ΑΓΡΟΤΗ: Η ΚΟΙΝΗ ΤΟΥΣ, ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ Ε.Ε, ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΕΙ ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ΣΟΥ!!

 Απ' τα στοιχεία της EUROSTAT: την περίοδο 2003 - 2013, παρατηρήθηκε μείωση κατά 25% του συνολικού αριθμού και αύξηση κατά 50% του μέσου μεγέθους (από 117 στρέμματα το 2003 στα 160 το 2013) των αγροτοκτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων.

Το τελευταίο διάστημα επιταχύνονται οι διαβουλεύσεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης για την Κοινή Αγροτική Πολιτική (KAΠ) την περίοδο 2021 - 2027. Ηδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εκδώσει τα σχέδια των νέων κανονισμών1 θέτοντας βασικούς άξονες και προτεραιότητες για την καπιταλιστική ανάπτυξη - κερδοφορία στην αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή - μεταποίηση.

Πλευρές της αντιπαράθεσης σε επίπεδο ΕΕ

Πέρα από τις συγκλίσεις των αστικών επιτελείων για τις βασικές στοχεύσεις της ΚΑΠ, αναδεικνύονται και αντιπαραθέσεις που αντανακλούν ανταγωνισμούς ανάμεσα στα κράτη της ΕΕ με βάση τα ιδιαίτερα συμφέροντα της κάθε αστικής τάξης.

Στο επίκεντρο των αντιπαραθέσεων βρίσκεται η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για μείωση του ποσοστού του προϋπολογισμού της ΕΕ που διατίθεται στην ΚΑΠ (σήμερα 40%), ώστε να εξασφαλιστούν κονδύλια για την Αμυνα και το Μεταναστευτικό, ενώ επιδρούν και οι επιπτώσεις από την αποχώρηση της Βρετανίας (Brexit). Αναφορικά με τις περικοπές της ΚΑΠ 2021 - 2027 για την Ελλάδα υπολογίζονται στα 1,2 δισ. ευρώ (μείωση κατά 6,16%, από 19,045 δισ. ευρώ σε 17,823 δισ. ευρώ)2.

Τις προτάσεις αυτές στηρίζουν χώρες της Βόρειας Ευρώπης με σημαντικά δημοσιονομικά πλεονάσματα, όπως η Γερμανία, προτείνοντας μάλιστα την αύξηση της συμμετοχής του κάθε κράτους στη χρηματοδότηση και τη θέσπιση «εθνικής συμμετοχής» στις άμεσες ενισχύσεις (επιδοτήσεις) που μέχρι σήμερα χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από τον προϋπολογισμό της ΕΕ.

Βασικό επιχείρημά τους είναι ότι η λύση αυτή συνδυάζεται με το μοντέλο «αυξημένης επικουρικότητας» που έχει αποφασισθεί και προβλέπει τη μεγαλύτερη συμμετοχή του κάθε κράτους μέσω του λεγόμενου «στρατηγικού σχεδίου» που θα καταρτίζει και θα υποβάλλει για έγκριση στα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Η υλοποίηση των «στρατηγικών σχεδίων» θα συνδέεται με τον βαθμό επίτευξης των στόχων της ΚΑΠ, που θα παρακολουθείται μέσω διαφόρων δεικτών επιδόσεων, οι οποίες θα επηρεάζουν (π.χ. μέσω προστίμων ή μέσω πριμ) τους συνολικούς πόρους κάθε κράτους (καθεστώς «αυξημένης αιρεσιμότητας»).

Στον αντίποδα βρίσκεται η Γαλλία, που χαρακτήρισε απαράδεκτες τις προτάσεις της Επιτροπής για μείωση του προϋπολογισμού της ΚΑΠ, αλλά και άλλες χώρες που υποστηρίζουν ότι η ΚΑΠ θα οδεύσει έτσι προς μια πορεία «επανεθνικοποίησης». Είναι χαρακτηριστικό ότι Γαλλία, Φινλανδία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία προετοίμασαν κοινό ψήφισμα ζητώντας τη διατήρηση του προϋπολογισμού της ΚΑΠ στα τρέχοντα επίπεδα.

Η Γαλλία, αν και παρουσιάζει παρόμοια με τη Γερμανία διάρθρωση αγροτικών εκμεταλλεύσεων, αντιδρά στη μείωση του ποσοστού της ΚΑΠ γιατί η δημοσιονομική της κατάσταση και οι προτεραιότητες της αστικής της τάξης δεν επιτρέπουν επιπλέον δική της χρηματοδότηση. Γι' αυτόν το λόγο συντάσσεται με χώρες όπως η Ελλάδα που χαρακτηρίζονται από διαφορετική διάρθρωση με πολύ μεγαλύτερο κατακερματισμό της αγροτικής παραγωγής.

Το ύψος της χρηματοδότησης που θα καταληχθεί ως συμβιβασμός δεν πρόκειται να μεταβάλει την ουσία της ΚΑΠ. Αντίθετα, οι βασικές πέραν των ζητημάτων χρηματοδότησης αναπροσαρμογές της, για τις οποίες καταγράφεται ενισχυμένη συναίνεση, έρχονται να υπηρετήσουν τον διαχρονικά διακηρυγμένο στόχο της ανταγωνιστικότητας της ευρωενωσιακής καπιταλιστικής οικονομίας σε σχέση με τις βασικές ανταγωνίστριες δυνάμεις (ΗΠΑ, Κίνα κ.ά.).

Οι επιπτώσεις από τη διαχρονική εφαρμογή της ΚΑΠ στο πλαίσιο του μονοπωλιακού καπιταλισμού

MotionTeam

Η ΚΑΠ, από το 1962 που θεσπίστηκε, έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση της διευρυνόμενης ενιαιοποιημένης αγοράς της ΕΕ, που, παίρνοντας υπόψη και τον διεθνή ανταγωνισμό, έδωσε ώθηση στους ευρωενωσιακούς ομίλους.

Την τελευταία δεκαετία είχε ιδιαίτερη συμβολή στο θετικό γεωργικό εμπορικό ισοζύγιο και στην ανάδειξη της ΕΕ σε παγκόσμια πρωταθλήτρια στις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων διατροφής3, οι οποίες το 2017 έφτασαν τα 137,9 δισεκατομμύρια ευρώ.

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος καταγράφεται στα στοιχεία της EUROSTAT για την εξέλιξη του αριθμού των αγροτοκτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων την περίοδο 2003 - 2013, όπου παρατηρήθηκε μείωση κατά 25% του συνολικού αριθμού τους και αύξηση κατά 50% του μέσου μεγέθους τους (από 117 στρέμματα το 2003 στα 160 το 2013).

Στην Ελλάδα, την περίοδο 2005 - 2016, οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις μειώθηκαν από 833.590 το 2005 σε 684.950 το 2016. Η μείωση αυτή προήλθε εξολοκλήρου από την κατηγορία των εκμεταλλεύσεων με έκταση μικρότερη των 100 στρεμμάτων, που για τα περισσότερα είδη καλλιεργειών συνιστούν μικρές ή μεσαίες αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Περίπου 140.000 βιοπαλαιστές ατομικοί αγροτοπαραγωγοί πετάχτηκαν από την παραγωγή.Οι αντιπαραθέσεις και τα παζάρια δεν αναιρούν τη συμφωνία στις βασικές στοχεύσεις και εργαλεία της ΚΑΠ 2021 - 2027 για ενίσχυση της συγκέντρωσης παραγωγής και γης.

Στην παρούσα φάση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι «ο γεωργικός τομέας στην ΕΕ αντιμετωπίζει προβλήματα χαμηλής κερδοφορίας»4 και εντοπίζει ως βασικότερη αιτία την κατακερματισμένη διάρθρωση της αγροτικής παραγωγής που αποτυπώνεται στο μικρό μέσο μέγεθος της αγροτικής εκμετάλλευσης και στο σχετικά υψηλότερο κόστος παραγωγής. Είναι χαρακτηριστική η διαφορά σε σχέση με τον βασικότερο ανταγωνιστή που είναι οι ΗΠΑ. Το μέσο μέγεθος της αγροτικής εκμετάλλευσης στην ΕΕ είναι μόλις 160 στρέμματα, ενώ στις ΗΠΑ ξεπερνά τα 1.8005.

Σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, το χάσμα της μειονεκτικής διάρθρωσης σε ένα βαθμό καλύπτεται από τον προσανατολισμό της ΚΑΠ σε «αυστηρότερες» (σε σχέση με ανταγωνιστικές δυνάμεις) ρυθμίσεις για το περιβάλλον, την ασφάλεια των τροφίμων, τη διαβίωση των ζώων, την κτηνιατρική νομοθεσία, τη φυτοπροστασία κ.λπ. που θέτουν εμπόδια στην εισαγωγή προϊόντων των ανταγωνιστών.

Ωστόσο, η κατακερματισμένη διάρθρωση δεν παύει να προκαλεί καθυστερήσεις στην υιοθέτηση καινοτόμων παραγωγικών πρακτικώνμε αποτέλεσμα «η εισαγωγή νέων τεχνολογιών να παραμένει κατώτερη των προσδοκιών και άνισα κατανεμημένη στην ΕΕ», ωθώντας προς τα πάνω το κόστος παραγωγής6.

Η ΚΑΠ 2021 - 2027 θα ενισχύσει πλευρές που υπηρετούν τις συγκεκριμένες προτεραιότητες. Βασικό εργαλείο αποτελούν οι ομάδες και οργανώσεις παραγωγών, που προσφέρουν δυνατότητες συγκέντρωσης της παραγωγής για λογαριασμό των μεταποιητικών και εμπορικών μονοπωλίων και αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας μέσω της ενσωμάτωσης κοινών καλλιεργητικών μεθόδων, καθετοποίησης της παραγωγής, καλύτερης πρόσδεσης στο άρμα επιχειρηματικών ομίλων. Με αυτόν τον τρόπο συμβάλλουν στην ένταξη και στον έλεγχο των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων από το κεφάλαιο χωρίς την άμεση απαλλοτρίωσή τους.

Παράλληλα, προωθείται η επέκταση της «συμβασιοποίησης», της υπογραφής δηλαδή γραπτών συμβάσεων μεταξύ παραγωγών πρωτογενών προϊόντων και μεταποιητών, η οποία πραγματοποιείται συνήθως με την παρέμβαση των τραπεζών. Ηδη στην Ελλάδα επεκτείνονται συνεχώς τα προγράμματα «συμβολαιακής γεωργίας και κτηνοτροφίας», κυρίως από την Τράπεζα Πειραιώς αλλά και από τους υπόλοιπους τραπεζικούς ομίλους. Ουσιαστικά, οι συμβάσεις αυτές καθορίζουν όρους και προϋποθέσεις που διασφαλίζουν τα τραπεζικά δάνεια και επιταχύνουν τη συγκέντρωση υπό την ομπρέλα της τράπεζας.

Επίσης, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά και την εμπειρία που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα και την ΕΕ, τα συλλογικά σχήματα και η «συμβασιοποίηση» αποτελούν πυλώνες για την προώθηση της καινοτομίας και της λεγόμενης «ευφυούς γεωργίας ακριβείας»7, που απαιτεί κεφάλαια και αποτελεί προϋπόθεση για την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας.

Σημαντική πλευρά της ΚΑΠ θα εξακολουθήσει να αποτελεί η προώθηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην ύπαιθρο με την επιχορήγηση επενδυτικών προγραμμάτων (π.χ. σχέδια βελτίωσης και αναβάθμισης του μηχανολογικού εξοπλισμού, καθετοποίηση, ενεργειακή εξοικονόμηση, χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας κ.λπ.), τα οποία καρπώνονται «επιχειρηματικού» τύπου γεωργικές εκμεταλλεύσεις που περιλαμβάνουν κυρίως μεγάλες φάρμες και ομάδες παραγωγών αλλά και μεταποιητικές μονάδες. Η ΚΑΠ 2021 - 2027 προβλέπει μείωση των συγκεκριμένων επιχορηγήσεων που σήμερα χορηγούνται μέσω του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης (ΠΑΑ 2014 - 2020), η οποία όμως θα μπορεί να αντισταθμίζεται, με απόφαση κάθε κράτους στο πλαίσιο του «στρατηγικού σχεδίου», με μεταφορά κονδυλίων από τις άμεσες ενισχύσεις.

Η συζήτηση για τις άμεσες ενισχύσεις

Σήμερα, ο βασικός όγκος των χρηματοδοτήσεων της ΚΑΠ, που ξεπερνούν το 70% του προϋπολογισμού της, κατευθύνεται στις λεγόμενες άμεσες ενισχύσεις, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι αποσυνδεδεμένες από την παραγωγή, χορηγούνται δηλαδή στους αγροτοκτηνοτρόφους της ΕΕ ανεξάρτητα από τον όγκο και το είδος των παραγόμενων προϊόντων. Ενα μικρό μέρος τους, οι λεγόμενες συνδεδεμένες, χορηγούνται ανά στρέμμα με βάση το προϊόν, με σκοπό τη διαχείριση των επιπτώσεων από τη μείωση της παραγωγής πρώτης ύλης που έχουν ανάγκη οι μεταποιητές εμποροβιομήχανοι (π.χ. τοματοπολτού, χυμών, εκκοκκιστήρια, ζάχαρης κ.λπ.).

Οι άμεσες ενισχύσεις χορηγούνται σε ετήσια βάση με τη μορφή «δικαιωμάτων ενίσχυσης», τα οποία είναι μεταβιβάσιμα (κληρονομικά ή με πώληση - μίσθωση). Στην Ελλάδα επιλέχθηκε το λεγόμενο «ιστορικό μοντέλο», δηλαδή ο ατομικός υπολογισμός των δικαιωμάτων με βάση ιστορικά στοιχεία. Αυτός ο τρόπος υπολογισμού δημιούργησε πολλές ταχύτητες δικαιωμάτων με μεγάλες ανομοιομορφίες ανά καλλιέργεια και ανά περιοχή. Την περίοδο 2015 - 2019 εφαρμόζεται μια διαδικασία «εσωτερικής σύγκλισης» του χρηματικού μεγέθους που αντιστοιχεί σε κάθε δικαίωμα με στόχο τη μετάβαση στη μορφή του λεγόμενου «περιφερειακού μοντέλου», στο οποίο το χρηματικό μέγεθος των δικαιωμάτων ενιαιοποιείται με κριτήριο την κατηγορία χρήσης της αγροτικής γης (αρόσιμες, δενδρώδεις καλλιέργειες, βοσκότοποι). Αυτή η διαδικασία θα συνεχιστεί και με την ΚΑΠ 2021 - 2027.

Παράλληλα, αναπροσαρμογές προωθούνται και σε επίπεδο ΕΕ, στην κατεύθυνση μιας «εξωτερικής σύγκλισης», ενιαιοποίησης δηλαδή της τιμής των δικαιωμάτων ανάμεσα στα κράτη της ΕΕ, καθώς οι τιμές τους παρουσιάζουν μεγάλες διακυμάνσεις. Για παράδειγμα, ενώ το μέσο επίπεδο της τιμής των δικαιωμάτων στην ΕΕ κυμαινόταν το 2015 στα 25,6 ευρώ ανά στρέμμα, στην Ελλάδα ξεπερνούσε τα 50 ευρώ.

Γι' αυτόν το λόγο, αρκετές χώρες και κυρίως οι λεγόμενες «νέες», όπως η Σλοβακία, η Πολωνία, η Λετονία, η Εσθονία, η Λιθουανία, με τιμή δικαιώματος από 12 έως 22 ευρώ ανά στρέμμα, ζητούν την άμεση ενιαιοποίηση σε επίπεδο ΕΕ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ωστόσο προωθεί μια πιο «ήπια» σύγκλιση μεταξύ των κρατών. Τα σχέδια κανονισμών για την ΚΑΠ 2021 - 2027 προβλέπουν χαρακτηριστικά ότι «οι χώρες που βρίσκονται κάτω από το 90% του μέσου κοινοτικού όρου θα καλύψουν κατά 50% αυτή τη διαφορά»8. Παράλληλα, βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση το ύψος των περικοπών στις χώρες που υπερβαίνουν τον ευρωενωσιακό μέσο όρο, όπως Ελλάδα, Ιταλία κ.λπ.

Οι άμεσες ενισχύσεις αποτελούν το 46% του μέσου αγροτικού εισοδήματος στην ΕΕ. Στην Ελλάδα, με περίπου 685.000 δικαιούχους (το 2016), αυτό το ποσοστό ξεπερνά το 50% και αντιστοιχεί σε ένα συνολικό ποσό 14,9 δισεκατομμυρίων ευρώ για την περίοδο 2014 - 20209 (2,1 δισ. το χρόνο).

Τις άμεσες ενισχύσεις, που αντλούνται από την υπερφορολόγηση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, τελικά καρπώνονται οι καπιταλιστές που επενδύουν στην αγροτική παραγωγή και οι όμιλοι της εμπορίας και της μεταποίησης που εξασφαλίζουν φθηνά αγροτικά προϊόντα, τα οποία πωλούν, μεταποιημένα ή μη, αντλώντας μονοπωλιακό υπερκέρδος.

Είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δείχνουν ότι οι άμεσες ενισχύσεις επικεντρώνονται στις μεγαλύτερες αγροτικές εκμεταλλεύσεις και ιδιοκτήτες γης. Κατά μέσο όρο το 20% των δικαιούχων λαμβάνει περίπου το 80% των πληρωμών.

Κάλπικες και αποπροσανατολιστικές οι διακηρύξεις ΕΕ - κυβέρνησης περί «στροφής» προς τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους

Από αυτήν την άποψη αναπτύσσεται στα ευρωενωσιακά επιτελεία ένας προβληματισμός καθώς εκτιμάται ότι η επικέντρωση των άμεσων ενισχύσεων σε αγροτικές εκμεταλλεύσεις μεγάλου μεγέθους στην παρούσα φάση δεν έχει συμβολή στη διαρθρωτική αλλαγή του αγροτικού τομέα αλλά ωθεί προς τα πάνω την τιμή της γεωργικής γης ευνοώντας τους ιδιοκτήτες της και βάζοντας εμπόδια στην καπιταλιστική επένδυση. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι χώρες με υψηλό βαθμό συγκέντρωσης της γης και κατά συνέπεια των άμεσων ενισχύσεων παρουσιάζουν τα υψηλότερα ενοίκια στη γεωργική γη.

Στο πλαίσιο αυτό έχουν προταθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέτρα όπως η καθιέρωση ως ανώτερου ορίου των 100.000 ευρώ άμεσων ενισχύσεων ανά εκμετάλλευση και κλιμακούμενη μείωση για ποσά μεγαλύτερα των 60.000 ευρώ με ταυτόχρονο αναπροσανατολισμό προς εκμεταλλεύσεις μικρότερες των 300 στρεμμάτων και προς «πραγματικούς» γεωργούς. Οι παραπάνω προτάσεις υποστηρίζονται με επιχειρήματα περί «δικαιότερης κατανομής» και «στροφής» της ΚΑΠ προς τους μικρότερους και μεσαίους παραγωγούς.

Οι άμεσες ενισχύσεις αντικειμενικά επιβραδύνουν την άμεση απαλλοτρίωση μικρών αγροτοκτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων στο βαθμό που ένας αριθμός αυτοαπασχολούμενων αγροτών είναι απαραίτητος για τους μονοπωλιακούς ομίλους (για προμήθεια πρώτων υλών κ.λπ.) που ούτως ή άλλως ελέγχουν και συγκεντρώνουν την αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή (π.χ. μέσω συμβολαιακής γεωργίας, ομάδων παραγωγών κ.λπ.).

Αντίθετα από τον καπιταλιστή που τοποθετεί κεφάλαιο στη γη προσδοκώντας σε ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους, ο μικρός παραγωγός, που δεν διαθέτει κεφάλαιο, επιμένει να αναπαράγεται με την εργασία του βλέποντας τις ενισχύσεις ως παράγοντα στήριξης της επιβίωσής του. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, πάνω από το 80% των αγροτοκτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων, που είναι οι μικρότερες, διατηρούνται λαμβάνοντας άμεσες ενισχύσεις κάτω από 5.000 ευρώ το χρόνο10.

Επιπλέον, το καθεστώς των άμεσων ενισχύσεων αποτελεί έναν ισχυρό μηχανισμό ενσωμάτωσης εκατοντάδων χιλιάδων αγροτοκτηνοτρόφων στην αστική στρατηγική για τον αγροτικό τομέα, στην αποδοχή της ΚΑΠ ως αναγκαίου κακού.

Παρά την καθυστέρηση της άμεσης απαλλοτρίωσης, οι άμεσες ενισχύσεις δεν ανακόπτουν την επιδείνωση των όρων ζωής της μικρομεσαίας αγροτιάς (επιβάρυνση με χρέη, φοροληστεία, χειροτέρευση των όρων συντήρησης των ζώων, περιποίησης της γης, της καλλιέργειας, της λίπανσης, μη ανανέωση του εξοπλισμού κ.λπ.) και τελικά την τάση μείωσής της.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο εξαιτίας των επιπτώσεων της εφαρμογής του «νόμου Κατρούγκαλου» (Ν. 4387/2016) η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος την περίοδο 2016 - 2022 κυμαίνεται για όλους τους αγροτοπαραγωγούς με οικογενειακό εισόδημα από 8.000 έως και 28.000 ευρώ μεταξύ 4,82% και 18,21%11. Το 2021, χρονιά που θα ξεκινήσει η εφαρμογή της αναθεωρημένης ΚΑΠ, ποσοστό μεγαλύτερο από το 52% του εισοδήματος των ατομικών αγροτοπαραγωγών θα αφαιρείται για ασφαλιστικές εισφορές και φορολογία (μείωση του αφορολόγητου από το 2020).

Την ίδια στιγμή, οι άμεσες ενισχύσεις αποτελούν έρεισμα για την ακόμα μεγαλύτερη καταλήστευση των ατομικών αγροτοπαραγωγών από τους μονοπωλιακούς ομίλους της εμπορίας και της μεταποίησης που αγοράζουν τα πρωτογενή προϊόντα σε εξευτελιστικές τιμές και τους προμηθεύουν τα αγροεφόδια σε τιμές απλησίαστες. Τελικά, όχι μόνο δεν ανατρέπουν την τάση εκτόπισης της μικρής και μεσαίας παραγωγής από τη μεγάλη αλλά επιτείνουν το «μαρτύριο της σταγόνας» που υφίστανται οι μικρομεσαίοι προσπαθώντας να διατηρήσουν το βιος τους. Ο μικρομεσαίος αγροτοκτηνοτρόφος όλο και περισσότερο βρίσκεται στην ανάγκη είτε να καταφεύγει στην πώληση της εργατικής του δύναμης είτε να παραμένει ενεργός αγρότης μετά τη συνταξιοδότησή του για να συμπληρώνει τα ψίχουλα της αγροτικής σύνταξης (330 ευρώ στα 67 χρόνια).

Ο εξωραϊσμός της ΚΑΠ από την κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποδέχεται πλήρως τον προσανατολισμό και τους στόχους της ΚΑΠ για συγκέντρωση της γης και της παραγωγής και διαμόρφωση αγροτικών «επιχειρήσεων» σε καπιταλιστικά πρότυπα. Υλοποιεί με τον καλύτερο τρόπο την πολιτική που έκρινε αρνητικά ως αντιπολίτευση. Ισχυρίζεται ότι δίνει μάχη για λογαριασμό των Ελλήνων αγροτών και χτίζει συμμαχίες με άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ θέτοντας ως «κόκκινες γραμμές» στις διαπραγματεύσεις τη διατήρηση του προϋπολογισμού της ΚΑΠ στα σημερινά επίπεδα και την καθυστέρηση της «εξωτερικής σύγκλισης». Μιλάει για τον «κίνδυνο επανεθνικοποίησης» της ΚΑΠ, βγάζοντας ουσιαστικά λάδι τον καπιταλισμό και την πολιτική που έχει ξεκληρίσει εκατομμύρια αγροτοκτηνοτρόφους σε όλη την ΕΕ.

Προετοιμάζεται ώστε να διαχειριστεί τη μείωση των κονδυλίων με διάφορα εργαλεία (π.χ. μείωση του ανώτερου ορίου των άμεσων ενισχύσεων, επιτάχυνση της εσωτερικής σύγκλισης με εσωτερική αναδιανομή ενισχύσεων, χορήγηση συνδεμένων κ.λπ.) που δεν πρόκειται να μεταβάλουν την κατάσταση των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων.

Επιδεικνύει μεγάλη επιμονή στην προβολή της στρατηγικής κατεύθυνσης της ΚΑΠ για συγκέντρωση της παραγωγής μέσω μορφών συλλογικής ιδιοκτησίας ως τη μοναδική διέξοδο για την «επιβίωση» μικρών και μεσαίων εκμεταλλεύσεων, που στην πραγματικότητα μόνο σίγουρη δεν είναι αφού συνεπάγεται τη βαθύτερη ένταξή τους στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό.

Αντίστοιχη είναι η θέση και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων που προσπαθούν να διαφοροποιηθούν στα επιμέρους και να προβληθούν ως ικανότεροι διαπραγματευτές των όρων εκτόπισης της μικρής από τη μεγάλη καπιταλιστική παραγωγή, στο πλαίσιο αναθεώρησης της ΚΑΠ.

Ποια γραμμή μπορεί να δώσει προοπτική στους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους

Τα παζάρια για το ύψος και την κατανομή των άμεσων ενισχύσεων δεν αφορούν την πλειοψηφία των ατομικών αγροτοπαραγωγών. Καμιά εκδοχή της ΚΑΠ, καμιά «κόκκινη γραμμή» στο πλαίσιο της ΕΕ και του ανταγωνισμού της κερδοφορίας δεν έχει στόχο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων που μοχθούν και παράγουν.

Η γραμμή που μπορεί να δώσει ανάσα και προοπτική στους βιοπαλαιστές αγρότες είναι το δυνάμωμα της κοινής δράσης ανάμεσα στην εργατική τάξη και στους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και της υπαίθρου, τις γυναίκες και τη νεολαία των λαϊκών οικογενειών, με αντιμονοπωλιακούς - αντικαπιταλιστικούς στόχους πάλης, σε τροχιά σύγκρουσης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Αυτή είναι η ελπίδα για την επιβίωση, μέσα από εκεί ανοίγει ο δρόμος για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Σήμερα, είναι εμφανής η ενίσχυση της τάσης διαμόρφωσης μιας παραγωγικής βάσης που στηρίζεται στη μεγάλη καπιταλιστική παραγωγική μονάδα και στην καθετοποίηση. Πρόκειται για τάση περαιτέρω ωρίμανσης των υλικών προϋποθέσεων για διαφορετική οργάνωση της παραγωγής, με κοινωνικοποίηση της γης, των καπιταλιστικών εκμεταλλεύσεων, των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής σε όλους τους κλάδους, με αξιοποίησή τους προς όφελος των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών, μέσω της ένταξής τους στον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό.

Οι νέες σχέσεις ιδιοκτησίας και οργάνωσης της παραγωγής δε χωράνε μέσα στα δεσμά της καπιταλιστικής ΕΕ και κάθε άλλης ιμπεριαλιστικής διακρατικής καπιταλιστικής ένωσης και προϋποθέτουν την εργατική εξουσία.

Στο παραπάνω πλαίσιο, η βιομηχανική και ένα μέρος της αγροτικής - κτηνοτροφικής παραγωγής, το εμπόριο και γενικότερα οι υπηρεσίες, θα πραγματοποιούνται με σχέσεις κοινωνικής ιδιοκτησίας, κεντρικού σχεδιασμού, εργατικού ελέγχου σε όλη την κλίμακα διεύθυνσης - διοίκησης. Παράλληλα, αξιοποιούνται οι αγροτικοί παραγωγικοί συνεταιρισμοί με δικαίωμα χρήσης της κρατικής γης ως μέσου παραγωγής από τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους που θα προτιμήσουν την ένταξή τους σε αυτούς, γιατί θα διασφαλίσουν σημαντική βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσής τους (μείωση κόστους παραγωγής, εγγυημένες τιμές, προστασία παραγωγής, επιστημονική - τεχνική υποστήριξη κ.ά.) και θα απαλλαγούν από τη ληστεία κράτους και τραπεζών.

Η μεγάλη παραγωγή, στη βάση των νέων σοσιαλιστικών σχέσεων, θα μπορέσει σχετικά γρήγορα να καλύψει την ικανοποίηση του συνόλου σχεδόν των αναγκών σε αγροτικά προϊόντα.

Παραπομπές

1. https://ec.europa.eu/commission/publications/natural-resources-and-environment_en

2. Ενημέρωση για την ΚΑΠ της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου από τον Υπουργό ΑΑΤ Ε.Αποστόλου (6/7/2018)

3. Εγγραφο COM(2017) 713 final https://ec.europa.eu/agriculture/sites/agriculture/files/future-of-cap/future_of_food_and_farming_communication_el.pdf

4. Ο.π.

5. Η κοινή γεωργική πολιτική (ΚΓΠ) και η γεωργία στην Ευρώπη - συχνές ερωτήσεις, http://europa.eu/rapid/press-release_MEMO-13-631_el.htm

6. Εγγραφο COM(2017) 713 final, https://ec.europa.eu/agriculture/sites/agriculture/files/future-of-cap/future_of_food_and_farming_communication_el.pdf

7. Πρόκειται για συνδυασμό επιστημονικής έρευνας και γνώσης, δεδομένων και πρακτικής εμπειρίας, με σκοπό την αποδοτικότερη διαχείριση της παραγωγής, τη βελτίωσή της ποιοτικά και ποσοτικά και τη μείωση του κόστους παραγωγής (πχ. μέσω της ακριβούς εφαρμογής εισροών στο χωράφι).

8. Com(2018) 392 final, 1/6/2018, http://www.minagric.gr/images/stories/docs/ypoyrgeio/Kap_2020/_%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D_%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%B1_%CE%9A%CE%91%CE%A0_ST-9645-2018-INIT-EL.pdf

9. https://ec.europa.eu/agriculture/sites/agriculture/files/cap-in-your-country/pdf/el_en.pdf

10. https://ec.europa.eu/agriculture/sites/agriculture/files/statistics/factsheets/pdf/el_en.pdf

11. Θωμά Σιούτη: Νέο Ασφαλιστικό και Φορολογικό: Πόσο θα πληρώσουν οι αγρότες. Αναλυτικοί πίνακες - Παραδείγματα, https://www.ellinikigeorgia.gr/neo-asfalistiko-forologiko-poso-tha-pliosoun-oi-agrotes/

Κείμενο του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της ΚΕ του ΚΚΕ

Προς: ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ «ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ» ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ: -ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ, ΜΗΝ ΣΤΡΙΜΩΧΝΕΣΤΕ...

Σιγά-σιγά, μην στριμώχνεστε!!!!!

Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται συνωστισμός σχολίων, άρθρων, δηλώσεων και ρεπορτάζ σχετικά με την παραχώρηση του θαλάσσιου μετώπου στην Πάτρα.
Δημοτικές παρατάξεις, πολιτευτές, και διάφοροι «παράγοντες», στριμώχνονται για να μπουν στο κάδρο της επιτυχίας σχετικά με το θαλάσσιο μέτωπο.
Η δημοτική παράταξη και οι πολιτευτές της ΝΔ, που είχαν αποδεχτεί την πρόταση της κυβέρνησής τους για παραχώρηση 350 μέτρων στο θαλάσσιο μέτωπο, έχουν στραβολαιμιάσει για να μπουν στο κάδρο.
Το ίδιο και ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ και η δημοτική του παράταξη που είχαν αποδεχτεί το αρχικό σχέδιο της κυβέρνησης το οποίο παραχωρούσε το θαλάσσιο μέτωπο για τρία χρόνια (!!!!). 
Την εμφάνισή τους έκαναν και διάφοροι παράγοντες της Πόλης, που τους είχαμε ξεχάσει, για να μας θυμίσουν ότι πριν κάποια χρόνια είχαν πει ή γράψει κάτι για το συγκεκριμένο θέμα!!
Νομίζω ότι για κάθε καλόπιστο Πατρινό είναι δεδομένο ότι η στάση της Δημοτικής Αρχής Πελετίδη με την διοργάνωση μεγάλων κινητοποιήσεων αλλά κυρίως η απόφασή της να κάνει παρεμβάσεις στο θαλάσσιο μέτωπο (Νότιο πάρκο κτλ.) δημιουργώντας νέα δεδομένα, ήταν αυτή που έπαιξε καθοριστικό ρόλο ασκώντας μεγάλη πίεση στην κυβέρνηση για να γίνει η παραχώρηση.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι η Δημοτική αρχή είχε την αποκλειστικότητα της διεκδίκησης.
Συνοδοιπόροι στον αγώνα της Δημοτικής αρχής υπήρξαν οι Δημοτικές παρατάξεις «Όλοι μαζί, για την Πάτρα» και «Ανυπότακτη Πολιτεία».
Και υπήρξαν και κάποιοι άλλοι που όλα αυτά τα χρόνια βοήθησαν κυρίως στην ανάδειξη του θέματος.
Αλλά το να προσπαθούν να πείσουν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που έλεγαν πάντα ναι σε όλες τις απαράδεχτες προτάσεις των κυβερνήσεών τους, για τη συμβολή τους στην παραχώρηση, είναι εμπαιγμός προς τον Πατραϊκό λαό!
Τέλος, ακόμα πιο μεγάλο ενδιαφέρον έχει να δούμε τι προτείνουν τώρα μετά την παραχώρηση.
Γιατί κάπου αναμεσά στο «αναπτυξιακό» όραμα που έχουν για το θαλάσσιο μέτωπο, το οποίο θα φέρει επενδύσεις, που θα κάνει την Πάτρα κόμβο μεταφορών κτλ. υπάρχει η πολιτική των κυβερνήσεων και οι λόγοι που δεν παραχωρούσαν το θαλάσσιο μέτωπο – φιλέτο στην Πόλη.
Να το πω απλά: οι κυβερνήσεις ήθελαν να ξεπουλήσουν το θαλάσσιο μέτωπο σε πολυεθνικές και επιχειρηματίες.
Τώρα που το θαλάσσιο μέτωπο ανήκει στην πόλη όλοι αυτοί λένε να κάνουμε μόνοι μας αυτά που ήθελαν να κάνουν τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις τους!!! Αναφέρονται στο θέμα με γενικόλογα, προσεχτικά με βαρύγδουπες εκφράσεις, αλλά όποιος διαβάσει προσεχτικά μπορεί να καταλάβει.
Όταν η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ πρότεινε να χτιστεί στην παραλιακή ζώνη εμπορικό κέντρο 55.000 τ.μ. συμφωνούσαν ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των Πατρινών διαφωνούσε.
Τώρα λένε να προτείνει η Δημοτική αρχή και οι δημότες ποιες παρόμοιες επενδύσεις πρέπει να γίνουν στην παραλιακή!!!
Αυτός είναι και ο λόγος που επιτίθενται με λύσσα στην Δημοτική αρχή, που όπως αναφέρουν, δεν έχει όραμα και σχέδιο για το θαλάσσιο μέτωπο.
Η Δημοτική αρχή έχει και σχέδιο και όραμα. Από το Νότιο πάρκο στον Κόκκινο Μύλο και μετά στο Βόρειο τμήμα (από Ρομάντζα μέχρι το παλιό κολυμβητήριο) του θαλάσσιου μετώπου αναπλάσεις, πράσινο, παιδικές χαρές, γήπεδα κ.ά. Πρόσβαση του λαού για περπάτημα, αθλητισμό, αναψυχή, έργα της ΔΕΥΑΠ για καθαρές θάλασσες, ποδηλατοδρόμοι!!
Να χαίρονται οι Πατρινοί την Πόλη τους και την θάλασσα από την οποία τόσα χρόνια ήταν αποκλεισμένοι!! Αυτό είναι το σχέδιο!!
Τώρα για τους άλλους και με τέτοια ζεστή, ας τους αφήσουμε να στριμώχνονται!!!

ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΛΑΡΜΑΣ

                       ********************************

Διαπιστώνοντας από κοντά γιατί αγαπάνε τον Πελετίδη οι Πατρινοί…

Είναι άλλο να ακούς για τον Πελετίδη και άλλο να τον γνωρίζεις από κοντά. Η γνωριμία με τον Πελετίδη, όταν μάλιστα έχεις γνωρίσει αρκετούς δημάρχους, είναι μοναδική. Ένας άνθρωπος που κάνει εντύπωση και μόνο με τον τρόπο που σε πλησιάζει. Ένας άνθρωπος που πέρα από τις ανθρωπιστικές ιδέες, αξίες και αρχές του, είναι επιπλέον σεμνός και ταπεινός. 

Ο δήμαρχος της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Ελλάδας, ο καρδιολόγος γιατρός, που σε πλησιάζει με συστολή και σεμνότητα, που σε χαιρετάει όπως ο γνωστός σου που διασταυρώνεις στους δρόμους ενός μικρού χωριού και όχι όπως ο τοπικός παράγοντας. 

Ο δήμαρχος της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Ελλάδας σε κοιτάει στα μάτια και σου μιλάει ανθρώπινα, σου μιλάει με ειλικρίνεια, ενώ δεν περιμένει ψήφο από εσένα αφού δεν είσαι δημότης της πόλης του. Ο δήμαρχος, ο καρδιολόγος που σου μιλάει χωρίς θράσος και ξετσιπωσιά.

Ο Κώστας Πελετίδης είναι πραγματική διαφήμιση των ανθρωπιστικών ιδεών που πρεσβεύει αφού είναι πάνω απ’ όλα Άνθρωπος με «άλφα» κεφαλαίο! Είναι μεγάλη υπόθεση, ενώ έχεις ζήσει δημάρχους και δημάρχους, να βλέπεις τον δήμαρχο της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Ελλάδας να υποδέχεται με ειλικρινή χαρά ένα σύλλογο από άλλη πόλη και κατόπιν να βλέπεις το απίστευτο… 

Ένας δήμαρχος με τόσες υποχρεώσεις να συνοδεύει τον σύλλογο στην ξενάγηση, να παίρνει μέρος και ο ίδιος σ’ αυτήν, να δίνει πληροφορίες για την πόλη του, να φροντίζει ασθενή και να αποχωρεί αφού πρώτα βάλει τον σύλλογο στο λεωφορείο. Κατόπιν να βρίσκεις τον Πελετίδη στον χώρο της εκδήλωσης, να συμμετέχει στην εκδήλωση, να χαιρετίζει την εκδήλωση κοιτώντας τον κόσμο στα μάτια, να χορεύει μαζί με τον κόσμο όχι από υποχρέωση και λαϊκισμό αλλά γιατί έτσι αισθάνεται, να βλέπεις τους δημότες του να μην του απλώνουν το χέρι για να ανταλλάξουν μαζί του χειραψία αλλά να τον αγκαλιάζουν και πάλι να τον βλέπεις να αποχωρεί από την εκδήλωση τελευταίος αφού πρώτα εσύ επιβιβάζεσαι στο λεωφορείο για να φύγεις.

 Και την άλλη μέρα να υποδέχεται στο δημαρχείο της Πάτρας τον σύλλογο στον οποίο συμμετέχεις και να λέει δύο λόγια με ουσία για τους αγώνες που δίνουν στην Πάτρα ώστε να μπορεί ο άνθρωπος να περπατάει με ψηλά το κεφάλι και να μιλάει για την πολιτιστική δημιουργία την οποία η διοίκησή του ωθεί στην κατεύθυνση της ανύψωσης της ψυχής του ανθρώπου. Κι εκεί για άλλη μια φορά να διαπιστώνεις ότι ο δήμαρχος της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Ελλάδας κυκλοφορεί μόνος του, χωρίς οδηγό και με μοναδική του συνοδεία το έργο του, τις ιδέες του και τις αρχές του!

Η εμπειρία από το ταξίδι στην Πάτρα ήταν μοναδική! Ήταν μοναδική γιατί ενώ έχεις επισκεφτεί κι άλλους δήμους, δεν θυμάσαι δήμαρχο να σε υποδέχεται, να σε ξεναγεί και να σε ξεπροβοδίζει! Ήταν μοναδική γιατί εκτός των άλλων γνωρίσαμε από κοντά τον Κώστα Πελετίδη, αυτόν τον περίεργο δήμαρχο που πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα, αυτόν τον περίεργο δήμαρχο που μπορεί και φωνάζει «ΟΧΙ» σε τόσο δύσκολες εποχές, αυτόν τον ωραίο δήμαρχο που αγωνίζεται για να δει ο δήμος του πιο ανθρώπινες μέρες, αυτόν τον ωραίο δήμαρχο που δείχνει τον δρόμο σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. 

Αλλά δεν μπορούμε να μη γράψουμε ότι από τους ανθρώπους του δήμου, που γνωρίσαμε σ’ αυτό το ταξίδι, δεν υστερούσε κανείς. Ο λόγος τους και η παρουσία τους αποδείκνυε ότι είναι άξιοι συνεργάτες αυτού του δημάρχου, άξιοι φορείς των ιδεών και των αξιών που ο Κώστας Πελετίδης πρεσβεύει. Ο Βασίλης Θωμόπουλος, Πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού του δήμου Πατρών, η Ήρα Κουρή, ειδική σύμβουλος του δημάρχου σε θέματα εκπαίδευσης ήταν το ίδιο φιλικοί, απλοί και ανθρώπινοι όπως ο Κώστας Πελετίδης. Ο Κώστας Πελετίδης χωρίς το «κύριος» ή το «γιατρός» ή το «δήμαρχος» μπροστά από τ’ όνομά του γιατί πραγματικά περιττεύουν και περισσεύουν!

Σ.

Κα Αχτσιόγλου: ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΑΤΟΜ. ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΓΑΛΕΡΑΣ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΨΑΤΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ;;!!

«Η κυβέρνηση, μέσω πολλών εμφανίσεων της υπουργού Εργασίας σε εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο, προπαγανδίζει την επαναφορά των ΣΣΕ μετά το τέλος των μνημονίων τον Αύγουστο. 

Το νομοθετικό πλαίσιο που ψηφίστηκε και εφαρμόζεται από το 2010 μέχρι σήμερα, έχει διαμορφώσει μια απαράδεκτη κατάσταση. Αυτό το πλαίσιο παραμένει, παρά τα όσα αντίθετα ισχυρίζεται η κυβέρνηση.

Καταθέτουμε μαζί με την παρούσα Ερώτηση μια ατομική Σύμβαση Εργασίας, την οποία καλούνται να υπογράψουν οι εργαζόμενοι μιας επιχείρησης, οι οποίοι ήδη εργάζονται στη συγκεκριμένη επιχείρηση 3 και πλέον χρόνια. 

Πρόκειται για μία από τις πολλές χιλιάδες ατομικές Συμβάσεις Εργασίας, οι οποίες τα τελευταία χρόνια κυριαρχούν στους χώρους εργασίας. Κοινή συνισταμένη όλων αυτών των Συμβάσεων Εργασίας είναι ότι η εταιρεία απασχολεί τον εργαζόμενο όπου θέλει, όπως θέλει, για όσο χρόνο θέλει και ταυτόχρονα τον αμείβει με όσο μισθό θέλει. Πλήρης, δηλαδή, εργοδοτική ασυδοσία.

ΕΡΩΤΑΤΑΙ η κυρία υπουργός, είναι νόμιμη η συγκεκριμένη ατομική Σύμβαση Εργασίας;».

Τόπος και αντικείμενο εργασίας... όπου και ό,τι θέλει η εταιρεία!

Για να γίνουν κατανοητά όσα καταγγέλλει το ΚΚΕ, παραθέτουμε ορισμένους χαρακτηριστικούς όρους της ατομικής σύμβασης που κατατέθηκε μαζί με την Ερώτηση, οι οποίοι ουσιαστικά αποτελούν «θηλιά» στο λαιμό του κάθε εργάτη:

« -- Ο μισθωτός είναι υποχρεωμένος να παρέχει τις υπηρεσίες του είτε στην έδρα της εργοδότριας είτε σε οτιδήποτε άλλο εντός της ελληνικής επικράτειας εργοτάξιο ή χώρο εργασίας ή δραστηριότητας της εργοδότριάς του, αναλόγως των αναγκών αυτής, θεωρείται δε έδρα αυτής (...)

-- Τυχόν αδικαιολόγητη άρνηση μετάβασης του μισθωτού εις τον εκάστοτε καθοριζόμενο από την εργοδότρια τόπο εργασίας ή και να αλλάζει το αντικείμενο αποτελεί μονομερή καταγγελία της παρούσης ατομικής συμβάσεως υπαιτιότητα αυτού.

-- Η εταιρεία, κατά την ελεύθερη κρίση της, έχει το δικαίωμα να μεταθέτει το μισθωτό, πρόσκαιρα ή μόνιμα, σε οποιαδήποτε από τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις της ή αυτές που θα ιδρυθούν μελλοντικά εντός ή εκτός Νομού Βοιωτίας.

-- Οι αλλαγές αυτές δεν αποτελούν μονομερή βλαπτική μεταβολή, ούτε δημιουργούν οποιαδήποτε υποχρέωση στην εταιρεία πέρα από την πληρωμή του μηνιαίου μισθού».

Ολα τα παραπάνω υποτίθεται ότι περιγράφουν τη... «θέση και τον τόπο παροχής της εργασίας»! Στην πράξη, οι όροι αυτοί μετατρέπουν τον εργαζόμενο έρμαιο στα χέρια της εργοδοσίας, καθώς... ο τόπος εργασίας είναι ολόκληρη η ελληνική επικράτεια, ενώ η εταιρεία μπορεί μονομερώς να αλλάζει και το αντικείμενο της εργασίας! Κατά συνέπεια, η θέση και η ειδικότητα στην οποία υποτίθεται ότι προσλαμβάνεται ο εργαζόμενος μπορεί να αλλάζουν οποτεδήποτε, ανάλογα με το τι θέλει η εργοδοσία. Και το αποκορύφωμα είναι πως στην περίπτωση που ο εργαζόμενος αδυνατεί ή δεν επιθυμεί να ικανοποιήσει τα καπρίτσια της επιχείρησης, αυτό θεωρείται καταγγελία της σύμβασης με υπαιτιότητα του εργαζόμενου, άρα χωρίς αποζημίωση κ.λπ.

Ωράριο - λάστιχο...

Ανάλογου περιεχομένου είναι και οι όροι της σύμβασης που ορίζουν το ωράριο και την αμοιβή.

Ειδικότερα για το ωράριο εργασίας ορίζονται τα εξής:

«Ο μισθωτός θα εργάζεται επί 8ωρο ημερησίως και 5ήμερο εβδομαδιαίως. Ομως, η έναρξη, η λήξη και τα λοιπά στοιχεία του ημερήσιου ή εβδομαδιαίου ωραρίου (όχι η διάρκειά του) μπορούν να μεταβάλλονται ελεύθερα από την εταιρεία, η οποία δικαιούται να καθορίζει ελεύθερα το εκάστοτε πρόγραμμα εργασίας. Ο μισθωτός αποδέχεται ότι για την συμπλήρωση των ως άνω 40 ωρών / εβδομάδα θα εργάζεται και Σάββατο αναλόγως των παρουσιαζομένων αναγκών της εργοδότριας, λαμβάνοντας ρεπό μία οποιαδήποτε άλλη μέρα της εβδομάδας. Σε κάθε περίπτωση για τον υπολογισμό των ως άνω ωρών εργασίας δεν θα συνυπολογίζονται οι ώρες νόμιμης υπέρβασης του ωραρίου εργασίας των λοιπών εργάσιμων ημερών».

Η προκλητικότητα της εταιρείας ξεπερνά κάθε όριο, καθώς το 8ωρο - 5θήμερο, που διατείνεται ότι τηρεί, μόνο τέτοιο δεν είναι, αφού όχι μόνο η έναρξη αλλά και η λήξη του ημερήσιου χρόνου εργασίας θα αλλάζουν καταπώς τη συμφέρει. Στην ουσία, ο εργαζόμενος θα πρέπει να γίνεται «λάστιχο», να εργάζεται όσες ώρες κάθε μέρα απαιτεί η επιχείρηση και με τις ώρες έναρξης και λήξης της εργασίας να αλλάζουν και αυτές. Για τον εργαζόμενο δεν μπορεί να υπάρχει καμία προσωπική και οικογενειακή ζωή, αφού κανένας προγραμματισμός μέσα σε αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να γίνει. Επιπλέον, η εταιρεία κρατά και το δικαίωμα να επιβάλει τη νόμιμη υπερωριακή απασχόληση, η οποία εννοείται είναι πέραν των 40 ωρών εργασίας τη βδομάδα.

«Διασφαλίζονται» μόνο τα ψίχουλα του κατώτατου μισθού

Σε σχέση με τις αμοιβές ορίζεται:

« -- Ρητά συμφωνείται ότι για την αμοιβή του μισθωτού σύμφωνα με το άρθρο 7 και 8 της παρούσης δεν θα καταβάλλεται κανένα απολύτως επίδομα, ως γάμου, τέκνων κ.λπ. που τυχόν προβλέπεται από ΣΣΕ, καθόσον η εργοδότρια δεν είναι μέλος καμιάς συνδικαλιστικής οργάνωσης εργοδοτών.

-- Πέραν της ως άνω αμοιβής, οποιαδήποτε παροχή σε είδος ή χρήμα θα συνιστά ανάλογα με την περίπτωση, είτε λειτουργική δαπάνη της εταιρείας που γίνεται για το συμφέρον της και συγκεκριμένα για την καλύτερη διεξαγωγή των εργασιών της, είτε παροχή από ελευθεριότητα για την οποία διατηρεί την επιφύλαξη να την καταργεί, να την μεταβάλλει ή και να την τροποποιεί οποτεδήποτε μονομερώς».

Σε άλλο σημείο ορίζεται πως «οι ελάχιστοι όροι αμοιβής και εργασίας καθορίζονται από την εκάστοτε Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ)».

Και εδώ, βέβαια, η ατομική σύμβαση καταργεί ακόμα και την σημερινή άθλια ΕΓΣΣΕ, που μόνο στα λόγια αποδέχεται, αφού από την αμοιβή του κατώτερου μισθού εξαιρεί το επίδομα γάμου, αλλά και τις τριετίες (τυχόν προϋπηρεσία), καθόσον ρητά ορίζει πως «δεν θα καταβάλλεται κανένα απολύτως επίδομα, ως γάμου, τέκνων κ.λπ. που τυχόν προβλέπεται από ΣΣΕ». Αρα η αναφορά στην ΕΓΣΣΕ είναι μόνο τυπική, το μόνο που «εξασφαλίζεται» είναι ένας «γυμνός» κατώτερος μισθός χωρίς κανένα επίδομα. Τέλος, η εργοδοσία δεν αναγνωρίζει και δεν δεσμεύεται από καμία άλλη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, προβάλλοντας τον γνωστό ισχυρισμό - και την πρακτική πλέον που καταφεύγουν πολλές επιχειρήσεις - ότι δεν είναι μέλος καμίας εργοδοτικής οργάνωσης.

Απ' τη σχετική Ερώτηση που κατέθεσαν βουλευτές του Κόμματος προς την υπουργό Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου.

Η Ερώτηση θίγει το ζήτημα των απαράδεκτων ατομικών συμβάσεων εργασίας που καλούνται να υπογράψουν εργαζόμενοι, καταθέτοντας τη συγκεκριμένη ατομική σύμβαση εργασίας σε ανώνυμη εταιρεία (στη «Nikolidakis Group AE», με έδρα στη Βοιωτία), ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από τις χιλιάδες ατομικές συμβάσεις στυγνής εκμετάλλευσης που κυριαρχούν στους χώρους δουλειάς.

ριζοσπάστης 

20-7-1974 ΚΥΠΡΟΣ: XOYNTA ΤΟΥΡΚΟΙ και ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΜΑΚΕΛΕΨΑΝ ΤΟ ΝΗΣΙ

Σαν Σήμερα:

20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974

Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο

Η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο ξεκίνησε στις 5 το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974, όταν οι ναυτικοί σταθμοί επιτήρησης ΣΕΠ "Α" και ΣΕΠ "Δ" δέχτηκαν τα πρώτα πυρά. 

Στις 5.15' Τούρκοι αλεξιπτωτιστές έπεσαν στον τουρκικό τομέα της Λευκωσίας, ενώ η πόλη δεχόταν αεροπορικό βομβαρδισμό. Στις 6 π.μ. άρχισε η απόβαση των τουρκικών στρατευμάτων στην Κυρήνεια.

 ΚΥΠΡΟΣ

Μέρες του '74

Η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 44 χρόνια από τα τραγικά γεγονότα στην Κύπρο, που οδήγησαν στη διχοτόμηση του νησιού. Η Ελλάδα και η μετάβαση από τη στρατιωτική δικτατορία στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία σημαδεύτηκε από αυτά τα γεγονότα. Η εξέλιξη των γεγονότων στην Κύπρο, υπό το δάκτυλο της χούντας των συνταγματαρχών, δείχνει ακριβώς την προσπάθεια που καταβάλλει η αστική τάξη, προκειμένου να αναβαθμίσει το ρόλο της χώρας της σε μια γεωγραφική περιοχή.

 Και αυτό σε μια αγαστή προσπάθεια τήρησης των δεσμεύσεων και υλοποίησης των σχεδιασμών διαφόρων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, όπως του ΝΑΤΟ.

Στο έδαφος της Κύπρου, μετά την ανεξαρτητοποίησή της το 1955 και με τη Συμφωνία της Ζυρίχης, βρίσκονταν ελληνικά, τουρκικά και βρετανικά στρατεύματα, όπως άλλωστε συμβαίνει και σήμερα, διότι οι χώρες αυτές ορίζονται ως «προστάτιδες δυνάμεις». 

Την περίοδο της χούντας, οι παρεμβάσεις της στο νησί της Κύπρου γίνονταν μέσα από το χώρο της Εθνικής Φρουράς, στην οποία υπηρετούσαν Ελληνες αξιωματικοί.

 Τα αντιτιθέμενα συμφέροντα της χούντας, με εκείνα του Μακαρίου, ωθούσαν την ελληνική χούντα σε παρεμβάσεις εις βάρος του Μακαρίου. Ετσι, στις 2 Ιούλη 1974, ο Μακάριος ζήτησε από τον χουντικό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Φ. Γκιζίκη, να αποσυρθούν από την Κύπρο οι Ελληνες αξιωματικοί της Εθνικής Φρουράς, καταγγέλλοντας παράλληλα και τις παρεμβάσεις της χούντας.

Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα είχαν αρχίσει να γίνονται πιο εμφανείς οι τριγμοί στην κυβέρνηση. Η χούντα έπνεε τα λοίσθια, αφού έχανε σιγά - σιγά τα στηρίγματά της, ενώ το χτύπημα που είχε δεχθεί και με την εξέγερση του Πολυτεχνείου και το δυνάμωμα της αντιδικτατορικής πάλης ήταν καθοριστικό για την πορεία της. 

Η ελληνική χούντα είχε εκφράσει την ανησυχία της για το ενδεχόμενο πολεμικής σύγκρουσης με την Τουρκία.

 Σε απόρρητο υπόμνημα του Ν. Μακαρέζου προς την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων στις 12 Μάη 1974, αποδεικνύεται ακριβώς αυτό. Μεταξύ άλλων, απευθύνει «ύστατη έκκληση» έναντι των «κινδύνων ανατροπής του παρόντος καθεστώτος από μία ενδεχόμενη οικονομική κατάρρευση, πολεμική σύγκρουση (με την Τουρκία για την Κύπρο) ή ένα νέο εσωχουντικό πραξικόπημα».

Το χουντικό πραξικόπημα οδήγησε στην τουρκική επέμβαση

Στις 15 Ιούλη οι χουντικοί αξιωματικοί της Εθνοφρουράς και οι ντόπιοι συνεργάτες τους, της ΕΟΚΑ Β', με ένα αιματηρό πραξικόπημα προχωρούν στην ανατροπή του Μακάριου. Πρόεδρος της Κύπρου γίνεται ο Ν. Σαμψών. Την ίδια μέρα, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με ανακοίνωσή του καταδικάζει το πραξικόπημα και απευθύνει κάλεσμα στον ελληνικό λαό να σταθεί αγωνιστικά στο πλευρό της Κύπρου.

Το πραξικόπημα οδήγησε και στην επέμβαση και στην κατοχή της Κύπρου από τις τουρκικές δυνάμεις. 

Ετσι, στις 20 Ιούλη τουρκικές δυνάμεις εισβάλλουν στις βόρειες ακτές της Κύπρου, πραγματοποιώντας την επιχείρηση «Αττίλας 1». Την ίδια μέρα δημοσιεύεται ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, όπου καταγγέλλεται ότι «το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας στην Κύπρο οδήγησε στην επέμβαση των Τούρκων. Και οι δύο ενέργειες είναι πράξεις που αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση του ίδιου σχεδίου του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών, του διαμελισμού της Κύπρου και της μετατροπής της σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση».

Στις 21 Ιούλη, συνεδριάζουν οι τέσσερις επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων (Γρ. Μπονάνος, Α. Γαλατσάνος, Α. Παπανικολάου, Π. Αραπάκης) εκτιμώντας την κατάσταση, ενώ νωρίτερα είχε παρθεί απόφαση επιστράτευσης, που είχε υλοποιηθεί. 

Κατέληξαν πως η Ελλάδα δεν ήταν σε θέση να κηρύξει τον πόλεμο στην Τουρκία. «Ποιος εγγυάται πως οι επιστρατευμένοι θα υπακούσουν στις διαταγές των αξιωματικών;», τόνισε μεταξύ άλλων ο Π. Αραπάκης. «Αν (...) εμείς κηρύξουμε τον πόλεμο είναι πολύ πιθανό ότι θα δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η χούντα προσπαθεί κάνοντας πόλεμο να σωθή (...) Και τότε τι θα γίνη;». Ακολούθως, οι «στρατηγοί» αποφάσισαν να διαφοροποιηθούν από τα μικρότερα και μεσαία στελέχη του στρατού που στήριζαν τον Ιωαννίδη (μεταξύ των οποίων είχαν, επίσης, εκδηλωθεί σοβαρά ρήγματα), προκρίνοντας τη «λύση» της «πολιτικοποίησης».

Στις 24 Ιούλη, μέρα της εναλλαγής με πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας και επιστροφή στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με ανακοίνωσή του τοποθετήθηκε στο ζήτημα της εναλλαγής, της λήξης και της παραμονής της χούντας, λίγες μέρες μετά από την επιδίωξη του Δ. Ιωαννίδη να προχωρήσει στην ανατροπή του Μακαρίου και την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο.

 Το ΚΚΕ εκτίμησε ότι «κάτω από το βάρος των εγκλημάτων και των προδοσιών της χούντας, της σθεναρής αντίδρασης του ελληνικού λαού και της κατακραυγής των άλλων λαών, η χούντα δεν μπορεί να σταθεί. Ο στρατηγός Γκιζίκης καθοδηγούμενος από τους Αμερικανούς και τους ΝΑΤΟικούς κύκλους κάλεσε και ανέθεσε το σχηματισμό κυβέρνησης στον Κ. Καραμανλή. Γίνεται προσπάθεια να περισωθούν η ένοχη εθνικής προδοσίας ηγεσία της χούντας, οι αντιδημοκρατικοί θεσμοί και η αμερικανοΝΑΤΟική κυριαρχία στην Ελλάδα, να δοθεί λύση στο Κυπριακό σε βάρος της ανεξαρτησίας και της ακεραιότητας της Μεγαλονήσου. Αυτές οι προσπάθειες, όσο και αν φροντίζουν να τις εξωραΐσουν με υποσχέσεις περί δημοκρατίας οι Αμερικανοί και Ελληνες εμπνευστές τους, δεν πρέπει να εξαπατήσουν το λαό, τους πραγματικούς δημοκράτες και τους πατριώτες Ελληνες αξιωματικούς».

Στις 22 Ιούλη είχε προηγηθεί ανακωχή στην Κύπρο και στις 8 Αυγούστου γίνονται διαπραγματεύσεις με τις «προστάτιδες δυνάμεις» - Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία - οι οποίες, ωστόσο, οδηγήθηκαν σε ναυάγιο. 

Στις 14 Αυγούστου ακολουθεί η νέα τουρκική επίθεση «Αττίλας 2», με την οποία το 37% του κυπριακού εδάφους περνάει υπό την κατοχή της Τουρκίας.

Διαχρονικά βρώμικος ο ρόλος του ΝΑΤΟ

Ο ρόλος που έπαιξε το ΝΑΤΟ εκείνες τις μέρες επιβεβαιώνει τον ιμπεριαλιστικό του χαρακτήρα και την αστάθεια που προκαλεί στις περιοχές όπου εμπλέκεται. 

Επιβεβαιώνεται το σύνθημα του ΚΚΕ ότι «οι ιμπεριαλιστές χαράσσουν τα σύνορα των κρατών με των λαών το αίμα», αφού είχε ενεργή συμμετοχή στο διαμελισμό και στην κατοχή μιας χώρας, δεδομένου ότι και οι τρεις «προστάτιδες δυνάμεις» ήταν και είναι κράτη - μέλη του. 

Επιβεβαιώνεται, ακόμη, ότι η ανάθεση της λύσης του Κυπριακού σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, είτε το ΝΑΤΟ είτε την ΕΕ, αυξάνει τον κίνδυνο οριστικής διχοτόμησης του νησιού.

Τέλος, όσον αφορά τα διάφορα φασιστοειδή και τους ναζί της ΧΑ που αυτές τις μέρες μιλούν για τις θηριωδίες των Τούρκων έναντι των Ελλήνων και την κατοχή της Κύπρου, εσκεμμένα κρύβονται πίσω από τα εθνικιστικά τους δάκρυα. Και αυτό γιατί η ίδια η Ιστορία, τα ίδια τα γεγονότα αποδεικνύουν την άμεση εμπλοκή που είχαν οι πολιτικοί τους πρόγονοι σε αυτήν την τραγωδία για το λαό της Κύπρου. Και όχι μόνο αυτό. Αποδεικνύεται το γερό σφιχταγκάλιασμα των φασιστών με το σύστημα που τους δίνει τροφή. Γι' αυτό, μπροστά στην «αγάπη» τους για το καπιταλιστικό σύστημα, ξεχνούν και τις πατρίδες και τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα.

Φ. Κ.

Δες Ακόμη: Toν ΒΡΩΜΙΚΟ-ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Για τη συμπλήρωση 44 χρόνων από την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο

Σε ανακοίνωσή του, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 44 χρόνια από την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο (20 Ιούλη 1974) αναφέρει:

«Συμπληρώνονται 44 χρόνια από το έγκλημα σε βάρος του κυπριακού λαού με την τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή του 37% της Κύπρου, που πραγματοποιήθηκε με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ, ενώ το δρόμο άνοιξε το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας και της ΕΟΚΑ Β' σε βάρος της κυπριακής κυβέρνησης Μακαρίου.

Αυτή η ιστορία δεν παραγράφεται ούτε παραχαράσσεται, όσο κι αν προσπαθούν ορισμένες δυνάμεις, ανάμεσά τους και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, να εμφανίσουν το ΝΑΤΟ ως παράγοντα ασφάλειας και σταθερότητας.

Το κυπριακό πρόβλημα, διαχρονικά, ήταν αναπόσπαστα δεμένο με τους σφοδρούς ανταγωνισμούς για τον έλεγχο μιας κρίσιμης γεωστρατηγικής θέσης στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, την οποία κατέχει αναμφισβήτητα η Κύπρος. Γι' αυτό και η εισβολή και η συνεχιζόμενη κατοχή της Τουρκίας στην Κύπρο φέρουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα των παρεμβάσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή.

Οι πρόσφατες παρεμβάσεις των ΗΠΑ, χωρών της ΕΕ, Τουρκίας και άλλων, τόσο με τα γεωτρύπανα των μονοπωλίων τους όσο και με τα πολεμικά τους σκάφη, το επιβεβαιώνουν εκ νέου και αποδεικνύουν ότι η καπιταλιστική εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της Κύπρου δεν αποτελεί παράγοντα επίλυσης του προβλήματος, αλλά περαιτέρω εμπλοκής του.

Σε αυτό το πλαίσιο προωθείται συμβιβαστική "λύση" στο Κυπριακό, που καμία σχέση δεν έχει με την επίλυση των προβλημάτων προς το συμφέρον του κυπριακού λαού και των άλλων λαών της περιοχής. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πρωτοστατεί σε αυτούς τους σχεδιασμούς, για το συμφέρον της ελληνικής άρχουσας τάξης.

Το ΚΚΕ αντιτάσσεται σε "λύσεις" - ανοιχτής ή συγκαλυμμένης - διχοτόμησης, που στο παρελθόν απέρριψε ο ίδιος ο κυπριακός λαός. Παραμένει σταθερά αλληλέγγυο στον αγώνα του κυπριακού λαού ενάντια στην κατοχή και προβάλλει το δίκαιο αίτημα για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, ένα και όχι δύο κράτη, με μία και μόνη κυριαρχία, μία ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, ελεύθερη από ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες, με τον κυπριακό λαό πραγματικά κυρίαρχο στον τόπο του.

Αυτός είναι ο δρόμος που απαντά στα σημερινά επείγοντα προβλήματα και δίνει προοπτική στην πάλη του κυπριακού λαού, όλων των λαών της περιοχής».

    

«Εποικοδομητικά»...

Με αφορμή την επέτειο της τουρκικής εισβολή στην Κύπρο, στις 20/7, ο Ελληνας ΥΠΕΞ έκρινε σκόπιμο να υπενθυμίσει την αξία των παζαριών που έγιναν πέρυσι στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας. Αναφέρθηκε συγκεκριμένα στις «εποικοδομητικές προτάσεις» που παρουσίασε ο γγ του ΟΗΕ και ισχυρίστηκε ότι σε αυτές αποτυπώθηκαν οι βασικές προϋποθέσεις για μια «λειτουργική και βιώσιμη λύση του Κυπριακού». Θυμίζουμε ότι οι «εποικοδομητικές» προτάσεις του λεγόμενου «πλαισίου Γκουτέρες» ουσιαστικά άνοιγαν το δρόμο για την εμπλοκή του ΟΑΣΕ και του ΝΑΤΟ στην «εγγύηση ασφάλειας» για την Κύπρο και προωθούσαν τα σχέδια διχοτόμησης. Οι «εποικοδομητικές» προτάσεις που θυμήθηκε ο Ελληνας ΥΠΕΞ δεν ήταν τίποτα άλλο παρά νέες «πάσες» στην προώθηση πολύ επικίνδυνων σχεδιασμών των ιμπεριαλιστών... Αυτό μάλλον εννοεί ο Ελληνας ΥΠΕΞ όταν υπόσχεται χαριτολογώντας ότι εκτός από το ζήτημα της ΠΓΔΜ και της συμφωνίας με την Αλβανία θα λύσει και το Κυπριακό...

Η διπλωματική κρίση αποκαλύπτει τους κινδύνους για το λαό

«"Κόκκινη γραμμή" σε ξένες παρεμβάσεις», «διπλό μήνυμα Μαξίμου προς τη Μόσχα», πρακτορολογία και μια κυβέρνηση που παριστάνει ότι δεν σηκώνει «μύγα στο σπαθί της» από δυνάμεις που αναμειγνύονται στις υποθέσεις της Ελλάδας. Τα παραπάνω συνοδεύουν τη φιλολογία γύρω από τους χειρισμούς της κυβέρνησης για τις απελάσεις Ρώσων διπλωματών την προηγούμενη βδομάδα.

Την ίδια στιγμή, μάλιστα, με ταχύτητες που ζάλισαν, με δημοσιεύματα καρμπόν, μια σειρά από ιστοσελίδες και Μέσα έσπευδαν να αναπαραγάγουν το «αφήγημα» της «ανεξάρτητης» πολιτικής της κυβέρνησης και μαζί όλα τα υπόλοιπα, περί «υβριδικού πολέμου» που υφίσταται η χώρα κ.ο.κ.

Οι ίδιοι παράγοντες που στη συμφωνία των Πρεσπών είτε έβαλαν είτε υπερασπίζονται τα άρθρα που μπάζουν τη γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, καμώνονται ότι «πέφτουν από τα σύννεφα» που ένα άλλο ιμπεριαλιστικό κέντρο, όπως η Ρωσία, παρεμβαίνει για να προασπίσει τα δικά του συμφέροντα στα Βαλκάνια. Η κυβέρνηση, που παριστάνει ότι δεν ανέχεται έξωθεν παρεμβάσεις, έχει μετατρέψει τη χώρα σε ξέφραγο ΝΑΤΟικό αμπέλι, σπέρνει βάσεις απ' άκρη σ' άκρη, καμαρώνει τον Αμερικανό πρέσβη να παρεμβαίνει σχεδόν παντού και να ξεδιπλώνει το «όραμά» του για Ελλάδα - «γεωπολιτικό μεντεσέ» των πολιτικοστρατιωτικών σχεδιασμών των ΗΠΑ στην περιοχή.

Μια παρέμβαση (της Μόσχας) και μια αντίδραση (της Αθήνας, όπως εκδηλώθηκε μάλιστα ανήμερα της έναρξης της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, με ό,τι αυτό σημαίνει), που κονιορτοποιεί τα περί «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής», την οποία διατυμπάνιζε ότι ασκεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Βεβαίως «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» δεν μπορεί να υπάρξει στο πλαίσιο του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος. Μπορούν μόνο να υπάρξουν ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και συμφωνίες. Που όλες βεβαίως έχουν στο εσωτερικό τους και την τάση να σπάνε, να διαλύονται και να διαμορφώνονται καινούργιες. Αρα η προσέγγιση της Ελλάδας με τη Ρωσία τα προηγούμενα χρόνια στη βάση συμφερόντων τμημάτων του ελληνικού κεφαλαίου υπήρχε μόνο στο βαθμό που αυτή δεν έθιγε τη συνολικότερη στρατηγική της αστικής τάξης που έχει ισχυρούς και ιστορικούς δεσμούς με τον ευρωΝΑΤΟικό ιμπεριαλιστικό συνασπισμό. Αρα η εξωτερική πολιτική της χώρας έχει μόνο μια διάσταση, τα στρατηγικά συμφέροντα του κεφαλαίου.

Σε συνθήκες σφοδρού ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού ούτε υπήρχαν ούτε και θα υπάρξουν ποτέ σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης ανάμεσα στα κράτη και τις αντιδραστικές συμμαχίες τους. Οι τελευταίες εξελίξεις έκαναν έτσι κι αλλιώς «φύλλο και φτερό» τη σχετική κυβερνητική προπαγάνδα.

Οι απελάσεις αξιοποιήθηκαν από την κυβέρνηση ως ένα ακόμα ισχυρό διαπιστευτήριο προς το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, για να δείξει ότι έχει κι άλλα κουράγια για να βγάλει ακόμα περισσότερη βρώμικη δουλειά στην περιοχή. Αλλωστε, μόνο τυχαία, έστω και για συμβολικούς λόγους, δεν πρέπει να θεωρείται η επιλογή της μέρας για τις απελάσεις. Αυτές έγιναν μαζί με την έναρξη της ΝΑΤΟικής συνόδου, επιτρέποντας στην κυβέρνηση να δείξει ότι είναι ένας από τους πιο αποφασισμένους παίκτες της λυκοσυμμαχίας στην περιοχή. Μετά τις απελάσεις άλλωστε ήρθε και η τοποθέτηση Τσίπρα στη Σύνοδο, που απέδειξε ότι η κυβέρνηση είναι ΝΑΤΟικότερη των ΝΑΤΟικών και ότι σκοπεύει να πάει μέχρι τέλους το «γράμμα» των γεωπολιτικών σχεδιασμών των ΗΠΑ στην περιοχή.

Ομως, αυτό που πάνω από όλα ενδιαφέρει το λαό είναι το ότι οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν πόσο βαθιά στους ανταγωνισμούς μπλέκεται η χώρα. Οτι όσο περισσότερο προχωρούν οι «διευθετήσεις» στις οποίες πρωταγωνιστεί η κυβέρνηση στα Δυτικά Βαλκάνια και ευρύτερα, τόσο περισσότερο ρίχνεται ο λαός στις μυλόπετρες των αντιθέσεων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών και ιμπεριαλιστικών κέντρων. Γιατί η κρίση στις ελληνορωσικές διπλωματικές σχέσεις είναι αποτέλεσμα του συνολικότερου αυξανόμενου ανταγωνισμού ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και Ρωσία, αλλά και των επιλογών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να παίξει το ρόλο «σημαιοφόρου» στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Αυτή η εξέλιξη αναδεικνύει ξανά τους μεγάλους κινδύνους για τον ελληνικό λαό απ' την εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς, με ευθύνη της κυβέρνησης και για χάρη των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου.

Θ.