ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΛΕΤΙΔΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΓΙΑ ΚΡΙΣΙΜΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΕΩΝ
1 ημ. ·
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΠΑΤΡΕΩΝ Κ. ΠΕΛΕΤΙΔΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΓΙΑ ΚΡΙΣΙΜΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Επιστολή προς τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη απέστειλε χθες ο Δήμαρχος Πατρέων Κ. Πελετίδης για κρίσιμα ζητήματα της Πάτρας, τα οποία αποτελούν διαχρονικές διεκδικήσεις του Δήμου αλλά και των φορέων της πόλης.
Η επιστολή έχει ως εξής:
«Όπως γνωρίζετε, η πόλη της Πάτρας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υποδομών και ανάπτυξης, για τα οποία η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι Υπουργοί δεν έχουν δώσει λύσεις. Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις μας, ακόμα και εσείς προσωπικά δεν έχετε μέχρι σήμερα αναλάβει πρωτοβουλίες για την επίλυσή τους. Σας απευθύνω αυτή την επιστολή, ζητώντας την άμεση παρέμβασή σας, διότι τα αιτήματα της πόλης μας είναι δίκαια, ώριμα και κρίσιμα για την ποιότητα ζωής των πολιτών. Τα βασικά ζητήματα που εκκρεμούν είναι τα εξής:
1. Υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση του Δήμου. Από το 2011-αποδίδονται μόλις τα 2/5 από τις θεσμοθετημένες λειτουργικές δαπάνες των Δήμων (ΚΑΠ), όταν παράλληλα έχουν μεταφερθεί στους Δήμους μια σειρά αρμοδιότητες. Τα παρακρατηθέντα των Δήμων είναι 6,2 δις ευρώ μόνο για φέτος (περίπου 67 εκατομμύρια ευρώ για τον Δήμο Πατρέων), το προσωπικό συνεχώς μειώνεται, την ώρα που νέες αρμοδιότητες μεταφέρονται από το κεντρικό κράτος, υποβαθμίζοντας τις υπηρεσίες προς τους δημότες και φορτώνοντας νέα βάρη στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών. Κατάσταση που θα χειροτερέψει το επόμενο διάστημα.
Θεωρούμε πως τα παρακρατηθέντα των Δήμων πρέπει να τους αποδοθούν, με δεδομένο ότι με αυτά οι Δήμοι μπορούν να υλοποιήσουν σημαντικά έργα για την κάλυψη βασικών αναγκών των δημοτών.
Ταυτόχρονα η απαγόρευση των προσλήψεων στο δημόσιο, έχει οδηγήσει τις υπηρεσίες σε αδυναμία υλοποίησης όλων των αιτημάτων που κατά χιλιάδες φτάνουν στο Δήμο. Την 1/1/2011 ο Δήμος Πατρέων είχε 1495 άτομα, 974 δημοσίου δικαίου και 521 ΙΔΑΧ και σήμερα 913, 670 δημοσίου δικαίου και 243 ΙΔΑΧ, δηλαδή 582 λιγότερους εργαζόμενους που λείπουν από κάθε Υπηρεσία, με το προσωπικό να έχει μέσο όρο ηλικίας άνω των 55 ετών.
Οι εξαγγελίες της Κυβέρνησης όπου στα πλαίσια ακόμα και του ετήσιου προγραμματισμού προσλήψεων ουδέποτε εφαρμόστηκαν αφού στα πλαίσια των εγκυκλίων του ΥΠΕΣ για τον προγραμματισμό αιτηθήκαμε με αποφάσεις οργάνων, όπως προβλέπεται, και σε εν δυνάμει 331 συνταξιοδοτήσεις για τα έτη 2019-2025, από το ΥΠΕΣ εγκρίθηκαν μόνο 20 και προσλήφθηκαν
4.
Επίσης στο πλαίσιο του Ετήσιου Προγραμματισμού ανθρώπινου δυναμικού δημόσιας διοίκησης έτους 2026, έχουμε υποβάλει αίτημα για 38 θέσεις, όσες και οι συνολικές εκτιμώμενες αποχωρήσεις τακτικού προσωπικού τρέχοντος έτους.
Θεωρούμε ότι είναι άμεση ανάγκη προγραμματισμού προσλήψεων, μόνιμου προσωπικού με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για να καλυφθούν οι ανάγκες του Δήμου.
2. Νέο διυλιστήριο νερού - επάρκεια υδροδότησης πόλης. Ο Δήμος Πατρέων και η ΔΕΥΑΠ έχουν ολοκληρώσει πλήρως τη μελέτη για την κατασκευή νέων εγκαταστάσεων επεξεργασίας νερού (διυλιστήριο) που θα επιτρέψουν την αξιοποίηση του νερού από φράγμα Πείρου Παραπείρου. Το έργο αυτό, προϋπολογισμού ~21,5 εκατ. ευρώ, είναι ώριμο μελετητικά και ζωτικής σημασίας, διότι θα εξασφαλίσει μακροπρόθεσμα επαρκές, καθαρό νερό για ολόκληρο το πολεοδομικό συγκρότημα της Πάτρας. Στις 9/5/2024 υποβάλαμε επίσημη επιστολή αίτημα χρηματοδότησης προς τον αρμόδιο τότε Υπουργό κ. Θ. Σκυλακάκη, στην οποία εκθέσαμε αναλυτικά τα στοιχεία της μελέτης, όμως δεν είχαμε καμία ανταπόκριση.
Έκτοτε, έχουμε επανυποβάλει το αίτημα και έχουμε τονίσει ότι πρόκειται για έργο ύψιστης σημασίας, αλλά δεν υπήρξε μέχρι σήμερα ενδιαφέρον ή δέσμευση χρηματοδότησης από την κυβέρνηση. Αντιθέτως, παρατηρούμε σωρηδόν ικανοποίηση αιτημάτων μεγάλων επενδυτών για τα επιχειρηματικά τους σχέδια, την ώρα που βασικές ανάγκες του λαού (όπως η ύδρευση) αφήνονται στο περιθώριο. Ζητάμε να εγκριθεί άμεσα η χρηματοδότηση του νέου διυλιστηρίου νερού, ένα έργο που θα θωρακίσει υδρευτικά την Πάτρα για τις επόμενες δεκαετίες, αντί να κινδυνεύουμε στο μέλλον με ανεπάρκεια νερού.
3. Έργα αντιστήριξης και Πολιτικής Προστασίας στον Δήμο Πατρέων: Ο Δήμος μας αντιμετωπίζει επείγοντα προβλήματα εξαιτίας φυσικών φαινομένων, όπως οι κατολισθήσεις σε διάφορες περιοχές που απειλούν την ανθρώπινη ζωή, αλλά και τις περιουσίες των συμπολιτών μας. Τα αναγκαία αυτά έργα αντιστήριξης είναι επείγοντα έργα στον τομέα της Πολιτικής Προστασίας. Ο Δήμος μας προχώρησε σε μελέτες και προσπαθεί να τα αποκαταστήσει με βάση τις αντοχές του δημοτικού προϋπολογισμού, που λόγω της υποχρηματοδότησης είναι ισχνές. Απευθυνθήκαμε στο αρμόδιο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας για χρηματοδότηση, χωρίς ανταπόκριση μέχρι σήμερα και ζητάμε τη δική σας παρέμβαση προκειμένου για την επίλυσή του θέματος.
4. Υπογειοποίηση σιδηροδρομικής γραμμής: Η διέλευση του νέου σιδηροδρόμου μέσα από τον πυκνοδομημένο ιστό της Πάτρας πρέπει να γίνει υπόγεια (από το Ρίο μέχρι το νέο λιμάνι), κύρια για να μηδενιστούν ζητήματα ασφαλούς διέλευσης, και να πάψει ο αποκλεισμός της πόλης από τη θάλασσα, να μην διχοτομείται η πόλη μας, να αποκτήσει μια γραμμική ζώνη αναβαθμισμένη περιβαλλοντικά, να έχει ένα γραμμικό πάρκο.
Μετά από πολυετείς αγώνες, το αίτημα της υπογειοποίησης έγινε αποδεκτό από την πολιτεία, όμως δεν έχουν προχωρήσει οι ενέργειες υλοποίησης του έργου, παρά την προσωπική σας δέσμευση προεκλογικά.
Η καθυστέρηση αυτή είναι αδικαιολόγητη και κρατά την πόλη μας διαιρεμένη, στερώντας από τους Πατρινούς πολύτιμους ελεύθερους χώρους και ασφαλείς μετακινήσεις, την στιγμή μάλιστα που τα ατυχήματα, αλλά και οι βλάβες στον Προαστιακό είναι καθημερινά. Είναι άμεσα απαιτητή η τάχιστη προώθηση του έργου της υπογειοποίησης, σύμφωνα και με τις αρχικές δεσμεύσεις. Η όποια λύση δοθεί δεν πρέπει να διχοτομεί τον αστικό ιστό.
5. Παράδοση του Βόρειου (παλαιού) Λιμένα στην τοπική κοινωνία: Ένα μεγάλο τμήμα της χερσαίας ζώνης του παλαιού βόρειου λιμένα παραμένει υπό τον έλεγχο του ΤΑΙΠΕΔ/ΟΛΠΑ και δεν έχει παραχωρηθεί στον Δήμο Πατρέων. Η περιοχή αυτή - οι παλιές λιμενικές εγκαταστάσεις στο βόρειο λιμάνι είναι στρατηγικής σημασίας για την ανάπλαση του παραλιακού μετώπου της πόλης προς όφελος των δημοτών μας.
Ο Δήμος μας εκπονεί την τελική μελέτη εφαρμογής για την ανάπλαση του Παραλιακού Μετώπου, έργο που θα χρηματοδοτηθεί από το νέο ΕΣΠΑ, ωστόσο θεωρούμε αδιανόητο να εξαιρείται από τον σχεδιασμό το κομμάτι της χερσαίας ζώνης του Βόρειου Λιμανιού επειδή δεν μας έχει αποδοθεί. Ζητούμε τον αποχαρακτηρισμό και την παραχώρηση της έκτασης αυτής στον Δήμο Πατρέων, ώστε να σχεδιαστεί ενιαία με το υπόλοιπο τμήμα του παραλιακού μετώπου.
Μόνο έτσι θα μπορέσει η πόλη να αποκτήσει ενιαίο θαλάσσιο μέτωπο με ελεύθερους, κοινόχρηστους χώρους πρασίνου, αθλητισμού και αναψυχής, προς όφελος των κατοίκων και των επισκεπτών, αντί να θυσιαστεί η περιοχή σε αποσπασματικές εμπορικές εκμεταλλεύσεις.
Δυστυχώς ακόμα και το αίτημά μας προς τον ΟΣΕ, να μελετήσουμε το τμήμα ιδιοκτησίας του που καταλαμβάνει η υπέργεια σιδηροδρομική γραμμή και που προβλέπεται να υπογειοποιηθεί, δεν έγινε δεκτή από τον ΟΣΕ, γεγονός που προκαλεί εμπόδια και καθυστερήσεις στο έργο ανάπλασης της παραλιακής ζώνης.
6. Νομιμοποίηση της υφιστάμενης Μαρίνας σκαφών (μικρών σκαφών). Η υπάρχουσα δημοτική μαρίνα της Πάτρας (χωρητικότητας ~600 σκαφών) εξακολουθεί να λειτουργεί χωρίς την επίσημη άδεια τουριστικού λιμένα, καθώς εκκρεμεί η νομιμοποίηση των εγκαταστάσεών της από το Υπουργείο Οικονομικών. Ο Δήμος έχει υποβάλει πλήρη φάκελο μελέτης και όλα τα απαιτούμενα δικαιολογητικά εδώ και μήνες (Ιούλιος 2023), όμως αναμένουμε ακόμη την απόφαση νομιμοποίησης από τον αρμόδιο Υπουργό.
Η καθυστέρηση αυτή κρατά τη δημοτική μαρίνα σε καθεστώς αβεβαιότητας, παρότι εξυπηρετεί εκατοντάδες ιδιοκτήτες μικρών σκαφών και ναυταθλητικά σωματεία της περιοχής. Την ίδια στιγμή, αντιπαραβάλλουμε την άμεση ικανοποίηση αιτημάτων που αφορούν επιχειρηματικά σχέδια εκατομμυριούχων με χαρακτηριστικό παράδειγμα, τη νέα «Patradise Mega Yacht Marina» που σχεδιάζεται στη λιμενική ζώνη. Για το έργο αυτό - που απευθύνεται σε κατόχους μεγάλων πολυτελών σκαφών -η κυβέρνηση ενέκρινε αστραπιαία χρηματοδότηση 12,4 εκατομμυρίων ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης 7 και προχώρησε τη διαδικασία αδειοδότησης με ταχύ ρυθμό. Είναι σωστό να δίνεται προτεραιότητα σε μία μαρίνα για μεγάλες θαλαμηγούς (πρότζεκτ που αφορά λίγους εκατομμυριούχους επενδυτές), ενώ η δημοτική μαρίνα που αφορά τον λαό της Πάτρας να μένει μπλοκαρισμένη σε μια «βολική», για κάποιους, γραφειοκρατία;
Ζητάμε να επιταχύνετε τις διαδικασίες νομιμοποίησης και χρηματοδότησης της υφιστάμενης μαρίνας, ώστε να μπορέσουμε να την εκσυγχρονίσουμε και να την αξιοποιήσουμε πλήρως προς όφελος της τοπικής κοινωνίας, αντί να απαξιώνεται.
7. Αντικατάσταση ταρτάν Παμπελοποννησιακού Σταδίου: Στον τομέα του αθλητισμού, αντιμετωπίζουμε την παντελή αδιαφορία του κεντρικού κράτους και του αρμόδιου Υφυπουργείου Αθλητισμού ως προς μια επείγουσα ανάγκη, αυτής του ταρτάν (συνθετικός τάπητας στίβου) του Παμπελοποννησιακού Σταδίου, το οποίο έχει συμπληρώσει 20 χρόνια έντονης χρήσης και έχει φθαρεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε πρέπει άμεσα να αντικατασταθεί. Ήδη έχουμε ενημερώσει εγκαίρως το Υπουργείο (με επίσημες επιστολές μας στις 28/3/2022 και στις 27/3/2024) για την επικίνδυνη φθορά του ταρτάν και την ανάγκη χρηματοδότησης νέου τάπητα το Επισημάναμε δε ότι λήγει η πιστοποίηση του υπάρχοντος στίβου, γεγονός που σημαίνει πως από φέτος δεν θα μπορούν να διεξάγονται εθνικοί ή διεθνείς αγώνες στο στάδιο το Παρόλα αυτά, καμία ενέργεια δεν έχει γίνει από την πολιτεία για να στηρίξει το Παμπελοποννησιακό Στάδιο, ένα ολυμπιακό ακίνητο που από το 2008 μας έχει παραχωρηθεί προς χρήση αλλά ποτέ δεν χρηματοδοτήθηκε όπως όφειλε για τη συντήρησή του.
Ο Δήμος, με ίδιους πόρους, κρατάει το στάδιο ανοιχτό και λειτουργικό για τη νεολαία και τους συλλόγους, όμως είναι αδύνατον να αντικαταστήσουμε το ταρτάν χωρίς κρατική στήριξη. Το στάδιο κινδυνεύει να απαξιωθεί και να μην μπορεί να λειτουργήσει (ούτε προπονήσεις, ούτε αγώνες) αν δεν γίνει το έργο αυτό. Θεωρούμε δεδομένο ότι τόσο εσείς, όσο και ο Υπουργός Αθλητισμού, αντιλαμβάνεστε τον ρόλο που διαδραματίζει το μεγαλύτερο στάδιο της Δυτικής Ελλάδας και επομένως την απαίτησής μας για άμεση χρηματοδότηση των απαραίτητων έργων.
8. Κτιριακό πρόβλημα Εργαστηρίου Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ΕΕΕΕΚ) Αχαΐας. Στη συγκεκριμένη σχολική μονάδα φοιτούν 113 μαθητές-τριες με ιδιαίτερες ανάγκες και ιδιαιτερότητες. Για το λόγο αυτό είναι πολύ σημαντική η εύρυθμη και απρόσκοπτη λειτουργία του, η οποία αν μη τι άλλο υποστηρίζει και προάγει τα δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία και εξασφαλίζει την ισότητα στην εκπαίδευση, ώστε όλοι/ες οι μαθητές/τριες να έχουν ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση και φυσιολογικές συνθήκες σχολικής καθημερινότητας.
Η συγκεκριμένη σχολική μονάδα στεγάζεται σε κτίριο ιδιοκτησίας του Ν.Π.Δ.Δ - Ε.Ι.Κ (Εθνικού Ιδρύματος Κωφών) που είχε παραχωρηθεί δυνάμει συμφωνητικού χρησιδανείου από 28-08—2011 και για το οποίο, σύμφωνα με την αριθ. Η.Π 38760/28-07-2021 (αριθ. πρωτ. 2238/Φ14/22-07-2021) Εξώδικη Όχληση-Διαμαρτυρία-Δήλωση καταγγέλθηκε ζητήθηκε η απόδοσή του.
Η απόδοση των χώρων, η οποία έχει ανασταλεί, θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα σε μεγάλο αριθμό μαθητών/τριών, εκπαιδευτικών και κυρίως των οικογενειών τους οι οποίοι βιώνουν μια δύσκολη καθημερινότητα. Ζητήθηκε με συνεχή αιτήματα του Δήμου Πατρέων η παραχώρηση από το Ε.Ι.Κ επιπλέον χώρων του 1ου ορόφου του υπάρχοντος κτιρίου με την υποχρέωση του Δήμου Πατρέων να προβεί στις απαραίτητες εργασίες συντήρησης, επισκευών, σύνταξης μελετών κλπ., ώστε να πληροί τις προϋποθέσεις διδακτηρίου, για τις οποίες ποτέ δεν λάβαμε απάντηση.
Η συγκεκριμένη σχολική μονάδα βρίσκεται σε έναν τεράστιο οικοδομικό συγκρότημα ιδιοκτησίας του Ε.Ι.Κ. στο οποίο λειτουργούν το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Κωφών-Βαρήκοων και το Ειδικό Νηπιαγωγείο Κωφών-Βαρήκοων. Ζητάμε την παραχώρησή του και την αξιοποίηση του από το Δήμο για την κάλυψη των εκπαιδευτικών και κοινωνικών του αναγκών, και την παρέμβασή σας στην κατεύθυνση αυτή για την ικανοποίηση του καθόλα δίκαιου αιτήματος του Δήμου Πατρέων, της σχολικής κοινότητας, των εκπαιδευτικών, του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων και πρωτίστως των μαθητών/τριών του Εργαστηρίου Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (Ε.Ε.Ε.ΕΚ) Αχαΐας.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Όλα τα παραπάνω αιτήματα της Πάτρας είναι δίκαια, ώριμα και απολύτως αναγκαία. Δεν αποτελούν πολυτέλειες ή παράλογες απαιτήσεις, αλλά βασικές υποδομές και παρεμβάσεις που θα βελτιώσουν τη ζωή και την καθημερινότητα των πολιτών. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, καμία κυβέρνηση - ούτε η δική σας - δεν έδωσε λύσεις σε αυτά τα ζητήματα, παρά τις συνεχείς οχλήσεις μας».

Ο χρήστης ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΕΩΝ περιόρισε ποιοι μπορούν

Οι πολεμόχαροι. #Γιώργος_Μαργαρίτης

Γιώργος Μαργαρίτης
4 ώρ. ·

Οι πολεμόχαροι.

Ανάμεσα στα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ που διακαώς επιθυμούν πολεμική αναμέτρηση με την Ρωσία συγκαταλέγονται τα κράτη της Βαλτικής - παλιές ρωσικές επαρχίες και δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης.
Τα κράτη αυτά γνωρίζουν μια χωρίς προηγούμενο ευημερία και ανάπτυξη και -όπως ο χριστιανισμός επιβάλει- επιθυμούν να την μεταδώσουν και στους γειτονικούς Ρώσους.
Έχουμε καί λέμε λοιπόν:
Λεττονία, πληθυσμός 1990: 2.660.000 άτομα, πληθυσμός 2025: 1.850.000
Μείωση κατά 810.000 άτομα δηλαδή ποσοστό 30% !
Εσθονία, πληθυσμός 1990: 1.570.000, πληθυσμός 2025: 1.340.000.
Μείωση κατά 230.000 άτομα, δηλαδή ποσοστό 15%
Λιθουανία, πληθυσμός 1990: 3.700.000 άτομα, πληθυσμός 2025: 2.850.000
Μείωση κατά 850.000 άτομα, δηλαδή ποσοστό 23%
Προφανώς τους ελκύει το γενναίο παράδειγμα της Ουκρανίας η οποία είχε στα 1991, 52.170.000 κατοίκους και σήμερα έχει 39.530.000. Μείωση δηλαδή κατά 12.630.000 άτομα, δηλαδή ποσοστό 24%.
Είναι ιστορικά ακατανόητο το πώς χώρες και κοινωνίες που συρρικνώνονται ως τα όρια της εξαφάνισης να επιθυμούν να μπουν στο πόλεμο σε όφελος τρίτων. Προφανώς οι εκεί αστικές τάξεις οραματίζονται κράτη χωρίς λαούς..... Δεν εξηγείται αλλιώς.
'Ομως ετούτες οι αστικές τάξεις βρίσκουν τον δάσκαλό τους όταν συναντούν το ελληνικό παράδειγμα. Εδώ η δημογραφική συρρίκνωση υπήρξε καταιγιστική από την στιγμή που υπογράφηκε το πρώτο σωτήριο μνημόνια.
Στα 2010 η Ελλάδα γνώρισε την δημογραφική της κορύφωση με 11.120.000 κατοίκους. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, το 2025, οι κάτοικοί της είχαν περιοριστεί στους 9.940.000!
Μειώθηκαν δηλαδή κατά 1.180.000 άτομα δηλαδή ποσοστό 11%!
Αν δεν υπήρχε η Βουλγαρία, η χώρα μας είχε το σχετικό πρωτάθλημα σίγουρο! Ούτε η εμπόλεμη Ουκρανία δεν θα την απειλούσε.....
Φυσικά και η Ελλάδα βιάζεται να πάει στον πόλεμο: έχει δηλώσει ότι βρίσκεται σε πόλεμο με την Ρωσία, με το Ιράν και με τους Παλαιστίνιους - μάλλον δε και με τους Υεμενίτες, παρολίγο δε και με το Μαλί!
Αν είχε δε και στρατό ίσως εξεστράτευε στα μέρη αυτά.....
(Στοιχεία από δημογραφικές υπηρεσίες ΟΗΕ)

******************************

Γι' αυτό και η αλλαγή της δομής των Ενόπλων Δυνάμεων

ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΟΥ ΥΠΕΘΑ

Κινούνται στη στρατηγική της κυβέρνησης και της αστικής τάξης της χώρας για ενεργότερη εμπλοκή στα πολεμικά μέτωπα

https://www.902.gr/eidisi/politiki/398986/kinoyntai-sti-stratigiki-tis-kyvernisis-kai-tis-astikis-taxis-tis-horas-gia

Ανακοίνωση σχετικά με τις εξαγγελίες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ. 

Πιο αναλυτικά, η ανακοίνωση επισημαίνει τα εξής:

«Οι εξαγγελίες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας κινούνται στην παραπέρα προσαρμογή της δομής των Ενόπλων Δυνάμεων στη στρατηγική της κυβέρνησης και της αστικής τάξης της χώρας για όλο και πιο ενεργή εμπλοκή στα πολεμικά μέτωπα που μαίνονται σε βάρος λαών της περιοχής.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι διάφορες διοικητικές αναδιοργανώσεις που ανακοινώθηκαν με την δημιουργία τεσσάρων νέων ανωτάτων στρατιωτικών διοικήσεων μεταξύ των οποίων και η “ανώτατη στρατιωτική διοίκηση Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου” (!) αναδεικνύοντας - και από τον τίτλο της - την ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή στα πολεμικά μέτωπα της Μέσης Ανατολής, στο πλευρό των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ισραήλ.

Με την συνέχιση των πανάκριβων ΝΑΤΟικών εξοπλισμών ο λαός μας θα συνεχίσει να ματώνει οικονομικά για οπλικά συστήματα, που καμία σχέση δεν έχουν με την άμυνα της χώρας, αλλά ήδη αποστέλλονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα ελληνικά σύνορα, στην Ουκρανία στην Σαουδική Αραβία, στην Ερυθρά Θάλασσα, ακόμα και στον Ινδικό Ωκεανό.

Σε αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση, με την συμφωνία και την συναίνεση όλων των υπόλοιπων κομμάτων, αυξάνει κατακόρυφα τους κινδύνους για τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων, για τους φαντάρους και όλο τον ελληνικό λαό.

Η κυβέρνηση προσπαθεί με μέτρα - “ασπιρίνες”, όπως ο μισθός των φαντάρων ή οι μόλις 1.000 νέες οικίες για δεκάδες χιλιάδες στρατιωτικούς, να αποσπάσει την συναίνεσή τους στην επικίνδυνη και αντιλαϊκή πολιτική της.

Το ΚΚΕ διαχρονικά διεκδικεί την εξασφάλιση ανθρώπινων και αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης στα στρατόπεδα με κάλυψη όλων των αναγκών των οπλιτών σε προβλήματα οικονομικά, υγιεινής και ασφάλειας, εξασφάλισης πολιτικών δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών. Η κοινοβουλευτική ομάδα του Κόμματος, ήδη από το 2017, έχει καταθέσει ερώτηση στη Βουλή με αναλυτικά αιτήματα. Αντίστοιχα, στις αρχές Ιουνίου του 2025 κατέθεσε, επίσης, ερώτηση απαιτώντας την άμεση αύξηση του μισθού των στρατευμένων νέων. Tόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και η προηγούμενη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είχαν απαντήσει αρνητικά. Aντίστοιχα έχει καταθέσει εκατοντάδες ερωτήσεις όλα αυτά τα χρόνια διεκδικώντας λύσεις στα μεγάλα προβλήματα των στρατιωτικών. Tαυτόχρονα, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα του ελληνικού λαού για άμεση απεμπλοκή από τους πολέμους σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή, για να διακοπεί κάθε στήριξη και συνεργασία με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ και τις ΗΠΑ, για να γυρίσουν πίσω όλα τα στρατιωτικά τμήματα και μονάδες, τα πλοία του πολεμικού ναυτικού που βρίσκονται εκτός συνόρων, για να κλείσουν οι βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε όλη τη χώρα.

Συνεχίζουμε τον αγώνα για μια ανθρώπινη και αξιοπρεπή ζωή που να καλύπτεται το σύνολο των αναγκών των φαντάρων, των αξιωματικών, υπαξιωματικών και των οικογένειών τους. Δυναμώνουμε τον αγώνα την αλληλεγγύη στους λαούς που βιώνουν την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.

Λευτεριά στην Παλαιστίνη! Απεμπλοκή τώρα από ΝΑΤΟ-ΕΕ

Διέξοδος από τους πολέμους υπέρ του λαού είναι να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά πολέμους, καταστροφή, προσφυγιά.».

ΟΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΕΛΕΤΙΔΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΑΝ ΤΟΥΣ "ΕΠΙΣΗΜΟΥΣ" ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Στάθης Κεραμιδάς:
1 ώρ. ·

ΟΙ ΄΄ΕΠΙΣΗΜΟΙ ΤΟΥ ΤΖΑΜΠΑ΄΄ ΑΠΟΡΟΥΝ
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΤΡΑΣ !

Παρότι έχουν περάσει 11 χρόνια, οι ΄΄επίσημοι΄΄ των Πατρών δεν μπορούν να χωνέψουν ότι δεν παίρνουν από το δήμο τιμητικές προσκλήσεις για τις εκδηλώσεις του Διεθνούς Φεστιβάλ .
Έτσι, ρωτούν και ξαναρωτούν γιατί ο δήμος έπαψε να τους θεωρεί ΄΄τιμώμενα πρόσωπα΄΄ κι αφού αυτοί δε λαμβάνουν προσκλήσεις, ποιοι τις παίρνουν ;
Τούτη τη φορά τα ερωτήματα μπήκαν από το ΄΄κίτρινο΄΄ BEST κατόπιν παραγγελιάς Πασοκομπεκίρηδων...
Κατ΄αρχάς, ειδικά φέτος, οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ σε ποσοστό 80% και πλέον, είναι δωρεάν. Συνεπώς, οι προσκλήσεις είναι αχρείαστες.
Στις λίγες εκδηλώσεις που υπάρχει είσοδος, οι προσκλήσεις διανέμονται στους πραγματικούς μαχητές της ζωής π.χ. στα ΚΔΑΠ - ΑμεΑ καθώς και σε εθελοντές του δήμου που βάζουν πλάτη για το Φεστιβάλ, το Καρναβάλι, σε άλλες εκδηλώσεις Πολιτισμού, Αθλητισμού κλπ.
Εμείς αυτούς τους δήθεν επισήμους, τους είχαμε ΄΄διαβάσει΄΄ από τότε γι αυτό και τους είχαμε αφιερώσει άρθρο μας, το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΄΄Αλλαγή΄΄ και είναι το παρακάτω :
--------------------------------------------------
Από τότε που καθιερώθηκε το Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας μέχρι και στα τέλη του 2014, υπήρχε μια μακροσκελής λίστα προσώπων μονίμως προσκεκλημένων στις εκδηλώσεις.
Τα πρόσωπα αυτά ήταν από το χώρο της πολιτικής, αυτοδιοικητικής, οικονομικής, καλλιτεχνικής και δημοσιογραφικής ζωής της πόλης οι οποίοι παραδόξως βαφτίστηκαν «επίσημοι» κι έκτοτε αυτή η λίστα (με κάποιες προσθαφαιρέσεις κάθε φορά) τηρείτο απαρέγκλιτα για, σχεδόν, 30 χρόνια!
Η περίπτωση θύμιζε κάτι από τους «αθάνατους» της Ολυμπιακής Επιτροπής!
Για δεκαετίες βλέπαμε τα ίδια πρόσωπα να καταλαμβάνουν περίοπτη θέση σε όλα τα πολιτιστικά δρώμενα και όχι μόνο του Φεστιβάλ.
Στο Ρωμαϊκό Ωδείο οι πρώτες σειρές ήταν καπαρωμένες για την κοκεταρία δηλαδή τους τζαμπατζήδες παράγοντες που είχαν το κεκτημένο δικαίωμα στην ελεύθερη είσοδο και τη διακεκριμένη θέση στα θεάματα.
Το φαινόμενο «επίσημοι» —με την έννοια που είχαν προσδώσει σε δήθεν αξιωματούχους— έλαβε τέλος από τη δημοτική Αρχή Πελετίδη.
Το πρώτο μήνυμα εστάλη με την απόφαση να καταργηθεί η κερκίδα των επισήμων στο Καρναβάλι του 2015, κάτι που συνεχίζει να ισχύει για ολόκληρη τη δημοτική θητεία. Ακολούθησε ο καθιερωμένος αποκριάτικος χορός του Δημάρχου, όπου για πρώτη φορά είχε εντελώς διαφορετική μορφή. Προσκεκλημένοι του Δημάρχου δεν ήταν οι γνωστές φάτσες, η ελίτ της πόλης, όπως συνέβαινε όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά παιδιά με ειδικές ανάγκες!
Η λίστα των μόνιμα προσκεκλημένων καταργήθηκε με το Διεθνές Φεστιβάλ του 2015. Μάταια περίμεναν οι «επίσημοι» να λάβουν τις τιμητικές προσκλήσεις και στράφι πήγαν οι τουαλέτες που έραψαν οι κυρίες για την πασαρέλα…
Έκτοτε, όλες αυτές οι ψυχές εξαφανίστηκαν! Είτε από θυμό είτε από τσιγκουνιά δεν ξαναπάτησαν το πόδι τους σε πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου.
Προφανώς θεωρούν υποτιμητικό από την πρώτη σειρά που βρίσκονταν, να πάνε παρά πίσω ή να παραστούν άνευ προσκλήσεως.
Δεν παραδειγματίζονται ούτε από τον Δήμαρχο, ο οποίος δεν συνηθίζει να καταλαμβάνει θέση στις πρώτες σειρές του Ωδείου, ενώ για να παρακολουθήσει μια παράσταση πληρώνει εισιτήριο, καθότι η απόφαση ισχύει για όλους ακόμα και για τον οικοδεσπότη!
Πάντως όποια κι αν είναι η αιτία της απουσίας των αποκαλούμενων παραγόντων, σημασία έχει πως τερματίστηκε μια απρέπεια που κράτησε μπόλικα χρόνια Γιατί απρέπεια ήταν να πληρώνουν οι δημότες το Φεστιβάλ για να ψυχαγωγείται μια πολυμελής παρέα… κουλτουριάρηδων!
Οι οποίοι, με τη στάση τους απέδειξαν πως ενδιαφέρονταν περισσότερο για το φαίνεσθαι και όχι για τη στήριξη του θεσμού.
Επιδίωκαν την προβολή τους γι’ αυτό κι έπαιρναν επιτηδευμένη στάση όταν έβλεπαν φωτορεπόρτερ. Ήξεραν πως το φωτογραφικό υλικό θα χρησιμοποιηθεί στις κοσμικές στήλες των τοπικών εφημερίδων.
Τώρα λόγω έλλειψης τέτοιου υλικού, καταργήθηκαν και οι κοσμικές στήλες με τα ενσταντανέ της… υψηλής κοινωνίας του τίποτα!
( ΦΩΤΟ : Από τον εξωτερικό χώρο του Δημαρχείου όπου προβάλλονται κινηματογραφικές ταινίες στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ και οι οποίες είναι δωρεάν)

Για την Κύπρο το 1974 #Του_Γιώργου_Μαργαρίτη

Γιώργος Μαργαρίτης

ΙΣΤΟΡΙΑ
20 Ιούλη 1974: Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο

Του Γιώργου Μαργαρίτη*
Το σύνθημα για «Μεγάλη Ελλάδα» υπήρξε το πλέον συχνά επανερχόμενο και επίμονο στην ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς. Αυτό ήταν ο θεμέλιος λίθος όλων των φασιστικών και νεο - ναζιστικών κινημάτων στη χώρα. Φτωχό κατάλοιπο της Μεγάλης Ιδέας του 19ου αιώνα, το σύνθημα έδινε μια πολιτική προοπτική σε μια ηγέτιδα αστική τάξη η οποία, στο επίπεδο των εθνικών επιδόσεων, είχε να επιδείξει την καταστροφή του 1922, τον δωσιλογισμό, τη συνεργασία με τον καταχτητή και δυνάστη του λαού μας στην Κατοχή και την επικράτηση με ξένα όπλα και στήριξη στον Εμφύλιο Πόλεμο. 

Η αντίθεση με τα βάσανα αλλά και τον πατριωτισμό των λαϊκών τάξεων, με την Εθνική Αντίσταση, ήταν καταθλιπτική. Η ιδέα μιας νικηφόρας - πολεμικής κατά προτίμηση- επιχείρησης που θα επανέφερε κάποια δόση εθνικής δόξας αλλά και πολιτικής νομιμοποίησης σε μια άρχουσα τάξη που μόνο προδοσίες και καταστροφές είχε να παρουσιάσει ως τότε, γοήτευε πάντα τους ιθύνοντες του ελληνικού αστισμού - κοινοβουλευτικού, δικτατορικού, βασιλικού, βενιζελικού ή ό, τι άλλο.

 Η χούντα του Ιωαννίδη, τελευταίο κεφάλαιο στο ήδη τότε μακρόβιο μετεμφυλιακό πολιτικό σκηνικό, θέλησε να υλοποιήσει αυτήν την αστική ευχή στις 15 Ιούλη του 1974.

 Το πραξικόπημα στην Κύπρο θα έδιωχνε τον Μακάριο και θα προχωρούσε στην Ένωση του νησιού με την Ελλάδα: ετούτη η πραξικοπηματική επιτυχία θα διέσωζε την χούντα και το καθεστώς της, θα προάσπιζε οικονομικά συμφέροντα που ταυτίζονταν μαζί της και θα άλλαζε τις ισορροπίες στις εσωτερικές αντιθέσεις που διέτρεχαν τότε τον ελληνικό καπιταλισμό... Αυτά υπολόγιζαν στην τότε χουντική Αθήνα. Οι υπολογισμοί όμως δεν γίνονταν μόνο εκεί.

Στην μακρυνή Ουάσινγκτον γίνονταν πιο σύνθετα σχέδια. Η πολύχρονη εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο ενάντια στον λαό του Βιετνάμ και η προδιαγραφόμενη ήττα είχε προκαλέσει πολύπλευρη κρίση στην αμερικανική οικονομία, κοινωνία και πολιτική. Στα τέλη του 1972, συνέπεια των δύσκολων καιρών, το αμερικανικό ναυτικό έζησε μια καινοφανή εμπειρία: τέσσερεις βίαιες στασιαστικές κινήσεις εκδηλώθηκαν διαδοχικά σε δύο αεροπλανοφόρα και ένα πετρελαιοφόρο στόλου1. 

Η συνεπακόλουθη σκλήρυνση της αμερικανικής πολιτικής στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου είχε άμεσες συνέπειες και στον τρόπο άσκησης της εξωτερικής πολιτικής. Οι επίσημοι φορείς της τελευταίας, το Σταίητ Ντηπάρτμεντ, εκχώρησαν -εκούσια ή ακούσια- σημαντικές εξουσίες τους στον σκοτεινό κόσμο των μυστικών υπηρεσιών. Η συμμετοχή της CIA λόγου χάρη στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής έφθασε να είναι σχεδόν ισότιμη του αρμόδιου υπουργείου2.

Τον Σεπτέμβρη του 1973 μια επικίνδυνη για τα συμφέροντα των ΗΠΑ εκκρεμότητα στη Νότια Αμερική, η δημοκρατική κυβέρνηση του Σαλβαντόρ Αλιέντε στη Χιλή, «επιλύθηκε» με την ενεργό συμμετοχή της CIA. Τον Οκτώβρη όμως η κρίση μεταφέρθηκε στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Η Αίγυπτος και η Συρία προσπάθησαν να ανακαταλάβουν στρατιωτικά τα εδάφη που βρίσκονταν κάτω από ισραηλινή κατοχή -στο Γκολάν και το Σινά- από τον πόλεμο του 1967. 

Ο πόλεμος που ξέσπασε αποτέλεσε σταθμό στην ως τότε εξέλιξη του Ψυχρού Πολέμου: ποτέ άλλοτε η Σοβιετική Ένωση δεν ήταν τόσο ενεργά παρούσα σε αναμέτρηση στην Μέση Ανατολή. Με τη δική της ενίσχυση η Αίγυπτος και η Συρία πέτυχαν σημαντικές επιτυχίες στο ξεκίνημα του πολέμου. Η ισραηλινή αεροπορία και οι εκλεκτές τεθωρακισμένες μονάδες του Ισραήλ αποδεκατίστηκαν και οι ΗΠΑ χρειάστηκε να προστρέξουν σε βοήθεια.

Ταυτόχρονα, μια νέα απειλή εμφανίστηκε για το αμερικανικό ναυτικό και τη συνακόλουθη κυριαρχία των ΗΠΑ στη θάλασσα. 

Οι «Ομάδες Επιχειρήσεων» (Task Force) του στόλου των ΗΠΑ δεν ήσαν πλέον απρόσβλητες. Στην Μεσόγειο αναπτύχθηκαν σημαντικές ναυτικές δυνάμεις της Σοβιετικής Ένωσης με νέες τεχνικές και τακτικές δυνατότητες. 

Η εξέλιξη των «βλημάτων καταδρομής» (cruise missiles) και ο πολλαπλασιασμός των φορέων τους (σε πλοία επιφανείας, αεροσκάφη και υποβρύχια) προκάλεσαν κλίμα αβεβαιότητες και ανασφάλειας στις ισχυρές αμερικανικές μονάδες. Κανένα αεροπλανοφόρο - καρδιά της κάθε «Ομάδας επιχειρήσεων» - δεν ήταν πλέον απρόσβλητο στις τακτικές «κορεσμού» του σοβιετικού στόλου. 

Τα αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ ήσαν πλέον λιγώτερα από δεκαπέντε και η γεωγραφική τους διασπορά καθιστούσε την επιχειρησιακή τους συγκέντρωση υπόθεση πολλών εβδομάδων. Η ανάγκη για σίγουρες χερσαίες βάσεις πρόβαλε δραματικά επιτακτική.

Ακριβώς σε αυτό το τελευταίο πεδίο οι εκπλήξεις όμως δεν τελείωναν έδώ. Πολλές από τις σύμμαχες - στο ΝΑΤΟ - χώρες των ΗΠΑ δίστασαν να συνδράμουν στην μεγάλη επιχείρηση στήριξης του Ισραήλ και αναπλήρωσης των απωλειών του σε αεροπλάνα, άρματα μάχης και στρατιωτικό υλικό. 

Μόνο η Πορτογαλλία πείστηκε να παραχωρήσει τις εγκαταστάσεις στις Αζόρες γι’ αυτόν τον σκοπό ενώ, στη Μεσόγειο, μόνο η Ελλάδα - σε κρίσιμη πολιτική καμπή, ο Οκτώβρης ήταν ο μήνας της «φιλελευθεροποίησης» της χούντας δια του Μαρκεζίνη και ο μήνας προετοιμασίας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου - και η Ιταλία έδωσαν λιμενικές διευκολύνσεις στις ΗΠΑ. 

Ακόμα χειρότερα: η Τουρκία, χώρα μέλος του ΝΑΤΟ επέτρεψε στην σοβιετική αεροπορία να χρησιμοποιήσει τον εναέριο χώρο της για την μεταφορά αντίστοιχων εφοδίων στη Δαμασκό και στο Κάιρο. Επρόκειτο προφανώς για την μεγαλύτερη κρίση που είχε γνωρίσει ως τότε η Ατλαντική Συμμαχία.

Καθώς λοιπόν τελείωνε το 1973 πολλά προβλήματα στον κόσμο, και πιο ειδικά στην ανατολική Μεσόγειο, ζητούσαν άμεσες λύσεις και κινήσεις από την Ουάσινγκτον. Τα πιόνια για τη νέα φάση των εξελίξεων άρχισαν να παίρνουν τη θέση τους. Στην Αθήνα, όπου η λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου είχε μόλις ακυρώσει την «φιλελευθεροποίηση» της χούντας και είχε, ως εκ τούτου, δημιουργήσει πολιτικό κενό, οι «σκληροί» ήρθαν - την κατάλληλη για την πολιτική των ΗΠΑ στιγμή - στην εξουσία. Η χούντα του Ιωαννίδη έθεσε από την πρώτη στιγμή τους στόχους της: την Κύπρο...

Στην Κύπρο υπήρχε από καιρό έτοιμο το πολιτικό εργαλείο για την προώθηση των πλέον επικίνδυνων σχεδίων: η οργάνωση του Γεωργίου Γρίβα, ΕΟΚΑ - Β. 

Η τελευταία είχε από το 1971 εγκαινιάσει μια ξέφρενη τρομοκρατική δραστηριότητα που περιλάμβανε δολοφονίες, ανατινάξεις, ένοπλες επιθέσεις και όλα όσα περιλαμβάνει το σχετικό ρεπερτόριο. Βασικός διακηρυγμένος στόχος ήταν η κυβέρνηση του Μακάριου οι αντι - κομμουνιστικές όμως και αντι - τουρκοκυπριακές παράλληλες ενέργειες προδιέγραφαν πιο ολοκληρωτικούς στόχους. 

Σε τελευταία ανάλυση στα χρόνια 1971 - 1975 είχαν πολλαπλασιαστεί στην Ευρώπη οι ακροδεξιές τρομοκρατικές οργανώσεις με παρόμοιες πρακτικές. Το κοινό τους υπόβαθρο ήταν οι ΝΑΤΟϊκοί σχεδιασμοί για αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού», σχεδιασμοί που επένδυαν ιδιαίτερα στο «παρακράτος». 

Ήταν ένα τρέχον εργαλείο της (αμερικανικής) ψυχροπολεμικής πολιτικής εκείνων των χρόνων. Μετά την άνοδο του Ιωαννίδη στην εξουσία η «αξιοποίηση» της ΕΟΚΑ - Β έγινε βασικό στοιχείο της πολιτικής της Αθήνας - ίσως και πολλών άλλων. Ο θάνατος του Γρίβα στις αρχές του 1974 δεν άλλαξε τα πράγματα: απλά καταργήθηκε ένας ενδιάμεσος σταθμός λήψης αποφάσεων και η τρομοκρατική αυτή οργάνωση έγινε πιο «εύπλαστη» στους σχεδιασμούς.

Η αστική τάξη της Κύπρου - αυτός ο σχετικά στενός κύκλος των οικονομικών και διοικητικών ελίτ που δημιούργησε η αποικιακή περίοδος - απεχθανόταν σταθερά το μαζικό, το λαϊκό κίνημα. 

Για το λόγο αυτό προέκρινε την επίλυση των εσωτερικών πολιτικών προβλημάτων στο νησί με «μαχητικούς» - φαινομενικά - τρόπους που είχαν το πλεονέκτημα της «διαμεσολάβησης»: αναλάμβαναν δηλαδή να επιλύσουν τα προβλήματα στο όνομα των συμφερόντων του λαού (όπως οι ίδιοι τα διερμήνευαν) χωρίς όμως να κληθεί ο λαός να πάρει στα χέρια του καταστάσεις.

 Μόνο το ΑΚΕΛ επένδυσε στο μαζικό λαϊκό κίνημα προκαλώντας την εναντίον του εχθρότητα τόσο των «μακαριακών» όσο και των «γριβικών». 

Ο Μακάριος πάντως αντιμετώπισε την ΕΟΚΑ - Β δημιουργώντας μια «δική» του παραστρατιωτική οργάνωση, το «Εφεδρικό Σώμα της Αστυνομίας». Φυσικά το τελευταίο δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει το πραξικόπημα της Εθνικής Φρουράς ή μάλλον των 600 και πλέον επιλεγμένων από την Αθήνα αξιωματικών που το στελέχωναν. Στις 15 Ιούλη η πολιτική και το καθεστώς του Μακαρίου πλήρωσε το τίμημα της απουσίας του λαού της Κύπρου από το προσκήνιο της ιστορίας.

Για να ολοκληρωθεί το σκηνικό της τραγωδίας έμενε η Τουρκία. Το εκεί πολιτικό καθεστώς ταλαντευόταν ανάμεσα σε αντίπαλες ομάδες συμφερόντων της αστικής τάξης - εκπρόσωποι αντίστοιχων οικονομικών ελίτ - και στρατιωτικών παρεμβάσεων, εγγυητών της κοινωνικής σταθερότητας και του συνακόλουθου αντι - κομμουνισμού σε εποχές μετάβασης και κρίσης. Η «Ατλαντική» στροφή της χώρας δέχτηκε ισχυρό πλήγμα στις καταστάσεις του 1973. 

Η σχετική αδυναμία των ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν πειστικά τη σοβιετική δραστηριότητα στον αραβικό κόσμο και στην ανατολική Μεσόγειο προκάλεσε εσωτερικούς τριγμούς στην Άγκυρα. Ο «Ατλαντισμός» ταπεινώθηκε τον Οκτώβρη του 1973, όταν, κάτω από το δέος που προκαλούσε η σοβιετική ισχύς η Άγκυρα συγκατένευσε στη δημιουργία σοβιετικής αερογέφυρας μέσα από τον εναέριο χώρο της για τη μεταφορά όπλων και υλικών στις αραβικές πρωτεύουσες στη διάρκεια του πολέμου. 

Η ιδέα της «Ατλαντικής Τουρκίας» που θα στήριζε την εσωτερική κοινωνική της σταθερότητα σε έναν πανίσχυρο διεθνή συνασπισμό δέχτηκε ισχυρό πλήγμα και η αστική τάξη της χώρας άρχισε να προβληματίζεται στη κατεύθυνση μιας πιο ευέλικτης και αυτοδύναμης πολιτικής. Στα 1974 η κυβέρνηση Ετσεβίτ αναζητούσε ένα τρόπο επανεπιβεβαίωσης των κεντρικών επιλογών της χώρας - μια ένεση αυτοπεποίθησης για την ανήσυχη αστική τάξη της χώρας. Η Κύπρος θα πλήρωνε και ετούτο τον λογαριασμό.

Στις 20 Ιούλη του 1974 τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις εισέβαλαν από τον αέρα και τη θάλασσα στο νησί της Κύπρου. Δεν επρόκειτο για τίποτε το καταιγιστικό - σε σύγκριση έστω με τις τότε πρόσφατες στρατιωτικές αναμετρήσεις στην Μέση Ανατολή. 

Οι στρατοί της «νοτιο - ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ» ήσαν φτιαγμένοι για την εξασφάλιση της εσωτερικής «τάξης» (διάβαζε πραξικοπήματα) και για αμυντικές αποστολές που θα έδιναν χρόνο στις δυνάμεις των ΗΠΑ να παρέμβουν. 

Ο επιθετικός σχεδιασμός και προπαντός η πραγματοποίηση μιας επιθετικής ενέργειας μεσαίας έστω διάστασης ήταν πρακτικά ανεξερεύνητο έδαφος για τα εκατέρωθεν επιτελεία. Τον τουρκικό ερασιτεχνισμό τον μετέτρεψε σε θρίαμβο ο αντίστοιχος ερασιτεχνισμός και η αμηχανία του καθεστώτος της ΕΟΚΑ - Β (του περίφημου Σαμψών) και των πραξικοπηματιών αξιωματικών. Για τον σημερινό επισκέπτη των γεγονότων είναι σχεδόν απίστευτα τα στρατιωτικά δρώμενα του τότε πολέμου: η τουρκική αεροπορία διακρίθηκε για τις επιθέσεις της ενάντια στον ...τουρκικό στόλο και σε μονάδες του τουρκικού στρατού, τα ελληνικά μεταγωγικά αεροπλάνα που μετέφεραν ενισχύσεις στο νησί καταρρίφθηκαν από (ελληνο)κυπριακά πυρά, μηχανοκίνητες μονάδες της Εθνοφρουράς ακινητοποιήθηκαν και αχρηστεύθηκαν μέσα σε χωριά καθώς ουδείς ρώτησε εάν χωρούν τα τεθωρακισμένα στους στενούς δρόμους, η κύρια δύναμη της ΕΛΔΥΚ αποδεκατίστηκε μέσα στο στρατόπεδό της καθώς ουδείς τους ειδοποίησε να αναπτυχθούν για πόλεμο, και άλλα πολλά - μα πάρα πολλά.

Αντίθετα ο λαός της Κύπρου πλήρωσε απίστευτα βαρύ τίμημα. Εθνικιστές και ακρο - δεξιοί της κάθε πλευράς ρίχτηκαν με απίστευτη λύσσα ενάντια στους αμάχους. Οι εκλεκτές τρομοκρατικές μονάδες της ΕΟΚΑ-Β (το «τάγμα» Διάκου) εξεστράτευσαν ενάντια στη ...Λεμεσσό - ακριβώς στο αντίθετο σημείο του νησιού από εκεί όπου υλοποιούνταν η εισβολή! 

Εκεί σκότωσαν όσους Τουρκο-κύπριους δεν πρόλαβαν να καταφύγουν στις γειτονικές βρετανικές βάσεις. Το ίδιο έκαναν και οι Τουρκο-κύπριοι εθνικιστές της ΤΜΤ σε βάρος αμάχων Ελληνο-κυπρίων ακολουθώντας τον τουρκικό στρατό για τις απαραίτητες «εκκαθαρίσεις».

 Ποιος είπε ότι η απουσία του Λαού από το προσκήνιο της πολιτικής και των γεγονότων τον προφυλάσσει από κακοτοπιές και μαρτύρια;

Οι Αμερικανοί, το ΝΑΤΟ, παρακολούθησαν αμέτοχοι τις φρικτές εξελίξεις που δικοί τους μηχανισμοί είχαν στην ουσία προετοιμάσει. Σε κάθε περίπτωση ο πόλεμος ευνοούσε τα συμφέροντά τους. Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Τουρκία κινδύνευαν να περάσουν «από την άλλη πλευρά». 

Οι αστικές τάξεις που τις κυβερνούσαν δεν μπορούσαν παρά να μείνουν πιστές «στη δύση». Το αντίθετο μάλιστα. 

Μετά από τον πόλεμο και την κατοχή μέρους του νησιού, και η Αθήνα και η Άγκυρα θα είχαν απόλυτη ανάγκη τη «διαμεσολάβηση» των συμμάχων. Και οι τελευταίοι θα ήσαν σε καλή θέση να υπαγορεύσουν τα συμφέροντά τους στην περιοχή.

 Οι «δισταγμοί» του 1973 δεν θα επαναλαμβάνονταν στη στρατηγικά ενδιαφέρουσα Μεσόγειο. Η δε Κύπρος και ο λαός της, βαθιά τραυματισμένοι πλέον από το αίμα που χύθηκε, από το μαζικό ξεσπίτωμα, την προσφυγιά, θα έμεναν διχασμένοι, αμήχανοι, διαιρεμένοι, κατεχόμενοι, στη διάθεση κάθε μεσολαβητικού σχεδίου που θα σκέφτονταν γι αυτούς οι ισχυροί.

Σε τελευταία ανάλυση αυτό που έχασε ο Λαός της Κύπρου στα 1974 κάποιοι, πολιτικά, το κέρδισαν!

1 Το πρόσχημα ήταν ρατσιστικό - ουσιαστικά όμως επρόκειτο για μια διάχυτη δυσπραγία (Ryan, Paul, First Line of Defence. The US Navy Since 1945, Stanford Ca., 1981, p. 69).

2 Ήδη στα 1968 το πόρισμα για την κατάληψη-αιχμαλωσία του κατασκοπευτικού πλοίου των ΗΠΑ USS Pueblo, από το πολεμικό ναυτικό της Λ.Δ. της Κορέας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ταπεινωτικό γεγονός οφειλόταν στο πλήθος των στρατιωτικών, πολιτικών και κατασκοπευτικών οργανισμών που έδιναν ισότιμα εντολές στο εν λόγω πολεμικό πλοίο με αποτέλεσμα το τελευταίο να πλέει ουσιαστικά «ακυβέρνητο» (Ryan, Paul, 1981, p. 43-44).

* Ο Γιώργος Μαργαρίτης είναι ιστορικός, καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

ΚΥΡΑΝΑΚΗ ΠΕΣ ΑΛΕΥΡΙ Ο ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ & Ο ΠΕΛΕΤΙΔΗΣ ΣΕ ΓΥΡΕΥΕΙ

Konstantinos Mpourxas:

2 ημ.  · 

Που πας ρε Κυρανάκη*; Στον Κουτσούμπα και στον Πελετίδη πήγες να την βγεις ; Δεν ήξερες ..δεν ρώταγες ;

Κάτσε τώρα απλωμένος στο σύρμα με τα μανταλάκια να στεγνώσεις!

___________________________

*Κυρανάκης σε ατύχημα που σημειώθηκε στην Πάτρα:

«Ένα ΙΧ έχει υπερβεί τις μπάρες χωρίς να φρενάρει και συγκρούεται με ένα τρένο», συνέχισε, λέγοντας ακόμη ότι έχουν στείλει επιστολή το Σωματείο των Μηχανοδηγών στον Δήμαρχο της Πάτρας ζητώντας την παρέμβασή του. «Έστειλα και εγώ μια επιστολή στον κ. Πελετίδη, όπου αναφέρω τι πρέπει να γίνει. Καλοπροαίρετα να μεταφέρετε στον κ. Πελετίδη τα αναγκαία μέτρα που πρέπει να πάρει. Αυτόματη μπάρα, ηχοσήμανση, φωτοσήμανση και κάμερες που καταλαβαίνουμε τώρα γιατί δεν τις ψηφίσει το ΚΚΕ. Να κάνει ο Δήμαρχος Πάτρας τη δουλειά του», είπε σε αυστηρό τόνο ο κ. Κυρανάκης.

Δημήτρη Κουτσούμπας

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΠΑΤΡΑΣ
Ψευδείς και ανυπόστατοι οι ισχυρισμοί Κυρανάκη για το τροχαίο στην ισόπεδη σιδηροδρομική διάβαση-https://www.902.gr/.../pseydeis-kai-anypostatoi-oi...


μία από τις πολλές κινητοποιήσεις της δημοτικής Αρχής για την υπογειοποίηση του τρένου

Με αφορμή την τοποθέτηση του αναπληρωτή υπουργού Μεταφορών Κωνσταντίνου Κυρανάκη για το τροχαίο στην ισόπεδη σιδηροδρομική διάβαση στην Ανθείας, από το γραφείο τύπου του Δήμου Πατρέων επισημάνθηκαν με ανακοίνωση τα εξής:

«Σήμερα στη Βουλή στο πλαίσιο της συζήτησης για το νομοσχέδιο για τους σιδηροδρόμους ο κ. Κυρανάκης, με αφορμή το σημερινό τροχαίο ατύχημα στην ισόπεδη σιδηροδρομική διάβαση της Ανθείας, προσπάθησε να μεταθέσει για μια ακόμη φορά αλλού τις ευθύνες, εμπλέκοντας και το Δήμο Πάτρας με ψευδείς και ανυπόστατους ισχυρισμούς, συνεχίζοντας τη γνωστή τακτική της συγκάλυψης ευθυνών.

Το ίδιο το γεγονός βέβαια, αποδεικνύει για ακόμη μία φορά τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης για την απαράδεκτη κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο σιδηρόδρομος.

Ο αναπληρωτής υπουργός προσπαθεί για μια ακόμη φορά να δημιουργήσει εντυπώσεις, όταν τα ίδια τα γεγονότα τον διαψεύδουν, το βίντεο από το ατύχημα, αλλά και οι αυτόπτες μάρτυρες.

Ξέρουν πολύ καλά οι κάτοικοι της Πάτρας την κατάσταση που επικρατεί με τον Προαστιακό, τα ατυχήματα και τους εκτροχιασμούς, αλλά και την κατάσταση του δικτύου και των διαβάσεων στις οποίες συμβαίνουν συνεχώς ατυχήματα.

Η σήμανση στη συγκεκριμένη ισόπεδη διάβαση υπάρχει, ενώ είναι γνωστή σε όλους η κατάσταση με τις μπάρες οι οποίες δεν έχουν επαρκές μήκος με αποτέλεσμα να μην είναι ορατές, γεγονός που επισημάνθηκε και στην πρόσφατη συνάντηση του σωματείου των μηχανοδηγών (Π.Ε.Π.Ε), και κοινοποιήθηκε με επιστολή τους μετά τη συνάντηση τους με το Δήμαρχο Πατρέων.

Όσο και αν προσπαθεί λοιπόν, να ξεπλύνει τις ευθύνες της κυβέρνησής ο κ. Κυρανάκης, η πραγματικότητα τον διαψεύδει αφού μια σειρά υποδομές της χώρας έχουν αφεθεί στο έλεός τους, ασυντήρητες, χωρίς προσωπικό και παραδομένες πλήρως στην λογική του "κόστους-οφέλους" για όσους τις διαχειρίζονται.

Όσο για την ενημέρωση του κ. Κυρανάκη προς τους Δήμους και τη σχετική επιστολή, αυτή αφορά την ψήφιση του νέου Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας η οποία μεταξύ άλλων, μας ξαναλέει πως τα ατυχήματα δεν είναι ευθύνη του κράτους.

Οι εργαζόμενοι της πόλης, ο πατραϊκός λαός και η Δημοτική Αρχή διαχρονικά, αγωνίζονται και διεκδικούν από όλες τις κυβερνήσεις τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου και την υπογειοποίηση της σιδηροδρομικής γραμμής στον αστικό ιστό της Πάτρας. Παλεύουν για σύγχρονες, ασφαλείς και φτηνές μεταφορές».

Ασημίνα Ζανιά:

Και εδώ παραθέτω την επιστολή των μηχανοδηγων προς τον Δήμαρχο Πατρέων που ανέφερε στη Βουλή σήμερα ο υφυπουργός.Εκει οι μηχανοδηγοι ζητούν τη συνδρομή του Δημάρχου για προβλήματα του Προαστιακού ,μιας υποδομής ευθύνης του ΟΣΕ....Αυτα δεν ειπώθηκαν στη Βουλή...
https://mixanodigoiose.blogspot.com/2025/07/e-hellenic-train.html?fbclid=IwY2xjawLmIUJleHRuA2FlbQIxMQBicmlkETBZN3kzaVVxdUFpTmh5UmlvAR7vj9DobzUwtjcktTe6VRV23gjjPZAr2w7Sw-wgeWDMpf9lh8ct_N2L4-r-8A_aem_nl0-Hl4ZmUpVzq9oPI2W2g&m=1

Επιστολή που έστειλε χτες Παρασκευή το Σωματείο μας στον κ. Πελετίδη και ΟΣΕ - Hellenic Train

Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε, 

Σε συνέχεια της συνάντησης μας και όπως συζητήσαμε και  προφορικά, μηχανοδηγοί έχουν διαπιστώσει ότι κατά  μήκος της  σιδηροδρομικής γραμμής (υποδομής) έχουν δημιουργηθεί πολλά αυτοσχέδια περάσματα, που καθιστούν εφικτή την πρόσβαση των πεζών εντός αυτής..  

Τα περάσματα αυτά θα πρέπει άμεσα να κλείσουν από τον διαχειριστή υποδομής (ΟΣΕ)  και πάντα σε συνεργασία με τον Δήμο,  καθώς ελλοχεύει σοβαρός  κίνδυνος ατυχήματος.

Συγκεκριμένα 

1. Στο   λιμάνι από το σταθμό της Πάτρας μέχρι τον σταθμό Αγ.Ανδρέα  έχουν δημιουργηθεί   ανά 20-30μ περίπου αυτοσχέδια  περάσματα όπου πεζοί μπορούν να εισέλθουν εντός αυτής. 

2. Στην οδό Αθηνών στο τμήμα γραμμής  από το μηχανοστάσιο στον Αγ.Διονύσιο μέχρι την στάση της Παναχαϊκής, έχουν δημιουργηθεί   2 επικίνδυνα  αυτοσχέδια περάσματα και ακριβώς μετά την Παναχαϊκή (ακριβώς πίσω απ' το Lidl) ακόμα  ένα πάρα πολύ επικίνδυνο πέρασμα. 

3. Μετά τη διάβαση της Κανελλοπούλου στα 100μ υπάρχουν άλλα  2  αυτοσχέδια περάσματα και μάλιστα πάνω σε καμπύλη όπου λόγω της βλάστησης υπάρχει και περιορισμένη ορατότητα για τους μηχανοδηγούς. 

Αντίστοιχα πριν την στάση της Άνθειας ακριβώς πίσω από το Royal έχει δημιουργηθεί άλλο  ένα πέρασμα όπου έχουν γίνει και πολλά ατυχήματα. Ιδιαίτερα  στη διάβαση στην Ανθείας όπου ο δρόμος είναι μεγάλος και η τα διφρακτα μικρά και δεν φαίνεται ότι πλησιάζεις σε διάβαση (ελλιπής σήμανση)

Ζητάμε  την πολύτιμη  συνδρομή σας στα πλαίσια της συνεργασίας και της κοινής βούλησης για την ανάπτυξη των σιδηροδρομικών μεταφορών προς όφελος του επιβατικού κοινού , καθώς  η κατάσταση των υποδομών στις σιδηροδρομικές στάσεις του Προαστιακού Πάτρας -και ιδιαίτερα προς την γραμμή προς Ρίο- είναι  κάκιστη , με ελλιπή φωτισμό και στην πλειονότητα αυτών δεν υπάρχει ούτε η δυνατότητα αναμονής καθήμενων επιβατών δυσχεραίνοντας την καθημερινότητα των πολιτών της Πάτρας. 

Βρισκόμαστε στην διάθεση σας για κάθε διευκρίνηση. 

 ο αναπληρωτής υπουργός Υποδομών 

Η Fragkiska Megaloudi ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΝΕΙ ΤΙΣ ΚΡΑΥΓΕΣ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Fragkiska Megaloudi
22 ώρ. ·

Σκεφτόμουν να απέχω από το Facebook, για να μη γίνω κι εγώ ο μέσος «φεισμπουκικός» αναλυτής. Αλλά δεν μπορώ να ακούω τον Υπουργό Μετανάστευσης να μιλάει για «εισβολή» χωρίς κανένα στοιχείο, και οι δημοσιογράφοι να μην τον διορθώνουν.
Υπάρχει μια έκθεση που δημοσίευσε η ΕΕ με τα πιο πρόσφατα δεδομένα για τη μετανάστευση ως το 2024. Λέγεται Atlas of Migration. 

Είναι διαδραστική, αλλά μπορείς και να τη «κατεβάσεις» – και να διαβάσεις είτε τις 512 σελίδες είτε να δεις απλώς τα νούμερα.
Θα βάλω, λοιπόν, εδώ τα νούμερα. 

Όποιος έχει εξυπνάδα να πει, ας απευθυνθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή που δημοσίευσε την έκθεση.
Στη δημόσια συζήτηση για τη μετανάστευση κυριαρχούν οι κραυγές: «μας κατακλύζουν», «αντικατάσταση πληθυσμού», «εισβολή». Και όλα αυτά χάρη σε πολιτικούς, δημοσιογράφους και διαδικτυακούς «ειδικούς» που αναπαράγουν διαρκώς έναν πανικό – χωρίς στοιχεία.

Ας δούμε, με ψυχραιμία και αριθμούς, τι πραγματικά συμβαίνει:
Παγκόσμια εικόνα
Συνολικοί μετανάστες παγκοσμίως: ~281 εκατομμύρια
(Άνθρωποι που ζουν σε χώρα διαφορετική από εκείνη που γεννήθηκαν — περιλαμβάνει οικονομικούς μετανάστες, πρόσφυγες, φοιτητές, εργαζομένους)
Αυτό αντιστοιχεί στο 3,5% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Το νούμερο έχει μείνει σχετικά σταθερό γιατί όσο αυξάνεται η μετανάστευση, αυξάνεται και ο παγκόσμιος πληθυσμός.
Δηλαδή το 96,5% της ανθρωπότητας ζει στη χώρα όπου γεννήθηκε. Η μετανάστευση είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας.
Η εικόνα στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Μετανάστες στην ΕΕ: 55 εκατομμύρια
(Περιλαμβάνονται όλοι: πρόσφυγες, εργάτες, φοιτητές, άτομα από χώρες εκτός ΕΕ)
Ποσοστά:
12% του συνολικού πληθυσμού της ΕΕ (~450 εκατ.)
20% του συνόλου των παγκόσμιων μεταναστών
Ας δούμε όμως τη σύνθεση αυτού του 20%:
9% είναι Ουκρανοί που ήρθαν μετά την εισβολή της Ρωσίας
9% προέρχονται από ανεπτυγμένες χώρες (ΗΠΑ, Καναδάς, Ηνωμένο Βασίλειο, Αυστραλία)
~15–16% προέρχονται από Αλβανία, χώρες του Καυκάσου, Βαλκάνια κλπ.
Άρα μόνο το 11–12% της παγκόσμιας μετανάστευσης αφορά «φτωχές» χώρες (Ασία, Αφρική) που πάνε στην ΕΕ.
Με άλλα λόγια: λιγότερο από το 10% του πληθυσμού της ΕΕ είναι μετανάστες από Αφρική, Ασία και Μέση Ανατολή.
Και το 90% των ανθρώπων αυτών ζει νόμιμα, για χρόνια, και εργάζεται σε τομείς όπως: φροντίδα ηλικιωμένων, καθαριότητα,
εστίαση, ασφάλεια- στην πλειοψηφια θέσεις που δεν καλύπτονται από τον ντόπιο πληθυσμό.
Τι συμβαίνει στην Ελλάδα
Ξένος πληθυσμός γεννημένος εκτός ΕΕ: 938.000 άτομα
Δηλαδή περίπου 9% του συνολικού πληθυσμού της χώρας
Από αυτούς το 50% είναι απο την Αλβανια και ενα 5% είναι από ανεπτυγμένες χώρες ενω το υπολοιπο ≈45% προερχεται απο Βαλκάνια, Καύκασο, Ασία, Μέση Ανατολή, Αφρική .
Από το σύνολο των περίπου 938.000 μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα, περίπου 4% προέρχεται από χώρες της Ασίας και της Αφρικής (σύμφωνα με τις κατηγορίες που χρησιμοποιεί η έκθεση Atlas of Migration). Δηλαδή, μόλις το 0,4% του συνολικού πληθυσμού της χώρας.
Και αν το δούμε παγκοσμίως:
Η Ελλάδα δέχεται μόλις 0,15–0,17% της παγκόσμιας μετανάστευσης από τον Νότο.
Δηλαδή ούτε καν 0,2% των παγκοσμιων μεταναστών από Ασία και Αφρική δεν έρχονται στην Ελλάδα.
Πού βρίσκεται τελικά το βάρος;
Στην Υποσαχάρια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τη Νότια Ασία.
Εκεί ζουν τα 2/3 όλων των προσφύγων του πλανήτη.
Επομενως η ρητορική περί «εισβολής» είναι παραπλανητική και πολιτικά εργαλειοποιημένη και οσοι μιλουν ετσι είτε είτε δεν ξέρουν αριθμητική είτε έχουν αλλους λογους να το κάνουν.
Αυτά από μενα...

#10_χρόνια_ΨΕΜΑΤΑ «Συνθηκολόγηση», «μετάλλαξη», «στροφή 360 μοιρών», «έντιμος συμβιβασμός», «επώδυνη προσαρμογή» ?

 

Σάββατο 5 Ιούλη 2025 - Κυριακή 6 Ιούλη 2025

 Σελ. 123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748/48 

Τι χρεοκόπησε τελικά το 2015;

(Και τι πρέπει να χρεοκοπήσει οριστικά....)

i

«

Συνθηκολόγηση», «μετάλλαξη», «στροφή 180 μοιρών», «έντιμος συμβιβασμός», «επώδυνη προσαρμογή»...

Οι παραπάνω χαρακτηρισμοί είναι μερικοί από όσους έχουν επιστρατευτεί τα τελευταία δέκα χρόνια από αστικές αναλύσεις για να εξηγήσουν τι είναι αυτό που τελικά «πήγε στραβά» με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη. Τέτοιοι χαρακτηρισμοί αποδεικνύονται ιδιαίτερα βολικοί τόσο για το ίδιο το σύστημα, στην προσπάθειά του να πείσει τον λαό ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική», όσο και για τα κάθε λογής «αντίγραφα» που έχει παράξει ο ΣΥΡΙΖΑ και φιλοδοξούν την επανάληψη της ιστορίας του, σε πιο ...«συνεπή» έκδοση.

Ξεκαθαρίζουμε εξαρχής ότι οι προσδοκίες που είχαν διαμορφωθεί για μια κυβέρνηση αντιμνημονιακών δυνάμεων με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ το διάστημα 2012 - 2015 πάτησαν πάνω στη ψευδαίσθηση ότι μια ψήφος φτάνει για να αλλάξουν τα πράγματα, σε μια συστηματική προσπάθεια να αποδειχθεί ότι η διέξοδος δεν βρίσκεται στη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος, αλλά στη μετατροπή της λαϊκής διαμαρτυρίας και αγανάκτησης σε «αξεσουάρ» της κυβερνητικής εναλλαγής. Στην αυταπάτη ότι υπάρχει ένας ρεαλιστικός φιλολαϊκός δρόμος «πιο έξυπνος» και πιο «γρήγορος», που δεν απαιτεί συγκρούσεις με την ΕΕ και το κεφάλαιο, που «δεν τα παραπέμπει όλα στον σοσιαλισμό», για να βγει η χώρα από τα μνημόνια και να ανασάνει ο λαός. Ολα αυτά με πλειοδοσία «ριζοσπαστικής» ρητορικής για «κατάργηση των μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο», με τα περίφημα «go back κυρία Μέρκελ» κ.λπ. Σε αυτό το έδαφος, που πίστεψαν ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, γεννήθηκαν και η απογοήτευση, ο συμβιβασμός, τελικά η η συντηρητικοποίηση που έφερε η διάψευση ελπίδων και προσδοκιών.

Το ερώτημα - κλειδί λοιπόν για τον λαό, που μπορεί να φωτίσει και την πραγματική διέξοδο προς όφελός του, είναι ένα: Τι πραγματικά χρεοκόπησε εκείνη την περίοδο.

Γιατί εξετάζοντας την όλη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα όχι μόνο το 1ο εξάμηνο του 2015 αλλά από το 2012 και μετά, όταν φάνηκε καθαρά ότι παίρνει το «χρίσμα» της κυβερνητικής εναλλαγής, αποδεικνύεται ότι η υπογραφή του 3ου μνημονίου ήταν η ολοκλήρωση της διαδρομής, η οποία μπορεί να σημαδεύτηκε από τη διάψευση λαϊκών προσδοκιών, όμως αποκάλυψε και μια σειρά από μύθους που κατέρρευσαν με πάταγο.

Ούτε «ασυνεπής», ούτε «άτολμος»

Δικαιολογημένα ένιωσε προδομένος ο λαός, που πίστεψε στον ΣΥΡΙΖΑ και το 2015 υιοθέτησε το σύνθημα «η ελπίδα έρχεται», που στρατεύτηκε στην κυβερνητική εναλλαγή και στο «όχι» του δημοψηφίσματος. Ομως η ίδια η Ιστορία απέδειξε πως το πρόβλημα δεν ήταν τελικά ότι στο τιμόνι της διακυβέρνησης βρέθηκαν κάποιοι «παγαπόντηδες» και «λιπόψυχοι», που στα δύσκολα έκαναν την περιβόητη «κωλοτούμπα».

Το «ταμείο» δείχνει ότι η πορεία του «όλου ΣΥΡΙΖΑ» απέδειξε πως παρά τις ιδιαιτερότητες που έχει, ο οπορτουνισμός πάντα οδηγεί στη σοσιαλδημοκρατία. Ετσι λοιπόν και ο ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκίνησε ως μικρό οπορτουνιστικό κόμμα, κυβέρνησε τελικά όπως κυβερνά πάντα η σοσιαλδημοκρατία.

Μέσα από εκείνο το εξάμηνο των διαπραγματεύσεων και το ίδιο το απατηλό δημοψήφισμα, αποτέλεσε το «αγκωνάρι» στην προσπάθεια της αστικής τάξης για την εξουδετέρωση του όποιου ριζοσπαστισμού του λαού. Με το δηλητήριο της απογοήτευσης είχε καθοριστική συμβολή στην καλλιέργεια της μοιρολατρίας, στην παραίτηση από τις λαϊκές διεκδικήσεις κόντρα στα αιματηρά μνημόνια.

Τόσο το πρώτο εξάμηνο του 2015 όσο και η δεύτερη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσαν ότι τα μνημόνια πάνω στα οποία στήθηκε η «διαχωριστική γραμμή» εγκλωβισμού της λαϊκής δυσαρέσκειας, η οποία έγινε το όχημα της κυβερνητικής εναλλαγής, δεν αποτελούσαν ούτε «ιδεοληψία της γραφειοκρατίας της ΕΕ» ούτε της «νεοφιλελεύθερης ελίτ» και της «δεξιάς», όπως έλεγαν οι τότε «σωτήρες».

Περιλάμβαναν στρατηγικές αναδιαρθρώσεις αναγκαίες για το κεφάλαιο, ώστε να δημιουργηθεί «χώρος» για επενδύσεις. Η καπιταλιστική ανάκαμψη, στην οποία ορκίζονταν όλα τα αστικά κόμματα, δεν μπορούσε να έρθει χωρίς δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, χωρίς αιματηρές δημοσιονομικές περικοπές και χωρίς μαζικό «ξεπάστρεμα» μικρών επαγγελματιών και βιοπαλαιστών αγροτών. Οι διαφωνίες ανάμεσα σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς» αφορούσαν το πώς ακριβώς θα υλοποιηθούν αυτοί οι όροι. Διαφωνίες που τελικά δεν ήταν δύσκολο να συμβιβαστούν, κάτω και από την καθοδήγηση και την παρέμβαση των ΗΠΑ, κρατών της ΕΕ κ.λπ. Ετσι, αυτοί οι όροι υλοποιήθηκαν και υλοποιούνται από όλες τις κυβερνήσεις, όπως και από την τότε διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Οπότε, κάθε άλλο παρά «ασυνεπής» αποδείχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, ήταν συνεπέστατος και αποφασισμένος να βάλει πλάτη για την καπιταλιστική ανάκαμψη. Η μορφή βέβαια που πήρε το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων για να έρθει αυτή η ανάκαμψη ήταν το 3ο μνημόνιο, που ψήφισαν όλα μαζί τα αστικά κόμματα, μαζί με την εφαρμογή όλων των προηγούμενων.

Συντριβή για τον λαό η σοσιαλδημοκρατική γραμμή...

Επομένως αυτό που χρεοκόπησε με πάταγο, αυτό που δοκιμάστηκε και απέτυχε, ήταν ακριβώς η «καρδιά» της σοσιαλδημοκρατικής γραμμής. Η γραμμή που λέει ότι υπάρχει «χρυσή τομή» ανάμεσα στα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου από τη μία, και στις προσδοκίες του λαού για καλύτερες μέρες από την άλλη. Οτι υπάρχει «συνταγή» που μπορεί να τα υπηρετήσει και τα δύο. Οτι δεν απαιτείται σύγκρουση και ρήξη με το σύστημα της εκμετάλλευσης, με την εξουσία του κεφαλαίου και την ΕΕ, δεν απαιτείται ανατροπή της πολιτικής που υπηρετεί το καπιταλιστικό κέρδος.

Χρεοκόπησε η αντίληψη ότι μπορούσε να ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση με κερδισμένους και τον λαό και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Οτι με τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια των καπιταλιστών μπορούν οι εργαζόμενοι να επιβάλουν το δίκιο τους.

Χρεοκόπησε η άποψη που αντιμετωπίζει το κράτος του κεφαλαίου σαν μηχανισμό που «χωράει διορθώσεις», που ο χαρακτήρας του καθορίζεται από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που τάχα μπορεί να πάψει να είναι εχθρικό για τον λαό αν κάμποσοι υπουργοί και γραμματείς αυτοπροσδιορίζονται ως «αριστεροί», «προοδευτικοί», «ριζοσπάστες», ή αν έλκουν την καταγωγή τους από το κομμουνιστικό κίνημα.

Χρεοκόπησε οριστικά η αυταπάτη ότι οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις μπορούν να μεταρρυθμιστούν ή να αξιοποιηθούν προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, ότι υπάρχει τρόπος να βγει ο λαός ωφελημένος από τους σχεδιασμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, από την εμπλοκή της χώρας σε αυτούς. Οτι ο χαρακτήρας των λυκοσυμμαχιών εξαρτάται είτε από τη σύνθεση των κυβερνήσεών τους, είτε από τον συσχετισμό ανάμεσα σε σοσιαλδημοκρατικές και συντηρητικές κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη τους.

Το κυριότερο: Χρεοκόπησε η προσδοκία ότι μπορεί μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού, με την εξουσία στα χέρια του κεφαλαίου, εντός της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική.

Αλλωστε, η πείρα από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν διαφορετική από ό,τι συνέβη σε άλλες χώρες με παρόμοιες κυβερνητικές εναλλαγές. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα, τόσο πρόσφατα όσο και παλιότερα, από «αριστερές» και «προοδευτικές» κυβερνήσεις που θα έφερναν την ελπίδα. Τελικά αυτό που έφεραν ήταν η απογοήτευση, ο συμβιβασμός, η ήττα για τον λαό.

Από τη μία έστρωναν τον δρόμο για να εμφανιστούν ως «δικαιωμένες» οι κυβερνήσεις που είχαν επιβάλει βαριά αντιλαϊκά μέτρα, όπως έγινε και στην Ελλάδα, με την επόμενη κυβερνητική εναλλαγή, το 2019. Και από την άλλη τα επόμενα «διλήμματα» που έθεταν έριχναν ακόμα πιο χαμηλά τον πήχη της «προόδου». Κάπως έτσι, από το «τέλος των μνημονίων», το 2015, το «προοδευτικό κάλεσμα» έφτασε σήμερα να εστιάζει στον «δημοκρατικό καπιταλισμό», όπως έλεγε ο ίδιος ο Τσίπρας πριν λίγες μέρες.

...σε όλες τις εκδοχές της

Το πολύτιμο αυτό δίδαγμα αποτελεί διαχρονικό οδηγό και απέναντι στην προσπάθεια να αναστηθούν παλιοί και να εμφανιστούν νέοι «σωτήρες», που φιλοδοξούν να πιάσουν το ίδιο ξεφτισμένο νήμα από την αρχή. Που προβάλλουν ως διέξοδο την ενίσχυση της «αριστερής σοσιαλδημοκρατίας», εκείνης που τάχα αν είχε κυριαρχήσει στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ το 2012 - 2015 δεν θα τον άφηνε να «τα διπλώσει» μετά το δημοψήφισμα.

Πρόκειται για τις ίδιες δυνάμεις που είχαν δώσει στην τότε κυβέρνηση όλα τα άλλοθι που έψαχνε, από τη στήριξη της «περήφανης διαπραγμάτευσης» μέχρι το «όχι» στο δημοψήφισμα που ήταν «ναι» στο μνημόνιο.

Είναι δυνάμεις που προβάλλουν την κυβερνητική εναλλαγή ως «κρίκο» και ως «μεταβατικό στόχο», καλώντας μάλιστα και το κίνημα να τον υιοθετήσει, ως μέρος μιας «αλυσίδας ρήξεων» που «ανοίγουν δρόμο για τον σοσιαλισμό». Και αν το 2015 τέτοιοι στόχοι ήταν π.χ. η «κατάργηση των μνημονίων», η «έξοδος από το ευρώ» και η «διαγραφή του χρέους», σήμερα είναι μεταξύ άλλων οι «κρατικοποιήσεις», η «λειτουργία της του κράτους δικαίου», η «ήττα του ΝΑΤΟ» και άλλα παρόμοια.

Αυτό το σχέδιο δοκιμάστηκε. Μπήκε σε εφαρμογή και χρεοκόπησε το 2015, μαζί με όλες τις σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες. Και αποδείχθηκε με τον πιο επώδυνο τρόπο ότι έτσι το κίνημα το μόνο που καταφέρνει είναι να γίνεται ελατήριο για την κυβερνητική εναλλαγή, για την ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας και τη διευκόλυνση των αντιλαϊκών σχεδιασμών.

Πολύτιμη η προγραμματική αντίληψη του ΚΚΕ

Τα γεγονότα και η πολύτιμη πείρα που τα συνοδεύει φανερώνουν ότι τελικά αυτό που πρέπει να χρεοκοπήσει οριστικά είναι η αυταπάτη ότι υπάρχει ένας εύκολος, «ρεαλιστικός δρόμος» για την «κοινωνική πρόοδο» και τη «λαϊκή ευημερία», που περνάει μέσα από τους θεσμούς του αστικού κράτους, που δεν απαιτεί απευθείας και εξαρχής σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Να χρεοκοπήσει οριστικά και αμετάκλητα ο δρόμος που στο ερώτημα «μεταρρύθμιση ή επανάσταση» απαντάει μονότονα εδώ και πάνω από έναν αιώνα «μεταρρύθμιση», χαντακώνοντας το εργατικό - λαϊκό κίνημα όσες φορές έχει κυριαρχήσει.

Ο δρόμος δηλαδή της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού.

Το μόνο που δεν χρεοκοπεί είναι η εργατική - λαϊκή πάλη που προσανατολίζεται στη σύγκρουση με την ίδια την εξουσία του κεφαλαίου και τις ενώσεις του. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Που ανεξάρτητα από το αν βρίσκεται σε φάση μεγάλης ανόδου ή κάνει αργά βήματα, συμβάλλει σταθερά και αποφασιστικά στη βελτίωση του συσχετισμού δυνάμεων «από τα κάτω», συνενώνει τις ζωντανές αγωνιστικές διεργασίες, προωθώντας τη συμμαχία των εργαζομένων με τα λαϊκά στρώματα, και δεν γίνεται εξάρτημα των κάθε φορά σεναρίων αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Αντίθετα, βάζει στο στόχαστρο το σύστημα της εκμετάλλευσης, τις κυβερνήσεις, το κράτος και τα κόμματά του, ανοίγοντας τον δρόμο για την ανατροπή του.

Η συνεπής και μαχητική στάση του ΚΚΕ την περίοδο 2012 - 2015 βασίστηκε στην προγραμματική του αντίληψη και αποδείχθηκε πολύτιμη για τον λαό, και τότε και τα επόμενα χρόνια, για να μείνουν αναμμένες οι εστίες αντίστασης, να οργανωθούν η πάλη και η διεκδίκηση.

Αποδείχθηκε επίσης πόσο σημαντική είναι η σταθερότητα στην πολιτική κατεύθυνση, ακόμα και σε συνθήκες που «φυσάει κόντρα», σε συνθήκες που η στάση αυτή δεν πάει με το ρεύμα, σε συνθήκες που μπορεί εργατικές - λαϊκές μάζες να μην πείθονται για τη θέση σου. Σταθερότητα και πάλη μέσα στις εργατικές - λαϊκές μάζες ακόμα κι όταν αυτές πανηγύριζαν την ανάδειξη μιας κυβέρνησης που τη θεωρούσαν «δική τους», χωρίς να πηγαίνεις με το ρεύμα, χωρίς να χαϊδεύεις αυτιά, αποκαλύπτοντας και όχι συντηρώντας αυταπάτες.

Με αυτήν την πολιτική, και με τη συμβολή του σε αυτήν την κατεύθυνση της πάλης, το ΚΚΕ έδειξε και δείχνει τον δρόμο της μοναδικής διεξόδου για την εργατική τάξη και όλο το λαό: Της οργάνωσης της σύγκρουσης και της ανατροπής του σάπιου συστήματος της εκμετάλλευσης και των πολέμων. Της πάλης για να περάσει η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων, ώστε να μπορέσουν, με την οικονομία στα χέρια τους, αποδεσμευμένοι από τα δεσμά των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, να οικοδομήσουν τη δική τους κοινωνία: Τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=5%2F7%2F2025&id=20126&pageNo=4&fbclid=IwY2xjawLaFuJleHRuA2FlbQIxMABicmlkETFnVkQyS0pUd1JocUtQenQwAR57OuIa5vdWXR2EpVvM7YuUeg6Ns8wgmqQeHJylO85cW58pD84DpTIHJsF04g_aem_ZfclfMzzz8mty355yjhfSA

*********************************

https://www.facebook.com/manos.saridakis.56/posts/pfbid0kvowTVEoTznYpLAmCvAkQd1fQVRCdppuCusUqygaNsKByFr3B2jLehgrrfsZkaX5l