ΠΡΟΣ ΤΑ ΟΡΦΑΝΑ ΤΟΥ ΓΚΕΜΠΕΛΣ

Εθνική Αντίσταση - ΔΣΕ

2 ώρ.  · 

«Τιμητές» της Ιστορίας του ΚΚΕ οι απόγονοι των Ταγμάτων Ασφαλείας.

«Μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον για την πραγματική ιστορία του ΚΚΕ» μας πληροφορεί στο blog της η ΤΟ Εύβοιας-Βοιωτίας της Χρυσής Αυγής. Και συνεχίζει αποκαλύπτοντας τον πραγματικό σκοπό της εκδήλωσης, δηλαδή την απόδειξη της «συνεχούς προδοσίας των κομμουνιστών σε κάθε εθνικό θέμα, μέσα από αδιάσειστα στοιχεία...».

Πρόσφατα εξάλλου η Χρυσή Αυγή φρόντισε να επανεκδώσει και σχετικό βιβλίο. Ποια είναι όμως τα «ντοκουμέντα» που παραθέτει;

Έτσι και αλλιώς μας χωρίζει άβυσσος στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη μελέτη της Ιστορίας.

Στα πλαίσια του ρατσιστικού και ναζιστικού παραληρήματος η Χρυσή Αυγή θεωρεί μέγιστη προδοσία του ΚΚΕ ότι στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ (πρόδρομος ΚΚΕ) συμμετείχαν και εκπρόσωποι της εβραϊκής εργατικής σοσιαλιστικής οργάνωσης της Θεσσαλονίκης «Φεντερασιόν». Φυσικά, το ΚΚΕ δεν έχει αποκρύψει ποτέ ότι εξέφραζε και τους Εβραίους εργάτες της Θεσσαλονίκης, προτού προλάβουν να τους στείλουν στα κρεματόρια οι ομοϊδεάτες και οι πολιτικοί πρόγονοι της ΧΑ.

Αλλά και συνολικότερα, η Χρυσή Αυγή δεν κάνει τίποτα άλλο από το να στηρίζει τη μελέτη της ιστορίας στην αρχή ότι ενοποιητικός παράγοντας είναι μόνο η φυλή, το έθνος.

Οπότε στην ουσία, αν και θέλει να φαίνεται αντισυστημική, αναπαράγει τη βασική θέση του συνόλου της κυρίαρχης καπιταλιστικής ιστοριογραφίας, παρουσιάζοντας το σύνολο του λαού ως πολίτες ανεξάρτητα από ταξικές και άλλες διαφοροποιήσεις.

Με αυτό τον τρόπο, ο βιομήχανος παρουσιάζεται να έχει κοινά συμφέροντα με τον εργάτη και ο αγρότης οφείλει να «αντλήσει» τα ίδια ιστορικά διδάγματα με τον εφοπλιστή.

Γι' αυτό και ερμηνεύουν όλα τα ιστορικά γεγονότα υπό το πρίσμα της προδοσίας ή της μη προδοσίας, φτάνοντας πρόσφατα να αυτοπαρουσιαστούν ως διάδοχοι του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (πού να το 'ξερε!). Γι' αυτό και δεν παίρνουν θέση για στιγμές της ταξικής πάλης, όπως το Κιλελέρ ή η Πρωτομαγιά του 1936 στη Θεσσαλονίκη, όταν δηλαδή οι βιομήχανοι και εφοπλιστές φίλοι τους, διαπράττοντας μάλλον «εσχάτη προδοσία» (με ταξική συνέπεια θα λέγαμε εμείς), αιματοκυλούσαν την εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα.

Βέβαια, το μεγάλο «αγκάθι» της ιστορικής μεθοδολογίας τους αφορά τη στάση του ΚΚΕ στο Β΄ Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο. Βλέπετε, τότε οι μισοί από τους αστούς φίλους τους αποφάσισαν να αφήσουν στην τύχη του τον ελληνικό λαό και να διαφύγουν με τους Άγγλους συμμάχους στην Αίγυπτο.

Οι άλλοι μισοί αστοί ομοϊδεάτες τους έμειναν για να συνεργαστούν με τους ναζί στη δυνάστευση του ελληνικού λαού (τι εθνικό φρόνημα αλήθεια!).

Για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να επαναλάβει όλη την αντικομμουνιστική υστερία της δεκαετίας του 1950 και του 1960, κομμάτι της οποίας ήταν και η προπαγάνδα ότι ο ΕΛΑΣ δεν έκανε αντίσταση απέναντι στους Γερμανούς, αλλά σκότωνε τους εθνικόφρονες (εξάλλου σε αυτό το επιχείρημα στηρίζει και τη δικαιολόγηση των Ταγμάτων Ασφαλείας που έδιναν όρκο πίστης στον Χίτλερ). Πρόκειται για μια τόσο χοντροκομμένη προπαγάνδα που δε θα την αποδεχόταν ούτε ο αντικομμουνιστής Τσόρτσιλ που αναγνώρισε την ΕΑΜική αντίσταση ως μία από τις σημαντικότερες της Ευρώπης.

Έτσι παραθέτουν αποσπάσματα από τα «μνημεία ιστορικής έρευνας» «Βίβλος Εθνοπροδοσίας» του «καθόλα αμερόληπτου» Συλλόγου Επαναπατρισθέντων εκ του «παραπετάσματος» και «Η εναντίον της Ελλάδος επιβουλή» του επίσης αμερόληπτου υφυπουργείου Τύπου (βλέπετε είναι και ενάντια στο σύστημα οι άνθρωποι!).

Μόνο που τα «αδιάσειστα στοιχεία» και οι «συμφωνίες» δεν είναι τίποτα άλλο από πλαστά κουρελόχαρτα που δε γίνονται αποδεκτά από κανέναν ιστορικό, όχι μόνο τους κομμουνιστές.

Και πιο συγκεκριμένα. Το «Σύμφωνο» ανάμεσα στους Γερμανούς και τον ΕΛΑΣ («ανακαλύφθηκε» από την εθνικιστική ΠΑΟ) φέρεται να «συνάφθηκε» την 1 Σεπτέμβρη 1944 στο Λειβάδι Χαλκιδικής μεταξύ του Καπετάν Κίτσου (συνταγματάρχη του ΕΛΑΣ) και του Έριχ Φένσκε (ταγματάρχη, διοικητή της μονάδας 31756 και εκπρόσωπο των ενόπλων γερμανικών δυνάμεων της στρατιάς Αιγαίου).

«Προέβλεπε» την ανενόχλητη υποχώρηση του Γερμανικού Στρατού από τη Μακεδονία, με αντάλλαγμα την παραχώρηση στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ της Θεσσαλονίκης, καθώς και βαρέως οπλισμού, πολεμικού υλικού κλπ. Η «συμφωνία» περί «μη επιθέσεως μεταξύ του ΕΛΑΣ και των γερμανικών στρατευμάτων» καταδείκνυε κατά τον Χ. Νάλτσα (γνωστό αντικομμουνιστή πλαστογράφο) το «γεγονός» ότι ο ΕΛΑΣ δεν «διεξήγε αγώνα κατά του κατακτητού». Επετεύχθη δε - σύμφωνα πάντα με τον ίδιο - έπειτα από «μυστικήν επικοινωνίαν» των Σοβιετικών και του ΕΑΜ Θεσσαλονίκης με το 2ο Γραφείο του Γενικού Στρατηγείου του Γερμανικού Στρατού στην πόλη1.

Έλα όμως που «όπως εξάγεται από τους γερμανικούς καταλόγους των αξιωματικών», μας πληροφορεί ο H. Richter, «δεν υπήρχε στη Βέρμαχτ κανένας ταγματάρχης μ’ αυτό το όνομα (σ.σ. Έριχ Φένσκε)», ενώ ακόμα και «η μονάδα με τον αριθμό 31756 είναι ανύπαρκτη και γέννημα φαντασίας (…) Τι προπαγανδιστική αξία έχει ακόμα και σήμερα (σ.σ. το 1975) αυτό το έγγραφο φάνηκε καθαρά το Δεκέμβριο του 1968. Η Χούντα της 21.4.67 κυκλοφόρησε ένα λεύκωμα με τίτλο “Δεκέμβριος 1944-Δεκέμβριος 1967”, στο οποίο περιλαμβάνεται και ένα “φωτοαντίγραφο” αυτού του ντοκουμέντου»2.

Η επιπόλαια κατασκευή του εν λόγω εγγράφου βεβαίως αποτελεί το ένα μόνο σκέλος στην ιστορική παραχάραξη που επιχειρείται εδώ.

Το άλλο έχει να κάνει με τις διεργασίες που πράγματι έλαβαν χώρα λίγο πριν το τέλος του πολέμου, την αντιπαράθεση σοσιαλισμού και καπιταλισμού που ερχόταν στο προσκήνιο.

Όσον αφορά αυτό το κομμάτι, λοιπόν, η αλήθεια είναι πως οι Ναζί δεν είχαν καμιά πρόθεση να παραδώσουν εδάφη, οπλισμό ή οτιδήποτε άλλο στους κομμουνιστές.

Αλλού είχαν στρέψει το ενδιαφέρον και τις ελπίδες τους, γεγονός που καταδεικνύεται από πληθώρα ντοκουμέντων:

Στην αναφορά του στρατάρχη Μαξιμίλιαν φον Βάικς στον αρχηγό του Ηγετικού Επιτελείου της Βέρμαχτ Άλφρεντ Γιοντλ (2 Σεπτέμβρη 1944) τονιζόταν μεταξύ άλλων πως «είναι ζωτικό αγγλικό συμφέρον να πάρει στα χέρια της (σ.σ. η Αγγλία) τις κατεχόμενες τώρα από τη Γερμανία θέσεις-κλειδιά της Ελλάδας, χωρίς να δημιουργηθεί χρονικό κενό που θα έδινε στις κομμουνιστικές συμμορίες τη δυνατότητα ανατροπής της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων και της κατοχής πριν τους Άγγλους.

Η αναγκαιότητα σε περίπτωση γερμανικής εκκένωσης να πάρει σταθερά στα χέρια του την Ελλάδα πριν από τους έλληνες κομμουνιστές ή και πριν από τους Ρώσους, είναι το κίνητρο για το Συμμαχικό Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής στο Κάιρο. Αυτό εξηγεί την αναγγελθείσα προσφορά του συνταγματάρχη “Τομ” στον Ζέρβα και τις βολιδοσκοπήσεις μέσω των ελληνικών καναλιών στην Αθήνα με στόχο να επιτευχθεί μαζί μας μια βραχυπρόθεσμη προθεσμία για την εκκένωση “χέρι με χέρι”»3.

Σε τηλεγράφημα του Κουρτ-Φριτς φον Γκρέβενιτς προς τον Χέρμαν Νοϊμπάχερ στις 3 Σεπτέμβρη 1944 αναφερόταν πως «η Ομάδα Στρατιών Ε, Θεσσαλονίκη, δίνει ακριβώς τώρα οδηγίες στον Τύπο ότι πρέπει να σταματήσει κάθε δημοσιογραφική πολεμική κατά του Ζέρβα. Πρωταρχικός στόχος είναι (σ.σ. κατά την άποψη της Ομάδας Ε) η σύμπραξη όλων των εθνικών δυνάμεων κατά του κομμουνισμού».

Ο ίδιος στις 10 Σεπτέμβρη ενημέρωνε σχετικά με την αποχώρηση του γερμανικού στρατού από την Κρήτη: «Οι Άγγλοι αφήνουν συνειδητά άθικτους τους ανθρώπους μας, παίρνοντας υπόψη μια επερχόμενη, που είναι και προς το αγγλικό συμφέρον, χρησιμοποίηση κατά των μπολσεβίκων».4

Μάλιστα, στα Απομνημονεύματά του ο υπουργός Εξοπλισμών και στενός συνεργάτης του Χίτλερ, Άλμπερτ Σπέερ, μιλά ανοικτά για συμφωνία μεταξύ των Γερμανών και των Βρετανών: «Παρά τον απόλυτο έλεγχο των Βρετανών στη θάλασσα, επετράπη στις γερμανικές μονάδες να επιβιβαστούν και να ταξιδέψουν ανενόχλητες προς την ενδοχώρα (…) Σε αντάλλαγμα η Γερμανική πλευρά συμφώνησε να χρησιμοποιήσει αυτά τα στρατεύματα για να κρατήσει την Θεσσαλονίκη έως ότου θα ήταν δυνατό να καταληφθεί από τις Βρετανικές δυνάμεις»5.

Αναφορικά τώρα με την υποτιθέμενη συμφωνία του Σιάντου με τους Γερμανούς, το «ντοκουμέντο» που προσκομίζεται αφορά ένα «κείμενο» του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ (το υπογράφει ο Γραμματέας Γ. Σιάντος) όπου αναφέρεται σε «συμφωνία» με τη Γερμανική Διοίκηση για παύση των εχθροπραξιών και διευκόλυνση της αποχώρησης του γερμανικού στρατού από την Ελλάδα.

Πιο συγκεκριμένα ο Γ. Σιάντος φέρεται να ενημερώνει το Γραμματέα μιας «Επιτροπής Πόλης» (ποιας δε λέει) πως «ύστερα από διαπραγματεύσεις με τη Γερμανική Διοίκηση καταλήξαμε μαζί της σε συμφωνίες», κατά τις οποίες «κάθε “σαμποτάζ” ή οποιαδήποτε άλλη ενέργειά μας ενάντια οπλιτών ή βαθμοφόρων του στρατού κατοχής θα γίνεται ύστερα από σχετικάς υποδείξεις του αρχηγού της Γκεστάπο. Δώστε επομένως εντολή στις Αχτίδες να πάψουν στο εξής οι ξεκάρφωτες ενέργειες (…) Ακόμα ανέλαβαν την υποχρέωση να μας ειδοποιούν για τα μπλόκα και τις συλλήψεις ώστε κανείς να μην υπάρχει κίνδυνος για τα μέλη της οργάνωσής μας. Παράλληλη υποχρέωση αναλάβαμε και μεις για την περίπτωση αναχώρησής τους από την Ελλάδα. Κανείς δεν πρέπει να ενοχληθεί. Αθήνα, 13/8/44. Γ. Σιάντος».

Χώρια του γελοίου του πράγματος (οι επιθέσεις κατά των Γερμανών να γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη και καθ’ υπόδειξη των ιδίων!) και μόνο το σημείο που αναφέρεται στα περί «ειδοποιήσεως για τα μπλόκα» είναι αρκετό ώστε να αποκαλυφθεί το κατά πόσο πράγματι υπήρξε ή όχι μια τέτοια συμφωνία. Κάτι τέτοιο διαψεύδεται από την ίδια την Ιστορία:

Τα μπλόκα στην Κοκκινιά στις 17 Αυγούστου και 29 Σεπτέμβρη, το μπλόκο στην Καλλιθέα στο μεσοδιάστημα, αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες της πλαστογραφίας.

«Από τα μπλόκα που έγιναν τον τελευταίο καιρό στις κομμουνιστικές συνοικίες», έγραφε στην αναφορά του στις 25 Αυγούστου ο Φον Γκρέβενιτς προς τον Χ. Νοϊμπάχερ, «ιδιαίτερα αιματηρό ήταν το μπλόκο της συνοικίας Νέας Κοκκινιάς:

Δίπλα στις 3.000 συλλήψεις, πάνω από 100 κομμουνιστές νεκροί, από τους οποίους τα δύο τρίτα στη μάχη κι ένα τρίτο (σ.σ. εκτελέστηκαν) σαν εξιλέωση για τραυματία μοίραρχο. Σε διαμαρτυρία κατά της αστυνομικής ενέργειας και της στρατολογίας για αναγκαστική εργασία οι κομμουνιστές κάλεσαν για σήμερα σε γενική απεργία».6

Κατά τα άλλα ΚΚΕ - ΕΑΜ και Γερμανοί τα «είχανε συμφωνήσει»!!

Όσον αφορά τις «τεχνικές λεπτομέρειες» του εγγράφου, ούτε η έδρα του ΠΓ ούτε ο ίδιος ο Γ. Σιάντος βρίσκονταν στην Αθήνα την εποχή εκείνη, αλλά στα Πετρίλια Καρδίτσας. Ο Σιάντος επέστρεψε στην Αθήνα μετά την απελευθέρωση, στις 16 Οκτώβρη 1944!

Και έπειτα από τη φανερή τους ιστορική επιτυχία, αυτοί που κατηγορούν τους κομμουνιστές ως υπεύθυνους όλων των εθνικών προδοσιών, ευτυχισμένοι από την πλαστογράφηση κλείνουν με το σύνθημα του κομμουνιστή Τσε Γκεβάρα: Μέχρι τη Νίκη! (Hasta la Victoria Siempre).

Και εις ανώτερα γκεμπελίσκοι της δεκάρας!

Παραπομπές:

1. ΝΑΛΤΣΑΣ Χ. «Το Μακεδονικόν ζήτημα και η σοβιετική πολιτική» (σ. 282 και 359), εκδόσεις «Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών», 1954. Το «ντοκουμέντο» παρατίθεται και στο blog.

2. RICHTER H. «Δύο επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις στην Ελλάδα» τομ. Β΄ (σ. 179), εκδόσεις «Εξάντας», Αθήνα 1975.

3. ΚΡΑΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΤΣΝΤΑΜ, αρ. Φιλμ 18.655 στο ΖΕΚΕΝΤΟΡΦ Μ. «Η Ελλάδα κάτω από τον αγκυλωτό σταυρό: Ντοκουμέντα από τα Γερμανικά Αρχεία» (σ. 250-1), εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1991.

4. ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΒΟΝΝΗΣ, «Ειδικός πληρεξούσιος για τη Νότια Ανατολή», τομ. 1 (φ. 8 και φ. 43) στο ΖΕΚΕΝΤΟΡΦ Μ. «Η Ελλάδα κάτω από τον αγκυλωτό σταυρό: Ντοκουμέντα από τα Γερμανικά Αρχεία» (σ. 252 και 257), εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1991.

5. SPEER A. «Inside the Third Reich» (σ..509-510), «Avon Publishers», 1979.

6. ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΒΟΝΝΗΣ «Ειδικός πληρεξούσιος για τη Νότια Ανατολή», τομ. 1 (φ. 60) στο ΖΕΚΕΝΤΟΡΦ Μ. «Η Ελλάδα κάτω από τον αγκυλωτό σταυρό: Ντοκουμέντα από τα Γερμανικά Αρχεία» (σ. 240), εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1991.

 

Η «γενική ανάπλαση» της Μέσης Ανατολής. #Γιώργου_Μαργαρίτη

Γιώργος Μαργαρίτης

Άρθρο στο σημερινό SLpress

Η ανεύρετη ανάπλαση της Μέσης Ανατολής

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Στα 1919, αμέσως μετά το τέλος του παγκόσμιου πολέμου, οι νικητές ανέλαβαν, όπως είχαν διακηρύξει στα χρόνια του πολέμου, την «ανάπλαση» της Μέσης Ανατολής. 

Η τεράστια αυτή περιοχή ήταν ως τότε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η διάλυση της τελευταίας άφηνε ένα μεγάλο κενό το οποίο κλήθηκε να καλύψει η «δημιουργική φαντασία» των νικητών – οπωσδήποτε και οι μεταξύ τους ισορροπίες. 

Από τη διώρυγα του Σουέζ μέχρι την Βασόρα και από το Άντεν ως την Μαύρη θάλασσα και τις ακτές της Κασπίας, ο πολιτικός χάρτης έπρεπε να σχεδιαστεί από την αρχή. Δεν ήταν μια απλή υπόθεση.

Εκείνο τον καιρό το φυσιολογικό ήταν η αποικιοποίηση της περιοχής. Η κατανομή δηλαδή εδαφών και λαών ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές αποικιοκρατικές μητροπόλεις που έβγαιναν νικήτριες από την πολεμική σύγκρουση. Ο πόλεμος όμως είχε αλλάξει τις ισορροπίες του κόσμου. Οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δεν ήταν πλέον μόνες τους στον κόσμο. 

Δύο νέοι παράγοντες είχαν εγγραφεί στην παγκόσμια ιστορία. Ο πρώτος ήταν το επαναστατικό καθεστώς της Ρωσίας, όπως δημιουργήθηκε στα 1917 και σταθεροποιήθηκε στα 1918 και ο δεύτερος ήταν η ανάδειξη της ισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο αποικισμός ως αιτία και παράμετρος του ιμπεριαλιστικού πολέμου στιγματίστηκε με έντονο τρόπο από το επαναστατικό καθεστώς της Ρωσίας. 

Οι λαοί έπρεπε να είναι ελεύθεροι, χωρίς δυνάστες και να επιλέγουν ελεύθερα το είδος της κυβέρνησης που επιθυμούν. 

Στην ειρηνευτική πρόταση του Λένιν η θέση διατυπωνόταν με σαφήνεια και δεν μπορούσε να μείνει κρυφή. 

Το συμμαχικό στρατόπεδο, όπου δέσποζαν οι αποικιοκρατικές Βρετανία και Γαλλία, χρειάστηκε να απαντήσει σε αυτήν την πρόκληση. Στις αρχές του 1918 ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ουίλσον, διατύπωσε τα 14 σημεία – τις αρχές στη βάση των οποίων θα εδραιωνόταν η μεταπολεμική ειρήνη του κόσμου. Η γενική κατεύθυνση ήταν η αυτοδιάθεση των λαών. Η οθωμανική Μέση Ανατολή έτυχε ειδικής αναφοράς στα εν λόγω σημεία.

Για να ξεπεραστεί το πρόβλημα των «Αρχών» που θα διαφέντευαν τον μεταπολεμικό κόσμο επιστρατεύθηκαν δύο έννοιες με κοινό παρονομαστή. 

Η πρώτη ήταν η «Εντολή» η δεύτερη το «Προτεκτοράτο». 

Ο παρονομαστής ήταν η «ανωριμότητα» των λαών της περιοχής. 

Οι τελευταίοι έχοντας ζήσει πολλά χρόνια στον ανατολίτικο οθωμανικό κόσμο χρειάζονταν κάποιο χρόνο για να γνωρίσουν τις δυτικές αξίες, τον πολιτισμό, τον τρόπο ζωής και διακυβέρνησης του πολιτισμένου κόσμου. Όταν ολοκληρωνόταν αυτό θα μπορούσε να εξεταστεί η ανεξαρτησία τους. 

Μέχρι τότε όμως θα έμπαιναν κάτω από την κηδεμονία μιας ισχυρής δύναμης η οποία και θα αναλάμβανε την ευθύνη για την «διαπαιδαγώγησή» τους. Φυσικά στο μεταξύ θα τους κυβερνούσε. Η κατανομή των ευθυνών θα γινόταν με «Εντολές», είτε της συμμαχικής συνδιάσκεψης στο Παρίσι, είτε, αργότερα, της Κοινωνίας των Εθνών στην Γενεύη.

Με τον τρόπο αυτό ολόκληρη η Μέση Ανατολή θα γινόταν αποικία των ισχυρών χωρίς όμως κατ’ όνομα, να είναι αποικία.

 Για να ξεπεράσουν μάλιστα τυχόν αντιρρήσεις της Ουάσιγκτον, της πρότειναν να αναλάβει την πιο δύσκολη και περίπλοκη κηδεμονία: ολόκληρη την Μικρά Ασία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αρνήθηκαν την ιδέα για «ανθρωπιστικούς λόγους». Οι τελευταίοι σχετίζονταν με την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας, των Αρμενίων, για τους οποίους η Ουάσιγκτον είχε δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα χρόνια του πολέμου. 

Μια μεγάλη αμερικανική επιτροπή στρατιωτικών, διπλωματών και ακαδημαϊκών στάλθηκε στην Μικρά Ασία για να εξετάσει την υπόθεση. Η επιτροπή ανέφερε ότι ο έλεγχος της περιοχής θα απαιτούσε στρατιωτική δύναμη τριάντα μεραρχιών τις οποίες οι ΗΠΑ δεν διέθεταν. 

Έτσι τελείωσε άδοξα η πρώτη απόπειρα πολιτικής και στρατιωτικής εγκατάστασης των ΗΠΑ στην περιοχή. Θα ήταν περιττό να προσθέσουμε ότι μέρος του έργου που δεν μπορούσαν να διεκπεραιώσουν οι ΗΠΑ το ανέλαβε η φιλόδοξη Ελλάδα – με την γνωστή κατάληξη.

Για τους λοιπούς νικητές συμμάχους η διανομή των ιματίων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολη. 

Μέσα στο 1919 και στο 1920, μια τεράστια έκταση που ξεκινούσε από το Μαρόκο και τον Ατλαντικό και έφθανε ως την Ινδία και τον Ινδικό ωκεανό, έγινε ζώνη πολέμου και εξεγέρσεων. 

Εάν προσθέσει κανείς και τον εμφύλιο πόλεμο στην Ρωσία -με έντονη επέμβαση των δυτικών δυνάμεων – μπορούμε να πούμε ότι η Ευρώπη βρέθηκε μέσα σε ένα δακτυλίδι φωτιάς. 

Ετούτος ο πόλεμος που γινόταν λίγο μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου που θα «τελείωνε όλους τους πολέμους», δεν απασχόλησε ιδιαίτερα την Συνδιάσκεψη του Παρισιού, ούτε τους ειρηνιστές της Γενεύης. 

Απασχόλησε ελάχιστα και την μετέπειτα δυτική ιστοριογραφία και θα έπρεπε να περιμένουμε ως τις ημέρες μας ώστε να έχουμε σχετικές μελέτες, προερχόμενες από ιστορικούς των ενδιαφερόμενων κρατών.

Για τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις η αναταραχή πιστοποιούσε την «ανωριμότητα», αλλά και την «βαρβαρότητα», των λαών της περιοχής. 

ΟΙ εντολές μοιράστηκαν και τα προτεκτοράτα πολλαπλασιάστηκαν: Μαρόκο σε Ισπανία και Γαλλία, Λιβύη σε Ιταλία, Αίγυπτος σε Αγγλία, Παλαιστίνη σε Αγγλία, Αραβική χερσόνησος σε Αγγλία, Λίβανος-Συρία σε Γαλλία, Ιράκ σε Αγγλία, Αφγανιστάν σε Αγγλία, η Ινδία ήταν έτσι κι αλλιώς βρετανική. 

Η Μικρά Ασία σε όποιον προλάβει.

 Την δυτική Μικρά Ασία και την προστασία των Στενών που είχαν ιδιαίτερη αξία για την ενίσχυση και τον εφοδιασμό των «Λευκών» Ρώσων που πολεμούσαν τους Μπολσεβίκους, οι Βρετανοί την ανέθεσαν στους Έλληνες. 

Οι τελευταίοι ως «εσαεί ανήκοντες» στην σωστή πλευρά της ιστορίας εκπλήρωσαν το συμμαχικό καθήκον τους μέχρι την τελευταία ρανίδα αίματος του Ελληνισμού της Ανατολής.

Η αντίσταση των λαών της περιοχής ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη για τις ευρωπαϊκές αποικιακές μητροπόλεις. 

Χρειάστηκε να ξεδιπλώσουν όλες τις αρετές του δυτικού πολιτισμού για να επιβάλουν την εύθραυστη εξουσία τους: συλλήψεις, εκτοπίσεις, στρατόπεδα συγκέντρωσης, εναέριοι βομβαρδισμοί, συρματοπλέγματα, νάρκες, δηλητηριώδη αέρια, πραγματικά πυρά σε ειρηνικές συγκεντρώσεις, πυρπόληση χωριών και συνοικιών, εκτελέσεις και το όπλο της πείνας. 

Οι ακρότητες έφθασαν σε απίστευτα επίπεδα: η διαπόμπευση των κομματιασμένων πτωμάτων Σύρων ανταρτών στην Δαμασκό, η γενική σφαγή των αιχμαλώτων υπερασπιστών της Δημοκρατίας του Ριφ στα 1925, η δολοφονία 800 διαδηλωτών στην Αίγυπτο, η πυρπόληση χωριών μαζί με τους κατοίκους τους στη Λιβύη…… Λονδίνο, Παρίσι, Ρώμη, Μαδρίτη ανταγωνίζονταν στο ποιος θα δείξει καλύτερα το σκοτεινό πρόσωπο του πολιτισμού.

Όταν τα μέτρα της αγριότητας δεν απέδιδαν τα αναμενόμενα, την θέση τους έπαιρναν οι διπλωματικοί ελιγμοί. 

Δήθεν «ανεξαρτησία» στην Αίγυπτο το 1922, δήθεν «ανεξαρτησία» στο Ιράκ τον ίδιο χρόνο, προσπάθεια για «δήθεν» στο Αφγανιστάν. Ο δε Κεμάλ, από αδυσώπητος εχθρός, στασιαστής και ρέμπελος, ξαφνικά πολύτιμος και σοβαρός ηγέτης, αρκεί να εμπόδιζε τους Μπολσεβίκους να κατέβουν στη Μεσόγειο. Η υποκρισία ως δεύτερη ταυτότητα του δυτικού «πολιτισμού».

Πολύ επιγραμματικά αυτή ήταν η προηγούμενη «γενική ανάπλαση» της Μέσης Ανατολής. Προκάλεσε χιλιάδες χιλιάδων θύματα. 

Το Ιράν που λεηλατήθηκε στον παγκόσμιο πόλεμο και στις μετέπειτα συγκρούσεις για να τροφοδοτήσει τα εκστρατευτικά σώματα των αποικιοκρατών είχε εκατοντάδες χιλιάδες θύματα από την πείνα, τις στερήσεις και τις επιδημίες. Ο κύκλος του αίματος άνοιξε για να μην κλείσει ως τις μέρες μας, έναν αιώνα μετά την ανάπλαση αυτή.

Οι καιροί άλλαξαν, η Μέση Ανατολή όχι. Στο Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον έχει αναγγελθεί μια νέα ανάπλαση της Μέσης Ανατολής. Εξελίσσεται με τα γνωστά μέτρα και σταθμά: γενοκτονία σε βάρους των Παλαιστινίων, βόμβες και θάνατος για όλους τους υπόλοιπους. Το υπόστρωμα το ίδιο με τον καιρό των αποικιοκρατών – οι λαοί εκεί είναι ανώριμοι, τους κυβερνούν μουλάδες…. Άρα οι «πολιτισμένοι» έχουν κάθε δικαίωμα επ’ αυτών.

Σήμερα, όπως και τότε, υπάρχει μια ανορθογραφία στο σύστημα: οι λαοί αντιστέκονται. Ενίοτε δε νικούν. 

Το τελευταίο δεν φαίνεται να το πιστεύουν αυτοί που κυβερνούν σε Τελ Αβίβ, Αθήνα ή Λευκωσία. Και όμως στις χώρες αυτές θα όφειλαν οι ηγέτες να έχουν μια πιο καλή σχέση με την ιστορία.

Χάρτης του κόσμου από το 1910

Γιώργος Μαργαρίτης
1 ημ. ·

Το Ισραήλ που ενώνει

Πρόκειται για κάτι (μη) αναμενόμενο.
Άτομα που προέρχονται από "ολότελα διαφορετικούς" πολιτικούς και ιδεολογικούς συνευρίσκονται τελευταία σε κοινές αντιλήψεις και θέσεις.
Άτομα προερχόμενα από το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ, το απλό ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Συνασπισμό, το ΠΟΤΑΜΙ, την Πολιτική Άνοιξη, την ΔΗΜΑΡ, την Νέα Δημοκρατία, τη Νέα Αριστερά, αριστερίστικες ομάδες (του χθές και του σήμερα), μαζί με όλα τα ακροδεξιά μορφώματα εκφράζουν κοινές θέσεις και αντιλήψεις σε δύο πεδία:
1.- Στο "δικαίωμα στην αυτοάμυνα" του Ισραήλ
2.- Στον "αντισημιτισμό" !!!! (ο οποίος πλέον προέρχεται από την αριστερά !!!!!)
Οι μεν ακροδεξιοί έχουν άλλοθι: Βλέπουν στον Νετανιάχου τον αναστημένο Κωνσταντίνο Παλαιολόγο που θα συντρίψει την Τουρκιά και θα δώσει στους Έλληνες και την Παναγιά την πολυπόθητη Πόλη.
Οι δε υπόλοιποι το εξηγούν .....κάπως: πότε με την ελευθερία της έκφρασης, πότε με το Ολοκαύτωμα (Σοά), πότε με τους μουλάδες και τη θέση των γυναικών, πότε με την "θέση της χώρας μας" κλπ. κλπ.
Όλοι μαζί έχουν δε και ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό: μισούν τους λαούς της περιοχής και θεωρούν καθυστερημένο τον δικό μας λαό: βασική "απόδειξη" για το τελευταίο είναι το ότι στην Ελλάδα υπάρχει "ακόμα" Κομμουνιστικό Κόμμα.
Προσωπικά δεν εκπλήσσομαι. Έχει ξαναγίνει στην ιστορία.....

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΠΑΤΡΕΩΝ (στην συγκέντρωση στο μώλο της Αγίου Νικολάου

Κώστας Πελετίδης - Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Πατρέων:

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ - ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΤΙΜΗΣ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ

 https://patrals.gr/archives/6561
Την παραχώρηση της χερσαίας ζώνης του παλαιού λιμανιού στον Δήμο και στο λαό της Πάτρας, την πλήρη υπογειοποίηση της σιδηροδρομικής γραμμής από το Ρίο έως το νέο λιμάνι, την δημιουργία του Ανατολικού Πάρκου, προσλήψεις για τη στελέχωση των δημοτικών υπηρεσιών, την χρηματοδότηση του Δήμου με όσα δικαιούται για να γίνουν περισσότερα έργα για τους δημότες, και όλες τις διεκδικήσεις της πόλης ώστε αυτή να είναι μια όμορφη πόλη, λειτουργική, χωρίς ανεργία, χωρίς φτώχεια, χωρίς παιδιά στην εξάρτηση, πρόταξε σήμερα (Σάββατο 14/6) ως βασικές διεκδικήσεις από την κυβέρνηση, στην ομιλία του, στην συγκέντρωση στο μώλο της Αγίου Νικολάου, ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης.
Τόνισε δε ότι η σημερινή συγκέντρωση πραγματοποιείται σε συνθήκες που η φωτιά του πολέμου απλώνεται, οι χρηματοδοτήσεις που έπρεπε να καλύπτουν τις λαϊκές ανάγκες κατευθύνονται στους πολεμικούς εξοπλισμούς κι επιχειρήσεις για τ’ αφέντη το φαί, με τον κίνδυνο να μεγαλώνει για μας και τους γειτονικούς λαούς.

Ο Δήμαρχος τόνισε ότι οι επαφές και οι συζητήσεις της Δημοτικής Αρχής με το λαό της πόλης, για την εξεύρεση λύσεων στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αλλά και όσα θα προκύψουν, θα γίνονται συνεχώς όλο το χρόνο.
Παρόντες στην συγκέντρωση ήταν δεκάδες εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων και πολλοί δημότες.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΠΑΤΡΕΩΝ

 

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Η σημερινή μας συγκέντρωση μας βρίσκει σε μια συγκυρία, που η φωτιά του πολέμου απλώνεται και απειλεί με όλεθρο τούς λαούς της περιοχής, και πρέπει να στείλουμε όλοι μαζί ένα ηχηρό μήνυμα κόντρα στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους που είναι σε εξέλιξη στην γειτονιά μας και ώρα με τη ώρα, φουντώνουν γεννώντας νέα δεινά για τους λαούς της περιοχής που πληρώνουν με τη ζωή τους αυτές τις συγκρούσεις, στην Παλαιστίνη, τη Συρία, την Υεμένη, το Ιράν. 

Όπως πληρώνουν και από τον ιδρώτα τους όλοι οι λαοί την ενεργή συμμετοχή στους πολέμους, πληρώνουν από το υστέρημά τους για να τροφοδοτούνται τα κανόνια που βαρούν σήμερα τα παιδιά του κόσμου, για τους ανταγωνισμούς των αφεντάδων.

Λεφτά που αναμένεται να αυξηθούν στις υπηρεσίες του πολέμου, αφού στα τέλη του μήνα στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ προβλέπεται να αποφασιστεί η δέσμευση του 5% του ΑΕΠ για πολεμικές δαπάνες, λεφτά που θα λείψουν από τον λαό και τις δαπάνες του.

Σήμερα, συνεχίζουμε τον αγώνα που έχουμε ξεκινήσει εδώ και 11 χρόνια για προκοπή, τη διεκδίκηση για όσα δικαιούμαστε, για να είναι αντίστοιχη των δυνατοτήτων της εποχής μας, του επιπέδου ανάπτυξης που έχει επιτευχθεί στην τεχνική και τις επιστήμες.
Είμαστε ξανά εδώ γιατί μας πνίγει το δίκιο, γιατί δεν δεχόμαστε να σκύβουμε το κεφάλι.
Είμαστε εδώ για να φωνάξουμε ότι μπορούν τα πατρινόπουλα να έχουν μόνιμη δουλειά με αμοιβές αντίστοιχες των δυνατοτήτων της εποχής μας και δεν είναι δίκιο να τρέχουν για σεζόν 2000 παιδιά μας, ξεχνώντας τι θα πει 8ωρο, ανάπαυση, για να πάρουν ως δώρο και επιβράβευση την ένταξή τους το φθινόπωρο στο ταμείο ανεργίας.

Δεν μπορούμε να δεχθούμε το μεροκάματο, οι μισθοί, οι συντάξεις να μην φθάνουν για μια ασφαλή, αξιοπρεπή επιβίωση. Το 8ωρο καταργήθηκε χρειάζεται να κάνεις 2 και 3 δουλειές για να τα φέρεις βόλτα.
Δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε με την έλλειψη στέγης, να μην μπορείς να μείνεις, σ' ένα σπίτι ανθρώπινα για οικονομικούς λόγους. Να πέφτουν οι σοβάδες να σκοτώνονται συμπολίτες μας και να μην μπορείς να κάνεις ουσιαστική συντήρηση του σπιτιού σου.

Το 35% των πατρινών αλλά και της χώρας μας είναι στα όρια της απόλυτης φτώχειας. Από το Ταμείο Ανάκαμψης απορροφήθηκε το 35% των χρημάτων και αντί να δοθεί παράταση, όπως είναι λογικό, και στην κατεύθυνση να ικανοποιηθούν λαϊκές ανάγκες σχεδιάζουν να το κάνουν ταμείο του πολέμου, των εξοπλισμών, να σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το φαΐ.

´Όλα αυτά τα χρόνια, οι κυβερνήσεις και η ΕΕ, έχουν περάσει στο ΕΣΠΑ μια σειρά δαπάνες για την διαχείριση των οξυμμένων λαϊκών αναγκών, αλλά και τη χρηματοδότηση ορισμένων υποδομών όπως τα σχολεία, χώροι αναψυχής και πολιτισμού. Οι ανάγκες όμως και η δίψα τους για περισσότερα όπλα και σφαίρες, δείχνει ότι αυτές οι δαπάνες, οι ανάγκες μας που γι’ αυτούς είναι κόστος θα είναι τα πρώτα θύματα της ανακατεύθυνσης των κονδυλίων που θα πλήξουν όχι μόνο την καθημερινότητα μας και τις ανάγκες μας, αλλά την ίδια μας τη ζωή. 

Στο πόδι όλοι, ξεσηκωμός μπροστά στις επικίνδυνες, στα μέτωπα του πολέμου και στα σχέδια τους για περισσότερο χρήμα στους πολέμους τους. Στα σχέδια τους να κερδίζουν από το αίμα μας, αλλά και τα χαλάσματα που αφήνουν πίσω τους οι βόμβες που πέφτουν βροχή για να βρεθούν ως Μεσσίες, οι μεγαλοκατασκευαστές και μεγαλοβιομήχανοι, στο χάος και τα συντρίμμια στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή.

Όχι, δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με την απανθρωπιά, με το θάνατο παιδιών, δεν μπορούμε να ανεχτούμε το κράτος εγκληματία του Ισραήλ να οδηγεί παιδιά στον θάνατο από πείνα, για να μοιράζουν τη γη και τον πλούτο μεταξύ τους οι αφεντάδες. Δεν σκοτώνουν μόνο τα παιδιά της Παλαιστίνης, σκοτώνουν τις βασικές ανθρώπινες αξίες, μας σκοτώνουν όλους!

Αγαπητές φίλες και φίλοι.
Συνεχίζουμε τον αγώνα διεκδίκησης, όλων όσων δικαιούμαστε. Στέλνουμε μήνυμα στους κατόχους του πλούτου, στην κυβέρνηση, και όσους τους στηρίζουν, ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να θυσιαστούμε για την ευτυχία των λίγων.
Όπως έχουμε κάνει τόσα χρόνια διεκδικώντας μαζί…
Η παραλιακή ζώνη από τον Διακονιάρη και μέχρι εδώ, όπως και από τη Μαρίνα μέχρι τον Μείλιχο, μετά από μακροχρόνιους αγώνες τον Ιούλιο του 2018 παραχωρήθηκε στο Δήμο μας.
Ζητούμε τον αποχαρακτηρισμό της χερσαίας Λιμενικής του παλαιού Βόρειου λιμένα, που είναι εδώ μπροστά μας, η προέκταση του σπιτιού μας, η αυλή μας. Ώστε να σχεδιαστεί ενιαία με το υπόλοιπο τμήμα, τώρα που είμαστε στο τελευταίο στάδιο των μελετών, ώστε τον επόμενο χρόνο, να αρχίσει η διαδικασία της ανάπλασης.

Να φύγουν OΛA TA EMΠΟΔΙΑ και η ΠΟΛΗ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΤΗΣ ΠΛΟΥΤΟ, να ‘ναι ουσιαστικά παραλιακή πόλη, να ακουμπάμε στη θάλασσα και όχι να την αντικρίζουμε από την Όθωνος Αμαλίας.
Η πόλη μας, θα είναι μια άλλη πόλη, θα έχουμε χώρους αναψυχής, πολιτισμού, αθλητισμού, πραγματικά απόλαυσης για τους 250.000 κατοίκους και τους φιλοξενούμενούς μας.

Εμπόδιο στο αίτημα της Πάτρας, των 250.000 κατοίκων της, στέκεται ο «ιδιοκτήτης» της δημόσιας περιουσίας μας, των Λιμανιών, των αεροδρομίων, του σιδηροδρόμου, το ΤΑΙΠΕΔ, το ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ, των δανειστών – τοκογλύφων, που τα θέλουν ως χαρτοφυλάκια, για να διασφαλίζουν τον πλούτο τους, από κοντά και οι κυβερνήσεις, η σημερινή , αλλά και οι χθεσινές, που αποδέχονται την κυριαρχία τους.

Ο Βόρειος Παλαιός Λιμένας, δεν χρειάζεται για λιμενική δραστηριότητα, έχουμε το νέο Λιμάνι. Δημιουργούν το αφήγημα και προχωρούν σε Μαρίνα μέγα γιότ, για να δικαιολογήσουν την ανάγκη κατοχής των χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων που είναι μπροστά μας, που θα οικοδομήσουν μεγάλες εμπορικές εγκαταστάσεις, για να έχει κερδοφορία ο όμιλος που θα διαχειριστεί το χώρο, ενοικιάζοντάς τον από το ΤΑΙΠΕΔ.

Με διαδικασίες fast track και σε χρόνο dt προχώρησαν σε αδειοδοτήσεις, εγκρίθηκαν 12,5 εκατ. δικά μας, για να τα έχει όλα έτοιμα ο επενδυτής. 

Σε αντίθεση με τη Μαρίνα του Δήμου, όπου παλεύουμε τρία χρόνια για να πάρουμε αδειοδότηση και κάθε μέρα γεννιέται νέο εμπόδιο. 

Η κυβέρνηση της ΝΔ αποδεικνύεται άκρως αποτελεσματική για τα συμφέροντα των λίγων και τραγικά αναποτελεσματική για τα συμφέροντα του πατραϊκού λαού.
Για να μην αφήσουν ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο του παλιού βόρειου Λιμένα προωθούν και την κρουαζιέρα, λες και δεν μπορεί να την εξυπηρετήσει το Νέο Λιμάνι ή δεν μπορεί να αποβιβάσει επιβάτες, αν περάσει στο Δήμο η χερσαία Λιμενική Ζώνη, για τις δικές μας ανάγκες.

Αν αισθάνονται ισχυροί και περιφρονούν τον πατραϊκό λαό τους ενημερώνουμε, ότι όπως και να ‘χει, θα ‘ρθει η στιγμή, που όλος αυτός ο χώρος θα περάσει στον πραγματικό ιδιοκτήτη του, στα παιδιά μας και θα είναι ντάλα μεσημέρι.
Οι συσχετισμοί κυριαρχίας του πλούτου και των κομμάτων τους δεν θα διαιωνίζεται, ο λαός θα βάλει την σφραγίδα του.
Την αυλή του σπιτιού μας δεν την παραδίδουμε, θα την δώσουμε στα παιδιά μας για να την απολαύσουν.

Παράλληλα με την παραλιακή ζώνη, αυτό θα αλλάξει την εικόνα και λειτουργία της πόλης μας είναι η υπογειοποίηση του τρένου από το Ρίο έως το Λιμάνι. Ένα έργο που θα αξιοποιεί την τεχνική και την επιστήμη, και θα αποδώσει στην τρίτη πόλη της Ελλάδας, σύγχρονο τρένο υπογειοποιημένο, προαστιακό και στην επιφάνεια του χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα δημόσιου χώρου, ένα γραμμικό πάρκο που θα το απολαύσει ο πατραϊκός λαός, ένα ποδηλατόδρομο ασφαλή, ζώνη περιπάτου 

Έτσι χτίζονται οι ανθρώπινες πόλεις και αξίζει να μην τσιγκουνευόμαστε τις προσπάθειες για την επίτευξή του.
Όσοι ονειρεύονται να καταστρέψουν την πόλη μας, να την διχοτομήσουν για να έχουμε «ανάπτυξη», τους πληροφορούμε ότι δεν θα πάρουμε. Η Κυβέρνηση οφείλει να τηρήσει τη δέσμευσή της, αλλά και να φτάσουμε ως το Ρίο, η απόλυτα ΟΡΘΗ ΛΥΣΗ.

Αγαπητές φίλες και φίλοι.
Μέσα σε δύσκολες συνθήκες, σε εχθρικό κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον, σε περίοδο ισχνών αγελάδων, αποδεκατισμένοι από προσωπικό, οι εργαζόμενοι του Δήμου, ο πατραϊκός λαός, η Δημοτική Αρχή προσπαθήσαμε να κρατήσουμε την πόλη όρθια.
Δεν τα πετύχαμε όλα, αλλά έγιναν και γίνονται έργα πρωτόγνωρα, που θα αλλάξουν την πόλη μας προς το καλύτερο.
Δεν πρέπει να ξεχνούμε και τους εργαζόμενους και των υπόλοιπων δημόσιων φορέων, με τους οποίους συνεργαζόμαστε και που έχουν και αυτοί μερίδιο στο έργο που παράγεται. Τους ευχαριστούμε.
Το κράτος, με τις κυβερνήσεις, εξαιτίας της κυριαρχίας του πλούτου, που δεν κρύβουν τα λόγια τους, ούτε κρατούν τα προσχήματα, από τις πρώτες σελίδες του εγχειριδίου του ΕΣΠΑ μας καλούν να συμφιλιωθούμε με το επιχειρηματικό κέρδος.

Αυτό το κράτος γίνεται όλο και πιο εχθρικό προς τους εργαζόμενους και το λαό. Παίρνουν τις βασικές μας ανάγκες, την διαχείριση των απορριμμάτων, τον ηλεκτροφωτισμό, το νερό, την υγεία, την παιδεία, τις παραλίες, τους ελεύθερους χώρους, τα σπρώχνουν στην ιδιωτικοποίηση προσαρμοσμένα σε επιχειρηματικά συμφέροντα.
Έχουν στρατηγικό σχέδιο και το υπηρετούν με συνέπεια. Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνουν ότι χωρίς εργαζόμενους γρανάζι δεν γυρνά, απαγορεύουν τις προσλήψεις για να ιδιωτικοποιηθούν οι υπηρεσίες, που θα τις ακριβοπληρώνουμε, όπως έγινε με το ρεύμα, το τηλέφωνο.
Προωθούν την αξιολόγηση, την άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, να φύγουν οι «κακοί», να μείνουν οι «καλοί», κρύβουν το μεγάλο κάδρο που είναι ότι θέλουν δημόσιες υπηρεσίες ελεγκτικούς μηχανισμούς, που θα ρυθμίζουν τους ανταγωνισμούς των εργολάβων και των ομίλων.
Κρύβουν την υποστελέχωση, που οδηγεί σε αδυναμία οργάνωσης των υπηρεσιών. Ο μέσος όρος ηλικίας των εργαζομένων στο Δήμο ξεπερνά τα 55 χρόνια. Το 2011 είχαμε 1467 εργαζόμενους και τώρα έχουμε 930, 537 λιγότερους και 14 χρόνια μεγαλύτερους.
Τα προβλήματα είναι τεράστια, χρειάζονται εργαζόμενοι και χρηματοδότηση.
Οι αρμοδιότητες στους Δήμους, αυξάνονται με ιλιγγιώδης ρυθμούς, χωρίς χρήματα, χωρίς προσωπικό.

Η χρηματοδότηση του Δήμου για την πολιτική προστασία είναι 180.000 ευρώ και μ' αυτά πρέπει να καλύψουμε αντιπυρική -αντιπλημμυρική προστασία, αντισεισμική προστασία, την διάβρωση των ακτών, τις κατολισθήσεις οδών, που απαιτούν αντιστήριξη και το καθένα έχει προϋπολογισμό εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Συνολικά ο 1 εκατομμύριο ευρώ δαπανά ο Δήμος και μόνο για τα βασικά, αποψιλώσεις, καθαρισμούς, διανοίξεις.
Το ίδιο ισχύει για την διαχείριση των αδέσποτων, τη ναυαγοσωστική κάλυψη. Δεν συζητάμε για τον Κοινωνικό Οργανισμό, το Βρεφοκομείο, το ΔΗΠΕΘΕ, το Καρναβάλι και το πλήθος όλων των λειτουργιών.

Η κυβέρνηση παίρνει με τους εισπρακτικούς μηχανισμούς του από τη φορολογία μας 70 δις ευρώ, οι Δήμοι με βάση τη νομοθεσία, που οι ίδιοι έφτιαξαν, έπρεπε να παίρνουν κάθε χρόνο 8,2 δις, μοιράζονται μόνο 2 δις. Πώς ακριβώς θα ανταποκριθούν οι Δήμοι; Ο Δήμος μας;
Πού πηγαίνουν 6,2 δις που δεν παίρνουν οι Δήμοι, τα 67εκ επιπλέον που θα έπρεπε να παίρνει ο Δήμος μας;

Οι κυβερνώντες βρήκαν τη λύση!
Η κυβέρνηση πήρε μέτρα καταναγκαστικής είσπραξης και κατασχέσεων λογαριασμών χρησιμοποιώντας την Οικονομική Υπηρεσία του Δήμου. 664 υπεύθυνοι των 332 Οικονομικών Υπηρεσιών των Δήμων πέρασαν απευθείας στον έλεγχο του Υπουργείου Οικονομικών και το Ελεγκτικό Συνέδριο, με ότι αυτό συνεπάγεται για πειθαρχικές ποινές και καταλογισμούς.

Όλο το προηγούμενο διάστημα προωθήσαμε τροπολογίες, ζητάμε επανειλημμένα μέτρα και πήραμε πρωτοβουλίες για το θέμα των οφειλών, τόσο από την κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για άμεση νομοθετική ρύθμιση που να δίνει το δικαίωμα στα Δημοτικά Συμβούλια να αποφασίζουν διαγραφές οφειλών στους Δήμους, σε αυτούς που αποδεδειγμένα δεν έχουν να πληρώσουν. 

Έχει τεθεί θέμα στην ΚΕΔΕ, το Δημοτικό Συμβούλιο είχε πάρει ομόφωνη απόφαση, πρόσφατα αλλά αντίστοιχη και το 2018, η οποία είχε σταλεί τότε σε όλα τα κόμματα της Βουλής, τα οποία δεν τη δέχτηκαν καν για συζήτηση - πλην του ΚΚΕ.
Η πρόσφατη τροπολογία στις αρχές Απρίλη απορρίφθηκε ασυζητητί από την κυβέρνηση!

Είναι πρόκληση το κράτος που έχει συσσωρευμένα χρέη προς τον Δήμο Πατρέων ύψους 700 εκατομμύριων ευρώ, από το 2014 έως σήμερα, να θεσπίζει διαρκώς νέες απαλλαγές για τους διάφορους επενδυτές σε λιμάνια και αεροδρόμια και να κλείνει τα μάτια στα χρέη μεγάλων Ανωνύμων Εταιρειών από δημοτικά τέλη όπως ο ΟΛΠΑ Α.Ε, το Υπερταμείο. Και την ίδια ώρα να βάζει το μαχαίρι στο λαιμό των Δημοτικών Υπαλλήλων και του λαού για αναγκαστικές εισπράξεις και κατασχέσεις. Χρέη τα οποία θα μεταφέρει στην ΑΑΔΕ, και με μπόνους είσπραξης 5%.
Η «καλή» μας κυβέρνηση, που δεν έχει χρήματα για τον Δήμο μας, χρηματοδοτεί τους πλουσιότερους της χώρας μας μέσω αναπτυξιακών νόμων, του Ταμείου Ανάκαμψης.

Να φέρω ορισμένα παραδείγματα.
Γιατί να πάρουν οι πλουσιότεροι άνθρωποι της χώρας δικά μας χρήματα και να κάνουν το μεγάλο εμπορικό τους κέντρο στην Ανθείας, ξεχειλίζουν οι καταθέσεις στις τράπεζες της Ελβετίας και αλλού. Γιατί δεν κάνουν τις επενδύσεις τους με τον δικό τους ιδρώτα και τα κάνουν στερώντας από τα παιδιά μας, ασφαλή και συντηρημένα σχολεία, τις αθλητικές εγκαταστάσεις σύγχρονες σε όλα τα σχολεία, γήπεδα δημοτικά, το Παμπελοποννησιακό θέλει μόνο λίγα από αυτά που «χαρίζουν» στους λίγους για να κάνει το ταρτάν και να γίνει ολοκληρωμένη συντήρηση.

 Γιατί να μη γίνουν οι αυλές των σχολείων υποδειγματικοί προαύλιοι χώροι;

Σε λίγο θα εγκρίνουν πόσες καθαρίστριες ωρομίσθιες χρειάζονται τα σχολεία μας. Γιατί δεν είναι πλήρους απασχόλησης, μόνιμες και να αναλάβουν την κάλυψη της μισθοδοσίας; 

Κάθε χρόνο από τους ελάχιστους πόρους δίνουμε 400.000 ευρώ για να έχουμε στοιχειώδη κάλυψη της καθαριότητας.

 Που τα βρίσκουμε;
Κόβουμε και ράβουμε για να καλύπτουμε τις στοιχειώδεις ανάγκες. Πως θα καλύψουμε τα υπόλοιπα; Την οδοποιία, τις συντηρήσεις;
Ο άλλος πάλι, από τους πλουσιότερους και αυτός, παίρνει 6εκ, κι αυτά δικά μας χρήματα για να κάνει το ξενοδοχείο του, μ’ αυτά τα χρήματα θα μπορούσε ο Δήμος να ολοκληρώσει σε μεγάλος μέρος το έργο που γίνεται με πεζοδρόμια και προσβασιμότητα.

Έρχονται οι Ιταλοί να πάρουν για το φυσικό αέριο 25 εκατομμύρια, γιατί δεν μας τα δίνουν να κάνουμε το διυλιστήριο τελευταίας τεχνολογίας για την πόλη μας;
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
700 εκατ. ευρώ στερήθηκε η πόλη μας τα 11 χρόνια θητείας μας. Αυτά δεν πήγαν στην θάλασσα πήγαν για την ατομική ευτυχία των κατόχων του πλούτου. Αν τα είχαμε, σήμερα δεν θα μιλούσαμε για άφτιαχτες πλατείες, διανοίξεις σχεδίου πόλης, σχολεία, γήπεδα, δρόμους. Ανθρώπινα και όχι να περιμένουν ακόμα συμπολίτες μας με χωματόδρομους για ασφαλτοστρώσεις και δίκτυο ομβρίων υδάτων.

Μέσα σε δύσκολες συνθήκες, όλοι εμείς θα συνεχίσουμε να απαιτούμε την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων μας.
Την παραχώρηση του Ριγανόκαμπου, για να το μεγάλο ανατολικό πάρκο. Την διαμόρφωση της ανενεργούς κοίτης του χείμαρρου Διακονιάρη. Την αδειοδότηση της Μαρίνας στα πλαίσια τουριστικού Λιμένα, την έγκαιρη χρηματοδότηση των έργων που είναι σε εξέλιξη όπως του ΑΣΟ, του παλιού Νοσοκομείου, τις Ενεργειακές Αναβαθμίσεις των σχολείων.
Η Ολοκληρώνονται μέσα στο χρόνο και θα έχουμε ανάδοχο σε πάρα πολλά έργα, στην πλατεία Γεωργίου, στην πλατεία Ελευθερίας, στα Ζαρουχλέικα, πάρκινγκ και θέατρο στο κάμπινγκ της Αγυιάς, πλατείες Κολχίδος και Ωκεανίδος. Πολλά έργα είναι σε φάση ολοκλήρωσης μελετών για να προχωρήσουμε σε υλοποίηση όπως τα ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ, οι παιδικές χαρές.
Θα συνεχίσουμε τις συνεργασίες, τις ανοιχτές συνελεύσεις, για να δούμε πλήθος ζητημάτων που έχουν δρομολογηθεί, να δούμε μικρά και μεγάλα ζητήματα που θα προκύψουν και για όσα αναζητούμε λύση.

Θα απαιτούμε μ’ όλους τους δήμους να σταματήσει το άδικο τέλος «τιμωρίας», το τέλος ταφής απορριμμάτων, που στερεί από το Δήμο κάθε χρόνο 2εκ ευρώ. Χρήματα αναγκαία για να έχουμε καλύτερη καθαριότητα. Τα παίρνουν κάθε μήνα από την κρατική χρηματοδότηση. 

Μας σπρώχνουν να κάνουμε αυξήσεις στα ανταποδοτικά τέλη. Χρειάζεται ενότητα, συμμετοχή όλης της πόλης, της Ελλάδας, για να έχουμε στοιχειώδεις οικονομικούς πόρους για την καθαριότητα.

Πριν κλείσουμε τη σημερινή μας συγκέντρωση πρέπει να ξέρετε ότι θα πάρουμε μια σειρά μέτρων, κανονισμούς και ενέργειες, που αφορούν στην καθαριότητα και στο πράσινο. Αξίζει παράλληλα με την δουλειά της υπηρεσίας καθαριότητας του Δήμου, να υπερασπιστούμε τις γειτονιές μας, να τις σεβαστούμε και να αποτρέψουμε όσους βρίσκουν την εύκολη λύση του να αφήνουν ό,τι δεν τους χρειάζεται στα σπίτια και στις αυλές τους, στο δρόμο. Μαζί θα κάνουμε την Πάτρα καλύτερη και σε αυτό το κομμάτι.

Η σημερινή συγκέντρωση, δεν είναι μια φωτοβολίδα, θα έχει συνέχεια, είναι θέμα τιμής για τον κάθε Πατρινό να υπερασπιστεί την πόλη του. Να μην περιγράφει τα προβλήματα, να αναζητεί την αιτία και την σωστή θεραπεία.

Δεν είναι επαναστατική γυμναστική, οι αγώνες του λαού όπως ισχυρίζονται κάποιοι, γιατί εκ του αποτελέσματος φαίνεται τι πέτυχαν τα «καλά» παιδιά του συστήματος και τι αυτοί που μπαίνουν μπροστά, τι είχαμε την περίοδο των παχιών αγελάδων και τι τώρα την περίοδο των ισχνών αγελάδων.

Συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στην πολιτική του κέρδους που δολοφονεί τις ανάγκες, το όνειρο και το μέλλον το δικό μας και κυρίως των παιδιών μας. Δεν μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια, ένας για όλους και όλοι για έναν, ενωμένοι για τα δίκια της πόλης μας.
Συνεχίζουμε μαζί, μόνο έτσι μπορούμε να σταθούμε όρθιοι στα δύσκολα που έχουμε μπροστά μας.
Μ’ αγώνες κατακτούμε τα δικαιώματά μας, δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να υποτιμά τον πατραϊκό λαό, έναν λαό αγωνιστή που δεν επαιτεί, αλλά απαιτεί το δίκιο, να ‘χει μια πόλη όμορφη, λειτουργική με ζωή, χωρίς ανέργους, χωρίς φτώχεια, χωρίς παιδιά στην εξάρτηση.

Μπορούμε, το φως θα σκορπίσει το βαθύ σκοτάδι, εμείς θα σκορπίσουμε τα οικονομικά συμφέροντα, τις πολιτικές που τους ενώνουν. Εμείς θα δώσουμε οξυγόνο στην πόλη μας, να ανασάνει σήμερα και στο μέλλον.

Να ΞαναΘυμηθούμε Τι έλεγαν οι "αριστεροί" για το "δικαίωμα" του Ισραήλ

Manos Saridakis:
Όταν στις 7 Οκτωβρίου 2023 η Χαμάς επιτέθηκε στο Ισραήλ, ο ΣΥΡΙΖΑ (και τα στελέχη της ΝΕ.ΑΡ που ήταν μέσα τότε), πάρα πολύ κινηματικός κόσμος, όπως και πάααααρα πολλοί “Αριστεροί του facebook”, καταδίκασαν τους “τρομοκράτες” της Χαμάς και στήριξαν το “Δικαίωμα του Ισραήλ στην Αυτοάμυνα”. 

Όταν τους επισημαίναμε ότι η απάντηση του Ισραήλ θα είναι κτηνώδης και αδιανόητα εγκληματική, γιατί πολύ απλά αυτό ακριβώς έχει κάνει όλες τις προηγούμενες φορές από το 1947 και μετά, και επομένως να μην στηρίζουν το Ισραήλ τώρα γιατί το νομιμοποιούν να κάνει τα αδιανόητα εγκλήματα που θα κάνει, μας έλεγαν αντισημίτες, και μας ρώταγαν "και που το ξέρετε τι θα γίνει;".

Πέρα από όλα τα άλλα, αυτό που με προβληματίζει εντόνως είναι η αδυναμία πολλών ανθρώπων να εκτιμήσουν τις μελλοντικές εξελίξεις βασισμένοι σε συμπεράσματα από ένα σύνολο γεγονότων του παρελθόντος (αυτό είναι ένα τεράστιο γνωσιοθεωρητικό ζήτημα και στις επιστήμες, καθώς υπήρχαν σχολές που ισχυρίζονταν ότι δεν υπάρχουν νομοτέλειες αφού ακόμα και αν δεις ένα πείραμα 100 φορές, τίποτα δεν σου εγγυάται ότι θα το δεις και την 101η…).

 Να ξέρετε ότι όσοι/ες στηρίξατε το Ισραήλ εκείνες τις πρώτες ώρες που το είχε ανάγκη, έχετε βαμμένα τα χέρια σας με το αίμα 100.000 Παλαιστινίων..
ΥΓ: Έχω μια μεγάλη συλλογή από screenshots από posts Αριστερών εδώ μέσα που καταδίκασαν την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στηρίζοντας το Ισραήλ. Δεν θα σας ξεχάσουμε

Για τη Τρολοκρατία και τους Εξυπηρετικούς "επαναστάτες" By Semina Digeni

Semina Digeni
11 ώρ. ·
Για τις δολοφονίες χαρακτήρων, τη διαδικτυακή γκιλοτίνα και την τρομοκρατία του πληκτρολογίου, γράφω σήμερα στον "Ριζοσπάστη".
●Κάποτε γελούσαμε με κάποια γραφικά πλάσματα του διαδικτύου που έκαναν «πλάκες», «χαβαλέ» και αστείες αποκαθηλώσεις των σταρ. Σήμερα τα τρολ ...αναβαθμίστηκαν. Εγιναν εργαλεία στα χέρια των αστικών μηχανισμών. Οχι με κάποια έννοια γραφειοκρατική, αλλά με αποστολή την καταστολή της πολιτικής σκέψης. Εγιναν οι μισθοφόροι του πληκτρολογίου, που αναλαμβάνουν την πολιτική εξόντωση όσων τολμούν να μιλήσουν ενάντια στην εξουσία, στους εργοδότες τους δηλαδή.
Η σύγχρονη ταξική πάλη διεξάγεται πλέον και στο πεδίο του ψηφιακού πολέμου. Εχει στηθεί και λειτουργεί ανεμπόδιστα μια διαδικτυακή γκιλοτίνα, με δήμιους ανώνυμους, εκτελεστές πληρωμένους και πολιτικά ελεγχόμενους.
●Κάποτε ο Λένιν έλεγε: «Η ελευθερία του Τύπου είναι εκείνη η ελευθερία των πλουσίων να χειραγωγούν τη συνείδηση των φτωχών». Ε, λοιπόν, αυτή η «ελευθερία του Τύπου» επεκτάθηκε στα social media, όπου ο καπιταλισμός απέκτησε (επινόησε;) ένα ακόμη εργαλείο διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Με λίγα χρήματα και με πολύ θράσος, μια στρατιά κοινών αληταράδων, ένα δίκτυο φασόν λογαριασμών, εξαπολύουν λάσπη, ψευδείς ειδήσεις, ηθικολογικές καταδίκες και οργανωμένα κύματα ψηφιακού λιθοβολισμού.
●Στόχος, όχι να αντικρουστεί, αλλά να ακυρωθεί η πολιτική φωνή του αντιπάλου. Δεν έχει σημασία αν οι κατηγορίες είναι ψευδείς, αν οι επιθέσεις είναι αστήρικτες. Το ζητούμενο είναι το ηθικό πολιτικό λιντσάρισμα, η δημόσια εξόντωση. Η δολοφονία χαρακτήρα δεν χρειάζεται απόδειξη, χρειάζεται θόρυβο.

■Φασισμός με emoji.

Ας το πούμε καθαρά: Η πληρωμένη τρολοκρατία είναι φασισμός με emoji. Είναι το νέο παρακράτος, που δεν φοράει χακί, αλλά προφίλ με γάτες και σλόγκαν «δεν ανήκω πουθενά». Είναι αυτοί που μιλούν για «δημοκρατία», αλλά δεν έχουν πρόβλημα να στείλουν μια ελεύθερη φωνή στην πυρά, αρκεί να πληρωθούν γι' αυτό ή να «ξεπλύνουν» τη δράση κάποιου μεγαλοεπιχειρηματία.
●Σήμερα, αυτή η ιστορία γράφεται και στο Twitter, στο Facebook, στο Instagram. Και σε αυτούς τους χώρους η δολοφονία χαρακτήρα δεν είναι ούτε αυθόρμητη ούτε τυχαία. Είναι ταξικά στοχευμένη. Σπάνια στοχοποιούν τον ...βολικό πολιτικό ή τον μαφιόζο «σελέμπριτι». Οι στοχοποιήσεις κατευθύνονται εκεί όπου υπάρχει πολιτική αμφισβήτηση, όπου υπάρχει φλόγα κοινωνικής ανατροπής. Η εργατική τάξη, οι ριζοσπάστες διανοούμενοι, οι μαχητές της κοινωνικής αλλαγής, οι προοδευτικοί καλλιτέχνες, αυτοί είναι που μπαίνουν στο στόχαστρο, αυτοί είναι που δέχονται τη νέα μορφή καταστολής: Τη δολοφονία χαρακτήρα μέσω πληρωμένων τρολ.

■Ψηφιακός θόρυβος ή εργαλεία εξουσίας;

Ας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τη λειτουργία τους. Τα πολιτικά bots ή τρολο-bots είναι λογαριασμοί που φαίνονται σαν κανονικοί άνθρωποι, αλλά είναι αυτοματοποιημένοι ή ημι-αυτοματοποιημένοι λογαριασμοί, ελεγχόμενοι από ομάδες προπαγάνδας. Σκοπός τους να δημιουργούν ψευδείς εντυπώσεις πλειοψηφίας, να «δολοφονούν χαρακτήρες», να διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις ή να προκαλούν διχασμό.
●Κατά τη διάρκεια πολιτικών κρίσεων ή επεισοδίων (π.χ. πυρκαγιές, Τέμπη, παρακολουθήσεις) εμφανίζονται χιλιάδες «λογαριασμοί Twitter» με ελληνικά usernames (ή ξένα με ελληνική σημαία) που ποστάρουν την ίδια φράση ξανά και ξανά, κάνουν μαζικά retweet σε κυβερνητικά accounts ή φιλοκυβερνητικά media και επιτίθενται σε δημοσιογράφους, καλλιτέχνες ή πολιτικούς που ασκούν κριτική. Αν πατήσεις τα προφίλ τους, θα δεις ότι έχουν ελάχιστους ακολούθους, περίεργες φωτογραφίες, γενικά καθόλου προσωπικότητα. Είναι ρομποτικοί λογαριασμοί, φτιαγμένοι μόνο για προπαγάνδα.
●Τα bots δεν είναι απλώς ψηφιακός θόρυβος. Είναι εργαλεία εξουσίας. Οποιος τα ελέγχει, μπορεί να κατασκευάζει κλίμα, να φτιάχνει ψευδή πολιτική πραγματικότητα και να τρομοκρατεί όσους διαφωνούν.
Η απάντηση σε όλο αυτό δεν μπορεί να είναι η σιωπή. Η απάντηση είναι η ταξική ενότητα και η πολιτική αποκάλυψη των μηχανισμών αυτών. Αλλωστε, εμείς ξέρουμε πως η καλύτερη υπεράσπιση απέναντι στη συκοφαντία είναι η επίθεση με τα όπλα της αλήθειας. Και αυτό είναι που τους πονάει. Να τους αποκαλύψουμε. Να τους ονομάσουμε. Να δείξουμε ποιοι κρύβονται πίσω από τα ψεύτικα προφίλ και τις συντονισμένες επιθέσεις.
●Οι ιδέες δεν πεθαίνουν από bots. Δεν είναι τυχαία η χυδαιότητα της αντικομμουνιστικής υστερίας. Μιας υστερίας που εμφανίζεται σαν αυθόρμητη «έκρηξη δημοκρατικής ευαισθησίας», αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ καλά χορογραφημένη.
«Ο κομμουνισμός είναι επικίνδυνος», λένε με στόμφο οι απόφοιτοι της σχολής Ιστορίας του Facebook, επειδή τους χαλάει το πάρτι. Γιατί αν ένας εργάτης σηκώσει το κεφάλι και αρχίσει να ρωτάει «ποιος παράγει τον πλούτο και ποιος τον τσεπώνει;», τότε τα πράγματα σοβαρεύουν.

■Οταν τα Μέσα παριστάνουν την πραγματικότητα

Ζούμε στην εποχή που η πραγματικότητα φτιάχνεται στο μοντάζ. Οπου τα δελτία ειδήσεων θυμίζουν περισσότερο trailers πολιτικής επιστημονικής φαντασίας παρά ρεπορτάζ. Ολα σχεδιασμένα για έναν σκοπό, να πειστεί ο λαός ότι η κυβέρνηση κάνει «ό,τι μπορεί», ότι το κάνει και καλά, και μάλιστα βραβεύεται γι' αυτό!
●Αν παρακολουθεί κάποιος τα κανάλια, θα ακούει συνεχώς πως η κυβέρνηση τα έχει κάνει όλα τέλεια: Οι φωτιές; «Εγινε η μεγαλύτερη κινητοποίηση!». Οι πλημμύρες; «Δεν φταίει κανείς, φταίει ο καιρός!». Οι παρακολουθήσεις; «Ηταν για την εθνική ασφάλεια!». Η ακρίβεια; «Μην γκρινιάζετε, φάτε κουπόνια!». Οι πόλεμοι; «Στηρίζουμε το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ».
Τα μέσα ενημέρωσης δεν ενημερώνουν. Μασάζ κάνουν στην κοινή γνώμη. Στην τάξη που πονάει. Στην αγανάκτηση που πρέπει να κατασταλεί. Αυτό ακριβώς κάνουν τα κανάλια, πουλάνε «ειδήσεις» - δηλαδή συσκευασμένες αλήθειες - που εξυπηρετούν την άρχουσα τάξη. Είναι η ηχηρή φωνή της σιωπής. Φωνάζουν για τα ασήμαντα, αποσιωπούν τα σημαντικά.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς αναλυτής για να καταλάβει πώς λειτουργεί η σημερινή ενημέρωση. Δεν μιλάμε πια για ειδήσεις, μιλάμε για παραγωγές εντυπώσεων, σκηνοθετημένες εικόνες πολιτικής «κανονικότητας» με μόνο στόχο να πειστεί ο λαός ότι όλα βαίνουν καλώς.
●«Η κυβέρνηση κάνει τη δουλειά της», λένε. Εστω κι αν τα τρένα συγκρούονται, τα δάση καίγονται, οι μισθοί δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά, οικογένειες ξεσπιτώνονται, νέοι άνθρωποι δολοφονούνται και η κοινωνία βράζει. Παρ' όλα αυτά, τα δελτία των 8 επιμένουν: «Η κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα», «πήρε πρωτοβουλίες», «στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων». Η ενημέρωση έχει μετατραπεί σε μηχανή πολιτικής διαχείρισης συναισθημάτων και πολλοί δημοσιογράφοι σε διαχειριστές κρίσεων, όχι αναλυτές ή ελεγκτές της εξουσίας.

■Η ανώδυνη και «εύπεπτη» αντιπολίτευση

Και αν αναρωτιέστε γιατί οι δήθεν «αντισυστημικοί», που «μιλάνε έξω απ' τα δόντια» στη Βουλή, που «δεν φοβούνται κανέναν» και «τα 'χουν βάλει με όλους», είναι περιζήτητοι στα κανάλια και προβάλλονται από παντού, η απάντηση είναι απλή: Είναι χρήσιμοι στο σύστημα, γιατί μιλούν τη γλώσσα της δήθεν «αγανάκτησης» χωρίς να αγγίζουν ποτέ την ταξική ουσία των πραγμάτων. Είναι αυτοί που δεν λένε κουβέντα π.χ. για καπιταλιστική εκμετάλλευση. Που λένε γενικά για «δικαιοσύνη», «συνταγματικότητα», «θεσμούς», «συνέπεια». Δηλαδή λένε ό,τι μπορεί να ειπωθεί χωρίς να θίγεται η ιδιοκτησία και το σύστημα.
●Που δεν ενοχλούν την τάξη των εφοπλιστών. Που δεν τα βάζουν με το σύστημα, αλλά με τους «κακούς διαχειριστές». Με δυο λόγια, είναι μια εύπεπτη, μια βολική αντιπολίτευση, που κι αν ακόμη δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί, γιατί εξυπηρετεί. Γιατί ξέρουν πως όσο υπάρχει έστω κι ένας που μιλάει για ανατροπή και για κατάργηση της εκμετάλλευσης, ολόκληρος ο πολιτικός τους θίασος, αυτή η καρικατούρα, αυτό το θέατρο σκιών, θα κατέρρεε.
●Τους ξέρετε καλά αυτούς τους εξυπηρετικούς επαναστάτες του γλυκού νερού. Ως «μοναχικούς πολεμιστές» που «δεν μασάνε», που «λένε την αλήθεια», που «τολμούν».
Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει τίποτα πιο ασφαλές από αυτούς, από μια αντιπολίτευση χωρίς ουσία. Μια φωνή που δεν απειλεί τις οικονομικές δομές, που δεν μιλάει για την ταξική φύση του κράτους, που δημιουργεί εκτόνωση χωρίς ουσία. Δηλαδή, χρησιμοποιεί την αγαπημένη ρητορική κάθε καθεστωτικού συστήματος που ψάχνει άλλοθι.
Και κάπως έτσι κατασκευάζονται μαϊμούδες - αγωνιστές, που καμία σχέση δεν έχουν με τους πραγματικούς. Αυτούς που δεν έχουν χρόνο για συνεντεύξεις και κοινοβουλευτικά κακόγουστα σώου με ύβρεις και ψεύδη, αλλά προλαβαίνουν να υπερασπιστούν μια οικογένεια που της παίρνουν το σπίτι, να οργανώσουν μια πορεία ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις ή να υπερασπιστούν μια απολυμένη εργάτρια.
●Αυτός είναι ο μηχανισμός συντήρησης του ψέματος μέσω θεάματος. Το σύστημα θέλει - και μπορεί - να προβάλλει τη δική του αντιπολίτευση, για να μη φανεί η αληθινή. Και τα ΜΜΕ είναι το θεατρικό σανίδι αυτής της κακής παράστασης. Ο κομμουνισμός όμως δεν έχει σχέση με θεατρινισμούς και «στιλ». Είναι θέση ζωής και πάλης. Και είτε τον υπηρετείς, είτε παίζεις το παιχνίδι του αντιπάλου. Αν ο Μαρξ ζούσε σήμερα, θα έγραφε στο Twitter: «Η πιο επικίνδυνη αντιπολίτευση είναι εκείνη που μοιάζει με επανάσταση, αλλά δεν θέλει αλλαγή εξουσίας».
https://www.rizospastis.gr/page.do?id=20066...