Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

07 Σεπτεμβρίου, 2023

ΓΙΑ ΤΟ #ΣΥΜΦΩΝΟ_μη_Επίθεσης_ΜΟΛΟΤΩΦ_ΡΙΜΠΕΝΤΡΟΠ




ΣΥΜΦΩΝΟ ΜΟΛΟΤΩΦ-ΡΙΜΠΕΝΤΡΟΠ – Ένας ιδιοφυής ελιγμός — του Στέλιου Κανάκη 
Από Ατεχνως

Στα τέλη της δεκαετίας του 1930 η ΕΣΣΔ ήταν το μόνο ευρωπαϊκό έθνος που είχε έρθει σε ευθεία και άμεση σύγκρουση με χώρες του άξονα. 
Στον εμφύλιο της Ισπανίας, με τους Γερμανούς και τους Ιταλούς, όπου βρέθηκε να υπερέχει σε οπλικά συστήματα και στις επιδόσεις των μαχητικών αεροσκαφών (τα σοβιετικά ταχύτερα κατά 100 χιλιόμετρα την ώρα) και στην Κίνα και στη Μογγολία, όπου στις 20 Αυγούστου 1939 στον ποταμό Khalkhyn Gol κατατρόπωσε τους Ιάπωνες.

Η ΕΣΣΔ, όλο αυτό το διάστημα, επιδίωκε σθεναρά τη δημιουργία συστήματος συλλογικής ασφάλειας με το Λονδίνο και το Παρίσι και τη συμμετοχή της Βαρσοβίας, με στόχο τον περιορισμό της ναζιστικής επιθετικότητας και το σκεπτικό ότι η διαφύλαξη της ανεξάρτητης Πολωνίας θα απέκλειε το ενδεχόμενο της απευθείας επίθεσης της Γερμανίας εναντίον της ΕΣΣΔ.

Οι Σοβιετικοί έβλεπαν, γνώριζαν και συνεκτιμούσαν. 
Η πολιτική “κατευνασμού” και η γενικότερη στάση Βρετανών και Γάλλων, η άρνησή τους για την ένοπλη προσφορά της ΕΣΣΔ στην υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της Τσεχοσλοβακίας, το όνειδος του Συμφώνου του Μονάχου, οι εκφρασμένες πολλαπλά και ευθαρσώς απόψεις των ναζιστών για “ζωτικό χώρο” προς ανατολάς και την εξάλειψη των Σλάβων έδειχναν προς τα πού στόχευαν όλοι μαζί.

Ήδη από τον Μάιο του 1938, ένα κρυπτογράφημα των υπηρεσιών της NKVD ενημέρωνε επειγόντως την ανώτατη ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης για ένα απόρρητο μυστικό σχέδιο σε βάρος της.

Του διαμορφωμένου αντισοβιετικού συνασπισμού ηγείτο και χρηματοδοτούσε η Βρετανία. 

Το πολεμικό σχέδιο δράσης που είχε καταρτιστεί και εγκριθεί, με τη σύμφωνη γνώμη όλων, είχε ως εξής:

Α. Η Ιαπωνία ξεκινά τον πόλεμο εναντίον μας με επίθεση στην Άπω Ανατολή.

Β. Με το πρόσχημα της βοήθειας προς την Ιαπωνία, δυνάμει του αντικομμουνιστικού συμφώνου, η Γερμανία ξεκινά άμεσα πολεμικές επιχειρήσεις. Ο γερμανικός στρατός διασχίζοντας την Πολωνία, επιτίθεται εναντίον της ΕΣΣΔ με κατεύθυνση το τμήμα της Ουκρανίας ανατολικά του Δνείπερου.

Γ. Τα πολωνικά στρατεύματα παίρνουν θέση στο νότιο τμήμα του μετώπου και επιτίθενται στο τμήμα της Ουκρανίας δυτικά του Δνείπερου.

Δ. Τα ιταλικά στρατεύματα συμμετέχουν με δύο τρόπους, μέσω Τουρκίας από ξηράς και με τη βοήθεια του ιταλικού στόλου που θα εισέλθει στη Μαύρη Θάλασσα, με απόβαση στρατευμάτων επιτίθενται στον Καύκασο.

Με την έναρξη των επιχειρήσεων, το βρετανικό ναυτικό θα προχωρούσε σε αποκλεισμό των ακτών της Βόρειας Θάλασσας και στη συνέχεια, εκμεταλλευόμενο την απασχόληση του Κόκκινου Στρατού στα βασικά μέτωπα, θα επιτίθετο στις βόρειες ακτές της ΕΣΣΔ με στόχο την κατάληψη του Μούρμανσκ και του Αρχάγγελου. 
Στόχος τους να δημιουργούσαν γύρω από τη Μόσχα μικρά ανεξάρτητα κράτη χωρίς διέξοδο στη θάλασσα. 
Το ζήτημα της Τσεχίας και πάλι με τη βοήθεια της Βρετανίας θα ρυθμιζόταν κι αυτό, όπως ρυθμίστηκε το ζήτημα της Αυστρίας «ανώδυνα». Σε κάθε περίπτωση προβλεπόταν η Τσεχοσλοβακία να υποταχθεί πλήρως στη Γερμανία (Το τελευταίο, δυστυχώς, επετεύχθη).

Ο άνθρωπος που υπέγραφε το παραπάνω κρυπτογράφημα, ο Κοσένκο, δούλευε για τις μυστικές υπηρεσίες της ΕΣΣΔ και αυτά που έγραφε ήταν πληροφορίες. Το πρόβλημα είναι πως κατά μεγάλο, τεράστιο ποσοστό, τα πράγματα εξελίχθηκαν ή έτειναν να εξελιχθούν με αυτόν τον τρόπο.

Οι δυτικοί “Σύμμαχοι” παρά την ανομολόγητη ευθέως, πολλές φορές, αλλά πολύ συγκεκριμένη αντισοβιετική στάση τους παρακολουθούσαν παράλληλα και την γιγάντωση της χιτλερικής Γερμανίας.
 Στα πλαίσια αυτά θεωρούσαν ως καλλίτερη για αυτούς λύση την εμπλοκή της ΕΣΣΔ σε πόλεμο με τη Γερμανία και την αποδυνάμωση εξ αυτού και των δύο.

Με επιμονή της ΕΣΣΔ και με σκανδαλώδεις καθυστερήσεις μηνών, αρχίζουν στις 11 Αυγούστου 1939, οι τριμερείς συνομιλίες στη Μόσχα μεταξύ ΕΣΣΔ-Βρετανίας-Γαλλίας. 
Το επίπεδο εκπροσώπησης σ’ αυτές των Γαλλίας – Βρετανίας είναι εξευτελιστικό για την ΕΣΣΔ και καταδεικνύει την έλλειψη ενδιαφέροντος και βούλησης από μέρους τους.
 Ο Γάλλος εκπρόσωπος, χρόνια μετά (Μάϊος 1992) έγραφε στο ημερολόγιό του πως ο πρωθυπουργός του Εντουάρ Νταλαντιέ (Édouard Daladier), τις παραμονές της αναχώρησής του για τη Μόσχα τού δημιούργησε την πεποίθηση πως «αντέτασσε στους Σοβιετικούς μια σιδερένια περιφρόνηση». Αξίζει να σημειωθεί πως αυτά που γράφει στο ημερολόγιό του ο Γάλλος στρατηγός για την περίοδο Σεπτέμβριος 1939-Ιούνιος 1940 αρκούν για να χαρακτηρίζονταν ορισμένα από τα πιο σημαίνοντα πρόσωπα της Γαλλίας ένοχοι εσχάτης προδοσίας.

Οι καθυστερήσεις από μέρους των Δυτικών είναι απερίγραπτες. 
Οι αντιπροσωπείες των δυτικών έφτασαν στο Λένινγκραντ μετά από ταξίδι μιας εβδομάδας με… εμπορικό πλοίο. 
Η Σοβιετική Ένωση προτείνει στην Πολωνία τη συνδρομή της με στρατό και όπλα. Η Πολωνία αρνείται.
 Σε περίπτωση κατάληψης της Πολωνίας από τους Γερμανούς, το Γ΄ Ράιχ θα έφτανε στα σύνορα της ΕΣΣΔ. 
Αν Γαλλία – Βρετανία επέμεναν, η Πολωνία θα δεχόταν τη συνδρομή της ΕΣΣΔ. Γνώριζαν την ανικανότητα του πολωνικού στρατού να αντισταθεί σε γερμανική επίθεση την οποίαν θεωρούσαν πολύ πιθανή.
 Αντίθετα, η εντολή τους προς τους πρέσβεις τους στη Βαρσοβία ήταν να παραμείνει η ΕΣΣΔ μακριά από τις σχετικές διαπραγματεύσεις.

Αποδεικνύεται όμως πως οι αντιπροσωπείες δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη νομιμοποιητικά έγγραφα. 
Γράφει σχετικά ο Τζέφρι Κ. Ρόμπερτς:
«Αυτοί [οι Βρετανοί και οι Γάλλοι] είδαν την αντιπροσωπεία [Drax] ως μια πολιτική ενέργεια που θα ευχαριστούσε τη Μόσχα και θα ασκούσε πίεση στο Βερολίνο. Σύμφωνα με αυτή τη στρατηγική, ο ναύαρχος Drax, αρχηγός της βρετανικής αντιπροσωπείας, έλαβε εντολή να καθυστερήσει τη σύναψη οποιωνδήποτε λεπτομερών και συγκεκριμένων στρατιωτικών συμφωνιών.

Όταν επιτέλους έφτασε η στρατιωτική αποστολή στη Μόσχα οι Ρώσοι ανακάλυψαν ότι ο ναύαρχος Drax δεν είχε γραπτή εξουσιοδότηση για διαπραγματεύσεις και, παρόλο που οι Γάλλοι είχαν την εξουσία να διαπραγματευτούν για όλα τα στρατιωτικά ζητήματα, δεν είχαν εξουσιοδότηση να υπογράψουν καμία συμφωνία. Αντίθετα, ο Βοροσίλοφ, αρχηγός της σοβιετικής αντιπροσωπείας, παρουσίασε γραπτή εντολή να διαπραγματευτεί και να υπογράψει μια στρατιωτική σύμβαση»[i].

Στις αγγλο-γαλλο-σοβιετικές συνομιλίες που διαρκούσαν έως τα μέσα Αυγούστου 1939, η Μόσχα επέμενε στη ρήτρα περί άμεσης στρατιωτικής αλληλοβοήθειας σε περίπτωση ναζιστικής επίθεσης, όμως οι άλλες πλευρές σκόπιμα υπονόμευσαν αυτή την προσπάθεια. 
Οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν. 
Αρνητικό ρόλο έπαιξαν επίσης η επιθυμία του Λονδίνου και του Παρισιού να εκμεταλλευτούν τις συνομιλίες με τη Μόσχα για να πετύχουν άλλον έναν συμβιβασμό με τον Χίτλερ εις βάρος της Πολωνίας και της Σοβιετικής Ένωσης, 
η άρνηση της εχθρικής προς την ΕΣΣΔ Βαρσοβίας να επιτρέψει τη διέλευση σοβιετικών στρατευμάτων από το έδαφός της,
 καθώς και οι παράλληλες μυστικές αγγλο-γερμανικές επαφές, για τις οποίες ο Ι. Στάλιν ήταν ενήμερος.

Οι Γαλλοβρετανοί στις συνομιλίες, δεν πιέζουν την Πολωνία και αρνούνται να καλύψουν την ΕΣΣΔ και τις Βαλτικές χώρες σε περίπτωση επίθεσης του Χίτλερ.
 Είναι σα να προκαλείται η Γερμανία να επέμβει. 
Η Πολωνία κινδυνεύει.
 Η απόφαση στη Γερμανία για την εισβολή έχει παρθεί. 
Στις 10 Αυγούστου εκτελέστηκε η προβοκάτσια “Κονσερβοκούτι”. 
Μ’ αυτήν οι ναζιστές σκηνοθέτησαν δήθεν πολωνική επίθεση εναντίον του συνοριακού Ρ/Σ του Γκλάιβιτς. Ο γερμανικός στόλος έχει βγει στην ανοιχτή θάλασσα. Εάν καταληφθεί η Πολωνία, οι Γερμανοί φτάνουν στα σοβιετικά σύνορα. Οι Γερμανοί, έχοντας καταλάβει την Κλάιπεντα, βρίσκονταν δυο βήματα από το Λένινγκραντ. Οι Γαλλοβρετανοί φαίνεται να αγνοούν ή ακόμη χειρότερα να υποδαυλίζουν τη συγκεκριμένη στρατηγική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.

Η ΕΣΣΔ κάνει απίστευτες παραχωρήσεις. 
Όταν αρχίζει να διαφαίνεται ότι μπορεί να δεχτεί συμφωνία και χωρίς αμοιβαίες εγγυήσεις, οι Γάλλοι και οι Βρετανοί… τρομοκρατούνται
Οι τηλεγραφικές οδηγίες των τελευταίων προς τους αντιπροσώπους τους είναι να μην αναλαμβάνουν δεσμεύσεις, να παρελκύουν και να καθυστερούν. Ο ίδιος ο στρατηγός Ντιμένκ είναι κατάπληκτος και έξαλλος με την ηγεσία της χώρας του.
 Η ΕΣΣΔ είναι έτοιμη να συμφωνήσει σε απίστευτα πράγματα, κατά τη γνώμη του και η Γαλλία δεν αρπάζει την ουρανοκατέβατη ευκαιρία. 
Το ίδιο μπερδεμένος είναι και ο Βρετανός πρέσβης στη Μόσχα. 

Στις 13 Αυγούστου τηλεγραφεί στο Λονδίνο:
«Οι γραπτές οδηγίες που δόθηκαν στο ναύαρχο Ντραξ ορίζουν ότι οι συνομιλίες πρέπει να διεξάγονται με βραδύτητα μέχρι τη στιγμή που θα επιτευχθεί συμφωνία στα εκκρεμή πολιτικά θέματα. Από την άλλη μεριά πάλι, οι οδηγίες του Γάλλου στρατηγού του καθορίζουν να κάνει τα πάντα ώστε η στρατιωτική συμφωνία να συναφθεί το ταχύτερο δυνατό. Είναι φανερό ότι οι οδηγίες αυτές διίστανται με τις οδηγίες του στρατηγού Ντραξ.

Θα σας ήμουν ευγνώμων αν μου αποσαφηνίζατε επειγόντως αν η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος εξαρτά τη συνέχιση των στρατιωτικών συνομιλιών πέραν του σταδίου των κοινοτυπιών, οι οποίες δεν δεσμεύουν σε τίποτα, από την προγενέστερη λύση του ζητήματος της «έμμεσης εισβολής». Πολύ θα με λυπούσε αν πραγματικά αυτή ήταν η πρόθεση της κυβέρνησης της Αυτού Μεγαλειότητος, γιατί όλες οι ενδείξεις μας πείθουν απόλυτα ότι η Σοβιετική στρατιωτική ηγεσία επιθυμεί να εκπληρώσει με σοβαρότητα την αποστολή της.»[ii]

Στις 15 Αυγούστου 1939 η Σοβιετική Ένωση, διά μέσου των Κλίμεντ Βοροσίλοφ (Kliment Yefremovich Voroshilov) και Μπόρις Σαπόσνικοφ (Boris Mikhaylovich Shaposhnikov), συγκεκριμενοποιεί την προσφορά της. 
Ήταν διατεθειμένη να στείλει στα γερμανικά σύνορα
 έως 120 μεραρχίες πεζικού (η κάθε μία με περίπου 19.000 στρατιώτες),
 16 μεραρχίες ιππικού,
 5.000 βαριά όπλα πυροβολικού, 
9.500 άρματα μάχης και 
έως 5.500 μαχητικά και βομβαρδιστικά αεροσκάφη.[iii]

Αν αυτή η πρόταση είχε γίνει δεκτή θα μπορούσαν να έχουν αντιπαραταχθεί εναντίον της Γερμανίας σε δύο μέτωπα 300 τουλάχιστον μεραρχίες όταν τότε η Γερμανία διέθετε κάτω από 150.

Ο ιστορικός Simon Sebag Montefiore[iv], κάθε άλλο παρά φιλοσοβιετικός ή φιλοσταλινικός, είχε δηλώσει για τη συγκεκριμένη πρόταση:
«Η λεπτομέρεια της προσφοράς του Στάλιν υπογραμμίζει αυτό που είναι γνωστό. Ότι η Βρετανία και η Γαλλία μπορεί να έχασαν μια κολοσσιαία ευκαιρία το 1939 για να αποτρέψουν τη γερμανική επιθετικότητα που εξαπέλυσε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δείχνει ότι ο Στάλιν μπορεί να ήταν πιο σοβαρός, από ότι νομίζαμε, προσφέροντας αυτή τη συμμαχία».

Όταν, με τα πολλά, τίθεται το ζήτημα πώς οι σοβιετικές δυνάμεις θα βρεθούν σ’ επαφή με τις δυνάμεις του Γ΄ Ράιχ ώστε να συνδράμουν τους δυτικούς, μιας και δεν έχουν κοινά σύνορα η ΕΣΣΔ με τη Γερμανία, το αδιέξοδο μονιμοποιείται. Η Πολωνία δεν δέχεται να περάσουν από το έδαφός της δυνάμεις του Κόκκινου Στρατού και οι δυτικοί σύμμαχοί της δεν της το ζητούν, αν και θα μπορούσαν να το επιβάλλουν

Πέραν αυτού του σημείου, εξέλιξη στις συνομιλίες δεν υπάρχει. Απεναντίας καθίσταται φανερό ότι με τις δήθεν συνομιλίες καταβάλλεται προσπάθεια να επιτεθεί η Γερμανία στην ΕΣΣΔ. 
Βρετανία και Γαλλία δολοπλοκούν για την καταστροφή της ΕΣΣΔ και όχι του “αντιπάλου” τους της Γερμανίας.
 Έκριναν πως μια συμμαχία τους με την σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση θα μπορούσε να γίνει επικίνδυνη για τον ίδιο τον ιμπεριαλισμό.

Όλα αυτά τα χρόνια που η Ευρώπη παραδίδεται αργά αλλά σταθερά στα νύχια του ναζισμού, η ΕΣΣΔ κατέβαλε συνεχείς, σημαντικές και άοκνες προσπάθειες για ένα Σύμφωνο Συλλογικής Ασφάλειας. 

Αργότερα, ο τότε πρωθυπουργός του Λαϊκού Μετώπου της Γαλλίας, Λεόν Μπλουμ (Léon Blum) παραδεχόταν ότι η στάση της κυβέρνησής του δεν ήταν συνεπής όπως η αντίστοιχη της ΕΣΣΔ:
«Οι Ρώσοι, επιθυμούσαν πολύ να πραγματοποιηθούν επαφές μεταξύ Γενικών επιτελείων. Αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε και η επιμονή των Ρώσων αντιμετωπίστηκε με αναβλητική, γενικά, διάθεση. Η Ρωσία μας πρόσφερε –και η ίδια αναλάμβανε να μη δεχθεί την ανάλογη υλική προσφορά– την ανακοίνωση πληροφοριών επί των στρατιωτικών δυνατοτήτων της, των βιομηχανικών υλών και άλλων διευκολύνσεων που θα μπορούσε να θέσει στη διάθεσή μας στην περίπτωση μιας ευρωπαϊκής σύρραξης. Σ’ αντάλλαγμα ζητούσε μόνο παρόμοιες πληροφορίες, αλλά αυτές ακριβώς οι πληροφορίες δεν δόθηκαν ποτέ από μέρους μας»[v].

Αν και ο πόλεμος προβάλει αναπόφευκτος, οι Βρετανία-Γαλλία δεν φαίνονται διατεθειμένες να πάρουν συγκεκριμένα μέτρα για να τον εμποδίσουν.
 Οι χώρες αυτές, όχι μόνο δεν θέλουν συμμαχία με την Σοβιετική Ένωση αλλά προσπαθούν να εξωθήσουν τη Γερμανία σε πόλεμο με την ΕΣΣΔ. 
Η ίδια η Γερμανία έχει μεν αποφασίσει την κατάληψη της Πολωνίας αλλά, δεν έχει κανένα λόγο, προς ώρας τουλάχιστον, να εμπλακεί σε διμέτωπο πόλεμο.

Παράλληλα η Μόσχα δεν έχει κανένα λόγο να βρεθεί απομονωμένη απέναντι στη Γερμανία. 
Ούτε να παρεμβληθεί μονομερώς σ’ έναν πόλεμο της Γερμανίας με τρίτες χώρες. 
Βούλησή της είναι να μην συμμετέχει στον επικείμενο πόλεμο όσο είναι δυνατόν, ειδικά χωρίς κάλυψη από τις “Συμμαχικές” χώρες. 
Οι διαπραγματεύσεις με Γαλλία – Βρετανία είχαν αποτύχει – «προσέκρουσαν σε ανυπέρβλητα εμπόδια» υποστήριζε μέχρι τέλους της ζωής του ο Βοροσίλοφ. 
Στόχος της ΕΣΣΔ ήταν να κρατηθεί ο πόλεμος μακριά από τα εδάφη της.

Τα σχέδια που απεργάζονται από καιρό οι δυτικοί, πολλές φορές σε συνεννόηση με την Αντικομιντέρν Συμμαχία φαίνεται να ευοδώνονται. 
   Η ΕΣΣΔ όμως πρέπει να ζήσει. 
Με μια ιδιοφυή διπλωματική κίνηση – ίσως την ιδιοφυέστερη της ύπαρξής της καταφέρνει να αλλάξει άρδην το σκηνικό και να κερδίσει χρόνο στην προετοιμασία της για το έτσι κι αλλιώς αναπόφευκτο.

Την 21η Αυγούστου 1939, όταν έγινε πλέον ξεκάθαρο πως οι διαβουλεύσεις με τους εν δυνάμει συμμάχους έφτασαν σε αδιέξοδο, 
η ηγεσία της ΕΣΣΔ αποδέχθηκε την πρόταση του Βερολίνου για επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Ρίμπεντροπ στη Μόσχα. 
Στο πλαίσιο αυτής, εσπευσμένα οι εκατέρωθεν θέσεις έγιναν αντικείμενο άμεσης επεξεργασίας και υπογράφηκε τη νύχτα 23–24 Αυγούστου το σοβιετικό-γερμανικό Σύμφωνο μη Επίθεσης παρουσία του Ιωσήφ Στάλιν, ενδεικτικό της σημασίας που προσέδιδε η ΕΣΣΔ.

Η Σοβιετική Ένωση είναι η τελευταία χώρα που υπογράφει τέτοιο σύμφωνο μετά από την Πολωνία, τη Μ. Βρετανία, τη Γαλλία και τις υπόλοιπες χώρες της δυτικής Ευρώπης.

Στο Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ η ΕΣΣΔ απαίτησε 
την ανατολική Πολωνία η οποία είχε υφαρπαχτεί από τον πόλεμο του 1919 και στην οποία πλειοψηφούσαν οι Ουκρανοί και οι Λευκορώσοι. Ουσιαστικά επρόκειτο για τη “Γραμμή Κέρζον”[vi] που είχαν αναγνωρίσει και οι Δυτικοί ως συνοριακή γραμμή μεταξύ ΕΣΣΔ και Πολωνίας.

Ακολούθως, στις 17 Σεπτεμβρίου 1939, όταν πια δεν υφίστατο πολωνικό κράτος, τα σοβιετικά στρατεύματα εγκαταστάθηκαν στην Πολωνία, αλλά μόνο σε εκείνα τα εδάφη που η Βαρσοβία κατέκτησε βίαια το 1920–1921 – τη Δυτική Ουκρανία και τη Δυτική Λευκορωσία. Στα σύνορα που υιοθετούσε η “Γραμμή Κέρζον”.

Λίγο πριν, στις 11 Αυγούστου 1939, ο Χίτλερ είχε πει στον Carl Jacob Burckhardt:
« Όλα όσα αναλαμβάνω απευθύνονται στη Ρωσία. Εάν η Δύση είναι υπερβολικά ηλίθια και πολύ τυφλή για να το καταλάβει, θα υποχρεωθώ να καταλήξω σε συμφωνία με τους Ρώσους, να σπάσω τη Δύση και στη συνέχεια μετά την ήττα της, να στραφώ κατά της Σοβιετικής Ένωσης».

Ο ακόλουθος της Γαλλικής πρεσβείας στο Βερολίνο, λίγο πριν την υπογραφή του Συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, για την ακρίβεια μία μέρα πριν γίνει γνωστό, λέει στον υπουργό πολέμου της Γαλλίας αλλά και στην ανώτατη γαλλική ηγεσία:
«Είναι πιθανό, εν ονόματι Βιντλέ, ότι βρισκόμαστε στις παραμονές των πρώτων αιματηρών επεισοδίων του πολέμου, λέγω του πολέμου ξεκάθαρα και όχι των εκφράσεων των εφημερίδων “του λευκού πολέμου”, του πόλεμου νεύρων ή του πόλεμου ειρήνης. Η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο από το 1938, γιατί η ειρήνη εδράζεται σε συνθήκες ενώ ο πόλεμος είναι κατάσταση πραγμάτων που αντιστοιχεί στην απουσία συνθηκών».

Χαρακτηρίζει δηλαδή την κατάσταση της εποχής ως διάλυση του διεθνούς δικαίου όπως αυτό υφίστατο μέχρι εκείνη την περίοδο.

Όταν πραγματεύτηκε τη γαλλική πολιτική απέναντι στα ζητήματα του Μονάχου είπε ότι αυτή ισοδυναμούσε με προδοσία.

Αργότερα, στο Foreign Affairs τον Ιανουάριο του 1940 εκτιμώντας το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ έλεγε:
«Οι Μπολσεβίκοι είναι ρεαλιστές. Ως εκ τούτου θα αποφύγουν πιθανώς να συμμετάσχουν στον ευρωπαϊκό πόλεμο εκμεταλλευόμενοι συγχρόνως κάθε ευκαιρία για να ενισχύσουν την άμυνα της Ρωσίας, απέναντι στη Δύση, ενάντια στην περίπτωση ανανέωσης της υγειονομικής ζώνης του 1919 ή ακόμα και της επέκτασης προς ανατολάς. Κατόπιν της εκ νέου αναδιανομής της ανατολικής Ευρώπης, της απόκτησης μιας κυρίαρχης θέσης της ανατολικής Βαλτικής και της προοπτικής εξασφάλισης μιας βάσης στα Βαλκάνια η Ρωσία διατηρεί την ισορροπία δυνάμεων στην ανατολική Ευρώπη».

Από τότε που δημοσίευσε το Mein Kampf το 1925, ο Χίτλερ δεν έκανε ποτέ μυστικό για την επιθυμία του να ανατρέψει τη συνθήκη των Βερσαλλιών, να υποτάξει την Ανατολική Ευρώπη για να δημιουργήσει “ζωτικό χώρο” (lebensraum) για τους Γερμανούς, να καταστρέψει τον σοβιετικό μπολσεβικισμό και να κάνει τη Γερμανία σε έναν κόσμο εξουσία.
Στις 11 Αυγούστου 1939, ο Χίτλερ είπε στον Carl Jacob Burckhardt: 
«Όλα όσα αναλαμβάνω απευθύνονται στη Ρωσία. Εάν η Δύση είναι υπερβολικά ηλίθια και πολύ τυφλή για να το καταλάβει, θα υποχρεωθώ να καταλήξω σε συμφωνία με τους Ρώσους, να σπάσω τη Δύση και στη συνέχεια μετά την ήττα της, να στραφώ κατά της Σοβιετικής Ένωσης».

Με την υπογραφή του Συμφώνου η Σοβιετική Ένωση καθιστά σαφές, με πολλούς τρόπους, στους δυτικούς ότι προτίθεται να υπογράψει συμφωνία και με αυτούς.

Πριν το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ η ΕΣΣΔ είχε εξαντλήσει κάθε προσπάθεια δημιουργίας αντιχιτλερικού μετώπου με τις καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης.

Στις 25 Αυγούστου ο Βοροσίλοφ δηλώνει στον Ντιμένκ:
 «Η συμφωνία αυτή δεν στρέφεται ενάντια στη Γαλλία».
 Επίσης, την ίδια μέρα ο πρωθυπουργός και υπουργός των εξωτερικών της ΕΣΣΔ Β. Μολότωφ δηλώνει στον πρέσβη της Γαλλίας στη Μόσχα πως:
 «Όσον αφορά το γαλλοσοβιετικό σύμφωνο, τίποτα δεν απαγορεύει τη διατήρησή του». 

 

Στις 27 Αυγούστου, ο Βοροσίλοφ πάλι, δηλώνει στο Πρακτορείο ΤΑΣΣ:
«Η διακοπή των συνομιλιών με τη Βρετανία και τη Γαλλία δεν οφείλεται στο ότι η ΕΣΣΔ υπέγραψε σύμφωνο μη επίθεσης με τη Γερμανία. Αντίθετα: Το Σύμφωνο μη Επίθεσης υπογράφηκε επειδή οι στρατιωτικές συνομιλίες με τη Γαλλία και τη Βρετανία προσέκρουσαν σε ανυπέρβλητα εμπόδια».[vii]

Η συμφωνία πιάνει τους δυτικούς στον ύπνο. Προχωρούν σε αποκαλυπτικές που κάποιες είναι δηλωτικές για τις επιδιώξεις τους δηλώσεις.
 Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Ουίνστον Τσόρτσιλ, αμέσως μετά την υπογραφή του συμφώνου:
«Οι ναζί πρόδωσαν το αντι-Κομιντέρν σύμφωνο και τις αντί-Μπολσεβίκικες συμφωνίες».

Η δε αμερικάνικη εφημερίδα Νew York Herald Tribune έγραφε πως ο Χίτλερ «δεν κράτησε την υπόσχεσή του να είναι λιοντάρι προς ανατολάς και αρνάκι προς δυσμάς».

Ο Badia έγραφε:
«Αντίθετα με αυτό που επανειλημμένα έχει λεχθεί, το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο δεν είναι ούτε η αιτία ούτε το πρόσχημα του πολέμου. Δεν προκάλεσε ούτε καν την επίσπευση της έκρηξής του. Αντίθετα, είναι πολύ πιθανό ότι η υπογραφή ενός γαλλοαγγλικορωσικού συμφώνου θα είχε συγκρατήσει τον Χίτλερ την τελευταία στιγμή ή ακόμη θα τον είχε αναγκάσει σε μια γρήγορη συνθηκολόγηση».[viii]

Ακόμη και ο Φινλανδός ηγέτης Karl Mannerheim, ο οποίος δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί φιλοσοβιετικός δήλωνε:
«Πρέπει να παραδεχτώ ότι η Σοβιετική Ένωση ήταν έξυπνη στην εξωτερική της πολιτική».

Αλλά και άλλοι αντικομμουνιστές μελετητές:
«Δεδομένης της έλλειψης σοβαρής πρόθεσης στο Λονδίνο ήταν αναπόφευκτο να στραφούν οι Ρώσοι στους Γερμανούς»[ix].

«Είχε η σοβιετική κυβέρνηση άλλη επιλογή για να προστατεύσει την ασφάλειά της εκτός από τη σύναψη συμφώνου μη επίθεσης με τη Γερμανία;… Η απάντηση πρέπει να είναι ότι η σοβιετική θέση ήταν και άκαμπτη και δικαιολογημένη… Ο πόλεμος ήταν επικείμενος, και οι Σοβιετικοί έπρεπε να επιλέξουν. Το Μόναχο, η κρίση και η αποτυχία των αγγλο-γαλλοσοβιετικών διαπραγματεύσεων το 1939, οδήγησαν άμεσα στο ναζιστικό-σοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης»[x].

Η Σοβιετική Ένωση ήταν αναγκασμένη να πετύχει το Σύμφωνο με τη Γερμανία. Η χώρα αναπτυσσόταν σύμφωνα με τη σχεδιοποίηση της οικονομίας της. Βάσει αυτής της σχεδιοποίησης, η μετάβαση της οικονομίας σε στρατιωτικό επίπεδο, η μετατροπή της βιομηχανίας σε στρατιωτική-πολεμική και ο στόχος να ανταποκρίνεται αυτή η παραγωγή στο ΣΥΝΟΛΟ της Ευρωπαϊκής, με εξοπλισμό αντίστοιχο ή και υπέρτερο των δυτικών, προγραμματιζόταν να έχει επιτευχθεί περί τα τέλη του 1942.

Οι Σοβιετικοί ήξεραν πολύ καλά τι τους περίμενε. Δεν είχαν αυταπάτες. Τουναντίον, ετοιμάζονταν πυρετωδώς για την πολύ μεγάλη σύγκρουση. Αυτό καταδεικνύεται από όλα τα τεκμήρια στα οποία μπορεί να ανατρέξει κάποιος αντικειμενικός ιστορικός.

Το Σύμφωνο επικυρώθηκε στις 31 Αυγούστου από το Ανώτατο Σοβιέτ εν μέσω υστερικών αντιδράσεων των δυτικών που όχι μόνο απέτυχαν οι προσπάθειές τους για πόλεμο Γερμανίας – ΕΣΣΔ, αλλά καθίστατο και η θέση τους από δυσχερέστερη ως δραματική.

Οι εξελίξεις έδειξαν ότι η ΕΣΣΔ κατάφερε να κερδίσει πολύτιμο χρόνο ενώ οι δυτικοί ήταν οι πρώτοι που έπεσαν στον λάκκο που έσκαβαν. 
Η άρνησή τους για συνεργασία θα απέβαινε μοιραία πρώτα γι’ αυτούς και στη συνέχεια για την υπόλοιπη Ευρώπη.

Το Σύμφωνο, εκτός του χρόνου που πρόσφερε στη Σοβιετική Ένωση και την υπερπήδηση του ενδεχόμενου – σχεδόν βέβαιου, να βρεθεί απομονωμένη και αντιμέτωπη με τη Γερμανία – ίσως και εναντίον των Γαλλίας — Βρετανίας είχε και άλλες θετικές και μείζονος σημασίας επιδράσεις.

Με αφορμή το Σύμφωνο, διαταράχτηκε η συνεργασία Βερολίνου, Ρώμης, Τόκιο.
Η Ιαπωνία, έχοντας μέτωπο κατά των Κινέζων και των Σοβιετικών, θεώρησε ότι το Σύμφωνο αυτό θα την έθετε σε κίνδυνο. 
Η αντισοβιετική κυβέρνηση του Κιιχίρο Χιρανούμα (Kiichiro Hiranuma) παραιτήθηκε, καθώς διαπίστωναν πως η οπορτουνιστική πολιτική του Χίτλερ τους δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα. 
Έτσι, οι σχέσεις Βερολίνου και Τόκιο πέρασαν μια προσωρινή κρίση[xi]

Επίσης, περιορίστηκαν οι φιλοδοξίες των Ιαπώνων εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης και αναγκάστηκαν, λίγο αργότερα να υπογράψουν ανάλογη συμφωνία και οι ίδιοι. 
Μετά από πολλή συζήτηση, αποφασίστηκε η υπογραφή μιας συνθήκης ουδετερότητας ΕΣΣΔ-Ιαπωνίας, η οποία υπογράφηκε στις 13 Απριλίου 1941 με τον υπουργό εξωτερικών της Ιαπωνίας Γιοσούκε Ματσούκα (Yōsuke Matsuoka). 
Γεγονός που με τη σειρά του ξαλάφρωσε την ΕΣΣΔ από σοβαρές έγνοιες στα ανατολικά της. 
Από το σύμφωνο όμως χολώθηκε και η Ιταλία. Ο υπουργός εξωτερικών της Ιταλίας και γαμπρός του Μουσολίνι, Galeazzo Ciano, πίστευε ότι με το σύμφωνο της Μόσχας ο Χίτλερ είχε παραβιάσει το Σύμφωνο που είχε υπογραφεί με τον Μουσολίνι, σύμφωνα με το οποίο, η Γερμανία έπρεπε να συμβουλεύεται την Ιταλία σε κάθε της πρωτοβουλία.

Η υπογραφή του Συμφώνου υποχρέωσε τους Γάλλους να κηρύξουν επιστράτευση και να ενισχύσουν με νέες δυνάμεις τη γραμμή Maginot.

 Ενώ οι Βρετανοί κινητοποιήθηκαν και άρχισαν να εξοπλίζονται. Πέραν αυτού δεν έδειχναν καμία σοβαρή διάθεση να αντιμετωπίσουν τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις. Το σχέδιό τους να βάλουν μπροστά την ΕΣΣΔ δεν καρποφόρησε. Η απρόσμενη υπογραφή του συμφώνου της Μόσχας τους έθετε μπροστά στο ενδεχόμενο να χρειαστεί να αντιμετωπίσουν το θηρίο που έθρεψαν. Ο Χίτλερ δεν θα έκανε πίσω στο θέμα της Πολωνίας, έτσι κι αλλιώς. Ο οποίος εξάλλου και πολύ ορθά θεωρούσε ότι η Βρετανία και η Γαλλία δεν θα διακινδύνευαν έναν πόλεμο για χάρη της Πολωνίας.

Ένα χρόνο αργότερα 
η Γαλλία δεν θα υφίσταται – θύμα της δικής της πολιτικής και ολόκληρη η Ευρώπη θα βρίσκεται υπό τον ναζιστικό ζυγό. 
Η Βρετανία θα κινδυνέψει και λίγο αργότερα ο κόσμος θα αιματοκυλιστεί από το φασιστικό τέρας.

[i] (Τζέφρι Κ Ρόμπερτς. Η Ανίερη ΣΥΜΜΑΧΙΑ: Το σύμφωνο του Στάλιν με τον Χίτλερ .Ιντιάνα UP 1989.)

[ii] Ι.Μ. Μάισκι. Ποιος βοήθησε τον Χίτλερ, σελ. 221

[iii] “The Daily Telegraph”, Νικ Χόλντσγουορθ, 18 Οκτ. 2008. Άρθρο με δημοσίευση απόρρητων εγγράφων.

[iv] Συγγραφέας των Young Stalin and Stalin: The Court of The Red Tsar

[v] Πωλ Ρενώ: «Απομνημονεύματα», Παρίσι 1963, σελ. 162.Από Γ. Ντεμπόριν: Μυστικά του δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, ΑΛΦΕΙΟΣ, Αθήνα 1973, σελ. 24

[vi] Τζωρτζ Κέρζον, Βρετανός υπουργός των Εξωτερικών στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γραμμή Κέρζον, σύνορα μεταξύ Πολωνίας και ΕΣΣΔ που συμφωνήθηκαν στον Α΄ ΠΠ και επιβεβαιώθηκαν από τους «Συμμάχους» στον Β΄ΠΠ.

[vii] ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, Θ. Παπαρήγας, ΣΕ, 3η έκδοση, σελ. 152

[viii] G. Badia, II, σελ. 121, από ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, Θ. Παπαρήγας, ΣΕ, 3η έκδοση, σελ. 152

[ix] (Τζόναθαν Χάσλαμ. Η Σοβιετική Ένωση και ο αγώνας για συλλογική ασφάλεια στην Ευρώπη, 1933–39 .Κεφάλαιο 10, Η κατάρρευση της συλλογικής ασφάλειας, σελ. 195–229Άγιος Μαρτίνος Press, 1984.)

[x] (Michael Jabara Carley. 1939: η συμμαχία που δεν υπήρξε ποτέ και ο ερχομός του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου . Σικάγο: IR Dee, 1999.)

[xi] *Αmbrose, S.E, Sulzberger C.L.: World War II, New York 1997, σελ. 39.





19 Αυγούστου, 2023

#ΓΙΩΡΓΟΣ_ΠΕΡΡΟΣ 👉 Αγωνιστική απάντηση στο νέο Αντεργατικό «έκτρωμα»




Οι τρόποι που σκαρφίζεται η κυβέρνηση, που αποτελεί το πολιτικό προσωπικό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, για να αυξήσει τον βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων, δεν είναι πλέον ούτε ευφάνταστοι ούτε πρωτόγνωροι.

Μετά τις συνεχείς επιθέσεις σε 5ήμερο και 8ωρο την περασμένη δεκαετία, μετά τη 10ωρη εργασία χωρίς υπερωριακή αμοιβή που θεσπίστηκε με τον νόμο Χατζηδάκη, η κυβέρνηση φέρνει νέο εμβληματικό έκτρωμα που θα επιτρέπει δουλειά μέχρι και 16 ώρες τη μέρα, βαφτίζοντάς το και αυτό δικαίωμα, όπως άλλωστε και με τη δουλειά μέχρι τον τάφο. Βάζουν στόχο τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας πάνω στον οποίο «χτίστηκαν» οι μισθοί, η Ασφάλιση, οι συντάξεις, τα επιδόματα ανεργίας κ.λπ.

Είναι αδιανόητο την εποχή που οι παραγωγικές δυνατότητες και η επιστήμη δίνουν τη δυνατότητα να μειωθεί ο ημερήσιος εργάσιμος χρόνος, οι εργαζόμενοι να τσακίζονται και να πεθαίνουν στη δουλειά, όπως ο μηχανικός της ΕΒΓΑ, μετά από αμέτρητα συνεχόμενα 12ωρα στην αμμωνία, ο εργάτης με διαγνωσμένη καρδιοπάθεια μέσα στο λιοπύρι, μετά το 8ωρο στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, οι δεκάδες διανομείς από τροχαία σε καύσωνες και χιονιάδες. Και αυτό το ονομάζουν δικαίωμα, επιλογή του εργαζόμενου. Δεν αποτελεί επιλογή κανενός εργαζόμενου να δουλεύει σε δυο και τρεις εργοδότες για να συμπληρώσει τον άθλιο μισθό που παίρνει και να τα φέρει βόλτα μπροστά στις αυξημένες ανάγκες που έχει ο ίδιος και η οικογένειά του. Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει ότι οι παρεμβάσεις που έγιναν στον χρόνο εργασίας δεν θα έχουν τελειωμό, γιατί κριτήριο γι' αυτές είναι το καπιταλιστικό κέρδος.

Δικαίωμα δεν είναι να σακατεύεσαι για το κέρδος του εργοδότη, αλλά να δουλεύεις λιγότερες ώρες με αξιοπρεπές εισόδημα, αντί να επιβιώνεις σε μία χαμοζωή. Δικαίωμα δεν είναι η απεργοσπασία, αλλά η δυνατότητα να παλέψεις οργανωμένα για να βελτιώσεις τους όρους και τις συνθήκες δουλειάς. Χρειάζεται οι εργαζόμενοι να χαρακτηρίσουν εχθρό τους όχι μόνο αυτή την κυβέρνηση, αλλά κι όσους αναμασούν τις «Οδηγίες της ΕΕ» και τα περί «ευρωπαϊκού κεκτημένου» και έτσι, όχι μόνο υπερασπίζονται ή δίνουν ανοχή στον νόμο Γεωργιάδη, αλλά τελικά ομολογούν την πιο βαθιά σήψη και χρεοκοπία του βάρβαρου αυτού συστήματος. Γιατί όλες μα όλες οι ευρωπαϊκές Οδηγίες και αποφάσεις έχουν επιβάλει τα εξαντλητικά ωράρια, την υπερεργασία ήλιο με ήλιο, την κατάργηση της σταθερής δουλειάς, το κυνήγι της επιβίωσης κυριολεκτικά μέχρι τον θάνατο.

Δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε άσχετο ότι από όλες τις χώρες της ΕΕ, η Ελλάδα είχε πέρυσι το υψηλότερο ποσοστό εργαζομένων με υπερωρίες (12,6%) και είναι «πρωταθλήτρια» στους εργαζόμενους με πάνω από 49 ώρες εργασίας τη βδομάδα, με στοιχεία της Eurostat. Δεν χρειάζεται καμία ανοχή λοιπόν και καμία αναμονή, κανένας εφησυχασμός, όπως κάνει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που εξωραΐζει την Ευρωπαϊκή Ενωση των μονοπωλίων και τις ευρωπαϊκές Οδηγίες, ότι τάχα είναι προς το συμφέρον των εργατών. Το ίδιο έκανε και με τον νόμο Χατζηδάκη.

Ο,τι μέχρι σήμερα έμοιαζε παράνομο λόγω των ελάχιστων προστατευτικών προβλέψεων που είχαν κρατήσει οι εργαζόμενοι με τον σκληρό τους αγώνα και έχοντας στο πλευρό τους το Κόμμα τους, το ΚΚΕ, την τελευταία δεκαετία έρχονται σαν τους κλέφτες να το θεσμοθετήσουν.

Ταυτόχρονα, ομολογούν τον φόβο τους για το οργανωμένο εργατικό κίνημα, τις μαζικές κινητοποιήσεις, για αυτό και χρησιμοποιούν την καταστολή με φυλακίσεις και εξοντωτικά πρόστιμα απέναντι σε απεργούς. Για αυτό και αξιοποιούν τα φερέφωνά τους, τους ρουφιάνους τους, στις επιχειρήσεις. Οι εργαζόμενοι δεν πτοούνται όμως από όλα αυτά. Εχουν και πείρα και γνώση, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές. Είναι βέβαιο πως θα ακολουθήσει και ο σημερινός υπουργός τον δρόμο των προκατόχων του, όπως έγινε με τον Λάσκαρη, τον Κατρούγκαλο και πολλούς άλλους.

Η εργατική τάξη θα τον κατατάξει εκεί που του αξίζει, όπως και τα κόμματα που θα ψηφίσουν αυτό το αίσχος. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες έχουν αποδείξει ότι μπορούν με την οργάνωση και τον αγώνα τους να ακυρώσουν άλλο ένα αντεργατικό «έκτρωμα». Και αντί να δουλεύουν ατέλειωτα δεκαεξάωρα, να επιβάλουν υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με πραγματικές αυξήσεις, με μείωση των ωρών εργασίας και σύγχρονα δικαιώματα σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς.

(Αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα «ΠΑΡΟΝ»)

* Ο Γιώργος Πέρρος, είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και της Γραμματείας του ΠΑΜΕ

30 Ιουνίου, 2023

ΓΙΑ ΤΗ ΑΝΟΔΟ ΤΩΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΩΝ #ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

Ελενη Μαρκακη

Dimokritos Saloustros :
ΣΟΚ λέει προκάλεσε η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων στις εκλογές, που αγγίζουν ποσοστό πάνω από 10% (Σπαρτιάτες, Νικη, Βελόπουλος κλπ)
.
Άλλοι καλοπροαίρετα και άλλοι τάχα μου πέφτοντας από τα σύννεφα απορούν πως έγινε αυτό και βγάζουν διάφορες εκτιμήσεις για αντισυστημικές ψήφους, αντιδράσεις κ.α Για να δούμε όμως, ποιός είναι τελικά αυτός που τρέφει την ακροδεξιά και το φασισμό με γεγονότα.
1. Η καλή μας Ε.Ε και η "Ευρωπαϊκή οικογένεια" έχει δαπανίσει δισεκατομμύρια ευρώ για την παραχάραξη της ιστορίας, το ξέπλυμα του ναζισμού και την εξίσωση Ναζισμού- Κομμουνισμού.
Μετέτρεψε την ημέρα συντριβής του ναζισμού, την 9η Μαη, ημέρα αντιφασιστικής νίκης των λαών σε "ημέρα της Ευρώπης"
όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ το Νοέμβρη του 2015 απείχαν από το Ψήφισμα που υιοθέτησε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ «ενάντια στην ηρωοποίηση (glorification) του ναζισμού, του νεοναζισμού και άλλων πρακτικών που υποβοηθούν την κλιμάκωση σύγχρονων μορφών ρατσισμού, φυλετικών διακρίσεων, ξενοφοβίας και μισαλλοδοξίας σχετιζόμενες με αυτόν».
Διδάσκει στα σχολεία που πάνε τα παιδιά μας ότι αυτοί που έδωσαν 20 εκατομμύρια νεκρούς για να σταματήσουν τη γερμανική μπότα είναι ίδιοι και χειρότεροι από τους Ναζι.
2. Μέσα στην Ε.Ε και την "Ευρωπαϊκή οικογένεια" υπάρχουν χώρες που σήμερα εν έτη 2023 κυβερνώνται από φασιστικά-ναζιστικά καθεστώτα και για τη "δημοκρατική" ευρώπη είναι απλά Δευτέρα
Στις χώρες της Βαλτικής τα αστικά κόμματα συγκυβερνούν με νοσταλγούς του φασισμού, ενώ τα ΚΚ είναι παράνομα, τα κομμουνιστικά σύμβολα έχουν ποινικοποιηθεί, η κομμουνιστική πολιτική δράση συνιστά ποινικό αδίκημα.
Στη Λετονία η βουλή επισήμως αποκατέστησε τα SS και απένειμε συντάξεις σε επιζώντα μέλη τους. Αντίθετα, η ένοπλη αντίσταση κατά των ναζί θεωρείται έγκλημα. Πρώην παρτιζάνοι, όπως ο 80χρονος Βασίλι Κονονόφ, οδηγήθηκαν στα δικαστήρια, κατηγορούμενοι ότι στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σκότωσαν συνεργάτες των Γερμανών!
Χιλιάδες εγκληματίες πολέμου και ένοπλοι συνεργάτες των ναζί έχουν αναγορευτεί σε σύμβολα της «εθνικής αντίστασης»! Πρόκειται για όσους πολέμησαν το 1941-'44 στο πλευρό των χιτλερικών, ως οπλίτες των Waffen SS, της λεγόμενης «Βοηθητικής Αστυνομίας» (Schummo), της εσθονικής μεραρχίας των SS, πρωταγωνιστώντας στα ναζιστικά εγκλήματα: κάψιμο χωριών, μαζικές εκτελέσεις αμάχων και, κυρίως, στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων και των Τσιγγάνων.
Ανάλογη είναι η κατάσταση και σε άλλες χώρες, στην Πολωνία, την Τσεχία, τη Σλοβακία, τη Ρουμανία κ.ά., με πολύπλευρη προσπάθεια ποινικοποίησης του κομμουνισμού, απαγόρευσης μέχρι και των κομμουνιστικών συμβόλων.
3. Στην Ελλαδίτσα μας, στο κυβερνών κόμμα φιλοξενούνται και έχουν παρελάσει από αυτό ουκ ολίγα ακροδεξιά στελέχη (Βορίδης, Άδωνις, Λατινοπούλου, Μπογδάνος, κ.α)
Ολόκληρη η ρητορική τους και η κομματική κουλτούρα τους προάγει αντιλήψεις ("αριστεία", ατομικισμός, υποτέλεια στην πλευρά του ισχυρού, βόλεμα, ρατσισμός, πελατειακές σχέσεις κ.α).
Κυβερνητικές αποφάσεις και πρακτικές όπως φράχτες στον Έβρο, πνίξιμο μεταναστών στη θάλασσα, συμμετοχή σε ΝΑΤΟικες επεμβάσεις σε άλλα κράτη, θεωρούνται πλέον κανονικότητα με ότι αυτό συνεπάγεται.
4. Η Ναζιστική συμμορία της χρυσής αυγής, ανδρώθηκε, συντηρήθηκε και χρησιμοποιήθηκε από επιφανής επιχειρηματικούς ομίλους που προφανώς έμειναν στο απυρόβλητο στις δίκες όπως ακόμα και οι ίδιοι οι εγκληματίες έπεσαν στα μαλακά και κάνουν τηλεπαράθυρα απο τις φυλακές.
Οι φασίστες που το παίζουν πατριώτες και αντισυστημικοί κατέβασαν διψήφιο αριθμό τροπολογιών μέσα στη βουλή για απαλλαγές στους εφοπλιστές και ψήφισαν άλλα τόσα δωράκια στο μεγάλο κεφάλαιο. Έφτασαν μέχρι και στο σημείο να ψηφίζουν νόμο που επιτρέπει στους εφοπλιστές να βγάζουν την Ελληνική σημαία και ελληνικό προσωπικό από τα πλοία τους και να βάζουν ότι τους συμφέρει περισσότερο.
Στο Πέραμα χτυπούσαν το ΠΑΜΕ και τους εργάτες που πάλευαν για αύξηση στο μεροκάματο και ΣΣΕ και έφτιαξαν δουλεμπορικό γραφείο έπαιρνε εργάτες με 30 ευρώ μεροκάματο.
Αν και το παίζουν αντισυστημικοί, είναι αντίθετοι και λειτουργούν με όρους παρακράτους ενάντια σε οποιαδήποτε λαϊκή διεκδίκηση για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Ο φασισμός και η άκρα δεξιά δεν είναι τυχαία φαινόμενα. Είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού, είναι το πραγματικό του πρόσωπο που το δείχνει όταν θέλει να επιβάλει πράγματα που δεν έχει την υπομονή να τα περάσει σε 4-8-10 χρόνια με το γάντι.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η ένωση των Καπιταλιστών της Ευρώπης και όχι η δική μας οικογένεια. Για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα τους δεν διστάζει να ξαναγράψει την ιστορία, να θρέψει και να ανδρωθεί από φασιστικές κυβερνήσεις, να χρηματοδοτήσει φασίστες και ναζί σε κάθε χώρα της. Να κάνει το φασισμό κανονικότητα. Πολιτικό χαστούκι σε όποιον δεξιό και ειδικά αριστερό κάνει γαργάρα το παραπάνω και διαλαλεί ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαική Ε.Ε
Ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται με νομοθετήματα. Μόνο ο λαός μπορεί να τον τσακίσει όπως το έκανε και στην πρόσφατη ιστορία αλλά για να το κάνει πρέπει να έχει ξεκάθαρα τα παραπάνω και να τσακίσει και αυτούς που γεννούν το φασισμό. Τσακίζουμε τους φασίστες, τους Σπαρτιάτες, τους Χρυσαυγίτες, τους Νίκηδες και κάθε λογής φασιστόμουτρό σε κάθε χώρο δουλειάς σε κάθε γειτονιά.
Ευτυχώς για όλα τα παραπάνω υπάρχει ένα 7,7% ΚΚΕ που θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για να επιστρέψουν τα φασιστόμουτρα στην πραγματική τους θέση, στον κουβά της ιστορίας που ανήκουν.


25 Ιουνίου, 2023

Για τη Μουσουλμανική Μειονότητα →Απαντήσεις απ' το ΚΚΕ


Ερη Ριτσου:
Συνέντευξη της Εμπρού Γιουσούφ, υποψηφίας βουλευτή Επικρατείας του ΚΚΕ, στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τον δημοσιογράφο Γ. Μηλιώνη:

Ερ: Σχεδόν σε κάθε προεκλογική περίοδο, αλλά ιδιαίτερα σε αυτή, η Θράκη βρέθηκε στο επίκεντρο μεγάλης αντιπαράθεσης ανάμεσα στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή αλληλοκατηγορίες για κατευθυνόμενη ψήφο από το Τουρκικό Προξενείο. Ποιά είναι η πραγματικότητα και γιατί το θέμα αυτό αναδεικνύεται με τέτοια ένταση τώρα;
   Απ: Πρόκειται για καραμπινάτο αποπροσανατολισμό και απίστευτη υποκρισία.
Πρώτον, γιατί η όλη συζήτηση δεν αφορά τα μεγάλα προβλήματα που βιώνει η μειονότητα στη Θράκη, προβλήματα που έχουν κοινή μήτρα με όσα ζει και η πλειονότητα. Είναι η αντιλαϊκή πολιτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων που εξασφαλίζει πόρους και επιδοτήσεις για το μεγάλο κεφάλαιο για την περιβόητη «ανάπτυξη της Θράκης», αλλά καταδικάζει το λαό της περιοχής στην ενεργειακή φτώχεια, την ανεργία, τον κοινωνικό αποκλεισμό, στα οποία κατέχουμε αρνητικές πρωτιές ανάμεσα σε όλες τις περιφέρειες της ΕΕ.
Δεύτερον, γιατί αυτή η συζήτηση γίνεται με φόντο την αντιπαράθεση των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας, που ομονοούν στο πως θα ξεζουμίζουν τους λαούς τους, αλλά ανταγωνίζονται για το ποιος θα παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή, πως θα αναβαθμίσουν -όπως λένε- τον γεωπολιτικό τους ρόλο. Για αυτό και οι δύο εργαλειοποιούν τη μειονότητα, για αυτό στήνουν μηχανισμούς προπαγάνδας και χειραγώγησης, σε ένα σκηνικό που από μακριά «μυρίζει» επικίνδυνες για όλους τους λαούς της περιοχής «διευθετήσεις» και μάλιστα υπό ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα.
Τρίτον, γιατί η δράση αυτών των μηχανισμών είναι γνωστή εδώ και χρόνια σε όλους, ιδιαίτερα στα κόμματα που κυβέρνησαν και ας εμφανίζονται τώρα ως «πεφτοσυννεφάκηδες». Άλλωστε, τους ίδιους ή παρόμοιους μηχανισμούς αξιοποιούν και οι ίδιοι για τον ίδιο ακριβώς λόγο, για να υφαρπάξουν την ψήφο της μειονότητας για να συνεχίσουν την ίδια βάρβαρη πολιτική και μετά να κουνάνε και το δάχτυλο, λες και η μειονότητα τους χρωστάει για τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας, μετανάστευσης και σχολικής διαρροής, για την απαράδεκτη κατάσταση στο οδικό δίκτυο, στις δομές υγείας και πρόνοιας, για το γεγονός ότι ολόκληρος Δήμος Αρριανών είναι χωρίς Κέντρο Υγείας και ολόκληρη η Ροδόπη με μόλις ένα ασθενοφόρο και τόσα άλλα!

Ερ: Πως αντιμετωπίζει το ΚΚΕ την μουσουλμανική μειονότητα, γιατί οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα της μουσουλμανικής μειονότητας να ψηφίσουν ΚΚΕ στις κάλπες της Κυριακής;
   Απ: Γιατί ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ και στη Ροδόπη θα σημαίνει δυνατός ο ίδιος ο λαός, δυνατή και η φωνή της μειονότητας για όλα τα ζωτικά της προβλήματα. Γιατί αυτή η δύναμη θα πολλαπλασιάσει τις δυνατότητες που υπάρχουν και στους κόλπους της μειονότητας για να παλέψουμε ενάντια σε μια από χέρι αντιλαϊκή κυβέρνηση της ΝΔ, να κάνουμε ουσιαστική 100% αντιπολίτευση για τα δικά μας συμφέροντα και ανάγκες.
Η φωνή της μειονότητας θα φθάνει μέσα στη βουλή, όχι ως παρακάλια -όπως γίνεται σήμερα από τους υπόλοιπους βουλευτές των αστικών κομμάτων, όπως του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που ανεξάρτητα από το αν προέρχονται από την μειονότητα ή την πλειονότητα, ψηφίζουν κάθε αντιλαϊκό νομοσχέδιο, που πλήττει τόσο την μειονότητα, όσο και ολόκληρο το λαό- αλλά ως μαχητική διεκδίκηση που θα δίνει κουράγιο και θα δείχνει το δρόμο του αγώνα που πρέπει να ακολουθήσουμε όλοι οι εργαζόμενοι, οι βιοπαλαιστές αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, η νεολαία, ανεξάρτητα σε ποιο Θεό πιστεύουμε.
Το ΚΚΕ διαχρονικά για αυτή την κοινή δράση μειονότητας και πλειονότητας παλεύει, ενάντια σε κάθε διαχωρισμό, ενάντια στο εθνικιστικό μίσος που καλλιεργούν όσοι θέλουν να παίξουν επικίνδυνα παιχνίδια στις πλάτες μας, ενάντια και στον κοσμοπολιτισμό κάποιων που ρίχνουν νερό στον ίδιο ιμπεριαλιστικό μύλο από διαφορετική πλευρά.

Ερ: Με αφορμή και την πολύνεκρη τραγωδία με πρόσφυγες και μετανάστες ανοιχτά της Πύλου, αναζωπυρώθηκε η συζήτηση για τον φράχτη στον Έβρο και τα «κλειστά ή ανοιχτά» σύνορα...
   Απ: Το πολύνεκρο αυτό έγκλημα έχει την υπογραφή της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ που υπηρετούν και οι ελληνικές κυβερνήσεις. Με την κοινή δήλωση ΕΕ – Τουρκίας και τη συνθήκη του Δουβλίνου που συμφωνούν ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, αλλά και όσα προετοιμάζουν τώρα με το νέο σύμφωνο της ΕΕ για τη μετανάστευση, επί της ουσίας καταργούν ολοκληρωτικά τη συνθήκη της Γενεύης που προάσπιζε τα δικαιώματα των προσφύγων. ΕΕ και κυβερνήσεις έχουν διαλέξει το «στρατόπεδο των κερδών» στο δίλημμα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας»!
H ένταση της καταστολής με την Frontex, με το φράχτη στον Έβρο, με τις επαναπροωθήσεις, όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά το επιδεινώνουν, αφού ανοίγουν τις ορέξεις των διακινητών που διατηρούν περίεργες σχέσεις με τις ανεξέλεγκτες ΜΚΟ, τις οποίες χρηματοδοτεί η ΕΕ. Παράλληλα αναζητούν νέα πιο επικίνδυνα δρομολόγια θανάτου, αυξάνουν την ταρίφα της εκμετάλλευσης των ξεριζωμένων.
Ειδικά στην περιοχή μας ο φράχτης έφερε άλλους δρόμους και διαύλους, πχ από τη Βουλγαρία. Και το δράμα συνεχίζεται, με δεκάδες πρόσφυγες να χάνουν τη ζωή τους στα περάσματα, στην Εγνατία οδό, αλλά και στο επαρχιακό δίκτυο. Τα τροχαία είναι πλέον καθημερινές τραγικές ειδήσεις και μετράμε θύματα πρόσφυγες και ανυποψίαστους οδηγούς, στην προσπάθεια των διακινητών να αποφύγουν τις καταδιώξεις και τις συλλήψεις.
Η ουσία βρίσκεται στο ότι η ΕΕ ανοιγοκλείνει την «κάνουλα» ανάλογα με τις ανάγκες που έχει σε φθηνό εργατικό και επιστημονικό δυναμικό. Αυτήν την πραγματικότητα βιώνουμε εδώ και μια δεκαετία και οι νέοι της μειονότητας στη Θράκη, με άλλους όρους βέβαια. Με τη δράση δουλεμπορικών γραφείων και την βαριά εκμετάλλευση στα κάτεργα της Γερμανίας και άλλων χωρών, όπου μετράμε υπερεκμετάλλευση, εργοδοτικά εγκλήματα με σακατεμένους, ακόμα και νεκρούς. Ο λαός της περιοχής γνωρίζει από πρώτο χέρι το δράμα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης, από περασμένες δεκαετίες, αλλά και από τη σύγχρονη πραγματικότητα που βιώνει.
Το ΚΚΕ παλεύει για τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών και έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις, για τους όρους φιλοξενίας τους, για την καταγραφή τους στις χώρες που βρίσκονται μαζικά συγκεντρωμένοι, όπως η Τουρκία ή η Λιβύη, με ευθύνη του ΟΗΕ και της ΕΕ, ώστε από εκεί κατευθείαν να ταξιδεύουν στις χώρες τελικού προορισμού τους, που κατά βάση δεν είναι η χώρα μας.
Παράλληλα καταθέσαμε συγκεκριμένα ερωτήματα για τις συνθήκες του ναυαγίου ανοιχτά της Πύλου και περιμένουμε τις αρμόδιες αρχές να απαντήσουν με σαφήνεια.

Ερ: Γιατί το ΚΚΕ χαρακτηρίζει την επίσκεψη του πρέσβη των ΗΠΑ και διπλωματών κρατών της δυτικής πλευράς της Μαύρης Θάλασσας, στην Αλεξανδρούπολη, στις αρχές του μήνα, ως «πολύ σοβαρό βήμα κλιμάκωσης της εμπλοκής στο μακελειό του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία»;
   Απ: Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε τέτοιες επισκέψεις στην περιοχή, πολύ περισσότερο στην Αλεξανδρούπολη, που παίζει ιδιαίτερο ρόλο στα στρατιωτικά σχέδια του ΝΑΤΟ στον πόλεμο που διεξάγει με τη Ρωσία στο έδαφος της Ουκρανίας.
Οι εξελίξεις όμως μαρτυρούν ότι πάμε για περαιτέρω κλιμάκωση με την αποστολή τεράστιων ποσοτήτων πολεμικού υλικού, μαχητικών αεροπλάνων και άλλων πολεμικών μέσων από τις ΗΠΑ και την ΕΕ στην Ουκρανία, με την αποστολή έμψυχου δυναμικού και την εκπαίδευση Ουκρανών στρατιωτών και αξιωματικών. Με τις απειλές της Ρωσίας να δυναμώνουν προς πάσα κατεύθυνση και τον πυρηνικό όλεθρο να μην αποτελεί απλώς μια «επιθετική ρητορική», αλλά ένα εφιαλτικό σενάριο για τους λαούς.
Όταν με αυτές τις εξελίξεις έχεις μετατρέψει ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, αλλά και ολόκληρη τη χώρα, σε πολεμικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ, στην ουσία έχεις βάλει τα φιτίλια και περιμένεις πότε θα ανάψει το σπίρτο. Αυτό έκαναν και κάνουν οι κυβερνήσεις των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.
Για αυτό το ΚΚΕ κλιμακώνει τη δράση του με όλους τους τους τρόπους για να μην γίνουμε τελικά ένα ΝΑΤΟϊκό προγεφύρωμα και ταυτόχρονα στόχος αντιποίνων από αντίπαλα στρατόπεδα. Για αυτό διοργανώσαμε δεκάδες συλλαλητήρια, κινητοποιήσεις, αιφνιδιαστικές παρεμβάσεις απέναντι στα ΝΑΤΟϊκά πλοία, στη μετατροπή του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης σε ΝΑΤΟϊκή βάση, στην παράδοση στους μακελάρηδες ελληνικών στρατοπέδων όπως του Γιαννούλη στον Έβρο και του Πετροχωρίου στην Ξάνθη, άλλων κρίσιμων υποδομών όπως το οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο.
Σε αυτό το δρόμο θα συνεχίσουμε και καλούμε το λαό της περιοχής να δυναμώσει την αντιπολεμική του πάλη, την επαγρύπνηση και την αντίσταση στα πολεμοκάπηλα σχέδια.
Μπορούμε να συναντηθούμε ακόμα πιο πολλοί στο δρόμο του αγώνα για τη ζωή που μας αξίζει, για την ειρήνη και την φιλία των λαών.
Μπορούμε να συναντηθούμε και στην κάλπη την ερχόμενη Κυριακή ακόμα πιο αποφασιστικά, να δυναμώσουμε το ΚΚΕ!




23 Ιουνίου, 2023

Μια Ματιά για τις Εκλογές →#Του_Τάκη_Κεφαλληνού.


ΙΔΙΕΣ ΟΙ ΤΑΞΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ

κάλπικες οι διαχωριστικές γραμμές τους

                           Γράφει ο Τάκης Κεφαλληνός


Ταπεινά θυμίζουμε σ’ αυτούς που αρέσκονται να μετατρέπουν τη δήθεν πολιτική – εκλογική «αντιπαράθεση» σε πορτογαλική «αρένα», όπου ο ταύρος στο τέλος δεν θανατώνεται,

ότι αυτή συντελείται από τη μεριά τους αποκλειστικά και μόνο εντός των αυστηρών ορίων του «εποικοδομήματος». 

Σιγή ιχθύος των Μονομάχων για το γεγονός ότι το εργατικό - λαϊκό εισόδημα, το κέρδος, ο πολιτισμός, η τέχνη, η δικαιοσύνη, το περιβάλλον, οι συμπεριφορές ορίζονται και διαμορφώνονται κατά απόλυτο και αδιατάραχτο τρόπο από τη λεγόμενη «βάση» της «Πολιτικής Οικονομίας», η οποία είναι η ίδια η οικονομία και το ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής.

Αυτός είναι και ο λόγος που εξαιτίας είτε της αστικής - μικροαστικής είτε της δήθεν «αριστερής» ιδεολογίας τους, μιλούν για «νικητές και ηττημένους» αποκλειστικά βασισμένοι σε αριθμητικά δεδομένα (εκλογικό ποσοστό, αριθμό ψήφων, αριθμό βουλευτών), αφήνοντας με ψευδότητα στην άκρη τον ταξικό προσδιορισμό του κάθε κόμματος. 


Η ΝΔ σήμερα, ως κύρια επιλογή του κυρίαρχου αστικού συστήματος, διακηρύσσει με κυνισμό ότι δεν της αρκεί η οριακή πλειοψηφία προκειμένου να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, οι οποίες θα είναι ένας κοινωνικοοικονομικός αρμαγεδώνας για τα λαϊκά στρώματα. 

Μια και ήταν ανέφικτη η αυτοδυναμία της ΝΔ με απλή αναλογική, σκόπιμες ήταν οι ανέξοδες και ψευδεπίγραφες υποσχέσεις πριν τις εκλογές της 21ης Μαΐου: Αύξηση κατώτατου και μέσου μισθού, μείωση της ανεργίας κάτω από το 8% έως το 2027 και «επιστροφή» του επιδόματος των τριετιών, αύξηση μισθών δημοσίων υπαλλήλων…


Πράγματι ανέξοδες, αφού τις συνόδευαν και τις ακύρωναν νέα εισπρακτικά μέτρα.    

Τώρα, για τις επερχόμενες εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023 και εν όψει της βέβαιης αυτοδυναμίας του, ο Πρωθυπουργός επέλεξε πιο ασφαλή μονοπάτια για τους επιχειρηματικούς ομίλους, λειαίνοντας το προεκλογικό του προφίλ. 

Έτσι, στην τελευταία συνέντευξή του στο Mega, μίλησε γενικά και αόριστα για «βελτίωση διαθέσιμου εισοδήματος» και για «καλύτερους μισθούς από το πλεόνασμα της ανάπτυξης», διευκρινίζοντας ότι «δεν θα ξοδεύουμε χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τους δημοσιονομικούς κανόνες». 

Τι επιπλέον του εκλογικού τακτικισμού μεσολάβησε;


 Μα μίλησε ο Τραπεζίτης πριν και μετά τις εκλογές: «Βεβαίως, καταλαβαίνω ότι προεκλογικά πολλοί λένε πράγματα, τα οποία δεν πρόκειται να εφαρμοστούν, διότι, αν κοστολογήσουμε ορθά αυτά τα οποία λέγονται, ξεπερνάμε κατά πολύ τον όποιο δημοσιονομικό χώρο».

Μα μίλησε και η Κομισιόν αμέσως μετά τις εκλογές: «Ούτε αυξήσεις ούτε τριετίες και γενικότερα τέρμα οι παροχές, οι δαπάνες και τα μέτρα στήριξης». 


Σταράτες κουβέντες με αποδέκτες και το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, που ουσιαστικά έχει αντικαταστήσει το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ στον αστικό δικομματισμό και ψάχνει τώρα νέους συμμάχους στα αποκαΐδια του. 

Παράλληλα,

Από τον Ιούλιο του 2019 πραγματοποιήθηκαν στην Ολομέλεια  του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συνολικά 1.188 τελικές ψηφοφορίες, κατά τις οποίες συμμετείχαν και τα τρία κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ). Εκεί, ανεξάρτητα από το αν έχουν ψηφίσει, κατά περίπτωση, «υπέρ», «κατά» ή «λευκό», το ποσοστό ταύτισής τους διαμορφώνεται ως εξής:

ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ

81,9%

ΝΔ - ΠΑΣΟΚ

94,69%

ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ

79,79%

Επίσης, στο παραπάνω δείγμα των 1.188 ψηφοφοριών, «υπέρ» έχουν ψηφίσει και τα 3 κόμματα σε 866 ψηφοφορίες, δηλαδή ποσοστό 72,89%!


Στην Ευρωβουλή λοιπόν, όπου χαράσσονται οι κατευθύνσεις για τις βασικές πολιτικές και ψηφίζονται οι νόμοι που αφορούν τα κράτη - μέλη σε οικονομία, εξωτερική πολιτική, εργασιακά, υγεία κ.λπ., η ταύτισή τους ξεπερνά κάθε όριο. 

Συγχρόνως, εδώ στην Ελλάδα οι τρεις Μονομάχοι καθώς και τα μικρότερα κόμματα σκιαμαχούν για δευτερεύουσες πλευρές της ενιαίας στρατηγικής τους, προδίδοντας έτσι τη βάση του κοινού αντιλαϊκού τους προγράμματος. 


Φυσικό επακόλουθο όλων των παραπάνω είναι το ΚΚΕ να συμπεριλαμβάνει και τον ΣΥΡΙΖΑ στους ταξικούς του αντιπάλους. 

Πολύ περισσότερο σήμερα που «ω του θαύματος»   ο εξ’ επαγγέλματος ογκόλιθος του αντικομμουνισμού, αναπληρωτής καθηγητής και ιστορικός παραχάρακτης της αλήθειας, τυμβωρύχος -αποθησαυριστής των δικαστηρίων σκοπιμότητας σε βάρος κομμουνιστών αγωνιστών, Ν. Μαραντζίδης, κλήθηκε από τον Α. Τσίπρα να προωθήσει την επικοινωνιακή γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει των εκλογών της 25ης Ιουνίου!


Είναι ο άνθρωπος που

  • Το 2014 λάτρευε το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη και συγχρόνως ξεκαθάριζε την θέση του με τη φράση: «Ναι, είμαι αντικομμουνιστής».

  • Στις 26/8/2012 σημείωνε στην «Καθημερινή»: «Η κατάρρευση του κομμουνισμού σε συνδυασμό με την παγκοσμιοποίηση έφερε τους πληθυσμούς των χωρών αυτών στο προσκήνιο της παγκόσμιας σκηνής». 


Πράγματι, η ιμπεριαλιστική πολεμική βαρβαρότητα στην Ουκρανία και το «θαύμα» του πολέμου (1999) στην Γιουγκοσλαβία καθώς και σε πολλές άλλες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης έφεραν στην παγκόσμια σκηνή την απόλυτη οσμή του θανάτου.

  • Στις 20/03/2004 ανέφερε, επίσης, στα «Νέα»: «Οι Έλληνες εργάστηκαν πλάι στους Γερμανούς για πολλούς λόγους: ένας είναι το κοινό αντικομμουνιστικό μένος, ένας άλλος ο φόβος των Βουλγάρων (στον Βορρά) και ένας τρίτος το μίσος και ο φόβος του EAM/ΕΛΑΣ. […] Ένα κρίσιμο ερώτημα είναι αν η αντίσταση ωφέλησε ή έβλαψε τη χώρα».

Αυτά και άλλα που λέει ο Μαραντζίδης είναι ίδια και απαράλλακτα όσων ομολογούσε στην εποχή του και ο κατοχικός πρωθυπουργός Τσολάκογλου. 


Όλα τα παραπάνω, και όχι μόνο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα αφερέγγυο, αναγκάζουν το ΚΚΕ να αρνείται τη συμπόρευση μαζί του. 

Αυτή η άρνηση πατάει, επίσης, στη θεμελιακή θέση της θεωρίας του, δοκιμασμένη από την πείρα του 20ού αιώνα.

Κατ’ αυτήν, καμία κυβέρνηση, όποια σύνθεση και πρόσημο ή πρόθεση να είχε, ακόμα και με τη συμμετοχή ενός δυνατού Κ.Κ., (Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία, Κύπρο, Βενεζουέλα) δεν μπόρεσε να ανοίξει όχι δρόμο, αλλά ούτε χαραμάδα ελπίδας για τα λαϊκά στρώματα.

Αντίθετα, οδήγησαν στον αφοπλισμό του εργατικού - λαϊκού κινήματος και στην απώλεια της ικανότητας και του ίδιου του Κ. Κ. να ασκεί αποτελεσματική πίεση για την απόσπαση κάποιων παραχωρήσεων. 

Ήταν μονόδρομος η κατάληξη τέτοιων κυβερνήσεων, αφού δεν μπορούν να καταργήσουν τους νόμους και τις τάσεις, τις αντιθέσεις και αντιφάσεις μιας καπιταλιστικής οικονομίας.

Αυτής που ενσωματώνεται πλήρως στην Ε.Ε., στο ΝΑΤΟ και στη στρατηγική συμφωνία με τα αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ.


Στις εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023 πρέπει: 

Η ψήφος  των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και των αριστερών, προοδευτικών ανθρώπων, ριζοσπαστών αγωνιστών επίσης, να σταθεί κραταιά απέναντι στα ψεύτικα, εκβιαστικά διλήμματα και να καταψηφίσει την αντιλαϊκή πολιτική των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Πλεύση Ελευθερίας της Ζ. Κωνσταντοπούλου και ΜέΡΑ25 του Γ. Βαρουφάκη, καθώς και των διαφόρων φασιστικών μορφωμάτων, που τα άλλα κόμματα τους «χαϊδεύουν τα αυτιά» και τους «ξεπλένουν».


Στήριξη και ψήφο στο ΚΚΕ που εισάγει μία ρήξη αληθινή, απρόσμενη, με όρους ύπαρξης προς την σωστή μεριά της ιστορικής - ταξικής εξέλιξης. 

Προκειμένου: 

  • Να δυναμώσει μια λαϊκή αντιπολίτευση που θα συγκρούεται στη Βουλή και στους αγώνες κόντρα στην υποταγή και την ηττοπάθεια.

  • Να υπάρξει μεγαλύτερος αριθμός βουλευτών -  στηριγμάτων των εργατικών - λαϊκών διεκδικήσεων.

  • Να δοθεί δύναμη και αισιοδοξία και σε άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα διεθνώς που ξεσπούν στην προσπάθεια για ανασύνταξη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

  • Να ανοίξει μια προοπτική του δύσβατου δρόμου για την ανατροπή του συστήματος.

     

Τελικά το σύνθημα: 

«Ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό 

στον δρόμο της ανατροπής»


                                                   μπορεί να γίνει πράξη. 


Γι’ αυτό χρειάζεται ένα ΚΚΕ

πιο δυνατό,

γιατί είναι το μόνο κόμμα που σε αυτό το σύνθημα δίνει: περιεχόμενο, ζωντάνια και προοπτική!


Ζάκυνθος, 16 Ιουνίου 2023

  



17 Ιουνίου, 2023

Mνμ απ' την «ανεπτυγμένη» Δανία:


ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΛΟΥΚΙΩΤΗΣ:
Συμπόρευση με το ΚΚΕ στο δρόμο και την κάλπη




Τη στήριξή του στο ΚΚΕ εκφράζει ο Ευάγγελος Κλουκιώτης, μετανάστης στη Δανία, συνδικαλιστής στον επισιτισμό και πρώην υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος στο Νομό Σάμου με την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. (2014).

Συγκεκριμένα, στη δήλωσή του, αναφέρει τα εξής:

«Ζούμε σε μια εποχή όπου πραγματοποιείται μια ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα και το βιοτικό επίπεδο του λαού μας. Η εμβάθυνση της καπιταλιστικής κρίσης αλλά και ο ανταγωνισμός ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, συνολικά οι αντιθέσεις του σάπιου αυτού συστήματος που έχει ως βασικό μότο το «ο θάνατος σου, η ζωή μου» δείχνει ότι μπορεί να προκαλέσει ακόμη και πολεμικές συρράξεις σε Ευρωπαϊκό έδαφος εν’ έτη 2023. Στην πραγματικότητα καταδεικνύει κατάφωρα, τι ακριβώς είναι ο καπιταλισμός, αλλά και ότι πάντα τα λαϊκά στρώματα «πληρώνουν το λογαριασμό».

Αναμενόμενο οι βαθύτατες αυτές αντιθέσεις της καπιταλιστικής οικονομίας να έχουν σφοδρότατες επιπτώσεις στην Ελλάδα. Κράτος με ισχυρές εξαρτήσεις από ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και κυβερνήσεις που ανεξαρτήτως σύνθεσης και προσωπείου ακολουθούν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική προς όφελος της εγχώριας αστικής τάξης με βάση τις επιταγές της και τις ευρωενωσιακές και ευρωατλαντικές οδηγίες και ντιρεκτίβες, μετακυλίοντας φυσικά όλο το κόστος της κρίσης – και της ανάπτυξης – στο λαό.

Αυτή η ασφυκτική κατάσταση, όχι μόνο έχει παγιωθεί από την εποχή του ΔΝΤ και των πρώτων μνημονίων αλλά συνεχώς εντείνεται. Εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες χρόνων καρατομούνται ενώ ταυτόχρονα το κράτος αυταρχικοποιείται και δείχνει ότι προτίθεται να καταστείλει οποιαδήποτε μορφή λαϊκής αντίδρασης. Δεν είναι τυχαίο ότι στην περίοδο των lock down κυβερνητική προτεραιότητα ήταν οι προσλήψεις αστυνομικών και η αγορά αστυνομικού εξοπλισμού την ώρα που ασθενείς πέθαιναν εκτός ΜΕΘ γιατί το ΕΣΥ είχε «τερματίσει» ενώ στον ιδιωτικό τομέα οι κλίνες μέναν άδειες. Από την άλλη πλευρά την ίδια ώρα που τα λαικά σπίτια έχουν γίνει βορά των κάθε λογής funds ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός και η ακρίβεια που έχει προκαλέσει, έχουν κάνει ανυπόφορη την ζωή της κάθε λαϊκής οικογένειας.

Πλέον έχει γίνει ξεκάθαρο ότι η αστική κυβέρνηση αλλά και τα ντόπια και ξένα αφεντικά τους, όχι μόνο μας αντιμετωπίζουν ως υποκείμενα εκμετάλλευσης αλλά και ότι και οι ίδιες οι ζωές μας δεν έχουν καμιά αξία μπροστά στα κέρδη τους. Το έγκλημα των Τεμπών είναι η πιο ξεκάθαρη απόδειξη για το πως λειτουργεί η ανάπτυξη μέσω ιδιωτικοποιήσεων που όλα τα αστικά κόμματα ευαγγελίζονται. Μια ανάπτυξη που βασίζεται στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε ιδιωτικές εταιρίες. Μια ανάπτυξη που μπορεί να φτάσει στο σημείο να σκοτώσει 57 ανθρώπους για να είναι περισσότερο κερδοφόρα.

Όλη αυτή η κατάσταση που περιγράφω παραπάνω οδήγησε ένα μεγάλο μέρος του λαού μας και κυρίως της νεολαίας στην μετανάστευση με σκοπό να βρουν ένα καλύτερο μέλλον. Μέσα σε αυτούς είμαι και εγώ, γράφοντας αυτές τις γραμμές από το Βορά της Ευρώπης, τη Δανία. Η «Γης της επαγγελίας» όμως αποδείχτηκε και εδώ «άνθρακας» αντί για «θησαυρός».

Ενώ η οικονομία της Δανίας είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από αυτήν της Ελλάδας, ενώ «δεν δεσμεύεται» από μνημόνια και δεν είναι «ψωροκώσταινα» – όπως ακούμε συχνά να λένε για την Ελλάδα, αυτοί που θέλουν να βγάλουν λάδι τους Έλληνες καπιταλιστές, ρίχνοντας όλη την ευθύνη για την κατάσταση που έχει φτάσει ο λαός μας στους «ξένους ολιγάρχες» – παρόλα αυτά, και εδώ ο δανέζικος λαός και οι μετανάστες, βιώνουμε δραματική επιδείνωση του βιοτικού μας επιπέδου. Οι ελαστικές σχέσεις και η εντατικοποίηση της εργασίας αλλά και γενικά η εκμετάλλευση των εργαζομένων είναι ο κυρίαρχος στόχος από πλευράς εργοδοσίας και εταιρειών.

Στην «ανεπτυγμένη» Δανία:

Είχαμε θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα το 2019 με 6 νεκρούς και πολλούς τραυματίες, όταν τμήμα εμπορευματικού συρμού της Carlsberg ξεκόλλησε λόγω μη ασφαλούς πρόσδεσης του στο πλαίσιο του τρένου και πλάκωσε βαγόνι επιβατηγού τρένου που κινούνταν στην αντίθετη κατεύθυνση και έτυχε να περνάει εκείνη τη στιγμή από δίπλα. Έγκλημα που δεν οφείλονταν σε «ανθρώπινο λάθος» αλλά στην εντατικοποίηση της δουλείας, τη μείωση προσωπικού και την έλλειψη μέτρων ασφαλείας.

Η κυβέρνηση συνεργασίας Σοσιαλδημοκρατών και Φιλελευθέρων – στα πρότυπα που ακούμε και στην Ελλάδα από φωνές στελεχών της ΝΔ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ – μας έκλεψε ήδη μια αργία για να καλυφτούν οι ΝΑΤΟϊκές δαπάνες της Δανίας, και ανακοίνωσαν προϋπολογισμό άγριων περικοπών στη κοινωνική πρόνοια, ενώ διπλασίασε τα κονδύλια για το ΝΑΤΟ και έστησε ως και «Ταμείο Ουκρανίας» με αρχικό κεφάλαιο 7,4 δισ. κορώνες (1 δισ. ευρώ).

Προχωράει «προς ολοταχώς» το παραπέρα ξήλωμα του ασφαλιστικού συστήματος, με κατάργηση κάθε είδους πρόωρης σύνταξης, και η ηλικία συνταξιοδότησης εκτοξεύεται από τα 65 ως τα 74 χρόνια.

Ενισχύεται η εμπορευματοποίηση της Υγείας με χαρακτηριστικό όπως αποκαλύφθηκε από πρόσφατα δημοσιεύματα στον δανέζικο Τύπο, ότι όταν έφτασε η ώρα να εγχειριστούν πάνω από 300 καρκινοπαθείς, λόγω των ελλείψεων γιατρών και νοσηλευτών και της μεγάλης λίστας αναμονής, ήταν πια αργά.

Υποβαθμίζεται η δημόσια Παιδεία με τραγικές ελλείψεις σε δασκάλους που «αναπληρώνονται» από νέους ανειδίκευτους, για να κάνουν μάθημα στα παιδιά προπαγανδίζοντας επικίνδυνα «ότι έχουμε μόνο ανάγκη από νοσοκόμους και εργατοτεχνίτες, και όχι από επιστήμονες». Γι' αυτό πετσόκοψαν και το επίδομα που δικαιούνται οι νέοι πτυχιούχοι μέχρι να βρουν δουλειά.

Το νοίκι για ένα δυάρι κοστίζει 2.000 ευρώ τον μήνα που και οι συγκριτικά με την Ελλάδα μεγαλύτεροι μισθοί στην Δανία αδυνατούν να καλύψουν, ενώ ο πληθωρισμός που τρέχει με 10% εξαφανίζει τον μισθό μας, πριν το καταλάβουμε.

Εφαρμόζεται το αντιδραστικό ευρωενωσιακό πλαίσιο παρακολουθήσεων των πάντων και όπως αποκαλύφθηκε παρακολουθούσαν τα τηλέφωνα και την ηλεκτρονική αλληλογραφία του αρχηγού της δανέζικης ΕΥΠ και του υπουργού Άμυνας.

Δεσμεύουν τα τιμαλφή των προσφύγων και τους στέλνουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Ρουάντα και σε φυλακές στο Κόσοβο. Είναι η ίδια πολιτική της ΕΕ με την συνθήκη του Δουβλίνου που μετατρέπει το Αιγαίο σε υγρό τάφο, τα νησιά μας σε φυλακές ψυχών και στήνει φράχτες στον Έβρο.

Όλα τα παραπάνω, οδηγούν σε ένα συμπέρασμα. Και στην Ελλάδα, και στην Δανία, και στο παρελθόν και τώρα αλλά και πάντοτε: «Μόνο ο λαός είναι αυτός που μπορεί να σώσει τον λαό». Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να συσπειρωθεί και να οργανωθεί γύρω από έναν κεντρικό πολιτικό φορέα. Να είναι συμμέτοχος στον αγώνα και στην αντίσταση κατά της ολομέτωπης επίθεσης που δέχεται. Αυτός ο πολιτικός φορέας στην Ελλάδα, δεν μπορεί να είναι άλλος από το ΚΚΕ. Το έχει αποδείξει ιστορικά καθώς ήταν παρόν σε όλες τις μεγάλες στιγμές του λαού μας. Το αποδεικνύει ακόμη και σήμερα με όλες τις δράσεις του σε χώρους δουλειάς, συνδικάτα και στον δρόμο. Με όλες τις μικρές και μεγάλες νίκες απο πλευράς εργαζομένων για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους όπως π.χ. στην e-food. Με όλες τις μάχες που δίνει από τα κοινοβουλευτικά έδρανα. Για αυτό το λόγο στηρίζουμε το ΚΚΕ στις εκλογές, όχι στη λογική της ανάθεσης, αλλά στη λογική της συμμετοχής και ενδυνάμωσης του Κόμματος σε όλα τα επίπεδα. Από τον δρόμο μέχρι το Κοινοβούλιο!

Απευθύνομαι σε όλους όσους συμπορευτήκαμε μαζί τα προηγούμενα χρόνια στην Ελλάδα, σε παλιούς συντρόφους και φίλους, αλλά και σε νέους μετανάστες που γνώρισα αυτά τα χρόνια που ζω στο εξωτερικό να κάνουν το βήμα και σε αυτές τις εκλογές να στηρίξουν την δύναμη τους, το Κόμμα που την επόμενη μέρα των εκλογών θα καταθέσει την ψήφο τους στον αγώνα για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για ολόκληρο τον λαό μας, το ΚΚΕ. Στις 21 Μάη με την άνοδο του ΚΚΕ - και κόντρα στον αρνητικό συσχετισμό για το λαό μας - έγινε το πρώτο βήμα, στις 25 Ιούνη πάμε για τα επόμενα!
».