Σκανδαλολογία και επιχειρηματικοί πόλεμοι, δικομματικοί καβγάδες και λασπομαχίες, εθνικισμός και κοσμοπολιτισμός, ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί και διευθετήσεις, όλα στο έδαφος του σάπιου καπιταλισμού, κυριαρχούν αυτές τις μέρες στην πολιτική επικαιρότητα.
Τα νέα επεισόδια που προστίθενται στην αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, με αφορμή την υπόθεση της «Novartis», όπως και η μπόχα που αναδίδεται, δεν μπορούν και δεν πρέπει να κρύψουν ότι και τα δυο κόμματα του κεφαλαίου υπηρετούν την ίδια στρατηγική, αυτή που τσακίζει εργατικά δικαιώματα για να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη κερδοφορία του.
Και αυτό είναι στην πραγματικότητα το μεγάλο σκάνδαλο που επιχειρείται να επισκιαστεί από τις «αποκαλύψεις», τους «φανερούς» και «κρυφούς» μάρτυρες, τις μαύρες βαλίτσες με τα χαρτονομίσματα.
Είναι επεισόδια που έρχονται να προστεθούν στην αντιπαράθεση γύρω από την ονοματολογία της ΠΓΔΜ, που κορυφώθηκε με το συλλαλητήριο ενάντια στη χρήση του όρου «Μακεδονία» την περασμένη Κυριακή, πάντα στο δοσμένο πλαίσιο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» στα Δυτικά Βαλκάνια.
Πολύτιμο εφόδιο η λαϊκή πείρα
Ομως, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα έχουν πλούσια πείρα για να αντιμετωπίσουν αυτό το σκηνικό.
Πείρα που πρέπει να αξιοποιήσουν για να δουν την ουσία των εξελίξεων, για να μην εγκλωβιστούν στο πινγκ πονγκ της σκανδαλολογίας, της ονοματολογίας και τελικά της στοίχισης πίσω από τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Εχουν πείρα οι εργαζόμενοι από το πώς αξιοποιήθηκαν παλιότερα σκάνδαλα «μεγατόνων» («Siemens», Βατοπέδι κ.ά.) ως μοχλοί για το ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα σε μεγάλα καπιταλιστικά επιχειρηματικά και κρατικά συμφέροντα.
Η «Αυγή» άλλωστε σε κύριο άρθρο της ομολογεί ανοιχτά:
«Το σκάνδαλο είναι τεράστιο, έστω κι αν πιθανότατα αποκαλύπτεται διότι οι αμερικάνικες εταιρίες - ανταγωνίστριες της Novartis ζήτησαν από την SEC (Αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς) να τους προστατεύσει από "αθέμιτο ανταγωνισμό". Άλλωστε, όλες οι μεγάλες υποθέσεις για μείζονα σκάνδαλα ευρωπαϊκών κολοσσών - Siemens, Volkswagen κ.λπ. - από τις ΗΠΑ αποκαλύφθηκαν».
Τέτοιες υποθέσεις λοιπόν αξιοποιούνται για να ξαναμοιράζονται η επιχειρηματική «πίτα» και οι αγορές.
Και όλα αυτά στην πλάτη των εργαζομένων που υποφέρουν, που το Φάρμακο γι' αυτούς είναι πανάκριβο εμπόρευμα.
Ταυτόχρονα, αξιοποιούνται για να συσκοτίζεται η πραγματική αιτία των λαϊκών προβλημάτων.
Είναι χαρακτηριστικά όσα λένε στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως ότι
ο λαός θα είχε γλιτώσει τουλάχιστον ένα μνημόνιο αν οι «διεφθαρμένοι πολιτικοί» δεν βούταγαν το δάχτυλο στο «μέλι» της «Novartis»...
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση συνεχίζει τις περικοπές στην Υγεία, την Πρόνοια, τη φαρμακευτική δαπάνη από εκεί που τις άφησαν οι προηγούμενοι.
Εξάλλου, η αντεργατική πολιτική εφαρμόζεται σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, αφού το μεγαλύτερο «μνημόνιο» είναι το καπιταλιστικό κέρδος, η ΕΕ, οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί.
Η λαϊκή πείρα είναι επίσης πλούσια από το πώς αξιοποιούνται υποθέσεις όπως της «Novartis» για να λανσάρονται κάθε τόσο «νέα» και «άφθαρτα» πρόσωπα, με «καθαρά χέρια».
Ο «πατριωτισμός» του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών
Οι εργαζόμενοι μπορούν πια να δουν ακόμα καλύτερα την ουσία πίσω και από την αντιπαράθεση για το όνομα της ΠΓΔΜ, καθώς παρά το ότι περνάει σε δεύτερο φόντο, την ίδια στιγμή «τρέχουν» όλες οι επικίνδυνες διευθετήσεις στα Βαλκάνια.
Να δουν δηλαδή ότι τόσο οι εθνικιστές, που ο καθένας τους κρατούσε τρεις ελληνικές σημαίες στο συλλαλητήριο του Συντάγματος,
όσο και οι κοσμοπολίτες, που βγάζουν λόγους για τον σύγχρονο «πατριωτισμό», ταυτίζονται στο βασικό:
Στην ενίσχυση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και στην εμπλοκή της Ελλάδας με αναβαθμισμένο ρόλο στο σχεδιασμό του για να υπηρετηθούν τα προτάγματα της αστικής τάξης.
Ο λαός έχει δει στην πράξη τι σημαίνει ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια. Εχει δει το διαμελισμό κρατών, τις αιματηρές αλλαγές σε σύνορα.
Η πλούσια αυτή πείρα των εργαζομένων δείχνει ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν είναι παράγοντες ούτε «σταθερότητας» ούτε «ασφάλειας» και προφανώς ούτε ειρήνης.
Το επιβεβαιώνουν αυτό τα αμέτρητα θύματα των επεμβάσεων, οι αμείωτες αμφισβητήσεις της Τουρκίας στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ο βρώμικος ρόλος που παίζουν οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες στην υποδαύλιση αλυτρωτισμών και «μειονοτικών» ζητημάτων.
Οι εργαζόμενοι έχουν αρκετή πείρα, συσσωρευμένη ειδικά τα τελευταία χρόνια της κρίσης, για να ανασκουμπώνονται όταν ακούνε την κυβέρνηση να τους μιλάει για τον σύγχρονο «πατριωτισμό», όπως έκανε ο πρωθυπουργός από την «αναπτυξιακή» φιέστα στην Πάτρα.
Δεν είναι ο πρώτος, αφού κάθε κυβέρνηση «ντύνει» το τσάκισμα των εργαζομένων για λογαριασμό του κεφαλαίου με το μανδύα της «εθνικής υπόθεσης».
Γι' αυτό ο πρωθυπουργός, δήθεν «απαντώντας» στους «πατριδοκάπηλους», είπε ότι «πατριωτισμός» είναι η «συμβολή στα βάρη του κράτους»,απευθυνόμενος ουσιαστικά στους εργαζόμενους.
Καλώντας τους, δηλαδή, να υπομένουν τις θυσίες διαρκείας και να πάρουν «διαζύγιο» με τις «συνήθειες του χθες», δηλαδή να συμβιβαστούν με τις συνήθειες του σήμερα, της εργασιακής ζούγκλας...
Η πείρα είναι εξίσου μεγάλη για να απορρίψουν οι εργαζόμενοι
και το «πατριωτικό καθήκον» των «πρωταγωνιστικών ρόλων» του κεφαλαίου στα Βαλκάνια, που δεν είναι άλλο από μεγαλύτερο μπλέξιμο στο κουβάρι των επικίνδυνων ανταγωνισμών, τη στήριξη των δολοφονικών σχεδίων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή.
Βγάζουμε συμπεράσματα, δυναμώνουμε την πάλη μας
Πείρα όμως υπάρχει σε μεγάλο τμήμα των εργαζομένων, όχι μόνο από τη δράση του αντιπάλου τους, αλλά και από τη δική τους.
Είναι η πείρα που βγαίνει από την οργάνωση της εργατικής πάλης στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, που μπορεί να αποτελέσει «μπούσουλα», να δώσει θάρρος και δύναμη σε ακόμα περισσότερους εργαζόμενους.
Μια πείρα που δείχνει πως δεν υπάρχει κατάκτηση που να απέσπασαν οι εργαζόμενοι χωρίς ανυποχώρητη πάλη, κόντρα στην εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της.
Η ίδια πείρα δείχνει ότι
η εργατική τάξη έχασε, της ξηλώθηκαν κατακτήσεις, κάθε φορά που εμπιστεύτηκε διάφορους σωτήρες για τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Εδώ πρέπει να στραφεί η προσοχή των εργαζομένων.
Να εστιάσει σε συμπεράσματα από την πρωτοπόρα προσπάθεια για την ανασύνταξη του κινήματος, για την αναζωογόνηση της λειτουργίας των συνδικάτων, τη μαζική συμμετοχή στην οργάνωση της πάλης.
Τη διεκδίκηση της ανακούφισης από τα καυτά προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους και κυρίως την προώθηση της αντικαπιταλιστικής πάλης, του αγώνα που συμβάλλει στη συγκέντρωση, στην εκπαίδευση δυνάμεων για να αναμετρηθούν κατά μέτωπο με την εξουσία του κεφαλαίου.
Διανύουμε μια κρίσιμη περίοδο,
προετοιμασίας νέων αγώνων ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης.
Μια προετοιμασία που για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να αναμετρηθεί
με τα παραμύθια της κυβέρνησης περί «τέλους της περιπέτειας των μνημονίων» και «επιστροφής στην κανονικότητα».
Γιατί η «κανονικότητα» είναι εδώ, στους τόπους δουλειάς, στην ανεργία, την κακοπληρωμένη και απλήρωτη δουλειά.
Το ΚΚΕ, φέτος που συμπληρώνει 100 χρόνια από την ίδρυσή του, θα δώσει τον καλύτερό του εαυτό για να κατασταλάξει αυτή η πείρα στην εργατική τάξη, με το βλέμμα πάντα στραμμένο στο σήμερα και στο αύριο της ταξικής πάλης, στη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
🤮...
😊)- 
