Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Panos Zacharis. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Panos Zacharis. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

25 Ιανουαρίου, 2017

Γιορτάζουμε τα 2 χρόνια αριστερής☺ κυβέρνησης:

Από Panos ZacharisΔεύτερος χρόνος Αριστεχαχαχαχαχαχαχα.











..........................................
Ο Γιορτασμός Συνεχίζεται Εδώ:
25/1/17 - 14:01
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δύο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ: Η δικαίωση του Ανιέλι

Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και τον ερχομό της «πρώτης φοράς Αριστερά» στην κυβερνητική εξουσία. 
Δύο χρόνια πολιτικής εξαπάτησης του λαού και υπηρεσίας προς το κεφάλαιο. Μεταφράζοντας τη λαϊκή ψήφο σε εν λευκώ εξουσιοδότηση, ορκιζόμενοι στις «αξίες» και την «ηθική» της «αριστεράς» που τάχα εκπροσωπούν, οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ πίστεψαν πως με τον ερχομό τους στην κυβερνητική εξουσία θα εξαργύρωναν ένα κύρος που δεν τους ανήκε.
Αφού είπαν τέτοια ψέματα- «που ντράπηκαν μέχρι και τα ίδια τα ψέματα αφού δεν ντρέπονταν οι ίδιοι που τα’ λεγαν»-, αφού επένδυσαν στην αγωνία και δίψα του λαού για την ανακούφιση του απ’ τις πολιτικές των μνημονίων, αφού εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τη λαϊκή ανοχή, οι κύριοι της «πρώτης φοράς αριστερά» βάδισαν στο δρόμο των προκατόχων τους, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Διαβάζουμε σήμερα στον Τύπο πως οι ετοιμασίες για τους εορτασμούς των δύο χρόνων της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν το κεντρικό ζήτημα πρόσφατης συνεδρίασης του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ. Και ερχόμαστε, λοιπόν, να ρωτήσουμε:

Από πότε γιορτάζεται η υπογραφή μνημονίων, τα οποία προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ… «θα έσκιζε»;
Από πότε γιορτάζεται η ψήφιση- και μάλιστα με διαδικασίες fast track-εκατοντάδων αντιλαϊκών νόμων, τους οποίους προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ…«θα καταργούσε»;
Από πότε γιορτάζεται η ταφόπλακα που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βάζει σε Κοινωνική Ασφάλιση, Υγεία και Πρόνοια; Από πότε η σφαγή των εργασιακών δικαιωμάτων που απέμειναν αποτελεί αντικείμενο… εορτασμών;
Από πότε γιορτάζεται το ξύλο και τα χημικά των ΜΑΤ της «αριστερής»κυβέρνησης ενάντια σε συνταξιούχους διαδηλωτές;
Από πότε γιορτάζεται η πλήρης υποταγή στα δόγματα και τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ, για το οποίο προεκλογικά ο κ.Τσίπρας έλεγε πως «δεν έχει λόγο ύπαρξης» (ΔΕΘ, 14/9/2014).
Από πότε γιορτάζεται η χοντροειδής εξαπάτηση του περίφημου δημοψηφίσματος και η μετατροπή του «Όχι» σε «Ναι»;
Από πότε γιορτάζεται το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς στην οποία, πριν 4 χρόνια, ανεβασμένος πάνω σε τρακτέρ, ο κ.Τσίπρας έλεγε:«Όσο υπάρχει μνημόνιο και τρόικα προοπτική για τον αγρότη δεν υπάρχει».
Η απάντηση είναι απλή: Από ένα κόμμα και μια κυβέρνηση πολιτικών απατεώνων, που βαφτίζουν το κρέας ψάρι, που ενώ τσακίζουν το λαό παριστάνουν πως πασχίζουν για την σωτηρία του, που ενώ παραδίδουν τα σπίτια των λαϊκών οικογενειών στις τράπεζες δηλώνουν ότι συμπάσχουν, όλα είναι πιθανά.

Ωστόσο, αν είναι κάτι που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στον κ.Τσίπρα και την κυβέρνηση του αυτό είναι το γεγονός ότι, τα δύο τελευταία χρόνια, διαπραγματεύτηκε σκληρά. Πράγματι, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έδωσε και δίνει σκληρές μάχες για λογαριασμό του κεφαλαίου. 
Έδωσε και δίνει μάχες για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, για να μείνει στα κρατικά ταμεία ζεστό χρήμα ώστε να δωθεί για τις επενδύσεις των καπιταλιστών. Εξ’ ου και τα συγχαρητήρια που έχει λάβει από τους βιομήχανους του ΣΕΒ. 
Έδωσε και δίνει μάχη η «πρωτοδεύτερη φορά αριστερά» ώστε η αστική τάξη της χώρας να κατακτήσει σημαντικό μερίδιο στη μοιρασιά του πλούτου που επιθυμούν να βάλουν στο χέρι οι ιμπεριαλιστές στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέχθηκε απο μερίδα του κεφαλαίου- γιατί μπορεί να δίνει μάχες για το κεφάλαιο παριστάνοντας ότι παλεύει, τάχα, για τα λαϊκά συμφέροντα. 
Γιατί, στη δεδομένη χρονική περίοδο, μπορεί να κάνει τη «βρώμικη δουλειά»αποτελεσματικότερα σε σχέση με τα άλλα αστικά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κλπ). Δικαιώνοντας έτσι τον Τζιάνι Ανιέλι, τον ιταλό μεγιστάνα που, αναφερόμενος στην ιταλική κεντροαριστερά πριν δυο δεκαετίες, είχε την σοφία να πει πως «υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από την Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».
25/1/2107 - 17:30




21 Οκτωβρίου, 2016

για τον διαφημιστή του Ν. Μαραντζίδη k την "ιστορία" Τους:



Το να χρησιμοποιείται μια ιστορική εφημερίδα όπως ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
-και συγκεκριμένα η στήλη της Ιστορίας-
για να ξαναγραφτεί με το πιο μαύρο και βρωμερό μελάνι η Ιστορία και μάλιστα κατ'εξακολούθηση,
 δεν είναι ούτε πλουραλισμός απόψεων, ούτε ελευθερία της γνώμης.
Το να φωτογραφίζεται ο Άρης ως "στυγνός ψυχοπαθής δολοφόνος που μετατράπηκε σε σταρ της Αντίστασης", 
το να βγαίνουν λάδι οι Χίτες και τα Τάγματα Ασφαλείας 
είναι 
διαστρέβλωση, είναι ψέμα, είναι συκοφαντία.

20 Αυγούστου, 2016

o Πάνος Ζάχαρης: στο socomic η σειρά The Working Dead !!

0
This entry is part 5 of 6 in the series The Working Dead



“Εργάτης-Αφεντικό:Μια σχέση πάθους που αντέχει στο χρόνο. Πολύ.Πάρα πολύ,διάολε. Kάθε Σάββατο 11:00 στο socomic η σειρά The Working Dead του Πάνου Ζάχαρη.”
Διαβάστε το πρώτο επεισόδιο κάνοντας κλικ ΕΔΩ

06 Αυγούστου, 2016

Εργάτης-Αφεντικό:Μια σχέση πάθους που αντέχει στο χρόνο !!

Από The Working Dead !!


“Εργάτης-Αφεντικό:Μια σχέση πάθους που αντέχει στο χρόνο. Πολύ.Πάρα πολύ,διάολε. Kάθε Σάββατο 11:00 στο socomic η σειρά The Working Dead του Πάνου Ζάχαρη.”

The Working Dead #3

18 Ιουνίου, 2016

η ελεύθερη οικονομία της αγοράς και οι υπηρέτες της


Σοφία Τρανουδάκη
Nils Wahl,γενικός εισαγγελέας του Δικαστηρίου της Ε.Ε:
"Η Ευρωπαϊκή Ένωση βασίζεται στην ελεύθερη οικονομία της αγοράς, γεγονός που σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να έχουν την ελευθερία να ασκούν τις δραστηριότητές τους κατά το δοκούν...
"(...) σε περιόδους κρίσεως, είναι εξίσου σημαντικό να μειωθεί το σύνολο των παραγόντων που αποθαρρύνουν τις νέες επιχειρήσεις από το να πραγματοποιούν επενδύσεις... 
Αυτός, υποθέτω, είναι ο λόγος για τον οποίο η Ελλάδα, ως προϋπόθεση για την οικονομική βοήθεια που παρέχεται από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, Δ Ε Χ Τ Η Κ Ε(!) να προχωρήσει σε αυστηρή επανεξέταση και εκσυγχρονισμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των εργατικών κινητοποιήσεων και, σύμφωνα με την οικεία οδηγία και βέλτιστη πρακτική της [Ενωσης], των ομαδικών απολύσεων βάσει του χρονοδιαγράμματος και της προσέγγισης που έχουν συμφωνηθεί με τους θεσμούς.

Σ`αυτά τα πλαίσια ο πολιτικός απατεώνας που κάνει τον πρωθυπουργό,μιλάει για "δίκαιη ανάπτυξη"

το σκίτσο του Panos Zacharis.

25 Μαΐου, 2016

Το "τιμιοδουλειόμετρο'' k η ευκολία που "καίμε" ένα τμήμα εργαζομένων.




Απ' το προφίλ του: 


Panos Zacharis

Όταν έγραφα χτες δύο λόγια για το MEGA,νόμιζα πως το πρόβλημα ήταν αφενός μια διάχυτη ευκολία με την οποία προσπερνάγαμε τους εργαζόμενους και αφετέρου οι αναίτιοι πανηγυρισμοί για ένα φούντο που ούτε πλήττει τα λαμόγια, ούτε αλλάζει το μιντιακό τοπίο.
Μαλακία μου.
Παρακολουθώντας την συζήτηση, όχι μόνο κάτω από την ανάρτηση μου, αλλά και σε πολλές ανάλογης λογικής αναρτήσεις φίλων διαπίστωσα πως υπάρχει ένα μικρό (;) κομμάτι ανθρώπων που ανοιχτά υποστηρίζει ότι οι εργαζόμενοι ενός Μέσου είναι συνυπεύθυνοι με τον Καναλάρχη ή τον Εκδότη στην δηλητηριώδη προπαγάνδα.
Το "τιμιοδουλειόμετρο'' έχει βγει ως εργαλείο ταξικής ανάλυσης και θερίζει.
Διάβασα ότι οι κοπέλες του μακιγιάζ και οι μοντέρ δεν κάνουν τίμια δουλειά, αλλά λίγο πολύ προσκυνούν, παρασιτούν, δηλητηριάζουν, βλάπτουν συνειδητά την τάξη τους, οπότε, διάολε, ούτε δάκρυ, ούτε αλληλεγγύη, ούτε υποστήριξη:
Τα θέλαν και τα πάθαν.
Η ανάλυση αυτή πέρα από παντελώς αντιδιαλεκτική, αντιεπιστημονική και γεια σου, είναι επικίνδυνη. 
Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο, διότι πολλοί φίλοι τα΄χουν γραψει ολοκληρωμένα και δε βρίσκω νόημα να ανακυκλώνουμε μια συζήτηση περί επιλογής εργοδότη και όρων πώλησης εργατικής δύναμης. Απλά δηλώνω τρομαγμένος με την ευκολία που "καίμε" ένα τεράστιο τμήμα εργαζομένων. 
Στο οποίο ανήκω κι εγώ.

ΥΓ: Δεν αναφέρομαι σε καμία περίπτωση στους πολλούς φίλους που χαρήκαν εύλογα με την ιστορία αυτή. 
Σκατά στους παπαγάλους, σκατά προφανώς και στα τσιράκια της εργοδοσίας υψηλόμισθα ή χαμηλόμισθα. 
Αναφέρομαι σε μια μικρή μεν, διευρυνόμενη δε μερίδα ανθρώπων που συνειδητά και καθαρά από χτες τσουβαλιάζει τους πάντες ως συνυπεύθυνους και προσκυνημένους επειδή βγάλαν το ψωμί τους πουλώντας εργατική δύναμη σε ένα Κανάλι κι αύριο σε μια Τράπεζα.

Aπ το σχόλιο του:  



Ο παραλογισμός έχει και αυτός ένα όριο. 
Σταματά στο «ο αστυνόμος είναι όργανο, το μπουζούκι όργανο άρα και ο αστυνόμος μπουζούκι» (αυτά περί Αουσβιτς)
Για να μην έχουμε αυταπάτες, τα μέσα ενημέρωσης είναι αυτά που χειραγωγούν, αλλοτριώνουν κατευθύνουν. Αυτά που ρίχνουν πέπλο για να κρύψουν κάθε βρωμιά και αδικία αυτού του συστήματος. 
Ο βαθμός, η ένταση η που καθένα το κάνει ποικίλει. 

Ολοι όσοι δουλεύουμε σε αστικά Μέσα, ξέρουμε ότι αυτό που γράφουμε, η πληροφορία – είδηση που συλλέγουμε θα χρησιμοποιηθεί για αυτά που έγραψα πριν. Ακόμη και αν δημοσιευθεί αυτό που εμείς θέλουμε, με τον τρόπο που εμείς θέλουμε, το φύλο συκής είναι. 
Επίσης η ένταση του βαθμού εκμαυλισμού συνειδήσεων ακολουθεί και το επίπεδο ταξικής πάλης. 
Οσο περισσότερη ανασφάλεια νιώθει το σύστημα τόσο και απελευθερώνονται φωνές σαν του Πρετεντέρη και γεννιούνται και άλλες. 

Μεσα σε αυτή την κοινωνία είναι αυταπάτη να πιστεύουμε ότι θα έχουμε ΜΜΕ που θα υπηρετούν τον άνθρωπο, το λαό. 
Το επιμέρους συμφέρον του ιδιοκτήτη τους εξυπηρετούν και ταυτόχρονα υπηρετούν τη διαιώνιση του συστήματος.
Δεν είναι καλύτερος ΑΝΤ από το Μέγα, ούτε ο Σκάι, ούτε το Σταρ κλπ. Ούτε ΤΑ ΝΕΑ, η Ρίαλ, το ΠΘ, η ΕφΣυν κλπ. 

Όπως δεν μπορούμε να φτιάξουμε φιλολαϊκό εκπαιδευτικό σύστημα, υγεία στην υπηρεσία του λαού κλπ. Έτσι και δεν μπορούμε να έχουμε τον Τύπο που θα θέλαμε.

Ήμουν τυχερός όσο δούλευα στον Ριζοσπάστη. Βιοπορισμός , επάγγελμα και ιδεολογία ταυτιζόταν. 
Σήμερα δουλεύω σε αστικό μέσο. Ειμαι επαγγελματίας και στη βάση της προσωπικής δεοντολογίας πορεύομαι, όπως και πολλοί άλλοι σαν εμένα. Αυτό όμως δεν αναιρεί την ανάγκη ότι θέλουμε έναν άλλο Τύπο.

Λυπάμαι και συμπαρίσταμαι στους συναδέλφους του Μέγα, άσχετα πού βρισκόταν πολιτικά ή πώς ασκούσαν το επάγγελμά τους. 
Λυπάμαι και συμπαρίσταμαι γιατί κι αυτοί είναι θύματα του ανταγωνισμού στο χώρο των ΜΜΕ και της κρίσης.

Συμπαρίσταμαι και τους καλώ όχι τόσο να μην κλείσει το Mega, αλλά με αφορμή αυτό να δουν την πραγματική τους θέση στην κοινωνία