας κουτιά δωρεών, όπου όλοι ακόμα και οι απερίσκεπτοι, με την κατάλληλη πίεση, έπρεπε να συνεισφέρουν*. 

Επίσης, αναλώνονταν σε πράξεις όπως η Strafexpedition, δηλαδή «σωφρονιστικές εξορμήσεις» σε εβραϊκές και κομμουνιστικές συνοικίες. Η Strafexpedition στην ουσία ήταν βίαιες επιδρομές σε σπίτια, με περιστατικά ακραίας παράνοιας να καταγράφονται, αποσκοπώντας στον εκφοβισμό της κοινωνίας, ο οποίος βοηθούσε τον λαό να παραμένει αμέτοχος, σιωπηλός πειθαρχημένος, ώστε να συνηθίζει την συνεχή απειλή και την τυφλή οργή των μπράβων του Χίτλερ.

Αρχηγός των SS ήταν ένα όχι ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικό δείγμα της άριας φυλής, ο Heinrich Luitpold Himmler, ο οποίος είχε μυηθεί στις αρχές  του «Αίματος και της Γης» από τον Richard Walther Darré. 

Ειρήσθω εν παρόδω, ο  Ρίχαρντ Νταρέ ήταν ο καθοδηγητής της πολιτικής του Ράιχ σχετικά με τον «Ζωτικό Χώρο»  και την ανάπτυξη ιμπεριαλιστικών βλέψεων του Ράιχ προς την Ανατολική Ευρώπη (Drang nach Osten) και την ΕΣΣΔ. Ο  Νταρέ υποστήριζε πως «οι έννοιες του Αίματος και της Γης μας δίνουν το δικαίωμα να πάρουμε όσα ανατολικά εδάφη κριθούν απαραίτητα για την θεμελίωση μιας αρμονίας μεταξύ του σώματος του λαού μας και του γεωπολιτικού χώρου».* Αυτές οι ιδέες που προΰπηρχαν του Χίτλερ, σε συνδυασμό με την υπακοή και τη αφοσίωση, έννοιες έμφυτες στον γερμανικό λαό, οδήγησαν χιλιάδες κόσμο στα SS.

Η κατευθυντήρια γραμμή για την συμπεριφορά των Γερμανών απέναντι στην «ασιατική πλημμύρα του εβραιομπολσεβικισμού» ήταν η εξής: 

«Ο Μπολσεβικισμός αποτελεί θανάσιμο εχθρό του γερμανικού κράτους. Ο αγώνας της Γερμανίας συνίσταται στον αφανισμό της αχρείας αυτής κοσμοθεωρίας και των φορέων της».*        

Όσον αφορά στην ιδεολογία των SS, το φτωχό παράδειγμα της κυρίαρχης φυλής Heinrich Himmler μας την εκφράζει με τα εξής λόγια: 

«Μια αρχή πρέπει να είναι απόλυτη για τον άνδρα των SS: πρέπει να είμαστε τίμιοι, ευπρεπείς, αφοσιωμένοι και συντροφικοί σε όσων τις φλέβες τρέχει το ίδιο αίμα με μας και σε κανέναν άλλο. Το τι συμβαίνει στους Ρώσους ή τους Τσέχους μου είναι παντελώς αδιάφορο[…] Το αν οι άνθρωποι ζουν άνετα ή λιμοκτονούν με ενδιαφέρει μόνο στο βαθμό που τους χρειαζόμαστε ως σκλάβους για τον πολιτισμό μας. Το αν 10.000 Ρωσίδες θα πεθάνουν από εξάντληση καθώς θα σκάβουν ένα αντιαρματικό όρυγμα με ενδιαφέρει μόνο στο βαθμό που το όρυγμα αυτό είναι χρήσιμο για την Γερμανία.[…]Εμείς οι Γερμανοί, που είμαστε ο μοναδικός λαός στον κόσμο με κόσμια στάση απέναντι στα ζώα, θα υιοθετήσουμε κόσμια στάση και απέναντι σε αυτά τα ανθρώπινα ζώα, όμως αποτελεί έγκλημα κατά του αίματος μας να ανησυχούμε γι αυτούς και να τους διδάσκουμε ιδανικά[…] Οι περισσότεροι από σας γνωρίζουν τι σημαίνει να βλέπει κανείς εκατό, πεντακόσια ή χίλια πτώματα σωριασμένα το ένα πάνω στο άλλο. Να τακτοποιήσουμε αυτές τις στοίβες και την ίδια στιγμή, εκτός από εξαιρέσεις που οφείλονται σε ανθρώπινη αδυναμία, να παραμένουμε ευπρεπείς, αυτό είναι που μας έχει κάνει σκληρούς. Πρόκειται για μια σελίδα δόξας στην ιστορία μας, μια σελίδα που ανάλογη της δεν γράφτηκε ως τώρα ούτε θα γραφεί στο μέλλον».*

Συνεπώς, τα SS ανέλαβαν την φυλετική αναπροσαρμογή των κατεκτημένων λαών πάνω στις αξίες του εθνικοσοσιαλισμού, για να τους βοηθήσουν να εμπεδώσουν την θέση και το ρόλο τους μέσα στην φυλετική ιεραρχία της Νέας Ευρώπης, όπου κυριαρχούσε το άριο γερμανικό αίμα. 

Βέβαια, από την ανάπλαση των κατεκτημένων λαών εξαιρούνταν οι Εβραίοι, οι Τσιγγάνοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι Σλάβοι, οι ανάπηροι,  και οι κομμουνιστές. Αυτά τα «ανθρώπινα ζώα» τα ανέλαβαν επίσης τα SS για να τα διαχειριστούν μέσα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι σκλάβοι σήμαιναν απόκτηση τεράστιων οικονομικών δυνατοτήτων, καθώς στηρίζονταν στην μηδενικού κόστους εργασία.

Παρενθετικά θα σας επισημάνω το γεγονός, ότι η οικονομική αυτοκρατορία των SS, που στηριζόταν και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αριθμούσε 500 θυγατρικές οι οποίες ειδικεύονταν σε ένα ευρύ φάσμα επιχειρήσεων, όπως την εκμετάλλευση του μεταλλικού νερού Apollinaris, το οποίο σήμερα ανήκει στην Coca Cola, την παραγωγή πορσελάνης Porzellan Manufaktur Allach, την προμήθεια και την κατασκευή οικοδομικών υλικών DEST κ.α. Όλες αυτές οι επιχειρήσεις λειτουργούσαν κάτω από την ομπρέλα του ομίλου SS-Wirtschafts-und Verwaltungshauptamt.

Αντιλαμβάνεστε βέβαια πόσο τεράστια διαχειριστικά προβλήματα είχαν να διαχειριστούν οι άριστοι με το αγνό άριο αίμα: από τον ορθολογισμό  της παραγωγής  στα στρατόπεδα ώστε  να ανταποκρίνεται  σε ένα ευρύ φάσμα αναγκών του Ράιχ, ως την ενημέρωση των λογιστικών βιβλίων∙ 

από τη διασφάλιση επαρκών θερμίδων στους σκλάβους ώστε να παράγουν εργασία, ως την εξόντωση των μη παραγωγικών «ανθρώπινων ζώων»∙ από την τιμολόγηση και πώληση παραγωγικών γυναικών και ανδρών στην Bayer, στην Heinkel, στην Junkers στην Messerschmitt, στον όμιλο Friedrich Krupp AG (η σημερινή ThyssenKrupp AG), στις αυτοκινητοβιομηχανίες BMW,  Audi, και Daimler-Benz,  στην εταιρεία τσιμέντου Goleszow, στην εταιρεία ηλεκτρομηχανολογίας Siemens-Schuckertwerke κ.α, ως την ποιότητα των παραγόμενων ειδών με τα οποία εφοδιαζόταν κυρίως η Βέρμαχτ∙ από τη διαχείριση των τιμαλφή των ανθρώπινων ζώων όπως τα χρυσά ρολόγια, τα δαχτυλίδια, ακόμη και τα χρυσά τους δόντια, ως τις διαπραγματεύσεις με τις Ελβετικές τράπεζες που ήταν οι τελικοί αποδέκτες του χρυσού.*

Γίνεται, επομένως, κατανοητό πως τα SS είχαν μεταβληθεί σε ένα παράλληλο κράτος με ιεραρχία, στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό και διοικητικό τομέα και μάλιστα με ειδικές αρμοδιότητες. 

Είχαν δικό τους νομικό σύστημα και το προσωπικό τους, άνδρες και γυναίκες, υπαγόταν στη δικαιοδοσία ειδικών δικαστηρίων! Και ναι! Οι γυναίκες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα SS, καθώς τοποθετούνταν σε θέσεις διοίκησης με πρωτοφανή εξουσία. Γυναίκες διοικητές και φύλακες σε στρατόπεδα και φυλακές,  ως αυτόκλητοι φορείς υπέρτατης εξουσίας, άσκησαν πρωτοφανή βία σε αυτούς που ανακηρύσσονταν υπάνθρωποι!*

***

Μέσα σε όλα αυτά, τα ένοπλα τμήματα των SS τα Waffen-SS, μέχρι που ξεκίνησε ο φασιστικός Πόλεμος στην Ευρώπη, αριθμούσαν μόλις 23.000 άνδρες. Όσο και αν φανεί παράξενο, η μαζική στελέχωση ξεκίνησε μετά την κατάκτηση της Γαλλίας. 

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, ότι σε ολόκληρη την Γαλλία κατεχόμενη και μη οι Γερμανοί διατήρησαν λιγότερους από 1500 αξιωματικούς*. Η γερμανική κυριαρχία στηρίχτηκε στην πρόθυμη συνεργασία της άρχουσας τάξης, του διοικητικού συστήματος της χώρας, μα και στην μεγάλη πλειονότητα των Γάλλων που παρέμεινε νομοταγής στις διαταγές των φασιστών! Αμέσως πλήθος εθελοντών κατατάχθηκε στην  Légion des Volontaires Français contre le Bolchévisme, δηλαδή στην «Λεγεώνα των Γάλλων εθελοντών κατά του μπολσεβικισμού». Η λεγεώνα ονομάστηκε λίγο αργότερα σε 33 Waffen-Grenadier-Division der SS “Charlemagne”,  δηλαδή στην 33η Μεραρχία Γρεναδιέρων SS “Καρλομάγνος” με δύναμη  11.000  άνδρες! Ήταν η τελευταία μονάδα των SS που υπερασπίστηκε το καταφύγιο του Χίτλερ. Και ήταν Γάλλοι!  Ειρωνεία ε; Μόλις 60 άτομα γλύτωσαν…

Άλλες δύο δεξαμενές στρατολόγησης στα Waffen-SS ήταν: 

α) οι Volksdeutsche, δηλαδή οι γερμανικής καταγωγής πληθυσμοί που ζούσαν στην κεντρική, την ανατολική Ευρώπη και στα βαλκάνια, 

και β) οι φυλετικά συγγενείς προς το Γερμανικό αίμα Νορβηγοί, Δανοί, Βέλγοι, και Ολλανδοί. Οι μαζικές προσχωρήσεις δημιούργησαν τις μεραρχίες SSQ Lanstorn Naterland, Langemarck, Wallonien Viking και Hitler Jugend.  Άλλωστε, στις χώρες αυτές ο αντισημιτισμός, ο ρατσισμός και ο υστερικός αντικομμουνισμός είχαν βρει αποδοχή σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Όσο προχωράει ο πόλεμος και η Γερμανία δείχνει ανίκητη, τόσο μεγάλωνε η εισροή εθελοντών στα SS.Αυτοί οι εκατοντάδες χιλιάδες εθελοντές από «φυλετικά συγγενή κράτη» με την Γερμανία έδωσαν την δυνατότητα στα SS να αναπτυχθούν σε ένα κράτος εν κράτη σε όλη την Ευρώπη!*

Η αθρόα στρατολόγηση, όμως, εξαπλώθηκε ως τα Βαλκάνια. Χιλιάδες έτρεξαν στις πύλες των στρατολογικών γραφείων των SS. Πρώτοι-πρώτοι κατέφθασαν οι Κροάτες που συγκρότησαν τις μεραρχίες Handsar, Kama κ.α. Εδώ βέβαια υπήρχε μια ιδιαιτερότητα: αν και τα μέλη των SS έπρεπε να έχουν καθαρό τευτονικό αίμα, στο όνομα του αντικομμουνισμού και του αντισημιτισμού, δέχτηκαν σε αυτές τις μεραρχίες να στρατολογήσουν μουσουλμάνους από την Βοσνία-Ερζεγοβίνη, που ως γνωστόν, ήταν μέρος της Κροατίας.

Οι δυο αυτές μεραρχίες, μαζί με την μεραρχία των Αλβανών SS Skanderberg, αποτέλεσαν ένα ισχυρό στρατιωτικό σώμα για την αντιμετώπιση των κομμουνιστών στα Βαλκάνια, μα και τη βιτρίνα της ισλαμικής πολιτικής της Γερμανίας ως χειροπιαστό μήνυμα για τους Άραβες, οι οποίοι δεν είχαν σε υπόληψη την βρετανική αποικιοκρατία αλλά ούτε και τους Εβραίους.*

Τα Waffen-SS έφτασαν να διαθέτουν σχεδόν ένα εκατομμύριο ενόπλους που έδρασαν κυρίως στην ΕΣΣΔ. Εκεί δημιουργήθηκε η μεραρχία  Waffen SS Galizien, η οποία στελεχώθηκε από Ουκρανούς φασίστες και η  Freiwillingen, η οποία στελεχώθηκε από Λετονούς. 

Όλοι αυτοί εμπλέκονται στην αταβιστική μέθοδο μαζικής θανάτωσης στην Ανατολική Ευρώπη και την ΕΣΣΔ με πογκρόμ, σφαγές, εκτελέσεις ακόμα και γυναικόπαιδων μπροστά σε λάκκους που τα ίδια τα θύματα είχαν ανοίξει, αλλά και κάθε άλλη μορφή σαδιστικής θανάτωσης, που δεν μπορεί να συλλάβει ούτε ο πιο ευφάνταστος σκηνοθέτης ταινιών τρόμου!   

Την τρομακτική σκληρότητα και την βιομηχανοποιημένη βία των SS και των ντόπιων συνεργατών τους, την γνώρισε στο πετσί του και ο Ελληνικός λαός. 

Ποιος αλήθεια μπορεί να ξεχάσει τις σφαγές αμάχων, γυναικών και παιδιών στα Καλάβρυτα, στην Κλεισούρα, στο Δίστομο, στην Βιάννο, στην Κάνδανο, στην Καισαριανή;

Και όλα αυτά τα φοβερά συνέβησαν σύμφωνα με  τις διαταγές ενός προηγμένου πολιτιστικά και πνευματικά κράτους και από τα μέλη ενός λαού που αυτοανακηρύχθηκε ως ο σωτήρας  της άριας φυλής που κινδυνεύει από τον διεθνή εβραϊσμό και τον μπολσεβικισμό που ευθύνεται για όλα τα προβλήματα…

Σήμερα;

Σήμερα το χθες προβάλλεται επικίνδυνα στο τώρα.

Στην Ευρώπη της φτώχειας και της ανέχειας, ο εθνικισμός και ο φασισμός  έχουν ούριο αέρα στα πανιά τους. 

Τα σημεία αναφοράς των λαών είναι  θολά στη σημερινή πολιτική συγκυρία της καπιταλιστικής κρίσης. Υπάρχει ιδεολογική σύγχυση. Τι είναι αριστερά, τι δεξιά και τι εθνικισμός –φασισμός; Εδώ εμφανίζεται ο σύγχρονος φασισμός με ένα πρόσωπο ανώτερο των ιδεολογικών διαχωριστικών γραμμών. Στην θεματική του ταυτότητα έχει εντάξει την εθνική ενότητα, την εθνική κυριαρχία και τον πατριωτισμό, την δαιμονοποίηση της πολυπολιτισμικής κοινωνίας και την πολιτιστική παρακμή της Ευρώπης λόγω της μετανάστευσης.

Όμως και οι συνωμοσίες  βρίσκονται σε συντονισμό με τον ιερό εθνικό αγώνα για την σημαία. 

Διότι οι « Εβραίοι »  είναι από τη φύση τους ξένοι προς την έννοια του έθνους και επιπλέον ειδικεύονται στη συσσώρευση κεφαλαίου. Οι τράπεζες είναι εβραϊκές, ο Τύπος είναι εβραϊκός, οι καταστροφείς της εθνικής ενότητας είναι οι Εβραίοι…Να δείτε τον Τζωρτζ Σόρος που επιβουλεύεται το ελληνικό έθνος υπέρ των Σλάβων…Εβραίος είναι!*

Σήμερα λοιπόν, που ο φασισμός έχει αρχίσει να προβάλλεται επικίνδυνα στην Ευρώπη και που η πλειονότητα του κόσμου δεν διαθέτει προσωπικές μνήμες και έχει αμυδρές γνώσεις για τον ναζισμό, τον πόλεμο, τις  βιομηχανικές σφαγές, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, επιβάλλεται να εντοπίζουμε αυτά τα γεγονότα και να μην τα αφήσουμε να εκτοπίζονται στο περιθώριο.

Και επειδή στην αρθογραφία υπάρχει περιορισμός χώρου ψάξτε…

Είναι αναγκαίο να δημιουργήσετε το δικό σας ερμηνευτικό πλαίσιο.

***

1* Κωστας Λουλουδακης: Ξεχάστε τον Αδόλφο Χίτλερ http://www.nostimonimar.gr/xechaste-ton-adolfo-chitler/ Αφέθηκα να παρασυρθώ http://www.nostimonimar.gr/afethika-na-parasyrtho/

2* Recht und Justiz im »Dritten Reich«: Herausgegeben von Ralf Dreier und Wolfgang Sellert. Βλέπε και Ian Kershaw Χίτλερ 1889-1936  σελ  201 Eκδόσεις scripta.

3* Διαβάστε περισσότερα: Schönerer, Lueger, and Hitler: The Politics of the Vienna Years, 1907-1913 http://www.academia.edu/6573765/Sch%C3%B6nerer_Lueger_and_Hitler_The_Politics_of_the_Vienna_Years_1907-1913

4*Ερικ Λάρσον Στον Κήπο με τα Θηρία Εκδόσεις Μεταίχμιο 

5* Θεοφάνης Γ. Γραμμένος:  Το Κράτος των SS  Ε Ιστορικά

6* Manfrend Messerschmidt:Ιδεολογική Διάβρωση 1933-1945 Ε Ιστορικά 

7* Gordon Williamson: The SS: Hitler’s Instrument of Terror

8* Κώστας Λουλουδάκης: Η Ευρεσιτεχνία των «Λουτρών» Ημεροδρόμος https://www.imerodromos.gr/i-evresitechnia-ton-loutron-tou-kosta-louloudaki/

9*Wendy Lower : Οι Μαινάδες του Χίτλερ Εκδόσεις Μεταίχμιο

10*Laurence Rees: Άουσβιτς Εκδοσεις Πατάκη

11*Βουλη ντοκιμαντέρ: Τα SS: Το σύμβολο του Θανάτου (Die SS: Die waffen – SS) https://www.youtube.com/watch?v=gjRcXXZTKzo&has_verified=1

12* Γιώργος Μαργαρίτης: Τα πολύγλωσσα SS Ε Ιστορικά.

13* monde-diplomatique: Το ιδεολογικό κουβάρι της Ακροδεξιάς 9 Νοεμβρίου 2013

Από imerodromos.gr

ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ) 

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΜΠΛΟΚΩΝ:-ΗΧΗΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΑ -ΥΠΟΤΑΓΗ !!

Αγωνιστικά μηνύματα

Η στήριξη και η αλληλεγγύη που εισέπραξαν οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ από χιλιάδες εργατοϋπαλλήλους και νεολαίους της Αττικής μετέτρεψαν τη συγκέντρωσή τους στην Αθήνα σε ένα μεγάλο συλλαλητήριο, που δίνει κουράγιο, αγωνιστική ανάταση και ελπίδα σε όλους όσοι συμμετείχαν, αλλά και σε όσους φτάνει ήδη ο απόηχος της κινητοποίησης, όχι μόνο στη Στερεά και στην Εύβοια αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα.

Το μήνυμα που ακούστηκε πολλές φορές το Σάββατο στο συλλαλητήριο της Αθήνας, ότι «δεν το βάζουμε κάτω», παρά τις δυσκολίες, παρά τον αρνητικό συσχετισμό, είναι σύνθημα και των βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων, που βγαίνουν από χτες στα μπλόκα, παλεύοντας για την επιβίωσή τους, κόντρα στην πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και των κομμάτων της. Αλλά και των δεκάδων συνδικαλιστικών οργανώσεων που έχουν πάρει απεργιακές αποφάσεις και ετοιμάζουν μαζική, ταξική απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό.

Το ίδιο σύνθημα διαπερνά την προετοιμασία των μεθαυριανών συλλαλητηρίων σωματείων και φορέων ενάντια στη Συμφωνία για τις βάσεις, με τα αγωνιστικά ραντεβού να πληθαίνουν σε όλη τη χώρα. 

Αλλά και τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε μια σειρά κλάδους, για ζητήματα όπως η ΣΣΕ, η εναντίωση σε απολύσεις, η διεκδίκηση καλύτερων όρων δουλειάς και αμοιβής.

Ολα τα παραπάνω, και πολλά ακόμα μικρότερα ή μεγαλύτερα μέτωπα, δίνουν ηχηρή απάντηση στους κήρυκες της μοιρολατρίας και της υποταγής: 

Στην κυβέρνηση της ΝΔ, που με το μαστίγιο της καταστολής και το καρότο της «βιώσιμης ανάπτυξης», νομίζει ότι θα ξεμπερδέψει με τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες και ότι θα καταφέρει να επιβάλει σιγή νεκροταφείου στους τόπους δουλειάς.

Δίνουν απάντηση στην αντιλαϊκή συναίνεση που διαμορφώνεται ανάμεσα στην κυβέρνηση, στον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου. Μια συναίνεση που με κάθε ευκαιρία προπαγανδίζεται είτε ως γεγονός, όπως στη σύμπλευση για την υλοποίηση του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού, είτε ως επιδίωξη, γύρω από την οποία ερίζουν μάλιστα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, για το ποιος μπορεί να την εξασφαλίσει καλύτερα.

Οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις που είναι σε εξέλιξη, δίνουν απάντηση και στο «τίποτα δεν γίνεται», «τίποτα δεν αλλάζει», στο «δεν κουνιέται φύλλο», στην ηττοπάθεια και την απογοήτευση που σπέρνουν οι συνδικαλιστές της εργοδοσίας και των κομμάτων της. Είναι αγωνιστικοί σταθμοί που δείχνουν τη δύναμη του οργανωμένου κινήματος, ενάντια στην πολιτική που συνθλίβει εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και ανάγκες.

Το κυριότερο, όμως: Φανερώνουν τις δυνατότητες που υπάρχουν να ξεδιπλωθεί μια αποφασιστική λαϊκή αντεπίθεση, αλλά και τις προϋποθέσεις για να γίνει αυτή πράξη: 

Την αναγκαία αλλαγή των συσχετισμών παντού, την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την ορμητική είσοδο νέων δυνάμεων στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, την ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής κατεύθυνσης της πάλης. Οι πολύμορφες αγωνιστικές κινητοποιήσεις δημιουργούν ελπίδα και αγωνιστική αισιοδοξία, προσθέτουν περισσότερες δυνάμεις σε αυτήν τη μεγάλη μάχη, για να μην περάσει το κλίμα παραίτησης, να δυναμώσει το σάλπισμα της αντεπίθεσης των «από κάτω».

Ολες οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι μπροστά στο λαό υπάρχουν δύο δρόμοι:

Ο ένας είναι δοκιμασμένος, αυτός που προβάλλουν το κεφάλαιο και τα κόμματά του, οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Είναι ο δρόμος των θυσιών διαρκείας για να πλουτίζει μια χούφτα παράσιτα, της καταστολής και της εμπλοκής σε πολεμοκάπηλα ιμπεριαλιστικά σχέδια, της διαρκούς ανασφάλειας.

Ο άλλος δρόμος είναι αυτός της οργάνωσης της πάλης, της αγωνιστικής διεκδίκησης για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών που έχουν ο λαός και η νεολαία, για να ζούμε με βάση τις μεγάλες δυνατότητες της εποχής μας.

Σάββατο 01/02/2020 - 14:10 - Ενημέρωση: Σάββατο 01/02/2020 - 17:26

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Βροντοφώναξαν το δίκαιο του αγώνα τους αγρότες και κτηνοτρόφοι στην «Agrotica» 

 Αλίευση απ τον "Ρ"  Παρουσίαση: Viva La Revolucion

Για τον «Ερυθρό Στρατό» του Κυριάκου Μητσοτάκη

Ανερυθρίαστη «αριστεία»

Του ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΧΟΛΕΒΑ

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας συμμετείχε σήμερα στις εκδηλώσεις μνήμης για τη συμπλήρωση 75 χρόνων από την απελευθέρωση του Άουσβιτς. «75 χρόνια μετά την απελευθέρωση από τον Ερυθρό Στρατό, αυτού του χώρου, θα πρέπει όλοι μας να δώσουμε αυτή την ιερή δέσμευση να μην ξεχάσουμε ποτέ αυτό το οποίο συνέβη εδώ», είπε στη δήλωση του ο Κυριάκος Μητσοτάκης (βίντεο εδώ).
Δεν μπορούμε να καταλάβουμε το λόγο που ο Κόκκινος Στρατός έγινε «ερυθρός». 

Ίσως και να μην πρόκειται, καν, για ένα λάθος, με την τυπική έννοια. Πάντως, δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς την ΕΡΤ που έγραψε (κατά τη διάρκεια των δηλώσεων Μητσοτάκη) ότι το Άουσβιτς απελευθερώθηκε από τον «Ερυθρό Σταυρό»… Εδώ που τα λέμε το «Ερυθρός Στρατός» οδηγεί πιο πολύ προς το «Ερυθρός Σταυρός» παρά στο «Κόκκινος Στρατός».
Η αλήθεια είναι, επίσης, ότι αυτή η χρήση της λέξης «ερυθρός» μας πηγαίνει δεκαετίες πίσω στην Ελλάδα, όταν ο «ερυθρός κίνδυνος» (οι κομμουνιστές) «απειλούσαν» τη χώρα, όπως θα έλεγαν και οι πολιτικοί πρόγονοι του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ούτε κι αυτό, όμως, μπορεί να το χρεώσει κάποιος στον πρωθυπουργό.

Όπως και να έχει η ιστορία του Κόκκινου Στρατού, η απελευθέρωση του Άουσβιτς, η κόκκινη (ερυθρή κι αυτή) σημαία στο Ράιχσταγκ, δεν προσφέρονται ούτε για «λαθάκια», ούτε για γκάφες.

Ας ενημερώσουν κάποιοι τον «άριστο» πρωθυπουργό για τον Κόκκινο Στρατό. 

Εμείς θα κάνουμε την αρχή δημοσιεύοντας το διάταγμα για τη δημιουργία του, το οποίο επεξεργάστηκε το Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού καιυπέγραψε ο Λένιν στις 15/28 Γενάρη του 1918 (αφιερωμένο στην ανερυθρίαστη «αριστεία» της χώρας μας μαζί με το βίντεο στο τέλος του κειμένου).

«ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ

(28 ΤΟΥ ΓΕΝΑΡΗ 1918)

Ο παλιός στρατός χρησίμεψε για την καταπίεση των εργαζομένων μαζών απ’ την αστική τάξη. 

Αφού η εξουσία πέρασε στις εργαζόμενες μάζες και τους καταπιεζόμενους, είναι ανάγκη να δημιουργηθεί ένας καινούργιος στρατός που θα χρησιμέψει για στήριγμα στην εξουσία των σοβιέτ και στο μέλλον σαν βάση για την αντικατάσταση του μόνιμου στρατού από έναν εθνικό στρατό, που θα ‘ναι το στήριγμα της μέλλουσας κοινωνικής επανάστασης στην Ευρώπη.

I
Γι’ αυτό το λόγο το Συμβούλιο των Επιτρόπων του λαού αποφασίζει την ίδρυση ενός καινούργιου στρατού που θα ονομαστεί κόκκινος στρατός των εργατών και αγροτών πάνω στην επόμενη βάση.

1. Ο κόκκινος στρατός των εργατών και των χωρικών θα αποτελείται από τα πιο συνειδητά και τα πιο οργανωμένα στοιχεία των εργαζόμενων τάξεων.

2. Θα γίνονται δεκτοί στον κόκκινο στρατό όλοι οι πολίτες της Ρωσσικής Δημοκρατίας πάνω από 18 χρόνων. Κάθε πολίτης που θέλει να μπει στον κόκκινο στρατό πρέπει να ‘ναι έτοιμος να θυσιάσει όλες του τις δυνάμεις, τη ζωή του για την υπεράσπιση της επανάστασης του Οχτώβρη, της εξουσίας των Σοβιέτ και του Σοσιαλισμού. Για να γίνει κανένας μέλος του κόκκινου στρατού χρειάζεται να έχει σύσταση των επιτροπών του συντάγματος ή των δημοκρατικών οργανώσεων που δέχονται το πρόγραμμα της εξουσίας των Σοβιέτ, των κομματικών ή επαγγελματικών οργανώσεων ή τουλάχιστον δύο μελών αυτών των οργανώσεων. Αν ομάδες ολάκερες μπαίνουν στον κόκκινο στρατό, οι στρατιώτες πρέπει να απαντήσουν οι μεν για τους δε και η παραδοχή τους θα υποβληθεί στην ψήφο όλων.

II
1. Οι στρατιώτες του κόκκινου στρατού των εργατών και χωρικών θα διατρέφονται ολοκληρωτικά απ’ το Κράτος και θα παίρνουν 50 ρούβλια το μήνα.
2. Τα μέλη της οικογένειας των στρατιωτών, που είναι ανίκανα για δουλειά και που διατρεφόντανε πριν απ’ αυτούς, θα παίρνουν ό,τι τους είναι αναγκαίο μέσα στα όρια που θα οριστούν απ’ τα όργανα της εξουσίας των τοπικών Σοβιέτ.

III
Ανώτερο διευθυντικό όργανο του κόκκινου στρατού των εργατών και χωρικών θα ‘ναι το Συμβούλιο των Επιτρόπων του λαού. Η άμεση διοίκηση του στρατού θα συγκεντρωθεί στο επιτροπάτο στρατιωτικών. Πλάι δε σ’ αυτό θα συσταθεί ένα εθνικό συμβούλιο».

[πηγή: Ριζοσπάστης (αναδημοσίευση από το 11ο τεύχος – Οκτώβρης 1932 – του περιοδικού «ΝΕΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ»)].

***

Αλίευση απ τον Ημεροδρόμο  
kαι:

https://soundcloud.com/user-497178008/2812020a

Παρουσίαση: Viva La Revolucion

Η "ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΥΜΜΑΧΟΣ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΡΩΜΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ και στα ΒΑΛΚΑΝΙΑ:

Τι προβλέπει η κατάπτυστη Συμφωνία

Το λεγόμενο «Πρωτόκολλο Τροποποίησης της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ» επικυρώνει τη Συμφωνία που υπογράφτηκε στην Αθήνα στις 5/10/2019 από τους ΥΠΕΞ των δύο χωρών, αναπροσαρμόζοντας την προηγούμενη αντίστοιχη Συμφωνία του 1990. Συνοπτικά προβλέπει:

Επέκταση των δραστηριοτήτων των Αμερικανών και σε «μη συνορεύουσες βοηθητικές ευκολίες της Αεροπορικής Βάσης Σούδας εντός της Ναυτικής Βάσης Σούδας της περιοχής Μαραθίου».

«Στρατιωτικές και βοηθητικές ευκολίες» εντός των εγκαταστάσεων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Αεροπορική Βάση της Λάρισας, στη Βάση Αεροπορίας Στρατού Στεφανοβικείου και σε άλλες εγκαταστάσεις των Ενόπλων Δυνάμεων, «όπως συμφωνούνται αμοιβαία από τα Μέρη ή τους ορισμένους εκπροσώπους τους, σύμφωνα με τις αντίστοιχες εσωτερικές τους διαδικασίες».

Χορηγείται στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών «καθεστώς προτεραιότητας (ανεμπόδιστη πρόσβαση και χρήση)» στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης αλλά και «σε άλλες τοποθεσίες, όπως αμοιβαία συμφωνούνται από τα Μέρη», ακόμα και για «έκτακτες απαιτήσεις, συμπεριλαμβανομένων των υποδοχής, στάθμευσης και προώθησης και άλλων δραστηριοτήτων διοικητικής μέριμνας και υποστήριξης», με μια απλή ειδοποίηση 48 ώρες πριν.

Απαλλαγή των πλοίων και αεροσκαφών των δυνάμεων των ΗΠΑ από την πληρωμή τελών προσγειώσεως, λιμενικών τελών, τελών ναυσιπλοΐας (...) Απαλλαγές εργολάβων και υπεργολάβων που φέρουν την ιθαγένεια των ΗΠΑ κ.ά.

Χωρίς πάτο η κατρακύλα της εμπλοκής

Χωρίς πάτο είναι η κατρακύλα της εμπλοκής της χώρας στα πολεμικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή. Την ώρα μάλιστα που όλα «φωνάζουν» ότι οι εξελίξεις στην περιοχή έχουν μπει σε ένα πολύ επικίνδυνο και επιταχυνόμενο «σπιράλ», η εμπλοκή αυτή παίρνει συνεχώς όλο και πιο «χειροπιαστά» χαρακτηριστικά.

Αυτές τις μέρες συζητιέται στη Βουλή η κατάπτυστη Στρατηγική Συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ, με την οποία επεκτείνονται οι αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα, ώστε να καταστεί και επισήμως πολυεπίπεδο πολεμικό ορμητήριο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών φονιάδων σε βάρος των λαών της ευρύτερης περιοχής.

Ο ίδιος ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Μ. Πομπέο, με επιστολή του προς τον Κυρ. Μητσοτάκη, που παρουσίασε τη Δευτέρα η κυβέρνηση, επιβεβαιώνει την παγίδευση του λαού στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις στην περιοχή, με όχημα τη Συμφωνία: 

«Η υπογραφή της Αμοιβαίας Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) είναι ένα σημείο καμπής στην ενισχυμένη συνεργασία για την ασφάλεια ανάμεσα στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ. Εκτός από το γεγονός ότι είμαστε χώρες - σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, οι δυο χώρες μας χτίζουν μια πολύ πιο στενή στρατηγική συνεργασία μέσω της MDCA. Οπως είπε και ο Πρόεδρος Τραμπ, όταν σας συνάντησε, η σχέση μας είναι "εξαιρετική"».

Ο Πομπέο χαρακτηρίζει, άλλωστε, την πρόσφατη επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον «μια ξεκάθαρη επαναβεβαίωση των στενών δεσμών και της συνεργασίας ανάμεσα στις δυο χώρες», καθώς οι ΗΠΑ θεωρούν «την Αθήνα σύμμαχο - κλειδί και κρίσιμο παίκτη στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και στα Βαλκάνια».

Και πώς αλλιώς, εφόσον με τη Συμφωνία παραχωρούνται όλα τα στρατόπεδα, τα στρατιωτικά αεροδρόμια και λιμάνια στην υπηρεσία των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων, επεκτείνοντας το εύρος των δραστηριοτήτων τους στην Ελλάδα, που μετατρέπεται απ' άκρη σ' άκρη σε αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο και πολεμικό ορμητήριο.

Ενισχύει ειδικά τις πολεμικές δυνατότητες της βάσης της Σούδας στην Κρήτη, που διαχρονικά έχει χρησιμοποιηθεί από τους ΝΑΤΟικούς στους πολέμους και τις επεμβάσεις εναντίον της Γιουγκοσλαβίας (1999), του Αφγανιστάν (2001), του Ιράκ (2003), της Λιβύης (2011), της Συρίας (2011) κ.λπ. 

Με οποιαδήποτε κυβέρνηση, η βάση λειτουργεί σταθερά ως αγκυροβόλιο αμερικανικών αεροπλανοφόρων, άλλων πολεμικών πλοίων, θηριωδών υποβρυχίων, όπλων πρώτης γραμμής για τους Αμερικανούς, ενώ εδώ και μήνες, ήδη από την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έχουν δρομολογηθεί έργα επέκτασης των δυνατοτήτων της και στο αεροπορικό της σκέλος, προκειμένου να διευκολύνει και την ταχύτερη αεροπορική διεκπεραίωση εφοδίων και προσωπικού.

Η Συμφωνία παγιώνει επίσης τη χρήση στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε Λάρισα και Στεφανοβίκειο για στάθμευση μη επανδρωμένων αεροσκαφών και ελικοπτέρων, αντίστοιχα, με μια σειρά από σκοπούς που υπηρετούνται ήδη, όπως η περιοδική μεταστάθμευση δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη, ο εναέριος έλεγχος εκτεταμένων ζωνών από τη Βόρεια Αφρική έως τη Μαύρη Θάλασσα, οι συνεκπαιδεύσεις με ελληνικά πληρώματα σε σύνθετα «σενάρια» και «αντικείμενα».

Επίσης, μονιμοποιεί τη χρήση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης από τους Αμερικανούς για τη διεκπεραίωση επίλεκτων μάχιμων τμημάτων τους προς ό,τι οι ίδιοι ονοματίζουν «ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων», κάτι που γίνεται ήδη εδώ και χρόνια, με πρόσχημα π.χ. ασκήσεις στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη, στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, ή εν γένει την περιοδική μεταστάθμευση αμερικανικών μονάδων στην Ευρώπη. 

Η Αλεξανδρούπολη θεωρείται στρατηγικό σημείο για τα σχέδια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, αφού, εκτός των άλλων, «βλέπει» προς τα Δαρδανέλια, προσφέροντας τη δυνατότητα άμεσου αποκλεισμού της διόδου από τη Μαύρη Θάλασσα στη Μεσόγειο και αντίστροφα.

Από τον Κόλπο και τα Στενά του Ορμούζ...

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση, όπως αποκάλυψε μέσα στη βδομάδα η Γαλλία, δηλώνει παρούσα στην ιμπεριαλιστική αποστολή στα Στενά του Ορμούζ, «μια ανάσα» από το Ιράν.

Συγκεκριμένα, το ΥΠΕΞ της Γαλλίας σε ανακοίνωσή του, επιστρατεύοντας τα γνωστά προσχήματα που αξιοποιούνται σε όλες τις σχετικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και αποστολές, σημείωνε: «Συμμεριζόμενοι την εκτίμηση ότι η σημερινή κατάσταση στον Κόλπο και τα Στενά του Ορμούζ παραμένει ασταθής σε μια περιοχή κρίσιμη για την παγκόσμια σταθερότητα και υποστηρίζοντας την προσέγγιση αποκλιμάκωσης όσον αφορά την αντιμετώπιση περιφερειακών ζητημάτων ασφαλείας, οι κυβερνήσεις Βελγίου, Δανίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Ελλάδας, Ιταλίας, Ολλανδίας και Πορτογαλίας υποστηρίζουν πολιτικά τη δημιουργία μίας ευρωπαϊκής αποστολής θαλάσσιας επιτήρησης στα Στενά του Ορμούζ (European-led maritime surveillance mission in the Strait of Hormuz - EMASOH)».

Μάλιστα, η γαλλική κυβέρνηση χαιρέτισε τις «επιχειρησιακές συνεισφορές, όπως έχουν ήδη ανακοινώσει η Δανία, η Γαλλία, η Ελλάδα και η Ολλανδία σε αυτήν την προσπάθεια και προσβλέπουμε σε περαιτέρω δεσμεύσεις τις προσεχείς μέρες». Οι Γάλλοι κάνουν, επίσης, σαφές ότι η δύναμη που θα αναπτυχθεί στα Στενά του Ορμούζ και ευρύτερα, με ευρωπαϊκό τάχα «καπέλο», θα επιχειρεί σε στενή συνεργασία με τους Αμερικανούς, κάνοντας ρητή αναφορά στην επιχείρηση «International Maritime Security Construct» (IMSC), που υπό την «ηγεσία» των ΗΠΑ και με συμμετοχή δυνάμεων από Βρετανία, Αυστραλία, Αλβανία, Κουβέιτ, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν και ΗΑΕ, περιπολεί στον Περσικό Κόλπο και τον Κόλπο του Ομάν.

Σε συνάρτηση με τα παραπάνω, η κυβέρνηση αποφασίζει τη συμμετοχή του Πολεμικού Ναυτικού, και συγκεκριμένα με τη φρεγάτα «ΣΠΕΤΣΑΙ», στην ομάδα κρούσης (Carrier Group) που συνοδεύει αυτές τις μέρες το γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκολ» σε σκέλος της αποστολής του στην Ανατολική Μεσόγειο, ώστε να υποστηρίξει τις γαλλικές πολεμικές επιχειρήσεις στη Μ. Ανατολή.

 Αναμένεται, εξάλλου, στην πορεία προς τη Διώρυγα του Σουέζ, αυτές τις μέρες, το αεροπλανοφόρο να πραγματοποιήσει συνεκπαίδευση με μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού στην ευρύτερη περιοχή της Κρήτης, ενώ κατά την επιστροφή του «Σαρλ ντε Γκολ» στην Ανατολική Μεσόγειο, μετά την ολοκλήρωση της «αποστολής» του, θα ακολουθήσει και νέα συνεργασία με το Πολεμικό Ναυτικό.

Αρμόδια στελέχη από τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις φωτογραφίζουν αυτές τις δραστηριότητες ως την ελληνική συνεισφορά στην προαναφερόμενη EMASOH, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, λέγοντας το αυτονόητο: Τη σημασία της «συνεισφοράς» της φρεγάτας στη δολοφονική αποστολή της γαλλικής αρμάδας, κατά την ανάπτυξή της σε Ανατολική Μεσόγειο και Περσικό, όπως και τη διεξαγωγή ασκήσεων με σύνθετα αντικείμενα.

Επίσης, κυβερνητικές πηγές υπενθυμίζουν τη συνάντηση Μητσοτάκη - Μακρόν στις 29/1 στο Παρίσι, ως άλλο ένα δείγμα της σύμπλευσης με το Παρίσι και σε στρατιωτικό επιχειρησιακό επίπεδο.

Παραπέρα, στον Πειραιά «πιάνει» το γαλλικό ελικοπτεροφόρο πλοίο αμφίβιας επίθεσης «Dixmude», που φορτωμένο κομάντος αναμένεται να πάρει μέρος στη μεγάλη διακλαδική άσκηση «Μέγας Αλέξανδρος 2020», την οποία οργανώνουν (27/1 - 8/2) οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, με χώρο διεξαγωγής την Κεντρική Ελλάδα και το Κεντρικό Αιγαίο.

Στην άσκηση θα πάρουν μέρος και Αμερικανοί, καταρχάς τα ελικόπτερα που σταθμεύουν στο Στεφανοβίκειο, συν κομάντος, χωρίς να αποκλείονται και πρόσθετες ...αφίξεις. Π.χ. το αμερικανικό ελικοπτεροφόρο «USS Bataan», φορτωμένο με 2.500 πεζοναύτες και συνοδευόμενο από τα πλοία «USS New York» και «USS Oak Hill», και για το οποίο εδώ και βδομάδες συζητείται η συμμετοχή του στην άσκηση, μετακινήθηκε από τον Κόλπο του Αντεν, βορειότερα στην Ερυθρά Θάλασσα, στο Σουέζ.

...έως τη Σαουδική Αραβία...

Ακόμα, την Τρίτη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στ. Πέτσας επιβεβαίωσε πως η κυβέρνηση είναι σε «συζήτηση» με τη Σαουδική Αραβία για μετακίνηση εκεί μιας ελληνικής συστοιχίας «Patriot» (με τους αναγκαίους χειριστές της, βέβαια, κάτι που εντέχνως αποσιωπάται), και μάλιστα ότι το θέμα συζητείται ήδη από τον Οκτώβρη. 

«Είναι μια συζήτηση που εντάσσεται στο γεγονός ότιη Ελλάδα πάντα θέλει να συμμετέχει σε όλα τα θέματα της περιοχής της ως παράγοντας σταθερότητας και ειρήνης και να προάγει την ασφάλεια στην περιοχή», ισχυρίστηκε, κάνοντας το μαύρο άσπρο για το ρόλο ευρωατλαντικού χωροφύλακα που αναζητεί για τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις η ντόπια αστική τάξη.

Η μεταφορά των «Patriot» σχεδιάζεται προκειμένου να ενισχυθούν οι δυνατότητες των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και των συμμάχων τους στην περιοχή, απέναντι στο Ιράν και τους λαούς της περιοχής. Σημειωτέον, για το θέμα, η μετακίνηση αυτή συναντά αντιδράσεις από αξιωματικούς της Πολεμικής Αεροπορίας, που επιβεβαιώνουν ότι η όλη «συζήτηση» γίνεται κατόπιν πιέσεων των Αμερικανών και τονίζουν πως η κάθε συστοιχία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αεράμυνας της χώρας, με αποτέλεσμα οποιαδήποτε μετακίνηση να την αποδυναμώνει επικίνδυνα.

Επιβεβαιώνοντας δηλαδή ότι η συμμετοχή στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό για τα συμφέροντα της αστικής τάξης καμία σχέση δεν έχει με την άμυνα της χώρας, την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συνόρων, αλλά αντίθετα τα υπονομεύει από κάθε πλευρά.

...και τη Λιβύη

Τέλος, έτοιμη να μετάσχει με δυνάμεις και σε ευρωενωσιακό στρατιωτικό μηχανισμό στη Λιβύη, με το πρόσχημα της αποστολής επιτήρησης του εμπάργκο όπλων και της «χάρτινης» εκεχειρίας που αποφασίστηκε την περασμένη Κυριακή στο Βερολίνο, δήλωσε η κυβέρνηση, τη Δευτέρα, στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων (ΣΕΥ) της ΕΕ.

Θυμίζουμε, ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Δένδιας, ήδη από την προηγούμενη Παρασκευή, μετά τη συνάντησή του στην Αθήνα με τον Λίβυο στρατηγό Χ. Χάφταρ, έλεγε ότι «η Ελλάδα είναι έτοιμη να βοηθήσει την επόμενη μέρα στη Λιβύη, είτε με τη συμμετοχή στις δυνάμεις εκείνες οι οποίες χρειάζονται για να υπάρξει η ανακωχή (σ.σ. "διεθνής μηχανισμός επιτήρησης εκεχειρίας") είτε με τη συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στην ευρωπαϊκή επιχείρηση επιβολής του εμπάργκο των όπλων και της μεταφοράς μισθοφόρων στη Λιβύη».

Στο ίδιο πλαίσιο και στον απόηχο του αποφάσεων του ΣΕΥ, για «διεύρυνση του αντικειμένου» της ευρωενωσιακής επιχείρησης θαλάσσιας επιτήρησης «Sofia» στην Κεντρική Μεσόγειο, ώστε σε πρώτη φάση να ελέγχεται με εναέρια και δορυφορικά μέσα υποτίθεται αν τηρείται το εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, όχι μόνο από τη θάλασσα αλλά και από την ξηρά μέσω των γειτονικών κρατών, γίνονται ήδη κάποιες συζητήσεις στα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας για το πώς θα «συνεισφέρει» η ελληνική πλευρά. Η επιχείρηση αυτή της ΕΕ ξεκίνησε Οκτώβρη του 2015 και έκτοτε έχει διανύσει διάφορα στάδια. Θυμίζουμε ότι η Ελλάδα συνεισέφερε παλαιότερα στη «Sofia» με αεροσκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας «Erieye EMB-145 AEW&C».

ΔΕΣ ΑΚΟΜΑ:

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΣΥΡΙΖΑ - ΑΛΛΑ ΑΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

«Κατανοήσεις» και «συμπορεύσεις» στο σύνολο της ευρωατλαντικής πολιτικής

Βασικά σημεία από τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων τους στη συζήτηση για τη Συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής

Στοχοποιείτε το λαό! Πάρτε πίσω τη Συμφωνία!

Η τοποθέτηση του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ και βουλευτή του ΚΚΕ, στη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Αμυνας και Εξωτερικών υποθέσεων της Βουλής, την περασμένη Τρίτη, για την κύρωση της Συμφωνίας για τις βάσεις

Αλίευση απ τον "Ρ" Παρουσίαση: Viva La Revolucion

"Κε" Γεραπετρίτη Σάς Θυμίζουμε την «Βαϊμάρη» !!

Με αφορμή την ανιστόρητη τοποθέτηση του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη στη βουλή ότι η «Βαϊμάρη έφερε την απλή αναλογική και η απλή αναλογική έφερε το Χίτλερ». αν και πήρε την πρέπουσα απάντηση απ τον Θανάση Παφίλη σκεφτήκαμε να ξαναθυμηθούμε Τι συνέβη τότε: 

Η «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΑΪΜΑΡΗΣ» Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΓΙΑΛΤΑ

Τα τελευταία χρόνια, με αφορμή το «φούσκωμα» της Χρυσής Αυγής από το αστικό πολιτικό σύστημα, φούντωσε το ζήτημα του τέλους της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης», η οποία κατά τους αστούς πολεμήθηκε γι' αυτό ο Χίτλερ και το κόμμα του, στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης 1929 - 1933 κατέλαβαν την κυβερνητική εξουσία. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Στόχος είναι η αποτροπή της εργατικής τάξης και των συμμάχων της από τον αντικαπιταλιστικό, αντιμονοπωλιακό αγώνα ως μονόδρομο για την οριστική διέξοδο από την κρίση σε όφελός τους με την εργατική, λαϊκή εξουσία, την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον εργατικό έλεγχο. Οι αστοί συγκαλύπτουν ότι ο Χίτλερ πήρε την κυβερνητική εξουσία, με το Σύνταγμα της Βαϊμάρης και την αμέριστη συνδρομή της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας που υπηρετούσαν τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Των μονοπωλίων επιλογή ήταν ο Χίτλερ.

Επίσης, οι αστοί, προκειμένου να εμποδίσουν την πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για το σοσιαλισμό, ρίχνουν λάσπη στη Σοβιετική Ενωση, αναπαράγοντας το μεγάλο ψέμα, ότι συμφώνησε, αν δεν επέβαλε, στο «μοίρασμα του κόσμου», μετά το Β' Παγκμόσμιο Πόλεμο, γι' αυτό τάχα και στην Ελλάδα, μετά την απελευθέρωση από τη γερμανική ιμπεριαλιστική κατοχή δε νίκησε, δεν πήρε την εξουσία ο λαός.Σ' αυτά τα δύο ζητήματα αναφέρεται το σημερινό ένθετο του «Ριζοσπάστη» «Ιστορία», προβάλλοντας την ιστορική αλήθεια την οποία παραχαράσσουν οι αστοί.

***

Στις 28 Φλεβάρη 1933, ύστερα από πρόταση της κυβέρνησης του Χίτλερ, ο πρόεδρος της Γερμανίας Χίντενμπουργκ ανέστειλε με έκτακτο διάταγμα όλα τα άρθρα του Συντάγματος της Βαϊμάρης που εγγυόντουσαν την ελευθερία του ατόμου, του λόγου, του Τύπου, των συγκεντρώσεων και της ίδρυσης συνδικαλιστικών Οργανώσεων. Ετσι, λένε, καταλύθηκε το Σύνταγμα της Βαϊμάρης και επικράτησε ο φασισμός. Αντικαταστάθηκε μια μορφή διακυβέρνησης της δικτατορίας των μονοπωλίων με μία άλλη.

Ποια είναι όμως η πραγματική ιστορία; 

Η γερμανική προλεταριακή επανάσταση (3 Νοέμβρη 1918 - Γενάρη 1919, στη Βαυαρία έως τον Απρίλη του ίδιου έτους) έχοντας ως υπόβαθρο, όπως και η Οχτωβριανή της Ρωσίας του 1917, τη μαζική εξαθλίωση που επέφερε για τις λαϊκές μάζες ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, παρουσίασε κοινά χαρακτηριστικά με εκείνη, όπως για παράδειγμα τα επαναστατικά συμβούλια εργατών και ναυτών. Η μεγάλη ποιοτική διαφορά ήταν το γεγονός ότι στη Γερμανία απουσίαζε το μαζικό και ταξικά συνεπές κόμμα του προλεταριάτου, το κομμουνιστικό (οι πρωτοπόροι επαναστάτες της ομάδας «Σπάρτακος» προχώρησαν στη δημιουργία τέτοιου κόμματος στο απόγειο της επανάστασης). Παρ' όλα αυτά, η δράση του προλεταριάτου, με αρχικούς στόχους που ξεπερνούσαν τα καπιταλιστικά πλαίσια κλόνισε σοβαρά την εξουσία της ηττημένης στον πόλεμο γερμανικής αστικής τάξης.

Αν και η δράση των επαναστατημένων μαζών προσέγγιζε την αντικειμενική ανάγκη της σύμπλεξης των εθνικών και αστικοδημοκρατικών διεκδικήσεων με τη διεκδίκηση της προλεταριακής εξουσίας, η ελλιπής αντίληψη που είχαν για το σοσιαλισμό και για το δρόμο που οδηγεί σε αυτόν (στρατηγική), καθώς και οι αυταπάτες που διατηρούσαν ως προς το χαρακτήρα του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (το κόμμα που με το ξέσπασμα του πολέμου ηγεμόνευσε στο χώρο του σοσιαλσοβινισμού) υποχρεωτικά οδηγούσε στο συμβιβασμό με τους αστούς, στην καλλιέργεια κοινοβουλευτικών αυταπατών και στον περιορισμό ακόμα και των αστικών μεταρρυθμίσεων. Ενώ, για παράδειγμα, οι μάζες αρχικά διεκδικούσαν, μεταξύ άλλων, την κατάργηση της στρατοκρατίας και του ιδιαίτερου ρόλου του στρατού στην πολιτική ζωή, οι σοσιαλδημοκράτες που ασκούσαν πλέον την κυβερνητική εξουσία, συνεπείς στις δεσμεύσεις τους, όχι απέναντι στις επαναστατημένες μάζες, αλλά απέναντι στους αστούς, αξιοποίησαν τον αυτοκρατορικό στρατό για να πνίξουν στο αίμα το εξεγερμένο προλεταριάτο του Βερολίνου και άλλων πόλεων και αργότερα της Βαυαρίας. 

Με αφορμή τη στυγνή δολοφονία των ηγετών της επανάστασης Κ. Λίμπκνεχτ και Ρ. Λούξεμπουργκ, ο Λένιν σε ομιλία του στις 19/1/1919 κατάγγειλε το νέο ρόλο που ανέλαβε η ηγεσία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας (SPD), τους Εμπερτ (Ebert) και Σάιντεμαν (Scheidemann) ως δημίους των προλεταριακών ηγετών, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι «... η "Δημοκρατία" είναι τελικά ένα μασκάρεμα της αστικής ληστείας και της πιο κτηνώδους βίας».

Η συντακτική εθνοσυνέλευση που εκλέχτηκε το Γενάρη του 1919 και η υιοθέτηση του Συντάγματος της Βαϊμάρης (4-28 Φλεβάρη) αντικατόπτριζαν την εδραίωση ξανά της εξουσίας των αστών, που σε σχέση με την προπολεμική περίοδο, δε χρειάζονταν πλέον να τη μοιράζονται και με τον αυτοκράτορα (Κάιζερ). Ταυτόχρονα, ο όρος Reich (Ράιχ = αυτοκρατορία - «βασίλειο») παρέμεινε στο νέο Σύνταγμα, παρά την πρόταση που τέθηκε για αλλαγή του σε «Δημοκρατία» (Republik).

Το Σύνταγμα της Βαϊμάρης, σε σύγκριση με το προηγούμενο του Βίσμαρκ (1871) εμπεριείχε πιο προωθημένες διατάξεις (όπως η γενίκευση του δικαιώματος ψήφου σε όλους τους «πολίτες» άνω των 20 ετών, η δυνατότητα διεξαγωγής δημοψηφισμάτων, κ.λπ.), που απλά απέβλεπαν στην πρόσδεση του λαού στα συμφέροντα των καπιταλιστών. 

Για την αποφυγή οποιασδήποτε «παρεξήγησης» επ' αυτού, το άρθρο 48 του Συντάγματος έδινε στον Πρόεδρο της χώρας (αναδεικνυόταν με άμεση ψηφοφορία από το λαό) να αναστέλλει όλες τις συνταγματικές ελευθερίες και να διατάσσει την επέμβαση των ενόπλων δυνάμεων, στην περίπτωση «που παρεμποδίζεται σημαντικά ή απειλείται η δημόσια ασφάλεια και τάξη» (αντίστοιχες διατάξεις έχουν όλα τα αστικά συντάγματα).

Το εν λόγω άρθρο, αξιοποιήθηκε κατά κόρον την περίοδο 1919 - 1933 για την καταστολή εργατικών απεργιακών αγώνων, για τη διάλυση συνταγματικά εκλεγμένων κυβερνήσεων των κρατιδίων όταν αυτές δεν ταίριαζαν απόλυτα με τις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης, για την «εν ψυχρώ» προώθηση των πιο αντιδραστικών απαιτήσεων των μεγαλοβιομηχάνων, για την αναστολή της κοινοβουλευτικής δράσης και στο τέλος, ως κατώφλι για το πέρασμα στην ανοιχτή φασιστική δικτατορία των εθνικοσοσιαλιστών.

Στα πρώτα χρόνια, ως απόρροια και της ήττας στον πόλεμο, εμφανίζεται ένα πρωτόγνωρο πληθωριστικό «τσουνάμι»1, που ενέτεινε κατά πολύ την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου σε βάρος της εργατιάς και των μικροαστικών στρωμάτων και προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων που γιγάντωναν μέρα με τη μέρα, μέσα και από τη ραγδαία διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης (μόνο ο πολυεκατομμυριούχος Χούγκο Στίνες (Hugo Stinnes) την περίοδο του ραγδαίου πληθωρισμού εξαγόρασε 1.664 επιχειρήσεις με 300.000 εργαζόμενους!). 

Καθ' όλη τη δεκαετία του '20 η αναδιανομή λειτούργησε και προς όφελος των μονοπωλίων των νικητριών δυνάμεων του πολέμου, με βάση τις πολεμικές αποζημιώσεις, που προέβλεπε η συνθήκη των Βερσαλιών και οι κατοπινές ενδοϊμπεριαλιστικές ρυθμίσεις. Ιδιαίτερα ενισχυμένη παρουσία στη Γερμανία απέκτησαν οι αμερικάνικοι μονοπωλιακοί όμιλοι και ειδικά οι τραπεζικοί.

Αν τα πρώτα χρόνια της Βαϊμάρης, οι πραξικοπηματικές απόπειρες στρατιωτικών (το Μάρτη 1920 οι μοναρχικοί στρατιωτικοί με επικεφαλής το γενικό επιτελάρχη Καπ (Kapp), τον στρατηγό Λούντεντορφ (Lundendorff) κ.ά. και το Νοέμβριο του 1923 ο Χίτλερ ξανά με τον Λούντεντορφ) αποτυγχάνουν να καταλύσουν την αστική δημοκρατία, αυτό οφειλόταν τόσο στο γεγονός ότι το συγκροτημένο πλέον ΚΚ Γερμανίας τέθηκε επικεφαλής αποφασιστικών εργατικών ένοπλων αγώνων, όσο και στο γεγονός ότι η σφοδρή ενδοκαπιταλιστική διαπάλη ανάμεσα σε διάφορους μονοπωλιακούς ομίλους για την πρωτοκαθεδρία, δεν επέτρεπε τη σύνταξη κοινού σχεδίου αντιμετώπισης της συνταγματικής δημοκρατίας και την ύπαρξη κοινής εναλλακτικής πρότασης. Αυτό δε σημαίνει ότι οι αστοί αντιμετώπισαν με αδιαφορία το φασισμό. 

Απλά δεν είχαν καταλήξει ποιο από τα πάμπολλα εκείνη την εποχή παραστρατιωτικά, εθνικιστικά και φασιστικά σχήματα ήταν το καταλληλότερο. Πάντως, αν στην αρχή το Εθνικοσοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Γερμανίας (NSDAP) του Χίτλερ είχε ως χρηματοδότες (η «διαπλοκή» και τότε ήταν σύμφυτη του καπιταλισμού) Βαυαρούς καπιταλιστές μεσαίου μεγέθους, ήδη τον Οκτώβρη του 1923 (μόλις ένα μήνα πριν το αποτυχημένο πραξικόπημα) ο Φριτς Τύσσεν (Fritz Thyssen - επικεφαλής του ομώνυμου ομίλου) το ενίσχυσε με 100.000 χρυσά μάρκα2. Αντίστοιχα έπραξε και ο έτερος μεγαλοβιομήχανος Ερνστ φον Μπόρζιχ (ErnstvonBorsig). Αλλά και το αστικό πολιτικό σύστημα συνολικά δε φάνηκε εχθρικό σε τέτοια φαινόμενα. Ετσι ο Χίτλερ για την απόπειρά του καταδικάστηκε «επί εσχάτη προδοσία» σε 5 χρόνια φυλάκιση, αλλά ήδη το Δεκέμβρη 1924 ήταν και πάλι ελεύθερος και με πολιτικά δικαιώματα. Ο δε Λούντεντορφ δεν δικάστηκε καν! Και όλα αυτά χωρίς την παραμικρή ένσταση των σοσιαλδημοκρατών και αστών «λάτρεων» της αστικής δημοκρατίας.

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί, ότι καθ' όλη την περίοδο 1919 - 1932, στην κυβερνητική εξουσία το σοσιαλδημοκρατικό και τα αστικά κόμματα (τα περισσότερα εμπεριείχαν στην ονομασία τους και τον προσδιορισμό «λαϊκό») είτε εναλλάσσονταν το ένα με το άλλο, είτε συγκυβερνούσαν, χωρίς όμως κανένα από αυτά να μπορεί να υλοποιήσει τις δημαγωγικές εξαγγελίες για «τη σωτηρία του Λαού», που όλο αυτό το διάστημα, με πρωτοπορία την εργατική τάξη συνέχιζε να διεκδικεί τα δικαιώματά του με διάφορες μορφές (ένοπλες εξεγέρσεις, απεργίες, κ.λπ.). Ούτε, βέβαια, μπόρεσαν, παρά την «ικανότητά» τους να κρατήσουν τη Γερμανία έξω από τη δίνη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης του 1929. Αυτό που κατάφεραν (γιατί αυτό άλλωστε επιδίωκαν) είναι με τις επιχορηγήσεις, με κρατικές παραγγελίες και με άλλα εξίσου «δημοκρατικά» μέτρα να ενισχύσουν ξανά και σε παγκόσμιο επίπεδο τη θέση της ντόπιας χρηματιστικής ολιγαρχίας. Το 1932, καθώς η επίδραση της οικονομικής κρίσης και η δράση των κομμουνιστών ανεβάζουν σημαντικά το οργανωμένο εργατικό κίνημα, επιλέγεται η απομάκρυνση της σοσιαλδημοκρατίας από την κεντρική κυβέρνηση (παρέμεινε κυβέρνηση όμως στο μεγαλύτερο κρατίδιο, την Πρωσία) ακριβώς για να μην απολέσει την «έξωθεν καλή μαρτυρία» και για να μπορέσει πιο πειστικά να κρατήσει τα εργατικά στρώματα και τα συνδικάτα τους, υπό τον έλεγχό της. Ταυτόχρονα, η αμιγώς αστική κυβέρνηση «εθνικής συγκέντρωσης» (30/5/1932) άνοιγε το δρόμο του συνταγματικά νόμιμου «πραξικοπήματος» της εφαρμογής του άρθρου 48 που αναφέρεται παραπάνω. Με βάση αυτό εκδιώχθηκε η σοσιαλδημοκρατία και από τους πρωσικούς κυβερνητικούς θώκους (Ιούλης 1932). Ακολούθησε μια σειρά εναλλαγών αστών εκπροσώπων στην κυβέρνηση, με μοναδικό φανερό κριτήριο τις προσωπικές επιλογές του Προέδρου του Ράιχ και πρώην δεξί χέρι του αυτοκρατορικής εξουσίας Χίντενμπουργκ3 με πραγματική όμως βάση τις υποδείξεις των μονοπωλίων. Και όταν αυτή η τακτική νομιμοποιήθηκε και στα ευρύτερα στρώματα και ενώ το χιτλερικό κόμμα παρουσίαζε σημαντικά εκλογικά σημάδια κάμψης4, στις 30 Ιανουαρίου 1933, κατόπιν «παραίνεσης» και πάλι των μονοπωλίων, με τον ίδιο συνταγματικά νόμιμο τρόπο διορίστηκε καγκελάριος ο Χίτλερ. Σ' αυτήν τη «συνταγματικότητα» πιστή η σοσιαλδημοκρατία και στο όνομα της «νομιμότητας της κυβέρνησης», αρνήθηκε ακόμα και την πρόταση του ΚΚ Γερμανίας για την από κοινού οργάνωση γενικής πολιτικής απεργίας ενάντια στον Χίτλερ. Είχε έρθει πλέον ο καιρός για τους Γερμανούς ιμπεριαλιστές, να πάρουν πίσω και την παραμικρή παραχώρηση που είχαν κάνει προς το λαό, για να ανακόψουν το επαναστατικό ρεύμα του 1918/20.

Στην περίοδο της οικονομικής κρίσης 1929 - 1933, οι ιδιοκτήτες των μονοπωλίων στη Γερμανία είχαν να αντιμετωπίσουν την ανάπτυξη του αντικαπιταλιστικού κινήματος και το δυνάμωμα της επιρροής του Κομμουνιστικού Κόμματος, αυτός ήταν ο αντίπαλός τους, αυτό φοβούνταν. Η ανησυχία τους μεγάλωνε, γιατί το κύρος των παλαιών αστικών κομμάτων - του γερμανικού Λαϊκού, του γερμανικού Δημοκρατικού, του βαυαρικού Λαϊκού και άλλων - έπεφτε συνεχώς στις εργατικές συνειδήσεις. Ταυτόχρονα, έπεφτε και η επιρροή του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Οι εργάτες έδειχναν ολοένα και πιο μεγάλη δυσαρέσκεια, γιατί οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας που ήταν στην κυβέρνηση ψήφιζαν έκτακτα διατάγματα και αντιδραστικά μέτρα ενάντια στα εργασιακά και άλλα δικαιώματα.

Το φασιστικό κόμμα του Χίτλερ, που αυτοονομαζόταν Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα, ανέπτυξε μια πλατιά αδίσταχτη δημαγωγία. Οι Γερμανοί φασίστες δήλωναν πως όλα τα δεινά των εργαζομένων της Γερμανίας τα προκαλούσε η Συνθήκη των Βερσαλιών (συνθήκη που υπογράφτηκε με βαρείς όρους για τη Γερμανία μετά την ήττα της στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο) και υποσχόταν μόλις πάρουν την εξουσία να καταργήσουν αμέσως τη Συνθήκη των Βερσαλιών και τους περιορισμούς που σχετίζονταν με τους εξοπλισμούς, να αγωνιστούν για να ξαναπάρει η Γερμανία τα εδάφη που είχε χάσει ύστερα από τον παγκόσμιο πόλεμο του 1914-1918 και να αποκτήσει καινούρια εδάφη. 

Στους ανέργους υπόσχονταν εργασία και αύξηση των βοηθημάτων, στους εργάτες μεγαλύτερα μεροκάματα και καλυτέρευση των όρων εργασίας, στους μικροαγρότες την κατάργηση των ενοικίων για τη γη, των χρεών και τη χορήγηση επιχορηγήσεων, στους μικρεμπόρους και στους επαγγελματοβοτέχνες μείωση των φόρων και χορήγηση πιστώσεων με χαμηλό τόκο, στους πληγέντες από τον πληθωρισμό οικονομική αποζημίωση, στους πρώην αξιωματικούς τη δημιουργία καινούριου στρατού και την εφαρμογή της ρεβανσιστικής ιδέας.

Ετσι στις εκλογές για το Ράιχσταγκ το Μάη του 1928, το κόμμα του Χίτλερ συγκέντρωσε μόλις το 2,6% των ψήφων, αλλά δύο χρόνια αργότερα, στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 1930 τα ποσοστά του εκτοξεύονται στο 18,3%, συγκεντρώνοντας 6,4 εκατ. ψήφους, και 107 βουλευτές με επικεφαλής τον Γκέρινγκ. Τα παλαιά αστικά κόμματα και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα έχασαν πολλές ψήφους. Το Κομμουνιστικό Κόμμα συγκέντρωσε 4.590.000 ψήφους.

Τα αποτελέσματα των εκλογών από το ένα μέρος έδειχναν τη συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων γύρω από το Κομμουνιστικό Κόμμα και από το άλλο τη συνένωση των αντιδραστικών στοιχείων γύρω από το φασιστικό κόμμα.

Στις 27 Γενάρη του 1932 σε μυστική συγκέντρωση που έγινε στο Ντίσελντορφ με τη συμμετοχή τριακοσίων εκπροσώπων των μονοπωλίων και του χρηματιστικού κεφαλαίου ο Χίτλερ ανέπτυξε το πρόγραμμα του φασιστικού κόμματος και υποσχέθηκε «να ξεριζώσει το μαρξισμό στη Γερμανία». Οι μονοπωλιακοί κύκλοι δυνάμωσαν την υποστήριξη και τη χρηματοδότηση των χιτλερικών.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα αγωνιζόταν δραστήρια ενάντια στο φασισμό, επιδιώκοντας το σχηματισμό ενιαίου εργατικού μετώπου. 

Τόνιζε πως ο φασισμός θα φέρει στο λαό τεράστια δεινά και θα οδηγήσει σε πόλεμο και στην εθνική καταστροφή. Τον Αύγουστο ακόμη του 1930 στο «Πρόγραμμα της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης του γερμανικού λαού» η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας σημείωνε: «Το φασιστικό κόμμα είναι εχθρικό στο λαό, είναι αντιδραστικό, αντισοσιαλιστικό κόμμα που φέρνει στο γερμανικό λαό την εκμετάλλευση και την υποδούλωση». Στις 28 Γενάρη του 1932 στο μήνυμα «Προς τους εργάτες της Γερμανίας και τους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού» το Κομμουνιστικό Κόμμα τόνιζε ακόμη μια φορά πως το φλέγον ζήτημα είναι η δημιουργία ενιαίου εργατικού μετώπου και καλούσε σε ενεργό αγώνα εναντίον της μείωσης του μεροκάματου, των έκτακτων φόρων, για να αποκατασταθούν οι δημοκρατικές ελευθερίες και για να οργανωθούν στα εργοστάσια και στις συνοικίες ομάδες ένοπλης αυτοάμυνας που να αποκρούουν τις φασιστικές τρομοκρατικές συμμορίες.

Το Μάρτη του 1932 έγιναν προεδρικές εκλογές. Υποψήφιος προτάθηκε πάλι ο Χίντενμπουργκ. 

Οι σοσιαλδημοκράτες τον υποστήριξαν, δηλώνοντας πως η εκλογή του Χίντενμπουργκ θα σώσει τάχα τη χώρααπό το φασισμό. Οι φασίστες είχαν υποψήφιο τον Χίτλερ και το γερμανικό Εθνικό Λαϊκό Κόμμα τον Ντίστερμπεργκ. Υποψήφιος του Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν ο Ερν. Τέλμαν. Επειδή κανένας υποψήφιος δε συγκέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία, στις 10 Απρίλη έγιναν πάλι εκλογές. Εκλέχτηκε ο υποστηριζόμενος από τη σοσιαλδημοκρατία Χίντενμπουργκ.

Με πρόταση του Χίντενμπουργκ στις 30 Μάη η κυβέρνηση του Μπρούνιγκ παραιτήθηκε. Την καινούρια κυβέρνηση σχημάτισε ο Φραντς φον Πάπεν, που αύξησε πρώτα πρώτα τη φορολογία και ψαλίδισε τα κονδύλια για τις κοινωνικές ασφαλίσεις. Ταυτόχρονα, οι μεγιστάνες της βιομηχανίας και οι μεγάλοι γαιοκτήμονες επιχορηγήθηκαν με εκατομμύρια μάρκα.

Τον Ιούλη του 1932 η κυβέρνηση του φον Πάπεν διέλυσε το Ράιχσταγκ και κατάργησε τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Πρωσίας. 

Το Κομμουνιστικό Κόμμα, παίρνοντας υπόψη την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, έβαλε το ζήτημα να κηρυχθεί γενική απεργία διαμαρτυρίας. Οι ηγέτες των σοσιαλδημοκρατών πολέμησαν την πρόταση των κομμουνιστών και τους κατηγόρησαν για «πρόκληση». Οι σοσιαλδημοκράτες εναντιώνονταν με όλα τα μέσα σε κάθε πρωτοβουλία και δράση των μαζών.

Αλλωστε, στο συνέδριο της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, που έγινε στη Λιψία το 1931, ένας απ' τους ηγέτες της, ο Φ. Ταρνόφ, δήλωσε ανοιχτά: 

«Στεκόμαστε δίπλα στο κρεβάτι του άρρωστου καπιταλισμού όχι μόνο για να κάνουμε διάγνωση. Είμαστε υποχρεωμένοι ...να γίνουμε ακριβώς ο γιατρός, που θέλει σοβαρά να θεραπεύσει τον άρρωστο και ωστόσο να διατηρήσουμε το αίσθημα ότι εμείς είμαστε οι κληρονόμοι». «Είναι αυτονόητο - έγραφε ο ηγέτης της κοινοβουλευτικής ομάδας των σοσιαλδημοκρατών στο γερμανικό Ράιχσταγκ Ε. Χάιλμαν - ότι όλη η σοσιαλδημοκρατία εργάζεται για ν' αποτρέψει την κατάρρευση του καπιταλισμού».

Οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας απέτρεπαν τους εργάτες από τις απεργίες, έριξαν μάλιστα και το σύνθημα: Στις συνθήκες της κρίσης είναι εγκληματικό να διεξάγονται απεργίες, γιατί αυτό οδηγεί στην ακόμα μεγαλύτερη μείωση της παραγωγής. Υποστηρίζοντας τα αντιδραστικά αντεργατικά μέτρα των αστικών κυβερνήσεων, δήλωναν ότι αυτό πρέπει να γίνει εν ονόματι του «μικρότερου κακού», δηλαδή για να αποτραπεί ο φασισμός ή ο «ριζοσπαστισμός από τα αριστερά». Να που και εδώ γίνεται η προπαγάνδα περί «άκρων» που είναι επικίνδυνα. Αλλά μήπως και σήμερα η αστική προπαγάνδα στην Ελλάδα δεν προβάλλει το ίδιο επιχείρημα ότι σε συνθήκες κρίσης οι απεργίες, οι εργατικοί αγώνες υπονομεύουν την οικονομία; Μήπως τα μνημόνια και οι εφαρμοστικοί τους, που γδέρνουν το λαό τσακίζοντας μισθούς, συντάξεις, παροχές Υγείας, επιβάλλοντας φοροληστεία με τα χαράτσια, τη δραστική μείωση του αφορολόγητου εισοδήματος, κάνοντας τη ζωή του κόλαση, δε γίνονται για τη σωτηρία του κεφαλαίου από την κρίση;

Στις εκλογές για καινούριο Ράιχσταγκ που έγιναν στις 31 Ιούλη 1932 το φασιστικό κόμμα πήρε 13,7 εκατ. ψήφους και έβγαλε 230 βουλευτές. Τα πιο πολλά από τα παλαιά αστικά κόμματα έχασαν δυνάμεις. Το Κομμουνιστικό Κόμμα, παρά την τρομοκρατία, συγκέντρωσε 5,3 εκατ. ψήφους και πήρε 89 έδρες και το σοσιαλδημοκρατικό 8 εκατ. περίπου ψήφους και 133 έδρες. Οι χιτλερικοί διεκδίκησαν να τους δοθεί η εξουσία.

Το Νοέμβρη του 1932 έγιναν καινούριες βουλευτικές εκλογές, που έδειξαν πως το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε αυξήσει ακόμη πιο πολύ την επιρροή του. Πήρε 6 εκατ. περίπου ψήφους. Το φασιστικό κόμμα είχε χάσει 2 εκατ. ψήφους και οι έδρες του από 230 περιορίστηκαν σε 196. Οι φασίστες έχασαν και στις εκλογές για τα τοπικά όργανα αυτοδιοίκησης.

Η κυβέρνηση του Πάπεν δεν κατόρθωσε να εξασθενήσει το ταξικό εργατικό κίνημα και γι' αυτό πολλοί εκπρόσωποι και ιδιοκτήτες των μονοπωλίων ήθελαν την άμεση εγκαθίδρυση φασιστικής δικτατορίας. Το Νοέμβρη, μια ομάδα βιομήχανοι και τραπεζίτες υπέβαλαν στον Πρόεδρο Χίντενμπουργκ ένα υπόμνημα και ζητούσαν να διορίσει τον Χίτλερ καγκελάριο του Ράιχ.

Και βεβαίως το δρομολόγησαν στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας που καθοριζόταν από το «Σύνταγμα της Βαϊμάρης», που αναμασούν σαν παράδειγμα αστοί δημοσιολόγοι και πολιτικοί στην Ελλάδα, παραλληλίζοντας τους κινδύνους για τη δημοκρατία με το τέλος της Βαϊμάρης. Μ' αυτό το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ήρθε το «τέλος της». Δηλαδή, όχι της αστικής εξουσίας αλλά μιας μορφής άσκησής της από τις αστικές πολιτικές δυνάμεις.

Στις 17 Νοέμβρη 1932 ο Πάπεν παραιτήθηκε και καγκελάριος έγινε ο στρατηγός Σλάιχερ, που γι' αυτόν ο Ερν. Τέλμαν είπε πως η κυβέρνησή του θα παίξει το ρόλο «μιας κυβέρνησης με ψεύτικους κοινωνικούς ελιγμούς», προκειμένου να εκτονώσει το εργατικό κίνημα, να μπορέσει να χειραγωγήσει το λαό. Ο Σλάιχερ πραγματικά κατάργησε μερικά από τα έκτακτα αντιδραστικά διατάγματα του Πάπεν, αλλά δεν πέτυχε να εκτονώσει το εργατικό, λαϊκό κίνημα.

Τις πρώτες μέρες του Γενάρη του 1933 στην Κολονία, στο σπίτι του τραπεζίτη Σρέντερ, συναντήθηκαν οι ιδιοκτήτες μονοπωλίων, Φέγκλερ, Κίρντορφ, Τίσεν και Σρέντερ με τον Πάπεν, τον Χούγκεμπεργκ και τον Χίτλερ. Στη συνάντηση αυτή λύθηκε οριστικά το πρόβλημα της παράδοσης της εξουσίας στον Χίτλερ.

Στις 22 Γενάρη οι χιτλερικοί οργάνωσαν, με την ανοχή της αστυνομίας, μια προκλητική διαδήλωση μπροστά στα κεντρικά γραφεία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Σε απάντηση 150.000 εργάτες του Βερολίνου με επικεφαλής τους ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος Ε. Τέλμαν, Β. Ούλμπριχτ, Ι. Σέερ και Φ. Φλόριν πέρασαν στις 29 Γενάρη τους δρόμους του Βερολίνου, διαδηλώνοντας πως είναι έτοιμοι να αποκρούσουν τους φασίστες. Η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος πρότεινε στους ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας κοινή δράση εναντίον του φασισμού, αλλά οι σοσιαλδημοκράτες αρνήθηκαν.

Στις 30 Γενάρη του 1933, ο Πρόεδρος Χίντενμπουργκ διόρισε τον Χίτλερ καγκελάριο. Ο Πάπεν έγινε αντικαγκελάριος.

Στις 20 Φλεβάρη 1933, λίγο πριν από τις γερμανικές εκλογές της 5ης Μάρτη 1933, μετά από πρόσκληση του Γκέρινγκ, περίπου 25 από τους μεγαλύτερους βιομήχανους της Γερμανίας, μαζί με τον Σαχτ (σ.σ. Πρόεδρος της Τράπεζας Διεθνών Διευθετήσεων από το 1930, Διευθυντής της Τράπεζας του Ράιχ και από το 1934 υπουργός Οικονομικών των ναζί), συναντήθηκαν στο Βερολίνο. Στη συνάντηση αυτή, ο Χίτλερ ανακοίνωσε την πρόθεση των ναζί να αποκτήσουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο της Γερμανίας, να διαλύσουν το κοινοβουλευτικό σύστημα, να χτυπήσουν κάθε αντιπολίτευση με βία και να αποκαταστήσουν τη δύναμη της Βέρμαχτ. Είπε μάλιστα πως «οι εκλογές της 5ης Μαρτίου θα είναι οι τελευταίες για τα επόμενα δέκα χρόνια, ίσως μάλιστα και για τα επόμενα εκατό χρόνια». 

Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν ο Γουστάβος Κρουπ, επικεφαλής της πολεμικής βιομηχανίας «Alfried Krupp A.G.» και πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων, τέσσερα ηγετικά στελέχη της «I. G. Farben», ενός εκ των μεγαλυτέρων μονοπωλίων χημικών στον κόσμο, ο Αλβέρτος Βόγκλερ, επικεφαλής της United Steel Works της Γερμανίας και άλλοι επιφανείς βιομήχανοι.

Η συνάντηση έληξε με τη σύσταση ειδικού ταμείου υποστήριξης των ναζί στις επερχόμενες εκλογές του Μάρτη 1933, ύψους 3.000.000 μάρκων.

Αμέσως μετά την εγκαθίδρυση του Χίτλερ στην κυβέρνηση, η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος κάλεσε τους ηγέτες του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και των συνδικαλιστικών οργανώσεων να κηρύξουν γενική απεργία με συνθήματα: 

«Ολοι στο πεζοδρόμιο!», «Να κλείσουν τα εργοστάσια!», «Στην επίθεση των αιμοβόρων φασιστικών σκυλιών να απαντήσουμε αμέσως με απεργία, με μαζική απεργία, με γενική απεργία!». Στην πρόταση αυτή οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας προπαγάνδιζαν ότι ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία.

Ο Χίτλερ, μόλις έγινε καγκελάριος, σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου όπου πήραν μέρος ο Πάπεν, ο Νόιρατ (Neurath), ο Φρικ και ο Γκέρινγκ, πρότεινε να χτυπηθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο Χίτλερ δήλωσε: «Μπορούμε, αφού συντρίψουμε το Κομμουνιστικό Κόμμα, να περιορίσουμε τον αριθμό των ψήφων του στο Ράιχσταγκ και έτσι να πάρουμε εκεί την πλειοψηφία».

Ταυτόχρονα, ο Χίτλερ δήλωνε πως κύριος σκοπός του κόμματός του είναι να επιβάλει στη Γερμανία «ολοκληρωτικό έλεγχο», να εξουδετερώσει κάθε αντιπολίτευση, να δημιουργήσει έναν ισχυρό γερμανικό στρατό.

Για να συντρίψουν το Κομμουνιστικό Κόμμα οι φασίστες οργάνωσαν μια τεράστια προβοκάτσια: 

Τη νύχτα προς τις 27 Φλεβάρη έβαλαν φωτιά στο κτίριο του Ράιχσταγκ και κατηγόρησαν γι' αυτό τους κομμουνιστές. Κύριος οργανωτής αυτής της πρόκλησης ήταν ο Γκέρινγκ. Αργότερα το ομολόγησε ο ίδιος μπροστά σε ένα στενό κύκλο συνεργατών του Χίτλερ. «Ο μοναδικός άνθρωπος που ξέρει πραγματικά το Ράιχσταγκ», είπε ο Γκέρινγκ, «είμαι εγώ, γιατί εγώ έβαλα φωτιά σ' αυτό». Στις 28 Φλεβάρη, ύστερα από πρόταση της χιτλερικής κυβέρνησης, ο Χίντενμπουργκ ανέστειλε με έκτακτο διάταγμα όλα τα άρθρα του Συντάγματος της Βαϊμάρης που εγγυόντουσαν την ελευθερία του ατόμου, του λόγου, του Τύπου, των συγκεντρώσεων και της ίδρυσης συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Στις εκλογές του Μάρτη του 1933, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ πήρε το 43,9% των ψήφων και την πλειοψηφία στη Βουλή.

Με το Σύνταγμα της Βαϊμάρης ανέβασαν τον Χίτλερ στην εξουσία οι καπιταλιστές, με την τεράστια βοήθεια της σοσιαλδημοκρατίας.

Παραπομπές:

1. Ενώ π.χ. το Γενάρη του 1923 η αξία ενός αμερικάνικου δολαρίου είχε φτάσει τα 17.792 γερμανικά μάρκα, τον Αύγουστο του ίδιου έτους ξεπερνούσε τα 4,5 εκατομμύρια! Την ίδια περίοδο, δηλαδή πέντε χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, το πραγματικό εργατικό εισόδημα μόλις προσέγγιζε το μισό του προπολεμικού.

2. Το ίδιο έτος είχε προηγηθεί η σταθεροποίηση του γερμανικού νομίσματος.

3. Την εκλογή του στην Προεδρία στήριξε και η σοσιαλδημοκρατία, θεωρώντας τον ως «το μικρότερο κακό».

4. Στις εκλογές Νοεμβρίου 1932, έχασε περίπου 2 εκατομμύρια ψήφων.

Αλίευση απ τον "Ρ" Παρουσίαση: Viva La Revolucion

ΣΤΗ "τριτοκοσμική" k Αποκλεισμένη ΚΟΥΒΑ Νέα Φάρμακα !!

Η Κούβα δοκιμάζει νέα προϊόντα κατά των σοβαρών ασθενειών

Κούβα Λατινική Αμερική, Ιανουάριος 2020:

Η τρέχουσα στρατηγική κλινικών δοκιμών έχει επιτρέψει την ενοποίηση αυτής της δραστηριότητας στο Εθνικό Σύστημα Δημόσιας Υγείας και σήμερα πραγματοποιούνται πάνω από εκατό έρευνες σε περισσότερες από 240 κλινικές περιοχές σε ολόκληρη τη χώρα.

Περισσότεροι από 1.500 ασθενείς έχουν επωφεληθεί από νέα προϊόντα της διάσημης βιοτεχνολογίας της Κούβας, κυρίως για τη θεραπεία του καρκίνου και των εγκεφαλικών επεισοδίων.

Με την απαραίτητη αυστηρότητα, η αξιολόγηση προϊόντων που στοχεύουν στο οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, τη νόσο του Parkinson και του Alzheimer, μεταξύ άλλων ασθενειών, διεξάγεται επίσης στην Κούβα.

Περισσότεροι από 3 χιλιάδες επαγγελματίες συμμετέχουν στην εκτέλεση κλινικών ερευνών που ανταποκρίνονται στα βασικά προβλήματα υγείας στη χώρα, όπου παρέχεται δωρεάν ιατρική περίθαλψη σε ολόκληρο τον πληθυσμό.

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

ΑΠ' ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ -ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟ ΠΑΜΕ !

Ερη Ριτσου:
ΜΑΣΣΑΛΙΑ σήμερα Συγκίνηση UD CGT 13
Τεράστια απεργιακή πορεία 180000 διαδηλωτών υπό τους ήχους του ''Ήμαστε δυο'' του Μικη Θεοδωράκη και
μήνυμα στους Ελληνες εργαζόμενους και το ΠΑΜΕ
Ζήτω το ΠΑΜΕ , ζήτω η CGT , ζήτω ο Αγώνας.

24 Janvier 2020 : Imposante manifestation dans la cité Phocèenne : 180 000 Manifestants ! spéciale dédicace au PAME. Vive le PAME ! Vive la CGT ! Vive la lutte !

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΥΛΗ με τον ΑΧΥΡΑΝΘΡΩΠΟ ΤΩΝ ΗΠΑ

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε το εξής σχόλιο για τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον πραξικοπηματία Χουάν Γκουαϊδό:

«Οι απαράδεκτες δηλώσεις του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, κατά την διάρκεια της συνάντησής του στο Νταβός με τον πραξικοπηματία-αχυράνθρωπο των ΗΠΑ στην Βενεζουέλα, Χουάν Γκουαϊδό, αποδεικνύουν το βάθος των δεσμεύσεων και της εμπλοκής της κυβέρνησης στα επικίνδυνα για τους λαούς ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ, τόσο στην περιοχή μας όσο και διεθνώς.

Το ενδιαφέρον του πρωθυπουργού για τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Βενεζουέλας είναι υποκριτικό, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση της ΝΔ προωθεί το δόγμα “νόμος και τάξη” για την καταστολή των λαϊκών αγώνων, προωθεί μέτρα περιορισμού των διαδηλώσεων, της συνδικαλιστικής δράσης και του δικαιώματος της απεργίας, για να περνά την αντιλαϊκή της πολιτική.

Η στήριξη της κυβέρνησης της ΝΔ στη βρώμικη επέμβαση των ΗΠΑ, ΕΕ και των συμμάχων τους στη Βενεζουέλα, στρέφεται κατά του νόμιμα εκλεγμένου Προέδρου της χώρας και συνολικά κατά του Βενεζουελάνικου λαού, ο οποίος είναι ο μόνος υπεύθυνος για να καθορίσει τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στη χώρα του.

Το ΚΚΕ εκφράζει για ακόμη μια φορά τη διεθνιστική του αλληλεγγύη στο λαό της Βενεζουέλας, στο Κομμουνιστικό Κόμμα και την Κομμουνιστική Νεολαία, που μάχονται για τα λαϊκά συμφέροντα».

Αλίευση απo 902.gr - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

ΠΑΦΙΛΗ ΣΜΠΑΡΟΚΟΠΙΜΑ ΠΡΟΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟΔΕΧΤΕΣ !

Η «δημοκρατία» σας είναι δικτατορία της αστικής τάξης:

Απάντηση στην προκλητική επιχειρηματολογία που επιστρατεύει η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει το νέο καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα, αλλά και στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να αθωώσει το καπιταλιστικό σύστημα, έδωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής, όπου συζητείται ο νέος εκλογικός νόμος.
Υπογράμμισε ότι η αστική δημοκρατία είναι δικτατορία της αστικής τάξης, ενώ με αφορμή την επαναφορά του μπόνους των 50 εδρών σχολίασε: «Αυτό είναι δημοκρατία; Αυτό είναι ληστεία».
Ο Θανάσης Παφίλης στηλίτευσε την ανιστόρητη τοποθέτηση του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη ότι η «Βαϊμάρη έφερε την απλή αναλογική και η απλή αναλογική έφερε το Χίτλερ».
Παραθέτοντας συγκεκριμένα ιστορικά στοιχεία για τις μεγάλες επιχειρήσεις της Γερμανίας που αποφάσισαν να παραδώσουν την εξουσία στο ναζιστικό κόμμα, κατέδειξε ότι ο ναζισμός «είναι γνήσιο τέκνο του καπιταλισμού». Επίσης, τόνισε πως αυτά είναι πολύ σοβαρά πράγματα, ιδιαίτερα σήμερα που η εισαγγελέας ουσιαστικά πρότεινε την αθώωση της Χρυσής Αυγής.

Σχολιάζοντας δε την τοποθέτηση που έκανε νωρίτερα ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος προσπάθησε να δημιουργήσει την εντύπωση ότι την κρίση την έφεραν τα εκλογικά συστήματα που ευνοούσαν τις μονοκομματικές κυβερνήσεις, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ σημείωσε πως με αυτό τον τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ αθωώνει το καπιταλιστικό σύστημα.

Σε δεύτερη παρέμβαση που έκανε ο Θανάσης Παφίλης, μετά την προσπάθεια του Γιώργου Γεραπετρίτη να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για τα όσα απαράδεκτα είπε για την απλή αναλογική «που έφερε το Χίτλερ», υπογράμμισε πως η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν κυβερνήσει με μειοψηφικό ποσοστό σε σχέση με το εκλογικό σώμα, όμως, ζητάνε από τους εργαζόμενους να αποφασίζουν με το 50% + 1 για τις απεργίες

Αλίευση απo 902.gr - Παρουσίαση: Viva La Revolucion