ΑΠΟΡΙΕΣ - ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ Του Μάνου Δούκα !!

,,Υπάρχει περίπτωση να βομβαρδίζεις όλες σχεδόν τις χώρες της Μέσης Ανατολής με αεροπλάνα που σηκώνονται από τη Σούδα, να γίνεται επίσημα πόλεμος στη Συρία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στη Λιβύη, η Τουρκία νάχει ήδη πάνω από 2,5 - 3 εκατομμύρια πρόσφυγες - μετανάστες στο έδαφός της και να τους παίζει στο γεωστρατηγικό τζόγο πότε απέναντι στην ΕΕ, πότε απέναντι μόνο στην Ελλάδα, οι "Ελληνικές" κυβερνήσεις να εφαρμόζουν πιστά και δουλικά τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει (Δουβλίνο, ΕΕ - Τουρκίας κλπ) για να γίνει η χώρα μας χωματερή ψυχών ... κι εδώ να ... λιγοστέψουν οι πρόσφυγες ;

"ΛΟΛΑ ΝΑ ΕΝΑΣ ΜΥΛΟΣ" ... ΣΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ !!! ...

Η ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ ...

1. Οι πρόσφυγες - μετανάστες στη Λέσβο, ήταν γύρω στις 6500 πριν ένα χρόνο. Μετά ήρθε η "αποσυμφόρηση" που "πήρε" κι "απορρόφησε" σχεδόν 13.000 προς τη στεριανή Ελλάδα (μία, δύο, τρεις, πολλές Μόριες, παντού). 

Τώρα έμειναν πίσω στο νησί ... μόνο ... πάνω από 25.000. Πόσοι ήρθαν στο μεταξύ από απέναντι ;

2. Υπάρχει λοιπόν περίπτωση ο αριθμός τους να μειωθεί στα νησιά ; 

Υπάρχει περίπτωση να σταματήσουν να έρχονται κι άλλοι ; 

Υπάρχει περίπτωση να βομβαρδίζεις όλες σχεδόν τις χώρες της Μέσης Ανατολής με αεροπλάνα που σηκώνονται από τη Σούδα, να γίνεται επίσημα πόλεμος στη Συρία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στη Λιβύη,

 η Τουρκία νάχει ήδη πάνω από 2,5 - 3 εκατομμύρια πρόσφυγες - μετανάστες στο έδαφός της και να τους παίζει στο γεωστρατηγικό τζόγο πότε απέναντι στην ΕΕ, πότε απέναντι μόνο στην Ελλάδα, 

οι "Ελληνικές" κυβερνήσεις να εφαρμόζουν πιστά και δουλικά τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει (Δουβλίνο, ΕΕ - Τουρκίας κλπ) για να γίνει η χώρα μας χωματερή ψυχών ... κι εδώ να ... λιγοστέψουν οι πρόσφυγες ; 

Αλήθεια, οι πρωθυπουργοί που υπέγραψαν αυτές τις συμφωνίες της ΕΕ, ποιο ελαφρυντικό έχουν ότι δεν είναι τουλάχιστον ηλίθιοι ή στη χειρότεροι περίπτωση δολοφόνοι ;

3. Πιστεύει κανείς ότι αυτοί ( = κυβερνήσεις) που συνεχίζουν να λειτουργούν με απαρέγκλιτα δεδομένα τις άθλιες αντιμεταναστευτικές συμφωνίες της ΕΕ, καθώς και την πολιτική της παροχής ακόμα περισσότερων παραχωρήσεων στους φορείς της πολεμικής αναταραχής στην περιοχή, μπορούν στα σοβαρά να μιλάνε για λύση (ή έστω για διαχείριση) του μεταναστευτικού ; 

     Τους πιστεύει κανείς ;

     Και που το πάνε δηλαδή ; 

     Όσες χιλιάδες πρόσφυγες - μετανάστες κι αν έρθουν θα τους βάζουν σε στρατόπεδα ;

4. Υπάρχει περίπτωση να λιγοστέψουν οι πρόσφυγες στη χώρα μας όταν τη μόνη λύση που είναι να τους δώσουμε χαρτιά και να τους βοηθήσουμε να πάνε στην ώρα τους την καλή κι όπου θέλουν, την έχουν εξ’ ορισμού αποκλείσει οι κυβερνήσεις κι οι Ευρωπαίοι νταβατζήδες της "καθαρής Ευρώπης", της "Ευρώπης φρούριο" ;

Υπάρχει περίπτωση να βρεθεί διέξοδος χωρίς την αυτονόητη σύγκρουσή μας (ή απειθαρχία το λιγότερο) σαν χώρα με τις εντολές και τις συμφωνίες της ΕΕ ;

5. Υπάρχει περίπτωση να ομαλοποιηθεί το πράγμα μ’ αυτούς τους ανθρώπους που δεν ήρθαν για να μείνουν, ούτε σε ανοιχτές, ούτε σε κλειστές δομές, παρά ήρθαν "περνώντας να πάνε αλλού" (έτσι νόμιζαν), όταν τους κρατάμε εδώ με το ζόρι, επειδή έτσι αποφασίζει και διατάζει η ΕΕ και εκτελούν πρόθυμα όλες οι μέχρι τώρα σφουγγοκολάριες κυβερνήσεις της ;

6. Υπάρχει περίπτωση να λυθούν τα προβλήματα επιβίωσης και διαβίωσης αυτών των ανθρώπων στις διάφορες Μόριες, όταν μέχρι να το συζητήσουν, έχει δημιουργηθεί μέσα στα χωράφια, δίπλα στο στρατόπεδο της Μόριας, μια ακόμα μεγαλύτερη "αυθαίρετη Μόρια" ; (Σχεδόν 6.000 ζούνε μέσα στο στρατόπεδο χωρητικότητας μόνο 3.000 και πάνω από 15.000 ζούνε απ’ έξω μέσα στα χωράφια). 

Πως χωρά μια πόλη 20 ή και 30.000 τουλάχιστον ανθρώπων σε 35 στρέμματα στη Μόρια ;

7. Τη θέλει κανείς τη Μόρια ή την ΕΒΙΑΛ ; 

                 Είναι κανείς χαρούμενος που υπάρχει ; 

Είναι αρκετός λόγος η διαταγή της ΕΕ και το οικονομικό συμφέρον κάποιων (ΕΕδικων κι αυτών) ΜΚΟ για να την έχουμε εκεί να την καμαρώνει ο Τσίπρας κι ο Μητσοτάκης σαν σύγχρονο Νταχάου ;

8. Πιστεύει κανείς στα σοβαρά, ότι η αληθινή επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να φτιαχτεί εκ του μηδενός μια "κλειστή δομή" που θα αντικαταστήσει τη Μόρια ; 

Χωρά σε μια κλειστή δομή 30.000 κόσμος (ο οποίος συνεχώς αυξάνει) ;

 Τι είδους «συγκρότημα» θα είναι αυτό ; 

Και πόσο χρόνο χρειάζεται αυτό για να γίνει ... "άμεσα", όπως το υπόσχονται - περιγράφουν ; 

Υπάρχει κανείς που δεν καταλαβαίνει ότι η μόνη "ρεαλιστική" τους δυνατότητα και προοπτική (ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι δεν το θέλουν) είναι (διατηρώντας φυσικά και τη Μόρια) να γεμίσουν και τις "δομές" που ήδη υπάρχουν σαν υποδομές, δηλαδή τα εγκαταλειμμένα στρατόπεδα Πολυχνίτου και Πέτρας, με πρόσφυγες και κοντέινερ ; 

Έχει κανείς αμφιβολία ότι σε λίγο δε θα είναι αρκετά ούτε αυτά ; Έχουν κάποια άλλη εναλλακτική σ’ αυτό ; Γιατί αυτό αφήνουν να κυκλοφορεί στα όχι και πολύ μουλωχτά.

9. Ποιοι αλήθεια πάνε να μας αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας ; 

Οι μετανάστες που θέλουν να φύγουν από δω πάση θυσία και πεθαίνουν μέσα στα ψυγεία για να το πετύχουν αυτό ; ή οι "σύμμαχοι - προστάτες" που προσπαθούν να μας κάνουν όλους ρατσιστές δεσμοφύλακες στη ψυχή και στο μυαλό ; 

Οι φουκαράδες που ζητούν μια ακτίνα ήλιου ; ή οι παραγωγοί και καλλιεργητές ηλιθιότητας, που πάνε να μας πείσουν ότι στα πλαίσια της ΕΕ (τείχη παντού για τους μετανάστες) και του ΝΑΤΟ (πόλεμος παντού) μπορεί να βρεθεί ικανοποιητική διαχείριση του προβλήματος ;

10. Και τέλος, ας μου πει κάποιος σοβαρός και λογικός άνθρωπος, σε πιο σημείο διαφωνεί με την πρόταση που διατυπώνει 

η Μαρία Κομνηνάκα, βουλευτής Λέσβου του ΚΚΕ :

«Η κυβέρνηση αντί να σχεδιάζει πώς θα διαιωνίσει αυτή την κατάσταση, με τη δημιουργία και δεύτερης δομής, που λόγω και του τρόπου λειτουργίας της ως κέντρο – φυλακή, θα διαμορφώσει ακόμα πιο εκρηκτικές συνθήκες, πρέπει άμεσα να σταματήσει των εγκλωβισμό των χιλιάδων κατατρεγμένων στα νησιά. Να προχωρήσει στο κλείσιμο όλων των hot spots της ντροπής. Άμεσα να μεταφερθούν, ενόψει και των δύσκολων καιρικών συνθηκών, όλοι όσοι βρίσκονται, χωρίς ουσιαστική προστασία, στους πρόχειρους καταυλισμούς που στήνονται μέσα και έξω από τη δομή των ΚΥΤ.

Να αρθεί συνολικά ο γεωγραφικός περιορισμός που επέβαλε η απαράδεκτη Συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας, με ευθύνη τόσο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όσο και αυτή της ΝΔ που τον συνεχίζει. Να μεταφερθούν όλοι οι πρόσφυγες και μετανάστες σε ανθρώπινους χώρους φιλοξενίας στην ηπειρωτική Ελλάδα, απ’ όπου με γρήγορες διαδικασίες να εξετάζονται τα αιτήματά τους και να μετακινηθούν προς τις χώρες πραγματικού προορισμού τους.

Έχουν επίσης ευθύνη θεσμικοί παράγοντες του τόπου, που από τη μία με ανιστόρητες θεωρίες, στρώνουν το έδαφος σε επικίνδυνες φωνές που επιχειρούν να σπείρουν το μίσος και το ρατσισμό στο λαό, στοχοποιώντας τα θύματα και κρύβοντας τον πραγματικό εχθρό που γεννά και αναπαράγει τον πόλεμο, τη φτώχια και την προσφυγιά. Από την άλλη με τις προτάσεις που κάνουν προς την κυβέρνηση και με τη συνολική τους στάση, ουσιαστικά οδηγούν στη μονιμοποίηση του εγκλωβισμού προσφύγων και μεταναστών στα νησιά.

Πρέπει τώρα να δυναμώσει η διεκδίκηση για τη μόνη πρόταση που θα δώσει συνολικά λύση στα προβλήματα τόσο των ίδιων των προσφύγων και μεταναστών, όσο και αυτά που αντικειμενικά δημιουργούνται από τον εγκλωβισμό στον ντόπιο πληθυσμό. Για το κλείσιμο όλων των Hot spots, τον άμεσο απεγκλωβισμό τους από τα νησιά και το συνολικό απεγκλωβισμό τους από την Ελλάδα. Για την άμεση αποζημίωση στο 100% όλων των κατοίκων που έχουν υποστεί ζημιές. Για ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής στις προσφυγικές δομές και σεβασμό των προσφυγικών δικαιωμάτων που απορρέουν από τη Συνθήκη της Γενεύης. Για την κατάργηση της συμφωνίες ΕΕ-Τουρκίας και του κανονισμού του Δουβλίνου».

Μάνος Δούκας από katiousa.gr

Παρουσίαση κειμένου - τίτλου Viva la Revolucion

ΕΚΕΙ, ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ, ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΣΤΕΓΑΣΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ?!!

ΔΥΟ ΑΓΟΡΕΣ – ΜΑΜΟΥΘ

ΑΠΟ ΔΗΜΟ ΠΑΤΡΕΩΝ

ΓΙΑ ΣΤΕΓΑΣΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ !

Δύο πολύ μεγάλα κτίρια αποκτά ο Δήμος Πατρέων, τα οποία αγοράζει με δικά του χρήματα και δεν προσέφυγε σε δανεισμό όπως συνήθιζαν προηγούμενες δημοτικές αρχές.
Το ένα κτίριο είναι το πρώην εργοστάσιο του Κρητικού, το οποίο εδώ και πολλά χρόνια έχει κλείσει και πριν 5 χρόνια περιήλθε στην Εθνική Τράπεζα.

Ο Δήμος ήρθε σε συμφωνία με την Τράπεζα, έχουν καταλήξει σε όλα και απομένουν κάποια διαδικαστικά ζητήματα για να ολοκληρωθεί η αγορά του κτιρίου , το οποίο βρίσκεται στην περιοχή της Οβρυάς.

Σε αυτό τον τεράστιο χώρο του πρώην εργοστασίου ο Δήμος σκοπεύει να μεταφέρει όλο τον μηχανοκίνητο στόλο του και την υπηρεσία Καθαριότητας συνολικά καθώς έχει σχεδιάσει τη σταδιακή απομάκρυνσή του από τον ΧΥΤΑ της Ξερόλακκας.

Επίσης, ο Δήμος – μέσω της ΔΕΥΑΠ – προχώρησε στην αγορά του ακινήτου όπου στεγαζόταν η Αχαική Συνεταιριστική Τράπεζα, η οποία έκλεισε πριν χρόνια και το κτίριο είχε περιέλθει στην εκκαθαρίστρια εταιρεία της Τράπεζας.
Η αγορά του κτιρίου κόστισε 1.700.000 ευρώ και το ποσό δαπανήθηκε από τα αποθεματικά της ΔΕΥΑΠ η οποία θα στεγάσει εκεί όλες τις υπηρεσίες της.

Το κτίριο γραφείων και καταστημάτων μαζί με το οικόπεδο επιφάνειας , υπερβαίνει τα 11.000 τ.μ. ενώ διαθέτει υπόγειους χώρους ακόμα και για 42 θέσεις πάρκινγκ.

Ρεπορτερ

Απαλλοτρίωση από Viva La Revolucion 

Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ !!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΟΞΥΜΕΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ

Το πρόβλημα των απορριμμάτων και της διαχείρισης τους, στην Ζάκυνθο και πανελλαδικά, δεν είναι σημερινό, και έχει συγκεκριμένες αιτίες που το προκαλούν.
Αστικές κυβερνήσεις, περιφερειακές και δημοτικές αρχές διαχρονικά έχουν ολόκληρη την ευθύνη για την συντήρηση των δήθεν αδιεξόδων και είναι σταθερή επιδίωξη τους η εκχώρηση αυτού του τομέα στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Τα “αδιέξοδα” κατά καιρούς σενάρια, στόχο έχουν να αποσπάσουν τη συμφωνία του λαού σε μια στρατηγική ιδιωτικοποίησης του κλάδου και εκβιάζοντας τον να φτάσει να λέει “αν είναι να φύγουν τα σκουπίδια, ας έρθει ο ιδιώτης και ας πληρώσουμε και κάτι παραπάνω».

Η διαχείριση των απορριμμάτων, όπως έχει σχεδιαστεί και υλοποιείται, αποτελεί απειλή για την υγεία των κατοίκων και του περιβάλλοντος στην Ζάκυνθο, για την ασφάλεια των εργαζομένων στην καθαριότητα. 

Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι 

η απαράδεκτη κατάσταση του ΧΥΤΑ στο ΣΚΟΠΟ, η τραγική κατάσταση στο ΚΔΑΥ στο αεροδρόμιο το οποίο είχε παραχωρηθεί σε ιδιωτική εταιρεία, 

η άθλια και επικίνδυνη κατάσταση που επικρατεί στο ΛΙΒΑ που έχει γεμίσει ασφυκτικά με δεματοποιημένα σκουπίδια, 

οι άθλιες συνθήκες στις οποίες δουλεύουν οι εργαζόμενοι του κλάδου αποκομιδής και διαχείρισης απορριμμάτων.

Όλοι πια καταλαβαίνουμε ότι η διαχείριση των απορριμμάτων είναι φλέβα χρυσού και πεδίο αντιπαράθεσης συμφερόντων.

 Κεφάλαιο - Ε.Ε. στήνουν μια μεγάλη βιομηχανία κερδών γύρω από τα σκουπίδια με την “πράσινη οικονομία”, την ανακύκλωση, την “κυκλική οικονομία”. 

 Μια χρυσοφόρα δεξαμενή για τους επιχειρηματικούς ομίλους που ποδοπατούν την ανάγκη προστασίας της δημόσιας υγείας, του περιβάλλοντος, του χαρακτήρα της γης, των εργασιακών συνθηκών και δικαιωμάτων και έχει ως προϋπόθεση την ακόμη μεγαλύτερη επιβάρυνση των λαϊκών νοικοκυριών.
Σε αυτό το πλαίσιο, η πολιτική διαχείρισης των απορριμμάτων που προωθείται σήμερα στο νησί ως «λύση», υπονομεύει καθοριστικά τη διαλογή των απορριμμάτων στην πηγή, τη δυνατότητα για τη μέγιστη δυνατή ανακύκλωση όλων των ανακυκλώσιμων απορριμμάτων.

Σήμερα υπάρχουν μέθοδοι ασφαλούς επεξεργασίας των απορριμμάτων καθώς και η τεχνική δυνατότητα να βρεθούν κατάλληλες θέσεις και περιοχές για την ασφαλή και περιβαλλοντικά φιλική εναπόθεσή τους. 

Η εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης επιτρέπει λύσεις που πραγματικά θα μπορούσαν να καταργήσουν οριστικά το πρόβλημα και να δαπανώνται όσο το δυνατόν λιγότεροι πόροι για τη διαχείριση των απορριμμάτων.

Οι λύσεις που προωθούνται από τα αστικά κόμματα και τις δυνάμεις τους στο νησί είναι στην αντίθετη κατεύθυνση. 

Είναι «λύσεις» για να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων, για τους επιχειρηματικούς ομίλους που ενδιαφέρονται να μπουν σε αυτό τον τομέα με διασφαλισμένη την κερδοφορία τους, για την πάρα πέρα επιβάρυνση του λαϊκού εισοδήματος στο νησί.

Γι΄ αυτό και προωθούν τις μεγάλες μονάδες επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων, τις γνωστές ΜΕΑ. Πανάκριβες μονάδες , με πολύ μικρό ποσοστό ανακύκλωσης που μπορεί να φτάσει από 10% έως 35% ανάλογα την μονάδα.

Μια τέτοια μονάδα σχεδιάζει να κατασκευάσει η νέα δημοτική αρχή που στηρίζεται από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ με τη σύμφωνη γνώμη του συνόλου των δημοτικών παρατάξεων (πλην της Λαϊκής Συσπείρωσης) ακολουθώντας τις κατευθύνσεις ΕΕ, Κυβερνήσεων και υλοποιώντας τις μελέτες των προηγούμενων δημοτικών αρχών. 

Απαξιώνοντας με ένα τέτοιο σχεδιασμό τη ανακύκλωση με διαλογή στη πηγή, τη προστασία του περιβάλλοντος που γρήγορα θα φέρει και τη μεγάλη αύξηση των δημοτικών τελών για την Λαϊκή Οικογένεια.

Το κόστος κατασκευής του εργοστασίου θα ξεπεράσει τα 16.000.000€ και θα επεξεργάζεται 25000 τ/χ σύμμεικτων απορριμμάτων, γι αυτό και ρωτάμε:

Αν πότε ξεκινήσει η διαλογή στη πηγή που θα μειώσει κατά πολύ την παραγωγή του σύμμεικτου απορρίμματος πως θα λειτουργήσει η μονάδα; 

Ο επιχειρηματικός όμιλος που θα κάνει την διαχείριση του θα μειώσει τάχα το κέρδος του;

 Όχι βέβαια, αφού σε όλες τις παρόμοιες συμβάσεις προβλέπεται να υπάρχει ένα «εγγυημένο μέγεθος» τροφοδοσίας της μονάδας για το οποίο θα πληρώνεται ο ανάδοχος άσχετα αν διαχειρίζεται λιγότερα σκουπίδια.
Ποιος αλήθεια ωφελείται από την κατασκευή και λειτουργία πανάκριβων και προβληματικών εγκαταστάσεων; 

Ποιος χάνει από την παρούσα πανάκριβη και εξίσου προβληματική παρέμβαση, ενώ με πολύ λιγότερα χρήματα μπορεί να ξεκινήσει από τώρα η διαδικασία μιας ευρείας κλίμακας πραγματικής ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή;
Ποια λογική και συμφέροντα οδηγούν σε αυτές τις “λύσεις”; 

Είναι οι λύσεις της οικονομίας της αγοράς στη διαχείριση των αποβλήτων που διασφαλίζουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και την παραπέρα αφαίμαξη του εισοδήματος των λαϊκών στρωμάτων.

 “Λύσεις” επιχειρηματικές που φέρνουν σταθερά στην ημερησία διάταξη την καταστροφή του περιβάλλοντος, πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους της δημόσιας υγείας , σμπαραλιάζουν εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα των εργαζόμενων στον κλάδο.

Ως ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή διαφωνήσαμε με τα κριτήρια και τον τρόπο που ορίστηκε ο Λίβας ως “κατάλληλος” χώρος για την επεξεργασία των απορριμμάτων. 

Προβάλλαμε το αίτημα ότι είναι η κυβέρνηση που πρέπει να αναλάβει την ευθύνη της προσωρινής και οριστικής χωροθέτησης, με επιστημονικά κριτήρια και το κατάλληλο επιστημονικό δυναμικό και δίνοντας την λύση που θα ωφελεί συνολικά τους κατοίκους και το περιβάλλον του νησιού. 

Διαφωνήσαμε με την “ενδιάμεση” λύση στο ΛΙΒΑ και προειδοποιήσαμε για την κατάσταση που θα δημιουργηθεί και ήδη έχουμε οδηγηθεί.

Λέμε καθαρά ότι στη Ζάκυνθο και γενικότερα σε νησιά μικρού και μεσαίου μεγέθους, πολύ περισσότερο σε τουριστικά, το βάρος πρέπει να δίνεται αποκλειστικά:

Στη μείωση της ποσότητας παραγωγής των παραγόμενων απορριμμάτων

Στη γενναία προώθηση της ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή των ξηρών ανακυκλώσιμων υλικών (χαρτί – χαρτόνι, πλαστικά, μέταλλα, γυαλί)

Την παραγωγή εδαφοβελτιωτικού κομπόστ

Την ασφαλή τελική διάθεση (υγειονομική ταφή) του υπολειπόμενου μείγματος των σύμμεικτων που δεν υπόκειται σε επεξεργασία και όχι σε μονάδες επεξεργασίας απορριμμάτων σαν και αυτή που σχεδιάζεται να γίνει στο Λίβα.

Τον άμεσο σχεδιασμό και την χρηματοδότηση, από εθνικούς πόρους και πόρους του ΕΣΠΑ  του Δήμου, για να προχωρήσει στην πράξη ένας τέτοιος σχεδιασμός, με το αναγκαίο προσωπικό και εξοπλισμό , χωρίς ιδιώτες και επιβάρυνση των λαϊκών νοικοκυριών

H T.E Ζακύνθου του ΚΚΕ σε κάθε ευκαιρία έχει τονίσει ότι η ορθολογική διαχείριση των απορριμμάτων δεν είναι ζήτημα τεχνικό αλλά κυρίως πολιτικό.

Η τεχνολογία σήμερα, είναι επαρκής ώστε η διαχείριση των απορριμμάτων να είναι συμβατή με την υγεία του λαού και το περιβάλλον. Καλούμε το οργανωμένο εργατικό – λαϊκό κίνημα να παρέμβει στις εξελίξεις και να μην αφήσει τους μεγαλοεπιχειρηματίες να παίζουν παιχνίδια εις βάρος του.

Αντιπαλεύουμε αποφασιστικά:

Κάθε συμμετοχή ιδιωτικών εταιρειών στη συλλογή και τη διαχείριση των απορριμμάτων, συμπεριλαμβανόμενης και της ανακύκλωσης.

Όχι στις ΣΔΙΤ. Το κόστος της διαχείρισης των απορριμμάτων να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό και το μεγάλο κεφάλαιο . 

Την οδηγία της ΕΕ και την πολιτική του «πληρώνω όσο πετάω» που οδηγεί στην απαλλαγή της μεγαλοεργοδοσίας και την επιβάρυνση των λαϊκών νοικοκυριών.

Την ανταποδοτικότητα, και το χαράτσι ταφής που έρχεται 

Παλεύουμε για:
Να μειωθούν στα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά τα ανταποδοτικά τέλη. 

Να πληρώσει το μεγάλο κεφαλαίο και οι μεγαλοξενοδόχοι του νησιού.
Την πρόσληψη του απαραιτήτου μονίμου προσωπικού με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, μετρά υγιεινής και ασφάλειας, μονιμοποίηση των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Πλήρη αποκατάσταση του ΣΚΟΠΟΥ και του ΛΙΒΑ τώρα , αντισταθμιστικές παροχές υπέρ των κατοίκων των γύρω περιοχών που επιβαρύνονται , μέτρα προστασίας της υγείας των κατοίκων και του υδροφόρου ορίζοντα, χωροταξική και περιβαλλοντική αναβάθμιση των περιοχών.

 Προβάλλουμε την ανάγκη του ενιαίου κρατικού φορέα κατασκευών, που αξιοποιεί όλα τα νέα επιστημονικά επιτεύγματα, κατέχει και σχεδιάζει τα υλικά και τα μηχανήματα, κατανέμει σχεδιασμένα το επιστημονικό και εργατοτεχνικό προσωπικό σε όλες τις φάσεις μελέτης - κατασκευής των έργων και της διαχείρισης των απορριμμάτων.
Έναν άλλο, πραγματικά λαϊκό στον χαρακτήρα του σχεδιασμό, που πατάει στις παραγωγικές δυνατότητες της εποχής και του τόπου μας και ανοίγει στερεή διέξοδο για το αύριο με την οικονομία και την εξουσία στα χέρια του λαού μας.

Από την Τ.Ε. Ζακύνθου του ΚΚΕ 

Απαλλοτριώθηκε από Εδώ

Παρουσίαση Viva La Revolucion 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΠΑΝΑΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ..."ΜΠΑΝΑΝΙΑ" !!

Από
Praxis Review:

"Η United Fruit επάνω σε πεσμένα πτώματα, έστησε μια οπερέτα: Κατάργησε την αυτοδιάθεση, απελευθέρωσε το φθόνο, δημιούργησε δικτατορίες" (Πάμπλο Νερούδα)

 Σαν σήμερα, 9/1/1912, ο στρατός των ΗΠΑ εισβάλλει στην Ονδούρα για να βοηθήσει τους "επενδυτές" της United Fruit Company (και άλλες εταιρείες). 

Στο διάστημα 1903-1927 οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ εισέβαλλαν 7 φορές στην χώρα, για να τσακίσουν κάθε αντίσταση στις εταιρείες που είχαν αρπάξει την γη, τις συγκοινωνίες, την παραγωγή: (1903, 1907, 1911, 1912, 1919, 1924, 1925): 

Μαζί με τις φυτείες της μπανάνας
οι "επενδυτές" της United Fruit είχαν τον έλεγχο των σιδηροδρόμων, των μεταφορών προϊόντων και -κυρίως- των κυβερνήσεων. 

Μέσω κυβερνήσεων-μαριονετών που τοποθετούσαν οι ίδιοι, εξασφάλιζαν προνόμια, όπως παραχώρηση τεράστιων γεωργικών εκτάσεων, μηδενική φορολογία, εκμετάλλευση λιμανιών και σιδηροδρόμων και οικονομικό μονοπώλιο.
Στην ουσία είχαν τον οικονομικό και πολιτικό έλεγχο ολόκληρης της Κεντρικής Αμερικής. 

Χαρακτηριστική είναι η φράση :

"Στην Ονδούρα είναι φθηνότερο να εξαγοράσεις βουλευτή από ένα μουλάρι". 

Η Ονδούρα ήταν και η έμπνευση για τον όρο "μπανανία" (Banana Republic). 

Η Ονδούρα, η Κολομβία, η Γουατεμάλα, ο Παναμάς, η Κούβα, η Νικαράγουα και άλλες χώρες υπέφεραν από την πολιτική της εταιρείας, την αγριότητα των δικτατοριών και τους μισθούς πείνας. 

Παρά την καταστολή απο τον στρατό των ΗΠΑ και τους μπράβους των εταιρειών, οι εξεγέρσεις και οι απεργίες των εργατών στα κάτεργα της United Fruit συνεχίστηκαν για πολλά χρόνια. 

Το 1959 ο Φιντέλ Κάστρο απαλλοτρίωσε τις φυτείες της United Fruit Company στην Κούβα. 

Η εταιρεία άλλαξε ονομασία και έμβλημα την δεκαετία του 80 (Chiquita) και για να ξεπλύνει την μαύρη ιστορία της. 

Και με το νέο όνομα χρηματοδότησε και χρησιμοποίησε για "προστασία" ακροδεξιές παραστρατιωτικές οργανώσεις στην Κολομβία, που δολοφονούσαν πολίτες και τρομοκρατούσαν τους εργάτες. 

Οι "επενδύσεις" στον καπιταλιστικό κόσμο συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

«Κατά τη διαδρομή μου είχα την ευκαιρία να περάσω απ’ την «επικράτεια» της United Fruit Co, πείθοντας με ακόμη μια φορά πόσο απαίσια είναι αυτά τα καπιταλιστικά χταπόδια. Ορκίστηκα μπροστά σε μια φωτογραφία του παλαιού και θρηνημένου συντρόφου Στάλιν ότι δεν θα ησυχάσω μέχρι να δω τον αφανισμό αυτών των χταποδιών». (Πηγή: Jon Lee Anderson, Che Guevara: A revolutionary life, 1997). che

Παρουσίαση Viva La Revolucion  

Η ΠΤΩΣΗ... ΑΠ ΤΟΝ ΑΝΤΙΚΑΠΝΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟ ή ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ... ??

Πιστεύω ότι το πρόβλημα της πτώσης τζίρου στα καταστήματα εστίασης δεν είναι μόνο ο αντικαπνιστικός νόμος.
Αυτός είναι η αφορμή σε ένα πιο ουσιαστικό ζήτημα.

Της ύπαρξης τόσων απίθανα πολλών καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος που εκτινάχθηκαν τα χρόνια της κρίσης.

Ετσι ενώ κλείσανε χιλιάδες καταστήματα λιανεμπορίου ή άλλα συνοικιακά μαγαζιά γιατί πολύ απλά καταστράφηκαν, το κενό ήρθαν κ το κάλυψαν καφετέριες, εστιατόρια, σουσαδικα, ποτάδικα, φροουζεν γιογκαρντ, λουκουματζιδικα, κουλουρτζιδικα κ ότι μπορεί να διανοηθεί κανείς, του ελάχιστου κεφαλαίου κ της κατασπαταλησης του εφάπαξ του παπού, κάνοντας την παροχή υπηρεσίας, βασιλιά στην αγορά.

Ετσι μια κ μόνο αφορμή, θα έριχνε στα βάραθρα έναν πεπερασμένο τζιρο που πρέπει να τον μοιραστούν τόσοι πολλοί, σε μια διαλυμένη οικονομία όπου το εισόδημα χρόνο με τον χρόνο μειώνεται, παρά τα συριζαιικα κ νεοδημοκρατικα παραμύθια της ανάπτυξης κ του τέλους της κρίσης κ των μνημονιων.

Η καταβαραθρωση του τζίρου κ τα λουκέτα θα αυξηθούν δραματικά τον επόμενο καιρό, όπου θα σημειωθεί στασιμότητα κ τελικά πτώση τις έλευσης τουριστών, που έτσι κ αλλιώς κινούν την αγορά σε κέντρο κ τουριστικά μέρη.

Στην περιφέρεια η πτώση θα είναι γρηγορότερη κ δραματικότερη.

Χάρης Ζάβαλος

ΠΟΙΕΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΡΥΒΟΝΤΑΝ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ «ΠΟΛΥΧΡΩΜΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ» ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ ?; !!

Νέα αποκαλυπτικά στοιχεία για την οργάνωση - πυλώνα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και τα παρακλάδια της

«ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» - ΝED

Χρηματοδότης «αυθόρμητων» κινημάτων με αμερικανική πατέντα

Σε προηγούμενο δημοσίευμα (28 - 29/12/2019), αναφερθήκαμε στο βρώμικο ρόλο μιας οργάνωσης - «βραχίονα» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής της οργάνωσης «National Endowment for Democracy» (NED - «Εθνική Επιχορήγηση για τη Δημοκρατία»), ως βραχίονα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Η οργάνωση αυτή, στην πολυετή της θητεία, επιχορηγεί με εκατοντάδες εκατ. δολάρια και παρέχει τεχνογνωσία σε «κινήματα» που πρωτοστατούν σε «πολύχρωμες επαναστάσεις» και κινητοποιήσεις ενάντια σε κυβερνήσεις και καθεστώτα ανά τον κόσμο που δεν ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

«Ο βίος και η πολιτεία» της αμερικανικής αυτής οργάνωσης είναι αποκαλυπτικά για τις μεθόδους παρέμβασης των ΗΠΑ στο εσωτερικό τρίτων χωρών, προκειμένου να προωθούν τα συμφέροντά τους, σε βάρος των λαών, που είναι οι μόνοι αρμόδιοι να αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον τους.

Οι σκοποί και η δράση της ΝED επιβεβαιώνουν ότι κινήματα για τη «δημοκρατία», τις «ελευθερίες» και τα «ανθρώπινα δικαιώματα», που παρουσιάζονται ως «αυθόρμητα», σε χώρες που συγκεντρώνουν έντονα το ενδιαφέρον των ΗΠΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, στο πλαίσιο του μεταξύ τους ανταγωνισμού, μόνο τέτοια δεν είναι.

Μέσα από τέτοιες οργανώσεις, η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ αξιοποιεί υπαρκτές αντιθέσεις και τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε διάφορες χώρες, για να παρεμβαίνει σε διεργασίες στο κίνημα, για να χειραγωγήσει τέτοιες διεργασίες στην κατεύθυνση αλλαγής κυβερνήσεων και την αντικατάστασή τους από κυβερνήσεις πιο συμβατές με τα αμερικανικά συμφέροντα και λιγότερο φιλικές σε ανταγωνιστές των ΗΠΑ.

Δεν διστάζουν, μάλιστα, να χρησιμοποιούν και αναγνωριστικά με ισχυρούς αγωνιστικούς συμβολισμούς, όπως η γροθιά, το αστέρι και άλλα, σε διάφορες παραλλαγές τους, για να δημιουργούν συνειρμούς, να μπερδεύουν, να προκαλούν συγχύσεις και να εμφανίζουν ένα ριζοσπαστικό προφίλ. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μάρκετινγκ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της βρώμικης δράσης που αναπτύσσει η NED, είναι η χρηματοδότηση του «κινήματος» «Otpor!» στη Γιουγκοσλαβία, για να στηρίξει αντιπολιτευόμενες στον Πρόεδρο Μιλόσεβιτς οργανώσεις και κόμματα, μετά την ιμπεριαλιστική επέμβαση του 1999, που οδήγησε στον πλήρη διαμελισμό της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.

Η αποστολή του «Otpor!» δεν τελείωσε με την ανατροπή του Μιλόσεβιτς, αλλά συνέχισε τη δράση του και μετά, παίζοντας πλέον τον ρόλο «εκπαιδευτή» και μεταφέροντας «τεχνογνωσία» σε οργανώσεις και «κινήματα» άλλων χωρών, που συνδέονται μέσα από διάφορα κανάλια με την αμερικανική ΝED.

Δίνοντας συνέχεια στο αποκαλυπτικό δημοσίευμα, ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει σήμερα αναλυτικά την περίπτωση του «Otpor!», τις διασυνδέσεις και τις αποστολές που του ανέθεσε η ΝED στο καινούργιο σκηνικό που δημιούργησαν στα Βαλκάνια, και όχι μόνο, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και η εγκαθίδρυση της αμερικανοΝΑΤΟικής «ειρήνης» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.

ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ «OTPOR!» ΚΑΙ CANVAS ΣΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ

Εξαγωγή τεχνογνωσίας στην οργάνωση «πολύχρωμων επαναστάσεων»

Νέες, αναβαθμισμένες αποστολές μετά την ανατροπή Μιλόσεβιτς και τον πλήρη διαμελισμό της χώρας
Στις 24 Σεπτέμβρη 2000, περίπου έναν χρόνο μετά την ολοκλήρωση των δολοφονικών βομβαρδισμών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία, οι πρόωρες προεδρικές εκλογές στη χώρα σημείωσαν ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά συμμετοχής, 72%.

Ακολούθησε πολιτική κρίση, καθώς ο συνασπισμός της αντιπολίτευσης δεν δέχτηκε το αποτέλεσμα, με βάση το οποίο θα έπρεπε να ακολουθήσει και δεύτερος γύρος, υποστηρίζοντας πως ο υποψήφιός της, Βόισλαβ Κοστούνιτσα, έλαβε την απόλυτη πλειοψηφία, πάνω από το 50,01% των ψήφων.

Η κρίση κορυφώθηκε με τη λεγόμενη «επανάσταση της Μπουλντόζας», στις 5 Οκτώβρη, όταν ο Πρόεδρος Μιλόσεβιτς παραιτήθηκε μετά από επεισοδιακές διαδηλώσεις και την εισβολή διαδηλωτών στο Κοινοβούλιο.
Βασικός ενορχηστρωτής της εκστρατείας ενάντια στον Μιλόσεβιτς ήταν το «κίνημα» «Otpor!» (Αντίσταση!), που συστάθηκε τον Οκτώβρη του 1998 από φοιτητές του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, με σκοπό την ανατροπή του. Βασική αρχή του «Otpor!» ήταν η «μη βίαιη πάλη» και κεντρικό πολιτικό σύνθημα το «Gotov je» («Εχει τελειώσει»).
Τα κόμματα του συνασπισμού με ηγέτη τον Κοστούνιτσα και κυρίως το «Otpor!» ενισχύθηκαν συνολικά, σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Washington Post», από το 1999 με 41 εκατ. δολάρια από τις ΗΠΑ, γεγονός που επιβεβαίωσε δημόσια και η αμερικανική κυβέρνηση.1

Ο συνασπισμός κομμάτων συγκροτήθηκε τον Οκτώβρη του ίδιου έτους σε συνέδριο που διοργάνωσε στη Βουδαπέστη το National Democratic Institute (NDI), οργάνωση του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ και ένας εκ των τεσσάρων βασικών πυλώνων της National Endowment for Democracy (NED). 
Εκεί συμμετείχαν ακτιβιστές και στελέχη κομμάτων της αντιπολίτευσης, που συμφώνησαν στη σύσταση του πολιτικού συνασπισμού με ηγέτη τον Κοστούνιτσα.

Μετά την «επιτυχία» αυτή του «Otpor!», τα δυο ηγετικά στελέχη του, Σρτζα Πόποβιτς και Σλόμπονταν Ντζίνοβιτς, ακολούθησαν διαφορετικές πορείες, με τον πρώτο να εκλέγεται το 2001 βουλευτής με το σοσιαλδημοκρατικό Δημοκρατικό Κόμμα και τον δεύτερο να ιδρύει στο Βελιγράδι την εταιρεία τηλεπικοινωνιών «Mediaworks».

Στη συνέχεια, το «κίνημα» επιχείρησε να μετεξελιχθεί σε πολιτικό κόμμα, συμμετέχοντας στις εκλογές του 2003 στη Σερβία, χωρίς όμως να καταγράψει κάποια αξιόλογη επίδοση (πήρε μόλις το 1,6% των ψήφων). Ενας σοβαρός παράγοντας για το «ξεφούσκωμά» του ήταν τα δημοσιεύματα που συνέδεσαν το «κίνημα» με την αμερικανική χρηματοδότηση σε κόμματα και οργανώσεις της Γιουγκοσλαβίας την περίοδο 1992-2000.

Η NED έθεσε το «Otpor!» στην επετειακή ετήσια έκθεση απολογισμού της για τα 20 χρόνια δράσης με υπερηφάνεια δίπλα στα υπόλοιπα «κινήματα» που οργάνωσε ή στήριξε στην ιστορία της όπου Γης, για την ανατροπή καθεστώτων και κυβερνήσεων που δεν «συντονίζονταν» με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Ανάμεσα σε αυτά και η γνωστή «Αλληλεγγύη» του Λεχ Βαλέσα.

Μια βιομηχανία εξαγωγής «κυβερνητικών αλλαγών»

Διαδηλώνοντας με τα σύμβολα του «Otpor!» στην Αίγυπτο, το 2007

Η συσσωρευμένη τεχνογνωσία δεκαετιών που απέκτησαν από τις ΗΠΑ μέσω της NED οι Σέρβοι του «Otpor!», δεν πήγε στράφι την περίοδο που ακολούθησε.
Ετσι, στα τέλη του 2003, 
ο Πόποβιτς μαζί με τον πρώην συνεργάτη του στο «Otpor!», Ιβάν Μάροβιτς, δημιούργησαν στο Βελιγράδι το «Κέντρο Εφαρμοσμένης Μη βίαιης Δράσης και Στρατηγικής» (Center for Applied Nonviolent Action and Strategies - CANVAS). Βασικά στελέχη αυτού του «κέντρου εκπαίδευσης πολιτικών ακτιβιστών» είναι άλλοι δύο πρώην πρωταγωνιστές του «Otpor!», ο προαναφερθείς Τζίνοβιτς και ο Σίνισα Σίκμαν.

Η δραστηριότητά τους δεν αποτελεί μυστικό. Οι παραπάνω «εκπαιδευτές» έχουν δώσει κατά καιρούς πολυάριθμες συνεντεύξεις για το πώς εκπαιδεύουν τους οργανωτές «κινημάτων» «υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας». 

Σύμφωνα με τους ίδιους, έχουν εκπαιδεύσει «πολιτικούς ακτιβιστές» σε περίπου 50 χώρες, σημειώνοντας ιδιαίτερη «επιτυχία»:

Το 2003 στη Γεωργία, όπου το «κίνημα» «Kmara!» («Αρκετά») πυροδότησε τη λεγόμενη «επανάσταση των Ρόδων», που αντικατέστησε τον Πρόεδρο Σεβαρντνάτζε.

Το 2004 στην Ουκρανία, το αντίστοιχο «Pora!» («Ηρθε η ώρα») αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη της «Πορτοκαλί επανάστασης».

Στον Λίβανο, επίσης, οι «μαθητές» του CANVAS έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην «επανάσταση των Κέδρων».

Το 2007 στην Αίγυπτο, της «Αραβικής άνοιξης», η ανατροπή του Χόσνι Μουμπάρακ «χρεώθηκε» μεταξύ άλλων και στο «Κίνημα της 6ης Απριλίου», του οποίου κύρια μέλη, όπως ο Mohamed Adel, παρακολούθησαν τα «μαθήματα» του CANVAS στο Βελιγράδι.2

Με παραλλαγή των ίδιων συμβόλων, σε διαδήλωση στον Λίβανο (από ιστοσελίδα σχετική με τις δράσεις της «Otpor!»)

Σήμερα, το CANVAS διατηρεί δραστηριότητα σε Βιρμανία, Βενεζουέλα, Ζιμπάμπουε, Σουαζιλάνδη, Συρία, Σουδάν, Αίγυπτο, Σομαλιλάνδη, Τυνησία και Λευκορωσία, αλλά και στο Ιράν, όπου όμως το λεγόμενο «Πράσινο Κίνημα» για την «αποκατάσταση της Δημοκρατίας» το 2009 δεν κατάφερε να πετύχει την ανατροπή του Αχμαντινετζάντ.

Η μετεξέλιξη σε ...ακαδημία «μη βίαιων» κινημάτων

Από το 2008, το CANVAS συνεργάζεται με το τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, ενώ ακολούθησαν συνεργασίες με διάφορα πανεπιστήμια των ΗΠΑ, όπως το Columbia, η Νομική Σχολή του Χάρβαρντ και πολλά άλλα.

Στην ιστοσελίδα του «κέντρου εκπαίδευσης» μπορεί κανείς να βρει πολυάριθμα άρθρα και συνεντεύξεις των «εκπαιδευτών», ακόμα και τα εγχειρίδια εκπαίδευσης των «ακτιβιστών» που οργάνωσαν και οργανώνουν τις διάφορες «χρωματιστές επαναστάσεις».

Κάποια από αυτά είναι μεταφρασμένα σε μέχρι και 19 γλώσσες, όπως το «50 κρίσιμα σημεία της μη βίαιης πάλης» και το «Εγχειρίδιο δουλειάς με ακτιβιστές», το οποίο αποτελεί τη συμπυκνωμένη έκδοση του βασικού εγχειριδίου διδασκαλίας τους, τον «Οδηγό για την αποτελεσματική μη βίαιη πάλη».

Θεωρητική βάση των επεξεργασιών και «μαθημάτων» του CANVAS αποτελεί το «Εγχειρίδιο για τη Μη Βίαιη Αντίσταση» του Τζιν Σαρπ, ιδρυτή του αμερικανικού Ιδρύματος «Albert Einstein».

Ουκρανία: «Πορτοκαλί επανάσταση» με τις σημαίες της «Pora!»

Η πρακτική της «μη βίαιης αντίστασης» συνίσταται στην επίτευξη κοινωνικοπολιτικών στόχων μέσω συμβολικών διαμαρτυριών, άρνησης για συνεργασία σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, κοινωνικής ανυπακοής και άλλων μεθόδων χωρίς τη χρήση φυσικής βίας.

Ο Τζιν Σαρπ έχει προσδιορίσει 198 μεθόδους «μη βίαιης» αντίστασης που μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την άμυνα, όπως τονίζεται, μιας χώρας από επεμβάσεις, δικτατορίες ή και την αμφισβήτηση κοινωνικών συστημάτων.

Μερικά απ' αυτά είναι απεργίες πείνας, παράλυση των μέσων συγκοινωνιών, κοινωνική ανυπακοή, δημοσίευση παράνομων εφημερίδων, ανυπακοή φοιτητική, διαδηλώσεις παιδιών, μεμονωμένες και μαζικές παραιτήσεις.

Σε άρθρο του, το περιοδικό «Foreign Policy» μετέφερε τη συζήτηση με τον Μάροβιτς, ο οποίος είχε πάψει τότε να δουλεύει ως εκπαιδευτής του CANVAS. 

Μιλώντας για το πόσο «αυθόρμητες» είναι τελικά οι συγκεκριμένες «επαναστάσεις», σχολίασε πως «φαίνεται πως ο κόσμος απλά κατέβηκε στους δρόμους. Αλλά είναι το αποτέλεσμα μηνών ή χρόνων προετοιμασίας. Είναι μια πολύ βαρετή δουλειά μέχρι ένα σημείο, όταν μπορείς πλέον να οργανώνεις μαζικές κινητοποιήσεις ή και απεργίες. Αν σχεδιαστούν προσεκτικά, από τη στιγμή που αρχίζουν, η ολοκλήρωσή τους είναι ζήτημα βδομάδων».3

Ταχύρρυθμα σεμινάρια

Γυναίκες διαδηλώνουν στο Σουδάν (από ιστοσελίδα του CANVAS, που επιχειρηματολογεί υπέρ της μεγαλύτερης εμπλοκής των ΗΠΑ στις εξελίξεις στη χώρα)

Η εκπαίδευση των «ακτιβιστών» αποτελείται από 20 μαθήματα, που διαρκούν από 6 έως 13 μέρες, είτε στο Βελιγράδι, είτε και σε άλλες χώρες και χωρίζεται σε 3 τομείς: Θεωρία, Στρατηγική και Πρακτικές.

Περιλαμβάνουν όλα τα «καίρια σημεία οργάνωσης ενός κινήματος», από γενικές κατευθύνσεις, όπως τον στρατηγικό σχεδιασμό και τις αρχικές δράσεις, ζητήματα διαχείρισης ανθρώπινων και υλικών πόρων, τρόπους ανεύρεσης χρηματοδότησης, μέχρι και συγκεκριμένες οδηγίες διαχείρισης της ψυχολογίας των μαζών και αντίδρασης στην αναμενόμενη κρατική καταστολή, συμβουλές για τον βαθμό μυστικότητας της οργάνωσης και διαμόρφωσης «κουλτούρας ασφάλειας», τον ρόλο «ξένων υπηκόων» στο κίνημα, μεθόδους στρατολογίας και εκπαίδευσης μελών καθώς και υποθετικά σενάρια και ασκήσεις.

Ιδιαίτερο βάρος δίνεται στο επικοινωνιακό προφίλ των «κινημάτων», τα οποία στοχεύουν σε πρώτο στάδιο κυρίως σε νέους, μαθητές, φοιτητές αλλά και εκπαιδευτικούς.

Τα σύμβολα και οι μέθοδοι που εφαρμόζονται πρέπει να είναι «πιασάρικα», τονίζουν οι εκπαιδευτές του CANVAS. Η ασπρόμαυρη γροθιά που αποτελούσε το σύμβολο του «Otpor!» χρησιμοποιήθηκε απαράλλαχτη από τους «μαθητευόμενους» σε Αίγυπτο και Γεωργία ή με διάφορες παραλλαγές της αλλού, όπως στη Βενεζουέλα το 2007.

Αλλο ένα κοινό αποτελεί η χρήση «εναλλακτικών - κωμικών» μορφών, στο πρότυπο που το «Otpor!» χρησιμοποίησε τα σκετς της διάσημης βρετανικής σειράς «Monty Pythons» στη Γιουγκοσλαβία.

«Στόχος των βίαιων μορφών πάλης», όπως μεταξύ άλλων οι τρομοκρατικές επιθέσεις και η διενέργεια συμβατικών πολέμων, αναφέρει το εγχειρίδιό τους, είναι η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας. 
«Η Στρατηγική μη βίαιη πάλη αποτελεί μια αποτελεσματική εναλλακτική των παραπάνω, με στόχο την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας ή την άρνησή της σε κάποιον άλλο».

Αυτό που ο Πόποβιτς και οι συνεργάτες του έμαθαν από την πείρα τους, ήταν πως τα «κινήματα» που έστησαν ήταν «μίας χρήσης». Οπως γράφουν στο εγχειρίδιό τους, ο στόχος και τα συνθήματα των «κινημάτων» τους, για να πετύχουν την αναγκαία αποτελεσματικότητα, χρειάζονται την ενότητα ενός συνασπισμού κομμάτων και οργανώσεων με έναν κοινό στόχο, «ένα πρόσωπο ή μια συγκεκριμένη πολιτική».

Μετά την επίτευξη του στόχου τους, την ανατροπή για παράδειγμα ενός Προέδρου ή μιας κυβέρνησης, τα «κινήματα» αυτά χάνουν τη δυναμική τους σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Η συνεργασία με αξιωματούχους των ΗΠΑ

Φοιτητής στη Σερβία πετάει φυλλάδια της «Otpor!» από ταράτσα του Βελιγραδίου το 2000

Ρόλο - κλειδί στην αφετηρία του CANVAS φέρεται να έπαιξε ο Ρίτσαρντ Μάιλς, επικεφαλής της διπλωματικής αποστολής των ΗΠΑ στη Γιουγκοσλαβία την περίοδο 1996 - 1999 και μετέπειτα πρέσβης των ΗΠΑ στη Γεωργία (2002 - 2005, την περίοδο δηλαδή που πραγματοποιήθηκε η «επανάσταση των Ρόδων»).

Σε άρθρο του «The Guardian», το Νοέμβρη του 2004, για την εμπλοκή των ΗΠΑ στα γεγονότα στο Κίεβο4, ο Αμερικανός διπλωμάτης συνδέεται με το «Otpor!» και το CANVAS, ενώ αναφέρεται πως οι βασικές αμερικανικές υπηρεσίες που εμπλέκονται με αυτές τις εκστρατείες είναι τα δύο ινστιτούτα του Ρεπουμπλικανικού και του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ (NDI & IRI), που λαμβάνουν χρηματοδότηση από την NED, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η «USAid», η ΜΚΟ «Freedom House» και η «Open Society Foundations» που ίδρυσε ο γνωστός επιχειρηματίας Τζορτζ Σόρος.

Τη χρηματοδότηση από τις παραπάνω πηγές αποδεικνύει και εσωτερικό ενημερωτικό σημείωμα για το CANVAS, της εταιρείας «Stratfor», που διέρρευσε το 2013 από την πλατφόρμα «WikiLeaks». 

Η «Stratfor» είναι μια ιδιωτική «εταιρεία πληροφοριών και διαχείρισης κρίσεων» στις ΗΠΑ, που παρέχει πολιτικές, οικονομικές και στρατηγικές αναλύσεις και εκτιμήσεις σε μονοπωλιακούς ομίλους, αλλά και σε κυβερνήσεις.

Στο σημείωμα προστίθενται στους υποστηρικτές του CANVAS και άλλα «ευαγή ιδρύματα» των ΗΠΑ, όπως το Ιδρυμα «Albert Einstein», ενώ υπογραμμίζεται πως τα μέλη του «ίσως έλαβαν χρηματοδότηση και εκπαίδευση από τη CIA κατά τη διάρκεια του αγώνα ενάντια στον Μιλόσεβιτς», προσθέτοντας πως «ο Σίνισα Σίκμαν, ένας από τους βασικούς εκπαιδευτές του "Otpor!", έχει αναφέρει μία φορά πως η οργάνωσή του έλαβε άμεση υποστήριξη από τη CIA».

Ο Πόποβιτς φέρεται να ήρθε σε επαφή με τη «Stratfor» για πρώτη φορά το 2007, μετά από ανάλυση της εταιρείας στην οποία αναφερόταν πως το CANVAS υποδέχτηκε στο Βελιγράδι στις 5/10/2005 πέντε φοιτητές από τη Βενεζουέλα για να τους εκπαιδεύσει ώστε να ανατρέψουν τον Ούγκο Τσάβες, εκθειάζοντας τη δράση των Σέρβων: «Οταν θα δεις φοιτητές σε 5 πανεπιστήμια της Βενεζουέλας να πραγματοποιούν ταυτόχρονα διαδηλώσεις, τότε θα ξέρεις πως η εκπαίδευση έχει τελειώσει και η αληθινή δουλειά έχει ξεκινήσει»5.

Στο ίδιο σημείωμα αναφέρεται πως το ενδιαφέρον στη συνεργασία με τον Πόποβιτς και το CANVAS βρίσκεται στο ότι οι Σέρβοι «μπορούν να αποτελέσουν μεγάλη πηγή επαφών. Εχουν συναντηθεί με τις περισσότερες φοιτητικές αντικαθεστωτικές οργανώσεις που έχουν σημασία (...) Μπορούμε επίσης (σ.σ. μέσω αυτών) να αποκτήσουμε καλύτερη εικόνα για το ποιος από τις ΗΠΑ χρηματοδοτεί αυτού του τύπου τις οργανώσεις».

Οπως είναι αναμενόμενο, οι διαθέσιμες πληροφορίες γύρω από τις λεπτομέρειες της δράσης, της υποστήριξης και χρηματοδότησης τέτοιων οργανώσεων μπορούν να είναι ανακριβείς, αποπροσανατολιστικές, αρκετές φορές ακόμα και σκιώδεις. 
Η ύπαρξή τους, ακόμα και η «περηφάνια» για τη σύστασή τους, δείχνει πολλά για το εύρος και τις μεθόδους παρέμβασης ιμπεριαλιστικών κρατών όπως οι ΗΠΑ στις εξελίξεις του εσωτερικού τρίτων χωρών για την προώθηση των συμφερόντων τους.

Ο τρόπος λειτουργίας του CANVAS δεν είναι κάτι πρωτοποριακό. Αντίστοιχες επεξεργασίες - εγχειρίδια, για παράδειγμα, παράγουν με μεγάλη ένταση σχεδόν όλοι οι οργανισμοί που σχετίζονται με την NED, με αντίστοιχες θεματικές. Τέτοια είναι λόγου χάρη το εγχειρίδιο διαχείρισης επικοινωνιακών κρίσεων για πολιτικά κόμματα και το «Βιβλίο στρατηγικής για την κυβερνοασφάλεια προεκλογικών εκστρατειών», που γράφτηκαν με την υποστήριξη των NDI και IRI.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Δημήτρης ΜΑΒΙΔΗΣ

ΣΤΟΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

Παραπομπές

1. «The Washington Post», 11/ 12/ 2000, U.S. Advice Guided Milosevic Opposition (https:// www.washingtonpost.com/ archive/ politics/ 2000/ 12/ 11/ us-advice- guided- milosevic- opposition/ ba9e87e5- bdca- 45dc- 8aad- da6571e89448/)

2. «Foreign Policy», 17/ 2/ 2011, Revolution U (https:// foreignpolicy.com/ 2011/ 02/ 17/ revolution -u -2/)

3. Ο.π.

4. «The Guardian», 28/ 11/ 2004, US campaign behind the turmoil in Kiev (https:// www.theguardian.com/ world/ 2004 /nov/ 26/ ukraine.usa)

5. https:// worldview.stratfor.com/ article/ venezuela- marigold- revolution

Παρουσίαση Viva La Revolucion 

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ

Από
Κατιούσα
Άρθρο του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, δημοσιεύεται σήμερα στην «Εφημερίδα των Συντακτών». 

Παρατίθεται το άρθρο:

«Οι πόλεμοι στη Συρία, τη Λιβύη, την Υεμένη, η όξυνση της κατάστασης στον Περσικό Κόλπο, στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο είναι μέρος των επικίνδυνων αντιθέσεων και ανταγωνισμών των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων που γεννάει το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα.

Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι η ενίσχυση της αμερικανοΝΑΤΟικής επέμβασης στην περιοχή και η όξυνση των ανταγωνισμών με τη Ρωσία και την Κίνα. Πρόκειται για αδυσώπητη αντιπαράθεση για τον έλεγχο των υδρογονανθράκων, αγωγών και αγορών.

 Δίπλα στους μεγάλους “παίχτες” κινούνται οι αστικές τάξεις πολλών κρατών για τη δική τους γεωστρατηγική αναβάθμιση. Σ’ αυτόν το φαύλο κύκλο εκδηλώνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην ελληνική και την τουρκική αστική τάξη, που κλιμακώνει την επιθετικότητα αξιοποιώντας την οικονομική, στρατιωτική της δύναμη. Η ΝΑΤΟική Τουρκία διατηρεί την κατοχή στην Κύπρο, εισβάλλει στη Συρία, εμπλέκεται στρατιωτικά στη Λιβύη, διεκδικεί αλλαγή συνόρων στο Αιγαίο.

Η ελληνική αστική τάξη και τα κόμματά της δεν είναι “αθώες περιστερές”. 

Έχουν εμπλέξει τη χώρα στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στην περιοχή, χρησιμοποιώντας τη βάση της Σούδας και τις άλλες στρατιωτικές βάσεις. Επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από το “στρατηγικό διάλογο” με τις ΗΠΑ, δημιουργήθηκαν νέες στρατιωτικές βάσεις σε Λάρισα, Στεφανοβίκειο και Αλεξανδρούπολη, τις οποίες συμπεριέλαβε η κυβέρνηση της ΝΔ στην κατάπτυστη “Ελληνοαμερικανική Συμφωνία”, που τη φέρνει θρασύτατα για επικύρωση στη Βουλή και το λαϊκό κίνημα θα δώσει αποφασιστική απάντηση.

Όμως, όσο η χώρα βυθίζεται στο βάλτο της εμπλοκής, η κατάσταση χειροτερεύει και μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για το λαό. 

Τα περί στήριξης των “ισχυρών συμμάχων” έναντι της τουρκικής επιθετικότητας είναι αβάσιμα. 

Οι υποκριτικές αναφορές στο “διεθνές δίκαιο” ακυρώνονται με την προώθηση των στρατηγικής σημασίας σχέσεων του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ με την Τουρκία, τα ανταλλάγματα που δίνουν για να την αποσπάσουν από την επιρροή της Ρωσίας. Το ίδιο ισχύει για τις συμμαχίες με το Ισραήλ και την Αίγυπτο που εμπλέκουν την Ελλάδα σε νέο κύκλο αντιπαραθέσεων. Κι αυτό αφορά π.χ. τον αγωγό East Med που δεν υπηρετεί τους λαούς αλλά μονοπωλιακά συμφέροντα.

Οι “λύσεις” που θέτει η αστική πολιτική στο τραπέζι οδηγούν από τη “Σκύλλα στη Χάρυβδη”, είναι αντιλαϊκές. 

Η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου – Αν. Μεσογείου είναι θέση του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού, για τη δημιουργία ενιαίου επιχειρηματικού και στρατιωτικού χώρου για να αναπτύσσονται οι δραστηριότητες των ενεργειακών κολοσσών και να κινούνται οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και το Ιράν. Η “συνεκμετάλλευση” στρώνει το έδαφος σε απαράδεκτες “μοιρασιές” των θαλάσσιων ζωνών, που θα φέρουν νέες τουρκικές διεκδικήσεις και πιο κοντά το ενδεχόμενο σύγκρουσης.

Σ’ αυτό το φόντο προβάλλεται η προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης, αλλά οι υποστηρικτές του δεν δίνουν απάντηση σε στοιχειώδη ερωτήματα.

Τι θα περιέχει το “συνυποσχετικό” που θα καταθέσουν οι δύο πλευρές; 

       Η Τουρκία δεν περιορίζεται στη διαφορά για την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο. Οι εξελίξεις είναι πιο σύνθετες από τα προηγούμενα χρόνια. Υπεισέρχεται ο παράγοντας των θαλάσσιων ζωνών στην Αν. Μεσόγειο. 

     Τι θα γίνει αν το τουρκικό κράτος θα θέσει ζητήματα “γκρίζων ζωνών” και αμφισβήτηση συνόρων ή δικαιωμάτων των νησιών σε υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ); 

      Ποιες περιοχές της υφαλοκρηπίδας θα θέσει η κυβέρνηση προς οριοθέτηση γενικά ή με συγκεκριμένες συντεταγμένες;

Με ποια κριτήρια θα κρίνει το δικαστήριο, το οποίο εκπληρώνει το δικό του ρόλο στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και αντικειμενικά δεν μπορεί να απαλλαγεί από γεωστρατηγικές στοχεύσεις; 

Άλλωστε αυτό το δικαστήριο δεν νομιμοποίησε τα αποτελέσματα του ευρωατλαντικού πολέμου στη Γιουγκοσλαβία και αναγνώρισε την ανεξαρτησία του προτεκτοράτου του Κοσσόβου; Επιπλέον, καλό είναι να ανοίξει η συζήτηση για την προσφυγή της Ελλάδας στη Χάγη την περίοδο 1976-1978 και το “Πρακτικό της Βέρνης” που ακολούθησε, τα οποία δίνουν διδακτική πείρα.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει τη θέση για μη αλλαγή των συνόρων, τήρηση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, σχέσεις καλής γειτονίας με την Τουρκία και όλες τις χώρες. 

Ενίσχυση του αγώνα κατά της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις βάσεις, το ξήλωμά τους και την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. 

Ο λαός μας έχει το λόγο και με την πάλη του μπορεί να διαμορφώσει τους όρους για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας και να ανοίξει το δρόμο για διεθνείς σχέσεις βασισμένες στο αμοιβαίο όφελος».

902.γρ

Παρουσίαση κειμένου: Viva La Revolucion