Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άκου Φασιστάκο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άκου Φασιστάκο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

28 Δεκεμβρίου, 2024

Αριστοκρατία και ναζισμός




Γιώργος Μαργαρίτης:
Αριστοκρατία και ναζισμός
Στο in.gr αναρτήθηκε μια δημοσίευση της καλής δημοσιογράφου Έφης Αλεβίζου με αφορμή τα βιβλία του Τζόναθαν Πετρόπουλου και άλλων ερευνητών που φωτίζουν τις σχέσεις της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας με το ναζιστικό καθεστώς.
Τα στοιχεία είναι πραγματικά ενδιαφέροντα και ενισχύουν την εικόνα της ευρύτερης ακτινοβολίας του ναζισμού στην αριστοκρατία και στην μεγαλοαστική τάξη της Ευρώπης.
Εκείνο που απουσιάζει από την ανάρτηση και από την αναφερόμενη βιβλιογραφία είναι η βαθιά σχέση του ναζισμού με την ρωσική αριστοκρατία που διασκορπίστηκε στην δυτική Ευρώπη μετά την Ρωσική Επανάσταση. Η Γερμανία υπήρξε το πλέον φιλόξενο κράτος όχι μόνο για τους "γαλαζοαίματους" φυγάδες αλλά και για τις ιδεολογίες που έφεραν μαζί τους.
Οι φυγάδες αριστοκράτες τοποθετήθηκαν σε σημαντικές θέσεις τόσο του ναζιστικού κόμματος όσο και του γερμανικού κράτους - ιδιαίτερα στο υπουργείο εξωτερικών του Ράϊχ. Υπήρξε εποχή όπου στο τελευταίο μιλούσαν τόσο ρώσικα όσο και γερμανικά.
Από τις ιδέες που μετέφεραν μαζί τους οι "γαλαζοαίματοι" οι πλέον δυναμικές -που τις υιοθέτησε και τις καλλιέργησε το ναζιστικό κόμμα- ήταν ο αντικομμουνισμός και ο αντισημιτισμός. Ενίοτε τα δύο αυτά συμπλέκονταν ώστε να αποτελέσουν ένα και το αυτό ιδεολόγημα (Ο κομμουνισμός ως συνωμοσία του Σιωνισμού). Σε τελευταία ανάλυση τα "Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών" ήταν δημιούργημα των τσαρικών υπηρεσιών.
Μην φανταστούμε δε ότι αυτά συνέβαιναν μόνο στην Γερμανία. Ενδιαφέρουσα η επιρροή παρόμοιων ιδεών και στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου, λόγου χάρη......
https://www.in.gr/.../avoli-alitheia-tou-erota-ton.../


Η άβολη αλήθεια του έρωτα των απανταχού royal με τον Χίτλερ – Στέμμα και Τρίτο Ράιχ

Από τον Εδουάρδο, δούκα του Ουίνδσορ και τη Γουόλις Σίμπσον μέχρι την πριγκίπισσα Μαφάλντα της Ιταλίας, πολλοί βασιλικοί οίκοι κουβαλούν με τη συνεργασία της οικογένειάς τους με τους Ναζί και τον Χίτλερ.

Επιμέλεια Έφη Αλεβίζου

Ήταν η συζήτηση του δυτικού κόσμου. Στις 22 Οκτωβρίου 1937, ο Εδουάρδος, δούκας του Ουίνδσορ, που είχε παραιτηθεί από βασιλιάς Εδουάρδος Η’ του Ηνωμένου Βασιλείου λιγότερο από ένα χρόνο νωρίτερα, πέρασε μια ώρα σε κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Αδόλφο Χίτλερ στο κρησφύγετο του στην κορυφή του βουνού στις Βαυαρικές Άλπεις.
«Εκτός από κάποια λόγια εκτίμησης για τα μέτρα που ελήφθησαν στη Γερμανία στον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας, ο δούκας δεν συζήτησε πολιτικά θέματα», θυμήθηκε ο διερμηνέας Paul Schmidt.
«Ήταν ειλικρινής και φιλικός με τον Χίτλερ και επέδειξε την κοινωνική γοητεία για την οποία είναι γνωστός σε όλο τον κόσμο».

Ο άκαμπτος ναζιστικός χαιρετισμός

Αλλά τα προσεκτικά λόγια του Ουίνδσορ δεν είχαν σχεδόν καμία σημασία. Μετά τη συνάντηση, ο Χίτλερ ήπιε τσάι με τον πάλαι ποτέ δούκα και την αμερικανικής καταγωγής σύζυγό του, Γουόλις Σίμπσον, δούκισσα του Ουίνδσορ.

Καθώς οι ναζιστές εικονολήπτες έκαναν κλικ, το τρίο χαμογελούσε ο ένας στον άλλον σαν παλιοί φίλοι.
«Ο Χίτλερ πήρε και τα δύο χέρια τους στα χέρια του λέγοντας ένα μακρύ αντίο», θυμάται ένας δημοσιογράφος, «μετά σκλήρυνε σε έναν άκαμπτο ναζιστικό χαιρετισμό που ο δούκας ανταπέδωσε».
Ο Ουίνδσορ φάνηκε να φεύγει με βαθύ σεβασμό τόσο για τη Γερμανία όσο και για τον ηγέτη του Τρίτου Ράιχ.
Ο Δούκας και η Δούκισσα του Ουίνδσορ δεν ήταν οι μόνοι βασιλείς και πρώην βασιλείς που θα έλκονταν από το ναζιστικό κόμμα κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1930 και του ’40
«Μαζί του θα είχαμε συνάψει μια συμμαχία»

«Έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και η ανατροφή μου με έχει εξοικειώσει με τα μεγάλα επιτεύγματα της ανθρωπότητας, αλλά αυτό που είδα στη Γερμανία, είχα πιστέψει μέχρι τώρα ότι ήταν αδύνατο»,
 αναφώνησε ο δούκας, σύμφωνα με το βιβλίο «Η σκανδαλώδης εξορία του δούκα και της δούκισσας του Ουίνδσορ» από τον Andrew Lownie.
«Δεν μπορεί να το συλλάβει κανείς και είναι ένα θαύμα- μπορεί κανείς να αρχίσει να το καταλαβαίνει μόνο όταν συνειδητοποιήσει ότι πίσω από όλα αυτά κρύβεται ένας άνθρωπος και μια θέληση».
Τον Χίλτερ τον έπιασε μια έντονη απογοήτευση για αυτό που θα μπορούσε να είχε γίνει. «Είναι κρίμα που δεν είναι πια βασιλιάς», έγραψε ο υπουργός προπαγάνδας των Ναζί, ο Γιόζεφ Γκέμπελς για τον δούκα.
«Μαζί του θα είχαμε συνάψει μια συμμαχία».

Ναζιστές ή ενθουσιώδεις συμπαθούντες

Αυτό το εβδομαδιαίο ταξίδι στη Γερμανία θα στοίχειωνε τους Ουίνδσορ για το υπόλοιπο της μακράς, άσκοπης και χωρίς αρχές ζωής τους.
Η επίσκεψη αποτέλεσε επιτυχία για τη ναζιστική μηχανή προπαγάνδας και ικανοποίησε την κοντόφθαλμη ανάγκη των Ουίνδσορ να γιορτάσουν με μεγαλοπρεπές βασιλικό στυλ.
«Το ζευγάρι ήταν εύκολη λεία για κάποιον που θα τους έδειχνε την προσοχή και τον σεβασμό που ποθούσαν», γράφει ο Alexander Larman στο βιβλίο «The Windsors at War: The King, His Brother, and a Family Divided».

Ο Δούκας και η Δούκισσα του Ουίνδσορ δεν ήταν οι μόνοι βασιλείς και πρώην βασιλείς που θα έλκονταν από το ναζιστικό κόμμα κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1930 και του ’40.
Χαμένοι σε έναν νέο κόσμο που ελάχιστα νοιαζόταν για την καταγωγή τους και τα προνόμια των γενεών τους, οι Ναζί αντιπροσώπευαν έναν τρόπο να ξανακερδίσουν την εγγύτητα στην εξουσία και τον σεβασμό, που για τους βασιλείς και τους αριστοκράτες είχαν διαλυθεί σε μεγάλο βαθμό μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ορισμένα μέλη βασιλικών οίκων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Δανίας και της Αγγλίας, θα γίνονταν ναζιστές ή ενθουσιώδεις συμπαθούντες.
Ενώ οι Ναζί φλέρταραν επιμόνως την πρώην ελίτ της Γερμανίας (κουνώντας συνεχώς το καρότο της μοναρχικής αποκατάστασης) για να νομιμοποιηθούν, οι πρίγκιπες γιορτάζονταν και πάλι σε πάρτι και χορούς


Ο πρίγκιπας της Ουαλίας Εδουάρδος μιλώντας σε μια ομάδα ανδρών στο Christchurch. Φωτογραφήθηκε από άγνωστο φωτογράφο μεταξύ 13 και 17 Μαΐου 1920

270 μέλη γερμανικών πριγκιπικών οίκων εντάχθηκαν στο ναζιστικό κόμμα

Ακόμη και μέλη της δυναστείας των Χοεντσόλερν, η οποία είχε εκδιωχθεί από την εξουσία από τη γερμανική επανάσταση το 1918, θα γίνονταν μέρος της ναζιστικής μηχανής.
Μεταξύ αυτών ήταν και ο Γερμανός πρίγκιπας Αύγουστος Βίλχελμ, γιος του εκθρονισμένου αυτοκράτορα Βίλχελμ Β’, ο οποίος είχε το περιπαικτικό παρατσούκλι «το μικρό καφέ πουκάμισο».
Στο βιβλίο «Οι βασιλείς και το Ράιχ», ο Τζόναθαν Πετρόπουλος περιγράφει την άνοδο του Αύγουστου στις τάξεις των Ναζί. 
Τελικά έγινε δημοφιλής ομιλητής σε συγκεντρώσεις, καθώς και μέλος του γερμανικού Ράιχσταγκ και του πρωσικού Κρατικού Συμβουλίου.
Τα κατάφερε όλα αυτά παρά το γεγονός ότι ο πατέρας του, ο πρώην βασιλιάς Βίλχελμ Β’, «θεωρούσε τον Χίτλερ ανόητο». 
Αλλά και ο πρώην αυτοκράτορας δεχόταν οικονομικά ανταλλάγματα από το γερμανικό κράτος και δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει την άνοδο του Χίτλερ.
Οι αριθμοί είναι συγκλονιστικοί. 
Στο βιβλίο «Οι βασιλείς και το Ράιχ», ο Πετρόπουλος υπολόγισε ότι περίπου 270 μέλη γερμανικών πριγκιπικών οίκων μόνο εντάχθηκαν στο ναζιστικό κόμμα. Αυτοί οι μικροί πριγκιπικοί οίκοι είχαν στερηθεί την εξουσία τους μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και μέρος της γης τους είχε δημευθεί.
Νιώθοντας διωγμένοι από τις προοδευτικές ομάδες, χωρίς πλέον να τους εξασφαλίζεται η ανέλιξη στο στρατό και την κυβέρνηση, δελεάστηκαν από την υπόσχεση των Ναζί για «νόμο και τάξη» και επιστροφή σε ένα εξιδανικευμένο «παραδοσιακό» γερμανικό παρελθόν.

Ολόκληροι πριγκιπικοί οίκοι θα έδιναν τη ζωή τους στο Τρίτο Ράιχ

Πολλοί από αυτούς τους ανήλικους βασιλείς ήταν επίσης επαγγελματικά αποτυχημένοι πριν ανακαλύψουν το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα. 
Ο Πετρόπουλος σημειώνει τον κληρονομικό πρίγκιπα Ερνστ του Λίππε ως πιθανώς τον πρώτο πρίγκιπα που έγινε ναζιστής με κάρτα, το 1928.
Αργότερα έγινε υψηλόβαθμο μέλος του διαβόητου κεντρικού γραφείου των SS για τη φυλή και τον εποικισμό.
Ολόκληροι πριγκιπικοί οίκοι θα έδιναν τη ζωή τους στο Τρίτο Ράιχ.
 Καμιά οικογένεια δεν αποτέλεσε μεγαλύτερο παράδειγμα από τα δισέγγονα της βασίλισσας Βικτωρίας, τους αδελφούς Έσσε: Ο πρίγκιπας Φίλιππος, ο πρίγκιπας Κρίστοφ, ο πρίγκιπας Βόλφγκανγκ και ο πρίγκιπας Ριχάρδος.
Σύμφωνα με τον Πετρόπουλο, ο πρίγκιπας Φίλιππος μετατράπηκε από έναν αμφιφυλόφιλο ερασιτέχνη που σχεδίαζε αριστοκρατικούς εσωτερικούς χώρους σε ένα μέλος του κόμματος που κατείχε θέσεις για τις οποίες μπορεί να μην είχε τα προσόντα, συμπεριλαμβανομένου του κυβερνήτη της επαρχίας του Έσσης-Νασάου.

Λόγω του γάμου του με την πριγκίπισσα Μαφάλντα, κόρη του βασιλιά Βίκτωρα Εμμανουήλ Γ’ της Ιταλίας, έγινε επίσης ο σύνδεσμος του Χίτλερ με τον Μπενίτο Μουσολίνι και την ιταλική βασιλική οικογένεια, καθώς και ένα σημαντικό πρόσωπο για την εξομάλυνση του ναζιστικού κόμματος για τους απλούς Γερμανούς.
«Οι πρίγκιπες συνεταιρίστηκαν από τους ναζιστές ηγέτες και εντάχθηκαν σε αυτή τη νέα υψηλή κοινωνία: ένα αμάλγαμα της παραδοσιακής ελίτ και των νέων ανθρώπων», σημειώνει ο Πετρόπουλος



Το βιβλίο του Τζόναθαν Πετρόπουλου

Πόλος έλξης για ανασφαλείς, φιλόδοξους άνδρες

Ο αδελφός του Κρίστοφ, παντρεμένος με την πριγκίπισσα Σοφία της Ελλάδας και της Δανίας (τη μεγαλύτερη αδελφή του πρίγκιπα Φίλιππου, του Δούκα του Εδιμβούργου, συζύγου της βασίλισσας Ελισάβετ Β’), έγινε υψηλόβαθμο μέλος των SS και κορυφαίο στέλεχος των μυστικών υπηρεσιών στο Υπουργείο Αεροπορίας του Ράιχ.
Η έμφαση του Τρίτου Ράιχ στον παραδοσιακό ανδρισμό ήταν πόλος έλξης για ανασφαλείς, φιλόδοξους άνδρες όπως ο Φίλιππος και ο Κρίστοφ.
«Η σύνδεση του εθνικοσοσιαλισμού με τον αθλητισμό, την περιπέτεια και τη νεωτερικότητα αποδείχθηκε σημαντική για να αποσπάσει την υποστήριξή τους», γράφει ο Πετρόπουλος.
Έδωσε επίσης στους ευγενείς, των οποίων η γοητευτική φήμη είχε αντικατασταθεί από τους φιλελεύθερους, νεόκοπους ηθοποιούς και καλλιτέχνες, την ευκαιρία να τους σέβονται, να τους υπολογίζουν και να τους ζηλεύουν για την εγγύτητά τους στην εξουσία.

Ενώ οι Ναζί φλέρταραν επιμόνως την πρώην ελίτ της Γερμανίας (κουνώντας συνεχώς το καρότο της μοναρχικής αποκατάστασης) για να νομιμοποιηθούν, οι πρίγκιπες γιορτάζονταν και πάλι σε πάρτι και χορούς.
«Οι πρίγκιπες συνεταιρίστηκαν από τους ναζιστές ηγέτες και εντάχθηκαν σε αυτή τη νέα υψηλή κοινωνία: ένα αμάλγαμα της παραδοσιακής ελίτ και των νέων ανθρώπων», σημειώνει ο Πετρόπουλος.
«Αυτή η γοητευτική σκηνή συνέβαλε στο να δοθεί το όμορφο πρόσωπο του Τρίτου Ράιχ».

Δεν είχε διαβάσει ποτέ το μανιφέστο του Χίτλερ, Mein Kampf

Βασιλικές και αριστοκρατικές γυναίκες έλκονταν επίσης από τον ισχυρό άνδρα των Ναζί. Σύμφωνα με τον Πετρόπουλο, ηγετικά στελέχη της κοινωνίας, όπως η Έλσα Μπρούκμαν (κατά κόσμον πριγκίπισσα Καντακουζέν της Ρουμανίας), έβλεπαν τον Χίτλερ ως «προστατευόμενό» τους, ενθαρρύνοντάς τον να επενδύσει σε ακριβά βραδινά ρούχα και να επαναπροσδιορίσει την ατημέλητη εμφάνισή του.
Αυτή η επιφανειακή, επιπόλαιη εστίαση στην εικόνα και στη φανφάρα που δημιούργησαν οι Ναζί σήμαινε ότι πολλοί βασιλείς που υποστήριξαν τον Χίτλερ γνώριζαν στην πραγματικότητα πολύ λίγα για τις φρικτές πεποιθήσεις του ή έκλειναν εσκεμμένα τα μάτια στις φρικαλεότητες του καθεστώτος.

Ο Πετρόπουλος σημειώνει ότι, κατά τη διάρκεια της δίκης «αποναζιστικοποίησής του» μετά τον πόλεμο, ο πρίγκιπας Φίλιππος της Έσσης θα παραδεχτεί ότι δεν είχε διαβάσει ποτέ το μανιφέστο του Χίτλερ, Mein Kampf (Ο Αγών Μου).

Ένας «σνομπ και κοινωνικός αναρριχητής»

Στο Λονδίνο, οι Ναζί άσκησαν πλήρη πίεση, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι η αγγλική ελίτ (συμπεριλαμβανομένης της βασιλικής οικογένειας) είχε ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς με τη Γερμανία.
Έστειλαν απεσταλμένους όπως ο βρετανός βασιλικός εξάδελφος πρίγκιπας Ludwig von Hessen-Darmstadt και η δόλια γοητευτική πριγκίπισσα Stephanie von Hohenlohe, στενή φίλη του Χίτλερ, στα σαλόνια της οποίας σύχναζαν ο Edward, πρίγκιπας της Ουαλίας, ο αδελφός του George, δούκας του Kent, και η Γουάλις Σίμπσον και ο τότε σύζυγός της, Έρνεστ.
«Στο εξωτερικό, οι Γερμανοί βασιλείς, με το γεγονός και μόνο ότι τόσοι πολλοί προσχώρησαν στο ναζιστικό κόμμα, καθησύχασαν τους δύσπιστους Ευρωπαίους ηγεμόνες -και βασιλείς- ότι η κατάσταση στην Πατρίδα ήταν σε μεγάλο βαθμό συνηθισμένη», γράφει ο Andrew Morton στο «The Royals, the Nazis, and the Biggest Cover-Up in History».

Ένας από τους πιο πειστικούς πράκτορες του Χίτλερ στην Αγγλία ήταν ο διπλωμάτης Γιόαχιμ φον Ρίμπεντροπ, ένας «σνομπ και κοινωνικός αναρριχητής» που φλέρταρε επιμελώς όσους βρίσκονταν σε θέσεις εξουσίας.
Αποπλάνησε με επιτυχία την Γουάλις -που τότε ήταν ερωμένη του Εδουάρδου, πρίγκιπα της Ουαλίας- με απροκάλυπτες κολακείες, οι οποίες περιλάμβαναν την αποστολή 17 γαρύφαλλων κάθε πρωί στο διαμέρισμά της.

Η Γουάλις Σίμπσον και ο Εδουάρδος επισκέπτονται τους Ναζί στη Γερμανία, 1937
«Φορούσε ένα γερμανικό κράνος και έκανε βόλτες με χήνες στο σαλόνι»

Αν και πολλοί κατηγόρησαν την Γουάλις για τις φασιστικές συμπάθειες του πρίγκιπα της Ουαλίας, ο πρίγκιπας στην πραγματικότητα περιβαλλόταν από λάτρεις των ναζί.
Έντονα αντικομμουνιστής, γοητεύτηκε από τη μεγαλοπρέπεια και τις τελετές της ναζιστικής Γερμανίας.
Ένα βράδυ, ένας φιλοξενούμενος στο διαμέρισμα της Γουάλις ανέφερε ότι ο πρίγκιπας «φορούσε ένα γερμανικό κράνος και έκανε βόλτες με χήνες στο σαλόνι, για ποιο λόγο που δεν μπορώ να φανταστώ».
Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, ο φασισμός είχε γίνει ευρέως φυσιολογικός στην Αγγλία, και μάλιστα εορταζόταν ανοιχτά και αποτελούσε μέρος της λαϊκής κουλτούρας.
Το 2015, η εφημερίδα The Sun δημοσίευσε ένα βίντεο με τον Εδουάρδο Η’ (πρίγκιπα της Ουαλίας την εποχή που γυρίστηκε το βίντεο) να ενθαρρύνει τις ανιψιές του, την πριγκίπισσα Ελισάβετ και την πριγκίπισσα Μαργαρίτα, να κάνουν ναζιστικό χαιρετισμό.

Δεν θα με εξέπληττε αν στόχευε να γίνει ένας ήπιος δικτάτορας»

Ο Εδουάρδος, και άλλοι βασιλείς, ίσως θαύμαζαν τις τακτικές του Χίτλερ ως ισχυρού άνδρα περισσότερο από όσο ήθελαν να παραδεχτούν.
Κατά τη διάρκεια της σύντομης βασιλείας του βασιλιά Εδουάρδου Η’, ο συντηρητικός βουλευτής Χένρι Τσάνον φέρεται να έγραψε στο ημερολόγιό του ότι ο βασιλιάς «ακολουθούσε τον δρόμο του δικτάτορα και είναι φιλογερμανός, κατά της Ρωσίας και κατά της υπερβολικά αδέξιας δημοκρατίας. Δεν θα με εξέπληττε αν στόχευε να γίνει ένας ήπιος δικτάτορας -ένα αρκετά δύσκολο έργο για έναν Άγγλο βασιλιά».

Προς μεγάλη απογοήτευση του Χίτλερ, ο Εδουάρδος ανακοίνωσε την παραίτησή του στις 11 Δεκεμβρίου 1936, για να παντρευτεί τη Γουόλις Σίμπσον.
Συνεχίζοντας το αποδεδειγμένο ιστορικό της κακής κρίσης τους, το ζευγάρι δέχτηκε την προσφορά του αμφιλεγόμενου βιομηχανικού εκατομμυριούχου Charles Bedaux να παντρευτούν στο Chateau de Cande, το κτήμα του στη Γαλλία.
Ο Bedaux ήταν αυτός που πρότεινε στο ζευγάρι να ταξιδέψει στη Γερμανία, ώστε ο δούκας να επιθεωρήσει τις συνθήκες εργασίας των εργατών, ένα υποτιθέμενο φιλανθρωπικό πάθος του.

Ο Πετρόπουλος περιγράφει την άφιξη των Ουίνδσορ στη Γερμανία, όπου έγιναν δεκτοί με κραυγές «Heil Edward», που φωνάζονταν πάνω από τους ήχους του «God save the King»

Εναλλασσόμενες σημαίες, το Union Jack και η ναζιστική σβάστικα

Μετά το γάμο τους, σχεδίασαν ένα ταξίδι στη Γερμανία. Ο Εδουάρδος είχε προειδοποιηθεί από τους Βρετανούς αξιωματούχους να μην πάει, αλλά ήταν πρόθυμος να δείξει στη γυναίκα του τι σημαίνει πραγματική βασιλική υποδοχή και ενθουσιάστηκε που η Γουάλις θα παρουσιαζόταν ως «Η Βασιλική Υψηλότητά της».

Ο Πετρόπουλος περιγράφει την άφιξη των Ουίνδσορ στη Γερμανία, όπου έγιναν δεκτοί με κραυγές «Heil Edward», που φωνάζονταν πάνω από τους ήχους του «God save the King». Ο σταθμός ήταν στρωμένος με εναλλασσόμενες σημαίες, το Union Jack και τη ναζιστική σβάστικα.
Η ξενάγηση ήταν ένας ανεμοστρόβιλος από επισκέψεις σε εργοστάσια, συγκροτήματα κατοικιών και κοινωνικές εκδηλώσεις στις οποίες συμμετείχε η ναζιστική ελίτ, όπως ο Ρούντολφ Ες, ο Γιόζεφ Γκέμπελς και ο Χέρμαν Γκέρινγκ, οι σύζυγοι των οποίων υποκλίνονταν δουλοπρεπώς στη δούκισσα.
Παρόλο που ο δούκας ήταν αρκετά συνειδητοποιημένος ώστε να γνωρίζει ότι τον παρουσίαζαν σαν «τρόπαιο σε έκθεση», εξακολουθούσε να εντυπωσιάζεται από όσα έβλεπε.
Η πολύ σημαντική συνάντηση με τον Χίτλερ πραγματοποιήθηκε την τελευταία ημέρα της περιοδείας του ζευγαριού, την οποία η δούκισσα θυμήθηκε στα απομνημονεύματά της με τίτλο «Η καρδιά έχει τους λόγους της»:
«Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από τον Χίτλερ…. Το πρόσωπό του είχε μια παχιά ωχρότητα και κάτω από το μουστάκι του τα χείλη του ήταν σφιγμένα σε ένα είδος χαρούμενης γκριμάτσας. Ωστόσο, από κοντά σου έδινε την αίσθηση μεγάλης εσωτερικής δύναμης…. Τα μάτια του ήταν πραγματικά εξαιρετικά -έντονα, ακοίμητα, μαγνητικά».

 Ο χαλαρός και μεθυσμένος δούκας

Αν και η επίσκεψη, σημειώνει ο Larman, ήταν ένα «προπαγανδιστικό πραξικόπημα» για τον Χίτλερ, είχε άμεσες επιπτώσεις για τους Ουίνδσορ.
Έλαβαν τόσο πολύ κακή δημοσιότητα που μια προγραμματισμένη περιοδεία στην Αμερική έπρεπε να ακυρωθεί.
Το ζεύγος κατέφυγε τελικά στην Πορτογαλία, όπου ζούσε υπό τον διαρκή φόβο της απαγωγής τους από τους Ναζί ως εγγύηση και την πιθανότητα να εγκατασταθούν σε έναν θρόνο μαριονέτας στην Αγγλία. Εκεί, ήταν περικυκλωμένοι από πράκτορες των Ναζί που ενθάρρυναν τον χαλαρό και μεθυσμένο δούκα να κακολογεί την οικογένεια και τη χώρα του.
Ο δούκας πίστευε ακράδαντα ότι θα μπορούσε να αποτρέψει έναν πόλεμο μέσω της διπλωματίας. Πριν κηρυχθεί ο πόλεμος μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γερμανίας το 1939, έστειλε στον Χίτλερ ένα τηλεγράφημα, με το οποίο τον παρακαλούσε να βρει μια ειρηνική λύση.
Στην Αγγλία, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ αποφάσισε ότι τα φιλοναζιστικά αισθήματα των Ουίνδσορ ήταν επικίνδυνα. Τελικά έπεισε τον απρόθυμο δούκα να δεχτεί τη διακυβέρνηση στις μακρινές Μπαχάμες. Οι δύστροποι Ουίνδσορ, με τη φήμη τους μόνιμα σπιλωμένη, απέπλευσαν για το Νασάου το καλοκαίρι του 1940.

To καρφί στο φέρετρο μπήκε το 1944, όταν η συνωμοσία της 20ής Ιουλίου για τη δολοφονία του Χίτλερ απέτυχε. Αρκετοί πρίγκιπες θεωρήθηκαν ύποπτοι για ανάμειξη, και τελικά ένας μεγάλος αριθμός αριστοκρατικών ανδρών, γυναικών και παιδιών ρίχτηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης

Αν κάνεις συμφωνία με τον διάβολο, στο τέλος καίγεσαι

Οι Ουίνδσορ θα τη γλίτωναν εύκολα σε σύγκριση με άλλους βασιλικούς που είχαν εμπλακεί με το Τρίτο Ράιχ. Καθώς ο πόλεμος προχωρούσε, έμαθαν μια σκληρή αλήθεια: Αν κάνεις συμφωνία με τον διάβολο, στο τέλος καίγεσαι.
Μέχρι το 1940, οι Ναζί και οι ευγενείς γίνονταν επιφυλακτικοί και δύσπιστοι μεταξύ τους, καθώς ο Χίτλερ ζήλευε όλο και περισσότερο τη δημοτικότητά τους και ήταν επιφυλακτικός για τα κίνητρά τους.
«Εδώ και δύο χρόνια έχουν ανοίξει τα μάτια μου», έγραψε το 1943 η σύζυγος του πρίγκιπα Κρίστοφ, η Σόφι. «Μπορείτε να φανταστείτε τι συναισθήματα έχει κανείς τώρα για αυτούς τους εγκληματίες».
Αλλά ήταν πολύ αργά. Το καρφί στο φέρετρο μπήκε το 1944, όταν η συνωμοσία της 20ής Ιουλίου για τη δολοφονία του Χίτλερ απέτυχε.
Αρκετοί πρίγκιπες θεωρήθηκαν ύποπτοι για ανάμειξη, και τελικά ένας μεγάλος αριθμός αριστοκρατικών ανδρών, γυναικών και παιδιών ρίχτηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, συμπεριλαμβανομένης της αντιναζιστικής πριγκίπισσας Αντωνίας του Λουξεμβούργου και των παιδιών της.

Η πιο «πονηρή σκύλα»

Το 1943, ο πρίγκιπας Κρίστοφ της Έσσης πέθανε σε ένα μυστηριώδες αεροπορικό δυστύχημα. Ο πρίγκιπας Φίλιππος της Έσσης βρέθηκε τελικά στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Φλόσενμπουργκ αφού συνελήφθη, σύμφωνα με τον ίδιο, «λόγω της υποψίας για συνεργασία της ιταλικής βασιλικής οικογένειας με την ανατροπή του Μουσολίνι».

Ο Πετρόπουλος αναφέρει ότι ο Φίλιππος «πίστευε πάντα ότι κανείς δεν μπορεί να μπει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης χωρίς σοβαρό λόγο. Εγώ, όμως, κλείστηκα μέσα χωρίς να δοθεί κανένας λόγος».
Ακόμη χειρότερη ήταν η μοίρα της συζύγου του, της πριγκίπισσας Μαλφάδα (την οποία ο Χίτλερ φέρεται να αποκάλεσε «την πιο πονηρή σκύλα»). Συνελήφθη και στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ, όπου επικεφαλής του στρατοπέδου ήταν ο πρίγκιπας του Βάλντεκ, μακρινός συγγενής του συζύγου της.
Στις 24 Αυγούστου 1944, η πριγκίπισσα υπέστη σοβαρά εγκαύματα όταν το στρατόπεδο βομβαρδίστηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις. Το χέρι της ακρωτηριάστηκε σε μια αποτυχημένη χειρουργική επέμβαση και πέθανε από απώλεια αίματος λίγες μέρες αργότερα.
Πολλοί βασιλικοί συνεργάτες θα συλλαμβάνονταν και θα δικάζονταν από τους Συμμάχους μετά τον πόλεμο.
Μέχρι σήμερα, οι βασιλικοί οίκοι εξακολουθούν να παλεύουν με το βάθος της συνεργασίας των οικογενειών τους με τους Ναζί, καθώς ο φασισμός προσπαθεί να σαγηνεύσει και πάλι τον δυτικό κόσμο.

*Με στοιχεία από vanityfair.com | Αρχική Φωτό: Οκτώβριος 1937, ο Δούκας και η Δούκισσα του Ουίνδσορ επισκέπτονται τη Γερμανία και συναντούν τον Αδόλφο Χίτλερ στο καταφύγιό του στο Obersalzberg / Photo: Public Domain

30 Ιουνίου, 2023

ΓΙΑ ΤΗ ΑΝΟΔΟ ΤΩΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΩΝ #ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

Ελενη Μαρκακη

Dimokritos Saloustros :
ΣΟΚ λέει προκάλεσε η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων στις εκλογές, που αγγίζουν ποσοστό πάνω από 10% (Σπαρτιάτες, Νικη, Βελόπουλος κλπ)
.
Άλλοι καλοπροαίρετα και άλλοι τάχα μου πέφτοντας από τα σύννεφα απορούν πως έγινε αυτό και βγάζουν διάφορες εκτιμήσεις για αντισυστημικές ψήφους, αντιδράσεις κ.α Για να δούμε όμως, ποιός είναι τελικά αυτός που τρέφει την ακροδεξιά και το φασισμό με γεγονότα.
1. Η καλή μας Ε.Ε και η "Ευρωπαϊκή οικογένεια" έχει δαπανίσει δισεκατομμύρια ευρώ για την παραχάραξη της ιστορίας, το ξέπλυμα του ναζισμού και την εξίσωση Ναζισμού- Κομμουνισμού.
Μετέτρεψε την ημέρα συντριβής του ναζισμού, την 9η Μαη, ημέρα αντιφασιστικής νίκης των λαών σε "ημέρα της Ευρώπης"
όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ το Νοέμβρη του 2015 απείχαν από το Ψήφισμα που υιοθέτησε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ «ενάντια στην ηρωοποίηση (glorification) του ναζισμού, του νεοναζισμού και άλλων πρακτικών που υποβοηθούν την κλιμάκωση σύγχρονων μορφών ρατσισμού, φυλετικών διακρίσεων, ξενοφοβίας και μισαλλοδοξίας σχετιζόμενες με αυτόν».
Διδάσκει στα σχολεία που πάνε τα παιδιά μας ότι αυτοί που έδωσαν 20 εκατομμύρια νεκρούς για να σταματήσουν τη γερμανική μπότα είναι ίδιοι και χειρότεροι από τους Ναζι.
2. Μέσα στην Ε.Ε και την "Ευρωπαϊκή οικογένεια" υπάρχουν χώρες που σήμερα εν έτη 2023 κυβερνώνται από φασιστικά-ναζιστικά καθεστώτα και για τη "δημοκρατική" ευρώπη είναι απλά Δευτέρα
Στις χώρες της Βαλτικής τα αστικά κόμματα συγκυβερνούν με νοσταλγούς του φασισμού, ενώ τα ΚΚ είναι παράνομα, τα κομμουνιστικά σύμβολα έχουν ποινικοποιηθεί, η κομμουνιστική πολιτική δράση συνιστά ποινικό αδίκημα.
Στη Λετονία η βουλή επισήμως αποκατέστησε τα SS και απένειμε συντάξεις σε επιζώντα μέλη τους. Αντίθετα, η ένοπλη αντίσταση κατά των ναζί θεωρείται έγκλημα. Πρώην παρτιζάνοι, όπως ο 80χρονος Βασίλι Κονονόφ, οδηγήθηκαν στα δικαστήρια, κατηγορούμενοι ότι στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σκότωσαν συνεργάτες των Γερμανών!
Χιλιάδες εγκληματίες πολέμου και ένοπλοι συνεργάτες των ναζί έχουν αναγορευτεί σε σύμβολα της «εθνικής αντίστασης»! Πρόκειται για όσους πολέμησαν το 1941-'44 στο πλευρό των χιτλερικών, ως οπλίτες των Waffen SS, της λεγόμενης «Βοηθητικής Αστυνομίας» (Schummo), της εσθονικής μεραρχίας των SS, πρωταγωνιστώντας στα ναζιστικά εγκλήματα: κάψιμο χωριών, μαζικές εκτελέσεις αμάχων και, κυρίως, στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων και των Τσιγγάνων.
Ανάλογη είναι η κατάσταση και σε άλλες χώρες, στην Πολωνία, την Τσεχία, τη Σλοβακία, τη Ρουμανία κ.ά., με πολύπλευρη προσπάθεια ποινικοποίησης του κομμουνισμού, απαγόρευσης μέχρι και των κομμουνιστικών συμβόλων.
3. Στην Ελλαδίτσα μας, στο κυβερνών κόμμα φιλοξενούνται και έχουν παρελάσει από αυτό ουκ ολίγα ακροδεξιά στελέχη (Βορίδης, Άδωνις, Λατινοπούλου, Μπογδάνος, κ.α)
Ολόκληρη η ρητορική τους και η κομματική κουλτούρα τους προάγει αντιλήψεις ("αριστεία", ατομικισμός, υποτέλεια στην πλευρά του ισχυρού, βόλεμα, ρατσισμός, πελατειακές σχέσεις κ.α).
Κυβερνητικές αποφάσεις και πρακτικές όπως φράχτες στον Έβρο, πνίξιμο μεταναστών στη θάλασσα, συμμετοχή σε ΝΑΤΟικες επεμβάσεις σε άλλα κράτη, θεωρούνται πλέον κανονικότητα με ότι αυτό συνεπάγεται.
4. Η Ναζιστική συμμορία της χρυσής αυγής, ανδρώθηκε, συντηρήθηκε και χρησιμοποιήθηκε από επιφανής επιχειρηματικούς ομίλους που προφανώς έμειναν στο απυρόβλητο στις δίκες όπως ακόμα και οι ίδιοι οι εγκληματίες έπεσαν στα μαλακά και κάνουν τηλεπαράθυρα απο τις φυλακές.
Οι φασίστες που το παίζουν πατριώτες και αντισυστημικοί κατέβασαν διψήφιο αριθμό τροπολογιών μέσα στη βουλή για απαλλαγές στους εφοπλιστές και ψήφισαν άλλα τόσα δωράκια στο μεγάλο κεφάλαιο. Έφτασαν μέχρι και στο σημείο να ψηφίζουν νόμο που επιτρέπει στους εφοπλιστές να βγάζουν την Ελληνική σημαία και ελληνικό προσωπικό από τα πλοία τους και να βάζουν ότι τους συμφέρει περισσότερο.
Στο Πέραμα χτυπούσαν το ΠΑΜΕ και τους εργάτες που πάλευαν για αύξηση στο μεροκάματο και ΣΣΕ και έφτιαξαν δουλεμπορικό γραφείο έπαιρνε εργάτες με 30 ευρώ μεροκάματο.
Αν και το παίζουν αντισυστημικοί, είναι αντίθετοι και λειτουργούν με όρους παρακράτους ενάντια σε οποιαδήποτε λαϊκή διεκδίκηση για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Ο φασισμός και η άκρα δεξιά δεν είναι τυχαία φαινόμενα. Είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού, είναι το πραγματικό του πρόσωπο που το δείχνει όταν θέλει να επιβάλει πράγματα που δεν έχει την υπομονή να τα περάσει σε 4-8-10 χρόνια με το γάντι.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η ένωση των Καπιταλιστών της Ευρώπης και όχι η δική μας οικογένεια. Για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα τους δεν διστάζει να ξαναγράψει την ιστορία, να θρέψει και να ανδρωθεί από φασιστικές κυβερνήσεις, να χρηματοδοτήσει φασίστες και ναζί σε κάθε χώρα της. Να κάνει το φασισμό κανονικότητα. Πολιτικό χαστούκι σε όποιον δεξιό και ειδικά αριστερό κάνει γαργάρα το παραπάνω και διαλαλεί ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαική Ε.Ε
Ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται με νομοθετήματα. Μόνο ο λαός μπορεί να τον τσακίσει όπως το έκανε και στην πρόσφατη ιστορία αλλά για να το κάνει πρέπει να έχει ξεκάθαρα τα παραπάνω και να τσακίσει και αυτούς που γεννούν το φασισμό. Τσακίζουμε τους φασίστες, τους Σπαρτιάτες, τους Χρυσαυγίτες, τους Νίκηδες και κάθε λογής φασιστόμουτρό σε κάθε χώρο δουλειάς σε κάθε γειτονιά.
Ευτυχώς για όλα τα παραπάνω υπάρχει ένα 7,7% ΚΚΕ που θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για να επιστρέψουν τα φασιστόμουτρα στην πραγματική τους θέση, στον κουβά της ιστορίας που ανήκουν.


01 Οκτωβρίου, 2022

Όταν Λησμονείς τον Τρόμο, τον Ξαναζείς. 🚩Ντοκουμέντο ❤️


ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ
Όταν λησμονείς τον τρόμο τον ξαναζείς
Όσο τα πράγματα πάνε καλά για τον καπιταλισμό, αρκεί η παρουσία της σοσιαλδημοκρατίας και κάποιες παροχές προς τους λαούς για να «απονευρώνεται» και να διασπάται η εργατική τάξη. 
Η σοσιαλδημοκρατία χρησιμοποιείται από την αστική τάξη ακόμη και για να προλειάνει το έδαφος, να απο-ενοχοποιήσει τον φασισμό και την ακροδεξιά. 
Στη χώρα μας αυτό κατέστη φανερό κι από την προηγούμενη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το ψήφισμα της ΕΕ για το “Σιδηρούν παραπέτασμα”.
Η έλευση της οικονομικής κρίσης όμως, αναγκάζει τον καπιταλισμό να σαρώσει τις «κατακτήσεις» στους μισθούς, στην κοινωνική ασφάλιση και να αποσύρει τις όποιες άλλες “παροχές” με αποτέλεσμα να υπονομεύεται η βάση της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο η εργατική τάξη να επαναστατήσει, να χειραφετηθεί και να περάσει με τους κομμουνιστές. 
Είναι απαραίτητο λοιπόν να βρεθεί ένα νέο εργαλείο για τη διάσπαση της εργατικής τάξης.
Ένα εργαλείο που τμήμα του, ήδη το συναντάμε και στη σημερινή κυβέρνηση.
Αν πάμε περίπου 100 χρόνια πίσω (δεν είναι τόσο μακριά) όταν για πρώτη φορά έστρωναν τον δρόμο στον φασισμό, εποχή από την οποία δεν έχει να ζηλέψει και πολλά πράγματα η δική μας, το τότε χρηματιστικό κεφάλαιο εκφραζόταν με παραδειγματική σαφήνεια. 
Μια αξιοπρόσεκτα ειλικρινής και νηφάλια δήλωση, λόγω και της μυστικότητάς της, σχετικά με την αληθινή υπόσταση του φασισμού και του ρόλου της σοσιαλδημοκρατίας. 
Σε μελέτη της Ομοσπονδίας των Γερμανών Βιομηχάνων (το αντίστοιχο του δικού μας ΣΕΒ αλλά σε ικανό μέγεθος) με τον τίτλο 
“Η κοινωνική επανασταθεροποίηση του καπιταλισμού”*, 
κατά το κρίσιμο έτος 1932, διαβάζουμε μεταξύ άλλων:
«Η διαδικασία μετάβασης στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, λόγω ακύρωσης αυτών των κατακτήσεων από την οικονομική κρίση, περνάει το στάδιο του οξυμένου κινδύνου, καθώς με την εξαφάνισή τους ο μηχανισμός διάσπασης της εργατικής τάξης ο οποίος βασίζεται σε αυτές θα πάψει να λειτουργεί, με αποτέλεσμα η εργατική τάξη να αρχίσει να στρέφεται στην κατεύθυνση του κομμουνισμού και η αστική κυριαρχία να βρεθεί αντιμέτωπη με την αναγκαιότητα της οργάνωσης ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος. Αυτό το στάδιο θα σηματοδοτήσει την αρχική φάση της ανίατης ασθένειας της αστικής κυριαρχίας. Καθώς το παλιό τεχνητό φράγμα δεν μπορεί πλέον να αποκατασταθεί επαρκώς, η μόνη πιθανή σωτηρία της αστικής εξουσίας από την άβυσσο είναι να υλοποιήσει τη διάσπαση της εργατικής τάξης και να την προσδέσει στον κρατικό μηχανισμό, με άλλους πιο άμεσους τρόπους. Εδώ ακριβώς εδράζονται οι δυνατότητες και τα καθήκοντα του εθνικοσοσιαλισμού.»
Από μόνος του αυτός ο παραλληλισμός δείχνει πως έρχεται καιρός που ο φασισμός με σκληρή ή πιο λάιτ μορφή (αυτό εξαρτάται από το μέγεθος των κινδύνων που αντιμετωπίζει το σύστημα) 
καλείται και προωθείται να αφαιρέσει από τη σοσιαλδημοκρατία το ρόλο της παροχής μαζικής στήριξης στην κυριαρχία της αστικής τάξης.
Είναι τότε που η σκοτεινιά και το αίμα πνίγουν την ανθρωπότητα. 
Που όταν δεν θυμάται και δεν αφυπνίζεται καλείται να ξαναζήσει τον τρόμο.
* “Fuhrerbriefe” “Επιστολές στους ηγέτες” Νο 72 και 75, 16 Σεπτέμβρη 1932. Από το ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, έκδοση ΣΕ.




09 Μαΐου, 2022

Μάης 1945: Αυτή Είναι η Σημαία μας! -#Θυμόμαστε


 ΑΠΟ ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό,τι μπορεί ποτέ να πληρώσει…» (Ερνεστ Χεμινγουέι)

Ήταν Γενάρης του 1927 όταν ο υψηλός προσκεκλημένος έφτανε στη Ρώμη και απευθυνόταν στον Μουσολίνι με τα παρακάτω λόγια:
«…Το κίνημά σας πρόσφερε υπηρεσία σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ο μεγάλος φόβος που διακατείχε τον δημοκρατικό ηγέτη ή ηγέτη της εργατικής τάξης ήταν η πιθανότητα να υπονομευτεί ή να υπερθεματιστεί από κάποιον πιο ακραίο από αυτόν. Φαίνεται ότι μια συνεχής μετακίνηση προς τα αριστερά, ένα είδος αναπόφευκτης διολίσθησης στην άβυσσο, ήταν το χαρακτηριστικό όλων των επαναστάσεων.

Η Ιταλία έδειξε ότι υπάρχει ένας τρόπος να παλέψεις τις ανατρεπτικές δυνάμεις, ένας τρόπος που μπορεί να κινητοποιήσει την πλειοψηφία του κόσμου, η οποία κατάλληλα καθοδηγούμενη, μπορεί να εκτιμήσει και να θελήσει να υπερασπίσει την τιμή και τη σταθερότητα των πολιτισμένων κοινωνιών.

Η Ιταλία παρείχε το απαραίτητο αντίδοτο στο ρώσικο δηλητήριο. Από δω και στο εξής, κανένα μεγάλο έθνος δεν θα μείνει χωρίς το έσχατο μέσο προστασίας απέναντι στην ανάπτυξη καρκινωμάτων… 

Αν ήμουν Ιταλός θα ήμουν με όλη την καρδιά μαζί σας, από την αρχή μέχρι το τέλος, στη θριαμβευτική σας μάχη ενάντια στις βάρβαρες ορέξεις και τα πάθη του Λενινισμού.

Το κίνημα σας έχει προσφέρει μια υπηρεσία σε όλο τον κόσμο. Έχει δώσει σε όλο τον κόσμο το απαραίτητο αντίδοτο στο Ρωσικό δηλητήριο...» (Tom Behan, “Arditi del Popolo: Η ιστορία της πρώτης αντιφασιστικής οργάνωσης”, εκδόσεις Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο).

Ο ένθερμος οπαδός του Μουσολίνι, αυτός ο λάτρης του φασισμού, ο άνθρωπος που «με όλη του την καρδιά» τασσόταν στο πλευρό των μελανοχιτώνων έναντι των κομμουνιστών και της Σοβιετικής Ένωσης, δεν ήταν άλλος από τον Μέγα Θησαυροφύλακα. Ήταν ο υπουργός Οικονομικών εκείνη την εποχή της Βρετανίας. Ο… Ουίνστον Τσώρτσιλ.

 Ένα χρόνο μετά την κατάληψη από τους Ναζί της εξουσίας στη Γερμανία, τον Γενάρη του 1934, ένα χρόνο μετά την κατάληψη από τους Ναζί της εξουσίας στη Γερμανία, το καλοζωισμένο ακροατήριο χειροκροτούσε με ανυπόκριτο ενθουσιασμό τα παρακάτω λόγια:

«Ο Εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος (σσ: του κομμουνισμού δόγματος) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο.

Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σε σύντροφό μας» (Πρακτικά Δικών Νυρεμβέργης, Ντοκουμέντο D-392)

Ο λάτρης του ναζισμού, εκείνος που στις 26 Γενάρη 1934 ενώπιον των ενθουσιασμένων συναδέλφων του εξυμνούσε τον Χίτλερ, που αναγόρευε τον ναζισμό σε προστάτη του έθνους γιατί μετέτρεψε τον εργάτη σε «σύντροφό μας», που επιδαψίλευε δάφνες στον Χίτλερ διότι «απελευθέρωσε» τον εργάτη από την «μέγγενη» του κομμουνιστικού δόγματος και τον μετέτρεψε σε «πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας», δεν ήταν άλλος από τον μεγιστάνα Κρουπ. Τον πρόεδρο του Συνδέσμου της Γερμανικής Βιομηχανίας…

Κάπως έτσι, παρά τις εκκλήσεις της Σοβιετικής Ένωσης προς Άγγλους, Γάλλους και Αμερικάνους να πολεμηθεί ο ναζισμός, παρά τις προειδοποιήσεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς για τον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τον φασισμό, φτάσαμε στη συμφωνία του Μονάχου το 1938, όταν (έναν ολόκληρο χρόνο πριν από τη συμφωνία μη επίθεσης μεταξύ Ρίμπεντροπ – Μολότοφ) η Αγγλία και η Γαλλία τα έκαναν πραγματικά «πλακάκια» με τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι.

Κι από εκεί σε εκείνον τον αποκαλούμενο ως «παράξενο πόλεμο» όπου οι δυτικοί «σύμμαχοι» – επιλέγοντας την τακτική της «συμμαχικής» υπονόμευσης της Σοβιετικής Ένωσης που προετοιμαζόταν ενάντια στην επερχόμενη ναζιστική εισβολή – δεν έριξαν μισή τουφεκιά ενάντια στον Άξονα για έξι ολόκληρους μήνες από την έναρξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Σήμερα, τα πραγματικά γεγονότα και τα ουσιαστικά συμπεράσματα από την ανείπωτη τραγωδία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, επιχειρούνται να συσκοτιστούν και να παραποιηθούν.
Φροντίζει το εργαστήριο της καπιταλιστικής παραχάραξης.

           Ένα εργαστήριο που παράγει:Τους γυμνοσάλιαγκες της άθλιας θεωρίας των «δυο άκρων».

Τους εντεταλμένους της ελεεινής επιχείρησης «εξίσωσης» κομμουνισμού – φασισμού.
Τα βαποράκια που ψάχνουν μερικά δευτερόλεπτα δημόσιου βήματος αναμηρυκάζοντας τα γελοία σχήματα περί «Χίτλερ – Στάλιν».
Τους ευρω-φωστήρες περί «ολοκληρωτισμών».

Αλλά τι γνήσιοι «ευρωπαϊστές» θα ήταν όλοι αυτοί αν δεν λάνσαραν τα από δεκαετίας αντικομμουνιστικά «μνημόνια» της ΕΕ, η οποία συναγελάζεται με ναζί στην Ουκρανία, θρέφει στους κόλπους της Ορμπαν, δημιουργεί τους υπονόμους από τους οποίους ποτίζονται οι Λεπέν και οι Σαλβίνι, και μόνο από το 2014 έχει χρηματοδοτήσει με τουλάχιστον 2,3 εκατομμύρια ευρώ τις φασιστικές και νεοναζιστικές οργανώσεις της Ευρώπης…

Η εξουσία των κεφαλαιοκρατών έχει κάθε λόγο να αναποδογυρίζει την ιστορία και την πραγματικότητα. Και ο βασικός είναι αυτός:
«Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί.
Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός» (Μπ.Μπρεχτ).

Σήμερα, όμως, ξημέρωσε ξανά η μέρα που θα τους στοιχειώνει πάντα. 
Σήμερα είναι η μέρα που η Ιστορία σφραγίστηκε από το κόκκινο του αίματος. Από το χρώμα του δίκιου και της αλήθειας.

Σαν σήμερα ήταν που η Ιστορία γράφτηκε από το κόκκινο της σημαίας με το σφυροδρέπανο. Με αυτό το «μελάνι» γράφτηκε η Ιστορία στην αναμέτρηση του ανθρώπου με το τέρας και με το έγκλημα. Με την απανθρωπιά και την κτηνωδία.

Ήταν 9η Μάη 1945. Ήταν η ημέρα που η σημαία που ήδη κυμάτιζε στο Ράιχσταγκ, η σημαία του στρατού των εργατών, των αγροτών, των κολασμένων της γης, επέφερε το οριστικό πλήγμα στο φίδι του ναζισμού.

Πριν από 77 χρόνια, σαν σήμερα, στις 9 Μάη 1945. Ηδη μια μέρα πριν, ενώπιον του στρατάρχη Γκιόργκι Κονσταντίνοβιτς Ζούκοφ, η ναζιστική Γερμανία υπέγραφε την άνευ όρων συνθηκολόγησή της.

Η νίκη του Ανθρώπου εναντίον του φασισμού, η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών ήταν γεγονός.

Αυτό το πανανθρώπινο επίτευγμα σφραγίστηκε με το ίδιο εκείνο κόκκινο χρώμα που δέσποζε στα οδοφράγματα της Παρισινής Κομμούνας.
 Με το χρώμα το βγαλμένο από το ηφαίστειο της ελπίδας που εξερράγη τον Οκτώβρη του 1917 στην Πετρούπολη.

Σε αυτή η Νίκη – σταθμό, που κατορθώθηκε με τις ανείπωτες θυσίες εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, χωρίς προηγούμενο υπήρξε η συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης και του Κόκκινου Στρατού.
Σ’ ένα μέτωπο, το μήκος του οποίου κυμαινόταν από 3.000 έως 6.200 χιλιόμετρα, ο Κόκκινος Στρατός έδωσε ενάντια στον ναζισμό αδιάλειπτα μάχες για 1.418 μερόνυχτα.
Κάθε λεπτό του πολέμου, η Σοβιετική Ένωση θρηνούσε κατά μέσο όρο 9 νεκρούς. Κάθε ώρα 540 νεκρούς. Κάθε μέρα 13.000 νεκρούς.
Σε έναν πόλεμο που η Βρετανία θρήνησε 375.000 νεκρούς και οι ΗΠΑ περίπου 400.000, η ΕΣΣΔ προσέφερε πάνω από 20 εκατομμύρια παιδιά της.
Πάνω από 10 εκατομμύρια οι ανάπηροι και οι τραυματίες με τον ανθό του σοβιετικού λαού να φράζει με τα στήθια του το Στάλινγκραντ, το Λένινγκραντ, τη Μόσχα, το Κουρσκ, τη Σεβαστούπολη.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στοίχισε στην ΕΣΣΔ σε υλικές ζημιές το κολοσσιαίο ποσό των 485 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μεγαλύτερο απ’ αυτό που κατέβαλαν ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία μαζί.
Πάνω από 1.700 πόλεις, πάνω από 70.000 χωριά, πάνω από 30.000 βιομηχανικές επιχειρήσεις, πάνω από 100.000 συνεταιριστικές μονάδες, αμέτρητες χιλιάδες νοσοκομεία, σχολεία, βιβλιοθήκες έγιναν στάχτη στο έδαφος της ΕΣΣΔ από τους ναζί.

Έτσι γράφτηκε η Ιστορία μέχρι τις 9 Μάη. Αυτά πρόσφεραν οι κομμουνιστές στον πόλεμο κατά του φασισμού. Αυτή είναι η «σχέση» του σοσιαλισμού και των κομμουνιστών με το φασισμό: «Σχέσεις» που το έχουμε τονίσει και θα το επαναλάβουμε: Τις χωρίζει αίμα! Το περισσότερο αίμα που χύθηκε ποτέ στην ανθρωπότητα!

Η Ιστορία γράφτηκε:
Την πιο σκληρή, την πιο ανιδιοτελή, την πιο καθοριστική μάχη για τη νίκη κατά του φασισμού την έδωσε στην ανθρωπότητα το πρώτο εργατικό κράτος στην Ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού.

Όσοι μιλούν για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από τη σκοπιά του παραχαράκτη και του πλαστογράφου, είναι καταδικασμένοι να κουβαλάνε το «μπόι» που έχει το ψέμα τους.

Η Ιστορία γράφτηκε: 
Παρόντες, πρωτομάρτυρες, αιμοδότες, στρατιώτες στην πιο σκληρή, την πιο ανιδιοτελή, την πιο καθοριστική μάχη για τη νίκη κατά του φασισμού, από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, από τις ερήμους της Μέσης Ανατολής μέχρι τις γραμμές των οριζόντων σε Βορρά και Νότο, από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο, ήταν οι κομμουνιστές.

Πόσο γελοίοι είναι οι πλαστογράφοι, αν νομίζουν ότι αυτή η εποποιία μπορεί να λασπολογηθεί ή να λησμονηθεί…

Είναι εδώ, στην Ελλάδα των 700.000 θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας, που η 9η Μαΐου δεν θα πάψει ποτέ να περνάει μέσα:
Από την αθάνατη ψυχή των 200 της Καισαριανής, της Ηλέκτρας, του Μπελογιάννη, του Πλουμπίδη, του Χαρίλαου, του Αρη, του αντάρτη που έστειλε περήφανο χαιρετισμό από τον Γοργοπόταμο στην Αλαμάνα.
Από την αδούλωτη Κοκκινιά και την Καλογρέζα, από τη Βιάννο, τον Χορτιάτη και το Κούρνοβο που έγιναν ένα με το Μανιάκι και το Μεσσολόγγι.
Από τα άπαρτα βουνά που οι Αρματολοί και οι Κλέφτες στήσανε χορό με τους μαχητές του ΕΛΑΣ, με τους αδούλωτους της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης της δεκαετίας του ‘40.
Από τα θυσιαστήρια του πατριωτισμού και της λευτεριάς που η Γκουέρνικα και το Δίστομο, τα Καλάβρυτα και η Ακροναυπλία, η Μακρόνησος, το Στάλινγκραντ και η Αθήνα του Μεγάλου Δεκέμβρη, γίνανε κραυγή στα χέρια του Πικάσο, του Φαρσακίδη και του Λουντέμη, γίνανε τραγούδι στα χείλη του Ρίτσου και του Μπρεχτ, του Νερούδα και του Λειβαδίτη, του Μίκη και του Σοστακόβιτς.


Όταν ο στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού κάρφωνε τη σημαία της Επανάστασης στην καρδιά του ναζισμού, στο Ράιχσταγκ, σφράγιζε για πάντα και με τον πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο την Ιστορία.

Η σημαία η βαμμένη με το αίμα των εκατομμυρίων που έδωσαν τη ζωή τους και έχτισαν με τα κορμιά τους το μέτωπο που συνέτριψε τις ορδές του Χίτλερ και τους κάθε λογής «κουίσλινγκ», δε λασπώνεται. Και δεν υποστέλλεται.

Αυτή την αλήθεια δεν θα καταφέρουν ποτέ να τη «σβήσουν» από την Ιστορία εκείνοι που βουτάνε την «πένα» τους στην «κοιλιά» του Γκαίμπελς για να ξαναγράψουν και να ξεγράψουν την Ιστορία.

Για τους «δεξιούς» και τους «αριστερούς», για τους φιλελεύθερους και τους σοσιαλδημοκράτες υπηρέτες των «Κρουπ» και των «Ροκφέλερ», για τους «δημοκράτες» της άθλιας θεωρίας των «δυο άκρων» που με όχημα την ΕΕ προσπαθούν να συσχετίσουν (!) το ναζισμό και το φασισμό με τον κομμουνισμό, που θέλουν να εμφανίζουν τους 200 της Καισαριανής «ίδιους» με τους εκτελεστές τους (!), η ιστορική αλήθεια είναι αμείλικτη.

Απέναντι στη φρίκη του ολοκαυτώματος, στην απανθρωπιά του ρατσισμού, στο ναζιστικό εσμό που γεννιέται και εκτρέφεται στα ταξικά χαμαιτυπεία των μονοπωλίων, θα υπάρχει αυτή η ημερομηνία, θα υπάρχει αυτή η φωτογραφία – παράσημο της Ανθρωπότητας στον αγώνα ενάντια στην κτηνωδία, που θα θυμίζει στους αιώνες:

Οι κομμουνιστές δεν συνθηκολόγησαν ποτέ με τα φίδια.

Ας μην έχουν καμία αμφιβολία: Η 9η Μάη 1945 είναι η ημερομηνία που – όσο υπάρχουν άνθρωποι – θα αποτελεί την διαρκή υπόμνηση:
Οι κουκουλοφόροι του δωσιλογισμού, οι «κράτα Ρόμελ» του μαυραγοριτισμού, οι «Χίτες» του χτες και οι εγκληματικές συμμορίες του σήμερα, ο υπόκοσμος, οι ταγματασφαλίτες, οι Μεταξάδες και οι Ρουφογάληδες του συστήματος που γέννησε το ναζισμό, θα επιστρέφουν πάντα εκεί που ανήκουν: Στα καταγώγια των (…αρίων) υπανθρώπων.

Στο ψέμα, στην πλαστογραφία και την παραχάραξη, θα ορθώνεται πάντα το σύμβολο της νίκης των λαών απέναντι στο κτήνος του φασισμού.

Απέναντι στη φρίκη του ολοκαυτώματος, στην απανθρωπιά του ρατσισμού, στο ναζιστικό εσμό που γεννιέται και εκτρέφεται στα χαμαιτυπεία της ταξικής βαρβαρότητας των «Ζήμενς», των «Φορντ» και των «Ντόιτσε Μπανκ», υπάρχει αυτή η ημερομηνία, υπάρχει αυτή η φωτογραφία – παράσημο της Ανθρωπότητας στον αγώνα ενάντια στην κτηνωδία. Που σφράγισε για πάντα, με τον πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο την Ιστορία.
 Και που θα το θυμίζει στους αιώνες:
Η Ιστορία γράφεται κάθε μέρα. Και γράφεται χωρίς «ρεαλιστικές» ανακυβιστήσεις.
 Χωρίς απαράδεκτους συμβιβασμούς. Χωρίς υπόκλιση στις αυταπάτες. 
Χωρίς «διαπραγματεύσεις», χωρίς «επαναδιαπραγματεύσεις» και χωρίς «αξιολογήσεις» από όσους επωάζουν τα φίδια στον κόρφο τους.

19 Οκτωβρίου, 2021

H ΑΝΙΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ του «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» με τους ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
   …αρκεί να είναι αντικομμουνιστής


Ο φασισμός, που υπέβαλε τους ανθρώπους σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο στην πιο φρικτή βία μέσω συστηματικών κοινωνικών και εθνοτικών εκκαθαρίσεων σε μαζική κλίμακα, είχε ηττηθεί από την Σοβιετική Ένωση, τα αντάρτικα κομμουνιστικά σώματα (σε Γαλλία, Ιταλία, Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα), και τους συμμάχους, Βρετανούς, Καναδούς, Αμερικανούς.

Όμως η Ευρώπη είναι καταστραμμένη: βιομηχανικές εγκαταστάσεις και πόλεις έχουν ισοπεδωθεί, κοινωνικές υποδομές όπως σχολεία, νοσοκομεία κ.α καταστράφηκαν, τα δίκτυα μεταφορών δε λειτουργούν, οι τηλεπικοινωνίες η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αεριού έχουν διακοπεί, τα δίκτυα ύδρευσης έχουν υποστεί ζημιές, οι ασθένειες θερίζουν κόσμο και εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν την προοπτική του υποσιτισμού και της πείνας.

Την επαύριον του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η παρουσία σοβιετικών στρατευμάτων στην μισή Ευρώπη, η ενδυνάμωση των κομμουνιστικών κομμάτων σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, η εδραίωση και η δημοφιλία στη μεταπολεμική ζωή της κομμουνιστικής ιδεολογίας, που προσέλκυσε ευρύτερα λαϊκά στρώματα, αντιφασίστες, δημοκράτες και προοδευτικούς ανθρώπους, οδήγησαν την πολιτική ελίτ της Ουάσιγκτον στο αβάσιμο συμπέρασμα ότι ο Σταλιν θα μπορούσε να προκαλέσει κομμουνιστική επανάσταση στην Ευρώπη με ένα και μόνο νεύμα του.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το Βατικανό, ο Ερυθρός Σταυρός και η κυβέρνηση των ΗΠΑ εκπόνησαν το άκρως απόρρητο πρόγραμμα που το ονόμασαν «Operation Paperclip», με σκοπό να βοηθούν χιλιάδες ναζί και άνδρες των SS να δραπετεύσουν. 
Ποια ήταν η συνεκτική αρχή όλων αυτών;
Μα ο φανατικός αντικομμουνισμος!

Όλοι τους ήταν αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα ακόμα και αποκάθαρση του παρελθόντος για να επιτύχουν την ανάσχεση του κομμουνισμού, έστω και με διαφορετικές αφετηρίες, στοχεύσεις και μεθόδους.

Η πολιτικο-θρησκευτική ιδεολογία του Βατικανού και του Πάπα Πίου ΙΒ επέβαλαν έναν συνολικό «επανεκχριστιανισμό» της ευρωπαϊκής κοινωνίας, άρα εχθρός είναι ό,τι αντιστρατεύεται την ύπαρξη της επίγειας βασιλείας του θεού. Και αυτό που αντιστρατεύεται σε ιδεολογικό και πολιτικό πεδίο το Βατικανό ενυλώνεται στην ύπαρξη του άθεου κομμουνισμού. 
Ο Πάπας Πίος ΙΒ πίστευε πως ανεξάρτητα από το ρόλο των ναζί στις φρικαλεότητες, στην ουσία έδρασαν κατά του κομμουνισμού και γι αυτό έπρεπε να προστατευθούν από διώξεις.

Ο Ερυθρός Σταυρός, που επικεφαλής του ως το 1944 ήταν Max Huber, πρόεδρος της εταιρείας αλουμινίου Alusuisse η οποία από το 1940 και μετά στα εργοστάσιά της χρησιμοποίησαν εργάτες σκλάβους των στρατοπέδων συγκέντρωσης, τιμολογημένους και αγορασμένους από τα SS, έπραττε ότι του έλεγε ο στρατιωτικός μηχανισμός των ΗΠΑ και οι αναφορές του Βατικανού.

Οι στρατιωτικοί μηχανισμοί των ΗΠΑ, που δεν διέθεταν βιώσιμο μηχανισμό κατασκοπίας στην Ευρώπη, από τότε πίστευαν πως μπορεί να εκμεταλλευτούν τους, φανατικά αντικομμουνιστές, αξιωματικούς των SS προς όφελος των μεταπολεμικών συμφερόντων της Ουάσιγκτον και του «διαρκούς πολέμου» που ήθελε να εξαπολύσει εναντίον των κομμουνιστών.

Στους γνωστότερους ναζί που έφθασαν στην Λατινική Αμερική με την βοήθεια του Βατικανού περιλαμβάνονται ο «αρχιτέκτονας του Ολοκαυτώματος» Άντολφ Άιχμαν, ο «γιατρός του Άουσβιτς» Γιόσεφ Μένγκελε και ο «χασάπης της Λυών» Κλάους Μπάρμπι o εφευρέτης των κινητών θαλάμων αεριών Βάλτερ Ρούφ, ο υπεύθυνος της υλικοτεχνικής επιμελητείας του προγράμματος ευθανασίας Aktion T-4 Γκέρχαρντ Μπόνε, ο διοικητής των εβραϊκων γκέτο της Πολωνίας Γιόζεφ Σβαμπέργκερ, ο διοικητής των στρατοπέδων εξόντωσης Σόριμπορ και Τρεμλίνκα ο Φρανς Στανγκλ υπεύθυνος για το θάνατο σχεδόν 1 εκατομ. Εβραίων, κ.α

Αυτός που συνέβαλε καθοριστικά και εποικοδομητικά στην προφύλαξη της οδού διαφυγής, (την λεγόμενη «Rat Line» :Η φυγή των αρουραίων) των φασιστών, στο ξέπλυμα τους και στην στρατολόγηση τους υπέρ του «αντικομουνιστικού αγώνα» ήταν ο Allen Dulles.

Την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ο Allen Dulles, που διατέλεσε αρχηγός της CIA στο αποκορύφωμα του ψυχρού πολέμου 1953 – ’61, εργάζονταν στις μυστικές αμερικανικές υπηρεσίες OSS, με έδρα την Βέρνη της Ελβετίας. Εκεί ο Ντάλες και ο Στρατηγός των SS, Karl Wolff, που διαχειρίστηκε χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, διάφορες διαδικασίες εξόντωσης των «περιττών ανθρώπων» κυρίως στην Πολωνία και Ιταλία στην προσπάθεια του να υπηρετήσει σωστά τον Φίρερ του, έθεσαν τον Μάρτιο του 1945 το πλαίσιο διαφυγής των SS μετά το πέρας του πολέμου.

Ας φανταστούμε την σκηνή:
Τριγύρω παραμυθένιο βουκολικό τοπίο με πολλές αγελάδες και στην μέση ένα όμορφο σαλέ. Μέσα στο σαλέ, μπροστά στο τζάκι παρέα με ένα μπουκάλι ουίσκι, δυο άντρες συνομιλούν μακριά από το επίκεντρο των φριχτών καταστάσεων και των απερίγραπτων ωμοτήτων και της φρίκης που έχει ζώσει την Ευρώπη. Σίγουρα δεν προσεύχονται υπέρ της σωτηρίας της ανθρωπότητας αλλά αυτά που ύφαιναν προκαθόρισαν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον του μεταπολεμικού κόσμου αλλά και την μορφή της μεγαλύτερης κρατικής μυστικής υπηρεσίας: της CIA.( Περισσότερα στο «Οι ναζί στην CIA» https://www.imerodromos.gr/oi-nazi-sthn-c-i-a/)

Ο Ντάλες προτρέπει τον Karl Wolff, να προσφέρει στους συναδέλφους του πρώτα ασυλία από τις κατηγορίες για εγκλήματα που σίγουρα θα έπεφταν στο κεφάλι τους και μετά, προφυλαμένοι, αφενός να χρησιμοποιηθούν στον σχηματισμό της μεταπολεμικής Γερμανίας αφετέρου να στελεχώσουν αντικομουνιστικές υπηρεσίες και την υπηρεσία «ψυχολογικού πολέμου» ως κατάσκοποι, στο πλευρό των ΗΠΑ, σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική.

Χαρακτηριστική περίπτωση κατασκόπου είναι αυτή του Χασάπη της Λυών, κατά κόσμον Nikolaus Klaus Barbie. Ο Μπάρμπι στρατολογήθηκε απ’ τη στρατιωτική μυστική υπηρεσία του Dulles, του παραχωρήθηκε ένα πολυτελές διαμέρισμα και ένας αξιοπρεπής μισθός γιατί αξιολόγησαν ότι ως κατάσκοπος εναντίων των κομμουνιστών ήταν πολύ σημαντικός. Μάλιστα μια αναφορά του στρατού συμπέρανε πως ο Μπάρμπι ήταν «τίμιος» άνθρωπος και αξιόλογος αντικομμουνιστής. Έτσι όταν οι Γαλλικές αρχές τον ανακάλυψαν και ζήτησαν από τον Dulles την σύλληψη του και την έκδοση του στην Γαλλία, Αμερικανοί πράκτορες τον φυγάδεψαν μέσω του καναλιού «Rat Line» στη Βολιβία με το όνομα Klaus Altmann.

Εκεί, με την βοήθεια της αμερικανοκίνητης κυβέρνησης, έγινε συνταγματάρχης του στρατού της Βολιβίας, δίδαξε τεχνικές βασανιστηρίων, εκπαίδευσε παραστρατιωτικές μονάδες στα πλαίσια της αντικομουνιστικής επιχείρησης της CIA που έφερε την ονομασία «Κόνδορας» (επιχείρηση που θα προστάτευε τον «ελεύθερο κόσμο» στο νότιοαμερικανικό ημισφαίριο από τον «διεθνή κομμουνισμό») βοήθησε στην προστασία του ακμάζοντος εμπορίου κοκαΐνης και συμμετείχε στην δολοφονία του Che Guevara. Επίσης διετέλεσε το δεξί χέρι του μεγαλύτερου εμπόρου κοκαΐνης της Λατινικής Αμερικής Ρομπέρτο Σουάρες τον οποίο προστάτευε η CIA.

Οι ΗΠΑ στήριζαν ακροδεξιές φασιστικές δικτατορίες κόντρα στην «απειλή» του κομμουνισμού και τα λεφτά από την πώληση των ναρκωτικών είχαν στρατηγική σημασία. Ο Βολιβιανός Σουάρες, που έλεγχε το 80% των φυτών παραγωγής κόκας παγκόσμια και ήταν ο προμηθευτής του Εσκομπάρ, έπαιξε σημαντικό οικονομικό ρόλο στην καταστρατήγηση του κομμουνισμού στο νότιο ημισφαίριο της Αμερικής.(The guardian: In pursuit of Bolivia’s secret Nazi https://www.theguardian.com/world/2008/sep/10/bolivia-germany)

Το 1980 στην Βολιβία υπάρχει πολιτική αστάθεια και οι ΗΠΑ φοβούνται ότι στην κυβέρνηση θα ανέλθει ένας αριστερός συνασπισμός, έτσι οργανώνουν το πραξικόπημα που έχει μείνει στην ιστορία «Πραξικόπημα της κοκαΐνης». 
Ο ναρκοέμπορος, Ρομπέρτο Σουάρες υποστηριζόμενος από την CIA και σε συνεργασία με τις παραστρατιωτικές μισθοφορικές αντικομουνιστικές ομάδες του σφαγέα Κλάους Μπάρμπι γνωστές ως Novios de la muerte (Μνηστήρες Θανάτου) αλλά και τις μυστικές υπηρεσίες της Αργεντινής Batallón de Inteligencia 601, παίρνει το έλεγχο της χώρας και διορίζει τον στρατηγό Luis García Meza πρόεδρο της Βολιβίας.(Περισσότερα: Κώστας Λουλουδάκης Άσπρα Μαντίλια στην Plaza de Mayo Εκδόσεις ΚΨΜ 2015)

Οι θηριωδίες αυτές όμως παραβλέφθηκαν ή ξεχάστηκαν καθώς η αντικομμουνιστική σταυροφορία του «ελεύθερου κόσμου» απέκτησε τη δική της ορμή. Στο όνομα του αντικομμουνισμού και με την βοήθεια ναζιστών πρακτόρων η CIA προέβη σε αντιδημοκρατικές επεμβάσεων σε όλο τον κόσμο.

***

Ένας άλλος αξιόλογος αντικομμουνιστής που θα βρει καταφύγιο στης αγκάλες του «ελεύθερου κόσμου» είναι ο επιφανής φασίστας και ο αγαπημένος του Χίτλερ, αντισυνταγματάρχης των SS, Otto Skorzeny. 
 

Ο Σκορτσένυ ως υπεύθυνος μιας μονάδας «εκλεκτών» SS είχε ηγηθεί της αποστολής διάσωσης με ανεμόπτερα του Μπενίτο Μουσολίνι, συνέλαβε τον γιο του Ούγγρου αντιβασιλέα, ναύαρχου Χόρτι,(που ήταν στα πρόθυρα να συνάψει ειρήνη με την ΕΣΣΔ) Miklós Horthy Jr . μετά από μια σύντομη μάχη, τον έβαλε σε ένα χαλί και τον έστειλε στον Χίτλερ και διηύθυνε την επιχείρηση Greif, όπου οι Αγγλόφωνοι φασίστες SS ντυμένοι με αμερικανικές στολές και χρησιμοποιώντας αμερικανικά άρματα μάχης κατάφεραν να μπουν πίσω από τις γραμμές των συμμάχων προκαλώντας σύγχυση, πανικό και τεράστιες ανθρώπινες απώλειες.

Ο Οτο Σκορτσένυ ή αλλιώς ο «σημαδεμένος» ήταν φυλακισμένος ως εγκληματίας πολέμου στις αμερικανικές φυλακές που βρισκόντανε στην πόλη Νταρμστατ της Γερμανίας. Όμως ένα καλοκαιρινό πρωινό του Ιούλιο του 1948 ο Σκορτσένυ δέχεται την επίσκεψη τριών στρατιωτικών οι οποίοι έχουν ένταλμα για την μεταφορά του. Η διεύθυνση των φυλακών τον παραδίδει χωρίς αντιρρήσεις. Προσωρινά τον έκρυψε σε μια έπαυλη ο τραπεζίτης φασίστας και κορυφαία οικονομική φιγούρα της Γερμανίας Hjalmar Schacht. Οι Αμερικάνοι στρατιωτικοί όμως του είχαν βρει έναν καλό και ασφαλή προορισμό για να τον κρύψουν. Η Ισπανία ήταν μια φασιστική χώρα που την κυβερνούσε ο Φράνκο πρώην σύμμαχος των Χίτλερ-Μουσολίνι και νυν των ΗΠΑ, όπου είχαν βρει καταφύγιο ήδη 10.000 ναζί που αρνούμενοι να δεχτούν την ήττα του Τρίτου Ράιχ εργάζονταν ήδη για να δημιουργήσουν το Τέταρτο Ράιχ. Οι Αμερικανοί παρακολουθούν αυτές τις δραστηριότητες και στρατολογούν από αυτήν την δεξαμενή φασιστών τους καλύτερους.

Στην Ισπανία ο Σκορτσένυ φτάνει τον Ιανουάριο του 1951 με ψεύτικο διαβατήριο ως Ρολφ Στάινμπάουερ ξεπλυμένος από το φασιστικό παρελθόν στην αντικομμουνιστική αμερικανική κολυμβήθρα.
Εγκαταστάθηκε στην Μαδρίτη και δημιουργεί αμέσως ένα δίκτυο επαφών με στελέχη της κυβέρνησης Φράνκο και τους στρατιωτικούς ηγέτες. Επίσης στήνει έναν όμιλο επιχειρήσεων, αγοράζει μια έπαυλη στην αριστοκρατική συνοικία Ελ Βίσο, αρχίζει να κυκλοφορεί στην Ισπανία με την αληθινή του ταυτότητα, να συμμετέχει σε δεξιώσεις της επιχειρηματικής ισπανικής ελίτ και σαν σταρ να δίνει συνεντεύξεις και διαλέξεις σε πανεπιστήμια!

Ο φασίστας Σκορτσένυ στην Ισπανία είναι ο βασικός αντιπρόσωπος των εταιρειών Kruup, Messerschmitt, Thyssen, Simens και μεσάζοντας στην φασιστική κυβέρνηση του Φράνκο. Από την θέση αυτή έχει ουσιαστική συμμετοχή στην λεγόμενη «Συμφωνία της Μαδρίτης» το 1953 όπου Φράνκο και Αϊζενχάουερ συμφώνησαν την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων, στρατιωτικών και ναυτικών βάσεων στις περιοχές Μορόν, Ρότα της Ανδαλουσίας με την βάση πυρηνικών υποβρυχίων, Σαραγόσα, Τορεχόν και Μαδρίτη. 
 
Για την κατασκευή αυτών των βάσεων οι παραπάνω Γερμανικές εταιρείες που σχετίζονται και έχουν δεσμούς με φασίστες αποκτούν σχεδόν το σύνολο των συμβολαίων. Δηλαδή ένας αξιωματικός των SS είναι ο μεσάζοντας μεταξύ γερμανικών φασιστικών εταιρειών που κατασκευάζουν στρατιωτικές αμερικανικές βάσεις σε ισπανικό έδαφος!
Τραγέλαφος του «ελεύθερου κόσμου»!
Στην φασιστική Ισπανία ο «ελεύθερος κόσμος» αναθέτει τον ρόλο της υπεράσπισης της Δύσης αφού ο κομμουνισμός δεν έχει και δεν θα έχει ούτε ένα έρεισμα στην χώρα.
Την ίδια εποχή ο Φράνκο συνάπτει και ένα άλλο συμβόλαιο με το Βατικανό αυτή τη φορά,ένα κονκορδάτο όπως λέγεται. 
Ο σκοπός ήταν η Ισπανία να παρουσιαστεί ως ένα αυστηρό καθολικό κράτος και όχι μια φασιστική δικτατορία. Το κονκορδάτο υπογράφτηκε το 1953 και η Ισπανία ανακηρύσσετε καθολικό κράτος από τον Πάπα. Η συμμαχία Αγίας Έδρας και του φραγκικού φασιστικού καθεστώτος είχε βάρβαρες συνέπειες για πολλούς Ισπανούς. Η εκκλησία ανέλαβε τον πλήρη έλεγχο της παιδείας, της λογοκρισίας, και κυρίως τον έλεγχο των ορφανοτροφείων και των μαιευτηρίων!

Στα παιδιά γινόταν πλύση εγκεφάλου ώστε να γίνουν ταπεινοί χριστιανοί και πιστοί του καθεστώτος. 

   
Σε κάθε περίπτωση, ο σκοπός αυτού του συστήματος ήταν να «αναμορφώσει» τα παιδιά σε ένα πλαίσιο αυστηρής πειθαρχίας. 
Με διάταγμα της κυβέρνησης περίπου 300.000 παιδιά δημοκρατικών οικογενειών απομακρύνθηκαν από αυτές και κλείστηκαν σε ορφανοτροφεία για καθολική χριστιανική «αναμόρφωση» ώστε να σωθούν από τον μαρξισμό και να περιοριστεί η εξάπλωση του κομμουνισμού.

Ωστόσο το πιο σκοτεινό κεφάλαιο αυτής της συνεργασίας Βατικανού και Φράνκο ήταν ένα μεγάλης κλίμακας απόρρητο σχέδιο κλοπής μωρών. 
Τα παιδιά που γεννιούνταν από μητέρες με «ύποπτο» παρελθόν απομακρύνονταν αμέσως από ένα κύκλωμα ιερέων, γιατρών και από μοναχές νοσοκόμες. Οι μητέρες απλά πληροφορούνταν ότι τα παιδιά τους είχαν πεθάνει! Όμως πτώμα δεν τους έδειχναν. Συχνά οι γονείς που δεν έδειχναν υποταγή στον εθνικοκαθολικισμό και διαμαρτύρονταν εκτελούνται ή στην καλύτερη περίπτωση φυλακίζονται. Υπολογίζεται πως περίπου 31.000 παιδιά αρπάχτηκαν από τις οικογένειες τους και δόθηκαν για υιοθεσία σε σωστούς καθολικούς ανάδοχους γονείς.(BBC: Spain’s stolen babies and the families who lived a lie https://www.bbc.com/news/magazine-15335899)
Όλα αυτά με τις ευλογιές της καθολικής εκκλησίας και στο όνομα του αντικομουνισμού!
Ενός αντικομμουνισμού που μετατρέπει τον φασίστα Φράνκο σε στρατηγικής σημασίας συνεργάτη του «ελεύθερου κόσμου», γι αυτό και η συμφωνία για εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων στην Ισπανία. Ο Φράνκο έλαβε και 350 εκατομμύρια δολάρια με το κλείσιμο της συμφωνίας…

Εντούτοις ο Σκορτσένυ δεν μένει μόνο στις μπίζνες του με τον «ελεύθερο κόσμο». Σαν καλός φασίστας που είναι έρχεται σε επαφή με την γερμανικής καταγωγής Clarita Stauffer η οποία ήταν ο σύνδεσμος στην Ισπανία της φασιστικής οργάνωσης ODESA που είχε σκοπό να προστατεύσει και να φυγαδεύσει τα ναζιστικά μέλη της, μέσω της γραμμής «Rat Line», σε ασφαλής προορισμούς, κυρίως, στην λατινική Αμερική και ως επί το πλείστον στην Αργεντινή του φασίστα Περόν. (Clarita Stauffer, the lady who hid Nazis in Spain https://www.archyde.com/clarita-stauffer-the-lady-who-hid-nazis-in-spain/)

Ο Σκορτσένυ είχε ήδη δημιουργήσει την οργάνωση Die Spinne (η αράχνη) που είχε στενούς δεσμούς με την Οργάνωση Γκέλεν η οποία υπαγόταν σε αμερικανικό έλεγχο και χρηματοδότηση με σκοπό να απελευθερώνει ναζί από στρατόπεδα αιχμαλώτων, όπως μέλη της Γκεστάπο της Βέρμαχτ και των SS και να τους εντάξει στην οργάνωση Γκέλεν, ή να τους φυγαδεύει σε ασφαλείς χώρες για να συνεχίσουν τον αντικομουνιστικό τους αγώνα.

Ο φασίστας Σκορτσένυ εκτός από κατάσκοπος των Αμερικανών επιφορτισμένος με το καθήκον να προμηθεύει με πλαστά διαβατήρια εξέχουσες φασιστικές προσωπικότητες που ενδιέφεραν τους νέους προστάτες του, εργάστηκε ως σύμβουλος και σωματοφύλακας του φασίστα προέδρου της Αργεντινής Χουάν Περόν, στρατιωτικός σύμβουλος του προέδρου της Αιγύπτου Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ, αλλά και εκπαιδευτής των Αιγυπτιακών ενόπλων δυνάμεων. Αργότερα διετέλεσε συνεργάτης της μυστικής στρατιωτικής υπηρεσίας του εβραϊκού κράτους, την Mossad όπου κατέδιδε πρώην ομοϊδεάτες του με αντάλλαγμα την ζωή του. (The Strange Case of a Nazi Who Became an Israeli Hitman https://www.haaretz.com/jewish/holocaust-remembrance-day/the-strange-case-of-a-nazi-who-became-a-mossad-hitman-1.5423137)

Επίσης ο Σκορτσένυ, παντρεμένος με την ανιψιά του τραπεζίτη Χιάλμαρ Σαχτ, χρηματοδότη του ναζιστικού κόμματος και υπουργού οικονομικών του Χιτλερ, κόμισσα Ilse Lüthje, ήταν ο δημιουργός της παραστρατιωτικής οργάνωσης «Paladin Group» που εκτός του ότι αποτέλεσε έναν αντικομουνιστικό στρατιωτικό βραχίονα στην Ισπανία του Φράνκο και στην δυτική Ευρώπη, προμήθευε με μισθοφόρους το ρατσιστικό κράτος της Νοτίου Αφρικής, εργάστηκε για την Χούντα στη Ελλάδα, και μετείχε στα λατινοαμερικανικά «τάγματα θανάτου» στα πλαίσια της αντικομμουνιστικής επιχείρησης Κόνδορας. 
Η «Paladin Group» είχε υποκατάστημα στη Ζυρίχης και στρατολόγησε πολλά πρώην μέλη των SS, μέλη του Γαλλικού Εθνικιστικού OAS, και μέλη της Γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων. Όταν πέθανε ο φασίστας Φράνκο το 1975 η ομάδα αυτή μετακόμισε στην Χιλή και στην Αργεντινή και αποτέλεσε έναν βραχίονα των αντικομουνιστικών επιχειρήσεων της CIA στην λατινική Αμερική.

Πουθενά όμως η μεταπολεμική αντικομουνιστική σταυροφορία μεταξύ φασιστών και αμερικανικής κατασκοπίας δεν ήταν πιο εμφανής από την ιδία την Γερμανία. 
Ο Κουρτ Κίσιγκερ φασίστας και μέλος ενός δικτύου εταιρειών βιτρίνας, που είχε ιδρύσει ο επικεφαλής της Καγκελαρίας του Χίτλερ, Μάρτιν Μπόρμαν με έδρα το Μονακό με σκοπό την προστασία του πλούτου που είχαν αρπάξει οι ναζί, έγινε Καγκελάριος ενώ η Ομόσπονδη αστυνομία της Δυτικής Γερμανίας διοικούνταν από το μέλος των SS, κατάσκοπο στο ανατολικό μέτωπο και μετά την πτώση του Ράιχ πράκτορα των αμερικανικών υπηρεσιών με κωδικό όνομα «καραβέλ» Πάουλ Ντίκοπφ
Ωστόσο κεντρικός πυρήνας της αντικομουνιστικής σταυροφορίας του «ελευθερου κοσμου» υπήρξε η «Οργάνωση Γκέλεν» από το όνομα του επικεφαλής της, φασίστα στρατηγού, επικεφαλής των ναζιστικών υπηρεσιών πληροφοριών σε όλο το Ανατολικό Μέτωπο Ράινχαρτ φον Γκέλεν που μετασχηματίστηκε στην επίσημη Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών της Γερμανίας Bundesnachrichtendienst ή BND. 
Η «Οργάνωση Γκέλεν» και η CIA δημιούργησαν μια απόρρητη επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Rusty». Η επιχείρηση ήταν υπό τον έλεγχο του φασίστα Γκέλεν, κινητοποίησε παραπάνω από τέσσερις χιλιάδες πρώην ναζί, νυν κατασκόπους, σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο οι οποίοι άπλωσαν ένα δίκτυο με σκοπό τον έλεγχο της κομμουνιστικής επιρροής. Ειδικευόταν στη διείσδυση σε εργατικές κομμουνιστικές οργανώσεις, αναζητώντας τον «εσωτερικό εχθρό», στο φακέλωμα όλων των αντιφασιστών, αλλά και στην αξιοποίηση του ντόπιου αντικομμουνιστικού δυναμικού.

Κλείνοντας όμως αυτή την περιδιάβαση, δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε για την “αξιοποίηση” που οι ΗΠΑ και Γερμανία επεφύλαξαν στους σχετιζόμενους μηχανισμούς κατασκοπίας BND και CIA 20-25 χρόνια αργότερα.

Ήταν το 1970 όταν η CIA και η BND υπέγραφαν στο Μόναχο μια αυστηρά απόρρητη συμφωνία, η οποία τις καθιστούσε συνεταίρους σε μια μυστική επιχείρηση. Η BND ονόμασε την επιχείρηση «Rubikon» και η CIA «Minerva». 
Οι δυο μυστικές υπηρεσίες μέσω της Siemens και ένα δικηγορικό γραφείο στο Λιχτενστάιν, αγόρασαν την ελβετική εταιρία κρυπτογραφήσεων και κωδικοποίησης Crypto AG, την κορυφαία εταιρία της εποχής εκείνης στην αγορά κρυπτογραφήσεων με πελάτες που ανήκαν σε πάνω από 120 χώρες, οι οποίες προμηθεύονταν από την ελβετική εταιρία εξοπλισμό για πρεσβείες, υπηρεσίες και κυβερνητικές εγκαταστάσεις με σκοπό τη διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών. Στους πελάτες της Crypto ΑG ανήκαν μεταξύ άλλων το Ιράν, η Σαουδική Αραβία, καθώς και πλήθος αφρικανικών και νοτιοαμερικανικών χωρών. Από τις αποκαλύψεις των γερμανικών, αμερικανικών και ελβετικών μέσων ενημέρωσης προκύπτει επίσης ότι και χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ βρίσκονταν στο στόχαστρο των επιχειρήσεων. Ανάμεσά τους Ιταλία, Ισπανία και Ιρλανδία.

Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου η γερμανική μυστική υπηρεσία πούλησε το μερίδιό της στους Αμερικανούς, οι οποίοι μόλις το 2018 διέλυσαν την Crypto ΑG. Ήδη οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες είχαν στραφεί σε συνεργασίες με τους παρόχους ψηφιακών τηλεπικοινωνιών για τις παρακολουθήσεις. (Deutsche Welle: Πως Γερμανία και ΗΠΑ κατασκόπευαν τη μισή υφήλιο Επιμέλεια: Στέφανος Γεωργακόπουλος)

Εν κατακλείδι το μεταπολεμικό μοτίβο της «δημοκρατικής σταυροφορίας του ελεύθερου κόσμου» έκρυβε την βαρβαρότητα της γεωπολιτικής κοσμοθεώρησης των ΗΠΑ. Επειδή θέλανε να κυριαρχήσουν στον νέο μεταπολεμικό κόσμο συνεργάστηκαν με τα διάφορα φασιστοειδή κατάλοιπα, με τους πρωτεργάτες δηλαδή της μαζικής εξόντωσης των υπανθρώπων της ανατολικής Ευρώπης, των Εβραίων, των Τσιγγανών, των ανάπηρων, των ομοφυλόφιλων, των κομμουνιστών!

Στην «σταυροφορία» αυτήν σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι τριακόσιοι εξήντα τόνοι χρυσού, οι τριακόσιοι τόνοι αργύρου και τα εκατοντάδες είδη τέχνης που έπεσαν στα χέρια των Αμερικάνων χάρη στην επιχείρηση «Safehaven». Ο αμερικανικός στρατός συνέλλεξε τον χρυσό των ναζί από το αλατωρυχείο Μέρκερς στην Θουριγγία. Από αυτόν τον πλούτο οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν το σχέδιο Μάρσαλ!

(Nazi Gold: The Merkers Mine Treasure https://www.archives.gov/publications/prologue/1999/spring/nazi-gold-merkers-mine-treasure.html)

Ωστόσο δεν θα μάθουμε ίσως ποτέ την έκταση της ερεβώδους μηχανογραφίας αλλά ας δικαιολογήσουμε την ανίερη συμμαχία του «ελεύθερου κόσμου» και των παράφρονων φασιστών δολοφόνων! Διότι είχαν την ίδια ιδεολογική προγραμματική αφετηρία: το μισός απέναντι στον κομμουνισμό!

Για αυτό και συναρθρώθηκαν σε ένα κορμό!