Το Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ Για το Προσφυγικό

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
Ανακοίνωση για τις εξελίξεις στο Προσφυγικό και τα μέτρα της κυβέρνησης

Το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την εξής ανακοίνωση για τις εξελίξεις στο Προσφυγικό και τα μέτρα της κυβέρνησης:

«Οι τελευταίες εξελίξεις, με τον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στα νησιά του Αιγαίου και τα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο, επιβεβαιώνουν, για μια ακόμη φορά, πως η πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που ακολούθησαν και ακολουθούν πιστά οι ελληνικές κυβερνήσεις, είναι αυτή που ευθύνεται αφ’ ενός για τη διάλυση χωρών και τον ξεριζωμό λαών και αφ’ ετέρου για τον εγκλωβισμό των ξεριζωμένων σε νησιά και σύνορα. 

Αυτή η πολιτική άνοιξε το δρόμο στον Ερντογάν να θέλει να επιβάλει τις δικές του επιδιώξεις με όχημα το Προσφυγικό.

Αν δεν υπάρξει τώρα αμφισβήτηση και σύγκρουση με αυτή την πολιτική, με τον Κανονισμό του Δουβλίνου και τις συμφωνίες ΕΕ - Τουρκίας, κανένα μέτρο καταστολής, καμία υποκριτική φωνή ευαισθησίας και συμπαράστασης από αξιωματούχους της ΕΕ, αλλά και κανένα κυβερνητικό ευχολόγιο για δήθεν αλληλεγγύη από την ΕΕ, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει την όξυνση του προβλήματος.

Αυτό που θα συμβαίνει, είναι να αυξάνεται η λίστα των νεκρών, ανάμεσά τους μικρά παιδιά, να αναζητούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες πιο επικίνδυνους δρόμους διαφυγής και να γίνονται έρμαια διακινητών, αλλά και κυβερνήσεων, όπως η κυβέρνηση Ερντογάν, που τους αξιοποιεί για τα δικά της γεωπολιτικά παιχνίδια, αλλά και για να εκβιάζει περαιτέρω ανταλλάγματα από ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΗΠΑ, για τη στήριξη της εισβολής της στη Συρία.

Κατά τη σύνοδο των πρέσβεων του ΝΑΤΟ, στην οποία η Τουρκία ζήτησε τη ΝΑΤΟική συνδρομή για να διατηρήσει την κατοχή και επί της ουσίας να προσαρτήσει συριακά εδάφη, στα οποία παρανόμως έχει εισβάλει, η ελληνική κυβέρνηση φέρεται να έθεσε ως μόνο θέμα το σεβασμό από μέρους της Τουρκίας της συμφωνίας της ΕΕ - Τουρκίας για το Προσφυγικό. Εάν κάτι τέτοιο ισχύει, είναι πολύ επικίνδυνο, αφού ουσιαστικά κάνει αποδεκτή την επιθετική στάση της τουρκικής αστικής τάξης σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων άλλων χωρών και την καταπάτηση των συμφωνιών που καθορίζουν τα σύνορα, όπως είναι η Συμφωνία της Λωζάννης. Τις συνέπειες όλων αυτών πληρώνουν οι λαοί.

Αντί, λοιπόν, την επίδειξη πυγμής απέναντι τόσο στους εξαθλιωμένους και θαλασσοπνιγμένους πρόσφυγες, όσο και στους νησιώτες, η κυβέρνηση της ΝΔ να δείξει τον "τσαμπουκά" της απέναντι σε ΕΕ και ΝΑΤΟ που θεωρούν "δίκαιη" την εισβολή της Τουρκίας στην Ιντλίμπ και που δίνουν άλλοθι στον Ερντογάν να χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες και μετανάστες για τις επιδιώξεις της τουρκικής άρχουσας τάξης. Καλούμε την κυβέρνηση της ΝΔ να αποχωρήσει από τον Κανονισμό του Δουβλίνου και να απαιτήσει την ακύρωση της Κοινής Δήλωσης ΕΕ - Τουρκίας, που μετατρέπουν την Ελλάδα σε αποθήκη ψυχών, για να μεταβούν οι πρόσφυγες στις χώρες προορισμού τους.

Στον Έβρο και το Αιγαίο εχθρός του ελληνικού λαού δεν είναι τα θύματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, οι ξεριζωμένοι από τους πολέμους και τις επεμβάσεις που έχουν εξαπολύσει οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, με τη στήριξη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, για τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου. Εχθρός είναι η πολιτική που από τη μια στηρίζει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους αυξάνοντας τα κύματα των προσφύγων και από την άλλη μετατρέπει την Ελλάδα σε χώρα-φυλακή για να προστατεύεται το "φρούριο" της ΕΕ.

Η αναγκαία φύλαξη των συνόρων στον Έβρο δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για να νομιμοποιούνται ακροδεξιές φωνές και δράσεις, ανοικτές και συγκαλυμμένες, για να προμοτάρονται από υπουργούς ρατσιστικές κραυγές, για να μένουν τελικά στο απυρόβλητο οι θύτες αυτής της πολιτικής. Οι αντιδραστικές, ξενοφοβικές φωνές, που επιδιώκουν να στρέψουν τον ελληνικό λαό κατά των θυμάτων, προσφύγων και μεταναστών, γίνονται τελικά ο καλύτερος σύμμαχος αυτών που δημιουργούν και συντηρούν το πρόβλημα, γίνονται ο καλύτερος σύμμαχος της κυβέρνησης Ερντογάν που προσπαθεί να χρησιμοποιήσει αυτόν τον κόσμο για τους δικούς του σκοπούς.

Από αυτή την άποψη εκφράζουμε την αντίθεσή μας και θεωρούμε αδιέξοδα τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση της ΝΔ. Ιδιαίτερα το αίτημα για την εφαρμογή του άρθρου 78 παρ. 3 της “Συνθήκης της Λισαβόνας” για εμπλοκή της ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής - ακτοφυλακής (Frontex), δηλαδή ξένων στρατιωτικών ομάδων ταχείας επέμβασης για τη φύλαξη των ελληνικών συνόρων, κινείται σε επικίνδυνη κατεύθυνση και θα περιπλέξει την κατάσταση. Άλλωστε, μέχρι σήμερα καμία λύση δεν έδωσε η εμπλοκή του ΝΑΤΟ και της Frontex στο Αιγαίο. Το αντίθετο μάλιστα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα δεν βγάζουν άχνα για τον Κανονισμό του Δουβλίνου και τη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, που μετατρέπουν τα νησιά, τη χώρα σε κέντρο “ανοιχτού” και “κλειστού” εγκλωβισμού.

Καλούμε τον ελληνικό λαό, ιδιαίτερα τον πληθυσμό των νησιών και των παραμεθόριων περιοχών, να οργανώσει τον αγώνα του, στρέφοντας τα πυρά στους υπεύθυνους και τις αιτίες που γεννούν το πρόβλημα. Να απομονώσουν τόσο τον αντιδραστικό εθνικισμό και την καταστολή όσο και τον επικίνδυνο κοσμοπολιτισμό της θεωρίας των "ανοιχτών συνόρων". "Ομοψυχία" και συμμαχία να έχει ο λαός μέσα στους αγώνες του, κόντρα στις αστικές κυβερνήσεις και τους ιμπεριαλιστικούς εταίρους τους.

Τώρα απαιτείται:

Κατάργηση των κανονισμών του Δουβλίνου και της κοινής δήλωσης ΕΕ - Τουρκίας, η οποία έτσι κι αλλιώς είναι ατελέσφορη και έχει καταστεί ανενεργή.

Να κλείσουν όλα τα hot spots στα νησιά του Αιγαίου και να μη δημιουργηθούν νέα, ούτε κλειστά, ούτε ανοιχτά.

Άμεσος απεγκλωβισμός από τα νησιά και με γρήγορες διαδικασίες να πάνε στις χώρες προορισμού τους.

Τώρα η ΕΕ και ο ΟΗΕ να οργανώσουν διαδικασίες υποβολής αιτήσεων ασύλου μέσα στην Τουρκία και στα σύνορα με την Ελλάδα και στα σύνορα με τη Συρία και απευθείας μετακίνηση στις χώρες προορισμού τους. Αυτό το μέτρο μπορεί να στηρίξει το δικαίωμα των προσφύγων σε προστασία, με βάση τις διεθνείς συμβάσεις.

Να σταματήσει τώρα κάθε συμμετοχή, στήριξη και εμπλοκή στις ενέργειες και τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, που στηρίζουν την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία, τις επεμβάσεις στη Λιβύη, διαιωνίζοντας τον πόλεμο και τις καταστροφές».

ΚΚΕ

 Ενημέρωση 5/3/20:

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, ο Τραμπ «εξέφρασε την υποστήριξή του στις προσπάθειες που καταβάλλει η Ελλάδα για να ασφαλίσει τα σύνορά της και ενθάρρυνε την Ελλάδα να συνεργαστεί με τους περιφερειακούς εταίρους για την αντιμετώπιση του μαζικού μεταναστευτικού κύματος στην Ευρώπη». 

Τη δήλωση αυτή υποδέχτηκαν με πανηγυρισμούς η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία, ως έμπρακτη τάχα στήριξη των ΗΠΑ στην Ελλάδα απέναντι στην Τουρκία. 

Την ίδια ώρα, όμως, ο Αμερικανός ειδικός αντιπρόσωπος για τη Συρία δήλωνε πως οι ΗΠΑ είναι πρόθυμες να παράσχουν πυρομαχικά στη σύμμαχο Τουρκία, για να συνεχίσει την πολεμική εισβολή στη Συρία, από όπου προέρχεται το κύριο ρεύμα των προσφύγων και μεταναστών, τους οποίους στη συνέχεια αξιοποιεί στα γεωπολιτικά παιχνίδια και στα παζάρια της με ΗΠΑ και ΕΕ.

 Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ο Αμερικανός πρέσβης στην Τουρκία επιβεβαίωσε ότι εξετάζεται και το αίτημα της Αγκυρας για ενίσχυση της αεράμυνας στα σύνορα με τη Συρία!

Ολα αυτά συμβαίνουν ενώ η Τουρκία έχει πραγματοποιήσει παράνομη στρατιωτική εισβολή στη βόρεια Συρία, με την ανοχή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, επομένως και της ελληνικής κυβέρνησης, που είναι μπλεγμένη μέχρι το λαιμό στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή. 

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι στην πρόσφατη συζήτηση στο ΝΑΤΟ για την έκδοση κοινής δήλωσης στήριξης των τουρκικών επιχειρήσεων στο Ιντλίμπ, ο εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης δεν είχε άλλη αντίρρηση, πέρα από το γεγονός ότι δεν συμπεριλήφθηκε δήλωση αναγνώρισης από την Τουρκία της Συμφωνίας με την ΕΕ για τη διαχείριση του Μεταναστευτικού - Προσφυγικού. 

Με άλλα λόγια, η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει την εισβολή της «συμμάχου» Τουρκίας στη Συρία, αναγνωρίζοντας ζωτικά της συμφέροντα στην περιοχή, και συμμετέχει συνολικά σε διευθετήσεις με αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο, για να παραμείνει η Τουρκία ενεργός πυλώνας της ευρωατλαντικής συμμαχίας. 

Μετά απ' όλα αυτά, έχει το θράσος να παρουσιάζει το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό περίπου ως φυσικό φαινόμενο, τις ΗΠΑ και την ΕΕ ως «σωτήρες» και τον εαυτό της ως «αθώα» τάχα του αίματος για τις εξελίξεις στην περιοχή και την αξιοποίηση του Προσφυγικού στους ανταγωνισμούς μεταξύ ...«συμμάχων».

ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ 15.000 ΣΤΡΕΜ. ΣΤΑ ΟΡΕΙΝΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

ΤΟΜΕΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΖΑΚΥΝΘΟΥ KKE

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ 15.000 ΣΤΡΕΜΜΑΤΩΝ ΣΤΑ ΟΡΕΙΝΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι και νέες
Η συζήτηση που αναθερμαίνεται τις τελευταίες μέρες για την αγορά 15.000 στρεμμάτων γης στα ορεινά της Ζακύνθου από τον όμιλο Pimana S.A. του εμίρη του Κατάρ, είναι αποκαλυπτική για τον αντιλαϊκό ρόλο της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ, των στηριγμάτων τους στη Τοπική Διοίκηση αλλά και συνολικά για τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου για το νησί μας.


Οι σχεδιασμοί αυτοί συνδέονται με την αλλαγή χρήσης γης, το πούλημα της Δημόσιας Περιουσίας, την ιδιωτικοποίηση του φυσικού-δασικού πλούτου.
ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ – παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους και την προσπάθεια που κάνουν το τελευταίο διάστημα να κρύψουν την ταύτιση τους και στο ζήτημα αυτό της πώλησης των 15.000 στρεμμάτων - στηρίζουν και υλοποιούν τις κεντρικές κατευθύνσεις της στρατηγικής της αστικής τάξης και της ΕΕ.

Εφαρμόζουν όλες τις αντιλαϊκές διατάξεις, την πολιτική που όλες οι αστικές κυβερνήσεις έχουν διαχρονικά συνδιαμορφώσει για να δώσουν νέα ώθηση στη καπιταλιστική ανάπτυξη, σε κλάδους και τομείς που μπορούν να ενισχύσουν παραπέρα την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Με βάση την με αριθμό 20/2018 απόφαση του πολυμελούς πρωτοδικείου Ζακύνθου κατοχυρώνεται πώληση 15.000 στρεμμάτων στον Καταριανό επιχειρηματικό όμιλο και απορρίπτονται όλες οι απαιτήσεις των μικροϊδιοκτητών – κατοίκων της περιοχής.

Αυτός είναι ο αστικός νόμος.

Η απόφαση του δικαστηρίου δικαιώνει τον επιχειρηματικό όμιλο και διώχνει τους μικροϊδιοκτήτες, δίνει στο κεφάλαιο δημοτική και δημόσια περιουσία.

Έχουν μεγάλη ευθύνη, λοιπόν, όσοι λένε ότι οι αστικοί νόμοι θα υπερασπιστούν τα δικαιώματα του λαού.

Τους νόμους επίσης τους αλλάζουν και τους τροποποιούν υπέρ του κεφαλαίου.

Προ διετίας με δήλωση του ο Άδωνις Γεωργιάδης, σημερινός υπουργός Ανάπτυξης της κυβέρνησης της ΝΔ, έλεγε: «Δεν μπορεί να έρχεται ο εμίρης του Κατάρ να επενδύσει και εμάς να μας ξινίζει. Όσο για τη νομιμότητα, μπορούμε και να αλλάξουμε τους νόμους για να επενδύσει ο εμίρης».

ΝΔ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ

• Η Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων της ΝΔ, κα Κράτσα, λέει:

«Δεν ξέρω τα σχέδια του εμίρη του Κατάρ, αλλά αυτή η επένδυση είναι μεγάλη τύχη για τη Ζάκυνθο»

• Ο δήμαρχος Ζακύνθου κ. Αρετάκης που στηρίχτηκε από το κεφάλαιο, την ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ τονίζει:

«Κοιτάξτε, θα ήθελα να τονίσω στο σημείο αυτό ότι δεν είμαστε αντίθετοι με την ανάπτυξη του νησιού, ίσα ίσα που την επιδιώκουμε. Είμαστε διατεθειμένοι να βοηθήσουμε τον εμίρη, αρκεί να μας να μας πει τι θέλει να κάνει».

• Ο κ. Κοντονής, ως Υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβρη του 2016 ανέφερε:

“Είναι καλοδεχούμενες οι επενδύσεις και οι επενδυτές.”

Οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες και οι αυτοαπασχολούμενοι της Ζακύνθου έχουν ήδη συγκεντρώσει πείρα από την τουριστική ανάπτυξη στο νησί.

Ανάπτυξη του σημερινού τουρισμού σημαίνει επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματά μας.

Τα κέρδη των ξενοδόχων αυξάνονται συνεχώς, ενώ οι εργαζόμενοι στον τουρισμό - επισιτισμό δουλεύουν μέσα σε όλο και χειρότερες συνθήκες εργασίας, με μισθούς πείνας, ανασφάλιστοι, με εντατικοποίηση που σπάει κόκκαλα, τα ωράρια εργασίας είναι ανύπαρκτα.
Οι τιμές των αγροτικών προϊόντων συνεχώς πέφτουν (πχ το λάδι) ενώ οι αυτοαπασχολούμενοι τα φέρνουν γύρω, όλο και πιο δύσκολα.


Καλούμε το λαό της Ζακύνθου να ορθώσει το ανάστημά του ενάντια στους μεγαλοξενοδόχους, τον Εμίρη, τον ιδιοκτήτη του 11880, τους διάφορους άλλους “επενδυτές” που θέλουν να βάζουν στο χέρι όλη την ορεινή και νότια Ζάκυνθο.

Όλους αυτούς που έχουν βάλει στο στόχαστρο τα δάση, τα βουνά μας ακόμη και το Κορακονήσι.

Όλοι αυτοί μαζί με κυβερνήσεις έχουν μετατρέψει το νησί μας σε τόπο υπερεκμετάλλευσης των ξενοδοχοϋπαλλήλων.

Ο Τουρισμός που προωθούν έχει γεμίσει το νησί σκουπίδια, λύματα τις παραλίες και έχει καταστρέψει τον υδροφόρο ορίζοντα.

Οι αθλιότητες τύπου Λαγανά είναι σε βάρος του πολιτισμού μας, η διάδοση των ναρκωτικών, οι ναρκέμποροι συμπληρώνουν τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος.

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι και νέες

• Είμαστε μαζί με το λαό ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και την προκλητική πώληση στο Εμιράτο 15 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Να μην δεχτεί ο Ζακυνθινός λαός τα σχέδιά τους, και την πώληση. Στηρίζουμε τα αιτήματα των ξενοδοχοϋπαλλήλων, των φτωχών αγροτών και των εργαζομένων.
• Απαιτούμε για τους εργαζόμενους στον Τουρισμό – Επισιτισμό αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες, με μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους για όλο το διάστημα της ανεργίας.
• Καλούμε τους μαζικούς φορείς και τα συνδικάτα
να ανοίξουν το πρόβλημα και να απαιτήσουν για τους εργαζόμενους του Τουρισμού – Επισιτισμού, -που πλημμυρίζουν το νησί μας και δεν είναι κάτοικοι του νησιού και δεν έχουν σπίτι να μείνουν- να τους εξασφαλίζεται στέγαση ανθρώπινη με έξοδα της εργοδοσίας.
• Δυναμώνουμε τον αγώνα για την ικανοποίηση του συνόλου των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Για μόνιμη, σταθερή δουλειά, δημόσια, δωρεάν υγεία, πρόνοια και παιδεία, ασφαλείς, ποιοτικές και υψηλού επιπέδου κατασκευές λαϊκών κατοικιών, σχολείων και φτηνών ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών στο νησί μας.
Απαιτούμε μέτρα αντισεισμικής προστασίας ιδιαίτερα στο νησί μας, που ζούμε καθημερινά με το φόβο καταστροφών. 

Ο αγώνας μας είναι άρρηκτα δεμένος με την πάλη για την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στη γη και τη χρήση της, για να σταματήσει η εκμετάλλευση, η καταστροφή και οι πυρκαγιές.
• Υπερασπιζόμαστε και διατηρούμε τις λαϊκές και αγωνιστικές παραδόσεις του νησιού μας ενάντια στη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος
• Παλεύουμε ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά σκληρά, μαλακά και υποκατάστατα, τα κυκλώματα και τους ναρκεμπόρους.
• Έχουμε οδηγό τον αγώνα για μία άλλη κοινωνία το σοσιαλισμό – κομμουνισμό, που θα απαλλάξει το λαό από την εκμετάλλευση. Θα εξασφαλίσει την ευημερία στο λαό και ο τουρισμός, η αναψυχή θα είναι αγαθό για όλους.

Καλούμε το λαό του νησιού σε επαγρύπνηση, ενάντια στην πώληση στα ορεινά της Ζακύνθου, να αντισταθούμε σε όσα σχεδιάζουν.

6-2-2020

ΕΡΤ Ζακύνθου
10 ώρες ·

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

ΤΟ ΚΚΕ ΞΕΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΒΑΣΤΑΖΟΥΣ ΤΩΝ ΓΕΡΑΚΙΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (Video)

«Λέτε ότι προετοιμαζόμαστε για πόλεμο για να επιβάλλουμε την ειρήνη. 

Όχι προετοιμάζεστε για να υπηρετήσετε την υπόθεση του ιμπεριαλιστικού πολέμου και σήμερα και αύριο» σημείωσε, 

Τόνισε ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά ανταποκρίθηκαν, όπως και η τωρινή ανταποκρίνεται στα αιτήματα των ΗΠΑ, ενώ σημείωσε ότι η συμφωνία που φέρνει τώρα στη Βουλή η ΝΔ διευρύνει τη δυνατότητα στις ΗΠΑ να χρησιμοποιούν όλες τις βάσεις της Ελλάδας.

Σημείωσε ότι πλέον γίνεται ξεκάθαρο πως την ώρα που η Τουρκία αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και με μια κλιμάκωση, η Ελλάδα δεν είναι φιλειρηνικό κράτος, γιατί μπορεί να μη διεκδικεί εδάφη, αλλά δεν υπάρχει πολεμική επέμβαση που να μην έχει πάρει μέρος.

Χαρακτήρισε πρόκληση να προτάσσονται ως ανταλλάγματα της αποκαλούμενης αμυντικής συμφωνίας η βοήθεια απέναντι στην Τουρκία, ενώ σημείωσε ότι είναι στοιχείο εκβιασμού του ελληνικού λαού ο ισχυρισμός ότι η Σούδα, η Αλεξανδρούπολη, το Στεφανοβίκειο και ο Άραξος θα χρησιμοποιηθούν κατά της Τουρκίας σε περίπτωση που επιχειρήσει κάτι, ιδιαίτερα όταν πληθαίνουν οι φωνές που ξεκαθαρίζουν ότι σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία «είμαστε μόνοι μας».

«Λέτε ότι προετοιμαζόμαστε για πόλεμο για να επιβάλλουμε την ειρήνη. Όχι προετοιμάζεστε για να υπηρετήσετε την υπόθεση του ιμπεριαλιστικού πολέμου και σήμερα και αύριο» σημείωσε, προσθέτοντας: 

«Παλεύετε και για να εμποδίσετε την ουσιαστική αφύπνιση των λαών να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, των συνόρων και πάνω απ' όλα αυτοί να κάνουν κουμάντο στον πλούτο που υπάρχει στην περιοχή».

Ξεκαθαρίζοντας ότι το ΚΚΕ από θέση αρχής καταψηφίζει τη συμφωνία, 

τόνισε ότι τα «Όχι» των άλλων κομμάτων κινούνται στη λογική των ανταλλαγμάτων, ενώ το «Παρών» του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν το «σκίσιμο των μνημονίων».

Καταψηφίζουμε τη συμφωνία για τις βάσεις γιατί δεν θέλουμε νέο Ιράκ, νέο Αφγανιστάν, νέα Συρία, νέα Γιουγκοσλαβία, νέα σφαγεία, νέα πραξικοπήματα, νέες καραβιές προσφύγων, υπογράμμισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, τονίζοντας πως ρίχνουν τον λαό στη φωτιά του πολέμου για να κερδίσει μερίδια μια χούφτα επιχειρηματικών ομίλων της Ελλάδας.

Μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής για την απαράδεκτη συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ για την επέκταση των βάσεων, σημείωσε ότι η καρδιά και η ψυχή των βουλευτών του ΚΚΕ είναι έξω από τη Βουλή, στο Σύνταγμα, όπου χιλιάδες τραγουδούν για την ειρήνη των λαών και όχι για τα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών. 

Σημείωσε ότι το ΚΚΕ καταψηφίζει τη συμφωνία που την ονόμασαν αμυντική, χαρακτηρίζοντας ψεύτικο αυτόν τον τίτλο και πρόσθεσε ότι είναι συνέχεια του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» του Κ. Σημίτη και της αναβάθμισης των ελληνοαμερικανικών σχέσεων επί ΣΥΡΙΖΑ που συνεχίζει να ξεφτιλίζει αγωνιστικές αξίες και ιδανικά. 

Ανέφερε ότι τα αστικά κόμματα είναι δεδομένα και προβλέψιμα για τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και πως έχουν κοινή πυξίδα το χρεοκοπημένο δόγμα ότι όσα περισσότερα δίνουμε στις ΗΠΑ τόσο καλύτερα προστατεύεται η χώρα.

Οι βάσεις δεν προστατεύουν, αντίθετα στοχοποιούν τη χώρα και τον λαό, τόνισε ο Δ. Κουτσούμπας. 

Σημείωσε ότι η τουρκική προκλητικότητα έχει μεγάλες ΝΑΤΟικές πλάτες, διότι οι ΗΠΑ θέλουν την Άγκυρα πάση θυσία μαζί τους και υπογράμμισε ότι το δίλημμα συνεκμετάλλευση ή σύγκρουση είναι πλαστό και κάθε πλευρά του έχει επικίνδυνες συνέπειες για τον λαό. 

Για την προσφυγή στη Χάγη σημείωσε ότι είναι η νεότερη πράξη της καλλιέργειας εφησυχασμού στον λαό τονίζοντας ότι ενέχει πάρα πολλές παγίδες. Ο λαός πρέπει να σας καταδικάσει και να σας απορρίψει, υπογράμμισε και τόνισε ότι η χώρα πρέπει να απεγκλωβιστεί από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις επιδιώξεις της αστικής τάξης, προσθέτοντας ότι αυτός είναι ο μόνος ελπιδοφόρος δρόμος για το λαό.

Αναλυτικά η ομιλία:

Με τη συναίνεση της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων ο πρόεδρος της Βουλής Κ. Τασούλας έληξε άρον άρον τη συζήτηση στην Ολομέλεια αφήνοντας αμανάτι κοντά 20 βουλευτές οι οποίοι είχαν εγγραφεί για να μιλήσουν.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, παίρνοντας το λόγο, ζήτησε εξηγήσεις για αυτού του είδους τη διαδικασία, λέγοντας «γιατί δεν αφήνετε τους βουλευτές να μιλήσουν;»

Όλη η συζήτηση στη Βουλή Εδώ 

Αλίευση - Παρουσίαση Κειμένου Viva La Revolucion

"Κε" Γεραπετρίτη Σάς Θυμίζουμε την «Βαϊμάρη» !!

Με αφορμή την ανιστόρητη τοποθέτηση του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη στη βουλή ότι η «Βαϊμάρη έφερε την απλή αναλογική και η απλή αναλογική έφερε το Χίτλερ». αν και πήρε την πρέπουσα απάντηση απ τον Θανάση Παφίλη σκεφτήκαμε να ξαναθυμηθούμε Τι συνέβη τότε: 

Η «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΑΪΜΑΡΗΣ» Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΓΙΑΛΤΑ

Τα τελευταία χρόνια, με αφορμή το «φούσκωμα» της Χρυσής Αυγής από το αστικό πολιτικό σύστημα, φούντωσε το ζήτημα του τέλους της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης», η οποία κατά τους αστούς πολεμήθηκε γι' αυτό ο Χίτλερ και το κόμμα του, στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης 1929 - 1933 κατέλαβαν την κυβερνητική εξουσία. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Στόχος είναι η αποτροπή της εργατικής τάξης και των συμμάχων της από τον αντικαπιταλιστικό, αντιμονοπωλιακό αγώνα ως μονόδρομο για την οριστική διέξοδο από την κρίση σε όφελός τους με την εργατική, λαϊκή εξουσία, την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον εργατικό έλεγχο. Οι αστοί συγκαλύπτουν ότι ο Χίτλερ πήρε την κυβερνητική εξουσία, με το Σύνταγμα της Βαϊμάρης και την αμέριστη συνδρομή της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας που υπηρετούσαν τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Των μονοπωλίων επιλογή ήταν ο Χίτλερ.

Επίσης, οι αστοί, προκειμένου να εμποδίσουν την πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για το σοσιαλισμό, ρίχνουν λάσπη στη Σοβιετική Ενωση, αναπαράγοντας το μεγάλο ψέμα, ότι συμφώνησε, αν δεν επέβαλε, στο «μοίρασμα του κόσμου», μετά το Β' Παγκμόσμιο Πόλεμο, γι' αυτό τάχα και στην Ελλάδα, μετά την απελευθέρωση από τη γερμανική ιμπεριαλιστική κατοχή δε νίκησε, δεν πήρε την εξουσία ο λαός.Σ' αυτά τα δύο ζητήματα αναφέρεται το σημερινό ένθετο του «Ριζοσπάστη» «Ιστορία», προβάλλοντας την ιστορική αλήθεια την οποία παραχαράσσουν οι αστοί.

***

Στις 28 Φλεβάρη 1933, ύστερα από πρόταση της κυβέρνησης του Χίτλερ, ο πρόεδρος της Γερμανίας Χίντενμπουργκ ανέστειλε με έκτακτο διάταγμα όλα τα άρθρα του Συντάγματος της Βαϊμάρης που εγγυόντουσαν την ελευθερία του ατόμου, του λόγου, του Τύπου, των συγκεντρώσεων και της ίδρυσης συνδικαλιστικών Οργανώσεων. Ετσι, λένε, καταλύθηκε το Σύνταγμα της Βαϊμάρης και επικράτησε ο φασισμός. Αντικαταστάθηκε μια μορφή διακυβέρνησης της δικτατορίας των μονοπωλίων με μία άλλη.

Ποια είναι όμως η πραγματική ιστορία; 

Η γερμανική προλεταριακή επανάσταση (3 Νοέμβρη 1918 - Γενάρη 1919, στη Βαυαρία έως τον Απρίλη του ίδιου έτους) έχοντας ως υπόβαθρο, όπως και η Οχτωβριανή της Ρωσίας του 1917, τη μαζική εξαθλίωση που επέφερε για τις λαϊκές μάζες ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, παρουσίασε κοινά χαρακτηριστικά με εκείνη, όπως για παράδειγμα τα επαναστατικά συμβούλια εργατών και ναυτών. Η μεγάλη ποιοτική διαφορά ήταν το γεγονός ότι στη Γερμανία απουσίαζε το μαζικό και ταξικά συνεπές κόμμα του προλεταριάτου, το κομμουνιστικό (οι πρωτοπόροι επαναστάτες της ομάδας «Σπάρτακος» προχώρησαν στη δημιουργία τέτοιου κόμματος στο απόγειο της επανάστασης). Παρ' όλα αυτά, η δράση του προλεταριάτου, με αρχικούς στόχους που ξεπερνούσαν τα καπιταλιστικά πλαίσια κλόνισε σοβαρά την εξουσία της ηττημένης στον πόλεμο γερμανικής αστικής τάξης.

Αν και η δράση των επαναστατημένων μαζών προσέγγιζε την αντικειμενική ανάγκη της σύμπλεξης των εθνικών και αστικοδημοκρατικών διεκδικήσεων με τη διεκδίκηση της προλεταριακής εξουσίας, η ελλιπής αντίληψη που είχαν για το σοσιαλισμό και για το δρόμο που οδηγεί σε αυτόν (στρατηγική), καθώς και οι αυταπάτες που διατηρούσαν ως προς το χαρακτήρα του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (το κόμμα που με το ξέσπασμα του πολέμου ηγεμόνευσε στο χώρο του σοσιαλσοβινισμού) υποχρεωτικά οδηγούσε στο συμβιβασμό με τους αστούς, στην καλλιέργεια κοινοβουλευτικών αυταπατών και στον περιορισμό ακόμα και των αστικών μεταρρυθμίσεων. Ενώ, για παράδειγμα, οι μάζες αρχικά διεκδικούσαν, μεταξύ άλλων, την κατάργηση της στρατοκρατίας και του ιδιαίτερου ρόλου του στρατού στην πολιτική ζωή, οι σοσιαλδημοκράτες που ασκούσαν πλέον την κυβερνητική εξουσία, συνεπείς στις δεσμεύσεις τους, όχι απέναντι στις επαναστατημένες μάζες, αλλά απέναντι στους αστούς, αξιοποίησαν τον αυτοκρατορικό στρατό για να πνίξουν στο αίμα το εξεγερμένο προλεταριάτο του Βερολίνου και άλλων πόλεων και αργότερα της Βαυαρίας. 

Με αφορμή τη στυγνή δολοφονία των ηγετών της επανάστασης Κ. Λίμπκνεχτ και Ρ. Λούξεμπουργκ, ο Λένιν σε ομιλία του στις 19/1/1919 κατάγγειλε το νέο ρόλο που ανέλαβε η ηγεσία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας (SPD), τους Εμπερτ (Ebert) και Σάιντεμαν (Scheidemann) ως δημίους των προλεταριακών ηγετών, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι «... η "Δημοκρατία" είναι τελικά ένα μασκάρεμα της αστικής ληστείας και της πιο κτηνώδους βίας».

Η συντακτική εθνοσυνέλευση που εκλέχτηκε το Γενάρη του 1919 και η υιοθέτηση του Συντάγματος της Βαϊμάρης (4-28 Φλεβάρη) αντικατόπτριζαν την εδραίωση ξανά της εξουσίας των αστών, που σε σχέση με την προπολεμική περίοδο, δε χρειάζονταν πλέον να τη μοιράζονται και με τον αυτοκράτορα (Κάιζερ). Ταυτόχρονα, ο όρος Reich (Ράιχ = αυτοκρατορία - «βασίλειο») παρέμεινε στο νέο Σύνταγμα, παρά την πρόταση που τέθηκε για αλλαγή του σε «Δημοκρατία» (Republik).

Το Σύνταγμα της Βαϊμάρης, σε σύγκριση με το προηγούμενο του Βίσμαρκ (1871) εμπεριείχε πιο προωθημένες διατάξεις (όπως η γενίκευση του δικαιώματος ψήφου σε όλους τους «πολίτες» άνω των 20 ετών, η δυνατότητα διεξαγωγής δημοψηφισμάτων, κ.λπ.), που απλά απέβλεπαν στην πρόσδεση του λαού στα συμφέροντα των καπιταλιστών. 

Για την αποφυγή οποιασδήποτε «παρεξήγησης» επ' αυτού, το άρθρο 48 του Συντάγματος έδινε στον Πρόεδρο της χώρας (αναδεικνυόταν με άμεση ψηφοφορία από το λαό) να αναστέλλει όλες τις συνταγματικές ελευθερίες και να διατάσσει την επέμβαση των ενόπλων δυνάμεων, στην περίπτωση «που παρεμποδίζεται σημαντικά ή απειλείται η δημόσια ασφάλεια και τάξη» (αντίστοιχες διατάξεις έχουν όλα τα αστικά συντάγματα).

Το εν λόγω άρθρο, αξιοποιήθηκε κατά κόρον την περίοδο 1919 - 1933 για την καταστολή εργατικών απεργιακών αγώνων, για τη διάλυση συνταγματικά εκλεγμένων κυβερνήσεων των κρατιδίων όταν αυτές δεν ταίριαζαν απόλυτα με τις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης, για την «εν ψυχρώ» προώθηση των πιο αντιδραστικών απαιτήσεων των μεγαλοβιομηχάνων, για την αναστολή της κοινοβουλευτικής δράσης και στο τέλος, ως κατώφλι για το πέρασμα στην ανοιχτή φασιστική δικτατορία των εθνικοσοσιαλιστών.

Στα πρώτα χρόνια, ως απόρροια και της ήττας στον πόλεμο, εμφανίζεται ένα πρωτόγνωρο πληθωριστικό «τσουνάμι»1, που ενέτεινε κατά πολύ την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου σε βάρος της εργατιάς και των μικροαστικών στρωμάτων και προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων που γιγάντωναν μέρα με τη μέρα, μέσα και από τη ραγδαία διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης (μόνο ο πολυεκατομμυριούχος Χούγκο Στίνες (Hugo Stinnes) την περίοδο του ραγδαίου πληθωρισμού εξαγόρασε 1.664 επιχειρήσεις με 300.000 εργαζόμενους!). 

Καθ' όλη τη δεκαετία του '20 η αναδιανομή λειτούργησε και προς όφελος των μονοπωλίων των νικητριών δυνάμεων του πολέμου, με βάση τις πολεμικές αποζημιώσεις, που προέβλεπε η συνθήκη των Βερσαλιών και οι κατοπινές ενδοϊμπεριαλιστικές ρυθμίσεις. Ιδιαίτερα ενισχυμένη παρουσία στη Γερμανία απέκτησαν οι αμερικάνικοι μονοπωλιακοί όμιλοι και ειδικά οι τραπεζικοί.

Αν τα πρώτα χρόνια της Βαϊμάρης, οι πραξικοπηματικές απόπειρες στρατιωτικών (το Μάρτη 1920 οι μοναρχικοί στρατιωτικοί με επικεφαλής το γενικό επιτελάρχη Καπ (Kapp), τον στρατηγό Λούντεντορφ (Lundendorff) κ.ά. και το Νοέμβριο του 1923 ο Χίτλερ ξανά με τον Λούντεντορφ) αποτυγχάνουν να καταλύσουν την αστική δημοκρατία, αυτό οφειλόταν τόσο στο γεγονός ότι το συγκροτημένο πλέον ΚΚ Γερμανίας τέθηκε επικεφαλής αποφασιστικών εργατικών ένοπλων αγώνων, όσο και στο γεγονός ότι η σφοδρή ενδοκαπιταλιστική διαπάλη ανάμεσα σε διάφορους μονοπωλιακούς ομίλους για την πρωτοκαθεδρία, δεν επέτρεπε τη σύνταξη κοινού σχεδίου αντιμετώπισης της συνταγματικής δημοκρατίας και την ύπαρξη κοινής εναλλακτικής πρότασης. Αυτό δε σημαίνει ότι οι αστοί αντιμετώπισαν με αδιαφορία το φασισμό. 

Απλά δεν είχαν καταλήξει ποιο από τα πάμπολλα εκείνη την εποχή παραστρατιωτικά, εθνικιστικά και φασιστικά σχήματα ήταν το καταλληλότερο. Πάντως, αν στην αρχή το Εθνικοσοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Γερμανίας (NSDAP) του Χίτλερ είχε ως χρηματοδότες (η «διαπλοκή» και τότε ήταν σύμφυτη του καπιταλισμού) Βαυαρούς καπιταλιστές μεσαίου μεγέθους, ήδη τον Οκτώβρη του 1923 (μόλις ένα μήνα πριν το αποτυχημένο πραξικόπημα) ο Φριτς Τύσσεν (Fritz Thyssen - επικεφαλής του ομώνυμου ομίλου) το ενίσχυσε με 100.000 χρυσά μάρκα2. Αντίστοιχα έπραξε και ο έτερος μεγαλοβιομήχανος Ερνστ φον Μπόρζιχ (ErnstvonBorsig). Αλλά και το αστικό πολιτικό σύστημα συνολικά δε φάνηκε εχθρικό σε τέτοια φαινόμενα. Ετσι ο Χίτλερ για την απόπειρά του καταδικάστηκε «επί εσχάτη προδοσία» σε 5 χρόνια φυλάκιση, αλλά ήδη το Δεκέμβρη 1924 ήταν και πάλι ελεύθερος και με πολιτικά δικαιώματα. Ο δε Λούντεντορφ δεν δικάστηκε καν! Και όλα αυτά χωρίς την παραμικρή ένσταση των σοσιαλδημοκρατών και αστών «λάτρεων» της αστικής δημοκρατίας.

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί, ότι καθ' όλη την περίοδο 1919 - 1932, στην κυβερνητική εξουσία το σοσιαλδημοκρατικό και τα αστικά κόμματα (τα περισσότερα εμπεριείχαν στην ονομασία τους και τον προσδιορισμό «λαϊκό») είτε εναλλάσσονταν το ένα με το άλλο, είτε συγκυβερνούσαν, χωρίς όμως κανένα από αυτά να μπορεί να υλοποιήσει τις δημαγωγικές εξαγγελίες για «τη σωτηρία του Λαού», που όλο αυτό το διάστημα, με πρωτοπορία την εργατική τάξη συνέχιζε να διεκδικεί τα δικαιώματά του με διάφορες μορφές (ένοπλες εξεγέρσεις, απεργίες, κ.λπ.). Ούτε, βέβαια, μπόρεσαν, παρά την «ικανότητά» τους να κρατήσουν τη Γερμανία έξω από τη δίνη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης του 1929. Αυτό που κατάφεραν (γιατί αυτό άλλωστε επιδίωκαν) είναι με τις επιχορηγήσεις, με κρατικές παραγγελίες και με άλλα εξίσου «δημοκρατικά» μέτρα να ενισχύσουν ξανά και σε παγκόσμιο επίπεδο τη θέση της ντόπιας χρηματιστικής ολιγαρχίας. Το 1932, καθώς η επίδραση της οικονομικής κρίσης και η δράση των κομμουνιστών ανεβάζουν σημαντικά το οργανωμένο εργατικό κίνημα, επιλέγεται η απομάκρυνση της σοσιαλδημοκρατίας από την κεντρική κυβέρνηση (παρέμεινε κυβέρνηση όμως στο μεγαλύτερο κρατίδιο, την Πρωσία) ακριβώς για να μην απολέσει την «έξωθεν καλή μαρτυρία» και για να μπορέσει πιο πειστικά να κρατήσει τα εργατικά στρώματα και τα συνδικάτα τους, υπό τον έλεγχό της. Ταυτόχρονα, η αμιγώς αστική κυβέρνηση «εθνικής συγκέντρωσης» (30/5/1932) άνοιγε το δρόμο του συνταγματικά νόμιμου «πραξικοπήματος» της εφαρμογής του άρθρου 48 που αναφέρεται παραπάνω. Με βάση αυτό εκδιώχθηκε η σοσιαλδημοκρατία και από τους πρωσικούς κυβερνητικούς θώκους (Ιούλης 1932). Ακολούθησε μια σειρά εναλλαγών αστών εκπροσώπων στην κυβέρνηση, με μοναδικό φανερό κριτήριο τις προσωπικές επιλογές του Προέδρου του Ράιχ και πρώην δεξί χέρι του αυτοκρατορικής εξουσίας Χίντενμπουργκ3 με πραγματική όμως βάση τις υποδείξεις των μονοπωλίων. Και όταν αυτή η τακτική νομιμοποιήθηκε και στα ευρύτερα στρώματα και ενώ το χιτλερικό κόμμα παρουσίαζε σημαντικά εκλογικά σημάδια κάμψης4, στις 30 Ιανουαρίου 1933, κατόπιν «παραίνεσης» και πάλι των μονοπωλίων, με τον ίδιο συνταγματικά νόμιμο τρόπο διορίστηκε καγκελάριος ο Χίτλερ. Σ' αυτήν τη «συνταγματικότητα» πιστή η σοσιαλδημοκρατία και στο όνομα της «νομιμότητας της κυβέρνησης», αρνήθηκε ακόμα και την πρόταση του ΚΚ Γερμανίας για την από κοινού οργάνωση γενικής πολιτικής απεργίας ενάντια στον Χίτλερ. Είχε έρθει πλέον ο καιρός για τους Γερμανούς ιμπεριαλιστές, να πάρουν πίσω και την παραμικρή παραχώρηση που είχαν κάνει προς το λαό, για να ανακόψουν το επαναστατικό ρεύμα του 1918/20.

Στην περίοδο της οικονομικής κρίσης 1929 - 1933, οι ιδιοκτήτες των μονοπωλίων στη Γερμανία είχαν να αντιμετωπίσουν την ανάπτυξη του αντικαπιταλιστικού κινήματος και το δυνάμωμα της επιρροής του Κομμουνιστικού Κόμματος, αυτός ήταν ο αντίπαλός τους, αυτό φοβούνταν. Η ανησυχία τους μεγάλωνε, γιατί το κύρος των παλαιών αστικών κομμάτων - του γερμανικού Λαϊκού, του γερμανικού Δημοκρατικού, του βαυαρικού Λαϊκού και άλλων - έπεφτε συνεχώς στις εργατικές συνειδήσεις. Ταυτόχρονα, έπεφτε και η επιρροή του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Οι εργάτες έδειχναν ολοένα και πιο μεγάλη δυσαρέσκεια, γιατί οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας που ήταν στην κυβέρνηση ψήφιζαν έκτακτα διατάγματα και αντιδραστικά μέτρα ενάντια στα εργασιακά και άλλα δικαιώματα.

Το φασιστικό κόμμα του Χίτλερ, που αυτοονομαζόταν Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα, ανέπτυξε μια πλατιά αδίσταχτη δημαγωγία. Οι Γερμανοί φασίστες δήλωναν πως όλα τα δεινά των εργαζομένων της Γερμανίας τα προκαλούσε η Συνθήκη των Βερσαλιών (συνθήκη που υπογράφτηκε με βαρείς όρους για τη Γερμανία μετά την ήττα της στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο) και υποσχόταν μόλις πάρουν την εξουσία να καταργήσουν αμέσως τη Συνθήκη των Βερσαλιών και τους περιορισμούς που σχετίζονταν με τους εξοπλισμούς, να αγωνιστούν για να ξαναπάρει η Γερμανία τα εδάφη που είχε χάσει ύστερα από τον παγκόσμιο πόλεμο του 1914-1918 και να αποκτήσει καινούρια εδάφη. 

Στους ανέργους υπόσχονταν εργασία και αύξηση των βοηθημάτων, στους εργάτες μεγαλύτερα μεροκάματα και καλυτέρευση των όρων εργασίας, στους μικροαγρότες την κατάργηση των ενοικίων για τη γη, των χρεών και τη χορήγηση επιχορηγήσεων, στους μικρεμπόρους και στους επαγγελματοβοτέχνες μείωση των φόρων και χορήγηση πιστώσεων με χαμηλό τόκο, στους πληγέντες από τον πληθωρισμό οικονομική αποζημίωση, στους πρώην αξιωματικούς τη δημιουργία καινούριου στρατού και την εφαρμογή της ρεβανσιστικής ιδέας.

Ετσι στις εκλογές για το Ράιχσταγκ το Μάη του 1928, το κόμμα του Χίτλερ συγκέντρωσε μόλις το 2,6% των ψήφων, αλλά δύο χρόνια αργότερα, στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 1930 τα ποσοστά του εκτοξεύονται στο 18,3%, συγκεντρώνοντας 6,4 εκατ. ψήφους, και 107 βουλευτές με επικεφαλής τον Γκέρινγκ. Τα παλαιά αστικά κόμματα και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα έχασαν πολλές ψήφους. Το Κομμουνιστικό Κόμμα συγκέντρωσε 4.590.000 ψήφους.

Τα αποτελέσματα των εκλογών από το ένα μέρος έδειχναν τη συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων γύρω από το Κομμουνιστικό Κόμμα και από το άλλο τη συνένωση των αντιδραστικών στοιχείων γύρω από το φασιστικό κόμμα.

Στις 27 Γενάρη του 1932 σε μυστική συγκέντρωση που έγινε στο Ντίσελντορφ με τη συμμετοχή τριακοσίων εκπροσώπων των μονοπωλίων και του χρηματιστικού κεφαλαίου ο Χίτλερ ανέπτυξε το πρόγραμμα του φασιστικού κόμματος και υποσχέθηκε «να ξεριζώσει το μαρξισμό στη Γερμανία». Οι μονοπωλιακοί κύκλοι δυνάμωσαν την υποστήριξη και τη χρηματοδότηση των χιτλερικών.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα αγωνιζόταν δραστήρια ενάντια στο φασισμό, επιδιώκοντας το σχηματισμό ενιαίου εργατικού μετώπου. 

Τόνιζε πως ο φασισμός θα φέρει στο λαό τεράστια δεινά και θα οδηγήσει σε πόλεμο και στην εθνική καταστροφή. Τον Αύγουστο ακόμη του 1930 στο «Πρόγραμμα της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης του γερμανικού λαού» η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας σημείωνε: «Το φασιστικό κόμμα είναι εχθρικό στο λαό, είναι αντιδραστικό, αντισοσιαλιστικό κόμμα που φέρνει στο γερμανικό λαό την εκμετάλλευση και την υποδούλωση». Στις 28 Γενάρη του 1932 στο μήνυμα «Προς τους εργάτες της Γερμανίας και τους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού» το Κομμουνιστικό Κόμμα τόνιζε ακόμη μια φορά πως το φλέγον ζήτημα είναι η δημιουργία ενιαίου εργατικού μετώπου και καλούσε σε ενεργό αγώνα εναντίον της μείωσης του μεροκάματου, των έκτακτων φόρων, για να αποκατασταθούν οι δημοκρατικές ελευθερίες και για να οργανωθούν στα εργοστάσια και στις συνοικίες ομάδες ένοπλης αυτοάμυνας που να αποκρούουν τις φασιστικές τρομοκρατικές συμμορίες.

Το Μάρτη του 1932 έγιναν προεδρικές εκλογές. Υποψήφιος προτάθηκε πάλι ο Χίντενμπουργκ. 

Οι σοσιαλδημοκράτες τον υποστήριξαν, δηλώνοντας πως η εκλογή του Χίντενμπουργκ θα σώσει τάχα τη χώρααπό το φασισμό. Οι φασίστες είχαν υποψήφιο τον Χίτλερ και το γερμανικό Εθνικό Λαϊκό Κόμμα τον Ντίστερμπεργκ. Υποψήφιος του Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν ο Ερν. Τέλμαν. Επειδή κανένας υποψήφιος δε συγκέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία, στις 10 Απρίλη έγιναν πάλι εκλογές. Εκλέχτηκε ο υποστηριζόμενος από τη σοσιαλδημοκρατία Χίντενμπουργκ.

Με πρόταση του Χίντενμπουργκ στις 30 Μάη η κυβέρνηση του Μπρούνιγκ παραιτήθηκε. Την καινούρια κυβέρνηση σχημάτισε ο Φραντς φον Πάπεν, που αύξησε πρώτα πρώτα τη φορολογία και ψαλίδισε τα κονδύλια για τις κοινωνικές ασφαλίσεις. Ταυτόχρονα, οι μεγιστάνες της βιομηχανίας και οι μεγάλοι γαιοκτήμονες επιχορηγήθηκαν με εκατομμύρια μάρκα.

Τον Ιούλη του 1932 η κυβέρνηση του φον Πάπεν διέλυσε το Ράιχσταγκ και κατάργησε τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Πρωσίας. 

Το Κομμουνιστικό Κόμμα, παίρνοντας υπόψη την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, έβαλε το ζήτημα να κηρυχθεί γενική απεργία διαμαρτυρίας. Οι ηγέτες των σοσιαλδημοκρατών πολέμησαν την πρόταση των κομμουνιστών και τους κατηγόρησαν για «πρόκληση». Οι σοσιαλδημοκράτες εναντιώνονταν με όλα τα μέσα σε κάθε πρωτοβουλία και δράση των μαζών.

Αλλωστε, στο συνέδριο της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, που έγινε στη Λιψία το 1931, ένας απ' τους ηγέτες της, ο Φ. Ταρνόφ, δήλωσε ανοιχτά: 

«Στεκόμαστε δίπλα στο κρεβάτι του άρρωστου καπιταλισμού όχι μόνο για να κάνουμε διάγνωση. Είμαστε υποχρεωμένοι ...να γίνουμε ακριβώς ο γιατρός, που θέλει σοβαρά να θεραπεύσει τον άρρωστο και ωστόσο να διατηρήσουμε το αίσθημα ότι εμείς είμαστε οι κληρονόμοι». «Είναι αυτονόητο - έγραφε ο ηγέτης της κοινοβουλευτικής ομάδας των σοσιαλδημοκρατών στο γερμανικό Ράιχσταγκ Ε. Χάιλμαν - ότι όλη η σοσιαλδημοκρατία εργάζεται για ν' αποτρέψει την κατάρρευση του καπιταλισμού».

Οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας απέτρεπαν τους εργάτες από τις απεργίες, έριξαν μάλιστα και το σύνθημα: Στις συνθήκες της κρίσης είναι εγκληματικό να διεξάγονται απεργίες, γιατί αυτό οδηγεί στην ακόμα μεγαλύτερη μείωση της παραγωγής. Υποστηρίζοντας τα αντιδραστικά αντεργατικά μέτρα των αστικών κυβερνήσεων, δήλωναν ότι αυτό πρέπει να γίνει εν ονόματι του «μικρότερου κακού», δηλαδή για να αποτραπεί ο φασισμός ή ο «ριζοσπαστισμός από τα αριστερά». Να που και εδώ γίνεται η προπαγάνδα περί «άκρων» που είναι επικίνδυνα. Αλλά μήπως και σήμερα η αστική προπαγάνδα στην Ελλάδα δεν προβάλλει το ίδιο επιχείρημα ότι σε συνθήκες κρίσης οι απεργίες, οι εργατικοί αγώνες υπονομεύουν την οικονομία; Μήπως τα μνημόνια και οι εφαρμοστικοί τους, που γδέρνουν το λαό τσακίζοντας μισθούς, συντάξεις, παροχές Υγείας, επιβάλλοντας φοροληστεία με τα χαράτσια, τη δραστική μείωση του αφορολόγητου εισοδήματος, κάνοντας τη ζωή του κόλαση, δε γίνονται για τη σωτηρία του κεφαλαίου από την κρίση;

Στις εκλογές για καινούριο Ράιχσταγκ που έγιναν στις 31 Ιούλη 1932 το φασιστικό κόμμα πήρε 13,7 εκατ. ψήφους και έβγαλε 230 βουλευτές. Τα πιο πολλά από τα παλαιά αστικά κόμματα έχασαν δυνάμεις. Το Κομμουνιστικό Κόμμα, παρά την τρομοκρατία, συγκέντρωσε 5,3 εκατ. ψήφους και πήρε 89 έδρες και το σοσιαλδημοκρατικό 8 εκατ. περίπου ψήφους και 133 έδρες. Οι χιτλερικοί διεκδίκησαν να τους δοθεί η εξουσία.

Το Νοέμβρη του 1932 έγιναν καινούριες βουλευτικές εκλογές, που έδειξαν πως το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε αυξήσει ακόμη πιο πολύ την επιρροή του. Πήρε 6 εκατ. περίπου ψήφους. Το φασιστικό κόμμα είχε χάσει 2 εκατ. ψήφους και οι έδρες του από 230 περιορίστηκαν σε 196. Οι φασίστες έχασαν και στις εκλογές για τα τοπικά όργανα αυτοδιοίκησης.

Η κυβέρνηση του Πάπεν δεν κατόρθωσε να εξασθενήσει το ταξικό εργατικό κίνημα και γι' αυτό πολλοί εκπρόσωποι και ιδιοκτήτες των μονοπωλίων ήθελαν την άμεση εγκαθίδρυση φασιστικής δικτατορίας. Το Νοέμβρη, μια ομάδα βιομήχανοι και τραπεζίτες υπέβαλαν στον Πρόεδρο Χίντενμπουργκ ένα υπόμνημα και ζητούσαν να διορίσει τον Χίτλερ καγκελάριο του Ράιχ.

Και βεβαίως το δρομολόγησαν στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας που καθοριζόταν από το «Σύνταγμα της Βαϊμάρης», που αναμασούν σαν παράδειγμα αστοί δημοσιολόγοι και πολιτικοί στην Ελλάδα, παραλληλίζοντας τους κινδύνους για τη δημοκρατία με το τέλος της Βαϊμάρης. Μ' αυτό το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ήρθε το «τέλος της». Δηλαδή, όχι της αστικής εξουσίας αλλά μιας μορφής άσκησής της από τις αστικές πολιτικές δυνάμεις.

Στις 17 Νοέμβρη 1932 ο Πάπεν παραιτήθηκε και καγκελάριος έγινε ο στρατηγός Σλάιχερ, που γι' αυτόν ο Ερν. Τέλμαν είπε πως η κυβέρνησή του θα παίξει το ρόλο «μιας κυβέρνησης με ψεύτικους κοινωνικούς ελιγμούς», προκειμένου να εκτονώσει το εργατικό κίνημα, να μπορέσει να χειραγωγήσει το λαό. Ο Σλάιχερ πραγματικά κατάργησε μερικά από τα έκτακτα αντιδραστικά διατάγματα του Πάπεν, αλλά δεν πέτυχε να εκτονώσει το εργατικό, λαϊκό κίνημα.

Τις πρώτες μέρες του Γενάρη του 1933 στην Κολονία, στο σπίτι του τραπεζίτη Σρέντερ, συναντήθηκαν οι ιδιοκτήτες μονοπωλίων, Φέγκλερ, Κίρντορφ, Τίσεν και Σρέντερ με τον Πάπεν, τον Χούγκεμπεργκ και τον Χίτλερ. Στη συνάντηση αυτή λύθηκε οριστικά το πρόβλημα της παράδοσης της εξουσίας στον Χίτλερ.

Στις 22 Γενάρη οι χιτλερικοί οργάνωσαν, με την ανοχή της αστυνομίας, μια προκλητική διαδήλωση μπροστά στα κεντρικά γραφεία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Σε απάντηση 150.000 εργάτες του Βερολίνου με επικεφαλής τους ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος Ε. Τέλμαν, Β. Ούλμπριχτ, Ι. Σέερ και Φ. Φλόριν πέρασαν στις 29 Γενάρη τους δρόμους του Βερολίνου, διαδηλώνοντας πως είναι έτοιμοι να αποκρούσουν τους φασίστες. Η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος πρότεινε στους ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας κοινή δράση εναντίον του φασισμού, αλλά οι σοσιαλδημοκράτες αρνήθηκαν.

Στις 30 Γενάρη του 1933, ο Πρόεδρος Χίντενμπουργκ διόρισε τον Χίτλερ καγκελάριο. Ο Πάπεν έγινε αντικαγκελάριος.

Στις 20 Φλεβάρη 1933, λίγο πριν από τις γερμανικές εκλογές της 5ης Μάρτη 1933, μετά από πρόσκληση του Γκέρινγκ, περίπου 25 από τους μεγαλύτερους βιομήχανους της Γερμανίας, μαζί με τον Σαχτ (σ.σ. Πρόεδρος της Τράπεζας Διεθνών Διευθετήσεων από το 1930, Διευθυντής της Τράπεζας του Ράιχ και από το 1934 υπουργός Οικονομικών των ναζί), συναντήθηκαν στο Βερολίνο. Στη συνάντηση αυτή, ο Χίτλερ ανακοίνωσε την πρόθεση των ναζί να αποκτήσουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο της Γερμανίας, να διαλύσουν το κοινοβουλευτικό σύστημα, να χτυπήσουν κάθε αντιπολίτευση με βία και να αποκαταστήσουν τη δύναμη της Βέρμαχτ. Είπε μάλιστα πως «οι εκλογές της 5ης Μαρτίου θα είναι οι τελευταίες για τα επόμενα δέκα χρόνια, ίσως μάλιστα και για τα επόμενα εκατό χρόνια». 

Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν ο Γουστάβος Κρουπ, επικεφαλής της πολεμικής βιομηχανίας «Alfried Krupp A.G.» και πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων, τέσσερα ηγετικά στελέχη της «I. G. Farben», ενός εκ των μεγαλυτέρων μονοπωλίων χημικών στον κόσμο, ο Αλβέρτος Βόγκλερ, επικεφαλής της United Steel Works της Γερμανίας και άλλοι επιφανείς βιομήχανοι.

Η συνάντηση έληξε με τη σύσταση ειδικού ταμείου υποστήριξης των ναζί στις επερχόμενες εκλογές του Μάρτη 1933, ύψους 3.000.000 μάρκων.

Αμέσως μετά την εγκαθίδρυση του Χίτλερ στην κυβέρνηση, η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος κάλεσε τους ηγέτες του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και των συνδικαλιστικών οργανώσεων να κηρύξουν γενική απεργία με συνθήματα: 

«Ολοι στο πεζοδρόμιο!», «Να κλείσουν τα εργοστάσια!», «Στην επίθεση των αιμοβόρων φασιστικών σκυλιών να απαντήσουμε αμέσως με απεργία, με μαζική απεργία, με γενική απεργία!». Στην πρόταση αυτή οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας προπαγάνδιζαν ότι ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία.

Ο Χίτλερ, μόλις έγινε καγκελάριος, σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου όπου πήραν μέρος ο Πάπεν, ο Νόιρατ (Neurath), ο Φρικ και ο Γκέρινγκ, πρότεινε να χτυπηθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο Χίτλερ δήλωσε: «Μπορούμε, αφού συντρίψουμε το Κομμουνιστικό Κόμμα, να περιορίσουμε τον αριθμό των ψήφων του στο Ράιχσταγκ και έτσι να πάρουμε εκεί την πλειοψηφία».

Ταυτόχρονα, ο Χίτλερ δήλωνε πως κύριος σκοπός του κόμματός του είναι να επιβάλει στη Γερμανία «ολοκληρωτικό έλεγχο», να εξουδετερώσει κάθε αντιπολίτευση, να δημιουργήσει έναν ισχυρό γερμανικό στρατό.

Για να συντρίψουν το Κομμουνιστικό Κόμμα οι φασίστες οργάνωσαν μια τεράστια προβοκάτσια: 

Τη νύχτα προς τις 27 Φλεβάρη έβαλαν φωτιά στο κτίριο του Ράιχσταγκ και κατηγόρησαν γι' αυτό τους κομμουνιστές. Κύριος οργανωτής αυτής της πρόκλησης ήταν ο Γκέρινγκ. Αργότερα το ομολόγησε ο ίδιος μπροστά σε ένα στενό κύκλο συνεργατών του Χίτλερ. «Ο μοναδικός άνθρωπος που ξέρει πραγματικά το Ράιχσταγκ», είπε ο Γκέρινγκ, «είμαι εγώ, γιατί εγώ έβαλα φωτιά σ' αυτό». Στις 28 Φλεβάρη, ύστερα από πρόταση της χιτλερικής κυβέρνησης, ο Χίντενμπουργκ ανέστειλε με έκτακτο διάταγμα όλα τα άρθρα του Συντάγματος της Βαϊμάρης που εγγυόντουσαν την ελευθερία του ατόμου, του λόγου, του Τύπου, των συγκεντρώσεων και της ίδρυσης συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Στις εκλογές του Μάρτη του 1933, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ πήρε το 43,9% των ψήφων και την πλειοψηφία στη Βουλή.

Με το Σύνταγμα της Βαϊμάρης ανέβασαν τον Χίτλερ στην εξουσία οι καπιταλιστές, με την τεράστια βοήθεια της σοσιαλδημοκρατίας.

Παραπομπές:

1. Ενώ π.χ. το Γενάρη του 1923 η αξία ενός αμερικάνικου δολαρίου είχε φτάσει τα 17.792 γερμανικά μάρκα, τον Αύγουστο του ίδιου έτους ξεπερνούσε τα 4,5 εκατομμύρια! Την ίδια περίοδο, δηλαδή πέντε χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, το πραγματικό εργατικό εισόδημα μόλις προσέγγιζε το μισό του προπολεμικού.

2. Το ίδιο έτος είχε προηγηθεί η σταθεροποίηση του γερμανικού νομίσματος.

3. Την εκλογή του στην Προεδρία στήριξε και η σοσιαλδημοκρατία, θεωρώντας τον ως «το μικρότερο κακό».

4. Στις εκλογές Νοεμβρίου 1932, έχασε περίπου 2 εκατομμύρια ψήφων.

Αλίευση απ τον "Ρ" Παρουσίαση: Viva La Revolucion

ΠΑΦΙΛΗ ΣΜΠΑΡΟΚΟΠΙΜΑ ΠΡΟΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟΔΕΧΤΕΣ !

Η «δημοκρατία» σας είναι δικτατορία της αστικής τάξης:

Απάντηση στην προκλητική επιχειρηματολογία που επιστρατεύει η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει το νέο καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα, αλλά και στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να αθωώσει το καπιταλιστικό σύστημα, έδωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής, όπου συζητείται ο νέος εκλογικός νόμος.
Υπογράμμισε ότι η αστική δημοκρατία είναι δικτατορία της αστικής τάξης, ενώ με αφορμή την επαναφορά του μπόνους των 50 εδρών σχολίασε: «Αυτό είναι δημοκρατία; Αυτό είναι ληστεία».
Ο Θανάσης Παφίλης στηλίτευσε την ανιστόρητη τοποθέτηση του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη ότι η «Βαϊμάρη έφερε την απλή αναλογική και η απλή αναλογική έφερε το Χίτλερ».
Παραθέτοντας συγκεκριμένα ιστορικά στοιχεία για τις μεγάλες επιχειρήσεις της Γερμανίας που αποφάσισαν να παραδώσουν την εξουσία στο ναζιστικό κόμμα, κατέδειξε ότι ο ναζισμός «είναι γνήσιο τέκνο του καπιταλισμού». Επίσης, τόνισε πως αυτά είναι πολύ σοβαρά πράγματα, ιδιαίτερα σήμερα που η εισαγγελέας ουσιαστικά πρότεινε την αθώωση της Χρυσής Αυγής.

Σχολιάζοντας δε την τοποθέτηση που έκανε νωρίτερα ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος προσπάθησε να δημιουργήσει την εντύπωση ότι την κρίση την έφεραν τα εκλογικά συστήματα που ευνοούσαν τις μονοκομματικές κυβερνήσεις, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ σημείωσε πως με αυτό τον τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ αθωώνει το καπιταλιστικό σύστημα.

Σε δεύτερη παρέμβαση που έκανε ο Θανάσης Παφίλης, μετά την προσπάθεια του Γιώργου Γεραπετρίτη να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για τα όσα απαράδεκτα είπε για την απλή αναλογική «που έφερε το Χίτλερ», υπογράμμισε πως η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν κυβερνήσει με μειοψηφικό ποσοστό σε σχέση με το εκλογικό σώμα, όμως, ζητάνε από τους εργαζόμενους να αποφασίζουν με το 50% + 1 για τις απεργίες

Αλίευση απo 902.gr - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

Το ΚΚΕ Για Το 50άρι "αύξηση" Σε...Βάθος Τριετίας.

Σε σχόλιο σχετικά με τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου για τον κατώτατο μισθό το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:

«Οι σημερινές δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, για αύξηση στον κατώτατο μισθό μόλις 50 ευρώ και μάλιστα σε βάθος τριετίας, αποτελούν πρόκληση, αφού στην ουσία παραπέμπουν σε πάγωμα μισθών, με δεδομένες και τις αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης.

Επιβεβαιώνουν και στον πιο δύσπιστο ότι οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να είναι τα θύματα και στη φάση της ανάπτυξης, το προϊόν της οποίας θα το καρπωθούν οι λίγοι.

Θυμίζουμε επίσης ότι πριν λίγες ημέρες το υπ. Εργασίας αποφάσισε το πάγωμα του κατώτατου μισθού για το 2020, με βάση το νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου και σε συμφωνία με τις εργοδοτικές οργανώσεις και τη διορισμένη, από τα δικαστήρια, ηγεσία της ΓΣΕΕ.

Οι εργαζόμενοι, που ήρθαν αντιμέτωποι με σωρεία ψεμάτων, όσον αφορά τον κατώτατο μισθό, πρώτα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα από την κυβέρνηση της ΝΔ, με τους αγώνες τους χρειάζεται να απαιτήσουν άμεσα επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ».

902.gr 

Παρουσίαση :Viva La Revolucion

Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ !!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΟΞΥΜΕΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ

Το πρόβλημα των απορριμμάτων και της διαχείρισης τους, στην Ζάκυνθο και πανελλαδικά, δεν είναι σημερινό, και έχει συγκεκριμένες αιτίες που το προκαλούν.
Αστικές κυβερνήσεις, περιφερειακές και δημοτικές αρχές διαχρονικά έχουν ολόκληρη την ευθύνη για την συντήρηση των δήθεν αδιεξόδων και είναι σταθερή επιδίωξη τους η εκχώρηση αυτού του τομέα στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Τα “αδιέξοδα” κατά καιρούς σενάρια, στόχο έχουν να αποσπάσουν τη συμφωνία του λαού σε μια στρατηγική ιδιωτικοποίησης του κλάδου και εκβιάζοντας τον να φτάσει να λέει “αν είναι να φύγουν τα σκουπίδια, ας έρθει ο ιδιώτης και ας πληρώσουμε και κάτι παραπάνω».

Η διαχείριση των απορριμμάτων, όπως έχει σχεδιαστεί και υλοποιείται, αποτελεί απειλή για την υγεία των κατοίκων και του περιβάλλοντος στην Ζάκυνθο, για την ασφάλεια των εργαζομένων στην καθαριότητα. 

Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι 

η απαράδεκτη κατάσταση του ΧΥΤΑ στο ΣΚΟΠΟ, η τραγική κατάσταση στο ΚΔΑΥ στο αεροδρόμιο το οποίο είχε παραχωρηθεί σε ιδιωτική εταιρεία, 

η άθλια και επικίνδυνη κατάσταση που επικρατεί στο ΛΙΒΑ που έχει γεμίσει ασφυκτικά με δεματοποιημένα σκουπίδια, 

οι άθλιες συνθήκες στις οποίες δουλεύουν οι εργαζόμενοι του κλάδου αποκομιδής και διαχείρισης απορριμμάτων.

Όλοι πια καταλαβαίνουμε ότι η διαχείριση των απορριμμάτων είναι φλέβα χρυσού και πεδίο αντιπαράθεσης συμφερόντων.

 Κεφάλαιο - Ε.Ε. στήνουν μια μεγάλη βιομηχανία κερδών γύρω από τα σκουπίδια με την “πράσινη οικονομία”, την ανακύκλωση, την “κυκλική οικονομία”. 

 Μια χρυσοφόρα δεξαμενή για τους επιχειρηματικούς ομίλους που ποδοπατούν την ανάγκη προστασίας της δημόσιας υγείας, του περιβάλλοντος, του χαρακτήρα της γης, των εργασιακών συνθηκών και δικαιωμάτων και έχει ως προϋπόθεση την ακόμη μεγαλύτερη επιβάρυνση των λαϊκών νοικοκυριών.
Σε αυτό το πλαίσιο, η πολιτική διαχείρισης των απορριμμάτων που προωθείται σήμερα στο νησί ως «λύση», υπονομεύει καθοριστικά τη διαλογή των απορριμμάτων στην πηγή, τη δυνατότητα για τη μέγιστη δυνατή ανακύκλωση όλων των ανακυκλώσιμων απορριμμάτων.

Σήμερα υπάρχουν μέθοδοι ασφαλούς επεξεργασίας των απορριμμάτων καθώς και η τεχνική δυνατότητα να βρεθούν κατάλληλες θέσεις και περιοχές για την ασφαλή και περιβαλλοντικά φιλική εναπόθεσή τους. 

Η εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης επιτρέπει λύσεις που πραγματικά θα μπορούσαν να καταργήσουν οριστικά το πρόβλημα και να δαπανώνται όσο το δυνατόν λιγότεροι πόροι για τη διαχείριση των απορριμμάτων.

Οι λύσεις που προωθούνται από τα αστικά κόμματα και τις δυνάμεις τους στο νησί είναι στην αντίθετη κατεύθυνση. 

Είναι «λύσεις» για να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων, για τους επιχειρηματικούς ομίλους που ενδιαφέρονται να μπουν σε αυτό τον τομέα με διασφαλισμένη την κερδοφορία τους, για την πάρα πέρα επιβάρυνση του λαϊκού εισοδήματος στο νησί.

Γι΄ αυτό και προωθούν τις μεγάλες μονάδες επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων, τις γνωστές ΜΕΑ. Πανάκριβες μονάδες , με πολύ μικρό ποσοστό ανακύκλωσης που μπορεί να φτάσει από 10% έως 35% ανάλογα την μονάδα.

Μια τέτοια μονάδα σχεδιάζει να κατασκευάσει η νέα δημοτική αρχή που στηρίζεται από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ με τη σύμφωνη γνώμη του συνόλου των δημοτικών παρατάξεων (πλην της Λαϊκής Συσπείρωσης) ακολουθώντας τις κατευθύνσεις ΕΕ, Κυβερνήσεων και υλοποιώντας τις μελέτες των προηγούμενων δημοτικών αρχών. 

Απαξιώνοντας με ένα τέτοιο σχεδιασμό τη ανακύκλωση με διαλογή στη πηγή, τη προστασία του περιβάλλοντος που γρήγορα θα φέρει και τη μεγάλη αύξηση των δημοτικών τελών για την Λαϊκή Οικογένεια.

Το κόστος κατασκευής του εργοστασίου θα ξεπεράσει τα 16.000.000€ και θα επεξεργάζεται 25000 τ/χ σύμμεικτων απορριμμάτων, γι αυτό και ρωτάμε:

Αν πότε ξεκινήσει η διαλογή στη πηγή που θα μειώσει κατά πολύ την παραγωγή του σύμμεικτου απορρίμματος πως θα λειτουργήσει η μονάδα; 

Ο επιχειρηματικός όμιλος που θα κάνει την διαχείριση του θα μειώσει τάχα το κέρδος του;

 Όχι βέβαια, αφού σε όλες τις παρόμοιες συμβάσεις προβλέπεται να υπάρχει ένα «εγγυημένο μέγεθος» τροφοδοσίας της μονάδας για το οποίο θα πληρώνεται ο ανάδοχος άσχετα αν διαχειρίζεται λιγότερα σκουπίδια.
Ποιος αλήθεια ωφελείται από την κατασκευή και λειτουργία πανάκριβων και προβληματικών εγκαταστάσεων; 

Ποιος χάνει από την παρούσα πανάκριβη και εξίσου προβληματική παρέμβαση, ενώ με πολύ λιγότερα χρήματα μπορεί να ξεκινήσει από τώρα η διαδικασία μιας ευρείας κλίμακας πραγματικής ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή;
Ποια λογική και συμφέροντα οδηγούν σε αυτές τις “λύσεις”; 

Είναι οι λύσεις της οικονομίας της αγοράς στη διαχείριση των αποβλήτων που διασφαλίζουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και την παραπέρα αφαίμαξη του εισοδήματος των λαϊκών στρωμάτων.

 “Λύσεις” επιχειρηματικές που φέρνουν σταθερά στην ημερησία διάταξη την καταστροφή του περιβάλλοντος, πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους της δημόσιας υγείας , σμπαραλιάζουν εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα των εργαζόμενων στον κλάδο.

Ως ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή διαφωνήσαμε με τα κριτήρια και τον τρόπο που ορίστηκε ο Λίβας ως “κατάλληλος” χώρος για την επεξεργασία των απορριμμάτων. 

Προβάλλαμε το αίτημα ότι είναι η κυβέρνηση που πρέπει να αναλάβει την ευθύνη της προσωρινής και οριστικής χωροθέτησης, με επιστημονικά κριτήρια και το κατάλληλο επιστημονικό δυναμικό και δίνοντας την λύση που θα ωφελεί συνολικά τους κατοίκους και το περιβάλλον του νησιού. 

Διαφωνήσαμε με την “ενδιάμεση” λύση στο ΛΙΒΑ και προειδοποιήσαμε για την κατάσταση που θα δημιουργηθεί και ήδη έχουμε οδηγηθεί.

Λέμε καθαρά ότι στη Ζάκυνθο και γενικότερα σε νησιά μικρού και μεσαίου μεγέθους, πολύ περισσότερο σε τουριστικά, το βάρος πρέπει να δίνεται αποκλειστικά:

Στη μείωση της ποσότητας παραγωγής των παραγόμενων απορριμμάτων

Στη γενναία προώθηση της ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή των ξηρών ανακυκλώσιμων υλικών (χαρτί – χαρτόνι, πλαστικά, μέταλλα, γυαλί)

Την παραγωγή εδαφοβελτιωτικού κομπόστ

Την ασφαλή τελική διάθεση (υγειονομική ταφή) του υπολειπόμενου μείγματος των σύμμεικτων που δεν υπόκειται σε επεξεργασία και όχι σε μονάδες επεξεργασίας απορριμμάτων σαν και αυτή που σχεδιάζεται να γίνει στο Λίβα.

Τον άμεσο σχεδιασμό και την χρηματοδότηση, από εθνικούς πόρους και πόρους του ΕΣΠΑ  του Δήμου, για να προχωρήσει στην πράξη ένας τέτοιος σχεδιασμός, με το αναγκαίο προσωπικό και εξοπλισμό , χωρίς ιδιώτες και επιβάρυνση των λαϊκών νοικοκυριών

H T.E Ζακύνθου του ΚΚΕ σε κάθε ευκαιρία έχει τονίσει ότι η ορθολογική διαχείριση των απορριμμάτων δεν είναι ζήτημα τεχνικό αλλά κυρίως πολιτικό.

Η τεχνολογία σήμερα, είναι επαρκής ώστε η διαχείριση των απορριμμάτων να είναι συμβατή με την υγεία του λαού και το περιβάλλον. Καλούμε το οργανωμένο εργατικό – λαϊκό κίνημα να παρέμβει στις εξελίξεις και να μην αφήσει τους μεγαλοεπιχειρηματίες να παίζουν παιχνίδια εις βάρος του.

Αντιπαλεύουμε αποφασιστικά:

Κάθε συμμετοχή ιδιωτικών εταιρειών στη συλλογή και τη διαχείριση των απορριμμάτων, συμπεριλαμβανόμενης και της ανακύκλωσης.

Όχι στις ΣΔΙΤ. Το κόστος της διαχείρισης των απορριμμάτων να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό και το μεγάλο κεφάλαιο . 

Την οδηγία της ΕΕ και την πολιτική του «πληρώνω όσο πετάω» που οδηγεί στην απαλλαγή της μεγαλοεργοδοσίας και την επιβάρυνση των λαϊκών νοικοκυριών.

Την ανταποδοτικότητα, και το χαράτσι ταφής που έρχεται 

Παλεύουμε για:
Να μειωθούν στα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά τα ανταποδοτικά τέλη. 

Να πληρώσει το μεγάλο κεφαλαίο και οι μεγαλοξενοδόχοι του νησιού.
Την πρόσληψη του απαραιτήτου μονίμου προσωπικού με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, μετρά υγιεινής και ασφάλειας, μονιμοποίηση των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Πλήρη αποκατάσταση του ΣΚΟΠΟΥ και του ΛΙΒΑ τώρα , αντισταθμιστικές παροχές υπέρ των κατοίκων των γύρω περιοχών που επιβαρύνονται , μέτρα προστασίας της υγείας των κατοίκων και του υδροφόρου ορίζοντα, χωροταξική και περιβαλλοντική αναβάθμιση των περιοχών.

 Προβάλλουμε την ανάγκη του ενιαίου κρατικού φορέα κατασκευών, που αξιοποιεί όλα τα νέα επιστημονικά επιτεύγματα, κατέχει και σχεδιάζει τα υλικά και τα μηχανήματα, κατανέμει σχεδιασμένα το επιστημονικό και εργατοτεχνικό προσωπικό σε όλες τις φάσεις μελέτης - κατασκευής των έργων και της διαχείρισης των απορριμμάτων.
Έναν άλλο, πραγματικά λαϊκό στον χαρακτήρα του σχεδιασμό, που πατάει στις παραγωγικές δυνατότητες της εποχής και του τόπου μας και ανοίγει στερεή διέξοδο για το αύριο με την οικονομία και την εξουσία στα χέρια του λαού μας.

Από την Τ.Ε. Ζακύνθου του ΚΚΕ 

Απαλλοτριώθηκε από Εδώ

Παρουσίαση Viva La Revolucion 

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ

Από
Κατιούσα
Άρθρο του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, δημοσιεύεται σήμερα στην «Εφημερίδα των Συντακτών». 

Παρατίθεται το άρθρο:

«Οι πόλεμοι στη Συρία, τη Λιβύη, την Υεμένη, η όξυνση της κατάστασης στον Περσικό Κόλπο, στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο είναι μέρος των επικίνδυνων αντιθέσεων και ανταγωνισμών των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων που γεννάει το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα.

Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι η ενίσχυση της αμερικανοΝΑΤΟικής επέμβασης στην περιοχή και η όξυνση των ανταγωνισμών με τη Ρωσία και την Κίνα. Πρόκειται για αδυσώπητη αντιπαράθεση για τον έλεγχο των υδρογονανθράκων, αγωγών και αγορών.

 Δίπλα στους μεγάλους “παίχτες” κινούνται οι αστικές τάξεις πολλών κρατών για τη δική τους γεωστρατηγική αναβάθμιση. Σ’ αυτόν το φαύλο κύκλο εκδηλώνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην ελληνική και την τουρκική αστική τάξη, που κλιμακώνει την επιθετικότητα αξιοποιώντας την οικονομική, στρατιωτική της δύναμη. Η ΝΑΤΟική Τουρκία διατηρεί την κατοχή στην Κύπρο, εισβάλλει στη Συρία, εμπλέκεται στρατιωτικά στη Λιβύη, διεκδικεί αλλαγή συνόρων στο Αιγαίο.

Η ελληνική αστική τάξη και τα κόμματά της δεν είναι “αθώες περιστερές”. 

Έχουν εμπλέξει τη χώρα στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στην περιοχή, χρησιμοποιώντας τη βάση της Σούδας και τις άλλες στρατιωτικές βάσεις. Επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από το “στρατηγικό διάλογο” με τις ΗΠΑ, δημιουργήθηκαν νέες στρατιωτικές βάσεις σε Λάρισα, Στεφανοβίκειο και Αλεξανδρούπολη, τις οποίες συμπεριέλαβε η κυβέρνηση της ΝΔ στην κατάπτυστη “Ελληνοαμερικανική Συμφωνία”, που τη φέρνει θρασύτατα για επικύρωση στη Βουλή και το λαϊκό κίνημα θα δώσει αποφασιστική απάντηση.

Όμως, όσο η χώρα βυθίζεται στο βάλτο της εμπλοκής, η κατάσταση χειροτερεύει και μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για το λαό. 

Τα περί στήριξης των “ισχυρών συμμάχων” έναντι της τουρκικής επιθετικότητας είναι αβάσιμα. 

Οι υποκριτικές αναφορές στο “διεθνές δίκαιο” ακυρώνονται με την προώθηση των στρατηγικής σημασίας σχέσεων του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ με την Τουρκία, τα ανταλλάγματα που δίνουν για να την αποσπάσουν από την επιρροή της Ρωσίας. Το ίδιο ισχύει για τις συμμαχίες με το Ισραήλ και την Αίγυπτο που εμπλέκουν την Ελλάδα σε νέο κύκλο αντιπαραθέσεων. Κι αυτό αφορά π.χ. τον αγωγό East Med που δεν υπηρετεί τους λαούς αλλά μονοπωλιακά συμφέροντα.

Οι “λύσεις” που θέτει η αστική πολιτική στο τραπέζι οδηγούν από τη “Σκύλλα στη Χάρυβδη”, είναι αντιλαϊκές. 

Η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου – Αν. Μεσογείου είναι θέση του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού, για τη δημιουργία ενιαίου επιχειρηματικού και στρατιωτικού χώρου για να αναπτύσσονται οι δραστηριότητες των ενεργειακών κολοσσών και να κινούνται οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και το Ιράν. Η “συνεκμετάλλευση” στρώνει το έδαφος σε απαράδεκτες “μοιρασιές” των θαλάσσιων ζωνών, που θα φέρουν νέες τουρκικές διεκδικήσεις και πιο κοντά το ενδεχόμενο σύγκρουσης.

Σ’ αυτό το φόντο προβάλλεται η προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης, αλλά οι υποστηρικτές του δεν δίνουν απάντηση σε στοιχειώδη ερωτήματα.

Τι θα περιέχει το “συνυποσχετικό” που θα καταθέσουν οι δύο πλευρές; 

       Η Τουρκία δεν περιορίζεται στη διαφορά για την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο. Οι εξελίξεις είναι πιο σύνθετες από τα προηγούμενα χρόνια. Υπεισέρχεται ο παράγοντας των θαλάσσιων ζωνών στην Αν. Μεσόγειο. 

     Τι θα γίνει αν το τουρκικό κράτος θα θέσει ζητήματα “γκρίζων ζωνών” και αμφισβήτηση συνόρων ή δικαιωμάτων των νησιών σε υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ); 

      Ποιες περιοχές της υφαλοκρηπίδας θα θέσει η κυβέρνηση προς οριοθέτηση γενικά ή με συγκεκριμένες συντεταγμένες;

Με ποια κριτήρια θα κρίνει το δικαστήριο, το οποίο εκπληρώνει το δικό του ρόλο στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και αντικειμενικά δεν μπορεί να απαλλαγεί από γεωστρατηγικές στοχεύσεις; 

Άλλωστε αυτό το δικαστήριο δεν νομιμοποίησε τα αποτελέσματα του ευρωατλαντικού πολέμου στη Γιουγκοσλαβία και αναγνώρισε την ανεξαρτησία του προτεκτοράτου του Κοσσόβου; Επιπλέον, καλό είναι να ανοίξει η συζήτηση για την προσφυγή της Ελλάδας στη Χάγη την περίοδο 1976-1978 και το “Πρακτικό της Βέρνης” που ακολούθησε, τα οποία δίνουν διδακτική πείρα.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει τη θέση για μη αλλαγή των συνόρων, τήρηση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, σχέσεις καλής γειτονίας με την Τουρκία και όλες τις χώρες. 

Ενίσχυση του αγώνα κατά της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις βάσεις, το ξήλωμά τους και την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. 

Ο λαός μας έχει το λόγο και με την πάλη του μπορεί να διαμορφώσει τους όρους για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας και να ανοίξει το δρόμο για διεθνείς σχέσεις βασισμένες στο αμοιβαίο όφελος».

902.γρ

Παρουσίαση κειμένου: Viva La Revolucion