Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

13 Φεβρουαρίου, 2018

η Σταθερότητά τους:--ΜΥΡΊΖΕΙ ΜΠΑΡΟΎΤΙ--

Αυτό είναι σταθερότητα στην περιοχή ; 
Το ακριβώς αντίθετο !
Μόνο το τελευταίο διάστημα, έχουμε τις εξής εξελίξεις: 
-Οι ΗΠΑ ενισχύουν το πυρηνικό τους οπλοστάσιο και στη λίστα με τις μεγαλύτερες απειλές αντικαθιστούν την «τρομοκρατία» με την Κίνα και τη Ρωσία, οι οποίες αυξάνουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες. 
-Η Γερμανία στήνει νέο στρατηγείο του ΝΑΤΟ στο έδαφός της για τις δυνάμεις ταχείας επέμβασης και
- η ΕΕ ενισχύει τη στρατιωτική - «αμυντική» συνεργασία ανάμεσα στα κράτη - μέλη. 
-Η Ιαπωνία «ανοίγει» τη δυνατότητα αποστολών του στρατού στο εξωτερικό και πάει λέγοντας. 
-Την ίδια ώρα, η Τουρκία, χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ, απειλεί όποιον πλησιάσει στην κυπριακή ΑΟΖ και προειδοποιεί ότι μπορεί να διεξαγάγει δυο πολέμους ταυτόχρονα, στη Συρία και στο Αιγαίο, ενώ οξύνει την κόντρα με τις ΗΠΑ, με αιχμή τους Κούρδους της Συρίας.
 -Το Ισραήλ, επίσης «στρατηγικός σύμμαχος» της Ελλάδας, εμπλέκεται σε στρατιωτική διαμάχη με τη Συρία και απειλεί το Ιράν, που μαζί με τη Ρωσία και την Τουρκία συγκροτούν «αντιάξονα» στα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή. 

Είναι φανερό ότι οι εξελίξεις αυτές μόνο «σταθερότητα» και «ασφάλεια» δεν προδίδουν, όπως προσπαθεί να πείσει η κυβέρνηση, για να στηρίξει το ρόλο που έχει αναλάβει στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή, για την προώθηση επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.
-- Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, που οξύνονται και περιπλέκονται σαν κουβάρι, μόνο ειρήνη και «σταθερότητα» δεν εγγυώνται στους λαούς, όπως δείχνει το παράδειγμα της Μέσης Ανατολής. 
----Απ' αυτήν τη σκοπιά, στον αντίποδα του εφησυχασμού που καλλιεργεί η κυβέρνηση, θέλοντας να εξωραΐσει την αντιλαϊκή και επικίνδυνη πολιτική της μέσα και έξω από τη χώρα, 
-- ο λαός χρειάζεται να βρίσκεται σε εγρήγορση και επιφυλακή.

Από την στήλη ''από μέρα σε μέρα'' στον σημερινό Ριζοσπάστη

«Το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό, που ανησυχεί για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή, να δει την ουσία του προβλήματος, το "δάσος" και όχι το "δέντρο". 
Να ξεπεράσει τον αποπροσανατολισμό που καλλιεργούν τόσο η κυβέρνηση όσο και οι δυνάμεις που επενδύουν στον εθνικισμό, στη διαίρεση των λαών. Και οι δύο πλευρές κρύβουν το επικίνδυνο σκηνικό που στήνεται.
  • Η περιοχή μας μυρίζει μπαρούτι. ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ προετοιμάζουν νέα επικίνδυνα σχέδια για να ενισχύσουν την παρουσία τους. 
-Να βγουν πιο ενισχυμένες στον ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία, η Κίνα. 
-Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, μεθοδεύεται ο διαμελισμός κρατών, όπως η Συρία. 
-Κλιμακώνεται η επίθεση κατά του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ. 
-Προωθείται διχοτομική λύση στο Κυπριακό. 
-Δυναμώνει η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στο Αιγαίο από την Τουρκία.
  • Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει αναλάβει ρόλο "σημαιοφόρου" του ΝΑΤΟ.
Επεκτείνει τις αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις στην Ελλάδα. Δαπανά τεράστια ποσά, που χρυσοπληρώνει ο ελληνικός λαός για την αγορά ΝΑΤΟικού πολεμικού υλικού. Αναβαθμίζει τη συνεργασία με κράτη - δολοφόνους, όπως το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία.
  • Για τις ανάγκες των ευρωατλαντικών σχεδίων αναζωπυρώνεται και το ζήτημα των σχέσεων με την ΠΓΔΜ. Επιχειρείται να παραπλανηθεί ο λαός με την ονοματολογία, να συγκαλυφθούν τα πραγματικά προβλήματα, που είναι ο αλυτρωτισμός, η ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ.
  • Ο στόχος της "γεωστρατηγικής αναβάθμισης" δεν έχει καμία σχέση με την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών. Η κυβέρνηση διεκδικεί για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου μερίδιο από το πλιάτσικο σε βάρος των λαών. Βάζει τον ελληνικό λαό σε μεγάλους κινδύνους. Είναι η άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής.
  • Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ δεν είναι παράγοντας ασφάλειας για το λαό. Το αποδεικνύει η πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αντίθετα, διαμόρφωσε αρνητικούς όρους σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των λαϊκών συμφερόντων.
  • Καμία συμμετοχή στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια. 
-Να κλείσουν η βάση της Σούδας και όλες οι ξένες βάσεις στην Ελλάδα. 
-Να επιστρέψουν οι Ελληνες στρατιωτικοί από αποστολές εκτός συνόρων. 
-Αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ.

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ: "Η ΗΓΕΣΙΑ-σαν ΜΙΑ ΚΛΙΚΑ"



Panos Alepliotis:
Συνδικαλισμός στην Σουηδία. Για ποιόν;

Μια ορ­γά­νω­ση υπο­τα­κτι­κών κάνει εύ­κο­λα λάθη

Η ει­κό­να των απερ­για­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων στην Σου­η­δία
Έγινα μέλος στο σω­μα­τείο. 

Χαι­ρό­μουν που θα ‘μαι, με άλ­λους πε­ρί­που χί­λιους δια­κό­σιους συ­να­δέλ­φους από τους 1.500, μέλος σε ένα ερ­γο­στά­σιο κά­θε­της πα­ρα­γω­γής κρέ­α­τος και υπο­προ­ϊ­ό­ντων κρέ­α­τος. 
Τον δεύ­τε­ρο ή τρίτο μήνα μας ήρθε ο μι­σθός δια­φο­ρο­ποι­η­μέ­νος κατά κάτι.

Οι οι­κο­γε­νειάρ­χες στην βάρ­δια που δού­λευα είχαν κάνει τις προ­σθέ­σεις και τις αφαι­ρέ­σεις και δια­πί­στω­ναν πως παίρ­νουν λι­γό­τε­ρα. 
Για μένα που ήταν έξτρα ασχο­λία απο­γευ­μα­το­βρα­δι­νή πα­ράλ­λη­λη με τις σπου­δές δεν ήταν και το πρώτο που σκέ­φτη­κα. 
Εί­δα­με τον ανα­λυ­τι­κό μισθό και πή­γα­με στον εκ­πρό­σω­πο του σω­μα­τεί­ου.

«Δεν ήμουν εγώ στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις» μας λέει, στους 2 Σου­η­δούς, 2 Έλ­λη­νες, ένα Φι­λαν­δό, 2 Κούρ­δους και ένα Χι­λια­νό που απο­λυ­μαί­να­με τα βρά­δια τα ερ­γα­λεία των ‘φό­νω­ν’. «Αλλά θα ρω­τή­σω».

Ρώ­τη­σε και μας είπε 
ότι τώρα μπο­ρού­με να ρυθ­μί­ζου­με μόνοι μας την αμοι­βή μας γιατί μπαί­νου­με στο ακόρντ της ομά­δας που σφά­ζει τα ζώα, τους τε­μα­χι­στές και την ομάδα που πα­ρά­γει τα υπό­λοι­πα υπο­προιό­ντα. Βάλαν όλη την πα­ρα­γω­γή του ερ­γο­στα­σί­ου σε ένα συ­νο­λι­κό Ακόρντ. Δου­λεύ­ου­με με το κομ­μά­τι …
— «Πώς θα την ρυθ­μί­ζου­με δη­λα­δή;»
— «Οσα πε­ρισ­σό­τε­ρα ζώα θα σφά­ζο­νται τόσο πε­ρισ­σό­τε­ρη δου­λειά και πα­ρα­γω­γή θα έχει το ερ­γο­στά­σιο και άρα θα παίρ­νε­τε και σεις πε­ρισ­σό­τε­ρο μισθό. Βέ­βαια θα υπάρ­χουν και λίγο πε­ρισ­σό­τε­ρες κρα­τή­σεις λόγω αυ­ξη­μέ­νης διοι­κη­τι­κής υπο­στή­ρι­ξης».
— «Και γιατί πή­ρα­με λι­γό­τε­ρα;»
–«Ε, είναι που δεν ήρθαν πε­ρισ­σό­τε­ρα ζώα μάλ­λον… Ελάτε στην ετή­σια Γε­νι­κή Συ­νέ­λευ­ση να τα πούμε εκεί.»
Θα πάμε στην συ­νέ­λευ­ση απο­φα­σί­ζου­με σύσ­σω­μοι οι 7 συν ένας νάνοι…
Πή­γα­με και είχε 13 άτομα πα­ρό­ντα από τα 1.200 στην Γε­νι­κή απο­λο­γι­στι­κή συ­νέ­λευ­ση.
Μας κέ­ρα­σαν καφέ και αν δεν υπήρ­χε άλλο θέμα επα­νε­κλέ­γε­ται η Διοί­κη­ση, γί­νε­ται δε­κτός ο απο­λο­γι­σμός δρά­σης και ο οι­κο­νο­μι­κός.
Μια στιγ­μή λέμε. 
«Έχου­με το θέμα με το ακόρντ. Θέ­λου­με στα­θε­ρό μισθό.». 
Ο ανα­πλη­ρω­τής πρό­ε­δρος, μια και ο κα­νο­νι­κός ήταν στα Κα­νά­ρια με την οι­κο­γέ­νεια, μας εξη­γεί τα ίδια που μας είπε και ο εκ­πρό­σω­πος και ότι είναι πολύ χα­ρού­με­νο το σω­μα­τείο και η Ομο­σπον­δία που τα βρήκε με τον ερ­γο­δό­τη και μετά από εξά­μη­νες δια­πραγ­μα­τεύ­σεις έχου­με μια καλή συμ­φω­νία.
— «Απο­φεύ­γου­με ανού­σιες κι­νη­το­ποι­ή­σεις που θα ζη­μί­ω­ναν την επι­χεί­ρη­ση, το κύρος της και την δου­λειά μας. Έχου­με συμ­φέ­ρον να εί­μα­στε όλοι μαζί σ’ αυτήν την προ­σπά­θεια. Βέ­βαια τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις δεν τις κά­να­με εμείς, τις έκανε η Ομο­σπον­δία επι­σι­τι­σμού μέσω επί­ση­μου δια­πραγ­μα­τευ­τή. Μά­λι­στα θα συ­νει­σφέ­ρει η ερ­γο­δο­σία και στο τα­μείο απερ­γί­ας που είναι με­γά­λη κα­τά­κτη­ση(!)».
— «Βάλε θέμα για ψη­φο­φο­ρία. Αναγ­γε­λία κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων και απερ­γί­ας. Να κα­ταρ­γη­θεί το ακόρντ». «Δεν γί­νε­ται εί­μα­στε μόνο 13».«Φτά­να­με όμως για να σας απαλ­λά­ξου­με και να σας ξα­να­ε­κλέ­ξου­με ε;»

Διά­λειμ­μα για δια­βού­λευ­ση. Τα λέμε με­τα­ξύ μας. Ο ένας είναι προ­βλη­μα­τι­σμέ­νος.
 «Θα πά­ρου­με στο λαιμό μας 1.500 άτομα;»
«Ας ερ­χό­ταν και οι υπό­λοι­ποι» του λέμε. Φο­βό­ταν ο συ­νά­δελ­φoς.
— «Μι­λή­σα­με με την Ομο­σπον­δία» λέει ο ανα­πλη­ρω­τής μετά. 
« Απαι­τεί­ται και η δική της σύμ­φω­νη γνώμη αφού πά­ρου­με από­φα­ση, αλλά δεν συμ­φω­νεί να την πά­ρου­με έτσι βια­στι­κά. Καλεί όμως όλους μας στην Στοκ­χόλ­μη και ανα­λαμ­βά­νει όλα τα έξοδα, ξε­νο­δο­χεία, γεύ­μα­τα, με­τα­κί­νη­ση για να τα πούμε από κοντά. Είναι πε­ρί­πλο­κο θέμα, ισχύ­ει πια σε όλη την Σου­η­δία, θέλει συ­ζή­τη­ση. Θέ­λε­τε όλοι ή να βγά­λου­με μια επι­τρο­πή;»
— «Όχι βάλ’ το σε ψη­φο­φο­ρία». 
«Μα…». 
«Βάλτο εί­πα­με» 
6 υπέρ. 5 κατά 2 απέ­χουν. 
Απερ­γία. Να γρα­φεί στο πρα­κτι­κό και να αναγ­γελ­θεί.
— «Καλά θα δούμε» είπε. Μά­ζε­ψε τα χαρ­τιά και έφυγε τρέ­χο­ντας. Μεί­να­με και το κα­λα­μπου­ρί­ζα­με λίγο βλέ­πο­ντας την αντί­δρα­ση, ήρθαν και κάνα δυο των κατά για να μας εξη­γή­σουν ότι κι αυτοί τε­λι­κά ήθε­λαν αλλά… Οι πιο ‘πα­λιοί’ όταν το δι­η­γή­θη­κα στον Σύλ­λο­γο «κάτσε και θα δεις μου είπαν…»
Την άλλη μέρα μας κα­λού­σαν σε έκτα­κτη γε­νι­κή συ­νέ­λευ­ση για την επό­με­νη εβδο­μά­δα.

Ήρθαν 135 σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες, ακύ­ρω­σαν την από­φα­ση και από τότε μας έβλε­παν στρα­βά…

Aυτά πριν απο χρό­νια σε μια αθώα, παι­δι­κή σχε­δόν, προ­σπά­θεια κι­νη­το­ποί­η­σης.

Η εξέ­λι­ξη ειναι χει­ρό­τε­ρη μετά την ανα­τρο­πή στην Σ.Ενωση. 
Η Γε­νι­κή Συ­νο­μο­σπον­δία Ερ­γα­τών Σου­η­δί­ας έχει χάσει 450.000 μέλη από τις μέρες τις κρί­σης του 1990 μέχρι και το 2008 και από το 83% πήγε στα 69% συμ­με­το­χής

Πο­σο­στά συμ­με­το­χής φο­βε­ρά πα­γκο­σμί­ως αλλά χωρίς δράση και τα­ξι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό.

Πρό­σφα­τα το 2016 έχασε 14.000 μέλη η Ομο­σπον­δία δη­μο­τι­κών υπαλ­λή­λων όταν απο­κα­λύ­φθη­κε ότι δια­τη­ρού­σε στρη­πτι­ζά­δι­κο στο κέ­ντρο της Στοκ­χόλ­μης όπου συχνά πα­ρευ­ρί­σκο­νταν και η ηγε­σία της.


— «Μα πώς φτά­σα­με ακόμη και στα σκάν­δα­λα;» ρω­τά­ει η εφη­με­ρί­δα ETC τον Olle Sahlström, 
πρώην δια­με­σο­λα­βη­τή και ερευ­νη­τή για την Εσω­τε­ρι­κή Δη­μο­κρα­τία στον συν­δι­κα­λι­σμό, της Γε­νι­κής Συ­νο­μο­σπον­δί­ας Ερ­γα­ζο­μέ­νων Σου­η­δί­ας που οδη­γή­θη­κε στην πρό­ω­ρη σύ­ντα­ξη, με απο­ζη­μί­ω­ση, σαν ιδιόρ­ρυθ­μος και αμ­φι­λε­γό­με­νος, θα κα­τα­λά­βου­με τον λόγο στην συ­νέ­χεια….
Δεν ξαφ­νιά­ζο­μαι. Το χάσμα με­τα­ξύ της ηγε­σί­ας του συν­δι­κα­λι­σμού και των μελών έχει αυ­ξη­θεί κα­τα­στρο­φι­κά. Η ηγε­σία μπο­ρεί να κάνει ό,τι θέλει αφού δεν υπάρ­χει κα­νέ­νας μη­χα­νι­σμός ελέγ­χου. Ταυ­τό­χρο­να η πο­λι­τι­κή συ­νερ­γα­σί­ας ερ­γο­δο­τών και συν­δι­κα­λι­σμού με σκοπό την ερ­γα­σια­κή ει­ρή­νη έχει οδη­γή­σει σε ανταλ­λα­γή αμοι­βαί­ων υπη­ρε­σιών και ‘χα­τι­ριώ­ν’ που αυ­ξά­νουν και τον κίν­δυ­νο δια­φθο­ράς.

— Μα γιατί αυτό συμ­βαί­νει τόσο τα­κτι­κά; Με σκάν­δα­λα, αυ­θαι­ρε­σί­ες κλπ

Η εξου­σία δια­φθεί­ρει. Είναι δε­λε­α­στι­κό όταν δια­χει­ρί­ζε­σαι τόσα δις από τις ει­σφο­ρές των μελών ιδιαί­τε­ρα το τα­μείο απερ­για­κής απο­ζη­μί­ω­σης, όταν δεν θα συμ­βεί ποτέ απερ­γία. Θέλει θάρ­ρος για να αντι­δρά­σεις.
Η ηγε­σία γί­νε­ται σαν μια κλίκα, δη­μιουρ­γεί την δική της κουλ­τού­ρα εξου­σί­ας και γί­νε­ται σαν τους ερ­γο­δό­τες που υπο­τί­θε­ται ότι θα δια­πραγ­μα­τευ­τεί. Αυτός που θα αντι­δρά­σει στην συ­νερ­γα­σία, έρ­χε­ται σε δύ­σκο­λη θέση και θα ‘μπεί στον πάγο’. Και μια ορ­γά­νω­ση υπο­τα­κτι­κών κάνει εύ­κο­λα λάθη.

— Πότε άρ­χι­σε αυτή η κα­τά­στα­ση;

— Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα από την αρχή. Όταν συμ­φω­νή­θη­κε η ερ­γα­σια­κή ει­ρή­νη την δε­κα­ε­τία του 30-40 . Η πο­λι­τι­κή συ­ναί­νε­σης των Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τών ήρθε και συ­μπλή­ρω­σε την συ­νερ­γα­σία. Έπαψε ο συν­δι­κα­λι­σμός να είναι κί­νη­μα και έγινε «κρα­τι­κό ίδρυ­μα». Στα­μά­τη­σαν ταυ­τό­χρο­να οι ηγε­σί­ες να ζη­τούν την γνώμη των μελών για έγκρι­ση ή μη των συμ­φω­νιών και άρα υπέ­σκα­ψαν την εσω­τε­ρι­κή δη­μο­κρα­τία.
— Πού βρί­σκε­ται τώρα το θέμα της εσω­τε­ρι­κής δη­μο­κρα­τί­ας;
— Κα­νείς στην ηγε­σία δεν θέλει να το θίξει και να το αλ­λά­ξει. Το ίδιο συμ­βαί­νει και με τον σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό τύπο και τους δη­μο­σιο­γρά­φους καθώς και άλ­λους «ανα­λυ­τές» στα κοι­νω­νι­κά μέσα. Δεν τολ­μούν η δεν θέ­λουν.
— Ποια θα ήταν η λύση;
— Μόνο μια επα­νά­στα­ση των μελών απο τα κάτω που θα σά­ρω­νε το παλιό θα μπο­ρού­σε να το αλ­λά­ξει. Αλ­λιώς μένει η εποι­κο­δό­μη­μα όπως ακρι­βώς έχει.»
Δύο συν­δι­κα­λι­στι­κοί φο­ρείς αντι­δρούν ακόμη:
Η Ομο­σπον­δία λι­με­νερ­γα­τών είναι η μόνη Ομο­σπον­δία που είναι εκτός της Γε­νι­κής Συ­νο­μο­σπον­δί­ας Ερ­γα­τών Σου­η­δί­ας και συ­σπει­ρώ­νει το 85% των λι­με­νερ­γα­τών. 
Δια­γρά­φη­κε την 10ε­τια του70 όταν δεν δέ­χτη­κε να συγ­χω­νευ­τεί και επει­δή είχε στην Διοί­κη­ση κομ­μου­νι­στές. Πα­ρό­λο που δεν έχει κα­θα­ρή τα­ξι­κή συ­μπε­ρι­φο­ρά αγω­νί­ζε­ται για κα­λύ­τε­ρες ερ­γα­σια­κές συν­θή­κες, έξω από την συμ­βι­βα­στι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή πο­λι­τι­κή των Σου­η­δι­κών Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών σω­μα­τί­ων. Αγω­νί­ζε­ται εδώ και ενά­μι­ση χρόνο στο Γκέ­τε­μποργκ της Σου­η­δί­ας ενά­ντια στην προ­σπά­θεια της νέας διοί­κη­σης της Μέρσκ να κόψει ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα. Σύμ­μα­χο της η Μέρσκ έχει την Ομο­σπον­δία Με­τα­φο­ρών που έχει σύμ­βα­ση με την Μέρσκ, το Εμπο­ρι­κό Επι­με­λη­τή­ριο και την Σου­η­δι­κή κυ­βέρ­νη­ση που με­λε­τά νόμο που να δυ­σκο­λεύ­ει τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις εξ αι­τί­ας ακρι­βώς αυτού του αγώνα.
Το Σω­μα­τείο ερ­γα­ζο­μέ­νων στο Μετρό Στοκ­χόλ­μης 
που δεί­χνει και την συ­μπα­ρά­στα­σή του στην Ομο­σπον­δία λι­με­νερ­γα­τών αλλά και με ψη­φί­σμα­τα και συ­γκε­ντρώ­σεις και πα­ρεμ­βά­σεις είναι παρόν σε όλες τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις για τα συμ­φέ­ρο­ντα των ερ­γα­ζο­μέ­νων.
Είναι που έχει Πρό­ε­δρο Έλ­λη­να Κομ­μου­νι­στή!

Πάνος Αλεπλιώτης

Ο ΒΙΟΣ-ΠΟΛΙΤΕΙΑ των ΜΠΑΝΤΡΙΩΤΩΝ:«κάρφωναν» στην Γκεστάπο, κι ύστερα «μεσολαβούσαν»



όσους ήξεραν πως είχαν περιουσία 
Ο ένας λεγόταν Λάζαρος Χριστοδήμος (**) και ο άλλος Βασίλειος Ζαρούλιας. Πολλά χρόνια αργότερα, ο δεύτερος θα γινόταν πεθερός τού ιδρυτή τής Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου.



Ζαρούλια: Κόρη δοσίλογου απατεώνα


από Liberation

Ελένη Ζαρούλια του Βασιλείου, βουλευτής της Χρυσής Αυγής, σύζυγος του Νίκου Μιχαλολιάκου, τον οποίο, όπως έχει πει η ίδια, γνώρισε σε «αγώνες εθνικιστικούς».
Εισοδηματίας, ιδιοκτήτρια ακινήτων, μεταξύ των οποίων είναι και το ξενοδοχείο ημιδιαμονής «Dream» στη Βάθη.

--Ζαρούλιας Βασίλειος, διακεκριμένος κομμουνιστοφάγος εθνικιστής κατά την περίοδο της Κατοχής και αργότερα. Λίγες μέρες μετά την Απελευθέρωση, στις 23 Οκτωβρίου 1944,συνελήφθη ως δωσίλογος, συνεργάτης των SS, αλλά και ως κοινός απατεώνας.

Μία από τις κατηγορίες ήταν και η υπόδειξη στα SS ευκατάστατων Αθηναίων, οι οποίοι συλλαμβάνονταν και απελευθερώνονταν, με παρέμβαση Ελλήνων συνεργατών των κατακτητών, μετά από καταβολή μεγάλου αριθμού χρυσών λιρών.
Πολλά τα λεφτά… Πώς να μην αφήσει σημαντική κληρονομιά στην κόρη του, ο εισοδηματίας Βασίλειος Ζαρούλιας;
tsak-giorgis




Αμέσως μετά την απελευθέρωση, ο ΕΛΑΣ εξαπέλυσε κυνηγητό κατά των δωσιλόγων, των μαυραγοριτών κλπ. 
Γρήγορα, στο παιχνίδι μπήκαν και οι άγγλοι, επειδή δεν ήθελαν να αφήσουν στους ελασίτες την αποκλειστικότητα της κάθαρσης.
 Μέχρι το τέλος Οκτωβρίου θα συλλαμβάνονταν δεκάδες τέτοια καθάρματα (*). 
Μεταξύ αυτών που συνελήφθησαν στις 23 του μηνός ήσαν και δυο τύποι, οι οποίοι είχαν βρει ένα ωραίο κόλπο για να τα κονομάνε: «κάρφωναν» στην Γκεστάπο όσους ήξεραν πως είχαν περιουσία κι ύστερα «μεσολαβούσαν» για την απελευθέρωσή τους, φυσικά με το αζημίωτο. 
Ο ένας λεγόταν Λάζαρος Χριστοδήμος (**) και ο άλλος Βασίλειος Ζαρούλιας. Πολλά χρόνια αργότερα, ο δεύτερος θα γινόταν πεθερός τού ιδρυτή τής Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου.



Το βράδυ της 20ης Απριλίου 1967, 
βρίσκεται σε υπηρεσία στο 2ο Γραφείο του ΓΕΣ ένας ταγματάρχης πυροβολικού, στενός φίλος τού Γεωργίου Παπαδοπούλου, ο οποίος φροντίζει να υποστηρίξει με κάθε τρόπο το πραξικόπημα που εκδηλώνεται.

Ο Παπαδόπουλος δεν ξεχνά τον φίλο του και, μετά την επιβολή της χούντας, τον τοποθετεί διευθυντή στο 2ο Γραφείο τού Γ’ Σώματος Στρατού ενώ, παράλληλα, τον διορίζει κυβερνητικό επίτροπο στην Τράπεζα της Ελλάδος. 

Ο ταγματάρχης παίρνει τις προαγωγές του, ώσπου το 1975 αποστρατεύεται με το «κίνημα της πυτζάμας» (μαζί με τον Επιτήδειο, όπως λέγαμε προχτές). 
Μετά από αλλεπάλληλες προσφυγές του, του απονέμεται το 2005 (επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή) ο βαθμός του αντιστρατήγου. Πλήρως αποκατεστημένος πλέον, ο αντιστράτηγος ε.α. Ηλίας Παππάς, κατέβηκε ως υποψήφιος βουλευτής τής Χρυσής Αυγής στα Ιωάννινα κατά τις εκλογές του 2012. Δεν εκλέχτηκε.
Εκλέχτηκε, όμως, ο γυιος του Χρήστος, ως βουλευτής επικρατείας του ίδιου κόμματος.

Σάπισε Τόσο ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, που ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ στον ΔΟΥΛΟΚΤΗΤΙΣΜΟ


Πυροτεχνικά πλάνα των Αφρικανών που πωλούνται σε ανοικτούς σκλάβους αγορές στη Λιβύη

Είναι το 2018 και έχουν αναδυθεί φρικιαστικά βίντεο από ανθρώπους της Αφρικής που πωλούνται σε δημοπρασίες σε υπαίθριες αγορές της Λιβύης. Δεκάδες χιλιάδες ανυπεράσπιστοι Αφρικανοί μετανάστες και πρόσφυγες διακινδυνεύουν τα πάντα για να φτάσουν στην ακτή της Λιβύης και στη συνέχεια κατά μήκος της Μεσογείου στην Ευρώπη - η οποία θεωρείται η πιο επικίνδυνη διαδρομή στη Γη. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι μετανάστες που καταλήγουν σε κέντρα κράτησης επιχειρήσεων πωλούνται σαν αγαθά.
Η Λιβύη έχει γίνει μια σύγχρονη αγορά σκλάβων, κρατώντας τους μετανάστες στο έλεος ενός σύνθετου ιστού για την εμπορία ανθρώπων που είναι ανεκτό από τις πολλές πολιτοφυλακές της χώρας, ένα ζήτημα που αγνοείται σε μεγάλο βαθμό από τον κόσμο, δήλωσε σήμερα ο φωτογράφος που κέρδισε το βραβείο Pulitzer. Ο Νάρκισσο Κοντρέρας, ο οποίος μίλησε στους μετανάστες που κρατούσαν ως σκλάβοι κατά τη διάρκεια ενός έργου φωτογραφικής φωτογραφίας στη Λιβύη, δήλωσε ότι η παγκόσμια προσοχή εστιάζεται στη χώρα της Βορείου Αφρικής ως πύλη για τους μετανάστες που προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη δια θαλάσσης.
Όπως λέει ο Leonard Doyle από τη Διεθνή Οργάνωση Μετανάστευσης για τον υπολογισμό του κόστους:  «Όπως είναι συγκλονιστικό όπως φαίνεται, είναι πράγματι αλήθεια. Ο λόγος για τον οποίο δουλεύει το δουλεμπόριο είναι ότι δεν υπάρχει κανένας κανόνας δικαίου σε μεγάλο μέρος της Λιβύης. Η Λιβύη είναι μια χώρα τόσο μεγάλη όσο η Γαλλία, με πολύ χώρο εκεί. Οι μετανάστες έρχονται εκεί ... βλέπουν την υπόσχεση μιας νέας ζωής όταν πηγαίνουν στην τροφή τους στο Facebook και πιστεύουν ότι κάτι υπέροχο τους περιμένει στην Ευρώπη, επειδή ένας λαθρέμπορος έχει καταχραστεί το σύστημα και έχει πουλήσει αυτά που βρίσκονται.
Ο Doyle εξηγεί ότι όταν φτάνουν οι άνθρωποι στη Λιβύη,  «κατεβαίνουν από το λεωφορείο και γρήγορα μπαίνουν σε ένα είδος μηχανής δολοφονίας, μηχανή εκβιασμού. Αποκλείονται από τα υπάρχοντά τους, καλούνται οι οικογένειές τους. Αναγκάζονται, βασανίζονται, δίνουν χρήματα. Και τότε πωλούνται. Απίστευτο, αλλά πωλούνται σε ανοικτούς δημόσιους διαγωνισμούς: 400 δολάρια για έναν εργαζόμενο, ίσως λίγο περισσότερο για μια γυναίκα που μπορεί να τεθεί στο εμπόριο σεξ. Και αυτό συμβαίνει σε ολόκληρη τη χώρα. "
Υπογραμμίζει επίσης ότι αυτό το θέμα καταδεικνύει ότι η διεθνής κοινότητα πρέπει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στη μετα-Καντάφι Λιβύη. 
Προσθέτει:  "Η σύγχρονη δουλεία είναι διαδεδομένη σε όλο τον κόσμο και η Λιβύη δεν είναι καθόλου μοναδική. Αυτό συμβαίνει στις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου καθώς και στις υποανάπτυκτες χώρες. Αλλά αυτό που είναι ιδιαίτερα συγκλονιστικό είναι ότι αυτό συμβαίνει αποτελεσματικά στο ύπαιθρο, όπου οι άνθρωποι μπορούν να πάνε σε μια αγροικία, να υποβάλουν προσφορά και να καταλάβουν "έναν άνθρωπο". 
Το βίντεο δείχνει πως η 21χρονη νίκη που έφυγε από την κατάσταση της Νέας Νέας Ζηλανδίας πωλήθηκε σε δημοπρασία σκλάβων. Ο νεαρός μιλά για τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, την έλλειψη φαγητού και την κακομεταχείριση που έπρεπε να υποφέρει στα χέρια των κατακτητών του.
Πηγή: observerink.com

12 Φεβρουαρίου, 2018

--META TH ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΒΑΡΚΙΖΑΣ

Tέσσερις μήνες αργότερα, τον Ιούνιο του 1945:«..Οι τρομοκρατικές οργανώσεις της άκρας δεξιάς, εκ των οποίων αι κυριώτεραι είχαν εν μέρει εξοπλισθεί υπό των γερμανών και είχον παντοιοτρόπως συνεργασθεί μετ’ αυτών, όχι μόνον δεν αφοπλίσθησαν, όχι μόνο δεν εδιώχθησαν αλλά συνεργάζονται ανοιχτά με τα όργανα της τάξεως διά την πλήρη κατάπνιξιν πάσης δημοκρατικής σκέψεως»
Ήταν και τότε ημέρα Δευτέρα… – της Σοφίας Χουδαλάκη


Ήταν και τότε ημέρα Δευτέρα, στις 12 Φεβρουαρίου του 1945.

Tέσσερις μήνες αργότερα, τον Ιούνιο του 1945, οι πολιτικοί αρχηγοί Θ. Σοφούλης, Ε. Τσουδερός, Γ. Καφαντάρης και Ν. Πλαστήρας καταθέτουν σημείωμα στον Πρωθυπουργό λέγοντάς του, μεταξύ άλλων:
«Η τρομοκρατία που επεβλήθη υπό της άκρας δεξιάς εις όλην την χώραν, μετά τα δεκεμβριανά γεγονότα, επεκτείνεται καθ’ εκάστην. Έχει πάρει τοιαύτην ανάπτυξιν και διαστάσεις που κάνει αδύνατον την ζωήν των μη βασιλοφρόνων πολιτών και μάλιστα αποκλείει την ιδέαν ελευθέρου δημοψηφίσματος ή εκλογών. Οι τρομοκρατικές οργανώσεις της άκρας δεξιάς, εκ των οποίων αι κυριώτεραι είχαν εν μέρει εξοπλισθεί υπό των γερμανών και είχον παντοιοτρόπως συνεργασθεί μετ’ αυτών, όχι μόνον δεν αφοπλίσθησαν, όχι μόνο δεν εδιώχθησαν αλλά συνεργάζονται ανοιχτά με τα όργανα της τάξεως διά την πλήρη κατάπνιξιν πάσης δημοκρατικής σκέψεως».
Μην σπεύσει κανένας να χρεώσει τους συγκεκριμένους πολιτικούς για κομμουνιστικά φρονήματα, θα σηκωθούν από τον τάφο να μας δείρουν. 
Αστοί ήταν, που συγκροτούσαν, εκείνη την περίοδο, την πολιτική γεωγραφία του Κέντρου, αλλά έβλεπαν το αιματοκύλισμα που ακολούθησε μετά από την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας. 
Έβλεπαν αυτό που κατήγγειλαν στον Πρωθυπουργό, ότι το κράτος που άρχιζε να διαμορφώνεται μετά την υπογραφή της Βάρκιζας ήταν θεμελιωμένο στη βία των ακροδεξιών, εκείνων που είχαν νωρίτερα συνεργαστεί με τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής.
Πώς  βίωσαν οι κομμουνιστές την ίδια περίοδο, από την 12η Φεβρουαρίου και μετά;
Ας ακούσουμε τους ίδιους να περιγράφουν. 
Δέκα χρόνια μετά τη Συμφωνία, οι πολιτικοί κρατούμενοι των Φυλακών Κέρκυρας συντάσσουν Υπόμνημα προς την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.  Ήταν τον Ιούνιο του 1955. Το κείμενό τους είναι αποκαλυπτικό των όσων ακολούθησαν μετά από εκείνη τη Δευτέρα του ’45. 
 Ενδεικτικά αναφέρουν:
«Στην Ελλάδα επικράτησαν οι Έλληνες Πεταίν, Λαβάλ, Ντεά, Κουίσλιγκς κλπ. Είναι τρομερό θα πείτε… Προκαλεί φρίκη. Είναι ασέβεια στη μνήμη εκείνων που έπεσαν στα πεδία των μαχών του παγκόσμιου αγώνα των λαών κατά της βίας, του φασισμού και της εθνικής υποδούλωσης […]Αλλά είναι η στυγνή πραγματικότητα την οποία ζει δέκα τώρα χρόνια ο λαός μας. Έτσι άρχισε η πιο τρομερή περίοδος της νεοελληνικής μας ιστορίας και μια από τις φρικτότερες της παγκόσμιας ιστορίας: Η άγρια λευκή τρομοκρατία με το όνομα “Μεταβαρκιζιανή Τρομοκρατία”.
Οι κάθε λογής συνεργάτες των κατακτητών, οι δοσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες, οι συνεργάτες του εχθρού, όλος ο υπόκοσμος των προδοτών και των εχθρών του λαού, στρογγυλοκάθισαν στην πλάτη του λαού μας με την υποστήριξη των Άγγλων και ύστερα των Αμερικάνων κι άρχισαν ένα ασύλληπτης έκτασης όργιο αίματος και εξοντωτικών διωγμών σε βάρος του κινήματος της εθνικής αντίστασης. Έσφαξαν, ρήμαξαν, έκαψαν και έσπειραν παντού τον όλεθρο και την καταστροφή στον ρημαγμένο τόπο μας.
Ληστοσυμμορίες κανιβάλων εξοπλισμένων με την ανοχή και αποδειγμένη υποστήριξη των κρατικών αρχών , εξοπλίστηκαν με τα όπλα που παρέδωσε ο ΕΛΑΣ σε εκτέλεση της συμφωνίας της Βάρκιζας και με όπλα που έδωσαν οι Άγγλοι, διέτρεχαν την ύπαιθρο, έσφαζαν, βίαζαν, έκαιγαν, λεηλατούσαν, κατέστρεφαν φυτείες, ξερίζωναν δέντρα, περνούσαν δια πυρός και σιδήρου την υπερήφανη ελληνική γη που αντιστάθηκε στη μανία των χιτλεροφασιστών, τους πατριώτες που σήκωναν στους ώμους τους την υπερηφάνεια και την τιμή της Ελλάδας»
Υπάρχουν αυτοί που θα πουν ότι, αυτή η μαρτυρία είναι γραμμένη από κομμουνιστές και δεν αποτελεί «αντικειμενική αποτύπωση» της εποχής. Σωστά, είναι γραμμένη από κομμουνιστές. 
Είναι η μαρτυρία εκείνων που έπεσαν θύματα του οργίου που περιέγραφαν στο σημείωμά τους οι πολιτικοί ηγέτες του Κέντρου.
 Ωστόσο, αφού η «αντικειμενικότητα» είναι το ζητούμενο ας δούμε τι έγραφε ένας εκπρόσωπος της άλλης μεριάς, ο αντιστράτηγος Θωμάς Πεντζόπουλος στο βιβλίο του «1941-1950 Τραγική Πορεία»
«…Μιαν ημέραν εις λοχίας, Μάριος ονόματι, νέος, μορφωμένος και γενναίος, περιπολάρχης εις μιας κωμόπολιν, τα Δολιανά, αντελήφθη εις μίας οικίαν συγκέντρωσιν επονιτών. Εισήλθεν μετά τριών-τεσσάρων άλλων στρατιωτών και συνέλαβε περί τους δέκα επονίτας που συνεδρίαζον. Την προϊσταμένη της συνεδριάσεως, μιαν νέαν είκοσι ετών περίπου, την εκακοποίησε και της έκοψε τα μαλλιά»
«Την εκακοποίησεν» σημαίνει ότι την βίασε. Η δε ομάδα, που αναφέρει ο αντιστράτηγος, ήταν μέλη της Ενιαίας Πανελλαδικής Οργανώσεως Νέων (ΕΠΟΝ) που ήταν τότε νόμιμη οργάνωση και δικαιούνταν της νόμιμης προστασίας του κράτους.
Στο ίδιο βιβλίο ο Πεντζόπουλος αναφέρει μια από τις διαταγές του προς τους στρατιώτες του:
«…Διατάσσω, εν ονόματι της ελληνικής πατρίδος, την εξόντωσιν απάντων, τα τμήματα να διέλθωσιν δια πυρός και σιδήρου».
Ποιοι είναι οι «άπαντες», που διατάζει να εξοντωθούν δίχως δισταγμό; 
Είναι οι πληθυσμοί των χωριών, οι απλοί άνθρωποι της υπαίθρου που είδαν τις σοδειές τους να πυρπολούνται, που είδαν τις γυναίκες τους να βιάζονται, που είδαν τα παιδιά τους να εκτελούνται.
 Είχε όρια η ασυδοσία; 
Υπήρχαν επιπτώσεις για όσους διέπρατταν τα εγκληματικά όργια σε βάρος του λαού; 
Υπάρχουν πάντα εκείνοι που υποστηρίζουν ότι το ελληνικό στράτευμα ήταν σώμα του επίσημου κράτους και δεν υιοθετούσε εγκληματικές πρακτικές. Και σε αυτό απαντά ο αντιστράτηγος:
«Η πρωτοβουλία και η ανάληψις ευθυνών εις βαθμόν και έκτασιν τοιαύτην ώστε μόνον ο Θεός να την αφαιρεί, είναι το μεγαλύτερον προσόν του πολιτικού και στρατιωτικού ηγέτου εις τον αντικομμουνιστικόν αγώνα»
Συνεπώς, ήταν προσόν -σύμφωνα με τον Πεντζόπουλο- η στρατιωτική δράση να έχει τέτοια χαρακτηριστικά που μόνο ο Θεός να την κρίνει, όχι οι αρχές του ανθρωπισμού, ούτε της Δημοκρατίας, ούτε του Δικαίου, ούτε βέβαια του Λαού. Ο Θωμάς Πεντζόπουλος ( ή Πετζόπουλος) ήταν από τους βασικούς παράγοντες και εκπροσώπους του κράτους, διοικητής της Μεραρχίας Ιωαννίνων μέχρι την ήττα του από τον Δημοκρατικό Στρατό το 1947 (μάχη της Κόνιτσας) και ανώτερος στρατιωτικός διοικητής Θεσσαλίας αργότερα. Κατόπιν έγινε επιθεωρητής του στρατού.   
Αφού διατρέξαμε, επί τροχάδην, την ελληνική καταγραφή της μετά-δεκεμβριανής Ελλάδας, ας ακούσουμε – χάριν της αντικειμενικότητας – και μια διεθνή φωνή. 
Είναι η φωνή του ΟΗΕ, έναν χρόνο μετά την υπογραφή της Συμφωνίας, όπου δημοσιεύεται ο απολογισμός της κρατικής καταστολής από τον Φεβρουάριο 1945 έως τον Φεβρουάριο 1946 :
  • Στη χώρα «δραστηριοποιούνται» (sic) 206 μοναρχοφασιστικές συμμορίες
  • Νεκροί: 289
  • Τραυματίες: 671
  • Βασανισθέντες:632
  • Συλληφθέντες: 931
  • Βιασμένες γυναίκες: 165
  • Ληστείες:567
  • Επιδρομές σε τυπογραφεία: 572
  • Καταδιωκόμενοι δημοκρατικοί πολίτες: Πάνω από 100.000
Πηγές:

***************************************************************************

Το μεγαλείο ανήκει στον λαό ... και τα λάθη στο ΚΚΕ ??

Είσοδος του ΕΛΑΣ στα Γιάννινα
Το ουσιώδες γεγονός είναι πως ένας πρώην λούμπεν (ήταν?) και ένας πρώην δηλωσίας (ήταν?) ... ο Αρης ... μεταμορφώθηκε μέσα στο καμίνι του απελευθερωτικού ταξικού αγώνα σε έναν επαναστάτη. 
Ενας επαναστάτης στις γραμμές του ΚΚΕ.

Αξίζει να παρακολουθήσουμε σύντομα τα γεγονότα εκείνης της περιόδου που άρχισε με την οργάνωση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ με στόχο την απελευθέρωση και την λαοκρατία.
Εξ΄ορισμού οποιοδήποτε κίνημα βάζει τέτοιους στόχους, είναι ταξικό.
Αναπόφευκτα τέτοια κινήματα θα έχουν καθοδηγητικές δυνάμεις (το ΚΚΕ στην περιπτωσή μας) και τέτοιες δυνάμεις μοιραία θα κουβαλούν μέσα τους το επαναστατικό στοιχείο της ανατροπής και της κατάκτησης της εξουσίας ... και ταυτόχρονα το οπορτουνιστικό στοιχείο του συμβιβασμού και της συνεννόησης με την αστική εξουσία.

Εκείνο το κίνημα ... τον Μάη του 1944 (17-20 Μάη) υπέγραψε την συμφωνία του Λιβάνου ... δηλαδή την συμμετοχή των υπουργών της ΕΑΜικής αντίστασης στην κυβέρνηση Παπανδρέου.
Δεν είχε γίνει ακόμα ούτε καν η συνάντηση Στάλιν-Τσώρτσιλ στην Μόσχα (η περίφημη συμφωνία με τα ποσοστά στην χαρτοπετσέτα του Τσώρτσιλ), ούτε η Γιάλτα.
Ακόμα και την δυτική καπιταλιστική ιστοριογραφία να θέλουμε να πιστέψουμε ... 
το ΕΑΜικό κίνημα είχε ήδη “συμβιβαστεί” με την αστική τάξη της χώρας ... πολύ πριν ο “κακός και πανούργος” Στάλιν το “προδώσει” μοιράζοντας τον κόσμο σαν ένας κοινός ιμπεριαλιστής.
Εαν εκείνος ο συμβιβασμός αντανακλούσε τους αντικειμενικούς συσχετισμούς του ελληνικού κινήματος ... τότε ήταν επαναστατικός.
 Εαν όμως υποβίβαζε τις πραγματικές δυνατότητες του ταξικού κινήματος ... δεν ήταν τίποτα άλλο παρά οπορτουνιστικός αντιεπαναστατικός συμβιβασμός.
Η ζωή έδωσε την απάντηση.
Απο την συμφωνία του Λιβάνου

Στις 26 Σεπτέμβρη του 1944 το ίδιο κίνημα υπέγραψε την συμφωνία της Καζέρτας, 
δηλαδή την υπαγωγή όλων των ανταρτικών δυνάμεων - και συνεπώς του ΕΛΑΣ - στις διαταγές του Σκόμπυ με την ρητή υποχρέωση να απαγορεύσουν στις ανταρτικές μονάδες οποιαδήποτε δράση που θα απέβλεπε στην κατάληψη της εξουσίας.
Ουδεμία ενέργεια θα αναληφθεί εκτός υπό τας αμέσους διαταγάς του στρατηγού Σκόμπυ” ... αυτό υπέγραψαν !!!

Ο Τσώρτσιλ, τον Οχτώβρη του 1944, πηγαίνοντας στην Διάσκεψη της Μόσχας (9-19 Οχτώβρη) 
“είχε στις βαλίτσες του”: τη συμφωνία του Λιβάνου και τη συμφωνία της Καζέρτας και τα πρώτα βρετανικά στρατεύματα ήδη σε ελληνικό έδαφος αφού η απόβασή τους είχε ξεκινήσει από τις αρχές Οκτωβρίου στις ακτές της Πελοποννήσου.
Δηλαδή το ελληνικό κίνημα δεμένο χειροπόδαρα. Στην ουσία τα λάθη και οι υποχωρήσεις του ΕΑΜικού κινήματος στέρησαν από την ΕΣΣΔ τις δυνατότητες να διαπραγματευτεί, πιθανόν σε άλλη βάση το ελληνικό ζήτημα.
Τι άλλο απ' αυτό που είπε - μπορούσε να πει ο Στάλιν ή ο οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του, στον Τσώρτσιλ, τον Οκτώβρη του 44, όταν ο τελευταίος ζητώντας να έχει τον πρώτο λόγο στην Ελλάδα είχε στα χέρια του μια ελληνική κυβέρνηση μαριονέτα στην οποία συμμετείχαν Εαμίτες υπουργοί, όταν είχε ήδη βρετανικά στρατεύματα στην χώρα, όταν οι αντάρτικες δυνάμεις - και φυσικά ο ΕΛΑΣ - ήταν υπό τις διαταγές του με τη θέλησή τους ??

Το Νοέμβρη του 1944 ο Αρης σε σύσκεψη καπετάνιων του ΕΛΑΣ πρότεινε να ετοιμαστεί ο ΕΛΑΣ για την αναμενόμενη σύγκρουση με τους Αγγλους:
Αν ζήσει κανένας σας να θυμάται τα λόγια αυτά. Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά, εγώ στα χέρια τους δε θα πέσω, γιατί τα βουνά με ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα δε θα με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους. Αυτό θέλω να το θυμάστε αν κανένας σας ζήσει”.

Σύσκεψη των καπετάνιων του ΕΛΑΣ

Στις 29 Νοέμβρη του 1944 ο Λαικός Απελευθερωτικός στρατός της Αλβανίας καθοδηγημένος απο το κομμουνιστικό κόμμα απελευθέρωσε την χώρα, χωρίς την επέμβαση του Κόκκινου στρατού.
Παρόμοιες συνθήκες υπήρχαν και στην Ελλάδα όπου ο ΕΛΑΣ τσάκιζε τα γερμανοφασιστικά στρατεύματα και απελευθέρωνε την χώρα απο τους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους.
Οι αγγλοαμερικάνοι πραγματοποίησαν στρατιωτική εισβολή που τον μόνο στόχο που δεν είχε ήταν τα εκδιωκόμενα φασιστικά στρατεύματα και οι ντόπιοι συνεργάτες των χιτλερικών. 
Ο μόνος στόχος τους ήταν οι δυνάμεις του λαικού κινήματος τις οποίες κατέστειλαν σε συνεργασία με τους συνεργάτες των χιτλερικών και αποκατέστησαν τη παλιά αντιδραστική τάξη πραγμάτων στην Ελλάδα.
Ακολούθησε η ταξική μάχη του Δεκέμβρη. 
Το ελληνικό ταξικό κίνημα έδωσε την μάχη του και μάλιστα ... ενάντια στις τάχα θελήσεις του κακού Στάλιν που είχε μοιράσει τον κόσμο στην χαρτοπετσέτα του Τσώρτσιλ !!! Γνωστή η ιστορία.
Στην ουσία ενώ είχαν διαμορφωθεί συνθήκες επαναστατικής κατάστασης στην Ελλάδα, το κίνημα (και το ΚΚΕ) δεν είχε την αντίστοιχη ετοιμότητα για να οδηγήσει την ταξική πάλη προς την επαναστατική λύση του προβλήματος της εξουσίας. Το κίνημα είχε αυτοαφοπλιστεί.
Ηλθε η ήττα.

3 Δεκέμβρη 1944

Η συμφωνία της Γιάλτας (4-11 Φλεβάρη του 1945) όσο αφορά την Ελλάδα δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να αποτυπώσει τον διαμορφωμένο μέχρι εκείνη την στιγμή συσχετισμό των δυνάμεων.

Η ήττα έφερε την Βάρκιζα (12 Φλεβάρη του 1945).

Σε εκείνη την χρονική στιγμή ο Αρης διαφώνισε με την συμφωνία και τάχθηκε υπέρ της συνέχισης του ένοπλου αγώνα. 
Είχε δίκιο ... αλλά ενάντια στις κομματικές αποφάσεις.
Εκείνη την στιγμή δεν ήταν ο Αρης αντίθετος στο ΚΚΕ ... αλλά μιά μάζα ατσαλωμένων επαναστατών είχε πάρει διαφορετικές αποφάσεις απο μιά εξαντλημένη, αυτοπαγιδευμένη και τρομοκρατημένη λαική μάζα που όπως έδειξαν οι εξελίξεις είχε πιστέψει άλλη μιά φορά στην “εθνική ενότητα” και σχεδόν τυφλή δεν έβλεπε τα σχέδια της αντίδρασης.
Ο Αρης και η ηγεσία του ΚΚΕ (Σιάντος) ήταν απλά οι προσωποποιήσεις αυτής της κατάστασης.

Απο την παράδοση όπλων του ΕΛΑΣ

Λίγο μετά (24 Μάρτη του 1945) ο Αρης ... εν πορεία ... στέλνει γράμμα προς την ΚΕ του ΚΚΕ.
Πιστεύω, θα έχετε πειστεί και εσείς τώρα πως οι Έλληνες αντιδραστικοί και οι Άγγλοι κατακτητές δεν έχουν καμιά πρόθεση να εφαρμόσουν έστω κι αυτή την ετεροβαρή, επιζήμια στα συμφέροντα του λαού μας και μη δίδουσα καμιά εγγύηση –ομολογία δική σας – για το σεβασμό των ελευθεριών του λαού μας, συμφωνία της Βάρκιζας.”
Οι υποχωρήσεις και οι συμβιβασμοί άρχισαν να δείχνουν το σκληρό τους πρόσωπο στο ίδιο το κίνημα.
Τους προειδοποιούσε ξεκάθαρα πως ο εμφύλιος είναι αναπόφευκτος ... “Πρόθεσή τους είναι: όχι να συμβάλουν σε προσπάθεια για ομαλή εξέλιξη της πολιτικής ζωής του τόπου, ή έστω να ανεχθούν απλώς τη δική σας προσπάθεια προς την τέτοια κατεύθυνση, αντίθετα, να οργανώσουν και να διεξαγάγουν με πλεονεκτικές γι’ αυτούς συνθήκες τον εμφύλιο πόλεμο μ’ όλα τα μέσα.”
Ο Αρης σε εκείνο το γράμμα ανέλυσε με τρομερή ευστοχία την πολιτική της Σοβιετικής Ενωσης και του Στάλιν.
Η διάσκεψη και συμφωνία της Γιάλτας δεν πρέπει να έχετε καμιά αυταπάτη πως είναι δυνατό να επιδράσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να στρέψει το τιμόνι της χώρας που αφήσατε να κρατούν γερά στα χέρια τους οι Άγγλοι.
Η Σοβιετική Ένωση, όπως πρέπει να σας είναι γνωστό, δεν μπορεί να κάνει «ελληνική» πολιτική ώστε να επέμβει ενεργά στο ελληνικό δράμα.
Γιατί δεν κάνει ούτε Σέρβικη, ούτε Βουλγάρικη, ούτε Ρώσικη ακόμα πολιτική. Κάνει πολιτική παγκόσμιας επανάστασης, και δεν είναι διατεθειμένη ούτε κατ’ ελάχιστο να την διακινδυνεύσει για το μικρό αυτό ποσοστό της ανθρωπότητας που λέγονται Έλληνες, που οι ίδιοι –δια των ηγετών τους- οδηγήθηκαν στη νέα σκλαβιά και που στο κάτω κάτω, αργά ή γρήγορα, μετά την πλήρη νίκη της πολιτικής της παγκόσμιας επανάστασης της Σ.Ε. δεν μπορεί παρά να είναι στο πλευρό του σοσιαλισμού.”
Η Σ.Ε. θα μπορούσε να επέμβει «ενεργότερα», όπως, δεν αποκλείεται, κι αυτή η Αμερική, αν εμείς –εσείς δηλαδή- ήσασταν ικανοί να δημιουργήσετε στην Ελλάδα διαφορετική κατάσταση, ανάλογη περίπου με την της Γιουγκοσλαβίας και ίσως και καλύτερη, με μια ορθή και συνεπή πολιτική και όχι γεμάτη «αριστερά» και δεξιά οπορτουνιστικά λάθη στα βασικότερα προβλήματα της χώρας.
Οι δυνατότητες υπήρχαν όλες για μια τέτοια πολιτική και για δημιουργία μιας τέτοιας διαφορετικής κατάστασης στη χώρα μας. Και όποιος δεν το βλέπει και δεν παραδέχεται αυτό πρέπει να είναι ή μαρξιστικά αγράμματος ή … τι να πω.”
“Μπορεί όπως μου παρήγγειλε ρητά ο σ. Γιάννης (Γιάννης Ιωαννίδης), διά του σ. Ζήση (Ζήσης Ζωγράφος), να υπάρχει «σαφής παραίνεση» των Ρώσων συντρόφων προς το ΚΚΕ για το κλείσιμο της συμφωνίας της Βάρκιζας.
Όμως αυτό δεν αλλάζει τίποτα. Μετά τη σωρεία των σοβαρών οπορτουνιστικών τακτικών λαθών από των αρχών του 1943 στη διεύθυνση του αγώνος από μέρους σας και το εγκληματικό επιστέγασμά τους, τη μάχη των Αθηνών, έχασαν την εμπιστοσύνή τους κι αναγκάστηκαν, για να μην οδηγήσετε τη χώρα και το λαό της σε μεγαλύτερες καταστροφές, να σας «συμβουλέψουν» να υποχωρήσετε και να κλείσετε τη συμφωνία της Βάρκιζας.
Τις απόψεις του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ για τις δυνατότητες συνέχισης του αγώνα είμαι σίγουρος ότι δεν τις είπατε πουθενά και συνεπώς δεν γνώριζαν οι Ρώσοι σύντροφοι αν μπορούσε και σε ποιες δυνάμεις να βασιστεί μια άλλη πολιτική.
Ο Αρης τα έλεγε αυτά και όχι κανένας σημερινός “σεχταριστής” έγκλειστος του Περισσού !!!
Οι σημερινοί οπορτουνιστές “παίζουν” με τρομερή ευκολία με τον θαυμασμό τους για τον Αρη (οι περισσότεροι έχουν κρεμασμένη την εικόνα του στα γραφεία τους) ... όσο και με την "προδοτική συμφωνία της Γιάλτας".
Με την ίδια ευκολία που διαστρεβλώνουν την Γιάλτα και την στάση της Σοβιετικής Ενωσης ... προσβάλουν τον ίδιο τον Αρη οι ελεεινοί.
Ο Αρης μετά απο την ανάλυση της κατάστασης ... τελείωνε με έκκλιση για την συνέχιση του αγώνα ...
Έχετε απομονωθεί από τη λαϊκή μάζα και έχετε χάσει τον παλμό της. Συνέλθετε έστω και τώρα. Δεν είναι αργά. Αργότερα σίγουρα θα είναι πολύ αργά και θα χρειαστούν τεράστιες θυσίες σε κόπους και σε αίμα για ν’ αρχίσει κάτι σοβαρό.
Μην αφήνετε να θρονιαστεί η αντίδραση οριστικά.” ... “Βγάλτε από τώρα, έστω και λίγους αντάρτες, έστω από μια ομάδα σε κάθε επαρχία.
Μην τη χρωματίζετε ως δική σας ή ως συνέχεια του ΕΛΑΣ. Αφήστε την καμουφλαρισμένη, αφού δεν καταλαβαίνετε ότι πρέπει να ξαναπάρει τα όπλα ο ΕΛΑΣ. Δε θέλετε εμένα επικεφαλής τους; Βρείτε έναν άλλον.
Πάντως μην κάνετε το έγκλημα να αργείτε.Ενεργήστε σύντομα και δραστήρια.



Σε εκείνη την κρίσιμη στιγμή (με την συμφωνία της Βάρκιζας να ποδοπατιέται ήδη απο τους Αγγλους και την ελληνική αντίδραση) ... το ΚΚΕ πίστεψε πως θα μπορούσε να “λιμάρει” τα δόντια της τίγρης.
Πίστεψε πως θα μπορούσε να αποφύγει τον εμφύλιο ... που ήδη είχαν ανεπιστρεπτί αποφασίσει οι αντίπαλοι.
Σε εκείνο το σημείο το ΚΚΕ συνέχισε το ίδιο λάθος που είχε αρχίσει το ΄43.
Επέμεινε στο όνομα της εθνικής ενότητας να αποφεύγει να θέτει θέμα κατάληψης εξουσίας ... τακτική που οδήγησε στις συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας.
Το ΚΚΕ πίστεψε πως με τον μαζικό πολιτικό αγώνα ... ο ίδιος ο λαός θα απομονώσει την αντίδραση και θα ακυρώσει τα σχεδιά της για το οριστικό ξεκαθάρισμα. 
Η αντίδραση του λαού δεν επιβεβαίωσε τις κομματικές εκτιμήσεις.
Ο λαός ... παρασύρθηκε απο την πρωτοπορία του στις φρούδες ελπίδες του συμβιβασμού με την αστική εξουσία και της εθνικής ενότητας ... αποτραβήχθηκε απο την δράση και ανήμπορος άρχισε να παρακολουθεί την επίθεση της αντίδρασης εναντίον του.
Σε ένα τέτοιο διαμορφωμένο σκηνικό ... οποιαδήποτε προσπάθεια ένοπλης λαικής αντίδρασης, πρώτο είχε λιγοστές ελπίδες να βρεί λαική υποστήριξη και δεύτερο ήταν εξ΄ορισμού “προβοκατόρικη” σε σχέση με την πολιτική “εθνικής ενότητας” και τήρησης της συμφωνίας της Βάρκιζας που είχε επιλεγεί απο το κόμμα.

Σε εκείνη την συγκυρία κάθε προσπάθεια ένοπλης δράσης στα βουνά ... θα προκαλούσε άγριο ξεκλήρισμα των λαικών δυνάμεων στις πόλεις ... στο όνομα της παραβίασης της συμφωνίας της Βάρκιζας.
Είχαμε φτάσει στο σημείο που ένα ρωμαλέο ταξικό κίνημα είχε αυτοπαγιδευτεί.
Είχαμε φτάσει στο σημείο ... η σωστή απόφαση του Αρη ... να είναι αντίθετη στην συλλογική κομματική απόφαση.
Είχαμε φτάσει στο σημείο ... η σωστή θέση του Αρη για την συνέχιση του ένοπλου αγώνα ... να είναι αδύνατο πιά να υλοποιηθεί.
Αυτό ήταν το διαμορφωμένο κλίμα στις 29 Μάη του 1945 όταν επέστρεψε στην Αθήνα απελευθερωμένος απο το στρατόπεδο συγκέντρωσης ο Νίκος Ζαχαριάδης.
Ο Αρης επεδίωξε συνάντηση μαζί του προκειμένου να του εκθέσει τις απόψεις του και κινήθηκε για την επιστροφή του στην Αθήνα διασχίζοντας την Ηπειρο προς το νότο.
Στις 12 Ιούνη του 1945 στον Ριζοσπάστη δημοσιεύθηκε η καταγγελία της δράσης του Αρη ...
η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, αφού συζήτησε πάνω σε εκθέσεις που ήρθαν από διάφορες κομματικές οργανώσεις, αποφάσισε να καταγγείλει ανοιχτά την ύποπτη και τυχοδιωκτική δράση του Αρη Βελουχιώτη…
Ο Βελουχιώτης και ύστερα από τη σύναψη της συμφωνίας της Βάρκιζας συνέχισε τη δράση του.
Η δράση αυτή που μονάχα την αντίδραση θα μπορούσε να εξυπηρετήσει γιατί της έδινε όπλα για να κτυπά το ΚΚΕ, να παραβιάζει τη συμφωνία της Βάρκιζας και να δικαιολογεί τα εγκλήματά της, δεν επιτρέπει καμιά καθυστέρηση για την ανοιχτή καταγγελία του Αρη Βελουχιώτη”.

Ο Αρης στις 15 Ιούνη του 1945 παγιδεύτηκε στην Μεσούντα της Αρτας και αυτοκτόνησε στις 16 Ιούνη ... την μέρα της δημοσίευσης στον Ριζοσπάστη της διαγραφής του απο το ΚΚΕ.

Ποιοί είναι οι ενδογενείς λόγοι που ένα λαικό κίνημα απεμπολεί τις βέβαιες επαναστατικές του προοπτικές και αναβάλει ή διστάζει για το τελικό και αποφασιστικό βήμα για την κατάληψη της εξουσίας ?? 
Η λαθεμένη εκτίμηση της κατάστασης – Η κόπωση των μαζών – Ο οπορτουνισμός και οι τάσεις συμβιβασμού στις τάξεις του κινήματος – Η αποξένωση της ηγεσίας απο τις μάζες – Η προδοτική δράση σε ηγετικά κλιμάκια – Η ανεπάρκεια στην θεωρητική προετοιμασία – Η ανετοιμότητα του λαικού παράγοντα – Η αδυναμία να ουδετεροποιηθούν κρίσιμες κοινωνικές μάζες για να μην πάρουν το μέρος της αντίδρασης κλπ κλπ κλπ.

Οτι και να είναι – 
και με οποιονδήποτε συνδυασμό – η ευθύνη είναι πυραμιδικά κατανεμημένη απο την κορυφή ως την βάση με την μορφή ενός δυναμικού ιστού που συνδέει με ισχυρή αλληλεπίδραση την ηγεσία ενός επαναστατικού κινήματος με όλα τα επαναστατημένα, με όλα τα αδρανοποιημένα ακόμα και με τα εχθρικά τμήματα της ίδιας κοινωνίας.
Η παραμικρή μεταβολή σε αυτό το “ευαίσθητο”, ευμετάβλητο και πανίσχυρο δίχτυ μεταβιβάζεται και επιδρά πολλαπλασιαστικά προς κάθε κατεύθυνση απο την κορυφή ως την βάση της πυραμίδας.
Κάποιοι λοιπόν “ανιστόρητοι” βολεύονται να μην βλέπουν αυτόν τον πολύπλοκο μηχανισμό αλληλεπίδρασης ... και καταλήγουν με ιδιαίτερη ευκολία σε συμπεράσματα του στύλ ... ο λαός προδώθηκε απο την ηγεσία ή το κόμμα με τα λάθη του οδήγησε ένα πανέτοιμο λαό στην ήττα.
Αυτές οι απόψεις δεν θέλουν να δούν ή δεν μπορεί να κατανοήσουν οτι κάθε λαικό κίνημα πάντα δρά ... πάνω σε μιά αέναη “διένεξη” ...
... ανάμεσα στην επαναστατική δράση όταν οι συνθήκες είναι ώριμες και στην επαναστατική προετοιμασία όταν οι συνθήκες δεν επιτρέπουν τίποτα άλλο
... και στην οπορτουνιστική υποχώρηση ακόμα και όταν οι συνθήκες δεν επιβάλουν τον συμβιβασμό (οι οπορτουνιστές θα υποχωρούν πάντα ανεξάρτητα απο τις συνθήκες).
Μιά διένεξη που διαπερνά και χαρακτηρίζει το κάθε κίνημα απο την κορφή μέχρι την βάση και αντίστροφα.

Αυτός είναι ο λόγος που σε αυτές τις απόψεις κυριαρχούν τα συμπεράσματα πως το μεγαλείο της αντίστασης ανήκει στον λαό ... και τα λάθη στο ΚΚΕ. 
Οι σημερινοί οπορτουνιστές όμως εκτός απο το ότι “πάσχουν” απο θεωρητική αδυναμία ανάλυσης ... “υποφέρουν” και απο πολιτική υστεροβουλία και ανεντιμότητα επειδή πρέπει να κρύψουν επιμελώς πως ο οπορτουνισμός μέσα σε εκείνο το κίνημα ... έφερε την Βάρκιζα και ιστορικά γέννησε τους δικούς τους ιδεολογικούς προγόνους.
Οσο και να ψάξει κανείς στις αναλύσεις των σημερινών οπορτουνιστών ... δεν θα βρεί ίχνος οπορτουνισμού στα γεγονότα εκείνης της περιόδου ... αλλά θα βρεί υμνολόγια για τον “διαγραμμένο απο το ΚΚΕ Αρη” ... για να καταδικάσουν το σημερινό ΚΚΕ που δεν συμβιβάζεται με μιά “αριστερά” αλά Σύριζα. 
Και όταν η κουβέντα πηγαίνει ... στον ένοπλο αγώνα ... βγάζουν φλύκταινες οι "υπερασπιστές" του Αρη.

Παρέμβαση απ' το antivaro.