Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΒΟΡΕΙΟ ΣΕΛΑΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ, ΣΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΛΕΝΙΝΓΚΡΑΝΤ!!

18 ΓΕΝΑΡΗ 1943 ...Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΛΗΞΕ Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝΓΚΡΑΝΤ ...ΚΙ Ο ΖΟΥΚΟΦ ΠΗΡΕ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΑΡΧΗ ...

Λέμε ότι 27/1/44 έληξε ο αποκλεισμός και γράφουμε όλοι τότε τα άρθρα μας για την πολιορκία του Λένινγκραντ. Η αλήθεια είναι ότι ο αποκλεισμός έληξε στις 18/1/1943 (Από 8 Σεπτέμβρη 41 μέχρι 18 Γενάρη 43). Η πολιορκία του Λένινγκραντ είναι αυτή έληξε στις 27/1/1944 (Από 4 Σεπτέμβρη 1941 μέχρι 27 Γενάρη 1944), με την απώθηση των Γερμανικών στρατευμάτων για πάντα.

Εκείνη τη μέρα (18 Γενάρη 1943) ολοκληρώθηκε το σπάσιμο του αποκλεισμού. Εκείνη τη μέρα ο Ζούκωφ πήρε τον τίτλο του Στρατάρχη. Κι η λήξη του αποκλεισμού θεωρήθηκε σαν "ήμισυ του παντός" για την ολοκλήρωση της νίκης στο Λένινγκραντ.
Ο ίδιος ο Ζούκωφ στο χάρτη των επιχειρήσεων (χάρτης 3), έχει τίτλο :

«ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝΓΚΡΑΝΤ. ΓΕΝΑΡΗΣ 1943 - ΓΕΝΑΡΗΣ 1944». Συγκεκριμένα από 18/1/43 μέχρι 27/1/44.

Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝΓΚΡΑΝΤ.

 

Η επίθεση των Γερμανών στο Λένινγκραντ άρχισε στις 8/9/41. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους στόχους της Βέρμαχτ, όχι μόνο για ψυχολογικούς προπαγανδιστικούς λόγους (Το Λένινγκραντ είναι η πατρίδα της επανάστασης) αλλά και για πολύ πιό συγκεκριμένους στρατηγικούς. 

Το Λένινγκραντ ήταν πολύ μεγάλο βιομηχανικό κέντρο της ΕΣΣΔ. Κι αν έπαιρναν το Λένινγκραντ, θα ένωναν τις δυνάμεις τους με τους συμμάχους τους Φινλανδούς που επιτίθεντο στο Λένινγκραντ από βορά κι έτσι θα σχημάτιζαν ένα νέο βόρειο μέτωπο εναντίον της Μόσχας. 

Οι διαταγές του Χίτλερ για την επιχείρηση αυτή, που είχε την ονομασία «Επιχείρηση Βόρειο Σέλας» (Operation Nordlicht), απέκλειαν οποιαδήποτε χρονοτριβή και διέτασσαν την πλήρη ισοπέδωση της πόλης του Λένιν. Αν τα κατάφερναν ... καλύτερα ας μη το σκεφτούμε, αφού έτσι κι αλλιώς δεν τα κατάφεραν.

Η προέλασή τους που ήταν "κεραυνοβόλα" στην αρχή, σιγά σιγά, με την άμυνα, με τα σαμποτάζ των ανταρτών, με τις εφεδρείες των σοβιετικών, έγινε πολύ αργή. Από κει που προχωρούσαν με ρυθμό 5 χιλιόμετρα τη μέρα, έφτασαν να προχωρούν 1 χιλιόμετρο τη μέρα κι όχι σε όλο το μέτωπο. Μέχρι που στις αρχές Οκτώβρη 1942, οι αιχμάλωτοι πληροφορούσαν τους σοβιετικούς, ότι οι Γερμανοί σκάβουν αμπριά. Σταμάτησαν κι ετοιμάζονταν για χειμώνα και για άμυνα.

Ο Χίτλερ έξαλλος. 

Η τακτική του αναπροσαρμόστηκε. Θα καταστρέφανε λέγανε το Λένινγκραντ και τον πληθυσμό του, με συνεχείς βομβαρδισμούς και με την πείνα. Το επιτελείο του Πολεμικού Ναυτικού των γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων εξέδωσε μυστική ντιρεκτίβα στην οποία αναφερόταν: 

«Ο Φύρερ αποφάσισε να εξαφανίσει το Πέτερμπουργκ από το πρόσωπο της Γης. Μετά την ήττα της Σοβιετικής Ρωσίας δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον για την απώτερη ύπαρξη αυτού του πυκνοκατοικημένου σημείου. Προτείνεται να αποκλειστεί στενά η πόλη και με βολές από τα όπλα όλων των διαμετρημάτων, καθώς και με τον αδιάκοπο βομβαρδισμό να ισοπεδωθεί». 

Οι Γερμανοί, οι Φιλανδοί και μια μεραρχία Ισπανών φασιστών, είχαν περικυκλώσει κι αποκλείσει το Λένινγκραντ από όλες τις μεριές.

Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ. Η ΠΕΙΝΑ. Ο «ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ».

Σε μεγάλο βαθμό τα κατάφεραν. Η πείνα θέρισε. Στο Λένινγκραντ πέθαναν από τον πόλεμο και κυρίως από την πείνα, πιό πολλοί άνθρωποι, από το σύνολο των Αγγλικών και Αμερικάνικων δυνάμεων σ’ όλο το Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Η ηρωική άμυνα του Λένινγκραντ διήρκεσε 872 μέρες. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας οι ναζί έριξαν στο Λένινγκραντ 107.000 βόμβες και 159.000 βαριά βλήματα. Η αεροπορία και το πυροβολικό του εχθρού κατέστρεψαν πάνω από 3.000 και επέφεραν ζημιές σε 7.000 περίπου κτίρια. Στις μάχες και τους βομβαρδισμούς σκοτώθηκαν 16.647 άνθρωποι, 38.702 τραυματίστηκαν, ενώ από την πείνα πέθαναν 641.803 κάτοικοι του Λένινγκραντ .

Όμως οι σοβιετικοί βρήκαν τρόπο να σπάσουν τον αποκλεισμό, αλλά ... μόνο το χειμώνα. 

Έφτιαξαν δρόμο πάνω στην παγωμένη λίμνη Λάτογκα, που ήταν η μόνη επαφή της πόλης με την υπόλοιπη ΕΣΣΔ, που δεν την έλεγχαν οι Γερμανοί. Έστρωσαν και σιδηροδρομική γραμμή πάνω στον πάγο. Πήρε το όνομα "ο δρόμος της ζωής". 

Έτσι μετέφεραν προμήθειες και όπλα. Αλλά πάντα μέσα στην εμβέλεια των Γερμανικών πυροβόλων. Και πάντα με το φόβο ότι ο πάγος ίσως σπάσει. Δείτε το χάρτη 1 που δείχνει τον αποκλεισμό.

 Δείτε και στο χάρτη 3 που είναι σχεδιασμένος "ο δρόμος της ζωής".

Τα εφόδια που ήρθαν από το «δρόμο της ζωής» βοήθησαν στο να διπλασιαστεί η μερίδα ψωμιού για τους πολιορκημένους. Απ' τον ίδιο δρόμο απεγκλωβίστηκαν περίπου ένα εκατομμύριο κάτοικοι του Λένινγκραντ , κυρίως ηλικιωμένοι, παιδιά και τραυματίες. Υπολογίζεται ότι έτσι μεταφέρθηκαν εκτός κλοιού πάνω από 500.000 άμαχοι.

Οι κάτοικοι της πόλης άντεξαν με κάθε τρόπο στην πείνα και τις άλλες στερήσεις. Κι εκτός αυτού βρήκαν και τρόπο να συνεχίσουν την παραγωγή όπλων μέσα στην πολιορκημένη πόλη. 

Μόνο μέσα σε μισό χρόνο, έφτιαξαν 713 τανκς, 480 θωρακισμένα οχήματα, 58 θωρακισμένα τραίνα, πάνω από 3000 πυροβόλα, γύρω στις 10.000 όλμους, 80.000 "κατιούσες". Μάλιστα οι ήρωες του Λένινγκραντ έφτιαξαν κι έστειλαν στη Μόσχα, όταν γινόταν εκεί η μεγάλη μάχη της Μόσχας, πάνω από 1000 πυροβόλα κάθε είδους.

Ο ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ ΖΟΥΚΩΦ.

Τον ίδιο καιρό, πολύ πιό μακριά, εξελίσονταν η μεγάλη μάχη του Στάλιγκραντ. Η μάχη του Στάλιγκραντ δεν είχε λήξει. Αλλά οι Γερμανοί είχαν παγιδευτεί κι η μοίρα τους ήταν στα χέρια του κόκκινου στρατού. Πριν ακόμα λήξει η μάχη, ο Ζούκωφ παίρνει εντολή να πάει στο Λένινγκραντ. 

Η εντολή του Ι. Β. Στάλιν είναι «Πηγαίνετε στο Λένινγκραντ που βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Οι Γερμανοί παίρνοντας το Λένινγκραντ και σμίγοντας με τους Φινλανδούς μπορούν να υπερφαλαγγίσουν και να χτυπήσουν τη Μόσχα». Να πάει να οργανώσει και να διευθύνει τη μάχη για το σπάσιμο του αποκλεισμού της πόλης. Την επιχείρηση "Ίσκρα".

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ "ΙΣΚΡΑ" - ΛΗΞΗ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ.

 

Δείτε το χάρτη 2. Η Ίσκρα ήταν το «βόρειο» τμήμα της γενικευμένης χειμερινής αντεπίθεσης που εξαπέλυσαν οι σοβιετικοί μετά το θρίαμβο του Στάλιγκραντ. Η επιχείρηση υλοποιήθηκε από τις δυνάμεις του Κόκκινου Στρατού, με στόχο την δημιουργία χερσαίας σύνδεσης στο πολιορκούμενο Λένινγκραντ, από τις 18 Ιανουαρίου. 

Στις 22 Ιανουαρίου, η πρώτη γραμμή μετώπου είχε σταθεροποιηθεί κι άνοιξε με επιτυχία στην πόλη ένα χερσαίο διάδρομο μήκους 8 – 10 χιλιομέτρων στον οποίο οι σιδηροδρομικές γραμμές που κατασκευάσθηκαν επέτρεψαν τον συντομότερο ανεφοδιασμό της πόλης έναντι της παλαιάς διαδρομής μέσω της παγωμένης λίμνης Λάντογκα. Δείτε στους χάρτες 2 και 3, που φαίνεται η επιχείρηση Ίσκρα κι ο παράκτιος διάδρομος που ανοίχτηκε για να επικοινωνεί το Λένινγκραντ με την υπόλοιπη ΕΣΣΔ.

Μετά από το άνοιγμα του παράκτιου διαδρόμου για τον εφοδιασμό της πόλης, οι επιθέσεις του σοβιετικού στρατού συνεχίστηκαν με στόχο της απώθηση των Γερμανών και τη λύση της πολιορκίας της πόλης. Επιχείρηση "Πολικός Αστέρας". Στόχος που δεν ολοκληρώθηκε παρά μόνο ακριβώς ένα χρόνο αργότερα, στις 27 Γενάρη 1944. Δείτε χάρτη 3.

Η νίκη στο Λένινγκραντ υπήρξε ισάξια των νικών στη Μόσχα και στο Στάλιγκραντ. Οι στρατιώτες, οι εργάτες κι οι πολίτες του Λένινγκραντ : Σταμάτησαν τους Γερμανούς και κράτησαν την πόλη. 

Άντεξαν την πείνα και τις κακουχίες. Συνέχισαν κανονικά την παραγωγή όπλων στα εργοστάσια της πόλης. Χτύπησαν τον αποκλεισμό και την πείνα με το "δρόμο της ζωής" πάνω στη λίμνη Λάντογκα. 

Κέρδισαν τον παράκτιο διάδρομο με την επιχείρηση Ίσκρα. Έδιωξαν τους Γερμανούς από το Λένινγκραντ και τους πήγαν μέχρι την πύλη του Βραδεμβούργου.

Την ίδια μέρα που ολοκληρώθηκε η λήξη του αποκλεισμού του Λένινγκραντ, ο Ζούκωφ πήρε τον τίτλο του Στρατάρχη. Δεν ήταν τυχαίο. Μέσα στο Γενάρη του 1943 είχε κερδίσει τη μάχη του Στάλιγκραντ κι είχε τελειώσει τον αποκλεισμό του Λένινγκραντ.

ΤΑ ΡΩΣΙΚΑ ΣΚΥΛΙΑ.

Μια λεπτομέρεια των μαχών, όπως την περιγράφει ο Γερμανός στρατιώτης William Lubbeck, στο βιβλίο του «Στις πύλες του Λένινγκραντ».

«Ο κόκκινος στρατός έστελνε σκυλιά να διασχίσουν τις γραμμές μας. Στα φτωχά εκείνα ζώα είχαν δέσει δυναμίτη γύρω από το κορμί τους και τα είχαν εκπαιδεύσει να τρέχουν και να κρύβονται κάτω από τα οχήματά μας. Όταν έκαναν κάτι τέτοιο, οι κεραίες των πυροκροτητών που βρίσκονταν στις ράχες τους, κάμπτονταν και πυροδοτούσσν τα εκρηκτικά».

ΠΗΓΕΣ.

1. Από το Ριζοσπάστη για την πολιορκία http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3032083

2. Από το Ριζοσπάστη για το δρόμο της ζωής.http://www.rizospastis.gr/story.do…

3. http://www.katiousa.gr/…/poliorkia-tou-leningkrant-echei-a…/

VIDEOS

1. Video της σειράς «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα» Αμερικανοσοβιετικής παραγωγής για την πολιορκία του Λένινγκραντ. Στα Ελληνικά. Διάρκεια 57 λεπτά. https://youtu.be/Vx3XFv-hj4Y

2. Video της σειράς της Ρωσικής τηλεόρασης «WWII. THE WAR SOVIET STORM. Siege of Leningrand». Στα Αγγλικά. Διάρκεια 47 λεπτά. https://youtu.be/-sVPjvZ7YT8

ΒΙΒΛΙΑ

1. Στατάρχη Ζούκωφ Απομνημονεύματα. «Αναμνήσεις και στοχασμοί».
2. Υπουργείο Άμυνας ΕΣΣΔ. Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος
3. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Σύγχρονη Εποχή. Συλλογικό έργο. Τόμος δεύτερος.
4. David Irving. Ο πόλεμος του Χίτλερ.
5. B. H. Liddel Hart. Οι Γερμανοί στρατηγοί μιλάνε.
6. Οι πηγές του Βόλγα. Curzio Malaparte
7. Στις πύλες του Λένινγκραντ. Η ιστορία ενός στρατιώτη της Γερμανικής ομάδας στρατιών «Βορράς». William Lubbeck

Για την 7η συμφωνία του Σοστακόβιτς (https://youtu.be/m3G9ZqxcReU ) που γράφτηκε για το Λένινγκραντ και παίχτηκε πρώτη φορά μέσα σ’ αυτό κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, θα γράψουμα αναλυτικά άλλη φορά.

Manos Doukas

ΑΝ ΒΓΕΙ Ο ΚΟΥΛΗΣ...ΤΗΝ ΒΑΨΑΜΕ...-“ΜΕΝΤΕΣΕΣ” ή “ΠΟΜΟΛΟ” ?!!

ΑΝ ΒΓΕΙ Ο ΚΟΥΛΗΣ ... ΤΗΝ ΒΑΨΑΜΕ ...

Καζαμίας Πολιτικών εξελίξεων και δεξιών κυβερνήσεων ...

Δεν είναι αστείο και μην κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε. Αν βγει ο Κυριάκος καήκαμε. Καταστραφήκαμε. Άντε πάλι από την αρχή. Λιτότητα, εκμετάλλευση, υποτέλεια, αστυνομοκρατία, αντικομουνισμό κι όλα τα άλλα που κάνουν πάντα όλοι οι δεξιοί.

Πρώτα πρώτα δε θα καταργήσει κανένα νόμο από αυτούς που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και θα βάλει σε άμεση εφαρμογή τους νόμους Κατρούγκαλου κι Αχτσιόγλου, για την προσωπική διαφορά, τις περικοπές συντάξεων και επιδομάτων, για εργασιακά και μισθούς, για συνδικαλιστικά και απεργία. 

Άστα. Κόλαση μας περιμένει.

Όλους αυτούς τους νόμους του ΣΥΡΙΖΑ, που οι προηγούμενοι ανέβαλαν την εφαρμογή τους (μέχρι τις εκλογές) θα τους εφαρμόσει αμέσως. Εντάξει… κι οι άλλοι μέχρι τις εκλογές ανέβαλαν την εφαρμογή τους, αλλά αν τους εφαρμόσει ο Κούλης δεν είναι το ίδιο. 

Θα γίνει χαμός. Καήκαμε.

Θα προσφύγει στη δικαιοσύνη ενάντια στις αιτήσεις των συνταξιούχων για αναδρομικά. 
Τι; Δεν πρόλαβε; Τόκαναν οι άλλοι; Καλά. Σβήστο αυτό.

Θα ψηφίσει νόμο που θα λέει ότι όποιος παίρνει σύνταξη, έχει προθεσμία ένα χρόνο για να πεθάνει. Τέλος πια στα ευχολόγια των άλλων κυβερνήσεων. Ήρθε η ώρα των αποφάσεων. Δεν μπορεί το κράτος να αντέξει το βάρος.

Θα σκληρύνει ακόμα και τη φρασεολογία της κυβέρνησης. Αυτός τις απολύσεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών, θα τις λέει “απολύσεις” και όχι “προσλήψεις”. 
Τις περικοπές θα τις λέει “περικοπές” κι όχι “αυξήσεις”. Και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης θα τα λέει “στρατόπεδα συγκέντρωσης” κι όχι “Κ.Υ.Τ. Μόρια”.

Θα απαιτήσει από τον ΣΕΒ και τους άλλους Μίχαλους να διατυπώσουν αμέσως νέες απαιτήσεις, γιατί όλες τις παλιές τις εφάρμοσαν οι άλλοι κατά γράμμα κι αυτός δε θάχει τώρα. 
Και γιατί δηλαδή; Αυτός παρακατιανός είναι; 
Αλλά οι εργοδότες θα ζητήσουν πίστωση χρόνου, γιατί ακόμα δεν έχουν ξεμεθύσει από το προηγούμενο πάρτι.

Θα κάνει δικό του μνημόνιο. Όλοι έχουν κάνει ένα. Αυτός γιατί όχι; 
Μ’ αυτόν τον τρόπο θέλει να αποκαλύψει και τον Τσίπρα.
 Θα του πει στη Βουλή: “Εγώ το δικό σου το ψήφισα. Εσύ τι θα κάνεις τώρα; Ε;”

Θα ολοκληρώσει όλες τις Νατοϊκές βάσεις, νέες και παλιές, που υποσχέθηκε και σχεδίασε ο ΣΥΡΙΖΑ, στα πλαίσια της πολιτικής “κάθε λιμάνι και αγκυροβόλιο – κάθε πόλη και βάση του ΝΑΤΟ”. 
Θα πάει τις Νατοϊκές δαπάνες στο 4%. 
Ο Τραμπ έδωσε συγχαρητήρια στον Τσίπρα για το 2%. Φαντάσου τι θα πει σ’ αυτόν αν το κάνει 4%. Θα γίνει έτσι “πολύ πιο απαραίτητος σύμμαχος”.

Τον πρέσβη Πάιατ θα τον πηγαινοφέρνουν στα υπουργεία για έλεγχο και στις πόλεις που θέλει να βρει οικόπεδα για βάσεις, με κρατικό ελικόπτερο. Όχι όπως τους άλλους, που τον άφηναν μόνο του τον άνθρωπο, χωρίς παρέα, να γυρνά όπου θέλει και να κάνει ό,τι θέλει.

Και θα βγάλει ανακοίνωση της κυβέρνησης που θα λέει ότι ο Τραμπ δεν είναι πια “διαβολικά καλός”, αλλά “αγγελικά τέλειος”.
 Κι ότι η νέα κυβέρνηση δε θέλει να είναι απλώς “μεντεσές”, αλλά θέλει να γίνει και “πόμολο”.

Οι διαδηλώσεις ενάντια σε Νατοϊκές και Αμερικάνικες εγκαταστάσεις απαγορεύονται. 
Δε θα διαταράξουν τη συμμαχία μια χούφτα διαδηλωτές. Κάθε διαδηλωτής που δε θα υπακούει, θα τρώει μια χειροβομβίδα υδρόθειου στο κεφάλι του.

Θα καταργήσει το νόμο Κατσέλη για την πρώτη κατοικία. Όχι μετά από δυο μήνες όμως. Τώρα αμέσως. 
Θέλει λέει να γλυτώσει τον κοσμάκη από το βάρος του ΕΝΦΙΑ που έβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ… και που εκείνος δεν αντέχει να μην τον αυξήσει.

Θα συνεχίσει για άλλη μια τετραετία τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Κι επειδή αυτοί είναι πολύ δεξιοί, όχι μόνο θα πηγαίνουν στις διάφορες εκδηλώσεις μαζί με τους Χρυσαυγίτες (όπως έκαναν οι “αριστεροί”), αλλά θα τους κρατούν και το χεράκι.

Θα ανακοινώσει ότι στο σύνθημα “τι Πλαστήρας, τι Παπάγος”,
 εκείνος θα έχει το ρόλο “Παπάγος”, 
γιατί ο άλλος ακόμα δεν ξεκαθάρισε ποιος από τους δύο θέλει να είναι.

Θα παραλάβει καμένη γη. 
Θα απαιτήσει θυσίες από το λαό για την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα, την παραγωγικότητα. Θα ανήκουμε στη δύση ακόμα μια φορά. 
Θα βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο και θα στείλει στη δικαιοσύνη τα παιδιά που λένε τα κάλαντα χωρίς αποδείξεις. Επιτέλους να μπει μια τάξη σ’ αυτήν τη χώρα.
 Θα βλέπει το φως στο βάθος του τούνελ για δυο τρία χρόνια και λίγο καιρό πριν τις επόμενες εκλογές θα πανηγυρίζει ότι σωθήκαμε εξ αιτίας του. Αυτονόητα πράγματα.

Θα κάνει κι άλλα τερατώδη, που τόλμησε ή δεν τόλμησε να τα κάνει ούτε ακόμα κι ο ΣΥΡΙΖΑ.

 Αυτές οι καταστροφές θα μας βρουν αν βγει ο Κούλης. 

Ενώ αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ… ούτε γάτα ούτε ζημιά. Θα συνεχίσουμε την ίδια “αριστερή” πολιτική, που κανένας δε μπορεί να την πει “δεξιά”, 

γιατί είπε ο Κούλης κι ο Άδωνης (μόνο αυτοί το λένε, αλλά φτάνει) 

ότι είναι “αριστερή”.

Manos Doukas

ΌΤΑΝ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ..ΑΠΑΝΤΑΜΕ:

ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

-Απάντηση στον αντικομμουνισμό και την παραχάραξη της Ιστορίας από το Ευρωκοινοβούλιο (VIDEO)

Σε ένα όργιο αντικομμουνισμού και παραχάραξης της Ιστορίας εξελίχθηκε η συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο με θέμα την «Ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή εκπαίδευση, έρευνα και διατήρηση της μνήμης του ολοκληρωτικού παρελθόντος», που στόχο είχε την απαράδεκτη εξίσωση του κομμουνισμού με το τέρας του φασισμού. Απάντηση στον αντικομμουνισμό έδωσε η παρέμβαση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ.

Ο ευρωβουλευτής του Κόμματος Κώστας Παπαδάκης στην τοποθέτησή του σημείωσε συγκεκριμένα τα παρακάτω:

«Μιλάτε περί ολοκληρωτισμού... ο στόχος σας προφανής, να εξισώσετε  τον κομμουνισμό με το τέρας του φασισμού, του  γνήσιου παιδιού της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αυτής που όλοι σας υπερασπίζεστε. 

H ιστορική αλήθεια, η κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ αποτελούν άσβεστο μάρτυρα για το ποιος εξολόθρευσε το ναζισμό. Το ποιος θρέφει και σήμερα την ακροδεξιά, τον εθνικισμό, τους φασίστες το μαρτυρά το τι γίνεται σήμερα στην Πολωνία, στην Ουγγαρία, στις Βαλτικές χώρες με τις διώξεις και απαγορεύσεις ΚΚ την ίδια ώρα που απονέμονται τιμές σε συνεργάτες των ναζί με τη στήριξη της ΕΕ.

Όσα ιδρύματα, ψέματα στα σχολικά βιβλία και ακριβοπληρωμένες καμπάνιες κι αν χρηματοδοτήσετε, την Ιστορία την γράψανε και τη γράφουν οι λαοί με την πάλη τους ενάντια στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Είναι ιστορικές οι κατακτήσεις του σοσιαλισμού στην Παιδεία, στην Υγεία, στην εξάλειψη της ανεργίας, στην κατοχύρωση εργασιακών δικαιωμάτων.

Η ΕΕ και o καπιταλισμός δεν είναι μονόδρομος. Οι λαοί μπορούν με τη δική τους εξουσία στις χώρες τους να παλέψουν για την Ευρώπη του Σοσιαλισμού».

902.gr

ΝΕΟ ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Η Δημοτική Αρχή παρέδωσε σήμερα προς χρήση, τον νέο δωρεάν δημοτικό χώρο στάθμευσης που διαμόρφωσαν τα συνεργεία του Δήμου, στην έκταση του αμαξοστασίου του ΟΣΕ, στην περιοχή του Αγίου Διονυσίου. 
Με το νέο αυτόν χώρο, που έχει την δυνατότητα να υποδεχτεί 300 περίπου ΙΧ, διευκολύνονται οι οδηγοί του βόρειου τμήματος της Πάτρας και ανακουφίζεται κυκλοφοριακά το κέντρο της πόλης.
Παρόντες στην παράδοση του νέου δημοτικού πάρκινγκ ήταν ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης και ο Αντιδήμαρχος Παύλος Στάμος.

Ο Δήμαρχος σε δηλώσεις του στα Μέσα Ενημέρωσης, μεταξύ άλλων, τόνισε:

«Μετά από πολύ καιρό μας παραχωρήθηκε ένας χώρος του ΟΣΕ που τον διεκδικούσαμε, τον μετατρέψαμε σε δημοτικό χώρο στάθμευσης για να εξυπηρετούνται δωρεάν οι οδηγοί. Ο χώρος μας παραχωρήθηκε μέχρι να αρχίσει η λειτουργία του νέου σταθμού του τρένου στον Άγιο Διονύσιο. Παράλληλα τα συνεργεία μας έκαναν και καθαρισμό της περιοχής.
Αυτό εντάσσεται στον σχεδιασμό που έχουμε κάνει και που προβλέπει να υπάρχουν χώροι στάθμευσης και από την βόρεια και από την νότια πλευρά της πόλης, πολύ κοντά στο κέντρο, ώστε οι οδηγοί να παρκάρουν τα οχήματά τους και να μην εισέρχονται με αυτά στο κέντρο προκαλώντας κυκλοφοριακό πρόβλημα.
Μαζί με τις θέσεις αυτές, σήμερα έχουμε 1.200 δωρεάν θέσεις πάρκινγκ και είναι αδικαιολόγητο να μπαίνουμε στο κέντρο με το ΙΧ μας, να διπλοπαρκάρουμε και να προκαλούμε προβλήματα και να επιβαρύνουμε την κυκλοφορία.

Στην νότια πλευρά έχουμε και δωρεάν συγκοινωνία για να μεταφέρονται οι οδηγοί και οι επιβάτες από και προς την Αγίου Νικολάου, εδώ από αυτά τον χώρο δεν θα έχουμε προς το παρόν συγκοινωνία, είναι όμως μόλις 500 μέτρα από το κέντρο και μπορεί ο καθένας να μεταβεί περπατώντας.
Στο αμέσως επόμενο διάστημα θα γίνει η προκήρυξη τριών μελετών για να βγάλουμε συμπεράσματα για την λειτουργία της μικρής περιμετρικής, για να δούμε το θέμα των αντιδρομήσεων και όλα όσα υπακούουν στην φιλοσοφία μας για να ανακουφίσουμε κυκλοφοριακά την πόλη.
Αυτό που θα έλυνε το πρόβλημα ήταν να είχαμε μαζικά μέσα μεταφοράς. Να είχαμε ολοκληρωμένη την λειτουργία του προαστιακού και προς την πλευρά του Ψαθόπυργου και προς την πλευρά της Δυτικής Αχαΐας, να είχαμε τραμ, να είχαμε αστική συγκοινωνία πυκνή, σύγχρονη με μικρό αντίτιμο εισιτηρίου ή δωρεάν, Αυτό είναι αναγκαίο για την εποχή μας.

Εμείς με τους δωρεάν δημοτικούς χώρους στάθμευσης δίνουμε λύσεις και ανακουφίζουμε το κυκλοφοριακό. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για κάποιον που είναι μόλις δέκα λεπτά από το κέντρο να θέλει να εισέλθει σε αυτό με το ΙΧ του για τις δραστηριότητές του

Ρεπορτερ

ΛΕΝΙΝ:“Η Ρόζα Λούξεμπουργκ Παρά τα Λάθη της, Είναι και Θα Μείνει Αετός” !!

η τεράστια εκτίμηση και θαυμασμός του Λένιν για τη Ρόζα καθιστούν εντελώς κουτοπόνηρες τις απόπειρες διαχωρισμού των δυο επαναστατών, που, αρχής γενομένης από τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία συνεχίζονται από διάφορες πλευρές ως τις μέρες μας

Σαν σήμερα, στις 15 του Γενάρη 1919, συλλαμβάνονται και δολοφονούνται από τμήματα των Φράικοπς (παραστρατιωτικές μονάδες που συγκροτήθηκαν για το χτύπημα της γερμανικής επανάστασης) οι ηγέτες του νεοϊδρυθέντος ΚΚ Γερμανίας Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ. Αποσπάσματα από το τελευταίο κείμενο της Ρόζας, που γράφτηκε λίγες ώρες πριν από τη δολοφονία της…

Κατιούσα

Στις 15 του Γενάρη 1919 συλλαμβάνονται και δολοφονούνται από τμήματα των Φράικοπς (παραστρατιωτικές μονάδες που συγκροτήθηκαν για το χτύπημα της γερμανικής επανάστασης) οι ηγέτες του νεοϊδρυθέντος ΚΚ Γερμανίας Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ. Υπεύθυνη για τη δολοφονία είναι η ηγεσία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας και προσωπικά ο καγκελάριος Φρίντριχ Εμπερτ και ο υπουργός στρατιωτικών Γκούσταβ Νόσκε, που καθοδήγησαν το πνίξιμο της επανάστασης. Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε από την Ρόζα Λούξεμπουργκ την ίδια μέρα της δολοφονίας της. Το αναδημοσιεύουμε από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου:

«H τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο»Αποσπάσματα από το τελευταίο κείμενο της Ρ. Λούξεμπουργκ, που γράφτηκε λίγες ώρες πριν από τη δολοφονία της

« (…) “Η τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο!” Ετσι διακηρύττει θριαμβευτικά ο αστικός Τύπος, έτσι δηλώνουν ο Εμπερτ και ο Νόσκε, και οι αξιωματικοί του “νικηφόρου στρατού”, τους οποίους ο μικροαστικός όχλος στο Βερολίνο χειροκροτεί κουνώντας χαρτομάντιλα και φωνάζοντας “Ούρα!”. Η δόξα και η τιμή των γερμανικών όπλων έχουν δικαιωθεί από την αρχή της παγκόσμιας ιστορίας. Αυτοί που κατατροπώθηκαν στην Φλάνδρα και στην Αργκόν επανόρθωσαν τη φήμη τους με μια λαμπρή νίκη – πάνω από 300 Σπαρτακιστές στο κτίριο της Φόρβερτς (Vorwarts). 

Οι μέρες που οι ένδοξοι Γερμανοί στρατιώτες εισέβαλαν στο Βέλγιο και οι μέρες του στρατηγού Φον Εμιχ, του κατακτητή της Λιέγης, ωχριούν μπροστά στα κατορθώματα των Ράινχαρτ και σία στους δρόμους του Βερολίνου. Οι μαινόμενοι στρατιώτες της κυβέρνησης κατέσφαξαν τους απεσταλμένους, που προσπάθησαν να διαπραγματευτούν την παράδοση του κτιρίου της Φόρβερτς, χρησιμοποιώντας τους υποκόπανους των τουφεκιών για να τους χτυπήσουν μέχρι να μην αναγνωρίζονται. Οι αιχμάλωτοι παρατάχθηκαν στον τοίχο και κατασφάχτηκαν τόσο βίαια που πετάχτηκαν παντού ιστοί από τα μυαλά και τα κρανία τους. Ενόψει τόσο ένδοξων πράξεων, ποιος θα θυμηθεί τις εξευτελιστικές ήττες από τους Γάλλους, τους Βρετανούς και τους Αμερικάνους; Tώρα ο Σπάρτακος είναι ο εχθρός, το Βερολίνο ο τόπος που οι αξιωματικοί μας μπορούν να αποκομίσουν θριάμβους, και ο Νόσκε, ο “εργάτης”, είναι ο στρατηγός που μπορεί να μας οδηγήσει σε νίκες εκεί που απέτυχε ο Λούντεντορφ.

Εξεγερμένοι της ομάδας «Σπάρτακος»

Ποιος δεν θυμάται τους μεθυσμένους πανηγυρισμούς του όχλου του “νόμου και της τάξης” στο Παρίσι, αυτά τα Διονύσια που γιόρτασε η μπουρζουαζία πάνω από τα πτώματα των κομμουνάρων; 

Αυτή η μπουρζουαζία που είχε ντροπιαστικά παραδοθεί στους Πρώσους και είχε εγκαταλείψει την πρωτεύουσα στους εισβολείς, τρέχοντας για να σωθούν σαν οι πιο δειλοί από τους δειλούς. 

Ω, πώς το ανδρικό θάρρος αυτών των εκλεκτών γιων της αστικής τάξης, της “χρυσής νεολαίας” και του σώματος των αξιωματικών επανήρθε στη ζωή απέναντι στους πεινασμένους και άσχημα οπλισμένους Παριζιάνους προλετάριους και τις ανυπεράσπιστες γυναίκες και τα παιδιά τους. 

Πώς αυτοί οι θαρραλέοι γιοι του Αρη, που είχαν λυγίσει απέναντι στον ξένο εχθρό, επέδειξαν τέτοια κτηνώδη σκληρότητα απέναντι στους ανυπεράσπιστους, τους αιχμαλώτους και τους νεκρούς.
“Η τάξη βασιλεύει στη Βαρσοβία!”, “H τάξη βασιλεύει στο Παρίσι!”, “Η τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο!”. Κάθε μισό αιώνα είναι αυτό που γράφεται στις ανακοινώσεις από τους φύλακες της “τάξης” από το ένα επίκεντρο κοσμοϊστορικής πάλης στο άλλο. Και μέσα στην ευφορία τους οι νικητές δεν καταφέρνουν να παρατηρήσουν, πως κάθε “τάξη” που έχει ανάγκη τακτικά να συντηρείται με μια αιματοβαμμένη σφαγή βαδίζει αταλάντευτα προς το δικό της ιστορικό πεπρωμένο, την καταστροφή της.

Τι ήταν αυτή η πρόσφατη “εβδομάδα του Σπάρτακου” στο Βερολίνο; Τι μας έφερε; Tι μας διδάσκει; Τη στιγμή που είμαστε ακόμα στα μισά της μάχης, τη στιγμή που η αντεπανάσταση ακόμα ουρλιάζει για τη νίκη της, οι προλετάριοι πρέπει να λάβουν υπόψη τους το τι έχει συμβεί και να υπολογίσουν τα γεγονότα και τις συνέπειές τους με τη μεγάλη μεζούρα της Ιστορίας.

Η επανάσταση δεν έχει χρόνο για να χάσει, συνεχίζει να προχωρά βιαστικά πάνω από τους ακόμα ανοιχτούς τάφους, πάνω από “νίκες” και “ήττες”, προς το μεγάλο της στόχο. Το πρώτο καθήκον για τους μαχητές του διεθνούς σοσιαλισμού είναι να ακολουθήσουν συνειδητά τις αρχές και το μονοπάτι της επανάστασης.

Καρλ Λίμπκνεχτ (1871-1919). Γιος του ιστορικού στελέχους της Γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας Βίλχεμ Λίμπκνεχτ. Ανέπτυξε έντονη δράση ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, διαφοροποιούμενος από την επίσημη στάση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Συνέβαλε στη συγκρότηση της ομάδας «Σπάρτακος» και του Γερμανικού ΚΚ. Εκτελέστηκε με σφαίρα στο κεφάλι και το πτώμα του τοποθετήθηκε ως άγνωστο πτώμα σε κοντινό νεκροφυλάκιο

Επρεπε κανείς να περιμένει την τελική νίκη του επαναστατικού προλεταριάτου σε αυτήν τη σύγκρουση; Μπορούσαμε να περιμένουμε την ανατροπή των Εμπερτ – Σάιντεμαν και την εγκαθίδρυση μιας σοσιαλιστικής δικτατορίας; 

Σίγουρα όχι, αν συνυπολογίζαμε όλες τις μεταβλητές που βαραίνουν αυτό το ερώτημα. Ο αδύναμος κρίκος στον επαναστατικό σκοπό είναι η πολιτική ανωριμότητα των μαζών των στρατιωτών, που ακόμα επιτρέπουν στους αξιωματικούς τους να τους μεταχειρίζονται ενάντια στον λαό, για αντεπαναστατικούς σκοπούς. Αυτό από μόνο του δείχνει πως καμία επαναστατική νίκη με διάρκεια δεν ήταν δυνατή σε αυτήν τη συγκυρία. Από την άλλη, η ανωριμότητα των στρατιωτών είναι η ίδια ένα σύμπτωμα της γενικής ανωριμότητας της γερμανικής επανάστασης.
(…)

Από όλα αυτά προκύπτει το γεγονός πως μια αποφασιστική και με διάρκεια νίκη δεν μπορούσε να αναμένεται αυτήν τη στιγμή. Αυτό σημαίνει πως η πάλη της προηγούμενης βδομάδας ήταν “λάθος”; 

Η απάντηση θα ήταν ναι αν μιλούσαμε για μια προσχεδιασμένη επιδρομή ή ένα πραξικόπημα. Αυτό όμως πυροδότησε αυτήν την εβδομάδα μαχών; 

Οπως σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις, όπως στις 6 και στις 24 του Δεκέμβρη, ήταν μια κτηνώδης πρόκληση από την κυβέρνηση. Οπως το λουτρό αίματος απέναντι στους ανυπεράσπιστους διαδηλωτές στην Χάουσεστράσε, όπως η σφαγή των ναυτών, έτσι και τώρα η έφοδος στο αρχηγείο της αστυνομίας του Βερολίνου ήταν η αιτία όλων των γεγονότων που ακολούθησαν. Η επανάσταση δεν αναπτύσσεται ομοιόμορφα βάσει της δικής της βούλησης, σε ένα ξεκάθαρο πεδίο μάχης, σύμφωνα με ένα πονηρό σχέδιο κάποιων έξυπνων “στρατηγών”.

Οι εχθροί της επανάστασης μπορούν επίσης να πάρουν την πρωτοβουλία των κινήσεων, και κατά κανόνα το κάνουν πιο συχνά απ’ ό,τι το κάνει η επανάσταση. 

Αντιμέτωποι με την ξεδιάντροπη πρόκληση Εμπερτ – Σάιντεμαν οι επαναστάτες εργάτες εξωθήθηκαν στο να πάρουν τα όπλα. 

Οντως, η τιμή της επανάστασης εξαρτιόταν από το να αποκρουστεί η επίθεση αμέσως με πλήρη ισχύ, για να αποτρέψει την αντεπανάσταση από το να προχωρήσει προς τα μπροστά, και τελικά οι επαναστατικές τάξεις του προλεταριάτου και το ηθικό κύρος της γερμανικής επανάστασης στη Διεθνή να κλονιστούν.

Ρόζα Λούξεμπουργκ (1871-1919). Γεννήθηκε στην Πολωνία, συμμετείχε στις διεργασίες της σοσιαλδημοκρατίας στην τσαρική Ρωσία. Διωκόμενη πέρασε στη Γερμανία και εντάχθηκε στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Ασκησε πολεμική στις ρεφορμιστικές θέσεις του κόμματος και στη συνέχεια αντιτάχθηκε στον πόλεμο. Μαζί με τον Λίμπκνεχτ πρωτοστάτησε στον «Σπάρτακο» και στην ίδρυση του Γερμανικού ΚΚ. Δολοφονήθηκε με χτυπήματα από τα κοντάκια των όπλων, το πτώμα της ρίχτηκε σε ένα κοντινό ποτάμι

Η άμεση και αυθόρμητη αντίσταση που διεξήχθη από τις βερολινέζικες μάζες έπαλλε με τέτοια ενέργεια και αποφασιστικότητα που στον πρώτο γύρο η ηθική νίκη κερδήθηκε από τους “δρόμους”.

Τώρα είναι ένας από τους θεμελιώδεις, εσωτερικούς νόμους της επανάστασης ότι ποτέ δεν στέκεται ακίνητη, ποτέ δεν στέκεται παθητική ή άβουλη σε κανένα στάδιο, αφού γίνει το πρώτο βήμα. Η καλύτερη άμυνα είναι ένα δυνατό χτύπημα. Αυτός είναι ο στοιχειώδης κανόνας κάθε μάχης, μα είναι ξεχωριστά αληθινός για κάθε ένα στάδιο της επανάστασης. (…)

Εδώ ξανά στεκόμαστε μπροστά σε έναν από τους μεγάλους ιστορικούς νόμους της επανάστασης πάνω στον οποίο συντρίβονται όλες οι σοφιστείες και η αλαζονία των τιποτένιων “επαναστατών” σαν του USPD που ψάχνουν συνεχώς δικαιολογία για να υποχωρήσουν από τον αγώνα. Από τη στιγμή που το θεμελιώδες ζήτημα της επανάστασης έχει τεθεί – και σε αυτήν την επανάσταση είναι η ανατροπή της κυβέρνησης Εμπερτ – Σάιντεμαν, το κυρίαρχο εμπόδιο στη νίκη του σοσιαλισμού – τότε αυτό το βασικό ζήτημα θα επανέλθει ξανά και ξανά στην ολότητά του. 

Με την αναπόφευκτη φύση όπως ενός φυσικού νόμου, κάθε επιμέρους κεφάλαιο της πάλης θα αποκαλύψει το πρόβλημα αυτό πλήρως ανεξάρτητα από το πόσο προετοιμασμένη να το λύσει είναι η επανάσταση ή πόσο ανώριμη είναι η κατάσταση. “Κάτω οι Εμπερτ – Σάιντεμαν!” – αυτό το σύνθημα προκύπτει αναπόφευκτα σε κάθε επαναστατική κρίση, αφού είναι η μόνη συνταγή που συνενώνει όλες τις επιμέρους μάχες. 

Φέρνοντας έτσι αυτόματα, βάσει της δικιάς του εσωτερικής, αντικειμενικής λογικής, κάθε επεισόδιο της σύγκρουσης αυτής σε σημείο βρασμού, ανεξάρτητα από το αν το θέλει κανείς ή όχι.

Λόγω αυτής της αντίφασης, στα αρχικά στάδια της επαναστατικής διαδικασίας μεταξύ του καθήκοντος που τίθεται και της απουσίας οποιωνδήποτε προϋποθέσεων για να λυθεί αυτό, οι μάχες της επανάστασης ξεχωριστά η κάθε μία καταλήγουν στην τυπική ήττα. 

Η επανάσταση όμως είναι η μόνη μορφή “πολέμου” – κι αυτός είναι ένας αξιοπερίεργος νόμος της Ιστορίας – στην οποία η τελική νίκη μπορεί να προετοιμαστεί μόνο με μια σειρά από “ήττες”.

(…) Ολόκληρο το μονοπάτι του σοσιαλισμού – σε ό,τι αφορά την επαναστατική πάλη – είναι στρωμένο με συντριπτικές ήττες και μόνο. 

Κι όμως, την ίδια στιγμή, η Ιστορία προελαύνει χωρίς δισταγμό, βήμα το βήμα προς την τελική νίκη! Πού θα ήμασταν σήμερα χωρίς αυτές τις “ήττες”, από τις οποίες αντλούμε ιστορική πείρα, κατανόηση, δύναμη και @@@@@@@@@ιδεαλισμό; 

Σήμερα, όπως προχωράμε προς την τελευταία μάχη του προλεταριακού ταξικού πολέμου, στέκουμε πάνω στα θεμέλια αυτών ακριβώς των ηττών, και δεν θα μπορούσαμε χωρίς καμία από αυτές, γιατί η κάθε μία συμβάλλει στη δικιά μας δύναμη και κατανόηση.

Η επαναστατική πάλη είναι ακριβώς το αντίθετο της κοινοβουλευτικής πάλης. Στη Γερμανία, για τέσσερις δεκαετίες είχαμε μόνο κοινοβουλευτικές “νίκες”. Πρακτικά βαδίζαμε από νίκη σε νίκη.

 Και όταν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τη μεγάλη ιστορική δοκιμασία της 4ης Αυγούστου 1914, το αποτέλεσμα ήταν η καταστροφική πολιτική και ηθική ήττα, μια εξοργιστική κατάρρευση και σήψη χωρίς προηγούμενο. Μέχρι στιγμής, οι επαναστάσεις δεν μας έχουν δώσει τίποτα παρά ήττες. Αυτές οι αναπόφευκτες ήττες μας δίνουν σωρεία εγγυήσεων για την τελική νίκη.

Υπάρχει μοναχά ένας όρος. Το ερώτημα του γιατί προέκυψε η κάθε ήττα πρέπει να απαντηθεί. Προέκυψε γιατί η μαχητική, ενεργητική έφοδος προς τα μπρος των μαζών συγκρούστηκε με το φραγμό ανώριμων ιστορικών συνθηκών, ή ήταν η αναποφασιστικότητα, η αδράνεια και η εύθραυστη εσωτερική συγκρότηση που χαντάκωσε την ίδια την επαναστατική παρόρμηση;

(…)

Πώς εμφανίζεται η ήττα της “εβδομάδας του Σπάρτακου” στο φως του παραπάνω ιστορικού ερωτήματος; Ηταν μια περίπτωση μαινόμενης, ανεξέλεγκτης, συγκρουόμενης με μια ανεπαρκώς ωριμασμένη κατάσταση, ή ήταν μια περίπτωση αδύναμης και αναποφασιστικής δράσης;

Και τα δύο! Η κρίση είχε διπλή φύση. Η αντίφαση ανάμεσα στην ισχυρή και αποφασιστική επίθεση των βερολινέζικων μαζών, από τη μία, και της αναποφασιστικής και άτολμης απραξίας της ηγεσίας του Βερολίνου, από την άλλη, στιγμάτισε αυτό το τελευταίο επεισόδιο.

 Η ηγεσία απέτυχε. Μια νέα ηγεσία όμως μπορεί και πρέπει να δημιουργηθεί από τις μάζες για τις μάζες. Οι μάζες είναι ο καθοριστικός παράγοντας. Είναι ο βράχος πάνω στον οποίο θα χτιστεί η τελική νίκη της επανάστασης. 

Οι μάζες στάθηκαν στο ύψος τους απέναντι στην πρόκληση και μέσα από αυτήν την “ήττα” σφυρηλάτησαν έναν κρίκο στην αλυσίδα των ιστορικών ηττών, που είναι το καμάρι και η δύναμη του διεθνούς σοσιαλισμού. Αυτός είναι ο λόγος που οι μελλοντικές νίκες θα ξεπηδήσουν από αυτήν την “ήττα”.

“Η τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο!” Ηλίθιοι δήμιοι! Η “τάξη” σας είναι χτισμένη πάνω στην άμμο. Αύριο η επανάσταση θα υψωθεί ξανά και βροντώντας τα όπλα της με τις σάλπιγγες να αντηχούν θα αναγγείλει προκαλώντας σας τρόμο:

Ich war, ich bin, ich werde sein!

ΗΜΟΥΝ, ΕΙΜΑΙ, ΘΑ ΕΙΜΑΙ!».

-------

“Η Ρόζα Λούξεμπουργκ παρά τα λάθη της είναι και θα μείνει αετός” – Ο Λένιν για τη δολοφονία της Ρόζας

15-01-2019

η τεράστια εκτίμηση και θαυμασμός του Λένιν για τη Ρόζα καθιστούν εντελώς κουτοπόνηρες τις απόπειρες διαχωρισμού των δυο επαναστατών, που, αρχής γενομένης από τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία συνεχίζονται από διάφορες πλευρές ως τις μέρες μας.

  

 Κατιούσα

 

Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη δολοφονία της μεγάλης επαναστάτριας, θυμόμαστε τα λόγια του Βλαδίμηρου Λένιν για εκείνην. Είναι γνωστό ότι οι δυο αυτοί ογκόλιθοι του επαναστατικού κινήματος στις αρχές του 20ου αιώνα είχαν βρεθεί αρκετές φορές σε αντιπαράθεση για μια σειρά θεωρητικά και τακτικά ζητήματα. Το γεγονός αυτό αξιοποιείται μέχρι σήμερα από εχθρούς και “φίλους” της Οχτωβριανής Επανάστασης και της ΕΣΣΔ για να δικαιώσει εκ των υστέρων τη “δημοκρατική” Ρόζα έναντι του “αυταρχικού Λένιν”. Ο ίδιος ο ηγέτης της εξάλλου, είχε διαβλέψει αυτή την εξέλιξη, όπως φαίνεται και από τα λόγια που ακολουθούν, τα οποία φυσικά μπορούν να γενικευθούν πολύ πιο πέρα από τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία στην οποία κατ’αρχάς αποδόθηκαν. Σε κάθε περίπτωση, η τεράστια εκτίμηση και θαυμασμός του Λένιν για τη Ρόζα καθιστούν εντελώς κουτοπόνηρες τις απόπειρες διαχωρισμού των δυο επαναστατών, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές εκτιμήσεις που μπορεί να έχει κανείς για το ποιος αποτίμησε πιο ρεαλιστικά τις συνθήκες στην εποχή τους.

Ένας αετός βουλιάζει συχνά χαμηλότερα από μια κότα, Μια κότα αντίθετα ποτέ δε φτάνει το πέταγμα του αετού. Η Ρόζα έκανε λάθος στο ζήτημα της ανεξαρτησίας της Πολωνίας, έκανε λάθος το 1903 στην κρίση της για τους μενσεβίκους, έκανε λάθος για τη θεωρία της περί συσσώρευσης κεφαλαίου, έκανε λάθος όταν τον Ιούλη του 1914 επιδίωκε πλάι στους Πλεχάνοφ, Βαντερβέλντε, Κάουτσκι κ.ά την επανένωση μπολσεβίκων και μενσεβίκων. Έκανε λάθος στις σημειώσεις της από τη φυλακή (επιπλέον μετά την αποφυλάκιση της στα τέλη του 1918 και στις αρχές του 1919 διόρθωσε το μεγαλύτερο μέρος των λαθών της). Αλλά παρόλα τα λάθη της είναι και θα μείνει αετός.

Όχι μόνο θα παραμείνει για πάντα πολύτιμη η μνήμη της για τους κομμουνιστές σε όλο τον κόσμο, αλλά η βιογραφία και η έκδοση των απάντων της (που αναβάλλεται ασυγχώρητα από τους Γερμανούς κομμουνιστές, κάτι που μόνο εν μέρει δικαιολογείται από τον τεράστιο αριθμό θυμάτων) θα είναι χρήσιμη διδασκαλία για πολλές γενιές κομμουνιστών σε όλο τον κόσμο.

“Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία είναι μετά τις 4. Αυγούστου 1914 ένα βρωμερό πτώμα” – μ’ αυτά τα λόγια θα περάσει το όνομα της Ρόζας Λούξεμπουργκ στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Στην πίσω αυλή του εργατικού κινήματος όμως, μέσα στις κοπριές, οι κότες του είδους των Λεβί, Σάιντεμαν και Κάουτσκι θα υμνούν φυσικά ενθουσιωδώς τα λάθη της μεγάλης κομμουνίστριας. 

Έκαστος εφ’ω ετάχθη.