Viva La Revolucion

14 Ιανουαρίου, 2018

Ο διαχρονικός βρώμικος ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας:

R.P. Dutt

Πώς η σοσιαλδημοκρατία βοηθάει το φασισμό να πάρει την εξουσία

(Φασισμός και κοινωνική επανάσταση)

[...]

Πρώτον, η σοσιαλδημοκρατία αποδιοργανώνει το προλεταριάτο και τον προλεταριακό αγώνα. Η σοσιαλδημοκρατική και συνδικαλιστική ηγεσία δρα ως εκπρόσωπος των εργοδοτών και της άρχουσας τάξης στις γραμμές των εργατών, κηρύττοντας την ηττοπάθεια και την αντίθεση στην πάλη, ενώ εκεί όπου το ξέσπασμα του αγώνα τους γίνεται αναπόφευκτο τον διασπά ευθέως εκ των έσω.

Αυτό καθίσταται απολύτως σαφές στο ρόλο που παίζει η σοσιαλδημοκρατία στις απεργίες. Εμφανές παράδειγμα αυτής της διαδικασίας, λαμβάνοντας υπόψη τις επακόλουθες αποκαλύψεις, αποτελεί η μεγάλη απεργία στα εργοστάσια πυρομαχικών, στη Γερμανία, το Γενάρη του 1918, η οποία παραλίγο να βγάλει τη Γερμανία από τον πόλεμο και να την εναρμονίσει με τη Ρωσική Επανάσταση.

Οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες Έμπερτ, Μπράουν και Σάιντεμαν, με απόφαση της ηγεσίας τους, ανέλαβαν την καθοδήγηση της απεργίας, καλώντας τους εργάτες ακόμα και να παρακούσουν τις εντολές για κινητοποίηση.

Επίσης, ο στόχος της συμμετοχής τους στην απεργιακή επιτροπή, όπως οι ίδιοι υποστήριξαν πολλά χρόνια αργότερα, ήταν να καταπνίξουν την απεργία. Το 1924, ο Έμπερτ έκανε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση απέναντι στην εναντίον του κατηγορία για προδοσία, η οποία τον εγκαλούσε ως καθοδηγητή της απεργίας το Γενάρη του 1918. [...]

Ο Έμπερτ υποστήριξε τα εξής στη δίκη (Times, 11 Δεκέμβρη 1924):

Είχε ζητηθεί να πάρουν οι Σοσιαλιτές τον έλεγχο της απεργίας, ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα. [...] Δήλωσε [ο Έμπερτ] ότι είχε μπει στην απεργιακή επιτροπή για να βάλει τέλος στην απεργία το συντομότερο δυνατό.

Ο Σάιντεμαν δήλωσε στην ίδια δίκη (Times, 13 Δεκέμβρη 1924):

Η απεργία ξέσπασε χωρίς να το γνωρίζουμε. Γίναμε μέλη της απεργιακής επιτροπής με την ακλόνητη πρόθεση να την τερματίσουμε τάχιστα μέσω διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση. Συναντήσαμε μεγάλη αντίδραση στις απεργιακές επιτροπές: ήμασταν γνωστοί ως "οι στραγγαλιστές της απεργίας."

[...]

Η ίδια διαδικασία ακολουθήθηκε στην Ιταλία στο ζήτημα της κατάληψης των εργοστασίων, όπου η ρεφορμιστική ηγεσία πέτυχε αυτό που όλες οι κυβερνητικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να ομολογήσουν ως αποτυχία τους: την άμεση επιστροφή των εργοστασίων στον καπιταλισμό.

[...]

Μόνο με την καταφανή και επαναλαμβανόμενη διάσπαση του μετώπου της εργατικής τάξης δια της μεθόδου της σοσιαλδημοκρατίας εκ των έσω, μαζί με την απορρέουσα αποδυνάμωση και αποθάρρυνση των εργατών ανοίγει ο δρόμος για το φασισμό.

[...]

Αυτός είναι ο κυριότερος τρόπος με τον οποίο η σοσιαλδημοκρατία συνέβαλε στην άνοδο του φασισμού στην εξουσία: αποδιοργανώνοντας το μέτωπο της εργατικής τάξης, σπάζοντας τις απεργίες, αποδοκιμάζοντας την ταξική πάλη, κηρύσσοντας τη νομιμότητα και την εμπιστοσύνη στον καπιταλισμό, αποβάλλοντας όλα τα μαχητικά στοιχεία, διασπώντας τα συνδικάτα και τις οργανώσεις της εργατικής τάξης.

Η σοσιαλδημοκρατία θέτει στην πρώτη γραμμή τον πόλεμο κατά του κομμουνισμού. Το γερμανικό παράδειγμα έχει δείξει ότι η σοσιαλδημοκρατία κάνει το παν στην απροκάλυπτη συμμαχία της με τους στρατοκράτες και τη Λευκή Φρουρά ώστε να συντρίψει την επαναστατικοποίηση των εργατών. Ωστόσο, το σύνθημα για πόλεμο κατά του κομμουνισμού είναι το σύνθημα του φασισμού. Η σοσιαλδημοκρατία και ο φασισμός προσφέρουν, ουσιαστικά, ανταγωνιστικές υπηρεσίες στην αστική τάξη για τη θανάτωση του κομμουνισμού.

Με την περαιτέρω πορεία της μεταπολεμικής περιόδου, η σοσιαλδημοκρατία παρέχει όλο και πιο θετική βοήθεια στην κατεύθυνση της έλευσης του φασισμού, με τη συμβολή της στην ενδυνάμωση του καπιταλιστικού μηχανισμού και της καπιταλιστικής δικτατορίας.

Η σοσιαλδημοκρατία συμβάλλει στην υλοποίηση των οικονομικών μέτρων για την ενδυνάμωση του μονοπωλιακού καπιταλισμού (εξορθολογισμός, κλπ)· στηρίζει την εντεινόμενη καπιταλιστική δικτατορία όπως αυτές των Μπρούνινγκ και Ρούζβελτ, ενώ η ίδια βοηθάει στην εισαγωγή και εφαρμογή μέτρων εντεινόμενης δικτατορίας.

Αυτό καθίσταται εμφανές με εντυπωσιακό τρόπο την περίοδο της δεύτερης κυβέρνησης των Εργατικών, 1929-1931, με το Νόμο για τα Ανθρακωρυχεία και το Νομοσχέδιο για τη Μετακίνηση στο Λονδίνο, την επιβολή μισθολογικών μειώσεων στην υφαντουργία μέσω δικαστικών αποφάσεων της διαιτησίας, τη σύλληψη και καταδίκη εκατοντάδων εργατών βάσει του Νόμου περί Συνδικαλισμού, καθώς και την κυριαρχία του υποκόπανου και τη φυλάκιση εξήντα χιλιάδων στην Ινδία. [...]

Ομοίως, η πρωσική Σοσιαλδημοκρατική Κυβέρνηση πράγματι κόμπαζε υπερασπιζόμενη τον εαυτό της, όταν την απομάκρυνε ο φον Πάπεν, ότι "είχε προκαλέσει περισσότερους θανάτους στην Αριστερά από ό,τι στη Δεξιά":

Η πρωσική Κυβέρνηση είναι σε θέση να αποδείξει με στατιστικά στοιχεία της αστυνομίας ότι η αστυνομική παρέμβαση έχει προκαλέσει περισσότερους θανάτους στην Αριστερά από ό,τι στη Δεξιά και τα αστυνομικά μέτρα έχουν καταφέρει περισσότερα πλήγματα στην Αριστερά από ό,τι στη Δεξιά (Υπόμνημα των Μπράουν και Σέβερινγκ στον Χίντεμπουργκ, διαμαρτυρόμενοι για την απομάκρυνση της κυβέρνησης: B.Z. Am Mittag, 9 Ιούλη 1932).

Στο τελικό στάδιο, καθώς το φασιστικό κίνημα βρίσκεται όλο και πιο κοντά στην εξουσία, η σοσιαλδημοκρατία προσφέρει την τελική και αποφασιστική βοήθειά της διαφωνώντας και αναχαιτίζοντας το ενιαίο μέτωπο της εργατικής τάξης κατά του φασισμού --το μοναδικό μέσο για να αποτραπεί η έλευση του φασισμού στην εξουσία-- και επικεντρώνοντας τις ελπίδες της στην αυταπάτη της νόμιμης άμυνας, στην ψήφο, στη "δημοκρατία", στις μετριοπαθείς κυβερνήσεις και τελικά στην στήριξη των προφασιστικών και φιλοφασιστικών δικτατοριών (Μπρούνινγκ, Ντόλφους) ως το "μικρότερο κακό."

Ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός Σέβερινγκ απαγορεύει και διαλύει το Κόκκινο Μέτωπο, ενώ επιτρέπει τα Τάγματα Εφόδου.
Η σοσιαλδημοκρατία αρνείται τις επανειλημμένες επείγουσες εκκλήσεις του κομμουνισμού για ενιαίο μέτωπο κατά τη διάρκεια του κρίσιμου έτους 1932 και το πρώτο τέταρτο του 1933.
Η συγκεκριμένη τακτική καθιστά αναπόφευκτη τη νίκη του φασισμού.

Το ζήτημα της διάσπασης της εργατικής τάξης

[...]

Ωστόσο, παρά το γερμανικό παράδειγμα, η σοσιαλδημοκρατία συνεχίζει να αρνείται και να αντιτίθεται στο ενιαίο μέτωπο, σε όλες τις χώρες. Την ίδια στιγμή, μαζί με την απερίφραστη άρνησή της για ενιαίο μέτωπο, η σοσιαλδημοκρατία επιχειρεί συχνά να διαστρεβλώνει την αιτία για τη διάσπαση της εργατικής τάξης, επιρρίπτοντας στον κομμουνισμό και την Κομμουνιστική Διεθνή την ευθύνη αυτής της εξέλιξης.

Είναι απαραίτητο, συνεπώς, να αναλυθεί περαιτέρω αυτό το κρίσιμης σημασίας ζήτημα της διάσπασης της εργατικής τάξης και των αιτιών που την προκαλούν.

Η ανάλυση που επιρρίπτει τη διάσπαση της εργατικής τάξης στον κομμουνισμό και στη Κομμουνιστική Διεθνή είναι τόσο ιστορικά όσο και από την άποψη της τρέχουσας πρακτικής εσφαλμένη.

Η διάσπαση της εργατικής τάξης χρονολογείται από το 1914, πριν την ύπαρξη της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Προκλήθηκε από τις κυρίαρχες επίσημες ηγεσίες των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, οι οποίες εγκατέλειψαν τις υποσχέσεις και τις υποχρεώσεις τους απέναντι στη Διεθνή, αντιβαίνοντας ευθέως τις αρχές που διέπουν τα κόμματά τους και προσχωρώντας στο καπιταλιστικό στρατόπεδο.

Η διάσπαση πήρε επισήμως σάρκα και οστά όταν οι εν λόγω ηγεσίες διέγραψαν εκείνους τους βουλευτές που ψήφισαν κατά των πολεμικών πιστώσεων, σύμφωνα με τις διεθνιστικές υποχρεώσεις τους, καθώς και τα τμήματα που τους στήριζαν.

Όλα τα προαναφερόμενα συνέβαιναν ήδη κατά τη διάρκεια του πολέμου, πριν προκύψει η Κομμουνιστική Διεθνής. Το να υποστηρίζει κανείς ότι την ευθύνη της διάσπασης φέρουν οι επαναστάτες είναι σαν να λέει ότι ο Λίμπκνεχτ θα έπρεπε να έχει ψηφίσει τις πολεμικές πιστώσεις.

Η διάσπαση βάθαινε όσο το ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου εξελισσόταν στο δίλημμα: επανάσταση της εργατικής τάξης ή στήριξη της Λευκής Φρουράς για το αιματοκύλισμα της επανάστασης των εργατών. Οι Μενσεβίκοι ενώθηκαν με τους Τσαρικούς και το διεθνή ιμπεριαλισμό προκειμένου να πάρουν τα όπλα εναντίον της κυριαρχίας των εργατών· οι ηγέτες της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας όπλισαν τα σώματα των αντεπαναστατών αξιωματούχων για να αιματοκυλίσουν τους επαναστάτες εργάτες.

[...]

Είναι φανερό ότι η ευθύνη για τη διάσπαση βαραίνει αποκλειστικά τα τμήματα που εγκατέλειψαν το κομματικό πρόγραμμα και ενώθηκαν με τον καπιταλισμό και όχι εκείνα που το στήριξαν και συνέχισαν να τον αντιμάχονται. [...] Η ενότητα της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας με τον καπιταλισμό αναπόφευκτα διασπά την εργατική τάξη και αποτελεί την αιτία αυτής της διάσπασης.

11 Ιανουαρίου, 2018

Για ,,Πολιτικούς Αλητάμπουρες,,

Η πολιτική αλητεία της αιτιολογικής έκθεσης για τους πλειστηριασμούς

Επειδή τόλμησαν να μιλήσουν οι τρισάθλιοι οι Συριζαίοι για πολιτική αλητεία του ΠΑΜΕ εξαιτίας της εισβολής του στο Υπουργείο Εργασίας και επειδή έχει χαθεί το μέτρο εντελώς, αφού οι μεγαλύτεροι πολιτικοί αλητάμπουρες που πέρασαν από αυτόν τον τόπο τολμούν να προσάπτουν σε άλλους πολιτική αλητεία θα αναφερθούμε στην αιτιολογική έκθεση των Συριζαίων για τους πλειστηριασμούς!

Στην αιτιολογική έκθεση λοιπόν για τους πλειστηριασμούς οι Συριζαίοι δικαιολογούν την ηλεκτρονική διεξαγωγή των πλειστηριασμών γράφοντας ότι αυτό γίνεται για να διαφυλαχθεί η ψυχική υγεία αυτού που θα χάσει το σπίτι του!

Σου αρπάζουν το σπίτι οι Συριζαίοι με ηλεκτρονικό πλειστηριασμό για να το δώσουν στους τραπεζίτες και δεν το κάνουν για να αποφύγουν τις λαϊκές αντιδράσεις στα δικαστήρια αλλά για να διαφυλαχθεί η ψυχική υγεία αυτού που χάνει το σπίτι του!

Αυτή η αιτιολογική έκθεση λοιπόν εάν δεν είναι πολιτική αλητεία, τότε τι είναι πολιτική αλητεία;!

Και μιας και μιλάμε για πλειστηριασμούς, εάν ό μη γένοιτο δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική και φτάσουμε στις κατασχέσεις λαϊκών κατοικιών,

οι απατεώνες οι Συριζαίοι θα κατηγορήσουν για πολιτική αλητεία το ΠΑΜΕ που θα μπει μπροστά να υπερασπίσει το σπίτι του φτωχού και θα κόψει από τη ρίζα το χέρι που θα σηκωθεί στη λαϊκή κατοικία;!

Το χέρι που θα σηκώνεται ν’ αρπάξει την λαϊκή κατοικία δεν θα είναι πολιτική αλητεία και θα είναι πολιτική αλητεία το κόψιμό του;!

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα συμφέροντα του κεφαλαιοκράτη!

Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους οι Συριζαίοι, γιατί το ΠΑΜΕ ούτε φώναζε ούτε φωνάζει αυτό το σύνθημα για πλάκα, όπως για πλάκα το φώναζαν αυτοί προκειμένου να κοροϊδέψουν τον κόσμο και να γίνουν κυβέρνηση για να κάνουν τις βρωμοδουλειές που δεν μπορούσαν να κάνουν οι Σαμαροβενιζέλοι!

Μαυρομάτης

Οι Συριζαίοι της πέτρας και της κουκούλας μιλούν για πολιτική αλητεία…

Οι Συριζαίοι που υπεράσπιζαν την πέτρα και την κουκούλα,

οι Συριζαίοι που υπεράσπιζαν το κάψιμο των αυτοκινήτων και των μαγαζιών του κοσμάκη από τους μπαχαλάκηδες,

οι Συριζαίοι που παρουσίαζαν τους μπαχαλάκηδες από αγανακτισμένους έως επαναστάτες,

αυτοί οι ίδιοι οι Συριζαίοι ήταν που κατηγόρησαν χθες το ΠΑΜΕ για πολιτική αλητεία επειδή εισέβαλε στο Υπουργείο Εργασίας σπάζοντας … Continue readingΟι Συριζαίοι της πέτρας και της κουκούλας μιλούν για πολιτική αλητεία…

Agkidapress

Στέλιος Παλαρμάς 10/1/18:

Ολομέτωπη επίθεση έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση στα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.
Χαρακτηρίζουν τις κινητοποιήσεις θεατρικές, ακατανόητες , που μόνο στόχο έχουν να φθείρουν την κυβέρνηση.
Υπουργός μάλιστα έφτασε στο σημείο να παρομοιάζει την δράση των εργαζομένων με την δράση του Ρουβικωνα σχολιάζοντας την κατάληψη του υπ. Εργασίας.

Οι εργαζόμενοι όμως δεν φορούν κουκούλες

Όλα αυτά για να καταλήξουν ότι το ΠΑΜΕ και κατά συνέπεια το ΚΚΕ θέλουν να τσαλακώσουν την κυβέρνηση και με αυτό τον τρόπο κάνουν πλάτες στην ΝΔ.

Αυτά δηλαδή που έλεγε και το ΠΑΣΟΚ όταν κυβερνούσε.

Επειδή όμως έχουν κοντή μνήμη θα τους θυμίσω κάποιες στιγμές σύγκρουσης με την κυβέρνηση ΝΔ ΠΑΣΟΚ όχι για να θυμίσω την μαχητική στάση του ΠΑΜΕ αλλά την δική τους στάση.
- Μεγάλη απεργία στα λιμάνια, καθημερινές συγκρούσεις των εργατών με τα ΜΑΤ τα ταξικά συνδικάτα ήταν εκεί . Δήλωση Τσίπρα αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης «Εξαλλοσύνες του ΠΑΜΕ στα λιμάνια»
- Απεργία στην Χαλυβουργική, η ποιο μεγάλη απεργία στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια καθημερινές μάχες με τα ΜΑΤ και τους μπράβους της εργοδοσίας, οι συρίζαιοι πέρασαν αλλά δεν κόλλησαν
- Η κυβέρνηση ΝΔ ,ΠΑΣΟΚ επιστρατεύει τους καθηγητές, οι καθηγητές επιμένουν και στις Γ.Σ ψηφίζουν απεργία οι πρόεδροι που ανήκαν στον Σύριζα πάνε στην ολομέλεια των προέδρων και ψηφίζουν να μην γίνει απεργία ενάντια στις αποφάσεις των σωματείων τους.
Οι πρόεδροι που ανήκουν στο ΠΑΜΕ ψήφισαν απεργία
- Απεργία για το κλείσιμο της ΕΡΤ οι καθηγητές είναι ακόμα σε επιστράτευση το ΠΑΜΕ προτείνει να συμμετέχουμε στην απεργία για να σπάσουμε τον τσαμπουκά της κυβέρνησης.

Να τους θυμίσω ήταν τότε που τους ψάχναμε να συνεδριάσουν τα ΔΣ και δεν έπιαναν τα τηλέφωνα πόναγε η μέση τους είχαν πονοκέφαλο κτλ.
την απεργία την έκαναν οι εκπαιδευτικοί του ΠΑΜΕ και κάποιοι από τις παρεμβάσεις. Κάποιοι από τους τότε συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ είναι τώρα βουλευτές.

Αυτά για να φρεσκάρω την μνήμη κάποιων που θεωρούν ότι οι αγώνες των εργαζομένων είναι για να ανεβάζουν κυβερνήσεις όπως έκαναν στο κίνημα το 12-15 .
Εδώ μιλάμε για το δικαίωμα της απεργίας για δικαίωμα που χύθηκε αίμα τι περίμεναν να καθόμαστε στο σπίτι μας και να κάνουμε αναρτήσεις?

Μπροστά τους θα μας βρουν…

10 Ιανουαρίου, 2018

ΚΚΕ: Σπείρανε Aνέμους, θα Θερίσουν Θύελλες

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Εμβληματικό νομοσχέδιο υπέρ των συμφερόντων του κεφαλαίου

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την εξής ανακοίνωση για το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης:

«Το πολυνομοσχέδιο - μαμούθ, που κατέθεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι ίσως το πιο εμβληματικό νομοσχέδιο υπέρ των συμφερόντων του κεφαλαίου κι αποτελεί μια ακόμη απόδειξη ότι η λεγόμενη μεταμνημονιακή εποχή θα είναι για τα κέρδη των λίγων και όχι για τις ανάγκες της λαϊκής πλειοψηφίας, που θα εξακολουθεί να ματώνει.

Η χθεσινή ημερομηνία κατάθεσης του πολυνομοσχεδίου θα μπορεί κάλλιστα να θεσμοθετηθεί ως “εθνική εορτή” του κεφαλαίου στην Ελλάδα, αφού γίνεται πράξη ένα πάγιο αίτημά του, αυτό που αφορά το ξήλωμα του δικαιώματος στην απεργία, ξεκινώντας απ’ το πρωτοβάθμιο επίπεδο, εκεί δηλαδή που σπάει κόκαλα η εργοδοτική τρομοκρατία κι αυθαιρεσία.

Το πολυνομοσχέδιο περιέχει

επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων, με βάση τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις της απελευθέρωσης, ιδιαίτερα στον τομέα της Ενέργειας, τσεκούρι στα επιδόματα, γενίκευση των πλειστηριασμών, μέσω της ηλεκτρονικής διαδικασίας, ακόμη για χρέη προς δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία.

Δημιουργεί ακόμη πιο ευνοϊκές συνθήκες για τη δράση των επιχειρηματικών ομίλων, των τραπεζών κ.λπ.

Θεσπίζονται νέες φορολογικές ρυθμίσεις υπέρ του κεφαλαίου, άλλες που επιταχύνουν τη συγκέντρωση γης στους επιχειρηματικούς ομίλους, που παραδίδουν το μεταλλευτικό πλούτο στο κεφάλαιο, με διαδικασίες εξπρές.
Την ίδια στιγμή, πέρα από τα νέα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, που θα έρθουν να προστεθούν στα παλιά, βάζει τις βάσεις και για ένα νέο γύρο αντιλαϊκής επίθεσης, αφού οι συνέπειες πολλών απ’ τις ρυθμίσεις που περιέχει (ιδιωτικοποιήσεις, αναμόρφωση μιας σειράς επιδομάτων κ.λπ.) θα φανούν πιο καθαρά το επόμενο διάστημα. Η λεγόμενη επιδοματική πολιτική της κυβέρνησης κινείται στη γνωστή λογική “κόβω απ’ τους λιγότερο φτωχούς για να δώσω ελάχιστα στους πάμφτωχους”. Η μεγάλη πλειοψηφία μισθωτών κι αυτοαπασχολούμενων βαφτίζονται προνομιούχοι και βλέπουν νέες απώλειες. Πρόκειται, δηλαδή, για αναδιανομή της φτώχειας, αφού το κεφάλαιο όχι μόνο μένει στο απυρόβλητο και δεν πληρώνει τίποτα, αλλά ενισχύεται ακόμη περισσότερο.

Με το συγκεκριμένο πολυνομοσχέδιο πραγματικά γίνεται ακόμη πιο φανερό το ταξικό πρόσημο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως έλεγε ο πρωθυπουργός πριν λίγες ημέρες στο υπουργικό συμβούλιο.

Μόνο που αυτό το ταξικό πρόσημο έχει τη σφραγίδα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου, που τα προωθεί πλέον και με το μαστίγιο του αυταρχισμού.

Είναι βαθιά γελασμένοι αν νομίζουν η κυβέρνηση, η ΝΔ, που πρωτοστάτησε στην επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα, ο ΣΕΒ και οι παρατρεχάμενοί τους, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα βάλουν εμπόδια στη συλλογική πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Είναι βαθιά ανιστόρητοι, αν νομίζουν ότι μπορούν μ’ αυτόν τον τρόπο να απαγορεύσουν την απεργία, την ίδια την ταξική πάλη.

Σπείρανε ανέμους, θα θερίσουν θύελλες.

Καλούμε τους εργαζόμενους να είναι καθημερινά στο δρόμο, στις κινητοποιήσεις κι απεργίες που οργανώνουν τα ταξικά συνδικάτα κι οι άλλες ριζοσπαστικές οργανώσεις τις επόμενες ημέρες. Να δυναμώσει η κοινωνική συμμαχία, για να ανατραπεί η βάρβαρη πολιτική, το ίδιο το σύστημα που θέλει τους εργαζόμενους δούλους του 21ου αιώνα».

902.gr

09 Ιανουαρίου, 2018

Απέναντι στα Παραμύθια της «δίκαιης ανάπτυξης»:

Από σήμερα Τρίτη, η απάντηση των εργαζομένων και του λαού στο νέο γύρο της αντιλαϊκής επίθεσης δίνεται στο δρόμο!

Με τις σημερινές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, με την απεργία Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων την Παρασκευή, με όλο το αγωνιστικό πρόγραμμα που ξεδιπλώνουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ,

δίνεται μαχητική απάντηση στο νέο αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης, στα δεκάδες αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της τρίτης «αξιολόγησης» που νομοθετούνται κατά παραγγελία του κεφαλαίου, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν το χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα, η επέκταση των πλειστηριασμών, η παραπέρα προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων κ.ά.

Κόντρα στην προσπάθεια της κυβέρνησης, με τη στήριξη όλων των αστικών επιτελείων, να περάσει τα μέτρα «νύχτα», μέσα σε κλίμα «μουγκαμάρας», οι κινητοποιήσεις αυτής της βδομάδας αποτελούν συνέχεια και κλιμάκωση της δραστηριότητας που ανέπτυξαν οι ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις όλο το προηγούμενο διάστημα, αποτελούν μια μάχη που θα δοθεί αποφασιστικά, μέρα με τη μέρα:

Για τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στις κινητοποιήσεις, για να γονιμοποιηθεί ακόμα περισσότερο η συζήτηση που ανοίγει μέσα στους χώρους δουλειάς και τις λαϊκές συνοικίες, για την ανάγκη απέναντι στα παραμύθια της «δίκαιης ανάπτυξης» να συνειδητοποιείται όλο και πιο πλατιά ότι μόνο η μαζική και οργανωμένη πάλη των εργαζομένων και του λαού μπορεί να βάλει εμπόδια σ' αυτήν την επίθεση, να δημιουργήσει προϋποθέσεις αντεπίθεσης απέναντι σε παλιά και νέα μέτρα, να βγάλει στο προσκήνιο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες!

Την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη επαναλαμβάνουν, όπως έκαναν και στο χτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο, τα παραμύθια περί «τέλους των μνημονίων» και περί «ταξικού προσήμου» της κυβερνητικής πολιτικής,

η ίδια η επίθεση που εξαπολύουν απέναντι στη μεγαλύτερη κατάκτηση της εργατικής τάξης, το χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα, που φέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να το ψηφίσει παρέα με τη ΝΔ, έρχεται να επιβεβαιώσει εμφατικά το πραγματικό περιεχόμενο αυτού του «ταξικού προσήμου»: Ο «μεταμνημονιακός παράδεισος» για τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου απαιτεί όχι μόνο τη μονιμοποίηση όλων των αντεργατικών μέτρων του προηγούμενου διαστήματος, αλλά και την παραπέρα κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης, το παραπέρα χτύπημα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Το «καρότο» της «δίκαιης ανάπτυξης», με το οποίο επιχειρείται να «χρυσωθεί το χάπι» της έντασης της εκμετάλλευσης και της εφιαλτικής πραγματικότητας που βιώνει ο λαός,

πάει «πακέτο» με το «μαστίγιο», με την απογείωση της εργοδοτικής ασυδοσίας και την ένταση της κρατικής καταστολής, με το χτύπημα απεργιακών κινητοποιήσεων, με αγροτοδικεία, με τη νομοθέτηση αυτεπάγγελτης δίωξης ενάντια σε όσους αντιστέκονται στους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών...

Οι κινητοποιήσεις που ξεδιπλώνονται από σήμερα μέχρι και την ερχόμενη Δευτέρα αποτελούν μια σημαντική ευκαιρία για να δοθεί μαζική εργατική - λαϊκή απάντηση απέναντι σε όλη αυτήν την επίθεση του κεφαλαίου και των επιτελείων του, στα «καρότα» και τα «μαστίγιά» της, στα κάλπικα «αφηγήματά» της και στην επιχείρηση τρομοκράτησης του λαού.

Αποτελούν οι κινητοποιήσεις αυτές σημαντική ευκαιρία για να ξεσκεπαστεί ακόμα πιο αποφασιστικά ο ρόλος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, των δυνάμεων εκείνων που από την υπονόμευση των εργατικών - λαϊκών κινητοποιήσεων, ακολουθώντας τις επιταγές των μονοπωλίων, πέρασαν πια στην ανοιχτή απεργοσπασία.

Των δυνάμεων που αφού απέρριψαν την πρόταση του ΠΑΜΕ για κήρυξη απεργίας απέναντι στην ψήφιση των νέων αντεργατικών μέτρων, καλούν προκλητικά σε... «αγωνιστική ετοιμότητα» για «κινητοποιήσεις» που δεν έχουν καν εξαγγείλει!

Με τις σημερινές συγκεντρώσεις, με την απεργία της Παρασκευής, με όλο το αγωνιστικό πρόγραμμα των ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, ο στόχος της κυβέρνησης και του κεφαλαίου να περάσουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα «χωρίς να κουνηθεί φύλλο» έχει ήδη πέσει στο κενό.

Με όλες τις δυνάμεις μας δίνουμε πλέον τη μάχη, ώστε με τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων και του λαού σε αυτές να μετρηθούν συνολικότερα θετικά βήματα για το εργατικό - λαϊκό κίνημα, στην προσπάθεια να μπουν νέες δυνάμεις στη μάχη, να σημειωθούν νέα βήματα στην αλλαγή των συσχετισμών, στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.

https://www.rizospastis.gr/

Παρουσίαση κειμένου:

Viva La Revolucion

Τρία Kόκκινα Γράμματα: Απ' τον Πειραιά «στις Λεωφόρους του Mέλλοντος»

100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

“Με το βλέμμα στραμμένο στον αιώνα που διανύουμε ως αιώνα νέων επαναστάσεων, ακουμπάμε στην 100χρονη πορεία μας, για να αναδείξουμε την εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, την αναγκαιότητα και ρεαλιστικότητά του."

«Σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος»

Το 1ο ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ

Ετσι ακριβώς όπως το 'γραψε ο ποιητής και κοσμεί το λογότυπο του γιορτασμού των 100χρονων του ΚΚΕ. Τρία κόκκινα γράμματα που πυκνώνουν τη ζωή χιλιάδων αγωνιστών, τόσο αυτών που έπεσαν στη μάχη, όσο κι αυτών που συνεχίζουν: «Σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος».

Διανύοντας ήδη το 2018, κρατάμε από την Ιστορία τη βασική διαπίστωση ότι «το ΚΚΕ ιδρύθηκε το 1918, ως ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος στη χώρα μας, κάτω και από την επίδραση της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης του 1917 στη Ρωσία. Είναι το συνειδητό, οργανωμένο, πρωτοπόρο τμήμα της εργατικής τάξης που έχει στρατηγικό στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού» (από το Πρόγραμμα του ΚΚΕ).

Καθώς συμπληρώνονται φέτος τα 100 χρόνια από τη μέρα που στον Πειραιά ιδρύθηκε το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (μετέπειτα ΚΚΕ) και έχοντας πίσω μας ήδη μια τετραετία πλούσιας δραστηριότητας, που ανέδειξε σημαντικές πλευρές της Ιστορίας του Κόμματος, κορυφώνουμε τις εκδηλώσεις για τα 100χρονα του ΚΚΕ με μετρήσιμους δείκτες, που να αφορούν στον κεντρικό στόχο, την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κάπα Κάπα Εψιλον!

Η δημοσιοποίηση, την επόμενη βδομάδα, της Διακήρυξης της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100χρονα σηματοδοτεί μια μεγάλη εξόρμηση, ενώ στη συνέχεια θα ακολουθήσουν πολύμορφες πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Στο σύνολό του, το 2018 σηματοδοτεί την πορεία ενός αιώνα στον οποίο το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση. Με το βλέμμα στραμμένο στον αιώνα που διανύουμε ως αιώνα νέων επαναστάσεων, ακουμπάμε στην 100χρονη πορεία μας, για να αναδείξουμε την εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, την αναγκαιότητα και ρεαλιστικότητά του.

Οπλισμένοι με το Πρόγραμμα που εγκρίθηκε στο 19ο Συνέδριο και τις Αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου, γιορτάζουμε τα 100χρονα όχι απλά με καταγραφή της ιστορικής διαδρομής, αλλά με προβολή των στόχων μας στα πιο μικρά και στα πιο μεγάλα.

Σε αυτήν την πορεία, οι Οργανώσεις του Κόμματος βρίσκονται ήδη σε άμιλλα για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων, ιδιαίτερα όσον αφορά την κομματική οικοδόμηση, στη βάση των Αποφάσεων που έθεσε το 20ό Συνέδριο του Κόμματος:

«Επιμένουμε στο στόχο να πετύχουμε ένα άλμα στην κομματική οικοδόμηση και στην ιδεολογική και πολιτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ στην εργατική τάξη μπροστά στο γιορτασμό των 100 χρόνων του Κόμματος. Αυτό το καθήκον μπορεί να συνοψιστεί στους παρακάτω κωδικοποιημένους στόχους για την κομματική οικοδόμηση, που πρέπει να αποτελέσουν και αντικείμενο άμιλλας ανάμεσα στις Κομματικές Οργανώσεις:

Βελτίωση του ποσοστού βιομηχανικών εργατών και εργατριών και του αριθμού των ΚΟΒ σε μεγάλες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας.

Βελτίωση της κοινωνικής σύνθεσης του Κόμματος, μέσω της αύξησης του ποσοστού εργατών και εργατριών.

Βελτίωση της ηλικιακής σύνθεσης, με αύξηση των στρατολογιών από την ΚΝΕ και από τις ηλικίες 18 - 40 ετών.

Αύξηση στρατολογίας γυναικών και ενίσχυση του ποσοστού τους στο σύνολο του Κόμματος και στα καθοδηγητικά όργανα».

Η δραστηριότητά μας μπροστά στα 100χρονα του ΚΚΕ είναι δεμένη με τα άμεσα πολιτικά καθήκοντα, την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη με την αστική τάξη, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα άλλα αστικά κόμματα, σε σχέση με τους στόχους της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας και της νέας αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης, με τη συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, με την αντιπαράθεση με τον αντικομμουνισμό κ.λπ.

Η δραστηριότητα για τα 100 χρόνια του Κόμματος

θα συνδυαστεί με μια πλατιά συζήτηση σχετικά με την πολιτική πρόταση του Κόμματος, για την εργατική εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με την προβολή του Προγράμματός του, την αντίληψή του για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Με την ανάδειξη των προϋποθέσεων σήμερα για την προετοιμασία αυτής της προοπτικής, τη μάχη δηλαδή για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.Αυτά ακριβώς τα καθήκοντα είναι που δίνουν και το περιεχόμενο στην ανάδειξη της ιστορικής πείρας του ΚΚΕ, καθορίζουν το χαρακτήρα των εκδηλώσεων για τα 100χρονα, όχι στενά ως εκδηλώσεις μνήμης, αλλά ως πλατιά εξόρμηση στην εργατική τάξη: Ανάδειξη των ιστορικών στιγμών με παράλληλη οργάνωση της σύγχρονης πάλης βασισμένης στην 100χρονη πορεία.

Οι εκατοντάδες εκδηλώσεις που ήδη προγραμματίζονται υπηρετούν αυτόν το σκοπό.
Πώς θα γίνει το ΚΚΕ ικανότερο στην αποστολή του.
Πώς θα συσπειρωθούν γύρω απ' αυτό μεγάλες μάζες εργαζομένων και πώς αυτό θα χτίζει την ταξική ενότητα μέσα στους χώρους δουλειάς.

Βαδίζουμε ολοταχώς στο 2018 γι' αυτό που ιστορικά είναι η περηφάνια της ίδιας της τάξης μας, το όσο το δυνατόν πιο ισχυρό ΚΚΕ.

Το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» στις 31-12-1991. Την προηγουμένη μέρα, η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο κατέβηκε από το Κρεμλίνο. Ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορεί με μια κόκκινη σημαία και στο πρώτο θέμα γράφει: «Ψηλά τη σημαία. Μπορεί να χάθηκε μια μεγάλη μάχη, αλλά θα κερδηθεί ο μεγάλος πόλεμος. Ο σοσιαλισμός θα νικήσει»