Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΞΕΓΥΜΝΩΣΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥΣ -ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ "Ρ"

 

• ΚΚΕ: Εδώ και ένα χρόνο αποδεικνύεται πως η πραγματική και σοβαρή διασπορά γίνεται σε χώρους που έχουν αφεθεί στη μοίρα τους με ευθύνη της κυβέρνησης: Χώροι δουλειάς, σχολεία, μέσα μεταφοράς, ιδιωτικές δομές Υγείας και Πρόνοιας. Καμιά παράταση του lockdown δεν μπορεί από μόνη της να «γεννήσει» μέτρα προστασίας
• «Η εκδήλωση της νέας βαθιάς διεθνούς οικονομικής κρίσης και η φανερή αδυναμία των δημόσιων συστημάτων Υγείας στην αντιμετώπιση της πανδημίας φωτίζουν τη σήψη και τις οξύτατες αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Πιστοποιούν ότι ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα ιστορικά ξεπερασμένο, επιβεβαιώνουν ότι, παρά τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό - κομμουνισμό» (Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ).
• 
  

Οι υγειονομικοί στην πρώτη γραμμή - Οι κομμουνιστές στην πρωτοπορία των αγώνων τους

Στην πανδημία αποδείχτηκε τελικά ότι δεν «είμαστε όλοι μαζί» και ότι δεν «έχουμε όλοι τον ίδιο εχθρό»...

Καθώς προχωρά η πρόοδος της επιστήμης και αυξάνεται η παραγωγικότητα της εργασίας, θα περίμενε κανείς ότι θα βελτιώνονται συνεχώς και οι παρεχόμενες υπηρεσίες Υγείας και μάλιστα με ολοένα μικρότερο κόστος για τον ασθενή. Οταν μάλιστα οι υψηλού επιπέδου παροχές Υγείας συνδέονται με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου ενός λαού.

Σε παλιότερες εποχές, όπου ο άνθρωπος ήταν έρμαιο της αρρώστιας, το ζήτημα της υγείας ήταν ένα ακόμα βάσανο που συνόδευε τις καταπιεζόμενες μάζες. Αυτή η σκληρή πραγματικότητα πέρασε στη λαϊκή συνείδηση και η Υγεία αποτελούσε ένα τόσο σημαντικό και δυσεύρετο αγαθό, που στην πιο απλή και συνηθισμένη ευχή τους οι καθημερινοί άνθρωποι χρησιμοποιούν ακόμα και σήμερα τη χαρακτηριστική φράση «στην υγειά μας».

Σήμερα, λοιπόν, το 2021, πριν από λίγες μέρες προσεδαφίστηκε στον Αρη ένα ρομπότ για να εξερευνήσει τον λεγόμενο κόκκινο πλανήτη...

Στον καπιταλισμό, όμως, την ίδια στιγμή που ο άνθρωπος μπορεί να πηγαίνει στον Αρη και όχι στη Σελήνη, που λέγαμε παλιότερα, ακόμα και αυτό το αγαθό της Υγείας γίνεται πεδίο κερδοφορίας, οι κοινωνικές δαπάνες για την Υγεία καθορίζονται από το κριτήριο του κόστους - οφέλους.

Το ΚΚΕ διαχρονικά παλεύει για δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλους, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας. Με τεκμηριωμένες θέσεις και προτάσεις που γίνονται αποδεκτές από ευρύτερα λαϊκά στρώματα και φυσικά από σημαντικό τμήμα των υγειονομικών. Η διαχρονική αυτή δράση του ΚΚΕ, η επίδραση των θέσεών του, έγινε φανερή στους χώρους της Υγείας με το ξέσπασμα της πανδημίας.
Κριτήριο οι ανάγκες του λαού

Με θλιβερό τρόπο, ειδικά τον τελευταίο χρόνο, έρχονται στην επιφάνεια όλα εκείνα τα σοβαρά προβλήματα στο δημόσιο σύστημα Υγείας, αποτέλεσμα της μετατροπής των νοσοκομείων σε επιχείρηση ΑΕ, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στη λειτουργία, που οδήγησε στο κλείσιμο ολόκληρων νοσοκομείων. Αποτέλεσμα της απαίτησης των καπιταλιστών να διεισδύσουν σε νέα πεδία κερδοφορίας στον κλάδο της Υγείας και της Πρόνοιας.

Η ίδια η εξέλιξη της πανδημίας αποδεικνύει πόσο δίκιο είχε το ΚΚΕ που υπερασπιζόταν το δημόσιο χαρακτήρα της Υγείας, με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, ενάντια στους εκάστοτε κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η αντίθεση που εκφράσαμε στη σχεδιασμένη προσπάθεια για προώθηση των λεγόμενων Συμπράξεων Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) μέσω των επιστημονικών φορέων που ελέγχει η ΝΔ.

Αντίθεση ολοκληρωμένη και στο επίπεδο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, αλλά και στην καθημερινή πάλη, όπου με πρωτοβουλία των κομμουνιστών συνδικαλιστών εμποδίσαμε, παρά τα χημικά και τα ΜΑΤ, τη διεξαγωγή της ημερίδας για την προώθηση των ΣΔΙΤ που διοργάνωσε ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος υπό την αιγίδα του υπουργείου Υγείας.

Αλήθεια, γιατί δεν βγαίνουν και σήμερα οι υπέρμαχοι της καπιταλιστικής επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία να υπερασπιστούν με σθένος τις ιδεολογικές τους αρχές, τώρα που συμπληρώνεται ένας χρόνος από την εκδήλωση της πανδημίας στη χώρα μας; Επειδή έχει περάσει αρκετός καιρός και ίσως να συνηθίσαμε ορισμένα πράγματα, να ξεχάσαμε άλλα, καλό είναι να θυμηθούμε πώς κύλησαν οι πραγματικά έκτακτες και σίγουρα πρωτόγνωρες συνθήκες που προκάλεσε η επιδημία του ιού Covid-19.

Ενας όχι και τόσο «αόρατος» εχθρός

Η εξάπλωση της πανδημίας και τα μέτρα για την αντιμετώπισή της ονομάστηκαν προπαγανδιστικά από την κυβέρνηση, τα επιτελεία, τα ΜΜΕ και τον ίδιο τον πρωθυπουργό «πόλεμος με έναν αόρατο εχθρό».

Σε αυτόν τον ιδιόμορφο «πόλεμο» αντικειμενικά οι υγειονομικοί δεν βρέθηκαν στα μετόπισθεν αλλά στην πρώτη γραμμή, αποτέλεσαν τη δύναμη κρούσης για την αντιμετώπιση της νόσου. Στη δουλειά τους στηρίχτηκαν και στηρίζονται τόσο η κρατική πολιτική για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων στην υγεία του πληθυσμού όσο και η ίδια η προσδοκία των λαϊκών στρωμάτων για την προστασία της υγείας όλου του λαού. Είναι λογικό λοιπόν να βρίσκονται στο επίκεντρο.

Ταυτόχρονα, την περίοδο αυτή εντάθηκε και η δράση του ΚΚΕ, των κομμουνιστών υγειονομικών. Ισχύει αυτό που λέμε για πολλές πλευρές της δράσης μας ότι μια πολύχρονη κοπιαστική δουλειά με επιμονή, η ενασχόληση με όλα τα ζητήματα, η συνολική συνδικαλιστική, πολιτική και ιδεολογική παρέμβαση καρπίζουν όταν διαμορφωθούν αντικειμενικά τέτοιες συνθήκες, που οι θέσεις και η δράση μας βρίσκονται και αυτές στο επίκεντρο.

Γύρω από την αντιμετώπιση της πανδημίας, ντυμένο με επιστημονικό μανδύα, εκδηλώθηκε το σχέδιο της κυβέρνησης, που στηρίχθηκε - ιδιαίτερα στην πρώτη φάση - από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, τα ΜΜΕ, συνολικότερα το αστικό σύστημα. Είναι χαρακτηριστική η στάση του ΣΥΡΙΖΑ με τη θέση «θα λογαριαστούμε μετά».

Η κυβέρνηση και όλοι οι πυλώνες του συστήματος από την πρώτη στιγμή καλλιέργησαν τη λογική τού ότι «είμαστε όλοι μαζί», ότι «είναι κοινός ο εχθρός». Κρύφτηκαν πίσω από την ατομική ευθύνη για να αποκρύψουν την ευθύνη του κράτους, την κυβερνητική ευθύνη. Φταίνε τα «μυστικά πάρτι της νεολαίας», «τα οικογενειακά τραπέζια» και άλλα δαιμόνια, όπως για το φιάσκο με το χιονιά και τα χιλιάδες σπίτια χωρίς ρεύμα φταίνε τα πεύκα.

Την ίδια στιγμή, από την πρώτη μέρα έγινε προσπάθεια να αποκλειστεί και να φιμωθεί κάθε κριτική και φωνή αμφισβήτησης των κυβερνητικών επιλογών.
Το «άγιο δισκοπότηρο» της επιχειρηματικότητας

Το ΚΚΕ βρέθηκε απέναντι σε αυτήν την προσπάθεια, πάλεψε για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού. Συνεχίζει να παλεύει για να μην πληρώσει ο λαός για άλλη μια φορά τόσο την υγειονομική όσο και την οικονομική κρίση, που επιταχύνθηκε από την εμφάνιση της πανδημίας. Τα δύσκολα για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα είναι μπροστά.

Αποκαλύψαμε τις παλινωδίες και τα ψέματα της κυβέρνησης, που ακόμα και μπροστά σε μια τόσο κρίσιμη κατάσταση δεν θίγει το «άγιο δισκοπότηρο», τα κέρδη των καπιταλιστών επιχειρηματιών στην Υγεία. Οχι μόνο δεν επίταξε τις ιδιωτικές κλινικές για να ανακουφιστεί η πίεση στα δημόσια νοσοκομεία, αλλά αντίθετα αύξησε την αποζημίωση για τις κλίνες ΜΕΘ που διαθέτουν στο σύστημα και επέτρεψε την κερδοσκοπία με τα μοριακά τεστ.

Την ίδια στιγμή που στα νοσοκομεία περιορίζονται ή και σταματάνε εντελώς τα χειρουργεία για σοβαρά περιστατικά, στις ιδιωτικές κλινικές γίνονται αισθητικές επεμβάσεις (είναι και ευκαιρία για γρήγορη ανάρρωση μέσα στην καραντίνα). Ταυτόχρονα, εκατοντάδες ασθενείς οδηγούνται χωρίς άλλη διέξοδο στην πανάκριβη κλίνη της ιδιωτικής κλινικής.

Η ίδια η πραγματικότητα μέσα στα νοσοκομεία συνεχίζει να διαψεύδει καθημερινά το αφήγημα της κυβέρνησης και των υποστηρικτών της. Η ίδια η πορεία της πανδημίας, οι χιλιάδες νεκροί, η πολύ μεγάλη εξάπλωση του ιού, η οριακή λειτουργία του συστήματος Υγείας, η μετατροπή του σε σύστημα μιας νόσου, η επιδείνωση άλλων ασθενειών, οι καθυστερήσεις με τον εμβολιασμό του πληθυσμού, είναι τρανταχτή, θλιβερή απόδειξη των παλινωδιών της κυβέρνησης. Και ταυτόχρονα επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα της συνέχισης της πάλης και της διεκδίκησης για τα αιτήματα που έχουμε θέσει.
Διπλός αγώνας από κάθε πόστο

Ενα ξεχωριστό στοιχείο στη δράση μας είναι ότι από την αρχή της πανδημίας θέσαμε ως βασικό καθήκον των κομμουνιστών υγειονομικών να συνεχίσουν να μπαίνουν μπροστά στην αντιμετώπιση της ασθένειας, χωρίς να υποστείλουν σε καμιά περίπτωση τις διεκδικήσεις που είναι αναγκαίες για να αντιμετωπιστεί και η πανδημία. Τονίσαμε ότι έχουν καθήκον να μπουν μπροστά στην εμψύχωση των εργαζομένων στα νοσοκομεία, αλλά και όλου του λαϊκού κόσμου, που εναποθέτει πολλές ελπίδες στην προσπάθεια των υγειονομικών.

Πράγματι, από όποιο πόστο και αν βρίσκονται δεν έλειψαν στιγμή από το διπλό αγώνα: Για την υγεία και για τη ζωή. Δεν έλειψαν στιγμή από το πόστο τους. Από τα ΤΕΠ (επείγοντα περιστατικά), τις κλινικές Covid, τις εφημερίες, τη νοσηλεία των ασθενών, την εξασφάλιση της λειτουργίας του νοσοκομείου, της υποδομής του, της καθαριότητάς του, της σίτισης των ασθενών.

Εχοντας απέναντί τους τις διοικήσεις των νοσοκομείων, τις ΥΠΕ, το υπουργείο, με τα «εντέλλεσθε», τις ΕΔΕ, τις απειλές, την ανικανότητα, τη μικροψυχία. Εχοντας απέναντι την πολιτική της κυβέρνησης, το σύστημα που θυσιάζει την ανθρώπινη υγεία στο καπιταλιστικό κέρδος. Διεκδικούν όχι για τους ίδιους στενά, όχι με συντεχνιακή λογική, αλλά για να αντιμετωπίσουν την πανδημία, για να υπάρχει ένα σύστημα Υγείας αντάξιο της δυνατότητας που δίνει η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνικής, αντίστοιχο του πλούτου που παράγουν η εργατική τάξη και τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα.

Γι' αυτό και συνεχίζουν να διεκδικούν χωρίς να πτοούνται από διώξεις, απαγορεύσεις κ.λπ. Γι' αυτό και το ΚΚΕ στηρίζει τον αγώνα των υγειονομικών με όλη του τη δύναμη. Από την πρώτη κινητοποίηση, το Μάρτη του 2020, εν μέσω σκληρού λοκντάουν και την επίσκεψη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Θριάσιο Νοσοκομείο για να εκφράσει ανοιχτά τη στήριξη του Κόμματος, μέχρι την αίτηση του βουλευτή Γ. Λαμπρούλη να απαλλαγεί από τα καθήκοντά του στη Βουλή και να συμβάλει από τη θέση του γιατρού στο Νοσοκομείο της Λάρισας για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Ακολούθησαν βέβαια βουλευτές - γιατροί και από άλλα κόμματα, οι ευθύνες όμως της πολιτικής τους για το σημερινό χάλι στην Υγεία, ούτε συγκαλύπτονται, ούτε ξεπλένονται με τέτοιες κινήσεις...

Προετοιμάζοντας τη λαϊκή αντεπίθεση

Αυτή η πανδημία ανέδειξε ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο που θέτει η ΚΕ του ΚΚΕ στις Θέσεις για το 21ο Συνέδριο. Το ζήτημα της «ανάδειξης των κομματικών μελών σε πραγματικούς λαϊκούς ηγέτες, για κάθε ζήτημα που απασχολεί την εργατική - λαϊκή οικογένεια στη δουλειά κ.λπ. Χωρίς αυτόν τον παράγοντα, η ιδεολογική και πολιτική δουλειά θα είναι αποσπασματική και "στον αέρα"».

Στο χώρο της Υγείας μπορούμε να πούμε ότι τέτοιοι ηγέτες έχουν διαμορφωθεί μέσα στα νοσοκομεία αλλά και σε όλο τον κλάδο. Αυτή ήταν μια μακρόχρονη διαδικασία καθημερινής ενασχόλησης με όλα τα ζητήματα, από τα δεδουλευμένα για τις εφημερίες, τους απλήρωτους εργολαβικούς, μέχρι τις απολύσεις και δεκάδες άλλα, που έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν κύρος στους κομμουνιστές συνδικαλιστές υγειονομικούς, που τους δίνουν τη δυνατότητα σε ένα γενικό αρνητικό συσχετισμό να κατακτούν θέσεις σε σωματεία, ομοσπονδίες και, το κυριότερο, να είναι αναγνωρισμένοι σε εκατοντάδες συναδέλφους του κλάδου ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση.

Με το 3ο κύμα της πανδημίας να είναι σε εξέλιξη, ο διπλός αγώνας συνεχίζεται. Κάθε μέρα που περνά, κάθε νέα απόδειξη της αδυναμίας του συστήματος να αντιμετωπίσει την πανδημία, είναι μια τρανή επιβεβαίωση της πραγματικής και μοναδικής οριστικής λύσης των αδιεξόδων. Αυτής που προτείνει το ΚΚΕ καλώντας σε συμπόρευση τους υγειονομικούς.

Στις σημερινές συνθήκες προέχει η προετοιμασία δυνάμεων για τη λαϊκή αντεπίθεση. Μέσα στον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών μπορούμε να βρούμε κοινό βηματισμό με χιλιάδες εργαζόμενους, μπορούμε να δημιουργήσουμε ρωγμές στο σημερινό σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, στον συμβιβασμό και τη μοιρολατρία. Τα μεγάλα γεγονότα είναι μπροστά μας και πρέπει να μας βρουν προετοιμασμένους.

Παναγιώτης ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΤΕ Υγείας - Πρόνοιας

Σημαντική πείρα από τη δράση σε πρωτόγνωρες συνθήκες

Την περίοδο της πανδημίας βρεθήκαμε σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση, όπου έπρεπε να συνεχιστεί η δράση του Κόμματος μέσα στην εργατική τάξη και να σχεδιαστεί η απάντηση του εργατικού κινήματος στην αστική πολιτική, που θυσιάζει τις κοινωνικές ανάγκες για να διασφαλιστούν η λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος, η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Η πείρα που αποκτήθηκε από την κλιμάκωση στο περιεχόμενο και τις μορφές πάλης σε συνθήκες περιορισμών στην κυκλοφορία, φόβου κι εμποδίων στη μαζική πολιτική πάλη, είναι κρίσιμη για τη συνέχεια. Από την πρώτη συγκέντρωση γιατρών μέχρι τη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς και στη συνέχεια την πρώτη πανεργατική απεργία τον Νοέμβρη σε συνθήκες πανδημίας, υπήρχε μεγάλος όγκος δουλειάς, διαμόρφωσης στόχων, αιτημάτων, διαρκής εμπλουτισμός και κλιμάκωση των μορφών πάλης, των μορφών προπαγάνδας.

Η συγκεντρωμένη πείρα που έχουμε από κινητοποιήσεις δείχνει ότι είναι πολύ σημαντικό το Κόμμα, με τη δράση των στελεχών και μελών του, να έχει την πρωτοβουλία όχι μόνο στην ανάδειξη ζητημάτων, αλλά και στη μαζική παρέμβαση μέσα στους εργαζόμενους, για να βάζει από την αρχή σε σωστή βάση τα αιτήματα, σχέδιο και προσανατολισμό, ανεξάρτητα από τη διάσταση που θα πάρουν. Η καθοδηγητική βοήθεια να ενθαρρύνει την πρωτοβουλία από τα κάτω, το στοιχείο της καλής γνώσης της κατάστασης σε κάθε χώρο, χωρίς να υποτιμούμε κανένα πρόβλημα, το οποίο μπορεί να γίνει η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι κάθε φορά, ώστε με αμεσότητα να αναπτύσσεται δράση εκεί όπου οξύνεται η κατάσταση. Ιδιαίτερα απαιτείται διαρκής ετοιμότητα για παρεμβάσεις πάνω σε προβλήματα που δημιουργούνται από τη γενικότερη πολιτική κατάσταση, όπως πρόσφατα με την πανδημία. Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορούν να υπάρχουν και κάποια άμεσα αποτελέσματα σε αγώνες, κυρίως στην άνοδο της ταξικής πολιτικής συνειδητοποίησης.

Οταν διαμορφώνονται όροι μικρότερης ή μεγαλύτερης κινητοποίησης γύρω από οξυμένα προβλήματα, τα μέλη του Κόμματος πρωτοστατούν και παρεμβαίνουν, ακόμα και όταν αναπτύσσονται από φορείς και συσπειρώσεις όπου εμείς δεν έχουμε πλειοψηφία ή δεν έχουμε εκπροσώπους. Με συλλογικό τρόπο και συγκεκριμένα εξετάζουμε κάθε φορά τη μορφή και την κλιμάκωση της παρέμβασής μας. Αυτό αφορά και τη στάση μας σε κινητοποιήσεις που κρίνουμε απαραίτητες, σε απεργιακές συγκεντρώσεις κλάδων που οργανώνονται από Ομοσπονδίες και πολύ περισσότερο από πρωτοβάθμια σωματεία, ώστε οι κομμουνιστές με τους οπαδούς και τους συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ να παρεμβαίνουν, συμμετέχοντας στο μπλοκ των σωματείων τους. Σε τέτοια ζητήματα τακτικής είναι λάθος η οποιαδήποτε σχηματοποίηση ή η αντιγραφή περιπτώσεων, όπου ο διαχωρισμός κρίνεται και στον τόπο και τον χρόνο μιας συγκέντρωσης.

Εχουμε τη δυνατότητα και είναι απαραίτητο να εκτιμάμε έγκαιρα και αντικειμενικά τις διαθέσεις των μαζών, οι κομμουνιστές να παρεμβαίνουν σχεδιασμένα και οργανωμένα ως πρωτοπορία στο περιεχόμενο, στην κατεύθυνση, στις μορφές οργάνωσης και πάλης, πρωτοστατώντας σε μαζικές συλλογικές διαδικασίες του κινήματος, με προσοχή κι ευελιξία στη διεύρυνση, χωρίς να ατονεί το στοιχείο της επαγρύπνησης, της διαπάλης, ιδεολογικής και πολιτικής.

Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ, Τρίτο Κείμενο, Θέση 33

Ριζοσπάστης  

Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ και το ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΤΗΣ Ε. ΑΚΡΙΤΑ

 

Νίκος Μπογιόπουλος: Κρίμα, αγαπητή Έλενα…



Με αιχμηρό και έντονο ύφος απάντησε ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος στην Έλενα Ακρίτα με αφορμή την παρακάτω ανάρτηση της στο Facebook που έγινε μετά την τοποθέτηση του Δ.Κουτσούμπα στη Βουλή.





Σημείωση 1η: Το πρόβλημα ξεκινάει από την επιλογή να θες να τους τσουβαλιάσεις όλους.

 Διότι όταν επιχειρείς να τσουβαλιάσεις πράγματα που δεν τσουβαλιάζονται, αναγκάζεσαι να εμφανίζεις ακόμα και τον Τσαουσέσκου σαν… “τέκνο” του Στάλιν ώστε μετά να ζητάς να… απολογηθεί (!) το ΚΚΕ (!!), για βιασμό της Κομανέτσι που η ίδια, όμως, τον…. διαψεύδει. Μύλος…

Αλλά, ας τα πάρουμε με τη σειρά: Να απολογηθεί το ΚΚΕ (και η ΕΣΣΔ) για τον Τσαουσέσκου για ποιο πράγμα;

Που ο Τσαουσέσκου ήταν το αγαπημένο παιδί της GATT στην οποία προσχώρησε το 1971; 

Που ήταν το αγαπημένο παιδί της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ , όπου και προσέφυγε το 1972; 

Που ήταν το αγαπημένο παιδί της Δύσης με τις κοινοπραξίες των πολυεθνικών στο έδαφος της Ρουμανίας ήδη από 1966 με την Ρενό και από το 1968 με την Pepsi Cola; Που ήταν τόσο αγαπημένο παιδί της Δύσης ώστε στον πόλεμο των 6 Ημερών το 1967 να είναι η μοναδική “σοσιαλιστική” χώρα που δεν διέκοψε διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ και ένα χρόνο μετά ακολουθούσε το δόγμα της Δύσης όσον αφορά την καταδίκη της Σοβιετικής Ενωσης για τα γεγονότα στην Τσεχοσλοβακία; 

Που ήταν τόσο αγαπημένο παιδί της Δύσης που έσπευδε ο Νίξον το 1969 στη Ρουμανία με τον Τσαουσέσκου να τον υποδέχεται πρωτοπανηγυριώτης με παραδοσιακούς ρουμανικούς χορούς; 

Για ποιο πράγμα να απολογηθεί το ΚΚΕ; Για τις σχέσεις του λεγόμενου “ΚΚΕ εσωτερικού” με το Βουκουρέστι και τον Τσαουσέσκου;

Σημείωση 2η: Να απολογηθεί το ΚΚΕ για τα “ανείπωτα μαρτύρια που πέρασε επί χρόνια η μεγάλη Νάντια Κομανέτσι στα χέρια του γιού του Τσαουσέσκου” και για τον βιασμό της Κομανέτσι από τον γιό του Τσαουσέσκου; 

Σύμφωνοι, να… απολογηθεί. Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι είναι βέβαιο ότι το ΚΚΕ… οφείλει να απολογηθεί για κάτι τέτοιο, πρέπει να απολογηθεί (το ΚΚΕ!) για έναν “βιασμό” που τον έχει αρνηθεί η ίδια η Κομανέτσι; 

Να απολογηθεί το… ΚΚΕ για έναν “βιασμό” που η ίδια η Κομανέτσι τον αρνείται, διαψεύδοντας (https://www.theguardian.com/sport/london-2012-olympics-blog/2011/dec/14/50-olympic-moments-nadia-comaneci) ακόμα και την μάνα της, επειδή αυτή η διάψευση καταγράφεται στα “ψιλά” των… δημοκρατών της ενημέρωσης; Η’ μήπως θα πρέπει να απολογηθεί το ΚΚΕ για και τα ανάποδα; 

Επειδή, δηλαδή, η Κομανέτσι, που μπορεί να είχε μαυρίσει η ζωή της στην Ρουμανία, όπως λέει, αλλά για τον βιαστή της (για τον οποίο, μάλιστα, οφείλει να απολογηθεί το… ΚΚΕ) ισχυρίζεται όταν μιλάει γι’ αυτόν ότι – η Καθημερινή τα γράφει – της “φαινόταν καλό παιδί” και ότι “εγώ είχα ακούσει ότι βοήθησε πολύ κόσμο”;… Γιατί απ’ όλα να… απολογηθεί το ΚΚΕ; Που την βίασε (;), που δεν την βίασε (;) ή που της φαινόταν καλό παιδί;…

Σημείωση 3η: Να απολογηθεί το… ΚΚΕ και για τα “σεξουαλικά σκάνδαλα που έγιναν επί Στάλιν στα μπαλέτα Μπολσόι” και όλα τα υπόλοιπα “φρικαλέα”. Σύμφωνοι, να… απολογηθεί (το… ΚΚΕ). 

Μόνο που όλα αυτά – όποιος θέλει μπορεί να δει και το σχετικό ντοκιμαντερ Bolshoi Babylon – αφορούν σε ζητήματα που συγκλόνισαν το Μπολσόι καμιά 60αριά χρόνια μετά τον θάνατο του Στάλιν. Και καμιά 30αριά χρόνια μετά από την πτώση της ΕΣΣΔ…

Σημείωση 4η: Κρίμα κυρία Ακρίτα, κρίμα αγαπητή Ελενα…

----------------------------------------------

Αλιεύτηκε από aftodioikisi.gr
ZanteRevolucion-Viva La Revolucion

«Δεν θα δεχτούμε την Αστυνομία στα Πανεπιστήμια» Καθηγητές ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ

 

 

Στο πλευρό των φοιτητών τάσσονται οι καθηγητές του ΑΠΘ κι του ΠΑΜΑΚ, στέλνοντας μήνυμα από τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά από την πρυτανεία ότι «Δεν δεχόμαστε την αστυνομία στα Πανεπιστήμια».

Καθηγητές από το τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας, το τμήμα αρχιτεκτονικής, φιλολογικής, νομικής, πολιτικών επιστημών και άλλες σχολές από το ΠΑΜΑΚ και το ΑΠΘ, κρατώντας πανό στέλνουν το μήνυμα ότι οι «οι φοιτητές θυσιάζονται με δύσκολες συνθήκες για να σπουδάσουν, δεν θα ξυλοκοπούνται κιόλας στο δημόσιο πανεπιστήμιο. 

Δεν θα το δεχτούμε. Θα είμαστε κοντά τους. Η αστυνομία δεν καμιά δουλειά στο πανεπιστήμιο. Το πανεπιστήμιο χαίρει ασύλου σε όλο τον κόσμο από τον 17ο αιώνα και νωρίτερα. Μόνο οι δικτάτορες έβαλαν Αστυνομία στα πανεπιστήμια. Ξυλοκόπησαν τους φοιτητές για μια νόμιμη διαμαρτυρία, ήταν αίσχος αυτό που έγινε προχθές».

Αμέσως μετά τις δηλώσεις των καθηγητών οι φοιτητές ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και φώναξαν συνθήματα κατά της κυβέρνησης και της αστυνομίας.

Πηγή: ThessToday.gr

Από: ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ 

Ο Σπύρος Μελετζής συζητά με τον Γιάννη Ζέβγο στη Βίνιανη της Ευρυτανίας...

Η Τέχνη στον Αντιστασιακό Αγώνα! - Ο Σπύρος Μελετζής συζητά με τον Γιάννη Ζέβγο στη Βίνιανη της Ευρυτανίας...

Απ το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Η ιστορική φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή : ο Γιάννης Ζέβγος μιλάει στο Εθνικό Συμβούλιο στις Κορυσχάδες της Ευρυτανίας

Ο αλησμόνητος Σπύρος Μελετζής ο θρυλικός φωτογράφος της Αντιστασιακής εποποιίας, σε μία μοναδική εξομολόγηση από μία συζήτησή του - "κατάθεση ψυχής" με τον εμβληματικό Γιάννη Ζέβγο, ανώτατο στέλεχος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, με αντικείμενο την Τέχνη στον Αγώνα και τα καθήκοντα που επωμίζονταν οι αντιστασιακοί!

Η συζήτηση διεξήχθη το 1944 στη Βίνιανη της ανταρτομάνας Ευρυτανίας, όπου έδρευε η ΠΕΕΑ. Εκεί είχε και το φωτογραφικό του εργαστήριο ο Σπ. Μελετζής. Αφορμή για τη συζήτηση μεταξύ των δύο συναγωνιστών, του καλλιτέχνη και του πολιτικού, ήταν μια "ολοζώντανη" φωτογραφία που είχε τραβήξει ο Μελετζής στις Κορυσχάδες της Ευρυτανίας στο Εθνοσυμβούλιο της Αντίστασης και που απεικόνιζε τον Γιάννη Ζέβγο να μιλάει με την ένταση και την αγωνία, αποτυπωμένη στο πρόσωπό του και στην κίνηση των χεριών του!

Παρενθεσιακά και για την Ιστορία να σημειώσουμε ότι ο σπουδαίος λαϊκός αγωνιστής Γιάννης Ζέβγος (πραγματικό όνομα Γιάννης Ταλαγάνης) δολοφονήθηκε λίγα χρόνια αργότερα, στις 20 Μαρτίου 1947, στη Θεσσαλονίκη μέρα μεσημέρι, μετά από μία καταγγελία που είχε συντάξει και που θα απευθύνονταν στη Διεθνή Ερευνητική Επιτροπή του ΟΗΕ σχετικά με τις διώξεις και την τρομοκρατία που είχε εξαπολύσει το μοναρχοφασιστικό καθεστώς εναντίον των αντιστασιακών και δημοκρατικών πολιτών.

Το σημερινό μας θέμα το ιχνηλατήσαμε από το βιβλίο/φωτογραφικό λεύκωμα του ίδιου του Μελετζή που κοσμεί και την προσωπική μας βιβλιοθήκη και φέρει τον τίτλο : "Αντάρτες στα βουνά"! Σας το παρουσιάζουμε μέσα από τις ηλεκτρονικές σελίδες του blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Κατά τη μεταφορά διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτοτύπου.

Ιδού:

------------------------------------------------------

Φωτογράφισα την τελετή του αγιασμού, την ορκωμοσία, τους ομιλητές έναν έναν, καθώς και ομαδικά και γενικά όλη την εργασία του Εθνικού Συμβουλίου. Έτσι γνωρίστηκα με όλους σχεδόν τους ανθρώπους απ' όλη την Ελλάδα που εκείνη την εποχή έπαιζαν πρωτεύοντα ρόλο στην κινητοποίηση του Ελληνικού λαού για το ξεσκλάβωμά του.

Όταν γύρισα στη Βίνιανη και εμφάνισα τα φιλμς και είδα πως είχα γενικά επιτυχίες, η χαρά μου ήταν τόσο μεγάλη που συγχώρεσα και τον Βρετάκο και γίναμε φίλοι γιατί κατάλαβε το λάθος του.

Μια μέρα ήρθε ο Γιάννης Ζεύγος, μέλος της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε, στο εργαστήρι μου για να δη τι έβγαλα απ' το Εθνοσυμβούλιο. Έμεινε αρκετή ώρα και μιλήσαμε για ποίηση, για τέχνη και λίγο για πολιτική.

Τότε μου είπε ο Ζεύγος:

-"Μελετζή, άσε την ποίηση και την πολιτική. Εσύ είσαι καλλιτέχνης, κοίταξε να αξιοποιήσης το ταλέντο σου μόνο στην τέχνη. Η αντίσταση έχει ανάγκη από τους καλλιτέχνες. Αυτοί με την τέχνη τους αύριο, όχι μόνο θ' αποθανατίσουν τον αγώνα που κάνει σήμερα ο λαός μας για το ξεσκλάβωμά του, αλλά και σήμερα με την τέχνη τους ενθουσιάζουν και συμβάλλουν στο καθημερινό ανέβασμα της πάλης. Η τέχνη, συναγωνιστή Μελετζή, έχει υψηλή αποστολή. Εσύ σαν συνειδητός καλλιτέχνης προσπάθησε να την υπηρετήσης πιστά. Η αντίσταση περιμένει πολλά από σένα, προσπάθησε να φανείς αντάξιος".

Στα λόγια αυτά του συναγωνιστή Ζεύγου ενοιωθα πως το πάτωμα άρχισε να βουλιάζη κάτω από τα πόδια μου. Το μυαλό μου για μια στιγμή, σαν νάχε πάρει μέσα σ' ένα δευτερόλεπτο χίλιες στροφές, ζαλίστηκε και σταμάτησε. Ευθύνες, καθήκοντα, υποχρεώσεις πρόβαλαν μπροστά μου σαν θεόρατα βουνά και μου φώναζαν: "Αμ τι νόμισες λοιπόν, πως ο αγώνας είναι παιγνίδι; Χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά και κόπος και θυσίες και στερήσεις". Ένοιωσα για μια στιγμή να λούζη κρύος ιδρώτας όλο μου το σώμα. Τα λόγια του Ζεύγου τάνοιωσα σαν πυρακτωμένη λάβα μέσα στην καρδιά και το νου μου, σαν δύναμη καταλύτρα που μέσα σ' ένα ανοιγόκλεισμα του ματιού μ' εξουθένωσαν και με παρέλυσαν τελείως. Μα την ίδια στιγμή με ξανάπλασαν και μ' έκαναν ένα καινούργιο άνθρωπο. Τότε κι εγώ, σαν την Σαμαρείτιδα όταν βρέθηκε μπροστά στο Χριστό και κατάλαβε πως έχει κοντά της ένα πολύ μεγάλο προφήτη, τού ζήτησε να της δώση να πιή από το δικό του νερό της ζωής, έτσι κι' εγώ ένοιωσα πως είχα κοντά μου ένα πνευματικό άνθρωπο βαθυστόχαστο και θέλησα να ωφεληθώ από την πείρα και τις γνώσεις που είχε.

Αρχίσαμε λοιπόν μια συζήτηση πάνω στην τέχνη. Ο Ζεύγος τότε, με όλη εκείνη την Χριστιανική του καλωσύνη και πραότητα που τον διέκρινε και τον έκανε να ξεχωρίζη ανάμεσα σ' όλους τους ανθρώπους που γνώρισα στην Ελεύθερη Ελλάδα, μου είπε:

-"Ο αγώνας, συναγωνιστή Σπύρο, για έναν τίμιο αγωνιστή, για έναν λαϊκό ηγέτη είναι μια ανάγκη, μια υποχρέωση, ένα καθήκον, ένας σκοπός που βάζει στη ζωή του. Είναι αυτό το ίδιο το νόημα της ζωής γι' αυτόν. Δεν μπορεί να λες πως είσαι ηγέτης, πως εκφράζεις και αντιπροσωπεύεις τις λαχτάρες και τους πόθους μιας μερίδας λαού και να μη μπαίνης μπροστά εσύ, ο ηγέτης και να παλεύης μαζί τους για τη λύση των προβλημάτων τους. Ένας λαϊκός αγωνιστής είναι πρωτοπόρος, αυτός μπαίνει μπροστά κι' ανοίγει τον δρόμο κι' αυτός ο δρόμος είναι παντού και πάντα δύσκολος. Πολλές φορές είναι αυτό που είπε ο μεγάλος της αγάπης Θεός, ο Χριστός, ότι "Ο καλός τσοπάνος θυσιάζει και τη ζωή του για να σώση τα πρόβατά του". Η δουλειά λοιπόν του ηγέτη, αγαπητέ Σπύρο, είναι γεμάτη ευθύνες γιατί δεν παλεύει για το άτομό του αλλά για τις μάζες που αντιπροσωπεύει. Κι' αλλοίμονο αν τις προδόση, αλλοίμονο αν τις ξεγελάση με κούφια λόγια και ψευτιές όπως κάνουν οι αστοί ηγέτες. Τότε καλλίτερα ν' ανοίξη η γης και να τον καταπιή παρά να παρασύρη τόσο κόσμο και να τον προδώση".

 

Ο Άρης με αντάρτες στη Βίνιανη της Ευρυτανίας

"Μα ας έρθουμε στο κύριο θέμα μας την τέχνη. Όπως λοιπόν ο λαϊκός αγωνιστής, ο πρωτοπόρος, αρχίζει και οργανώνει τον αγώνα με λίγα στην αρχή άτομα και σιγά σιγά μέσα στην πορεία της πάλης όλο και συγκεντρώνει πιο πολλά για να φθάση ως το παλλαϊκό ξεσήκωμα που είναι ο αντικειμενικός σκοπός του, το ίδιο πρέπει να κάνη και η τέχνη. Ο καλλιτέχνης αρχίζοντας από τα απλά και μεμονωμένα πορτραίτα των αγωνιστών, πρέπει να προσπαθήση να φθάση ως τη μαζική σύνθεση. Μέσα σ' αυτή τη σύνθεση πρέπει ν' αντιπροσωπεύεται και να εκφράζεται όλος ο αγώνας που κάνει σήμερα ο Ελληνικός λαός για το ξεσκλάβωμά του."

Και επειδή τα κατάλαβα και δεν τα κατάλαβα καλά καλά όσα μου έλεγε τον παρεκάλεσα να τα απλουστεύσουμε όλα αυτά πιο πολύ.

Πήραμε λοιπόν και κριτικάραμε την φωτογραφία που μιλά στο Εθνοσυμβούλιο, την παραθέτω μέσα στο λεύκωμά μου.

-"Κοίταξε, Σπύρο", μου είπε. "Εδώ έπιασες αυτά που λέμε τώρα και μάλιστα κάτι παραπάνω. Η όλη στάση δείχνει μια κίνηση και μια προσπάθεια για βάδισμα προς τα μπρος. Στις συσπάσεις του προσώπου μου, βλέπεις, είναι αποτυπωμένες οι αγωνίες όχι μονάχα οι δικές μου αλλά του λαού που εκφράζω. Μα η πιο μεγάλη αξία σ' αυτή τη φωτογραφία είναι η κίνηση και η έκφραση του χεριού μου. Αυτή η κίνηση που έχουν τα δάχτυλα μου ξεχωριστά το καθένα αποτελούν ένα σύνολο δυνάμεων που συνδιασμένα και πειθαρχημένα όλα σε μια γενική δυναμική τοποθέτηση είναι έτοιμα για δράση. Έπιασες σε έκφραση και σε κίνηση, ας πούμε, έναν λαϊκό αγωνιστή. Μέσα στο κίνημά μας όμως σήμερα έχουμε χιλιάδες αγωνιστές. Προσπάθησε λοιπόν να συνειδητοποιήσης αυτό το μεγάλο νόημα που κλείνει ο αγώνας μας σήμερα και σαν καλλιτέχνης να το δώσης με την φωτογραφική σου τέχνη."

Ο Σπύρος Μελετζής στα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας

Η συζήτησή μας κράτησε πάνω από δυό ώρες και έγινε αφορμή να συνδεθούμε πολύ ψυχικά και πνευματικά. 

Όταν μ' αποχαιρέτησε και έφυγε αντί να νοιώθω ένα ξαλάφρωμα μέσα μου, άρχισαν να με βασανίζουν χίλιες σκέψεις. Μα ήταν δυνατόν ποτέ εγώ, ένας φωτογράφος, να μπορέσω να πραγματοποιήσω τέτοια έργα όπως τα οραματίζονταν ο συναγωνιστής Ζεύγος; 

Μπορούσα ποτέ εγώ να συνθέσω αντάρτες και λαό σ' έναν πίνακα, όχι βέβαια ζωγραφικό, αλλά φωτογραφικό και να δώσω κίνηση και έκφραση στα πρόσωπα όπως τα έβλεπε ο Ζεύγος; 

Ή ήταν δυνατόν με μια συζήτηση που κάναμε, όσο και να ήταν γόνιμη, να αποχτήσω τόσες γνώσεις που θα μου έδιναν κάποια δυνατότητα για ένα τόσο σοβαρό και υπεύθυνο έργο;

Σήμερα, αν βρισκόμουνα κάτω από παρόμοιες συνθήκες, ίσως θα μπορούσα να πραγματοποιήσω κάτι παραπάνω και σε σύνθεση και σε κίνηση, αλλά τότε νομίζω πως δεν θα το μπορούσα. Σ' όλο αυτό το μακρόχρονο διάστημα, δηλαδή από την απελευθέρωση ως σήμερα, δεν σταμάτησα τις μελέτες μου πάνω στην τέχνη και ιδίως στην αρχαία ελληνική γλυπτική, κίνηση, έκφραση, αρμονία, σύνθεση, γραμμή και σαν φωτογράφος που είμαι μελέτησα και φωτισμό. 

Αλλά τότε δεν είχα ιδέα από τίποτε. Έτσι άφησα να μ' οδηγή μόνο το αίσθημα στην κάθε φωτογραφία που τραβούσα και να προσπαθώ όσο μπορούσα ν' αποτυπώνω αυτό το ηρωικό μεγαλείο που κυριαρχούσε και λαμποκοπούσε στα μάτια των αγωνιστών.

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Η αμοιβή των Επιλογών σας...

 Η αμοιβή

-Όταν ψηφίζατε κατά 94% τα κόμματα της «Ευρώπης» τι ακριβώς ελπίζατε;;

-Όταν κατά 94% ψηφίζατε τα κόμματα του 3ου μνημονίου, τι ακριβώς ελπίζατε;

-Όταν στις τελευταίες εκλογές ψηφίσατε κατά 94% τα κόμματα που πανηγύριζαν για τις «μεταρρυθμίσεις» τι ακριβώς ελπίζατε;

-Όταν δηλώσατε «αγανακτισμένοι» και βγήκατε σε δρόμους και σε πλατείες, "πάνω και έξω από κόμματα και συνδικαλισμούς" κατά των μνημονίων, της Μέρκελ και της "κακής" ΕΕ, τι ακριβώς ελπίζατε;

-Όταν ψηφίζατε κατά 61,31% ΟΧΙ που αποδεχθήκατε ότι είναι... ΝΑΙ και σε δυο μήνες ψηφίζατε «τους ΝΑΙ» κατά 94%, τι ακριβώς ελπίζατε;

-Όταν αντιστεκόσασταν στις ιδιωτικοποιήσεις και στον νεοφιλελευθερισμό και μετά χειροκροτήσατε όλοι μαζί κατά 94% την cosco, την ΤΡΕΝΟΣΕ και τις λοιπές «αδελφές» τι ακριβώς ελπίζατε;

-Όταν διαλύονταν και ιδιωτικοποιούνταν η ΔΕΗ, η ΔΕΔΔΗΕ ο ΟΤΕ κλπ και με μνησικακία ορισμένοι τρίβατε τα χέρια γιατί θα πεθάνει η κατσίκα του γείτονα εργαζόμενου και θα κοπούν οι «παχυλοί» μισθοί των ΔΕΚΟ τι ακριβώς ελπίζατε;

-Όταν ψηφίζατε κατά 94% κόμματα που παρέδωσαν τις εθνικές οδούς και τα διόδια στους εργολάβους που εισέπρατταν προκαταβολικά και μετά διπλά, τι ακριβώς ελπίζατε;

-Όταν και στις τελευταίες εκλογές ψηφίζατε κατά 94% κόμματα «ευρωπαϊκά» που ιδιωτικοποιούν, «μεταρρυθμίζουν» «ρυθμίζουν» με νεοφιλελεύθερα ή αντι νεοφιλελεύθερα συνθήματα πουλώντας αυταπάτες και διατηρώντας άθικτη τη μνημονιακή νομοθεσία τι ακριβώς ελπίζατε;

-Τέλος, από αυτούς που είπαν, κατά Σαμαράγκου, τη μάνα σας που@@@ και την ιδιωτικοποιούν με τις ψήφους σας, τι ακριβώς ελπίζετε;

Δεν ξέρατε τι αμοιβή θα λαμβάνατε από όλες αυτές τις παραχωρήσεις, εκχωρήσεις, «αναθέσεις» και παράδοσης δικαιωμάτων στα κόμματα της, κατά 94%, προτίμησή σας;

Δείτε την αμοιβή σας μόνο σε μια στιγμή, σε έναν μικρόκοσμο της πανδημίας και της «Μήδειας»: Θάνατοι, διάλυση, νοσοκομεία στην «εντατική», διακοπές ηλεκτροδότησης, διακοπές υδροδότησης, διακοπές συγκοινωνιών και μεταφορών, ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, ανεργία, περικοπές, πείνα… είναι τα νομίσματα της πληρωμής σας.

…και με όσα χάνονται από εσάς να γίνονται πάλι νέος πλούτος της άρχουσας τάξης για να θρηνείτε παθητικά που οι πλούσιοι και πάλι γίνονται πλουσιότεροι!

Αυτή είναι η αμοιβή σας…

Μη ψάχνετε αλλού; Τα κόμματα του 94% είναι ο αντίπαλός σας, αυτό φταίει και όχι η φύση, το χιόνι, η βροχή, τα... δέντρα, οι ιοί, οι «άλλοι» εργαζόμενοι, ο γείτονας και τα δικαιώματα που είχατε και χάσατε.

Και αντί να περιμένετε τις εκλογές, δήθεν για να τους τιμωρήσετε, βγείτε από τώρα στον αγώνα για τα δικαιώματά σας. Διαφορετικά η αμοιβή σας θα είναι και πάλι ίδια.

Ιδού ο δρόμος.

Στέργιος Βασιλείου

προβλήματα από τη μήδεια 902.gr

Αυτός ο «γύψος» κάτι μου θυμίζει

.Σεμίνα Διγενή
Η Σεμίνα Διγενή γράφει για κάποιους επώδυνους συνειρμούς, που προκαλούν οι κυβερνητικές επιλογές και ψάχνει ερμηνεία της «κοινωνικής ειρήνης»

Σιωπή νεκροταφείου, σιγή ασυρμάτου, μούγκα στη στρούγκα, άχνα, τσιμουδιά, βούβα, τουμπεκί, φίμωμα, mute, τι βολεύει; Πώς σας εξυπηρετεί να σας αντιμετωπίζουμε; Τι δε θέλετε να ακούμε; Τι δε θέλετε να λέμε; Τι δε θέλετε να καταλαβαίνουμε;

Ο μαφιόζικος κώδικας της σιωπής λέγεται «ομερτά», πώς σας φαίνεται αυτό; Πείτε μας τι θεωρείτε πρέπον και τι δεν διαταράσσει την «κοινωνική ειρήνη» που οραματίζεστε;

Θέλετε για παράδειγμα να συνεχίσετε στο όνομά της, να προσλαμβάνετε αστυνομικούς για τα πανεπιστήμια, θέλετε να αναβάλλουμε πιθανές αρρώστιες μας, για να μην πιέζεται το σύστημα, (που ασχολείται μόνο με τον κορονοϊό), θέλετε να αγοράζετε όπλα, να ξεπουλάτε τη δημόσια γη, θέλετε με τη φορολογία μας να κάνετε δώρα σε κανάλια για να σας λιβανίζουν και μεγαλοεπιχειρηματίες για να σας στηρίζουν, θέλετε να πειστούμε ότι δεν κολλάει ο ιός στα σχολεία και στα ΜΜΜ, αλλά μόνο όπου διαμαρτύρεται ο κόσμος;

Προτιμάτε να μη μιλάμε, που ακόμη διαφεύγουν ναζί εγκληματίες, τη στιγμή που δεν ακούγεται κιχ για όσα βρωμερά καταγγέλλονται καθημερινά για συμπεριφορές φίλων σας; Θέλετε να γίνουμε, όπως έλεγαν στην αρχαιότητα, «αφωνότεροι ιχθύος»; Σας ενοχλούν όσα αποκαλύπτονται σε twitter, instagram, facebook; Θα προτιμούσατε να μην αποκαλύπτονται; Να συμμορφωθούμε με τις υποδείξεις; Να σιωπούμε, να μην διαμαρτύρεται και να μην αντιστέκεται κανείς, όταν εν μέσω πανδημίας, προχωράτε ταχύτατα μέτρα και πολιτικές που υποβαθμίζουν τις σπουδές και το μέλλον φοιτητών και μαθητών; Αυτή είναι η κοινωνική σας ειρήνη; Γιατί σε εμάς αυτό θυμίζει πόλεμο.

Το έχουμε ξαναζήσει το φίμωμα. Αυτό θέλετε; Έ... αυτό δεν γίνεται! Όπως δεν γινόταν και παλιότερα. Τότε που ο γύψος δεν ήταν μόνο οικοδομικό υλικό.
Όλο και συχνότερα, οι επιλογές σας μας οδηγούν σε αντίστοιχους συνειρμούς. Αλήθεια, σας έχει μιλήσει κάποιος για την «αιδήμονα σιγή;». Είναι αυτή, η οποία πρέπει να τηρείται από τους ενόχους, από όλους εκείνους δηλαδή με τις λερωμένες φωλιές.

Για δείτε το. Προτεινόμενη για σας.
Τρομονόμος και στον πολιτισμό

Οσο για τις αντιδραστικές διατάξεις του εκπορευόμενου από την Ευρωπαϊκή Ένωση νόμου για τα ΜΜΕ, με τις οποίες συγκεκριμενοποιείται και εμπλουτίζεται η εφαρμογή του «τρομονόμου» στον πολιτισμό, να τις αποσύρετε άμεσα.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που καταψήφισε ήδη στη Bουλή τις διατάξεις, καταγγέλλοντας ότι στο όνομα της υποκίνησης σε βία ή μίσος και πρόσκλησης σε τρομοκρατικό έγκλημα, έρχονται να απαγορεύσουν στο Διαδίκτυο κάθε έργο με προοδευτικό, ριζοσπαστικό περιεχόμενο, επισείοντας βαριές ποινές φυλάκισης για τους καλλιτέχνες δημιουργούς του, ακόμη και για τους χρήστες που το αναρτούν, όπως ήδη συμβαίνει σε άλλες χώρες.

Κάτω από την καίρια και μαζική αντίδραση των καλλιτεχνών η κυβέρνηση αναγκάστηκε να ελιχθεί με αναδιατύπωση των συγκεκριμένων άρθρων, που δεν αλλάζει, ωστόσο, την ουσία τους. Καλλιτέχνες, αλλά και όλοι οι εργαζόμενοι, να καταδικάσουμε τη νέα αυτή αυταρχική και τρομοκρατική επίθεση της κυβέρνησης. Απαιτούμε την ολοσχερή απόσυρση των συγκεκριμένων άρθρων, προσυπογράφοντας μαζικά το ψήφισμα των σωματείων και δυναμώνοντας τον αγώνα για τα δικαιώματά μας.

https://www.ethnos.gr/apopseis/145711_aytos-o-gypsos-kati-moy-thymizei

Οι «προστάτες» των Γραμμάτων Ιεράρχες, Αυτοπαρουσιάζονται:

 

Οι «προστάτες» των γραμμάτων Ιεράρχες αυτοπαρουσιάζονται

Σύγχρονοι (δεύτερο μισό 4ου αιώνα), οι τρεις ιεράρχες, τρώγονταν σαν σκυλιά μεταξύ τους και αργότερα οι οπαδοί τους, σε βαθμό που ετίθετο ζήτημα ενότητας και της αυτοκρατορίας. 

Διετέλεσαν και οι τρεις πατριάρχες (ο Βασίλειος ανεπίσημα). Πέθαναν αλληλοκατασπαρασσόμενοι.

Επτακόσια χρόνια μετά τον θάνατό τους, ο επίσκοπος Ευχαϊτών Ιωάννης Μαυρόπους, με παρότρυνση του τότε αυτοκράτορα Αλέξιου Α΄ Κομνηνού στα τέλη του 11ου αιώνα (προσέξτε πότε) τους όρισε κοινή γιορτή για να κατευναστούν τα πνεύματα.
Η εκκλησία όμως, στην ιστοσελίδα της, υποστηρίζει ψευδώς και αλήτικα πως οι ίδιοι απευθύνθηκαν στον Μαυρόποδα (ενώ ήταν πεθαμένοι 700 χρόνια):

«Οι ίδιοι οι άγιοι έδωσαν τέλος στη διαμάχη εμφανιζόμενοι στο θεοσεβή, ενάρετο και προικισμένο με πλούσια χαρίσματα ιεράρχη Ιωάννη Μαυρόποδα, επίσκοπο Ευχαϊτών, λέγοντάς του ότι μεταξύ τους δεν υπήρχε αντιδικία και να ενεργήσει τα δέοντα για να σταματήσει η επικίνδυνη για την ενότητα της Εκκλησίας διαμάχη».

Θαυμάστε τους:

-Μέγας Βασίλειος

«Προσταγή! Μη δειλιάζετε από των ελληνικών πιθανολογημάτων… τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν».

(«Εις τον προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον», 7.196.3) 

«Είναι εχθροί οι Έλληνες... διότι διασκεδάζουν καταβροχθίζoντας με ορθάνοιχτο στόμα τον “Ισραήλ”. Στόμα δε, λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας Θ΄: 11) την σοφιστική του λόγου δύναμη, η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει αυτούς που πιστεύουν με απλότητα στον Θεό».

(«Εις τον προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον», 9.230.8)

«Δεν πρέπει να παραδώσετε στους αρχαίους (Έλληνες) συγγραφείς το τιμόνι του νου σας, για να σας πάνε όπου αυτοί θέλουν... Οδηγός μας στην εδώ κάτω ζωὴ είναι η Αγία Γραφή, που η γλώσσα της έχει πολύ μυστήριο... Αν οι δυο διδασκαλίες έχουν κάποια συγγένεια, θα ήταν ωφέλιμη η γνώση και των δυο. Αλλά έχουν και μεγάλη διαφορά. Γι᾿ αυτό, αν τις βάλουμε τη μια πλάι στην άλλη και τις συγκρίνουμε, θα δούμε καθαρά ότι η μια υπερέχει της άλλης (εννοεί ότι υπερέχει η εβραϊκή έναντι της ελληνικής)... Όσοι στα συγγράμματα των αρχαίων Ελλήνων δεν αναζητούν μονάχα τη γλύκα και τη χάρη του λόγου, μπορούν ν᾿ αποκομίσουν και κάποια ωφέλεια για την ψυχή. Πρέπει, λοιπόν, αυτά τα συγγράμματα να τα σπουδάζουμε ακολουθώντας το παράδειγμα των μελισσών. Οι μέλισσες δεν πετάνε σε όλα τα λουλούδια με τον ίδιο τρόπο. Κι όπου καθίσουν, δεν κοιτάνε να τα πάρουν όλα. Παίρνουν μονάχα όσο χρειάζεται στη δουλειά τους και το υπόλοιπο το παρατούν και φεύγουν».

(«Παραινέσεις προς τους νέους όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων», παρ. 1-4) 

-Ιωάννης ο Χρυσόστομος:
Ο πολύς και γραμματιζούμενος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εξαφανίζει από προσώπου γης το ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο, ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας, και αναδιαμορφώνει τα δημογραφικά χαρακτηριστικά της Συρίας σβήνοντας από το χάρτη καθετί το ελληνικό.
Το έτος 405 μ.τ.χ., ο Ιωάννης “Χρυσόστομος”, ο ανόητος αλλά δολοφόνος μισέλληνας που ευθέως αποκαλεί την ελληνική φιλοσοφία “ελληνική μωρία”, “έξωθεν άνοια” και “μητέρα των κακών” στην 1η Ομιλία του Προς Κορινθίους, παρ’ όλο που είναι πλέον εξόριστος στην Αρμενία, στέλνει τις ορδές των ροπαλοφόρων συμμοριτών μοναχών να σαρώσουν τα “είδωλα”, δηλαδή ό,τι έχει απομείνει από τους ναούς, τα αγάλματα και τους βωμούς της Παλαιστίνης και της Συρίας. 

Όπως γράφει ο Σουβέν:

«… ενθαρρύνει από τον τόπο της εξορίας του στην Αρμενία τις συμμορίες των μοναχών που λεηλατούσαν τα Εθνικά Ιερά στη Φοινίκη».

και

«…όταν οι χωρικοί της Φοινίκης σκοτώνουν ή βγάζουν εκτός μάχης τους φανατισμένους ζηλωτές, ο Ιωάννης παρακινεί όσους παραμένουν γεροί να συνεχίσουν όπως οι καπετάνιοι στην καταιγίδα… τους προσφέρει δε κάθε υλική βοήθεια… και πληρώνει τους επιστάτες και τους εργάτες των κατεδαφίσεων των Ιερών.

«Αν κοιτάξεις στα ενδότερα (των ελληνικών σκέψεων) θα δεις, τέφρα και σκόνη και τίποτε υγιές, αλλά τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγας (των Ελλήνων φιλοσόφων), όλα δε είναι γεμάτα ακαθαρσίες και πύον, και πάντα τα δόγματα τους βρίθουν από σκουλήκια… Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες, παίρνοντας από τους φιλοσόφους τους… Εμείς όμως, δεν παραιτούμαστε από την μάχη εναντίον τους».

(«Υπόμνημα εις τον άγιον Ιωάννην τον Απόστολον και Ευαγγελιστήν», Ομιλία Ξ', 59.369-370)

«Πού είναι τώρα οι σοφοί των Ελλήνων με τα πυκνά τους γένια, με τους έξωμους χιτώνες τους και με τα παραφουσκωμένα λόγια; Όλη την βάρβαρη Ελλάδα ο σκηνοποιός (ο Παύλος) επέστρεψε (εκχριστιάνισε). Ας είναι ανάμεσά τους κι αυτός ο περιβόητος Πλάτων, που τρεις φορές πήγε στη Σικελία, γεμάτος επίδειξη και κομπορρημοσύνη, μα κανείς δεν του έδωσε προσοχή. Όμως εκείνος ο σκηνοποιός όχι μόνο στη Σικελία, όχι μόνο στην Ιταλία αλλά και σ’ όλη την οικουμένη πέταξε και δεν σκανδάλισε, και είναι φυσικό, γιατί οι διδάσκαλοι δεν καταφρονούνται από την εργασία τους αλλά από τα ψέματά τους».

(«Ερμηνεία εις την “Προς Ρωμαίους επιστολήν”», 60.407)

«Πόσο κόπιασε ο Πλάτων με τους μαθητές του με το να μας συζητεί περί γραμμής και γωνίας και σημείου και περί αριθμών αρτίων και περιττών και ίσων μεταξύ τους και ανίσων και για τέτοια θέματα λεπτεπίλεπτα ως ο ιστός της αράχνης -διότι αυτά στη ζωή είναι περισσότερο άχρηστα από εκείνα τα υφάσματα- και χωρίς να ωφελήσει πολύ ή λίγο με τις συζητήσεις αυτές εγκατέλειψε έτσι τη ζωή;»

(«Ερμηνεία εις την “Α΄ Κορινθίους επιστολήν”», Ομιλία Δ', 61.34)

«Οι Έλληνες φιλόσοφοι και ρήτορες, είναι καταγέλαστοι και δεν διαφέρουν από τα παιδιά που λένε ανοησίες. Γιατί δεν μπόρεσαν να πάρουν με το μέρος τους ούτε έναν σοφό η άσοφο, ούτε άνδρα ή γυναίκα, ούτε ένα μικρό παιδί από τόσα έθνη κι από τόσους λαούς, αλλά προκαλούσαν τόσα γέλια τα βιβλία που είχαν γράψει, ώστε, μόλις τα παρουσίαζαν, να εξαφανίζονται, γι' αυτό και χάθηκαν τα περισσότερα... Ποτέ δεν έκαμαν το σωστό, αλλά ήσαν δειλοί, φιλόδοξοι, αλαζόνες και είχαν ασυλλόγιστα πάθη... Ο Ελληνισμός μπορεί ν' απλώθηκε σ' όλη τη γη και να κατέκτησε τις καρδιές των ανθρώπων, καταλύθηκε όμως με την δύναμη του Χριστού και το κήρυγμά μας φυτεύτηκε στις ψυχές των ανθρώπων... Και όσοι ήταν άπιστοι εντυπωσιάστηκαν από την διδασκαλία του Ιησού και περιφρόνησαν την δουλοπρέπεια, την ανελευθερία και την ποταπότητα των Ελλήνων. Όλοι διέκριναν την ευγένεια των μέσων που χρησιμοποιούν οι χριστιανοί, σε αντίθεση με την αισχρότητα των Ελλήνων».

(«Εις τον μακάριον Βαβύλαν και κατά Ελλήνων», παρ. 11-12, 15, 40)

[σ.σ.: Ολόκληρο αυτό κείμενο, είναι ένας λίβελλος εναντίον των Ελλήνων και του Ελληνισμού.]

«Όλα αυτά τα λόγια της ελληνικής μωρίας, είναι παραληρήματα που προκαλούν το γέλιο. Διότι όπως ακριβώς εάν κάποιος αποτολμά να σημαδεύει τον ουρανό με το τόξο του προσπαθώντας να τον κάνει κομμάτια με τα βέλη του ή να αποστερέψει τον ωκεανό με το να τον αδειάζει με τα χέρια του, δεν θα υπάρχει κανένας εύθυμος που δεν θα γελάσει μαζί του, αλλά οι σοβαρότεροι θα χύσουν πολλά δάκρυα (για τα χάλια του). Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όταν οι Έλληνες μας αντιμιλούν, είναι καλό να γελάς εις βάρος τους και να κλαις για λογαριασμό τους. Διότι αυτοί επιχειρούν πολύ πιο κενόδοξα πράγματα απ’ αυτόν που ελπίζει ότι μπορεί να τραυματίσει τον ουρανό ή να αδειάσει τη θάλασσα».

(«Εις τον μακάριον Βαβύλαν και κατά Ελλήνων», παρ. 21)

«Όπου η μνήμη των μαρτύρων, εκεί και η ντροπή των Ελλήνων».

(«Εις τον άγιον ιερομάρτυραν Βαβύλαν», παρ. β')

«Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα ημέτερα…».

(«Υπόμνημα εις τον άγιον Ιωάννην τον Απόστολον και Ευαγγελιστήν», Ομιλία Α', 59.31)

«Tα παιδιά να υπακούτε στους γονείς σας σύμφωνα με το θέλημα του Kυρίου… Εκτός κι αν ο γονέας είναι Έλληνας...».

(«Προς Eφεσίους επιστολήν», Oμιλία KA', παρ. α')

«Τι όμως, άγιος είναι ο ναός του Σεράπιδος διά τα βιβλία; (αναφέρεται στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης που υπήρχαν στην Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας) Μη γένοιτο! Αλλ’ εκείνα μεν (τα ιουδαϊκά αυτά βιβλία) έχουν την δική τους αγιότητα, στον τόπο όμως (στο Σεράπειο δηλαδή) δεν την μεταδίδουν...αλλά δαίμονες οικούσι τον τόπον... μάλλον δε και αυτών (των Ελλήνων) όντων δαιμόνων... και παρ’ αυτών (των Ελλήνων) στέκει εκεί βωμός απάτης αόρατος, εις τον οποίον ψυχάς ανθρώπων θυσιάζουσι... Κατάλαβε λοιπόν και φανέρωσε (διέδωσε) ότι δαίμονες κατοικούν εκεί».

(«Λόγοι κατά Ιουδαίων», Λόγος Α', παρ. στ')

«Κανένας δεν πρέπει να δίνει στα παιδιά του ονόματα των (Ελλήνων) προγόνων του, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά να δίνει τα ονόματα των δικαίων (δηλ. εβραϊκά, της Παλαιάς Διαθήκης), των μαρτύρων, των επισκόπων και των αποστόλων».

(«Περί κενοδοξίας και όπως δει τους γονέας ανατρέφειν τα τέκνα»)

«Που είναι τώρα τα έργα του Πλάτωνα, του Πυθαγόρα και των Αθηναίων (φιλοσόφων); Οι ψαράδες (Απόστολοι) και ο σκηνοποιός (Παύλος) διέδωσαν το έργο τους όχι μόνο στην Ιουδαία, αλλά και στη γλώσσα των βάρβαρων, κάτι που οι Έλληνες μόνο στον ύπνο τους θα φαντάζονταν».

(«Ομιλία Η', λεχθείσα εν τη εκκλησίᾳ τη επὶ Παύλου, Γότθων αναγνόντων, και πρεσβυτέρου Γότθου προομιλήσαντος», παρ. α')

«Αφανίσαμε από προσώπου γης κάθε ίχνος παιδείας, τέχνης και φιλοσοφίας του αρχαίου κόσμου».

(«Ο ανθελληνισμός στα πατερικά και εκκλησιαστικά κείμενα» [Γεώργιος Σιέττος])

-Γρηγόριος Ναζιανζηνός ο Θεολόγος:

«Η μητέρα μου πρόσεχε να μη φιλήσουν τα χείλη μου ελληνικά χείλη, να μην αγγίξουν τα χέρια μου ελληνικά χέρια και ούτε ελληνικά τραγούδια να μολύνουν τα αφτιά και την γλώσσα μου».

(«Επιτάφιος εις τον πατέρα, παρόντος Βασιλείου», παρ. ι')

«Οι αμόρφωτοι (Έλληνες) φιλόσοφοι, ενώ μυθολογούσαν για τα άστρα και δημιούργησαν την αστρολογία, δεν κατάφεραν να εξηγήσουν πως μας διοικεί ο Θεός».

(«Λόγος προς αστρονόμους»)

«(Η βάπτιση του Ιησού), δεν είναι μυστήριο απατηλό, ούτε ελληνική απάτη και μέθη. Είναι μυστήριο θείο και λαμπρό».

(«Εις τα Άγια Φώτα», παρ. α')

«Η σοφία των Ελλήνων είναι τύφος... Οι Έλληνες είναι αλαζόνες... δεισιδαίμονες... αυθάδεις...».

(«Εις Ηρώνα τον φιλόσοφον»)

«Ποίος Ευκλείδης εμιμήσατο ταύτα, γραμμαίς εμφιλοσοφών ταις ουκ ούσαις, και κάμνων εν ταις αποδείξεσι; Τίνος Παλαμήδους τακτικά κινήματά τε και σχήματα γεράνων, ως φασι, και ταυτά παιδεύματα κινουμένων εν τάξει, και μετά ποικίλης της πτήσεως; Ποίοι Φειδίαι και Ζεύξιδες και Πολύγνωτοι, Παρράσιοι τε τινες και Αγλαοφώντες, κάλλη μεθ᾿ υπερβολής γράφειν και πλάττειν ειδότες;».

(«Λόγος θεολογικὸς Β', περὶ Θεολογίας», παρ. 25)

Και ένα τελευταίο που δηλώνει το ήθος του:

«Τίποτα δεν μπορεί να επιβληθεί καλύτερα στον κόσμο από τη μωρολογία• όσο λιγότερο καταλαβαίνουν κάτι, τόσο περισσότερο το θαυμάζουν»! («Ἐπειδὴ τὸ μὲν ῥᾳδίως ληπτὸν, ἅπαν εὐκαταφρόνητον· τὸ δὲ ὑπὲρ ἡμᾶς, ὅσῳ δυσεφικτότερον, τοσούτῳ θαυμασιώτερον· καὶ γυμνάζει τὸν πόθον ἅπαν τὸ διαφεῦγον τὴν ἔφεσιν»)

(«Περί φιλοπτωχίας», παρ. λγ').

 

Η φωτογραφία από το γνωστό ντοκιμαντέρ του Κώστα Γαβρά, με τους μοναχούς να γκρεμίζουν το αέτωμα του Παρθενώνα.

Από :

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ