Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

28 Ιανουαρίου, 2017

ο μικρούλης Αμπ απ’ τη Συρία:


Τι είναι ο άνθρωπος!

Αυτοί οι δύο τύποι είναι Αλγερινοί μετανάστες στη Χίο. Από αυτούς που ζούνε στις δομές φιλοξενίας και περιμένουν την αίτησή τους να εξεταστεί και να πάρουν πόδι για πίσω, το πιθανότερο. 
Τους τράβηξα φωτογραφία σήμερα το πρωί διότι λίγο πριν το κλικ, καθώς περπατούσαμε στην κεντρική οδό της χιώτικης αγοράς, την Απλωταριά, κάμποσα μέτρα πιο πέρα σκόνταψε ή γλύστρισε μια κυρία και έπεσε κάτω, της έφυγαν οι σακούλες από τα χέρια και η τσάντα της και άνοιξαν κατάδρομα.
Τρέξανε τότε 
στο άψε σβήσε οι δυο αυτοί τύποι, οι μόνοι που τρέξανε δηλαδή, και σηκώσανε πάνω την κυρία, της μαζέψανε και τα πράγματα, της δώσανε και την τσάντα της στο χέρι, την ρωτούσανε με νοήματα αν χτύπησε κι εκείνη όταν συνήλθε από την ταραχή της τους ευχαρίστησε και συνέχισε τον δρόμο της, συνέχισαν κι αυτοί τον δικό τους, εγώ όμως δεν συνέχισα, αλλά στάθηκα και τους έβγαλα φωτογραφία.
 Τι είναι ο άνθρωπος όμως ε;

Μετά πήγαμε στον ξενώνα της Μετάδρασης, όπου φιλοξενούνται οι φίλοι μας ο Σ, ο Ρ. ο Αμπ., ανήλικοι πρόσφυγες ασυνόδευτοι. 
Τους πήραμε λιχουδιές, αλλά βρήκαμε εκεί μονάχα τον μικρούλη τον Αμπ. διότι όλοι οι υπόλοιποι είχαν πάει στο γήπεδο για παιχνίδι και προπόνηση.
Ο Αμπ. χάρηκε πολύ και δεν ήθελε να φύγουμε, ήθελε να ρθει μαζί μας. 
Τι να κάνουμε, λάβαμε την άδεια της υπεύθυνης και συνοδεία μιας κοπελιάς της δομής, τον πήραμε βόλτα στην αγορά.

Πήγε μόνος του στο δωμάτιό του και φόρεσε το μπουφανάκι του και φύγαμε. 
Σε όλη τη διαδρομή περπατούσε πάνω στο πεζοδρόμιο δίχως να μας κρατάει και είχε τα χεράκια του μέσα στα μανίκια του μπουφάν λόγω του κρύου. 
Μόλις μπήκαμε στον πεζόδρομο της αγοράς, σταμάτησε μπροστά σε μια βιτρίνα καταστήματος με αθλητικά ρούχα και κόλλησε το μούτρο του στο τζάμι. Πλησίασα και μου έδειξε ένα ζευγάρι πορτοκαλί γαντάκια και μου είπε “αυτό”! 
Μιλάει καλά ελληνικά πια ο Αμπ. 3,5 ετών είναι μόνο και τα ρουφάει όλα σαν σφουγγάρι. 
Μπήκαμε στο κατάστημα και πήραμε τα γάντια.


Μετά πήγαμε και σε άλλα μαγαζιά. 
Τους κέρδισε όλους ο μικρούλης με τη γλύκα του. Είχανε πια να λένε οι μαγαζάτορες για τον τετραπέρατο μικρό απ’ τη Συρία. 
Άμα τον κάνω βόλτα καθημερινά επί μια βδομάδα στην πόλη, θα τον μάθουνε όλοι και δεν θα υπάρχει πια ούτε ένας να βρίζει τους πρόσφυγες. 
Αυτή νομίζω πως είναι μια πολύ καλή μέθοδος αντιρατσιστικών προσεγγίσεων της κοινωνίας.

Από ένα κατάστημα με παιχνίδια πήραμε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και μια ομπρέλα με σφυρίχτρα. 
Ήθελε να πάρει και ένα όπλο ο Αμπ., έκανε μάλιστα φασαρία για να το αγοράσουμε, αλλά το χατίρι αυτό δεν του το κάναμε. 
Τι είναι ο άνθρωπος όμως ε; 


το ΚΚΕ στο πλευρό της αγωνιζόμενης μικρομεσαίας Αγροτιάς:


ΕΠΙΣΚΕΨΗ Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΣΤΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΙΟΝΙΑ ΟΔΟ
Στο πλαίσιο της επίσκεψης που πραγματοποιεί αυτό το Σαββατοκύριακο σε Άρτα και Γιάννενα, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, συναντήθηκε και συζήτησε το πρωί του Σαββάτου με τους μικρομεσαίους αγρότες της Άρτας, που έχουν στήσει μπλόκο στην Ιόνια Οδό, στον κόμβο του Αγίου Δημητρίου.

Οι μικρομεσαίοι αγρότες της περιοχής έχουν στήσει στο συγκεκριμένο σημείο το μπλόκο τους από τη Δευτέρα 23 Γενάρη, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Νομού Άρτας (ΟΑΣΝΑ) και κάνοντας πράξη τις αποφάσεις των Συλλόγων τους. Στο πλευρό τους έχουν το Εργατικό Κέντρο Άρτας, μια σειρά σωματεία και φορείς που εκφράζουν την υποστήριξη και την αλληλεγγύη τους. Στο μπλόκο υποδέχθηκαν τον Δ. Κουτσούμπα με ένα μικρό κέρασμα από ντόπια προϊόντα, τσίπουρο, τυριά και αλλαντικά.
Ο αγώνας των μικρομεσαίων αγροτών είναι δίκαιος και απαιτεί συμμαχία με τους εργαζόμενους και όλο το λαό

Από το χώρο του μπλόκου ο Δ. Κουτσούμπας έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Ο αγώνας της μικρομεσαίας αγροτιάς είναι δίκαιος. Και εδώ από το μπλόκο της Άρτας στέλνουν μήνυμα σε όλα τα μπλόκα της Ελλάδας ότι θα συνεχίσουν τον αγώνα για την επιβίωσή τους. 
Δεν ζητάνε προνομιακή μεταχείριση από την κυβέρνηση ή από αυτούς που έχουν την πραγματική εξουσία, από την ΕΕ και λοιπά, σε σχέση με άλλους εργαζόμενους, όπως ισχυρίζεται η κυβερνητική προπαγάνδα και διάφοροι άλλοι καλοθελητές, ακριβώς για να διαιρέσουν τους εργαζόμενους με τους αγρότες. Αυτό που ζητάνε είναι το αυτονόητο, το δικαίωμά τους στην επιβίωση, να παράγουν στη γη τους, οι κτηνοτρόφοι να μπορούν να έχουν τα ζώα τους και να παράγουν το γάλα, για να μπορούν να καλύπτουν διατροφικές ανάγκες του ελληνικού λαού.
Η μικρομεσαία αγροτιά στις επάλξεις του αγώνα δίνει αυτήν τη στιγμή τη μάχη για όλο τον ελληνικό λαό. Είναι κοινός ο αγώνας, χρειάζεται κοινή συμμαχία. Τα αιτήματά τους είναι δίκαια και το ΚΚΕ τα υποστηρίζει όλα. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα δουλέψουμε το επόμενο διάστημα. 
Απαιτείται ενότητα εργατών, αγροτών, υπαλλήλων, επαγγελματιών, των λαϊκών οικογενειών, όλου του ελληνικού λαού, έτσι ώστε να μπορέσουν να δικαιωθούν τα αιτήματα της αγροτιάς.
Ξέρουμε ότι η κυβέρνηση πέρσι υποσχέθηκε κάποια πράγματα ή έδωσε κάποια ζητήματα -έστω επιμέρους- στους Έλληνες αγρότες, μετά από συνεχείς κινητοποιήσεις, όμως τα περισσότερα από αυτά ευνοούν τους μεγάλους αγρότες καπιταλιστές, τη μεγάλη αγροτική εκμετάλλευση και βεβαίως δεν είναι αιτήματά που μπορούν να ικανοποιήσουν τη μικρομεσαία αγροτιά.
 Ακόμα και αυτά που έδωσε, όπως εκείνο το αφορολόγητο πέρσι, για το πώς θα ρυθμιστούν οι δόσεις και λοιπά, φέτος το παίρνει πίσω, ενώ στα παλιά προβλήματα έχουν προστεθεί και νέα. 
Τα νέα αφορούν τον παγετό, αφορούν καταστροφές, αφορούν μία σειρά ζητήματα λόγω της κακοκαιρίας και βεβαίως ακόμα τρέχουν και δεν έχουν δοθεί οι αποζημιώσεις από τις περσινές και προπέρσινες πλημμύρες και άλλες καταστροφές που είχε η αγροτική παραγωγή και εδώ στην Άρτα και σε άλλες περιοχές της πατρίδας μας.
Το ΚΚΕ και στη Βουλή και στην Ευρωβουλή και μέσα στους καθημερινούς αγώνες θα συμβάλλει έτσι ώστε να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα της μικρομεσαίας αγροτιάς».

Συζητώντας με τον Δ. Κουτσούμπα, ο πρόεδρος της ΟΑΣΝΑ, Βαγγέλης Μπέτσας, παρουσίασε συνοπτικά τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι φτωχοί αγρότες και τους λόγους για τους οποίους βρίσκονται στο δρόμο.
Η δυσβάσταχτη φορολογία, οι αυξημένες εισφορές στον ΟΓΑ που έχουν αφήσει εκατοντάδες αγρότες της περιοχής ανασφάλιστους, ο παρατεταμένος παγετός και οι καταστροφές που προκαλεί είναι μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
«Οι συνθήκες είναι δύσκολες, αλλά η δύναμή μας είναι μεγάλη», σημείωσε μεταξύ άλλων. Τόνισε ιδιαίτερα τη συμμετοχή νέων σε ηλικία αγροτών στις κινητοποιήσεις.
«Δεν έχουμε άλλο δρόμο από τον αγώνα», υπογράμμισαν οι αγρότες, ενώ κάποιος σημείωσε χαρακτηριστικά πως δεν τους κάμπτουν «ούτε το κρύο ούτε το χιόνι».

Ο πρόεδρος της ΟΑΣΝΑ ζήτησε από το Δ. Κουτσούμπα να μεταφέρει το ΚΚΕ στη Βουλή αλλά και στο λαό τα δίκαια αιτήματα των αγροτών, 
ενώ στη συζήτηση του ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος με τους μικρομεσαίους αγρότες του μπλόκου αναδείχθηκε η ανάγκη για άλλο δρόμο ανάπτυξης και στην αγροτική παραγωγή, με κριτήριο όχι τα κέρδη των καπιταλιστών αλλά τις διατροφικές ανάγκες του λαού και την αξιοπρεπή διαβίωση των αγροτών.

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ μετέφερε και στη συζήτηση την υποστήριξη του Κόμματος στα δίκαια αιτήματα της μικρομεσαίας αγροτιάς. 
Σχολίασε πως τη θέση των παλιών τσιφλικιών σήμερα έχουν πάρει οι καπιταλιστικές αγροτικές εκμεταλλεύσεις, οι ιδιοκτήτες των οποίων στηρίζονται από την πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ.
«Μας παίρνουν τα προϊόντα με τιμές εξευτελιστικές, δεν πληρώνουν», πρόσθεσαν οι αγρότες. 
Στάθηκαν ακόμα στο ρόλο που αναλαμβάνουν μεγαλοαγρότες και μεγαλέμποροι ενάντια στις κινητοποιήσεις τους, αναφέροντας το παράδειγμα ενός από αυτούς που μέσα από τον αστικό τύπο διαμαρτυρήθηκε τις προηγούμενες μέρες για το γεγονός ότι του «κλείνουν το δρόμο» δυσκολεύοντας τις εξαγωγές του...
Το υπόλοιπο πρόγραμμα της επίσκεψης σε Άρτα και Γιάννενα
Σήμερα Σάββατο, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, στις 21.00, θα μιλήσει σε πολιτική εκδήλωση - συνεστίαση της ΤΟ Άρτας, στο κέντρο «ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ» στους Κωστακιούς.

Αύριο Κυριακή, θα μιλήσει σε πολιτική εκδήλωση - συνεστίαση της ΤΟ Ιωαννίνων - Θεσπρωτίας, στις 13.00, στη Λέσχη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
1 / 4

o Χρήστος Ζουλιάτης στη Ραχούλα Καρδίτσας με τον Χαρίλαο !!

Ο Χρήστος Ζουλιάτης πρόσθεσε 21 νέες φωτογραφίες στο άλμπουμ: ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ στη Ραχούλα-Ανέκδοτες φωτογραφίες — στην τοποθεσία Ραχούλα Καρδίτσας.
27 / 1 / 2017
Οι ανέκδοτες αυτές φωτογραφίες είναι απ΄την πρώτη επίσκεψη του Χαρίλαου Φλωράκη στο πατρικό του σπίτι, στη Ραχούλα Καρδίτσας, 
ύστερα από 40 χρόνια, όταν σ΄εκείνη την περιοχή, ενταγμένος στο ΔΣΑ, έπαιρνε μέρος σαν πρωτοκαπετάνιος στη "Μάχη της Καρδίτσας". 
Στην επίσκεψη αυτή συνοδευόταν από τον Μίκη Θεοδωράκη και είναι στα μέσα της δεκαετίας του '80.
«Ανάμικτα αισθήματα νοιώθω, αισθήματα συγκίνησης, αισθήματα χαράς, αισθήματα νοσταλγίας, που βρίσκομαι σήμερα σ΄αυτά τα χώματα, σ΄αυτό τον τόπο που γαλουχήθηκα με τα νάματα της αγάπης στον άνθρωπο, με την αγάπη στην πατρίδα, με την αγάπη για μια κοινωνία δημοκρατική και δίκαια...»
Χαρίλαος Φλωράκης
Δήλωση του Χαρίλαου σε δεύτερη επίσκεψη στο χωριό του, όπου παραβρέθηκε σε γιορτή προς τιμή του και για να δει το σπίτι του που έχει ανακαινισθεί και έχει γίνει Μουσείο.
 ΔΕΙΤΕ το βίντεο: https://youtu.be/pQUNYjMZxOE
Πηγαίνετε στην τελευταία φωτογραφία να διαβάσετε για το "Μουσείο Χαρίλαος Φλωράκης"
Χρήστος Ζουλιάτης: Η Ραχούλα είναι ένα γραφικό χωριό χτισμένο στα ριζά του Ίταμου ανάμεσα σε δύο ομαλά αντερείσματα που κατεβαίνουν το ένα από το χωριό Καστανιά και το άλλο από την κατεύθυνση του χωριού Μαστρογιάννη. Στην ανατολική παρυφή του χωριού, λίγο πιο κάτω στη θέση Κρεμαστόμυλος, ξανοίγεται ένας μικρός καμπάκος, που φτάνει ως το χωριό Σέκλιζα, περιτριγυρισμένος από μικρούς λόφους. Η τοποθεσία αυτή μοιάζει με λεκάνη.
Στην τοποθεσία Ραχούλα Καρδίτσας.Φωτογραφία του Χρήστος Ζουλιάτης.
 Φωτογραφία του Χρήστος Ζουλιάτης.


 








 

 
 

Χρήστος Ζουλιάτης: Σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους στους δύο ορόφους του σπιτιού-μουσείου έχουν τοποθετηθεί πολλά υλικά από τη ζωή και τη δράση του Χ. Φλωράκη, αλλά και γενικότερα από την υπερενενηντάχρονη πορεία του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας. Το «Μουσείο Φλωράκη» βρίσκεται στο Παλιοζογλώπι Ραχούλας.

Το πατρικό σπίτι του, μαζί με το οικόπεδο 500 τ.μ., ο Χ. Φλωράκης το έκανε δωρεά στην Ένωση Αγραφιώτικων Χωριών, το 1988, ως αναγνώριση του έργου για την ανάδειξη των Αγράφων και του λαϊκού χαρακτήρα αυτού του φορέα στις δεκαετίες του 1980 και 1990.

Το 2002, η Ένωση δώρισε το οικόπεδο στον Δήμο Ιτάμου, με όρους την ανακατασκευή του πατρικού σπιτιού όπου γεννήθηκε ο Χ. Φλωράκης και τη λειτουργία εκθεσιακού χώρου και βιβλιοθήκης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό φυλλάδιο που μοιράζεται στους επισκέπτες, «το μουσείο αναδεικνύει, με σεβασμό, την ιστορική προσωπικότητα του Χαρίλαου Φλωράκη και μπορεί να αποτελέσει παρακαταθήκη στη νέα γενιά, των αξιών, των ιδανικών και των οραμάτων του. Να συμβάλει στη συνέχιση του αγώνα του, αποκαλύπτοντας την πραγματική ιστορία του λαϊκού κινήματος που μέσα του πήρε και έδωσε ο Χαρίλαος Φλωράκης.

Να αναδείξει την προσφορά του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, που στις γραμμές του ο καπετάν Γιώτης ανέδειξε απίστευτες οργανωτικές και στρατιωτικές ικανότητες, τα χαρακτηριστικά της συνέπειας, της αφοσίωσης, της αυταπάρνησης, της μαχητικότητας που χαρακτήριζαν τον Χαρίλαο Φλωράκη, απόρροια της αταλάντευτης αφοσίωσής του στην υπόθεση του σοσιαλισμού. Το Μουσείο θα αποτελέσει μάθημα για τη νεότερη ιστορία, όχι μόνο της περιοχής, αλλά ολόκληρης της χώρας».

Το πατρικό σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη στο Παλιοζογλώπι- που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τον τάφο του, στο αγνάντι του Αη Λια, και έχει μετατραπεί σε Ιστορικό Μουσείο «Χαρίλαου Φλωράκη», εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 2008, από την τότε γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, η οποία έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην αγάπη του Χ. Φλωράκη για τη Ραχούλα και το Παλιοζογλώπι, επισημαίνοντας ότι αυτός ο άνθρωπος, που είχε κάνει εκατομμύρια χιλιόμετρα πραγματικής και συμβολικής διαδρομής, στα βουνά, τις φυλακές, τις εξορίες, εντός και εκτός Ελλάδας, κατάφερε να διατηρήσει τη μεγάλη αγάπη του γι' αυτόν εδώ τον τόπο.
(ΠΗΓΗ: Real.gr)

27 Ιανουαρίου, 2017

Όχι λαθρομεταναστάκια - Όχι λαθροπρόσφυγες, Παιδιά.


Η παρέμβαση του 15μελούς του Καλλιτεχνικού Σχολείου Γέρακα για τα γεγονότα στο 1ο Δημοτικό Περάματος:
Με αφορμή όσα έγιναν πριν λίγες μέρες, ως μαθητές του Καλλιτεχνικού Σχολείου Γέρακα αποφασίσαμε ότι είναι απαραίτητο να πάρουμε θέση. 
Σε αυτό το πλαίσιο συγκεντρώνουμε σχολικά είδη και τρόφιμα, θέλουμε όμως να εκφράσουμε και ορισμένες σκέψεις μας. 
Πριν μία βδομάδα περίπου συνέβη κάτι απαράδεκτο. Το κόμμα της Χρυσής Αυγής είναι σε όλους μας γνωστό. 
Εξάλλου εκπροσωπείται και στο Κοινοβούλιο. 
Πριν λίγες μέρες λοιπόν μπήκαν μέσα σε ένα δημοτικό σχολείο του Περάματος ορισμένα γνωστά πρόσωπα του κόμματος μαζί με κάποια οργανωμένα μέλη της Χρυσής Αυγής Περάματος για να διατυμπανίσουν την "ανώτατη ελληνική κληρονομιά" και το πόσο τα προσφυγόπουλα στα σχολεία μας θα τη διαφθείρουν. Αυτά είναι τα γεγονότα. 
Εμείς καταδικάζουμε απερίφραστα αυτή την πράξη και θεωρούμε αυτό το μέρος της κοινωνίας μας το λιγότερο ντροπιαστικό. Ακόμα πιο ντροπιαστική όμως είναι η ανοχή. Γι' αυτό και μιλάμε.
Το να είσαι πρόσφυγας σημαίνει πολλά πράγματα. Σημαίνει να έχεις πολύ νωρίς απορίες που δεν μπορεί να λύσει ούτε η μαμά σου. 
Κάποιες φορές να μην ξέρεις πού είναι η μαμά σου και άλλες να ξέρεις, αλλά να φοβάσαι μόνο στη σκέψη να το ξεστομίσεις. 
Σημαίνει σκοτάδι και το φως να μην είναι πάντα καλό. Σημαίνει ότι τα πεφταστέρια στη χώρα σου αντικαταστάθηκαν από βόμβες.
Σου είπαν ότι θα πας σχολείο. Είχες ήδη μάθει το ελληνικό αλφάβητο. 
Την πρώτη μέρα θα έβαζες το δαχτυλίδι που σου χάρισε μια κοπέλα από εδώ. Ήθελες να μάθεις για τη χώρα που οι άνθρωποί της σου έδιναν δαχτυλίδια και σου μάθαιναν το αλφάβητο. Για το μέρος που είχε πεφταστέρια. 
Εμείς τα παρακολουθούμε όλα αυτά από τα σπίτια μας. Ένα μικρό ψήγμα της πραγματικότητας των προσφύγων αντικατοπτρίζεται στην αρχική μας σελίδα. Έχουμε λοιπόν κάποιες παρατηρήσεις να κάνουμε σύμφωνα με τους κανόνες της κοινής λογικής.
Η κοινή λογική λέει ότι αν θέλεις το καλό του έθνους σου, θέλεις όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους να επιθυμούν να γίνουν μέρος του.
Η κοινή λογική λέει ότι όταν έπεσε και χτύπησε το παιδί από τη Συρία και όταν μαχαίρωσαν τον Φύσσα, το ίδιο αίμα λέρωσε τα ρούχα τους.
Τονίζουμε επίσης ότι θεωρούμε τις πράξεις των τραμπούκων της Χ.Α. το λιγότερο απάνθρωπες και επικίνδυνες για το σύνολο της κοινωνίας αλλά ταυτόχρονα πιστεύουμε στα αντανακλαστικά αυτής της κοινωνίας. 
Πιστεύουμε ότι οι γονείς μας και οι παππούδες μας και οι δάσκαλοί μας και αν όχι όλοι αυτοί τότε σίγουρα εμείς θα αντισταθούν στην επιβολή των υπανθρώπων που θέλουν να λερώσουν την καθαρότητα και την ενάργεια των παιδιών. 
Γιατί αυτό είναι. Όχι λαθρομεταναστάκια.
 Όχι λαθροπρόσφυγες. Παιδιά.
Πρόσφυγας σημαίνει πολλά πράγματα. 
Πρόσφυγας σημαίνει φοβισμένος. 
Πρόσφυγας σημαίνει να έχεις ως μόνο στήριγμα τον συνωστισμό. 
Πρόσφυγας σημαίνει αποκλεισμένος. 
Εμάς λοιπόν είναι καθήκον μας αλλά και επιθυμία μας να ταχθούμε στο πλευρό των αποκλεισμένων από αυτή τη ζωή και να το δηλώνουμε απροκάλυπτα. 
Δίνουμε το χέρι σε όσους πέφτουν 
και στεκόμαστε δίπλα σε όσους τολμούν να αντιστέκονται σε πείσμα όλων.

διαδώστε Το !!

Σας θυμίζει Κάτι το τσουβάλιασμα ;; Για να Γνωρίζετε:

o Λόγος του πόστ για Τούτο: 



Βρήκαμε και Άλλους που προσπαθούν -από άλλη πλευρά- να κρυφτούν 
δείτε: 
υποτίθεται ότι είναι εγκυκλοπαίδεια φωτογραφίας 

και εξηγείται
μελιστάλακτα 

Σε παραπέμπει πάντα όμως 
 στο blog του οπορτουνιστή  Christos Sioulas
που βγάζει "φλύκταινες" όταν βλέπει και ακούει ΚΚΕ !!

,,είχα εσένα το κεφαλόσκαλο μιάς ονειρικής κλίμακας,,

Φωτογραφία του Λάκης Τεάζης.

''φιλοσοφικά''

ΑΦΙΈΡΩΜΑ στην Ξανθίππη!!!!!!!!!!!!!!.

ΕΠΕΤΕΙΑΚΌ

47 χρόνια γάμου

Θυμάμαι
τις ανηφόρες που ανέβηκα
τα κακοτράχαλα πρόσωπα που αντίκρισα
και άντεξα...γιατί είχα εσένα το κεφαλόσκαλο
μιάς ονειρικής κλίμακας.
Καίγανε τα κεριά και αναλίγωνε η ψυχή
και ξαπόσταιναν τα βλέφαρα σου στο πρόσωπο μου
καθώς το τραγούδι , μας κράτησε ζωντανούς
γιατί δεν μάθαμε να το πουλάμε στις λαϊκές και στα πανηγύρια.
Όσες πίκρες πήραμε τις ανταλλάξαμε με εκδρομές
κοντά σε ανθρώπους χωρίς μακιγιάζ 
απλούς , αληθινούς ,μακρυά από φίρμες και δημόσιες σχέσεις.
Αράξαμε σε ένα ακρογιάλι της γενέθλιας πόλης σου 
και αφήσαμε την δόξα των Αθηνών στους άλλους.
Κάποιοι ίσως θα γελάσουν ειρωνικά
μα εμείς κάναμε πάντα αυτό που αποφασίζαμε
και όχι αυτό που αποφασίζουν οι άλλοι.
Αυτό και μόνο αυτό , μας κάνει ελεύθερους
μακριά από τα άρρωστα φώτα της δημοσιότητας
που αφήνουν ρυτίδες στην ψυχή.
Η στάση ζωής μας
είναι η απάντηση
σ' αυτούς τους μεσίτες που τον καλλιτέχνη
τον βλέπουν σαν εμπόρευμα.

Χαίρε Ξανθιππάκι μου !!!!!!!!!!!.

λάκης τεάζης

26 Ιανουαρίου, 2017

Το Άουσβιτς το σήκωσαν σα σκήνωμα μια νύχτα χλιαρή και το κατέβασαν στην Ελλάδα:

Μ. Λουντέμη: «Άουσβιτς»

Στις 27 Γενάρη 1945 οι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού (60ή Στρατιά του 1ου Ουκρανικού Μετώπου) απελευθερώνουν τους 7.000 περίπου εναπομείναντες κρατούμενους του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς.
Με αφορμή αυτή την επέτειο δημοσιεύουμε το ποίημα του Μενέλαου Λουντέμη «Άουσβιτς», όχι όμως στη μορφή που το ξέρουμε σήμερα, όπως δημοσιεύτηκε στα ποιητικά του. 
Αλλά όπως πρωτογράφτηκε τον Αύγουστο του 1947 και δημοσιεύτηκε στις 8 Σεπτέμβρη 1947 στην εφημερίδα «Ρίζος της Δευτέρας». 
Είναι περίοδος που ξαναγεμίζουν οι τόποι εξορίας στα ελληνικά ξερονήσια και η σύνδεση στο ποίημα είναι προφανής. 
Στα ποιητικά του που κυκλοφόρησαν από το «Δωρικό» και αργότερα από τα «Ελληνικά Γράμματα» το ποίημα διαφοροποιείται πάρα πολύ, προσπαθώντας να το κάνει επίκαιρο με βάση τα δεδομένα της εποχής, στηλιτεύει την αμερικανοκρατία (παραθέτουμε κι αυτή την εκδοχή).

Άουσβιτς

Ναι. Έτσι το λέγανε κάποτε. Τώρα είναι ένα τεφρό χωνευτήρι.
Κι ένα δάπεδο που γκρεμίστηκε παρασέρνοντας στον Άδη τις ζωές του.

Τώρα εκεί λιώνει πεσμένη η ζωή ανάμεσα σε φρύγανα, στάχτη και σποδό

Τώρα «Άουσβιτς» λένε κάτι στήθια και κάτι έρημες μητρικές αγκαλιές…

Κάτι αραχνιασμένα δώματα και κάτι μάτια που βράδιασαν νωρίς…
Ναι. Έτσι το λέγανε κάποτε. Τώρα είναι μια νεκρόπολη που πήρε τη λαλιά της κι έφυγε.

Έφυγε αφήνοντας πίσω της έναν χειμωνιάτικο οδυρμό.
Το βράδυ κατεβαίνει ο Αίολος και παίζει στα κρανία τον αυλό του.
Κατεβαίνουν τ΄ άστρα και φωσφορίζουν μέσα στους άδειους φεγγίτες των ματιών.
Κατεβαίνουν οι νυχτερίδες και κωπηλατούνε έντρομες στα σκότη.

«Άουσβιτς» το λέγανε. Τρία χρόνια το λέγανε έτσι. Τώρα είναι χωράφι.
Ενα απέραντο βοσκοτόπι για τους γύπες που κρώζουνε νυχτοήμερα νηστικοί.
Άχρηστο υλικό, σκεύη ανάκατα από συντρίμμια λευκάζουνε στη χλόη

Κόμες ξέπλεκες κυνηγιούνται έξαλλες στους θάμνους
Κόμες που γέρασαν κλαίοντας πάνου απ’ τα λείψανά τους.
Βρέθηκαν ακόμη εκεί κοκάλινα χεράκια παιδικά – ολάνυχτες πεντάφυλλες μαργαρίτες.

Και παπουτσάκια… πλήθος παπουτσάκια από απίθανα μικρά πόδια που ψάχνουν να βρουν το ταίρι τους.

Ναι. Έτσι το λέγανε κάποτε. Οι άνθρωποι ανατρίχιασαν και ξέχασαν.
Μα φέτος η Άνοιξη ήρθε κι απόθεσε εκεί τους σπόρους της

Μυριάδες παπαρούνες κι αγριολούλουδα πλουμιστά στόλισαν την έκταση

(γάργαρα γελάκια και σκιρτήματα παιδικά ακομπούνε στις ρίζες τους…)

Είναι γι’ αυτό που η Άνοιξη είναι φέτος συλλογισμένη

Είναι γι’ αυτό που οι πεταλούδες βάψανε μαύρα τα βελούδα τους.
Γιατί εκεί κάτου πλάι-πλάι στις ρίζες κοιμάται σαν απέραντο παράπονο
το βλέμμα του μικρού παιδιού…

«Άουσβιτς». 
Έτσι το λέγανε κάποτε. Τίποτε άλλο. Τώρα έφυγε.
Πήρε μια νύχτα τους σκελετούς του και κατέβηκε στη Μεσόγειο

Εδώ, στο ακρωτήρι μας, που κλαίνε τα χώματά του ατάιστα απ’ ανθρώπους
Έφυγε μια νύχτα μπρος απ΄ τα αδιάφορα μάτια των φυλάκων
που έπαιζαν κρίκετ κι έφτυναν σαξονικές βρισιές.
Έφτυναν και εκπαιδεύουνταν στην υψηλή Τέχνη του Κράμερ και της Ιλζέ Βέσνε

Και προχτές πήραν το δίπλωμά τους και κατέβηκαν με τ’ αεροπλάνα τους εδώ,

και ξωπίσω τους ένα κοπάδι από κοράκια που εκπατρίστηκαν

(γιατί είχε καιρό να βρέξει αίμα στο Άουσβιτς…).

Έτσι το ΄λεγαν κάποτε. Τώρα η Λορελάι φυτεύει στο χώμα του πατάτες,
γιατί Άουσβιτς δεν υπάρχει πια. Δεν υπάρχει εκεί.

Το Άουσβιτς το σήκωσαν σα σκήνωμα μια νύχτα χλιαρή
και το κατέβασαν στην Ελλάδα

Άουσβιτς! Φτωχή, πεσμένη Μεγαλειότητα… Τώρα κλάψε

Τώρα τη δόξα σου τη σκέπασαν οι ψηλές φωτιές που ανεβαίνουν απ’ την Ελλάδα!

Γιούρα, Μακρόνησο, Ψυττάλεια, Ικαρία – ω δόξα!

Κι ο Ράιχ, ουαί! – νενικήκαμεν σε!

Αθήνα – Αύγουστος 47

***

Το ποίημα όπως δημοσιεύτηκε στη συλλογή «Το σπαθί και το φιλί» (εκδόσεις «Δωρικός» 1977)

«Άουσβιτς»

Έτσι το ΄λεγαν κάποτε. Κι ήταν
μια φάμπρικα παραγωγής στάχτης
με πρώτη ύλη τον άνθρωπο.
Σήμερα είναι ένα πελώριο χωνευτήρι.
Ένα δάπεδο που βούλιαξε στη γη
παρασέρνοντας στον Άδη τους σταυρούς του.

Τώρα εκεί λιώνει η ζωή
μεταστοιχειωμένη σε χλόη!
Και δεν απόμεινε απ΄ όλα τίποτα
παρά μια περιπλανώμενη ανάμνηση
που κούρνιασε μες στ΄ άδεια στήθια
και στ΄ αραχνιασμένα κρανία των νεκρών.

Έτσι το λέγανε κάποτε. Άουσβιτς!
Τώρα είναι μια απέραντη νεκρόπολη
που πήρε τη μιλιά της κι έφυγε. Έφυγε…
Αφήνοντας πίσω της έναν χειμωνιάτικο οδυρμό.
Κι όταν πέφτει το βράδυ
ο Πάνας παίζει τον αυλό του
στα διάτρητα κόκαλα.
Και τ΄ άστρα φωσφορίζουν λυπητερά
στους φεγγίτες των άδειων ματιών.
Μόνο οι νυχτερίδες ξυπνούν νωρίς
και κωπηλατούνε τρομαγμένες μες στα σκότη.

Έτσι το λέγανε κάποτε.
Τρία χρόνια το λέγανε έτσι.
Τώρα δεν είναι πια
παρά ένα εφιαλτικό χωράφι
όπου γύπες κρώζουνε νηστικοί.
Και κόμες ξέπλεκες τρέχουνε στους θάμνους
κλαίοντας τον εαυτό τους.
Όπου χεράκια παιδικά
λευκάζουνε σα μαργαρίτες. Και παπουτσάκια,
-απίθανα μικρά παπουτσάκια-
ψάχνουνε να βρούνε τα ποδάρια τους.

Έτσι το ΄λέγαν κάποτε.
Μα οι άνθρωποι βάλθηκαν να το ξεχάσουν.
Και κάλεσαν την Άνοιξη να ΄ρθεί,
ν΄ αποθέσει εκεί τους σπόρους της
και να καλέσει τα πουλιά της
και να σπείρει τις πεταλούδες της
και τα γάργαρα γελάκια των παιδιών.
Όμως… Η Άνοιξη…
Κατέβηκεν εφέτος λυπημένη
κι οι πεταλούδες βάψαμε μαύρα τα φτερά τους.
Γιατί εκεί… πλάι-πλάι με τις ρίζες
κείται –σαν απέραντο παράπονο-
το βλέμμα του μικρού παιδιού.

Έτσι το λέγανε κάποτε. Τώρα έφυγε.
Πήρε μια νύχτα τους σκελετούς του
κι έφυγε μπρος απ΄ τα μάτια των σκοπών
που ΄παιζαν κρίκετ κι έφτυναν εγγλέζικες βρισιές.
Και μαζί τους…
Έφυγε κι ένα σμήνος από κοράκια
που οδύρουνταν χρόνια νηστικά.
Γιατί είχε καιρό να βρέξει αίμα στο Άουσβιτς.
Έτσι το ΄λεγαν κάποτε.
Τώρα η Λορελάι,
φυτεύει στο χώμα του πατάτες,
γιατί Άουσβιτς δεν υπάρχει πια.

Γιατί το Άουσβιτς το σήκωσαν μια νύχτα χλιαρή
το φορτώσαν σε βαριά αεροπλάνα
και το μοίρασαν σ΄ Ασία κι Αφρική
(και σε λιγάκι Αλαμπάμα). Εκεί…
Που καίνε πάλι οι υπαίθριες ψησταριές
(Ζώα ανάκατα με σπίτια και γυναίκες).
Ανακατωμένος –όλα- ο ερχόμενος,
χωρίς τη λεπτή επιστήμη των «Φον».
Γιατί τώρα διευθύνουν οι «Μακ»,
κάτι χοντρομπαλάδες απ΄ το Νότο,
που καίνε και σφάζουνε με ουρλιαχτά.
Ανίκανοι να σου ψήσουν έναν καθηγητή
με λίγην υπόκρουση Μπετόβεν.

Εκεί όλα γίνονται τώρα άχαρα
σκότωμα μόνο για το σκότωμα
(η Τέχνη για την Τέχνη…)
Την ανεβάσανε, φτωχό μου Άουσβιτς,
την ανεβάσανε τη γκάμα του φονικού.
Ποσότητα… ποσότητα… ποσότητα…
Ναι, φτωχό μου Άουσβιτς.
Και να γιατί νικηθήκαμε.
.............
Οι εμφάσεις στο κείμενο 
*****************************
Για το Σήμερα:
"Εμείς"

Ποιος θα φωτίσει όλο τούτο το σκοτάδι,
τη νύχτα που ’πεσε απάνω στις ζωές μας;
Πριν να σιγήσει κι η ελπίδα στις φωλιές μας,
ποιος θ’ ανατείλει απ’ τους κραδασμούς του κόσμου;

Ποιος θα διασχίσει όλο αυτόν τον παγετώνα,
τα βήματά μας που ’χει δέσει μ’ αλυσίδες;
Πριν να νεκρώσει απ’ του ψύχους τις αγκίδες,
ποιος την καρδιά μας σαν φωτιά θα την ανάψει;

Ποιος θα αντέξει όλη αυτή την ανηφόρα
που την ανάσα μας την κόβει σαν μαχαίρι;
Πριν πάψει η δύναμη να σφίγγουμε το χέρι,
ποιος στ’ ανηφόρι όρθιους θα μας κρατήσει;

Εμείς. Θα γίνουμε φωτιά μέσα στον πάγο.
Λαός, θα γίνουμε το φως μέσα στη νύχτα.
Εμείς. Θα σπάσουμε του ανήφορου το αδράχτι
που γνέθει κάματο, υποταγή και ήττα.

Εμείς. 
Κρατώντας πάλι κόκκινες σημαίες,
λαός που τον δικό του δρόμο θα ανοίξει.
Εμείς. Με ανάσα των νεκρών μας τους αγώνες,
στις φλέβες το αίμα κι η οργή τους να κυλήσει.