Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

01 Οκτωβρίου, 2016

Για Σένα, που η βαρβαρότητα σ' έβγαλε στην Ανεργία, το Ταξικό Κίνημα Σου απλώνει το Χέρι :



Παρασκευή 30/09/2016 - 10:50 - Ενημέρωση: Παρασκευή 30/09/2016 - 10:49
ΣΥΣΚΕΨΗ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ

Δίμηνο δράσης Οκτώβρης - Νοέμβρης με επίκεντρο τα ζητήματα της ανεργίας (VIDEO - ΦΩΤΟ)

Περίοδος δράσης και πρωτοβουλιών με επίκεντρο τα ζητήματα της ανεργίας, σε συνδυασμό με τον αγώνα για τις Συλλογικές Συμβάσεις και την πάλη ενάντια στα αντεργατικά μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση, θα είναι το δίμηνο Οκτώβρη - Νοέμβρη για τα ταξικά συνδικάτα, με βάση τα όσα καθορίστηκαν σε πλατιά σύσκεψη Σωματείων, Επιτροπών Ανέργων και Λαϊκών Επιτροπών, που έγινε, το απόγευμα της Πέμπτης 29 Σεπτέμβρη, στον κινηματογράφο «Αλκυονίς» στην Αθήνα.
Σε αυτή την κατεύθυνση τα σωματεία αναλαμβάνουν την ευθύνη στο χώρο τους να σχεδιάσουν συσκέψεις, συγκεντρώσεις, συνελεύσεις, εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις σε χώρους δουλειάς και πλατείες, σε υπουργεία, δήμους, νοσοκομεία, υπηρεσίες του ΟΑΕΔ, της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ και όπου αλλού μπορεί να εκφραστεί η αγωνιστική διεκδίκηση μέτρων ουσιαστικής προστασίας των ανέργων, με βάση το πλαίσιο αιτημάτων που προβάλλει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Ειδική βαρύτητα θα δοθεί στη στήριξη των κινητοποιήσεων σε χώρους που αγωνίζονται για τη δουλειά και το μεροκάματο, όπως στο «Athens Ledra», στη «Μαρινόπουλος» και αλλού. Καθώς και στο χώρο της Υγείας, όπου η κατάσταση είναι τραγική.
 Παράλληλα, τα σωματεία παραμένουν σε ετοιμότητα να απαντήσουν με πολύμορφη αγωνιστική δραστηριότητα στην επιδίωξη της κυβέρνησης να μετατρέψει το επίδομα ανεργίας σε νέα παροχή για την εργοδοσία και τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Όλη αυτή η δραστηριότητα, που θα εμπλουτιστεί από τα σωματεία και θα συντονίζεται κατά κλάδο και τοπικά, θα κλιμακωθεί με παναττικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, των Συνδικάτων και των Επιτροπών Ανέργων στα τέλη Νοέμβρη, ενώ φιλοδοξεί να συμβάλει και στην προετοιμασία των σωματείων για απεργία, με αιχμή τα αντεργατικά μέτρα που σχεδιάζει η κυβέρνηση και το πλαίσιο πάλης που συνυπογράφουν εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Την πρωτοβουλία για τη σύσκεψη πήραν τα Σωματεία Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας και Πειραιά, Εργατοϋπαλλήλων σε Τουρισμό - Ξενοδοχεία - Επισιτισμό Αττικής, Οικοδόμων Αθήνας, Εργαζομένων σε Κλωστοϋφαντουργία - Ιματισμό - Δέρμα, Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας, Πανελλήνια Ένωση ΛιθογράφωνΠροσωπικού στα Πρακτορεία Τύπου, Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής Αττικής και Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής.

Ανάδειξη της ουσίας και των πραγματικών αιτιών

Την εισηγητική ομιλία στη σύσκεψη έκανε ο Παναγιώτης Κατάρας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Τύπου και Χάρτου, ενώ ακολούθησαν οι τοποθετήσεις συνδικαλιστών και εκπροσώπων από τις Λαϊκές Επιτροπές και τις Επιτροπές ανέργων. Μεταξύ άλλων, σύντομες τοποθετήσεις έκαναν και οι δήμαρχοιΧαϊδαρίουΜιχάλης Σελέκος και ΚαισαριανήςΗλίας Σταμέλος. Αναφέρθηκαν στην κατάσταση και στα προβλήματα των ανέργων στις περιοχές τους και μετέφεραν τη στήριξή τους στις πρωτοβουλίες του ταξικού κινήματος.
Μιλώντας ο Μιχάλης Σελέκος χαρακτήρισε πολύ σημαντική την πρωτοβουλία που αναλαμβάνουν τα ταξικά συνδικάτα μέσα σε αυτό το «θερμό» φθινόπωρο με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. (Δείτε εδώ το βίντεο). Από την πλευρά του ο Ηλίας Σταμέλος σημείωσε μεταξύ άλλων ότι ταυτόχρονα με την αλληλεγγύη και την στήριξη των ανέργων και των οικογενειών τους πρέπει να δείχνουμε και τον ένοχο, ποιος φταίει για την ανεργία, με τον φταίχτη να μην είναι άλλος από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. (Δείτε εδώ το βίντεο).
Στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στον κλάδο του τουρισμού αναφέρθηκε η Κατερίνα Λαζανά από το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αττικής. Σημείωσε ότι τα τελευταία 20 χρόνια στην Αττική όποιος ξενοδοχοϋπάλληλος συνταξιοδοτείται ή αποχωρεί από το χώρο εργασίας του αντικαθίσταται από εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Υπάρχουν συμβάσεις μιας ημέρας, ο εργαζόμενος μπορεί να δουλεύει από κάθε μέρα ως και 5 μέρες το μήνα, το ρεπό είναι πολυτέλεια, ενώ ο μέσος μισθός στον επισιτισμό είναι 200 ευρώ το μήνα. (Δείτε εδώ το βίντεο)
Από την Επιτροπή Ανέργων 5ου - 6ου Διαμερίσματος Αθήνας η Γιάννα Ποθητού σημείωσε ότι «σαν Επιτροπή προσπαθούμε να προβάλλουμε τα αιτήματα και τις κινητοποιήσεις στη γειτονιά, εκεί που χτυπάει η καρδιά των ανέργων, των κακοπληρωμένων». Παράλληλα, αναφέρθηκε στις δράσεις της Επιτροπής, όπως τη δωρεάν διανομή τροφίμων από το Στέκι Εργαζομένων και Νεολαίας, τις παρεμβάσεις σε νοσοκομεία για να μην πληρώνουν οι άνεργοι και τις παρεμβάσεις σε ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ ενάντια στη διακοπή ρεύματος και νερού. (Δείτε εδώ το βίντεο)
Ο Δήμος Κορυδαλλού είναι ο δεύτερος Δήμος με τη μεγαλύτερη ανεργία σημείωσε η Άννα Μπατζάκη από την Επιτροπή Ανέργων Κορυδαλλού. Αναφέρθηκε στη δράση της Επιτροπής, στο πώς κατάφερε να διατηρήσει επαφή με τους άνεργους και στις παρεμβάσεις που γίνονται. (Δείτε εδώ βίντεο)
Τα δεκάδες προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί ανέδειξε ο Ανδρέας Καργόπουλος από την Επιτροπή Αγώνα Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών. Όπως σημείωσε οι αναπληρωτές στις 30 Ιούνη κάθε χρόνο απολύονται, όσοι έχουν ένσημα μπορούν να μπουν στο ταμείο ανεργίας και μετά περιμένουν να εμφανιστεί το όνομα τους στις λίστες αναπληρωτών, για να εμφανιστούν σε δύο μέρες σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Επισήμανε ότι ο αναπληρωτής κάθε χρόνο διδάσκει σε διαφορετικό νομό, ενώ δεν δικαιούνται αναρρωτική άδεια για περισσότερες από 15 μέρες. (Δείτε εδώ το βίντεο)
Οι άνεργοι μπορούν να αποκτήσουν δύναμη αν δουλέψουν οργανωμένα μέσα στα Σωματεία, τόνισε ο Λεωνίδας Σακκάς από την Πανελλαδική Ένωση Λιθογράφων. Επισήμανε ότι είναι καθήκον η ένταξή τους στα Σωματεία και τα Συνδικάτα, στη δράση για τις ΣΣΕ, για το Ασφαλιστικό, για κάθε ζήτημα. (Δείτε εδώ βίντεο)
Στη μεγάλη ανεργία που επικρατεί στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, αλλά και στις παρεμβάσεις του Συνδικάτου Μετάλλου για την ανακούφιση των ανέργων, της επιβίωσής τους και της κάλυψης των σταθερών τους αναγκών αναφέρθηκε εκ μέρους του Συνδικάτου ο Άκης Αντωνίου(Δείτε εδώ βίντεο)
Ο άνεργος πρέπει να μάθε να διεκδικεί συλλογικά, τόνισε η Αργυρώ Ραμούνδου από την Επιτροπή Ανέργων Εμποροϋπαλλήλων. Επισήμανε την ανάγκη συνεχούς επικοινωνίας με τους άνεργους τονίζοντας ότι «δεν ζητάμε ελεημοσύνη, διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει». (Δείτε εδώ βίντεο)
Την πείρα της Επιτροπής Ανέργων Ηλιούπολης στο πλάι της Λαϊκής Επιτροπής μετέφερε η Άννα Χάλαρη. Αναφέρθηκε στις πρωτοβουλίες που παίρνονται, όπως συσκέψεις, εξορμήσεις, προβολές ταινιών, αλλά και τη λειτουργία του λαϊκού φροντιστηρίου. (Δείτε εδώ βίντεο)
Στην ανεργία που έχει εκτιναχθεί στο 80% στον κλάδο των κατασκευών αναφέρθηκε ο Γιάννης Αναγνώστουαπό το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας. Όπως σημείωσε το 2003 στις κατασκευές ήταν περίπου 1 εκ. εργαζόμενοι, το 2007 ήταν 400 χιλιάδες, το 2012 ήταν 215 χιλιάδες εργαζόμενοι και σήμερα δεν ξεπερνούν τις 150 χιλιάδες. Οι ασφαλισμένοι οικοδόμοι είναι περίπου 30 χιλιάδες, ενώ το πενιχρό επίδομα ανεργίας το παίρνει μόλις 10% των ανέργων. (Δείτε εδώ το βίντεο)

Ομιλία του Π. Κατάρα

«Δεν είναι η πρώτη φορά που τα συνδικάτα της Αττικής που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ συζητούν για την οργάνωση της πάλης, για το καυτό πρόβλημα της ανεργίας. Έχουν γίνει ορισμένα βήματα, ιδιαίτερα από την περίοδο του 2009 που η καπιταλιστική κρίση σάρωσε την εργατική και λαϊκή οικογένεια, εκτίναξε την ανεργία στο 27% και δημιούργησε τεράστια προβλήματα απληρωσιάς και ανασφάλειας στους εργαζόμενους της χώρας μας.
Τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, από την πρώτη στιγμή επιδίωξαν να κάνουν βήματα στην οργάνωση των ανέργων, να στήσουν Επιτροπές Ανέργων δίπλα στις διοικήσεις των συνδικάτων, να στηρίξουν τη συγκρότηση Λαϊκών Επιτροπών και Επιτροπών Ανέργων στις γειτονιές.
Όλη αυτή την περίοδο έχει γίνει μια ορισμένη δουλειά, πολύμορφη και διεκδικητική, για τα άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους. Παραστάσεις διαμαρτυρίας, συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια και άλλες μορφές πάλης που τα συνδικάτα μαζί με Επιτροπές Ανέργων οργάνωσαν για να στηρίξουν ατομικά ανέργους που υπέφεραν και να διεκδικήσουν κλαδικά και συνολικότερα αιτήματα. Έγιναν βήματα στην οργάνωση της αλληλεγγύης που επίσης πήρε πολύμορφη δραστηριότητα, ηθική, υλική, πολιτιστική.
Σε όλη αυτή τη δραστηριότητα, ξεχώρισε η πρωτοβουλία του Δήμου Πάτρας και μιας σειράς συνδικάτων που τη στήριξαν. Η πορεία Πάτρα - Αθήνα ενάντια στην ανεργία συνέβαλε στην ανάδειξη ακόμα περισσότερο του καυτού προβλήματος της ανεργίας και διαμόρφωσε προϋποθέσεις να εκφραστεί μαχητικά μια πλατιά και πολύμορφη δράση εργατών, ανέργων, νεολαίας.
Να διεκδικήσουν όχι μόνο τα άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων, αλλά και να ανοίξουν πιο αποφασιστικά τη συζήτηση για την προοπτική, για το πώς οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι μπορούν να εξασφαλίσουν δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα και σύγχρονες κοινωνικές παροχές με βάση τις ανάγκες τους.
Γιατί η πιο ουσιαστική συμβολή των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είναι ακριβώς αυτή, ότι ανέδειξαν την ουσία του προβλήματος και την προοπτική της πάλης. Ανέδειξαν ότι η καπιταλιστική βαρβαρότητα και η ακόρεστη δίψα για κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων είναι η πραγματική αιτία του προβλήματος.
Και ότι δε μπορεί να υπάρχουν λύσεις, προσωρινές ή πιο μόνιμες, εάν δεν συγκρουστεί η εργατική τάξη με τους επιχειρηματικούς ομίλους και το αστικό κράτος που τους υπηρετεί και που δεν επιτρέπουν ο πλούτος που παράγουν οι εργάτες να ξαναγυρίσει στους ίδιους και στις οικογένειές τους, σε όσους έχουν πραγματικά ανάγκη. 
Δεν κλαψούρισαν τα ταξικά συνδικάτα για την ανεργία, δεν υποχώρησαν μπροστά στις δυσκολίες. Δεν συμβιβάστηκαν με τη μισοδουλειά και τη μισοζωή, την κακοπληρωμένη και απαράδεκτη εργασία που προσφέρουν τα διάφορα προγράμματα της ΕΕ δήθεν για την καταπολέμηση της ανεργίας. Δε συμβιβαστήκαμε με τη μιζέρια.
Η οργάνωση της πάλης και η έκφραση αλληλεγγύης είναι το άπλωμα του χεριού σε όσους υποφέρουν, ώστε να σταθούν στα πόδια τους, να οργανωθούν και να παλέψουν. Να παλέψουν με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια. Γιατί ο άνεργος ή ο εργάτης που υποφέρει δεν μπορεί να νιώθει άχρηστος, μόνος, συντετριμμένος ή όμηρος. Το αντίθετο, κάθε άνεργος και κάθε εργάτης που υποφέρει πρέπει να συνειδητοποιεί τη δύναμη που έχει. Αυτή που όταν ενώνεται με άλλους συναδέλφους του πολλαπλασιάζεται και γίνεται φόβητρο για όσους του κλέβουν τον πλούτο. Γίνεται ορμητικό ποτάμι διεκδίκησης δίκαιων αιτημάτων. Αιτημάτων που ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Παρά τα βήματα που έχουν γίνει στη δράση των συνδικάτων για τα προβλήματα των ανέργων, υπάρχουν περιθώρια να κάνουμε ακόμα πολλά. Μπορούμε να μετρήσουμε σημαντικά βήματα τόσο στην οργάνωση ανέργων στα συνδικάτα, όσο και το να φέρουμε στο επίκεντρο της πάλης και της διεκδίκησης τα αιτήματα που ικανοποιούν τις ανάγκες των ανέργων και των οικογενειών τους.
Η πάλη του εργατικού κινήματος για την ανεργία, δεν είναι ξεκομμένη από την πάλη του εργατικού κινήματος για δουλειά με ΣΣΕ και δικαιώματα, για να έχει κάθε εργατική και λαϊκή οικογένεια εξασφαλισμένη πρόσβαση στο σύστημα Υγείας, να έχει σχολειό και δάσκαλο για τα παιδιά της, να απολαμβάνει σύγχρονες κοινωνικές παροχές. Φιλοδοξούμε λοιπόν η σημερινή σύσκεψη να δώσει μια τέτοια ώθηση.
Γνωρίζουμε καλά πως δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει τουλάχιστον έναν άνεργο με μεγαλύτερα θύματα τις γυναίκες και τη νεολαία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία και του υπουργείου Εργασίας, οι άνεργοι ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο και από αυτούς μόνο το 10% παίρνει το επίδομα ανεργίας, όμως είναι πολλοί περισσότεροι αφού δεν υπολογίζονται όσοι εργάζονται ακόμα και λίγες ώρες την εβδομάδα.
Χιλιάδες άνεργοι σήμερα, αρκετά χρόνια μετά την απόλυσή τους, είναι χωρίς επίδομα ανεργίας, χωρίς κανένα εισόδημα και υποχρεώνονται να ψάχνουν το μεροκάματο σε κακοπληρωμένες δουλειές, χωρίς ασφάλιση, να περιμένουν τη σειρά τους στα πεντάμηνα ανακύκλωσης της ανεργίας.
Αυτό αποτελεί όπλο για τη μεγαλοεργοδοσία που χρησιμοποιείται για να προωθηθούν τα αντεργατικά μέτρα που διαχρονικά φέρνουν οι κυβερνήσεις στα πλαίσια της πολιτικής της ΕΕ.
Με πρόσχημα τις θέσεις εργασίας εκβιάζουν, τρομοκρατούν, και ζητούν να βάλουμε πλάτη με μεγαλύτερη εντατικοποίηση της δουλειάς, με διευρυμένα ωράρια, μειώσεις στους μισθούς, με καθυστερήσεις στις πληρωμές για να αυγαταίνουν όλο και περισσότερο τα κέρδη τους.
Τα στοιχεία είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά. Το 2015, το 60% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα αλλάζουν δουλειά έστω και μία φορά. Το 33,4% των μισθωτών αμείβεται με μισθούς έως 600 ευρώ μικτά, ενώ το 2009 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν στο 13,7%.
Μέτρα σαν αυτά που φέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το επόμενο διάστημα, όπως η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, η απελευθέρωση των απολύσεων χωρίς αποζημίωση, η νομιμοποίηση ελαστικότερων μορφών απασχόλησης έχουν στόχο να μειωθεί ακόμα περισσότερο η τιμή της εργατικής δύναμης και να περιοριστούν οι ζημιές του κεφαλαίου απ' την καπιταλιστική οικονομική κρίση.
Τι και αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κομπάζει για μείωση δήθεν της ανεργίας. Αυτό που γίνεται στην πραγματικότητα είναι να μοιράζει τη μια θέση εργασίας σε δύο και τρεις εργαζόμενους, ενώ η εκ περιτροπής εργασία καλπάζει. Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας η ανεργία που τη διαιωνίζουν και την ανακυκλώνουν, ούτε με τις "ενεργητικές" πολιτικές απασχόλησης που αξιοποιούν την ανεργία για να στηρίξουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Αποκρούουμε και επιστρέφουμε σαν απαράδεκτα τα διάφορα προγράμματα κατάρτισης- επανακατάρτισης και πιστοποίησης δεξιοτήτων που πληθαίνουν κάτω από την ομπρέλα των υπουργείων.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να εντάξει σε αυτά και συνδικαλιστικές οργανώσεις, ώστε να μπουν στο ίδιο τσουβάλι με διάφορα τρωκτικά (ΜΚΟ, ΚΕΚ κ.ο.κ.) που ταΐζονται σαν "κυνηγοί κεφαλών" εργαζομένων και ανέργων.
Έφτασε η κυβέρνηση, της πρώτης ή δεύτερης φοράς Αριστερά, στο σημείο να σχεδιάζει ξεδιάντροπα να σπρώξει απευθείας στο στόμα της εργοδοσίας και αυτό το πενιχρό επίδομα ανεργίας που είναι χρήματα από τις δικές μας κρατήσεις. Να κάνει πράξη αυτό που και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου σχεδίαζαν, εδώ και πολλά χρόνια, αλλά δεν τολμούσαν να προχωρήσουν φοβούμενα τις αντιδράσεις των εργαζομένων.
Προκαλεί αγανάκτηση η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ο πρωθυπουργός όταν αρνούνται να ικανοποιήσουν τα δίκαια αιτήματα των ανέργων γιατί δήθεν δεν υπάρχουν χρήματα, ενώ την ίδια στιγμή με το νέο αναπτυξιακό νόμο μοιράζονται εκατομμύρια ευρώ ζεστό χρήμα σε επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές για βιομήχανους, εφοπλιστές και τραπεζίτες. Όταν μόνο ένας εκλεκτός της κυβέρνησης επιχειρηματίας, όπως αποκαλύπτεται, πήρε τα δύο τελευταία χρόνια κοντά στα 150 εκατομμύρια σε δάνεια.
Προκαλεί αγανάκτηση η υπουργός της κυβέρνησης ότι τα 150 ευρώ στον άνεργο φτάνουν και περισσεύουν για να την περάσει για ένα μήνα και μάλιστα αφού τα παίρνει και σε είδος είναι και καλύτερα από τα 200 ευρώ σε μετρητά που θα μπορούσε να σπαταλήσει!!! Τα μαθηματικά και ο τρόπος ζωής της κυρίας Φωτίου είναι σάπια και άνοστα, σαν τα γεμιστά που προσπαθεί να μας ταΐσει.
Θέλουν να συμβιβαστούμε με τη φτώχεια και την ανεργία, να συμβιβαστούμε με την εξαθλίωση, τη λογική του μικρότερου κακού.
Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα απ' την ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Αυτή θα κτιστεί πάνω στα ερείπια των δικαιωμάτων μας, φέρνει για μας τους εργαζόμενους νέες θυσίες, δουλειά όποτε υπάρχει, για όσο υπάρχει, χωρίς ωράρια και δικαιώματα, με μισθούς πείνας.
Μας το δείχνει ξεκάθαρα η κατάσταση των εργαζομένων στον τουρισμό και τη ναυτιλία, εκεί που η ανάπτυξή τους είναι εδώ, που τα κέρδη του κεφαλαίου έχουν εκτοξευτεί και γίνονται μεγάλες επενδύσεις, ενώ την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας. Το γεγονός ότι τα ίδια μέτρα, ενάντια στους εργαζόμενους, παίρνονται και σε άλλες χώρες της ΕΕ με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, όπως η Ιταλία και η Γαλλία, ενώ στη Γερμανία, που αποτελεί την ατμομηχανή της Ευρώπης, 9 εκατομμύρια εργαζόμενοι δουλεύουν για 400 ευρώ το μήνα.
Χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται στην ανεργία από μεγάλες επιχειρήσεις που έβαλαν λουκέτο, αποτέλεσμα του ανταγωνισμού που εξελίσσεται μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων.
Η "Ηλεκτρονική", η "Σπρίντερ", τα "Αντλάντικ", η "Πυρσός Σεκιούριτι", το "Άθενς Λήδρα", οι Χαλυβουργίες, ο "Κατσέλης", η "Σόφτεξ" είναι μερικές από αυτές. Το λουκέτο αποδεικνύεται ένας ιδιαίτερα αποτελεσματικός τρόπος για να "ξεφορτώνονται" οι μεγαλοεργοδότες τα χρέη τους στο κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία. Να "ξεφορτώνονται" τους εργαζόμενους αφού πρώτα τους αφήνουν απλήρωτους για μήνες.
Στη "Σόφτεξ", η φωτιά που κατάστρεψε το εργοστάσιο έφερε στα ταμεία της πολυεθνικής εκατομμύρια ευρώ ζεστό χρήμα, ενώ στο "Άθενς Λήδρα", ο μεγαλοεπιχειρηματίας, παρά τα κέρδη που είχε, επέλεξε να επενδύσει σε άλλο κλάδο για περισσότερα. Στον Τύπο και τα ΜΜΕ εκατοντάδες εργαζόμενοι είναι στα πρόθυρα της ανεργίας, θύματα ενός πολέμου συμφερόντων για τις τηλεοπτικές άδειες και τον έλεγχο της ενημέρωσης.
Με λίγα λόγια οι εργοδότες θησαυρίζουν με τις πλάτες των κυβερνήσεων, ενώ οι εργαζόμενοι βρίσκονται χωρίς καμιά προστασία στο δρόμο.
Η χρεοκοπία και η καταστροφή των μικρομεσαίων αγροτών και των αυτοαπασχολούμενων τροφοδοτούν με τη σειρά τους τη στρατιά των ανέργων.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Οι διεκδικήσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας, η προστασία των ανέργων είναι ανάγκη να γίνουν αντικείμενο πάλης όχι μόνο για τους απολυμένους και τους άνεργους, αλλά γενικά για όλη την εργατική τάξη.
Με επιμονή παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν, γιατί ένα μεγάλο μέρος των ανέργων οδηγείται στην απογοήτευση και την παραίτηση, είναι ανάγκη να συνεχίσουμε αυτή η προσπάθεια.
Στις κινητοποιήσεις, το προηγούμενο διάστημα, μεγάλο όγκο στις διαδηλώσεις του ΠΑΜΕ και των συνδικάτων είχαν οι άνεργοι και οι μισοάνεργοι. Στις αρχαιρεσίες των κλαδικών σωματείων συμμετείχε σημαντικός αριθμός ανέργων που μπορούν να αποτελέσουν τη μαγιά για να μπουν στη μάχη ακόμα περισσότεροι.
Είναι ανάγκη να διερωτηθούμε: Είναι ουσιαστικό στοιχείο ενασχόλησης και προσανατολισμού στη δράση των συνδικάτων και ιδιαίτερα των κλαδικών η πάλη για τα προβλήματα των ανέργων; Υπάρχουν στα σωματεία μας Επιτροπές Ανέργων; Δένουμε την πάλη ενάντια στις απολύσεις και την απληρωσιά με αυτά τα ζητήματα; Κάνουμε βήματα στην οργάνωση των ανέργων;
Αυτά είναι ζητήματα που πρέπει να απασχολήσουν την οργάνωση της δουλειάς των συνδικάτων και της λειτουργίας τους. Από τη σημερινή σύσκεψη θα θέλαμε να καταλήξουμε σε ένα βασικό σχεδιασμό, που φυσικά σε επίπεδο κλάδου, σωματείου, γειτονιάς θα εξειδικεύεται και θα εμπλουτίζεται.
Α. Το αμέσως επόμενο διάστημα να συζητηθεί το ζήτημα της ανεργίας σε κάθε σωματείο, η έκταση του προβλήματος, να γίνει καταγραφή των ανέργων και με συζήτηση να αποφασιστεί το πλαίσιο πάλης δουλεμένο και προσαρμοσμένο στον κλάδο.
Αυτή η προσπάθεια να αγκαλιάσει τη νεολαία, τους άνεργους και μισοάνεργους νέους, τους μετανάστες. Τους νέους στις σχολές όπου μαζικά οδηγούνται από το θρανίο στην ανεργία και στην προσωρινή δουλειά λάστιχο χωρίς δικαιώματα.
Να είναι ουσιαστικός άξονας στη συζήτηση, στις συγκεντρώσεις στους χώρους δουλειάς και στις γενικές συνελεύσεις των συνδικάτων που ούτως ή άλλως προετοιμάζονται μπροστά στην οργάνωση της πάλης ενάντια στη νέα επίθεση κυβέρνησης και επιχειρηματικών ομίλων με αιχμή τα Εργασιακά, τις ομαδικές απολύσεις και το συνδικαλιστικό νόμο.
Παλεύουμε για να σταματήσουν οι απολύσεις, να καταργηθεί η ελαστική και ανασφάλιστη εργασία και όλοι οι αντεργατικοί νόμοι. Να μπει ένα τέλος στα σκλαβοπάζαρα των προγραμμάτων απασχόλησης και να καταργηθούν κάθε μορφής δουλεμπορικά γραφεία.
Προβάλλουμε και διεκδικούμε άμεσα μέτρα για τη στήριξη των ανέργων και των οικογενειών τους για:
  • Αύξηση του επιδόματος ανεργίας στα 600 ευρώ για όσο είναι άνεργοι. Να το δικαιούνται και οι μικροί ΕΒΕ που έκλεισαν τα μαγαζιά τους.
  • Πλήρης και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
  • Μείωση των τιμολογίων ρεύματος, νερού και σταθερού τηλεφώνου κατά 50%. Καμία διακοπή των παροχών αυτών για όλη την περίοδο της ανεργίας.
  • Διαγραφή του 50% των οφειλών των δανείων, εφόσον το ύψος των δανείων δεν ξεπερνά τις 200.000 ευρώ για τα στεγαστικά δάνεια, τις 30.000 ευρώ για τα καταναλωτικά και τις 20.000 ευρώ για πιστωτικά δάνεια.
  • Αναστολή κάθε είδους υποχρέωσης για δάνειο. Καμία κατάσχεση ή πλειστηριασμό σε κύρια ή δευτερεύουσα κατοικία ανέργου.
  • Δωρεάν μετακινήσεις στις αστικές συγκοινωνίες.
  • Αναγνώριση ως συντάξιμου χρόνου του διαστήματος της ανεργίας χωρίς επιβάρυνση των ανέργων. Να βαρύνονται κράτος και εργοδότες.
  • Επιδότηση ενοικίου 100% της αξίας του από το κράτος για τους ανέργους.
Αιτήματα προς τους δήμους για:
  1. Απαλλαγή των ανέργων από τα δημοτικά τέλη.
  2. Κανένας περιορισμός στην ένταξη των παιδιών των ανέργων στους παιδικούς σταθμούς.
  3. Δωρεάν συμμετοχή των ανέργων και των παιδιών τους σε αθλητικά, πολιτιστικά, καλλιτεχνικά εκπαιδευτικά προγράμματα και δραστηριότητες π.χ. χρήση γυμναστηρίων, κολυμβητηρίων, καλλιτεχνικών μαθημάτων, ωδείων κ.λ.π.
Ταυτόχρονα προβάλλουμε και διεκδικούμε μέτρα για τον περιορισμό της ανεργίας που σχετίζονται με προσλήψεις στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην Παιδεία, στους δήμους και με έργα υποδομής όπως αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, υποδομών σε Υγεία και Παιδεία, αξιοποίησης των ελευθέρων χώρων και άλλα.
Αυτές είναι μόνο μερικές προτάσεις που μπορούν να συμπληρωθούν με τα αιτήματα των Επιτροπών Ανέργων, των σωματείων, των κλάδων.
Διεκδικούμε σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα, την αποκατάσταση των απωλειών, την υπογραφή ΣΣΕ με αυξήσεις.
Β. Διαμορφώνουμε ακόμα καλύτερο σχέδιο, συσπείρωσης και οργάνωσης των ανέργων στα συνδικάτα και τις Επιτροπές Ανέργων. Εδώ υπάρχουν πολλά περιθώρια. Η οργάνωση ενός ανέργου δεν είναι εύκολη υπόθεση, απαιτούνται ουσιαστικά μέτρα και καλή προετοιμασία των Διοικητικών Συμβουλίων για μια τέτοια δουλειά.
Ο στόχος είναι να μην υπάρχει συνδικάτο, ιδιαίτερα κλαδικό που δεν θα έχει δίπλα στο ΔΣ μια δραστήρια Επιτροπή Ανέργων ή μια δραστήρια ομάδα ανέργων που θα ασχολείται συστηματικά με την οργάνωση και τη συμμετοχή των ανέργων στη ζωή των συνδικάτων, την προβολή και τη ζύμωση του διεκδικητικού πλαισίου, την οργάνωση της αλληλεγγύης.
Αντίστοιχα βήματα μπορούμε να μετρήσουμε και με τις Επιτροπές Ανέργων στις γειτονιές όπου κατοικεί μια μεγάλη μάζα ανέργων χωρίς ιδιαίτερους δεσμούς με κλάδους και συνδικάτα. Η οργάνωση Επιτροπών Ανέργων σε κάθε εργατικό και λαϊκό δήμο δεν είναι έξω από τον προσανατολισμό της δράσης των συνδικάτων που πρέπει να επιδιώκουμε κοινή δράση και άντληση νέων δυνάμεων για τα συνδικάτα.
Να μετρήσουμε ουσιαστικά βήματα στη λειτουργία των συνδικάτων και των Επιτροπών Ανέργων. Στη συμμετοχή και στην κινητοποίηση δυνάμεων. Οι αγώνες του επόμενου διαστήματος πρέπει να έχουν ως στοιχείο την πιο ανεβασμένη συμμετοχή ανέργων και μισοεργαζομένων.
Γ. Ο μήνας Οκτώβρης και Νοέμβρης να είναι περίοδος δράσης και πρωτοβουλιών για το πρόβλημα της ανεργίας. Μιας πολύμορφης δραστηριότητας που οφείλει να σχεδιάσει κάθε κλάδος, κάθε σωματείο, κάθε Επιτροπή Ανέργων.
Μορφές αυτής της δραστηριότητας μπορεί να είναι οι συσκέψεις, οι συγκεντρώσεις, οι συνελεύσεις, οι εκδηλώσεις. Τα υλικά και οι προκηρύξεις που θα βγάλει κάθε οργάνωση. Οι διαμαρτυρίες και άλλες αγωνιστικές δράσεις που μπορούν να οργανωθούν σε χώρους δουλειάς και πλατείες, σε υπουργεία, δήμους, νοσοκομεία, υπηρεσίες του ΟΑΕΔ, της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ ή όπου τέλος πάντων μπορεί να εκφραστεί η αγωνιστική διεκδίκηση και η αλληλεγγύη.
Στηρίζουμε κινητοποιήσεις σε χώρους δουλειάς που αγωνίζονται για τη δουλειά και το μεροκάματό τους όπως στο "ΛΗΔΡΑ", στο "ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟ" και αλλού. Στηρίζουμε την πάλη που κάνουν οι εργαζόμενοι στην Υγεία για την τραγική κατάσταση που υπάρχει στα νοσοκομεία και για τη φροντίδα υγείας που πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι με βάση τις ανάγκες τους.
Είμαστε σε ετοιμότητα να απαντήσουμε με πολύμορφη αγωνιστική και μαχητική δραστηριότητα στην επιδίωξη της κυβέρνησης να μετατρέψει το επίδομα ανεργίας σε νέα παροχή για την εργοδοσία και τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Συντονίζουμε το αγωνιστικό πρόγραμμα των συνδικάτων και των Επιτροπών Ανέργων για την ανεργία, με τις συγκεντρώσεις, τα συλλαλητήρια και την προετοιμασία του απεργιακού αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και εργοδοσίας. Άλλωστε η πάλη για δουλειά για όλους, για δουλειά με δικαιώματα και ΣΣΕ πρέπει να είναι ο πυρήνας των διεκδικήσεων των εργαζομένων και των ανέργων.
Κλιμακώνουμε όλη αυτή τη δραστηριότητα με παναττικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, των συνδικάτων και των Επιτροπών Ανέργων στα τέλη Νοέμβρη. Επιδιώκουμε να εκφραστεί σε αυτό το συλλαλητήριο η μαζική και μαχητική διεκδίκηση των εργατοϋπαλλήλων και των ανέργων της Αττικής για τα δίκαια αιτήματά τους.
Δ. Οργανώνουμε την αλληλεγγύη, σε κάθε συνδικάτο, σε κάθε κλάδο, σε κάθε δήμο. Κανείς μόνος τους. Ένας για όλους και όλοι για έναν. Η οργάνωση της υλικής σε τρόφιμα και άλλα ήδη, πολιτιστικής, νομικής, αγωνιστικής αλληλεγγύης και η πλατιά έκφρασή της είναι ουσιαστικός όρος για την πρόοδο της δουλειάς των συνδικάτων και των Επιτροπών Ανέργων. Μια δραστηριότητα που φυσικά είναι καθημερινή και που μπορεί να έχει ένα πρώτο ορίζοντα πλατιάς δραστηριότητας την περίοδο των γιορτών του Δεκέμβρη.
Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι δεν είμαστε όμηροι των κυβερνήσεων και της εργοδοσίας. Δεν ζητούμε χάρη από κανέναν, αλλά με οργάνωση και αγώνα διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει. Διαμορφώνουμε την προοπτική να διεκδικήσουμε όλον τον πλούτο».
1 / 6

30 Σεπτεμβρίου, 2016

1941: η Σφαγή στο Μπάμπι Γιαρ απ τους Ναζί

Σαν σήμερα 29/9 το 1941, περισσότεροι από τριάντα χιλιάδες Εβραίοι της Σοβιετικής Ένωσης και άλλοι «ανεπιθύμητοι» εκτελούνται στο φαράγγι «Μπάμπι Γιαρ» του Κιέβου, από δυνάμεις των SS με τη βοήθεια των τοπικών συνεργατών τους και της ουκρανικής αστυνομίας, κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση.


Το Μπάμπι Γιαρ είναι ένα φαράγγι βόρεια του Κιέβου. Το 1941 στις 29 Σεπτέμβρη έγινε ο τόπος εκτέλεσης για χιλιάδες εβραίους, τσιγγάνους, αντιστασιακούς και αιχμαλώτους, κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση.

Οι προελαύνουσες στο Ανατολικό Μέτωπο γερμανικές δυνάμεις κατέλαβαν το Κίεβο στις 19 Σεπτεμβρίου 1941. 
Εννιά μέρες αργότερα τοιχοκόλλησαν μια ανακοίνωση σε κάθε γωνιά της πόλης: 
«Όλοι οι Εβραίοι του Κιέβου και των περιχώρων διατάσσονται να παρουσιαστούν στις 8 το πρωί της 29ης Σεπτεμβρίου στη γωνία των οδών Μελνικόφσκι και Ντοκτούροφ, κοντά στο νεκροταφείο. Θα πρέπει να φέρουν μαζί τους οποιοδήποτε έγγραφο που να πιστοποιεί την ταυτότητά τους, καθώς και τα προσωπικά τους είδη. Όποιος παρακούσει τη διαταγή και βρεθεί σε άλλο μέρος της πόλης θα εκτελείται επιτόπου, όπως και κάθε πολίτης που θα εισέλθει σε κατοικία εβραίου και συλληφθεί να κλέβει».

Οι περισσότεροι από τους 175.000 εβραίους της περιοχής πίστεψαν ότι θα κατέληγαν σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης. 
Όμως, οι Ναζί είχαν αποφασίσει ήδη από τις 26 Σεπτεμβρίου να τους εκτελέσουν σε αντίποινα για μια σειρά βομβιστικών ενεργειών κατά στρατιωτικών τους εγκαταστάσεων από την σοβιετική αντίσταση.
Ο εβραϊκός πληθυσμός του Κιέβου (άνδρες, γυναίκες και παιδιά) συγκεντρώθηκε τελικά στο κοιμητήριο, περιμένοντας τα τρένα που θα τους μετέφεραν στην εξορία, όπως πίστευαν. 
Μόλις άκουσαν το κροτάλισμα των πολυβόλων κατάλαβαν ότι ήταν ήδη πολύ αργά για να ξεφύγουν από την κόλαση που τους περίμενε.
Οι άνδρες των SS και οι ντόπιοι συνεργάτες τους οδηγούσαν τους εβραίους σε μικρές ομάδες των 10 ατόμων στο χείλος του φαραγγιού, όπου τους πολυβολούσαν, αφού πρώτα τους έγδυναν και τους χτυπούσαν ανηλεώς αν προέβαλαν αντίσταση. 
Στις 30 Σεπτεμβρίου η πρώτη πράξη της ανθρωποσφαγής είχε ολοκληρωθεί.
Τη διαταγή είχε δώσει ο ίδιος ο αρχηγός των SS, o διαβόητος Χάινριχ Χίμλερ και την εκτέλεσή της ανέλαβε ο στρατηγός Φρίντριχ Γιέκελν. 
Σύμφωνα με την αναφορά του τοπικού τμήματος των SS προς την κεντρική διοίκηση στο Βερολίνο, 33.771 εβραίοι εκτελέστηκαν. 

Σε αυτούς θα πρέπει να προσθέσουμε και άλλους 60.000 ομοεθνείς τους, αλλά και τσιγγάνους, αντιστασιακούς και αιχμαλώτους, που εκτελέστηκαν λίγες μέρες αργότερα στο ίδιο σημείο.

Ο υπεύθυνος της σφαγής Φρίντριχ Γιέκελν συνελήφθη από τους Σοβιετικούς και αφού προσήχθη σε δίκη εκτελέστηκε στη Ρίγα της Λετονίας στις 3 Φεβρουαρίου 1946.

Η σφαγή στο Μπάμπι Γιάρ ενέπνευσε τον σπουδαίο ουκρανό ποιητή Γιεβγένι Γεφτουσένκο να γράψει ένα ποίημα με τον τίτλο «Μπάμπι Γιάρ». 
Το μελοποίησε ο μεγάλος ρώσος συνθέτης Ντμίτρι Σοστακόβιτς και το ενέταξε στη Συμφωνία αρ. 13, που φέρει τον υπότιτλο «Μπάμπι Γιάρ».


Η ‘Συνείδηση’ 
Απόσπασμα από διήγημα του βιβλίου 
του  Ρωμύλος Αυδής : Ο ΛΕΚΕΣ
Ο Δνείπερος είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός της Σοβιετικής Ένωσης. Στις όχθες του είναι χτισμένο το Κίεβο, με θρύλους που το ακολουθούν από τον έβδομο περίπου αιώνα. Πολλοί λένε, ότι το Κίεβο είναι η ‘μητέρα όλων των πόλεων’ της Ρωσίας, τόσο βαθιές είναι οι ρίζες του χωμένες στο έδαφος του χρόνου. Μια ‘μάνα’, η πρωτεύουσα της Ουκρανίας, που στέναξε δυο χρόνια από τη γερμανική κατοχή.
Το Κίεβο, πριν τη γερμανική εισβολή τον Ιούνιο του 1941, ήταν μια από τις ωραιότερες πόλεις της Σοβιετικής Ένωσης. Είχε όμως την ατυχία να γνωρίσει τα αποτελέσματα του γερμανικού ‘πολιτισμού’. 
Μετά την πτώση των υπερασπιστών της πόλης, οι γερμανοί συνέχισαν την πορεία τους ανατολικά. Ήταν ακόμη η εποχή των θριάμβων, της προέλασης, οι πρώτες μέρες των ‘χιλίων ετών’ γερμανικής κυριαρχίας. 
Θρίαμβος από τη μια μεριά, θρήνος και οδύνη από την άλλη. 
Ορισμένοι ‘ονειροκρίτες’ ισχυρίζονται, ότι τα όνειρα διαρκούν λίγα μόνο δευτερόλεπτα, πριν την αφύπνιση. Δεν παίρνω θέση επί του θέματος, μιας και τα ατομικά όνειρα είναι κάτι έξω από το πεδίο των ενδιαφερόντων μου. 
Εμένα μ’ ενδιαφέρουν τα ‘συλλογικά’ όνειρα. Την ίδια μ’ εμένα γνώμη φαίνεται πως είχαν και εκατομμύρια μπολσεβίκων. 
Είναι άλλο πράγμα το ‘συλλογικό’ όνειρο, που αναφέρεται στην επιθυμία ενός λαού, να ζήσει, να εργαστεί, να σπουδάσει, να ερωτευτεί σε συνθήκες ειρηνικές , συλλογικής κοινωνικής ευημερίας και άλλο πράγμα η ‘ατομική ψύχωση’, την οποία ο Χίτλερ κατάφερε να μεταδώσει στους Γερμανούς, πλην των κομμουνιστών, οι οποίοι ‘παραθέριζαν’ σε διάφορα κάτεργα.
*
Η γη ακολουθούσε μέχρι τον Ιούνη του ’41 τους δικούς της ρυθμούς. Κάρπιζε ανέμελα, αυγαταίνοντας το βιος, πρόσφερνε με ευχαρίστηση από τα σπλάχνα της το ατσάλι, για να μη διακόψει τη λειτουργία των υψικάμινων, έβγαζε μέσα από τα σπλάχνα της πανέμορφα λουλούδια για να χαίρεται το μάτι και η μύτη των ανθρώπων. 
Τα παιδιά πήγαιναν με ευχαρίστηση στο σχολειό, για να μπουν στους δαιδαλώδεις ωκεανούς της γνώσης.
Μια ωραία πρωία σαράντα πέντε παιδιά ο Γκιόργι, ο Φιοντόρ, η Όλγκα, η Λυδία, ο Γκενάντι, ο Τιμοφέεφ, για να αναφέρουμε μερικά μόνο, έκαναν την πρώτη τους γνωριμία με τον πόλεμο. Είδαν την πόλη τους να καταστρέφεται ολοκληρωτικά, και τους δυο γονείς τους να σκοτώνονται. 
Αντί να μάθουν για τον Γκόργκι, για τον Λέοντα Τολστόι, ν’ ακούσουν Τσαϊκόφσκι, έμαθαν τι σημαίνει ξαφνική ‘ορφάνια’. 
Σαράντα πέντε παιδικές ψυχούλες δέχτηκαν ένα φρικτό διπλό σοκ. 

Ένα γιατί έβλεπαν την πόλη τους να καταστρέφεται κι ένα άλλο γιατί έχασαν το στήριγμά τους, τους γονείς τους. Τα σημάδια του θανάτου δύσκολα τα αντικρίζει το ανθρώπινο μάτι, πόσο μάλλον όταν είναι παιδικό. 

Δίπλα στους Δνείπερους και τους Ντον, τους Βόλγες και τους Δνείστερους όλου του κόσμου, μέσα στα Κίεβα, τις Αθήνες, τις Μόσχες και τα Στάλινγκραντ της Ανθρωπότητας, στις πεδιάδες και στα βουνά της Γης ζούνε πολλές άγνωστες ευγενικές και ηρωικές ψυχές. 
Η μπολσεβίκα Αλεξάντρα Ντιρέλσκαγια μάζεψε αυτά τα ορφανά και τα φρόντισε λες και είχαν βγει από τη δικιά της μήτρα. 
Τους απάλυνε τον πόνο της ορφάνιας, την οδύνη της μοναξιάς , τα έντυσε με τα ρούχα της στοργής, τα τάισε με την αγάπη της και γιάτρεψε τις τραυματισμένες ψυχούλες τους με απέραντη δύναμη ψυχής, ν’ αντλούν δύναμη κι υπομονή για να αντιμετωπίζουν τα δύσκολα. Έγινε μάνα και δασκάλα τους, τα μπόλιασε με πίστη για τη ζωή, που ήταν σίγουρη πως ήταν καθ’ οδόν.
Κάτι περισσότερο από δυο χρόνια ‘έμειναν’ οι Γερμανοί στο Κίεβο. Όταν ένα πρωί ξύπνησαν κι αντιλήφθηκαν, ότι το όνειρο τους δεν θα πραγματοποιούνταν, άρχισαν να υποχωρούν προς την κατεύθυνση, απ’ όπου είχαν έρθει. 
Υποχωρούσαν και γκρέμιζαν, έκαιγαν πόλεις και χωριά, σκότωναν αθώους.

Η καταστροφική μανία των Γερμανών από την παρουσία τους στην Ουκρανία, μεταφράζεται ως εξής: 
Κατέστρεψαν 16.150 εργοστάσια, περίπου 400 ορυχεία, ερημώθηκαν 714 πόλεις και κωμοπόλεις και 28.000 χωριά. Τέσσερα εκατομμύρια είναι συνολικά οι νεκροί της Ουκρανία, ένας στους έξι.
Πεντακόσιες χιλιάδες είναι περίπου οι νεκροί του Κιέβου. Εκατό χιλιάδες απ’ αυτούς είναι θαμμένοι σε ομαδικό τάφο στο Μπάμπι Γιαρ, στα περίχωρα του Κιέβου. Εκατό χιλιάδες νεκροί όλων των εθνικοτήτων, κυρίως Εβραίοι, θάφτηκαν σ’ ένα τάφο. 

Στις έξι Νοεμβρίου του ’43, ο κόκκινος στρατός έβαλε τέλος στην παρουσία των Γερμανών στο Κίεβο. 
Ύστερα από 778 μέρες ο σοβιετικός στρατός απελευθέρωσε την πόλη και η Μόσχα υποδέχτηκε τα νέα με κανονιοβολισμούς. Είχε ελευθερωθεί μια ‘αδελφή’ πόλη. Στις έντεκα Νοεμβρίου ανακαλύφθηκε ο ομαδικός τάφος στο Μπάμπι Γιαρ.

 Οι οιμωγές των θυμάτων ακόμα δονούσαν την ατμόσφαιρα. 
Τα πουλιά μόλις είχαν αρχίσει να συνηθίζουν να ξαναπετάνε χωρίς φόβο, τα σπίτια είχαν αρχίσει να ζωντανεύουν, τα χωράφια να τα σπέρνει πάλι το ανθρώπινο χέρι, στα φουγάρα των εργοστασίων ξεπρόβαλαν πάλι οι καπνοί, η ζωή είχε αρχίσει να ξαναμπαίνει δειλά-δειλά στα καταστρεμμένα σπίτια…..
Ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς αφιέρωσε την 13η Συμφωνία του στα θύματα του Μπάμπι Γιαρ, 

ενώ το 1961 ο Γεβγκιένι Γιεφτουσένκο έγραψε για τους Εβραίους νεκρούς:
‘….. Είμαι κάθε γέρος που τον σκότωσαν, 
Είμαι κάθε παιδί που το σκότωσαν,
Τίποτα,
Τίποτα μέσα μου δε θα ξεχάσει, Ποτέ.’
Όταν η Αλεξάντρα Ντιρέλσκαγια πέθανε, μετά από αρκετά χρόνια, τα ‘παιδιά’ της έκαναν ένα μνημείο και πάνω στην πλάκα, εκτός από τα σαράντα πέντε ονόματά τους, έγραψαν:

 ‘Μητέρα, είσαι η Συνείδησή μας. Σ’ ευγνωμονούμε και προσευχόμαστε, για σένα’.
Ίσως τώρα να νομίσετε, ότι η Αλεξάντρα Ντιρέλσκαγια, να ξαναγράψω το όνομά της για να ‘τυπωθεί’ στη μνήμη σας, ήταν μια εκκεντρική κυρία βιομηχάνου ή επιχειρηματία, η οποία ‘συγκινήθηκε’ από το δράμα που προκάλεσε ο πόλεμος στις αθώες παιδικές ζωές και τα μεγάλωσε συλλέγοντας χρήματα σε διάφορα ‘φιλανθρωπικά γκαλά’.
Πάλι με ξένα λεφτά γίνονται κάτι τέτοια στις μέρες μας. Εξαγοράζουν οι ‘κυρίες’ τη ‘συλλογική ευθύνη’ της τάξης τους και διαχέουν ανύπαρκτες τύψεις στους αφελείς. Μετέχοντας στη νέα μόδα ‘κοινωνικής ελεημοσύνης’, αισθάνεσαι, στο ασυνείδητό σου, εκτός από τη λύπη για το κάθε φορά γεγονός, μια συνυπευθυνότητα για τα εγκλήματα της αστικής τάξης .
Δεν ανήκε στην κατηγορία αυτής της κοινωνικής υποκρισίας η Αλεξάντρα Ντιρέλσκαγια. Ότι έκανε, το έκανε αφιλοκερδώς, από ιδεολογική πίστη στην αξία της ανθρώπινης ζωής. Μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Ήταν μια απλή κομμουνίστρια…….

18 Δεκεμβρίου 1962. Η πρώτη εκτέλεση της 13ης Συμφωνίας "Μπάμπι Γιαρ" του Ντμίτρι Σοστακόβιτς.
Μπάμπι Γιαρ
Στο Μπάμπι Γιαρ μνημεία δεν υπάρχουν.
Απότομη πλαγιά, σαν μια ταφόπλακα χοντροκομμένη.
Φοβάμαι.
Είμαι τόσων ετών,
όσο και ο εβραϊκός λαός.

Τώρα νομίζω πως–
Ιουδαίος είμαι.
Να, περιφέρομαι στην αρχαία Αίγυπτο.
Να, σταυρωμένος στο σταυρό, αργοπεθαίνω,
και μέχρι σήμερα έχω τα σημάδια των καρφιών.
Τώρα νομίζω πως -
Ο Ντρέιφους είμαι.
Ο μικροαστισμός είναι για ‘με
ο καταδότης και ο δικαστής μου.
Βρίσκομαι πίσω από τα κάγκελα.
Έπεσα στην παγίδα.
Κυνηγημένος,
χλευασμένος
συκοφαντημένος.
Και κυριούλες με φραμπαλάδες Βρυξελλών,
Τσιρίζοντας, με χτυπούν με τα ομπρελίνα τους στο πρόσωπο. 
Τώρα νομίζω πως -
ένα αγοράκι στο Μπελοστόκ είμαι. 
Το αίμα χύνεται, απλώνεται στο χώμα. 
Φωνάζουν οι ταγοί του πιόματος του καπηλειού
βρωμοκοπούν βότκα και κρεμμύδι κομμένο στα δυο.
Είμαι αδύναμος, μ’ έχουν κλωτσήσει με την μπότα. 
Άδικα τους φονιάδες παρακαλώ.
Λένε γελώντας δυνατά: 
«Βάρα τους οβριούς, σώσε τη Ρωσία!» -
Βιάζει την μάνα μου ο αλευράς. 
Ω, λαέ μου ρωσικέ! – 
Ξέρω 
πως εσύ
είσαι βασικά διεθνιστής. 
Συχνά πυκνά, εκείνοι που ‘χουν τα χέρια λερωμένα,
Το καθαρό σου όνομα βρωμίζουν.
Την καλοσύνη των χωμάτων σου γνωρίζω.
Τι προστυχιά,
δίχως καν μια φλέβα να κουνήσουν,
που οι αντισημίτες βιαστικά σε ανακήρυξαν
«Ένωση του ρωσικού λαού»! 
Τώρα νομίζω πως -
η Άννα Φρανκ είμαι, 
διάφανη, 
σαν του Απρίλη το κλαράκι.
Αγαπώ.
Τις φράσεις δεν χρειάζομαι. 
Εκείνο που θέλω 
είναι να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον. 
Πόσα λίγα μπορεί να δεις κανείς,
Μυρίζοντας!
Μας απαγορεύουν τα φύλλα,
μας απαγορεύουν τον ουρανό.
Μπορείς όμως πάρα πολλά να κάνεις – 
είναι τόσο τρυφερό
να αγκαλιάζεις τον άλλον σε ένα σκοτεινό δωμάτιο.
Έρχονται ‘δω; 
Μη φοβάσαι – είν’ η βοή
της άνοιξης – 
αυτή μας πλησιάζει. 
Έλα κοντά μου. 
Τα χείλη δωσ’ μου γρήγορα.
Σπάνουν την πόρτα; 
Όχι – είναι το λιώσιμο των πάγων …
το θρόισμα των αγριόχορτων πάνω στο Μπάμπι Γιαρ.
Τα δέντρα κοιτάζουν σκυθρωπά,
σαν δικαστές. 
Όλα σιωπηλά εδώ κραυγάζουν,
και, βγάζοντας το γούνινο καπέλο,
νιώθω
πως αργά γκριζάρουν τα μαλλιά μου.
Και είμαι εγώ,
σαν πνιχτή, δίχως ήχο, κραυγή,
πάνω από τους χιλιάδες θαμμένους. 
Εγώ είμαι –
καθένας από τους εκτελεσμένους γέροντες.
Εγώ είμαι –
καθένα από τα εκτελεσμένα παιδιά. 
Τίποτα μέσα μου
δεν πρόκειται να το ξεχάσει αυτό! 
Και ας ηχεί η «Διεθνής»,
όταν για πάντα θα θαφτεί
Ο τελευταίος πάνω στη γη αντισημίτης.
Στο αίμα μου δεν υπάρχει ούτε μια στάλα αίμα εβραϊκό.
Με μίσος άγριο εμένα με μισούν
οι αντισημίτες όλοι,
αφού εβραίο με θεωρούν, 
γι’ αυτό και είμαι 
Ρώσος αληθινός!