Στις 11 η ώρα το πρωί την 4η Νοέμβρη του 2004 ο Αμερικανός πρέσβης στα Σκόπια ενημέρωνε επίσημα την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ οτι η κυβέρνηση των ΗΠΑ αναγνώρισε πριν μερικές ώρες την χώρα αυτή με τον συνταγματικό της όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.. Σκετο Μακεδονία Όπως το διαβάζετε Η Κυβέρνηση των ΗΠΑ με Πρόεδρο τον Τζ Μπους που είχε εκλεγεί μόλις την προηγουμένη από τις πρώτες αποφάσεις που πήρε ήταν και η αναγνώριση της ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα Μακεδονία νέτο σκέτο ! Η ειρωνεία ήταν ότι το ''χτύπημα'' από την Ουάσιγκτον στην Ελλάδα ήρθε λίγο μετά το συγχαρητήριο τηλεγράφημα του Κ. Καραμανλή προς τον Πρόεδρο Μπους για την εκλογή του , όπου εγκωμίαζε τις στέρεες βάσεις των ελληνοαμερικανικών σχέσεων!
Ποια ήταν η αντίδραση του Ελληνα πρωθυπουργού Κ Καραμανλή μόλις έμαθε το άδειασμα των ΗΠΑ στην χώρα μας; Χαρακτήρισε την ενέργεια των ΗΠΑ απλώς ... ''άστοχη'' !
Ναι ....Ενα χτύπημα κυριολεκτικά στο ''δόξα πατρί '' της Ελλάδας από τις ΗΠΑ ..χαρακτηρίστηκε από την κυβέρνηση τότε της ΝΔ σαν.. ''άστοχη ενέργεια ''
Εκτός απ το ΚΚΕ που κατήγγειλε από την πρώτη στιγμη και τότε την στάση των ΗΠΑ όλα τ' άλλα κόμματα έκαναν πως δεν κατάλαβαν !
Μήπως είδατε εσείς τότε κάποιο αντιαμερικάνικο συλλαλητήριο απ τους τωρινούς ''μακεδονομάχους '' ;
Μήπως είδατε εσείς τότε κάποια αντιαμερικάνικη πορεία στις ΗΠΑ ή στην Ελλάδα από τις λαλίστατες σήμερα Ελληνοαμερικανικές ενώσεις;
Μήπως είδατε εσείς τότε κάποιο κήρυγμα από αμβωνος της Ελληνικής εκκλησίας κατά των Αμερικανών ;
Τσιμουδιά και τουμπεκί ψιλοκομμένο ! Μήπως ακούτε κάτι αντιαμερικάνικο αυτές τις μέρες από τους ''μακεδονομάχους '' διοργανωτές των συλλαλητηρίων ; Δεν γνωρίζουν οι διοργανωτές πως την απόφαση των ΗΠΑ ακολούθησαν κι άλλες 140 χώρες που αναγνώρισαν τα Σκόπια με τ' όνομα Μακεδονία ; Δεν γνωρίζουν οι εθνικιστικές οργανώσεις και τ' αστικά κόμματα που με τον ένα η τον άλλο τρόπο συμμετέχουν στα συλλαλητήρια για τον πρόστυχο ρόλο των Αμερικανών ;
Και βέβαια τα ξέρουν !
Όλα τα ξέρουν αλλά να πουν κουβέντα ενάντια στον θείο ΣΑΜ ; Ενάντια στ' αφεντικά ;
Τσιμουδιά !
Κατά τα άλλα μεγάλες κουβέντες, κορώνες στον αέρα, πανοπλίες και τσαρλατανισμοί !
Η πατριδοκαπηλεία στο αποκορύφωμά της ενταγμένη άψογα και εναρμονισμένη υπάκουα στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και του ΝΑΤΟ στην περιοχή !
Ποια πατρίδα και ποια Μακεδονία ;
Πέφτει το δούλεμα της αρκούδας κι απ ' την κυβέρνηση κι απ τα αστικά κόμματα κι απ τους διοργανωτές των συλλαλητηρίων !
Για την ταμπακιέρα τσιμουδιά !
Ένα να ξέρετε ! Τον λαό δεν θα τον παραπλανάτε για πολύ καιρό ακόμα εκμεταλλευόμενοι την αγάπη του για την πατρίδα!
Θα 'ρθει η ώρα που θα καταλάβει πως άλλη είναι η πατρίδα του λαού κι άλλη της αστικής τάξης !
Θα ΄ρθει η ώρα που θα καταλάβει για τα παιχνίδια που παίζεται στην πλάτη του και θα σας στείλει στον αγύριστο και σας και το σάπιο πολιτικό σύστημα που υπηρετείτε!!
Υπάρχει λύση και αυτή βρίσκεται έξω από τα όρια αυτού του συστήματος
Ξεχωριστή στιγμή της εκδήλωσης ήταν το θερμό καλωσόρισμα των συγκεντρωμένων στις κομμουνίστριες Ελένη Λιναρδή, που ήταν ΕΠΟΝίτισσα, και Μαρία Μαλτέζου, κόρη του ηρωικού Γραμματέα της ΟΚΝΕ,Χρήστου Μαλτέζου, ο οποίος δολοφονήθηκε το Νοέμβρη του 1938 στις φυλακές της Κέρκυρας.
Οι συγκεντρωμένοι, ανάμεσα στους οποίους βρέθηκαν και μετανάστες εργάτες, μετά την ομιλία τραγούδησαν αντάρτικα και εργατικά τραγούδια μαζί με το συγκρότημα του Νίκου Θεοδωράκη, στο μουσικό αφιέρωμά του για τα 100χρονα του Κόμματος.
Προετοιμάζοντας την εκδήλωση, που εντάσσεται στην 100ή επέτειο του Κόμματος και στα 50χρονα της ΚΝΕ, οι Οργανώσεις πραγματοποίησαν μια μεγάλη εξόρμηση στους εργαζόμενους και τη νεολαία της περιοχής. Διακινώντας ειδική ανακοίνωση, στολίζοντας την περιοχή με πανό για μαζική συμμετοχή, έφτασε πλατιά το κάλεσμα συστράτευσης που απευθύνει το ΚΚΕ σε χώρους δουλειάς, σχολεία, σχολές κατάρτισης, σπίτια και στέκια νεολαίας.
Με δυνατό ΚΚΕ, εργατικό κίνημα και Κοινωνική Συμμαχία ανοίγουμε το δρόμο για την ανατροπή
Ο Νίκος Αμπατιέλος, μιλώντας στους συγκεντρωμένους, ανέφερε στην ομιλία του, μεταξύ άλλων, ξεκινώντας από την 100ή επέτειο ίδρυσης του Κόμματος:
«Εμπνεόμαστε, διδασκόμαστε, βγάζουμε πολύτιμα συμπεράσματα για τη σημερινή μας πάλη. Αξιοποιούμε την επεξεργασμένη στρατηγική του Κόμματός μας που είναι καταστάλαγμα όλης αυτής της πορείας, που μας δίνει υπεροχή γιατί ακριβώς απαντά στο ερώτημα αν υπάρχει λύση απέναντι στη σημερινή βαρβαρότητα, αν μπορεί να αλλάξει αυτή και πώς.
Απαντάμε κατηγορηματικά:
Υπάρχει λύση και αυτή βρίσκεται έξω από τα όρια αυτού του συστήματος. Με δυνατό ΚΚΕ, δυνατό εργατικό κίνημα και Κοινωνική Συμμαχία ανοίγουμε το δρόμο για την ανατροπή!
Προϋπόθεση είναι η οικοδόμηση του Κόμματος πρώτα απ' όλα στους μεγάλους χώρους δουλειάς, η ανανέωση των δυνάμεών του με εκατοντάδες νέους και νέες της εργατικής τάξης.
Και εδώ η ΚΝΕ αποτελεί βασικό αιμοδότη του Κόμματος. Το να περάσει σε φάση σημαντικής ανάπτυξης των δυνάμεών της και της κομμουνιστικής διαπαιδαγωγητικής ικανότητάς της αποτελεί αναμφισβήτητα αναπόσπαστο στοιχείο της επαναστατικής συνέχειας του ΚΚΕ και της κομματικής οικοδόμησης.
Η δουλειά στις πιο νέες ηλικίες, πριν βγουν στην παραγωγή αποκλειστικά, στους χώρους Εκπαίδευσης και μαθητείας, ιδιαίτερα σε ΕΠΑΛ, ΤΕΙ, ΙΕΚ, επαγγελματικές σχολές, ΑΕΝ, στα γυμνάσια, στα λύκεια και τα ΑΕΙ είναι κρίσιμη για τη δουλειά στην εργατική τάξη, στις νέες βάρδιές της.
Το σχέδιό μας σε σύγκρουση με το σχέδιο κυβέρνησης - κεφαλαίου
Από το μουσικό αφιέρωμα
Το 2018 είναι σημαντική χρονιά και για το κεφάλαιο, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες.
Χρονιά συγκέντρωσης ακόμα περισσότερο των προσπαθειών για το πέρασμα σε καπιταλιστική ανάπτυξη με νέα πεδία και νέα άνοδο της κερδοφορίας τους.
Είναι χρονιά με νέες προσπάθειες για την περιβόητη γεωστρατηγική αναβάθμιση της θέσης της χώρας στην ευρύτερη περιοχή που δεν αφορά ούτε αναβάθμιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού ούτε και την ειρήνη και τη φιλία συνολικά των λαών της περιοχής.
Αυτές οι επιδιώξεις αλλά και οι στόχοι που εμείς βάζουμε, δεν είναι δύο σχέδια σε παράλληλη πορεία αλλά είναι δύο σχέδια σε σύγκρουση.
Αυτές οι επιδιώξεις θα γίνουν στο σβέρκο των εργαζομένων, θα δυναμώνει η εκμετάλλευση, θα χτυπιούνται δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα, θα υποθηκεύεται όλο και περισσότερο το μέλλον της νεολαίας, θα φουντώνουν νέοι πολεμικοί κίνδυνοι.
Αυτό σημαίνει ότι είναι κριτήριο για τις δικές μας προσπάθειες να αντιτιθόμαστε με ικανότητα στα σχέδιά τους, να μην τους αφήνουμε σε χλωρό κλαρί, να πρωτοστατούμε για την οργάνωση της πάλης ενάντια σε παλιά και νέα μέτρα, για την ενίσχυση της συλλογικής δράσης για τα σύγχρονα δικαιώματα που σήμερα συνθλίβονται στις μυλόπετρες του καπιταλιστικού κέρδους.
Είναι κριτήριο να προχωράει το δικό μας σχέδιο για να δυναμώνει η αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης, η προοπτική του σοσιαλισμού...
Σε αυτήν την κρίσιμη χρονιά για το κεφάλαιο έχει και το σύστημα τα "πουλέν" του... τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που πριν από λίγες μέρες έκλεισε 3 χρόνια διακυβέρνησης, 3 χρόνια νέων μέτρων και μνημονίων, 3 χρόνια νέων διαψεύσεων.
Δεν είναι απίθανο το 3ο κεράκι στην τούρτα να το έσβησαν μαζί και οι εκπρόσωποι της εργοδοσίας, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ.
Υπάρχει συσσωρευμένη πείρα όμως. Ποντάρουν στο να ξεχνάμε ακόμη και τα πιο κοντινά - χρονικά - συμπεράσματα που βγαίνουν. Γι' αυτόν το λόγο κυκλοφορεί ένα αρκετά διαφωτιστικό υλικό του Κόμματος γι' αυτήν την "επέτειο", θυμίζει ο "Ριζοσπάστης" των ημερών τα "έργα και τις ημέρες" αυτών των τριών χρόνων.
Θέλουμε να τονίσουμε τα εξής:
Είναι παρακαταθήκη το γεγονός ότι το ΚΚΕ έγκαιρα - από την πρώτη στιγμή - προειδοποίησε για το χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ.
Για το γεγονός ότι στο πλαίσιο του εκμεταλλευτικού συστήματος καμία κυβέρνηση, όπως κι αν λέγεται, ό,τι προθέσεις κι αν έχει (κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε τις καλύτερες), δεν μπορεί να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική.
Είναι παρακαταθήκη η στάση του ΚΚΕ, που δε δέχτηκε ούτε να συμμετάσχει ούτε να στηρίξει καμία αστική κυβέρνηση.Είπε την αλήθεια στο λαό, αν και οι επιλογές του είχαν εκλογικό κόστος για το ίδιο το ΚΚΕ.
Λένε και ξαναλένε κυβερνητικά στελέχη και ο ίδιος ο Τσίπρας ότι "αυτοί" είναι η αριστερά που δε φοβάται να λερώσει τα χέρια της, ότι δε μένει στην άκρη, ότι δίνει μάχη. Το θέμα είναι για ποιους τελικά καθαρίζει και ποιοι είναι οι λεκέδες που αφήνει, ποια τα αποτελέσματα για τον ελληνικό λαό...
Η εργατική - λαϊκή πλειοψηφία να ακουμπήσει στο ΚΚΕ
Αν κάτι δείχνει και η πείρα του προηγούμενου διαστήματος είναι ότι είναι αδίστακτοι, ότι μπορούν να πουν οτιδήποτε για να πείσουν να αποδεχτεί ο λαός τη νέα σφαγή του, να μένει αδρανής.
Δείχνει ότι περιμένουν πρόθυμοι και "βασιλικότεροι του βασιλέως" στην ουρά άλλα αστικά κόμματα με εμπειρία στην αντιλαϊκή πολιτική, που σήμερα ζητούν περισσότερα μέτρα και αισθάνονται δικαίως να τους έχουν πάρει την μπουκιά από το στόμα.
Το πιο σημαντικό που φάνηκε για μία ακόμα φορά είναι ότι υπάρχει η δύναμη που πρέπει να στηριχτεί η εργατική - λαϊκή πλειοψηφία. Υπάρχει το ΚΚΕ, υπάρχει το ταξικό εργατικό κίνημα.
Αυτές οι γραμμές πρέπει να πυκνώσουν με περισσότερους εργάτες και εργάτριες, νέους και νέες, για να σπάει στην πράξη η σιγή νεκροταφείου. Για να δυναμώνει η εργατική και λαϊκή αντίσταση, να μπαίνουν περισσότερα εμπόδια στην πολιτική τους, να δυναμώνει η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση ανάμεσα σε όσους πλήττονται από αυτήν την πολιτική.
Και το πιο σημαντικό: Για να ισχυροποιείται η δύναμη εκείνη που μπορεί να κάνει τις ανησυχίες τους πραγματικότητα!
-- Την ώρα που χτυπάνε το δικαίωμα της απεργίας να δυναμώνει η οργάνωση στους χώρους δουλειάς, να μαζικοποιούνται τα σωματεία, οι διαδικασίες τους, να δυναμώνει το ΠΑΜΕ.
-- Την ώρα που ποινικοποιούν μαθητικούς αγώνες να δυναμώνει η συλλογική συζήτηση και δράση των μαθητών για το σχολείο και τη ζωή που τους αξίζουν, ο συντονισμός τους - ακόμα και πανελλαδικός, όπως έγινε σήμερα - η αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται.
-- Την ώρα που συκοφαντούν τους αγώνες της αγροτιάς όχι μόνο να πληθαίνουν τα μπλόκα αλλά και να συγκροτούνται νέοι αγροτικοί σύλλογοι, νέες δυνάμεις να μπαίνουν στον αγώνα και να ενισχύεται η συμμαχία με την εργατική τάξη, ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους.
Σε αυτήν την κατεύθυνση καμία προσπάθεια, παρά τις δυσκολίες, αδυναμίες, δεν πάει χαμένη.
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, η Νεολαία του, είναι εδώ, παραμένουν εδώ και ας έχουν προσπαθήσει με χίλιους τρόπους σε όλη την 100χρονη πορεία του να το ξεγράψουν!
Είμαστε εδώ παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη ενός ολόκληρου αιώνα αγώνων και θυσιών του Κόμματός μας, πιο έτοιμοι και πιο ικανοί να ανταποκριθούμε στις μεγάλες απαιτήσεις που υπάρχουν για τους κομμουνιστές.
Το ΚΚΕ έχει ξεκάθαρη πρόταση αγώνα, έχει προτάσεις και θέσεις για όλα τα ζητήματα που απασχολούν τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Καθένας μετρά στο μεγάλο αγώνα που έχουμε μπροστά μας! Η οργάνωση πολλαπλασιάζει τη δύναμη του καθένα και της καθεμιάς!».
...Εθνικισμός σημαίνει να λες: “Μπορώ να μείνω μαζί με τους κλέφτες, τους τυράννους και εκμεταλλευτές μου αν απαιτηθεί γιατί μου ανήκουν”.
Από την άλλη, όπως λέμε πάντα, πατριωτισμός σημαίνει “η θέληση να καθαρίσουμε τη χώρα από τους κλέφτες, τους τυρράνους και τους εκμεταλλευτές, να προστατέψουμε τα δάση, τα ποτάμια και τους κάμπους της χώρας από τη μόλυνση”.
Μεταφράζουμε ένα άρθρο του Κεμάλ Οκουγιάν, που δημοσιεύτηκε χτες στην εφημερίδα του ΚΚ Τουρκίας κι αναλύει τη διαφορά μεταξύ των πατριωτικών αισθημάτων για μια σοσιαλιστική πατρίδα, όπως η ΕΣΣΔ, και του εθνικισμού για μια καπιταλιστική χώρα, που βάζει στο ίδιο τσουβάλι το “έθνος των εργαζομένων” με αυτό των εκμεταλλευτών του.
Ήταν το 1936. Ο ρατσισμός κι ο φασισμός ήταν ανερχόμενοι στην Ευρώπη. Η Ιταλία, η Γερμανία κι η Αυστρία παραδόθηκαν. Οι φασίστες κήρυξαν έναν “ιερό πόλεμο” ενάντια στους Δημοκρατικούς στην Ισπανία. Ο εθνικισμός μόλυνε τα πάντα. Οι διακρίσεις κατά των μαύρων έφτασαν στο απόγειό τους.
Ένα από τα πιο φιλελεύθερα ντοκουμέντα της ανθρώπινης ιστορίας, το νέο Σύνταγμα ενεργοποιήθηκε την ίδια χρονιά στην Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.
Ο σοσιαλισμός απαγορεύει το ρατσισμό και την πολεμική προπαγάνδα, για να μην αναφέρω το φασισμό.
Εν τω μεταξύ, στη Σοβιετική Ένωση γράφτηκε ένα τραγούδι, που έγινε πολύ δημοφιλές. Με συνθέτη τον Isaac Dunaevsky και στιχουργό τον Lebedev-Kumach, το “Τραγούδι της Μητέρας Γης” είναι ένα επικό αφιέρωμα, τέτοιο που περιελάμβανε την περηφάνια των λαών και την αγάπη για τη γενέτειρά τους, και την άμυνα της πατρίδας τους όταν χρειαστεί.
Μεγάλη είναι η Μητέρα ΠατρίδαΓια τα πολλά της δάση, πεδιάδες και ποτάμια!Δεν ξέρω άλλη τέτοια χώραΌπου ο άνθρωπος να μπορεί να αναπνεύσει τόσο ελεύθερα.
Έτσι ξεκινάει το τραγούδι και καταλήγει:
Αλλά θα συνοφρυωθούμε αυστηρά Αν ένας εχθρός προσπαθήσει να μας επιτεθεί Όπως μια νύφη, αγαπάμε την πατρίδα μας, Την προστατεύουμε, σα μια ευγενική μητέρα.
Είναι 2018.
Το τραγούδι το λένε ακόμα στη Ρωσία. Σε γιγάντιες αίθουσες συναυλιών, πλατείες διαδηλώσεων και επίσημες τελετές, οι άνθρωποι σηκώνονται και κυματίζουν ρωσικές σημαίες με ενθουσιασμό και ενότητα ενάντια στους εξωτερικούς εχθρούς, καθώς φαντάζονται πόσο μεγάλη είναι η πατρίδα τους με τα πολλά δάση, τις πεδιάδες και τα ποτάμια.
Καμία θλίψη ούτε όταν η εισοδηματική αδικία στη χώρα τους χτυπάει παγκοσμίως την κορυφή, ακόμα κι όταν άστεγοι άνθρωποι παγώνουν μέχρι θανάτου στους δρόμους, ακόμα κι όταν γυναίκες απόφοιτες πανεπιστημίου ξεπέφτουν στην πορνεία. Δεν πειράζει, σε κάθε περίπτωση,
“ο στρατός μας νικάει τους πάντες”.
Αυτό είναι εθνικισμός
Και τι γίνεται με τον πατριωτισμό;
Κάποιοι στίχοι αφαιρέθηκαν από το τραγούδι, με άλλα λόγια εξαλείφθηκαν από την κοινωνική μνήμη αφότου η Σοβιετική Ένωση ανατράπηκε το 1991.
Τι γίνεται λοιπόν με τα “ανεπιθύμητα” αποσπάσματα του τραγουδιού;
Για παράδειγμα…Στο τραπέζι μας, κανείς δεν αποκλείεται/Καθένας μας επιβραβεύεται με βάση την αξία του
Για παράδειγμα…Ένας άνθρωπος έχει το δικαίωμα/να σπουδάζει, να ξεκουράζεται και να δουλεύει
Όχι πια… Δεν τραγουδιούνται πια τέτοιοι στίχοι. Πλατιά δάση, κάμποι και ποτάμια, κι η αποφασιστικότητα κατά του εχθρού. Αυτό είναι όλο!
Αυτό σημαίνει πως κάποιοι νιώθουν ενοχλημένοι για ένα τέτοιο κοινωνικό εγχείρημα, για την άποψη να περιληφθούν όλοι στο τραπέζι, στη σημερινή Ρωσία.
Αυτό σημαίνει πως κάποιοι δε δείχνουν ανοχή στο δκαίωμα των ανθρώπων να λαμβάνουν την ανταμοιβή τους για τους κόπους τους, έστω και στα τραγούδια.
Αυτό σημαίνει πως κάποιοι δε θέλουν να ακούν για το δικαίωμα του λαού να σπουδάζει, να δουλεύει και να ξεκουράζεται.
Το τραγούδι έκανε το ντεμπούτο του στην ταινία “Το τσίρκο”, που έδειχνε πώς το μαύρο παιδί μας λευκής Αμερικανίδας υιοθετούνταν από τη σοσιαλιστική κοινωνία.
Μετέπειτα ο Αφροαμερικανός τραγουδιστής Πωλ Ρόμπερσον είπε αυτό το τραγούδι στα ρωσικά, με ιδιαίτερη έμφαση στο αντιρατσιστικό κομμάτι, λέγοντας στους Αμερικανούς: “Ένα σύστημα εγκαθιδρύθηκε, που δε με αποκλείει εξαιτίας του χρώματος του δέρματός μου, αλλά με καλωσορίζει ως μαύρο άτομο”.
Η περήφανη λέξη μας-σύντροφε- Σε μας είναι ψηλότερα απ’ όλες τις ωραίες λέξεις Με αυτή τη λέξη παντού νιώθουμε σαν στο σπίτι μας Για μας δεν υπάρχουν “μαύροι” ή “έγχρωμοι” Η λέξη αυτή είναι σε όλους μας οικεία Μαζί της πάντα βρίσκουμε φίλους
Αυτό το κομμάτι τραγουδιέται “κάποιες φορές” στη σημερινή Ρωσία.
Αυτό σημαίνει πως η σημερινή Ρωσία δεν πιστεύει και τόσο στην ιδέα ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδέρφια, ότι κανείς δε θα έπρεπε να υφίσταται διακρίσεις στη βάση της φυλής και των εθνικών του ριζών.
Όμως, όλα αυτά είναι πέρα και πάνω από την περηφάνια για τα τανκς, τα τουφέκια και τους πλατείς κάμπους.
Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι θα έπρεπε να καυχιούνται για τανκς και τουφέκια μόνο όταν τα χρησιμοποιούν για να υπερασπιστούν ανθρώπινες αξίες, αν αυτές οι αξίες προστατεύονται σε πλατείς κάμπους, οι άνθρωποι μπορούν να καμαρώνουν γι’αυτούς τους κάμπους.
Ο πατριωτισμός είναι η δημιουργία προωθημένων αξιών, η βελτίωση και υπεράσπιση αυτών των αξιών, είναι η αγάπη μιας πατρίδας που παράγει το καλό και το όμορφο.
Η ισότητα και η αδελφότητα των ανθρώπων είναι ευγενείς ιδέες.
Αν αυτές οι ιδέες γίνουν κοινωνικός νόμος σε μια χώρα, τότε κάποιος μπορεί να καυχιέται για την χώρα του/της.
Αντίθετα, το να σκέφτεσαι πως “Θα υπερασπιστώ ακόμα και τα λάθη και τα εγκλήματα της χώρας μου”είναι μια ρηχή, πρωτόγονη και εξαιρετικά επικίνδυνη προσέγγιση.
Ναι, αυτή είναι η διαφορά μεταξύ εθνικισμού και πατριωτισμού.
Εθνικισμός σημαίνει να λες: “Μπορώ να μείνω μαζί με τους κλέφτες, τους τυράννους και εκμεταλλευτές μου αν απαιτηθεί γιατί μου ανήκουν”.
Από την άλλη, όπως λέμε πάντα, πατριωτισμός σημαίνει “η θέληση να καθαρίσουμε τη χώρα από τους κλέφτες, τους τυρράνους και τους εκμεταλλευτές, να προστατέψουμε τα δάση, τα ποτάμια και τους κάμπους της χώρας από τη μόλυνση”.
Δεν συμμετέχει στη φιέστα παραπλάνησης του λαού - Καλεί σε μαζική συμμετοχή στη συγκέντρωση τηνΤρίτη 6 Φλεβάρη, στις 17.30, στο κτίριο του ΚΕΠ στο λιμάνι της πόλης.
Συγκέντρωση ενάντια στο «αναπτυξιακό συνέδριο» της κυβέρνησης διοργανώνει η δημοτική Αρχή της Πάτρας, την Τρίτη 6 Φλεβάρη, στις 17.30, στο κτίριο του ΚΕΠ στο λιμάνι της πόλης.
Η δημοτική Αρχή, αναφερόμενη στα κυβερνητικά στελέχη που προπαγανδίζουν το «αναπτυξιακό συνέδριο», επισημαίνει πως
«την ίδια στιγμή που ισχυρίζονται ψευδώς ότι τα καλύτερα έρχονται, νομοθετούν στο πλαίσιο της 3ης "αξιολόγησης", μεταξύ των άλλων, το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος και την επέκταση των πλειστηριασμών.
Η αλήθεια όμως βρίσκεται στην πραγματικότητα που βιώνει σήμερα η λαϊκή οικογένεια και στο Δήμο μας. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα συσσίτια, το δεκατιανό στους μαθητές που υποσιτίζονται, τις 10.000 οικογένειες που είναι ενταγμένες στο ΚΕΑ.
Πρέπει να αναλογιστούν ο καθένας και η καθεμιά τι είναι πραγματικά αυτό που φταίει για την ανεργία, τη φτώχεια, τη λαϊκή χρεοκοπία που αντιμετωπίζουν.
Να αναρωτηθεί, αν αυτό που "λείπει" από τη χώρα μας είναι οι "επενδύσεις". Τότε θα διαπιστώσει ότι αυτό που συμβαίνει είναι ακριβώς το αντίθετο. Η προσέλκυση επενδύσεων, η ανταγωνιστικότητα, η κατοχύρωση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, των κερδών για τους λίγους, προϋποθέτουν την απόλυτη και σχετική φτώχεια για τους πολλούς».
Παράλληλα, επισημαίνεται πως «γίνεται κριτική στη Δημοτική Αρχή, διαστρεβλώνονται οι θέσεις μας. Ισχυρίζονται πως είμαστε
"αντι-αναπτυξιακοί", δεν έχουμε όραμα και δεν θέλουμε τα μεγάλα έργα. Ισχυρίζονται όσοι στηρίζουν τα "κίνητρα για επενδύσεις" ότι ο Δήμος μπορεί να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, πρωτοστατώντας στην έλευση του φυσικού αερίου, στα μέσα μεταφοράς εμπορευμάτων σύγχρονα, με σύγχρονες οδικές αρτηρίες, με εμπορευματοποιημένο καρναβάλι μοχλό ανάπτυξης, να συρρέει στην Πάτρα όλη η Ελλάδα και άλλα πολλά.
Γι’ αυτά τα επιχειρήματα, απαντήσεις δίνει η ίδια η ζωή, χτες και σήμερα.
Και εκεί που υπήρχαν οι προϋποθέσεις, φυσικού αερίου, μέσων μεταφοράς εμπορευμάτων, οδικές αρτηρίες, δεν υπάρχει ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και η ανεργία καλά κρατεί. Ανάπτυξη προς όφελος του κεφαλαίου δεν σημαίνει και καλύτερη ζωή και δουλειά με δικαιώματα για τους εργαζομένους.
Τρανή απόδειξη γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι ενώ "η ανάπτυξη έρχεται" το 2018, δεν μπορεί να φέρει δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα. Αντίθετα, η ανάπτυξη έρχεται με την γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, την αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας».
Μάλιστα, όπως τονίζεται, «ζητάνε από την Δημοτική Αρχή να σηκώσει τη σημαία της επιχειρηματικότητας και των κερδών της ως λύση για το λαό. Να ευθυγραμμιστεί με την παραπλάνηση του ότι τάχα αν μεγαλώσει η πίτα της καπιταλιστικής ανάπτυξης θα φάει και αυτός.
Η πείρα του λαού μας επιβεβαιώνει ότι και τότε που "χτυπούσε" 4-6% η οικονομία ο μεγάλος χαμένος ήταν ο λαός μας. Τότε ήταν που άνοιγαν την αγκαλιά τους οι τράπεζες κι έδιναν τάχα ευκαιρία στο νοικοκυριό να βάλει κεραμίδι και σήμερα τους στραγγαλίζει κράτος και τραπεζικό κεφάλαιο».
Στο φυλλάδιο υπενθυμίζονται οι διεκδικήσεις του δήμου, που με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες του λαού αγωνίζεται μεταξύ άλλων, για:
Δραστική αύξηση των κρατικών δαπανών από τον Προϋπολογισμό για τη λειτουργία των δήμων και των υπηρεσιών τους, κατάργηση κάθε είδους τοπικής φορολογίας, σχεδιασμό και υλοποίηση σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, υποδομών και μηχανισμών δημόσιας προστασίας από πλημμύρες - πυρκαγιές - σεισμούς - άλλες καταστροφές - από καιρικά φαινόμενα - ρύπανση και μόλυνση του νερού και του αέρα.
Επίσης, γίνεται ξεκάθαρο πως «αντιτασσόμαστε στη μεταφορά αρμοδιοτήτων που πρέπει να είναι στην ευθύνη του κεντρικού κράτους γιατί αλλιώς σημαίνει μεταφορά του κόστους στις πλάτες του λαού όπως και γίνεται σήμερα, πράγμα που το ζούμε με ένταση στα σχολεία, στους παιδικούς σταθμούς κ.λπ.», ότι «αγωνιζόμαστε μαζί με τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα της περιοχής μας, τους υπαλλήλους του Δήμου μας, για το μεγάλο ζήτημα της ανεργίας, το δικαίωμα στη μόνιμη, σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα για όλους, τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και των εργαζομένων στα προγράμματα, την ουσιαστική στήριξη των ανέργων» και πως «θα εντείνουμε τον αγώνα για αποκλειστικά Δημόσιο Δωρεάν σύστημα στους βασικούς κοινωνικούς τομείς της Υγείας - Πρόνοιας και Παιδείας με πλήρη χρηματοδότηση από το κράτος».
Επίσης, τονίζεται ότι
«αυτό το πλαίσιο των διεκδικήσεων, για να καρποφορήσει απαιτεί αγώνα και σύγκρουση με την ασκούμενη αντιλαϊκή πολιτική. Αποτέλεσμα αυτής της κατεύθυνσης είναι σοβαρά έργα όπως η δημιουργία του Νότιου Πάρκου, των παιδικών κατασκηνώσεων στην Πλαζ που είναι ανάσα πράσινου και αναψυχής για τις λαϊκές οικογένειες. Δεν ήταν αποτέλεσμα μιας απλής απόφασης του δημοτικού συμβουλίου, στηρίχθηκε στην κινητοποίηση του λαού της Πάτρας, το γκρέμισμα των περιφραγμάτων μαζί με τους εργαζόμενους στο Δήμο και τα σωματεία τους».
Τέλος, γίνεται σαφές πως «ο πατραϊκός λαός να υποδεχθεί αγωνιστικά το "αναπτυξιακό συνέδριο" της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, διεκδικώντας με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του».
(Το πλήρες κείμενο του φυλλαδίου, μπορείτε να το διαβάσετε παρακάτω)
Αύριο Τετάρτη δικάζεται στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πατρών ο δήμαρχος της πόλης Κώστας Πελετίδης, επειδή υπερασπίστηκε τα συμφέροντα των εργαζομένων του δήμου και το δικαίωμά τους στην εργασία.
Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του δήμου Πάτρας, αυτό το δικαίωμα του δημάρχου
«το κατηγορητήριο το βαφτίζει "παράνομο όφελος"».
Θυμίζουμε ότι με σχετικό νόμο, η τότε κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να προχωρήσει σε χιλιάδες απολύσεις, μέσω του προσχηματικού ελέγχου των συμβάσεων αορίστου χρόνου στο Δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Το Δημοτικό Συμβούλιο Πάτρας, με απόφασή του, σημείωνε εκείνη την περίοδο:
«Κανένα στοιχείο και φάκελοι εργαζομένων να μη δοθούν, με οποιοδήποτε τρόπο, και να μην αποσταλούν, ώστε να διευκολυνθεί ο στόχος της κυβέρνησης για απολύσεις (...) στηρίζουμε τους αγώνες των εργαζομένων».
Όπως τονίζεται στην ανακοίνωση του δήμου:
«Σήμερα, οι εργαζόμενοι βρίσκονται μπροστά σε νέες αντιλαϊκές εξελίξεις, που αφορούν το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων.
Η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μέσω της λεγόμενης "αξιολόγησης", ανοίγει το δρόμο για νέες απολύσεις και τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων στο δημόσιο τομέα.
Απαίτηση δανειστών (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΜΣ) και ΣΕΒ για να διευκολυνθεί η γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και η κατάργηση της σταθερής δουλειάς με δικαιώματα.
Σε εξέλιξη επίσης βρίσκεται το περαιτέρω χτύπημα της συλλογικής οργάνωσης και δράσης των εργαζομένων, βάζοντας νέα εμπόδια στην απεργία και με πλήρη κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
Την ίδια στιγμή βγάζουν "στο σφυρί" τη λαϊκή κατοικία μέσω ηλεκτρονικών πλειστηριασμών.
Η δημοτική αρχή αντιμετωπίζει και αυτή τη δίκη μαζί με τους δημότες και τους εργαζόμενους του δήμου, δηλώνοντας
ότι θα συνεχίσει να βρίσκεται δίπλα στους εργαζόμενους και στο δίκαιο αγώνα τους
Γιατί κρύβει μέσα του πολύ μεγάλη πατριωτική, προλεταριακή μαγκιά. Που σε δικαιώνει όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Πλην "Λακεδαιμονίων'' λοιπόν και στην Αθήνα.
Και είναι και το άλλο το τσιτάτο
¨Αριστερά είναι αυτό που κάνει πορείες για την Παλαιστίνη, τη Συρία κλπ και δεν κάνει για την πατρίδα του¨ κάπως έτσι. Ο αληθινός πατριώτης καταρχήν έχει ταξική συνείδηση.
Δεν είναι ό,τι κι ό,τι.
Σε κάθε χώρα υπάρχουν δύο ¨ έθνη¨ .
Οι πλούσιοι και οι φτωχοί.
Οι μπουρζουάδες κι οι προλετάριοι.
Οι εκμεταλλευτές κι οι εκμεταλλευόμενοι.
Άλλο είναι το ¨εθνικό συμφέρον¨ του μεταλλεργάτη Δημήτρη,
κι άλλο είναι το εθνικό συμφέρον του εφοπλιστή Λάτση.
Ποτέ στην ιστορία αυτά τα δύο συμφέροντα δεν ταυτίστηκαν.
Αντιθέτως, το συμφέρον του εργάτη στην Ελλάδα είναι ακριβώς το ίδιο με το συμφέρον του Παλαιστίνιου, του Τούρκου εργάτη.
Γιατί και οι δυο έχουν τον ίδιο εχθρό. Τον πλούσιο.
Οπότε ο αληθινός πατριώτης είναι και διεθνιστής. Για αυτό θα διαμαρτυρηθεί όταν γίνει άδικος πόλεμος κατά της Παλαιστίνης, όταν καταπατηθούν οι ελευθερίες στην Τουρκία κλπ.
Ο πλούσιος
για τα δικά του ¨εθνικά¨ συμφέροντα θα τους σπρώξει και τους δυο λαούς, και τους τρεις λαούς, σε ένα πόλεμο από τον οποίο κερδισμένος θα βγει αυτός.
Και θα τον βαπτίσει πόλεμο για τα ¨εθνικά συμφέροντα¨.
Αλλά θα είναι πόλεμος για τα δικά του συμφέροντα. Και ενδεχομένως να πείσει και το φτωχό υπάλληλο γραφείου, και τον Έλληνα και τον ¨Σκοπιανό¨ ότι είνα πόλεμος εθνικών συμφερόντων.
Έτσι έγινε και με τη Μ.Ασιατική Καταστροφή και έφτασε ο ελληνικός στρατός ως τα βάθη της Ασίας.
Ήταν πόλεμος για τα εθνικά συμφέροντα...της αστικής τάξης. Γιατί στα βάθη της Ασίας δεν υπήρχε ελληνικό χωριό για να το απελευθερώσει ο ελλ. στρατός...
Πορείες έγιναν λοιπόν για τα εθνικά θέματα. Πορείες ταξικές. Που τα βάζανε με τον υπαίτιο. Με τον εκμεταλλευτή.
Πορείες άγριες. Με την αστυνομία και το κράτος απέναντι σου, κι όχι την αστυνομία με το μέρος σου (ξέρετε εσείς που συμμετείχατε στο συλλαλητήριο, φίσκα στους απόστρατους κ τους αστυνομικούς ήσασταν...).
Εσείς όμως αυτές τις πορείες δεν τις πήρατε χαμπαρι.
Γιατί πέρα βρέχει. Γιατί φοβάστε. Γιατί είναι δύσκολες.
Πού να τρεχεις τώρα να κλείνεις δρόμους βάζοντας το ίδιο σου το σώμα για να μην περάσουν νατοϊκά κοντέινερ...
Με ασφαλίτες να σε φωτογραφίζουν. Με μηνύσεις να πέφτουν.
Αυτά άλλωστε τα κάνουν μόνο πατριώτες διεθνιστές.
Αυτοί που θα τρέξουν και για τον Τούρκο συνάδελφο, και για το Σύριο εργάτη..
Πορείες που τα βάζουν με το γειτονικό λαό δεν είναι ταξικές.
Ούτε πατριωτικές.
Είναι εθνικιστικές. Πορείες μίσους.
Για αυτό κι ένα σύνθημα σοβαρό δεν ακούστηκε.
Ναι, να μην έχει αλλυτρωτικές βλέψεις κι ο γείτονας. Να μην έχει για να ζήσουμε ειρηνικά.
Θα πρέπει όμως κι ο εργαζόμενος του γειτονικού κράτους να καταλάβει ότι το συμφέρον του δεν ταυτίζεται με αυτό του πλούσιου του δικού του έθνους, που του πιπιλάει το μυαλό με εθνικιστικά παραμύθια.
Στα εθνικιστικά όμως συλλαλητήρια δεν υπάρχει χώρος για σοβαρά αιτήματα ένθεν κι ένθεν.
Δε διαδήλωσε κανένας ¨πατριώτης¨ για τη μη αλλαγή συνόρων, να κατοχυρωθεί συνταγματικά από το γειτονικό κράτος ότι δε θα έχει βλέψεις μέχρι την ελληνική Μακεδονία...
να φύγει το ΝΑΤΟ από την περιοχή που είναι εγγυητής αστάθειας...
Οι "Λακεδαιμόνιοι" όμως με τα ταξικά γυαλιά τους τα λέγανε αυτά από το 91.
Ως εκ τούτου για τον πραγματικό, τον ταξικό, εχθρό είναι ακίνδυνες.
Κοινώς δεν έκλασε μέντες ουδείς.
Ίσως αυτός (ο ταξικός εχθρός) να τις διοργανώνει κιόλας...
Τέτοιες πορείες όμως είναι επικίνδυνες για τους λαούς.
Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα πράγματα και έγινε το 1922 για τους Μικρασιάτες, το 1991 για τους Γιουγκοσλάβους, τους Τσετσένους, το 2014 για τους Ουκρανούς...
Κάτι τέτοιες στιγμές νιώθω περήφανη για το ¨πλην Λακεδαιμονίων¨.
Γιατί κρύβει μέσα του πολύ μεγάλη πατριωτική, προλεταριακή μαγκιά. Που σε δικαιώνει όσα χρόνια κι αν περάσουν.
