ΦΥΛΑΚΗ ΑΙΓΙΝΑΣ: Tα κελιά της, Κεφάλαια της ηρωικής Ιστορίας του Λαού μας

Οπως κάθε τόπος μαρτυρίου του λαού μας στην πάλη του για την κατάργηση της εκμετάλλευσης, έτσι και οι φυλακές της Αίγινας κρατάνε ζωντανά τα παραδείγματα του ηρωισμού, της αντοχής, της δύναμης, των χαρακτηριστικών που συνοδεύουν τη δίκαιη πάλη των κομμουνιστών, των λαϊκών αγωνιστών. Ενα ορφανοτροφείο, το «Καποδιστριακό», που τελικά για 105 χρόνια, λειτούργησε σαν φυλακή «φιλοξένησε» ονόματα βαριά στα κελιά του. Μια «υψίστης ασφαλείας» φυλακή για κομμουνιστές - λαϊκούς αγωνιστές όπως οι Μήτσος Παπαρήγας, Νίκος Μπελογιάννης, Νίκος Βαβούδης, Χαρίλαος Φλωράκης, Κώστας Λουλές, Αντώνης Αμπατιέλος, Αρης Βελουχιώτης, Νίκαδρος Κεπέσης, Τάκης Φίτσος, Μιχάλης Παπαμαύρος είναι μερικοί μόνο από όσους πέρασαν από τα κελιά του αστικού κράτους, στις φυλακές της Αίγινας.

Στο αρχείο του Κόμματος φυλάσσεται μια μικρή μπροσούρα του 1961, έκδοση των κρατουμένων της Αίγινας σε μέγεθος σπιρτόκουτου, που δίνει με στατιστικά στοιχεία την εικόνα των φυλακών. Διαβάζουμε στο εξώφυλλο: 468 πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές της Αίγινας συμπλήρωσαν στις 31-5-1961 6.463 Χρόνια Φυλακής. Το νησί του Αργοσαρωνικού, λοιπόν, έγραψε τη δική του Ιστορία με τη φυλακή χτισμένη πάνω του. Στις ηρωικές σελίδες της ξεχωρίζει η απόδραση των οχτώ κομμουνιστών, η εκτέλεση των 17 στις απαρχές του Εμφυλίου, αλλά και η οργάνωση της ζωής μέσα στα κελιά που αποτελούν ύμνο στη δύναμη της οργανωμένης πάλης, στην αντοχή που δίνει η πίστη στο δίκιο της εργατικής τάξης

«Οι κομμουνισταί ξέρουν να τις καταργούν»

Η αναφορά από το πρωινό προσκλητήριο στις 8 του Μάη 1934 έγραφε: «Επιθεωρήσαντες τας κλινοστρωμνάς, τους τοίχους και τα δάπεδα, εύρομεν έχοντα αυτά εν τάξει, τους δε κρατούμενους άπαντας καλώς έχοντας και παρόντας». Λίγες ώρες αργότερα στην Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά φτάνει το εξής τηλεγράφημα: «Οι βαρυποινίτες κομμουνισταί Δ. Σακαρέλλος, Ζ. Φλωράκος, Κ. Σαρίκας, Αβ. Δερβίσογλου, Ευ. Θωμάζης, Απ. Κλειδωνάρης, Μ. Δουλγέρης και Ν. Βαβούδης εδραπέτευσαν διά της διατρήσεων υπονόμου. Ενεργούμεν τα δέοντα άνευ αποτελέσματος μέχρι στιγμής».

Το εξώφυλλο της χειρόγραφης μπροσούρας του 1961 που εξέδωσαν οι πολιτικοί κρατούμενοι της Αίγινας

Τα παραπάνω διαβάζουμε στο βιβλίο του δημοσιογράφου Δημήτρη Γκιώνη «Οι μεγάλες αποδράσεις» (εκδόσεις «Τετράδιο»). Εκείνες τις μέρες η εφημερίδα «Ακρόπολη» σε άρθρο της με τίτλο οι «κόκκινοι φαντομάδες», έγραφε: «Αι φυλακαί τους κρατούν εφ' όσον αυτοί το θέλουν! Οταν δεν το θέλουν, όταν... τας βαρεθούν, το ευκολώτερον πράγμα δι' αυτούς είναι να τας εγκαταλείψουν!». Και η ίδια εφημερίδα ερμηνεύει για την απόδραση: «Το Κόμμα όχι μόνο είχε ανάγκην των δραπετών, αλλά κι ενός εντυπωσιακού γεγονότος διά να μάθη η πτωχή προλεταρία ότι αν η αστική πολιτεία εξαπολύει τρομοκρατίαν και έχει φυλακάς οι κομμουνισταί ξέρουν να τις καταργούν»!


Η εκτέλεση των πρώτων κομμουνιστών του Εμφυλίου

Στις 6 και 7 Μαΐου 1948 εκτελέστηκαν στην Αίγινα 36 αγωνιστές. Ο Κώστας Γιαννόπουλος ένα βράδυ πριν την εκτέλεσή του έγραφε τους στίχους: «... Τώρα πια δεν είμαστε οι ανήμποροι και αδύναμοι/ κι ούτε ένα σφίξιμο κανείς δε νιώθει στην καρδιά του./ Γυρτός κανείς, δειλός κανείς, μονάχα ψηλομέτωποι/ αγέρωχοι ανοίγουμε τα κάστρα του θανάτου/... Κι αφού στη φλόγα λυώσαμε κι όλοι μας σβύσαν οι καϋμοί/ να, με τον ίδιο θάνατο, το θάνατο πατάμε».

Ο μακρύς κατάλογος των εκτελέσεων του Εμφυλίου είχε ανοίξει ένα χρόνο νωρίτερα, στην Αίγινα με τους 17 κομμουνιστές να αντιμετωπίζουν παλικαρίσια το απόσπασμα, στις 19 Ιούνη του 1947.

Από την μπροσούρα. Τα στοιχεία είναι αμείλικτα: Το 55% των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης καταδικάστηκαν σε θάνατο και το 33,5% σε ισόβια!

Από το βιβλίο του Δημήτρη Στολίδη, «Οι καταβολές μας - σελίδες του αγώνα» (Εκδόσεις «Τυποεκδοτική»), ο οποίος έζησε το συγκεκριμένο γεγονός, όντας κρατούμενος εκείνη την περίοδο στις φυλακές της Αίγινας και μάλιστα καταδικασμένος σε θάνατο, διαβάζουμε για την εκτέλεση:

«...Κατά τις 5 το απόγευμα, ο Αντώνης Μπουρδής που ήταν "κράχτης" της Ακτίνας μας, φώναξε τα ονόματα μαζί και το δικό του. Οι "μεταγόμενοι" βγαίνουν με επικεφαλής τον Γκινανιώτη. Σαν μια "προφυλακή" μπαίνουν μπροστά οι ισοβίτες. Ο Θόδωρος Ξηροτάγαρος, ο Βαγγέλης Κοτοπούλης, ο Φάκος ο Βασίλης, ο Παναγιώτης Αλεξανδρής και τελευταίος ο Μαγνήσαλης. Κάπου εκεί, στο κέντρο, ο Μονέδας, ο Αυγέρης κι ο Μπουρδής. Αυτή η παράταξη είναι συμφωνημένη με τον Θανάση. Να κρατάει αυτός τα "σία" της και να είναι περισσότερο ασφαλισμένοι οι τρεις, μήπως και τους αρπάξουν στο δρόμο. Αν μετά το μακρύ διάδρομο που περνάει μπροστά από τις Ακτίνες και καταλήγει στο αρχιφυλακείο, τους "σπρώξουν" δεξιά, σημαίνει πειθαρχεία, απομόνωση και άρα εκτέλεση. Στο σημείο αυτό θα κάνουν "κράτει", θα βάλουν τις φωνές, θα διαμαρτυρηθούν για να πάρουμε "είδηση" μέσα στις Ακτίνες. Η φυλακή ήταν έτοιμη να ξεσηκωθεί, να καταγγείλει το έγκλημα... Αν προχωρήσουν, όπως βγαίνουν, αριστερά, σημαίνει ότι τους πάνε στην έξοδο, τους φεύγουν. Μια αχτίδα ελπίδας...»

Το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» στις 10 Μάη του 1934 ανακοινώνει την απόδραση των οχτώ κομμουνιστών: «ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙΑ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΑΣ. ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΞΟΡΙΣΤΟΥΣ ΜΑΣ»
Το έγκλημα ήταν έτσι σχεδιασμένο ώστε να μην υπάρξει ξεσηκωμός από τους κρατούμενους. Με δήθεν μεταγωγή στη Ρόδο και με την απάτη της ανάμειξης ισοβιτών και μελλοθανάτων για «κάλυψη».

Η μαρτυρία του κομμουνιστή Θοδωρή Ξηροτάγαρου είναι συγκλονιστική:

«...όταν βγήκαμε έξω από τη φυλακή, οι υπόνοιες μεγάλωσαν. Ηταν εννιά παρά είκοσι. Η Αίγινα ήταν έρημη. Ο δρόμος ως το λιμάνι είναι πιασμένος από στρατό. Νοτιοανατολικά απ' το λιμάνι, όχι πιο μακριά από πεντακόσια μέτρα, βλέπουμε το αντιτορπιλικό ΚΡΗΤΗ. Οι φαντάροι σε πυκνή γραμμή στέκουν με εφ' όπλου λόγχη. Η Αίγινα φαίνεται να στρατοκρατείται. Συνοδεία είναι χωροφύλακες...

Κυψέλη μόρφωσης και πολιτισμού

Αν τα παραπάνω αδυνατούν να δώσουν στον αναγνώστη ικανοποιητικά μια γεύση από τον ηρωισμό και την ψυχή των πρωτοπόρων αγωνιστών, των ΚΚΕδων, ακόμα πιο δύσκολο είναι να νιώσει κανείς την καθημερινότητα στη φυλακή της Αίγινας. 

Να αντιληφθεί πόσο αυτή καταδεικνύει ότι η αφοσίωση των κομμουνιστών στη μόρφωση και τον πολιτισμό, στην προσπάθεια να ξεπερνούν τον εαυτό τους δε γνωρίζει διαλείμματα και εμπόδια. 

Μέσα στη φυλακή μάθαιναν γράμματα, «σπούδαζαν» το Μαρξισμό - Λενινισμό κάτω από τη μύτη των δεσμοφυλάκων και οργάνωναν πλούσια πολιτιστικά δρώμενα.

Η μόρφωση στα χρόνια της κράτησης είχε το χαρακτήρα κυρίως της ιδεολογικής προετοιμασίας και του εξοπλισμού της μετέπειτα δράσης. Σχεδόν κάθε πολιτικός κρατούμενος είχε μια ομιλία ή μια διάλεξη στο ενεργητικό του. Τα θέματα αναπτύσσονταν βασιζόμενα σε σκελετό και αυτό γινόταν για λόγους ασφάλειας, αλλά και για τη σκόπιμη καλλιέργεια της άνεσης και ετοιμότητας των ομιλητών. Ταυτόχρονα διατηρούνταν μυστική βιβλιοθήκη με υπεύθυνο που βοηθούσε τους μαθητές.

Οι φυλακές της Αίγινας θεωρούνταν από τους εξόριστους πρότυπο μορφωτικής εστίας. Την περίοδο 1932 - 34 η κολεκτίβα της αριθμούσε 100 μέλη, με συγκροτημένη μορφωτική επιτροπή που καθοδηγούσε τη δουλειά, η οποία οργανωνόταν σε τρεις βαθμίδες: Κατώτερη, ανώτερη και ανώτατη. Στην πρώτη διδάσκονταν «Κομματικά Οργανωτικά - Αγροτικά - Συνδικαλιστικά - Συνωμοτικά μαθήματα», στην ανώτερη Πολιτική Οικονομία και στην Ανώτατη «Φιλοσοφία και Μαρξισμός». 

Από το «κόκκινο ημερολόγιο» του '31 μαθαίνουμε: «Εχουμε και 'μεις άμιλλα μεταξύ μας. Την επαναστατική άμιλλα στην μόρφωση. Κι έχουμε ουντάρικους (πρωτοπόρους) και σουμποντίκους (βοηθοί των αδυνάτων). Κι οι δάσκαλοι βαθμολογούν όχι μονάχα την πρόοδο μα και την πειθαρχία, τη βοήθεια στους αδυνάτους. Ολα αυτά παίρνονται υπόψη για να βραβευτείς».

Αίγινα, 1934: Φυλακισμένα συνδικαλιστικά στελέχη

Χαρακτηριστικό ήταν το σύστημα της «αλατιέρας» που εφαρμόστηκε κυρίως την περίοδο μετά την εγκαθίδρυση της μεταξικής δικτατορίας. Ηταν η περίοδος που αυξήθηκε ο αριθμός των κρατουμένων και απαγορεύτηκε κάθε διαφωτιστική δραστηριότητα. Ετσι η τριμελής μορφωτική επιτροπή που αποτελείτο από τους σ. Γεωργίου, Κλάρα και Μόσχο, παρέδιδε μικρά χαρτάκια με τα μαθήματα στους δασκάλους και με το σύστημα της «αλατιέρας» τα δίδασκαν στο προαύλιο κατά τη διάρκεια του περιπάτου: περπατούσαν σε τριάδα και στη μέση ο δάσκαλος έκανε το μάθημα με τους άλλους δύο να ακούν εκατέρωθεν.

Η μορφωτική δουλειά συνεχίστηκε στις φυλακές της Αίγινας και κατά τη διάρκεια της χούντας, χάρη σε μια μικρή ομάδα 17 πολιτικών κρατουμένων, που δεν πρόλαβαν να αποφυλακιστούν πριν το 1967. Μέσω αυτή της ομάδας μεταβιβάστηκε στην επόμενη γενιά βιβλιοθήκη 1.000 βιβλίων!

Στον πρόλογο, το Γραφείο Διαφώτισης επισημαίνει την αναγκαιότητα της συγγραφής αναγνωστικών, μιας και αυτά της 4Αυγουστιανής δικτατορίας «είναι γεμάτα αντιλαϊκά, φασιστικά διδάγματα, που δηλητηριάζουν και φθείρουν την Νεολαία μας»

O παιδαγωγός Μ. Παπαμαύρος, ο οποίος είχε μεταφερθεί στην Αίγινα από τη Γυάρο το 1947 συμβάλλει στην αντιμετώπιση του εντοπισμένου προβλήματος του αναλφαβητισμού των κρατουμένων. Γράφει έξι βιβλία και ένα αλφαβητάριο για τους αγράμματους. Στη φωτογραφία φαίνεται το εξώφυλλο του αναγνωστικού της Γ' και Δ' τάξης του Δημοτικού που τη συγγραφή του ανέθεσε το Γραφείο Διαφώτισης της φυλακής στον Μ. Παπαμαύρο. (Από το Αρχείο του ΚΚΕ)

Θεατρική παράσταση οργανωμένη από τους πολιτικούς κρατούμενους στο προαύλιο των φυλακών

https://www.rizospastis.gr/story.do?id=8476756

Κάτω τα Χέρια απ την Κούβα κ τον Κουβανικό Λαό

Τις προσπάθειες των ιμπεριαλιστών και των μισθοφόρων τους μέσα στην Κούβα που χρησιμοποιούν την πανδημία για να ανατρέψουν τις κατακτήσεις της κουβανικής επανάστασης καταδικάζει το ΠΑΜΕ.

Επισημαίνει ότι «η Κούβα δίνει τη μάχη της ζωής και του αύριο κόντρα στις συνέπειες ενός δολοφονικού εμπάργκο 6 δεκαετιών που ακόμη και σε συνθήκες πανδημίας της αποτρέπει την εισαγωγή μιας σειράς ιατρικών ειδών και προμηθειών πρώτης ανάγκης. Η όξυνση των δυσκολιών που αντιμετωπίζει ο λαός της Κούβας είναι συνέπεια της κλιμάκωσης των μέτρων του εμπάργκο από τον πρόεδρο Τραμπ, που διατηρεί και συνεχίζει ο Μπάιντεν.

Και έρχονται σήμερα αυτοί που επέβαλαν και συνεχίζουν το δολοφονικό εμπάργκο και μιλούν για "ανθρωπιστική κρίση" στην Κούβα και δήθεν αγωνιούν για τη "Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα" των Κουβανών. Οι ίδιες δυνάμεις που δολοφονούν λαούς σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Παλαιστίνη, όπου οι ρατσιστικές δολοφονίες μαύρων από αστυνομικούς είναι καθημερινό φαινόμενο. Όπου μέσα στην πανδημία ψήφισαν νόμους για την ποινικοποίηση της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης και κλείνουν νοσοκομεία γιατί είναι περιττά, οι ίδιες δυνάμεις δήθεν νοιάζονται για τα δικαιώματα του λαού της Κούβας. Η υποκρισία και τα ψέματα των ιμπεριαλιστών είναι καλυμμένες με το αίμα παλαιότερων επεμβάσεών τους για τη "Δημοκρατία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα".

Την στιγμή που στις ΗΠΑ έσκαβαν μαζικούς τάφους για τα θύματα της πανδημίας και της ιδιωτικοποιημένης Υγείας και στην ΕΕ οι κυβερνήσεις αξιοποιούσαν την πανδημία για το χτύπημα των μισθών, των συντάξεων και των εργασιακών δικαιωμάτων το νησί του Φιντέλ και του Τσε πήρε μέτρα προστασίας της υγείας των κατοίκων του. Ανέπτυξε 5 εμβόλια ενάντια στον κορονοϊό και έστειλε ιατρική βοήθεια σε μια σειρά χώρες σε όλο τον πλανήτη.

Εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο χαιρετίζουν και εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους στον λαό της Κούβας για τη σταθερή του διεθνιστική και ανθρωπιστική προσφορά στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, του Πολιτισμού. Στην υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών κατακτήσεων που ακόμη και σήμερα αποτελούν σύμβολο του αγώνα των εργαζομένων διεθνώς.

Το ΠΑΜΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του στους εργαζόμενους και τον λαό της Κούβας ενάντια στις νέες προσπάθειες των ιμπεριαλιστών για το χτύπημα και την υπονόμευση της κουβανικής επανάστασης.

Η Κούβα δεν είναι μόνη της! Μέχρι τη Νίκη, Για Πάντα!».


Δες  Ακόμη:



ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ
Τερματίστε στις ιμπεριαλιστικές προκλήσεις! Κάτω τα χέρια από την Κούβα! 13/07/2021 08:44

ΚΟΥΒΑ
Ο λαός της χώρας έδωσε απάντηση στο νέο ιμπεριαλιστικό σχέδιο 12/07/2021 22:03

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
Αλληλεγγύη στην Κούβα! Οι προβοκάτσιες των ιμπεριαλιστών δεν θα περάσουν! 12/07/2021 15:04

Μαθήματα Ιστορίας της Ιατρικής →«postexposure prophylaxis» ↪ Λύσσα

Από Panagiotis Houpas
Μερικά μαθήματα Ιστορίας της Ιατρικής

Μάθημα 18ον

Το πρωί της 6ης Ιουλίου 1885, η κυρία A.M από το χωριό Steige της Αλσατίας, μετά από φοβερή ταλαιπωρία 24 ωρών καταφέρνει, επιτέλους, να φθάσει στο Παρίσι. Είναι εξουθενωμένη σωματικά και ψυχικά, το κίνητρό της όμως είναι μεγάλο. Και ιερό.
Μαζί της έχει, για την ακρίβεια «σέρνει», τον εννιάχρονο γιο της J., ασθενή, που λίγες μόνο εβδομάδες τον χωρίζουν από τον θάνατο.
Η κυρία Α. είναι μια απλή φουρνάρισσα. Μια επαρχιώτισσα ανεκπαίδευτη, ξεροκέφαλη, παρορμητική. Είναι όμως μητέρα. Στο Παρίσι, τις επόμενες ώρες, πρόκειται να αντιμετωπίσει αδιαφορία, παγωμένα βλέμματα, κλειστά στόματα, υπεκφυγές, ψεύδη, εκφράσεις οίκτου, προσφορές φιλανθρωπίας.
Εκείνη όμως ψάχνει συγκεκριμένη λύση. Συγκεκριμένο άνθρωπο.
Είναι αποφασισμένη. Ο J. θα ζήσει, ακόμη κι αν πρέπει να χαλάσει ο κόσμος.
--------------------
Στις 6 το πρωί της 4ης Ιουλίου 1885 το μικρό χωριατόπουλο φθάνει στο χωριό Maisonsgoutte, μετά από μία ώρα ποδαρόδρομο. Σκοπεύει να αγοράσει μαγιά από την τοπική ζυθοποιία. Κρατά στο χέρι του μια γυαλιστερή μεταλλική καρδάρα και βιάζεται. Είναι ένας πολύ προκλητικός και εύκολος «στόχος».
Το κυνηγόσκυλο πετάγεται ξαφνικά από ένα σοκάκι μεταξύ δύο σπιτιών. Επιτίθεται στο παιδί χωρίς προειδοποίηση. Αρχικά το δαγκώνει στο χέρι και μετά στα πόδια. Το αγοράκι αντιστέκεται, αλλά δεν μπορεί να μείνει για πολύ όρθιο. Πέφτοντας δέχεται κι άλλες, πολλές, δαγκωματιές. Η πιθανότητα θανατηφόρας δαγκωματιάς είναι τώρα πολύ μεγάλη.
Στις 6 το πρωί της 4ης Ιουλίου 1885, είναι όμως ξύπνιος και σε πλήρη εγρήγορση ο κατάλληλος άνθρωπος. Ο σιδεράς του χωριού Maisonsgoutte, ακούει τα ουρλιαχτά του παιδιού και σπεύδει επί τόπου με το κατάλληλο όπλο: έναν σιδερολοστό. Χτυπά τον σκύλο πολύ δυνατά και κατορθώνει να αποσπάσει το παιδί από τα δόντια του. Πάνω στην ώρα, εμφανίζεται και ο αγουροξυπνημένος ιδιοκτήτης του σκύλου, ο κύριος V.. Έκπληκτος από την συμπεριφορά του ζώου του, προσπαθεί να το πιάσει για να το μεταφέρει στο σπίτι του. Παρά τα σοβαρά τραύματά του από τον σιδερολοστό, ο σκύλος επιτίθεται και σ’ εκείνον.
--------------------
Το απόγευμα της 4ης Ιουλίου 1885, ο γιατρός W. του Steige, μετρά στο σώμα του J. 14 (δεκατέσσερις) βαθιές δαγκωματιές. Περιποιείται και περιδένει τις πληγές όπως μπορεί. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα τραύματα έχουν επιμολυνθεί, ο κύριος φόβος του όμως είναι άλλος: η συμπεριφορά ενός ήσυχου κατά τα άλλα, οικόσιτου σκύλου.
--------------------
Το πρωί της 5ης Ιουλίου 1885 ο κύριος V. μεταφέρει τον σκύλο του (με χίλιες προφυλάξεις, στον δρόμο το ζώο επιχειρεί να δαγκώσει όποιον το πλησιάζει) στη γειτονική πόλη Sélestat, όπου υπάρχει κτηνίατρος.
Ο κτηνίατρος, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, θανατώνει το ζώο και αναλαμβάνει να εξετάσει τα σπλάχνα του.
Τον Ιούλιο του 1885 είναι αδύνατη οποιαδήποτε εργαστηριακή επιβεβαίωση.
Υπάρχει όμως η απόλυτη βεβαιότητα της εμπειρικής επιβεβαίωσης: ο σκύλος έχει λύσσα.
Τον Ιούλιο του 1885 η επιστήμη γνωρίζει ότι η λύσσα έχει θνητότητα 100%.
Τον Ιούλιο του 1885, δεκατέσσερις βαθιές δαγκωματιές από λυσσασμένο σκύλο ισοδυναμούν με θάνατο.
Το πρωί της 5ης Ιουλίου 1885 η κυρία A., o μικρός J. και ο κύριος V. αρχίζουν το μακρύ και κοπιαστικό ταξίδι τους προς το Παρίσι.
Στο Παρίσι υπάρχει ο μοναδικός στον πλανήτη επιστήμονας που μπορεί να σώσει το παιδί. Πρέπει να τον βρουν, ακόμα κι αν χρειαστεί να χαλάσει ο κόσμος.
--------------------
Ο επιστήμονας είναι γνωστός. Μάλλον διάσημος. Έχει την εκτίμηση της επιστημονικής κοινότητας, διότι η προσφορά του στην επιστήμη είναι ήδη ανεκτίμητη. Ωστόσο, υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα: δεν έχει σπουδάσει την Ιατρική. Είναι χημικός, φυσικός, βιολόγος, με ιδιαίτερες επιτυχίες στη μικροβιολογία, δεν είναι όμως γιατρός. Η ενδεχόμενη εφαρμογή των πειραματικών του μεθόδων σε ανθρώπους, παρά την επιτυχία τους στα ζώα, αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό. Σε κάθε περίπτωση, για καθαρά δεοντολογικούς λόγους, ουδείς τολμά να παραπέμψει άνθρωπο-ασθενή στον επιστήμονα αυτόν.
Η κυρία A. ξοδεύει πολύτιμο χρόνο για να τον βρει. Στα νοσοκομεία του Παρισιού και στις άλλες υγειονομικές δομές της πόλης, άλλοι κάνουν ότι δεν τον ξέρουν, άλλοι παραδέχονται ότι τον ξέρουν αλλά αποκλείουν το ενδεχόμενο να μπορέσει να βοηθήσει, άλλοι την αποθαρρύνουν γιατί η ασφάλεια των πειραμάτων τέτοιου είδους σε ανθρώπους δεν έχει επιβεβαιωθεί.
Η κυρία Α. δεν κουράζεται να ψάχνει, να ρωτά, να παρακαλεί, να ικετεύει, να κλαίει, να ουρλιάζει.
Τελικά, το μεσημέρι της 6ης Ιουλίου 1885, ένας χαμηλόβαθμος νεαρός γιατρός, συγκινημένος από το δράμα που παίζεται μπροστά στα μάτια του, ανταποκρίνεται:
«Ελάτε, θα σας πάω, εγώ».
--------------------
Το μεσημέρι της 6ης Ιουλίου 1885, ο επιστήμονας, αξιοπρεπής, σοβαρός, μετρημένος, εκφράζει στην κυρία Α. τους ενδοιασμούς του. Όσοι την αποθάρρυναν να τον δει, έχουν επί της ουσίας δίκιο. Ποτέ δεν έχει δοκιμάσει τη μέθοδό του σε άνθρωπο. Δεν έχει καμία νομιμοποίηση να το κάνει.
Η κυρία A. είναι ανένδοτη. Δεν έχει κάνει τόσο δρόμο για το τίποτα. Δεν σκοπεύει να γυρίσει στο χωριό άπρακτη. Δεν πρόκειται να επιτρέψει τον θάνατο του παιδιού της. Δεν χρειάζεται καμία νομιμοποίηση για να αρπάξει τον γιο της από τα χέρια του Χάρου.
Η κυρία Α. είναι ανένδοτη. Ο J. θα ζήσει, ακόμη κι αν πρέπει να χαλάσει ο κόσμος.
--------------------
Το απόγευμα της 6ης Ιουλίου 1885, περίπου 60 ώρες μετά την επίθεση, ο Louis Pasteur (Λουί Παστέρ, 1822-1895) χορηγεί στον 9χρονο Joseph Meister, ένα εμβόλιο κατά της λύσσας, δικής του εμπνεύσεως και παρασκευής.
Χωρίς να είναι καν βέβαιος για τον ακριβή μηχανισμό δράσης του εμβολίου του και, κυρίως, για το αποτέλεσμα της χορήγησης, ο Pasteur δίνει στο παιδί εντός δεκαημέρου, 21 (εικοσιμία) συνολικά δόσεις, αυξανόμενης προοδευτικά ισχύος, εμβολίου που περιέχει αδρανοποιημένο (με δική του τεχνική) τον ιό της λύσσας, όπως τον έχει απομονώσει από τον νωτιαίο μυελό κουνελιών που πέθαναν από εργαστηριακά προκληθείσα λύσσα, με σκοπό να τον «γνωρίσει» στο ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού.
Το ανοσοποιητικό σύστημα του Joseph δεν χαίρεται καθόλου για τη «γνωριμία» και, εντός των επομένων ημερών, συνθέτει μερικές δεκάδες εκατομμυρίων ειδικών αντισωμάτων, που επιτίθενται αδιακρίτως σε όποιον ιό λύσσας βρίσκουν στον δρόμο τους.
Ο ζωντανός και θανατηφόρος, αλλά βραδύς στην επώαση και αργοπορημένος στο ταξίδι του προς το κεντρικό νευρικό σύστημα, ιός που οι δαγκωματιές του σκύλου έβαλαν στο σώμα του παιδιού, πέφτει θύμα της επίθεσης των αντισωμάτων που παρήχθησαν κατά των αδρανοποιημένων αδελφών του και εξουδετερώνεται.
Ο Pasteur παρακολουθεί το παιδί στενά για εβδομάδες, σε ένα φτηνό δωμάτιο που του βρήκε κοντά στο εργαστήριό του.
Οι μέρες περνούν αργά και βασανιστικά, αλλά το αποτέλεσμα δικαιώνει τους πάντες. Ο μικρός δεν αναπτύσσει κανένα σημάδι λύσσας.
Η κυρία Angelique Meister δικαιώνεται διπλά: ΚΑΙ το παιδί της σώζεται ΚΑΙ ο κόσμος χαλάει.
--------------------
Αρχικά στο Παρίσι, έπειτα σε ολόκληρη τη Γαλλία, εντέλει σε όλον τον κόσμο, χαλάει ο κόσμος από το πρωτοφανές αυτό επίτευγμα. Υπάρχει πλέον εμβόλιο για τη λύσσα ΚΑΙ για τα ζώα ΚΑΙ για τον άνθρωπο. Όποιος δαγκωθεί από λυσσασμένο ζώο δεν είναι πια καταδικασμένος.
Ο Pasteur, εκτός από τον εμβολιασμό κατά της λύσσας, έχει εγκαινιάσει και την εποχή μιας σωτήριας υγειονομικής στρατηγικής που καλείται «προφύλαξη μετά την έκθεση» («postexposure prophylaxis»). Η στρατηγική αυτή συνίσταται στη διενέργεια ενεργητικής ή/και παθητικής ανοσοποίησης, ΑΦΟΥ ο ανθρώπινος οργανισμός εκτεθεί σε ορισμένους λοιμογόνους παράγοντες.
Η επιτυχία του εγχειρήματος είναι τόσο μεγάλη, ώστε όχι μόνο να πάψει οποιαδήποτε επιστημονική ένσταση ή αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του Pasteur, αλλά και να συγκεντρωθεί ένα τεράστιο χρηματικό ποσό από κρατική χρηματοδότηση και ιδιωτικές δωρεές (χιλιάδες άνθρωποι συνεισφέρουν από το υστέρημά τους), με το οποίο ιδρύεται (1888), εξοπλίζεται και επανδρώνεται το περίφημο «Ινστιτούτο Παστέρ», επιστημονικό κόσμημα έκτοτε του Παρισιού και ολόκληρης της υφηλίου.
--------------------
Ο Joseph Meister, μετά την ανάρρωσή του, επιστρέφει στο χωριό του. Έχει συχνή επικοινωνία με τον Παστέρ και στενότατες οικογενειακές σχέσεις. Μετά τον θάνατο των γονιών του αναλαμβάνει τον φούρνο, δεν καταφέρνει όμως να τον κρατήσει για οικονομικούς λόγους. Άνεργος και με δική του οικογένεια, γράφει στο Ινστιτούτο Παστέρ, ζητώντας δουλειά. Το 1918 προσλαμβάνεται ως επιστάτης. Στις 24 Ιουνίου 1940 και ενώ το Παρίσι έχει πέσει στα χέρια των Γερμανών, δίνει ο ίδιος τέλος στη ζωή του, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Μάλλον έχει εσφαλμένα θεωρήσει ότι το μέρος που εκείνος πρότεινε στους οικείους του ως καταφύγιο, έχει βομβαρδιστεί από τη Γερμανική Αεροπορία και οι δικοί του είναι νεκροί. Η οικογένειά του επιστρέφει σώα στο Ινστιτούτο αναζητώντας τον, λίγη ώρα μετά την αυτοκτονία του…
Στη φωτογραφία ο Joseph Meister
Τα προηγούμενα 17μαθήματα εδώ:↪
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/1113605319132513
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/1105832776576434
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/1100848750408170
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/1096578797501832
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/1092150651277980
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/1088313748328337
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/1085845575241821
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/1075739896252389
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/1071921039967608
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/1070878873405158
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/1057454971414215
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/1042385466254499
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/1030460494113663
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/1003149656844747
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/996627514163628
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/995915844234795
https://www.facebook.com/panagiotis.houpas/posts/994526711040375

Ανταπόκριση "Ρ": Όσα βίωνε η εργατική τάξη 90 περίπου χρόνια πριν.

100 ΧΡΟΝΙΑ - ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΚΚΕ

Η ταξική εκμετάλλευση στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου

22/6/1923: Πώς ζουν οι εργάτες στην Εδεσσα

(...) Εις το εργοστάσιον νηματουργείων Τσίτη και Σια που ασχολούνται περισσότεροι από 200 εργάτριες και εργάτες τα μεροκάματα κυμαίνονται από 2,50 μέχρι 15 δραχμές!

Τα ίδια και στο νηματουργείο του Λάππα και Σια και στο κανναβουργείο «Εδεσσα».

Οι εργάτες γυναίκες ως επί το πλείστον δουλεύουν περισσότερο από 12 ώρες χωρίς καμμιά ανάπαυση. Το μεσημέρι δεν σχολνούν γιατί δεν τους επιτρέπεται. Σηκώνονται οι μισοί, τρώνε όπως όπως στο πόδι (...) για να επαναλάβουν τις εργασίες τους να αντικαταστήσουν τους άλλους μισούς. Κορίτσια 15-18 χρονών δέρνονται απ' τους εργοστασιάρχες και άνδρες που δουλεύουν 15 χρόνια μέσα στο ίδιο εργοστάσιο παίρνουν μόνο 17 δραχμές!!

Δε σταματούν όμως εδώ η απανθρωπιά και η εκμετάλλευση της πλουτοκρατικής κλίκας της Εδέσσης. Οι εργοστασιάρχες δεν θέλουν να πληρώσουν ούτε αυτά τα 3 φράγκα στις γυναίκες και (...) κουβάλησαν πρόσφυγες - όλο γυναίκες - τις οποίες βάζουνε να δουλεύουν δωρεάν σχεδόν!! (...)

Κατ' αυτό τον τρόπο δημιούργησε και δημιουργεί η ελληνική εργοδοτική τάξη τα κέρδη της. (...)

Ευτυχώς αν και κάπως αργά οι εργάτες Εδέσσης ένοιωσαν ότι έπρεπε να αντισταθούν οι ίδιοι με την οργάνωσή τους στην απληστεία αυτή των εργοστασιαρχών. Την Πανεργατική Εδέσσης πολύ γλήγορα την έκαναν μια αρκετά δυνατή οργάνωση και μέρα με την ημέρα τη δυναμώνουν περισσότερο.

22/6/1929: Πώς εργάζονται οι εργάτες στο εργοστάσιο Βιό

Το εργοστάσιο Βιό απασχολεί 160 έως 180 εργάτες. Από τις 6 το πρωί ως τις 6 το βράδυ δουλεύουν σαν σκλάβοι, άλλοι κάτω από τον ήλιο και άλλοι πάνω από τη φωτιά, χωρίς να διακόψουν καθόλου παρά μόνο το μεσημέρι για δυο ώρες, δηλαδή δουλεύουν 10ωρο.

Παίρνουμε ένα - ένα τα τμήματα:

Στο μηχανουργείο που έχει 25 τόρνους εργάζονται 25 εργάτες ηλικίας 14-22 ετών. Για ένα μεροκάματο από 25-60 δρχ. μεταβάλλουν το σίδερο σε μηχάνημα, που το πουλά το εργοστάσιο για 25-30 χιλιάδες δρχ. Αν κανείς κάνει να καθήσει, να ξεκουρασθεί λιγάκι, αμέσως τρέχει ο εργοδηγός στο κεφάλι του πάνω έτοιμος να του κόψει πρόστιμο.

Στο εφαρμοστήριο εργάζονται πάνω κάτω 50 εργάτες 14-20 ετών από 10 ώρες κι αυτοί, αλλά όχι με το ίδιο μεροκάματο. Οι μισοί παίρνουν 15-30 δραχμές, οι δε υπόλοιποι, οι λεγόμενοι μαθητευόμενοι, εργάζονται χωρίς πληρωμή επί 6 μήνες. (...)

Αυτά τα δύο ήταν τα πιο καλύτερα τμήματα του εργοστασίου. Τώρα ας δούμε και το χυτήριο. 30 εργάτες δουλεύουν μέσα στον μολυσμένον αέρα από τις αναθυμιάσεις των διαφόρων μετάλλων, μέσα στην υγρασία και στο βρεγμένο χώμα και ώρα την ώρα κινδυνεύουν να καούν ή να χάσουν τα μάτια τους, γιατί τα γυαλιά που τους δίνει το εργοστάσιο δεν είνε από κρύσταλλο παρά από απλό γυαλί. Παίρνουνε 30-70 δραχμές. (...)

Οταν αρρωστήσει κανένας εργάτης και δεν ειδοποιήσει - έστω κι αν δεν έχει κανένα να στείλει - του κόβουν πρόστιμο τρεις ώρες για την πρώτη μέρα, για τη δεύτερη μέρα 6 ώρες και την τρίτη μέρα διώχνεται έστω κι αν φέρει πιστοποιητικό γιατρού. (...)

22/6/1930: Η ζωή των εργατών μεταλλωρύχων της Κύπρου

Στο Ξερό της Κύπρου δουλεύουν 3.500 εργάτες στα μεταλλεία της «Αμέρικαν Κόμπανυ», που βγάζει χώμα για σίδερο. Φτάσαμε στο Ξερό για να φορτώσουμε το βαπόρι (...) και να το πάμε στην Αμβέρσα. (...) οι σκλάβοι της εταιρείας παίρνουν μόλις 2 ½ σελλίνια για 12 ώρες δουλειά.

Μετά 3/4 της ώρας ήρθαν μαούνες με χώμα και εργάτες για να το ξεφορτώσουν. Οι εργάτες διασκορπίστηκαν στο καράβι και στη μαούνα και άρχισε η φόρτωση. Η κατάστασή τους ήταν άθλια. Γυμνοί, ξυπόλυτοι, με ρούχα κουρελιασμένα, άλλοι μόνο μ' ένα ξερό μακρύ πουκάμισο για να σκεπάζει τη γύμνια τους, 5-6 απ' αυτούς είχαν μια κουβέρτα, για κρεββάτι και σκέπασμα, να κοιμηθούν πάνω στο καράβι για να ξαναπιάσουν στις 12 δουλειά. Οι άλλοι δεν είχαν τίποτα. Για φαγητό είχαν λίγο ψωμί μαζύ τους και μερικά φρέσκα κουκιά. (...)

Θυμηθήκαμε τότε πώς δουλεύουν οι εργάτες στις σκάλες της Σοβιετικής Ενωσης, Οντέσα κ.λπ. 

Δουλεύουν 7 ώρες και 4,5 ρούβλια μεροκάματο συνεχώς βρέχει, χιονίζει, με ταμεία ανεργίας, συντάξεως, αλληλοβοήθεια κτλ. (...)

Προχωρήσαμε ύστερα προς τις μίνες. Προς τη Σκουριώτισα, που βρίσκουνται και γαλαρίες συναντήσαμεν έναν άλλον εργάτη τρακτέρ - σωφέρ που κουβαλούσε βαγόνια από τις γαλαρίες. Ονομαζόταν Χρ. Διομήδης, δουλεύει 12 ώρες και παίρνει 3 σελλίνια και 6 πέννες και τον απειλούν να τον διώξουν επειδή έχει την τόλμη να διαμαρτύρεται και να λέγει ότι αυτά δεν τον φτάνουν (...)

Η καντίνα αποτελεί άλλη πληγή για τους εργάτες. Εκεί μέσα πουλιούνται όλα, από φαγητό ως τα ρούχα. Ολοι όσοι δουλεύουν στην εταιρεία είναι υποχρεωμένοι να ψωνίζουν από την εκμεταλλευτική αυτή επιχείρηση, άλλως διώχνονται (...)

Από κοινωνικές ασφάλειες, χειρότερα. Εχουν δυο γιατρούς εγγλέζους που πρώτα - πρώτα σαν αλλόγλωσσοι δεν μπορούν να συνεννοηθούν με τους ασθενείς (...). Οταν αρρωστήσουν οι εργάτες, τους κόβεται το μεροκάματο (...)

* * *

Τα παραπάνω, γραμμένα από εργάτες ανταποκριτές, δίνουν μια γεύση από όσα βίωνε η εργατική τάξη 90 περίπου χρόνια πριν. Η καπιταλιστική ανάπτυξη του Μεσοπολέμου στηρίχτηκε στην αιματηρή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Οι ώρες εργασίας κυμαίνονταν από 12 έως 16 ημερησίως. Τα μεροκάματα ήταν 4 έως 5,5 δραχμές για τους άντρες, 2,5 έως 3 δραχμές για τις γυναίκες και 0,5 έως 1 δραχμή για τους ανηλίκους, ενώ επαρκούσαν για να καλύψουν μόλις το 40% των αναγκών της εργατικής οικογένειας.

ΥΓ. Ειλικρινά δεν ξέρουμε αν οι παραπάνω ανταποκρίσεις που δημοσιεύτηκαν στον «Ριζοσπάστη» κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου θα αποτελέσουν... έμπνευση για τον ΣΕΒ και τον Κ. Χατζηδάκη για ακόμα περισσότερο «εκσυγχρονισμό» της εργατικής και συνδικαλιστικής νομοθεσίας. Η απάντηση θα δοθεί, όπως και τότε, με το δυνάμωμα της συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων, την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, την πάλη για την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς.

Βλ. περισσότερα:
«Δοκίμιο Ιστορίας 1918 - 1939», τόμ. Α2, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 2018, σελ. 74 - 76.

Πέμπτη 24 Ιούνη 2021 "Ρ" 

Μη μιλάς, μη χασομεράς. Το αφεντικό «έχει μάτια» μέχρι και στην τουαλέτα!

 ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μη μιλάς, μη χασομεράς. Το αφεντικό «έχει μάτια» μέχρι και στην τουαλέτα!

Εφιαλτικά σενάρια, βγαλμένα από τη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, που έρχονται πιο κοντά με την ψηφιακή κάρτα εργασίας, την οποία ψήφισαν η κυβέρνηση ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα

Αποθήκη της «Amazon», όπου η τεχνολογία παρακολούθησης του χρόνου εργασίας και της συνολικότερης δραστηριότητας των εργαζομένων έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο

Ενα από τα πιο πολυδιαφημισμένα μέτρα του αντεργατικού νόμου που ψηφίστηκε την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή, από τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα άλλα αστικά κόμματα, είναι η λεγόμενη ψηφιακή κάρτα εργασίας.

Σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας, αποτελεί την «πιο βασική αλλαγή του νομοσχεδίου», που «επιτρέπει να καταγράφονται με απόλυτη ακρίβεια και σε πραγματικό χρόνο οι ώρες εργασίας όλων των μισθωτών». Η κάρτα «θα μας επιτρέψει να εφαρμόσουμε μία σειρά από άλλες παρεμβάσεις, που προωθεί αυτό το νομοσχέδιο», ανάμεσα σε αυτά «η διευθέτηση του χρόνου εργασίας και η εξίσωση των υπερωριών σε βιομηχανία και υπηρεσίες».

Ο ενθουσιασμός του υπουργού δεν είναι τυχαίος. Η ψηφιακή κάρτα συνιστά μια ποιοτική αναβάθμιση των εργαλείων μέτρησης του χρόνου εργασίας προς όφελος της εργοδοσίας, ανοίγοντας νέες «λεωφόρους» για την εφαρμογή αντεργατικών μέτρων που περιμένουν τη σειρά τους να υλοποιηθούν. Οπως, για παράδειγμα, το σπάσιμο του χρόνου εργασίας σε «ενεργό» και «ανενεργό», που αυξάνει κατακόρυφα τον απλήρωτο χρόνο της δουλειάς, άρα και την εκμετάλλευση, τροφοδοτώντας τα κέρδη του κεφαλαίου.

Το κλειδί είναι η αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προσφέρουν η ολοένα και μεγαλύτερη ψηφιοποίηση και η ενσωμάτωση της τεχνολογίας σε εφαρμογές παρακολούθησης της εργασίας, όχι απλά σε επίπεδο καταμέτρησης του χρόνου αλλά και αποδοτικότητας του εργαζόμενου. Αυτά τα χαρακτηριστικά συνδυάζει η ψηφιακή κάρτα και γι' αυτό - όπως λέει και ο υπουργός - αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή του αντεργατικού οπλοστασίου που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση.

Το μέτρο θα εφαρμοστεί σταδιακά, ξεκινώντας από τις τράπεζες, τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους και τις μεγάλες βιομηχανίες. Εως τις αρχές του 2022 θα είναι έτοιμη η «μήτρα», ενώ το πρώτο εξάμηνο του 2022 θα ξεκινήσει η εφαρμογή της.

Τεράστιες δυνατότητες στα χέρια της εργοδοσίας

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, η κάρτα θα συνδέει στην εξέλιξή της το σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ» με το κινητό τηλέφωνο ή τον υπολογιστή του κάθε εργαζόμενου, όπου θα καταμετρώνται σε πραγματικό χρόνο οι ώρες εργασίας.

Το σύστημα θα διαθέτει απεικόνιση όλων των νόμιμων ορίων υπερωριών, ημερήσιου χρόνου ανάπαυσης κ.λπ., ενώ ο μισθός θα απεικονίζεται και σε επίπεδο ώρας. Θα υπάρχουν προβλέψεις σε τεχνικό επίπεδο για ειδικές συνθήκες, όπως ενδεικτικά εργασίες εκτελούμενες έξω από την έδρα της επιχείρησης, επαγγελματικά ταξίδια, έκτακτη απουσία του εργαζόμενου για προσωπικούς λόγους κ.λπ.

Πρόκειται, με άλλα λόγια, για ένα υπερσύγχρονο μέσο καταγραφής της συνολικής δραστηριότητας του εργαζόμενου και μάλιστα «πρωτοπόρο» για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, καθώς αντίστοιχο δεν έχει εφαρμοστεί ενιαία σε επίπεδο χώρας ή κλάδου πουθενά στην Ευρώπη.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι οι τεχνικές ψηφιακής παρακολούθησης της εργασίας είναι άγνωστες στα μονοπώλια της ΕΕ. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι σε κλάδους όπως οι Τηλεπικοινωνίες, η Ερευνα, η Πληροφορική, το Χρηματοπιστωτικό αξιοποιούν μια ευρεία γκάμα ψηφιακής παρακολούθησης της εργασίας, εφαρμόζοντας λογισμικό που διαμορφώνεται ανάλογα με τις ανάγκες της κερδοφορίας τους.

Σύμφωνα μάλιστα με σχετικές έρευνες, από το 51% των επιχειρήσεων της ΕΕ και της Βρετανίας που ανέφεραν πως εφαρμόζουν τεχνολογίες παρακολούθησης και ανάλυσης δεδομένων της εργασίας, το 24% ισχυρίστηκε ότι έκανε χρήση «για βελτίωση της διαδικασίας παραγωγής», το 5% για την παρακολούθηση της απόδοσης των εργαζομένων και το 22% για τους δύο αυτούς σκοπούς ταυτόχρονα.

Η χρήση ανάλυσης δεδομένων για την παρακολούθηση της απόδοσης των εργαζομένων είναι πιο διαδεδομένη στις Μεταφορές (36%) και λιγότερο διαδεδομένη στις Κατασκευές (20%). Επίσης, είναι πιο διαδεδομένη στις μεγάλες επιχειρήσεις (με περισσότερους από 250 εργαζόμενους) και λιγότερο στις μικρές (10 έως 49 εργαζόμενοι).

Καταγραφή κάθε κίνησης

Η πλατφόρμα που διαμορφώνει το κράτος με την ψηφιακή κάρτα εργασίας, απαλλάσσει τον κάθε επιμέρους εργοδότη από το κόστος του λογισμικού, που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο. Ταυτόχρονα, οι τεχνολογίες αυτές είναι ιδιαίτερα ευέλικτες στη διασυνδεσιμότητα και πάνω τους μπορούν να «κουμπώσουν» πολλά ακόμα ψηφιακά εργαλεία για την παρακολούθηση της εργασίας.

Μια ματιά στις δυνατότητες που προσφέρει σήμερα η παγκόσμια ψηφιακή αγορά για τους εργοδότες αποκαλύπτει τις τρομακτικές «κερκόπορτες» που μπορεί να ανοίξει η εφαρμογή της κάρτας εργασίας.

Για παράδειγμα, ένα πρόσθετο λογισμικό που «κουμπώνει» στην πλατφόρμα τηλεργασίας «Webex» της «Cisco» είναι το «Monitask», με το οποίο ένας εργοδότης μπορεί να παρακολουθεί όλες τις δραστηριότητες των υπαλλήλων του, να λαμβάνει λεπτομερείς αναφορές και να μετράει τη συνολική παραγωγικότητα, όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα του ο κατασκευαστής.

Επισημαίνει μάλιστα στους εργοδότες ότι «η κλοπή χρόνου είναι ένα κοινό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εταιρείες με τους υπαλλήλους τους», ειδικά στις επιχειρήσεις που «επιτρέπουν στους υπαλλήλους τους να καταγράφουν τις ώρες εργασίας τους με μη αυτόματο τρόπο». Το «Monitask» δίνει τη δυνατότητα παρακολούθησης «κάθε λεπτού που αφιερώνει σε μια συγκεκριμένη εργασία ή σε ολόκληρο το έργο» ένας εργαζόμενος, καταγράφοντας τα κλικ ποντικιού, τα πατήματα πλήκτρων και την κύλιση, όπως και στιγμιότυπα (screenshot) οθόνης.

«Μπορείτε να δείτε τα στιγμιότυπα οθόνης στο διαδίκτυο και να τα αξιοποιήσετε ως αποδεικτικά στοιχεία για την εργασία. Δεν υπάρχει κατασκοπεία, και επωφελείστε από την πλήρη διαφάνεια» (!), αναφέρει η ιστοσελίδα προς τους πελάτες της. Ο χρόνος εργασίας καταγράφεται αυτόματα στα λεγόμενα «φύλλα κατανομής χρόνου (timesheets)», τα οποία έχουν τη δυνατότητα να «εντοπίζουν αυτόματα μη παραγωγικές ώρες».

Εργαλεία παρακολούθησης για κάθε χώρο δουλειάς

Οι δυνατότητες αυτές δεν περιορίζονται ωστόσο μόνο στους χώρους δουλειάς, όπου ο υπολογιστής είναι το βασικό εργαλείο.

Η «Replicon», εταιρεία που αναπτύσσει εδώ και δεκαετίες αντίστοιχο λογισμικό, με πελάτες μεγάλες πολυεθνικές, όπως οι «FedEx», «Siemens», «Ernst & Young» και «British Gas», «λάνσαρε» πρόσφατα το λογισμικό της για τον κλάδο των Κατασκευών, με δυνατότητες καταγραφής του χρόνου εργασίας, των αμοιβών και του ανενεργού χρόνου, εστιάζοντας σε εφαρμογές για κινητά τηλέφωνα.

«Ο κατασκευαστικός κλάδος απαιτεί μια ολοκληρωμένη λύση που μπορεί να εφαρμόζει με συνέπεια υπερωρίες, διαλείμματα γευμάτων και άλλους εργατικούς νόμους όπου και αν δραστηριοποιούνται», ισχυρίζεται η εταιρεία και προσθέτει πως η εφαρμογή για κινητά με βασική λειτουργία την παρακολούθηση του χρόνου εργασίας «επιτρέπει στα συνεργεία να βελτιώνουν την παραγωγικότητα με ακριβή δεδομένα χρόνου εργασίας και παρακολούθηση τοποθεσίας, χρησιμοποιώντας σύγχρονη τεχνολογία, παρακολούθηση GPS και τεχνολογίες γεωγραφικής περίφραξης».

Μάλιστα, για να μειωθεί η ...«κλοπή χρόνου», το «έξυπνο ρολόι» στην εφαρμογή για τα κινητά τηλέφωνα των εργαζομένων μπορεί να ενεργοποιείται αυτόματα μέσω αναγνώρισης προσώπου ή ελέγχου φωτογραφιών!

Αλλη μια «πρωτοποριακή» δυνατότητα που δίνει η τεχνολογία στην παρακολούθηση των χώρων δουλειάς είναι το σύστημα έξυπνων καμερών «Meraki» της «Cisco», το οποίο συστήνεται ειδικά σε μικρές επιχειρήσεις. Ανάμεσα σε άλλα, οι «έξυπνες κάμερες» μπορούν να δημιουργήσουν «χάρτες θερμότητας κίνησης» που παρουσιάζουν, για παράδειγμα, «το πού συγκεντρώνονται οι άνθρωποι σε ένα χώρο γραφείων».

Η δυνατότητα ανίχνευσης και καταγραφής της κίνησης ανθρώπων και αντικειμένων γίνεται πιο ακριβής με την πάροδο του χρόνου, χάρη στη μηχανική μάθηση, ώστε ο εργοδότης να ξέρει και να καταγράφει ανά πάσα στιγμή πού βρίσκεται και τι κάνει μέσα στο χώρο ο εργαζόμενος!

Αντίστοιχη τεχνολογία που χρησιμοποιούσε αισθητήρες για την παρακολούθηση των κινήσεων και της δραστηριότητας των εργαζομένων στο γραφείο, έχει εφαρμόσει η βρετανική «Barclays». Το πρόγραμμα παρακολούθησης προσωπικού που έχει εγκαταστήσει στα κεντρικά γραφεία της στο Λονδίνο, καταγράφει το χρόνο που περνούν οι εργαζόμενοι στα γραφεία τους και παρακολουθεί ακόμα και τη διάρκεια των διαλειμμάτων τουαλέτας μέσω αισθητήρων θερμότητας.

Παρακολούθηση των «επιδόσεων» και με άλλες μορφές

Η «wearable» τεχνολογία (έξυπνα ρολόγια, βραχιόλια και γυαλιά με ενσωματωμένες δυνατότητες GPS και αισθητήρες που παρακολουθούν τις κινήσεις και την τοποθεσία και μετρούν τα βήματα και τους παλμούς) είναι μια άλλη αναδυόμενη «τάση» για την παρακολούθηση και καταγραφή της συνολικής δραστηριότητας των εργαζομένων.

Το πιο γνωστό παράδειγμα εφαρμογής τέτοιας τεχνολογίας είναι οι φορητοί σαρωτές που χρησιμοποιούνται στις αποθήκες της «Amazon» για την παρακολούθηση της απόδοσης των εργαζομένων (χιλιόμετρα που περπατήθηκαν, αντικείμενα που παραδίδονται ή συσκευάζονται), σε σχέση με τους στόχους παραγωγής, συμπεριλαμβανομένης της παρακολούθησης των διαλειμμάτων τουαλέτας.

Σύμφωνα με μια βρετανική έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2018 από την «Organise», το 74% των εργαζομένων της «Amazon» απέφευγαν να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα φοβούμενοι ότι θα λάβουν προειδοποιήσεις για μειωμένη απόδοση.

Τα πρώτα βήματα στους χώρους εργασίας κάνει και η χρήση βιομετρικών συσκευών. Η ασφαλιστική «Metlife» χρησιμοποιεί, για παράδειγμα, το «Cogito» σε τηλεφωνικά της κέντρα, ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης για την αξιολόγηση του τόνου της φωνής και της διάθεσης των εργαζομένων, με τα δεδομένα αυτά να χρησιμοποιούνται στη συνέχεια για την αξιολόγησή τους.

Εφιαλτικές συνέπειες στη ζωή των εργαζομένων

Το εφιαλτικό μέλλον που ετοιμάζουν για τους εργαζόμενους με τη γενικευμένη χρήση της τεχνολογίας όχι για τη βελτίωση των όρων δουλειάς και τη μείωση του χρόνου εργασίας, αλλά για την ένταση της εκμετάλλευσης και την επέκταση των μηχανισμών παρακολούθησης και τρομοκρατίας, θα έχει τρομερές συνέπειες σε κάθε πλευρά της επαγγελματικής, οικογενειακής, προσωπικής και κοινωνικής ζωής.

Είναι μάλιστα τόσο εξόφθαλμα καταστροφικές αυτές οι συνέπειες, που γίνονται αντικείμενο παρατήρησης ακόμα και από μηχανισμούς της ΕΕ, που μεριμνούν τάχα για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας.

Είναι χαρακτηριστικά τα όσα αναφέρει έκθεση του Eurofound, που κυκλοφόρησε το 2020, με τίτλο «Παρακολούθηση και εποπτεία των εργαζομένων: Οι προκλήσεις της ψηφιοποίησης»: «Ενώ αυτές οι τεχνολογίες μπορούν να συμβάλουν στη διασφάλιση της συμμόρφωσης με τις πολιτικές για τα διαλείμματα ανάπαυσης και την ιχνηλασιμότητα των περιουσιακών στοιχείων και των πόρων της εταιρείας, μπορούν επίσης να συμβάλουν στην αύξηση της εντατικοποίησης της εργασίας, στη μείωση του χρόνου αδράνειας και στην επιβολή κυρώσεων για την υποαπόδοση. Τα ζητήματα αυτά είναι πιθανό να γίνουν πιο εμφανή, καθώς τεχνολογίες - όπως οι φορητές και βιομετρικές τεχνολογίες - αναπτύσσονται γρήγορα και γίνονται πιο εξελιγμένες και όλο και πιο προσιτές, επιτρέποντας την αύξηση της ισχυρής και παρεμβατικής παρακολούθησης των εργαζομένων».

Σε άλλο σημείο, στις παρενέργειες της συνεχούς και διάχυτης παρακολούθησης των εργαζομένων αναφέρει μεταξύ άλλων τα «υψηλότερα επίπεδα άγχους, μειωμένο επίπεδο εμπιστοσύνης προς τη διοίκηση και μεγαλύτερη παρέμβαση της εργασίας στην ιδιωτική ζωή» του εργαζόμενου.

Ξεχωρίζει επίσης το ενδεχόμενο της «παιχνιδοποίησης» (gamification) της εργασίας, που αυξάνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των εργαζομένων. Συνολικά, καταγράφεται η επίδραση της παρακολούθησης στον χώρο εργασίας «στο δικαίωμα των εργαζομένων να οργανώνονται, να πραγματοποιούν συνελεύσεις και να επικοινωνούν μεταξύ τους εμπιστευτικά», το οποίο βέβαια «πάει περίπατο».

Δ. Μ.

Ζόφος

Διονυσία Βορρίση:

Γρηγόρης Τραγγανίδας:

Ζόφος

Σε περίπτωση που η γυναίκα σας θέλει να πάρει τα παιδιά και να φύγει και αποφασίσετε να την σκοτώσετε, πριν το κάνετε, διαβάστε τι είπε ο συνδικαλιστής αστυνομικός, Σταύρος Μπαλάσκας, από τηλεοράσεως, εξηγώντας τι πρέπει να αποφύγετε, ώστε σε πέντε - έξι χρονάκια να βγείτε από την φυλακή και να μεγαλώσετε απρόσκοπτα το παιδί της μητέρας που σκοτώσατε. Ειδικά αν είσαι και «νέο παιδί» (sic), όπως το έθεσε ο κ. Μπαλάσκας, μιλάμε για εντελώς «νέα αρχή»!

Μάλιστα, ο δολοφόνος της Καρολάιν, όπως διαρρέεται, ρωτά ήδη λεπτομέρειες για ποινές, θέλοντας να υπολογίσει πότε θα μπορεί να διεκδικήσει την επιμέλεια του παιδιού.

Γιατί όχι; Άλλωστε, ως γνωστόν, υπάρχει και το «πνεύμα» του ισχύοντος νόμου της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, όπως το είχε συνοψίσει από βήματος της Βουλής ο βουλευτής της ΝΔ, Γιάννης Λοβέρδος: «Μπορεί να είσαι ένας κακός σύζυγος, αλλά μπορεί να είσαι καλός γονιός».

Ο κυρ Σταύρος εξηγεί, λοιπόν, ότι εάν ο δολοφόνος της Καρολάιν ειδοποιούσε εξαρχής την αστυνομία και επικαλούνταν «βρασμό ψυχής» και «πρότερο έντιμο βίο», θα πήγαινε πέντε - έξι χρόνια φυλακή.

«Είναι βλάκας» υποστήριξε ο Σ. Μπαλάσκας. «Εκείνη τη στιγμή που σκότωσε τη γυναίκα του, εάν ήταν ατυχές γεγονός μέσα στο θυμό του, αν ήταν "τά 'χασε και τρελάθηκε", εάν έπαιρνε τηλέφωνο την αστυνομία, δεν θα πήγαινε ούτε τέσσερα χρόνια φυλακή. Θα πήγαινε εν βρασμώ ψυχής, σε ενδοοικογενειακό καυγά, "χωρίς να το θέλω", "πρότερος έντιμος βίος", χιλιάδες πράγματα. Θα πήγαινε πέντε, έξι χρόνια φυλακή; Είναι νέο παιδί. Τώρα θα πάρει δόλο, τη σκηνοθεσία. Δεν έχει κανένα ελαφρυντικό. Τι ελαφρυντικό μπορεί να έχει τώρα; Τώρα θα σαπίσει μέσα στη φυλακή. Έκανε όλη τη σκηνοθεσία, σκότωσε το σκυλί του, προσπάθησε να μπερδέψει, έβγαλε κάρτες από κάμερα, τώρα τέλειωσε.», είναι ακριβώς η δήλωσή του.

Ο Μπαλάσκας.

Ο Λοβέρδος.

Οι παπάδες που στήνουν συνέδρια με τους εμπόρους της βιομηχανίας γονιμοποίησης και κουνάνε το δάχτυλο στις γυναίκες για την υπογεννητικότητα.

Η κυβέρνηση που στις διατάξεις του αντεργατικού νόμου για την σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας βάζουν τον εργοδότη - τον πιθανότερο θύτη - να «διαχειριστεί» και να «ελέγξει» τις καταγγελίες, εξαιρώντας τον, έτσι ex officio από κάθε δίωξη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, που «διαρρηγνύει τα ιμάτιά» της για την «ισότητα» και τα «δικαιώματα» των γυναικών στους χώρους δουλειάς, αλλά καταπίνει αμάσητες τις απολύσεις γυναικών επειδή «τόλμησαν» να είναι έγκυες ή έκαναν το «λάθος» να δηλώσουν ότι θέλουν να κάνουν παιδιά. Πριν ακόμη ψηφιστεί η νέα αντεργατική νομοθετική κόλαση.

Οι μπάτσοι που «συμβουλεύουν» τα κακοποιημένα κορίτσια και γυναίκες να το βουλώσουν «για το καλό» τους.

Η γειτονιά που «δεν κατάλαβε τίποτα».

Η σεξιστική «πλακίτσα» στις καφετέριες.

Η σκοταδιστική «οικοκυρική» της ξυρισμένης μασχάλης.

Τα συστημικά ΜΜΕ που από τους «δολοφόνους αλλοδαπούς» πέρασαν με κυνική ευκολία στο «τον απειλούσε να τον εγκαταλείψει».

Είναι πλευρές του πατριαρχικού ζόφου που πηγάζει από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο στην παραγωγή.

Και μόνο μαζί με την εξαφάνιση αυτής της εκμετάλλευσης, θα εξοντωθεί κι αυτός.

Από
Ερη Ριτσου:

Όσοι διαβάζουν αστυνομικά μυθιστορήματα ξέρουν πως ληστές διατεθειμένοι να κάνουν φόνο, δεν μπαίνουν σε σπίτι που χτυπάνε άοπλοι. Θα ήξερε λοιπόν πως τον σκύλο ή τον πυροβολούν ή τον μαχαιρώνουν ή τον ναρκώνουν, σίγουρα πάντως δεν χάνουν χρόνο για να τον κρεμάσουν. Θα ήξερε επίσης πως τα ζώα αισθάνονται την εχθρική αύρα του άλλου και δεν κάθονται ήσυχα ήσυχα να τα πιάσει ο κλέφτης και να τα κρεμάσει. Μια δαγκωνιά τη ρίχνουνε. Θα ήξερε σίγουρα πως οι ληστές, όσο αιμοβόροι κι αν είναι, δεν σκοτώνουν για διασκέδαση. Βασανίζουν πιθανώς τη σύζυγο ενώπιον του συζύγου για να τον αναγκάσουν να τους πει τον συνδυασμό του χρηματοκιβωτίου ή πού είναι κρυμμένες οι χρυσές λίρες και τα μαργαριτάρια. Θα ήξερε πιθανότατα πως αν για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο σκοτώσουν για πλάκα τη σύζυγο, δεν αφήνουν τον σύζυγο, μάρτυρα του φόνου, χαλαρά δεμένο. Τον καθαρίζουν, κι αυτή τη φορά για σοβαρό λόγο.
Φαίνεται όμως πως είναι πολλοί αυτοί που δεν διαβάζουν αστυνομικά, έτσι την πατάνε κανονικά, τόσο τα "καλά παιδιά" όσο και τα ρατσιστικά απόβλητα υπανθρώπων και οι πάσης φύσεως πανηλίθιες τσοκαρίες.

Edgar Conan:
Επισης να θυμησω οτι οταν ετρωγε ξυλο η Κανελλη δεν ηταν μονο χρυσαυγιτες που ειπαν "γεια στα χερια του" ή που εκαναν αστεια με το συμβαν...

Ημερολόγιο 18ης Ιουνίου 2021

Σύμβουλος επικηρυγμένων γυναικοκτόνων.

-Σκίτσο του Γιώργου Μικάλεφ

Θοδωρής Δημητρίου Πριν ένα μήνα, ο βουλευτής της ΝΔ Γιάννης Λοβέρδος, στη συζήτηση του ν/σ για την συνεπιμέλεια των γονιών στα παιδιά, με ομιλία-τοποθέτηση στη Βουλή είπε:
«Μπορεί να είσαι ένας κακός σύζυγος, αλλά μπορεί να είσαι καλός γονιός. Υπάρχει διαφορά μεταξύ του ενός και του άλλου.»
Αυτή του την άποψη, μπορούμε να την δούμε, στην προκειμένη περίπτωση, κι έτσι:

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΣΤΑ «ΝΕΑ»

 

Διαβάστε το άρθρο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Τα Νέα Σαββατοκύριακο»:

«Η κυβέρνηση της ΝΔ μπορεί να ψήφισε το αντεργατικό έκτρωμα, αλλά ο λαός το απέρριψε. Πήγανε στράφι οι καθημερινοί μονόλογοι του υπουργού Εργασίας στα ΜΜΕ, τα διαφημιζόμενα "οφέλη" των ρεπό και των απλήρωτων υπερωριών, οι γελοίοι ισχυρισμοί με τους οποίους βομβάρδιζαν τα κυβερνητικά επιτελεία τους εργαζόμενους καθημερινά και ο κοινωνικός "αυτοματισμός". Οι απεργιακές μάχες που δόθηκαν, η μεγάλη συμμετοχή νέων εργαζομένων στις κινητοποιήσεις των σωματείων διέσυραν την κυβέρνηση.
Στην ελληνική νομοθεσία προβλέπεται πλέον ότι μία κυβέρνηση, εκλεγμένη με το 40% όσων συμμετείχαν στις εκλογές, κι όχι όσων είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, μπορεί να κηρύξει ακόμα και πόλεμο, αλλά την ίδια στιγμή, με βάση το νόμο, θα πρέπει να "ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες" για να μπορεί ένα σωματείο να κηρύξει απεργία, για να προστατέψει τους εργαζομένους. 

Και αν τύχει και "ευθυγραμμιστούν", αν πάει το σωματείο να περιφρουρήσει την απεργία και να ενημερώσει τους εργαζόμενους, αυτό θα θεωρείται "ψυχολογική βία" και θα πέφτουν βροχή οι μηνύσεις -και όχι μόνο- εκ μέρους της εργοδοσίας... Δικτατορία του κεφαλαίου στα καλύτερά της.

Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισε 55 άρθρα του αντεργατικού εκτρώματος και σε άλλα 17 δήλωσε παρών, δίνοντας το δικαίωμα στον Χατζηδάκη και την κυβέρνηση να παριστάνει και την δικαιωμένη από πάνω, κοροϊδεύοντας τον κόσμο ότι είναι "θετικές" διατάξεις οι οποίες σε άλλα άρθρα ακυρώνονται πανηγυρικά... 

Η στάση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί δικαιολογημένα προβληματισμό στον λαϊκό κόσμο που ακολουθεί τον ΣΥΡΙΖΑ και κατανοεί ότι το σύνολο του νομοσχεδίου ήταν -και είναι- για τα σκουπίδια. 

Φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να έχει κι άλλη επιλογή, αφού μαζί με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ προετοίμασε με άλλους νόμους το σημερινό έκτρωμα.

Το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στην πάλη αναδεικνύοντας ότι σήμερα "πρόοδος" είναι να καταργηθεί το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο που θέσπισαν όλες οι κυβερνήσεις, ότι στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης "καινοτομία" δεν είναι η δουλειά ήλιο με ήλιο, αλλά η μείωση του εργάσιμου χρόνου με περισσότερα δικαιώματα. 

Οι όροι που θέτουν για την καπιταλιστική ανάκαμψη της επόμενης μέρας είναι 10ωρη απλήρωτη δουλειά με τα κεφάλια σκυμμένα.

 Η εφαρμογή των "βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών" σημαίνει ακόμα χειρότερους όρους δουλειάς και ζωής για τους εργαζόμενους. Νομοσχέδια σαν αυτό που ψηφίστηκε από την ΝΔ, αποτελούν προαπαιτούμενα για την εκταμίευση πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, το οποίο χαιρέτισαν όλοι, πλην ΚΚΕ. Είναι το νέο "υπερμνημόνιο" για τους λαούς της Ευρώπης.

Ορισμένοι "αντιπολιτεύτηκαν", λέγοντας ότι "το νομοσχέδιο δεν είναι αναπτυξιακό". 

Αυτή η "γραμμή" αποτελεί συνειδητή προσπάθεια πολιτικών κομμάτων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, το ΜέΡΑ25, να παρουσιάσουν, πάλι, την καπιταλιστική ανάπτυξη ως έναν "παράδεισο επίγειο", ενώ στην πραγματικότητα είναι "σφαγείο" για τους εργαζόμενους. 

Το περιεχόμενο του εκτρώματος Χατζηδάκη περιέχει σειρά οδηγιών και αποφάσεων της ΕΕ, που έχουν ψηφιστεί εδώ και αρκετά χρόνια από όλους όσοι κυβέρνησαν αυτό τον τόπο. 

Αν ακόμα δεν είχαν ενεργοποιηθεί εξ ολοκλήρου ορισμένα μέτρα, αυτό οφείλεται στις ισχυρές αντιστάσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, στους αγώνες που κατά τ’ άλλα "δεν έχουν αποτελέσματα".

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις είχαν να αντιμετωπίσουν και την πρόθεση ορισμένων να "κατεβάσουν γρήγορα ρολά" στους αγώνες. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ θα καταγραφεί στην Ιστορία, ως αυτή που ανήμερα της κατάργησης του 8ωρου δεν προκήρυξε απεργία.

Το ΠΑΜΕ, τα ταξικά σωματεία που "έβαλαν το κεφάλι τους στον ντορβά" της σύγκρουσης με την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς τους, κατάφεραν αυτό που ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει: 

Το νομοσχέδιο να καταδικαστεί στην συνείδηση των εργαζομένων και να αχρηστευτεί στην πράξη. Αυτή η μάχη είναι μπροστά. Για αυτό δεν απαιτείται ένα κίνημα "ουρά" του ενός ή του άλλου κυβερνητικού διεκδικητή, αλλά ένα κίνημα που αποτελεί σταθερό αντίπαλο του συστήματος και των κυβερνήσεών του, μέχρι την ανατροπή του. Μπορεί να μείνει στα χαρτιά μόνο από τον ενωμένο αγώνα των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. 

Η "μητέρα των μαχών" διεξάγεται "κάτω", εκεί που οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν και αξιοποιούν την πραγματική τους δύναμη. Τι θα γίνει αν απεργήσουν όλοι οι εργάτες ενός εργοστασίου, ενός κλάδου; Θα τους απολύσουν όλους; 

Αν οι απεργίες, η συμμετοχή στη συλλογική διεκδίκηση είναι "αναποτελεσματικά", τότε γιατί τρέχει η κυβέρνηση να τα βάλει στον "γύψο"; 

Γιατί η μεγάλη εργοδοσία προσφεύγει στη δικαιοσύνη για να βγάζει παράνομες απεργίες; Γιατί ξέρει -από την καλή και κυρίως από την ανάποδη- ότι "δυνατός εργάτης είναι ο οργανωμένος εργάτης". Από αυτό θέλει να προστατευτεί.

Το ΚΚΕ εξέφρασε, μέσα και έξω από τη Βουλή, την οργή των εργαζομένων και της νέας γενιάς, που είδαν τη ζωή τους, την ανασφάλειά τους και τα ζόρια τους να γίνονται πεδίο μικροκομματικής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε όσους τα έχουν δημιουργήσει με τις πολιτικές τους. 

Αναδείξαμε την ανάγκη για επιθετικούς αγώνες που θα αναδεικνύουν και θα διεκδικούν τις σύγχρονες κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες.

Κοιτάμε κατάματα τον χειρότερο συσχετισμό δυνάμεων που έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ, την υποχώρηση του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. 

Όμως δεν υποτασσόμαστε. Μας απασχολεί πώς στις δεδομένες συνθήκες ισχυροποιείται το ΚΚΕ με στόχο να ανταποκρίνεται στον ιδρυτικό του σκοπό, την πάλη για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

 Αυτός ήταν ο πυρήνας της προσυνεδριακής διαδικασίας που ξεδιπλώθηκε σε όλο το Κόμμα τους προηγούμενους μήνες, φτάνοντας στη διεξαγωγή του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, από τις 24 έως τις 27 Ιούνη, με σύνθημα "Δυνατό ΚΚΕ. Νους - Καρδιά - Οργανωτής της εργατικής - λαϊκής πάλης για το σοσιαλισμό"».

ΔΕΣ ΑΚΟΜΑ

Χθες ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισε 56 από τα άρθρα του εκτρώματος Χατζηθάφτη

Δεν είναι το μικρότερο κακό, είναι το πλυντήριο του κεφαλαίου

Χθες ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισε 56 από τα άρθρα του εκτρώματος Χατζηδάκη.

Από το νομοσχέδιο που δόθηκε μάχη να καταδικαστεί στο σύνολό του από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού και της νεολαίας, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισε το μισό! Εκεί που ο Χατζηδάκης τα είχε βρει σκούρα και φαινόταν να μην πείθει ούτε τους... ταξιδιώτες ότι πρόκειται για ένα νομοσχέδιο με "πολλά θετικά και κάποια δύσκολα σημεία", εκεί που η φράση "νομοσχέδιο-έκτρωμα" είχε μπει στα χείλη χιλιάδων εργαζομένων και νέων, πήρε από τον ΣΥΡΙΖΑ την πάσα για να εμφανίζεται, δήθεν, δικαιωμένος. Αλλά αυτό είναι, ίσως, το λιγότερο. Έτσι κι αλλιώς αυτό το νομοσχέδιο ο λαός το απέρριψε μαζικά και αυτό δεν αλλάζει, όσα άρθρα και αν ψηφίσουν αυτοί που έχουν πάθει στερητικό σύνδρομο από την έλειψη κυβερνητικής καρέκλας.

Ψήφισαν λέει άρθρα που "στην πλειοψηφία τους αφορούν οδηγίες της ΕΕ". Άρα, κατά τη λογική τους, πρέπει οπωσδήποτε να υπερψηφιστούν... Μιλάμε για ευρωενωσιακό φονταμενταλισμό! Τόσο πολύ τους άρεσε που ο Σόιμπλε και η Μέρκελ τους έλεγαν "καλά παιδιά".

Ψήφισαν λέει την ψηφιακή κάρτα, "αφού χρόνια υπάρχει και είναι και αίτημα της ΓΣΕΕ"... Να πηγαίνουν αυτοί στην τουαλέττα και να χτυπάνε κάρτα. Να πηγαίνουν αυτοί να δουλεύουν και αύριο-μεθαύριο ο "ανενεργός χρόνος εργασίας" να μην προσμετράται στον χρόνο που θα πληρώνονται, όπως προβλέπει μια άλλη οδηγία της ΕΕ που δεν έχει ακόμα ενσωματωθεί πλήρως στο ελληνικό δίκαιο. Εκεί οδηγούν τα σύνδρομα υπεράσπισης του "καλού" καπιταλισμού.

Αλλά και σε αυτά που δεν ψήφισαν, έκαναν σαφές ότι διαφωνούν μόνο στις λεπτομέρειες. Έλιωσαν τα πόδια τους οι τίμιοι συνδικαλιστές εργαζόμενοι για να βρεθούν σε 100δες χώρους δουλειάς, για να συζητήσουν με τους εργαζόμενους ότι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας είναι σύγχρονη σκλαβιά, για να έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και να λέει ότι η διευθέτηση είναι μοχλός ανάπτυξης, αν την εφαρμόσει η "προοδευτική κυβέρνηση μαζί με τους εργαζόμενους".

Χθες ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έβαλε απλά πλάτη στην κυβέρνηση και τους καπιταλιστές. Δεν επιβεβαιώθηκε απλά ότι είναι μια εκφυλισμένη και προδοτική δύναμη για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της νέας γενιάς. Διατράνωσε ότι θέλει να υπηρετήσει ξανά τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης από κυβερνητικές θέσεις και ότι μπορεί να το κάνει καλύτερα από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα. Κάθε του παρέμβαση ήταν ένα "φτύσιμο" στις ανάγκες και τις διεκδικήσεις της νεολαίας, ένα "γλείψιμο" στους ιμπεριαλιστές και τις "βέλτιστες" πρακτικές τους.

http://www.odigitis.gr/article/Den-einai-to-mikrotero-kako-einai-to-plyntirio-toy-kefalaioy/