Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

27 Απριλίου, 2020

ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΟΜΟΤΑΞΙΑ ΤΩΝ ...ΑΡΙΣΤΩΝ

Οτιδήποτε έχει κόστος, μας λέει ότι … «δε μας χρειάζεται». 
Έχει ας πούμε καταλάβει κάποιος από τα λεγόμενά του, αν πρέπει να φοράμε μάσκες ή γάντια ; 
Αν πρέπει να κάνουμε τεστ και πότε ; 
Σε ποια περίπτωση πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο και σε ποια όχι ; 
Αν υπάρχει κάποιος έλεγχος στα στρατόπεδα προσφύγων, φαντάρων, τσιγγάνων ή στα πλοία, πριν εμφανιστούν κρούσματα ;
 Τι διαφορά έχει η «ανοσία της αγέλης» από αυτό που κάνουν αυτοί εδώ ; 
Προσπαθούν να προλάβουν κάτι ; Ή απλώς παρακολουθούν τι συμβαίνει κι είμαστε όλοι ικανοποιημένοι που μας έτυχαν ... «πεντάρες» ; 


Ευτυχώς που μας κυβερνούν οι … Άριστοι και σωθήκαμε.
«Εθνική επιτυχία» της κυβέρνησης, που με τις κινήσεις της «μας έσωσε» ... λένε επίσημα, αλλά και ψιθυριστά. Επιτυχία που θαρρούν ότι ανασταίνει ακόμα και τα νεκρά (από την αρχή ακόμα της κρίσης) ιδεολογήματα της “ελεύθερης αγοράς” και «του ιδιωτικού τομέα».
🚩 «Πέθανε ο πρόεδρος της «Βιοϊατρικής» Ευάγγελος Σπανός, μετά από μάχη με τον κορωνοϊό ... νοσηλευόταν στη Μ.Ε.Θ. του «Σωτηρία» (είδηση στο CNN). 
Ειλικρινά κρίμα ο άνθρωπος. Το παράδειγμα θα ήταν εξ’ ίσου αποκαλυπτικό, κι αν περιοριζόταν στο «νοσηλευόταν» και δεν έφτανε μέχρι το «πέθανε». 
Την ώρα λοιπόν που ακόμα και οι ίδιοι οι κλινικάρχες για την προσωπική τους νοσηλεία, τρέχουν στις «Σωτηρίες» (και κ. Σπανός δεν ήταν ο μόνος) ... την ώρα που το δημόσιο νοσοκομείο και το προσωπικό του πεθαίνει μαζί με τους ασθενείς, στον πόλεμο ενάντια στον ιό ... 
η κυβέρνηση κωφεύει στα αιτήματα των «ηρώων» και χρηματοδοτεί τις ιδιωτικές κλινικές, που όχι μόνο δε βάζουν πλάτη στη μάχη, αλλά πάνε να βγάλουν και υπερκέρδη από πάνω. Αυτοί χωρίς αντάλλαγμα δεν καταλαβαίνουν ούτε από «εθνικό», ούτε από «πόλεμο».
🚩 Τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση για την πανδημία, βασικά είναι … η καραντίνα. 
Καλά έκανε. Δε συζητάμε αυτό. Αλλά κι αυτό το μέτρο πετυχαίνει γιατί ο λαός το εφαρμόζει.
 Για την δε αντιμετώπιση του κορωνοϊού, ό,τι κάνουμε σαν χώρα, το κάνουν οι γιατροί, οι νοσηλευτές, το δημόσιο σύστημα υγείας της χώρας μας, που ευτυχώς τα κοράκια του ιδιωτικού τομέα δεν κατάφεραν ακόμα να το φέρουν στα χάλια του δημόσιου συστήματος των ΗΠΑ ή της Αγγλίας. 
Η κυβέρνηση χειροκροτά υποκριτικά τους «ήρωες», αλλά δε σκοπεύει να αποκλίνει από την πεπατημένη του φιλελευθερισμού. Ούτε ένας γιατρός δε διορίστηκε ακόμα στα νοσοκομεία εν μέσω πανδημίας. 
Και με τις ΜΕΘ που είναι ελάχιστες, βρήκαν ευκαιρία να μπουκώσουν τους ιδιώτες για να νοικιάσουν πανάκριβα μερικές ακόμα. Αλλά στα δημόσια νοσοκομεία παραμένουν και θα παραμείνουν πάλι ελάχιστες οι ΜΕΘ σε σχέση με τις 3.500 που απαιτεί ο Π.Ο.Υ., ανεξάρτητα από τη σημερινή κρίση.
🚩 Η ενημέρωση των 6. Η επίσημη ιδιότητα με την οποία μας μιλάει («μας μοιρολογάει κάθε μέρα» που λέει κι ο κολλητός μου) ο κ. Τσιόδρας, είναι «εκπρόσωπος τύπου του υπουργείου υγείας», μη το ξεχνάμε. 
Αργότερα ίσως είναι «επικεφαλής ψηφοδελτίου επικρατείας της ΝΔ». Μη το παίξετε στοίχημα, έχει ελάχιστη απόδοση. Τι μας λέει λοιπόν ; 
Μας λέει κυβερνητικές δικαιολογίες, για να καλύψει την ανικανότητα του κράτους να εξασφαλίσει από πριν την στοιχειώδη επάρκεια σε υγειονομικό υλικό. 
Οτιδήποτε έχει κόστος, μας λέει ότι … «δε μας χρειάζεται». 
Έχει ας πούμε καταλάβει κάποιος από τα λεγόμενά του, αν πρέπει να φοράμε μάσκες ή γάντια ; 
Αν πρέπει να κάνουμε τεστ και πότε ; 
Σε ποια περίπτωση πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο και σε ποια όχι ; 
Αν υπάρχει κάποιος έλεγχος στα στρατόπεδα προσφύγων, φαντάρων, τσιγγάνων ή στα πλοία, πριν εμφανιστούν κρούσματα ;
 Τι διαφορά έχει η «ανοσία της αγέλης» από αυτό που κάνουν αυτοί εδώ ; 
Προσπαθούν να προλάβουν κάτι ; Ή απλώς παρακολουθούν τι συμβαίνει κι είμαστε όλοι ικανοποιημένοι που μας έτυχαν ... «πεντάρες» ; 
Όπως άλλωστε «έτυχαν» και στις περισσότερες χώρες της γειτονικής μας Ευρώπης (Ανατολική Ευρώπη και Βαλκάνια), όπου «το χέρι της αγοράς» δεν έχει ακόμα καταστρέψει πλήρως τον δημόσιο σύστημα υγείας και πρόνοιας ;
🚩 Η προπαγάνδα πάνω απ’ όλα. Δίνει η κυβέρνηση εκατομμύρια στις «ντουντούκες» της, στα κανάλια και σε κάποιους ηθοποιούς. Η προπαγάνδα τους δεν είναι μόνο εναντίον μας, αλλά πρέπει να την πληρώσουμε κιόλας. 
Κι είναι ο ίδιος μηχανισμός που αύριο θα μας εξηγεί γιατί είναι τόσο καλό το νέο μνημόνιο που μας φέρνει η ΝΔ. 
Κι αυτοί ανήκουν στην κατηγορία «δεν δουλεύω για τη ψυχή της μάνας μου». 
Για «τη ψυχή της μάνας τους» δουλεύουν μόνο τα «κορόιδα» οι υγειονομικοί, οι υπάλληλοι των δήμων, των σούπερ μάρκετ, οι διανομείς κλπ. Αυτοί που από τώρα τους λένε οι «άριστοι» ότι το «μνημόνιο Μητσοτάκη» που έρχεται θα τους κόψει τους μισθούς και τις συντάξεις.
🚩 Δίνει από συνήθεια κι άλλα εκατομμύρια στα διόδια και στους εφοπλιστές. Όχι ότι προσφέρουν κάτι στον πόλεμο κατά του κορωνοϊού. 
Αλλά ... πάντα έτσι δε γίνεται ; 
Κάνουν αυτοί μια «δωρεά» λίγα εκατομμύρια, που να δικαιώνει τον ρόλο του «εθνικού ευεργέτη» και εισπράττουν την ίδια στιγμή εκατονταπλάσια. 
Τι γιατί ; 
Αφού υπήρχαν «ματωμένα πλεονάσματα» και κοινοτικές ενισχύσεις, αυτοί θα έπαιρναν «τη μερίδα του λέοντος» σε κάθε περίπτωση. Τώρα έτυχε ο ιός. Αλλιώς θα βρίσκαν άλλη πρόφαση.
🚩 «Σκοιλ Ελικικού» ... ή πως επιμορφώνουν επιστήμονες οι «άριστοι». 
Σε μια γλώσσα που είναι google translate, μάλλον από τα Αγγλικά στα Σανσκριτικά, αλλά γραμμένα με Ελληνικούς χαρακτήρες. Το χειρότερο είναι ότι αυτό το ΚΕΚ που κάνει τέτοιου είδους επιμόρφωση σε επιστήμονες, πήρε τα 80.000.000 κι είχε έγκριση και πιστοποιήσεις της ΕΕ και της κυβέρνησης. 
Ελευθερώστε τη σκέψη σας. Κάντε παραλληλισμούς. Ιδιωτικά πανεπιστήμια ... Εξ’ αποστάσεως κατάρτιση ... Σεμινάρια επιμόρφωσης ... Μεταπτυχιακά και διδακτορικά αγορασμένα ή πλαστά ... Και λίγα σκεφτήκατε, από αυτά που δείχνουν την δήθεν «ανωτερότητα» του ιδιωτικού έναντι του δημοσίου και στην παιδεία και την κατάρτιση.
🚩 Ποιες χώρες, ποιες ιδέες ζηλεύουν και αντιγράφουν οι λελέδες (από το φιλελέδες) ; 
Αυτές τις χώρες, που ακόμα και οι ίδιοι εδώ, τις χρησιμοποιούν σήμερα σαν παράδειγμα προς αποφυγή στο θέμα του Covid – 19 για να δείξουν ότι «εμείς πάμε καλά». 
Επιμένουν όμως να μηρυκάζουν τις αντιλήψεις του Τραμπ, του Τζόνσον και της ηγεσίας της ΕΕ, που ετοιμάζει νέα οικονομικά δεινά ... μη τυχόν και προλάβουμε να πάρουμε ανάσα. 
Καμαρώνετε λελέδες ; Για ποιο λόγο; Βλέπεται να πέτυχαν οι μέντορές σας στο θέμα του κορωνοϊού ; Βλέπετε να βοήθησε το λαό αυτών των χωρών η διάλυση κυριολεκτικά του δημόσιου συστήματος υγείας τους ; 
Βλέπεται να οδηγεί σε θετικά αποτελέσματα για το λαό το μπόλιασμα της λογικής όλων σας με το κόστος και το όφελος, με την ιεράρχηση της οικονομίας πάνω από τις ανθρώπινες ζωές, με το φασισμό και την επιλογή ασθενών ;
Ύστερα πάλι λέω, «εγώ μάλλον κάνω λάθος, που περιμένω από τους «Σκοιλ Ελικίκα» ... κάποια λογικά επιχειρήματα». 
Κι ακούω τα φοβερά για την «υπερμάχο» που «μας έστειλε τον κορωνοϊό με το πούλμαν στον Πύργο για να μας προειδοποιήσει». 
Και για τον ιό που «κωλώνει μπροστά στο ελληνικό DNA». Επιχειρήματα που θα ακούσετε από τους … μετριοπαθείς. Γιατί οι «έξαλλοι» λένε ότι «ιός δεν υπήρξε ποτέ κι όλα είναι συνομωσία των Νεφελίμ». 
Πάντως, θάταν περίεργο να περιμένουμε επιχειρήματα άλλου επιπέδου από οπαδούς του ανήθικου, καταστροφικού, παράλογου και απάνθρωπου νόμου του κέρδους.
Manos Doukas από katiousa.gr

Για την "Επιστροφή στη Κανονικότητα" !!!


Πριν λίγο, μέλος της επιτροπής επιστημόνων που εισηγείται τα μέτρα που λαμβάνονται, δήλωσε στο ΣΚΑΙ ότι υπολογιζεται πως λιγότερο από το 1% του πληθυσμού στην Ελλάδα έχει ανοσία στον covid19. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα είναι παρθένο έδαφος για αυτό τον ιό.
 Επιπλέον, έχει αποφασιστεί ότι σιγά σιγά αίρονται κάποια από τα μέτρα και επαναλειτουργεί η οικονομία. Σε μια κοινωνία που δεν έχει ανοσία. 
Τα ΜΜΕ τώρα δεν μιλάνε για ασυνείδητους που διακινδυνεύουν τη ζωή και την υγεία μας. 
Σήμερα τα πλάνα από το Φλοίσβο έμοιαζαν με τα αντίστοιχα προ εβδομάδων από την παραλία της Θεσσαλονίκης. 
Όμως τώρα το αφήγημα έχει αλλάξει. Τώρα "είναι φυσικό να θέλουμε να βγούμε μια βόλτα", "πρέπει να περπατάμε", "η καραντίνα βλάπτει την ψυχική μας υγεία", "σημασία έχει να τηρούμε τις αποστάσεις".
Πρακτικά τι έχει αλλάξει; Αν πριν δύο μήνες κινδύνευαν όλοι να εκτεθούν στον ιό, τώρα κινδυνεύει το 99%. Αυτό τι σημαίνει; Τελείωσε ο κίνδυνος; 
Εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στη βελτίωση του καιρού που μέχρι πριν από δύο-τρεις εβδομάδες δεν γνωρίζαμε αν παίζει κάποιο ρόλο; 
Ή μήπως έχει βελτιωθεί εντυπωσιακά η κατάσταση στο δημόσιο σύστημα υγείας ώστε να μπορεί να μην καταρρεύσει σε περίπτωση μαζικών κρουσμάτων;
Στην πραγματικότητα, μπροστά στην κατάρρευση της οικονομίας δεν μας νοιάζει η υγεία του λαού. 
Ή μάλλον μας ένοιαζε για λίγο καιρό, διαφημίσαμε το ενδιαφέρον μας για την υγεία του κόσμου, πληρώσαμε και 11 εκατομμύρια για να γίνει σίγουρο ότι θα περάσει το μήνυμα. 
Βγάλαμε δακρύβρεχτα διαγγέλματα, δημιουργήσαμε μια πλασματική κατάσταση της πραγματικότητας, μπερδέψαμε τον κόσμο, αποκρύψαμε αυτά που έρχονται.
 Καταφέραμε να κάνουμε πρώτο θέμα το πότε θα ανοίξουν τα σχολεία και παράλληλα να μην ξέρει κανείς σε τι σχολεία θα φοιτούν τα παιδιά μας μετά τον οδοστρωτήρα Κεραμέως.
 Αναρωτιόμαστε αν θα κάνουμε μπάνιο στη θάλασσα αλλά μας ξεφεύγει το τι θα συμβεί με τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους στον τουρισμό. Η συζήτηση για τα κομμωτήρια έγινε κεντρικό ζήτημα αλλά δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας.
Παράλληλα, τα κρούσματα λέει μειώνονται, αλλά κάθε φορά που κάτι συμβαίνει ανακαλύπτονται δεκάδες ή εκατοντάδες. Ο ιός κάνει βόλτες σε ιδιωτικές κλινικές αλλά δε βαριέσαι αυτά είναι μεμονωμένα περιστατικά. 
Σημασία έχει η επιστροφή στην κανονικότητα, τώρα που βρήκαμε τους εαυτούς μας κλεισμένοι στα σπίτια μας όπως μονότονα επαναλαμβάνουν ξεθωριασμένοι ανθυποσελέμπριτι. 
Αυτό είναι το μεγάλο θέμα. 
Όχι ότι θα βγούμε από τα σπίτια μας χωρίς μαζικά -ούτε καν δειγματοληπτικά- τεστ για να ξέρουμε αν έχουμε ή δεν έχουμε τον ιό. Θα πρέπει να λειτουργούμε σαν να έχουμε τον ιό για να προστατεύουμε τους άλλους και ταυτόχρονα σαν να μην τον έχουμε για να μπορούμε να βγούμε στο 8ωρο της παραγωγής και να λέμε ευχαριστώ που έχουμε ένα κομμάτι ψωμί να φάμε συμμετέχοντας "όλοι μαζί" στο δράμα των μεγαλοεπιχειρηματιών που βλέπουν τα κέρδη τους να βυθίζονται.

22 Απριλίου, 2020

Σαν Σήμερα Γεννιόταν -Αυτός που άνοιξε το δρόμο για της Κομμούνας την κορυφή- ο Β. Ι. ΛΕΝΙΝ !!!


«Κι από το μέλλον, ατενίζοντας τις μέρες των αλυσίδων,
πρώτα του Λένιν θα δεις τη μορφή.
Που μετά τη σκλαβιά τόσων χιλιετηρίδων
Ανοιξε το δρόμο για της κομμούνας την κορυφή».
(Β. Μαγιακόφσκι, «Βλάντιμιρ Ιλιτς Λένιν»)
Πριν από ακριβώς 150 χρόνια, στις 22 Απρίλη 1870, γεννήθηκε στην πόλη Σιμπίρσκ στο Βόλγα, ο μεγαλύτερος επαναστάτης που ανέδειξε το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα στον 20ό αιώνα, ο Βλαντιμίρ Ιλιτς Ουλιάνοφ, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Λένιν.
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ τιμά τον καθοδηγητή της νικηφόρας πορείας των μπολσεβίκων προς το κοσμοϊστορικό γεγονός της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης και των πρώτων χρόνων της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Ο Λένιν με το τεράστιο θεωρητικό του έργο και την επαναστατική του δράση σημάδεψε την εξέλιξη του επαναστατικού εργατικού κινήματος σε παγκόσμιο επίπεδο, συμβάλλοντας καθοριστικά στη διαμόρφωση της σύγχρονης επαναστατικής πρωτοπορίας, των Κομμουνιστικών Κομμάτων και στην ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Συνεχίζει μέχρι και σήμερα να αποτελεί τον φάρο της επαναστατικής δράσης για τους κομμουνιστές στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο που βρίσκονται στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση μιας ανώτερης οργάνωσης της κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

«Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατικό κίνημα»

Ο Λένιν συγκαταλέγεται, μαζί με τους Μαρξ και Ενγκελς, στους θεμελιωτές της επαναστατικής θεωρίας της εργατικής τάξης, του μαρξισμού - λενινισμού.
Καθοδηγώντας τη νικηφόρα πορεία των μπολσεβίκων ανέδειξε ότι δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική επαναστατική πράξη χωρίς τη γνώση των νομοτελειών της διεξαγωγής της ταξικής πάλης και των αντικειμενικών νόμων εξέλιξης της κοινωνίας.
Αφιέρωσε μεγάλα διαστήματα στη μελέτη και ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας των Μαρξ και Ενγκελς ακόμη και στις πιο δύσκολες για το εργατικό κίνημα συνθήκες. Βρέθηκε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του στην προμετωπίδα της μάχης ενάντια στη διαστρέβλωση του μαρξισμού, τόσο από τους ιδεολόγους της αστικής τάξης όσο και από τους διάφορους εκφραστές του οπορτουνισμού.
Εκανε πράξη την προτροπή των Μαρξ και Ενγκελς ότι «η διδασκαλία μας δεν είναι δόγμα, μα καθοδήγηση για δράση», αποδεικνύοντας ότι η ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας είναι αποφασιστικός παράγοντας για να δοθεί απάντηση στα σύγχρονα για την κάθε εποχή ζητήματα που φέρνει στο προσκήνιο η ανάπτυξη του καπιταλισμού και η πορεία της ταξικής πάλης.

«...δώστε μας μια οργάνωση επαναστατών και θα αναποδογυρίσουμε τη Ρωσία!»

Ο Λένιν είναι ο ιδρυτής του επαναστατικού Κόμματος της εργατικής τάξης, που σκοπός της δράσης του είναι να «καθοδηγεί τον αγώνα της εργατικής τάξης όχι μόνο για να πετύχει πιο ευνοϊκούς όρους πώλησης της εργατικής δύναμης, αλλά και για την κατάργηση του κοινωνικού καθεστώτος που αναγκάζει τους άπορους να πουλιούνται στους πλούσιους»1.
Το Κόμμα Νέου Τύπου, όπως ονομάστηκε σε διάκριση με τα μέχρι τότε σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, αποτελεί ένα οργανωμένο και πειθαρχημένο σύνολο που δρα με οδηγό τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία και θέτει ως στόχο του την ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, γνωστής ως «δικτατορίας του προλεταριάτου». Αποτελεί μια οργάνωση επαναστατών, με ενιαία καθοδήγηση σε πανεθνικό επίπεδο, αλλά και με θεμελιακή αρχή τον προλεταριακό διεθνισμό, με βαθιές ρίζες και δεσμούς στην εργατική τάξη, με μέλη τους πιο πρωτοπόρους εργαζόμενους, που δρουν αποφασισμένοι, με τη συμμετοχή τους σε μια από τις οργανώσεις του, για τον κοινό σκοπό της επαναστατικής ανατροπής, ενισχύοντάς το και με υλικά μέσα.
Τέτοιο ήταν το Κόμμα των μπολσεβίκων, που πέρασε από τη σκληρή μάχη της επανάστασης του 1905, άντεξε στις διώξεις του τσαρικού καθεστώτος και στη βία και καταστολή μετά την ήττα της επανάστασης, αποτέλεσε το φάρο των επαναστατικών δυνάμεων στη φωτιά του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έδωσε νικηφόρα τη μάχη της Οκτωβριανής Επανάστασης, αντιμετώπισε ικανότατους αστούς πολιτικούς, που είχαν μεγάλες δυνατότητες στην παραπλάνηση των μαζών, σφυρηλάτησε πλατιούς επαναστατικούς δεσμούς με την εργατική τάξη και καθοδήγησε την πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.

Ο ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού

Ο Λένιν με τη θεωρία του για τον ιμπεριαλισμό αποκάλυψε την οικονομική και πολιτική του ουσία, ως ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, ως εποχή διαμόρφωσης των υλικών συνθηκών, που κάνουν αναγκαία την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του κομμουνιστικού τρόπου παραγωγής.
Απέδειξε ότι η όξυνση της βασικής αντίθεσης ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της χαρακτηρίζει όλα τα καπιταλιστικά κράτη, ανεξάρτητα από τη θέση τους στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Ασκησε δριμεία κριτική τόσο στις οπορτουνιστικές θεωρίες που απομονώνουν την ιμπεριαλιστική στρατιωτική επιθετική πολιτική από τα οικονομικά χαρακτηριστικά του μονοπωλιακού καπιταλισμού, όσο και σε εκείνες που θεωρούν ότι με την κυριαρχία του μονοπωλίου αμβλύνεται ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός.
Η λενινιστική θεωρία του ιμπεριαλισμού έχει ιδιαίτερη σημασία για την ανάδειξη του αντιδραστικού ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα ενώσεων, όπως των κρατών της Ευρώπης, με την ταυτόχρονη ύπαρξη της τάσης να οξύνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η επεξεργασία αυτή αποτέλεσε καθοριστικό στοιχείο για τη διαμόρφωση της επαναστατικής στρατηγικής, καθώς, όπως τόνιζε ο ίδιος ο Λένιν: «Αν δεν κατανοηθούν οι οικονομικές ρίζες αυτού του φαινομένου, αν δεν εκτιμηθεί η πολιτική και κοινωνική του σημασία, δεν μπορεί να γίνει ούτε βήμα στον τομέα της λύσης των πρακτικών καθηκόντων του κομμουνιστικού κινήματος και της επερχόμενης κοινωνικής επανάστασης»2.

Για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ιμπεριαλιστική ειρήνη

Ο Λένιν αποκάλυψε την αντιδραστική διαλεκτική ενότητα ανάμεσα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ιμπεριαλιστική ειρήνη των καπιταλιστικών κρατών και των διεθνικών ενώσεων και συμφωνιών τους ως πολιτική για το μοίρασμα των εδαφών, των οικονομικών σφαιρών, των πλουτοπαραγωγικών πηγών για το κυνήγι του μέγιστου κέρδους.
Ανέδειξε ότι ο πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο μεριές, ανεξάρτητα από το ποιο καπιταλιστικό κράτος ξεκίνησε πρώτο την πολεμική σύγκρουση και ότι ο μόνος τρόπος να ικανοποιηθεί η απαίτηση του λαού για ειρήνη είναι να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στην αιτία του πολέμου, ενάντια στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Με αυτήν την ανάλυση κατάφερε το Κόμμα των μπολσεβίκων στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο να διαμορφώσει γραμμή σύγκρουσης με την αστική τάξη, σε αντίθεση τόσο με τη σοσιαλσοβινιστική έκφραση του οπορτουνισμού, που καλούσε σε στήριξη των πολεμικών σχεδιασμών της αστικής τάξης, όσο και με τον πασιφισμό, που αποσπούσε την πάλη για την ειρήνη από την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού.

Για το χαρακτήρα του κράτους και της επανάστασης

Σημαντική θέση κατέχει η βαθύτερη ανάλυση του Λένιν για την ταξική ουσία του κράτους, με την οποία τεκμηριώθηκε αλλά και πραγματοποιήθηκε όχι μόνο η ανάγκη σύγκρουσης με το καθεστώς της τσαρικής αυτοκρατορίας, αλλά και της αστικής «προσωρινής επαναστατικής κυβέρνησης» που διαμορφώθηκε το Φλεβάρη του 1917, της διαπάλης με τις οπορτουνιστικές δυνάμεις που τη στήριξαν, της διαπάλης και μέσα στα Σοβιέτ (Συμβούλια) των επαναστατημένων εργατών, αγροτών και στρατιωτών. Ο Λένιν μέσα στη δίνη του πολέμου επεξεργάστηκε τη θεωρία που αναδεικνύει την ανάγκη να τσακιστεί στον 20ό αιώνα όχι μόνο το φεουδαρχικό ή μισοφεουδαρχικό, αλλά και το καπιταλιστικό κράτος. Ολη η επαναστατική δράση απ' το Φλεβάρη έως τον Οκτώβρη δεν επιτρέπει καμιά ανοχή σε παλιές και σύγχρονες οπορτουνιστικές θεωρίες για σταδιακή μεταρρύθμιση του καπιταλιστικού κράτους σε σοσιαλιστικό.
Η επεξεργασία αυτή του Λένιν αποτελεί διαχρονικά ένα πολύτιμο εργαλείο αποκάλυψης της κάλπικης ουσίας των διλημμάτων ανάμεσα σε μια καπιταλιστική διαχείριση μικρότερης ή μεγαλύτερης κρατικής παρέμβασης, φιλελεύθερου ή κεϊνσιανού χαρακτήρα.

Η ανωτερότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού

Η πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού κατά τον 20ό αιώνα ανέδειξε, παρά τα όποια λάθη και αδυναμίες σε αυτήν την πορεία, την ανωτερότητα του νέου συστήματος απέναντι στη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ο κεντρικός σχεδιασμός ως κοινωνική σχέση για την κατανομή του εργατικού δυναμικού, τη χρησιμοποίηση των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής με επιστημονικά καθορισμένους στόχους κοινωνικής ευημερίας αποτέλεσαν τη βάση για την πραγματοποίηση σημαντικών κοινωνικών επιτευγμάτων για αρκετές δεκαετίες. Για πρώτη φορά στην Ιστορία δημιουργήθηκαν θεσμοί που εξασφάλιζαν την ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων στη διαχείριση πλευρών της κοινωνίας τους, βγάζοντας τις μάζες από το περιθώριο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Ηταν πρωτόγνωρες οι εκτεταμένες κατακτήσεις στην Υγεία, στην Παιδεία, στην ισοτιμία της γυναίκας, στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό, σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής για όλους, ανεξάρτητα από ηλικία, φύλο, εθνότητα. Η σημασία των παραπάνω κατακτήσεων πολλαπλασιάζεται αν υπολογίσουμε την οικονομική καθυστέρηση που κληρονόμησε ο σοσιαλισμός από την προεπαναστατική Ρωσία αλλά και ότι το νέο άνοιγε το δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης πάνω σε άγνωστα μονοπάτια.
Η σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία συνεχίζει να προβάλλει ως η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος από τα αδιέξοδα που βιώνουν μέχρι και σήμερα οι εργαζόμενοι, οι λαοί, ειδικότερα η νεολαία. Μονάχα ο κεντρικός σχεδιασμός, στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και της εργατικής εξουσίας, μπορεί να δώσει απάντηση στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι στη ζωή τους. Μονάχα οι νέες κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής μπορούν να αξιοποιήσουν τις νέες δυνατότητες της ανάπτυξης των επιστημών και της τεχνολογίας, της ψηφιακής οικονομίας και της «4ης βιομηχανικής επανάστασης» προς όφελος της λαϊκής ευημερίας.

Τιμάμε τον Λένιν δυναμώνοντας τον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού

Το έργο και η επαναστατική δράση του Λένιν και των μπολσεβίκων συνεχίζουν να φωτίζουν το δρόμο της πάλης των κομμουνιστών στις σημερινές συνθήκες.
Μπροστά στην εκδήλωση της νέας διεθνούς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και στην αξιοποίηση της πανδημίας για να περιοριστούν απ' τις αστικές κυβερνήσεις εργατικά δικαιώματα, αστικές δημοκρατικές ελευθερίες, ακόμα και η συνδικαλιστική δράση, γίνεται πιο επιτακτικό το καθήκον της συγκέντρωσης και ωρίμανσης δυνάμεων για την ανατροπή του σάπιου συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Μπροστά στο βάθεμα των συνεπειών των αντεπαναστατικών ανατροπών, μπροστά στην όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, που μεγαλώνουν τον κίνδυνο ενός περιφερειακού ή γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου, το ΚΚΕ δίνει σκληρή μάχη από σήμερα για την ενίσχυση των χαρακτηριστικών που θα του δώσουν τη δυνατότητα να δρα ως επαναστατική πρωτοπορία «παντός καιρού».
Το ΚΚΕ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα, έχοντας διαμορφώσει σύγχρονη επαναστατική στρατηγική και κάνοντας διαρκή προσπάθεια να διευρύνει τους αγωνιστικούς δεσμούς του με την εργατική τάξη, τα λαϊκά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων της πόλης και των αγροτών, τη νεολαία τους.
Βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των αγώνων της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων, παλεύοντας για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την προώθηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, της κοινής πάλης όλων όσοι έχουν αντικειμενικό συμφέρον από την πάλη ενάντια στους καπιταλιστές, στα μονοπώλια, στο κράτος και τις συμμαχίες τους.
Μελετά καθημερινά τα νέα φαινόμενα που φέρνει στο προσκήνιο η ταξική πάλη και η κίνηση της καπιταλιστικής οικονομίας και των διεθνών ανταγωνισμών ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη ώστε να διατηρείται πάντα η ικανότητά του να αναδεικνύει τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος, διευρύνοντας την αντικαπιταλιστική συνείδηση σε στρώματα εργαζομένων.
Η πάλη στις σημερινές συνθήκες για την οριστική κατάργηση της ταξικής - εκμεταλλευτικής και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας αποτελεί έμπρακτη απόδοση τιμής στον μεγάλο κομμουνιστή επαναστάτη Β. Ι. Λένιν, την Οκτωβριανή Επανάσταση και τους σκοπούς της.
1. Β. Ι. Λένιν: «Τι να κάνουμε;», «Απαντα» τ. 6, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 57
2. Β. Ι. Λένιν: «Ο ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», «Απαντα», τ. 27, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 314.
ΑΘΗΝΑ 21/4/2020

17 Απριλίου, 2020

Κώστας Βάρναλης: "Η μάνα του Χριστού"


Kάθε φορά που το διαβάζω αυτό το ποίημα του Κ. Βάρναλη δυσκολεύομαι να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Είναι ότι συγκλονιστικότερο έχει γραφτεί για τη μάνα του Χριστού. Και είναι γραμμένο από τον εκ πεποιθήσεως άθεο Κώστα Βάρναλη... 
Και εδώ ακριβώς βλέπεις τη διαφορά για το πως προσεγγίζουν οι μαρξιστές διανοούμενοι τα ζητήματα της θρησκείας και των μεταφυσικών ανθρώπινων αγωνιών και πως οι αστοί άθεοι διανοούμενοι. 
Σεβασμός των μαρξιστών διανοουμένων στη μεταφυσική αγωνία του συνανθρώπου, δεν τον λοιδορούν για την πίστη του κι από πάνω τη δένουν με τη λαϊκή παράδοση, την οποία υπερασπίζονται ως πολύτιμη ιστορική και πολιτιστική συνέχεια των λαών...
Α! πώς είχα σα μάνα κ’ εγώ λαχταρήσει
(είταν όνειρο κ’ έμεινεν, άχνα και πάει)
σαν και τ’ άλλα σου αδέρφια να σ’ είχα γεννήσει
κι από δόξες αλάργα κι αλάργ' από μίση!
Ένα κόκκινο σπίτι σ’ αβλή με πηγάδι...
και μια δράνα γιομάτη τσαμπιά κεχριμπάρι...
νοικοκύρης καλός να γυρνάς κάθε βράδι,
το χρυσό, σιγαλό και γλυκό σαν το λάδι.
Κι’ άμ’ ανοίγεις την πόρτα με πριόνια στο χέρι,
με τα ρούχα γεμάτα ψιλό ροκανίδι,
(άσπρα γένια, άσπρα χέρια) η συμβία περιστέρι
ν΄ανασαίνει βαθιά τ’ όλο κέδρον αγέρι.
Κ’ αφού λίγο σταθείς και το σπίτι γεμίσει
τον καλό σου τον ήσκιο, Πατέρα κι Αφέντη,
η ακριβή σου να βγάνει νερό να σου χύσει,
ο ανυπόμονος δείπνος με γέλια ν’ αρχίσει.
Κι ο κατόχρονος θάνατος θά φτανε μέλι
και πολλή φύτρα θά φηνες τέκνα κι αγγόνια
καθενού και κοπάδι, χωράφι κι αμπέλι,
τ’ αργαστήρι εκεινού, που την τέχνη σου θέλει.
Κατεβάζω στα μάτια τη μάβρην ομπόλια,
για να πάψει κι ο νους με τα μάτια να βλέπει...
Ξεφαντώνουν τ’ αηδόνια στα γύρο περβόλια,
λεϊμονιάς σε κυκλώνει λεπτή μοσκοβόλια.
Φέβγεις πάνου στην άνοιξη, γιέ μου καλέ μου,
Άνοιξή μου γλυκιά, γυρισμό που δεν έχεις.
Η ομορφιά σου βασίλεψε κίτρινη, γιε μου,
δε μιλάς, δεν κοιτάς, πώς μαδιέμαι, γλυκέ μου!
Καθώς κλαίει, σαν της πέρνουν το τέκνο, η δαμάλα,
ξεφωνίζω και νόημα δεν έχουν τα λόγια.
Στύλωσέ μου τα δυο σου τα μάτια μεγάλα:
τρέχουν αίμα τ’ αστήθια, που βύζαξες γάλα.
Πώς αδύναμη στάθηκε τόσο η καρδιά σου
στα λαμπρά Γεροσόλυμα Καίσαρας νά μπεις!
Αν τα πλήθη αλαλάζανε ξώφρενα (αλιά σου!)
δεν ηξέραν ακόμα ούτε ποιο τ’ όνομά σου!
Κει στο πλάγι δαγκάναν οι οχτροί σου τα χείλη...
Δολερά ξεσηκώσανε τ’ άγνωμα πλήθη
κι όσο ο γήλιος να πέσει και νά ρθει το δείλι,
το σταβρό σου καρφώσαν οι οχτροί σου κ’ οι φίλοι.
Μα γιατί να σταθείς να σε πιάσουν! Κι ακόμα,
σα ρωτήσανε: «Ποιος ο Χριστός;» τί πες «Νά με»!
Αχ! δεν ξέρει, τί λέει το πικρό μου το στόμα!
Τριάντα χρόνια παιδί μου δε σ’ έμαθ’ ακόμα!
* Η φώτο είναι σκηνή από την ταινία "Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο" του επίσης μαρξιστή και δηλωμένου άθεου. Pier Paolo Pasolini. Είναι η μητέρα του σκηνοθέτη Susana, στον ρόλο της Μαρίας, της μητέρας του Χριστού.

15 Απριλίου, 2020

ΔΝΤ: η Επερχόμενη Καπιταλιστική Κρίση Συγκρίνεται με Αυτή του 1929.


EKΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΝΤ
Προβλέπει βαθιά κρίση για την Ελλάδα και τα «σπασμένα» στο λαό
Συγχρονισμένη κατρακύλα στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία
Associated Press
Βύθιση 10% του ΑΕΠ στην ελληνική οικονομία για το 2020 και μόνο μερική ανάκαμψη το 2021 και εκτίναξη της ανεργίας στο 22,3% βλέπει το ΔΝΤ στην έκθεση με τις παγκόσμιες οικονομικές προοπτικές που δημοσιοποίησε χτες, με αφορμή την Εαρινή Σύνοδό του, η οποία διενεργείται μέσω τηλεδιάσκεψης. Επιπλέον, η ελληνική οικονομία βρίσκεται στην κορυφή της κατρακύλας τόσο στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και της ΕΕ όσο και μεταξύ των οικονομιών που ταξινομούνται στην κατηγορία των «ανεπτυγμένων», με φόντο βέβαια τη διάρθρωση του παραγόμενου ΑΕΠ και του μεγαλύτερου ειδικού βάρους που κατέχουν ο τουριστικός κλάδος και άλλοι κλάδοι εξαγωγικού προσανατολισμού.
Σύμφωνα με το βασικό σενάριο του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία:
-- Μετά την κατρακύλα 10% το 2020, προβλέπεται μερική ανάκαμψη 5,1% το 2021.
Με βάση μάλιστα τα δυσμενέστερα σενάρια που επεξεργάστηκε το ΔΝΤ - ανάλογα με τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων λόγω κορονοϊού - η κατρακύλα για το 2020 θα είναι μεγαλύτερη κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες, στην περίπτωση δηλαδή της ελληνικής οικονομίας θα φτάσει στο 13%, ενώ σε ένα τρίτο σενάριο η πτώση του ΑΕΠ θα συνεχιστεί και το 2021 με ρυθμό 8%.
Οπως προκύπτει με βάση και τα παραπάνω, η κατρακύλα του ΑΕΠ στη διάρκεια του τρέχοντος β' τριμήνου αλλά και για το γ' τρίμηνο προσλαμβάνει διαστάσεις - «ρεκόρ», πολύ πάνω από τις ετήσιες μεταβολές που καταγράφονταν στην προηγούμενη καπιταλιστική κρίση.
-- Μεγάλες πιέσεις αναμένονται στο εξωτερικό ισοζύγιο. Το έλλειμμα αναμένεται στο 6,5% του ΑΕΠ το 2020 (έναντι 2,1% του ΑΕΠ το 2019). Για το 2021 η πρόβλεψη είναι για έλλειμμα στο 3,4% του ΑΕΠ.
-- Ο δείκτης τιμών καταναλωτή αναμένεται να επανέλθει σε αρνητική τροχιά (αποπληθωρισμός), στο -0,5% φέτος, για να ενισχυθεί στο 1% το 2021.
-- Εκρηξη της επίσημης ανεργίας: Από το 17,3% το 2019, θα φτάσει στο 22,3% το 2020 και στο 19% το 2021.
Οι βασικές προβλέψεις
Με βάση το καλύτερο σενάριο του ΔΝΤ, το ΑΕΠ σε παγκόσμιο επίπεδο είναι πιθανό να μειωθεί κατά 9 τρισ. δολάρια συνολικά στα δύο χρόνια, περισσότερο από το ΑΕΠ της Γερμανίας και της Ιαπωνίας μαζί, όπως επισημαίνεται, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως η επερχόμενη καπιταλιστική κρίση συγκρίνεται με αυτή του 1929.
Με φόντο αυτά τα στοιχεία, το ΔΝΤ επισημαίνει πως «μπορεί να χρειαστεί να συνεχιστεί το μορατόριουμ για την αποπληρωμή του χρέους και την αναδιάρθρωση του χρέους κατά τη φάση ανάκαμψης».
Οι προβλεπόμενοι ρυθμοί μεταβολής του ΑΕΠ για το 2020 και το 2021 διαμορφώνονται ως εξής:
Ευρωζώνη: -7,5%, +5,2%. Γερμανία: -7%, +5,2%. Γαλλία: -7,2%, +4,5%. Ιταλία: -9,1%, +4,8%. HΠΑ: -5,9%, +4,7%. Kίνα: +1,2%, +9,2%. Ιαπωνία: -5,2%, +3%. Ρωσία: -5,5%, +3%.
Οι προβλέψεις βασίζονται στην υπόθεση ότι οι εξάρσεις του κορονοϊού θα κορυφωθούν στις περισσότερες χώρες κατά τη διάρκεια του δεύτερου τριμήνου και θα αποκλιμακωθούν στο δεύτερο εξάμηνο του έτους, ενώ σταδιακά θα αίρονται το κλείσιμο των επιχειρήσεων και άλλα περιοριστικά μέτρα.
Αυτές οι εκτιμήσεις αποτελούν το βασικό σενάριο στην έκθεση. Ομως, το Ταμείο δεν αποκλείει η πανδημία να αποδειχθεί πιο επίμονη και οι επιπτώσεις στην οικονομία να είναι εντονότερες και μεγαλύτερης διάρκειας.
Τα «σπασμένα» στις λαϊκές πλάτες
«Αργότερα, τα δημοσιονομικά θα πρέπει βεβαίως να γίνουν και πάλι βιώσιμα.Τα κράτη - μέλη έχουν τότε την επιλογή μεταξύ μείωσης εξόδων και αύξησης των εσόδων», δήλωσε μεταξύ άλλων χτες ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Β. Ντομπρόφσκις, αναφορικά με το μείγμα της δημοσιονομικής διαχείρισης που θα ακολουθηθεί προκειμένου οι κρατικοί προϋπολογισμοί στην ΕΕ να επανέλθουν σε τροχιά «βιωσιμότητας», όπως άλλωστε προβλέπεται και στο Σύμφωνο Σταθερότητας.
Είναι φανερό ότι τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης και βέβαια τα διαδοχικά κρατικά πακέτα με άξονα τη στήριξη και διάσωση επιχειρηματικών ομίλων θα φορτωθούν για μία ακόμα φορά στις πλάτες των των λαών, τόσο από την πλευρά της διόγκωσης των φόρων όσο και στο σκέλος της περικοπής κρατικών κονδυλίων που αφορούν την κάλυψη κοινωνικών αναγκών.
Με «ένα το κρατούμενο» αυτό, στον απόηχο και της πρόσφατης απόφασης του Γιούρογκρουπ, ο Ντομπρόφσκις σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt» ανέφερε πως το υπό διαμόρφωση Ταμείο Ανάκαμψης ενδέχεται να προικοδοτηθεί με 1,5 τρισ. ευρώ, με ομόλογα εγγυημένα από τα κράτη - μέλη. Παράλληλα, εκτίμησε ότι η σχετική συζήτηση μπορεί να ξεκινήσει ήδη την επόμενη βδομάδα, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπου αναμένεται και πάλι να έρθουν στην επιφάνεια οι πολύ μεγάλες αντιθέσεις στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής ένωσης γύρω από τους όρους για τη θωράκιση της καπιταλιστικής οικονομίας της κάθε πλευράς.
Αναφερόμενος δε στις αποφάσεις που αφορούν δάνεια από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), σημείωσε ότι «καμία χώρα δεν έχει ακόμη υποβάλει αίτηση για δάνειο από τον ESM και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι κάποια κυβέρνηση θέλει να το κάνει μελλοντικά», δεδομένου και ότι από την πλειοψηφία των κυβερνήσεων ένα τέτοιο ενδεχόμενο, πέρα από τους μνημονιακούς όρους που θα περιλαμβάνει, θεωρείται και «στίγμα» για τον δανεισμό τους από τις διεθνείς αγορές.
Εξάλλου, σε αυτό το πλαίσιο, η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε χτες ότι θα προχωρήσει σε νέα έξοδο στις διεθνείς χρηματαγορές με δημοπρασία κρατικού ομολόγου 7ετούς διάρκειας.
«Φουσκώνουν» τα «κόκκινα» δάνεια
Την ίδια ώρα, παρά και το «ανάχωμα» των παρεχόμενων κρατικών εγγυήσεων σε επιχειρηματικά δάνεια αλλά και της χαλάρωσης και των διευκολύνσεων προς τους τραπεζικούς ομίλους της Ευρωζώνης, τα «κόκκινα» δάνεια σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και τις προβλέψεις επανέρχονται σε ρότα διόγκωσης.
Οπως αναφέρει ο οίκος αξιολόγησης «Moody's», οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να εφαρμόσουν φιλόδοξα σχέδια τιτλοποιήσεων «προβληματικών» δανείων, τα οποία σχέδια όμως θα καθυστερήσουν, καθώς - όπως και σε όλη την Ευρώπη - τα μέτρα περιορισμού της εξάπλωσης του κορονοϊού θέτουν σημαντικά εμπόδια στις προσπάθειες των τραπεζών να μειώσουν τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα.
Οι «επισημάνσεις» αυτές, που αφορούν επί της ουσίας και τον νέο γύρο συγκέντρωσης που αφορά τις επιχειρήσεις, φέρνουν παράλληλα στην επιφάνεια την άρνηση της κυβέρνησης να νομοθετήσει εδώ και τώρα την ακύρωση των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία των λαϊκών στρωμάτων, δείχνοντας προς την κατεύθυνση του «πογκρόμ» που επίκειται.

14 Απριλίου, 2020

«Έφαγε πόρτα» ο Αλέξης στο «Αττικόν» !!!



Σε ανακοίνωσή του για τη σημερινή επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο νοσοκομείο «Αττικόν», το ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στο νοσοκομείο «Αττικόν, σε ανακοίνωσή του αναφέρει τα εξής:

«Το ΔΣ του σωματείου εργαζομένων Αττικού Νοσοκομείου με έκπληξη πληροφορήθηκε σήμερα την επίσκεψη-αστραπή του Αλέξη Τσίπρα στο νοσοκομείο μας. Αυτές οι επισκέψεις, όπως και η πρόσφατη του κ. Κικίλια είναι επικοινωνιακό παιχνιδάκι στις πλάτες των υγειονομικών. Στόχο έχουν να κρύψουν ότι τα προβλήματα στη δημόσια υγεία και το νοσοκομείο μας έχουν ονοματεπώνυμο και φέρουν τη σφραγίδα της υποχρηματοδότησης, της υποστελέχωσης και της εμπορευματοποίησης που υπηρέτησαν όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις.

Οι δηλώσεις του κ. Τσίπρα ότι οι γιατροί και οι νοσηλευτές πρέπει να έχουν «τη στήριξη όλων μας, όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη» είναι προκλητική. Είχε πολλές ευκαιρίες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να ενισχύσει το Αττικό αλλά δεν το έκανε. Ακόμα όμως και μέχρι πριν λίγες μέρες ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κάθονταν τόσο πολύ στο… σπίτι τους που ούτε ένας από αυτούς δεν ήρθε στις πύλες των νοσοκομείων στις οποίες οι υγειονομικοί πάλευαν απαιτώντας ενίσχυση σε μέσα ατομικής προστασίας, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας.

Τα λόγια «συμπάθειας» για γιατρούς και νοσηλευτές και τα «κροκοδείλια δάκρυα» για τα προβλήματα δεν λένε τίποτα. Οι πράξεις και οι πολιτικές επιλογές μετράνε και αυτές του ΣΥΡΙΖΑ ήταν συνέχεια των προηγούμενων με μειωμένους προϋπολογισμούς, νοσοκομεία με συμβασιούχους και εργολάβους, ράντζα και κλειστές κλίνες ΜΕΘ».

13 Απριλίου, 2020

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΞΕΣΚΕΠΑΣΕ ΒΙΑΙΑ



Έχει εντέχνως καλλιεργηθεί η άποψη πως η πανδημία του κορονοϊού εκτροχίασε βίαια την διεθνή οικονομία η οποία, έχοντας ξεπεράσει οριστικά την κρίση του 2008-2009, βρισκόταν δήθεν πάνω σε σταθερές ράγες.

Η αλήθεια είναι διαφορετική. 

Στην πραγματικότητα η κρίση του 2008-2009 ξεπεράστηκε μόνο προσωρινά κυρίως χάρη στα πολύ χαμηλά επιτόκια τα οποία επέτρεψαν σε επιχειρήσεις και κυβερνήσεις να «λύσουν» όλα τα προβλήματά τους δανειζόμενες αφειδώς τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, τη μεγαλύτερη και ταχύτερη συσσώρευση χρέους των τελευταίων πενήντα ετών. Βεβαίως, αυτό το χρέος είναι τόσο ιδιωτικό όσο και δημόσιο. Όποιος θέλει να δει τις διαστάσεις του, ας κοπιάσει λίγο και να κοιτάξει εδώ:
https://www.worldbank.org/…/debt-surge-in-emerging-and-deve…

Όπως φάνηκε όμως, αυτή η υπερχρέωση δεν ήταν ικανή να επαναφέρει οριστικά την οικονομία σε ανοδική τροχιά. 

Αντίθετα, για λόγους που σχετίζονται με τη συνεχιζόμενη αδυναμία των συσσωρευμένων κεφαλαίων να βρουν κερδοφόρες επενδύσεις σε παραγωγικούς τομείς της οικονομίας, ο κίνδυνος της ύφεσης εμφανίστηκε και πάλι. 
Υπήρχε βάσιμα από πέρυσι μεγάλη ανησυχία πως μια νέα ύφεση βρισκόταν προ των πυλών, ικανή να πυροδοτήσει εκ νέου, και πιθανότατα πιο παταγώδεις από την προηγούμενη κρίση, χρεωκοπίες και χρεοστάσια με οδυνηρά και πάλι αποτελέσματα. 
Η κατάσταση δεν ήταν λοιπόν και τόσο ρόδινη, όπως προειδοποιούσε και ο έγκυρος Ελληνικός αστικός τύπος στην αυγή του 2020:
https://www.kathimerini.gr/…/oi-fovoi-gia-yfesh-kai-giati-t…

Μάλιστα, η πλειοψηφία των Διευθυνόντων Συμβούλων των μεγαλύτερων επιχειρήσεων διεθνώς, ήταν ιδιαίτερα ανήσυχη στα τέλη του 2019 θεωρώντας πως τα μέσα του 2020 ήταν η πιθανότερη περίοδος εκδήλωσης της ύφεσης. 

Αξίζει κάποιος να διαβάσει τις απόψεις τους εδώ:https://www.cnbc.com/…/ceos-still-consider-recession-to-be-…

Πράγματι, πολλές οικονομίες είχαν ήδη από το 2019 μειούμενο ρυθμό ανάπτυξης.

 Έτσι, δεν είναι λοιπόν παράξενο πως το Ηνωμένο Βασίλειο είχε για το τρίμηνο Δεκεμβρίου-Φεβρουαρίου σχεδόν μηδενικό ρυθμό ανάπτυξης.
Αυτό που έχει συμβεί λοιπόν σήμερα δεν είναι πως η πανδημία χτύπησε μια υγιής διεθνή οικονομία ανακόπτοντας την ανοδική της πορεία. 

Αντίθετα, η πανδημία ήρθε και ξεσκέπασε, εξαιρετικά βίαια και απότομα είναι η αλήθεια, τις αδυναμίες αυτής της οικονομίας η οποία ήταν ήδη σοβαρότατα ασθενής.
Οι λόγοι για τους οποίους αποκρύβεται αυτή η αλήθεια είναι κυρίως πολιτικοί, καθότι μια εκ νέου σοβαρή αμφισβήτηση του καπιταλισμού σήμερα μπορεί να δημιουργήσει επιπλέον δυσεπίλυτα προβλήματα στις αστικές τάξεις αρκετών χωρών. 
Ο κορονοϊός λειτουργεί και ως ο αποδιοπομπαίος τράγος της διεθνικής αστικής τάξης, η οποία προσπαθεί έτσι να αποκρύψει τις εγγενείς αδυναμίες του καπιταλισμού. 
Προσφέρει μάλιστα την αναπάντεχη ευκαιρία να γίνει ευρεία χρήση πρωτοφανών κατασταλτικών μεθόδων οι οποίοι μπορεί να της φανούν εξαιρετικά χρήσιμοι σε μελλοντικές, επικίνδυνες για την ίδια, πολιτικές καταστάσεις.
Stagnation in services sector and winter drop in construction activity hit GDP growth

theguardian.com
UK economy already flatlining before coronavirus, figures revealStagnation in services sector and winter drop in construction activity hit GDP growth


Έγραψε ο
Yannis Vasilopoulos


Δες ακόμη: 


11 Απριλίου, 2020

ΓΙΑ ΤΟ "ΚΡΑΤΟΣ" και ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ "ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ" Του Σφυροδρέπανου !!!

-Εμείς θέλουμε λιγότερο ή περισσότερο κράτος;

Βασικά στοιχεία για όσους δεν κατάλαβαν λέξη από το “Κράτος και Επανάσταση”. Και αυτό αφορά και πολλούς που το διάβασαν μικροί…


Ας ξεκινήσουμε από το βασικό: τι είναι το κράτος;

Το κράτος είναι όργανο ταξικής κυριαρχίας. 


Μια δύναμη πάνω από την κοινωνία, με ένα σύνολο μηχανισμών, που δε διασφαλίζει γενικά και αόριστα την οργάνωση της κοινωνικής δραστηριότητας -με βασικότερη την παραγωγική διαδικασία-, αλλά την οργάνωση της κοινωνίας με τέτοιον τρόπο που να διασφαλίζει και να διαιωνίζει την εξουσία της κυρίαρχης τάξης. Και αυτήν την τελευταία θα την εντοπίσουμε μες στην παραγωγική διαδικασία και όχι έξω από αυτήν, σε κάποιον τομέα του εποικοδομήματος.
Το πρώτο και βασικό που πρέπει να εμπεδώσει κανείς είναι αυτός ακριβώς ο ορισμός, που διαλύει μια αφελή αντίληψη-παραδοχή που από παιδιά μαθαίναμε να θεωρούμε δεδομένη: ότι δηλαδή το κράτος εκφράζει το γενικό συμφέρον ενάντια στα επιμέρους, ατομικά και ιδιωτικά συμφέροντα, και ενσαρκώνει με έναν νεφελώδη “χεγκελιανό” τρόπο την έννοια του “γενικού καλού”, παρά τις όποιες στρεβλώσεις του.

Όχι, το κράτος εκφράζει τα συμφέροντα των κυρίαρχων και την εξουσία τους. Και αυτό δεν είναι ένας χοντροκομμένος απλοϊκός ορισμός, αλλά η ουσία του κράτους, την οποία επιχειρούν να θολώσουν διάφορες “σύγχρονες αναλύσεις” που περιστρέφονται γύρω της χωρίς να την αγγίζουν. 

Πχ η θεωρία του Ν. Πουλαντζά που σε αντίθεση με τον Λένιν, ορίζει το κράτος ως σχέση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργατική τάξη, ανάμεσα στον κυρίαρχο και τον κυριαρχούμενο. 

Μια ρευστή, ευμετάβλητη σχέση, που διαρκώς επανακαθορίζεται με δυναμικό τρόπο και αυτό σημαίνει πως μπορούμε να την αλλάξουμε προς όφελός μας, μέσα από έναν τακτικό Πόλεμο Θέσεων “αλά Γκράμσι”, κερδίζοντας συνεχώς νέες θέσεις και οχυρά, ανεξάρτητα από την στρατηγική σύγκρουση -και βασικά χωρίς αυτή την τελευταία-, δηλαδή χωρίς το άλμα της Επανάστασης και μια “απλοϊκή έφοδο στον ουρανό”.
Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι να γίνουν κυβέρνηση οι ιδεολογικοί απόγονοι-επίγονοι του Πουλαντζά, και να ανακαλύψουν ξαφνικά ως μεγάλοι θεωρητικοί του μαρξισμού πως “άλλο το κράτος και άλλο η κυβέρνηση”, ότι δεν αρκεί μόνο το δεύτερο και ότι πρέπει να έχεις τους “αρμούς της εξουσίας” στα χέρια σου, για να πετύχεις τις αλλαγές που θέλεις. Ποιος να το ‘λεγε…
Πρέπει λοιπόν να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε μακριά από απλοϊκά, αποπροσανατολιστικά σχήματα, τύπου “κρατιστές-αντικρατιστές”, που συσκοτίζουν την ουσία. Είναι αρκετά ενδιαφέρουσα η σύμπτωση φιλελεύθερων και αναρχικών -σαν τον “Αναρχικό Τραπεζίτη” του Πεσόα- στον ένα πόλο του σχήματος, είναι όμως φαιδρό να θεωρούμε στα σοβαρά ότι οποιοσδήποτε Δεξιός είναι με κάποιον τρόπο αντικρατιστής, επειδή είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και κάνουν αστεία επιπέδου Αρβύλας για τους δημόσιους υπαλλήλους. Κι είναι αστείο για μια σειρά λόγους.

Γιατί είναι ιστορικά και διαχρονικά οι κατεξοχήν εκφραστές του. Γιατί “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια”. Γιατί “Νόμος και Τάξη”. Γιατί, όπως λέει και ο Ράμφος, η Εκκλησία είναι κομμάτι του κράτους -κι άσε τους φιλελεύθερους να έχουν τύψεις συνείδησης, ώσπου να ξεχάσουν τον διαχωρισμό τους. Γιατί λατρεύουν την Αστυνομία, τον Στρατό και τα όργανα καταστολής.

Αλλά το κράτος δεν είναι μόνο οι μηχανισμοί καταστολής και επιβολής της δημόσιας άρχουσας τάξης. Ούτε μόνο οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του (σχολείο, εκκλησία κτλ).

 Είναι και ο συλλογικός καπιταλιστής, αυτός που διαχειρίζεται πολιτικά τα συμφέροντα της αστικής τάξης, που την εκπροσωπεί στο εξωτερικό στις Συνόδους Κορυφής, που αναδιανέμει τον εγχώριο πλούτο υπέρ της και την μπουκώνει με ζεστό δημόσιο χρήμα. Υπάρχει πιο επίκαιρο παράδειγμα από τον κορονοϊό και τα λεφτά που χαρίζει σε επιχειρηματίες για να πληρώσουν τους μισθούς και για να χρυσοπληρώσει το ίδιο ιδιωτικές κλίνες ΜΕΘ, αντί να τις επιτάξει;
Η μεγάλη πλειοψηφία των μονοπωλιακών ομίλων και των επιχειρήσεων είναι η φωτογραφία που πρέπει να έχουμε δίπλα στον ορισμό του κρατικοδίαιτου. Όπως διάβασα στον τοίχο ενός φίλου, το να εμπιστεύεσαι δημόσιο χρήμα σε έναν φιλελέ-επιχειρηματία, είναι περίπου σα να εμπιστεύεσαι έναν παιδεραστή να σου προσέχει το παιδί (baby-sitting).
Όσο κωμικό είναι να θεωρεί κανείς αντικρατιστές τους καπιταλιστές και τους φιλελέδες, επειδή υποστηρίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις, άλλο τόσο φαιδρό είναι να θεωρεί κανείς πως όσοι στηρίζουν τις εθνικοποιήσεις είναι σοσιαλιστές και ότι ο σημερινός δημόσιος τομέα είναι μια μεταβατική μορφή προς τον σοσιαλισμό που ονειρευόμαστε. (Παρεμπιπτόντως, οι δύο πόλοι φροντίζουν να λύσουν διαλεκτικά στην πράξη τη μεταξύ τους αντίθεση και να συγκροτήσουν ως νέα ποιότητα τον ΣΔΙΤ, συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, ως επιθυμητό μοντέλο σε όλες τις μπίζνες που στήνουν, γιατί πάντα χρειάζεται το δημόσιο για να αναλάβει με τα ταμεία του και τα δικά μας χρήματα τη βρώμικη, μη επικερδή δουλειά).

Οι κομμουνιστές δεν υποστηρίζουν γενικά και αόριστα τις εθνικοποιήσεις, δε θεωρούν τον δημόσιο τομέα ως μια προπόνηση για το πώς θα είναι οι δημόσιες επιχειρήσεις στην κοινωνία του μέλλοντος, ούτε έχουν ως ορίζοντα το “κοινωνικό κράτος” των καπιταλιστικών χωρών και το Σουηδικό μοντέλο, που δείχνει ολοένα και περισσότερο τα δόντια του στα χρόνια της κρίσης.

 Υπερασπίζονται το δημόσιο χαρακτήρα των αγαθών και των υπηρεσιών, που είναι εντελώς διαφορετικό. Στη σοσιαλιστική κοινωνία -που είναι ανώριμος κομμουνισμός, όπου παλεύουν και συνυπάρχουν το παλιό με το καινούριο-, το κράτος παίρνει στο όνομα της κοινωνίας τα βασικά μέσα παραγωγής πλούτου στην κατοχή του. 
Αλλά όποιος δεν καταλαβαίνει την ειδοποιό ταξική διαφορά μιας επαναστατικής εξουσίας από ένα αστικό κράτος, μπορεί να πάει να κάνει παρέα με εκείνους τους αναρχικούς που δηλώνουν γενικά αντι-εξουσιαστές (αντι-κρατιστές) χωρίς να έχει κανένα ταξικό στοιχείο η πολιτική τους ανάλυση.

Όσο για τους “αριστερούς”, “σοσιαλιστές” και “σοσιαλίζοντες”, που βλέπουν μια δόση “σοσιαλισμού” (όση υπάρχει δηλαδή και στον όρο “σοσιαλδημοκρατία”) στο σημερινό δημόσιο τομέα ή σε κάποιες εθνικοποιήσεις, είναι αυτοί ακριβώς που στην πραγματική σοσιαλιστική εξουσία, θα ανακαλύψουν ξαφνικά τη διαφορά μεταξύ της κρατικοποίησης και της “πραγματικής κοινωνικοποίησης” και θα ταχθούν υπέρ της δεύτερης, με το “ριζοσπαστικό αίτημα” της αυτοδιαχείρισης -που το είδαμε στην πράξη σαν ντροπαλό καπιταλισμό στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο- και εκφράζοντας βασικά την επιθυμία να μην υπάρχει σοσιαλιστική εξουσία-κράτος να οργανώνει την παραγωγή σε πραγματικά πανεθνική βάση. Στο σήμερα όμως, “εδώ και τώρα”, δε λένε όχι σε μια επιτελική θέση στον αστικό κρατικό μηχανισμό, ούτε έχουν κάποιες αγεφύρωτες διαφορές από τους εξίσου κρατικοδίαιτους δεξιούς.

Ας σημειώσουμε και αυτό. 

Όποιος θεωρεί πως είμαστε όλοι μαζί στο ίδιο μέτωπο και το ίδιο σακί (η ΠΦΑ και το προδομένο αριστεροχώρι με τους κομμουνιστές) για την υπεράσπιση του δημόσιου τομέα, βασικά κάνει το ίδιο ακριβώς πολιτικό-μεθοδολογικό λάθος, που κάνει κι ένας φασίστας από την ανάποδη, όταν θεωρεί “μπολσεβίκους” και “αναρχοάπλυτους” όλους τους χώρους αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ -μαζί με αυτόν- ή κάποτε, αριστερά του ΠΑΣΟΚ -μαζί με το ΠΑΣΟΚ, προφανώς.

Το κράτος στην κοινωνία του μέλλοντος ως μισο-κράτος που θα απονεκρώνεται -όχι όμως πριν… “απονεκρωθούν” πολιτικά οι δυνάμεις της αντίδρασης και του παρελθόντος- και ο ακριβής ρόλος του, είναι μεγάλο κεφάλαιο και απαιτεί ξεχωριστή ανάλυση. Για να προχωρήσουμε σε αυτό, όμως, το βασικό είναι έχουμε καθαρό τι είναι το κράτος στον καπιταλισμό και τι θέλουμε να κάνουμε με αυτό. 

Να το καταλάβουμε για να το αλλάξουμε από μέσα και να το φέρουμε στα μέτρα μας; (Όσοι το επιχείρησαν, άλλαξαν οι ίδιοι και ήρθαν αυτοί στα δικά του μέτρα). Ή να το γκρεμίσουμε και να χτίσουμε μια άλλη μορφή κοινωνικής οργάνωσης στη θέση του;

Αυτό που θέλουμε δεν είναι ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο (αστικό) κράτος. Αλλά μια επανάσταση που θα το τσακίσει και ένα τελείως διαφορετικό κράτος -δηλαδή μορφή κοινωνικής οργάνωσης-, μια επαναστατική εξουσία στη θέση του. 

Όποιος δεν έχει καταλάβει ούτε τα βασικά από όσα εξηγεί ο Λένιν στο “Κράτος και Επανάσταση” -ή τα κατάλαβε μικρός, για να τα ξεχάσει στην πορεία, όταν δηλαδή ήρθαν σε σύγκρουση με το ατομικό του βόλεμα- είναι καταδικασμένοι να σκοντάφτουν ξανά και ξανά στην πραγματικότητα και να κάνουν τα ίδια ακριβώς λάθη.Το ζήτημα είναι εμείς αν βγάζουμε συμπεράσματα, για να ξέρουμε “Τι να κάνουμε”