Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

20 Μαρτίου, 2022

H ΑΛΕΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΕΜΟ: "η Δικτατορία της μιας Αστικής τάξης.. Απέναντι στην Άλλη"



ΑΛΕΚΑ:
Οι λαοί έχουν λόγο και υποχρέωση να προετοιμάζονται και να κρατούν Δική τους Αυτοτελή στάση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο


Σε συγκέντρωση των Κομματικών Οργανώσεων Περιστερίου, στο Θέατρο Πολιτών, για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή σε αυτόν μίλησε το απόγευμα του Σαββάτου η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος.

Επεσήμανε μεταξύ άλλων πως «Δεν πρέπει να υπάρξει σήμερα κομμουνιστής, είτε είναι μέλος του Κόμματος είτε όχι, είναι φίλος ή οπαδός, δεν πρέπει να υπάρξει άνθρωπος που ξέρει τι σημαίνει ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, λόγω της τραγικής εμπειρίας στη χώρας μας, άνθρωπος με ριζοσπαστική, προοδευτική συνείδηση, άνθρωπος που προβληματίζεται και δεν θέλει να καταπίνει αμάσητη την αστική προπαγάνδα της, που να μην προσπαθήσει να μάθει τι λέει το ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ποια στάση πρέπει να προετοιμάζονται για να κρατούν οι λαοί απέναντί του.»

Και σημείωσε πως το ΚΚΕ ενοχλεί την αστική τάξη με τη στάση και τις θέσεις του που αναδεικνύουν ότι ο πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός και από τις δυο μεριές, ότι στον καπιταλισμό ο πόλεμος είναι η αναπόφευκτη συνέχιση της «ειρήνης» και ότι οι λαοί έχουν λόγο και υποχρέωση να προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο αυτό και να κρατούν δική τους αυτοτελή στάση, διαχωρισμένη από την αστική τάξη και τα κόμματά της.

Στο άνοιγμα της εκδήλωσης έγινε προβολή του βίντεο της ΚΝΕ με θέμα «γιατί έγινε η εισβολή στην Ουκρανία;».




Οταν ξεσπά ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος ο αντικομμουνισμός κορυφώνεται

Σχολιάζοντας στην αρχή της ομιλίας της την προπαγάνδα στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού πολέμου η Αλέκα Παπαρήγα επεσήμανε πως η αστική τάξη επιδιώκει «να περάσει τον ευρωατλαντισμό και τη δικτατορία της αστικής τάξης ως "το α και το ω" της ελευθερίας», ενώ κορυφώνεται ο αντικομμουνισμός με στόχο να μη φτάσουν οι θέσεις του Κόμματος στο λαό. Σημείωσε συγκεκριμένα:
«Όπως γνωρίζετε, ο αντικομμουνισμός είναι συστατικό στοιχείο της αστικής ιδεολογίας και προπαγάνδας, του αστικού κράτους και των μηχανισμών του, των αστικών φιλελεύθερων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, αποτελεί στοιχείο επίσης του οπορτουνισμού και του ρεφορμισμού, ιδιαίτερα στις γραμμές του κινήματος.
 Ξεκαθαρίζουμε, δεν θεωρούμε αντικομμουνισμό τη ριζική διαφωνία με τις θέσεις του Κόμματος ούτε την οξυμένη έως και πολεμική πολιτική αντιπαράθεση. Και εμείς με τον ίδιο τρόπο τους αντιμετωπίζουμε. 
Αντικομμουνισμό θεωρούμε τον πόλεμο που δεν γίνεται ενάντια στις πραγματικές θέσεις του Κόμματος, αλλά με παραποίηση και διαστρέβλωσή τους, με ψέματα, ακόμα και με τη μέθοδο της προβοκάτσιας. 
Βεβαίως ο αντικομμουνισμός κάνει και τις προσαρμογές του, όταν λόγου χάρη ζητάμε αυξήσεις στους μισθούς, κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς κατανάλωσης, κατάργηση των ειδικών φόρων στο πετρέλαιο και τη βενζίνη κ.λπ., ο αντικομμουνισμός ενδύεται με ειρωνείες ή επιχειρήματα ότι το ΚΚΕ είναι ένα παλαιολιθικό κόμμα, που μένει πίσω, δεν προσαρμόζεται στις εξελίξεις, δεν παίρνουμε υπόψη την αντοχή της οικονομίας, δηλαδή την ακόρεστη δίψα των καπιταλιστών για κέρδη και ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης.

Η πλύση εγκεφάλου του λαού, η χειραγώγησή του δεν περιλαμβάνει μόνο ψέματα, αναλήθειες, υποσχέσεις που παίρνονται πίσω, αντικομμουνισμό, αλλά και έξαλλο ανορθολογισμό. Θέλουν να περάσουν στην πλειοψηφία του λαού να μην έχει κριτήριο και μεθοδολογία στην οργάνωση της σκέψης του. Οι σκέψεις του να είναι κάποιες σκόρπιες ψηφίδες χωρίς να ολοκληρώνει το ψηφιδωτό.

Όταν όμως προετοιμάζεται και ξεσπά ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, εκεί ο αντικομμουνισμός κορυφώνεται, εξαχρειώνεται γιατί έχει κάθε λόγο να μη φτάσει στον λαό ούτε μια θέση του. 
Δεν είναι τυχαίο ότι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στις χώρες που παίρνουν μέρος κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος, όποιος πει κάτι διαφορετικό μπορεί να φυλακιστεί, μέχρι και να εκτελεστεί για έσχατη προδοσία. Όποιος έχει διαφορετική γνώμη τραμπουκίζεται, φιμώνεται κ.λπ. Τέτοιοι νόμοι ισχύουν σήμερα στην Ουκρανία, που δέχθηκε την καταδικαστέα εισβολή της Ρωσίας, αλλά και στη Ρωσία ψηφίστηκαν και έκτακτοι νόμοι ενώ ο Πούτιν μίλησε για καθάρματα και προδότες.
Τις τελευταίες δύο μέρες γίνεται κάτι που δεν είχε γίνει έως τώρα στο έναν μήνα του πολέμου. 
Τα ΜΜΕ, κρατικά και ιδιωτικά, έδιναν πληροφορίες για τη διεξαγωγή του πολέμου με βάση τις ανακοινώσεις των ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων και της ηγεσίας του κράτους, ή και των ρωσικών και αντίστοιχα της κρατικής ηγεσίας. 
Τώρα αρχίζουν και δίνουν ανακοινώσεις ιδιαίτερα από την τραγική περιοχή της Μαριούπολης, που το ναζιστικό τάγμα Αζόφ το 2014 παρέλαυνε στην κεντρική πλατεία του Κιέβου, με ναζιστικά σύμβολα, χαιρετώντας το στρατιωτικό πραξικόπημα. Είναι το τάγμα που έδωσε στο πιάτο προσχήματα στη ρωσική ηγεσία. Αφού έχει δολοφονήσει 15.000 ρωσόφωνους το 2014-2022, ενώ το 2014 σκότωσε πάνω από 40 εργατικούς συνδικαλιστές στην Οδησσό. Γι' αυτόν τον πόλεμο άκρα του τάφου σιωπή χρόνια τώρα. Μέχρι και ο Έλληνας πρόξενος που ζούσε σε καταφύγιο και έφυγε με τη συμφωνία Ουκρανίας και Ρωσίας για να έρθει στην Ελλάδα, έκανε αγιογραφία των ταγμάτων Αζόφ, τα οποία - προσθέτουμε - έχουν εξοπλιστεί και αναγνωριστεί εδώ και χρόνια από την ουκρανική κυβέρνηση.
Εννοείται ότι η Ρωσία δεν ξεπλένεται για την εισβολή που έκανε, άλλωστε και η ίδια είχε παίξει ρόλο στη δημιουργία των δύο αυτόνομων δημοκρατιών στο Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, που σκόπιμα ονομάστηκαν λαϊκές δημοκρατίες ενώ είναι αστικά κράτη με αστική τάξη και απαγορεύουν με νόμο τη δράση των κομμουνιστών. 
Τα ανείπωτα δράματα που περνά σήμερα ο ουκρανικός λαός δεν ξεπλένουν την ευθύνη της ουκρανικής ηγεσίας, της ουκρανικής αστικής τάξης, που προσφέρθηκε να μετατρέψει την Ουκρανία σε ένα αμερικανοΝΑΤΟικό προγεφύρωμα για στρατιωτική, οικοδομική, πολιτική περικύκλωση της Ρωσίας, πρόδρομος και σε πιθανή στρατιωτική επέμβαση. Βεβαίως ο ουκρανικός λαός έχει κάθε δικαίωμα να υπερασπίσει με όλα τα μέσα και με όπλα την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, αυτή η δίκαιη στάση του ουκρανικού λαού δεν ξεπλένει τις ευθύνες της ηγεσίας του.

Σε όλα τα άλλα κράτη της ΕΕ, και στην Ελλάδα το αστικό κράτος, οι κυβερνήσεις, ανάμεσα στις πρώτες και τα παπαγαλάκια της ΝΔ, κλείνουν και χαραμάδες ακόμα, που υπήρχαν για να ακούγονται διαφορετικές απόψεις, αντιδιαμετρικές όπως είναι του ΚΚΕ. 
Επιδιώκεται να περάσει τον ευρωατλαντισμό και τη δικτατορία της αστικής τάξης ως «το α και το ω» της ελευθερίας, της ειρήνης και της δημοκρατίας μέχρι και στα παιδιά του νηπιαγωγείου με εργαλείο τη βαρβαρότητα του πολέμου, που οδηγεί σε χιλιάδες θύματα και αμάχους και στο έδαφος της χώρας που δέχεται εισβολή, αλλά και σοβαρά προβλήματα στη χώρα που κάνει την επίθεση, με νεκρούς χιλιάδες παιδιά του ρωσικού λαού και σημαντικό οικονομικό κόστος, λόγω των κυρώσεων που θα το πληρώσει ο ρωσικός λαός με απολύσεις, φτώχεια, ελλείψεις προϊόντων.»




Απόλυτη ανάγκη να διαδίδονται ευρύτερα όχι μόνο τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις αλλά και οι θεωρητικές θέσεις
Επισημαίνοντας την ανάγκη να υπάρχει βαθύτερη γνώση για τις θέσεις του Κόμματος, η Αλέκα Παπαρήγα επεσήμανε πως: «Δεν πρέπει να υπάρξει σήμερα κομμουνιστής, είτε είναι μέλος του Κόμματος είτε όχι, είναι φίλος ή οπαδός, δεν πρέπει να υπάρξει άνθρωπος που ξέρει τι σημαίνει ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, λόγω της τραγικής εμπειρίας στη χώρας μας, άνθρωπος με ριζοσπαστική, προοδευτική συνείδηση, άνθρωπος που προβληματίζεται και δεν θέλει να καταπίνει αμάσητη την αστική προπαγάνδα της, που να μην προσπαθήσει να μάθει τι λέει το ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ποια στάση πρέπει να προετοιμάζονται για να κρατούν οι λαοί απέναντί του.
Εννοείται ότι είναι και δική μας πρώτη ευθύνη, ωστόσο από μόνοι δεν είναι δυνατόν κάθε μέρα, κάθε ώρα να φτάνουμε παντού. Αν δεν αγοράζεται καθημερινά ο «Ριζοσπάστης», κανείς δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα στον αγώνα, να διαμορφώνει γνώμη, να αποκτά γνώση.
Αυτό που πρέπει καλύτερα και πιο ολοκληρωμένα να κάνουμε, συστηματικά και ανεξάρτητα αν υπάρχει ένα τρέχον σοβαρό γεγονός ή όχι, είναι η κατάκτηση του πλούτου της θεωρίας μας για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, της ιστορίας των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της μελέτης βασικών πολιτικών γεγονότων που λειτούργησαν ως τομή για τη δραματική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων. 
Σήμερα αλλά και αύριο είναι απόλυτη ανάγκη να διαδίδονται ευρύτερα όχι μόνο τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις που προβάλλουμε για τα οξυμένα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, αλλά αυτά να στηρίζονται και στις θεωρητικές θέσεις, στις απαιτήσεις της ιδεολογικής διαπάλης, για το πώς ένας λαός πρέπει να προετοιμάζεται, στο τι πρέπει να κάνει όταν η χώρα του δέχεται ξενική εισβολή, άρα γίνεται θύμα, ή όταν η χώρα του συμμετέχει σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, άρα γίνεται θύτηςΚαι εδώ που τα λέμε, σε συνθήκες οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ο θύτης εύκολα γίνεται θύμα και αντίστροφαΧωρίς το διάβασμα δεν βγαίνει πέρα η αντιπαράθεση με την πλύση εγκεφάλου που δέχεται ο ελληνικός λαός.
Ας σκεφτούμε και κάτι άλλοως συμπέρασμα και δίδαγμα. Εμείς χρόνια τώρα, πάντα, και ιδιαίτερα μετά το 1991 που νίκησε η αντεπανάσταση, ανησυχούσαμε, προειδοποιούσαμε για τη διατήρηση και κυρίως για την ανάφλεξη και νέων εστιών πολέμων, για τον κίνδυνο ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου. 
Χρόνια τώρα σε όλα μας τα Συνέδρια, στον «Ριζοσπάστη» και την ΚΟΜΕΠ, σε εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», σε κεντρικές και τοπικές ομιλίες αναφέραμε δίνοντας υλικό και πληροφορίες για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Οργανώσαμε πολλές φορές κινητοποιήσεις, με αφετηρία τις πρωτόγνωρες λαϊκές και νεανικές αγωνιστικές εκδηλώσεις όταν ξεκίνησε ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας, συμβάλαμε να οργανωθούν κινητοποιήσεις κατά την περίοδο της Παλαιστινιακής Ιντιφάντα, για τον πόλεμο κατά της Συρίας, συλλαλητήρια κατά των βάσεων σε όλη την Ελλάδα κ.λπ. Υπενθυμίζουμε τις αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις κατά της βάσης στη Σούδα, αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις για τη νέα και εξαιρετικά επικίνδυνη βάση στην Αλεξανδρούπολη που έχτισε ο ΣΥΡΙΖΑ, επίσης στο Στεφανοβίκειο σε συμφωνία με τις ΗΠΑ. Σήμερα είναι ο βασικός κόμβος συγκέντρωσης όπλων που μπαίνουν μέσα στην Ουκρανία και μετατρέπουν την Ελλάδα σε στόχο της Ρωσίας, όπως άλλωστε έγινε με την ειδική ανακοίνωση του ρώσικου υπουργείου.»




Το ΚΚΕ ενοχλεί με τις θέσεις και τη στάση του

Στη συνέχεια η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε αναλυτικά στο ότι το ΚΚΕ ενοχλεί με τη στάση και τις θέσεις του. Σημειώνοντας το ποιές θέσεις του ιδιαίτερα ενοχλούν την αστική τάξη σημείωσε:
«1ον Η θέση μας ότι και από τις δυο πλευρές, από τη Ρωσία και την Ουκρανία, ο πόλεμος έχει ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα. Δεν είναι η πρώτη φορά που δεν μπορείς να ξεδιαλύνεις ποιο καπιταλιστικό κράτος ή ποια καπιταλιστική συμμαχία έκανε πρώτη την αρχή.
Ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι αναπόσπαστος με τον καπιταλισμό στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, δηλαδή το μονοπωλιακό, ότι ο πόλεμος έχει οικονομική βάση, κάτι που κρύβουν ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΗΠΑ και εδώ στην Ελλάδα η ΝΔ και όλα τα άλλα κόμματα. Ενώ πίσω από το παραβάν αναδεικνύεται στην πρώτη γραμμή η αντιπαράθεση Κίνας και ΗΠΑ για την πρωτοκαθεδρία. Δεν είναι πόλεμος που κηρύχθηκε από τους δυο λαούς, είναι πόλεμος ανάμεσα σε δύο καπιταλιστικά κράτη και τις ηγεσίες τους για τα συμφέροντα της καθεμιάς σε βάρος της άλλης, σε ποια συμμαχία θα ανήκει η μια ή άλλη. Δεν είναι ο πόλεμος ανάμεσα σε έναν δικτάτορα και εγκληματία πολέμου απέναντι στον οπαδό της ελευθερίας και της δημοκρατίας, αλλά πόλεμος ανάμεσα στη δικτατορία της μιας αστικής τάξης απέναντι στην άλλη.
Εμείς βεβαίως και καταδικάσαμε τη ρωσική ιμπεριαλιστική επίθεση της Ρωσίας, αλλά αναδείξαμε την αιτία του πολέμου, και από την άποψη αυτή η Ουκρανία, δηλαδή η κρατική ηγεσία, η αστική της τάξη, πυροδότησε την επίθεση, καθώς δέχθηκε να παραχωρήσει από το 2004 και ιδιαίτερα από το 2014 να γίνει στρατιωτικό προγεφύρωμα, με καθαρά επιθετική διάθεση κατά της Ρωσίας. Έτσι το ποιος ξεκινά τον πόλεμο δεν έχει πρακτική σημασία. Και οι δύο προετοιμάζονταν συγκεντρώνοντας εύφλεκτο υλικό και ήταν θέμα ποιος πρώτος θα οργανώσει την επίθεση, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι επιτίθεμαι για να μη δεχθώ την επίθεση του άλλου, για να μη βρεθώ στη θέση της άμυνας. Σε κάθε πόλεμο μπορεί να συνυπάρχουν και τα δύο, η επίθεση να γίνει άμυνα και η άμυνα επίθεση. Το θέμα είναι ποια τάξη κάνει τον πόλεμο και ποια πολιτική συνεχίζει ο πόλεμος, ποιο πολιτικό σκοπό υπηρετεί.

Δεν τους αρέσει η θέση μας όταν αποκαλύπτουμε το επιχείρημά τους, ότι τάχα παλεύουν κατά του αναθεωρητισμού της Ρωσίας, δηλαδή την αλλαγή συνόρων. 
Εμείς απαντάμε ότι ο αναθεωρητισμός αφορούσε όλους τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, πριν και μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Διαλύθηκαν ομοσπονδιακά κράτη, στα Βαλκάνια, έγιναν κράτη - προτεκτοράτα όπως το Κόσοβο, που τώρα θα μπει στο ΝΑΤΟ, ενώ η επιλογή για κατακερματισμό της Συρίας δεν πέρασε, ή του Ιράκ, παρά τις επιλογές των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.

2ον Ενοχλεί η θέση μας ότι δεν είναι ένας τοπικός πόλεμος ανάμεσα σε δύο ανταγωνιζόμενα γειτονικά κράτη, αλλά ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ από τη μια και τη Ρωσία από την άλλη.
Ενοχλεί όταν λέμε ότι όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ενωση, οι ΗΠΑ και η ΕΕ χειροκρότησαν την ανάδειξη ξεχωριστών κρατών, ενώ αρχικά επέδειξαν ξεχωριστή εύνοια προς τη Ρωσία. Όταν όμως η Ρωσία φιλοδόξησε να προσελκύσει τα νέα καπιταλιστικά κράτη ώστε να συστήσει όχι την τσαρική αυτοκρατορία, που λένε οι ανιστόρητοι, αλλά μια ισχυρή ιμπεριαλιστική ενωσιακή ή ομοσπονδιακή αστική δημοκρατία, τότε άρχισαν οι τριγμοί με τη Ρωσία. Έγινε άγρια μάχη απέναντι στη Ρωσία με την παρέμβαση των ΗΠΑ πού θα κατανεμηθούν 15 οι πρώην ενωσιακές δημοκρατίες, αρχής γενομένης με αμερικανική παρέμβαση στο Καζακστάν, στη Γεωργία, στην Ουκρανία και Λευκορωσία.

Θυμίζουμε τους πολέμους που με παρέμβαση και υποκίνηση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ ξέσπασαν μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ.
Πόλεμος στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, από τη μια η Ρωσία και η Αρμενία, και από την άλλη το Αζερμπαϊτζάν, που στηριζόταν από το Πακιστάν και την Τουρκία.
Πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, διάλυση, πόλεμος στο Κόσοβο, πυροδότηση εθνικιστικών δυνάμεων στην Κροατία και τη Σλοβενία, ανατροπή της κυβέρνησης της Νέας Γιουγκοσλαβίας που τότε ήταν η Σερβία και το Μαυροβούνιο.
Οι πολεμικές επιχειρήσεις της συμμαχίας των προθύμων στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, η «Αραβική Ανοιξη» και οι έγχρωμες «επαναστάσεις» στην Τυνησία, στη Λιβύη, στην Αίγυπτο, στη Συρία, που συνδυάστηκαν και με εσωτερικές εμφύλιες αναμετρήσεις.
Ο πόλεμος Σαουδικής Αραβίας κατά Υεμένης, βομβαρδίζεται η Υεμένη τώρα που γίνεται ο ρωσοουκρανικός πόλεμος, άχνα δεν έβγαλε η ΕΕ, ούτε βεβαίως η Ελλάδα που έχει στείλει στη Σαουδική Αραβία πυραύλους «Πάτριοτ» για να πέφτουν στα κεφάλια του λαού της Υεμένης. Η εισβολή της Τουρκίας σε συριακά εδάφη, ο πόλεμος της Τουρκίας με Κούρδους, οι συγκρούσεις στην Αφρική, στο Σαχέλ, στο Σουδάν που χωρίστηκε στα δύο, στην Ακτή Ελεφαντοστού. Πάνω από 100 στρατιωτικές παρεμβάσεις το ΝΑΤΟ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και πριν το 1991.

3ον Δεν αντέχουν να λέμε ότι όσο ο καπιταλισμός έχει επικρατήσει παγκόσμια, άρα ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος, ότι οι λαοί έχουν λόγο και υποχρέωση να προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο αυτό και να κρατούν δική τους αυτοτελή στάση, διαχωρισμένη από την αστική τάξη και τα κόμματά της.
Εμείς δεν έχουμε κανένα δίλημμα ότι πρέπει να υπερασπιστούμε τα σύνορα και την εδαφική ακεραιότητα της καπιταλιστής Ελλάδας αν δεχθεί επίθεση, είτε ως τίμημα για τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο είτε από τοπικό ανταγωνιστή όπως είναι η Τουρκία. Υπάρχει η πατρίδα της αστικής τάξης και η πατρίδα της εργατικής και των συμμάχων της. Εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να αφήσουμε την πατρίδα του λαού ανυπεράσπιστη και χωρίς απάντηση στην ξενική εισβολή.
Στην πραγματικότητα, το ζήτημα τίθεται ως εξής: `Η θα σκοτωνόμαστε για τα συμφέροντα της αστικής τάξης ή για τα εργατικά, λαϊκά. Το παρελθόν του Κόμματος το έχει αποδείξει με την ΕΑΜική Αντίσταση, τον ΕΛΑΣ κ.λπ., όταν το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής ηγεσίας συντηρητικής και κεντρώας έφυγε από την Ελλάδα, έβλεπε τον πόλεμο κατά της γερμανο-ιταλικής και βουλγαρικής κατοχής από μακριά, στην Αίγυπτο, ή ο βασιλιάς στο Λονδίνο μηχανορραφώντας να γυρίσουν στην Ελλάδα μετά τη νίκη του λαού και να συνεχίσουν το έργο τους με προϋπόθεση να τσακίσουν το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, τους κομμουνιστές και άλλους πατριώτες.
Το ΚΚΕ στο Πρόγραμμά του τοποθετείται συγκεκριμένα στο γενικό αυτό ζήτημα ή και με τη μορφή ερωτήματος που συχνά τίθεται, για το τι πρέπει να κάνουμε στην περίπτωση ιμπεριαλιστικής εμπλοκής της Ελλάδας σε αμυντικό ή επιθετικό πόλεμο: 
«Το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές (δική μας υπογράμμιση), ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας. Με την πρωτοβουλία και καθοδήγηση του Κόμματος να συγκροτηθεί εργατικό - λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης, με σύνθημα: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την "ειρήνη" με το πιστόλι στον κρόταφο».
Δεν έχουμε δίλημμα τι πρέπει να γίνει αν η Ελλάδα στείλει στρατιωτικές δυνάμεις έξω από τα σύνορα. Δείγματα είχαμε όταν κατώτεροι αξιωματικοί αρνήθηκαν να μπουν π.χ. στα πολεμικά πλοία, όταν γινόταν ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας, ενώ ΚΝίτες φαντάροι δήλωναν δεν βγαίνουν έξω από τα σύνορα, έχουν δώσει τον λόγο τους να δράσουν μόνο για την υπεράσπιση των ελληνικών συνόρων. Το ίδιο γίνεται και σήμερα, στρατευμένοι δηλώνουν ότι αν τους ζητηθεί δεν θα δεχθούν να βγουν από τα σύνορα για να πολεμήσουν στην Ουκρανία ή να γίνουν στρατιωτικός κλοιός στα σύνορα της Πολωνίας με την Ουκρανία.
Το ότι λέμε ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι αναπόφευκτος, καθόλου δεν αδιαφορούμε, το αντίθετο, παλεύουμε για ένα φιλειρηνικό μαχητικό μαζικό κίνημα με χαρακτήρα αντικαπιταλιστικού, αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού, κατά του πολέμου σε κάθε χώρα και στην Ελλάδα και τη διεθνή συντονισμένη πάλη του. Αυτό το κίνημα έχουμε ανάγκη και όχι τη γενικόλογη διακήρυξη ειρήνη και όχι πόλεμος.

4ον Ενοχλεί όταν λέμε ότι δεν έχει καμία σοβαρή βάση το επιχείρημα ότι αν στείλουμε όπλα στην Ουκρανία και αν η Ελλάδα είναι επιθετικό στρατιωτικό προγεφύρωμα παγκόσμιας σημασίας, θα σωθούμε αν η Τουρκία επιτεθεί στρατιωτικά, γιατί θα εφαρμοστεί το διεθνές δίκαιο ή γιατί η Ελλάδα θα ανταμειφτεί για τη διάθεσή της στηρίζει το μακέλεμα των μαζών.
Η πρώτη άποψη είναι πολύ μακριά από τη βεβαιότητα.
Αν το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ σέβονταν το παγκόσμιο δίκαιο, από το 1973 και το 1974 θα είχε λυθεί το ζήτημα και στο Αιγαίο και στην Κύπρο, και από το 1947 ο παλαιστινιακός λαός θα είχε τη δική του πατρίδα, αντί να είναι στο έλεος του δολοφονικού κράτους του Ισραήλ.

Ενοχλεί ιδιαίτερα τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, το ΜέΡΑ25 όταν αποκαλύπτουμε τις λεγόμενες προοδευτικές και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, ότι έχουν την ίδια ευθύνη, δηλαδή την ίδια με τη ΝΔ
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ πρωτοστατούν σε πολεμικές ιαχές, όπως έκαναν και το 1999 κατά της γιουγκοσλαβικής ηγεσίας υιοθετώντας το ιμπεριαλιστικό πρόσχημα περί εθνοκάθαρσης. Στο Αφγανιστάν, που έλεγαν «όχι στον πόλεμο - όχι στην τρομοκρατία». Στήριξαν μέχρι την «Αραβική Άνοιξη» και την «πορτοκαλί επανάσταση» όπως και η ΝΔ.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστάτησε στην υλοποίηση των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδίων, εγκαινιάζοντας τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ για την αναβάθμιση των στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, με ξεκάθαρο στόχο τη Ρωσία. Καυχήθηκε και καυχάται ότι η κυβέρνησή του αναβάθμισε το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, τη βάση που αξιοποιήθηκε και αξιοποιείται ακόμα πιο καθαρά τώρα για επιθετικές ενέργειες σε βάρος της Ρωσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε την αποστολή υλικού που η ΝΑΤΟικότερη των ΝΑΤΟικότερων ΝΔ αποφάσισε, η διαφορά του ήταν ότι δεν νομιμοποιήθηκε αυτή η αποστολή με απόφαση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Δεν φτάνει να λέμε όχι στον πόλεμο ή να βλέπουμε τον πόλεμο σαν εκτροπή από την ειρήνη σαν ένα ασυγχώρητο ηθικό αμάρτημα.

Ο πόλεμος, σύμφωνα με τον Λένιν, δεν είναι γενικά και αφηρημένα, ηθικολογικά, ένα αμάρτημα, είναι αναπόφευκτη βαθμίδα του καπιταλισμού, μια μορφή καπιταλιστικής ζωής όπως είναι και η ειρήνη. Γέννημα της όλης πορείας ανάπτυξης του καπιταλισμού στο ανώτατο στάδιο το μονοπωλιακό, που αποκλήθηκε ιμπεριαλιστικό. Ο πόλεμος είναι συνέχεια της ειρήνης και όχι επιλογή που διακόπτει την ειρήνη.»

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι άδικος, 
αλλά υπάρχουν και δίκαιοι πόλεμοι, οι πόλεμοι των λαών
«Η κοινωνική εξέλιξη γνώρισε άδικους και δίκαιους πολέμους» επεσήμανε η Αλέκα Παπαρήγα, σημειώνοντας μεταξύ άλλων πως «Τον 19ο αιώνα, τότε ξέσπασαν άδικοι φεουδαρχοδυναστικοί πόλεμοι, εναντίον των επαναστατικοδημοκρατικών και εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων και πολέμων. Ήταν το ιστορικό καθήκον εκείνης της εποχής.
Οι πόλεμοι την εποχή των αστικών και αστικοδημοκρατικών επαναστάσεων ήταν προοδευτικοί, γιατί κατέστρεψαν βλαβερούς αντιδραστικούς θεσμούς, όταν η αστική τάξη είχε προοδευτικό κοινωνικό χαρακτήρα. Η αστική τάξη, που τότε εξόπλιζε και την εργατική τάξη και λαϊκά στρώματα, επιδίωκε την ανατροπή της απολυταρχίας και φεουδαρχίας, αποτίναξη του ξενικού ζυγού. Τέτοιος ήταν ο αγώνας του 1821, κατά της οθωμανικής αυτοκρατορίας και κατοχής, αστική, εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση.
Από τη στιγμή που η αστική τάξη έγινε τάξη εξουσίας, πήρε τον κατήφορο, έγινε τροχοπέδη. Οι πόλεμοί της έχουν αντιδραστικό χαρακτήρα. Οι αστικοί πόλεμοι, δηλαδή οι ιμπεριαλιστικοί, γίνονται για τη διανομή των αγορών και του πλούτου ανάμεσα σε ηγετικές καπιταλιστικές δυνάμεις και συμμαχίες. Πηγή είναι ο ανταγωνισμός ανάμεσά τους, καθώς η ανάπτυξη του καπιταλισμού είναι ανισόμετρη και οδηγεί σε αλλαγή ισχύος μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών. Ξεκάνει σαν οικονομικός και εμπορικός πόλεμος, με κυρώσεις και αποκλεισμούς και όταν δεν φτάνουν τα προηγούμενα μέτρα, τότε γίνεται και με τα όπλα.
Οι πόλεμοι των δούλων κατά των δουλοκτητών ήταν δίκαιοι, οι πόλεμοι των δουλοπάροικων αγροτών κατά των τσιφλικάδων δικαιούχοι, οι πόλεμοι των μισθωτών εργατών κατά της αστικής ταώς δίκαιοι, οι πόλεμοι κατά της ξενικής κατοχής δίκαιοι, ο αγώνας για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, για το σοσιαλισμό.»
Σημείωσε ακόμη πως «στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο μετέχουν και περιφερειακά κράτη, μικρά κράτη, δηλαδή ανεξάρτητα ποιά θέση θα έχουν στην ιμπεριαλιστική κυριαρχία» ενώ για όσους επικαλούνται το λεγόμενο «διεθνές δίκαιο» τόνισε πως «Αυτό που λένε σήμερα ότι σημαία είναι το διεθνές δίκαιο, στην πράξη είναι η διεθνής νομοθετική - πολιτική θωράκιση της οικονομικής κυριαρχίας του κεφαλαίου και της διεθνοποίησης της δράσης του, των διεθνών σχέσεωνΕπομένως δεν υπάρχει νομιμότητα γενικά, είναι ταξική η νομιμότητα που εκφράζει και στηρίζει τις κυρίαρχες σχέσεις παραγωγής. Οι λαοί όλης της Γης και ο ελληνικός καλούνται να θεωρούν ως νομιμότητα και ειρήνη την υποταγή στη νομιμότητα των συμφερόντων των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων».




Οι συνέπειες του πολέμου και της ελληνικής εμπλοκής είναι ήδη εδώ για τον λαό

«Οι οικονομικές συνέπειες του πολέμου και της ελληνικής εμπλοκής είναι ήδη εδώ για τον λαό» τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα και σημείωσε:
Είναι τα 4 δισ. ευρώ των ΝΑΤΟικών εξοπλισμών, τους οποίους πλέον η κυβέρνηση συνδέει ανοιχτά με την υπεράσπιση του «ΝΑΤΟικού εδάφους», που καμιά σχέση δεν έχει με την άμυνα της χώρας.
Είναι οι πρόσθετες λόγω πολέμου ανατιμήσεις στο φυσικό αέριο και το πετρέλαιο, που έχουν εκτοξεύσει τις τιμές τους σε ρεκόρ δεκαετίας, συμπληρώνοντας τις μεγάλες αυξήσεις από την απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας και την «πράσινη» ανάπτυξη. Το τίμημα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και του πολέμου είναι το ακριβότερο ρεύμα, η μεγαλύτερη ενεργειακή φτώχεια, οι τιμές - φωτιά σε μετακινήσεις και βασικά αγαθά, με τον πληθωρισμό να τρέχει τον προηγούμενο μήνα στα επίπεδα ρεκόρ του 6,3%. Οι παροχές της κυβέρνησης είναι ελάχιστες, δεν θα μετριάσουν καν τις νέες αυξήσεις.
Είναι οι επιπτώσεις από τις κυρώσεις και τα αντίμετρα. Για παράδειγμα, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι και οι βιοπαλαιστές είναι αυτοί που θα πληρώσουν ακριβότερα τις συνέπειες στον Τουρισμό, αφού 600.000 Ρώσοι και Ουκρανοί δεν θα έρθουν φέτος στη χώρα. Το έργο το έχουν ξαναδεί και οι βιοπαλαιστές αγρότες που πλήρωσαν τη νύφη για τις κυρώσεις του 2014. Πέρα από τα ακριβότερα καύσιμα, αγροτικά εφόδια και πρώτες ύλες, με τα οποία ήταν αντιμέτωποι και πριν από τον πόλεμο, η ζημιά θα είναι ακόμα μεγαλύτερη, αν υπολογίσει κανείς ότι το εμπάργκο που επιβλήθηκε τότε στη Ρωσία από την ΕΕ, τους στοιχίζει περί τα 160 εκατομμύρια κάθε χρόνο!

Και τόνισε πως το ΚΚΕ, στο δρόμο της αντεπίθεσης, στην πάλη για τη συγκέντρωση δυνάμεων για το σοσιαλισμό, παλεύει για

-- Κατάργηση των φόρων στα καύσιμα και άλλα είδη λαϊκής κατανάλωσης.

-- Αυξήσεις μισθών και Συλλογικές Συμβάσεις, προστασία εργασιακών δικαιωμάτων, προστασία συνταξιούχων και ανέργων.

-- Μέτρα για αγρότες και αυτοαπασχολούμενους λόγω των κυρώσεων στη Ρωσία.

-- Αξιοποίηση των εγχώριων ενεργειακών πόρων, όχι στην απολιγνιτοποίηση

-- Να σταματήσει η εμπλοκή.

-- Να κλείσουν οι βάσεις.

-- Κανένας στρατιώτης και στρατιωτικός έξω από τα σύνορα.

 https://www.902.gr/eidisi/politiki/289974/oi-laoi-ehoyn-logo-kai-ypohreosi-na-proetoimazontai-kai-na-kratoyn-diki-toys

Υ/Γ οι εμφάσεις στο κείμενο του Viva La Revolucion 

06 Μαρτίου, 2022

Ο Νίκος Μπογιόπουλος για τον πόλεμο στην Ουκρανία

 

&
Μπογιόπουλος Νίκος:
O Κυριάκος Ντασιοβασίλης που έζησε επί 12 χρόνια στην Ουκρανία και συγκεκριμένα από το 2010 μέχρι και πριν από 20 μέρες όπου γύρισε στην Ελλάδα ήταν πραγματικά αποκαλυπτικός για τα γεγονότα που οδήγησαν στην σημερινή πολεμική τραγωδία της χώρας.
Συγκεκριμένα ο Κυριάκος Ντασιοβασίλης αναφέρθηκε:
— Στο ωμό πραξικόπημα του 2014 που όπως είπε το οργάνωσε η Αμερικάνικη πρεσβεία σε συνεργασία με την Ουκρανική διασπορά του Καναδά και της Αμερικής οι οποίες το χρηματοδότησαν.
— Στον πρώτο νόμο της πραξικοπιματικής κυβέρνησης που ήταν να βγάλει εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας και επιτεθεί σε όλη την υπόλοιπη αντιπολίτευση.
— Στα τραγικά γεγονότα της Οδησσού που οδήγησαν στον θάνατο 60 ανθρώπων στην πυρπόληση του Συνδικάτου.
— Στη δράση των 5 νεοναζιστικών και φασιστικών ταγμάτων που δρουν στην Ουκρανία (Αζοφ, Δεξιός Τομέας, Ντανμπάρ, Δνίπερ, Αντρά) που σκότωναν, βίαζαν γυναίκες και κόρες των Ρωσόφωνων και έκλεβαν τα υπάρχοντα τους.
— Στην καταπάτηση της συνθήκης του Μινσκ.
— Στις κάλπικες υποσχέσεις του Ζελένσκι για «ειρηνική επίλυση» της κρίσης στο Ντονμπάς, οι οποίος γρήγορα τις αναίρεσε και προχώρησε σε ανοιχτή συνεργασία με τάγματα εφόδου.
— Στην βίαιη επέμβαση της Ρωσίας που έχει προκαλέσει τεράστιο πόνο στον Ουκρανικό λαό και έχει βυθίσει τη χώρα στο χάος.
Ακούστε όλη την συνέντευξη:



«Οι Ουκρανοί βομβάρδισαν Δικούς Τους ανθρώπους» καταγγέλλει Γαλλίδα δημοσιογράφος

απο:  Viva.La.Revolucion: «Οι Ουκρανοί βομβάρδισαν Δικούς Τους ανθρώπους» κα...:   Γαλλίδα δημοσιογράφος καταγγέλλει: «Οι Ουκρανοί βομβάρδισαν δικούς τους ανθρώπους»
ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ


Η δημοσιογράφος και πολεμική ανταποκρίτρια Anne-Laure Bonnell, με έδρα την περιοχή Donbass, σε συνέντευξή της στο γαλλικό κανάλι CNews κατήγγειλε ότι οι ουκρανικές δυνάμεις ήταν αυτές που εξαπέλυσαν σφοδρό βομβαρδισμό στο Donbass.

Απαντώντας στην ερώτηση εάν οι αεροπορικές επιδρομές έγιναν από την Ουκρανία ή τη Ρωσία, η Anne-Laure Bonnell είπε: 
«Από την πλευρά μου, ο βομβαρδισμός γίνεται από την Ουκρανία. Οι Ρώσοι βρίσκονται στο κέντρο της χώρας, στην ανατολική πλευρά, όπου βρίσκομαι στο Ντονμπάς».
«Και στο Ντόνετσκ ο βομβαρδισμός γίνεται από τις ουκρανικές αρχές. Λυπάμαι που σοκάρω τους followers και όλους, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.”
Και συνέχισε, 
«Δεν υπερασπίζομαι τον Πούτιν, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Είμαι κοντά σε πολίτες. Δεν παίρνω θέσεις. Αυτό που λέω είναι απλώς η αλήθεια και το γεγονός ότι είναι Ουκρανικός στρατός που βομβαρδίζει τους δικούς του ανθρώπους και τα παιδιά ζουν σε υπόγεια καταφύγια».

01 Φεβρουαρίου, 2022

Μάνος Δούκας: ένας λαϊκός διανοούμενος – 1 χρόνος χωρίς τον Μάνο



Και αν τον ρωτούσε κανείς, πες μας τι άφησες σε αυτή τη γη, η απάντηση θα ήταν: τα ακριβώς αντίθετα από όσα (δεν) άφησαν οι κυρ-Παντελήδες αυτού του κόσμου.

Σφυροδρέπανος

Λέει ο ποιητής/στιχουργός (όχι ο Βαγγέλης) πως αν ήσουν παρών σε όλα όσα έπρεπε να είσαι σε αυτόν τον κόσμο, τότε δε θα λείψεις ποτέ. Κι ο Μάνος έβρισκε χρόνο και ήταν παρών σε όλα. Για αυτό μας λείπει λίγο παραπάνω, γιατί είχαμε συνηθίσει να τον βρίσκουμε παντού.

Παρών σε όλες τις κινητοποιήσεις, σε δράσεις-συσκέψεις των εκπαιδευτικών, για την Παλαιστίνη ή για το αγαπημένο του νησί, στις εκδηλώσεις που του κέντριζαν την “περιέργεια” -και ήταν αστείρευτος, με δίψα να τα δει και να τα μάθει όλα-, στα μαθήματα στο Στέκι, σε εκδρομές και λαϊκά προσκυνήματα, στο θέατρο ή το σινεμά -ιδίως αν είχαν πολιτικό ενδιαφέρον- σε εκθέσεις και μουσεία. Και όλα αυτά μπορούσε να τα χωρέσει σε ένα 24ωρο, γράφοντας και κάνα δυο κείμενα με τις εντυπώσεις του, σαν ανταποκριτής. Δύσκολα θα έβρισκες άλλον άνθρωπο να κάνει πράξη το σύνθημα “άδραξε τη μέρα”, όπως το έκανε αυτός. Βαριόταν θανάσιμα την απραξία και ζούσε κάθε μέρα γεμάτα, σα να ήταν η τελευταία, έχοντας μέσα του τη νιότη του κόσμου.

Ο Μάνος ανήκε στο σπάνιο είδος του λαϊκού διανοούμενου, χωρίς κόκκο λαϊκισμού ή διανοουμενισμού. Γνήσια λαϊκός και μαζικότατο στοιχείο, είχε -χωρίς να το επιδιώκει- παντού και σε όλους τους χώρους γνωστούς, ανθρώπους που τον εκτιμούσαν και τον σταματούσαν να του μιλήσουν, ευήκοα ώτα να προσέξουν τι θα τους πει -και ήταν, ως συνήθως, εύστοχα και ενδιαφέροντα. Είχε χαρακτηριστική ευκολία να γράφει κείμενα ακατάπαυστα, να βρίσκει την ουσία στα πιο σύνθετα ζητήματα, να την εξηγεί με τον πιο απλό τρόπο, να παραθέτει σκέψεις και επιχειρήματα και να οπλίζει με αυτά τους αναγνώστες του. Κι αυτό εξηγεί γιατί όσα έγραφε είχαν τέτοια απήχηση, γίνονταν πραγματικό εργαλείο και γνώριζαν τέτοια διάδοση.

Ο Μάνος ήταν αληθινός δάσκαλος -όχι μόνο με την ιδιότητα του εκπαιδευτικού. Και το πιο σπουδαίο που μας έδωσε ήταν το μάθημα της σεμνότητας. Δεν είχε ίχνος έπαρσης και αυτοπροβολής, έσπαγε τον πληθυντικό, το από καθέδρας ύφος, τους τύπους που βαριόταν αφόρητα. Δε μιλούσε ποτέ ως… αυθεντία, “έτσι νομίζω, δεν ξέρω”, πρόσθετε συχνά στο τέλος. Δεν είχε πρόβλημα να “τσαλακωθεί”, να αυτοσαρκαστεί, δεν είχε καμία ανάγκη να πουλήσει μούρη και τουπέ, για να σε κερδίσει. Το κατάφερνε κάνοντας ακριβώς το αντίθετο.

Μπορούσες να τον δεις να χαίρεται σαν μαθητούδι που έκανε σκανταλιά, πχ όταν έγραφε κάτι “αιρετικό” που ήξερε πως θα προκαλέσει αντιδράσεις. Να είναι σαν μικρό παιδί που δεν ήξερε -και ρωτούσε τους άλλους- τι φάρμακα πρέπει να πάρει και τι του επιτρέπει η υγεία του να φάει. Έβρισκε χρόνο για όλα τα άλλα, τα ωραία, μεγάλα και συλλογικά, και δεν του περίσσευε πάντα για τον εαυτό του και ό,τι θεωρούσε πεζό και δευτερεύον. Σαν αφηρημένη διανόηση. Ή μάλλον… αφηρημένος “λαϊκός διανοούμενος”.

Τον Μάνο δεν είχαμε ευκαιρία να τον αποχαιρετήσουμε όπως θα θέλαμε, δεν είχαμε χρόνο να χωνέψουμε την απώλειά του. Στα τελευταία, η πανδημία τον κρατούσε σπίτι (θηρίο στο κλουβί, πες καλύτερα) στις κινητοποιήσεις, και δε μας άφησε περιθώριο ούτε καν για ένα επισκεπτήριο στο νοσοκομείο, όπου έβγαζε τη γλώσσα στον θάνατο, και είχε ακλόνητη πίστη στην επιστήμη, ως το τέλος, παρά τα όσα περνούσε.



Και αν τον ρωτούσε κανείς, πες μας τι άφησες σε αυτή τη γη, η απάντηση θα ήταν: τα ακριβώς αντίθετα από όσα (δεν) άφησαν οι κυρ-Παντελήδες αυτού του κόσμου. Μας άφησε ένα βουνό γλυκιές αναμνήσεις, μια σπουδαία κληρονομιά με τα γραπτά του -διαχρονικά και επίκαιρα μέχρι σήμερα- και είναι αυτά ακριβώς που τον φέρνουν κοντά μας σήμερα, αλλά υπογραμμίζουν και την απουσία του.
 Πού είναι ένας Μάνος σήμερα να σχολιάσει όσα συμβαίνουν…;

Μάνος Δούκας Σφυροδρέπανος



 
Ο Μάνος Δούκας μέσα από τα γραπτά του

Με αφορμή τη σημερινή επέτειο των γενεθλίων του, παραθέτουμε είκοσι από τα πιο αντιπροσωπευτικά του κείμενα. Τα περισσότερα είναι διαχρονικά και άκρως επίκαιρα, σα να γράφτηκαν σήμερα… Μέσα από αυτά άλλωστε τον γνώρισε και τον αγάπησε πολύς κόσμος -και ας μην τον είχε συναντήσει ποτέ. Κι ίσως πρέπει κάποτε να βγουν σε βιβλίο, για να τα δούνε κι άλλοι, που δεν έτυχε να τα διαβάσουν…

25 Ιανουαρίου, 2022

Εκατομμύρια Θάνατοι λόγω βλακείας.

RevolucionHellas - Viva.La.Revolucion: Εκατομμύρια Θάνατοι λόγω βλακείας.:   

Εκατομμύρια Θάνατοι λόγω βλακείας.

 

 
Εκατομμύρια θάνατοι λόγω βλακείας.

Δημοσιεύτηκε σήμερα μια μελέτη διεθνούς συνεργασίας, σχετική με την αντοχή των βακτηρίων στα αντιβιοτικά.
Αν οι ερευνητές δεν έχουν πέσει πολύ έξω (χρησιμοποίησαν προγνωστικά στατιστικά μοντέλα και, όπως αναγνωρίζουν οι ίδιοι, τα αποτελέσματά τους υπόκεινται σε πολλούς περιορισμούς), το συμπέρασμα είναι τραγικό.
Ακόμα και έξω αν έχουν πέσει όμως, η διεθνής εμπειρία είναι εξίσου τραγική:
Πολλά βακτήρια, γνωστά από παλιά και εύκολα αντιμετωπίσιμα, έχουν γίνει πλέον τέρατα. 
Είναι τώρα ανθεκτικά στα αντιβιοτικά και χρειαζόμαστε νέα φάρμακα και νέες στρατηγικές εναντίον τους.
Στην προαναφερόμενη εργασία οι επιστήμονες απέδωσαν περίπου 1.200.000 (1,2 εκατομμύρια) θανάτους από βακτηριακές λοιμώξεις στην αντίσταση των βακτηρίων στα αντιβιοτικά, μόνο για το έτος 2019, παγκοσμίως.
Ο κύριος λόγος για την τραγωδία είναι η κατάχρηση αντιβιοτικών.
Χάνουμε εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο, επειδή παίρναμε και δίναμε (και παίρνουμε και δίνουμε) αντιβιοτικά άκριτα και ασυλλόγιστα. Τα βακτήρια (κυρίως) «πιέστηκαν» και έγιναν ανθεκτικά, στον αγώνα τους για επιβίωση.
Τι κι αν όλοι (ΟΛΟΙ) οι διεθνείς υγειονομικοί φορείς φωνάζουν ολημερίς και ολονυχτίς;
Τι κι αν τα αντιβιοτικά ΔΕΝ έχουν δράση στις ιογενείς λοιμώξεις;
Όταν ο άρρωστος και, δυστυχώς, ο γιατρός του μένουν προσκολλημένοι στη βλακεία, το αποτέλεσμα σε επίπεδο παγκόσμιας δημόσιας υγείας είναι θανατηφόρο.
Ειδικά ο μέσος Έλληνας ασθενής και ο μέσος Έλληνας γιατρός έχουν ακλόνητες πεποιθήσεις.
Ο Έλληνας ασθενής υπακούει στην «παράδοση» («έχω πυρετό, άρα κρύωσα, άρα πρέπει να πάρω αντιβίωση»).
Ο Έλληνας γιατρός υπακούει στους νόμους της πιάτσας («ο άρρωστος δεν μπορεί να φύγει χωρίς αντιβιοτικά, αν του το γυρίσει σε πνευμονία θα βρω κανένα μπελά», «κι εγώ να μην του τα γράψω θα πάει σε άλλο γιατρό και θα τα πάρει και θα χάσω και τον πελάτη»).
Και μ’ αυτά και μ’ αυτά χάνουμε πολυτιμότατα φάρμακα και τα βακτήρια χορεύουν.
Μία (ΕΦΑΠΑΞ) δόση αζιθρομυκίνης μπορούσε κάποτε να χτυπήσει τη χολέρα, τώρα αυτό είναι αμφίβολο.
Κατά τα άλλα ο αξιότιμος Έλληνας συνάδελφος της πιάτσας γράφει αφειδώς αζιθρομυκίνη για την COVID-19 (καμία δράση, κανένα αποτέλεσμα).

Κατά τα λοιπά το Σαββατοκύριακο έρχεται βαρύς χειμώνας που δεν θα πρέπει όμως να μας τρομάζει, διότι ο χειμώνας της ανθρώπινης βλακείας είναι χειρότερος.
Πηγή:
https://www.facebook.com/.../a.41037095.../10160240283258470


29 Δεκεμβρίου, 2021

Τα «Ευτράπελα» «Πριν» - ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ.



Σε μεγάλο αδιέξοδο....
«Μεγαλειώδης νίκη του λαού, ανοιχτό το στοίχημα των αγώνων»… Ο παραπάνω τίτλος άρθρου, που αναφέρεται στην επικράτηση του σοσιαλδημοκράτη Γκ. Μπόριτς στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές της Χιλής, δεν προέρχεται από την «Αυγή». 
Είναι ο τίτλος που επέλεξε για το ολοσέλιδο αφιέρωμά του το «Πριν», η εφημερίδα του ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Διαβάζοντας κανείς το άρθρο και τα όσα γράφει για τον Μπόριτς και την πολιτική του, είναι δύσκολο να καταλάβει πώς ακριβώς στοιχειοθετείται ο τίτλος του και για ποιον λόγο πρέπει να χαρεί… 
Μάλλον είναι και αυτό το «ευτράπελο» ένα από τα αποτελέσματα της λογικής που θέλει τις αστικές κυβερνήσεις να μην είναι εξ ορισμού εκφραστές και υπηρέτες των συμφερόντων της αστικής τάξης, αλλά «φτερά στον άνεμο», που με την πίεση των λαϊκών αγώνων μπορούν να ...αρθούν στο ύψος των περιστάσεων! Να φανταστεί κανείς ότι όλα αυτά γράφτηκαν στο «Πριν» τη στιγμή που είχε χαιρετίσει την εκλογή Μπόριτς στη Χιλή ακόμα και ο Γκουαϊδό, ο σεσημασμένος αχυράνθρωπος των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα!

Έχουμε χάσει το μέτρημα από τις τόσες φορές που το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν «βάλει το λιθαράκι τους» για να καλλιεργούνται τέτοιου είδους ψεύτικες ελπίδες σε τμήματα του λαού και της νεολαίας που έχουν ριζοσπαστικές αναζητήσεις. 
Έχουμε και λέμε:
«Ο λαός (…) αναδεικνύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα εκδηλώνει την αγανάκτησή του απέναντι στη βαρβαρότητα της επίθεσης, το ξεπέρασμα του φόβου, την απόφασή του να φύγουν όσοι μας έφεραν μέχρι εδώ, να γυρίσει σελίδα» ήταν η εκτίμηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το αποτέλεσμα των εκλογών στις 25 Γενάρη του 2015 που ανέδειξε στη διακυβέρνηση της χώρας τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Το τι «σελίδα» γυρίσαμε φάνηκε σε όλο του το μεγαλείο κατά την τετραετία που ακολούθησε…
Λίγο πριν το δημοψήφισμα-απάτη του Ιουλίου του 2015, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κάνοντας μάλιστα αντιπαράθεση με τη θέση του ΚΚΕ, δήλωνε:
 «Εάν επικρατήσει το ΟΧΙ καμία κυβέρνηση δεν θα τολμήσει να επιβάλει μέτρα που θα έχουν ακυρωθεί από το λαό και περιέχονται τόσο στη συμφωνία που πρότειναν ΕΕ - ΕΚΤ -ΝΤ, όσο και στην πρόταση της κυβέρνησης».
Προγνωστικά για σίγουρο «ταμείο»…

Για να μην πάμε πιο πίσω και θυμηθούμε τι έλεγαν π.χ. για την «Αραβική Άνοιξη» και για τόσα άλλα…

Και σήμερα, όμως, αυτές οι δυνάμεις δεν περιορίζουν τις ελπίδες τους στη νέα κυβέρνηση της Χιλής. 
«Οι λαοί της Λατινικής Αμερικής δείχνουν να στρέφονται ξανά προς ό,τι αποπνέει σοσιαλισμό», έγραφε το «Πριν» για την εκλογική επικράτηση του Λουίς Άρτσε στη Βολιβία τον Οκτώβριο του 2020, ενώ για την κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη Ομπραδόρ στο Μεξικό, μόλις τον περασμένο Ιούνιο έγραφε ότι «αμφισβήτησε το πολιτικό κατεστημένο της χώρας, μια "τέλεια δικτατορία", εφαρμόζοντας ένα μετριοπαθές φιλολαϊκό πρόγραμμα».
Ο «μετριοπαθής φιλολαϊκός» Ομπραδόρ και η κυβέρνησή του λίγους μήνες μετά κατέστειλε -χρησιμοποιώντας μέχρι και πραγματικά πυρά- τους απεργούς εργάτες του «φίλου» της μεγιστάνα Κάρλος Σλιμ, στην κατασκευή διυλιστηρίων στην περιοχή Nτος Μπόκας!!!

Οι δυνάμεις του ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τα «εντός συνόρων» κρατάνε και κάνα πρόσχημα (όλο και λιγότερο είναι η αλήθεια) μπας και διαχωριστούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για τα «εκτός συνόρων» δίνουν ρέστα χαρακτηρίζοντας «μεγαλειώδεις λαϊκές νίκες» τις κυβερνητικές εναλλαγές που έχουν τη σφραγίδα της σοσιαλδημοκρατίας... 
Τι φταίει όμως και κάθε τόσο την «πατάνε» με τις προσδοκίες και τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργούν και οι «μεγαλειώδεις λαϊκές νίκες» αποδεικνύονται προδοσίες για τα λαϊκά συμφέροντα, τρύπια σωσίβια; 
Και γιατί, παρόλο που την πατάνε, συνεχίζουν να παίζουν στο παιχνίδι της σοσιαλδημοκρατικής εναλλαγής; 
Δικά τους και υπαρξιακά τα ερωτήματα. 
Σε κάθε περίπτωση πάντως επιβεβαιώνεται ότι η αναζήτηση διαρκώς «μεταβατικών» φιλολαϊκών κυβερνήσεων στο έδαφος του συστήματος, η αντίληψη ότι η ανατρεπτική πάλη περνάει μέσα από ανακατατάξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα (πότε για να φύγει μια κυβέρνηση, ένας υπουργός κλπ.), η αντίληψη ότι ο αγώνας για την εργατική εξουσία είναι για τη «Δευτέρα Παρουσία» και ο σοσιαλισμός «απροσδιόριστο μέλλον» οδηγούν σε αδιέξοδο που όλο και μεγαλώνει...

ΥΓ: Στελέχη του ΝΑΡ φτάνουν να επιστρατεύουν ως και τα… κόκαλα των νεκρών της χούντας του Πινοτσέτ, που είναι σπαρμένα σε όλη τη Χιλή, για να στηρίξουν το ξέπλυμα του σοσιαλδημοκράτη Μπόριτς.
 Μπορούμε να κάνουμε μία αναλογία. 
Επειδή η Ελλάδα είναι σπαρμένη με νεκρούς αγωνιστές και κομμουνιστές (σε περιόδους στρατιωτικών και μη δικτατοριών και διαφορών ειδών αστικών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένων και «κεντρώων» κυβερνήσεων) πρέπει να στηριχθεί μία κυβερνητική εναλλαγή υπέρ της σοσιαλδημοκρατίας;