Συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, #Δ_Κουτσούμπα, στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»

Συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» και τον δημοσιογράφο Δημήτρη Μανιάτη

-- Λίγες μόνον μέρες μέχρι την κάλπη της 21ης Μάη, ποιο είναι για το Κόμμα σας τελικά το δίλημμα της μάχης; Η κυβέρνηση λέει για τον κίνδυνο της ακυβερνησίας και της μη συνέχισης της σταθερότητας, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μιλάει για την ανάγκη πολιτικής αλλαγής...

-- Δυνατό ΚΚΕ για να είναι δυνατός ο λαός ή δυνατή η επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση που θα συνεχίσει την επίθεση στις ζωές μας;

Αυτό το δίλημμα θέσαμε από την πρώτη στιγμή και σε αυτό επιμένουμε. Τα διλήμματα της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ είναι είτε εκβιαστικά είτε παραπλανητικά. Περίπτωση ακυβερνησίας δεν υπάρχει, αφού τα κόμματα αυτά συμπλέουν στα βασικά και θα σχηματίσουν, τελικά, κυβέρνηση, όπως έχει γίνει κάθε φορά στο παρελθόν. Το λένε, άλλωστε, πολλά από τα στελέχη τους και δεν πιστεύουμε ότι αυτές οι δηλώσεις γίνονται «αυθόρμητα».

Οσο για την ανάγκη της πολιτικής αλλαγής, αυτή δεν μπορούν να τη φέρουν όσοι υπερψήφισαν το 50% και το 70% των νομοσχεδίων της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, ούτε θα έρθει με αναπολήσεις του παρελθόντος και έριδες για την κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου. Ψήφος για τις πραγματικές, ριζικές αλλαγές που έχει σήμερα ανάγκη ο τόπος, είναι η ψήφος στο ΚΚΕ.
Δυνατό ΚΚΕ για να μην τολμήσει η επόμενη κυβέρνηση να προχωρήσει στις απαράδεκτες «διευθετήσεις»

-- Το έχετε αποσαφηνίσει, αλλά γιατί έχει σημασία ένα δυνατό ΚΚΕ και μια αδύναμη κυβέρνηση; Μια αδύναμη κυβέρνηση δεν θα είναι μια επικίνδυνη μεταβλητή σε θέματα όπως οι τουρκικές προκλήσεις, για παράδειγμα;

-- Επικίνδυνη μεταβλητή για την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας είναι η πολιτική «σημαιοφόρου» των σχεδιασμών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή, που ακολουθεί η σημερινή και ακολούθησαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Αυτή η πολιτική είναι που έχει δώσει «αέρα στα πανιά» της προκλητικότητας της τουρκικής αστικής τάξης, που έχει φτάσει, πλέον, να αμφισβητεί ανοιχτά την ελληνική κυριαρχία σε νησιά μας.

Ο λόγος είναι ότι οι «σύμμαχοί» μας ενδιαφέρονται πρωτίστως να διατηρήσουν την Τουρκία, μια ισχυρή και σημαντική δύναμη, στην «αγκαλιά» του ΝΑΤΟικού στρατοπέδου και μακριά από τη «ρωσική» αγκαλιά. Γι' αυτό τους ακούμε να λένε «βρείτε τα» κάθε φορά που δυναμώνουν οι προκλήσεις και οι απειλές. Από αυτήν την άποψη, είναι εξαιρετικά επικίνδυνες οι πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού περί «ΝΑΤΟικών νησιών».

Δεν είναι τυχαίο ότι κανένας τσακωμός δεν γίνεται για αυτά τα ζητήματα προεκλογικά. Σε τι να διαφωνήσουν, άλλωστε; Αφού εδώ κυριολεκτικά ταυτίζονται...

Δυνατό ΚΚΕ, λοιπόν, για να μην τολμήσει η επόμενη κυβέρνηση να προχωρήσει στις απαράδεκτες διευθετήσεις που «μαγειρεύονται» για το Αιγαίο. Για να ανοίξει ο δρόμος για να ζήσουμε ειρηνικά με τον τουρκικό λαό, με τον οποίο δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε.
Καμία συμμετοχή, καμία ανοχή σε καμία αντιλαϊκή κυβέρνηση

-- Τελικά θα μπαίνατε σε μια κουβέντα έστω για ανοχή σε μια προοδευτική διακυβέρνηση και γιατί;

-- Καμία συμμετοχή, καμία στήριξη, καμία ανοχή σε καμία αντιλαϊκή κυβέρνηση, ούτε στην προοδευτική κυβέρνηση - «μούφα» για την οποία μιλάει ο κ. Τσίπρας. Δεν υπάρχει πρόοδος με χρηματιστήρια Ενέργειας, με πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, με εργασιακή ζούγκλα, με εμπορευματοποιημένη Υγεία και Παιδεία, με ιδιωτικοποιημένα λιμάνια, αεροδρόμια και σιδηρόδρομους, με Ταμείο Ανάκαμψης και αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, με τις πολεμικές βάσεις του ΝΑΤΟ να επεκτείνονται.

Ολα αυτά και πολλά ακόμα, ούτε για αστείο δεν λέει ότι θα τα ακουμπήσει ο κ. Τσίπρας. Και δεν θα μπορούσε, άλλωστε, γιατί είναι δεσμευμένος σε αυτήν την πολιτική που υπαγορεύουν τα συμφέροντα των «λίγων», με τρόικα ή χωρίς.

Θα είμαστε απέναντι και θα τους πολεμήσουμε, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να εμποδίσουμε αντιλαϊκά μέτρα, να πετύχουμε κατακτήσεις για τον λαό μας και όχι δεμένοι «χειροπόδαρα» μέσα σε μια τέτοια κυβέρνηση. Οσο πιο δυνατό είναι το ΚΚΕ, τόσο περισσότερα θα μπορέσουμε να πετύχουμε.

-- Ο Αλέξης Τσίπρας και από τη Λαμία και από άλλες ομιλίες του, σας κατηγόρησε για επανάληψη του «τι Πλαστήρας - τι Παπάγος» στα διλήμματα διακυβέρνησης της χώρας. Τι απαντάτε;

-- Βρήκε και το κατάλληλο μέρος για να υπερασπιστεί την πολιτική κληρονομιά του Πλαστήρα... κάτω από το άγαλμα του Αρη Βελουχιώτη στην πλατεία Λαού, στη Λαμία. Πάλι καλά που δεν έπεσε να τον πλακώσει.

Αν θέλει, πάντως, να κατηγορήσει κάποιον για αναβίωση αυτού του συνθήματος, ας κατηγορήσει και τον Αμερικανό πρέσβη, τους επενδυτικούς οίκους, τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας και άλλους, που λένε ότι τα τρία κόμματα που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα έχουν μεγάλες συγκλίσεις και δεν θα διαφοροποιηθεί σημαντικά η πολιτική που θα ακολουθήσουν ως επόμενη κυβέρνηση, με όποιον συνδυασμό. «Τι Μητσοτάκης - Τι Τσίπρας» λένε, δηλαδή, όλοι αυτοί και μάλλον κάτι θα ξέρουν... Αλλά αυτούς δεν τους καταγγέλλει ο κ. Τσίπρας, αντίθετα τους επικαλείται όταν θέλει να δώσει διαπιστευτήρια στο σύστημα.

Επομένως, ο λόγος που απευθύνεται διαρκώς στο ΚΚΕ και «ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη» σε όλη την προεκλογική περίοδο, είναι επειδή έχει εντοπίσει σημαντική απώλεια πρώην ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, που πλέον απογοητεύτηκαν και έρχονται προς το ΚΚΕ. Είναι αργά για να το αντιστρέψει.
Μόνο το ΚΚΕ έχει πρόταση εξουσίας που μας βγάζει από το σημερινό αδιέξοδο

-- Το ΚΚΕ έχει πρόταση εξουσίας;

-- Το ΚΚΕ είναι το μόνο που έχει πρόταση διακυβέρνησης - εξουσίας η οποία μας βγάζει από το σημερινό αδιέξοδο, από τον «φαύλο κύκλο» των κρίσεων και των συνεχών θυσιών των αναγκών μας. Και αυτό γιατί είναι η μόνη που προβλέπει μια οικονομία που θα δουλεύει με μοναδικό κριτήριο την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, έχοντας βγάλει από τη μέση το καπιταλιστικό κέρδος. Αυτό «κυβερνά» σήμερα όλους τους τομείς της ζωής μας και δημιουργεί όλα τα προβλήματα: Από το πανάκριβο ρεύμα - εμπόρευμα, μέχρι την έλλειψη μέτρων προστασίας της ανθρώπινης ζωής, γιατί αυτά αποτελούν «κόστος» που δεν φέρνει άμεσο κέρδος.

Για να γίνει αυτό, απαιτείται κοινωνικοποίηση όλων των μέσων που παράγουν τον πλούτο, κεντρικός σχεδιασμός, αξιοποιώντας τις τεράστιες κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας και φυσικά μια άλλη - πραγματικά λαϊκή - εξουσία, δηλαδή έναν λαό ενεργό και όχι θεατή, αποφασισμένο να επιβάλει εξελίξεις προς όφελός του.

Οσο κι αν αυτό δεν κρίνεται στις εκλογές της Κυριακής, είναι η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική και πρέπει να δυναμώσει με την ψήφο στο ΚΚΕ.

-- Ανεξαρτήτως εκλογικής έκβασης, τι βλέπετε στο πεδίο της κοινωνίας και οικονομίας για τη χώρα προσεχώς;

-- Καλά το είπατε. Ανεξάρτητα από το ποια κόμματα θα αποτελέσουν την επόμενη κυβέρνηση, τα «σύννεφα» πάνω από την καπιταλιστική οικονομία έχουν «πυκνώσει» επικίνδυνα. Τα «κανόνια» των τραπεζών σε ΗΠΑ και Ευρώπη, ο πολύ υψηλός πληθωρισμός, η συνεχής άνοδος των επιτοκίων και, σε τελική ανάλυση, ο «ελέφαντας στο δωμάτιο», το πρόβλημα της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων που δεν βρίσκουν κερδοφόρα διέξοδο για να επενδυθούν, αυτό δείχνουν.

Γι' αυτό και όσα υπόσχονται τώρα, προεκλογικά, τα κόμματα του συστήματος, είναι «γραμμένα στο χιόνι», αφού όλα έχουν ως προϋπόθεση «να πάνε καλά τα πράγματα στην οικονομία», κάτι που μάθαμε πλέον καλά ότι αποτελεί το πιο απίθανο ενδεχόμενο.

Τα παραπάνω είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο ο λαός μας χρειάζεται δυνατό ΚΚΕ, στήριγμά του στα δύσκολα που είναι μπροστά μας.
Να το «κάνουν όπως οι φοιτητές»

-- Ποιος είναι ο πήχης ενός καλού αποτελέσματος για εσάς;

-- Οσο πιο ψηλά γίνεται. Απευθύνουμε το εξής ερώτημα: Αν το ΚΚΕ, με 15 βουλευτές, μπόρεσε αυτήν την τετραετία να γίνει πραγματικά η φωνή των «πολλών», να βρεθεί μπροστά σε κάθε αγώνα, να έχει καθοριστική συμβολή σε ό,τι πετύχαμε, στην παρεμπόδιση αρνητικών εξελίξεων, όπως το ξεσπίτωμα λαϊκών ανθρώπων από τα σπίτια τους, θα είναι προς το συμφέρον τους ή όχι το να έχει πολύ περισσότερους βουλευτές στην επόμενη Βουλή;

Νομίζουμε ότι θα είναι μόνο προς το συμφέρον τους, γι' αυτό τους προτείνουμε να το «κάνουν όπως οι φοιτητές», που ανέδειξαν ξανά πρώτη την παράταξη της ΚΝΕ, την «Πανσπουδαστική», στις φοιτητικές εκλογές της περασμένης Τετάρτης, με ποσοστό πάνω από 35%.

-- Τελικά ποια ήταν η χειρότερη κυβέρνηση, αυτή της ΝΔ ή η προηγούμενη;

-- Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ ήταν η χειρότερη μέχρι που ήρθε η χειρότερη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και η επόμενη κυβέρνηση που θα έρθει θα είναι ακόμα χειρότερη. Ο λόγος είναι ότι το σύστημα που υπερασπίζονται όλοι τους γίνεται όλο και χειρότερο, όλο και πιο επιθετικό απέναντι στις ζωές και τα δικαιώματα των «πολλών» για να κερδίζουν όλο και περισσότερα οι «λίγοι».

Ο λαός μας, οι νέοι που βγήκαν μαζικά στους δρόμους μετά το έγκλημα στα Τέμπη, ενάντια σε «όσους κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα», το καταλαβαίνουν καλά αυτό που λέει το ΚΚΕ, όσο και αν κάποιοι προσπάθησαν να το διαστρεβλώσουν, γιατί ανταποκρίνεται σε αυτό που ζουν. Γι' αυτό και θα δώσουν απάντηση την Κυριακή, τιμωρώντας όσους μας έφεραν ως εδώ, δυναμώνοντας πολύ περισσότερο το ΚΚΕ.





Συνέντευξη στον Χρ. Ζαραλίκο


Μια ξεχωριστή συνέντευξη στον Χριστόφορο Ζαραλίκο έδωσε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» ο Δ. Κουτσούμπας απάντησε στις ερωτήσεις του Χρ. Ζαραλίκου και σχολίασαν με χιούμορ την επικαιρότητα.

Η συνέντευξη έχει ανέβει στο κανάλι του Χρ. Ζαραλίκου στο YouTube, ZaraleaksTv. Είναι διαθέσιμη και στο πόρταλ «902.gr».

Οι «συμμορίες» των Ανηλίκων ως βία του καπιταλισμού.

Ρωμύλος Αυδής:

Οι 'συμμορίες' των ανηλίκων ως βια του καπιταλισμού.

Εισαγωγικά να αναφέρω ότι και στα παιδικά μου χρόνια υπήρχαν τσαμπουκάδες, κυρίως για οπαδικούς λόγους, ή ακόμα και πετροβολήμτα ανάμεσα σε νεαρά άτομα στα Κάτω Πετράλωνα με τα Άνω για γκομενίτσες. Πέτρες έπεφταν βροχή εκατέρωθεν πάνω από τις ράγες του τρένου.
Η δράση των συμμοριών ανηλίκων, όπως έχει ονομαστεί από τους δημοσιογραφίσκους των αστικών Μ.Μ.Ε, μας έχει απασχολήσει και παλιότερα στη σελίδα αυτή. 

Το φαινόμενο αυτό-αν δεν με απατά η ασθενούσα μνήμη μου-άρχισε να παρουσιάζεται πιο έντονα μετά την αναγκαστική καραντίνα την περίοδο της πανδημίας, μια μαύρη περίοδος έξαρσης της οικογενειακής βίας. Όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με μια συστηματική αναβάθμιση της δράσης των ανηλίκων.
Στην αρχή στόχος ήταν τα κινητά ή το χαρτζιλίκι μικρών παιδιών εκτός σχολείων, αλλά στη συνέχεια η βία εισήλθε και στα σχολεία. 

Ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα παρακλάδι του γενικότερου καπιταλιστικού 'φόβου' προς κάθε τι το διαφορετικό, όπως θα πούμε παρακάτω.
Πρόκειται για ένα πολυδαίδαλο πρόβλημα που έχει να κάνει με την υποβαθμισμένη-σκόπιμη πολλές φορές-αντίσταση των γονιών στις απαιτήσεις των γόνων τους για πανάκριβα κινητά ή ρούχα μέσα από τις διαφημίσεις των καναλιών.

 Η αστική τάξη έχει φροντίσει να αναβαθμίσει το ρόλο των Μ.Μ.Ε και των εργαλείων τους στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων από τη δική της βία-ανεργία, πρωτοφανής ακρίβεια, εργασιακή ανασφάλεια, εργοδοτική αυθαιρεσία και βία, υποβαθμισένη Υγεία και κοινωνική Ασφάλιση. 

Δεν υπάρχει τηλεοπτική σειρά χωρίς εκβιασμούς, απαγωγές, δολοφονίες, βιασμούς και ενδο-οικογενειακή βία. 

Έτσι, τα πάντα φαντάζουν ως εξαίρεση κι όχι ως καπιταλιστικός κανόνας.

Τι είναι σήμερα το 'ταξικό' σχολείο; 

Είναι ένα σύστημα ατομικού ανταγωνισμού των μαθητών, ένα σύστημα βαθμοθηρίας και τέλος ο πρώτος χώρος 'συμμόρφωσης' σε μια σειρά εκπαιδευτικών απαγορεύσεων. 

Μάλιστα τα 15-στην συντριπτική τους πλειοψηφία-αποτελούν ένα εργαλείο γεφύρωσης των μαθητικών αντιδράσεων και απορρόφησης των κραδασμών τους. 

Μόνο η οργανωμένη παρουσία και δράση των μελών της ΚΝΕ μπορεί να παρέμβει με επιτυχία και να δρομολογήσει σειρά κινητοποιήσεων για αλλαγές στο ρόλο του σχολείου. Ενός τέλειου χώρου ιδεολογικής παρέμβασης υποχώρησης της Επιστήμης και των επιτευγμάτων της από τα αναλυτικά προγράμματα και της επιβολής των επιδιώξεων του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.

Ο καπιταλισμός είναι αμείλικτος εχθρός-τιμωρός του 'διαφορετικού'.

 Εκμεταλλεύεται τις φυλετικές, θρησκευτικές διαφορές, τις ομόφυλες τάσεις των ανθρώπων.

 Είναι υπέρμαχος του σεξισμού σε κάθε πεδίο κοινωνικής δραστηριότητας-λοιδορεί τις μη όμορφες, τις 'παχουλές', κάθε τι διαφορετικό από τα μοντέλα που προωθεί μέσα από τους αστικούς τηλεοπτικούς δέκτες και τα ποικίλα περιοδικά του. 

Εξισώνει διαφορετικά κοινωνικά συτήματα-κομμουνισμός και φασισμός κι επιδιώκει το ξαναγράψιμο της Ιστορίας για να κρύψει από τους νέους-γιατί οι παλιότεροι τα έχουμε ζήσει-το ένοχο δολοφονικό παρελθόν και παρόν του.

Μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα ζουν και δρουν κι οι 'συμμορίες' ανηλίκων. 

Είναι εύκολο να τους καταδικάσουμε, αλλά δύσκολο να τους πλησιάσουμε και να τους αλλάξουμε κοινωνική πορεία δίνοντάς τους οράματα. 

Οράματα σε ένα σύστημα αμοραλισμού, ατομισμού, δηθενισμού, επικράτησης των κοινωνικών σκουπιδιών του καπιταλισμού. 

Και θέλει ακόμα πολύ δρόμο μέχρι να φέξει.

#ΚΑΙ_ΣΤΗ_ΔΙΚΗ_ΜΑΣ →ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821 →#Μαθαίνουμε_Από_την_Επανάσταση:

«Η αστική εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 1821 παραμένει εμβληματική, γιατί επιβεβαιώνει ότι το καινούριο, το αναγκαίο και το επαναστατικό πάντα επικρατούν του παλιού. Η σύγκρουση με το παλιό δεν έχει μόνο ιστορική αξία, συνεχίζεται και σήμερα στη σύγκρουση με το ξεπερασμένο πλέον καπιταλιστικό σύστημα.

Μαθαίνουμε από την Επανάσταση:

Οτι όσο ισχυρή και αν φαντάζει μια ταξική εξουσία, όταν διαμορφώνονται οι υλικές προϋποθέσεις, η μεταβολή του κοινωνικού και οικονομικού σχηματισμού είναι επιβεβλημένη. Το 1821, η κραταιά Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν απέτρεψε την Επανάσταση, παρότι η ήττα του Ναπολέοντα και η συγκρότηση της "Ιεράς Συμμαχίας" διαμόρφωναν έναν δυσμενή συσχετισμό για τις επαναστατικές αστικές δυνάμεις.

Το 1821, η κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η ανάγκη για απρόσκοπτη ανάπτυξή τους και για συγκρότηση ενός συγκεντρωτικού αστικού έθνους - κράτους οδήγησαν στη σύγκρουση με το φεουδαρχικό εποικοδόμημα και την οθωμανική κυριαρχία, προσδίδοντας στην Επανάσταση και εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα.

Σήμερα, η αδυναμία αξιοποίησης των σύγχρονων δυνατοτήτων για την κάλυψη των βασικών λαϊκών αναγκών σε υποδομές, στέγη, Υγεία, Παιδεία ή για την προστασία της ανθρώπινης ζωής, όπως έδειξε και το πρόσφατο έγκλημα στα Τέμπη, είναι εμφανής. Σε αυτό προστίθενται οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, η προσφυγιά, η ακρίβεια, η ενίσχυση της τάσης της σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης, ο κοινός αντιλαϊκός παρονομαστής των περιοριστικών και επεκτατικών πολιτικών ή των φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων. Τα παραπάνω αναδεικνύουν την όλο και μεγαλύτερη αντίθεση ανάμεσα στην τεράστια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και τις κυρίαρχες εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής, την όλο και μεγαλύτερη αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας και τα διογκούμενα αδιέξοδα από την ανάπτυξη της παραγωγής με κίνητρο το κέρδος.

Φορέας της Επανάστασης του 1821 ήταν η ανερχόμενη τότε αστική τάξη. Το δικό της κοινωνικό συμφέρον ήταν η κινητήριος δύναμη της επαναστατικής αλλαγής. Αυτή μετουσίωσε την αντίθεση στην οθωμανική υποτέλεια σε εθνική συνείδηση και σε επαναστατικό πρόγραμμα. Αυτή προσέλκυσε στην Επανάσταση ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, όπως τους φτωχούς αγρότες και την ποσοτικά μικρή τότε εργατική τάξη, που βίωναν τη φυλετική - θρησκευτική καταπίεση. Οι εργατικές - λαϊκές δυνάμεις απέρριψαν τις συμβουλές "να κάτσουν ήσυχα και να ασχοληθούν με τη δουλειά τους", στήριξαν το μοναδικό σχέδιο που προέβλεπε την κατάργηση της καταπίεσής τους και πολέμησαν ηρωικά, ανιδιοτελώς και ακατάβλητα, αποτελώντας την υλική δύναμη της Επανάστασης.

Σήμερα φορέας της αναγκαίας κοινωνικής αλλαγής είναι η εργατική τάξη. Το δικό της κοινωνικό συμφέρον συμβαδίζει με την αναγκαιότητα της κοινωνικοποίησης των σύγχρονων και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και υποδομών και του κεντρικού - επιστημονικού σχεδιασμού στην παραγωγή και σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες. Η εργατική τάξη, ως πρωτοπόρα κοινωνική δύναμη σε συμπόρευση με άλλους μισθωτούς εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους των πόλεων, βιοπαλαιστές αγρότες, γυναίκες, νέους και φοιτητές των λαϊκών στρωμάτων, μπορεί να συγκροτήσει μια κοινωνική συμμαχία σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Συμμαχία που θα ανατρέψει την αστική εξουσία και θα εναντιωθεί στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις (ΝΑΤΟ, ΕΕ κ.λπ.).

Η Φιλική Εταιρεία ως πρωτοπόρα επαναστατική αστική οργάνωση διαδραμάτισε αναντικατάστατο ρόλο: Προσανατολίστηκε από τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της αστικής τάξης, διαμόρφωσε επαναστατικό σχέδιο ανεξάρτητο από τη στάση των "Μεγάλων Δυνάμεων", υπερνίκησε αναστολές και επιφυλάξεις και προετοίμασε οργανωτικά την Επανάσταση. Η Φιλική Εταιρεία επιβεβαίωσε όσα είναι αναγκαία σε κάθε Επανάσταση: Πολιτική καθοδήγηση, οργάνωση, προετοιμασία, πειθαρχία και προσήλωση στον στόχο.

Η "εθνική ενότητα" ως κοινότητα αντίπαλων ταξικών συμφερόντων ήταν και στην περίπτωση της Ελληνικής Επανάστασης ανύπαρκτη. Αυτό αποδεικνύουν οι ελληνόφωνοι χριστιανοί αξιωματούχοι που συντάχθηκαν με την οθωμανική κυριαρχία, αλλά και οι εμφύλιοι της Επανάστασης.

Εξίσου πλαστά είναι και τα σημερινά καπιταλιστικά κηρύγματα για "εθνική ενότητα" ή κοινωνική συνοχή. Στόχος τους είναι η συγκάλυψη της ταξικής εκμετάλλευσης.

Η στάση των "Μεγάλων Δυνάμεων" απέναντι στην Επανάσταση καθορίστηκε από το επίπεδο της κοινωνικοοικονομικής τους ανάπτυξης, τα συμφέροντα και τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς.

Και στις μέρες μας, έτσι καθορίζεται η στάση κάθε καπιταλιστικού κράτους. Απόδειξη είναι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που οδήγησαν στον πόλεμο στην Ουκρανία, η ανοχή των ΝΑΤΟικών και ευρωενωσιακών συμμάχων της Ελλάδας στην τουρκική επιθετικότητα, τα διχοτομικά σχέδια για την Κύπρο, τα σενάρια πολέμου στο Αιγαίο, όσο και τα σχέδια συνεκμετάλλευσης.

Η απελευθέρωση από την οθωμανική κυριαρχία, η ίδρυση αστικού κράτους, η κατάργηση της φεουδαρχικής εκμετάλλευσης και η απρόσκοπτη ανάπτυξη των καπιταλιστικών σχέσεων ήταν έργο της Επανάστασης. Ωστόσο, η Επανάσταση δεν εξάλειψε την ταξική εκμετάλλευση, την κοινωνική καταπίεση και τη φτώχεια, όχι γιατί προδόθηκε, αλλά γιατί ως αστική επανάσταση δεν ήθελε και δεν μπορούσε. Η κατάκτηση της εξουσίας από την αστική τάξη σήμανε και την εξέλιξή της σε αντιδραστική δύναμη, με βασικό της αντίπαλο την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

Σήμερα, οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και τα αστικά κράτη έχουν μεταβληθεί από συντελεστή προόδου σε συντελεστή αντίδρασης. Η εργατική τάξη σε συμμαχία με τις λαϊκές δυνάμεις καλείται να αναλάβει τον ηγετικό της ρόλο στο ιστορικά αναγκαίο σήμερα, δηλαδή την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, ως προϋπόθεση για την εργατική εξουσία, τη θεμελίωση των νέων κοινωνικών σχέσεων, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Η σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα έδωσε πλούσια θετική και αρνητική πείρα. Η κριτική και αντικειμενική αποτίμηση αυτής της πείρας είναι σήμερα σοβαρό πλεονέκτημα για την ωρίμανση του επαναστατικού υποκειμένου, για τη νέα πιο ασφαλή και στέρεη σύγκρουση με το εκμεταλλευτικό παρελθόν. Οι προηγούμενες και οι μελλούμενες καπιταλιστικές οικονομικές κρίσεις, οι τραγικές συνέπειες των ιμπεριαλιστικών πολέμων, οι καταστροφές λόγω της καπιταλιστικής λογικής "κόστους - οφέλους", κραυγάζουν για την υλική δυνατότητα και αναγκαιότητα της νέας σοσιαλιστικής οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας. Σε αυτόν τον δρόμο πάλης ωριμάζουν η εργατική τάξη και οι λαϊκές δυνάμεις μέσα από μικρούς και μεγαλύτερους αγώνες και αναμετρήσεις. Οι επικείμενες εκλογές δίνουν τη δυνατότητα μιας πιο μαζικής και αποφασιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ, ώστε να υπάρξει μια ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στην όποια αντιλαϊκή κυβέρνηση και το πρόγραμμά της».

https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=24/3/23&id=19045&pageNo=29

Οι «σταθμάρχες» #του_Νίκου_Μόττα

Θρήνος. Ανείπωτη θλίψη και αμέτρητα «γιατί». Μα, πάνω απ’ όλα, οργή που ξεχειλίζει.

Οργή και θυμός για όλη την θλιβερή κομπανία των κυβερνώντων, με επικεφαλής τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα υποσχόμενοι με περισσό θράσος και υποκρισία «έρευνες σε βάθος» για τα βρεθούν – δήθεν – τα αίτια της τραγωδίας, μαζί με προκλητικά «πορίσματα» περί… «ανθρώπινου λάθους».

Λες και δεν είναι η εκάστοτε κυβέρνηση που φέρει τη βασική, την κύρια ευθύνη για την κατάσταση των σιδηρόδρομων, για την έλλειψη συστημάτων ασφαλείας, τις υποδομές, την συντήρηση του τεχνικού εξοπλισμού, την στελέχωση των δομών και όλα αυτά για τα οποία προειδοποιούσαν διαρκώς, επί χρόνια, οι εργαζόμενοι στους σιδηρόδρομους.

Σαν έτοιμοι από καιρό, συντονισμένοι, πολιτική ηγεσία και «κοράκια» τηλεοπτικών μέσων ενημέρωσης προσπαθούν, με απύθμενο θράσος, να ρίξουν το βάρος της τραγωδίας στο «ανθρώπινο λάθος» του σταθμάρχη. Βρήκαν αποδοδιοπομπαίο τράγο για να κουκουλώσουν τις εγκληματικές ευθύνες κυβερνώντων, διοικούντων και όλων όσων είχαν θεσμική υποχρέωση να διασφαλίσουν την απόλυτα ασφαλή λειτουργία των σιδηρόδρομων.

Το έργο το έχουμε δυστυχώς ξαναδεί, σε όλες τις εκδοχές του: Σάμινα 2000, Τέμπη 2003, Πυρκαγιές 2007, Πλημμύρες στη Δ. Αττική 2017, Πυρκαγιά Μάτι 2018, κ.α. Εγκλήματα κυβερνητικά, που διεπράχθησαν στο βωμό του κέρδους και για τα οποία οι πραγματικοί αυτουργοί ουδέποτε τιμωρήθηκαν.

Οι «σταθμάρχες», που ευθύνονται για το έγκλημα στα Τέμπη, πέρασαν από το Μέγαρο Μαξίμου. Είναι όλοι εκείνοι που υπηρέτησαν και υπηρετούν την πολιτική που βάζει το επιχειρηματικό κέρδος πάνω από την ανθρώπινη ζωή. Είναι όλοι εκείνοι, οι «σταθμάρχες» των κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και παλαιότερα του ΠΑΣΟΚ, που αφού υποβάθμισαν και διέλυσαν τον ΟΣΕ, τον ξεπούλησαν στο ιδιωτικό κεφάλαιο με το αιτιολογικό ότι δεν ήταν «κερδοφόρα επιχείρηση».

Γράφτηκαν ήδη πολλά και θα γραφτούν πολλά περισσότερα για τα πως και για γιατί του εγκλήματος στα Τέμπη. Το βασικό συμπέρασμα που πρέπει να βγάλει ο ελληνικός λαός είναι ένα και το εξής:

Όσο συνεχίζει να υπάρχει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, αυτό που υπηρετούν οι διάφοροι «σταθμάρχες» ανεξαρτήτως κόμματος, τόσο θα θρηνούμε αθώα θύματα, παίζοντας τις ζώες μας κορώνα-γράμματα.

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Πρώτη δημοσίευση: atexnos.gr

Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙ ΠΡΙΝ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠ ΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΟΠΩΣ ΣΤΗ ΤΟΥΡΚΙΑ

Σκέψεις και συμπεράσματα από την επίσκεψη της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στη σεισμόπληκτη Τουρκία



Του Ελισαίου Βαγενά, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ.

Στη σεισμόπληκτη Τουρκία βρέθηκε τις προηγούμενες μέρες αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον σ. Γιώργο Μαρίνο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματός μας, μεταφέροντας μήνυμα αμέριστης αλληλεγγύης στον δοκιμαζόμενο τουρκικό λαό και στο ΚΚ Τουρκίας (ΚΚΤ).

Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ επισκέφτηκε αρχικά την Αγκυρα, όπου πριν τον σεισμό είχε προγραμματιστεί συγκέντρωση του ΚΚ Τουρκίας για τις προσεχείς εκλογές. Συγκέντρωση που μετά τον σεισμό πήρε άλλα χαρακτηριστικά. Εκεί η αντιπροσωπεία μας είχε συναντήσεις με αντιπροσωπεία του ΚΚ Τουρκίας, με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ του ΤΚΡ Κεμάλ Οκουγιάν, επισκέφτηκε «Στέκι της Γειτονιάς» του ΚΚΤ, όπου ενημερώθηκε και είδε στην πράξη τον τρόπο συγκέντρωσης, διαλογής και αποστολής της βοήθειας που συγκεντρώνεται για τους σεισμόπληκτους. Ακολούθησε η επίσκεψη σε σεισμόπληκτες περιοχές της Τουρκίας, ξεκινώντας από τα Αδανα (περίπου 400 νεκροί), στην Αλεξανδρέττα ή Ισκεντερούν (υπολογίζονται μέχρι και 20 χιλιάδες νεκροί) και στην πλήρως ισοπεδωμένη Αντιόχεια (Αντάκια), με αμέτρητες χιλιάδες νεκρούς και εκατοντάδες χιλιάδες ξεσπιτωμένους.

Δεν θα μπορούσαμε με λόγια να μεταφέρουμε τον πόνο του λαού, τα μεγέθη της καταστροφής που βιώνει. Θα εστιάσουμε, λοιπόν, στην παρουσίαση ορισμένων πρώτων σκέψεων και συμπερασμάτων από αυτήν την επίσκεψη.

1. Το αστικό κράτος της Τουρκίας, που είναι ένα από τα 20 ισχυρότερα καπιταλιστικά κράτη του πλανήτη μας, με τον 2ο σε μέγεθος μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ, με την 11η θέση στην παγκόσμια κατάταξη των στρατιωτικών δυνάμεων, βρέθηκε εντελώς «γυμνό» στην αντιμετώπιση ενός ισχυρού καταστρεπτικού σεισμού.

Γιατί συνέβη αυτό, όταν η Τουρκία, όπως και η Ελλάδα, είναι χώρες σεισμογενείς;

Γιατί το κράτος στην Τουρκία δεν ελέγχει τον κατασκευαστικό τομέα, τις εταιρείες, που κατασκευάζουν σπίτια, επιχειρήσεις, δημόσια κτίρια;

Γιατί δεν υπάρχουν επαρκείς και στελεχωμένες υποδομές για τέτοιους ελέγχους;

Γιατί δεν υπάρχουν προγράμματα αντικατάστασης εκείνης της λαϊκής στέγης που έχει φτιαχτεί πριν τους όποιους αντισεισμικούς κανόνες;

Γιατί δεν είχαν ελεγχθεί σχολεία, νοσοκομεία και άλλα δημόσια κτίρια, που κατέρρευσαν σαν «τραπουλόχαρτα»;

Γιατί δεν υπήρχαν ισχυρές και καλά εξοπλισμένες μονάδες διάσωσης των ανθρώπων, που βρέθηκαν κάτω από τα συντρίμμια;

Αναμφισβήτητα όλα αυτά και άλλα ερωτήματα αφορούν και την Ελλάδα, όπου το 60% των κτιρίων έχουν οικοδομηθεί πριν την εφαρμογή αναγκαίων αντισεισμικών κανονισμών, όπου είναι γνωστή η έλλειψη μηχανικών στις σχετικές δημόσιες υπηρεσίες ελέγχου, όπου δεν υπάρχουν προγράμματα για την οικοδόμηση σύγχρονης, ασφαλούς και φθηνής λαϊκής στέγης.

Γιατί; Μα γιατί μιλάμε για ένα κράτος εχθρικό για τον λαό, ένα κράτος ταγμένο στα συμφέροντα της κερδοφορίας του κεφαλαίου, έναν μηχανισμό της αστικής τάξης στην υπηρεσία της διαφύλαξης των κερδών της, που «κλείνει τα μάτια» ακόμη και στην παραβίαση των δικών του κανονισμών, εάν αυτό το απαιτεί το καπιταλιστικό κέρδος, η «ακρογωνιαία λίθος» της οικονομίας της αγοράς.




2. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας, ένα κόμμα με περιορισμένα μέσα και δυνάμεις, έδειξε μια αξιοθαύμαστη επαγρύπνηση και ετοιμότητα στην αντιμετώπιση των συνεπειών του καταστροφικού σεισμού. Απέστειλε δικές του δυνάμεις απεγκλωβισμού ανθρώπων, από συντρόφους που είχαν εκπαιδευτεί για αυτό και ήταν εξοπλισμένες για την αποστολή τους.

 Είναι χαρακτηριστικό πως υπήρξαν πόλεις που οι ομάδες διάσωσης του ΚΚΤ, με εμφανή τα διακριτικά τους (το σφυροδρέπανο - σύμβολο του ΚΚΤ), έφτασαν πρώτες, πριν τις ανάλογες τουρκικές ΕΜΑΚ, σώζοντας εκατοντάδες ανθρώπους. Περιπτώσεις που οι κρατικές ομάδες διάσωσης ζήτησαν και έλαβαν υλικοτεχνική βοήθεια (ηλεκτρικές γεννήτριες, άλλα μέσα) από το ΚΚΤ.

Το ΚΚΤ οργάνωσε ταυτόχρονα μια μεγάλη καμπάνια αλληλεγγύης στους σεισμόπληκτους, μετέτρεψε τα δεκάδες «Στέκια της Γειτονιάς», που έχει σε όλη τη χώρα και αποτελούν «πυρήνες» πολιτικής και πολιτιστικής δράσης, σε κέντρα συλλογής βοήθειας.

 Παρατηρήσαμε πως σε αντίθεση με τα επίσημα ανάλογα κέντρα, όπου η σχετική βοήθεια δίνεται άναρχα, το ΚΚΤ καταγράφει τις συγκεκριμένες ανάγκες της κάθε οικογένειας, κάθε γειτονιάς, καταυλισμού, χωριού, που ζητά τη βοήθειά του, την οποία παρέχει εξειδικευμένα, αφού έχει διαχωρίσει τρόφιμα, φάρμακα, ρουχισμό ανά κατηγορίες, είδη καθαριότητας, άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Μιλάμε για μια γιγαντιαία επιχείρηση, στην οποία δεν συμμετέχουν μόνο τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΤ, αλλά και ολόκληρες γειτονιές, που είδαν πώς μπορεί αποτελεσματικά να οργανωθεί και να φτάσει η βοήθεια στους σεισμόπληκτους. 

Πολλοί άνθρωποι, που δεν είχαν έως τα σήμερα καμία σχέση με το ΚΚΤ, βλέποντας και εκτιμώντας την οργανωτικότητα και τη συνεπή δράση του, προτίμησαν να δώσουν σε αυτό από το υστέρημά τους και όχι σε κρατικούς ή άλλους φιλανθρωπικούς φορείς.

Το ΚΚΤ απέστειλε στην περιοχή που χτυπήθηκε από τους σεισμούς εκατοντάδες μέλη και στελέχη του, τα οποία τα εναλλάσσει, ανά διαστήματα, ώστε να μπορούν να ξεκουραστούν. Με συγκίνηση συναντήσαμε νέα ζευγάρια συντρόφων, που εκπληρώνουν μαζί το κομματικό και ανθρωπιστικό καθήκον τους στις σεισμόπληκτες περιοχές.

Ο λαός της Τουρκίας αγκάλιασε την προσπάθεια των κομμουνιστών. Ειδικά σε εκείνες τις περιοχές που έγινε ο σεισμός, το ΚΚΤ ήταν πολύ αδύνατο οργανωτικά. Επιρροή είχαν τα αστικά κόμματα [εθνικιστικά, ρεφορμιστικά, ή αυτά που υπερτονίζουν την εθνικότητα (τουρκική, κουρδική) ή αξιοποιούν τη μουσουλμανική θρησκεία ως πολιτικό «όχημα»].

«Μας είχαν πει πως οι κομμουνιστές είναι τρομοκράτες και προδότες, πως είναι εχθροί μας, αλλά αυτοί οι "εχθροί" ήρθαν πρώτοι να μας βγάλουν από τα συντρίμμια, μας έφεραν φάρμακα και φαγητό», ήταν κάποιες μαρτυρίες που ήρθαν στα αυτιά μας. Το ΚΚΤ με την πρωτοπόρα δράση του αναγνωρίστηκε από ευρύτερες δυνάμεις και απέκτησε σημαντικό κύρος.

3.Το κράτος αντέδρασε σε αυτήν την εξέλιξη με μια ενέργεια που μοιάζει, αλλά δεν ήταν σπασμωδική: Στη σεισμόπληκτη Οσμανίγιε έστειλε μια αστυνομική δύναμη 100 ανδρών, που τόσοι δεν δούλευαν για τον απεγκλωβισμό ανθρώπων, για να κάνει έφοδο στο Κέντρο Αλληλεγγύης του ΚΚ Τουρκίας, συλλαμβάνοντας 10 κομμουνιστές. Προσπάθησε να προσάψει στους κομμουνιστές απαράδεκτες και αστήρικτες κατηγορίες.

Η εμφάνιση των αστυνομικών και η έφοδος προκάλεσαν την αγανάκτηση των σεισμόπληκτων. «Τόσοι αστυνομικοί δεν ήρθαν για να μας βγάλουν από τα συντρίμμια», «Ντροπή», φώναζαν οι κάτοικοι της Οσμανίγιε, που, όπως ανέφεραν, πρώτη φορά μετά τον σεισμό είδαν τόσους πολλούς αστυνομικούς. Εννοείται πως ξεσηκώθηκε ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης με τους συλληφθέντες, στην Τουρκία και εκτός. Το ΚΚΕ εξέδωσε σχετική ανακοίνωση. Οι αρχές απελευθέρωσαν τους κομμουνιστές και όπως εξομολογήθηκαν ανεπισήμως, συνελήφθησαν γιατί με τη δράση τους «έδειχναν πως το κράτος είναι αδύναμο».

Ηταν μια πρώτη προσπάθεια της αστικής τάξης της Τουρκίας να δείξει τη δυσφορία της για τη δράση του ΚΚΤ και να καταστήσει σαφές πως δεν θα μείνει με «σταυρωμένα χέρια» απέναντι στην άνοδο της επιρροής των κομμουνιστών.

4. Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ απ' όπου πέρασε έγινε δεκτή με μεγάλη αγάπη από τους κομμουνιστές της Τουρκίας, κάτι που δείχνει τις ουσιαστικές, μακρόχρονες και συντροφικές σχέσεις ανάμεσα στο ΚΚΕ και στο ΚΚΤ, που θα πρέπει να χαρακτηρίζουν τις σχέσεις των ΚΚ γειτονικών χωρών, κόντρα στο μίσος που καλλιεργούν οι αστικές τάξεις και οι εθνικιστικοί κύκλοι τους. Ταυτόχρονα, βιώσαμε έντονα και τη μεγάλη εκτίμηση και ευγνωμοσύνη των απλών ανθρώπων για τη βοήθεια και αλληλεγγύη που έδειξε ο λαός μας.

5. Στην Τουρκία, πριν τον σεισμό, όπως και στη χώρα μας, βρισκόταν σε εξέλιξη η προεκλογική καμπάνια. Μας είπε ένας Τούρκος σύντροφος το εξής αληθινό περιστατικό: Πριν τον σεισμό μιλούσε σε κάποιους φίλους του για την ανάγκη να ψηφίσουν και να ενισχύσουν στις εκλογές το ΚΚΤ κι αυτοί του απαντούσαν ως εξής: «Καλοί είσαστε οι κομμουνιστές, σωστά αυτά που λέτε, σας αγαπάμε, αλλά δεν μπορούμε να σας ψηφίσουμε, γιατί είσαστε μικρό κόμμα, δεν πάτε και για κυβέρνηση». Μετά τους σεισμούς ο σύντροφος αυτός τους ξαναβρήκε και τους ρώτησε: «Τι λέτε λοιπόν για το μικρό ΚΚΤ;». Κι η απάντηση ήταν: «Ντρεπόμαστε για αυτά που σου λέγαμε πριν τον σεισμό».

Αυτό το αναφέρουμε γιατί ορισμένοι εργαζόμενοι σκέφτονται ανάλογα και στη χώρα μας πριν τις εκλογές: Αν και εκτιμούν τη δράση του ΚΚΕ, όταν φτάνουν οι εκλογές στηρίζουν τα αστικά κόμματα, δηλαδή κάνουν επιλογές που στρέφονται κατά των δικαιωμάτων τους, ακόμα και της ζωής τους, μιας και στηρίζουν τα αστικά κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ομως, αυτοί οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως οι κομμουνιστές, τόσο στην Τουρκία, όσο και στην Ελλάδα, είναι εκείνη η πολιτική δύναμη που αναδεικνύει πως δεν είναι μονόδρομος να πνίγεται ο λαός όταν βρέχει, να καίγεται όταν πιάνουν πυρκαγιές, να θάβεται στα συντρίμμια όταν γίνονται σεισμοί.

Είναι το ΚΚΕ που έχει αναδείξει τη σημασία και αναγκαιότητα της αντισεισμικής, αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας, με πλήθος εκδηλώσεων, ημερίδων, δημόσιων τοποθετήσεων, παρεμβάσεων στη Bουλή.

Είναι το ΚΚΕ που παλεύει με το καπιταλιστικό σύστημα, με την οικονομία της αγοράς, την αχόρταγη κερδοφορία του κεφαλαίου, που είναι οι αιτίες πολλαπλασιασμού των δεινών που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές.

Είναι το ΚΚΕ εκείνο το κόμμα που πρωτοστατεί στην οργάνωση του λαού, όταν τα άλλα κόμματα του λένε «τρέξε να σωθείς» ή «κάτσε στον καναπέ σου», ή «έχεις ατομική ευθύνη».

Στις προσεχείς εκλογές και πριν οι εργαζόμενοι πάνε στην κάλπη, πρέπει να αντλήσουν τα σωστά συμπεράσματα και από την καταστροφή στην Τουρκία.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ και στις εκλογές θα βοηθήσει τον λαό: «Να ξεσηκωθεί, για να μη βρεθεί κάτω από τα συντρίμμια», όπως είναι αυτές τις μέρες το σύνθημα του ΚΚΤ.

Αναδημοσιεύεται από τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακού» 25-26 Φλεβάρη 2023.

Περί "Μεγάλου στοχαστή"-κατά left.gr- Καστοριάδη

Ελενη Μαρκακη:

"Μεγάλος στοχαστής ο Καστοριάδης! ''Ενας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα'' -διαβάζουμε ανήμερα της επετείου του θανάτου του σε διάφορα ηλεκτρονικά ''αριστερά'' sites...
Και ...αγωνιστής, στο πλευρό του λαού επίσης...

 

Επί κατοχής, τασσόταν υπέρ της συμφιλίωσης με τους γερμανούς στρατιώτες, καταγγέλλοντας το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ σαν εθνικιστικές εγκληματικές οργανώσεις...
Και ...πρόδρομος των Μαραντζίδη -Καλύβα αφού υποστήριζε ότι το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ''έσφαζε τους πάντες και τα πάντα”, “έκανε ό,τι ήθελε και σκότωνε όσους ήθελε”...
Στη διάρκεια των Δεκεμβριανών τάχθηκε στο πλευρό των κυβερνητικών δυνάμεων, που αιματοκύλησαν το λαό...
Αργότερα, όταν ο λαός αναγκάστηκε να ξαναπάρει τα όπλα και μάτωνε στους ''παρθενώνες'' της Γυάρου και της Μακρονήσου, αυτός περί άλλων τύρβαζε εις Παρισίους...
Κι όταν εγκαθιδρύθηκε η αμερικανοκίνητη χούντα, ο Καστοριάδης, παρά τις συχνές κρούσεις που του γίνονταν, αρνήθηκε να υπογράψει έστω και ένα κείμενο αλληλεγγύης στον αντιδικτατορικό αγώνα!
Ο Καστοριάδης, ο ανώτερος υπάλληλος του ΟΟΣΑ από το 1949 έως το 1970... 

Τώρα το πως ένας εργαζόμενος και μάλιστα σε υψηλά κλιμάκια σε έναν βαθύτατα ιμπεριαλιστικό οργανισμό σαν τον ΟΟΣΑ ήταν ταυτόχρονα και αρχηγός επαναστατικής ομάδας είναι κάτι που η λογική ''αδυνατεί'' να το εξηγήσει...

Εφτά χρόνια πριν τη διάλυση της ΕΣΣΔ, το 1984, όταν ο Ρήγκαν οργάνωνε τον πόλεμο των άστρων για να αντιμετωπίσει τη "σοβιετική απειλή", ο Καστοριάδης έγραφε πως όπου να 'ναι οι στρατοκρατούμενοι Σοβιετικοί θα κάνουν πόλεμο και θα κυριαρχήσουν σε όλο τον πλανήτη.... Και προτεινε την έξωθεν επέμβαση για να προλάβει να σωθεί ο ...πλανήτης από την ...στρατοκρατούμενη ΕΣΣΔ, -κάτι που ακόμα και οι πιο ακραίοι ιμπεριαλιστικοί κύκλοι δεν τολμούσαν ανοιχτά να ξεστομίσουν...

Καθόλου τυχαίος λοιπόν και ο θαυμασμός για την πολιτική παρακαταθήκη του ανδρός από την κάθε λογής και απόχρωσης συμβιβασμένη αριστερά...

Για περισσότερα Δες: 
Κορνήλιος Καστοριάδης: Διακήρυττε το σοσιαλισμό, αλλά επέλεξε τη βαρβαρότητα

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΚΙΒΩΤΟ» ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

#είναι πρόκληση η σημερινή κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα να κάνουν ότι πέφτουν από τα σύννεφα, όταν αποσύρουν όλο και περισσότερο την κρατική ευθύνη για την παιδική προστασία, με την πολιτική της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης των αντίστοιχων κρατικών δομών και υπηρεσιών. 

Οταν θεωρούν δεδομένη την εμπλοκή την «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» στον ευαίσθητο αυτό τομέα, όπου οι ιδιωτικές δομές παίρνουν το μεγαλύτερο μέρος των κρατικών και ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων, ακόμα και βραβεία...

«Αποϊδρυματοποίηση»: Αυτός είναι ο στόχος της κυβέρνησης ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ#

Με οργή παρακολουθούμε εδώ και μέρες τις φρικιαστικές αποκαλύψεις για τα περιστατικά κακοποίησης παιδιών που φιλοξενούνταν στη MKO «Κιβωτό του Κόσμου». 

Τα όσα καταγγέλλονται επιβεβαιώνουν τη διαχρονική θέση του ΚΚΕ ότι η προστασία των παιδιών που έχουν στερηθεί τις οικογένειές τους δεν μπορεί να αφήνεται στα χέρια των κάθε είδους ιδιωτών, ΜΚΟ, επιχειρηματιών, εκκλησιαστικών ιδρυμάτων και διαφόρων «φιλάνθρωπων».

Γι' αυτό, είναι πρόκληση η σημερινή κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα να κάνουν ότι πέφτουν από τα σύννεφα, όταν αποσύρουν όλο και περισσότερο την κρατική ευθύνη για την παιδική προστασία, με την πολιτική της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης των αντίστοιχων κρατικών δομών και υπηρεσιών. 

Οταν θεωρούν δεδομένη την εμπλοκή την «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» στον ευαίσθητο αυτό τομέα, όπου οι ιδιωτικές δομές παίρνουν το μεγαλύτερο μέρος των κρατικών και ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων, ακόμα και βραβεία...
«Αποϊδρυματοποίηση»: Αυτός είναι ο στόχος της κυβέρνησης ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ



Σε συνθήκες ακρίβειας, έντασης της φτώχειας και των λαϊκών προβλημάτων, με νέες εισροές ασυνόδευτων προσφυγόπουλων εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών πολέμων, σε συνθήκες που αυξάνονται οι κοινωνικές παθογένειες και μέσα στην οικογένεια, όπως η ενδοοικογενειακή βία, αντικειμενικά αυξάνονται οι οικονομικοί - κοινωνικοί παράγοντες που εν δυνάμει μπορεί να οδηγήσουν σε αύξηση των περιπτώσεων παιδιών τα οποία θα χρειαστούν εξειδικευμένη φροντίδα.

Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα, τόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται ότι με την πολιτική τους βάζουν τέλος στα «ιδρύματα» και ενισχύουν την οικογενειακού τύπου εναλλακτική φροντίδα.

Ο στόχος της κυβέρνησης, όπως ανέφερε η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Δόμνα Μιχαηλίδου, «είναι στο τέλος αυτής της δεκαετίας να εκλείψει εντελώς το μοντέλο ιδρυματικής φροντίδας, στηρίζοντας και ενδυναμώνοντας τον θεσμό της αναδοχής». 

Είναι προκλητικό να βαφτίζουν έτσι τις δημόσιες δομές παιδικής προστασίας, αφήνοντας ερωτηματικά για να συγκαλύψουν τις δικές τους εγκληματικές, άκρως κακοποιητικές ευθύνες για την τραγική κατάσταση και τις δραματικές ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό στις δομές του δημόσιου τομέα, ενώ οι δομές του ιδιωτικού τομέα αφήνονται να ανθίζουν.

Εξίσου αντιδραστική είναι η προσπάθεια να φέρουν σε αντιπαράθεση τις κρατικές δομές οργανωμένης φιλοξενίας με την εναλλακτική οικογενειακού τύπου φροντίδα. 

Η εξωιδρυματική αποκατάσταση των παιδιών που στερούνται τη φυσική τους οικογένεια, σε κατάλληλα περιβάλλοντα, σαφώς και είναι η καλύτερη επιλογή για τα περισσότερα παιδιά.
Ταυτόχρονα, είναι αναγκαία η ύπαρξη σύγχρονων δημόσιων δομών παιδικής προστασίας, μέχρι την ένταξη του παιδιού σε ποιοτικό και ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον με επιστημονικά - κοινωνικά κριτήρια. 

Η διεπιστημονική στήριξη των απροστάτευτων παιδιών είναι προϋπόθεση ώστε να μπορέσουν να επουλώσουν τις τραυματικές τους εμπειρίες. 

Δεν μπορεί να αφήνεται στον αλτρουισμό, στη φροντίδα που θα τους προσφέρουν οι ανάδοχοι ή θετοί γονείς.

Μέσα από τέτοια κάλπικα διλήμματα, που αναπαράγει και ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν να βγει από το «κάδρο» η συζήτηση και η διεκδίκηση των οικονομικών και κοινωνικών όρων ώστε να μειωθούν τα αιτήματα για την ιδρυματική φροντίδα των παιδιών, να ενισχυθούν ουσιαστικά οι θεσμοί της υιοθεσίας και της αναδοχής.

Οταν η εναλλακτική οικογενειακού τύπου φροντίδα υποτάσσεται στην εμπορευματοποίηση

Προγράμματα εξωιδρυματικής φροντίδας θεωρούνται η αναδοχή και η τεκνοθεσία. Η αναδοχή αφορά την ανάληψη της φροντίδας ενός ανήλικου έως 16 ετών από ανάδοχη οικογένεια ή ανάδοχο άτομο. 

Εφαρμόζεται σε περιπτώσεις όπου ένα παιδί στερείται τη φροντίδα και τη στήριξη της φυσικής οικογένειας λόγω έκτακτων ή χρόνιων προβλημάτων, όπως ασθένεια γονέων, ατύχημα, διαπίστωση ακαταλληλότητάς τους κ.ο.κ.

Η ανάδοχη οικογένεια δεν υποκαθιστά, αλλά αναπληρώνει την «αδύναμη» φυσική οικογένεια. Είναι υποχρέωση των ανάδοχων γονέων να διευκολύνουν την επικοινωνία και τη διατήρηση των προσωπικών σχέσεων μεταξύ ανηλίκου και φυσικών γονέων, από τη στιγμή που δεν υπάρχει δικαστική απόφαση και δεν βλάπτει τα συμφέροντα του ανηλίκου.

Η τεκνοθεσία είναι η διαδικασία που αποσκοπεί στη μόνιμη οικογενειακή και κοινωνική αποκατάσταση του παιδιού που για διάφορους λόγους δεν μπορεί να ζήσει με τη φυσική του οικογένεια. Το παιδί τοποθετείται ως ισότιμο μέλος στη θετή οικογένεια και οι θετοί γονείς έχουν όλες τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα της γονικής μέριμνας.

Αλήθεια, πώς σκοπεύει η κυβέρνηση να ενισχυθεί ο θεσμός της εναλλακτικής οικογενειακού τύπου φροντίδας, ο αναγκαίος επιστημονικός έλεγχος, η καταλληλότητα και η στήριξη των ανάδοχων και θετών γονιών, όταν είναι αποδεκατισμένες από προσωπικό οι κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων και των Περιφερειών, που ανάμεσα στα άλλα έχουν στην ευθύνη τους τον έλεγχο των καταγγελιών για παραμέληση, κακοποίηση και επισφαλείς συνθήκες διαβίωσης παιδιών;

Πώς στηρίζεται κάθε απροστάτευτο παιδί όταν συνεχίζεται η πολυήμερη ή και πολύμηνη παραμονή του στα δημόσια παιδιατρικά νοσοκομεία ή στα αστυνομικά τμήματα, προσθέτοντας κι άλλες τραυματικές εμπειρίες σε όσα έχει ήδη βιώσει;

Το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο για την αναδοχή

Στην ίδια αντιδραστική κατεύθυνση - που ενισχύει την ιδιωτικοποίηση στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής - είναι και οι αλλαγές που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ στο θεσμικό πλαίσιο της αναδοχής παιδιών. 

Αφορούν:Την απλοποίηση της διαδικασίας και τη μείωση του χρόνου της κοινωνικής έρευνας και της εκπαίδευσης για την αναδοχή (έως 6 μήνες).
Τη διεύρυνση των ηλικιακών ορίων των υποψήφιων αναδόχων. Από 30 έως 60 ετών, που ήταν το όριο μέχρι σήμερα, η αναδοχή είναι πλέον εφικτή για ηλικίες 25 έως 75 ετών.
Τη μέγιστη ηλικιακή διαφορά μεταξύ παιδιού και αναδόχου, που είναι τα 50 έτη.
Μηνιαίο επίδομα αναδοχής για κάθε ανάδοχο (από 325 ευρώ για παιδιά τυπικής ανάπτυξης, φτάνει μέχρι τα 2.000 ευρώ για παιδιά με αναπηρία). 

Αυτές οι αλλαγές δεν είναι καμιά πρωτοτυπία της κυβέρνησης. 

Ερχονται να πατήσουν στον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ «Μέτρα για την προώθηση των θεσμών της αναδοχής και της υιοθεσίας», που ψηφίστηκε το 2018.

Πιο συγκεκριμένα, με άρθρο του νόμου του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο διατηρείται από τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, ορίζονται οι περιπτώσεις των ανηλίκων που μπορούν να τοποθετηθούν σε ανάδοχο γονέα με σύμβαση! Η συμβατική αναδοχή επί της ουσίας είναι ιδιωτική αναδοχή!

Ο δικαστικός έλεγχος είναι μία παραπάνω ασφαλιστική δικλίδα και το παραμέρισμά του αφήνει μεγαλύτερα περιθώρια να τεθεί ένα παιδί σε κίνδυνο. 

Ουσιαστικά το ζήτημα της παιδικής προστασίας αντιμετωπίζεται στη βάση της ατομικής ευθύνης των ανάδοχων γονιών, προκειμένου το κράτος να μην έχει καμία ευθύνη.

Ο απαράδεκτος θεσμός του επαγγελματία ανάδοχου

Στον εν λόγω νόμο, ανάμεσα σε άλλα θεσπίστηκε για πρώτη φορά ο απαράδεκτος εμπορευματικός θεσμός του επαγγελματία ανάδοχου, τον οποίο ενισχύει τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ. 

Ανατίθεται η αναδοχή παιδιών με αναπηρία ή σοβαρές ψυχικές διαταραχές, με δικαστική απόφαση, σε επαγγελματίες που προσφέρουν υπηρεσίες έναντι μηνιαίας αντιμισθίας και ασφάλισης.

Ομως η αναδοχή είναι ύψιστη πράξη αλτρουισμού και βοήθειας προς το απροστάτευτο παιδί, και δεν ταιριάζει να γίνεται επάγγελμα. 

Η εμπειρία από το εξωτερικό έχει δείξει ότι οι επαγγελματίες ανάδοχοι ένιωθαν περισσότερο επαγγελματίες και λιγότερο γονείς, γι' αυτό και υπάρχουν παιδιά που έχουν αλλάξει έως και δέκα διαφορετικούς επαγγελματίες αναδόχους, με σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική τους ανάπτυξη.

Βέβαια, αυτό που κυρίως ενδιαφέρει την κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και την προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι η ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών αλλά η προώθηση της βασικής πολιτικής κατεύθυνσης της ΕΕ για κλείσιμο των ιδρυμάτων προστασίας του παιδιού. 

Γι' αυτό και δεν διστάζει να θεσμοθετήσει και την επαγγελματική αναδοχή.

Ταυτόχρονα, τόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνουν ανέγγιχτο το πλαίσιο των ιδιωτικών υιοθεσιών, δηλαδή των υιοθεσιών που διεξάγονται εκτός των δημόσιων ιδρυμάτων, κάτι που δημιουργεί σοβαρό προβληματισμό.

Οσο διατηρείται με τη βούλα του νόμου αυτή η κατάσταση στην παιδική προστασία, με την εμπλοκή ιδιωτών στην ιδρυματική φροντίδα και στην εναλλακτική οικογενειακού τύπου φροντίδα, τόσο ενισχύεται το έδαφος για να αναπαράγονται αυτά τα αποτρόπαια περιστατικά σε βάρος των απροστάτευτων παιδιών, κάτι που μπορεί να οδηγήσει μέχρι και στην εμπορία παιδιών.

Τα δικαιώματα του παιδιού μπορούν να «ανθίσουν» στη σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία

Η αντίληψη του ΚΚΕ για την παιδική προστασία έχει αφετηρία τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες του παιδιού. 

Από αυτήν τη σκοπιά αντιμετωπίζει τις υποχρεώσεις των γονιών - φυσικών, ανάδοχων, θετών - απέναντι στα παιδιά, σε οποιασδήποτε μορφής συμβίωση. 

Ιδιαίτερα η προστασία των παιδιών που έχουν υποστεί οποιασδήποτε μορφής κακοποίηση, των παιδιών που έχουν στερηθεί τη φυσική τους οικογένεια, πρέπει να αποτελεί αποκλειστική ευθύνη του κράτους.

Η προστασία τους, η ψυχοκοινωνική αποκατάστασή τους, είναι αναγκαίο να συνδυάζει τη φροντίδα σε σύγχρονες δημόσιες κοινωνικές δομές, που θα βρίσκονται μέσα στη γειτονιά, όχι απομονωμένες, ώστε να πηγαίνουν σχολείο, σε αθλητικές, πολιτιστικές δραστηριότητες μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά, και αυτό να συνδυάζεται με τη ζωή στην οικογένεια με αναδοχή.

 Απαιτείται επιστημονική, κοινωνική ευθύνη για την καταλληλότητα της αναδοχής και της τεκνοθεσίας, από διεπιστημονική ομάδα, και όχι αυτό να γίνεται με στενά οικονομικά κριτήρια.

Αυτά προϋποθέτουν μια κοινωνία που στο επίκεντρο έχει τον εργαζόμενο άνθρωπο, τις σύγχρονες ανάγκες του και τις δυνατότητες του 21ου αιώνα, απαλλαγμένη από την ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση, τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία. 

Εκεί μπορούν να «ανθίσουν» τα δικαιώματα και οι ανάγκες όλων των παιδιών, εξασφαλίζοντας όλες τις αναγκαίες οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις για την ολόπλευρη ανάπτυξή τους.

https://www.902.gr/

Οι Μάσκες έχουν Πέσει πια για τους Ντόπιους τσανακογλείφτες των Αμερικάνων.

Η ΝΔ ήταν πάντα απέναντι από το Πολυτεχνείο και τότε ως ΕΡΕ και τώρα ως ΝΔ. Φύσει και θέσει. 

Ο "εθνάρχης" Καραμανλής ήταν άλλωστε αυτός που έδωσε χάρη στους χουντικούς και τους γλίτωσε από το εκτελεστικό. Όπως είχε κάνει και με τους δοσίλογους της Κατοχής. 

Από μια άποψη λοιπόν, η ΝΔ και ο προκάτοχος της η ΕΡΕ, έμειναν πιστοί στην μαύρη ιδεολογία τους, στην αμερικανοδουλία τους, στο πλιάτσικο, στον καπιταλισμό, τον νεοφιλελευθερισμό. 

Οι άνθρωποι είναι τέτοιοι και τι άλλο να πει κανείς.

 
Δεν ισχύει το ίδιο όμως για το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ που άλλα υπερασπίζονται στα λόγια και άλλα στην πράξη με ψηφοθηρική τακτική που ξεπερνάει τα όρια της υποκρισίας.

Στη μονταζιέρα λοιπόν του ΠΑΣΟΚ του πρώτου μεγάλου παραχαράκτη της Ιστορίας εκ των "αριστερών" έχει μπει και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Στη φετινή αφίσα της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ σκόπιμα επιλέχτηκε μια φωτογραφία όχι από την πύλη του Πολυτεχνείου, όπως συνηθίζεται, όπου υπήρχαν γραμμένα τα "ενοχλητικά" συνθήματα Έξω αι ΗΠΑ-Έξω το ΝΑΤΟ, αλλά από παραδίπλα, όπου υπήρχε μία κολόνα χωρίς σύνθημα!

Αυτή την κενή κολόνα επέλεξαν οι επαναστάτες του ΣΥΡΙΖΑ να προβάλουν στέλνοντας κι αυτοί το δικό τους μήνυμα στους "διαβολικά καλούς Αμερικάνους" ότι τελικά είναι φίλοι μας και προς θεού, δεν είναι φονιάδες των λαών!
Όμως και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρωτοτύπησε και δε θα ήταν σωστό να πάρει όλη τη δόξα πάνω του. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιγραφέας του ΠΑΣΟΚ, ακολουθεί όλη την πορεία του ΠΑΣΟΚ προς την ιδεολογική κατρακύλα.
Το ίδιο είχε κάνει λοιπόν και η ΠΑΣΠ το 2001 (που κρατάει ακόμη την αιματοβαμμένη σημαία του Πολυτεχνείου άγνωστο γιατί αφού τα έχουν ξεπουλήσει όλα), οπότε έβγαλε αφίσα με κενές από συνθήματα κολόνες στο Πολυτεχνείο!

 

'Ηδη από το 1995 ο τότε πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα είχε θέσει ανοιχτά στον Ανδρέα Παπανδρέου θέμα απαγόρευσης της πορείας του Πολυτεχνείου προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία. 

Και το 1999 το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν που έθεσε απαγόρευση κυκλοφορίας την 17η Νοέμβρη γιατί θα ερχόταν ο χασάπης των Βαλκανίων, Κλίντον;
Ο ΣΥΡΙΖΑ βέβαια απευθύνεται στους προερχόμενους από το ΠΑΣΟΚ ψηφοφόρους, μέλη και στελέχη του που προφανώς δε θέλει να τους πικράνει, οι οποίοι από τα πολλά yes men και τα "ευχαριστούμε τους Αμερικάνους" είναι δύσκολο να δουν ότι αυτό δε λέγεται "αριστερά" και πρόοδος.
Δε θέλει όμως να πικράνει ούτε και τους προερχόμενους από το "ΚΚΕ εσωτερικού", την παλιά φρουρά των αναθεωρητών.
Και τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από το "ΚΚΕ εσ."; 

Που είχε συμφωνήσει να συμμετέχει στο "πείραμα Μαρκεζίνη" της χούντας, που ήταν μια απέλπιδα προσπάθεια της χούντας να προσδώσει χαρακτηριστικά αστικού εκδημοκρατισμού στο καθεστώς των φυλακών, της εξορίας και των βασανιστηρίων; 

Ήρθε βέβαια ο ο Νοέμβρης του 73 και τους έκοψε την φόρα.

Ή μήπως η διασπαστική του δράση μέσα στο ΚΚΕ δεν αξιοποιήθηκε από την εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος», ανεπίσημο όργανο της χούντας, η οποία πρόβαλλε τη δράση τους για να παραπλανεί τους κρατούμενους κομμουνιστές στις εξορίες και τις φυλακές, ενάντια στο Κόμμα τους;
Αποκορύφωση της δράσης των αναθεωρητών πρώην "συντρόφων" ήταν αυτό το παρατσούκλι που κόλλησαν δίπλα στο ΚΚΕ και αυτοονομάστηκαν "εσωτερικού" σε αντιδιαστολή με τους άλλους συντρόφους τους που ήταν του "εξωτερικού", επιδιώκοντας ακριβώς να προσδώσουν κύρος στην αντικομμουνιστική προπαγάνδα περί ξενοκίνητου ΚΚΕ και οργάνου της ΕΣΣΔ.

Χιλιάδες είναι οι κομμουνιστές στην Ελλάδα, Τουρκία, ΗΠΑ, Χιλή, Ισπανία κλπ που φυλακίστηκαν και εκτελέστηκαν με την κατηγορία ότι ήταν όργανα και κατάσκοποι της ΕΣΣΔ!

Το "ΚΚΕ εσωτερικού" έβαλε και αυτό το λιθαράκι του στη νομιμοποίηση αυτής της αθλιότητας.

Για να "πάρουν τα όνειρα εκδίκηση" θα πρέπει κάποτε όλοι να διδαχτούν από την Ιστορία και ειδικά όσοι θέλουν να κατατάσσουν τους εαυτούς τους στους προοδευτικούς αυτής της κοινωνίας. 

Οι μάσκες έχουν πέσει πια για τους ντόπιους τσανακογλείφτες των Αμερικάνων.

Thesska Katerina

https://www.902.gr/fakelos/neolaia-paideia/312037/sto-polytehneio-milise-o-laos-anikitos-den-einai-o-imperialismos

Όταν Λησμονείς τον Τρόμο, τον Ξαναζείς. 🚩Ντοκουμέντο ❤️

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ

Όταν λησμονείς τον τρόμο τον ξαναζείς

Όσο τα πράγματα πάνε καλά για τον καπιταλισμό, αρκεί η παρουσία της σοσιαλδημοκρατίας και κάποιες παροχές προς τους λαούς για να «απονευρώνεται» και να διασπάται η εργατική τάξη. 

Η σοσιαλδημοκρατία χρησιμοποιείται από την αστική τάξη ακόμη και για να προλειάνει το έδαφος, να απο-ενοχοποιήσει τον φασισμό και την ακροδεξιά. 

Στη χώρα μας αυτό κατέστη φανερό κι από την προηγούμενη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το ψήφισμα της ΕΕ για το “Σιδηρούν παραπέτασμα”.
Η έλευση της οικονομικής κρίσης όμως, αναγκάζει τον καπιταλισμό να σαρώσει τις «κατακτήσεις» στους μισθούς, στην κοινωνική ασφάλιση και να αποσύρει τις όποιες άλλες “παροχές” με αποτέλεσμα να υπονομεύεται η βάση της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο η εργατική τάξη να επαναστατήσει, να χειραφετηθεί και να περάσει με τους κομμουνιστές. 

Είναι απαραίτητο λοιπόν να βρεθεί ένα νέο εργαλείο για τη διάσπαση της εργατικής τάξης.
Ένα εργαλείο που τμήμα του, ήδη το συναντάμε και στη σημερινή κυβέρνηση.
Αν πάμε περίπου 100 χρόνια πίσω (δεν είναι τόσο μακριά) όταν για πρώτη φορά έστρωναν τον δρόμο στον φασισμό, εποχή από την οποία δεν έχει να ζηλέψει και πολλά πράγματα η δική μας, το τότε χρηματιστικό κεφάλαιο εκφραζόταν με παραδειγματική σαφήνεια. 

Μια αξιοπρόσεκτα ειλικρινής και νηφάλια δήλωση, λόγω και της μυστικότητάς της, σχετικά με την αληθινή υπόσταση του φασισμού και του ρόλου της σοσιαλδημοκρατίας. 

Σε μελέτη της Ομοσπονδίας των Γερμανών Βιομηχάνων (το αντίστοιχο του δικού μας ΣΕΒ αλλά σε ικανό μέγεθος) με τον τίτλο 

“Η κοινωνική επανασταθεροποίηση του καπιταλισμού”*, 

κατά το κρίσιμο έτος 1932, διαβάζουμε μεταξύ άλλων:
«Η διαδικασία μετάβασης στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, λόγω ακύρωσης αυτών των κατακτήσεων από την οικονομική κρίση, περνάει το στάδιο του οξυμένου κινδύνου, καθώς με την εξαφάνισή τους ο μηχανισμός διάσπασης της εργατικής τάξης ο οποίος βασίζεται σε αυτές θα πάψει να λειτουργεί, με αποτέλεσμα η εργατική τάξη να αρχίσει να στρέφεται στην κατεύθυνση του κομμουνισμού και η αστική κυριαρχία να βρεθεί αντιμέτωπη με την αναγκαιότητα της οργάνωσης ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος. Αυτό το στάδιο θα σηματοδοτήσει την αρχική φάση της ανίατης ασθένειας της αστικής κυριαρχίας. Καθώς το παλιό τεχνητό φράγμα δεν μπορεί πλέον να αποκατασταθεί επαρκώς, η μόνη πιθανή σωτηρία της αστικής εξουσίας από την άβυσσο είναι να υλοποιήσει τη διάσπαση της εργατικής τάξης και να την προσδέσει στον κρατικό μηχανισμό, με άλλους πιο άμεσους τρόπους. Εδώ ακριβώς εδράζονται οι δυνατότητες και τα καθήκοντα του εθνικοσοσιαλισμού.»
Από μόνος του αυτός ο παραλληλισμός δείχνει πως έρχεται καιρός που ο φασισμός με σκληρή ή πιο λάιτ μορφή (αυτό εξαρτάται από το μέγεθος των κινδύνων που αντιμετωπίζει το σύστημα) 

καλείται και προωθείται να αφαιρέσει από τη σοσιαλδημοκρατία το ρόλο της παροχής μαζικής στήριξης στην κυριαρχία της αστικής τάξης.

Είναι τότε που η σκοτεινιά και το αίμα πνίγουν την ανθρωπότητα. 

Που όταν δεν θυμάται και δεν αφυπνίζεται καλείται να ξαναζήσει τον τρόμο.

* “Fuhrerbriefe” “Επιστολές στους ηγέτες” Νο 72 και 75, 16 Σεπτέμβρη 1932. Από το ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, έκδοση ΣΕ.

«55 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΣΕ» Εκδηλώσεις Τιμής 6-12/10 2022

Εκδηλώσεις Τιμής 6-12/10 2022 για τα «55 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΣΕ»

Παρουσία της Κόρης του Τσε, Dr. Aleida Guevara March 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ,Η ΚΟΥΒΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ-Nobel for the Doctors of Cuba

Velissarios Kossivakis 






Velissarios Kossivakis

«55 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΣΕ»
9 Οκτωβρίου 1967 τον δολοφόνησαν...
αλλά δεν πέθανε ποτέ
Εκδηλώσεις τιμής και μνήμης,
παρουσία της κόρης του Τσε, Dr. Aleida Guevara March
στο STUDIO new star art cinema
6-12 Οκτωβρίου 2022
Πέρασαν 55 χρόνια από τη 9η Οκτωβρίου του 1967 που
ο θρυλικός αντάρτης δολοφονήθηκε από τον στρατό και τη CIA στα βουνά της Βολιβίας. 

Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα βρήκε
τον θάνατο αλλά έγινε το σύμβολο του αγώνα για κάθε καταπιεσμένο. 

Η ζωή, η προσωπικότητα, οι αγώνες και οι ιδέες του παραμένουν ακλόνητα σημεία αναφοράς.
Έτσι για μία ακόμα φορά τιμούμε τη μνήμη του Τσε με μία σειρά από σημαντικές πολιτικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.
Γιατί ο Comandante κέρδισε την αιωνιότητα στη μνήμη μας και στις καρδιές μας. Το ριζοσπαστικό όραμα του για την ελευθερία και τον κομμουνισμό συνεχίζει να τρομοκρατεί τους εξουσιαστές, να συνεγείρει συνειδήσεις και να εμπνέει τους ανθρώπους
όλων των ηλικιών
σε κάθε γωνιά της γης, καθώς φωνάζουν όλο και πιο δυνατά “Hasta la Victoria Siempre”.

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων θα πραγματοποιηθούν :
⦁ 55(+) Προβολές Ταινιών και Ντοκιμαντέρ για τον Che
από όλο τον κόσμο (από 6 έως 12 Οκτωβρίου)
⦁ Διαλέξεις και Συζητήσεις για τη ζωή
και το επαναστατικό όραμα του Comandante
⦁ Video Art
⦁ Απαγγελίες Ποιημάτων του Che
και ποιημάτων αφιερωμένων στον ίδιο
⦁ Συναυλία με πολιτικά τραγούδια την Κυριακή 9 Οκτωβρίου
Η κεντρική εκδήλωση του Σαββάτου 08/10/22 στις 20:00 θα αρχίσει με Χαιρετισμό του Πρέσβη της Δημοκρατίας της Κούβας στην Ελλάδα, Aramis Fuente Hernandez.
Στη συνέχεια, η κόρη του Τσε, Dr. Aleida Guevara March, καλεσμένη της New Star θα μιλήσει για τον πατέρα της.

Ο Μπάμπης Ζαφειράτος (ποιητής, μεταφραστής) θα μιλήσει
για τον ποιητή Τσε Γκεβάρα και θα απαγγείλει ποιήματά του και ποιήματα που γράφτηκαν γι’αυτόν.
Στην εκδήλωση της Κυριακής 09/10/22 θα πραγματοποιηθεί συναυλία πολιτικού τραγουδιού. Τα ονόματα των καλλιτεχνών
θα ανακοινωθούν σύντομα.
Ο Τσε σύμβολο της αέναης επανάστασης
«Η επανάσταση δεν είναι ένα φρούτο που θα πέσει όταν είναι ώριμο. Πρέπει να κουνήσουμε το δέντρο για να το κάνουμε να πέσει».
Οι δολοφόνοι του Τσε, του έκοψαν τα χέρια και έθαψαν τη σωρό του σε ανώνυμο τάφο. Ότι και αν έκαναν όμως δεν κατάφεραν να σβήσουν την εικόνα του από τις μνήμες των λαών.
Η εικόνα του κομαντάντε θα είναι πάντα παρών όπου οι λαοί ξεσηκώνονται στο όνομα της ελευθερίας. Το πρόσωπο του ιδεαλιστή επαναστάτη θα στολίζει λάβαρα και αφίσες και θα παραμείνει σύμβολο του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία.
Γεννημένος στην Αργεντινή, στο Ροσάριο το 1928, με το όνομα Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα, ο Τσε θα σπουδάσει ιατρική για να προσφέρει τις γνώσεις του σε μία λατινική Αμερική που μαστίζεται από την ένδεια και τις ασθένειες.

 Ένα ταξίδι που θα κάνει στις χώρες της από την Χιλή μέχρι τον Παναμά πάνω σε μία μοτοσικλέτα με τον αδερφικό του φίλο Αλμπέρτο Γρανάδο, θα τον κάνει να συνειδητοποιήσει τις συνέπειες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Με όπλο τις αριστερές ιδέες του θα φτάσει στο Μεξικό, όπου έρχεται σε επαφή με μια ομάδα Κουβανών επαναστατών και τον ηγέτη τους Φιντέλ Κάστρο. 

Μαζί θα καταστρώσουν το σχέδιο να ανατρέψουν τον δικτάτορα της Κούβας Φουλχένσιο Μπατίστα και να δώσουν στο λαό της την ελευθερία του.
Το 1956 το ιστορικό πλοίο «Γκράνμα», θα αποβιβάσει τον Τσε και τους 82 αντάρτες στις ακτές της Κούβας. 

Οι μαχητές είναι λίγοι και χωρίς αρκετά όπλα και αποδεκατίζονται από τον στρατό του Μπατίστα.

 Όμως ο Τσε –που ο Κάστρο τον βάφτισε «βιρτουόζο του ανταρτοπολέμου» με δώδεκα άνδρες καταφεύγει στη Σιέρρα Μαέστρα και από εκεί ξεκινάει έναν μακροχρόνιο πόλεμο φθοράς. 

Στην πορεία αυτή τους όλο και περισσότεροι Κουβανοί πυκνώνουν τις τάξεις των ανταρτών, οι αδερφοί Κάστρο έρχονται από το Μεξικό με ενισχύσεις και την Πρωτοχρονιά του 1959 με επικεφαλής τον Φιντέλ Κάστρο
οι αντάρτες θα μπούνε θριαμβευτές στην Αβάνα.

Η Κούβα ζει στο ρυθμό της επανάστασης και ο Κάστρο του παραχωρεί το Υπουργείο Βιομηχανίας και την Διεύθυνση
της Εθνικής Τράπεζας.
Σύντομα, όμως ο Τσε θα συνειδητοποιήσει ότι η καθημερινότητα του κρατικού στελέχους τον αφήνει αδιάφορο. Αυτός επιθυμεί να γυρίσει τον κόσμο και να μεταδώσει
την επαναστατική φλόγα.
Πρώτα εκπαιδεύει μια ομάδα ανδρών, που ανήκε στο στράτευμά του στη Σιέρα Μαέστρα, και φεύγει για την Αφρική, το Κονγκό με σκοπό να ενισχύσει τον Λαικό Απελευθερωτικό Στρατό που δρούσε εκεί.

 Σύμφωνα με τον ίδιο, η Αφρική ήταν
ο αδύναμος κρίκος του ιμπεριαλισμού και το κατάλληλο πεδίο για τον αγώνα εναντίον του.
Όμως, γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι οι συνθήκες δεν είναι ώριμες και οι αντάρτες του Κονγκό είναι διχασμένοι και ανοργάνωτοι. Οπότε ταξιδεύει μεταμφιεσμένος στη Πράγα και εκεί αποφασίζει να ξεκινήσει ένα αντάρτικο στην Βολιβία.
Για τον Τσε, η Βολιβία είναι ο ιδανικός τόπος για μία επανάσταση καθώς κυβερνάει η αμερικανοκίνητη χούντα
του Ρενέ Μπαριέντος.
Εκεί, το φθινόπωρο του 1966 σε μία απομονωμένη περιοχή νοτιανατολικά της χώρας, στη ζούγκλα της Σάντα Κρουζ σχηματίζει έναν πυρήνα πενήντα ανταρτών με σκοπό να τον μετατρέψει στον Βολιβιανό Απελευθερωτικό Στρατό.

Η προσπάθεια του όμως είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Το αδυσώπητο κυνηγητό από τις κυβερνητικές δυνάμεις, η δυσπιστία και ο φόβος των αγροτών, η απροθυμία των παράνομων κομμουνιστών της Βολιβίας να συμμετάσχουν στο αντάρτικο και η εμπλοκή των ειδικών πρακτόρων της CIA έχουν ως αποτέλεσμα την ήττα του αντάρτικου. 

Ο κλοιός σφίγγει διαρκώς γύρω από τους ελάχιστους μαχητές. Σε μία από τις μάχες ο Τσε τραυματίζεται στο πόδι, αλλά παρόλ’ αυτά, ο ίδιος και δύο ακόμα άντρες καλύπτουν την υποχώρηση μερικών συντρόφων που περνούν τα σύνορα.
Ο Τσε αιχμαλωτίζεται την 8η Οκτωβρίου του 1967.
Την επόμενη μερα ο λοχίας Μάριο Τεράν τον δολοφονεί μέσα σε ένα εγκατελειμμένο σχολείο στο χωριό Λα Χιγκέρα.
Ο Τσε δολοφονήθηκε αλλά το παράδειγμά του έμεινε ζωντανό για να εμπνέει τις επόμενες γενιές.
Έγινε το σύμβολο που διατηρεί αναμμένη την φλόγα
της επανάστασης η οποία δεν θα σβήσει ποτέ.

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΦΕΣΤΙΒΑΛ:
NEW STAR
STUDIO new star art cinema:
ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Τηλ 210-8640054 --6932479731