Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απαντήσεις στη Βρώμικη προπαγάνδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απαντήσεις στη Βρώμικη προπαγάνδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

08 Ιανουαρίου, 2024

Ο Βρώμικος Ρόλος της Σοσιαλδημοκρατίας Χτες-Σήμερα #Μάκης_Παπαδόπουλος

 

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα από την ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση με θέμα «Ο βρώμικος ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Οχι άλλες αυταπάτες! Με το ΚΚΕ στον αγώνα μπορούμε να νικήσουμε!», που διοργάνωσαν στις 20 Δεκέμβρη στη Θεσσαλονίκη οι Κλαδικές Οργανώσεις της ΟΠ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Ολόκληρη η ομιλία θα δημοσιευτεί στο προσεχές τεύχος της ΚΟΜΕΠ.

«Γιατί υπήρξε, όμως, φίλες και φίλοι, η φθορά του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια του ΣΥΡΙΖΑ και πώς φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση;

Διότι τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, που ηγήθηκαν σε κυβερνήσεις, διαχειρίστηκαν τη μεγάλη κρίση, ψήφισαν και υλοποίησαν την πολιτική των μνημονίων που οδήγησε στη μεγάλη επιδείνωση στη ζωή της εργατικής τάξης και των αυτοαπασχολούμενων.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανέλαβε σε φάση καπιταλιστικής ανάπτυξης, που συνοδεύτηκε από τη στροφή της Κομισιόν προς την επεκτατική πολιτική, τα μεγάλα "κρατικά πακέτα" και τα κοινοτικά κονδύλια για την αντιμετώπιση της πανδημίας και την υλοποίηση της "πράσινης μετάβασης", στην ουσία για ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη.

Ετσι, η ΝΔ είχε τη δυνατότητα μαζί με τον πακτωλό κονδυλίων που δόθηκε στους ομίλους να πάρει κάποια μέτρα που απέτρεπαν τη μεγάλη και απότομη επιδείνωση του λαϊκού εισοδήματος. Ετσι, εμφανίστηκε, απ' τη μια, ως ο ικανότερος διαχειριστής για την προσέλκυση επενδύσεων και τη διασφάλιση της ανάπτυξης της οικονομίας και, απ' την άλλη, ως το "μικρότερο κακό" για το εισόδημα και τα δικαιώματα των λαϊκών στρωμάτων.


Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε πλέον να ψαρεύει σε θολά νερά, όπως στην εποχή του μνημονίου. Η σύμπλευσή του με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και τη στρατηγική του κεφαλαίου τον υποχρέωνε να ψηφίζει πάνω απ' το 50% των νόμων της ΝΔ, όπως και το ΠΑΣΟΚ. 
Και σε κάθε προσπάθεια μικρο-διαφοροποίησης αρκούσε στη ΝΔ να θυμίζει στον λαό τους νόμους Κατρούγκαλου, Αχτσιόγλου και γενικότερα τον εφιάλτη του 3ου μνημονίου και των μεταμνημονιακών δεσμεύσεων.

Οι πρόσφατες διεργασίες προσπαθούν εκτός των άλλων να "ξεπλύνουν", να σβήσουν απ' τη μνήμη του λαού τον αντιλαϊκό ρόλο που έπαιξαν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. 
Γι' αυτό επιλέγονται και θα επιλεγούν νέα πρόσωπα, όπως ο Τεμπονέρας, που δεν θυμίζουν την εποχή των μνημονίων.

Σημαιοφόρος της αντίδρασης από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο

Ομως, ο βρώμικος ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας για την ενσωμάτωση του λαού στους στόχους του κεφαλαίου διαπερνά όλη την Ιστορία της στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, δεν αφορά μόνο τα τελευταία χρόνια.

Στην εποχή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη συντάχθηκαν με τις αστικές τάξεις και έσυραν τους λαούς της Ευρώπης στο σφαγείο της στρατιωτικής αναμέτρησης. Αντικατέστησαν το "Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!" με το "Προλετάριοι όλων των χωρών, αλληλοσφαχτείτε!".

Στην Επανάσταση του 1918 στη Γερμανία*, οι σοσιαλδημοκράτες ως κυβέρνηση πρωταγωνίστησαν στη σφαγή του επαναστατικού εργατικού κινήματος, στη δολοφονία της Ρόζα Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ.

Πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η σοσιαλδημοκρατία έπαιξε ενεργό ρόλο προκειμένου να αναλάβει ο Χίτλερ τη διακυβέρνηση στη Γερμανία, ενώ στη Γαλλία η κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου δεν στήριξε ουσιαστικά τον αγώνα ενάντια στις φασιστικές δυνάμεις του Φράνκο στην Ισπανία. 
Το 1937 ακύρωσε τα όποια φιλεργατικά μέτρα είχε πάρει, "για να ανακάμψει η οικονομία", και τελικά άνοιξε τον δρόμο στον σχηματισμό της κυβέρνησης Νταλαντιέ, που συμφώνησε στην πολιτική "κατευνασμού" του Χίτλερ και στη Συμφωνία του Μονάχου, με στόχο να προσανατολιστεί το σχέδιο της γερμανικής ιμπεριαλιστικής επέμβασης μόνο προς τη Σοβιετική Ενωση.

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ενσωμάτωση του εργατικού κινήματος στη γραμμή της ταξικής συνεργασίας, του κοινωνικού συμβολαίου για να προχωρήσει η καπιταλιστική ανάπτυξη.

Είναι η περίοδος που η αστική τάξη έχει μεγαλύτερα περιθώρια παραχωρήσεων, καθώς έχει προηγηθεί μεγάλη καταστροφή, απαξίωση υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου και μεγάλη άνοδος της παραγωγικότητας. 
Ταυτόχρονα, έχει ανάγκη τη θωράκιση του συστήματος απέναντι στην ΕΣΣΔ και στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο, στην εργατική τάξη, που είχε δοκιμάσει τη δύναμή της με τη συμμετοχή στον ένοπλο αγώνα κατά του φασισμού, και απέναντι στην ισχυρή επιρροή Κομμουνιστικών Κομμάτων. Επιπλέον, έχει την ανάγκη για ώθηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, χωρίς όμως όξυνση της ταξικής πάλης. (...)

Η Ιστορία διδάσκει

Η Ιστορία μάς βοηθά να κατανοήσουμε όχι μόνο τι έκαναν, ποια εγκλήματα σε βάρος του λαού διέπραξαν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, αλλά κυρίως γιατί τα έκαναν και γιατί θα τα ξανακάνουν. Μας βοηθά να κατανοήσουμε ότι αυτά τα κόμματα μόνο χειρότερα, ακόμα πιο εχθρικά για τον λαό μπορούν να γίνουν. Διότι δεν έκαναν απλά κάποια λάθη.

Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα θυσίασαν τις λαϊκές ανάγκες για να προωθήσουν τη στρατηγική του κεφαλαίου και τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, τις οποίες προβάλλουν σταθερά ως μονόδρομο όλα αυτά τα χρόνια, όλες τις προηγούμενες δεκαετίες.

Και τα ίδια και χειρότερα θα κάνουν το επόμενο διάστημα, αφού συμφωνούν, στηρίζουν και προωθούν:

-- Τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας ως σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ στον ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστικών κέντρων απ' την Ουκρανία έως τη Μέση Ανατολή.

-- Την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία, που μετατρέπει τη χώρα σε απέραντη βάση, ορμητήριο για τη σφαγή άλλων λαών και στόχο στρατιωτικών αντιποίνων σε περίπτωση επέκτασης του πολέμου.

-- Τη στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ που κυριολεκτικά σφαγιάζει σήμερα τον λαό της Παλαιστίνης.

-- Τα επικίνδυνα παζάρια εφ' όλης της ύλης με την αστική τάξη της Τουρκίας για να διατηρηθεί η συνοχή του ΝΑΤΟ και να προχωρήσει η συνεκμετάλλευση. Παζάρια εφ' όλης της ύλης για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας που δεν αποθαρρύνουν αλλά ενισχύουν την τουρκική επιθετικότητα (...)

Ο μύθος της προοδευτικής διακυβέρνησης

Η Ιστορία μάς διδάσκει επίσης ότι καμιά αστική κυβέρνηση, όπως κι αν αυτοαποκαλείται, προοδευτική ή αριστερή, δεν μπορεί να κινηθεί έξω απ' τις ράγες που καθορίζει η δικτατορία του κεφαλαίου. Δεν μπορεί να υπερβεί τις νομοτέλειες, τους καταναγκασμούς με τους οποίους λειτουργεί η καπιταλιστική οικονομία.

Καμιά αστική κυβέρνηση δεν θα υπονομεύσει την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των εγχώριων ομίλων στις Κατασκευές, στην Ενέργεια, σε κάθε τομέα της οικονομίας.

Γι' αυτό και όσες κυβερνήσεις κι αν πέρασαν, παραμένουν, για παράδειγμα, οι άθλιες συνθήκες, τα εξοντωτικά ωράρια, οι χαμηλοί μισθοί στο "τουριστικό θαύμα" της καπιταλιστικής Ελλάδας.

Καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί επίσης να μετατρέψει σε φιλολαϊκό το αστικό κράτος, που έχει ως αποστολή να υπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτήν την αποστολή υπηρετούν ενιαία όλες οι λειτουργίες του, απ' την Εκπαίδευση έως τη Δικαιοσύνη και απ' την οικονομική πολιτική έως την αστυνομία και τον στρατό.

Το κράτος του κεφαλαίου δεν τεμαχίζεται σε επιμέρους λειτουργίες, ώστε κάποια απ' αυτές να μπορεί να αλλάξει σταδιακά σε φιλολαϊκή κατεύθυνση.

Ολες οι λειτουργίες διαπλέκονται για να υπηρετήσουν το σύστημα. Π.χ. στην Εκπαίδευση δεν υπάρχει μόνο η διάδοση των ιδεών της άρχουσας τάξης, η ιδεολογική λειτουργία, υπάρχει ταυτόχρονα και η καταστολή, η δυνατότητα αποβολής του μαθητή, αξιολόγησης και απόλυσης του εκπαιδευτικού που δεν συμμορφώνεται με τις υποδείξεις (...)

Οσκαρ κωμωδίας

Τα κορυφαία στελέχη της, όπως ο Τσακαλώτος, η Αχτσιόγλου, ο Χαρίτσης, ορκίζονται ότι θέλουν να σώσουν την "ψυχή της Αριστεράς" απ' τον εκφυλισμό στον οποίο οδηγεί η νέα ηγεσία Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ας σκεφτούμε:

Ποιοι συγκροτούν το νέο κόμμα, τη "Νέα Αριστερά"; 
Το μισό υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης του 3ου μνημονίου και της αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισε στη συνέχεια το 50% των νόμων της κυβέρνησης της ΝΔ, δηλαδή ο Τσακαλώτος, η Αχτσιόγλου, ο Βίτσας, ο Φίλης, ο Σκουρλέτης, ο Χαρίτσης κ.λπ.

Και τι δηλώνουν; 
Οτι είναι περήφανοι για τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, για τα ματωμένα "μαξιλάρια" των 36 δισ., για τη Συμφωνία των Πρεσπών και την πολιτική σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ. Οτι θα προωθήσουν αποφασιστικά και πιο αποτελεσματικά όλες τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ, απ' την "πράσινη μετάβαση" ως το πλαίσιο ψηφιακού μετασχηματισμού.

Γι' αυτό εξάλλου ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας τους δηλώνει έτοιμος για συνεργασία με τα άλλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, όπως το ΠΑΣΟΚ, για τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, την προάσπιση της δημόσιας Παιδείας και τη ρύθμιση της αγοράς, ρύθμιση με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που έχουν γιγαντώσει τις κοινωνικές ανισότητες (...)

Στην πραγματικότητα, ο Κασσελάκης, μαζί με τον Τσίπρα, λέει ωμά, χωρίς ψευτοαριστερό περιτύλιγμα, αυτά που έχουν προβάλει όλοι οι υπόλοιποι τα προηγούμενα χρόνια.

Γελοιοποιείται στη συνέλευση του ΣΕΒ προβάλλοντας το κεφάλαιο ως εργαλείο μείωσης των κοινωνικών ανισοτήτων. Δεν διεκδικεί το Νόμπελ Οικονομίας, αλλά το Οσκαρ α΄ ρόλου στην κωμωδία.

Δηλώνει ότι ο καπιταλισμός είναι μονόδρομος και ότι το μόνο που ζητά η Αριστερά είναι ίδιους κανόνες για όλους στον καπιταλισμό, δηλαδή ίδιους κανόνες για τον εφοπλιστή και τον ναυτεργάτη, τον τραπεζίτη και τον άνεργο που πνίγεται στα χρέη.

Για ποιο πράγμα όμως μπορούν να τον κατηγορήσουν οι υπουργοί της κυβέρνησης Τσίπρα; Αυτοί δεν πρόβαλλαν και προβάλλουν παραμύθια της "υγιούς επιχειρηματικότητας" και της "δίκαιης καπιταλιστικής ανάπτυξης για όλους"; Αυτοί δεν παραπλανούσαν ότι έχουν ανακαλύψει τη μαγική συνταγή να αυξάνονται τα κέρδη του κεφαλαίου και να μειώνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης, το ξεζούμισμα των εργαζομένων; Αυτοί δεν χάριζαν, επικαλούμενοι αυτά τα παραμύθια, τους φόρους στους εφοπλιστές, στις τράπεζες, στους "υγιείς" στρατηγικούς επενδυτές; (...)

Δεν υπάρχει ενδιάμεση στρατηγική

Ο Κασσελάκης απλά κορύφωσε αυτήν τη φαρσοκωμωδία ζητώντας ανοιχτά απ' τον ΣΥΡΙΖΑ να αντιγράψει το μοντέλο των Δημοκρατικών των ΗΠΑ, με βάση τις επιθυμίες εφοπλιστικών κύκλων και του αμερικανικού παράγοντα.

Φίλες και φίλοι, δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες αυταπάτες.

Η ζωή αποδεικνύει ότι στην πράξη υπάρχουν δύο ουσιαστικές πολιτικές επιλογές:

Απ' τη μια των αστικών κομμάτων που στηρίζουν και προωθούν τη στρατηγική του κεφαλαίου, τις κατευθύνσεις της ΕΕ, τα σχέδια του ΝΑΤΟ. Σ' αυτήν την όχθη βρίσκονται το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η "Νέα Αριστερά", το ΜέΡΑ25 μαζί με τη ΝΔ.

Απ' την άλλη βρίσκονται οι δυνάμεις του ΚΚΕ, που στηρίζονται στο ανατρεπτικό Πρόγραμμά του και παλεύουν για να ανοίξει ο δρόμος της σύγκρουσης με τον πραγματικό αντίπαλο, ο δρόμος της ανατροπής. Παλεύουν για τη μόνη πραγματική διέξοδο, τον σοσιαλισμό.

Αυτές οι δύο επιλογές δεν παντρεύονται. Δεν υπάρχει ενδιάμεση στρατηγική που να υπηρετεί και τους θύτες και τα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Η δίκαιη καπιταλιστική ανάπτυξη, που θα φέρει μια προοδευτική κυβέρνηση, υπάρχει μόνο στα παραμύθια. Είναι ρεαλιστική όσο "το στεγνό νερό".Ολοι μπορούμε σήμερα να σκεφτούμε τις ολέθριες συνέπειες για τον λαό, αν το ΚΚΕ είχε ενδώσει στις πιέσεις και είχε αποδεχτεί τη συμμετοχή στην κυβέρνηση του 3ου μνημονίου και της Συμφωνίας των Πρεσπών του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα είχε αφοπλιστεί το κίνημα, θα είχε ενισχυθεί το ρεύμα της υποταγής στο όνομα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Οι ζωντανές πρωτοπόρες δυνάμεις στους μισθωτούς και τους αυτοαπασχολούμενους δεν θα είχαν πού ν' ακουμπήσουν, ποιον να εμπιστευτούν.
Δεν κάναμε αυτό το μοιραίο λάθος, γιατί είχαμε βαθύνει στις επεξεργασίες μας και είχαμε εξετάσει αυτοκριτικά την ιστορική μας πείρα.

Συνεχίζουμε να μελετάμε την αρνητική πείρα απ' τη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων και τη διάχυση στην ΕΔΑ στις δεκαετίες '50 και '60, απ' την εκλογική κάθοδο της Ενωμένης Αριστεράς λίγα χρόνια μετά τη διάσπαση του 1968, απ' την πορεία που οδήγησε στον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, στο 13ο Συνέδριο και στη διάσπαση.

Διαβεβαιώνουμε εχθρούς και ψεύτικους φίλους ότι δεν πρόκειται να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Ειδικά αυτούς που μας καλούνε να βάλουμε "νερό στο κόκκινο κρασί μας", να το κάνουμε ροζ για να διασφαλίσουμε με αυτόν τον τρόπο μια μεγάλη κοινοβουλευτική άνοδο, όπως μας λένε (...)

Στη χώρα μας υπάρχει ορατή διέξοδος. Υπάρχει ελπίδα στη συμπόρευση με το ΚΚΕ. Αργά, βασανιστικά, μέσα στον αρνητικό συσχετισμό δυναμώνει το ρεύμα αμφισβήτησης που προκαλεί ανησυχία στο σύστημα.

Μπορούμε και πρέπει να βοηθήσουμε να δυναμώσει πιο γρήγορα. Μπορούμε και θα τα καταφέρουμε».


16 Μαΐου, 2023

Συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, #Δ_Κουτσούμπα, στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»


Συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» και τον δημοσιογράφο Δημήτρη Μανιάτη



-- Λίγες μόνον μέρες μέχρι την κάλπη της 21ης Μάη, ποιο είναι για το Κόμμα σας τελικά το δίλημμα της μάχης; Η κυβέρνηση λέει για τον κίνδυνο της ακυβερνησίας και της μη συνέχισης της σταθερότητας, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μιλάει για την ανάγκη πολιτικής αλλαγής...

-- Δυνατό ΚΚΕ για να είναι δυνατός ο λαός ή δυνατή η επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση που θα συνεχίσει την επίθεση στις ζωές μας;


Αυτό το δίλημμα θέσαμε από την πρώτη στιγμή και σε αυτό επιμένουμε. Τα διλήμματα της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ είναι είτε εκβιαστικά είτε παραπλανητικά. Περίπτωση ακυβερνησίας δεν υπάρχει, αφού τα κόμματα αυτά συμπλέουν στα βασικά και θα σχηματίσουν, τελικά, κυβέρνηση, όπως έχει γίνει κάθε φορά στο παρελθόν. Το λένε, άλλωστε, πολλά από τα στελέχη τους και δεν πιστεύουμε ότι αυτές οι δηλώσεις γίνονται «αυθόρμητα».

Οσο για την ανάγκη της πολιτικής αλλαγής, αυτή δεν μπορούν να τη φέρουν όσοι υπερψήφισαν το 50% και το 70% των νομοσχεδίων της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, ούτε θα έρθει με αναπολήσεις του παρελθόντος και έριδες για την κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου. Ψήφος για τις πραγματικές, ριζικές αλλαγές που έχει σήμερα ανάγκη ο τόπος, είναι η ψήφος στο ΚΚΕ.
Δυνατό ΚΚΕ για να μην τολμήσει η επόμενη κυβέρνηση να προχωρήσει στις απαράδεκτες «διευθετήσεις»

-- Το έχετε αποσαφηνίσει, αλλά γιατί έχει σημασία ένα δυνατό ΚΚΕ και μια αδύναμη κυβέρνηση; Μια αδύναμη κυβέρνηση δεν θα είναι μια επικίνδυνη μεταβλητή σε θέματα όπως οι τουρκικές προκλήσεις, για παράδειγμα;

-- Επικίνδυνη μεταβλητή για την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας είναι η πολιτική «σημαιοφόρου» των σχεδιασμών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή, που ακολουθεί η σημερινή και ακολούθησαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Αυτή η πολιτική είναι που έχει δώσει «αέρα στα πανιά» της προκλητικότητας της τουρκικής αστικής τάξης, που έχει φτάσει, πλέον, να αμφισβητεί ανοιχτά την ελληνική κυριαρχία σε νησιά μας.

Ο λόγος είναι ότι οι «σύμμαχοί» μας ενδιαφέρονται πρωτίστως να διατηρήσουν την Τουρκία, μια ισχυρή και σημαντική δύναμη, στην «αγκαλιά» του ΝΑΤΟικού στρατοπέδου και μακριά από τη «ρωσική» αγκαλιά. Γι' αυτό τους ακούμε να λένε «βρείτε τα» κάθε φορά που δυναμώνουν οι προκλήσεις και οι απειλές. Από αυτήν την άποψη, είναι εξαιρετικά επικίνδυνες οι πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού περί «ΝΑΤΟικών νησιών».

Δεν είναι τυχαίο ότι κανένας τσακωμός δεν γίνεται για αυτά τα ζητήματα προεκλογικά. Σε τι να διαφωνήσουν, άλλωστε; Αφού εδώ κυριολεκτικά ταυτίζονται...

Δυνατό ΚΚΕ, λοιπόν, για να μην τολμήσει η επόμενη κυβέρνηση να προχωρήσει στις απαράδεκτες διευθετήσεις που «μαγειρεύονται» για το Αιγαίο. Για να ανοίξει ο δρόμος για να ζήσουμε ειρηνικά με τον τουρκικό λαό, με τον οποίο δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε.
Καμία συμμετοχή, καμία ανοχή σε καμία αντιλαϊκή κυβέρνηση

-- Τελικά θα μπαίνατε σε μια κουβέντα έστω για ανοχή σε μια προοδευτική διακυβέρνηση και γιατί;

-- Καμία συμμετοχή, καμία στήριξη, καμία ανοχή σε καμία αντιλαϊκή κυβέρνηση, ούτε στην προοδευτική κυβέρνηση - «μούφα» για την οποία μιλάει ο κ. Τσίπρας. Δεν υπάρχει πρόοδος με χρηματιστήρια Ενέργειας, με πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, με εργασιακή ζούγκλα, με εμπορευματοποιημένη Υγεία και Παιδεία, με ιδιωτικοποιημένα λιμάνια, αεροδρόμια και σιδηρόδρομους, με Ταμείο Ανάκαμψης και αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, με τις πολεμικές βάσεις του ΝΑΤΟ να επεκτείνονται.

Ολα αυτά και πολλά ακόμα, ούτε για αστείο δεν λέει ότι θα τα ακουμπήσει ο κ. Τσίπρας. Και δεν θα μπορούσε, άλλωστε, γιατί είναι δεσμευμένος σε αυτήν την πολιτική που υπαγορεύουν τα συμφέροντα των «λίγων», με τρόικα ή χωρίς.

Θα είμαστε απέναντι και θα τους πολεμήσουμε, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να εμποδίσουμε αντιλαϊκά μέτρα, να πετύχουμε κατακτήσεις για τον λαό μας και όχι δεμένοι «χειροπόδαρα» μέσα σε μια τέτοια κυβέρνηση. Οσο πιο δυνατό είναι το ΚΚΕ, τόσο περισσότερα θα μπορέσουμε να πετύχουμε.

-- Ο Αλέξης Τσίπρας και από τη Λαμία και από άλλες ομιλίες του, σας κατηγόρησε για επανάληψη του «τι Πλαστήρας - τι Παπάγος» στα διλήμματα διακυβέρνησης της χώρας. Τι απαντάτε;

-- Βρήκε και το κατάλληλο μέρος για να υπερασπιστεί την πολιτική κληρονομιά του Πλαστήρα... κάτω από το άγαλμα του Αρη Βελουχιώτη στην πλατεία Λαού, στη Λαμία. Πάλι καλά που δεν έπεσε να τον πλακώσει.

Αν θέλει, πάντως, να κατηγορήσει κάποιον για αναβίωση αυτού του συνθήματος, ας κατηγορήσει και τον Αμερικανό πρέσβη, τους επενδυτικούς οίκους, τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας και άλλους, που λένε ότι τα τρία κόμματα που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα έχουν μεγάλες συγκλίσεις και δεν θα διαφοροποιηθεί σημαντικά η πολιτική που θα ακολουθήσουν ως επόμενη κυβέρνηση, με όποιον συνδυασμό. «Τι Μητσοτάκης - Τι Τσίπρας» λένε, δηλαδή, όλοι αυτοί και μάλλον κάτι θα ξέρουν... Αλλά αυτούς δεν τους καταγγέλλει ο κ. Τσίπρας, αντίθετα τους επικαλείται όταν θέλει να δώσει διαπιστευτήρια στο σύστημα.

Επομένως, ο λόγος που απευθύνεται διαρκώς στο ΚΚΕ και «ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη» σε όλη την προεκλογική περίοδο, είναι επειδή έχει εντοπίσει σημαντική απώλεια πρώην ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, που πλέον απογοητεύτηκαν και έρχονται προς το ΚΚΕ. Είναι αργά για να το αντιστρέψει.
Μόνο το ΚΚΕ έχει πρόταση εξουσίας που μας βγάζει από το σημερινό αδιέξοδο

-- Το ΚΚΕ έχει πρόταση εξουσίας;

-- Το ΚΚΕ είναι το μόνο που έχει πρόταση διακυβέρνησης - εξουσίας η οποία μας βγάζει από το σημερινό αδιέξοδο, από τον «φαύλο κύκλο» των κρίσεων και των συνεχών θυσιών των αναγκών μας. Και αυτό γιατί είναι η μόνη που προβλέπει μια οικονομία που θα δουλεύει με μοναδικό κριτήριο την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, έχοντας βγάλει από τη μέση το καπιταλιστικό κέρδος. Αυτό «κυβερνά» σήμερα όλους τους τομείς της ζωής μας και δημιουργεί όλα τα προβλήματα: Από το πανάκριβο ρεύμα - εμπόρευμα, μέχρι την έλλειψη μέτρων προστασίας της ανθρώπινης ζωής, γιατί αυτά αποτελούν «κόστος» που δεν φέρνει άμεσο κέρδος.

Για να γίνει αυτό, απαιτείται κοινωνικοποίηση όλων των μέσων που παράγουν τον πλούτο, κεντρικός σχεδιασμός, αξιοποιώντας τις τεράστιες κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας και φυσικά μια άλλη - πραγματικά λαϊκή - εξουσία, δηλαδή έναν λαό ενεργό και όχι θεατή, αποφασισμένο να επιβάλει εξελίξεις προς όφελός του.

Οσο κι αν αυτό δεν κρίνεται στις εκλογές της Κυριακής, είναι η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική και πρέπει να δυναμώσει με την ψήφο στο ΚΚΕ.

-- Ανεξαρτήτως εκλογικής έκβασης, τι βλέπετε στο πεδίο της κοινωνίας και οικονομίας για τη χώρα προσεχώς;

-- Καλά το είπατε. Ανεξάρτητα από το ποια κόμματα θα αποτελέσουν την επόμενη κυβέρνηση, τα «σύννεφα» πάνω από την καπιταλιστική οικονομία έχουν «πυκνώσει» επικίνδυνα. Τα «κανόνια» των τραπεζών σε ΗΠΑ και Ευρώπη, ο πολύ υψηλός πληθωρισμός, η συνεχής άνοδος των επιτοκίων και, σε τελική ανάλυση, ο «ελέφαντας στο δωμάτιο», το πρόβλημα της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων που δεν βρίσκουν κερδοφόρα διέξοδο για να επενδυθούν, αυτό δείχνουν.

Γι' αυτό και όσα υπόσχονται τώρα, προεκλογικά, τα κόμματα του συστήματος, είναι «γραμμένα στο χιόνι», αφού όλα έχουν ως προϋπόθεση «να πάνε καλά τα πράγματα στην οικονομία», κάτι που μάθαμε πλέον καλά ότι αποτελεί το πιο απίθανο ενδεχόμενο.

Τα παραπάνω είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο ο λαός μας χρειάζεται δυνατό ΚΚΕ, στήριγμά του στα δύσκολα που είναι μπροστά μας.
Να το «κάνουν όπως οι φοιτητές»

-- Ποιος είναι ο πήχης ενός καλού αποτελέσματος για εσάς;

-- Οσο πιο ψηλά γίνεται. Απευθύνουμε το εξής ερώτημα: Αν το ΚΚΕ, με 15 βουλευτές, μπόρεσε αυτήν την τετραετία να γίνει πραγματικά η φωνή των «πολλών», να βρεθεί μπροστά σε κάθε αγώνα, να έχει καθοριστική συμβολή σε ό,τι πετύχαμε, στην παρεμπόδιση αρνητικών εξελίξεων, όπως το ξεσπίτωμα λαϊκών ανθρώπων από τα σπίτια τους, θα είναι προς το συμφέρον τους ή όχι το να έχει πολύ περισσότερους βουλευτές στην επόμενη Βουλή;

Νομίζουμε ότι θα είναι μόνο προς το συμφέρον τους, γι' αυτό τους προτείνουμε να το «κάνουν όπως οι φοιτητές», που ανέδειξαν ξανά πρώτη την παράταξη της ΚΝΕ, την «Πανσπουδαστική», στις φοιτητικές εκλογές της περασμένης Τετάρτης, με ποσοστό πάνω από 35%.

-- Τελικά ποια ήταν η χειρότερη κυβέρνηση, αυτή της ΝΔ ή η προηγούμενη;

-- Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ ήταν η χειρότερη μέχρι που ήρθε η χειρότερη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και η επόμενη κυβέρνηση που θα έρθει θα είναι ακόμα χειρότερη. Ο λόγος είναι ότι το σύστημα που υπερασπίζονται όλοι τους γίνεται όλο και χειρότερο, όλο και πιο επιθετικό απέναντι στις ζωές και τα δικαιώματα των «πολλών» για να κερδίζουν όλο και περισσότερα οι «λίγοι».

Ο λαός μας, οι νέοι που βγήκαν μαζικά στους δρόμους μετά το έγκλημα στα Τέμπη, ενάντια σε «όσους κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα», το καταλαβαίνουν καλά αυτό που λέει το ΚΚΕ, όσο και αν κάποιοι προσπάθησαν να το διαστρεβλώσουν, γιατί ανταποκρίνεται σε αυτό που ζουν. Γι' αυτό και θα δώσουν απάντηση την Κυριακή, τιμωρώντας όσους μας έφεραν ως εδώ, δυναμώνοντας πολύ περισσότερο το ΚΚΕ.





Συνέντευξη στον Χρ. Ζαραλίκο


Μια ξεχωριστή συνέντευξη στον Χριστόφορο Ζαραλίκο έδωσε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» ο Δ. Κουτσούμπας απάντησε στις ερωτήσεις του Χρ. Ζαραλίκου και σχολίασαν με χιούμορ την επικαιρότητα.

Η συνέντευξη έχει ανέβει στο κανάλι του Χρ. Ζαραλίκου στο YouTube, ZaraleaksTv. Είναι διαθέσιμη και στο πόρταλ «902.gr».

07 Οκτωβρίου, 2021

Πυροβολούν το Παρελθόν και το Παρόν, Στοχεύοντας το Μέλλον.

150 χρόνια από την πρώτη «έφοδο στον ουρανό», την Παρισινή Κομμούνα, είναι πλέον αδιαμφισβήτητα αποδεδειγμένο πως ο κομμουνισμός, η κοσμοαντίληψη του επιστημονικού σοσιαλισμού, αποτελεί την πιο πρωτοπόρα, την πιο επαναστατική και ελπιδοφόρα θεωρία που γέννησε η ανθρωπότητα.
Αν ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός ήταν κάτι «ξεπερασμένο» και «αποτυχημένο» όπως ισχυρίζονται, τότε η αστική τάξη δεν θα σπαταλούσε τόσο αντικομμουνιστικό δηλητήριο για τον πολεμήσει.


Το χθεσινό εμετικό αντικομμουνιστικό παραλήρημα του βουλευτή Μπογδάνου στη Βουλή μας έφερε ξανά στο νου την φράση εκείνη του Αγγ. Αντωνόπουλου από το βιβλίο «Οι επιβάτες του φεγγαριού»: «Το να μην είναι κανείς κομμουνιστής είναι ανθρώπινο. Το να είναι όμως κανείς αντικομμουνιστής είναι απάνθρωπο».

Ασφαλώς ο αντικομμουνισμός δεν είναι καινούργιο φαινόμενο:
Πάνε 173 χρόνια από τότε που οι Μαρξ και Ένγκελς κατήγγειλαν μέσα από το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» την συστράτευση όλων των τότε αντιδραστικών δυνάμεων σε ιερό πόλεμο ενάντια στον κομμουνισμό. Έκτοτε ο αντικομμουνισμός, σε όλες του τις εκφάνσεις, αποτελεί εργαλείο για την επιβίωση της αστικής εξουσίας.
Ο αντικομμουνισμός αποτελεί τον συνδετικό κρίκο όλων όσων υπερασπίζονται την διατήρηση της αστικής εξουσίας και την σταθερότητα του καπιταλιστικού συστήματος, ανεξαρτήτως του επί μέρους πολιτικού χρωματισμού τους.
 Η δράση των κομμουνιστών, η δράση του οργανωμένου εργατικού-λαϊκού κινήματος, καταφέρνει να ενώνει φαινομενικά ετερόκλητες πολιτικές ομάδες: φιλελεύθερους και πατενταρισμένους Ναζί, κεντρώους και ακροδεξιούς, «έγκριτους» αστούς δημοσιολόγους και χουντικές σκουπιδοφυλλάδες.
 Μπροστά στη θέα του σφυροδρέπανου οι όποιες διαφορές παραμερίζονται, καθώς αυτό που προέχει είναι η υπεράσπιση των «ιερών και όσιων» της αστικής εξουσίας.

Αυτά τα «ιερά και όσια» της εξουσίας της αστικής τάξης υπεράσπιζαν:
— ο «εθνάρχης» Ελευθέριος Βενιζέλος όταν θέσπισε το περήφημο ιδιώνυμο που αποτέλεσε την μήτρα των μετέπειτα αντικομμουνιστικών διώξεων.
— ο «γέρος της Δημοκρατίας» Γεώργιος Παπανδρέου και οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές-σύμμαχοι του όταν αιματοκυλλούσαν τον λαό της Αθήνας το Δεκέμβρη του 1944 προκειμένου να μην έρθουν οι κομμουνιστές στην εξουσία.
— ο Κανελλόπουλος όταν καλωσόριζε τον Αμερικανό στρατηγό Βαν Φλιτ το 1945 με το αλλήστου μνήμης «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας».
— ο Πλαστήρας όταν, επί πρωθυπουργίας του, καταδικάζονταν από «έκτακτο στρατοδικείο» και εκτελούνταν ο κομμουνιστής ήρωας Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοι του.
— οι μετεμφυλιακές αστικές κυβερνήσεις όταν επί των οποίων «άνθισαν» τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονηματων».

Τα ίδια «ιερά και όσια» της αστικής εξουσίας υπεράσπιζαν, μεταξύ άλλων, επίσης:
— οι φασίστες-δικτάτορες Πάγκαλος και Μεταξάς που εξαπέλυσαν σωρεία διώξεων, φυλακίσεων και εξοριών ενάντια στους κομμουνιστές.
— ο Χίτλερ και το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας όταν αναλάμβανε την εξουσία τον Γενάρη του 1933.
— ο φασίστας Φράνκο όταν πραγματοποιούσε το στρατιωτικό πραξικόπημα ενάντια στην Δεύτερη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία τον Ιούλη του 1936.
— ο δικτάτορας Σουχάρτο της Ινδονησίας όταν εξαπέλυε τους αντικομμουνιστικούς διωγμούς του 1965-1966 που υπολογίζεται ότι οδήγησαν στο θάνατο σχεδόν 1 εκατομμύριο ανθρώπους.
— τα χουντικά αποβράσματα όταν επέβαλαν την επταετή στρατιωτική δικτατορία ώστε να «αποφευχθεί η πορεία της χώρας προς τον κομμουνισμόν».
— ο φασίστας Πινοσέτ όταν το 1973 ανέτρεπε με στρατιωτικό πραξικόπημα – και με τις ευλογίες των ΗΠΑ – την εκλεγμένη κυβέρνηση Αλιέντε στην Χιλή.

Εδώ πρέπει να κάνουμε έναν διαχωρισμό:
Είναι άλλο πράγμα η ιδεολογική διαφωνία με την κομμουνιστική κοσμοθεωρία όταν εκφράζεται με πολιτικά επιχειρήματα και άλλο πράγμα ο αντικομμουνισμός.
Στις καπιταλιστικές κοινωνίες είναι εύλογο το κόμμα της εργατικής τάξης (Κομμουνιστικό Κόμμα) και οι κομμουνιστές να δέχονται πόλεμο από την άρχουσα αστική τάξη και τους πολιτικούς εκπροσώπους της.
Έχει ωστόσο αποδειχθεί ιστορικά ότι αυτός ο πόλεμος είναι αντικειμενικά αδύνατον να μείνει αποκλειστικά σε ιδεολογικά και πολιτικά πλαίσια.
Το κεφάλαιο, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η εργατική τάξη και το Κόμμα της είναι οι «νεκροθάφτες» του, επιστρατεύει και θα επιστρατεύει πάντα τον αντικομμουνισμό ως όπλο ανάσχεσης της εργατικής-λαϊκής πάλης.

Ο αντικομμουνισμός, ωστόσο, ξεπερνά τα όρια του ιδεολογικού και πολιτικού πολέμου. Στηρίζεται στην συκοφαντία, το ψέμα, την διαστρέβλωση, την αλλοίωση της πραγματικότητας.
Ένα τέτοιο φαινόμενο χυδαίας διαστρέβλωσης και αλλοίωσης της πραγματικότητας είναι μεταξύ άλλων και το ανιστόρητο και αντεπιστημονικό τερατούργημα της «θεωρίας των δύο άκρων».

Ο αντικομμουνισμός είναι νύχι-κρέας με το αστικό πολιτικό σύστημα, αποτελώντας βασικό όπλο στην προσπάθεια της αστικής τάξης να θωρακίσει την δικτατορία του κεφαλαίου.
Αυτός είναι ο σκοπός της αντικομμουνιστικής επίθεσης, είτε αυτή εκφράζεται «ραφιναρισμένα», είτε με ωμό και πρωτόγονο τρόπο.
Είτε την εκφράζουν τα φασιστοειδή του πεζοδρομίου, είτε οι «σοβαροί χρυσαυγίτες» της Βουλής και των τηλεοπτικών πλατό.

150 χρόνια από την πρώτη «έφοδο στον ουρανό», την Παρισινή Κομμούνα, είναι πλέον αδιαμφισβήτητα αποδεδειγμένο πως ο κομμουνισμός, η κοσμοαντίληψη του επιστημονικού σοσιαλισμού, αποτελεί την πιο πρωτοπόρα, την πιο επαναστατική και ελπιδοφόρα θεωρία που γέννησε η ανθρωπότητα.
Αν ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός ήταν κάτι «ξεπερασμένο» και «αποτυχημένο» όπως ισχυρίζονται, τότε η αστική τάξη δεν θα σπαταλούσε τόσο αντικομμουνιστικό δηλητήριο για τον πολεμήσει.

Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρη η απάντηση:
Πυροβολούν το παρελθόν και το παρόν, στοχεύοντας το μέλλον. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι την ιστορία τη γράφουν με την πάλη τους οι λαοί. Ξέρουν ότι ο τροχός της ιστορίας γυρίζει και πως το σάπιο σύστημα που υπερασπίζονται – αυτό που γεννά τη φτώχεια, την ανεργία, την εκμετάλλευση, το φασισμό, τους πολέμους – δεν έχει κανένα μέλλον.

Όσους «κασιδιάρηδες», «τζήμερους» και «μπογδάνους» κι’ αν γεννήσει το σύστημα, θα ‘ρθει η στιγμή που θα ανθρωπέψει ο άνθρωπος. Θα φροντίσουμε εμείς γι’ αυτό.

Από nikos 
Έγραψε  ο Νίκος Μόττας //

12 Μαΐου, 2019

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ: ΟΙ ΕΞΥΠΝΑΚΗΔΕΣ, ΤΑ «ΦΥΤΑ» ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ.

«Το ΚΚΕ δεν πιστεύει στην ΕΕ κι είναι εναντίον της, παρ’ όλα αυτά ζητάει ψήφο για να το Ευρωκοινοβούλιο. Αυτό δεν είναι αντιφατικό ;» ... 
ρωτάνε όλοι οι δημοσιογράφοι τους εκπροσώπους του κόμματος στις διάφορες πολιτικές εκπομπές. Κάθε φορά στις εκλογές, ανακαλύπτουν κάποια τέτοια εξυπνάδα και την επαναλαμβάνουν σαν καλοί παπαγάλοι του συστήματος, που κάνει ότι μπορεί για να περιορίσει την εκλογική (και όχι μόνο) επιρροή του ΚΚΕ.
1. Αν υιοθετούσαμε αυτή τη λογική, τότε θα έπρεπε επίσης να μη παίρνουμε μέρος στις βουλευτικές εκλογές, γιατί αντιπαλεύουμε το αστικό πολιτικό σύστημα κι αυτό που λέγεται «αστική δημοκρατία». Να μη παίρνουμε μέρος ούτε στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, γιατί καταγγέλλουμε (και προσπαθούμε να αλλάξουμε) το ρόλο της τοπικής διοίκησης σαν «μικρό κράτος», «μακρύ χέρι του φοροεισπρακτικού μηχανισμού» και «φορέα της ανταποδοτικότητας», των «ελαστικών εργασιακών σχέσεων» κλπ. 
Θα έπρεπε τα παιδιά μας να μη πηγαίνουν στο σχολείο και να μη παίρνουν μέρος στις πανελλήνιες, γιατί αυτό το σχολείο κι αυτό το εξεταστικό σύστημα δεν είναι φτιαγμένο για τις ανάγκες των πολλών, αλλά των λίγων κι εκλεκτών, όπως καταγγέλλουμε. 
Ή να μη πηγαίνουμε στα νοσοκομεία, μιας που το σύστημα υγείας του καπιταλισμού δε μας αρέσει. Αλλά ακόμα και να φύγουμε από τον πλανήτη, μιας που καταγγέλλουμε τον καπιταλισμό για τον τρόπο που τον διαχειρίζεται και τον καταστρέφει. Αυτή είναι η προέκταση της λογικής με βάση το νέο «επιχείρημα» που κατασκεύασαν. Αντάξιο του παλιότερου «αν δε σας αρέσει να φύγετε να πάτε στη Βουλγαρία».
2. Ας το ξεχάσουν αυτό. 
Η παρουσία του ΚΚΕ στην Ευρωβουλή, θα συνεχιστεί και θα δυναμώσει, γιατί ήταν και είναι αναγκαία, για να αντιπαλεύει από όλες τις θέσεις, τις αντιδραστικές μεθοδεύσεις της.
 Για να μαθαίνει όλα τα σχέδια τους, τις εκτιμήσεις τους, προκειμένου να τα αποκαλύπτει στο λαό και την εργατική τάξη, για την παιδεία, για την αγροτική οικονομία, για τις καλλιέργειες, για την εργασία και τις εργασιακές σχέσεις, κι όλες τις πλευρές της ζωής μας που στοχεύει η εγκληματική δράση και πολιτική της ΕΕ. 
Για να ακούγεται κι από αυτή τη θέση η μόνη φιλολαϊκή φωνή, η φωνή της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού, η φωνή του ΚΚΕ, που ξυπνά κι άλλους ευρωπαίους πολίτες και κόμματα. Η φωνή που δε θα τους αφήσει ποτέ να ησυχάσουν. 
Που θα προσπαθεί να μεγαλώνει συνέχεια το σημερινό 74% δυσαρέσκειας των λαών απέναντι στην ΕΕ (όπως δείχνει το ευρωβαρόμετρο) και να το κατευθύνει σε ταξική κατεύθυνση και προοπτική, μακριά από τις κραυγές των κοράκων του καπιταλισμένου νεοναζισμού. Γιατί κανένας δεν μπορεί να το κάνει αυτό καλύτερα από το ΚΚΕ. Άλλωστε τι διάολο ΚΚΕ θα ήταν αν δεν την αντιπάλευε παντού και με κάθε τρόπο. Αν δε κυνηγούσε το θηρίο, στα χωράφια, στα σχολεία, στα εργοστάσια, στους δρόμους, αλλά και μέσα στη φωλιά του.
3. Η ουσία αυτής της «δημοσιογραφικής ερώτησης» είναι ότι όλοι αυτοί οι οικονομικοί, πολιτικοί, δημοσιογραφικοί, πολιτιστικοί κλπ. παπαγάλοι
λακέδες του μαύρου Ευρωνατοικού μετώπου, δε θέλουν εμπόδια και αντίθετες φωνές στο δρόμο τους και στα σχέδιά τους. 
Κι ιδιαίτερα τη φωνή του ΚΚΕ. 
Λες και το ΚΚΕ δεν δημιουργήθηκε ακριβώς για τον αντίθετο λόγο. Για να αμφισβητήσει = ανατρέψει τον καπιταλισμό κι όλους τους μηχανισμούς του. Όλοι αυτοί, στην ίδια ΕΕ γραμμή, με τα ίδια αυτά γελοία «επιχειρήματα», συνειδητά επιχειρούν να φιμώσουν κάθε αντίθετη φωνή. Τα λένε αυτά, λες κι είμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνούμε με ότι λένε.
4. Πάντως, προβάλλοντας αυτό το επιχείρημα, όσοι το λένε «δίνουν αλύπητα» όλα τα υπόλοιπα κόμματα. Όπως όταν ο δάσκαλος μαλώνει τον άτακτο μαθητή και του λέει «γιατί δεν είσαι σαν τους συμμαθητές σου»; 
Γιατί λοιπόν δεν απευθύνουν αυτό το περίφημο ερώτημα και σε κανένα άλλο κόμμα ; 
Γιατί απλώς οι άλλοι είναι τα «φυτά» της τάξης. Τα «καρφιά» της ΕΕ. Τα «γλυφτρώνια» του καπιταλισμού, που δε ξέρουν να πούνε στην ΕΕ ούτε «κιχ». Ούτε «μα κύριε …».
Εν τέλει, όλοι αυτοί που το φέρνουν αυτό το ηλίθιο επιχείρημα μπροστά στις κάμερες, ή είναι εντελώς βλάκες δημοσιογράφοι, ή είναι πληρωμένοι σε διατεταγμένη υπηρεσία. 
Και με τέτοιου επιπέδου "επιχειρήματα", στόχος τους (ή μήπως και αποτέλεσμά τους) είναι να κάνουν και το λαό χαζό.
 Γενικά πιστεύω πώς τα παίρνουν για να λένε τέτοιες σαχλαμάρες. Αν και για μερικούς από αυτούς, διατηρώ επιφυλάξεις. 
Εκτός κι αν είναι κι αυτή η χαζομάρα μέσα στο … συμβόλαιο.

04 Μαΐου, 2019

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ "ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ" ΝΑ "ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΜΕ" !!


Το
Viva La Revolucion αποκαλύπτει τη νέα βρώμικη προπαγάνδα: “αφού οι κομμουνιστές δε συνεργάζονται με κανέναν στους Δήμους, γιατί να τους ψηφίσουμε;”


Οι “συνεργασίες” στα νέα Δημοτικά Συμβούλια και το ΚΚΕ – Μια νέα εκδοχή της “χαμένης ψήφου”
03-05-2019


Η νέα βρώμικη εκδοχή της χαμένης ψήφου λέει: “αφού οι κομμουνιστές δε συνεργάζονται με κανέναν στους Δήμους, γιατί να τους ψηφίσουμε;” Ας διαβάσουν το πρόγραμμα της Λαϊκής Συσπείρωσης και ας πουν στον κόσμο από τώρα ποια πρότασή δε θα ψηφίσουν, για να πάρουμε ακόμα περισσότερες ψήφους και έδρες.

Μάνος Δούκας

Και μόνο που κάθε φορά παραμονές εκλογών, οι διάφοροι καλοθελητές του καθεστώτος, κυκλοφορούν έναν καινούριο, ψίθυρο – «τρολιά μιας χρήσης» για το ΚΚΕ, που σβήνει και ξεχνιέται μετά τις εκλογές, είναι απόδειξη ότι πρόκειται για προεκλογικά “επιχειρήματα” που κατασκευάζονται μέσα στα χρυσοπληρωμένα επικοινωνιακά εργαστήρια του συστήματος.

Π.χ. «Το ΚΚΕ δε θέλει να κυβερνήσει»… έλεγαν. Κι ύστερα εκλέχτηκε ο Πελετίδης κι έκανε το «επιχείρημα» αυτό ισάξιο με «το κότερο του Φλωράκη». Και θέλουμε, και ξέρουμε, και μπορούμε καλύτερα από αυτούς … είπε. Καλύτερα, για το λαό βέβαια.

Ή έλεγαν «Το ΚΚΕ ξέρει να λέει μόνο όχι». Κι ύστερα ήρθε η κοινοβουλευτική περίοδος 2015 – 2019 όπου το ΚΚΕ ήταν αυτό που κατέθεσε προτάσεις, από την πρώτη στιγμή και για όλα τα προβλήματα που απασχολούσαν το λαό (πρόταση για κατάργηση μνημονίων, βασικός μισθός 751, όχι στους πλειστηριασμούς, μέτρα προστασίας λαϊκού εισοδήματος, απαγόρευση πυρηνικών και χημικών όπλων, απλή αναλογική και πολλά άλλα, κατάλογος ατέλειωτος). Προτάσεις που πίεζαν κι αποκάλυπταν. Κι αυτοί ήταν που ψήφιζαν – όλοι μαζί – «ΟΧΙ» στις προτάσεις του ΚΚΕ. Φυσικά και το ΚΚΕ ψήφισε «ΟΧΙ» στις προτάσεις που επέβαλλαν τα μνημόνια, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Τι να κάνουμε, έχουμε άλλη πολιτική και στρατηγική. Ανήκουμε σε άλλη όχθη του ποταμού.
ΤΩΡΑ ΑΠΛΩΝΟΥΝ ΕΝΑ ΝΕΟ ΨΙΘΥΡΟ

Τώρα πάλι ψιθυρίζουν: “Με βάση το νέο εκλογικό νόμο και την απλή αναλογική, στα δημοτικά συμβούλια θα πρέπει να γίνουν συνεργασίες. Το ΚΚΕ δε θέλει να συνεργαστεί με κανέναν. Άρα, είτε σαν δημοτική αρχή, είτε σαν μειοψηφία, δεν μπορεί να συμβάλει σε αποφάσεις”.

Λόγια και συζητήσεις που δεν έχουν άλλο στόχο παρά να χτυπήσουν το ΚΚΕ και να στρέψουν την προσοχή του κόσμου μακριά από το κύριο που είναι το ποια πολιτική και ποιες προτάσεις έχει και υπηρετεί ο καθένας.

1. Εκεί που κυβέρνησαν κομμουνιστές δήμαρχοι, πολλές και σοβαρές αποφάσεις πάρθηκαν με ομοφωνίες. Σχεδόν καμιά απόφαση δεν πάρθηκε μόνο με τις ψήφους της ΛΑΣΥ. Πάντα βρέθηκαν ένας ή περισσότεροι συνδυασμοί της μειοψηφίας που να στηρίξουν τις κάθε φορά προτάσεις του Πελετίδη, του Σελέκου κλπ. Οι κομμουνιστές έκαναν δύσκολες προσπάθειες συγκλίσεων, ακόμα και εκεί που είχαν την απόλυτη πλειοψηφία και δεν τις χρειαζόταν πρακτικά. Οι δήμοι που είχε πλειοψηφία η ΛΑΣΥ και το ΚΚΕ, πήραν μεγάλες πρωτοβουλίες, για τα λαϊκά προβλήματα, που βρήκαν απήχηση σε πολύ πλατιά λαϊκά στρώματα, αλλά και σε άλλους δημοτικούς συνδυασμούς (Καμπάνια για την ανεργία στην Πάτρα, για το περιβάλλον στη Δυτ. Αττική, στο Χαϊδάρι και την Πετρούπολη, για τη διάσωση του σκοπευτηρίου της Καισαριανής κλπ). Άλλωστε οι πλατιές αποδοχές των προτάσεων, είναι κάτι που το δίδαξαν οι παλιοί κομμουνιστές δήμαρχοι και το διδάσκουν τώρα οι διάδοχοί τους.

2. Και εκεί που οι κομμουνιστές ήταν μειοψηφία, πολλές αποφάσεις σε δημοτικά συμβούλια πάρθηκαν μετά από προτάσεις της ΛΑΣΥ. Ιδιαίτερα για θέματα που αφορούν τους εργάτες των δήμων και την μονιμοποίησή τους ή την επέκταση των συμβάσεων τους, περιβαλλοντικά θέματα, ξεπουλήματα δημόσιας περιουσίας, ιδιωτικοποιήσεις, δημοτικά και ανταποδοτικά τέλη που απαιτούσαμε να μειωθούν ή να καταργηθούν, μέτρα στήριξης των φτωχών κλπ. Δηλαδή προτάσεις αυτονόητες για το λαό, σε βάρος των αυτονόητων του κεφαλαίου.

3. Τις προτάσεις τις κάνουμε εμείς. Δεν έχετε καταλάβει κάτι αγαπητοί φίλοι που αγωνιάτε για τις «αποφάσεις». Οι άλλοι συνδυασμοί των μνημονίων δεν κάνουν «προτάσεις», αλλά κάνουν ό,τι τους λένε οι «γραφές» των μνημονιακών νόμων, της ΕΕ και των κάθε φορά απαιτήσεων του κεφαλαίου. Απλώς εφαρμόζουν προειλημένες αποφάσεις των ανωτέρων τους. Εδώ μιλάμε για προτάσεις προς όφελος του λαού. Δηλαδή για το… αντίθετο. Ε,λοιπόν. Αυτό το αντίθετο που είναι προτάσεις που θέλει ο λαός να τον υπηρετούν, τις κάνουμε εμείς. Κι είναι μεγάλη η ευθύνη μας να τις κάνουμε, γιατί αν δεν τις κάνουμε εμείς, δεν θα τις κάνει κανείς. Το ερώτημα λοιπόν αντιστρέφεται: τολμάτε εσείς κύριοι να ψηφίσετε οτιδήποτε που είναι προφανώς σε όφελος του λαού, αλλά είναι έξω από τις εντολές κυβέρνησης και ΕΕ; Σκεφτείτε το, γιατί εμείς θα το προτείνουμε.

4. Πολλές από τις αποφάσεις, πάρθηκαν με λαϊκή πίεση, που άσκησαν οι φορείς κι ο λαός της κάθε πόλης. Κινητοποιήσεις που ανάγκασαν δημοτικές αρχές να υιοθετήσουν τις προτάσεις των μαζικών φορέων και της ΛΑΣΥ, ή να ακυρώσουν κάποιες αντιλαϊκές προτάσεις των δημάρχων ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. Κανείς δεν πρέπει να έχει αυταπάτες.

Κι είναι αλήθεια, ότι από δω και πέρα, θα χρειαστεί ακόμα πιο έντονα να ασκηθούν αυτές οι λαϊκές πιέσεις προς τις δημοτικές αρχές. Ότι θα χρειαστεί η κινηματική πίεση αυτή να ασκηθεί προς τους συνδυασμούς της αντιπολίτευσης κι εκεί που δημοτική αρχή είναι ο κομμουνιστής. Πρέπει να πιέζονται οι σύμβουλοι των άλλων δυνάμεων για να ψηφίζουν τις προτάσεις υπέρ των λαϊκών αναγκών.

Γιατί αυτό είναι το μεγάλο ατού της ΛΑΣΥ και των κομμουνιστών: οι προτάσεις της είναι στραμμένες αταλάντευτα στην εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Κι αυτό θα υποχρεώνει πάντα τους υπηρέτες της ΕΕ και των κομμάτων της, να απολογούνται: «Γιατί δεν ψήφισες ενάντια στις ανεμογεννήτριες;», «Γιατί δε ψηφίζεις τιμή ασφαλείας στο γάλα;», «Γιατί δεν ψηφίζεις τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων του δήμου;», «Γιατί δε ψηφίζεις να μειωθούν τα δημοτικά τέλη;», κλπ.

5. Υπάρχουν βέβαια πράγματι προτάσεις που δεν πρόκειται να ψηφίσουμε ποτέ και το ξέρουν. Είναι όλα αυτά που έρχονται διαρκώς στους δήμους σαν «υποχρεωτικά» και «νόμιμα», όπως ανταποδοτικότητα, ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών του δήμου, αυξημένη δημοτική φορολογία και εισπρακτική πολιτική, ξεπούλημα γης στα ΤΑΙΠΕΔ, εμπορευματοποίηση πολιτισμού, αρχαιολογικών χώρων, υγείας, σχολείων κλπ. Αυτά είναι αυτονόητο ότι δεν θα τα ψηφίσουμε ποτέ των ποτών. Δεν θα ψηφίσουμε τις εντολές της ΕΕ.

6. Τώρα που θα έχουμε περισσότερους συμβούλους, θα έχουμε πιο μεγάλες δυνατότητες να πιέζουμε. Τώρα, με την απλή αναλογική και με την αναμενόμενη αύξηση της επιρροής μας, σε όλους τους δήμους της χώρας, θα έχουμε πολύ περισσότερους συμβούλους, για να πιέζουμε όλους τους “μνημονιακούς οπαδούς των 220 ψήφων του τρίτου μνημονίου” να μην ψηφίσουν τα μαύρα όνειρα των αφεντικών τους, αλλά όσοι από αυτούς έχουν κάποια συνείδηση ακόμα, να ψηφίζουν κάποια μέτρα σε όφελος του λαού. Κι αν θέλουν ας μην τα ψηφίζουν. Δική μας δουλειά πάλι είναι να τους κάνουμε ρόμπα στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους της πόλης τους.

7. Π.Χ. Στη Λέσβο

Από όποια θέση κι αν βρεθούμε, της δημοτικής αρχής ή της αντιπολίτευσης, εμείς θα κάνουμε τις προτάσεις μας.

Υπάρχει κάποιος που τώρα είναι υποψήφιος άλλου συνδυασμού, που θα ψηφίσει π.χ. να εγκατασταθούν οι γιγάντιες ανεμογεννήτριες;

Υπάρχει κάποιος που δεν θα ψηφίσει π.χ. την αξιοποίηση της γεωθερμίας από το δήμο (ενέργεια, ιαματικός τουρισμός, θερμοκήπια κλπ.) κι όχι από ιδιώτες;

Υπάρχει κάποιος που δεν θα ψηφίσει π.χ. το αίτημα για συμβάσεις αορίστου χρόνου στους εργάτες των δήμων και στη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους;

Υπάρχει κάποιος που δεν θα ψηφίσει π.χ. την ύπαρξη τιμής ασφαλείας του γάλακτος ή του κρέατος ή του λαδιού;

Υπάρχει κάποιος που δε θα ψηφίσει π.χ. κινητοποιήσεις για καλύτερη υγεία και ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες;

Υπάρχει κάποιος που δεν θα ψηφίσει το μπλοκάρισμα από το δήμο κάθε προσπάθειας ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας, ή ιδιωτικοποίησης τομέων της υγείας, της παιδείας, αλλά και του ίδιου του δήμου;

Ας διαβάσουν όλοι τους το πρόγραμμα της Λαϊκής Συσπείρωσης και ας πουν στον κόσμο από τώρα ποια πρόταση της ΛΑΣΥ δεν θα ψηφίσουν. Γιατί εμείς θα τις προτείνουμε σε κάθε περίπτωση κι από κάθε θέση στα δημοτικά συμβούλια. Πείτε το όμως από τώρα, για να πάρουμε ακόμα περισσότερες ψήφους και έδρες.