Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗ Χ/Α KAI TO ΦΑΣΙΣΜΟ !!

Ερη Ριτσου 14/1/19 :

Πέθανε ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος. Ένας από τους λίγους χριστιανούς μητροπολίτες, που στους λόγους του κήρυττε πως το μίσος προς τον "άλλον" δεν είναι χριστιανικό.

Κατ' επανάληψη είχε αναφερθεί στο δολοφονικό πρόσωπο της Χρυσής Αυγής: 

""Έχω νιώσει άβολα και έχω ενοχληθεί από δηλώσεις ιερωμένων που δείχνουν να μην ενοχλούνται από τις πράξεις της Χρυσής Αυγής. Τι νόημα έχει να μνημονεύουμε τα θύματα του ναζισμού και μετά να εναγκαλιζόμαστε μαζί τους... Ο φασισμός είναι μια διαστροφή, μια άρνηση του ανθρωπισμού... Η Χρυσή Αυγή είναι μαύρη νύχτα."

«Άφησα τελευταία τη Χρυσή Αυγή που στην πραγματικότητα είναι ‘’μαύρη νύκτα’’. Είναι θλιβερό ότι κάποιοι ‘’χριστιανοί αγωνιστές’’ ταυτίστηκαν με τη χρυσή αυγή για να υπερασπιστούν τον Χριστό. Τον Χριστό που η ‘’Χρυσή Αυγή’’ τον διώκει, τον προσβάλλει και τον εξευτελίζει καθημερινά και το πράττει στα πρόσωπα, των προσφύγων, των μεταναστών ακόμα και των παιδιών.

Ξεχάσατε αγαπητοί μου χριστιανοί το λόγο του Χριστού ‘’εφόσον εποιήσατε, ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε;’’

Δεν είναι ο άνθρωπος εικόνα του Χριστού όποιος και εάν είναι; Δεν είναι ένας μετανάστης, ένας πρόσφυγας, ελάχιστος αδελφός του Χριστού;

Δεν είναι ο ‘’πλησίον’’ της Παραβολής του Καλού Σαμαρείτη; Σύμφωνα λοιπόν με την χρυσαυγίτικη αντίληψη θα έπρεπε ο Σαμαρείτης βλέποντας τον πληγωμένο Ιουδαίο να τον πετάξει στα σκουπίδια, τότε θα ήταν ‘’καλός’’. Κάθε εναγκαλισμός και χάϊδεμα χριστιανού η πολύ περισσότερο ιερωμένου προς την Χρυσή Αυγή δείχνει μπέρδεμα φρικτό και ακύρωση της πίστης. Κανείς δεν μπορεί να παίζει ‘’εν ου παικτοίς’’.

Ο λόγος του Θεού έχει απόλυτο και αιώνιο κύρος. Είναι άλλο το θέμα των προσφύγων και των προβλημάτων που μια ανίκανη πολιτική ηγεσία άφησε να δημιουργηθούν και άλλο η απόλυτη αξία του ανθρώπινου προσώπου.

Δεν θα ακυρώσουμε την αλήθεια του Θεού για να λύσουμε τα προβλήματα μας. Αντιθέτως τα προβλήματα δημιουργήθηκαν γιατί την αλήθεια του Θεού την αντικαταστήσαμε με την αλαζονεία μας και την επιπολαιότητα μας. Στώμεν λοιπόν καλώς! Στώμεν μετά φόβου! Η άκρη του κουβαριού είναι του Χριστού το θέλημα και όχι οι αυθαιρεσίες και οι εξυπνάδες των ανθρώπων!»

Μάλλον οι χριστιανοί έχουν δίκιο όταν λένε πως ο θεός παίρνει τους καλούς ανθρώπους κοντά του και μας αφήνει κάτι καλαβρυτιανά, πειραιώτικα, θεσσαλονικιώτικα φασιστοειδή.

ΤΟΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟ '44:-Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ ΣΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ (ΠΟΛΩΝΙΑ) ΣΩΖΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΣΤΗ ΔΥΣΗ.

12 – 15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1944 :

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ ΣΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ (ΠΟΛΩΝΙΑ) ΣΩΖΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΣΤΗ ΔΥΣΗ.ΚΙ ΑΥΤΟΙ Σ’ ΑΝΤΑΛΑΓΜΑ ΚΑΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣΤΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ.

Στις 16/12/44, έξι μήνες μετά την απόβαση στο Νορμανδία, οι σύμμαχοι είναι ακόμα μέσα στη Γαλλία. Ξεκινά η μεγάλη αντεπίθεση του Χίτλερ στις Αρδένες, που κατάφερε να δημιουργήσει πανικό και να σπείρει την αποδιοργάνωση στα νώτα των αμερικανικών στρατευμάτων και μέχρι τις 26 Δεκεμβρίου να έχει διεισδύσει στην άμυνα των συμμαχικών στρατευμάτων σε βάθος 90 περίπου χιλιομέτρων. 

Οι δυτικοί σύμμαχοι αντιμετώπιζαν πολλές δυσκολίες (είχαμε γράψει γι αυτό στις 15/12/18). Στις 3/1/45, έκαναν κι εκείνοι μια αντεπίθεση, χωρίς όμως επιτυχία. 

Η κατάσταση των συμμαχικών δυνάμεων στο δυτικό μέτωπο παρέμενε κρίσιμη. Η απόβαση στη Νορμανδία κινδύνευε. Μια δεύτερη «Δουνκέρκη» ήταν προ των πυλών.

 Σε κείνες ακριβώς τις συνθήκες, ολόκληρη η Δύση έστρεφε τα μάτια της προς την Ανατολή, αναζητώντας τη διέξοδο στα στρατεύματα της Σοβιετικής Ένωσης.

Ήταν 6 Ιανουαρίου του 1945, όταν ο Στάλιν έλαβε από τον Ουίνστων Τσόρτσιλ ένα αγωνιώδες τηλεγράφημα :

 «Εις την Δύσιν» - έγραφε ο Βρετανός πρωθυπουργός – «διεξάγονται πολύ σκληρές μάχες και σε κάθε στιγμή είναι δυνατόν να απαιτηθούν από την Ανώτατη Διοίκηση μεγάλες αποφάσεις. Γνωρίζετε και από την προσωπική σας πείρα πόσον ανησυχητική είναι η κατάσταση, όταν αναγκάζεται κανείς να αμύνεται σε πολύ ευρύ μέτωπο, ύστερα από προσωρινή απώλεια της πρωτοβουλίας. Ο στρατηγός Αϊνζεχάουερ επιθυμεί πολύ και είναι απαραίτητο να γνωρίζει σε γενικές γραμμές τι σκοπεύετε να πράξετε, δεδομένου ότι τούτο θα έχει βεβαίως αντίκτυπο επί όλων των δικών του και των δικών μας αποφάσεων. Θα Σας είμαι υπόχρεος αν με πληροφορήσετε κατά πόσον μπορούμε να υπολογίζουμε σε μεγάλη ρωσική επίθεση στο μέτωπο του Βίσλα ή σε κάθε άλλο τόπο κατά την διάρκειαν του Ιανουαρίου ή σε κάθε άλλη στιγμή που Σεις θα δεχθείτε ενδεχομένως να ανακοινώσετε. Το ζήτημα τούτο το θεωρώ κατεπείγον».

Στις 7/1/1945 ο Στάλιν έστειλε τη δική του απάντηση στο αγωνιώδες μήνυμα του Τσόρτσιλ. 

«...Ετοιμαζόμαστε» - έγραφε ο Σοβιετικός ηγέτης – «για επίθεση, αλλά ο καιρός τώρα δεν ευνοεί την επίθεσή μας. Εν τούτοις το Επιτελείο της Ανώτατης Διοίκησης υπολογίζοντας την θέση των συμμάχων μας, αποφάσισε να τελειώσει με σύντονο ρυθμό τις προετοιμασίας και αδιαφορώντας για τον καιρό, θα αρχίσει ευρείας κλίμακας επιθετικές επιχειρήσεις εναντίον των Γερμανών σ’ όλο το κεντρικό μέτωπο, το βραδύτερο εντός του δευτέρου δεκαπενθημέρου του Ιανουαρίου. Να μην αμφιβάλλετε ότι θα πράξουμε ό,τι είναι δυνατόν, για να συνδράμουμε τα ένδοξα συμμαχικά μας στρατεύματα».

Η μεγάλη σοβιετική στρατιωτική επίθεση ξεκίνησε στις 12/1/1945.

Την αρχή έκανε το Πρώτο Ουκρανικό Μέτωπο από τις θέσεις εξόρμησης δυτικά του Σαντομίρ (κεντρική Πολωνία).
Στις 14/1, το Δεύτερο Λευκορωσικό Μέτωπο ξεδίπλωσε τη δική του επίθεση από την αριστερή όχθη του Βιστούλα νότια της Βαρσοβίας.
Στις 15/1 ήταν η σειρά του Τρίτου Λευκορωσικού Μετώπου να εξαπολύσει επίθεση στην Ανατολική Πρωσία(Βόρεια Πολωνία). Ταυτόχρονα το Τέταρτο Ουκρανικό Μέτωπο εξαπέλυσε επίθεση στα Καρπάθια (Ρουμανία). 

Η επίθεση των σοβιετικών στρατιωτικών δυνάμεων ήταν τεραστίων διαστάσεων. Κάλυπτε ένα μέτωπο 1.200 χιλιομέτρων - από τη Βαλτική ως τα Καρπάθια - με τη συμμετοχή 150 μεραρχιών.

Ολόκληρος ο κόσμος είχε μείνει άφωνος. 

«Είναι ίσως η πιο μεγάλη επίδειξη στρατιωτικής δύναμης που έχει δει ποτέ ο κόσμος» έγραφαν οι αγγλικές εφημερίδες και το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει ότι «ποτέ δεν έγινε στην πολεμική ιστορία μια τέτοια επίθεση».

Αντικειμενικοί στόχοι : Απελευθέρωση Πολωνίας. Κυρίως της Βαρσοβίας. Συνθηκολόγηση της Ουγγαρίας. Να προωθηθούν πιο κοντά στο Βερολίνο. Να χαλαρώσουν τα δυτικά στρατεύματα.

Τελικά, οι χιτλερικοί υποχωρώντας, αναγκάστηκαν να αλλάξουν τακτική. 

Μετέφεραν δεκάδες ακόμα μεραρχίες από τη δύση στην Ανατολή, όπου αντιμετώπιζαν τις κεραυνοβόλες σοβιετικές στρατιές. Ουσιαστικά οι Χιτλερικοί εγκατέλειψαν κάθε είδους άμυνα στο δυτικό μέτωπο κι είχαν "ανοιχτό μέτωπο" στη δύση (π.χ. πέρασμα γραμμής Ζήγκφριντ χωρίς αντίσταση, ποταμού Ρήνου όπου οι Γερμανοί δεν ανατίναξαν τις γέφυρες κλπ.) απέναντι στους δυτικούς που δε συναντούσαν πιά καμιά σχεδόν αντίσταση.

Φιλοδοξία του Χίτλερ ήταν να προχωρήσει σε χωριστές διαπραγματεύσεις και χωριστή ειρήνη με τους Δυτικούς, ώστε στη συνέχεια να συμμαχήσει μαζί τους και να αντιμετωπίσουν μαζί τους σοβιετικούς. Οι Αγγλοαμερικάνοι το συζητούσαν. 

Στις αρχές Μαρτίου του 1945, το γερμανικό στρατηγείο έστειλε στην Ελβετία τον στρατηγό Βόλφ για να κάνει διαπραγματεύσεις με αντιπροσώπους των ΗΠΑ και της Αγγλίας. 

Η σοβιετική κυβέρνηση, επέμεινε να πάρουν μέρος στις διαπραγματεύσεις και εκπρόσωποι του σοβιετικού στρατηγείου, αλλά αυτό απορρίφθηκε από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας. Μάλιστα τους απαντούσαν ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις δεν γίνονται. Επρόκειτο για μια σαφέστατη παραβίαση των αρχών της αντιχιτλερικής συμμαχίας.

Ο Στάλιν, σε μήνυμά του προς τον Ρούσβελτ, στις 3/4/1945, ήταν απολύτως κατηγορηματικός :

 «Οι διαπραγματεύσεις - έγραφε - διεξήχθησαν και τερματίστηκαν για συμφωνία με τους Γερμανούς, σύμφωνα με την οποία ο Γερμανός διοικητής στο δυτικό μέτωπο στρατάρχης Κέσσελριγκ δέχθηκε να ανοίξει το μέτωπο και να αφήσει να διέλθουν προς την ανατολή τα αγγλο - αμερικανικά στρατεύματα και οι Αγγλο - αμερικανοί υποσχέθηκαν αντ' αυτού να ελαφρύνουν διά τους Γερμανούς τους όρους της ανακωχής».

Από τα τέλη Μαρτίου του '45 τα γερμανικά στρατεύματα στο δυτικό μέτωπο πέρασαν ουσιαστικά στο «συμβολικό» πόλεμο.

 Οι λίγες δυνάμεις των Γερμανών που έμειναν εκεί παραδίδονταν χωρίς σοβαρή αντίσταση, ενώ ο κύριος στρατιωτικός όγκος μεταφέρθηκε στο ανατολικό μέτωπο, όπου ως το τέλος έδωσε σκληρότατες μάχες με το σοβιετικό στρατό. Παρ' όλα αυτά τίποτα δεν ήταν σε θέση να φράξει το δρόμο του Κόκκινου Στρατού προς το Βερολίνο, αν και οι χιτλερικοί προσπάθησαν με κάθε δυνατό τρόπο, χωρίς βεβαίως να το καταφέρουν, να το παραδώσουν στους Δυτικούς.

ΒΙΒΛΙΑ- ΠΗΓΕΣ
1. Στρατάρχη Ζούκωφ Απομνημονεύματα. «Αναμνήσεις και στοχασμοί».
2. Υπουργείο Άμυνας ΕΣΣΔ. Β Παγκόσμιος Πόλεμος
3. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Σύγχρονη Εποχή. Τόμος δεύτερος.
4. «Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Η αλληλογραφία Στάλιν-Τσώρτσιλ-Ρούσβελτ». Υπ. Εξ. ΕΣΣΔ.
5. David Irving. «Ο πόλεμος του Χίτλερ».
6. B. H. Liddel Hart. Οι Γερμανοί στρατηγοί μιλάνε.
7. «Β’ παγκόσμιος πόλεμος». Ουίνστον Τσώρτσιλ.
8. «Συμμαχία. Ρούσβελτ-Στάλιν-Τσώρτσιλ». Jonathan Fendy
9. «Αγαπητέ κύριε Σταλιν. Γ. Στάλιν-Φ.Ρούσελτ : Αλληλογραφία 1941-1945».
10. «Ο πόλεμος των στρατηγών». David Irving.
11. «Μοιραίες επιλογές». Ian Kershaw

Άρθρο του Ριζοσπάστη.
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=1243757

Video : από την Αμερικανοσοβιετική σειρά «Ο άγνωστος πόλεμος. Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα. Η απελευθέρωση της Πολωνίας». Διάρκεια περίπου 50 λεπτά. 

https://youtu.be/DqZaLIjoDjc

Παρατήρηση : Το βίντεο δεν αναφέρεται μόνο σ’ αυτή την επίθεση, αλλά σ’ όλο το ιστορικό της απελευθέρωσης της Πολωνίας.

Manos Doukas

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ 2019:

,,Δεν είμαστε ένα αστικό κόμμα, αλλά ένα επαναστατικό Κόμμα που παλεύει να ανυψώσει τις μάζες των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων σε οργανωμένη δύναμη μεγάλων αλλαγών και ανατροπών.,,

Μπροστά στις εκλογικές μάχες του 2019

1. Βρισκόμαστε μπροστά σε εξελίξεις και γεγονότα. Είναι καταρχάς οι τρεις μεγάλες εκλογικές αναμετρήσεις, οι εθνικές εκλογές, όποτε γίνουν, οι ευρωεκλογές, οι περιφερειακές και τοπικές εκλογές.

Οι μεγάλες αυτές αναμετρήσεις δεν πρόκειται να δώσουν πραγματικές λύσεις στα μεγάλα προβλήματα του λαού. Είναι πέρα από βέβαιο, παρά τις μεγάλες διακηρύξεις και τα μεγάλα λόγια των αστικών κομμάτων. Δεν μπορούν, επίσης, να αναχαιτίσουν τις αρνητικές εξελίξεις που προδιαγράφονται και στους τομείς της οικονομίας και των διεθνών σχέσεων και θα πέφτουν σαν νέα «τσουνάμια» στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.

Τι θα δώσουν λοιπόν αυτές οι εκλογές από τη σκοπιά των συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης; Θα καθορίσουν τη νέα διάταξη των πολιτικών δυνάμεων και θα αναδείξουν τους διαχειριστές των συμφερόντων της αστικής τάξης και των συμμάχων της μέσα από μια νέα ένταση γνώριμων και κίβδηλων συγκρούσεων, ανταγωνισμού, συμφερόντων, συναλλαγών και ψεύτικων ξανά υποσχέσεων.

Από τη σκοπιά του ταξικού αγώνα τι ενδιαφέρον έχουν αυτές οι εκλογές; Εχουν και μάλιστα μεγάλο και μπορούν να αποκτήσουν εξαιρετική σημασία.

2. Μέσα από αυτές τις αναμετρήσεις μπορεί να αναδειχθεί ακόμα πιο ισχυρό το αγωνιστικό ρεύμα των κοινωνικών δυνάμεων που αντιμάχονται με συνέπεια την αντιλαϊκή πολιτική και τους φορείς της και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Να συσπειρωθούν όλες αυτές οι λαϊκές δυνάμεις που δεν ανέχονται άλλο την κοροϊδία και την εξαπάτηση. Να δημιουργηθεί ένα ακόμα πιο ισχυρό ρεύμα αμφισβήτησης της καπιταλιστικής κυριαρχίας και εξουσίας.

Αυτό είναι δυνατό να γίνει και να εκφραστεί μόνο με ψήφο και με στήριξη των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ παντού. Με ένα ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ.

Αυτό έχει σημασία. Να κατακτήσει αυτό το μέτωπο νέες θέσεις στον ταξικό αγώνα απέναντι στις κυρίαρχες ταξικές και πολιτικές δυνάμεις. Από καλύτερες θέσεις να δώσει τη μάχη για την υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, για νέες κατακτήσεις στο δρόμο για την εργατική εξουσία.

Αυτές πρέπει να είναι και οι κύριες επιδιώξεις και οι φιλοδοξίες των κομμουνιστών μπροστά στις εκλογικές αναμετρήσεις που έρχονται. Πολλά θα κριθούν ως προς το αποτέλεσμα από τη δυναμική που θα αποκτήσει η μάχη από το ξεκίνημά της και το πνεύμα αυτοθυσίας, ενθουσιασμού και πρωτόβουλης δράσης που θα επιδειχθεί κατά τη διεξαγωγή της.

3. Οι εκλογικές αναμετρήσεις πάντα έχουν στοιχεία ρουτίνας και επανάληψης. Θα ήταν λάθος, όμως, να παραγνωρίσουμε ότι κάθε εκλογική αναμέτρηση δεν είναι ίδια με την προηγούμενη, γιατί οι συνθήκες μέσα στις οποίες διεξάγεται δεν είναι ίδιες με τις προηγούμενες.

Επομένως, έχει σημασία να ερευνήσουμε, να μελετήσουμε, να αναζητήσουμε το διαφορετικό, το καινούργιο, το ιδιαίτερο που έχουν αυτές οι αναμετρήσεις.

Τα καθοδηγητικά όργανα του Κόμματος θα επεξεργαστούν το κεντρικό σχέδιο μάχης. Υπάρχει πλούσια, συσσωρευμένη πείρα και ικανότητα παρακολούθησης, ανάλυσης και παρέμβασης σε κάθε εξέλιξη.

Είναι όμως αλήθεια ότι όσο καλό κι αν είναι ένα κεντρικό σχέδιο, δεν μπορεί να έχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα αν οι μαχητές, τα μέλη του Κόμματος, όλα τα στελέχη, σε όποιο πόστο κι αν είναι, δεν βάλουν την ψυχή τους, αν δεν κάνουν δική τους υπόθεση τις επιδιώξεις του Κόμματος. Κυρίως, αν δεν κάνουν το δικό τους σχέδιο στο χώρο τους, στον τομέα τους, αν δεν οργανώσουν τη μάχη με ευθύνη, πρωτοβουλία και τη φιλοδοξία να καταγράψουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στο χώρο τους, στον τομέα τους.

Το Κόμμα μας διανύει μία από τις σημαντικότερες περιόδους στην 100χρονη Ιστορία του, από άποψη γραμμής, θέσεων και δικαίωσης προβλέψεων. Εχουμε επομένως ισχυρά όπλα στη διάθεσή μας και πρέπει να οπλιστούμε όλοι και όλες γερά, να παλέψουμε αποτελεσματικά, με σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Είναι βασικό μέρος του σχεδιασμού και του προγραμματισμού δράσης.

Μέσα στην εργατική τάξη, στη φτωχομεσαία αγροτιά, στους αυτοαπασχολούμενους, στα παιδιά τους, στις γυναίκες τους, στις εργατικές και λαϊκές οικογένειες, υπάρχει συσσωρευμένη αγανάκτηση αλλά και προβληματισμός για τις εξελίξεις. Εχουμε μετατόπιση δυνάμεων προς το ΚΚΕ και διάθεση να ακούσουν.

Υπάρχει επομένως έδαφος να αποκτήσει μια ορισμένη δυναμική η μετατόπιση δυνάμεων προς τις θέσεις του Κόμματος. Αλλωστε, σε πρώτη φάση, δεν επιδιώκουμε και πλήρη συμφωνία σε όλα. Η ψήφος είναι ένα πρώτο βήμα, μια καταρχήν συμφωνία.

4. Το θέμα που τίθεται και πρέπει να γίνει αποδεκτό ως καθήκον είναι ότι δεν πρέπει να βάζουμε όρια στην επαφή μας και στη συζήτηση με τους συναδέλφους, γείτονες, συμμαθητές, χωριανούς κ.λπ. Διεκδικούμε μαχητικά και τη γνώμη και την ψήφο καθενός και καθεμιάς που ανήκει σε εργατική και λαϊκή οικογένεια, ανεξάρτητα από τη χτεσινή του πολιτική τοποθέτηση.

Πολλά θα κριθούν από την έκταση και την ένταση αυτής της προσπάθειας από κάθε σύντροφο και συντρόφισσα. Είμαστε μέρος, τμήμα αυτού του κόσμου, ζούμε στον ίδιο χώρο, ζούμε τα ίδια προβλήματα, δεν είμαστε έξω και πάνω από αυτούς και προσπαθούμε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους με τις θέσεις μας, με το παράδειγμά μας, με τη δύναμη των επιχειρημάτων και της λογικής.

Αλλωστε δεν μας ενδιαφέρει, όπως συμβαίνει με άλλα κόμματα, μόνο η ψήφος τους. Μας ενδιαφέρει, και σήμερα και αύριο, και η θέση τους στο κίνημα, στον αγώνα. Παλεύουμε να κερδίσουμε την ψήφο τους σήμερα, αλλά και να επιδράσουμε στους ιδεολογικούς και πολιτικούς τους προβληματισμούς σταθερά. Διαμορφώνουμε δεσμούς και επιδιώκουμε αυτοί οι δεσμοί να αποκτήσουν ιδεολογική - πολιτική συνέχεια και σταθερότητα, να αναπτύσσονται δημιουργικά μέσα στους καθημερινούς αγώνες.

Δεν είμαστε ένα αστικό κόμμα, αλλά ένα επαναστατικό Κόμμα που παλεύει να ανυψώσει τις μάζες των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων σε οργανωμένη δύναμη μεγάλων αλλαγών και ανατροπών. Από την άποψη αυτή δεν δικαιολογείται καμία μεμψιμοιρία για όποιες αντιδράσεις, επιφυλάξεις, έλλειψη υπομονής ή παραίτησης.

Δίνουμε τη μάχη των εκλογών τολμηρά, έχοντας ολοκληρωμένο μπροστά μας το στόχο. Την ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ εκλογικά, οργανωτικά, ιδεολογικά, πολιτικά. Την ολόπλευρη ισχυροποίηση των δεσμών του με τα εργατικά και λαϊκά στρώματα. Αξιοποιούμε την εκλογική μάχη για την προώθηση των στρατηγικών επιδιώξεων του Κόμματος και ταυτόχρονα γινόμαστε πιο ικανοί, μαθαίνουμε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί στην προώθησή τους.

5. Καλό σχέδιο, επιτελικά οργανωμένη μάχη, από κάθε σύντροφο και συντρόφισσα, δίπλα στο κύριο καθήκον δουλειάς, άνθρωπο τον άνθρωπο, απαιτεί τη συστηματική προσπάθεια για ένταξη σε αυτή τη μάχη, απαιτητικά, όσο γίνεται περισσότερων οπαδών και φίλων του Κόμματος. Η οργάνωση - καθοδήγηση της δράσης τους προϋποθέτει πρόσθετες ευθύνες στην ενημέρωση, στον εξοπλισμό τους, στην ανταλλαγή εμπειριών κ.λπ.

Εχουμε μεγάλες εφεδρείες να ρίξουμε στη μάχη. Καταρχάς, μεγάλες, αναξιοποίητες εφεδρείες έχουμε όλοι μας. Ολοι μας, αν ψαχτούμε καλά, έχουμε ακόμα μεγαλύτερα περιθώρια να δώσουμε περισσότερα. Αυτά τα περιθώρια μπορούν να φανούν καλύτερα αν θέσουμε ακόμα υψηλότερους στόχους και παλέψουμε να τους κατακτήσουμε.

Μεγάλη όμως εφεδρεία είναι οι φίλοι, οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ. Χωρίς καθυστέρηση, με εμπιστοσύνη, να τους καλέσουμε όλους και όλες να στρατευτούν στη μάχη.

Εχουμε ισχυρά ιδεολογικά και πολιτικά όπλα και μεγάλη πείρα από εκλογικές μάχες. Με δεδομένο ότι και αυτές οι εκλογές δεν μοιάζουν με τις προηγούμενες, απαιτείται αυξημένη ετοιμότητα και επαγρύπνηση. Οι παρεμβάσεις των αντιπάλων θα δημιουργούν δυσκολίες και πρέπει να εξουδετερώνονται. Είναι ευθύνη και καθήκον του κάθε συντρόφου και συντρόφισσας στο χώρο του, στον τομέα του.

Καθοδηγητής άμεσος, έγκυρος, αποτελεσματικός είναι ο «Ριζοσπάστης» καθημερινά. Μάχη χωρίς την καθημερινή μελέτη του «Ριζοσπάστη» δεν μπορεί να δοθεί με επιτυχία, πολύ περισσότερο με τη φιλοδοξία να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας σε συμβολή για καλά αποτελέσματα.

Με τα μάτια στραμμένα στην επόμενη μέρα των εκλογικών αναμετρήσεων, όπου οι εξελίξεις θα «τρέχουν» σε όλους τους τομείς, με νέες και πιο βαριές συνέπειες για το λαό, φιλοδοξούμε να είμαστε παρόντες από νέες θέσεις και με νέες δυνάμεις.

Φιλοδοξούμε να ισχυροποιήσουμε τα κέντρα αγώνα και συσπείρωσης σε όλα τα επίπεδα, από το εργοστάσιο, το χωριό, τη γειτονιά, το σχολείο, τη σχολή, έως τη Βουλή, την Ευρωβουλή, τις Περιφέρειες και τους δήμους, για μια νέα ανάταση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, με το ΚΚΕ μπροστά, ακόμα πιο ισχυρό.

Η νέα εκατονταετία του ΚΚΕ ας είναι μια νέα αρχή.

Του
Δημήτρη ΓΟΝΤΙΚΑ

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΝΝΑΒΗΣ

Σχεδόν ένας στους τέσσερις χρήστες (23%) που ρωτήθηκαν ανέφεραν πως για πρώτη φορά αγόρασαν μαριχουάνα εξαιτίας της νομιμοποίησής της, εκ των οποίων το 14% την αγόρασε από εξουσιοδοτημένο κατάστημα.

Κατιούσα

Ενδιαφέροντα είναι τα συμπεράσματα από τους πρώτους μήνες της νομιμοποίησης της χρήσης ψυχαγωγικής κάνναβης στον Καναδά, που αποδεικνύουν πως όχι μόνο δεν καταπολεμάται το παράνομο εμπόριο, αλλά πως η νομιμοποίηση οδήγησε τόσο σε αύξηση τιμής του ναρκωτικού, όσο και σε αύξηση των χρηστών. Σημειωτέον πως ήδη πριν από τη νομιμοποίηση της ουσίας, ο Καναδάς είχε ένα από τα υψηλότερα ποσοστά χρήσης κάνναβης από άτομα κάτω των 18, άλλο ένα φαινόμενο το οποίο υποτίθεται πως καλείται να περιορίσει η νομιμοποίηση, μέσω της διάθεσής της από εξουσιοδοτημένα καταστήματα μόνο σε ενήλικες.

Σύμφωνα λοιπόν με τα πρόσφατα στοιχεία της Καναδικής Στατιστικής Υπηρεσίας, η μέση τιμή της κάνναβης ανέβηκε κατά 17,4% μέσα στους πρώτους μήνες της νομιμοποίησής της, στις 17 Οκτώβρη 2018.

Οι τιμές έχουν ανέβει από 6.83 δολάρια Καναδά ανά γραμμάριο σε 8.02 δολάρια, βάσει της δειγματοληψίας που περιλαμβάνει σχεδόν ισομερώς τόσο τιμές της νόμιμης, όσο και της μαύρης αγοράς.

Η υπηρεσία σημειώνει ότι η μέση ποσότητα χασίς που αγοράζεται στη μαύρη αγορά είναι υπερδιπλάσια από εκείνη που αποκτάται από εξουσιοδοτημένα καταστήματα και κυβερνητικά διαδικτυακά καταστήματα. Η «λύση» που προτείνεται είναι η μείωση της νόμιμης τιμής, που αυτή τη στιγμή ανέρχεται στα 9.70 δολάρια Καναδά ανά γραμμάριο, έναντι 6.51 των παράνομων εμπόρων. Είναι προφανές όμως ότι η έλλειψη φόρων και άλλων επιβαρύνσεων που έχουν οι παράνομοι έμποροι, θα καθιστά πάντα τιμολογιακά ελκυστικότερα τα προϊόντα τους. Εκτός κι αν θεωρεί κανείς λύση την υψηλή μονοπώληση του κλάδου από ισχυρές πολυεθνικές, που θα στείλει στο περιθώριο την παράνομη αγορά, αν και – τουλάχιστον όπως δείχνει η πείρα με τα λαθραία ποτά και τσιγάρα – δεν αναμένεται να την εξαλείψουν ποτέ εντελώς. Τα ίδια τα στοιχεία της έρευνας εξάλλου αποδεικνύουν πως η νομιμοποίηση λειτουργεί ως κίνητρο για την είσοδο μιας νέας γενιάς χρηστών σε αυτή την αγορά.

Σχεδόν ένας στους τέσσερις χρήστες (23%) που ρωτήθηκαν ανέφεραν πως για πρώτη φορά αγόρασαν μαριχουάνα εξαιτίας της νομιμοποίησής της, εκ των οποίων το 14% την αγόρασε από εξουσιοδοτημένο κατάστημα. Η ίδια η νομιμοποίηση της κάνναβης δηλαδή, ανεξάρτητα από τον τρόπο προμήθειάς της, έδωσε ώθηση στη χρήση της ουσίας.

Την αύξηση των χρηστών προδίκασε πέρσι και η ίδια η Στατιστική Υπηρεσία, προβλέποντας 5,4 εκ. Καναδών να κάνουν αγορές από επίσημους διαύλους (δεν υπάρχει εκτίμηση για το πόσοι θα την αγόραζαν από παράνομους εμπόρους), ενώ ο αριθμός χρηστών πριν τη νομιμοποίηση ανερχόταν σε 4,9 εκ., που αντιστοιχεί στο 13% του καναδικού πληθυσμού.

Με πληροφορίες από telesurtv.net

1 σχόλιο

•  Ο/Η λαθραναγνώστης . λέει:

  Ιανουάριος 11, 2019 στις 5:56 μμ

  Η υποκρισία με το θέμα της κάνναβης, είναι ότι ενώ έχουν απαγορεύσει τα απλά ηρεμιστικά, όπως οι βενζοδιαζεπίνες (ταβορ, λεξοτανιλ κλπ), ως εθιστικά και εξαρτησιογόνα, προωθούν ενεργά την κάνναβη – το χασίς δηλαδή, το οποίο είναι αδιαμφισβήτητο ναρκωτικό.
  Δηλαδή, θα έχει κάποιος άγχος και αντί να μπορεί να πάρει ένα λεξοτανίλ για μερικές μέρες, τώρα θα καταφεύγει στην κάνναβη που αυτή κι αν είναι εθιστική και εξαρτησιογόνος.
  Η εξήγηση φυσικά, είναι ότι με την κάνναβη, περιμένουν να κάνουν μεγαλύτερες μπίζνες και να πάρουν περισσότερους φόρους, απ ότι με τα ηρεμιστικά. Ο μέσος άνθρωπος θα δεχτεί πολύ πιο εύκολα να παίρνει χασίς, ειδικά με τη διαφήμιση που κάνουν, παρά να….”παίρνει χάπια”.
  Και φυσικά, η χρήση χασίς από τον πληθυσμό, προκαλεί μαζική κοινωνική αποβλάκωση και ανικανότητα αντίδρασης στην καταπίεση, την αυθαιρεσία και την εκμετάλλευση.

ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΣΥΝΤΟΝΙΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ -ΣΗΜΕΡΑ 4μμ ΣΥΝΤΑΓΜΑ (ΑΜΑΛΙΑ) Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

Σήμερα, στις 4 μ.μ., η πανελλαδική σύσκεψη ΕΛΜΕ - Συλλόγων και Επιτροπών Αναπληρωτών



Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στην πανελλαδική σύσκεψη ΕΛΜΕ - Συλλόγων και Επιτροπών Αναπληρωτών, σήμερα Παρασκευή 11 Γενάρη στις 4 μ.μ. στο ξενοδοχείο «Αμαλία» στο Σύνταγμα, απευθύνει η Πανελλαδική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ, την ώρα που αυξάνονται τα σωματεία που δηλώνουν συμμετοχή:

«Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια µας!

Με αποφάσεις των σωματείων μας παίρνουμε αποφάσεις συμμετοχής στη σύσκεψη που πραγματοποιούν με πρωτοβουλία τους σωματεία από όλη τη χώρα για την καλύτερη οργάνωση του αγώνα, την ανταλλαγή πείρας, τη συζήτηση για παραπέρα κλιμάκωση της πάλης.

Απαντάμε συλλογικά και συντονισμένα στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το νέο σύστημα "προσλήψεων - διορισμών" που αποτελεί προαναγγελία απολύσεων χιλιάδων αναπληρωτών συναδέλφων, απέναντι στην πλήρη απαξίωση του πτυχίου και την ανατροπή του εργασιακού μέλλοντος χιλιάδων αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Δεν θα δεχτούμε τη διάσπαση και τον κανιβαλισμό στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών για ένα αέναο κυνήγι μοριοδότησης για την πιστοποίηση "προσόντων". Δεν θα δεχτούμε την πραγματική κλοπή προϋπηρεσίας, αφού πετιούνται στα σκουπίδια χρόνια δουλειάς και ζωής χιλιάδων συναδέλφων, που γύρναγαν σε όλη την Ελλάδα, πολλές φορές µακριά από τις οικογένειές τους ή µη μπορώντας να στήσουν τη δική τους.

Προσπερνάμε τις πλειοψηφίες της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, που αντί να προχωρήσουν σε περαιτέρω κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων, διευκολύνουν την κυβέρνηση με τη στάση τους! Δεν θέλουν να διαμορφώσουν προϋποθέσεις σύγκρουσης με τις απολύσεις και την εργασιακή ζούγκλα! Είναι απέναντι από το αίτημα των συμβασιούχων για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για ζωή με δικαιώματα.

Να αποσυρθεί εδώ και τώρα το απαράδεκτο νομοσχέδιο για τις "προσλήψεις" - απολύσεις αναπληρωτών!

Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών που εργάζονται τα τελευταία χρόνια στα σχολεία! Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.

Κανένας απολυμένος συνάδελφος!
Στην Πανελλαδική Σύσκεψη καλούν και συμμετέχουν μέχρι στιγμής:


ΕΛΜΕ: Κεφαλονιάς – Ιθάκης, 

Ζακύνθου, 

Α’ Θεσσαλονίκης, 

Λήμνου, 

Δ’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης (παρατηρητής), 

Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης (παρατηρητής), 

Πειραιά (παρατηρητής), 

Β’ ΕΛΜΕ Αθήνας (παρατηρητής), 

Γ’ ΕΛΜΕ Αθήνας (παρατηρητής), 

Α’ ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής (παρατηρητής)


Νομαρχιακό Τμήμα ΑΔΕΔΥ Κεφαλονιάς - Ιθάκης

ΣΕΠΕ: Νέας Ιωνίας - Ηρακλείου - Μεταμόρφωσης "Γ. Σεφέρης", 

Ανατολικής Αττικής "Σωκράτης", 

Χαϊδαρίου, Ηλιούπολης "Παπαμαύρος", 

Λήμνου, 

Βύρωνα - Καισαριανής - Παγκρατίου "Ρόζα Ιμβριώτη",

 Περάματος - Κερατσινίου "Ν. Πλουμπίδης", Αργυρούπολης - Αλίμου - Ελληνικού "Ο Θουκυδίδης", Πύργου, 

Π. Φαλήρου (παρατηρητής)


Πρωτοβουλία Αναπληρωτών, Ωρομισθίων και Ελαστικά Εργαζόμενων στην Εκπαίδευση

Οι απολύσεις δεν θα περάσουν!

Όλοι και όλες στις απεργίες, στις Γενικές Συνελεύσεις και στις κινητοποιήσεις των σωματείων!».

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Παρασκευή 11/01/2019 - 16:10

ΚΚΕ

Καταδικάζει την άγρια επίθεση των ΜΑΤ κατά της συγκέντρωσης των εκπαιδευτικών

Το Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ  εξέδωσε την εξής ανακοίνωση για την άγρια επίθεση των ΜΑΤ κατά της συγκέντρωσης των εκπαιδευτικών: 

«Το ΚΚΕ καταδικάζει την άγρια επίθεση των ΜΑΤ εναντίον της μαζικής συγκέντρωσης εκπαιδευτικών έξω από τη Βουλή, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να εκτοξεύσουν, με τυφλό χτύπημα μέσα στο πλήθος, δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου - λάμψης. Αποτέλεσμα μάλιστα αυτής της επίθεσης ήταν ο τραυματισμός διαδηλωτών, μεταξύ των οποίων ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής και η Θοδώρα Δριμάλα, μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ και στέλεχος του ΠΑΜΕ, οι οποίοι και διακομίστηκαν στο Νοσοκομείο "Ευαγγελισμός".

Η επίθεση αυτή δείχνει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν έχει κανένα δισταγμό, προκειμένου να επιβάλει την πολιτική της, η οποία στο χώρο των εκπαιδευτικών εκφράζεται με την ομηρία και ανεργία χιλιάδων συμβασιούχων και αδιόριστων, καθώς και με τα χιλιάδες κενά στα σχολεία.

Για το συμβάν διάβημα έκανε στην υπ. Προστασίας του Πολίτη ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης».

Παρασκευή 11/01/2019 - 22:19

ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΡΙΝΗΣ ΣΤΟ Ρ/Σ «ALPHA 989»

«Η καταστολή είναι ο μόνος δρόμος για κάθε κυβέρνηση με αντιλαϊκή πολιτική» (AUDIO)

«Η καταστολή είναι ο μόνος δρόμος που ακολουθεί κάθε κυβέρνηση που έχει σκοπό να εφαρμόσει αντιλαϊκές πολιτικές», σημείωσε ο Σπύρος Μαρίνης, μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ και στέλεχος του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, μιλώντας στο ραδιόφωνο του «Alpha 989», αναφερόμενος στην επίθεση των ΜΑΤ κατά των εκπαιδευτικών το μεσημέρι της Παρασκευής.

Υπογράμμισε ότι τόσο η καταστολή, όσο και το νομοσχέδιο που οδηγεί στην απόλυση χιλιάδες εκπαιδευτικούς, αποτελούν ενδείξεις ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει μέχρι τέλους το αντιλαϊκό της έργο.

ΔΕΣ ΑΚΟΜΑ

• 

  ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΣΤΟΝ «NEWS 24/7»

  Η καταστολή και ο εμπαιγμός των εκπαιδευτικών πρέπει να απαντηθούν και την ερχόμενη Δευτέρα (AUDIO)

   11/01/2019 23:00
• 

  ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΟΝΕΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

  Καταδικάζει την επίθεση των ΜΑΤ κατά των εκπαιδευτικών

  11/01/2019 20:53
• 

  ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ

  Η τρομοκρατία δε θα περάσει

  11/01/2019 20:49

ΓΙΑ ΔΙΆΒΑΣΜΑ: ΤΖΑΚ ΛΟΝΤΟΝ -Η ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΦΤΕΡΝΑ !!

https://www.sep.gr/cms/site/gr.php?p=bookview&read=246&view1=23&view2=58

«Αν συνθλίψεις την αλήθεια, αν την κρύψεις, αν δεν την υψώσεις ως έμβλημα, τότε θα σαι λιγότερο αληθινός από την αλήθεια (ευτελίζοντας την ασίγαστη ελπίδα για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη)».

 

Τζακ Λόντον: Η Σιδερένια Φτέρνα***



Ένα μαθηματικό όνειρο

Είναι αδύνατη η επικράτηση του σοσιαλισμού; Αφού υποστηρίξατε τι είναι αδύνατον να συμβεί, αφήστε με να σας αποδείξω τι είναι αναπόφευκτο. Θα σας αναπτύξω το αναπόφευκτο της πτώσης του καπιταλιστικού συστήματος και θα σας αποδείξω με αριθμούς τα αίτια της πτώσης του.

Κατιούσα

«Η Σιδερένια φτέρνα» του Τζακ Λόντον είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο, που απαντάει σε πολλά ερωτήματα για την σύγχρονη πραγματικότητα. 

Όπως πχ σε τι οφείλεται η οικονομική κρίση που βιώνουν οι εργαζόμενοι και η πλειονότητα του λαού μας, αν ο καπιταλισμός είναι ανίκητος (χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα που παρουσιάζουμε παρακάτω) και αν η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο θα συνεχίζεται αιώνια (σε καμιά περίπτωση) κλπ.

 Την ονομασία αυτή («σιδερένια φτέρνα») χρησιμοποιεί ο συγγραφέας για να προσδιορίσει την πλουτοκρατία και το λαό. 

Ο Ανατολ Φρανς, στον πρόλογο του βιβλίου (εκδ. Σύγχρονη Εποχή) γράφει: «Ο άνθρωπος, που σ’ αυτό το βιβλίο ξεχωρίζει την αλήθεια και προβλέπει το μέλλον, ο σοφός, ο δυνατός, ο καλός άνθρωπος ονομάζεται Ερνεστ Εβερχαρντ. 

Όπως και ο συγγραφέας, ανήκε στις εργαζόμενες τάξεις και δούλεψε με τα χέρια του. Γιατί πρέπει να ξέρετε πως αυτός που πέθανε νέος έγραψε πενήντα καταπληκτικούς τόμους, που σφύζουν από ζωή και νοημοσύνη, ήταν γιος αγρότη και άρχισε να βγάζει το ψωμί του στα δέκα του μόλις χρόνια, πουλώντας εφημερίδες. 

Ο ήρωάς του, ο Ερνεστ Εβερχαρντ, είναι γεμάτος θάρρος, δύναμη και ευγένεια ψυχής, χαρακτηριστικά όλα αυτά που μοιράζεται με τον συγγραφέα που τον έπλασε».

Το απόσπασμα που παραθέτουμε είναι από μια άλλη, παλαιότερη έκδοση της «Σιδερένιας φτέρνας», σε μετάφραση Αγγελικής Φιλιππάτου (εκδ. Αντ. Λιβάνης & Σία Ε.Ε. «Νέα Σύνορα», Αθήνα 1980).

***

Ο Έρνεστ ξαναπήρε το λόγο ενώ το ακροατήριό του είχε μείνει κατάπληκτο από την αποκάλυψη που είχε κάνει.

«Απόψε το βράδυ καμιά δωδεκαριά από σας είπαν ότι είναι αδύνατη η επικράτηση του σοσιαλισμού. Αφού υποστηρίξατε τι είναι αδύνατον να συμβεί, αφήστε με να σας αποδείξω τι είναι αναπόφευκτο. Είναι αναπόφευκτη η εξαφάνιση, όχι μόνον η δική σας, των μικρών κεφαλαιούχων, αλλά και των μεγάλων καπιταλιστών και των ίδιων των τραστ. Μη ξεχνάτε, το ρεύμα της εξέλιξης δε γυρίζει πίσω. Συνεχίζει να κυλάει προς τα μπρος, από τον ανταγωνισμό στο συνεταιρισμό, από το μικρό συνεταιρισμό στο μεγάλο, από το μεγάλο στον κολοσσιαίο συνασπισμό κι από κει το ρεύμα τρέχει προς το σοσιαλισμό, που είναι ο πιο εκτεταμένος συνδυασμός απ’ όλους τους άλλους.

«Μου λέτε ότι ονειρεύομαι. Πολύ καλά! Θα σας εκθέσω με αριθμούς το όνειρό μου. Σας προκαλώ εκ των προτέρων να μου αποδείξετε ότι οι λογαριασμοί μου είναι λανθασμένοι, θα σας αναπτύξω το αναπόφευκτο της πτώσης του καπιταλιστικού συστήματος και θα σας αποδείξω με αριθμούς τα αίτια της πτώσης του. Εμπρός λοιπόν και κάνετε λίγη υπομονή αν η αρχή μου σας φανεί ότι είναι εκτός θέματος.

«Ας εξετάσουμε πρώτα απ’ όλα την πορεία μιας ειδικής βιομηχανίας και παρακαλώ να μη διστάσετε να με διακόψετε, αν δεν συμφωνείτε σε κάτι απ’ αυτά που θα πω. Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα εργοστάσιο υποδημάτων. Αυτό το εργοστάσιο αγοράζει δέρμα και το μετατρέπει σε παπούτσια. Ας υποθέσουμε ότι αγοράζει δέρμα για εκατό δολάρια κι ότι παράγει παπούτσια αξίας διακοσίων δολαρίων. Τι συνέβη; Εκατό δολάρια προστέθηκαν στην αξία του δέρματος. Ας δούμε πώς γίνεται αυτό.

«Κεφάλαιο και εργασία αύξησαν τα εκατό δολάρια. Το κεφάλαιο προμήθευσε το εργοστάσιο, τις μηχανές και πλήρωσε όλα τα έξοδα. Τα εργατικά χέρια προμήθευσαν την εργασία. Με την κοινή προσπάθεια κεφαλαίου και εργασίας προστέθηκε αξία εκατό δολαρίων. Συμφωνείτε όλοι μέχρι εδώ;»

Τα κεφάλια γύρω από το τραπέζι κουνήθηκαν καταφατικά.

«Το κεφάλαιο και η εργασία, αφού παρήγαγαν αυτά τα εκατό δολάρια, προχωρούν τώρα στη μοιρασιά τους. Οι στατιστικές γι’ αυτού του είδους τη μοιρασιά είναι αρκετά περίπλοκες. Αλλά για να απλοποιήσουμε κάπως τα πράγματα θα αρκεστούμε σε παραπλήσιους αριθμούς κι ας δεχτούμε ότι το κεφάλαιο παίρνει πενήντα δολάρια στο μερίδιό του και η εργασία δέχεται για μεροκάματα τα άλλα πενήντα. Δε θα τσακωθούμε τώρα γι’ αυτή τη μοιρασιά(1). Όσα παζάρια κι αν γίνονται πάνω σ’ αυτό το θέμα, κάποια στιγμή επέρχεται συμφωνία στο ποσοστό. Σημειώστε ότι αυτό που ισχύει για μια βιομηχανία, ισχύει για όλες τις άλλες. Σύμφωνοι;

Όλοι δείξαν ότι συμφωνούν με τον Έρνεστ.

«Ας υποθέσουμε τώρα ότι η εργασία, αφού πήρε αυτά τα πενήντα δολάρια θέλει να τα δώσει πίσω για παπούτσια, θα μπορέσει ν’ αγοράσει παπούτσια που θα κοστίζουν μόνο πενήντα δολάρια. Γίνομαι σαφής;

«Ας περάσουμε τώρα απ’ αυτό το μερικό προτσές στο σύνολο του βιομηχανικού προτσές των Ενωμένων Πολιτειών που περιλαμβάνει το δέρμα για το οποίο μιλήσαμε, τις πρώτες ύλες, τις μεταφορές, τις πωλήσεις, το κάθε τι. Ας πούμε με στρογγυλούς αριθμούς, ότι η ετήσια συνολική παραγωγή των Ενωμένων Πολιτειών φτάνει τα τέσσερα δισεκατομμύρια δολάρια. Η εργασία δέχεται επομένως σε μεροκάματα την ίδια χρονική περίοδο δύο δισεκατομμύρια δολάρια. Έχουν παραχθεί προϊόντα που αξίζουν τέσσερα δισ. δολ. Πόσα προϊόντα μπορεί ν’ αγοράσει η εργασία; Όσα αξίζουν δύο δισ. δολάρια. Είμαι βέβαιος ότι εδώ δε χωράει καμιά συζήτηση. Τα ποσοστά που δίνω είναι πολύ απλόχερα, γιατί με χίλια δυο τεχνάσματα οι καπιταλιστές δεν δίνουν τόσα στους εργαζόμενους, ώστε να μπορούν ν’ αγοράσουν το μισό της συνολικής παραγωγής.

«’Αλλά ας δεχτούμε ότι η εργασία ξαναγοράζει προϊόντα για δύο δισ. Είναι φανερό ότι η εργασία μπορεί να καταναλώσει μόνο δύο δισ. Μένουν ακόμα προϊόντα που στοιχίζουν δύο δισ. και που η εργασία δεν μπορεί ν’ αγοράσει ούτε να καταναλώσει.

—Η εργασία δεν καταναλώνει ούτε αυτά τα δύο δισ. δήλωσε ο κ. Κόβαλτ. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο δε θα υπήρχαν καταθέσεις στις τράπεζες.

—Οι καταθέσεις στις τράπεζες από τους εργαζόμενους είναι μια αποταμίευση που καταναλώνεται σχεδόν αμέσως. Πρόκειται για μερικές οικονομίες που βάζει κανείς στην πάντα για τα γηρατειά, τις αρρώστιες, τα δυστυχήματα, τα έξοδα κηδείας. Οι τραπεζικές καταθέσεις είναι η μπουκιά το ψωμί που βάζει κανείς στο ράφι για να το φάει την άλλη μέρα. Όχι, η εργασία καταναλώνει το σύνολο των προϊόντων που μπορεί να ξαναγοράσει με το μεροκάματο.

«Στο κεφάλαιο μένουν δυο δισεκατομμύρια. Αφού πληρώσει τα έξοδά του, καταναλώνει τα υπόλοιπα; Το κεφάλαιο καταναλώνει τα δυο του δισεκατομμύρια;

Ο Έρνεστ σταμάτησε κι έθεσε καθαρά την ερώτηση σε μερικούς από τους καλεσμένους. Αυτοί κούνησαν το κεφάλι.

—Δεν ξέρω, απάντησε ειλικρινά ένας απ’ αυτούς.

—Και όμως ξέρετε, συνέχισε ο Έρνεστ. Σταματήστε και σκεφτείτε για λίγο. Εάν το κεφάλαιο κατανάλωνε ολόκληρο το μερίδιο του δε θα μπορούσε ν’ αυξάνει, θα έμενε σταθερό. Εάν ρίξετε μια ματιά στην οικονομική ιστορία των Ενωμένων Πολιτειών θα δείτε ότι το συνολικό ποσό του κεφαλαίου δε σταμάτησε ν’ αυξάνει. Επομένως το κεφάλαιο δεν καταναλώνει το μερίδιό του. Θυμάστε την εποχή που η Αγγλία κατείχε ένα σωρό ομολογίες των σιδηροδρόμων μας; Καθώς τα χρόνια περνούσαν ξαναγοράσαμε πάλι αυτές τις ομολογίες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι το μερίδιο του κεφαλαίου που δεν καταναλώθηκε ξαναγόρασε τις ομολογίες. Τι μας λέει το γεγονός ότι σήμερα οι καπιταλιστές των Ενωμένων Πολιτειών κατέχουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε ομολογίες μεξικανικές, ρωσικές, ιταλικές, ελληνικές; Μας λέει ότι αυτές οι εκατοντάδες κι εκατοντάδες εκατομμύρια είναι ένα κομμάτι από το μερίδιο του κεφάλαιου που δεν καταναλώθηκε. Το κεφάλαιο δεν κατανάλωσε ποτέ το μερίδιό του απ’ την αρχή αρχή του καπιταλιστικού συστήματος.

«Και τώρα φτάσαμε στο κρίσιμο σημείο. Η παραγωγή των Ενωμένων Πολιτειών ανέρχεται σε 4 δισ. δολ. Η εργασία αγοράζει και καταναλώνει για δύο δισ. Το κεφάλαιο δεν καταναλώνει τα υπόλοιπα δύο δισ. Υπάρχει ένα μεγάλο πλεόνασμα που παραμένει ακέραιο. Τι γίνεται αυτό το πλεόνασμα; Τι μπορεί να γίνει μ’ αυτό; Η εργασία δεν μπορεί να καταναλώσει τίποτα απ’ αυτό γιατί έχει ξοδέψει όλα της τα μεροκάματα. Το κεφάλαιο δεν μπορεί να εξαντλήσει αυτό το πλεόνασμα γιατί, σύμφωνα με τη φύση του, έχει ήδη καταναλώσει όσο μπορούσε. Και το πλεόνασμα παραμένει. Τι μπορεί να γίνει μ’ αυτό; Τι γίνεται μ’ αυτό;

—Το πουλούν στο εξωτερικό, είπε ο κ. Κόβαλτ αυθόρμητα.

—Μάλιστα αυτό είναι, συμφώνησε ο Έρνεστ. Αυτό το πλεόνασμα δημιουργεί την ανάγκη για αγορά στο εξωτερικό. Το πλεόνασμα λοιπόν πουλιέται στο εξωτερικό. Πρέπει να πουληθεί στο εξωτερικό. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος ν’ απαλλαγούμε απ’ αυτό. Και αυτό το πλεόνασμα πού δεν καταναλώνεται και πουλιέται στο εξωτερικό, αποτελεί αυτό που ονομάζουμε εμπορικό ισοζύγιο και που είναι βέβαια ευνοϊκό για μάς. Συμφωνούμε όλοι μέχρι εδώ;

—Αποτελεί ασφαλώς χάσιμο χρόνου η ανάπτυξη της άλφα-βήτα του εμπορίου, είπε ο κ. Κάλβιν με κάποια δηκτικότητα. Την ξέρουμε όλοι απ’ έξω.

—Εάν επέμεινα τόσο πολύ σ’ αυτή την αλφαβήτα είναι γιατί μ’ αυτή θα σας αποστομώσω, απάντησε ο Έρνεστ. Εδώ βρίσκεται το ενδιαφέρον του πράγματος. Και θα σας αποστομώσω τώρα αμέσως. Προχωρούμε λοιπόν.

«Οι Ενωμένες Πολιτείες είναι μια καπιταλιστική χώρα που έχει αναπτύξει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της. Σύμφωνα με το βιομηχανικό καπιταλιστικό της σύστημα, έχει ένα πλεόνασμα από το οποίο πρέπει ν’ απαλλαγεί και για ν’ απαλλαγεί πρέπει να το διαθέσει στο εξωτερικό.(2) 

Ό,τι ισχύει για τις Ενωμένες Πολιτείες, ισχύει και για τις άλλες ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Κάθε μια απ’ αυτές τις χώρες διαθέτει ένα πλεόνασμα. Μη ξεχνάτε ότι έχουν πραγματοποιήσει κιόλας τις εμπορικές ανταλλαγές μεταξύ τους κι ότι αυτά τα πλεονάσματα παραμένουν διαθέσιμα. Η εργασία σ’ όλες αυτές τις χώρες έχει ξοδέψει όλα της τα μεροκάματα και δεν μπορεί ν’ αγοράσει τίποτα απ’ το πλεόνασμα. Το κεφάλαιο σ’ όλες αυτές τις χώρες έχει καταναλώσει κι αυτό όσο του επιτρέπει η φύση του. Και τα πλεονάσματα παραμένουν. Δεν μπορούν να τα διαθέσουν ο ένας στον άλλον. Πώς θ’ απαλλαγούν απ’ αυτά;

—Πουλώντας τα στις χώρες που δεν έχουν ακόμα αναπτύξει τις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές, συμπέρανε ο κ. Κόβαλτ.

—Περίφημα. Τα βλέπετε, ο συλλογισμός μου είναι τόσο απλός και καθαρός που το συμπέρασμα έρχεται μόνο του στο μυαλό σας. Και τώρα ας κάνουμε το επόμενο βήμα. Ας υποθέσουμε ότι οι Ενωμένες Πολιτείες διαθέτουν το πλεόνασμά τους σέ μια χώρα που δεν έχει αναπτύξει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της, στη Βραζιλία ας πούμε. Μη ξεχνάτε ότι αυτό το πλεόνασμα είναι έξω και πέρα από το εμπορικό ισοζύγιο αφού τα εμπορεύματα έχουν πλέον καταναλωθεί. Τι θα πάρουν οι Ενωμένες Πολιτείες σε αντάλλαγμα από τη Βραζιλία;

—Χρυσάφι, είπε ο κ. Κόβαλτ.

—Ναι αλλά το χρυσάφι υπάρχει σέ μια περιορισμένη ποσότητα στον κόσμο, παρατήρησε ο Έρνεστ.

—Χρυσάφι με τη μορφή ενέχυρων, ομολογιών και άλλα τέτοια παρόμοια, επανόρθωσε ο κ. Κόβαλτ.

—Αυτή τη φορά το πετύχατε, είπε ο Έρνεστ. Οι Ενωμένες Πολιτείες θα πάρουν από τη Βραζιλία σε αντάλλαγμα του πλεονάσματός τους ομολογίες και ενέχυρα. Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι οι Ενωμένες Πολιτείες θα γίνουν κάτοχοι των σιδηροδρόμων, των εργοστασίων, των ορυχείων και της γης της Βραζιλίας. Και τι συμπέρασμα βγαίνει απ’ αυτό;

Ο κ. Κόβαλτ έμεινε σκεφτικός και κούνησε το κεφάλι του.

«Θα σας το πω εγώ, συνέχισε ο Έρνεστ. Βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της Βραζιλίας θα αναπτυχθούν. Και τώρα το επόμενο βήμα. Όταν η Βραζιλία θα αναπτυχθεί κάτω από το καπιταλιστικό σύστημα, θ’ αποκτήσει κι αυτή ένα πλεόνασμα που δε θα καταναλώνεται, θα μπορεί να το διαθέσει στις Ενωμένες Πολιτείες; Ασφαλώς όχι γιατί οι Ενωμένες Πολιτείες έχουν το δικό τους πλεόνασμα, θα μπορούν οι Ενωμένες Πολιτείες να ενεργήσουν όπως προηγουμένως και να διαθέσουν το πλεόνασμά τους στη Βραζιλία; Όχι γιατί ή Βραζιλία έχει τώρα κι αυτή πλεόνασμα.

«Τι γίνεται λοιπόν; Οι Ενωμένες Πολιτείες και η Βραζιλία πρέπει και οι δυο να βρουν διέξοδο για το πλεόνασμά τους σε άλλες χώρες που δεν έχουν αναπτυχθεί. Αλλά σύμφωνα μ’ αυτό το προτσές κι αυτές οι χώρες θ’ αναπτυχθούν με τη σειρά τους. Σύντομα θα έχουν πλεόνασμα και θ’ αναζητούν άλλες χώρες για να το διαθέσουν. Τώρα, κύριοι, παρακολουθείστε με προσεχτικά. Ο πλανήτης μας είναι περιορισμένος. Οι χώρες που υπάρχουν στον κόσμο δεν είναι τόσο πολλές. Τι θα συμβεί όταν κάθε χώρα ακόμα και η πιο μικρή μείνει με το πλεόνασμα στο χέρι να κοιτάζει τις άλλες χώρες να κρατούν κι αυτές το δικό τους;»

Σταμάτησε και κοίταξε τους ακροατές του. Ήταν διασκεδαστικό να βλέπεις την αμηχανία στα πρόσωπά τους. Τα πρόσωπα όμως αυτά δείχνανε κι ανησυχία. Μέσα από αφαιρέσεις ο Έρνεστ τους είχε δείξει ένα δράμα και τους είχε κάνει να το δουν. Καθισμένοι εκεί μέσα διέκριναν το δράμα που τους προκαλούσε φόβο.

«Αρχίσαμε από το ΑΒΓ κ. Κάλβιν, είπε ο Έρνεστ πονηρά. Τώρα θα σας δώσω το υπόλοιπο της Αλφαβήτας. Είναι πολύ απλό. Αυτή είναι η ομορφιά του. Έχετε ασφαλώς την απάντηση στα χείλη. Λοιπόν τι θα γίνει όταν κάθε χώρα θα έχει το πλεόνασμά της; Τι θα γίνει τότε με το καπιταλιστικό σας σύστημα;

Αλλά ο κ. Κάλβιν κουνούσε το κεφάλι του με περισυλλογή. Έψαχνε να βρει κάποιο λάθος στο συλλογισμό του Έρνεστ.

«Ας διασχίσουμε πάλι μαζί και σύντομα το πεδίο που διατρέξαμε, είπε ο Έρνεστ. Αρχίσαμε με το προτσές που θ’ ακολουθήσει μια οποιαδήποτε βιομηχανία, ας πούμε μια βιομηχανία υποδημάτων. Βρήκαμε ότι η μοιρασιά που εφαρμόστηκε σ’ αυτό το συγκεκριμένο εργοστάσιο πάνω στο προϊόν που είχε υποστεί κοινή επεξεργασία είναι η ίδια που εφαρμόζεται πάνω στο συνολικό ποσόν της βιομηχανικής παραγωγής. Είδαμε τι ποσότητα απ’ αυτό το προϊόν μπορεί ν’ αγοράσει η εργασία με τα μεροκάματα που διαθέτει και πώς το κεφάλαιο δεν καταναλώνει το υπόλοιπο αυτού του προϊόντος. Είδαμε ακόμα ότι η εργασία έχει καταναλώσει όσα της επιτρέπουν τα μεροκάματα και όταν το κεφάλαιο έχει καταναλώσει όσα χρειάζεται, μένει ακόμα ένα διαθέσιμο πλεόνασμα. Συμφωνήσαμε ότι αυτό το πλεόνασμα μπορεί να διατεθεί μόνο στο εξωτερικό. Συμφωνήσαμε επίσης ότι η διάθεση αυτού του πλεονάσματος σε μια άλλη χώρα έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη αυτής της χώρας σε σημείο τέτοιο, που κι αυτή σε λίγο καιρό θάχει πλεόνασμα που θα πρέπει να το διαθέσει. Επεκτείναμε αυτό το προτσές σε όλες τις χώρες του πλανήτη, έτσι ώστε κάθε χώρα να παράγει κάθε χρόνο, κάθε μέρα ένα πλεόνασμα που δεν μπορεί να καταναλώσει και που δεν μπορεί πια να διαθέσει σε καμιά άλλη χώρα. Και τώρα σας ρωτώ άλλη μια φορά. Τι θα κάνουμε μ’ αυτά τα πλεονάσματα;

Κι αυτή τη φορά δεν απάντησε κανείς.

—Εσείς κ. Κάλβιν; τον προκάλεσε ο Έρνεστ.

— Είναι πάνω από τις δυνάμεις μου, ομολόγησε ο κ. Κάλβιν.

—Ποτέ δε σκέφτηκα ένα τέτοιο πράγμα, είπε ο κ. Ασμούνσεν. Κι όμως είναι τόσο καθαρό σαν να είναι τυπωμένο στο χαρτί.

Ήταν η πρώτη φορά που άκουγα ν’ αναπτύσσουν τη θεωρία της υπεραξίας του Καρλ Μαρξ,(3) και ο Έρνεστ το είχε κάνει τόσο απλά που κι εγώ η ίδια βρέθηκα σέ δύσκολη θέση κι ένοιωθα ανίκανη ν’ απαντήσω.

—Θα σας πω ένα τρόπο για ν’ απαλλαγείτε από το πλεόνασμα, είπε ο Έρνεστ. Πετάχτε το στη θάλασσα. Πετάχτε στη θάλασσα κάθε χρόνο εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια όσο αξίζουν δηλαδή παπούτσια, ρούχα, στάρι κι ό,τι άλλο εμπορεύσιμο προϊόν. Δε θα μπορούσε να τακτοποιηθεί έτσι αυτό το ζήτημα;

—Ασφαλώς και θα ετακτοποιείτο, απάντησε ο κ. Κάλβιν. Αλλά είναι παράλογο να μιλάτε σεις κατ’ αυτό τον τρόπο.

Ό Έρνεστ έπεσε πάνω του σάν κεραυνός.

— Είσθε λιγότερο παράλογος εσείς, κύριε καταστροφέα των μηχανών που συμβουλεύετε την επιστροφή στις προκατακλυσμιαίες μεθόδους των προπάππων σας; Τι προτείνετε για ν’ απαλλαγούμε από το πλεόνασμα; Θα μπορούσατε ν’ αποφύγετε το πρόβλημα τού πλεονάσματος με το να μην παράγετε πλεόνασμα. Και τι προτείνετε για την αποφυγή της παραγωγής πλεονάσματος; Την επιστροφή σέ μια πρωτόγονη μέθοδο παραγωγής, τόσο ακαθόριστης, ανοργάνωτης και παράλογης τόσο χρονοβόρας και δαπανηρής που θα ήταν αδύνατο να παραχθεί οποιοδήποτε πλεόνασμα.

Ό κ. Κάλβιν κατάπιε το σάλιο του. Η αιχμή του δόρατος είχε βρει το στόχο. Ξανακατάπιε το σάλιο του και ξερόβηξε να καθαρίσει το λαιμό του.

—Έχετε δίκιο, είπε. Με πείσατε, είναι παράλογο. Αλλά κάτι πρέπει να κάνουμε. Για μας, τη μεσαία τάξη, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Αρνούμεθα να δεχτούμε την εξαφάνισή μας. Προτιμούμε νάμαστε παράλογοι και να επιστρέψουμε στις μεθόδους των παππούδων μας που είναι πράγματι χονδροειδείς και δαπανηρές. Θα ξαναφέρουμε τη βιομηχανία στο στάδιο που βρισκόταν πριν από τα τραστ. Θα σπάσουμε τις μηχανές. Και σεις τι σκοπεύετε να κάνετε γι’ αυτό;

—Μα δεν μπορείτε να σπάσετε τις μηχανές, απάντησε ο Έρνεστ. Δεν μπορείτε να γυρίσετε πίσω το ρεύμα της εξέλιξης. Δυο μεγάλες δυνάμεις στέκονται απέναντί σας που η κάθε μια τους είναι πιο δυνατή από τη μεσαία τάξη. Το μεγάλο κεφάλαιο, τα τραστ με μια λέξη, δε θα σας αφήσουν να γυρίσετε πίσω. Δε θέλουν την καταστροφή των μηχανών. Αλλά μεγαλύτερη και ισχυρότερη δύναμη από τα τραστ είναι η εργασία. Δε θα σας αφήσει να καταστρέψετε τις μηχανές. Γιατί κάθε ιδιοκτησία που υπάρχει στον κόσμο, μαζί κι οι μηχανές, τη διεκδικούν δύο αντίπαλα στρατόπεδα, τα τραστ απ’ τη μια μεριά και η εργασία από την άλλη. Κανένας από τους δύο αυτούς αντιπάλους δε θέλει την καταστροφή των μηχανών, μόνο θέλει την κατοχή τους. Σ’ αυτή τη μάχη δεν υπάρχει θέση για τη μεσαία τάξη. Η μεσαία τάξη είναι ένας πυγμαίος ανάμεσα σε δύο γίγαντες. Δε βλέπετε κακόμοιρη μεσαία τάξη, ότι έχετε πιαστεί ανάμεσα σε δυο μυλόπετρες που έχουν αρχίσει κιόλας να σας αλέθουν;

«Σας απέδειξα με μαθηματικό τρόπο την αναπόφευχτη πτώση του καπιταλιστικού συστήματος. Όταν κάθε χώρα θα βρεθεί μ’ ένα πλεόνασμα στα χέρια που δε θα μπορεί ούτε να το καταναλώσει ούτε να το πουλήσει, το καπιταλιστικό σύστημα θα καταρρεύσει κάτω από την τρομερή συσσώρευση κερδών που το ίδιο θα έχει επιτύχει. Αλλά εκείνη την ημέρα δε θα γίνει καμιά καταστροφή των μηχανών. Η μάχη θα δοθεί για την απόκτηση των μηχανών. Εάν νικήσει η εργασία, ο δρόμος σας θα είναι εύκολος. Οι Ενωμένες Πολιτείες κι ολόκληρος ο κόσμος εξ άλλου θ’ αρχίσουν μια νέα και θαυμαστή εποχή. Οι μηχανές αντί να συντρίβουν τη ζωή θα την κάνουν πιο ωραία, πιο ευτυχισμένη, πιο αξιοπρεπή. Εσείς, μέλη της μεσαίας τάξης που θάχει εξαφανιστεί, χέρι χέρι με την τάξη των εργαζομένων —μόνον εργαζόμενοι θα υπάρχουν εκείνη την εποχή— θα συμμετάσχετε στή δίκαιη μοιρασιά των προϊόντων που θα παράγουν αυτές οι υπέροχες μηχανές. Και μείς όλοι μαζί, θα φτιάξουμε νέες κι ακόμα πιο υπέροχες μηχανές. Και δε θα μένει κανένα πλεόνασμα γιατί δε θα υπάρχουν κέρδη».

—Κι να υποθέσουμε ότι στή μάχη για την κατάκτηση των μηχανών κι όλου του κόσμου νικήσουν τα τραστ; ρώτησε ο κ. Κόβαλτ.

—Τότε, απάντησε ο Έρνεστ, σεις και η εργασία κι όλοι μας θα συνθλιβούμε κάτω από τη σιδερένια φτέρνα ενός δεσποτισμού τόσο αδίσταχτου και τρομερού που θα βάψει κόκκινες τις σελίδες της ανθρώπινης Ιστορίας όσο κανένας άλλος δεσποτισμός. 

Η Σιδερένια Φτέρνα(4), αυτό είναι το όνομα που ταιριάζει σ’ αυτό το φοβερό δεσποτισμό.

(1)Εδώ ο Έβερχαρντ δείχνει καθαρά την αιτία όλων των εργατικών ταραχών εκείνης της εποχής. Στη μοιρασιά του κοινού προϊόντος, το κεφάλαιο ήθελε τα περισσότερα άλλα και η εργασία προσπαθούσε να πάρει όσο το δυνατόν πιο πολλά. Η διαμάχη αυτή ήταν ανειρήνευτη. Για όσο καιρό υπήρχε το καπιταλιστικό σύστημα η εργασία και το κεφάλαιο συνέχιζαν να παλεύουν για τη μοιρασιά του κοινού προϊόντος. Το πράγμα σήμερα μας φαίνεται γελοίο, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε εφτά αιώνες μπροστά απ’ αυτούς που ζήσαν τότε.

(2)Ο Θεόδωρος Ρούσβελτ, πρόεδρος των Ενωμένων Πολιτειών, μερικά χρόνια πριν απ’ αυτή την εποχή, έκανε την πάρα κάτω δήλωση: «Χρειάζεται μια πιο φιλελεύθερη και πιο εκτεταμένη αμοιβαιότητα στην αγορά και την πώληση των προϊόντων, ώστε να μπορέσουμε να διαθέσουμε κατά τρόπο ικανοποιητικό στο εξωτερικό, το πλεόνασμα της παραγωγής των Ενωμένων Πολιτειών». Φυσικά το πλεόνασμα στο οποίο αναφέρεται ήταν τα κέρδη του καπιταλιστικού συστήματος, πέρα και πάνω από το δυναμικό των καπιταλιστών να τα καταναλώσουν. Την ίδια εποχή ο γερουσιαστής Mark Hanna έλεγε: «Η ετήσια παραγωγή αγαθών στις Ενωμένες Πολιτείες είναι κατά το ένα τρίτο ανώτερη από την κατανάλωση». Επίσης ένας άλλος γερουσιαστής ο Chauncay Depew έλεγε: «Ο αμερικάνικος λαός παράγει κάθε χρόνο αγαθά αξίας δυο δισεκατομμυρίων περισσότερα απ’ αυτά που μπορεί να καταναλώσει».

(3)Καρλ Μαρξ, ο μεγάλος πνευματικός ήρωας του σοσιαλισμού, ήταν ένας Γερμανός Εβραίος που έζησε στο 19ο αιώνα, σύγχρονος του Στιούαρτ Μιλλ. Μάς φαίνεται απίστευτο ότι μετά την διατύπωση των οικονομικών του ανακαλύψεων, ο Μαρξ για πολλές γενιές χλευάστηκε από τους στοχαστές και τους λόγιους τους πλέον καθιερωμένους στον κόσμο. Εξ αιτίας των ανακαλύψεών του διώχτηκε από την πατρική γη και πέθανε εξόριστος στην Αγγλία.

(4)Είναι η πρώτη φορά, απ’ όσο γνωρίζουμε, που χρησιμοποιήθηκε αυτή η λέξη για να υποδηλώσει την Ολιγαρχία.

Τζακ Λόντον (1876-1916)

Ο σοσιαλιστής Αμερικανός συγγραφέας Τζακ Λόντον γεννήθηκε στο Όκλαντ του Σαν Φρανσίσκο στις 12 του Γενάρη 1876. Από πολύ μικρός θα γνωρίσει τη φτώχεια και τη σκληρή ζωή στο εργοστάσιο. 

Το 1897 θ’ ακολουθήσει τους χρυσοθήρες στον Καναδικό Βορρά. Εκεί, μέσα στο φοβερό κρύο και την απογοήτευση δε θ’ ανακαλύψει χρυσάφι, αλλά τη συγγραφική του φλέβα που θα τον κάνει διάσημο. Αναγνωρίστηκε σαν ο μεγαλύτερος Αμερικανός συγγραφέας των αρχών του 20ού αιώνα.

Στην αρχή της ζωής του, έκανε για να βγάλει το ψωμί του διάφορα επαγγέλματα: εφημεριδοπώλης, λιμενεργάτης, ναυτικός, χρυσοθήρας αλλά και πολεμικός ανταποκριτής στη διάρκεια του πολέμου των Μπόερς στη Νότια Αφρική και του Ρωσοϊαπωνικού πολέμου στα 1904. Δεχόμενος οποιαδήποτε δουλειά του τύχαινε και «αλητεύοντας» με κάθε μέσο στην αχανή έκταση των ΗΠΑ, είχε την ευκαιρία να γνωρίσει καλά τον κόσμο.

Εμπνέεται το έργο του από τις περιπλανήσεις του στο Βορρά και στις θάλασσες του Νότου, τους περιθωριακούς της αμερικάνικης ζωής, τη ζωή των εργατών και το αμερικανικό σοσιαλιστικό κίνημα. 

Συνδυάζοντας τις εμπειρίες του με τη μελέτη του Κομμουνιστικού Μανιφέστου, ο Λόντον στράφηκε προς το σοσιαλισμό, ενώ η απίστευτη ενέργειά του διοχετεύθηκε στη γραφή. Από το 1896 γίνεται μέλος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος και προσπαθεί με το συγγραφικό του ταλέντο και τη γεμάτη πάθος συμμετοχή του στην πολιτική να βοηθήσει το αμερικανικό προλεταριάτο.

Γράφει πολλά διηγήματα, μυθιστορήματα και πολιτικά δοκίμια. Όλα του τα έργα έχουν μεγάλη απήχηση και τεράστια εμπορική επιτυχία. Μόνο στην Αγγλία έχουν πουληθεί 7 εκατομμύρια αντίτυπα της «Σιδερένιας Φτέρνας».

Στις 22 του Νοέμβρη 1916 απογοητευμένος από τον τρόπο ζωής στον οποίο τον ώθησε η αμερικανική κοινωνία, θα αυτοκτονήσει επαναλαμβάνοντας τη χειρονομία του ήρωά του, Μάρτιν Ιντεν. (Βιογραφικό από τον Ριζοσπάστη)

*** Αν δεν έχετε τη δυνατότητα να το προμηθευτείτε από Δω διαβάστε το Εδώ