Συνολικές προβολές σελίδας

1309694

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απαντήσεις στη Βρώμικη προπαγάνδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απαντήσεις στη Βρώμικη προπαγάνδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

04 Σεπτεμβρίου, 2025

Τι είναι αλήθεια στην εποχή των αλγορίθμων By Fragkiska Megaloudi


Fragkiska Megaloudi

14 ώρ. ·
Πριν λίγους μήνες χρειάστηκε, για επαγγελματικούς λόγους, να βρω στοιχεία για μια νορβηγική εταιρεία φυτοφαρμάκων που προβάλλει τα προϊόντα της ως «πράσινη λύση». Τα στελέχη της εμφανίζονται σε διεθνή φόρουμ, στον ΟΗΕ, στην ΕΕ, έχουν βραβευθεί ως «champions» του περιβάλλοντος και διαμορφώνουν πολιτικές. Όμως η ίδια εταιρεία κατηγορείται για δολοφονίες ακτιβιστών στη Λατινική Αμερική, αρπαγή γης και παραπλανητική παρουσίαση επικίνδυνων προϊόντων.
 Κι όμως, στο διαδίκτυο δεν βρίσκεις σχεδόν τίποτα. Ο λόγος είναι ότι πληρώνουν τεράστια ποσά στη Google, προσλαμβάνουν ειδικές εταιρείες για να σβήνουν το ηλεκτρονικό τους αποτύπωμα, κάνουν επιθετικό lobbying και στηρίζονται σε ένα ολόκληρο σύστημα που φιμώνει κάθε άλλη φωνή.
Φανταστείτε λοιπόν τώρα τι κάνει μια τεράστια μηχανή γενοκτονίας όπως η ισραηλινή κυβέρνηση.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, το Ισραήλ έχει υπογράψει ειδική συμφωνία με τη Google για ένα εξάμηνο (Ιούνιος–Δεκέμβριος 2025), ύψους 45 εκατομμυρίων δολαρίων, προκειμένου να αλλοιώσει, να εξαφανίσει και να αναστρέψει την εικόνα για την πείνα που το ίδιο προκάλεσε στη Γάζα.
Έτσι κυκλοφορούν «ενημερωτικά» βίντεο και άρθρα που ο αλγόριθμος προβάλλει ψηλά στο feed, προωθώντας την ισραηλινή προπαγάνδα περί "ανύπαρκτου λιμού". Όταν ο Νετανιάχου ανακοίνωσε τη διακοπή ακόμη και της ελάχιστης βοήθειας προς τους Παλαιστίνιους και τον πλήρη αποκλεισμό της Γάζας, η μοναδική ανησυχία που τέθηκε στην Κνεσέτ ήταν πώς θα αντιμετωπιστεί η διεθνής κατακραυγή. Η απάντηση ήταν συγκεκριμένα κονδύλια:
* 45 εκατομμύρια δολάρια στη Google/YouTube
* 3 εκατομμύρια δολάρια στο X (Twitter)
* 2,1 εκατομμύρια δολάρια σε Outbrain/Teads
Το Outbrain συνεργάζεται με μεγάλα διεθνή μέσα (CNN, The Guardian, Haaretz κ.ά.) και τοποθετεί χορηγούμενα άρθρα ή links που μοιάζουν με κανονικές ειδήσεις. 
Το Teads ειδικεύεται σε βίντεο διαφημίσεις που εμφανίζονται μέσα σε άρθρα και social media. Με απλά λόγια, προκειται για δύο πλατφόρμες που πλημμυρίζουν το διαδίκτυο με πληρωμένα «άρθρα» και βίντεο που παρουσιάζονται ως ενημέρωση, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για προπαγάνδα με τον μανδύα της είδησης.

Θα μου πείτε, ο κόσμος ξέρει. Πράγματι, ο περισσότερος κόσμος τώρα ξέρει – αλλά αυτό έγινε επειδή η γενοκτονία έφτασε σε τέτοιο μέγεθος που ήταν αδύνατο πλέον να κρυφτεί, ακόμη και από τον πιο εξελιγμένο αλγόριθμο. Χρειάστηκε όμως ένας χρόνος για να φτάσουμε ως εδώ, και οι κυβερνήσεις μας συνεχιζουν να "καταδικάζουν" δημόσια το Ισραήλ και την ίδια στιγμή να συνάπτουν εμπορικές συμφωνίες στο παρασκήνιο μαζί του.

Θα μου πείτε, και η Χαμάς κάνει προπαγάνδα. Σαφώς και κάνει, αλλά δεν διαθέτει ούτε τα εκατομμύρια, ούτε την ατιμωρησία, ούτε τα μέσα που μπορεί να ξοδεύει το κράτος του Ισραήλ.

Το τι είναι αλήθεια στην εποχή των αλγορίθμων, στην εποχή που ο συνεχής βομβαρδισμός με ειδήσεις και το ατελείωτο scroll προκαλεί σε όλους διάσπαση προσοχής, είναι το ζητούμενο.

Και όσο πιο πολύ διασπάται η προσοχή μας, τόσο πιο εύκολο είναι να δεχόμαστε γεγονότα ως αλήθεια.



Δημοσίευση του χρήστη Fragkiska


10 συμβουλές για να βρεις δουλειά σε διεθνή (και ελληνικά) ΜΜΕ και να γράφεις όπως οι «έγκυροι» δημοσιογράφοι όταν καλύπτεις ευαίσθητα θέματα όπως η γενοκτονία της Παλαιστίνης:
1. Πάντα και παντού παθητική φωνή
Αντί για «ο ισραηλινός στρατός βομβάρδισε καταυλισμό και σκότωσε 40 ανθρώπους», γράψε «40 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε βομβαρδισμό». Σημασία δεν έχει ποιος το έκανε- αρκεί να πούμε ότι «κάποιοι» γενικά και αόριστα σκοτώθηκαν.
2. Πρόσθεσε τη λέξη Χαμάς παντού
«Το υπουργείο Υγείας στη Χαμάς-ελεγχόμενη Γάζα ανακοίνωσε…» -έτσι, ακόμα κι αν μιλάμε για νεκρά παιδιά, η λέξη Χαμάς θα μείνει στο μυαλό.
3. Αναπαρήγαγε δηλώσεις “ισραηλινών αξιωματούχων”
«Σύμφωνα με τον ισραηλινό στρατό…» ή «Ισραηλινοί αξιωματούχοι αναφέρουν…». Δεν χρειάζεται διασταύρωση- η είδηση βγήκε.
4. Απόφυγε τη λέξη «Παλαιστίνη»
Πες «Γάζα» ή «Άραβες του Ισραήλ». Το έθνος εξαφανίζεται, η είδηση «εξισορροπείται».
5. Η ιστορία ξεκινάει αποκλεισιτκά στις 7 Οκτωβρίου 2023
Ξέχνα Νάκμπα, κατοχή, εποικισμούς, αποκλεισμό Γάζας. Για τα μίντια όλα αρχίζουν με «την επίθεση της Χαμάς».
6. Απέφυγε όρους όπως αποικιοκρατία, απαρτχάιντ, κατοχή
Πες το καλύτερα «δύσκολη γειτονιά», «αιώνια διαμάχη» ή «θρησκευτική σύγκρουση».
7. Μην γράψεις ποτέ «εθνοκάθαρση» ή «γενοκτονία»
Πες το «μετακινήσεις πληθυσμών», «εκτοπισμοί λόγω συγκρούσεων». Τις βαριές λέξεις κράτα τες μόνο για Ρωσία ή άλλους «εχθρούς της Δύσης». Για το Ισραήλ γράφουμε «σύγκρουση», «κύκλος βίας» ή «τραγωδία».
8. Η παλαιστινιακή αντίσταση = τρομοκρατία
Μην μπερδεύεσαι με διεθνές δίκαιο ή ιστορικά παραδείγματα (Αλγερία, Ν. Αφρική κ.λπ.). Η λέξη-κλειδί είναι «τρομοκράτες». Χρησιμοποίησέ τη για όλα.
9. Πες την αλήθεια μόνο όταν δεν γίνεται αλλιώς
Όταν η καταστροφή έχει φτάσει σε σημείο που δεν κρύβεται. Τότε, πρόσθεσε λίγο «ανθρώπινο δράμα» και όλα καλά.
10. Κλείσε πάντα με λίγο «ισορροπημένο» σχόλιο
Ένα «δύο πλευρές του νομίσματος», ένα «η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση» ή κάτι πιο «ανθρώπινο», όπως: «Στην τελική, οι απλοί άνθρωποι παντα υποφέρουν». Έτσι κάνεις το σχόλιό σου απολιτικ, ακίνδυνο και ετοιμο για καταναλωση.
Συγχαρητήρια — προσλήφθηκες!
((Η ανάρτηση είναι καυστική. Το λινκ απ’ όπου εμπνεύστηκε θα το βρείτε στο πρώτο σχόλιο.)
Fragkiska Megaloudi
Εμπνευστηκα την αναρτηση απο αυτο εδω το αρθρο και νομιζω θα γραψω και αλλο αποκλειστικα για ελληνικα ΜΜΕ και το ωπς καλυπτουν τη μεταναστευση και τα σκανδαλα 






02 Ιουλίου, 2025

ΠΡΟΣ ΤΑ ΟΡΦΑΝΑ ΤΟΥ ΓΚΕΜΠΕΛΣ

«Τιμητές» της Ιστορίας του ΚΚΕ οι απόγονοι των Ταγμάτων Ασφαλείας.
«Μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον για την πραγματική ιστορία του ΚΚΕ» μας πληροφορεί στο blog της η ΤΟ Εύβοιας-Βοιωτίας της Χρυσής Αυγής. Και συνεχίζει αποκαλύπτοντας τον πραγματικό σκοπό της εκδήλωσης, δηλαδή την απόδειξη της «συνεχούς προδοσίας των κομμουνιστών σε κάθε εθνικό θέμα, μέσα από αδιάσειστα στοιχεία...».
Πρόσφατα εξάλλου η Χρυσή Αυγή φρόντισε να επανεκδώσει και σχετικό βιβλίο. Ποια είναι όμως τα «ντοκουμέντα» που παραθέτει;
Έτσι και αλλιώς μας χωρίζει άβυσσος στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη μελέτη της Ιστορίας.
Στα πλαίσια του ρατσιστικού και ναζιστικού παραληρήματος η Χρυσή Αυγή θεωρεί μέγιστη προδοσία του ΚΚΕ ότι στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ (πρόδρομος ΚΚΕ) συμμετείχαν και εκπρόσωποι της εβραϊκής εργατικής σοσιαλιστικής οργάνωσης της Θεσσαλονίκης «Φεντερασιόν». Φυσικά, το ΚΚΕ δεν έχει αποκρύψει ποτέ ότι εξέφραζε και τους Εβραίους εργάτες της Θεσσαλονίκης, προτού προλάβουν να τους στείλουν στα κρεματόρια οι ομοϊδεάτες και οι πολιτικοί πρόγονοι της ΧΑ.
Αλλά και συνολικότερα, η Χρυσή Αυγή δεν κάνει τίποτα άλλο από το να στηρίζει τη μελέτη της ιστορίας στην αρχή ότι ενοποιητικός παράγοντας είναι μόνο η φυλή, το έθνος.
Οπότε στην ουσία, αν και θέλει να φαίνεται αντισυστημική, αναπαράγει τη βασική θέση του συνόλου της κυρίαρχης καπιταλιστικής ιστοριογραφίας, παρουσιάζοντας το σύνολο του λαού ως πολίτες ανεξάρτητα από ταξικές και άλλες διαφοροποιήσεις.
Με αυτό τον τρόπο, ο βιομήχανος παρουσιάζεται να έχει κοινά συμφέροντα με τον εργάτη και ο αγρότης οφείλει να «αντλήσει» τα ίδια ιστορικά διδάγματα με τον εφοπλιστή.
Γι' αυτό και ερμηνεύουν όλα τα ιστορικά γεγονότα υπό το πρίσμα της προδοσίας ή της μη προδοσίας, φτάνοντας πρόσφατα να αυτοπαρουσιαστούν ως διάδοχοι του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (πού να το 'ξερε!). Γι' αυτό και δεν παίρνουν θέση για στιγμές της ταξικής πάλης, όπως το Κιλελέρ ή η Πρωτομαγιά του 1936 στη Θεσσαλονίκη, όταν δηλαδή οι βιομήχανοι και εφοπλιστές φίλοι τους, διαπράττοντας μάλλον «εσχάτη προδοσία» (με ταξική συνέπεια θα λέγαμε εμείς), αιματοκυλούσαν την εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα.
Βέβαια, το μεγάλο «αγκάθι» της ιστορικής μεθοδολογίας τους αφορά τη στάση του ΚΚΕ στο Β΄ Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο. Βλέπετε, τότε οι μισοί από τους αστούς φίλους τους αποφάσισαν να αφήσουν στην τύχη του τον ελληνικό λαό και να διαφύγουν με τους Άγγλους συμμάχους στην Αίγυπτο.
Οι άλλοι μισοί αστοί ομοϊδεάτες τους έμειναν για να συνεργαστούν με τους ναζί στη δυνάστευση του ελληνικού λαού (τι εθνικό φρόνημα αλήθεια!).
Για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να επαναλάβει όλη την αντικομμουνιστική υστερία της δεκαετίας του 1950 και του 1960, κομμάτι της οποίας ήταν και η προπαγάνδα ότι ο ΕΛΑΣ δεν έκανε αντίσταση απέναντι στους Γερμανούς, αλλά σκότωνε τους εθνικόφρονες (εξάλλου σε αυτό το επιχείρημα στηρίζει και τη δικαιολόγηση των Ταγμάτων Ασφαλείας που έδιναν όρκο πίστης στον Χίτλερ). Πρόκειται για μια τόσο χοντροκομμένη προπαγάνδα που δε θα την αποδεχόταν ούτε ο αντικομμουνιστής Τσόρτσιλ που αναγνώρισε την ΕΑΜική αντίσταση ως μία από τις σημαντικότερες της Ευρώπης.
Έτσι παραθέτουν αποσπάσματα από τα «μνημεία ιστορικής έρευνας» «Βίβλος Εθνοπροδοσίας» του «καθόλα αμερόληπτου» Συλλόγου Επαναπατρισθέντων εκ του «παραπετάσματος» και «Η εναντίον της Ελλάδος επιβουλή» του επίσης αμερόληπτου υφυπουργείου Τύπου (βλέπετε είναι και ενάντια στο σύστημα οι άνθρωποι!).
Μόνο που τα «αδιάσειστα στοιχεία» και οι «συμφωνίες» δεν είναι τίποτα άλλο από πλαστά κουρελόχαρτα που δε γίνονται αποδεκτά από κανέναν ιστορικό, όχι μόνο τους κομμουνιστές.
Και πιο συγκεκριμένα. Το «Σύμφωνο» ανάμεσα στους Γερμανούς και τον ΕΛΑΣ («ανακαλύφθηκε» από την εθνικιστική ΠΑΟ) φέρεται να «συνάφθηκε» την 1 Σεπτέμβρη 1944 στο Λειβάδι Χαλκιδικής μεταξύ του Καπετάν Κίτσου (συνταγματάρχη του ΕΛΑΣ) και του Έριχ Φένσκε (ταγματάρχη, διοικητή της μονάδας 31756 και εκπρόσωπο των ενόπλων γερμανικών δυνάμεων της στρατιάς Αιγαίου).
«Προέβλεπε» την ανενόχλητη υποχώρηση του Γερμανικού Στρατού από τη Μακεδονία, με αντάλλαγμα την παραχώρηση στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ της Θεσσαλονίκης, καθώς και βαρέως οπλισμού, πολεμικού υλικού κλπ. Η «συμφωνία» περί «μη επιθέσεως μεταξύ του ΕΛΑΣ και των γερμανικών στρατευμάτων» καταδείκνυε κατά τον Χ. Νάλτσα (γνωστό αντικομμουνιστή πλαστογράφο) το «γεγονός» ότι ο ΕΛΑΣ δεν «διεξήγε αγώνα κατά του κατακτητού». Επετεύχθη δε - σύμφωνα πάντα με τον ίδιο - έπειτα από «μυστικήν επικοινωνίαν» των Σοβιετικών και του ΕΑΜ Θεσσαλονίκης με το 2ο Γραφείο του Γενικού Στρατηγείου του Γερμανικού Στρατού στην πόλη1.
Έλα όμως που «όπως εξάγεται από τους γερμανικούς καταλόγους των αξιωματικών», μας πληροφορεί ο H. Richter, «δεν υπήρχε στη Βέρμαχτ κανένας ταγματάρχης μ’ αυτό το όνομα (σ.σ. Έριχ Φένσκε)», ενώ ακόμα και «η μονάδα με τον αριθμό 31756 είναι ανύπαρκτη και γέννημα φαντασίας (…) Τι προπαγανδιστική αξία έχει ακόμα και σήμερα (σ.σ. το 1975) αυτό το έγγραφο φάνηκε καθαρά το Δεκέμβριο του 1968. Η Χούντα της 21.4.67 κυκλοφόρησε ένα λεύκωμα με τίτλο “Δεκέμβριος 1944-Δεκέμβριος 1967”, στο οποίο περιλαμβάνεται και ένα “φωτοαντίγραφο” αυτού του ντοκουμέντου»2.
Η επιπόλαια κατασκευή του εν λόγω εγγράφου βεβαίως αποτελεί το ένα μόνο σκέλος στην ιστορική παραχάραξη που επιχειρείται εδώ.
Το άλλο έχει να κάνει με τις διεργασίες που πράγματι έλαβαν χώρα λίγο πριν το τέλος του πολέμου, την αντιπαράθεση σοσιαλισμού και καπιταλισμού που ερχόταν στο προσκήνιο.
Όσον αφορά αυτό το κομμάτι, λοιπόν, η αλήθεια είναι πως οι Ναζί δεν είχαν καμιά πρόθεση να παραδώσουν εδάφη, οπλισμό ή οτιδήποτε άλλο στους κομμουνιστές.

Αλλού είχαν στρέψει το ενδιαφέρον και τις ελπίδες τους, γεγονός που καταδεικνύεται από πληθώρα ντοκουμέντων:
Στην αναφορά του στρατάρχη Μαξιμίλιαν φον Βάικς στον αρχηγό του Ηγετικού Επιτελείου της Βέρμαχτ Άλφρεντ Γιοντλ (2 Σεπτέμβρη 1944) τονιζόταν μεταξύ άλλων πως «είναι ζωτικό αγγλικό συμφέρον να πάρει στα χέρια της (σ.σ. η Αγγλία) τις κατεχόμενες τώρα από τη Γερμανία θέσεις-κλειδιά της Ελλάδας, χωρίς να δημιουργηθεί χρονικό κενό που θα έδινε στις κομμουνιστικές συμμορίες τη δυνατότητα ανατροπής της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων και της κατοχής πριν τους Άγγλους.
Η αναγκαιότητα σε περίπτωση γερμανικής εκκένωσης να πάρει σταθερά στα χέρια του την Ελλάδα πριν από τους έλληνες κομμουνιστές ή και πριν από τους Ρώσους, είναι το κίνητρο για το Συμμαχικό Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής στο Κάιρο. Αυτό εξηγεί την αναγγελθείσα προσφορά του συνταγματάρχη “Τομ” στον Ζέρβα και τις βολιδοσκοπήσεις μέσω των ελληνικών καναλιών στην Αθήνα με στόχο να επιτευχθεί μαζί μας μια βραχυπρόθεσμη προθεσμία για την εκκένωση “χέρι με χέρι”»3.
Σε τηλεγράφημα του Κουρτ-Φριτς φον Γκρέβενιτς προς τον Χέρμαν Νοϊμπάχερ στις 3 Σεπτέμβρη 1944 αναφερόταν πως «η Ομάδα Στρατιών Ε, Θεσσαλονίκη, δίνει ακριβώς τώρα οδηγίες στον Τύπο ότι πρέπει να σταματήσει κάθε δημοσιογραφική πολεμική κατά του Ζέρβα. Πρωταρχικός στόχος είναι (σ.σ. κατά την άποψη της Ομάδας Ε) η σύμπραξη όλων των εθνικών δυνάμεων κατά του κομμουνισμού».
Ο ίδιος στις 10 Σεπτέμβρη ενημέρωνε σχετικά με την αποχώρηση του γερμανικού στρατού από την Κρήτη: «Οι Άγγλοι αφήνουν συνειδητά άθικτους τους ανθρώπους μας, παίρνοντας υπόψη μια επερχόμενη, που είναι και προς το αγγλικό συμφέρον, χρησιμοποίηση κατά των μπολσεβίκων».4
Μάλιστα, στα Απομνημονεύματά του ο υπουργός Εξοπλισμών και στενός συνεργάτης του Χίτλερ, Άλμπερτ Σπέερ, μιλά ανοικτά για συμφωνία μεταξύ των Γερμανών και των Βρετανών: «Παρά τον απόλυτο έλεγχο των Βρετανών στη θάλασσα, επετράπη στις γερμανικές μονάδες να επιβιβαστούν και να ταξιδέψουν ανενόχλητες προς την ενδοχώρα (…) Σε αντάλλαγμα η Γερμανική πλευρά συμφώνησε να χρησιμοποιήσει αυτά τα στρατεύματα για να κρατήσει την Θεσσαλονίκη έως ότου θα ήταν δυνατό να καταληφθεί από τις Βρετανικές δυνάμεις»5.
Αναφορικά τώρα με την υποτιθέμενη συμφωνία του Σιάντου με τους Γερμανούς, το «ντοκουμέντο» που προσκομίζεται αφορά ένα «κείμενο» του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ (το υπογράφει ο Γραμματέας Γ. Σιάντος) όπου αναφέρεται σε «συμφωνία» με τη Γερμανική Διοίκηση για παύση των εχθροπραξιών και διευκόλυνση της αποχώρησης του γερμανικού στρατού από την Ελλάδα.
Πιο συγκεκριμένα ο Γ. Σιάντος φέρεται να ενημερώνει το Γραμματέα μιας «Επιτροπής Πόλης» (ποιας δε λέει) πως «ύστερα από διαπραγματεύσεις με τη Γερμανική Διοίκηση καταλήξαμε μαζί της σε συμφωνίες», κατά τις οποίες «κάθε “σαμποτάζ” ή οποιαδήποτε άλλη ενέργειά μας ενάντια οπλιτών ή βαθμοφόρων του στρατού κατοχής θα γίνεται ύστερα από σχετικάς υποδείξεις του αρχηγού της Γκεστάπο. Δώστε επομένως εντολή στις Αχτίδες να πάψουν στο εξής οι ξεκάρφωτες ενέργειες (…) Ακόμα ανέλαβαν την υποχρέωση να μας ειδοποιούν για τα μπλόκα και τις συλλήψεις ώστε κανείς να μην υπάρχει κίνδυνος για τα μέλη της οργάνωσής μας. Παράλληλη υποχρέωση αναλάβαμε και μεις για την περίπτωση αναχώρησής τους από την Ελλάδα. Κανείς δεν πρέπει να ενοχληθεί. Αθήνα, 13/8/44. Γ. Σιάντος».
Χώρια του γελοίου του πράγματος (οι επιθέσεις κατά των Γερμανών να γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη και καθ’ υπόδειξη των ιδίων!) και μόνο το σημείο που αναφέρεται στα περί «ειδοποιήσεως για τα μπλόκα» είναι αρκετό ώστε να αποκαλυφθεί το κατά πόσο πράγματι υπήρξε ή όχι μια τέτοια συμφωνία. Κάτι τέτοιο διαψεύδεται από την ίδια την Ιστορία:
Τα μπλόκα στην Κοκκινιά στις 17 Αυγούστου και 29 Σεπτέμβρη, το μπλόκο στην Καλλιθέα στο μεσοδιάστημα, αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες της πλαστογραφίας.
«Από τα μπλόκα που έγιναν τον τελευταίο καιρό στις κομμουνιστικές συνοικίες», έγραφε στην αναφορά του στις 25 Αυγούστου ο Φον Γκρέβενιτς προς τον Χ. Νοϊμπάχερ, «ιδιαίτερα αιματηρό ήταν το μπλόκο της συνοικίας Νέας Κοκκινιάς:
Δίπλα στις 3.000 συλλήψεις, πάνω από 100 κομμουνιστές νεκροί, από τους οποίους τα δύο τρίτα στη μάχη κι ένα τρίτο (σ.σ. εκτελέστηκαν) σαν εξιλέωση για τραυματία μοίραρχο. Σε διαμαρτυρία κατά της αστυνομικής ενέργειας και της στρατολογίας για αναγκαστική εργασία οι κομμουνιστές κάλεσαν για σήμερα σε γενική απεργία».6
Κατά τα άλλα ΚΚΕ - ΕΑΜ και Γερμανοί τα «είχανε συμφωνήσει»!!
Όσον αφορά τις «τεχνικές λεπτομέρειες» του εγγράφου, ούτε η έδρα του ΠΓ ούτε ο ίδιος ο Γ. Σιάντος βρίσκονταν στην Αθήνα την εποχή εκείνη, αλλά στα Πετρίλια Καρδίτσας. Ο Σιάντος επέστρεψε στην Αθήνα μετά την απελευθέρωση, στις 16 Οκτώβρη 1944!
Και έπειτα από τη φανερή τους ιστορική επιτυχία, αυτοί που κατηγορούν τους κομμουνιστές ως υπεύθυνους όλων των εθνικών προδοσιών, ευτυχισμένοι από την πλαστογράφηση κλείνουν με το σύνθημα του κομμουνιστή Τσε Γκεβάρα: Μέχρι τη Νίκη! (Hasta la Victoria Siempre).
Και εις ανώτερα γκεμπελίσκοι της δεκάρας!
Παραπομπές:
1. ΝΑΛΤΣΑΣ Χ. «Το Μακεδονικόν ζήτημα και η σοβιετική πολιτική» (σ. 282 και 359), εκδόσεις «Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών», 1954. Το «ντοκουμέντο» παρατίθεται και στο blog.
2. RICHTER H. «Δύο επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις στην Ελλάδα» τομ. Β΄ (σ. 179), εκδόσεις «Εξάντας», Αθήνα 1975.
3. ΚΡΑΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΤΣΝΤΑΜ, αρ. Φιλμ 18.655 στο ΖΕΚΕΝΤΟΡΦ Μ. «Η Ελλάδα κάτω από τον αγκυλωτό σταυρό: Ντοκουμέντα από τα Γερμανικά Αρχεία» (σ. 250-1), εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1991.
4. ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΒΟΝΝΗΣ, «Ειδικός πληρεξούσιος για τη Νότια Ανατολή», τομ. 1 (φ. 8 και φ. 43) στο ΖΕΚΕΝΤΟΡΦ Μ. «Η Ελλάδα κάτω από τον αγκυλωτό σταυρό: Ντοκουμέντα από τα Γερμανικά Αρχεία» (σ. 252 και 257), εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1991.
5. SPEER A. «Inside the Third Reich» (σ..509-510), «Avon Publishers», 1979.
6. ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΒΟΝΝΗΣ «Ειδικός πληρεξούσιος για τη Νότια Ανατολή», τομ. 1 (φ. 60) στο ΖΕΚΕΝΤΟΡΦ Μ. «Η Ελλάδα κάτω από τον αγκυλωτό σταυρό: Ντοκουμέντα από τα Γερμανικά Αρχεία» (σ. 240), εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1991.

 

02 Μαρτίου, 2025

#Παπαδόπουλος Δες πώς Σε 1" κάνεις #φύλλο_κ_φτερό όλη την αντιλαϊκή πολιτική



Επεσε στο κενό η σχεδιασμένη προσπάθεια της κυβέρνησης, στο στημένο παιχνίδι με τους κουκουλοφόρους, να αλλοιωθεί το μήνυμα της σημερινής μεγαλειώδους μέρας.
Ενα εκατομμύριο λαού και νεολαίας με τη σημερινή του συμμετοχή στην απεργία διεμήνυσε πως δεν είναι διατεθειμένο να ανεχτεί μία πολιτική που θυσιάζει τη ζωή του για το κέρδος και την οδηγεί σε «νέα Τέμπη».
Η δυσπιστία που εκφράζεται από τον λαό δεν πρέπει να μείνει μόνο στη συγκεκριμένη κυβέρνηση, αλλά συνολικά στην αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται από τα αστικά κόμματα και για να δικαιωθεί αυτός ο μεγαλειώδης αγώνας, πρέπει ν' αποκτήσει συνέχεια και διάρκεια.
Είναι ενθαρρυντικό και εκεί βρίσκεται η ελπίδα ότι όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται ότι έχουν απέναντί τους ένα κράτος που ούτε θέλει ούτε μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες τους, από την ακρίβεια έως την πολιτική προστασία, από το σιδηρόδρομο μέχρι το σύστημα υγείας, γιατί στόχος του είναι να υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Απέναντι σε αυτό το κράτος της δικτατορίας του κεφαλαίου που το υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις, η μόνη λύση, είναι η οργάνωση μιας πλατιάς λαϊκής αντεπίθεσης και σε αυτή την κατεύθυνση το ΚΚΕ παίρνει την πρωτοβουλία για να ενισχυθούν οι εστίες αντίστασης και να συνεχιστεί ο αγώνας πολύ πιο έντονα το επόμενο διάστημα.

youtube.com
Ο Μ. Παπαδόπουλος στην ΕΡΤNEWS
*Δείτε εδώ:* --------------------------------------------------------------------------------------902.gr: https://www.902.grΚΚΕ: https://www.kke.grΚΝΕ: http...


Ο Μ. Παπαδόπουλος σχολιάζοντας την κοκορομαχία κυβέρνησης και κομμάτων αντιπολίτευσης ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε ότι όλα αυτά τα κόμματα ψήφισαν την απελευθέρωση της αγοράς των σιδηροδρόμων και είναι συνένοχα για την ιδιωτικοποίηση, τον κατακερματισμό, την υποστελέχωση στον ΟΣΕ, την έλλειψη μέτρων ασφαλείας, ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο. 
Πρόσθεσε, ότι παρόμοια δυστυχήματα έχουν γίνει σε χώρες της ΕΕ, όπως Βρετανία, Ισπανία, κ.α., ακριβώς λόγω της ίδιας πολιτικής που εφαρμόζεται και όμως, δεν μιλάει κανένα κόμμα στη χώρα μας για αυτή την πολιτική. Δεν μιλάει επίσης κανείς για το γεγονός ότι εξαιτίας της ίδιας πολιτικής, υπάρχουν οι νεκροί εργάτες στους χώρους δουλειάς, ένας κάθε τρεις μέρες ενώ η κατάσταση στον σιδηρόδρομο σήμερα, παραμένει ίδια με την έλλειψη συστημάτων ασφαλείας, μεταφέροντας μάλιστα και πολεμικό υλικό για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, με απρόβλεπτες συνέπειες.

Οσον αφορά το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ αλλά και το πόρισμα του ΚΚΕ στην Εξεταστική Επιτροπή, αναδεικνύεται ότι υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων για μια σειρά αποφάσεις υποβάθμισης της λειτουργίας του σιδηροδρόμου στο πλαίσιο της απελευθέρωσης της αγοράς των σιδηροδρόμων που αν δεν υπήρχαν, δεν θα γινόταν η σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη.

Στη συζήτηση για τη συγκάλυψη, η απάντηση της κυβέρνησης, ότι δεν παρενέβη, ο Μ. Παπαδόπουλος σημείωσε ότι αυτό και μόνο είναι η ομολογία μιας βαριάς πολιτικής ευθύνης της κυβέρνησης, καθώς δεν υπήρχε ούτε σχέδιο, ούτε πρωτόκολλο, ούτε αρμόδια αρχή για να κάνει συγκροτημένη έρευνα, για να μη χαθούν σημαντικά στοιχεία. Υπάρχει επίσης, ένα κράτος που είναι πολύ ικανό να θυσιάζει τις ανάγκες του λαού στο βωμό του κέρδους. Αυτό το κράτος είναι ικανό να ρίχνει νερό σε ειρηνικούς διαδηλωτές αλλά ανίκανο να αντιμετωπίσει τους κουκουλοφόρους που δρουν απροκάλυπτα μπροστά στα μάτια του, είναι πολύ ικανό να δίνει φοροπαλλαγές στους εφοπλιστές και γι’ αυτό είναι αν
ίκανο να λαμβάνει στοιχειώδη μέτρα προστασίας του λαού από πυρκαγιές, φωτιές και πλημμύρες.

15 Φεβρουαρίου, 2025

ΑΥΤΟΙ "ΑΓΑΠΑΝΕ" ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ !!!



Manos Saridakis:

Η Ελλάδα είναι μία από τις ελάχιστες χώρες στην Ευρώπη που παραμένουν οι παραδοσιακές διαχωριστικές πολιτικές γραμμές, και η σαφής διάκριση Αριστεράς-Δεξιάς. 
Αυτό οφείλεται τόσο στην “κληρονομιά” του εμφυλίου και του μετεμφυλιακού κράτους, όσο και της τελευταίας δικτατορίας στην Ευρώπη, που είχαν ως αποτέλεσμα την ύπαρξη από τη μία ενός σκληρού πυρήνα Δεξιάς που δεν θέλει καμία μείξη με την αριστερή πολιτική, και από την άλλη την ύπαρξη του ΚΚΕ και των ΚΚΕδογενών κομμάτων που δεν θέλουν καμία μείξη με τη δεξιά πολιτική.
 Αυτό δεν συμβαίνει πλέον στην Ευρώπη, όπου ξεπηδούν διαρκώς νέα μαζικότατα πολιτικά κόμματα ασαφούς ιδεολογικού στίγματος, με προγράμματα που είναι μια μείξη ακροδεξιών και αριστερών πολιτικών, και σχεδόν πάντα προσωποκεντρικά γύρω από έναν μιντιακό ηγέτη.
Αυτό το ρεύμα στη χώρα μας προσπαθεί να το εκφράσει η Ζωή Κωνσταντοπούλου και η Πλεύση Ελευθερίας. 
Όπως μπορεί ο καθένας και η κάθε μία να δει στο πρόγραμμά της (αξίζει να το διαβάσετε, όπως και να περιηγηθείτε στην ιστοσελίδα της), είναι ένα κατεξοχήν ακροδεξιό πρόγραμμα, με ελάχιστες κοινωνικές πινελιές (η λέξη “αριστερά” απουσιάζει παντελώς από τη διακήρυξή και το πρόγραμμά της), ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι είναι το περισσότερο προσωποπαγές κόμμα της ελληνικής βουλής (βάζω στοίχημα ότι κανένας σας δεν μπορεί από μνήμης να απαριθμήσει πάνω από 1-2 στελέχη πέραν της Κωνσταντοπούλου).

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι τα ΜΜΕ της χώρας μας δεν την συγκαταλέγουν στην Αριστερά (μαζί με ΚΚΕ, ΝΕΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ) αλλά τείνουν ολοένα και συχνότερα να την τοποθετούν μαζί με την Ελληνική Λύση και τη Νίκη στους “γραφικούς ακροδεξιούς”. 
Και παρόλα αυτά υπάρχουν ακόμα (λίγοι ευτυχώς) αριστεροί του facebook που θεωρούν ότι η Ζωή ανήκει στο φάσμα της Αριστεράς.
 Πώς το έλεγε ο Αλβέρτος: η ανθρώπινη ηλιθιότητα είναι άπειρη..

 

                                                         https://youtu.be/7hXivyv_Krk








08 Ιανουαρίου, 2024

Ο Βρώμικος Ρόλος της Σοσιαλδημοκρατίας Χτες-Σήμερα #Μάκης_Παπαδόπουλος

 

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα από την ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση με θέμα «Ο βρώμικος ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Οχι άλλες αυταπάτες! Με το ΚΚΕ στον αγώνα μπορούμε να νικήσουμε!», που διοργάνωσαν στις 20 Δεκέμβρη στη Θεσσαλονίκη οι Κλαδικές Οργανώσεις της ΟΠ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Ολόκληρη η ομιλία θα δημοσιευτεί στο προσεχές τεύχος της ΚΟΜΕΠ.

«Γιατί υπήρξε, όμως, φίλες και φίλοι, η φθορά του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια του ΣΥΡΙΖΑ και πώς φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση;

Διότι τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, που ηγήθηκαν σε κυβερνήσεις, διαχειρίστηκαν τη μεγάλη κρίση, ψήφισαν και υλοποίησαν την πολιτική των μνημονίων που οδήγησε στη μεγάλη επιδείνωση στη ζωή της εργατικής τάξης και των αυτοαπασχολούμενων.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανέλαβε σε φάση καπιταλιστικής ανάπτυξης, που συνοδεύτηκε από τη στροφή της Κομισιόν προς την επεκτατική πολιτική, τα μεγάλα "κρατικά πακέτα" και τα κοινοτικά κονδύλια για την αντιμετώπιση της πανδημίας και την υλοποίηση της "πράσινης μετάβασης", στην ουσία για ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη.

Ετσι, η ΝΔ είχε τη δυνατότητα μαζί με τον πακτωλό κονδυλίων που δόθηκε στους ομίλους να πάρει κάποια μέτρα που απέτρεπαν τη μεγάλη και απότομη επιδείνωση του λαϊκού εισοδήματος. Ετσι, εμφανίστηκε, απ' τη μια, ως ο ικανότερος διαχειριστής για την προσέλκυση επενδύσεων και τη διασφάλιση της ανάπτυξης της οικονομίας και, απ' την άλλη, ως το "μικρότερο κακό" για το εισόδημα και τα δικαιώματα των λαϊκών στρωμάτων.


Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε πλέον να ψαρεύει σε θολά νερά, όπως στην εποχή του μνημονίου. Η σύμπλευσή του με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και τη στρατηγική του κεφαλαίου τον υποχρέωνε να ψηφίζει πάνω απ' το 50% των νόμων της ΝΔ, όπως και το ΠΑΣΟΚ. 
Και σε κάθε προσπάθεια μικρο-διαφοροποίησης αρκούσε στη ΝΔ να θυμίζει στον λαό τους νόμους Κατρούγκαλου, Αχτσιόγλου και γενικότερα τον εφιάλτη του 3ου μνημονίου και των μεταμνημονιακών δεσμεύσεων.

Οι πρόσφατες διεργασίες προσπαθούν εκτός των άλλων να "ξεπλύνουν", να σβήσουν απ' τη μνήμη του λαού τον αντιλαϊκό ρόλο που έπαιξαν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. 
Γι' αυτό επιλέγονται και θα επιλεγούν νέα πρόσωπα, όπως ο Τεμπονέρας, που δεν θυμίζουν την εποχή των μνημονίων.

Σημαιοφόρος της αντίδρασης από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο

Ομως, ο βρώμικος ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας για την ενσωμάτωση του λαού στους στόχους του κεφαλαίου διαπερνά όλη την Ιστορία της στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, δεν αφορά μόνο τα τελευταία χρόνια.

Στην εποχή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη συντάχθηκαν με τις αστικές τάξεις και έσυραν τους λαούς της Ευρώπης στο σφαγείο της στρατιωτικής αναμέτρησης. Αντικατέστησαν το "Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!" με το "Προλετάριοι όλων των χωρών, αλληλοσφαχτείτε!".

Στην Επανάσταση του 1918 στη Γερμανία*, οι σοσιαλδημοκράτες ως κυβέρνηση πρωταγωνίστησαν στη σφαγή του επαναστατικού εργατικού κινήματος, στη δολοφονία της Ρόζα Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ.

Πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η σοσιαλδημοκρατία έπαιξε ενεργό ρόλο προκειμένου να αναλάβει ο Χίτλερ τη διακυβέρνηση στη Γερμανία, ενώ στη Γαλλία η κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου δεν στήριξε ουσιαστικά τον αγώνα ενάντια στις φασιστικές δυνάμεις του Φράνκο στην Ισπανία. 
Το 1937 ακύρωσε τα όποια φιλεργατικά μέτρα είχε πάρει, "για να ανακάμψει η οικονομία", και τελικά άνοιξε τον δρόμο στον σχηματισμό της κυβέρνησης Νταλαντιέ, που συμφώνησε στην πολιτική "κατευνασμού" του Χίτλερ και στη Συμφωνία του Μονάχου, με στόχο να προσανατολιστεί το σχέδιο της γερμανικής ιμπεριαλιστικής επέμβασης μόνο προς τη Σοβιετική Ενωση.

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ενσωμάτωση του εργατικού κινήματος στη γραμμή της ταξικής συνεργασίας, του κοινωνικού συμβολαίου για να προχωρήσει η καπιταλιστική ανάπτυξη.

Είναι η περίοδος που η αστική τάξη έχει μεγαλύτερα περιθώρια παραχωρήσεων, καθώς έχει προηγηθεί μεγάλη καταστροφή, απαξίωση υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου και μεγάλη άνοδος της παραγωγικότητας. 
Ταυτόχρονα, έχει ανάγκη τη θωράκιση του συστήματος απέναντι στην ΕΣΣΔ και στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο, στην εργατική τάξη, που είχε δοκιμάσει τη δύναμή της με τη συμμετοχή στον ένοπλο αγώνα κατά του φασισμού, και απέναντι στην ισχυρή επιρροή Κομμουνιστικών Κομμάτων. Επιπλέον, έχει την ανάγκη για ώθηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, χωρίς όμως όξυνση της ταξικής πάλης. (...)

Η Ιστορία διδάσκει

Η Ιστορία μάς βοηθά να κατανοήσουμε όχι μόνο τι έκαναν, ποια εγκλήματα σε βάρος του λαού διέπραξαν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, αλλά κυρίως γιατί τα έκαναν και γιατί θα τα ξανακάνουν. Μας βοηθά να κατανοήσουμε ότι αυτά τα κόμματα μόνο χειρότερα, ακόμα πιο εχθρικά για τον λαό μπορούν να γίνουν. Διότι δεν έκαναν απλά κάποια λάθη.

Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα θυσίασαν τις λαϊκές ανάγκες για να προωθήσουν τη στρατηγική του κεφαλαίου και τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, τις οποίες προβάλλουν σταθερά ως μονόδρομο όλα αυτά τα χρόνια, όλες τις προηγούμενες δεκαετίες.

Και τα ίδια και χειρότερα θα κάνουν το επόμενο διάστημα, αφού συμφωνούν, στηρίζουν και προωθούν:

-- Τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας ως σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ στον ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστικών κέντρων απ' την Ουκρανία έως τη Μέση Ανατολή.

-- Την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία, που μετατρέπει τη χώρα σε απέραντη βάση, ορμητήριο για τη σφαγή άλλων λαών και στόχο στρατιωτικών αντιποίνων σε περίπτωση επέκτασης του πολέμου.

-- Τη στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ που κυριολεκτικά σφαγιάζει σήμερα τον λαό της Παλαιστίνης.

-- Τα επικίνδυνα παζάρια εφ' όλης της ύλης με την αστική τάξη της Τουρκίας για να διατηρηθεί η συνοχή του ΝΑΤΟ και να προχωρήσει η συνεκμετάλλευση. Παζάρια εφ' όλης της ύλης για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας που δεν αποθαρρύνουν αλλά ενισχύουν την τουρκική επιθετικότητα (...)

Ο μύθος της προοδευτικής διακυβέρνησης

Η Ιστορία μάς διδάσκει επίσης ότι καμιά αστική κυβέρνηση, όπως κι αν αυτοαποκαλείται, προοδευτική ή αριστερή, δεν μπορεί να κινηθεί έξω απ' τις ράγες που καθορίζει η δικτατορία του κεφαλαίου. Δεν μπορεί να υπερβεί τις νομοτέλειες, τους καταναγκασμούς με τους οποίους λειτουργεί η καπιταλιστική οικονομία.

Καμιά αστική κυβέρνηση δεν θα υπονομεύσει την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των εγχώριων ομίλων στις Κατασκευές, στην Ενέργεια, σε κάθε τομέα της οικονομίας.

Γι' αυτό και όσες κυβερνήσεις κι αν πέρασαν, παραμένουν, για παράδειγμα, οι άθλιες συνθήκες, τα εξοντωτικά ωράρια, οι χαμηλοί μισθοί στο "τουριστικό θαύμα" της καπιταλιστικής Ελλάδας.

Καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί επίσης να μετατρέψει σε φιλολαϊκό το αστικό κράτος, που έχει ως αποστολή να υπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτήν την αποστολή υπηρετούν ενιαία όλες οι λειτουργίες του, απ' την Εκπαίδευση έως τη Δικαιοσύνη και απ' την οικονομική πολιτική έως την αστυνομία και τον στρατό.

Το κράτος του κεφαλαίου δεν τεμαχίζεται σε επιμέρους λειτουργίες, ώστε κάποια απ' αυτές να μπορεί να αλλάξει σταδιακά σε φιλολαϊκή κατεύθυνση.

Ολες οι λειτουργίες διαπλέκονται για να υπηρετήσουν το σύστημα. Π.χ. στην Εκπαίδευση δεν υπάρχει μόνο η διάδοση των ιδεών της άρχουσας τάξης, η ιδεολογική λειτουργία, υπάρχει ταυτόχρονα και η καταστολή, η δυνατότητα αποβολής του μαθητή, αξιολόγησης και απόλυσης του εκπαιδευτικού που δεν συμμορφώνεται με τις υποδείξεις (...)

Οσκαρ κωμωδίας

Τα κορυφαία στελέχη της, όπως ο Τσακαλώτος, η Αχτσιόγλου, ο Χαρίτσης, ορκίζονται ότι θέλουν να σώσουν την "ψυχή της Αριστεράς" απ' τον εκφυλισμό στον οποίο οδηγεί η νέα ηγεσία Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ας σκεφτούμε:

Ποιοι συγκροτούν το νέο κόμμα, τη "Νέα Αριστερά"; 
Το μισό υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης του 3ου μνημονίου και της αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισε στη συνέχεια το 50% των νόμων της κυβέρνησης της ΝΔ, δηλαδή ο Τσακαλώτος, η Αχτσιόγλου, ο Βίτσας, ο Φίλης, ο Σκουρλέτης, ο Χαρίτσης κ.λπ.

Και τι δηλώνουν; 
Οτι είναι περήφανοι για τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, για τα ματωμένα "μαξιλάρια" των 36 δισ., για τη Συμφωνία των Πρεσπών και την πολιτική σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ. Οτι θα προωθήσουν αποφασιστικά και πιο αποτελεσματικά όλες τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ, απ' την "πράσινη μετάβαση" ως το πλαίσιο ψηφιακού μετασχηματισμού.

Γι' αυτό εξάλλου ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας τους δηλώνει έτοιμος για συνεργασία με τα άλλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, όπως το ΠΑΣΟΚ, για τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, την προάσπιση της δημόσιας Παιδείας και τη ρύθμιση της αγοράς, ρύθμιση με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που έχουν γιγαντώσει τις κοινωνικές ανισότητες (...)

Στην πραγματικότητα, ο Κασσελάκης, μαζί με τον Τσίπρα, λέει ωμά, χωρίς ψευτοαριστερό περιτύλιγμα, αυτά που έχουν προβάλει όλοι οι υπόλοιποι τα προηγούμενα χρόνια.

Γελοιοποιείται στη συνέλευση του ΣΕΒ προβάλλοντας το κεφάλαιο ως εργαλείο μείωσης των κοινωνικών ανισοτήτων. Δεν διεκδικεί το Νόμπελ Οικονομίας, αλλά το Οσκαρ α΄ ρόλου στην κωμωδία.

Δηλώνει ότι ο καπιταλισμός είναι μονόδρομος και ότι το μόνο που ζητά η Αριστερά είναι ίδιους κανόνες για όλους στον καπιταλισμό, δηλαδή ίδιους κανόνες για τον εφοπλιστή και τον ναυτεργάτη, τον τραπεζίτη και τον άνεργο που πνίγεται στα χρέη.

Για ποιο πράγμα όμως μπορούν να τον κατηγορήσουν οι υπουργοί της κυβέρνησης Τσίπρα; Αυτοί δεν πρόβαλλαν και προβάλλουν παραμύθια της "υγιούς επιχειρηματικότητας" και της "δίκαιης καπιταλιστικής ανάπτυξης για όλους"; Αυτοί δεν παραπλανούσαν ότι έχουν ανακαλύψει τη μαγική συνταγή να αυξάνονται τα κέρδη του κεφαλαίου και να μειώνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης, το ξεζούμισμα των εργαζομένων; Αυτοί δεν χάριζαν, επικαλούμενοι αυτά τα παραμύθια, τους φόρους στους εφοπλιστές, στις τράπεζες, στους "υγιείς" στρατηγικούς επενδυτές; (...)

Δεν υπάρχει ενδιάμεση στρατηγική

Ο Κασσελάκης απλά κορύφωσε αυτήν τη φαρσοκωμωδία ζητώντας ανοιχτά απ' τον ΣΥΡΙΖΑ να αντιγράψει το μοντέλο των Δημοκρατικών των ΗΠΑ, με βάση τις επιθυμίες εφοπλιστικών κύκλων και του αμερικανικού παράγοντα.

Φίλες και φίλοι, δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες αυταπάτες.

Η ζωή αποδεικνύει ότι στην πράξη υπάρχουν δύο ουσιαστικές πολιτικές επιλογές:

Απ' τη μια των αστικών κομμάτων που στηρίζουν και προωθούν τη στρατηγική του κεφαλαίου, τις κατευθύνσεις της ΕΕ, τα σχέδια του ΝΑΤΟ. Σ' αυτήν την όχθη βρίσκονται το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η "Νέα Αριστερά", το ΜέΡΑ25 μαζί με τη ΝΔ.

Απ' την άλλη βρίσκονται οι δυνάμεις του ΚΚΕ, που στηρίζονται στο ανατρεπτικό Πρόγραμμά του και παλεύουν για να ανοίξει ο δρόμος της σύγκρουσης με τον πραγματικό αντίπαλο, ο δρόμος της ανατροπής. Παλεύουν για τη μόνη πραγματική διέξοδο, τον σοσιαλισμό.

Αυτές οι δύο επιλογές δεν παντρεύονται. Δεν υπάρχει ενδιάμεση στρατηγική που να υπηρετεί και τους θύτες και τα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Η δίκαιη καπιταλιστική ανάπτυξη, που θα φέρει μια προοδευτική κυβέρνηση, υπάρχει μόνο στα παραμύθια. Είναι ρεαλιστική όσο "το στεγνό νερό".Ολοι μπορούμε σήμερα να σκεφτούμε τις ολέθριες συνέπειες για τον λαό, αν το ΚΚΕ είχε ενδώσει στις πιέσεις και είχε αποδεχτεί τη συμμετοχή στην κυβέρνηση του 3ου μνημονίου και της Συμφωνίας των Πρεσπών του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα είχε αφοπλιστεί το κίνημα, θα είχε ενισχυθεί το ρεύμα της υποταγής στο όνομα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Οι ζωντανές πρωτοπόρες δυνάμεις στους μισθωτούς και τους αυτοαπασχολούμενους δεν θα είχαν πού ν' ακουμπήσουν, ποιον να εμπιστευτούν.
Δεν κάναμε αυτό το μοιραίο λάθος, γιατί είχαμε βαθύνει στις επεξεργασίες μας και είχαμε εξετάσει αυτοκριτικά την ιστορική μας πείρα.

Συνεχίζουμε να μελετάμε την αρνητική πείρα απ' τη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων και τη διάχυση στην ΕΔΑ στις δεκαετίες '50 και '60, απ' την εκλογική κάθοδο της Ενωμένης Αριστεράς λίγα χρόνια μετά τη διάσπαση του 1968, απ' την πορεία που οδήγησε στον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, στο 13ο Συνέδριο και στη διάσπαση.

Διαβεβαιώνουμε εχθρούς και ψεύτικους φίλους ότι δεν πρόκειται να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Ειδικά αυτούς που μας καλούνε να βάλουμε "νερό στο κόκκινο κρασί μας", να το κάνουμε ροζ για να διασφαλίσουμε με αυτόν τον τρόπο μια μεγάλη κοινοβουλευτική άνοδο, όπως μας λένε (...)

Στη χώρα μας υπάρχει ορατή διέξοδος. Υπάρχει ελπίδα στη συμπόρευση με το ΚΚΕ. Αργά, βασανιστικά, μέσα στον αρνητικό συσχετισμό δυναμώνει το ρεύμα αμφισβήτησης που προκαλεί ανησυχία στο σύστημα.

Μπορούμε και πρέπει να βοηθήσουμε να δυναμώσει πιο γρήγορα. Μπορούμε και θα τα καταφέρουμε».