ΕΝΑΣ ΝΟΣΗΡΟΣ ΝΟΥΣ στη Τηλεκπαίδευση...

Ερη Ριτσου:
Περί τηλεκπαίδευσης και του σχετικού τραγέλαφου. Έχει πολύ ενδιαφέρον το παρακάτω ποστ και είναι άκρως πληροφοριακό:


Vasileios Balafas:

Παρακαλώ εκ των προτέρων να μου συγχωρήσετε την αγανάκτηση και την οργή για όσα διαβάσετε στη συνέχεια. Εδώ και 8-9 ημέρες δαπανώ 5-6 ώρες ημερησίως υποστηρίζοντας δωρεάν οικογένειες για την τηλεκπαίδευση. Υπάρχουν περιπτώσεις που ταυτόχρονα χειρίζομαι 7-8 μηχανήματα απομακρυσμένα δίνοντας οδηγίες. Γνωρίζετε όλοι ότι είμαι υπέρμαχος και των τεχνολογιών διαδικτύου και της τηλεκπαίδευσης. Αυτά όμως που γίνονται σε αυτή την "καραντίνα" είναι αδιανόητα. Καταφέραμε ακόμα ένα πράγμα να το πιάσουμε και να το μαγαρίσουμε καθιστώντας το βραχνά αντί για ευκολία. 

Και εξηγούμαι :

- ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΝΟΣΗΡΟΣ ΝΟΥΣ και τελείως άσχετος με το αντικείμενο και την εκπαίδευση, θα μπορούσε να σκεφτεί σε παιδιά Δημοτικού να στέλνει 10 διαφορετικούς συνδέσμους για 10 διαφορετικούς εκπαιδευτικούς. Με ποια λογική τα παιδιά μόνα τους θα μπαίνουν από link σε link ανά μισή ώρα όταν ενήλικες πολυετείς χρήστες ακόμα αδυνατούν να κατανοήσουν την έννοια του "παραθύρου" και της "καρτέλας". Πόσο δύσκολο ήταν η κάθε τάξη να έχει έναν σύνδεσμο και έναν host και αυτός να εναλλάσσεται μεταξύ των εκπαιδευτικών ; Φυσικά κατανοώ ποιους δεν εξυπηρετεί αυτό, αλλά καταλήξαμε να ταλαιπωρούνται μικρά παιδιά.

- ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΝΟΣΗΡΟΣ ΝΟΥΣ και τελείως άσχετος με το αντικείμενο και την εκπαίδευση, θα μπορούσε να προτείνει τις μεσημεριανές ώρες 2 με 5 να γίνεται εκπαίδευση, ώρες τελείως ακατάλληλες για εκπαιδευτική διαδικασία από όποια παιδαγωγική πλευρά και αν το δει κανείς.

- ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΝΟΣΗΡΟΣ ΝΟΥΣ και τελείως άσχετος με το αντικείμενο και την εκπαίδευση, θα προσπαθούσε να εφαρμόσει την έννοια της "αναμονής" στο classroom για παιδιά Δημοτικού. Ακόμα και στα Πανεπιστήμια η συγκεκριμένη λειτουργία αποφεύχθηκε για ευνόητους λόγους.

- ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΝΟΣΗΡΟΣ ΝΟΥΣ και τελείως άσχετος με το αντικείμενο και την εκπαίδευση, θα σκεφτόταν να "ψηφιοποιήσει" ολόκληρο το ημερήσιο πρόγραμμα πέραν των βασικών μαθημάτων και να συμπεριλάβει ώρες σε ροή όπως η Γυμναστική, η πασαβιόλα και το θέατρο. Όλα χρειάζονται αλλά όχι πάνω στην τούρλα του Σαββάτου. Ας γίνουν τα βασικά και βλέπουμε.

- ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΝΟΣΗΡΟΣ ΝΟΥΣ και τελείως άσχετος με το αντικείμενο και την εκπαίδευση, θα μπορούσε να φανταστεί ότι 1.000.000 και πλέον χρήστες θα μπορούσαν να συνδεθούν ταυτόχρονα και σε μεγάλα sessions σε οποιαδήποτε ιδιωτική υποδομή στην Ελλάδα. Υπενθυμίζω ότι στη χώρα ακόμα και όταν απελευθερώθηκε η τηλεφωνία βασίστηκε στη δημόσια υποδομή.

- ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΝΟΣΗΡΟΣ ΝΟΥΣ και τελείως άσχετος με το αντικείμενο και την εκπαίδευση, θα υποχρέωνε γονείς που τελούν υπό τηλε-εργασία να προσπαθούν ταυτόχρονα να συντονίσουν 6χρονα, 7χρονα ή ακόμα και 10χρονα για να συνδεθούν εισάγοντας Usernames και emails. Μια λύση θα ήταν τα tokens αλλά και αυτό φυσικά ήθελε προετοιμασία.

- ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΝΟΣΗΡΟΣ ΝΟΥΣ και τελείως άσχετος με το αντικείμενο και την εκπαίδευση, θα άφηνε να χειριστούν αυτή την υπόθεση δεκάδες ανεκπαίδευτοι άνθρωποι (δεν ξέρω ποιου ευθύνη είναι αυτό).

 Μετά λύπης μου είδα και άκουσα από εκπαιδευτικούς να λένε φοβερές βλακείες σε ψηφιακές αίθουσες για τους λόγους που δεν μπορούν να συνδεθούν τα παιδιά, ή να προσπαθούν να πάρουν παρουσίες με όλες τις κάμερες ανοιχτές και τα μικρόφωνα ανοιχτά.

- ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΝΟΣΗΡΟΣ ΝΟΥΣ και τελείως άσχετος με το αντικείμενο και την εκπαίδευση, θα μπορούσε να οδηγήσει σε τέτοιο μπάχαλο.

Για τα τεχνικά δεν θα μιλήσω. Πολλοί καλύτεροι από εμένα έχουν γράψει για δεκάδες λύσεις που θα μπορούσαν να είχαν εφαρμοστεί και να υπήρχε ομαλότητα. Αν το σκεφτείτε, τα δύο μεγαλύτερα δίκτυα κορμού στην Ελλάδα, το ΣΥΖΕΥΞΙΣ και το GUnet δεν έχουν χρησιμοποιηθεί στην όλη διαδικασία.

Θεωρώ ότι μετά τις μάσκες - σεντόνια, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μετά από ένα μεσοδιάστημα τόσων μηνών που θα έπρεπε να γίνει προετοιμασία (ακόμα και μέσα στα σχολεία) είναι απαράδεκτη και απαιτείται κάποια παραίτηση για λόγους ευθιξίας. Χιλιάδες γονείς βρίσκονται σε απόγνωση, τρέχουν να δουν τι πρόβλημα έχουν τα μηχανήματά τους χωρίς επί της ουσίας να φταίνε ως χρήστες.

Είναι κρίμα, πολύ κρίμα που μια υπέροχη εναλλακτική την κάναμε τροχοπέδη και μισητή. Την ξεφτιλίσαμε και την απαξιώσαμε. Ως εργαλείο, ως τεχνολογία.

Ντροπή σε όλους τους χρυσοκάνθαρους μεγαλοσχήμονες που και καλά θα "έβαζαν στη θέση του" το Δημόσιο. 

Αν αφήνατε το προσωπικό να σχεδιάσει και να υλοποιήσει σε τέτοιο μπάχαλο δεν θα φτάναμε ποτέ όπως δεν φτάσαμε οπουδήποτε μας άφησαν οι Υπηρεσίες να δράσουμε αυτόβουλα και με ελευθερία πρωτοβουλιών.

Λυπάμαι. Λυπάμαι πολύ. Δυστυχώς τα παιδιά οδεύουν σε μια δεύτερη χαμένη χρονιά που εκπαιδευτικά μπορεί να είναι και καταδικαστικό κάτι τέτοιο.

Προσωπικά, θα ήθελα να δω δασκάλους που θα αξιοποιήσουν κάθε μέσο με κάθε τρόπο (όπως κάναμε αυτοβούλως στην προηγούμενη καραντίνα) για να σώσουν την παρτίδα.

Αυτά για την ώρα ... Συγγνώμη και πάλι.

Vasileios Balafas
9 Νοεμβρίου στις 11:44 π.μ.

Αξιότιμη κυρία Niki Kerameus δεν με γνωρίζετε. Είμαι ένα ελάχιστο γρανάζι (από αυτά που ακόμα και αν τα αφαιρέσεις δεν τρέχει και τίποτα) της κρατικής μηχανής. Με πολύ σεβασμό έχω να σας πω ότι αν δεν "επενδύσετε" στο προσωπικό και στην τεχνογνωσία του, αν δεν εμπιστευθείτε τους ανθρώπους που τρώνε τη λέζα κάθε μέρα, καμία μεταρρύθμιση και κανένας εκσυγχρονισμός δεν θα γίνουν ποτέ, όσους "χρυσοκάνθαρους" και αν μαζέψετε. Το Ελληνικό Δημόσιο διαθέτει δύο πανίσχυρα δίκτυα κορμού. Το ΣΥΖΕΥΞΙΣ και το GUNET (με όλα του τα παρελκόμενα). Πλήθος από το ανθρώπινο δυναμικό του Δημοσίου ήδη από την προηγούμενη καραντίνα με ζήλο και πενιχρά μέσα "έστησε" λύσεις που έκαναν τη διαφορά. Παράδειγμα ; Η πλατφόρμα BigBlueButton και πολλά άλλα. Μαζί με το Webex και σωστή κατανομή στο φόρτο των δικτύων θα μπορούσαμε να έχουμε μια balanced ροή τουλάχιστον σε γενικές γραμμές και backup υποδομές. Εμπιστευθείτε το ανθρώπινο δυναμικό που πληρώνει αδρά ο πολίτης. Ακούστε μας. Απλώς ακούστε και τη δική μας γνώμη, δείτε τι έχουμε καταφέρει με ελάχιστα ευρώ, λύσεις που τις έχουμε παρουσιάσει εδώ και χρόνια σε πανελλήνια και πανευρωπαϊκά συνέδρια εισπράττοντας θαυμασμό και συγχαρητήρια. Φυσικά και χρειάζεται η βοήθεια των "εξωτερικών" συνεργατών. Μπορούμε να δουλέψουμε μαζί τους συμβάλλοντας ιδιαίτερα με την μακροχρόνια εμπειρία μας και το troubleshooting. Η έκκλησή μου αφορά σε όλη τη Δομή του Ελληνικού Δημοσίου. Μεταφέρετε σας παρακαλώ τούτο το μήνυμα στην Κυβέρνηση, στους Υπουργούς, στον Πρωθυπουργό. Μαζί θα τα καταφέρουμε. Για τους πολίτες, για τα παιδιά, για τους συναδέλφους μας. Μαζί με τον Ιδιωτικό Τομέα σε μια πρότυπη συνεργασία. Εμπιστευθείτε μας. Έχουμε αποδείξει την αξία μας πολλές φορές. Μην αφήνεστε σε 3-4 ανθρώπους που αύριο δεν θα είναι πουθενά, αφήνοντας ρετσινιά στο Δημόσιο για να πάνε να χρυσοπληρωθούν πάλι σε θέσεις golden boys. Καλή σας ημέρα.

Όσα Δεν Γνωρίζεις Για το Τείχος του Βερολίνου

Πώς φτάσαμε στις δύο Γερμανίες; Η αρχή της “αποναζιστικοποίησης” έμεινε στο ήμισυ δια παντός Πώς φτάσαμε στην ανέγερση συνόρων γύρω από το Δυτικό Βερολίνο; “Κλείστηκαν μέσα”; Ή “τους έκλεισαν απ’ έξω”; Όσο πανηγυρίζουν την προσωρινή μας ήττα…

Από κατιούσα

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΕΡΑΣΟΥΝΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ

 

«Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς...» Κώστας Βάρναλης

Διαρροές, δηλώσεις και δημοσιεύσεις βλέπουν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες για την αλλαγή στο συνδικαλιστικό νόμο 1264/82 από τη σημερινή κυβέρνηση.

Κι αυτό στο όνομα του εκσυγχρονισμού και της εύρυθμης λειτουργίας της παραγωγής και των "δικαιωμάτων" των εργαζόμενων. Φυσικά δεν περιμένουμε ντροπή από τους ιθύνοντες γι' αυτή την απάτη. Υπηρετικό προσωπικό της μεγαλοεργοδοσίας είναι, τα αφεντικά τους υπηρετούν και σα συνειδητή πρωτοπορία του κεφαλαίου, κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους στο ρόλο του συλλογικού καπιταλιστή που έχουν αναλάβει. Η δημοκρατία τους είναι η ασυδοσία των εργοδοτών και το ξεζούμισμα των εργαζομένων. Ο λαός -για τους κρατούντες- είναι για να διαλέγει κάθε 4 περίπου χρόνια ποιος θα τον τσαλαπατά και θα τον προσφέρει γονατισμένο στις ορέξεις και απαιτήσεις των κεφαλαιοκρατών. Αυτή είναι η αστική δημοκρατία. Δημοκρατία για μια ασήμαντη μειοψηφία και δικτατορία σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων και του λαού. Δεν φτάνουν οι μισθοί πείνας και τα ημερομίσθια των 600 ευρώ το μήνα που καθιερώθηκαν χρόνια τώρα. Δεν φτάνουν οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι που ζουν στην αθλιότητα, τώρα τους προσφέρουν οι ανέντροποι και αδίσταχτοι δώρο στους εργοδότες σκλάβους με 200 ευρώ το μήνα.

Η κρίση και η πανδημία είναι η ευκαιρία για ικανοποίηση της ακόρεστης δίψας του κεφαλαίου για νέα υπερκέρδη και προνόμια. Βαφτίζουν εκσυγχρονισμό την κατάργηση της προστασίας της συνδικαλιστικής δράσης και της δράσης στους τόπους δουλειάς. Βαφτίζουν δημοκρατία το φακέλωμα των εργαζομένων και τη γνωστοποίηση της δραστηριότητάς τους στους εργοδότες με το ηλεκτρονικό σύστημα συμμετοχής και ψηφοφορίας στις διαδικασίες αρχαιρεσιών και απόφασης για κινητοποιήσεις, καθορίζουν 50%+1 των οικονομικά ενεργών μελών του σωματείου στην απόφαση για νόμιμη απεργία, όταν οι ίδιοι με χίλια ράμματα και τάματα εκλέγονται και κυβερνούν με το 20% - 25% των εχόντων δικαίωμα ψήφου και καυχιόνται για τη δημοκρατική εκλογή τους. Ακόμα και όταν κάτω από τις παραπάνω συνθήκες παρθεί μια απόφαση, αυτή μπορεί να ματαιωθεί είτε στα δικαστήρια με διάφορα προσχήματα, είτε να μειωθεί η αποτελεσματικότητά της με τα τερτίπια της αύξησης του προσωπικού ασφαλείας κ.ο.κ. που σκέφτονται.

Όλα αυτά και άλλα που προσπαθούν να «εκσυγχρονίσουν», σκοπό έχουν να βάλουν στο «γύψο» τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου για να εξασφαλίσουν λιγότερα δικαιώματα στους εργαζόμενους, πλούτη για το κεφάλαιο, την επιστροφή σε παλιές μαύρες εποχές. Αυτό επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι όσο το κεφάλαιο γιγαντώνεται, τόσο σαπίζει και γίνεται επιθετικό και αδίστακτο. "Το κεφάλαιο είναι νεκρή εργασία που σα βρικόλακας ζει μόνο ρουφώντας το αίμα της ζωντανής εργασίας. Και όσο πιο πολύ ζει, τόσο πιο πολύ αίμα ρουφάει" (Κ. Μαρξ).

Αξιοποιώντας την πανδημία, ψηφίζουν ΠΝΠ καταργώντας την 8ωρη απασχόληση, την υπερωριακή προσαύξηση και αμοιβή, επιβάλλουν την ηλεκτρονική εργασία ξεθεώματος, νομιμοποιούν απολύσεις, διαλύουν εργασιακές σχέσεις και την ίδια ώρα εξασφαλίζουν καινούρια προνόμια με τη μείωση των εισφορών, της φορολόγησης της εργοδοσίας και της παραχώρησης εκατομμυρίων ευρώ με το τσουβάλι στο κεφάλαιο. Με τη φόρα που πήρε η σημερινή κυβέρνηση, θα τακτοποιήσει σύντομα τις εναπομείνασες (από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ) απαιτήσεις του ΣΕΒ (ΣΕΒ: Το 60% των αιτημάτων μας έλυσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ).

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν αυτά και άλλα σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού. Η ίδια η αστική τάξη με τους πολιτικούς της εκπροσώπους ήταν αυτή που έφερε το ιδιώνυμο τη δεκαετία '20, τους φασιστικούς νόμους της διχτατορίας του Μεταξά τη δεκαετία του '30, των 509 & 375 της δεκαετίας του '40, την 7χρονη χούντα, τον απεργοκτόνο νόμο 330/1976 του Λάσκαρη που πίστευε πως με τον νόμο αυτό θα ερχόταν "το τέλος της ταξικής πάλης", όπως δήλωνε, το άρθρο 4 το 1984, το 50%+1 πρόσφατα του ΣΥΡΙΖΑ. Η εργατική τάξη ήταν αυτή που με τους αγώνες, τις θυσίες, το αίμα της κατάφερνε πάντα να ανοίξει δρόμους. Με πισωγυρίσματα, ναι, αλλά πάντα και πιο ψηλά.

Τη δεκαετία του '60 ήταν που οι οικοδόμοι απέναντι σε αντεργατικούς νόμους και τρομοκρατία, με αγώνες, απεργίες, αιματηρές συγκρούσεις επέβαλαν την ένταξη ειδικοτήτων στα ΒΑΕ defacto 7ωρο και το Σάββατο 6ωρο και το δωροαδειόσημο. Ως τότε, οι οικοδόμοι δεν έπαιρναν δώρο, άδεια κ.τ.λ.

Σε συνθήκες "κατάργησης της ταξικής πάλης", επέβαλαν με τους αγώνες τους την πιλοτική εφαρμογή της άμεσης επικόλλησης ενσήμων, της ένταξης επιπλέον ειδικοτήτων στα ΒΑΕ.

Τη δεκαετία του '80 ήταν που οι οικοδόμοι απέναντι στην άρνηση και επίθεση της τότε κυβέρνησης επέβαλαν το νέο 7ωρο σε 5ήμερη πλέον βάση, μείωσαν το όριο συνταξιοδότησης στα 58 έτη, μετά από 37 24ωρες και 48ωρες μαζικές απεργίες, ολοκλήρωσαν την αύξηση του δωροαδειόσημου, νομοθετήθηκε το χειμερινό επίδομα κ.ά. Τη δεκαετία του '80 ήταν που αναπτύχθηκαν αγώνες στα μεγάλα έργα. Οι διεκδικήσεις και οι καταχτήσεις σε ημερομίσθια, συνθήκες εργασίας, εφαρμογή ωραρίου, συνδικαλιστικές ελευθερίες και δράση στους τόπους δουλειάς, μετά από σκληρές μάχες και συγκρούσεις με τις μεγάλες τεχνικές εταιρείες και τα τσιράκια τους. Αντίστοιχα το ίδιο έγινε και σε άλλους κλάδους εργαζομένων, τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Για παράδειγμα, στο τέλος της δεκαετίας του '70 και αρχές τις δεκαετίας του '80 ήταν που στο γκέτο του Νιάρχου στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά μετά από σκληρές και αιματηρές συγκρούσεις έξω στην πύλη και σε συνέχεια μέσα στο χώρο των ναυπηγείων μπήκε δειλά - δειλά και κουτσουρεμένα η δημοκρατία και η συνδικαλιστική δράση στο χώρο. Σ' αυτές τις συγκρούσεις χτυπήθηκε και τραυματίστηκε ο βουλευτής του ΚΚΕ Κ. Κάππος και πολλοί άλλοι εργαζόμενοι, έχασε το μάτι του τότε από χτύπημα των ροπαλοφόρων του Νιάρχου ο εργάτης του ναυπηγείου Παναγιώτης. Ο συσχετισμός δυνάμεων και ο αγώνας ήταν που το '80 και '81 στο γκέτο της ΕΑΒ με καθολική συμμετοχή στην απεργία επέβαλαν την επαναπρόσληψη εκατοντάδων τρομοκρατικών απολύσεων, την ικανοποίηση αιτημάτων, συνδικαλιστικές ελευθερίες. Τι καθόριζε πάντα την πορεία και τα αποτελέσματα; Η μαζικοποίηση των συνδικάτων, η ενεργοποίηση των μελών, η ενότητα και ο αγώνας των εργαζομένων. Ο συσχετισμός δυνάμεων.

Τη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν κυβέρνηση και εργοδοσία. Έτσι γινόταν πάντα από τη γέννηση της εργατικής τάξης μέχρι σήμερα. Αυτήν την περίοδο που το κίνημα βρίσκεται σε ύφεση και ο συσχετισμός υπέρ της εργοδοσίας, η πλουτοκρατία με τους πολιτικούς της υπηρέτες λύνει υπέρ της τους λογαριασμούς της με τους εργαζόμενους.

Αυτό θα συμβαίνει όσο η εργατική τάξη, ο λαός, να το πάρει απόφαση να αλλάξει τους συσχετισμούς και να πει το "ως εδώ, θα αναμετρηθούμε με το κεφάλαιο, θα αχρηστεύσουμε νόμους και θα επιβάλουμε το δίκιο μας". Έτσι γινόταν πάντα. Από μας εξαρτάται. Ο ταξικός αγώνας είναι σαν να κάνεις ποδήλατο, με το που σταματήσεις το πεντάλ, πέφτεις.

Για να γίνουν όμως ουσιαστικές και σταθερές βελτιώσεις στη ζωή των εργαζομένων, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η κοινωνία που ζούμε είναι ταξική και πρέπει να πάρουμε θέση, πρέπει να διαλέξουμε σε ποια πλευρά θα στοιχηθούμε. Να απαλλαγούμε από προλήψεις και αυταπάτες, "να μη βλέπουμε τον εαυτό μας σαν προσωρινά ατυχήσαντες εκατομμυριούχους, αλλά σαν καταπιεσμένο προλεταριάτο" (Τ. Στάινμπεκ), να μη βλέπουμε το κράτος και τους μηχανισμούς του σαν ουδέτερους, αλλά ταγμένους στην υπηρεσία της αστικής τάξης ("Το κράτος είναι η εκτελεστική επιτροπή της άρχουσας τάξης" Κ. Μαρξ). Το ίδιο και τα στηρίγματά της, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης("οι εφημερίδες είναι το μπουρδέλο της σκέψης" Ο. Μπαλζάκ, τότε δεν υπήρχε τηλεόραση ούτε κόμματα της εργατικής τάξης). Να θυμόμαστε πόσα ψέματα και συκοφαντίες ακούστηκαν από επίσημα χείλη εκπροσώπων του κεφαλαίου για τους αγώνες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Στην απεργία της "Goodyear" ανώτερο κυβερνητικό στέλεχος διαρρήγνυε τα ιμάτιά του όταν αυτή μετακόμισε στην Τουρκία για περισσότερα κέρδη, ισχυριζόμενο πως γι' αυτό ευθύνεται η απεργία, ο συνδικαλισμός και οι εργατικές διεκδικήσεις. Μετά από αυτήν την περίοδο, δεκάδες επιχειρήσεις μετακινήθηκαν στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και σε άλλες και καμάρωναν οι ίδιοι επικριτές για την αποκαλούμενη εξωστρέφεια, που θα φέρει τόσα καλά στην οικονομία της χώρας.

Χτες η ΠΙΤΣΟΣ (χωρίς απεργία), έφυγε για την Τουρκία, πετώντας στο δρόμο 250 εργαζόμενους. Ούτε κουβέντα για τους φίλους Γερμανούς επιχειρηματίες. Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Κουβέντα δε βγάζουν οι ίδιοι για τις εν ψυχρώ ληστείες που πραγματοποιούν οι επιχειρηματίες σήμερα, όταν προσλαμβάνουν εργαζόμενους για 4ωρο, τους απασχολούν 8ωρο, τους ασφαλίζουν μερικώς και τους πληρώνουν μισό μεροκάματο. Κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά στη μη καταβολή δώρου και όταν υποχρεώνονται να το χορηγήσουν, στέλνουν τους φουσκωτούς μπράβους τους συνοδεία στα ΑΤΜ ώστε να το εισπράξει ο εργαζόμενος και να τους τα δώσει πίσω. Γι' αυτά και άλλα εγκλήματα, τσιμουδιά. Αυτή είναι η ελευθερία και η δημοκρατία τους. Ασυδοσία για το κεφάλαιο, ληστεία και υποταγή για τους εργαζόμενους.

Άλλη μια φορά, πρέπει να το βάλουμε στο μυαλό και στην καρδιά μας: «Η κοινωνική ιστορία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η πάλη των τάξεων» Κ. Μαρξ.

Γι' αυτό, βήμα το βήμα, αυτόν τον αγώνα να τον φτάσουμε ως το επίπεδο της ανάγκης.

Αυτόν τον αγώνα τρέμουν. Ναι, τον τρέμουν. Αλλιώς γιατί να ψηφίσουν νέους αντεργατικούς νόμους; Γιατί να θωρακίσουν κι άλλο το σύστημά τους; Ξέρουν πως θα έρθει η ώρα της αναμέτρησης. Αυτή η ώρα, βέβαια, δεν θα έρθει και θα πέσει σαν ώριμο φρούτο, «Πρέπει να κουνήσουμε και το δέντρο», όπως έλεγε ο Ε. Γκεβάρα.

Όχι στον εκσυγχρονισμό - πισωγύρισμα του συνδικαλιστικού νόμου.

Αγώνας, να μην περάσει.

Αγώνας για αχρήστευση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων.

Το δίκιο μας στους δρόμους θα κριθεί, κόντρα στον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό.

«Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο, αν ξυπνήσεις μονομιάς, θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς» Κ. Βάρναλης.

* Του Κυριάκου Κερασουνλή, πρώην προέδρου του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας

Εσύ χριστο κ Γω αλλαχ -Όμως κ δυό μας Αχ κ Βαχ !!

 

Οι νεκροί, οι τραυματίες και οι άστεγοι από το χθεσινό σεισμό συνθέτουν ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα, που η αιτία του είναι γνωστή και επαναλαμβανόμενη σε κάθε τέτοια περίπτωση: Το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, που είναι ασύμβατο με τις λαϊκές ανάγκες, την ουσιαστική προστασία του λαού από τα φυσικά φαινόμενα και τις καταστροφές, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν σήμερα τα τεχνολογικά μέσα και η επιστημονική γνώση για την ελαχιστοποίηση των κινδύνων και των απωλειών. Το «έργο» το έχουμε δει πολλές φορές στην Ελλάδα, άλλοτε με τις πυρκαγιές άλλοτε με τις πλημμύρες και άλλοτε με τους σεισμούς.

Κι όλα αυτά σε μια χώρα και μια περιοχή με μεγάλη σεισμικότητα, όπως άλλωστε και η Τουρκία. Οι εικόνες από τη γειτονική χώρα δεν μας είναι ξένες. Κι αν κάτι αναδεικνύεται και από αυτήν την καταστροφή, είναι η ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας σε κάθε χώρα για ουσιαστικά μέτρα προστασίας, βάζοντας στο στόχαστρο το κεφάλαιο και το κράτος του, που στο όνομα του κέρδους δεν διστάζει να εκθέσει τους εργαζόμενους και το λαό σε τεράστιους κινδύνους, ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή.

Βασιλική Παπαθανασίου

Για τα παιδιά ❤️ της Κούβας

Τα παιδιά της Κούβας είναι χαρούμενα, γιατί έχουν τα απαραίτητα, ακόμα περισσότερα, ακόμα περισσότερα.

Ίσως δεν έχουμε πολυτελή σχολεία, γιατί δεν μπορείτε, αλλά πιστέψτε με δεν είναι ανάγκη, πολυτέλεια έχουμε δασκάλους, εκπαίδευση, είμαστε εγγυημένη αγάπη, και με όλα αυτά που τότε μπορούμε να διαμορφώσουμε, για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον , και να μπορούμε να μεταδώσουμε ό, τι είναι απαραίτητο, ό, τι είναι πραγματικά απαραίτητο για τον άνθρωπο και την ευτυχία τους.

Έτσι σχημάτισα, ίσως και λιγότερους πόρους από σήμερα, δηλώνοντας ποίηση στους ήρωες και τους μάρτυρές μας, ευλογημένη όταν ήρθε η ημέρα του Καμίλο-Τσε, και εξακολουθώ να ενθουσιάζομαι όταν ακούω αυτό το σύνθημα που επανέλαβα πολλές φορές και πιστεύω στο σήμερα ως πρώτη μέρα : 

"Pioneers for Communism We will be like Che". Συγχαρητήρια σε όλους τους μικρούς που σήμερα, τόσο ιδιαίτερες για την #Κούβα και πολλούς στον κόσμο, παρέλαβαν το κασκόλ τους, σύμβολο της Κουβανικής Σοσιαλιστικής Επανάστασης

(το πρωτότυπο κείμενο από Adriana Lorenzo) Los niños cubanos son felices, porque tienen lo esencial, incluso más, inluso mucho más. Quizás no tenemos escuelas de lujo, porque no se puede, pero créanme que no es imprescindible, de lujo tenemos maestros, tenemos educación, tenemos garantizado el amor; y con todo eso entonces nos podemos formar, para crear un futuro mejor, y poder transmitir lo que es esencial, lo que realmente es esencial para el ser humano y su felicidad. Así me formé yo, quizás aún con menos recursos que hoy, declamando poesías a nuestros héroes y mártires, dichosa cuando llegaba la jornada Camilo-Ché, y todavía me emociono al escuchar ese lema que tantas veces repetí y en el que creo hoy como el primer día: ''Pioneros por el comunismo Seremos como el Ché''. Muchas Felicidades a todos los pequeños que hoy, en fecha tan especial para #Cuba y muchos en el mundo, recibieron su pañoleta, símbolo de la Revolución Socialista Cubana #Cuba #SomosCuba #CubaEduca #VamosPorMás #NuestroChe #CheGuevara

Χρήστος Ζουλιάτης

https://www.facebook.com/groups/4091231877557233/permalink/5086032891410455

Καθημερινά Παρών στην Αλεξάνδρας...

 Τις τελευταίες 15 ημέρες η αστυνομική φύλαξη του Εφετείου, όπου δικάζεται η Χρυσή Αυγή, έχει ενταθεί. Ανάμεσα στους άνδρες των ΜΑΤ με επιθετικές διαθέσεις προς τους αντιφασίστες ξεχωρίζει και ο άνδρας της φωτογραφίας. Καθημερινά παρών στην Αλεξάνδρας, φροντίζει να φαίνεται πάντα το τατουάζ του, ένας Σιδηρούς Σταυρός, σύμβολο που χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα από τους Ναζί στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου.

Το σύμβολο είναι απαγορευμένο πλέον στη Γερμανία, όπως όλα τα σύμβολα του ναζισμού, όχι όμως -όπως φαίνεται- και στην Ελληνική Αστυνομία. Αλήθεια, έχει γνώση το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για το ποιοι ακριβώς «φυλάνε» το Εφετείο όπου δικάζεται η Χρυσή Αυγή και τι σύμβολα φέρουν επάνω τους;

Ή όπως είχε πει και σε πάνελ στο Open ο συνδικαλιστής αστυνομικός κ. Μπαλάσκας, η αστυνομία έχει κάνει και κάνει κάθαρση των φασιστών από τους κόλπους της;

Και αυτή είναι η κάθαρση. Άμα δεν είναι αγκυλωτός ο σταυρός, είναι Ο.Κ.!

 

Ερη Ριτσου

Tο συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για τις γυναίκες της Χρυσής Αυγής Golden Dawn Girls

Ουρανία Μιχαλολιάκου: Δεν Μου Αρέσουν οι Άνθρωποι...

Δείτε το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για τις γυναίκες της Χρυσής Αυγής Golden Dawn Girls Ο σκηνοθέτης καταγράφει την καθημερινότητα τριών γυναικών, της Ουρανίας (κόρη Νίκου Μιχαλολιάκου), της Τζένης (σύζυγος Γιώργου Γερμενή) και της Δάφνης (μητέρα Παναγιώτη Ηλιόπουλου), όσο η διευθυντική ομάδα της εγκληματικής οργάνωσης ήταν προφυλακισμένη στις φυλακές Κορυδαλλού. Με ανθρωπιστική επιμονή, που μπορεί να ενοχλήσει τους υποψιασμένους και τους πολέμιους του κατευνασμού, αλλά και προσπαθώντας να μην διακοπούν τα γυρίσματα, ο Håvard Bustnes αναζητά (μάταια) το ανθρώπινο στοιχείο πίσω από τις γυναίκες της Χρυσής Αυγής και δεν το βρίσκει. "Αυτό είμαι, δεν υπάρχει μάσκα", του λέει αφοπλιστικά, η Ουρανία Μιχαλολιάκου, αρνούμενη όπως και όλοι οι παριστάμενοι στο βίντεο ότι έχει σχέση με τον ναζισμό. Η ιστορία που καταγράφει ο Bustnes, είναι μια πραγματική γροθιά στο στομάχι, για όσους απορούν ακόμα και σήμερα για το πώς τόσες χιλιάδες Έλληνες στήριξαν χωρίς ντροπή μια εγκληματική οργάνωση, που τρομοκρατούσε και δολοφονούσε. Από: https://www.news247.gr/psixagogia/cinema/golden-dawn-girls-deite-to-sygklonistiko-ntokimanter-gia-tis-gynaikes-tis-chrysis-aygis.9020702.html

Ν. Αμπατιέλος: Σοσιαλισμός, για να μπορούμε να "Ανασαίνουμε".....

RevolucionHellas - Viva.La.Revolucion: Ν. Αμπατιέλος: Σοσιαλισμός, για να μπορούμε να "Αν...:   Ν. Αμπατιέλος: Το σύνθημα «Σοσιαλισμός, για να μπορούμε να "ανασαίνουμε"», απαντάει στους προβληματισμούς των νέων ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ - ...

Το φετινό σύνθημα του Φεστιβάλ, «Σοσιαλισμός, για να μπορούμε να "ανασαίνουμε", για να νικήσει η ζωή», απαντάει στους υπαρκτούς προβληματισμούς, την ανησυχία, την αμφισβήτηση εκατοντάδων χιλιάδων νέων, που έρχονται αντιμέτωποι με τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, έναν φαύλο κύκλο κρίσεων, φτώχειας, εκμετάλλευσης, αδικίας, πολέμων. Ή -για να το πούμε αλλιώς- είναι αυτό που είπε στα τελευταία του λόγια ο δολοφονημένος από αστυνομικούς, Αφροαμερικανός, Τζ. Φλόιντ: «Δεν μπορώ να αναπνεύσω». Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Άλλωστε, η πανδημία του κορονοϊού ήρθε να φανερώσει αυτή την πραγματικότητα, τη γύμνια των καπιταλιστικών κρατών και την ανικανότητά τους να προστατεύσουν τη ζωή και την υγεία των λαών, ακόμη και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες, στη βιτρίνα -υποτίθεται- του καπιταλισμού. Οι ομαδικοί τάφοι, η κατάσταση στις ΜΕΘ, το τραγικό και ταυτόχρονα κυνικό δίλημμα ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, η λειτουργία εργοστασίων και άλλων χώρων δουλειάς εν μέσω πανδημίας είναι μερικές μόνο εικόνες αυτής της βαρβαρότητας.