Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

27 Φεβρουαρίου, 2025

Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ «HELLENIC TRAIN»#Να_Ενώσουμε_τις_Φωνές_μας_με_το_σύνθημα_ή_τα_κέρδη_τους_ή_οι_ζωές_μας»


ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ «HELLENIC TRAIN»
«Σκασμός οι ρήτορες, πολύ μιλήσατε» - Τώρα θα μιλήσει ο λαός!
Όλοι στην απεργία - Ο δρόμος το οργανωμένου αγώνα είναι ο δρόμος για να επιβάλουμε το δίκιο μας! (VIDEO - ΦΩΤΟ)
Μια ημέρα πριν τη μεγάλη πανεργατική απεργία, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, επισκέφθηκε το εργοστάσιο της «Hellenic Train» στον Πειραιά και μίλησε στους εργαζόμενους.

«Επιλέξαμε σήμερα, παραμονή της μεγάλης απεργίας να βρεθούμε εδώ ανάμεσά σας, ανάμεσα στους εργαζόμενους σιδηροδρομικούς, και να απευθύνουμε και από δω κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στα αυριανά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη. Αύριο απεργούμε! Κανείς, λοιπόν, να μην πάει για δουλειά, κανείς να μη μείνει σπίτι! Όλοι και όλες να πλημμυρίσουμε τους δρόμους της Αθήνας, τους δρόμους όλης της Ελλάδας, να ενώσουμε τις φωνές μας με το βασικό σύνθημα που ο ίδιος ο λαός, το εργατικό - λαϊκό κίνημα ανέδειξε από την πρώτη μέρα αυτού του εγκλήματος "ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας"», 
σημείωσε στην αρχή της ομιλίας του. 
Υπενθύμισε πως από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ είπε ότι ήταν ένα έγκλημα και μάλιστα προδιαγεγραμμένο, γιατί «είχαν προηγηθεί οι αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις από εσάς τους ίδιους, εδώ απ’ αυτόν τον χώρο και πανελλαδικά, από τους συνδικαλιστές, από τα σωματεία σας στον σιδηρόδρομο, όπως και οι προειδοποιήσεις του ΚΚΕ μέσα στη Βουλή και έξω απ’ αυτήν, που ανέδειξε τις καταγγελίες σας πριν συμβεί το έγκλημα, και μέσα στο Κοινοβούλιο και παντού».

Τον Δημήτρη Κουτσούμπα συνόδευε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ και τα μέλη του ΠΓ Γιώργος Μαρίνος, Γιάννης Πρωτούλης και Θοδωρής Χιώνης. Επίσης, ο Νίκος Αμπατιέλος, βουλευτής του ΚΚΕ και μέλος της ΚΕ.

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας ήταν παρόντες όλοι οι εργαζόμενοι του εργοστασίου. Μία αποστομωτική απάντηση στους Ιταλούς πάτρονες της Hellenic train που χτες το βράδυ επεδίωξαν να μην πραγματοποιηθεί αυτή η συγκέντρωση του ΚΚΕ.

Να ενώσουμε τις φωνές μας με το σύνθημα «Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας»
Παραθέτουμε την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ:
«Επιλέξαμε σήμερα, παραμονή της μεγάλης απεργίας να βρεθούμε εδώ ανάμεσά σας, ανάμεσα στους εργαζόμενους σιδηροδρομικούς, και να απευθύνουμε και από δω κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στα αυριανά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη.

Αύριο απεργούμε! Κανείς, λοιπόν, να μην πάει για δουλειά, κανείς να μη μείνει σπίτι! Όλοι και όλες να πλημμυρίσουμε τους δρόμους της Αθήνας, τους δρόμους όλης της Ελλάδας, να ενώσουμε τις φωνές μας με το βασικό σύνθημα που ο ίδιος ο λαός, το εργατικό - λαϊκό κίνημα ανέδειξε από την πρώτη μέρα αυτού του εγκλήματος "Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας".

Δύο χρόνια συμπληρώνονται αύριο από κείνη την αποφράδα μέρα που για 15 λεπτά δύο τρένα κινούνταν το ένα απέναντι από το άλλο στις ίδιες ράγες, με αποτέλεσμα να συγκρουστούν μετωπικά και να χαθούν 57 ζωές συνανθρώπων μας, πολλών νέων παιδιών, ανάμεσά τους 11 συνάδελφοί σας, σιδηροδρομικοί.

Από την πρώτη στιγμή σαν κόμμα είπαμε ότι ήταν ένα έγκλημα και μάλιστα προδιαγεγραμμένο.

Γιατί; Γιατί είχαν προηγηθεί οι αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις από εσάς τους ίδιους, εδώ απ’ αυτόν τον χώρο και πανελλαδικά, από τους συνδικαλιστές, από τα σωματεία σας στον σιδηρόδρομο, όπως και οι προειδοποιήσεις του ΚΚΕ μέσα στη Βουλή και έξω απ’ αυτήν, που ανέδειξε τις καταγγελίες σας πριν συμβεί το έγκλημα, και μέσα στο Κοινοβούλιο και παντού. Αλλά σε ώτα μη ακουόντων, που έλεγαν και οι αρχαίοι! Πολιτικά και ποινικά υπεύθυνων δηλαδή, γιατί αυτοί είναι οι πολιτικά και ποινικά υπεύθυνοι που δεν άκουγαν τις προειδοποιήσεις, αλλά στην κυριολεξία ανεύθυνων απέναντι στις ανθρώπινες ζωές!

Όλοι τους πανηγύριζαν για την απελευθέρωση των σιδηροδρομικών μεταφορών
Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ο σιδηρόδρομος έχει διαμορφωθεί σαν "παγίδα θανάτου" εδώ και χρόνια. Το έγκλημα αυτό έχει ιστορία, όπως λέει και το σύνθημα.

Γιατί εδώ και 20 χρόνια, όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο όλος ΣΥΡΙΖΑ τότε, πανηγύριζαν και εξακολουθούν να πανηγυρίζουν για την εφαρμογή των κατευθύνσεων της ΕΕ για την απελευθέρωση στις σιδηροδρομικές γραμμές, στις μεταφορές.

Γιατί πανηγυρίζουν; Γιατί μέσω της "απελευθέρωσης", λένε, θα έπαυαν οι περιορισμοί για να μπουν στον σιδηρόδρομο μεγάλοι επενδυτές, μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Υπήρχαν όμως προβλήματα που έπρεπε να ξεπεράσουν:

Για παράδειγμα, τα συσσωρευμένα χρέη του παλιού ΟΣΕ, τα οποία οι ιδιώτες δεν ήταν διατεθειμένοι να αναλάβουν, ως συνήθως. Επίσης, το ανεπαρκές - συρρικνωμένο δίκτυο δεν υποσχόταν κερδοφόρα προοπτική.

Βέβαια, σήμερα την εξασφαλίζουν, από τη μια, με τις παχυλές επιδοτήσεις που παίρνουν από το κράτος οι ιδιώτες, και από τις κυβερνήσεις του, και από την άλλη, από τα πανάκριβα εισιτήρια που επιβάλλουν στον λαό.

Έτσι, για να είναι ευχαριστημένοι οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, οι επενδυτές ιδιώτες, ο σιδηρόδρομος "έσπασε" σε χίλια κομμάτια. Αυτά που δεν ήταν κερδοφόρα τα ανέλαβε το κράτος και αυτά που υπόσχονταν περισσότερα κέρδη τα ανέλαβαν οι επιχειρήσεις. 
Η παραπάνω κατάσταση οδήγησε σε αυτό που περιγράφει η επιτροπή εμπειρογνώμων: "Τα σιδηροδρομικά έργα αποτέλεσαν πεδίο έντονου ανταγωνισμού μεταξύ διαφόρων εργολάβων, κατασκευαστών, προμηθευτών. Οι προδιαγραφές ήταν συχνά διαφορετικές από ένα τμήμα χιλιομέτρων έως το επόμενο (επίσης κάποιων χιλιομέτρων), με συνέπεια ασυμβατότητες μεταξύ των τμημάτων ενός υποτίθεται ενιαίου κατά τ' άλλα έργου"!!! Αυτά λένε οι κύριοι...

Για να λέμε, λοιπόν, τα πράγματα με το όνομά τους: Το τρένο κινούταν, όπως και όσο χρειαζόταν για να ανεβαίνει η κερδοφορία της "Hellenic Train" και όχι όπως και όσο χρειάζεται για τη μέγιστη δυνατή εξυπηρέτηση, την ασφάλεια των επιβατών!

Το βράδυ του εγκλήματος, κανένα μέτρο ασφαλείας δεν λειτουργούσε, ούτε η σηματοδότηση πάνω στο δίκτυο, ούτε η επικοινωνία μεταξύ των μηχανοδηγών, ούτε τα τοπικά κέντρα ελέγχου και άλλα μέτρα που θα μπορούσαν να αποτρέψουν τον θάνατο 57 ανθρώπων.

Δυστυχώς, οι μονοπωλιακοί όμιλοι που διαχειρίζονται τους σιδηροδρόμους, βάζουν κάτω το κόστος των συστημάτων ασφάλειας και διαχείρισης και την αύξηση της "κίνησης" και λένε "δεν με συμφέρει να τα τοποθετήσω", δηλαδή, λένε στην ουσία, δεν με συμφέρει να προστατέψω πρώτα την ανθρώπινη ζωή αλλά το δικό μου κέρδος.

Είναι χαρακτηριστικό πως έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου τους δικαιολογεί όταν γράφει πως "η εγκατάσταση του ΕRΤΜS συνεπάγεται δαπανηρές επενδύσεις χωρίς να αποφέρει, γενικά, άμεσα οφέλη σε εκείνους που καλούνται να επωμιστούν το κόστος"!!!

Οι αιτίες για το έγκλημα παραμένουν

Σήμερα δύο χρόνια μετά, όλα όσα οδήγησαν στην τραγωδία των Τεμπών είναι εδώ! Και οι συνθήκες για εργαζόμενους στους σιδηροδρόμους και για τους επιβάτες διαρκώς επιδεινώνονται. 24 μήνες μετά και η κατάσταση είναι χειρότερη, η λίστα των προβλημάτων στην κυκλοφορία και στους χώρους δουλειάς μέρα με τη μέρα γίνεται μεγαλύτερη.

Ακόμα και εδώ, στο κεντρικό εργοστάσιο του Πειραιά, βλέπουμε τις εγκαταστάσεις, αλλά και τον μηχανολογικό εξοπλισμό, τα οποία, προφανώς, χρονολογούνται από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Πώς να ανταποκριθείτε στις τεχνολογικές απαιτήσεις τού σήμερα με εξοπλισμό του προηγούμενου αιώνα;

Από πού να ξεκινήσουμε; Από τις ελλείψεις προσωπικού σε όλα τα πόστα; Αντί να καλυφθούν οι πάνω από 1.500 κενές θέσεις εργασίας που υπήρχαν στον σιδηρόδρομο τη νύχτα του εγκλήματος, προστέθηκαν άλλες 300 κενές θέσεις, λόγω της συνταξιοδότησης των παλαιότερων εργαζομένων και της μη επαρκούς αναπλήρωσής τους. Σαν να μην έφτανε αυτό, η "Hellenic Train" απολύει επιπλέον και 200 εργολαβικούς που δουλεύουν στα εκδοτήρια εισιτηρίων!

Άρα, οι ελλείψεις, τα κενά σε προσωπικό και η επακόλουθη εντατικοποίηση που συνεπάγεται αυτό, που οδηγούν στο "ανθρώπινο λάθος", συνεχώς μεγαλώνουν! Βέβαια, προδιαγεγραμμένα αυξάνεται όλο και περισσότερο η πιθανότητα εμφάνισης "ανθρώπινου λάθους", όταν εργαζόμενοι αναγκάζονται να δουλεύουν έως και 10 μέρες συνεχόμενα!

Απαράδεκτη, όμως, είναι και η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η σιδηροδρομική γραμμή και τα συστήματα ασφαλείας στον άξονα Πειραιάς - Θεσσαλονίκη που θα μπορούσαν να αποτρέψουν το ανθρώπινο λάθος.

Στον κεντρικό άξονα, διπλή γραμμή με φωτοσήματα και τηλεδιοίκηση σε λειτουργία έχουμε μόνο από τους Αγίους Αναργύρους μέχρι το Λειανοκλάδι και από τη Λάρισα μέχρι τη Θεσσαλονίκη. Σε πάνω από 90 χλμ. η κυκλοφορία γίνεται σε μονή γραμμή και πάνω από 100 χλμ. εξακολουθούν να μένουν τυφλά, χωρίς φωτοσήματα.

Το σύστημα ETCS, το Ευρωπαϊκό Σύστημα Ελέγχου Τρένων, δεν λειτουργεί σε κανένα απολύτως κομμάτι της γραμμής και το GSMR, το παγκόσμιο σύστημα κινητής επικοινωνίας για το σιδηρόδρομο, δεν λειτουργεί μεταξύ Τιθορέας και Δομοκού.

Στην ίδια κατάσταση με τον κεντρικό άξονα βρίσκεται και η γραμμή του Προαστιακού.

Αλλά και η κατάσταση της ίδιας της σιδηροδρομικής γραμμής, η κατάσταση που βρίσκονται οι ράγες, είναι πολύ χειρότερη από αυτήν που βρισκόταν τη μέρα της τραγωδίας των Τεμπών. Υπάρχουν ακόμα σιδηροτροχιές που έχουν να αντικατασταθούν από τη δεκαετία του 1960 και, μάλιστα, πολύ κοντά στην Αθήνα, στον Άγιο Στέφανο.

Ούτε τα καμένα από τις πυρκαγιές δέντρα δεν καθαρίζουν δίπλα στη γραμμή, με αποτέλεσμα, όπως έχετε καταγγείλει επανειλημμένα, να γέρνουν μέσα στη γραμμή και να πέφτουν επάνω τους τα τρένα.

Άλλωστε, οι καταστροφές στη γραμμή από την κακοκαιρία "Daniel" δεν έχουν αποκατασταθεί και δεν ξέρουμε, ούτε και μας λένε, πότε θα αποκατασταθούν!

Οι μηχανές και τα βαγόνια είναι παμπάλαια -τουλάχιστον 25 χρονών- με συχνές βλάβες και με σοβαρή έλλειψη ανταλλακτικών. Οι 4 ανακατασκευασμένοι συρμοί, "Λευκά Βέλη" όπως ονομάζονται, τα οποία έφερε η "Hellenic Train", παρουσιάζουν διαρκώς βλάβες, με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν οι μισοί, στην καλύτερη περίπτωση.

Μέσα σ' αυτήν την άθλια κατάσταση που κυκλοφορούν τα τρένα και εργάζονται οι σιδηροδρομικοί, πώς να μη μετρήσουμε μετά το έγκλημα στα Τέμπη πάνω από 20 ατυχήματα στο σιδηρόδρομο; Μόλις χθες, όπως ενημερωθήκαμε από το σωματείο και διαβάσαμε σήμερα και στον "Ριζοσπάστη", είχατε ατύχημα συναδέλφου με ακρωτηριασμό, εξαιτίας όλων αυτών των απαράδεκτων συνθηκών που επικρατούν.

Δύο χρόνια μετά τα Τέμπη η κατάσταση όχι μόνο δεν βελτιώθηκε, αλλά είναι ακόμα χειρότερη. Αυτό που παρατηρούμε όμως, και οι κυβερνώντες κάνουν τον ψόφιο κοριό, είναι ότι δεν είναι παντού ακριβώς ίδια η κατάσταση γιατί για το κομμάτι Αλεξανδρούπολη - Ορμένιο χρήματα για να φτιαχτεί υπάρχουν με το τσουβάλι, και εσείς ξέρετε γιατί. Γιατί το θέλουν για να χρησιμοποιείται για τη μεταφορά πολεμικού εξοπλισμού στο πλαίσιο των σχεδιασμών και των πολέμων που κάνει στην περιοχή το ΝΑΤΟ.

Ξέρετε, άλλωστε, ότι τις προηγούμενες μέρες διέκοψαν τα επιβατικά δρομολόγια για να μην εμποδίζεται η μεταφορά αυτού του επικίνδυνου πολεμικού υλικού.

Θέλουν να εκτονώσουν τη λαϊκή οργή και να «μπαζώσουν» τις ευθύνες τους

Τι οδήγησε όμως στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών; Στο έγκλημα οδήγησε η πολιτική που υπερασπίζεται τα κέρδη των καπιταλιστών, αυτών των πραγματικά ληστών. Το έγκλημα το γέννησε η αντεργατική "νομιμότητα", όπως την λένε, που υπερασπίζονται όσοι κυβερνούν και κυβέρνησαν αυτή τη χώρα. Αυτή η νομιμότητα στηρίζει το δίκιο των λίγων, δηλαδή το άδικο για τους πολλούς.

Αυτή είναι η μεγάλη συγκάλυψη. Όχι μόνο για να κρυφτούν οι ούτως ή άλλως μεγάλες, τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά για να κρυφτεί ποιοι υπηρέτησαν και υπηρετούν αυτήν την πολιτική, τη στρατηγική του μεγάλου κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν τους συμφέρει να μπούνε στο στόχαστρο της λαϊκής πάλης οι πραγματικές αιτίες.

Εμείς θρηνούμε τους νεκρούς μας. Οι κυβερνώντες στενοχωριούνται, γιατί "έκατσε η στραβή” στη βάρδιά τους. Τρέμουν γιατί με τους νόμους των κυβερνήσεών τους και τις κατευθύνσεις της ΕΕ οδήγησαν δύο τρένα να κινούνται αντίθετα στις ίδιες ράγες.

Γι’ αυτό η κυβέρνηση και τα κόμματα της συστημικής αντιπολίτευσης επιχειρούν να σύρουν τη συζήτηση μακριά από τις πραγματικές αιτίες της σύγκρουσης. Ψάχνουν πώς θα εκτονώσουν τη λαϊκή οργή, πώς να "μπαζώσουν" τις ευθύνες τους. Για να συνεχίζεται χωρίς εμπόδια η ίδια αντιλαϊκή πολιτική! Αυτό είναι που προσπαθούν να κρύψουν όλες αυτές τις μέρες, κι απ’ τα κανάλια, και μέσα στη Βουλή και παντού.

Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και η άθλια ανάρτηση της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας για τον νεκρό μηχανοδηγό της αμαξοστοιχίας ότι ήταν εθελοντής στο γραφείο του Μητσοτάκη!!! Δηλαδή, πετάει την μπάλα στην εξέδρα! Ότι φταίει ο μηχανοδηγός...

Ό,τι πρέπει για να φύγει η συζήτηση από τις πραγματικές αιτίες, από τις πραγματικές ευθύνες που οδήγησαν στο έγκλημα και να βγουν λάδι οι κυβερνώντες.

Εμείς λέμε ξεκάθαρα: Καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση της ΝΔ και στα κόμματα του συστήματος που παρουσιάζονται ως δήθεν αντιπολίτευση, που δίνουν τα ρέστα τους για να ευνουχίσουν την πραγματική αμφισβήτηση και την κατακραυγή από τον ελληνικό λαό.

Γι’ αυτό και κάνουν σημαία τους την υπεράσπιση του δήθεν "κράτους δικαίου", κρύβοντας όμως ότι αυτό το κράτος προστατεύει και θωρακίζει την "καρδιά" της αδικίας, την "ιερή" καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία. Γι’ αυτό η δικαιοσύνη έχει ήδη ρίξει στα μαλακά βασικούς κατηγορούμενους για προηγούμενα κρατικά εγκλήματα, πριν τα Τέμπη.

Είναι η δικαιοσύνη που "σέρνεται", σαν χελώνα πάει, όταν ερευνά τα εγκλήματα του καπιταλιστικού συστήματος και των μεγαλοσχημόνων, αλλά είναι ταχύτατη όταν πρέπει να βγάλει παράνομους τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, τους αγώνες που κι εσείς δίνετε. Το ίδιο έκανε και με τις απεργίες των δικών σας σωματείων όταν απαιτούσατε μέτρα ασφαλείας.

Είναι η δικαιοσύνη που χάνει αποδεικτικά και στοιχεία σε υποθέσεις που βρωμάνε από το κεφάλι, αλλά είναι γρήγορη και άτεγκτη όταν πρόκειται να αποφασίσει ότι είναι νόμιμες οι περικοπές μισθών, συντάξεων, οι απολύσεις εργαζομένων κ.ά.


Να τελειώσουμε με το σύστημα που θυσιάζει τις ζωές μας για τα κέρδη των λίγων



Δικαίωση για τον λαό, τη νεολαία και τους 57 νεκρούς μας σημαίνει να αναδειχθούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι, με βάση τις συγκεκριμένες ευθύνες, που το ΚΚΕ έχει αναλυτικά εντοπίσει και στο Πόρισμά του από την Εξεταστική Επιτροπή, καθώς και ό,τι άλλο από τότε έχει αναδείξει ή μπορεί να αναδείξει η παραπέρα έρευνα.

Πάνω από όλα, δικαίωση σημαίνει να μην ξαναζήσουμε νέα "Τέμπη" και αυτό προϋποθέτει να τελειώσουμε με το σύστημα που θυσιάζει τις ζωές μας, τις ανάγκες των πολλών και τους αφήνει χωρίς "οξυγόνο", για να σπάνε ρεκόρ τα κέρδη των λίγων.

Το ΚΚΕ δεσμεύεται ότι θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του προς αυτή την κατεύθυνση. Για να μην ξεχαστεί τίποτα. Για να συνενωθούν οι ελπιδοφόροι αγώνες των εργαζομένων, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, της νεολαίας σε ένα μεγάλο ορμητικό ποτάμι που θα μετατρέψει την αμφισβήτηση σε απόφαση σύγκρουσης με το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, έως την ανατροπή του.

Στις 28 Φλεβάρη κανείς σιδηροδρομικός να μην πάει για δουλειά! Όλοι στους δρόμους, όλοι στις συγκεντρώσεις!

Να "αδειάσουμε" τα τρένα, τους σταθμούς, τα μηχανοστάσια, τα εργοστάσια, τα γραφεία και να γεμίσουμε τους δρόμους και τις πλατείες σε δεκάδες πόλεις.

Να ενωθούμε σε ένα μεγάλο λαϊκό ποτάμι με τους εργάτες και τις εργάτριες όλων των κλάδων, τους μικρούς επαγγελματίες, τους φοιτητές, τους μαθητές, τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων.

Να μην ξεχάσουμε την απόφαση που πήραμε πριν δύο χρόνια να γίνουμε όλοι εμείς "η φωνή όλων των νεκρών".

Να βάλουμε στο στόχαστρο την πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ που απελευθέρωσαν, ιδιωτικοποίησαν τις σιδηροδρομικές μεταφορές, τη δράση των επιχειρηματικών ομίλων, το κυνήγι του κέρδους. Μάλιστα μέχρι χθες το βράδυ θέλανε να αποκλείσουν να γίνει αυτή η συνάντηση ενημέρωσης εδώ οι Ιταλοί "πάτρωνες" της "Hellenic Train".

Γιατί εμείς ξέρουμε ότι στο έγκλημα στα Τέμπη οδήγησε η πολιτική που υπερασπίζεται τα καπιταλιστικά κέρδη. Ξέρουμε ότι το έγκλημα στα Τέμπη το γέννησε η πολιτική που βάζει τις λαϊκές ανάγκες στο ζύγι του κόστους - οφέλους για το κεφάλαιο και λογαριάζει την ασφάλεια και τη ζωή του λαού ως κόστος, προετοιμάζοντας τα επόμενα Τέμπη.

Γι’ αυτό προσπαθούν να "μπαζώσουν" το πραγματικό έγκλημα, τους πραγματικούς ενόχους, το σύστημα του κέρδους και όσους το υπηρετούν. Αυτή είναι η πιο μεγάλη συγκάλυψη.

Ξέρουμε ότι θα κάνουν τα πάντα για να συκοφαντήσουν, να αποπροσανατολίσουν, να φοβίσουν το λαό. Είναι βαθιά γελασμένοι!

Και, για να δανειστώ τους στίχους του Κώστα Τριπολίτη από το "Ανεμολόγιο", τους λέμε: "Επιτέλους σκασμός οι ρήτορες, πολύ μιλήσατε".

Τώρα θα μιλήσει ο λαός! Όλοι στην απεργία στις 28 Φλεβάρη! Ο δρόμος του οργανωμένου αγώνα είναι ο μόνος δρόμος για να επιβάλουμε το δίκιο μας».
Μετά το τέλος της ομιλίας, ο Δημήτρης Κουτσούμπας είχε μια σύντομη συζήτηση με τους Δ. Κουτσιάφτη, πρόεδρο του Σωματείου Μηχανοδηγών, Β. Ζαβογιάννη, πρόεδρο της Πανελλήνιας Ένωσης Προσωπικού Κίνησης και Ηλία Τρεβλό, μέλος της διοίκησης του Σωματείου Προσωπικού της ΤΡΑΙΝΟΣΕ ο οποίος «άνοιξε» και τη συγκέντρωση.

Του εξέφρασαν την αποφασιστικότητά τους να συνεχίσουν τον αγώνα για δημόσιο ασφαλή σιδηρόδρομο και ευχαρίστησαν το ΚΚΕ για τη διαρκή στήριξη του αγώνα τους.
1 / 14

26 Φεβρουαρίου, 2025

#ΓΙΑ_ΤΟ_ΕΓΚΛΗΜΑ -ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ? #12_1_23_ΔΕΙΤΕ_ΤΙΣ_ΔΙΑΦΟΡΕΣ

 



Ninetta Altani:
Ειλικρινά καταλαβαίνω πόσο άσχημο συναίσθημα είναι να σε πουλάει το κόμμα σου...δηλαδή να σε κρεμάει...
Καταλαβαίνω την απαγοητευση που νοιώθουν οι άνθρωποι που πουλήθηκαν από το κόμμα τους...
Εγώ δεν έχω υπογράψει συμβόλαιο 100 ετών με το κόμμα μου...άμα θέλω δεν το ξανά ψηφίζω...
Είμαι ήρεμη όμως που ό,τι μπορεί κανει...χαίρομαι μέχρι τώρα να λέω ψηφίζω ΚΚΕ γιατί ξέρω ότι δε θα με πουλήσει...
Τι να κάνω...να μην πω ότι το ΚΚΕ αντιστάθηκε στο ξεπούλημα των τρενων;
Τι να κάνω τώρα εγω που ο Κατσωτης βουλευτής του ΚΚΕ έφερε στη Βουλή το θέμα του τρενου λίγες ημέρες πριν τις δολοφονίες;!
Να μην το λέω για να μην πικραινονται οι άνθρωποι που επένδυσαν σε λάθος βουλευτες;
Πώς να πω φταίνε τα κομματα;
Ξου ξου τα κόμματα...
Οι επιλογές των κομμάτων φταίνε...οχι τα κόμματα ως κόμματα...

Δες ημερομηνία...:


ΕΝΑ «ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ» ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΕ
12/1/23 - Μία δραματική προειδοποίηση του ΚΚΕ στη Βουλή για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη (VIDEO)

Είμαστε στις 12 Ιανουαρίου 2023 στη Βουλή. Δύο μήνες σχεδόν πριν το έγκλημα στα Τέμπη. Στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής διεξάγεται συζήτηση για το νομοσχέδιο του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών «Θεσμικό πλαίσιο για τη διερεύνηση αεροπορικών και σιδηροδρομικών ατυχημάτων και την ασφάλεια των μεταφορών». Εκ μέρους του ΚΚΕ τοποθετείται στην επιτροπή ο βουλευτής του Κόμματος Χρήστος Κατσώτης.

Δυστυχώς τα όσα τόνισε τότε το ΚΚΕ στη Βουλή επιβεβαιώνονται ανατριχιαστικά σήμερα, στη σκιά του εγκλήματος στα Τέμπη. Ένα αποκαλυπτικό “κατηγορητήριο” για την πολιτική της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης, της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αντιμετωπίζει σταθερά ως ΚΟΣΤΟΣ την πρόληψη την προστασία από σιδηροδρομικά - και όχι μόνο - δυστυχήματα!

Καταγράφουμε ορισμένες από τις επισημάνσεις του βουλευτή του ΚΚΕ Χρήστου Κατσώτη:

- Για το δίκτυο και τη σιδηροδρομική γραμμή του ΟΣΕ:



Eπίσης, σοβαρή είναι η κατάσταση και στο δίκτυο και τη σιδηροδρομική γραμμή του ΟΣΕ. 
Τεράστιους κινδύνους εγκυμονεί η μη τήρηση Κανονισμών ασφαλείας, λειτουργίας και κυκλοφορίας των αμαξοστοιχιών. Ενδεικτικά, η Ομάδα Επισκευής Γραμμής, που είναι σε λειτουργία και πρέπει να αποτελείται από 5 άτομα, πολλές φορές είναι μόνο με δύο ή ακόμη και με έναν.

Ακόμα, δεν τηρούνται οι απαραίτητοι χρόνοι ή μπορεί να γίνονται εργασίες σε ένα ηλεκτροδοτούμενο δίκτυο χωρίς διακοπή ρεύματος.
Χαρακτηριστική, είναι επίσης, η έλλειψη σηματοδότησης όπως, για παράδειγμα, στο κομμάτι της γραμμής Οινόη-Τιθορέας που έγινε το ατύχημα με τους 20 ανθρώπους που τραυματίστηκαν την περίοδο των χιονοπτώσεων το 2022.

Εκκρεμεί επίσης εδώ και πολλά χρόνια η συνολική εγκατάσταση και λειτουργία ηλεκτρονικών συστημάτων ασφαλείας.
Όλα αυτά είναι σοβαρά ζητήματα που δεν μπορούν να αγνοηθούν, για το θέμα της ασφάλειας της πρόληψης που λέμε συνολικά”

-Για το πλαίσιο διαχείρισης των ατυχημάτων και τα πορίσματα που καταλήγουν πάντα στο “ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΛΑΘΟΣ”



“Προέχουν όλα εκείνα τα μέτρα, ώστε να μη γίνεται το ατύχημα ή το δυστύχημα. Δεν πρέπει να διερευνώνται τα ατυχήματα;

Βεβαίως και πρέπει να διερευνώνται. Ευθύνες όμως θα αποδίδονται και σε ποιον;

Ποια είναι η συνήθης κατάληξη των πορισμάτων; ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΛΑΘΟΣ!

Όπως αναφέρεται και στο άρθρο 32: «Οι συστάσεις ασφάλειας δεν συνιστούν τεκμήριο υπαιτιότητας ή ευθύνης σε περίπτωση ατυχήματος ή σοβαρού συμβάντος».


Αυτό ακριβώς αναφέρεται στο άρθρο!

Πόσες διερευνήσεις, αλήθεια, κατέληξαν στο συμπέρασμα για ευθύνες των εταιρειών, είτε κατασκευής, είτε διαχείρισης;

Τι σημαίνει, αλήθεια, εχεμύθεια για θέματα που χαρακτηρίζονται ως απόρρητα; Τι σημαίνει αυτό;
Αποσιώπηση.

Στα πλαίσια της κυριαρχίας των μονοπωλιακών ομίλων αποκρύπτεται ή μειώνεται η ευθύνη τους, μεταφέροντας τα ατυχήματα ή τα δυστυχήματα σε “ανθρώπινο λάθος”.

- Για τις συνέπειες της πολιτικής της ΕΕ για την “απελευθέρωση των μεταφορών” στην ασφάλεια και τις εργασιακές συνθήκες στους σιδηρόδρομους


“Η Ευρωπαϊκή Ένωση ολοκλήρωσε την απελευθέρωση των σιδηροδρομικών μεταφορών και την παράδοσή τους στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Αφαίρεσε τα τελευταία εμπόδια για τη διασύνδεση του σιδηροδρομικού μεταφορικού έργου στα κράτη μέλη. Εναρμονίζει τα πλαίσια κάθε χώρας υπό τον Οργανισμό Σιδηροδρόμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα εκδίδει και ευρωενωσιακά πιστοποιητικά ασφαλείας, παραμερίζοντας αυτά των κρατών μελών.

Οι κανονισμοί υγιεινής και ασφάλειας εργαζομένων και επιβατών θα χειροτερεύουν, όπως και οι όροι εντατικοποίησης της δουλειάς για την κερδοφορία των επιχειρήσεων με την επίκληση της μείωσης του διοικητικού κόστους, ενώ οι τιμές των εισιτηρίων γίνονται πιο τσουχτερές.

Ολοκλήρωσε τον τεμαχισμό του σιδηροδρομικού μεταφορικού έργου, διαχωρίζοντας το δίκτυο των υποδομών, το οποίο παρέμεινε στο κράτος, από το κερδοφόρο μεταφορικό έργο που παραδόθηκε στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Οι εργαζόμενοι -όπως και οι επιβάτες- ζουν τα «καλά» της απελευθέρωσης και της ιδιωτικοποίησης του σιδηροδρόμου. Οι εργαζόμενοι είναι αντιμέτωποι με την εντατικοποίηση, που μεταφράζεται σε 28 με 29 μέρες δουλειά το μήνα, με ελάχιστα ρεπό και με τις καθημερινές ώρες δουλειάς να φτάνουν τις 11.

Θυμίζουμε ότι, το 2019, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, θεσμοθετήθηκε η διευθέτηση με συνεχόμενη εργασία 9 ημερών -κάτι που δεν καταργήσατε και εσείς, διότι βολεύει τους νέους επιχειρηματικούς ομίλους.

Η συσσωρευμένη κόπωση των εργαζομένων στρώνει το έδαφος για ατυχήματα. Επιπρόσθετα, πολλές φορές, οι εργαζόμενοι καλούνται να κάνουν εργασίες που δεν αφορούν το αντικείμενό τους και χωρίς να έχουν την απαραίτητη εξειδίκευση και εκπαίδευση -με ότι σημαίνει αυτό, συνολικότερα, για το ζήτημα της ασφάλειας.

Όμως και ο μηχανολογικός εξοπλισμός δεν συντηρείται, διότι δεν ελέγχεται σωστά.”

Δείτε ολόκληρη την τοποθέτηση του βουλευτή του ΚΚΕ:


Aν Δεν βαριέσαι 
από το Μπρεζνιεφικό απολίθωμα διάβασε: 




Ο δρόμος γράφει τη δική του ιστορία
Εν αρχή ην το χάος. 
Που κάποιος πρέπει να το οργανώσει και να μπει μια τάξη -εργατική, κατά προτίμηση και κατ’ ανάγκη. Όχι κάποιος ξένος, έξω απ’ τον κόσμο, με θεία χάρη και μαγικό ραβδάκι. Αλλά ένα υποκείμενο που θα δει την κίνηση των πραγμάτων, τους νόμους που την ορίζουν και θα σπάσει τον νόμο της αδράνειας, για να φτάσουμε στη φυσική ροή των πραγμάτων, που είναι ασφαλώς ο κομμουνισμός, σύμφωνα και με τους κλασικούς. Κλασική Συμφωνία νούμερο 3, με σφυριά και δρεπάνια, σε ρε ελάσσονα.

Εν αρχή ην ο λόγος. Δηλαδή η οργάνωση. Πάντα υπάρχουν καλοί λόγοι να οργανωθείς. Να γεμίσεις τα κενά σου, τις αιτίες που σε αφήνουνε μισό. Οι ανθρώπινες σχέσεις, οι παρέες, οι φιλίες, ο έρωτας -που είναι μια μικρή επανάσταση. Και αν λείπει σε κάποιον η συντροφικότητα, ας γραφτεί στην ΚΝΕ -ή απευθείας στο κόμμα. Η συλλογικότητα, το κλίμα, ο ενθουσιασμός (οργανωθείτε, μας λέγανε), το τρέξιμο, οι χρεώσεις, η περιφρούρηση, εξόρμηση τα ξημερώματα, αφισοκόλληση ως τα μεσάνυχτα (θα γνωρίσετε ένα ευχάριστο, συντροφικό περιβάλλον, μας λέγανε). Αλλά ο βασικός λόγος είναι η έλλογη δράση, συλλογική και σχεδιασμένη, με ένα σκοπό που γεμίζει τη ζωή μας νόημα -κι αν δεν προσέξεις, το έχασες.



In memoriam Plasticobilism

Στα μάτια των άλλων μπορεί να είμαστε όλοι ίδιοι. Πάντα σου φαίνονται όλα ίδια, αν σε αφήνουν αδιάφορο: οι μέρες, οι πόλεις και οι άνθρωποι, τα τοπία, τα τραγούδια στο ραδιόφωνο, το φαγητό που τρως, τα κόμματα...

Λένε πως είμαστε όλοι «κομματόσκυλα». Αλλά σκύλος από σκύλο διαφέρει. Άλλο να είσαι πιστός -σε αξίες και ιδανικά-, ο καλύτερος φίλος του λαού και του ανθρώπου -όταν δεν είναι αφηρημένος και άσφαιρος ουμανισμός. Κι άλλο να είσαι το μαντρόσκυλο των αφεντικών και να στέκεις σούζα μπροστά τους. Ή να αλυχτάς ολημερίς στα κανάλια, σαν σκυλί του πολέμου, να σκυλεύεις τους νεκρούς, τις οικογένειες των θυμάτων, να αφοδεύεις απ’ το στόμα και να κατουράς σε κάθε γωνία την κοινή λογική -μέχρι και ο Κανάκης έβγαλε το λουράκι του και τους κρεμά στα μανταλάκια.

Θέλουν να μη σηκώσουμε ποτέ κεφάλι και την ουρά απ’ τα σκέλια, να μείνουμε σκυλάκια του καναπέ, διακοσμητικά στο φόντο της ιστορίας -που γράφουν άλλοι ερήμην μας και εις βάρος μας. Να χαζεύουμε στημένους σκυλοκαβγάδες στο κυνοβούλιο και να τρωγόμαστε σαν τον σκύλο με τον σκύλο για τις ράτσες μας. Να μη διεκδικήσουμε πίσω τη ζωή μας, τον Πλούτο που παράγουμε.




Να μην έχουμε καν (ταξικό) ένστικτο, σαν τα συμπαθή τετράποδα. Γιατί άλλο να μη δαγκώνεις το χέρι που σου δίνει να φας -από το φαγητό που φτιάχνεις- και άλλο να φιλάς ευλαβικά το χέρι που σου παίρνει την μπουκιά από το στόμα. Το είδος μας ξόδεψε πολλά εκατομμύρια χρόνια πριν σταθεί όρθιο στα δυο του πόδια, για να το ξαναγυρίσουμε τόσους αιώνες πίσω.

Ω εποχή, μου θυμίζεις τον Καίσαρα
Και οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν
Και όσο γερνώ, περπατώ με τα τέσσερα...
(...)
Μας ξεκληρίζουν με τρένα βρουμ-βρουμ
Για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ

Βασικά στα μάτια των άλλων είμαστε όλοι σύντροφοι -κι ας μην τρέμουμε όλοι από οργή για την αδικία. 
Επιρροές και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια, μούσια τζίβες μοϊκάνες, τόσοι μουσάτοι και ούτε μια επανάσταση.




Θες να κρυφτείς και η λογική δε σε αφήνει, όταν ανοίγει κουβέντα -στη δουλειά ή σε μια άσχετη παρέα. 
Στην πρώτη σύνθετη, πολυσύλλαβη λέξη (όχι απαραίτητα «λυκοσυμμαχία») έχεις δώσει στίγμα και βιογραφικό. Στην πρώτη νύξη για τον άθλιο μισθό, κάποια άδεια ή ένσημο που σας φάγανε, για το ωράριο και την κυριακάτικη αργία, γενικώς για κάποιο δικαίωμα ή αυθαιρεσία, τότε προάγεσαι -στη φαντασία τους πάντα- αυτομάτως σε ανώτερο κομματικό στέλεχος με μηχανισμό. Και η ειρωνεία είναι πως δεν έχεις μιλήσει ακόμα για κάποια γενική πολιτική εξέλιξη, κάποιο νομοσχέδιο, για ταξική πάλη, τα κέρδη του αφεντικού, τον ρόλο της ΓΣΕΕ, για το σωματείο ή για μια απεργία.

Κάποτε ο Βλαδίμηρος έλεγε πως το ταβάνι του συνδικαλιστικού αγώνα είναι ο τρεϊντγιουνιονισμός -δηλαδή ρεφορμιστικό.
 Σήμερα αν μιλήσεις για τρεϊντγιουνιονισμό θα σε κοιτάξουν σαν εξωγήινο, κι αν τους πεις να οργανωθούν στο σωματείο, το ίδιο -δεν ήταν η μετάφραση της λέξης το πρόβλημα. Κάθε αντίστοιχη αναφορά σου δίνει αυτομάτως -στο μυαλό τους- κομματικό βιβλιάριο, και ας μην είσαι καν μέλος.

Τους βλέπεις να μπερδεύουν το κόμμα με το σωματείο, τα σωματεία μεταξύ τους, το εργοδοτικό με το ταξικό, τη ΓΣΕΕ με την ΑΔΕΔΥ, την απεργία με την επίσχεση -τρίβεις το μούσι, βυθίζεις το πρόσωπο στην παλάμη, βουτάς στη χύτρα με την απελπισιά, κι ύστερα σου φαίνεται περίεργο που δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν το ΚΚΕ (μ-λ) από το ΜΛ-ΚΚΕ και τα ψηφοδέλτια πριν την κάλπη (που να ήξεραν κιόλας πως από εκεί ξεπήδησε και η ΟΑΚΚΕ, που την λάτρευαν τα κανάλια, πριν μείνει μόνη της στον ανένδοτο ενάντια στα «πουτινάκια»*), ή την Αρας με την Αρις και την Αραν με την Αρεν, που έφτιαξαν λέει τη Ρεβάνς -που εγώ ήξερα ότι είναι συγκρότημα- και νιώθεις κάπου να την έχεις πατήσει -σαν τον Κηλαηδόνη- και πνευματικά κουρασμένος για να συνεχίσεις να παρακολουθείς τον χώρο.


(*Αν και την αναρχοπολακική ανάλυση του ΜΛ-ΚΚΕ για το κόμμα που εστιάζει στην Hellenic Train για να βγει λάδι η κυβέρνηση (!) και για την εξεταστική, δεν έχει πολλά να ζηλέψει από την παραφροσύνη της ΟΑΚΚΕ.
Αλλά δεν ήταν αυτό το θέμα μας).

Ποια είναι η διαφορά του οργανωμένου μέλους από τον οπαδό, ψηφοφόρο, τη βάση -πες το όπως θες, μην κολλάμε στη λέξη; Μα κάποιοι πρέπει να κάνουν το μέτωπο, να κόβουν κουπόνια, να βγαίνουν τα πλάνα -Ριζοσπάστη, οικονομική ενίσχυση, εισιτήρια του Φεστιβάλ. Πώς θα γίνουν όλα αυτά αν ήμασταν όλοι οργανωμένοι;

Σύντροφοι και φίλοι, ας συμμαζευτούμε. Και να το μαζεύουμε. Υπάρχουν διάφορες διαφορές μεταξύ μέλους και επιρροής. Είναι τελείως διαφορετικό, εκτός απ’ τις φορές που δεν είναι. Μια στενή επιρροή, που τρέχει παντού και είναι μέσα σε όλα όσα πρέπει να είναι, θα οργανωθεί αργά ή γρήγορα. Στον αντίποδα, ένα μέλος (απο)κομμένο από όλους και από όλα, παρκαρισμένο σε κάποια συνοικία (τα λεωφορεία, κόκκινη πόλη μες στο αγιάζι), το χωρίζει μάλλον τυπική απόσταση από τους απέξω και οσονούπω καμία -θα βρεθεί κι αυτός απέξω.

Εδώ θα κολλούσε ίσως μια αναφορά στην ιδιότητα του κομμουνιστή, με όνομα βαρύ σαν ιστορία, που δεν μπορούν πολλοί να το σηκώσουν και δεν το δέχονται όλοι εύκολα για τον εαυτό τους -ούτε καν τα μέλη. Φαντάσου να σε θεωρούν βαμμένο κομμούνι στη δουλειά και εσύ να κοκκινίζεις από ντροπή, να το λογίζεις ως παράσημο, αλλά να μην το δέχεσαι -δε σου αξίζει τέτοια τιμή- ούτε και θες να φανεί όμως πως το απ-αρνείσαι και το προδίδεις -την τρίτη φορά ακούς κοκόρια και βλέπεις μπροστά σου, σαν όραμα, το σήμα του ΚΚ Βενεζουέλας, κι ας λάλησαν κάποιοι σφοι και πήγαν με τον εχθρό τους.




Αλλά πάει μακριά η βαλίτσα και χάνεται η Ιθάκη με τους συντρόφους (του Οδυσσέα) στον ορίζοντα. Λοιπόν, η βασική διαφορά είναι ότι μια επιρροή έχει περίπου το «ακαταλόγιστο». Μπορεί να κάνει και να λέει ό,τι θέλει, αρκεί να μην υπονοεί πως τα λόγια κι οι πράξεις της εκφράζουν κάτι άλλο πέρα από τον εαυτό της. Μπορώ να λέω το μακρύ και το κοντό μου, να εκφράζω δημόσια επιφυλάξεις ή και διαφωνίες, αλλά αυτές ανήκουν σε εμένα -και στα όνειρά μου- και ό,τι πω το χρεώνομαι προσωπικά, χωρίς να το φορτώνω σε άλλη καμπούρα -πόσο μάλλον στο κόμμα.

Μπορώ να αντιδρώ και να μιλάω όπως θέλω. Να φέρομαι αυθόρμητα, να είμαι συνειδητά αυθόρμητος ή αυθόρμητα συνειδητός, να μην καταπιέζομαι, να μη φιλτράρω τα λόγια μου, να μην αναγκάζομαι να επιλέξω προσεκτικές διατυπώσεις, για να μη θιχτεί κανείς. Και όταν ακούω-διαβάζω βλακείες -εκτός από τις δικές μου, που είναι δύσκολο να τις αναγνωρίσω-, μπορώ να απασφαλίσω ελεύθερα. Δεν είμαι μέλος και το κέφι μου θα κάνω -και θα πω και μια κουβέντα παραπάνω, τζάμπα είναι.

Αν σου λένε «έξω τα κόμματα», ρωτάς «από πότε είναι αυτοί οι αγανακτισμένοι;». Και ψιθυρίζεις τον στίχο από τον κυρ-Παντελή «μακριά από κόμματα, μη βρεις μπελά». Κι αν δεν ξέρουν τον Τζαβέλα, ξανακάνεις τον Μπέζο: «παντελής έλλειψη γνώσεων. Πα-ντε-λής» -και δεν εννοεί τον Βούλγαρη, Δημητρούλα. Και στο καπάκι τους ρωτάς τι ψήφισαν, για να τους δεις να κομπιάζουν και να αλλάζουν χρώματα -σαν τα πουκάμισα και τις πεποιθήσεις τους.

Άμα σου πουν ότι η απεργία καπελώνει τη συγκέντρωση, ρωτάς το ξυπνοπούλι απέναντι: «Και όσοι δουλεύουν, πώς θα πάνε στη συγκέντρωση, ρε μεγάλε, άμα δεν έχει απεργία»; Κι αν κάποιος φοβάται μη τυχόν βρέξει και μη στάξει, τον φτύνεις (μην τον ματιάσεις) και του λες πως ψιχαλίζει. Κι αν φοβάται να απεργήσει, του λες πως αν φοβάσαι μη σε πετάξουν στον δρόμο, η μόνη λύση είναι να κατέβεις εσύ εκεί να διαδηλώσεις. Ο δρόμος είναι ο καλύτερος γιατρός - ειδικός για τέτοιες φοβίες -και ας μην έχει γραφεία και φακελάκια, με ψηφοδέλτια...

Έτσι κι αλλιώς τα περισσότερα δεν είναι αυθόρμητες σκέψεις και απορίες. Αναπαράγουν αυθόρμητα την κυρίαρχη ιδεολογία, ό,τι έμαθαν από τα κανάλια και από μια ζωή με σκυμμένο κεφάλι. Δε χρειάζεσαι αστική ευγένεια -ούτε οτιδήποτε αστικό. Δε νιώθεις υποχρεωμένος να τους κερδίσεις, να σηκώσεις το βάρος των δικών τους αντιφάσεων, να μην πληγωθούν που θα τους σιχτιρίσεις -λες και είσαι ιεραπόστολος της επανάστασης.

Δεν έχεις μεγάλες προσδοκίες από τους άλλους. Δεν τους φοβάσαι -δε σ’ αγαπούν-, δεν ελπίζεις τίποτα, είσαι λέφτερος -αλλά στα λόγια. Πραγματική ελευθερία είναι η συνείδηση της αναγκαιότητας να τους πείσεις να κατέβουν όλοι στον δρόμο. Το έχεις συνειδητοποιήσει, αλλά δε θα σκάσεις κιόλας -το αφήνεις για τους οργανωμένους. Ας τους καλοπιάσουν τα μέλη -όλο μέλι-μέλι, με προοπτική την τηγανίτα. Με αγάπη, τρυφερότητα και Προδέρμ -ή μαλόξ για τα χημικά-, με απλά γλυκά λογάκια, όπως θα τα έλεγαν σε ένα μικρό παιδί, που κάνει τα πρώτα βήματα στον στίβο του αγώνα.

Κι ευτυχώς που υπάρχουν οι σφοι, να τρέχουν και να αντέχουν, να θέλουν καινούρια παπούτσια και νέο στομάχι με όσα περνάνε, να είναι παντού, να πείθουν κόσμο, να του μάθουν να σκέφτεται -τι είναι αυτό που βλέπει-, να φτάνει σε αφαιρέσεις και λογικά συμπεράσματα -γιατί συμβαίνει και πώς θα αλλάξει.

Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει ο δρόμος, που είναι το μεγαλύτερο σχολείο -και χωρίς χορηγούς. Θα τους βοηθήσει να αποκτήσουν πείρα, κριτήριο, να αναζητήσουν μορφές οργάνωσης, να εκτιμήσουν τη δική μας οργάνωση, να την πλουτίσουν με νέες ιδέες -κι ας φαίνονται παράξενες. Καλύτερα αυτό το δημιουργικό χάος -που κινείται και ξέρει πού θέλει να πάει- παρά η συνήθης ρουτίνα μας, με τα ίδια άτομα και το ίδιο τελετουργικό -κι όταν όλα φαίνονται ίδια, ίσως γίνονται και αδιάφορα.

Στον δρόμο θα μάθουν «τι μας κρύβουν», κρυμμένα μυστικά που αγνοούσαν τόσα χρόνια, μακριά από το κίνημα. Κάθε διδακτική ώρα θα μετρά για εξάμηνο, κάθε πορεία με ένα μάθημα ζωής. Θα ξεκινήσουν από την αρχή, με εντατικά μαθήματα, να καλύψουν τα κενά -δε θα τα γεμίσουν όλα, αλλά θα είναι πολύτιμη γνώση και παρακαταθήκη.

Η συγκέντρωση θα ανάψει και όλα θα είναι συνειδητά. Κι αυθόρμητα μαζί. Αυτή η συνύπαρξη που κάνει τη διαφορά και πυκνώνει τον ιστορικό χρόνο, τον κατεβάζει πηχτό στον δρόμο -που γράφει πάντα τη δική του ιστορία.

Σκέφτομαι και γράφω από το Μπρεζνιεφικό απολίθωμα στις 12:24:00 μ.μ.

25 Φεβρουαρίου, 2025

Κουτσούμπας: οι «Tρικυμίες» τους να γίνουν Φουρτούνες...#Να_μην_Ξαναζήσουμε_Νέα_Τέμπη


 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ

«Ο λαϊκός παράγοντας, καταλύτης των εξελίξεων για τη δικαίωση»

Άρθρο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην «Εφημερίδα των Συντακτών»

Η παρέμβαση του λαού και της νεολαίας, με τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της 26ης Ιανουαρίου στα οποία κάλεσε ο Σύλλογος Συγγενών Θυμάτων Τεμπών, τις κινητοποιήσεις μαθητών και φοιτητών και τις απεργιακές κινητοποιήσεις που ετοιμάζονται για την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου, ακριβώς δύο χρόνια μετά το έγκλημα των Τεμπών, είναι φανερό ότι έχει στριμώξει για τα καλά όλους τους υπεύθυνους, πρώτα από όλα την κυβέρνηση της ΝΔ και τον ίδιο τον Κυρ. Μητσοτάκη. 
Αυτός είναι ο λόγος που κάθε μέρα εφευρίσκουν ένα καινούριο αφήγημα για να συγκαλύψουν αυτές τις εγκληματικές ευθύνες.
 Αυτό που δεν μπορούν με τίποτα να αποφύγουν, είναι η οργή που προκαλεί το γεγονός ότι εν έτει 2023, δύο τρένα ταξίδευαν στις ίδιες ράγες και τελικά συγκρούστηκαν επειδή κανένα σύστημα ασφαλείας δεν λειτουργούσε, στερώντας τη ζωή 57 συνανθρώπων μας. 
Ηταν το τραγικό αποτέλεσμα της πολιτικής της «απελευθέρωσης», κατάτμησης και ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων, της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσής τους, του «ταΐσματος» των εργολάβων για συμβάσεις που δεν παρέδιδαν ποτέ. 
Πρόκειται για την πολιτική την οποία εφαρμόζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, συνεχίζοντας στα βήματα των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, με βάση και τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Το σύνθημα «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», που ακούστηκε από την πρώτη στιγμή και εξακολουθεί να ακούγεται δυνατά στις κινητοποιήσεις που ζητούν δικαίωση, συγκινεί χιλιάδες ανθρώπους γιατί εκφράζει αυτό που νιώθουν, τόσο σε σχέση με το έγκλημα των Τεμπών, όσο και σε σχέση με τα «άλλα Τέμπη» που καραδοκούν καθημερινά γύρω μας, στις μεταφορές, όπου η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, στα νοσοκομεία, στους χώρους δουλειάς, στις σεισμογενείς περιοχές, όπως είναι η Σαντορίνη, κ.ο.κ.
 Σε «νέα Τέμπη» οδηγεί και η επικίνδυνη πολεμική εμπλοκή της χώρας, όπως αποδεικνύει η μεταφορά 360 τόνων εκρηκτικών μέσα από την πόλη του Λαυρίου, χωρίς κανένα μέτρο ασφαλείας, την οποία απέτρεψε την τελευταία στιγμή η παρέμβαση του Εργατικού Κέντρου της πόλης και των κομμουνιστών του Λαυρίου.

Υπό το βάρος των λαϊκών κινητοποιήσεων, η κυβέρνηση της ΝΔ επαναφέρει τις χιλιοειπωμένες απειλές περί «αποσταθεροποίησης».
 Θέλει να «ξεπλυθεί» για το έγκλημα των Τεμπών και την πολύμορφη συγκάλυψή του, συνολικά για την αντιλαϊκή της πολιτική, που δεν αφήνει τον λαό να «αναπνεύσει», με τους μισθούς που τελειώνουν στις 15 του μήνα, με την εμπορευματοποίηση της Εκπαίδευσης των παιδιών του, με την εμπλοκή στους πολέμους των ιμπεριαλιστών κ.λπ. 
Αυτά και πολλά ακόμα συνεπάγεται η αντιλαϊκή σταθερότητα της κυβέρνησης, του πολιτικού συστήματος, της ΕΕ. 
Γι' αυτό και ο λαός μας δεν πρέπει να «τσιμπήσει» σε αυτές τις απειλές. 
Αντίθετα, έχει συμφέρον να παλέψει ώστε οι «τρικυμίες» τους να γίνουν φουρτούνες, που θα «σαρώσουν» τελικά την πολιτική αυτή και όσους την υπηρετούν. 
Σε αυτό αποσκοπεί η παρέμβαση του ΚΚΕ, με τις θέσεις που διατυπώνει και τις πρωτοβουλίες που παίρνει στη Βουλή, αλλά κυρίως με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών στο κίνημα, που αυτές τις μέρες δίνουν τη μάχη, μαζί με χιλιάδες εργαζόμενους, ώστε να «νεκρώσουν» οι χώροι δουλειάς, να βουλιάξουν οι δρόμοι και οι πλατείες της χώρας την ερχόμενη Παρασκευή. 
Για να είναι μεγάλη η συμμετοχή στα συλλαλητήρια αγώνα, μνήμης, δικαίωσης των αθώων θυμάτων, θα πρέπει κανένας και καμιά να μην πάει για δουλειά εκείνη τη μέρα. Θα πρέπει να απεργήσουμε όλοι και όλες.

Ταυτόχρονα, δεν διαφεύγουν της προσοχής μας οι προσπάθειες που γίνονται για να αξιοποιηθούν οι δίκαιες λαϊκές κινητοποιήσεις ως «όχημα» για την αναπαλαίωση αυτού του σάπιου και διεφθαρμένου αστικού πολιτικού συστήματος, καθώς και τη διαμόρφωση εναλλακτικών αντιλαϊκών πόλων που θα αντικαταστήσουν τους σημερινούς διαχειριστές της εξουσίας. 
Οι διεργασίες αυτές, που είναι άλλωστε σε εξέλιξη εδώ και καιρό, εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να ιδωθούν ανεξάρτητα από τις ανακατατάξεις στις διεθνείς συμμαχίες των καπιταλιστικών κρατών, τις οποίες βλέπουμε να προχωρούν με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα το τελευταίο διάστημα.
 Δεν είναι τυχαίος ο γελοίος διαγκωνισμός κομμάτων της ακροδεξιάς - που κατά τα άλλα θέλουν να λέγονται αντισυστημικά - για το ποιος είναι ο «ορίτζιναλ» εκπρόσωπος της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, ούτε βέβαια οι οβιδιακές μεταστροφές υπουργών της κυβέρνησης της ΝΔ από προηγούμενες τοποθετήσεις τους. 
Τέτοιες δυνάμεις επαναφέρουν συνθήματα που γνωρίσαμε και στο παρελθόν - με τη γνωστή αρνητική για τον λαό κατάληξη - περί «απολιτίκ» κινητοποιήσεων, με στόχο απλά να «μπουν κάποιοι πολιτικοί στη φυλακή», για να μείνει η πλειοψηφία των υπολοίπων στο απυρόβλητο, για να συνεχίσουν το καταστροφικό έργο τους. 
Είναι φιλότιμη η προσπάθειά τους για να συγκαλυφθούν οι βαθύτερες αιτίες και να «μπαζωθούν» οι ευθύνες του συστήματος του αδηφάγου κέρδους, που και οι ίδιοι φανατικά υπηρετούν.

Από την άλλη, οι δυνάμεις της γνωστής αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας (το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα συνακολουθήματα αυτών) «χτυπάνε» για λογαριασμό του συστήματος «το καμπανάκι του κινδύνου» επειδή τμήματα του λαού χάνουν, όπως λένε, την εμπιστοσύνη τους στους θεσμούς του και προσπαθούν να «πλασαριστούν» ως οι πλέον κατάλληλοι για να την αποκαταστήσουν.
 Αυτό και μόνο τα λέει όλα για τον ρόλο τους, τη στιγμή που το ζητούμενο είναι ακριβώς να βαθύνει η αμφισβήτηση προς την κυρίαρχη πολιτική, το σύστημα και τους σάπιους θεσμούς του αστικού κράτους. 
Οσοι σήμερα κόπτονται για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, όπως το ΠΑΣΟΚ, είναι οι ίδιοι που βολεύονταν όταν η «δικαιοσύνη» έκρινε ως νόμιμες τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις που οι ίδιοι έκαναν, είναι οι ίδιοι που δεν βγάζουν «άχνα» για τις απεργίες που κηρύσσονται παράνομες, είναι οι ίδιοι που είχαν απορρίψει, μαζί με τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, την πρόταση του ΚΚΕ για να πάψει ο διορισμός της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δυνάμεις των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στην ηγεσία της ΓΣΕΕ, αφού δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την απεργία, κάνουν ό,τι μπορούν για να την χειραγωγήσουν. 
Τα κόμματα της βολικής συστημικής αντιπολίτευσης είναι και αυτά στριμωγμένα, γιατί τα συνθήματα των κινητοποιήσεων αναδεικνύουν και τις δικές τους ευθύνες για την πολιτική που υπηρέτησαν όταν κυβερνούσαν, ενώ ταυτόχρονα η μαζικότητα και η μαχητικότητά τους μετατοπίζει το κέντρο της προσοχής από τα κοινοβουλευτικά παιχνίδια και «σόου» στα οποία αρέσκονται και το τοποθετεί εκεί όπου πραγματικά αλλάζουν τα πράγματα, στους δρόμους του αγώνα.
 Αυτός είναι ο λόγος που ορισμένοι και ορισμένες χάνουν την ψυχραιμία τους και επιτίθενται εμμονικά στο ΚΚΕ, που δίνει όλες τις δυνάμεις του ακριβώς για την επιτυχία αυτών των αγώνων.

Απέναντι σε όλες τις παραπάνω επιδιώξεις, δικαίωση για τον λαό, τη νεολαία και τους 57 νεκρούς μας σημαίνει να αναδειχθούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι, με βάση τις συγκεκριμένες ευθύνες που το ΚΚΕ έχει αναλυτικά εντοπίσει και στο Πόρισμά του, καθώς και ό,τι άλλο αναδείξει η έρευνα.
 Πάνω από όλα, δικαίωση σημαίνει να μην ξαναζήσουμε νέα «Τέμπη» και αυτό προϋποθέτει να τελειώσουμε με το σύστημα που θυσιάζει τις ανάγκες των πολλών και τους αφήνει χωρίς «οξυγόνο», για να σπάνε ρεκόρ τα κέρδη των λίγων. Το ΚΚΕ δεσμεύεται ότι θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του προς αυτή την κατεύθυνση. Για να μην ξεχαστεί τίποτα. Για να συνενωθούν οι ελπιδοφόροι αγώνες των εργαζομένων, των αγροτών, της νεολαίας σε ένα μεγάλο ορμητικό ποτάμι που θα μετατρέψει την αμφισβήτηση σε απόφαση σύγκρουσης με το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, έως την ανατροπή του.

Το ΚΚΕ σέβεται απόλυτα τον δίκαιο αγώνα όλων, των ίδιων των οικογενειών των θυμάτων και στην επέτειο αυτής της αποφράδας μέρας δίνει το «παρών» στον αγώνα για να απεργήσουν όλοι οι χώροι δουλειάς και μόρφωσης, κατεβαίνοντας στα συλλαλητήρια, χέρι - χέρι, όλοι και όλες μαζί, εργάτες, υπάλληλοι, επαγγελματίες, επιστήμονες, αγρότες, φοιτητές, μαθητές, γυναίκες και άντρες. 
Για να μην θρηνήσουμε άλλους νεκρούς στα «Τέμπη» των αντιλαϊκών πολιτικών. Για τη δικαίωση των νεκρών συνανθρώπων μας, με την απόδοση όλων των πολιτικών και ποινικών ευθυνών. Για να αναπνέουμε όλοι και όλες το ζωογόνο οξυγόνο του δίκιου, της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, σε μια κοινωνία απαλλαγμένη από τη βαρβαρότητα.
--------------------------------------------------
📌Δήλωση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, για τις απεργιακές συγκεντρώσεις της 28ης Φλεβάρη 🔴Στις μέρες και τις ώρες που απομένουν μέχρι την Παρασκευή δίνουμε τη μάχη για να είναι πραγματικά μεγαλειώδης η συμμετοχή του λαού και της νεολαίας στα συλλαλητήρια αγώνα, μνήμης, δικαίωσης των αθώων θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών. 🔴Δίνουμε τη μάχη ώστε κανένας εργαζόμενος να μην πάει για δουλειά εκείνη τη μέρα, κανένας φοιτητής και μαθητής να μην πάει για μάθημα, κανείς να μην μείνει στο σπίτι. Απεργούμε για να νεκρώσουν οι χώροι δουλειάς, να αδειάσουν σχολεία και σχολές και να βουλιάξουν οι πλατείες σε όλη τη χώρα από τα ποτάμια του λαού και της νεολαίας που θα φωνάξουν ξανά “τα κέρδη τους ή οι ζωές μας”. #τεμπη_έγκλημα #28_Φλεβαρη #απεργια

Οι εμφάσεις στο κείμενο του Viva La Revolucion 

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ



ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ
Με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα
Άρθρο του Τομεακού Γραφείου της ΤΟ Γερμανίας του ΚΚΕ


Πηγή: Associated Press

Στις 23 Φλεβάρη 2025 διεξάγονται εκλογές στη Γερμανία για τη σύνθεση του επόμενου αστικού ομοσπονδιακού κοινοβουλίου. Εργαζόμενοι, ντόπιοι ή μετανάστες, νέοι και νέες από τα εργατικά – λαϊκά στρώματα, άλλοι άνθρωποι που αναγνωρίζουν τις θέσεις και τη δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΚΕ), που νοιάζονται για την πορεία της εργατικής – λαϊκής πάλης στη Γερμανία και διεθνώς, απευθύνουν το τελευταίο διάστημα στα μέλη και στους φίλους του ΚΚΕ και της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (ΚΝΕ) -που δρουν πρωτοπόρα και στη Γερμανία- το ερώτημα: «Τι να ψηφίσουμε στις εκλογές;».

Με το παρόν άρθρο επιδιώκουμε να συμβάλλουμε στον προβληματισμό αυτών των ανθρώπων καλλιεργώντας το ταξικό κριτήριο εξέτασης των εξελίξεων. Με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα, στις 24 Φλεβάρη και στην περίοδο μετά τις εκλογές, και κυρίως στο πώς η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στη Γερμανία θα οργανώσουν πιο αποτελεσματικά την πάλη τους, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική του κεφαλαίου, οποιασδήποτε αστικής κυβέρνησης προκύψει από τις εκλογές και της ΕΕ.

Παρά τους εκβιασμούς των αστικών κομμάτων για να λάβουν από τον λαό ψήφο στήριξης ή ανοχής στην πολιτική τους, τη λογική του «μικρότερου κακού» που όλα τους καλλιεργούν, «η ζωή δεν τελειώνει στις 23 Φλεβάρη», ούτε φυσικά η ταξική πάλη, και το ζητούμενο είναι η ανησυχία που αγκαλιάζει μεγάλα τμήματα των εργαζομένων να γίνει αγώνας πολιτικός, μαζικός, που θα στρέφεται ενάντια στις πραγματικές αιτίες και τους υπεύθυνους, που θα κατευθύνεται την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Σε αυτή την υπόθεση, εμείς οι κομμουνιστές που ζούμε στη Γερμανία, ανεξάρτητα από εθνική καταγωγή, τώρα, που κλιμακώνεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, τώρα που τα σημάδια μιας νέας οικονομικής κρίσης πυκνώνουν, έχουμε χρέος και άμεσο καθήκον να πρωτοστατήσουμε στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, να αποκαλύψουμε την αλήθεια, να προβάλλουμε τη μόνη αναγκαία και επίκαιρη διέξοδο, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Στις 24 Φλεβάρη η αντιλαϊκή πολιτική και η πολεμική εμπλοκή θα είναι εδώ!

Τα «σύννεφα» πάνω από την ισχυρότερη καπιταλιστική οικονομία της ΕΕ «πυκνώνουν» ολοένα και περισσότερο. Η γερμανική οικονομία βρίσκεται σε στασιμότητα και ύφεση, υποχώρηση στον διεθνή ανταγωνισμό. Η βιομηχανία της πλήττεται από την απώλεια της φθηνότερης ρωσικής ενέργειας, μονοπωλιακοί όμιλοι μεταφέρουν την παραγωγή τους σε πιο συμφέρουσες αγορές, κλείνουν εργοστάσια και γραμμές παραγωγής, επειδή δεν εξασφαλίζουν σε αυτή τη φάση το μέγιστο δυνατό ποσοστό κέρδους τους εντός Γερμανίας. Η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε τον Δεκέμβρη του 2024 κατά 2,4% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα, ενώ οι προβλέψεις για ανάπτυξη το 2025 έπεσαν στο 0,3% από 1,1% που ήταν πρωτύτερα.

Ο κλάδος με την πιο σημαντική πτώση στην παραγωγή είναι η αυτοκινητοβιομηχανία, όπου οι Γερμανοί κατασκευαστές έχουν απολέσει θέσεις ανταγωνιστικότητας σε σύγκριση με τα κινέζικα μονοπώλια, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη BMW, που αναφέρει μεγάλες δυσκολίες στις πωλήσεις και πτώση των κερδών της κατά 84% το τρίτο τρίμηνο του 2024. Στη Mercedes, τα κέρδη –σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της εταιρείας- έχουν μειωθεί κατά 54%. Στην Volkswagen, η μειούμενη σε σχέση με τις προβλέψεις της εταιρείας κερδοφορία, φορτώνεται στις πλάτες των εργαζομένων της, με τις ξεπουλημένες στο κεφάλαιο συνδικαλιστικές ηγεσίες να συμφωνούν σε 30.000 λιγότερες θέσεις εργασίας τα επόμενα χρόνια στον όμιλο. Άλλοι κλάδοι, αντιμετωπίζουν επίσης ισχυρές πιέσεις, ανάμεσά τους η χημική και φαρμακευτική βιομηχανία, ο κατασκευαστικός τομέας και ο τομέας της παραγωγής μηχανημάτων.

Περίπου 3 εκατομμύρια οικογενειακές επιχειρήσεις είναι στα πρόθυρα χρεωκοπίας, καθώς βρίσκονται σε οριακό σημείο λόγω οικονομικών προβλημάτων, όπως το αυξημένο κόστος δανεισμού. Συνολικά, μόνο το πρώτο 6μηνο του 2024 καταγράφηκαν περίπου 11.000 πτωχεύσεις εταιρειών. Πάνω από 160 εταιρείες με κύκλο εργασιών άνω των 10 εκατ. ευρώ κήρυξαν πτώχευση. Πρόκειται για σημαντική αύξηση στις πτωχεύσεις, κατά 40% σε σχέση με το προηγούμενο έτος, και αρνητικό ρεκόρ δεκαετίας.

Παράλληλα, σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία οι γερμανικές εξαγωγές υποχωρούν από μήνα σε μήνα, ιδιαίτερα προς τις ΗΠΑ, τη στιγμή που παραμένουν αυτές η σημαντικότερη αγορά των γερμανικών εμπορευμάτων. Σύμφωνα με αστούς οικονομολόγους δεν διαφαίνεται άμεση βελτίωση, καθώς «η εθνική οικονομία βρίσκεται στην αρχή μιας ισχυρής φάσης γήρανσης» και «σε αδιέξοδο» εδώ και πέντε χρόνια.

Δεν «υποφέρουν» όμως όλοι οι κλάδοι. Ένας κλάδος της οικονομίας, του οποίου το ποσοστό κέρδους κινείται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα το τελευταίο διάστημα είναι η πολεμική βιομηχανία. Μονοπωλιακά μεγαθήρια όπως η «Thyssen Κrupp» διεκδικεί με τη στήριξη της κρατικής τράπεζας ανάπτυξης την κατασκευή πολεμικών υποβρυχίων. Η «Lufthansa» διεκδικεί μερίδιο στη συντήρηση πολεμικών αεροσκαφών. Η «Telekom» συνεργάζεται άμεσα με τον γερμανικό στρατό. «Ενθουσιασμένη» η «Rheinmetall» κάνει λόγο για απανωτά ρεκόρ κερδοφορίας, αναθεωρεί προς τα πάνω τις προβλέψεις για το περιθώριο κέρδους και κάνει λόγο για χιλιάδες προσλήψεις, με στελέχη της να δηλώνουν ότι «βιώνουμε μια ανάπτυξη που δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ στον όμιλο».

Οι βιομήχανοι του κλάδου, έχοντας εξασφαλίσει τα 100 δισ. που με συνοπτικές διαδικασίες διέθεσε η κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών – Φιλελεύθερων – Πρασίνων για την «άμυνα της χώρας» νουθετούν όλες τις μελλοντικές γερμανικές κυβερνήσεις, ανεξάρτητα από τον συνδυασμό των κομμάτων που θα τις σχηματίζουν, για προώθηση των μακροπρόθεσμων παραγγελιών όπλων, τεχνολογικών καινοτομιών και πανεπιστημιακή έρευνα σχετιζόμενη με την πολεμική βιομηχανία. Όταν βέβαια οι πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης στη Γερμανία αναφέρονται στο στόχο να γίνει η χώρα «ικανή για πόλεμο» δεν εννοούν μόνο τους εξοπλισμούς. Εννοούν την προσαρμογή όλων των κλάδων της οικονομίας σε συνθήκες πολέμου. Με παρεμβάσεις τους, εκπρόσωποι βιομηχανικών ομίλων αναδεικνύουν την αναγκαιότητα επιπλέον κρατικών επενδύσεων σε εταιρείες προστασίας δικτύων, σε μεγάλες μονάδες παραγωγής ειδών διατροφής, ωθείται η ενεργειακή αυτονομία βιομηχανικών μονάδων με την κατασκευή ιδιωτικών γεννητριών και ανεμογεννητριών που θα είναι σε κατάσταση επιφυλακής σε περίπτωση συνολικότερης διακοπής της παροχής ενέργειας. Παροτρύνουν σε προετοιμασία του εργατικού δυναμικού για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης με την εκπαίδευση π.χ. επιβίωσης σε περίπτωση μεγάλων «φυσικών» καταστροφών από ειδικές υπηρεσίες, όπως και για την προώθηση κρατικών προγραμμάτων εκπαίδευσης εργαζομένων σε κρίσιμους κλάδους όπως των μεταφορών, ύδρευσης και άλλων.

Σε αυτές τις συνθήκες το κεφάλαιο εντείνει τις επιθέσεις του στο λαϊκό εισόδημα με μείωση πραγματικών μισθών και συντάξεων, με δραστικές περικοπές στο σύστημα υγείας και κοινωνικής πρόνοιας, με τρομακτικές ελλείψεις κατοικιών στις περισσότερες μεγάλες γερμανικές πόλεις. Τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους: η ανεργία αυξήθηκε τον Γενάρη του 2025 σε 6,4%, καταγράφοντας ρεκόρ δεκαετίας. Ο προϋπολογισμός για το 2025 που ήδη εκτελείται και δεν πρόκειται να αμφισβητηθεί ανεξάρτητα από το ποια κόμματα θα αναλάβουν τη διαχείριση του συστήματος μετά τις εκλογές, προβλέπει περικοπές σε συντάξεις έως και 2 δισ., 8 δισ. λιγότερα για την Υγεία, 5 δισ. λιγότερα για τα επιδόματα ανεργίας, από 11,6 σε 11 δισεκατομμύρια οι επιδοτήσεις κατοικίας και θέρμανσης, περικοπές στα κονδύλια που αφορούν την ενσωμάτωση των ΑμεΑ από 524 σε 410 εκ. και πολλά άλλα. Όλα αυτά τα μέτρα διατρέχουν όλα τα επίπεδα της αστικής διακυβέρνησης, από το κεντρικό κράτος, τα κρατίδια, και φτάνουν στους δήμους και τις κοινότητες. Δεν υπάρχει τομέας της καθημερινής ζωής των εργαζομένων που να μην πλήττεται από την προσαρμογή όλων των κλάδων στην πολεμική εμπλοκή.

Με το βλέμμα στραμμένο σε έναν γενικευμένο πόλεμο, η Γερμανία αναλαμβάνει μεγαλύτερο ρόλο στη Βαλτική Θάλασσα, σημείο αντιπαράθεσης με τη Ρωσία. Δεν είναι τυχαίο που πρόσφατα εγκατέστησε νέο αρχηγείο του Πολεμικού Ναυτικού στο Ροστόκ, προκειμένου να ενισχυθούν η παρουσία του και η επιχειρησιακή ικανότητα και που θα παρακολουθεί σε 24ωρη βάση τις στρατιωτικές κινήσεις και εμπορικές δραστηριότητες στην περιοχή. Αλλά και σε άλλες περιοχές του κόσμου βρίσκονται στρατεύματα της Μπουντεσβέρ για να στηρίξουν την αναβάθμιση της γεωπολιτικής θέσης της Γερμανίας στον ανταγωνισμό με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με πρόσχημα την ασφάλεια, την ειρήνη και την αποτροπή. Από τις 17 αποστολές που βρίσκονται σκορπισμένες σε τρεις ηπείρους ενδεικτικά αναφέρουμε το Κόσοβο, τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, το Ιράκ και την Ιορδανία, τη Δυτική Σαχάρα, το Νότιο Σουδάν, το Λίβανο, τις «ΑΣΠΙΔΕΣ» στην Ερυθρά Θάλασσα, στα ανοιχτά της Λιβύης, στο Βόρειο Ατλαντικό και στη Βόρεια Θάλασσα. Όλα τα παραπάνω –εκτός από τις οικονομικές απώλειες- τονίζουν και τους κινδύνους για τη ζωή των ίδιων των εργαζομένων, που θα είναι οι πρώτοι που θα κληθούν να χύσουν το αίμα τους, για τα καπιταλιστικά συμφέροντα σε περίπτωση πιο άμεσης εμπλοκής.

Προκύπτει λοιπόν ένα ερώτημα: Ποιο από τα παραπάνω προβλήματα των εργαζομένων θα εκλείψει στις 24 Φλεβάρη; Κανένα, γιατί θα είναι εδώ οι οικονομικοί και πολιτικοί λόγοι που γεννούν αυτά και άλλα προβλήματα. Ίσα–ίσα που θα διογκώνονται, ακριβώς επειδή η ταξική πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου, για να ξεπεράσει τα προβλήματά του, θα συνεχίσει να προωθείται, φορτώνοντας στο λαό και νέα βάσανα, πάνω στα ήδη υπάρχοντα. Αυτά τα φαινόμενα άλλωστε, δεν είναι πλέον μια εξαίρεση. Είναι ο κανόνας όχι μόνο στη Γερμανία, την Ελλάδα και σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, ανεξάρτητα από ποια κόμματα και ποιες πολιτικές δυνάμεις, ποιοι πολιτικοί σχηματισμοί βρίσκονται κάθε φορά στις κυβερνήσεις, αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχουν «καπιταλιστικοί παράδεισοι». Πόλεμοι, ένταση της εκμετάλλευσης, τσάκισμα των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων, υποβάθμιση και μη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, από τη μία πλευρά, ανταγωνιστικότητα και του κεφαλαίου, από την άλλη.

Θα μας σώσουν αυτοί που μας έφεραν ως εδώ;

Αντανάκλαση των δυσκολιών στην οικονομία και της εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο αποτελούν και οι διεργασίες στο πολιτικό σύστημα της Γερμανίας, όπου εντείνονται οι ενδοαστικές αντιθέσεις για το «μείγμα» διαχείρισης της ύφεσης. Μπροστά στην «επείγουσα κατάσταση» του κεφαλαίου κατέρρευσαν οι εύθραυστοι συμβιβασμοί, που όλο και πιο δύσκολα πετύχαινε ο κυβερνητικός συνασπισμός Σοσιαλδημοκρατών - Πρασίνων - Φιλελευθέρων, και προκηρύχθηκαν οι εκλογές, στο φόντο και της διογκούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας που εκφράστηκε στις ευρωεκλογές με την καταψήφιση των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού.

Οι Σοσιαλδημοκράτες του αμαρτωλού SPD συνδιαμόρφωσαν από τη θέση του πιο δυνατού κόμματος της συγκυβέρνησης, υπό τον καγκελάριο Σολτς, όλα τα παραπάνω. Τώρα, τάσσονται και πάλι υπέρ των τεράστιων εξοπλισμών και των πολεμικών προετοιμασιών, ζητώντας περαιτέρω παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία «για όσο διάστημα χρειαστεί». Στηρίζουν τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ υιοθετώντας όλα τα προσχήματα περί «δικαιώματός του στην αυτοάμυνα», απαγορεύοντας διαδηλώσεις. Ζητάνε επίσης στενότερη παρακολούθηση του «εχθρού λαού» από την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες και προαναγγέλλουν διώξεις εναντίον κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών τονίζοντας ότι: «Οι εχθροί του συντάγματος δεν έχουν θέση στη δημόσια διοίκηση». Ταυτόχρονα, επιδιώκοντας να επιτελέσουν και τις δύο λειτουργίες της σοσιαλδημοκρατίας –και την προώθηση της πολιτικής του κεφαλαίου και την ενσωμάτωση των εργαζομένων- παρουσιάζονται και πάλι ως «κόμμα των εργαζομένων» που θέλει να επικεντρωθεί περισσότερο στα «κοινωνικά ζητήματα»: υποσχέσεις για μια «προσιτή στέγη», μια «καλή ζωή» μέσω της εργασίας, «καλή υγειονομική περίθαλψη», «σταθερές συντάξεις», λες και άλλοι κυβερνούσαν τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα, με αφορμή την άνοδο της ακροδεξιάς στη Γερμανία και την Ευρώπη καλούν σε «δημοκρατική ψήφο ενάντια στα άκρα», όμως οι ίδιοι με την πολιτική τους είναι που λειτούργησαν ως χορηγοί του φασισμού και της ακροδεξιάς.

Οι Χριστιανοδημοκράτες του CDU/CSU, που προηγούνται στις δημοσκοπήσεις και αποτέλεσαν τα προηγούμενα χρόνια μια βολική για το σύστημα αξιωματική αντιπολίτευση αφού στήριξαν το μεγαλύτερο μέρος της κυβερνητικής αντιλαϊκής πολιτικής, κατεβαίνουν στις εκλογές ζητώντας την αυστηρή τήρηση του «φρένου χρέους», το οποίο ορίζει ότι μπορεί να είναι το πολύ στο 0,35% του ΑΕΠ το χρόνο. Σε συνθήκες στασιμότητας και ύφεσης αυτό σημαίνει νέα σφοδρή επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων. Σκοπεύουν να μειώσουν ακόμη περισσότερο τη φορολόγηση του κεφαλαίου, με ταυτόχρονες μαζικές περικοπές στις κοινωνικές παροχές. Στο στόχαστρό τους μπαίνουν ακόμα και αυτά τα ψίχουλα του λεγόμενου «επιδόματος του πολίτη». Συμφωνούν και επαυξάνουν με την πολιτική καταστολής που ακολούθησαν τα κόμματα του τρικομματικού συνασπισμού την προηγούμενη περίοδο, με την εντατικοποίηση των αυταρχισμού με αυστηρότερο ποινικό δίκαιο, περισσότερες βιντεοκάμερες, αυτοματοποιημένη αναγνώριση προσώπου, απελάσεις μεταναστών και προσφύγων και σε εμπόλεμες ζώνες, κ.α.

Με βάση τα παραπάνω, Σοσιαλδημοκράτες και Χριστιανοδημοκράτες, δεν αποκλείεται να συγκυβερνήσουν μετά τις εκλογές σε ένα νέο «μεγάλο συνασπισμό». Αν τους χρειαστούν, να δώσουν χέρι βοηθείας είναι διαθέσιμα το κόμμα των Πρασίνων και το Φιλελεύθερο Κόμμα, FDP. Όπως έχουν κάνει και στο παρελθόν, θα συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο, ασκώντας κριτική σε CDU/CSU και SPD ότι τα κόμματα αυτά δεν είναι αρκετά συνεπή στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Το εθνικιστικό - ακροδεξιό AfD, η «Εναλλακτική για τη Γερμανία», παρουσιάζεται από το αστικό σύστημα ως το αντίπαλο δέος των «δημοκρατικών» κομμάτων. Στην πραγματικότητα είναι σάρκα από τη σάρκα του ίδιου συστήματος. Το AfD αντιπροσωπεύει μια οικονομική πολιτική με μαζική επιδρομή του κεφαλαίου ενάντια στα συμφέροντα της εργατικής τάξης, υποστηρίζει τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, ζητάει επέκταση της καταστολής, μαζικές απελάσεις και σε αυτή την κατεύθυνση στήριξε πρόσφατα μαζί με τα κόμματα CDU/CSU στη γερμανική βουλή (τόσο αντισυστημικό) ένα σκληρό αντιμεταναστευτικό ψήφισμα. Βγάζει τη βρώμικη δουλειά για το κεφάλαιο, δείχνοντας στην εργατική τάξη ως εχθρό τον ξένο, τον μετανάστη, ρίχνοντας το δηλητήριο του ρατσισμού, «βγάζοντας λάδι» έτσι τον πραγματικό υπεύθυνο, το καπιταλιστικό σύστημα και «την ελεύθερη οικονομία της αγοράς» την οποία φανατικά υποστηρίζει. Πρόσφατα η συμπρόεδρός του στη συζήτηση με τον δισεκατομμυριούχο και πουλέν του Τραμπ, τον Μάσκ, ανακάλυψε ότι ο Χίτλερ ήταν δήθεν… «κομμουνιστής – σοσιαλιστής». Αν και δεν προβάλλει τελευταία, τα παλιότερα συνθήματά του υπέρ της αποχώρησης της Γερμανίας από την ΕΕ και το ευρώ επιδιώκει μέσα από την προβολή θέσεων όπως για την άρση των οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας και «για μια ουδέτερη θέση της Ουκρανίας εκτός ΝΑΤΟ και ΕΕ», να εκμεταλλευτεί τα αισθήματα μεγάλου μέρους των εργαζομένων που επιθυμούν να τελειώσει αυτός ο πόλεμος. Στην ουσία, εκφράζει συμφέροντα συγκεκριμένων τμημάτων του κεφαλαίου, που νιώθουν ριγμένα από τον πόλεμο και στοχεύουν σε αναβάθμιση της Γερμανίας στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών επαναδιαπραγματευόμενα τη θέση της Γερμανίας στην ευρωατλαντική συμμαχία.

Το Κόμμα της Αριστεράς, Die Linke, ξεπλένει τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης δίνοντας «αριστερό» άλλοθι σε πολιτικές στήριξης του κεφαλαίου, όπως έκανε ως κυβερνητικός εταίρος σε μια σειρά γερμανικά κρατίδια τα προηγούμενα χρόνια. Συνέβαλε και συμβάλλει στην εφαρμογή και προώθηση αντιλαϊκών πολιτικών, όπως περικοπές θέσεων εργασίας στο δημόσιο τομέα, το ξεπούλημα δημοτικής περιουσίας στον τομέα της ύδρευσης και της στέγης, πραγματοποίησε μαζικές απελάσεις, στήριξε τη δράση υπηρεσιών καταστολής. Αναγνωρίζει το «δικαίωμα της Ουκρανίας στην αυτοάμυνα», ψηφίζοντας να στέλνονται περισσότερα όπλα και αναμασώντας όλη την ευρωΝΑΤΟική προπαγάνδα. Όχι μόνο δεν καταγγέλλει τη γενοκτονία κατά του Παλαιστινιακού λαού αλλά συμπεριλαμβάνει στους αντισημίτες όσους το κάνουν, και έσπευσε να χαρακτηρίσει ως «σημάδι ελπίδας» την επικράτηση των τζιχαντιστών στη Συρία.

Το κόμμα BSW, η λεγόμενη «Συμμαχία Sahra Wagenknecht», που προέκυψε από διάσπαση του Die Linke, κατεβαίνει στις εκλογές με ρητορική για «φορολογία πλουσίων», υπέρ της αποκατάστασης των σχέσεων της Γερμανίας με τη Ρωσία, και κατά της αποστολής όπλων στην Ουκρανία. Ταυτόχρονα, θέλει να διευρύνει το οπλοστάσιο των κατασταλτικών μέσων του κράτους, ενώ υποστηρίζει την εφαρμογή μιας ακόμα πιο αυστηρής αντιμεταναστευτικής πολιτικής χρησιμοποιώντας και συνθήματα που ενοχοποιούν τους μετανάστες για την αύξηση της εγκληματικότητας. Δεν αμφισβητεί το εκμεταλλευτικό σύστημα, στηρίζει τη συμμετοχή της Γερμανίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, και διατυπώνει τη θέση για μια ΕΕ ως «ειρηνευτική δύναμη». 
Το BSW έδωσε ήδη τις πρώτες εξετάσεις στο κεφάλαιο, συμμετέχοντας σε δυο κρατιδιακές κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν πρόσφατα σε συνεργασία με το CDU και το SPD αντίστοιχα, ξεπλένοντας έτσι και τα δύο αυτά αστικά κόμματα.

Στις εκλογές κατεβαίνουν και άλλοι συνδυασμοί μικρότερων κομμάτων, οι οποίοι διεκδικούν την ψήφο από εκατομμύρια εργαζομένων που νιώθουν να ασφυκτιούν, αγανακτούν από την κατάσταση που αντιμετωπίζουν και δηλώνουν ότι κανένα από τα κοινοβουλευτικά κόμματα (που είναι αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω) δεν εκφράζει τα συμφέροντά του. Το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα, DKP, με απόφασή του, δεν θα πάρει μέρος στις εκλογές. 
Προκύπτει το ερώτημα: Μπορούν όσοι ευθύνονται για την κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι να μετατραπούν σε «σωτήρες»; 
Κανένα κόμμα που συμμετέχει στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, κανένα τους δε θα ασκήσει λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στην στρατηγική του κεφαλαίου, που θα υλοποιηθεί ανεξάρτητα από τη σύνθεση της νέας ομοσπονδιακής κυβέρνησης.

Για αυτό, όποιο κόμμα θα βρίσκεται στην κυβέρνηση, θα ακολουθήσει αντιλαϊκή πολιτική και τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα αποτελέσουν συμπλήρωμα της νέας κυβέρνησης. Δεν θα έχει καμία σημασία αν θα μπουν «κόμματα μιας χρήσης» στο κοινοβούλιο, που στο πρόγραμμα τους αποδέχονται όλο το πλαίσιο της αντιλαϊκής πολιτικής. Αυτό που θα έχει σημασία θα είναι οι εργαζόμενοι να μην στηρίξουν καμία από τις επιλογές αστικής διαχείρισης, να μη δώσουν την συγκατάθεσή τους, ώστε την επόμενη μέρα να είναι πιο δυνατοί. Να απορρίψουν τους εκβιασμούς και τη λογική του «μικρότερου κακού» που ζυμώνουν όλα τα αστικά κόμματα, για να μπορούν να στέκονται στα πόδια τους την επόμενη μέρα.

Ελπίδα ήταν και είναι η πάλη των λαών!

Απάντηση στην επίθεση του κεφαλαίου στα κοινωνικά δικαιώματα και στους μισθούς, ενάντια στη φτώχεια και την ακρίβεια, δίνει ο λαός. Το τελευταίο διάστημα έχουν οργανωθεί στη Γερμανία κάτω από την πίεση των εργαζομένων μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις. Κι αυτό παρά το ασφυκτικό πλαίσιο συνδικαλιστικής δράσης και το ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες –στην πλειοψηφία τους- στηρίζουν τις επιλογές της αστικής τάξης για διασφάλιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, προβάλλοντας ως στόχο τη λεγόμενη "κοινωνική συνοχή", την ταξική συνεργασία. Το 2023 καταγράφηκε ο υψηλότερος αριθμός κλαδικών απεργιών και απεργιακών ημερών μετά από πολλά χρόνια: Συνολικά πραγματοποιήθηκαν 312 απεργίες σε κλάδους όπως της βιομηχανίας μετάλλου, της αυτοκινητοβιομηχανίας, των δημόσιων μεταφορών, της υγείας, του λιανικού εμπορίου, όπου κυριολεκτικά δεν κινήθηκε τίποτα. Από το λιμάνι του Αμβούργου ως τις αυτοκινητοβιομηχανίες της Στουτγάρδη και του Μονάχου και από τις βιομηχανίες στην κοιλάδα του Ρουρ ως τις μεταφορές στο Βερολίνο, υπήρξαν μέρες που οι εργαζόμενοι απέδειξαν ότι «χωρίς αυτούς γρανάζι δε γυρνά».

Το ελπιδοφόρο στοιχείο είναι ότι όλο και πιο συχνά και σε όλο και περισσότερες κινητοποιήσεις πέρα από τις μισθολογικές διεκδικήσεις, ακούγονται και συνθήματα που καλούν σε αγώνα ενάντια στο σύστημα της φτώχειας και των πολέμων. Υπάρχουν παραδείγματα, όπου εργαζόμενοι μέσα από τα σωματεία τους γυρνάνε τις πλάτες στις δυνάμεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού που πρόσκεινται κατά κύριο λόγο στο SPD, και παλεύουν δίνοντας μια τιτάνια μάχη να αλλάξουν τον σημερινό αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Σε αυτές τις μάχες συμβάλλουν τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη Γερμανία. Δραστήρια στους αγώνες της εργατικής τάξης, επιδιώκοντας να μπολιάζονται οι διεκδικήσεις των εργαζομένων με αιτήματα που έχουν ως περιεχόμενο τις σύγχρονες ανάγκες μας και όχι τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων. Για να διαμορφώνονται ταξικά κριτήρια απέναντι στην πολιτική της ταξικής συνεργασίας, προβάλλοντας το σύνθημα ότι «για να κερδίσουν οι εργαζόμενοι πρέπει να χάσει το κεφάλαιο».

Παλεύουμε για να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι που δυσφορούν απ’ τις αντιλαϊκές πολιτικές, ότι οι πολιτικές δυνάμεις που ζητάνε την ψήφο τους στις 23 Φλεβάρη, υπηρετούν τον ίδιο στρατηγικό δρόμο. Κανένα κόμμα, «μικρό ή μεγάλο», δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, κανένα τους δε θα ασκήσει αντιπολίτευση μαχητική, λαϊκή, ούτε θα ενισχύσει την πάλη των εργαζομένων απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου. Για αυτό, στις εκλογές της 23 Φλεβάρη καταδικάζουμε τις δυνάμεις αυτές και ψηφίζουμε άκυρο. Αυτό που μετράει είναι πώς θα οργανωθεί η αντίσταση στη επίθεση του κεφαλαίου και του πολιτικού του προσωπικού, πώς η αμφισβήτηση που υπάρχει και συνεχώς αυξάνεται θα μετατραπεί σε ταξικό αγώνα για το καινούργιο, με στόχο την ανατροπή του συστήματος και της εξουσίας που γεννά την αδικία και τους πολέμους. Αυτό που μετράει είναι το πως εκατομμύρια εργαζόμενοι που θα ψηφίσουν «με μισή καρδιά» τα αστικά κόμματα, άλλοι που θα αποφασίσουν να απέχουν αφού κανένα κόμμα δεν τους εκφράζει να συναντηθούμε στον αγώνα.

Έχουμε χρέος και άμεσο καθήκον, να βοηθήσουμε, να πρωτοστατήσουμε στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων. Θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό στους αγώνες που έχουμε μπροστά μας για συλλογικές συμβάσεις και αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στις πασχαλιάτικες πορείες ειρήνης, για μια Εργατική Πρωτομαγιά κόντρα στο πνεύμα της ταξικής συνεργασίας των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Για να τιμήσουμε τα 80 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών στις 9 του Μάη 2025, αναδεικνύοντας ότι ο σοσιαλισμός είναι που συνέτριψε τον φασισμό και αυτή η πάλη αποτελεί πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων για τη μόνη εναλλακτική λύση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Τώρα είναι ώρα ευθύνης και δράσης. Με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη, στον εργαζόμενο λαό. Γιατί η ελπίδα βρίσκεται στην πάλη των λαών!

 Άρθρο του Τομεακού Γραφείου της Τομεακής Οργάνωσης Γερμανίας του ΚΚΕ




ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ελπίδα είναι η δυσαρέσκεια για ΕΕ - ΝΑΤΟ να αποκτήσει ριζοσπαστικό αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο


Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ

Σε ανακοίνωσή του για το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει τα εξής:


«Στο αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών επέδρασαν δύο κρίσιμοι και αλληλοτροφοδοτούμενοι παράγοντες, αφενός η όξυνση των διεθνών ανταγωνισμών που διαπερνούν και την άρχουσα τάξη της Γερμανίας τροφοδοτώντας αστικές δυνάμεις, που εμφανίζονται ως "ευρωσκεπτικιστές", αφετέρου η αποδοκιμασία στην κυβέρνηση των Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων που φόρτωσαν στον γερμανικό λαό τα βάρη της ύφεσης και της πολεμικής εμπλοκής.

Για πολλοστή φορά αποδεικνύεται ότι οι σοσιαλδημοκρατικές και οι λεγόμενες "προοδευτικές" κυβερνήσεις, που διαφημίζονται και στη χώρα μας, δεν είναι αντίπαλος αλλά ο καλύτερος χορηγός δεξιών και αντιδραστικών ακροδεξιών δυνάμεων που προσπαθούν να καπηλευτούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Αλλωστε, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας έχει "βαρύ βιογραφικό" στη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του κεφαλαίου, είτε σε κυβερνήσεις μεγάλου συνασπισμού με τους δεξιούς Χριστιανοδημοκράτες είτε σε συνεργασία με άλλα κόμματα, όπως με τους ψευδεπίγραφους "Πράσινους".

Ελπίδα για τον λαό της Γερμανίας και όλης της Ευρώπης είναι η δυσαρέσκεια απέναντι στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ να αποκτήσει ριζοσπαστικό αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο και να μην εκτονωθεί, πολύ περισσότερο να μην αξιοποιηθεί, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών των διαφόρων ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και τμημάτων του κεφαλαίου, όπως συμβαίνει σήμερα. Γι' αυτό και επείγει η αναγέννηση και συνολική ανασυγκρότηση του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος».

Οι επισημάνσεις απ' το blog 

20 Φεβρουαρίου, 2025

Λειτουργεί σήμερα στα τρένα το σύστημα ασφαλείας ETCS; #Αβραμίδης


Ερη Ριτσου:
Ερώτηση προς τον κυβερνητικό εκπρόσωπο:
Λειτουργεί σήμερα στα τρένα το σύστημα ασφαλείας ETCS;
Απάντηση κ. Μαρινάκη: Ήτανε μια βοσκοπούλα που καθόταν στη ραχούλα.
Ερώτηση δεύτερη φορά: Λειτουργεί σήμερα στα τρένα το σύστημα ασφαλείας ETCS;
Απάντηση κ. Μαρινάκη: Ήταν κι ένα παλληκάρι σαν το άγριο κριάρι.
Ερώτηση τρίτη φορά: Λειτουργεί σήμερα στα τρένα το σύστημα ασφαλείας ETCS;
Απάντηση κ. Μαρινάκη: Κι έβοσκαν τα προβατάκια σαν τα άσπρα συννεφάκια.
Ερώτηση τέταρτη φορά: Λειτουργεί σήμερα στα τρένα το σύστημα ασφαλείας ETCS;
Απάντηση κ. Μαρινάκη: Κι ακουγόταν η φλογέρα μεσ' στον καθαρό αγέρα.
Ερώτηση για πέμπτη φορά: Λειτουργεί σήμερα στα τρένα το σύστημα ασφαλείας ETCS; Ναι ή όχι;
Απάντηση κ. Μαρινάκη: Το όχι το είπε ο Μεταξάς δεν τολμώ να τον μιμηθώ.

Και μια που δεν είχε τί να απαντήσει ή μάλλον δεν ήθελε να απαντήσει γιατί φυσικά το σύστημα ETCS δεν λειτουργεί έκανε προσωπική επίθεση στον δημοσιογράφο κι από κοντά έσπευσαν να τον μιμηθούν όλη η σάρα και η μάρα της υποτιθέμενης δημοσιογραφίας.
Τη συμπαράστασή τους στον κ. Χρήστο Αβραμίδη απέναντι στην κατάπτυστη συμπεριφορά του κυβερνητικού εκπροσώπου, δηλαδή της στοχοποίησης και της επαγγελματικής απαξίωσης του δημοσιογράφου, έχουν εκφράσει άπειροι συνάδελφοί του.
Σήμερα είδα και την ανακοίνωση της "Δημοσιογραφικής Συνεργασίας" την οποία και παραθέτω:
«Ο συνάδελφος Αβραμίδης, μέλος της ΕΣΗΕΜΘ, έθεσε στο πλαίσιο του briefing μια σειρά ερωτήματα που αφορούσαν σοβαρά ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, όπως το έγκλημα των Τεμπών και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και αντί απαντήσεων εισέπραξε απαξιωτικά σχόλια και υπονοούμενα για τις προθέσεις και τη γενικότερη στάση του συναδέλφου. 
Η στάση αυτή του κυβερνητικού εκπροσώπου έδωσε στη συνέχεια το έναυσμα για δήθεν αποκαλυπτικά δημοσιεύματα που στοχοποιούν τον Χρήστο Αβραμίδη λόγω της πολιτικής του δράσης κατά το παρελθόν.
Εκφράζουμε τη συμπαράσταση μας στον Χρήστο Αβραμίδη και δηλώνουμε πως θα σταθούμε στο πλευρό κάθε συναδέλφου που θέλει να κάνει τη δουλειά του όσο καλύτερα γίνεται σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες».