Τρία Kόκκινα Γράμματα: Απ' τον Πειραιά «στις Λεωφόρους του Mέλλοντος»

100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

“Με το βλέμμα στραμμένο στον αιώνα που διανύουμε ως αιώνα νέων επαναστάσεων, ακουμπάμε στην 100χρονη πορεία μας, για να αναδείξουμε την εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, την αναγκαιότητα και ρεαλιστικότητά του."

«Σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος»

Το 1ο ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ

Ετσι ακριβώς όπως το 'γραψε ο ποιητής και κοσμεί το λογότυπο του γιορτασμού των 100χρονων του ΚΚΕ. Τρία κόκκινα γράμματα που πυκνώνουν τη ζωή χιλιάδων αγωνιστών, τόσο αυτών που έπεσαν στη μάχη, όσο κι αυτών που συνεχίζουν: «Σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος».

Διανύοντας ήδη το 2018, κρατάμε από την Ιστορία τη βασική διαπίστωση ότι «το ΚΚΕ ιδρύθηκε το 1918, ως ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος στη χώρα μας, κάτω και από την επίδραση της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης του 1917 στη Ρωσία. Είναι το συνειδητό, οργανωμένο, πρωτοπόρο τμήμα της εργατικής τάξης που έχει στρατηγικό στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού» (από το Πρόγραμμα του ΚΚΕ).

Καθώς συμπληρώνονται φέτος τα 100 χρόνια από τη μέρα που στον Πειραιά ιδρύθηκε το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (μετέπειτα ΚΚΕ) και έχοντας πίσω μας ήδη μια τετραετία πλούσιας δραστηριότητας, που ανέδειξε σημαντικές πλευρές της Ιστορίας του Κόμματος, κορυφώνουμε τις εκδηλώσεις για τα 100χρονα του ΚΚΕ με μετρήσιμους δείκτες, που να αφορούν στον κεντρικό στόχο, την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κάπα Κάπα Εψιλον!

Η δημοσιοποίηση, την επόμενη βδομάδα, της Διακήρυξης της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100χρονα σηματοδοτεί μια μεγάλη εξόρμηση, ενώ στη συνέχεια θα ακολουθήσουν πολύμορφες πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις.

*

Στο σύνολό του, το 2018 σηματοδοτεί την πορεία ενός αιώνα στον οποίο το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση. Με το βλέμμα στραμμένο στον αιώνα που διανύουμε ως αιώνα νέων επαναστάσεων, ακουμπάμε στην 100χρονη πορεία μας, για να αναδείξουμε την εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, την αναγκαιότητα και ρεαλιστικότητά του.

Οπλισμένοι με το Πρόγραμμα που εγκρίθηκε στο 19ο Συνέδριο και τις Αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου, γιορτάζουμε τα 100χρονα όχι απλά με καταγραφή της ιστορικής διαδρομής, αλλά με προβολή των στόχων μας στα πιο μικρά και στα πιο μεγάλα.

Σε αυτήν την πορεία, οι Οργανώσεις του Κόμματος βρίσκονται ήδη σε άμιλλα για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων, ιδιαίτερα όσον αφορά την κομματική οικοδόμηση, στη βάση των Αποφάσεων που έθεσε το 20ό Συνέδριο του Κόμματος:

«Επιμένουμε στο στόχο να πετύχουμε ένα άλμα στην κομματική οικοδόμηση και στην ιδεολογική και πολιτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ στην εργατική τάξη μπροστά στο γιορτασμό των 100 χρόνων του Κόμματος. Αυτό το καθήκον μπορεί να συνοψιστεί στους παρακάτω κωδικοποιημένους στόχους για την κομματική οικοδόμηση, που πρέπει να αποτελέσουν και αντικείμενο άμιλλας ανάμεσα στις Κομματικές Οργανώσεις:

• Βελτίωση του ποσοστού βιομηχανικών εργατών και εργατριών και του αριθμού των ΚΟΒ σε μεγάλες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας.

• Βελτίωση της κοινωνικής σύνθεσης του Κόμματος, μέσω της αύξησης του ποσοστού εργατών και εργατριών.

• Βελτίωση της ηλικιακής σύνθεσης, με αύξηση των στρατολογιών από την ΚΝΕ και από τις ηλικίες 18 - 40 ετών.

• Αύξηση στρατολογίας γυναικών και ενίσχυση του ποσοστού τους στο σύνολο του Κόμματος και στα καθοδηγητικά όργανα».

Η δραστηριότητά μας μπροστά στα 100χρονα του ΚΚΕ είναι δεμένη με τα άμεσα πολιτικά καθήκοντα, την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη με την αστική τάξη, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα άλλα αστικά κόμματα, σε σχέση με τους στόχους της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας και της νέας αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης, με τη συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, με την αντιπαράθεση με τον αντικομμουνισμό κ.λπ.

Η δραστηριότητα για τα 100 χρόνια του Κόμματος 

θα συνδυαστεί με μια πλατιά συζήτηση σχετικά με την πολιτική πρόταση του Κόμματος, για την εργατική εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με την προβολή του Προγράμματός του, την αντίληψή του για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Με την ανάδειξη των προϋποθέσεων σήμερα για την προετοιμασία αυτής της προοπτικής, τη μάχη δηλαδή για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.Αυτά ακριβώς τα καθήκοντα είναι που δίνουν και το περιεχόμενο στην ανάδειξη της ιστορικής πείρας του ΚΚΕ, καθορίζουν το χαρακτήρα των εκδηλώσεων για τα 100χρονα, όχι στενά ως εκδηλώσεις μνήμης, αλλά ως πλατιά εξόρμηση στην εργατική τάξη: Ανάδειξη των ιστορικών στιγμών με παράλληλη οργάνωση της σύγχρονης πάλης βασισμένης στην 100χρονη πορεία.

Οι εκατοντάδες εκδηλώσεις που ήδη προγραμματίζονται υπηρετούν αυτόν το σκοπό. 
Πώς θα γίνει το ΚΚΕ ικανότερο στην αποστολή του. 
Πώς θα συσπειρωθούν γύρω απ' αυτό μεγάλες μάζες εργαζομένων και πώς αυτό θα χτίζει την ταξική ενότητα μέσα στους χώρους δουλειάς.

Βαδίζουμε ολοταχώς στο 2018 γι' αυτό που ιστορικά είναι η περηφάνια της ίδιας της τάξης μας, το όσο το δυνατόν πιο ισχυρό ΚΚΕ.

Το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» στις 31-12-1991. Την προηγουμένη μέρα, η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο κατέβηκε από το Κρεμλίνο. Ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορεί με μια κόκκινη σημαία και στο πρώτο θέμα γράφει: «Ψηλά τη σημαία. Μπορεί να χάθηκε μια μεγάλη μάχη, αλλά θα κερδηθεί ο μεγάλος πόλεμος. Ο σοσιαλισμός θα νικήσει»

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Διαβάστε σήμερα...

Οργανωμένη λαϊκή κινητοποίηση απέναντι στο νέο πολυνομοσχέδιο

Διαχρονικοί στυλοβάτες των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στα Βαλκάνια

Η αναβάθμιση των τουρκικών διεκδικήσεων αντανακλά ευρύτερους ανταγωνισμούς

Νέες αντιδραστικές αλλαγές στο νόμο, προαπαιτούμενες για το αστικό πολιτικό σύστημα

Θέλουν το λαό συμβιβασμένο με τη φτώχεια και τη δυστυχία

Την Κυριακή 14 Γενάρη η εκδήλωση για απόφοιτους σχολών σοσιαλιστικών χωρών

Η υποδοχή και η περίθαλψη των παιδιών στις σοσιαλιστικές χώρες. Η εκπαίδευσή τους και η δουλειά της ΕΒΟΠ

«Στρατόπεδο του Χαϊδαρίου» του Θέμου Κορνάρου

 Η ονοματολογία για την ΠΓΔΜ είναι το δέντρο που κρύβει το δάσος

Ελεύθερη είσοδος την Κυριακή στην έκθεση με έργα του Γ. Βαρλάμου

 Ο καβγάς καβγάς και οι μπίζνες μπίζνες...

Παθογένειες και στρεβλώσεις

 Εντονο «ενδιαφέρον»

 Γκριζάρισμα

 Αντικομμουνισμός...

 ...με κάθε ευκαιρία

Οργανώνουμε τη μάχη ενάντια στα «κρίσιμα ορόσημα» του κεφαλαίου

 Εκδήλωση παρουσίασης της Διακήρυξης για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ

 Το χρονοδιάγραμμα μέχρι τα τέλη Γενάρη

 Στο επίκεντρο ισχυρών ανταγωνισμών

 NAVTEX και «αντι-NAVTEX» διατρέχουν όλο το Αιγαίο

 Τι έλεγαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι για το νόμο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που σήμερα επεκτείνουν

 Ολοκληρώθηκε η διαβούλευση για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής

Copyright © 1997-2018 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Για Τους ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ: Ανταπόκριση απ' τα Στρατόπεδα,του Ρ'

Οι φαντάροι δεν έχουν καμιά δουλειά στις πολεμικές επιδρομές του ΝΑΤΟ


Ο «Ριζοσπάστης» μιλά με έναν από τους φαντάρους που αρνήθηκαν να συμμετέχουν στη φύλαξη της ΝΑΤΟικής βάσης ελικοπτέρων που έχει στήσει η κυβέρνηση στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, τον Αλέκο Εμμανουήλ.

-- Ποια είναι τα προβλήματα του φαντάρου σήμερα;

-- Γενικό πρόβλημα αποτελεί η επιδίωξη να γίνουν οι φαντάροι πειθήνια όργανα του συστήματος που υπηρετεί τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Γι' αυτό ο φαντάρος, από τη στιγμή που για πρώτη φορά περνάει την πύλη του στρατοπέδου, πρέπει να γνωρίζει ότι στη στρατιωτική του θητεία συνεχίζει να έχει όλα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που είχε ως πολίτης. Αυτά τα δικαιώματα και οι ελευθερίες δεν σταματούν στην πύλη του στρατοπέδου. Οπου γίνεται προσπάθεια περιορισμού των δικαιωμάτων και των ελευθεριών μέσα στα στρατόπεδα, ο φαντάρος έχει δικαίωμα να διεκδικήσει με αναφορές και διαμαρτυρίες την κατοχύρωση και την εφαρμογή τους.

Ενα άλλο οξυμένο πρόβλημα είναι το οικονομικό. Η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δίνει στους φαντάρους 8,62 ευρώ το μήνα. Περιττό να αναφερθεί πως το ποσό αυτό δεν φτάνει ούτε για τα αναγκαία. 

Την ίδια στιγμή που ξοδεύονται εκατομμύρια σε ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, στις τουαλέτες υπάρχουν ποντίκια. Ενώ ο λαός δεινοπαθεί, η κυβέρνηση δίνει χρήματα για νέες αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και το συσσίτιο περιλαμβάνει μισή μερίδα φαγητό και ενίοτε σκουλήκια όπως στο Μεσολόγγι. Εδώ δεν υπάρχουν χρήματα για καθαριστικά είδη και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση δίνει δισεκατομμύρια για τα «F-16».

-- Γιατί αντιδράσατε στην ανάληψη υποστηρικτικών καθηκόντων στη ΝΑΤΟική βάση ελικοπτέρων από τη μονάδα σας στην Αλεξανδρούπολη;

-- Δεν πρόκειται ποτέ να φυλάξουμε, ούτε να εκτελέσουμε καμιά άλλη υπηρεσία που υποστηρίζει το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς φονιάδες των λαών. 

Προσωπικά αυτό υποστήριξα στην αναφορά μου προς τη διοίκηση. Το ίδιο έπραξαν κι άλλοι συνάδελφοί μου. 

Είναι προκλητικό και απαράδεκτο να φέρνουν μέσα στην πατρίδα μας, στο ίδιο το σπίτι μας, τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ που σχεδιάζουν και εξαπολύουν πολέμους ενάντια στους λαούς. Να φυλάμε και να γινόμαστε έτσι συνένοχοι στα εγκλήματά τους, που ξέρει όλος ο κόσμος. 

Τα εγκλήματα σε βάρος των λαών της Γιουγκοσλαβίας, της Συρίας και άλλων. Δεν ξεχνάμε την επέμβαση των Αγγλοαμερικανών στη χώρα μας σε βάρος του ελληνικού λαού το 1946 - 1949, ενάντια στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Τελικά προσβάλλει και ντροπιάζει τον φαντάρο να του δίνονται εντολές για να υπηρετεί τα συμφέροντα των φονιάδων των λαών, που είναι ενάντια στα συμφέροντα του ελληνικού λαού και της νεολαίας.

-- Από τα πρώτα πράγματα που επιδιώκεται να αποδεχτούν οι φαντάροι, είναι ότι στο στρατό δεν έχουν δικαιώματα. Πώς κατοχυρώνουν σήμερα οι φαντάροι τα δικαιώματά τους;

-- Ο φαντάρος από την πρώτη μέρα παρουσίας στη μονάδα βομβαρδίζεται από μια σειρά ιδεολογήματα, όπου λένε ότι «εκεί που σταματάει η λογική αρχίζει ο στρατός». 

Το κράτος, όλες οι κυβερνήσεις και η σημερινή ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθούν να περάσουν στη συνείδηση του φαντάρου ότι δεν υπάρχουν δικαιώματα και ελευθερίες. Οτι δεν υπάρχουν τρόποι διεκδίκησης και διαμαρτυρίας. 

Ο φαντάρος όμως έχει κάθε δικαίωμα, θαρρετά, αγωνιστικά, να παλέψει για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, για δικαιώματα και ελευθερίες.

Προσπαθούν με τη φοβία να εμποδίσουν κάθε προσπάθεια διεκδίκησης.

Η άρνηση φύλαξης ΝΑΤΟικών βάσεων από Ελληνες φαντάρους αποτελεί και παράδειγμα για τον τρόπο που ο φαντάρος μπορεί να διεκδικεί και να υπερασπίζεται τα δικαιώματά του μέσα στο στρατό. Η επιλογή της αναφοράς και της διαμαρτυρίας, απέναντι σε κάθε προσπάθεια περιορισμού και εκφοβισμού, αποτελεί τρόπο διεκδίκησης. Τα δικαιώματά μας και οι ελευθερίες δεν μας χαρίζονται από κανέναν. 

Αντίθετα, με περήφανη και αγωνιστική στάση κατακτιούνται στην πράξη. Αυτή η στάση είναι η μοναδική που μπορεί να αποτελέσει οδηγό για διεύρυνση των δικαιωμάτων, των ελευθεριών, για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης μέσα στα στρατόπεδα.


Αποστολές εκτός συνόρων

Απ' τη στήλη μας στο παρελθόν, με αφορμή έγγραφες διαμαρτυρίες στρατιωτών, αλλά και από προφορικές αναφορές τους σε μονάδες, έχει στηλιτευτεί κατ' επανάληψη η συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε αποστολές εκτός συνόρων.

Οι αποστολές αυτές, ακόμη και αν βαφτίζονται «ειρηνευτικές», «ανθρωπιστικές», «αντι-πειρατικές», το πραγματικό τους επιχειρησιακό υπόβαθρο είναι βίαια επεμβατικό, ενταγμένο στο πλαίσιο στήριξης και εξυπηρέτησης των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, ενάντια σε λαούς, σε περιοχές - στόχους.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν πολλούς λόγους να στηρίζουν τέτοιου είδους δεσμεύσεις και συμμετοχές. Ο ελληνικός λαός, όμως, τα στελέχη και οι στρατιώτες των Ενόπλων Δυνάμεων απολύτως κανέναν.

Κανένα λόγο δεν έχουν να στηρίζουν και πολύ περισσότερο να συμμετέχουν σε επιχειρήσεις σαν τη ΝΑΤΟική θηριωδία στη Γιουγκοσλαβία, 

που άφησε πίσω της χιλιάδες νεκρούς, «παράπλευρες απώλειες», εκτελεσμένους άμαχους, βομβαρδισμένα νοσοκομεία, σχολεία, ακόμη και νεκροταφεία. `Η σε επιχειρήσεις σαν αυτές των Αμερικανών, Γάλλων, Ρώσων και ΝΑΤΟικών για την αποκατάσταση της ...δημοκρατίας στη Συρία, που είναι η αιτία 12 εκατομμύρια παιδιά να ζουν σε απελπιστική κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας ή να έχουν διασκορπιστεί ως προσφυγόπουλα στις γύρω χώρες.
Τα 1,3 εκατομμύρια νεκροί που το ΝΑΤΟ άφησε πίσω του στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, είναι απ' τους πολέμους των συμμάχων της Ελλάδας κατά της ...τρομοκρατίας. Είναι απ' τους πολέμους που οι ελληνικές κυβερνήσεις στήριξαν όχι μόνο πολιτικά αλλά και στρατιωτικά μέσω των βάσεων και των άλλων παραχωρημένων υποδομών.

Είναι πλέον ώρα να γίνει συνείδηση σε κάθε στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων, σε κάθε στρατευμένο. Κανένας να μη γίνει υπηρέτης των εγκληματικών σχεδίων των ιμπεριαλιστών. Καμιά συμμετοχή σε ΝΑΤΟική ή ευρωενωσιακή αποστολή ή άσκηση. Αρνηση στην αποδοχή μετατροπής των στρατιωτών μας σε υπηρετικό προσωπικό σε υπάρχουσες και εκκολαπτόμενες ξένες στρατιωτικές βάσεις.

Καψόνι στο στρατό

Στη στήλη έχουν φθάσει πολλές καταγγελίες σχετικά με τα καψόνια στο στρατό.
Είναι γνωστό ότι το καψόνι εμπεριέχει εξαναγκασμό, δηλαδή βία. Η βία αυτή μπορεί να είναι ψυχική αλλά και σωματική. 

Η άσκησή της δεν έχει καμία εύλογη αιτία και δεν προβλέπεται πουθενά, ακόμα και στα εγκεκριμένα προγράμματα ή διαταγές εκπαίδευσης της στρατιωτικής υπηρεσίας.

Ομως, ως πρακτική υπάρχει. 

Υπάρχει και καταδυναστεύει εκατοντάδες στρατευμένους νέους, μετατρέποντας την ήδη επιβαρυμένη καθημερινότητά τους σε κόλαση. Το καψόνι γίνεται για τον εξαναγκασμό αυτού που το υφίσταται, πολλές φορές με την ανοχή και τη συγκαλυμμένη διατήρηση αυτής της βάναυσης πρακτικής απ' τις στρατιωτικές διοικήσεις.

Η ψευδεπίγραφη «επένδυση» της βίας του καψονιού με εκπαιδευτικά στοιχεία, όπως η ενδυνάμωση του χαρακτήρα, η αύξηση της ψυχικής και σωματικής αντοχής αλλά και η εκπαίδευση στην εκτέλεση των διαταγών δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα.

Είναι επίσης γνωστό ότι σε πολλές περιπτώσεις, αυτή η «εθιμική» βία ευθύνεται για τραγικά συμβάντα σε στρατευμένους, ακόμη και για αυτοκτονίες.

Ο κάθε στρατιώτης, ανεξαρτήτως του βαθμού που φέρει αυτός που τον διατάσσει να εκτελέσει το καψόνι με οποιονδήποτε τρόπο, όχι μόνο πρέπει να αρνηθεί την εκτέλεσή του, αλλά ταυτόχρονα και άμεσα να το καταγγείλει.
Είναι υποχρέωση του κάθε στρατιώτη, με την άρνηση στην εκτέλεση του καψονιού, να βοηθήσει να καταργηθεί το καψόνι στην πράξη.

Προετοιμασία για ...μετά

Καταγγελία στρατευμένων στη στήλη περιγράφει τη «διδακτική» προτροπή αξιωματικού της Πολεμικής Αεροπορίας προς νεοσύλλεκτους σμηνίτες. «Εδώ προετοιμάζεστε για τη ζωή και τη δουλειά. Εδώ θα μάθετε να υπακούτε», είπε. Εννοώντας φυσικά το σύστημα.

Προφανώς, το θέμα δεν αφορά «στενά» τι είπε ένας εκπαιδευτής υποσμηναγός σε εκπαιδευόμενους νεοσύλλεκτους, χωρίς φυσικά να απαλλάσσεται ο οποιοσδήποτε απ' τις προσωπικές ευθύνες που δημιουργούν τέτοιες δηλώσεις όταν γίνονται στο συγκεκριμένο χώρο.

Το θέμα είναι, κι αυτό είναι τραγικά σοβαρό κι επικίνδυνο, ότι τέτοιες προτροπές φανερώνουν ξεκάθαρα πως στην εκπαίδευση εντάσσεται και το «στρώσιμο» των νέων μας για τον εργασιακό μεσαίωνα που τους περιμένει μετά την απόλυσή τους. 

Εναν μεσαίωνα, που μπορεί η κυβέρνηση να παρέλαβε απ' τις προηγούμενες κυβερνήσεις, όμως τον στηρίζει ένθερμα και τον επεκτείνει καθημερινά.  

Τώρα, αν κάποιοι συνδέουν με τα προηγούμενα και δηλώσεις του τύπου «...η Ελλάδα αποτελεί μια υποσχόμενη επένδυση» του Αμερικανού πρέσβη, Τζέφρι Πάιατ, στο Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο και μάλιστα πολύ συχνού επισκέπτη του υπουργείου Αμυνας, δεν θα έχουν καθόλου άδικο.

Οι φαντάροι όμως έχουν δικαιώματα και στη θητεία τους, αλλά και μετά από αυτή. Συλλογικά να αγωνιστούν γι' αυτά, σε πείσμα του κάθε αντιδραστικού που τους θέλει να αποδέχονται αναντίρρητα την κατάργηση των δικαιωμάτων τους.

100 χρόνια ΚΚΕ

Στο επόμενο φύλλο του «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» στις 13-14 Γενάρη, θα δημοσιευτεί η Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 χρόνων του.

Στη Διακήρυξη αποτυπώνονται η πορεία και οι αγώνες και οι θυσίες του ΚΚΕ για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων, της φτωχής αγροτιάς, των γυναικών, της νεολαίας.

Η πορεία του ταυτίστηκε με τους αγώνες του λαού μας ενάντια στην εκμετάλλευση και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Οσες φορές ο ελληνικός λαός και η νεολαία έκαναν δεκτά τα συνθήματα του ΚΚΕ, είχαν νίκες και έγραψαν λαμπρές σελίδες. Χάραξαν νικηφόρα πορεία και νίκησαν το φασισμό - ναζισμό με την αντίσταση στους κατακτητές το 1940 - 1944 και με τη συμμετοχή χιλιάδων στρατιωτικών μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ.

Το ΚΚΕ άντεξε σε διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες, εκτελεστικά αποσπάσματα, γιατί ήταν πάντα ριζωμένο στο λαό και πάλευε για το δίκιο, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Η δημοσίευση της Διακήρυξης της ΚΕ του ΚΚΕ αποτελεί έναυσμα για πλατιά συζήτηση με τους στρατιωτικούς για την προοπτική της διεξόδου, για το λαό και την πατρίδα μας, που προτείνει και αγωνίζεται το ΚΚΕ. 

Οι φαντάροι να συζητήσουν ανοιχτά, να μάθουν για το ΚΚΕ και να διαδώσουν ανοιχτά τον «Ριζοσπάστη» με τη Διακήρυξη μέσα στα στρατόπεδα.

Στη συζήτηση, αλλά και στην πληθώρα των εκδηλώσεων που θα πραγματοποιηθούν σε όλη τη διάρκεια του 2018, το ΚΚΕ καλεί το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, ειδικότερα αυτούς που προέρχονται από φτωχά λαϊκά στρώματα, να μελετήσουν την ανηφορική μεν, αλλά γεμάτη με αγώνες, θυσίες και διαχρονικές αξίες πορεία του ΚΚΕ.

Η δημοσίευση της Διακήρυξης για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ να αποτελέσει βήμα για ακόμη μεγαλύτερη ανάπτυξη των αγώνων σχετικά με τη διεκδίκηση, κατοχύρωση και διεύρυνση των δικαιωμάτων της στρατευμένης νεολαίας. Να βρισκόμαστε όλοι σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα. Ο αγώνας ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ είναι ίδιος με τον αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις. Είναι δεμένος με τον αγώνα για εργασία και δικαιώματα.

Ηδη έχουν προγραμματιστεί εξορμήσεις σε στρατόπεδα, στον Αυλώνα, Μεγάλο Πεύκο, στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, στην Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Υποστήριξης Στρατού (ΑΣΔΥΣ) και στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου.

Το «Μ» κι εΜείς...

          Ωραία μπήκε η χρονιά. 

Μ' ένα τεράστιο «Μ» να προβάλλει στον ορίζοντα, καλύπτοντας όσα ήρθαν κι όσα μας έρχονται κατακέφαλα.

   Κουτσουρεμένες συντάξεις, εξαερωμένο ΕΚΑΣ, πετσοκομμένα επιδόματα, απαγορευμένος καρπός οι απεργίες, φόροι αναγνωρισμένοι μέχρι κι απ' τον εξαφανισμένο Σώρα και με την απειλή, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, σφοδρών αποκαλύψεων για την πολιτική προσωπικότητα του πρωθυπουργού από την σύντροφό του. 

      Αυτό το «Μ», που αντιστοιχεί στη ΠΓΔΜ, μοιάζει με κουμπί αναγκαστικών εξελίξεων, που το πάτησε κάποιος και ψεκάστηκε η βαλκανική ανθρωπότης χωρίς να μπορεί να φανταστεί καμία άλλη λέξη που ν' αρχίζει από Μ, ούτε καν μαμά. 

     Και κάπου εκεί, ανάμεσα στην παραγωγικότητα και τα παράγωγα, με ανταλλαγή εορταστικών προορισμών (ο Ελληνας πρωθυπουργός στο Βελιγράδι και ο Σκοπιανός στη Σαλονίκη), λίγες μέρες πριν κάτσει το περιστέρι στο κεφάλι του επόμενου Καρατζαφέρη, το χέρι που πάτησε το κουμπί γράφει ΝΑΤΟ, αλλά δεν απαντά ευθέως για τη σημασία του «Μ».

     Η κλασική ερώτηση ποιος ωφελείται (qui bono) από την πρόταξη της ονοματολογίας για την ΠΓΔΜ, καταχείμωνο, ανάμεσα στα σούρτα - φέρτα του Ερντογάν και τα οχτώ πιόνια - στρατιώτες στη σκακιέρα του Αιγαίου, με τα γεωτρύπανα να κάνουν τουρισμό απ' τα ανοιχτά της Μονεμβάσιας ως τη Νάξο και την Κύπρο, δεν απαντιέται απ' όσους κόπτονται για το «Μ». 

Την ονομασία. Ενδεχομένως και τη Μ-άρκα των προϊόντων της ιμπεριαλιστικής πολιτικής.

     Μπαίνω λοιπόν κι εγώ στο διαδίκτυο, μπας και βρω παράγωγα συμφέροντα για το όνομα στους χάρτες της περιοχής και στα στρατιωτικά ιστολόγια που κάτι ξέρουν εδώ και μία εικοσαετία για τη χρησιμότητα του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας. 

     Μεταφέρω λίγα, απ' τα έτσι κι αλλιώς λίγα που αφορούν στην περιοχή για ακαδημαϊκή, γεωγραφική και οικονομική ενημέρωση, όσων δεν γνωρίζουν τι ενώνει την ΠΓΔΜ με το Κόσσοβο και τον Αλέξη με τους τρεις πρωθυπουργούς της περιοχής, όπως εμφανίστηκαν πρόσφατα σε κοινή συνέντευξη Τύπου. Ετσι το «Μ» φαίνεται ότι θα εξυπηρετήσει το «Β» της Βάσης Bondsteel.

   Η Βάση θεμελιώθηκε τον Ιούνη του '99 στο ανατολικό Κόσσοβο για τις Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ και είναι η μεγαλύτερη και ακριβότερη στην Ευρώπη, από την εποχή του Βιετνάμ. Είναι επίσης το αρχηγείο πολυεθνικών στρατιωτικών δυνάμεων (MNBG-E, KFOR - ΝΑΤΟ) με αρκετές χιλιάδες στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό κι άρχισε να χτίζεται αμέσως μετά τις εβδομήντα οχτώ μέρες ανελέητων βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας. Δεν θα σας κουράσω με λεπτομέρειες για τα καπουτσίνο καφέ και τα κοτοπουλάδικα Κεντάκι που διαθέτει. Σημειώνω ότι έχει 14 χιλιόμετρα περίμετρο, 2,5 μέτρα τσιμεντένιο φράχτη και η ανεργία στον πληθυσμό γύρω της κυμαίνεται κοντά στο 80%. 

Ο πραγματικός σκοπός της Βάσης, όπως τον γράφουν, είναι η προστασία της ροής του πετρελαίου απ' την περιοχή του Καυκάσου στην Ευρώπη, διά του διαβαλκανικού αγωγού AMBO. Χρηματοδότες επιφανείς οι EΧXONMOBIL και η CHEVRON. 

Η Βάση, σ' ένα βαθμό ανταγωνίζεται πετρελαϊκώς τα τουρκικά συμφέροντα, αλλά σ' αυτήν έχουν κατά καιρούς γευτεί εκπαίδευση, καφέ και χάμπουργκερ και Ελληνες και Τούρκοι στρατιώτες.

Τη σημασία του «Μ» πρέπει κανείς να την ψάξει στο AMBO. Αλβανία Μακεδονία Βουλγαρία Oil - πετρέλαιο. Αρχικά που απαντούν χωρίς παράγωγα στο τις ωφελείται.

                           Καλή μας χρονιά!

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

«Μέχρι πού Mπορούν να Φτάσουν;»

Oι αβροφρονήσεις !!

και το συνδικαλιστικό τους προσωπικό: 

Όλο και περισσότεροι συνδικαλισμένοι εργαζόμενοι, που μέχρι τώρα για διάφορους λόγους βρίσκονταν στο ίδιο σπίτι με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, αναρωτιούνται για τη στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Μας λένε: «Μέχρι πού μπορούν να φτάσουν; Ούτε για το δικαίωμα στην απεργία και την οργάνωση των εργαζομένων δεν θα κάνουν κινητοποίηση;». 

Τα ερωτήματα αυτά προκύπτουν από συνδικάτα και συνδικαλιστές, αλλά και εργαζόμενους που δεν συμφωνούν συνολικά με τις αντιλήψεις, τις κατευθύνσεις του ταξικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, αναγνωρίζουν όμως την αγωνιστική συνέπεια, τη μαχητικότητα, το ρόλο του στην αναζωογόνηση των συνδικάτων.

Αυτό είναι μια θετική εξέλιξη, ελπιδοφόρα. Χρειάζεται και οι ίδιοι για να βρουν απαντήσεις να θυμηθούν τη στάση αυτών των ηγεσιών όλα τα προηγούμενα χρόνια. Η στάση τους απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση είναι ίδια όπως και στις προηγούμενες, γιατί από κοινού, παρά τις όποιες διαφορές τους, υπηρετούν την ίδια στρατηγική, την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων, ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης.

Χρειάζεται να θυμηθούν ότι δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που όλοι μαζί, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ, ψήφισαν τη μονιμοποίηση όλων των παλιών και τη νομοθέτηση νέων άγριων μέτρων που φτωχοποιούν τους εργαζόμενους και διαμορφώνουν μια εργασιακή ζούγκλα για τα νέα παιδιά. Σήμερα, μαζί επιδιώκουν να τα επιβάλουν.

Οι όποιες αντιπολιτευτικές κορόνες υψώνονταν, «για τα μάτια του κόσμου», όπως λέει και ο λαός μας, από αυτούς που τώρα δεν είναι στην κυβέρνηση, έχουν και ένα όριο. Και αυτό το όριο είναι η στιγμή που θα τους τραβήξει το αυτί η μεγαλοεργοδοσία, το μεγάλο κεφάλαιο. Τώρα είναι φανερό ότι τους τράβηξαν τα αυτιά. Φαίνεται ότι δεν είναι αρκετός ο ρόλος που είχαν αναλάβει, να υπονομεύουν κινητοποιήσεις που δεν μπορούσαν να σταματήσουν. 

Τώρα, τα αφεντικά τούς αναθέτουν ρόλο ανοιχτά απεργοσπαστικό, όχι συγκαλυμμένο, να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου.

Γιατί μέτρα, όπως η απαγόρευση του απεργιακού δικαιώματος, ο περιορισμός της συνδικαλιστικής δράσης, που θα ακολουθήσει, είναι απαιτήσεις της μεγαλοεργοδοσίας, η οποία θέλει να έχει λυμένα τα χέρια της για τα επόμενα χρόνια, χωρίς αντιστάσεις και διεκδικήσεις δικαιωμάτων, για να θωρακίσει την ανάκαμψη των κερδών της, που σημαίνει εκτίναξη της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. 

Γι' αυτό και ξεκινούν την επίθεση από τα πρωτοβάθμια σωματεία, εκεί όπου η εργοδοτική τρομοκρατία είναι άμεση αλλά και τα προβλήματα οξυμένα. 

Εκεί θέλουν να μην υπάρχει οργάνωση, συνδικάτο, να μπει στο «γύψο» το απεργιακό δικαίωμα, να περιοριστεί η συνδικαλιστική δράση. 

Με τις ηγεσίες στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ και σε μια σειρά από Ομοσπονδίες δεν έχουν πρόβλημα, κοιμούνται ήσυχοι. Αποδεικνύουν ότι έχουν συμφωνήσει στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς και αυτό φανερώθηκε ανάγλυφα στην πρόσφατη αντιαπεργιακή τροπολογία, η οποία αποσύρθηκε προσωρινά: Η ΓΣΕΕ θυμήθηκε να βγάλει ανακοίνωση την επόμενη μέρα το μεσημέρι!

Χαρακτηριστικά παραδείγματα από κλάδους

Η τακτική της ΓΣΕΕ αποκαλύπτει τον ολοένα και μεγαλύτερο, ασφυκτικό εναγκαλισμό με τις απαιτήσεις του ΣΕΒ, των άλλων εργοδοτικών ενώσεων και με τη σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. 

Το αντιλαμβάνονται πολύ περισσότεροι. Είναι πιο ορατά τα εμπόδια που βάζουν για να εκφράσει η εργατική τάξη την αντίθεσή της στην αντιλαϊκή πολιτική, ακόμα και σε χώρους όπου οι παρατάξεις αυτές αντλούσαν τη δύναμή τους και σήμερα βρίσκονται στο κέντρο της επίθεσης, όπως οι επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, οι πρώην ΔΕΚΟ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ΔΕΗ.

Κεντρικό θέμα ήταν αυτές τις μέρες η πώληση των λιγνιτικών μονάδων, αλλά στις μονάδες της ΔΕΗ στις 14 Δεκέμβρη δεν υπήρχε ουσιαστικά απεργία ούτε και κάποια άλλη αξιόλογη κινητοποίηση, αντίστοιχη των εξελίξεων, πέρα από ορισμένες φιέστες. Στην απεργιακή συγκέντρωση της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, που ήταν πανελλαδική, δεν κινητοποίησαν πάνω από 250 εργαζόμενους ούτε καν τα στελέχη τους που έχουν ως εκλεγμένους συνδικαλιστές στα σωματεία τους.

Στις τράπεζες παρομοίως. 

Αντίστοιχα στους χώρους του εμπορίου και των υπηρεσιών. 

Το ΔΣ της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΙΥΕ) κωλυσιεργούσε συνειδητά να συνεδριάσει και το έκανε για να αποφασίσει απεργία δύο μέρες πριν, ώστε να μην υπάρχει χρόνος προετοιμασίας. Στην ίδια συνεδρίαση πήρε ακόμα μία απόφαση για απεργία για τις 17 Δεκέμβρη, με θέμα την υπεράσπιση της Κυριακής αργίας, αλλά και αυτή την ανακοίνωσε στους εμποροϋπαλλήλους πάλι 2 μέρες πριν. Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις (ΜΕΤΑ - ΠΑΣΚΕ) στην ΟΙΥΕ έχουν σύστημα να ανακοινώνουν απεργιακές συγκεντρώσεις για την Κυριακή αργία χωρίς σχέδιο, προετοιμασία, οργάνωση, απεργίες που μένουν στα δελτία Τύπου και δεν τις πραγματοποιούν, ενώ οι ίδιοι ακριβώς συνδικαλιστές στη ΓΣΕΕ δεν ψήφισαν την πρόταση για απεργία - απάντηση ενάντια στο πολυνομοσχέδιο γιατί... «οι εργαζόμενοι δεν συμμετέχουν»!

Οι ίδιοι που συστηματικά σπέρνουν την ηττοπάθεια, τον συμβιβασμό, τώρα εμφανίζονται δήθεν «προβληματισμένοι», φτάνοντας στο σημείο να ρίχνουν στους εργαζόμενους το φταίξιμο για την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος, ισχυριζόμενοι ότι «ο κόσμος δεν τραβάει». Και ακόμα περισσότερο, την υποχώρηση του κινήματος, για την οποία έχουν παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, την επικαλούνται για την παραπέρα υπονόμευση της δράσης των σωματείων και των μορφών πάλης, όπως είναι το όπλο της απεργίας!

Στην τελευταία συνεδρίαση της διοίκησης της ΓΣΕΕ, οι εκπρόσωποι μεγάλων οργανώσεων που απεργία συντονισμένη και επιτυχημένη στους χώρους τους δεν θα μπορούσε να την αγνοήσει κανείς, θα ταρακουνούσε πραγματικά (όπως ΟΤΟΕ, ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, ΟΜΕ - ΟΤΕ) στις παρεμβάσεις τους ανέφεραν:

  «Ο κόσμος δεν τραβάει, οι απεργίες πλέον δεν είναι μέσο πίεσης», «πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους»...

Ολα τα προηγούμενα χρόνια, αυτές οι ηγεσίες πρωτοστάτησαν για να επιβάλουν την «κοινωνική συνοχή», τον «κοινωνικό εταιρισμό», τη λογική των «κοινών συμφερόντων» εργαζομένων και κεφαλαίου, την ώρα που στους χώρους δουλειάς μαίνονταν η πιο μεγάλη φωτιά, η πιο άγρια σφαγή των εργαζομένων, ένας ταξικός πόλεμος με πραγματικά θύματα. 

Αυτές οι δυνάμεις πήραν ανοιχτά θέση υπέρ των αφεντικών εμποδίζοντας την ενιαία ταξική απάντηση, προωθώντας τη διαίρεση, με τον συντεχνιασμό, τη λογική της εξαίρεσης και συκοφαντώντας αγώνες που γίνονταν παραδείγματα, συγκέντρωναν την αλληλεγγύη του λαού μας και περνούσαν τα σύνορα της χώρας, όπως η πολύμηνη απεργία των χαλυβουργών.

Η επίθεση από όλες τις μεριές στην απεργία δεν είναι καινούργια

Αυτή η κουβέντα δεν είναι καινούργια ούτε αυθόρμητη. Με συστηματικό τρόπο βάλλεται από όλες τις μεριές, από αστικές κυβερνήσεις, εργοδότες, οπορτουνιστές, εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές, αστούς δημοσιολόγους το μεγάλο όπλο των εργατών, το δικαίωμα που κατέκτησαν με ποταμούς αίματος, το δικαίωμα στην απεργία. Αυτό είναι που φοβούνται. Να σταματήσει η παραγωγή, να δουν στην πράξη οι εργαζόμενοι την τεράστια δύναμή τους, αυτό που λέει το σύνθημα που γεννήθηκε μέσα στους μεγάλους εργατικούς αγώνες των ημερών μας: «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά...».

Αυτό το όπλο πρέπει να υπερασπίσουμε, την οργάνωση στο χώρο δουλειάς και τις μορφές πάλης του εργατικού κινήματος. 

Αντιμετωπίσαμε αυτές τις ίδιες απόψεις και πριν από λίγα χρόνια πιο έντονα, όταν ο κόσμος κατά τους ίδιους... «τραβούσε», τότε που τα ίδια στελέχη και άλλοι που σήμερα είναι υπουργοί, όπως ο Σκουρλέτης, μας καλούσαν να παρατήσουμε το όπλο της απεργίας και να κατεβαίνουμε στις πλατείες μετά τη δουλειά. Αυτό επιβεβαιώνει ότι σε αυτές τις οργανώσεις κυριαρχεί ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός, με τον οποίο πρέπει να αναμετρηθούν οι εργαζόμενοι για να μπορέσουν να αναμετρηθούν αποτελεσματικά με την εργοδοσία και την κυβερνητική πολιτική. 

Για να μπορούν να οργανώσουν την πάλη τους, να έχουν μαζικές συλλογικές διαδικασίες, με ανοιχτή συζήτηση, διαπάλη και αντιπαράθεση, χωρίς τα εμπόδια των εργατοπατέρων οι οποίοι με τέτοιες συλλογικές διαδικασίες παθαίνουν αναφυλαξία.

Άλλο ένα παράδειγμα: Στα σωματεία του εργοδοτικού μηχανισμού των σούπερ μάρκετ, όπου πρωταγωνίστησαν οι δυνάμεις των ΣΥΡΙΖΑ/ΛΑΕ, εκεί όπου τις αρχαιρεσίες οργανώνει απευθείας η εργοδοσία, οι διευθυντές και οι μάνατζερς είναι οι υποψήφιοι και οι ίδιοι εκλέγονται, τα στελέχη του ΜΕΤΑ κοκορεύονταν για τη μεγάλη συμμετοχή στις αρχαιρεσίες και για τις δήθεν πλατιές και μαζικές διαδικασίες. Στην απεργία στις 14 Δεκέμβρη δεν έβγαλαν καν ανακοίνωση, έστω για τα μάτια του κόσμου...

Επίσης, στις αστικές συγκοινωνίες, 

όλα τα συνδικαλιστικά τους στελέχη από κοινού έδωσαν τη μάχη για να μη γίνει απεργία, αλλά στάση εργασίας με το επιχείρημα «να κατέβει κόσμος στη συγκέντρωση». Κάθε φορά το ίδιο επιχείρημα, που όμως είναι ψεύτικο, κρύβει την απόφασή τους να μη διαταραχτούν οι σχέσεις με τις διοικήσεις των αστικών συγκοινωνιών. Εφτασαν στο σημείο να υιοθετήσουν και αντιδραστικά επιχειρήματα που ακούγαμε από παιδιά ενάντια στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, όπως ότι «με τις απεργίες ταλαιπωρείται η κοινωνία», λες και η απεργία γίνεται ενάντια στην κοινωνία και όχι για την υπεράσπιση βασικών δικαιωμάτων! 

Παρ' όλα αυτά, κόντρα στις προσπάθειές τους, στην απεργία συμμετείχαν 700 οδηγοί λεωφορείων και 180 από τα τρόλεϊ!

Η στάση τους δεν μένει αναπάντητη από τους εργαζόμενους. Στις κεντρικές τους συγκεντρώσεις φάνηκε η «γύμνια» τους, η αδύνατη σχέση που έχουν με τον κόσμο. 

Την ίδια εικόνα είχαν και λίγο πιο πέρα οι δυνάμεις των ΛΑΕ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που πληρώνουν την ολόπλευρη στήριξή τους στον ΣΥΡΙΖΑ όλα τα προηγούμενα χρόνια και τώρα έχουν φτάσει να κυνηγούν την ουρά τους.

Στο έδαφος σημαντικών διεργασιών, προχωράμε την υπόθεση της ανασύνταξης

Σημαντικές διεργασίες καταγράφονται και μέσα στους εργαζόμενους, οι οποίες εκφράζονται με μεγάλη αύξηση συμμετοχής σε αρχαιρεσίες συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων σε πολλά σωματεία.

Πιο έκδηλα φανερώνονται η σήψη του εργατοπατερισμού, η εκτεταμένη νοθεία με την οποία διατηρούν καρέκλες, ενώ οι εργαζόμενοι τους έχουν πλήρως εγκαταλείψει σε μια σειρά από μεγάλα Εργατικά Κέντρα, σε πόλεις όπως στην Πάτρα, στη Λαμία, στην Κοζάνη, πιο πριν στα Γιάννενα. Σε αυτό το έδαφος, σωματεία παίρνουν πρωτοβουλίες για την αλλαγή των συσχετισμών, τη σύγκρουση με τους μηχανισμούς τους.

Ενοχλούνται από τις διεργασίες που υπάρχουν, από τον πρωτοπόρο ρόλο του ΠΑΜΕ, το κύρος του, ξέρουν ότι δεν κάνουμε πίσω από την απόφασή μας να οργανώσουμε την εργατική τάξη, να ανασυντάξουμε το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς, να συγκρουστούμε με την πολιτική του κεφαλαίου. Γι' αυτό και επιτέθηκαν συντονισμένα κυβέρνηση, εργοδότες και εργατοπατέρες στο ΠΑΜΕ για τις κινητοποιήσεις που οργάνωσε.

Οι ηγεσίες αυτές δεν θα παραιτηθούν. Εχουν αναλάβει ρόλο, στηρίζονται σε ισχυρούς μηχανισμούς της εργοδοσίας και του κράτους. Θα συνεχίσουν, αλλάζοντας πιθανόν μορφές, την αποστολή τους για την ενσωμάτωση και την απονεύρωση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Οι εργαζόμενοι να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να αλλάξουν συνολικά τους συσχετισμούς

Ενα ακόμα παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό: Στο κείμενο για τα μισθολογικά αιτήματα της ΓΣΕΕ για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για το 2018, διατυπώνεται το αίτημα για 751 ευρώ. 

Είναι τέτοια η αξιοπιστία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και η «θέλησή» της για να πιέσει για την επαναφορά του κατώτερου μισθού, που ο ίδιος ο πρόεδρός της είναι αυτός που έχει δηλώσει δημόσια: «Το σοκ που προκάλεσε στην αγορά και το είδατε, της παραγωγικής αλλά και καταναλωτικής καθίζησης με την υποχώρηση του κατώτερου μισθού με νόμο, ενδεχομένως και με νόμο να προκαλέσει άλλο σοκ που δεν ξέρω αν η αγορά εργασίας μπορεί να το αντέχει (...) Αρα δεν είναι ένας νομικός βολονταρισμός η λύση, η λύση είναι να μπορέσουμε να βρούμε το πραγματικό επίπεδο ισορροπίας που θα δίνει και ανάσα στους εργαζομένους και θα διατίθενται πόροι προς την κατανάλωση, αλλά βεβαίως να μπορεί και η αγορά να τους πληρώνει χωρίς να καταστρέψουμε την παραγωγική διαδικασία».

Πρόκειται για δηλώσεις που αναδεικνύουν τα κούφια συνθήματα για το θεαθήναι.

Δεν έχουν τίποτα οι εργαζόμενοι να περιμένουν από αυτές τις δυνάμεις αν δεν πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και με αποφασιστικότητα δεν οργανώσουν την πάλη τους για τον κατώτερο μισθό, τις κλαδικές συμβάσεις και τα άλλα δικαιώματά τους.

Το ταξικό κίνημα δεν θα μένει με τα χέρια σταυρωμένα. Οργανώνει ήδη την απάντησή του καλώντας την εργατική τάξη να μπει μπροστά. 

Η αξιοποίηση όλων των συλλογικών διαδικασιών, η οργάνωση στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς, η μαζική συμμετοχή στα συνδικάτα, η μαζικοποίησή τους θα βάλουν φρένο στις επιδιώξεις των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των καπιταλιστών. Κάθε πέτρα που θα σηκώνουν να βρίσκουν από κάτω την οργανωμένη δύναμη του ΠΑΜΕ.

Ηδη αρκετές δευτεροβάθμιες και πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν πάρει απόφαση για απεργία τη μέρα ψήφισης των νέων μέτρων, υπερασπίζοντας με την πιο αγωνιστική μορφή το όπλο της απεργίας. Το μαύρο μέτωπο που συνθέτουν κυβέρνηση και κόμματα των μνημονίων, εργοδοτικές ενώσεις και ΕΕ, μαζί με τα αποσπάσματά τους στην εργατική τάξη, θα πάρει την απάντηση που του αναλογεί.

Αν νομίζουν ότι θα περάσουν τα μέτρα «χωρίς να βραχούν» είναι βαθιά νυχτωμένοι! Αν νομίζουν ότι η κατάσταση στο κίνημα θα μείνει έτσι όπως είναι σήμερα είναι βαθιά γελασμένοι. Οι σημαντικές εξελίξεις είναι μπροστά μας.

Οι εργαζόμενοι έχουν το ΠΑΜΕ, έχουν δυνάμεις και συνδικάτα που συσπειρώνονται σε αυτό, που μπορούν να στηριχτούν πάνω τους και πρέπει να τις δυναμώσουν, να αλλάξουν συνολικά τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα. 

Τώρα είναι πιο ευδιάκριτη η ανάγκη για να ξεφορτωθούν οι εργαζόμενοι όλη αυτήν τη γραφειοκρατική ελίτ στο συνδικαλιστικό κίνημα, που έχει κάτσει στο λαιμό μας, μπαίνει εμπόδιο στην ικανοποίηση των αναγκών μας, που αποτελεί τον πιο έμπιστο σύμμαχο των αφεντικών.

Του Γιώργου ΠΕΡΡΟΥ

Όλη η Αλήθεια για το Όνομα της ΠΓΔΜ

Άρθρο του Ελισαίου Βαγενά για τις εξελίξεις με την ΠΓΔΜ: Οι συνέπειες μια «διαβολικά θεόσταλτης» λύσης

Αναδημοσιεύουμε άρθρο του Ελισαίου Βαγενά, μέλους της ΚΕ και Υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, το οποίο δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα Συντακτών», στο φύλλο του Σαββατοκύριακου, που κυκλοφορεί σήμερα Παρασκευή 5 Γενάρη, σχετικά με τις εξελίξεις με την ΠΓΔΜ. 

Παρατίθεται το άρθρο: 

     «Το ΚΚΕ παρακολουθεί με προσοχή τις εξελίξεις, που διεξάγονται γύρω από το ζήτημα της ονοματοδοσίας της ΠΓΔΜ.
Είναι πασίγνωστο, πως απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ‘90, το ΚΚΕ τοποθετήθηκε στο ζήτημα αυτό από θέσεις αρχών και η νηφάλια τοποθέτηση του έρχονταν κόντρα στο κυρίαρχο εθνικιστικό ρεύμα, που καλλιέργησαν όλα τα άλλα πολιτικά κόμματα από την “άκρα δεξιά” έως την “ανανεωτική αριστερά”, τον τότε ΣΥΝ μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ. 

Μάλιστα ο “πατριάρχης” της τελευταίας, Λ. Κύρκος, συμμετέχοντας καιροσκοπικά στα πατριδοκάπηλα συλλαλητήρια είχε εκστομίσει το γνωστό “πλην Λακεδαιμόνιων”, για την απουσία των κομμουνιστών από τις γνωστές “φιέστες”.
    Το ΚΚΕ και τότε και σήμερα πατά σταθερά στην πραγματικότητα, η οποία διδάσκει πως για να εξασφαλιστεί η ειρήνη, η ασφάλεια κι η ευημερία των λαών δεν είναι αρκετό το όνομα. 

Μάλιστα η ονοματολογία μπορεί να δράσει αποπροσανατολιστικά, να κρύψει τους πραγματικούς κινδύνους για τους λαούς, που βρίσκονται στη σύγκρουση των συμφερόντων μεγάλων μονοπωλίων στην περιοχή, στην επέμβαση των ιμπεριαλιστών στην περιοχή. 

Άλλωστε, ας μην λησμονούμε, με δική τους απροκάλυπτη παρέμβαση φτάσαμε στη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και στη δημιουργία του προβλήματος.

       Οι ιμπεριαλιστές και οι αστικές τάξεις επιδιώκουν την αξιοποίηση μειονοτικών κι αλυτρωτικών ζητημάτων, για την εξυπηρέτηση των δικών τους οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων.

 Αυτά τα συμφέροντα, που είναι ξένα προς τα συμφέροντα των εργαζομένων, μπορεί να προκαλέσουν πραγματικό μακελειό. 

Δεν τελειώνουμε, όπως μας καθησυχάζουν, οι κυβερνητικοί παράγοντες, με το όνομα, ακόμα κι αν εισακουστεί μετά από 25 χρόνια το ΚΚΕ κι επιλεγεί ένα όνομα για όλες τις χρήσεις, που στην περίπτωση που έχει το όνομα “Μακεδονία” ή “Μακεδονικό” αυτό να έχει αποκλειστικά και μόνο γεωγραφικό προσδιορισμό. 

Απομένουν ακόμα πολλά να γίνουν ώστε να αποτραπεί η αλυτρωτική προπαγάνδα από κυρίαρχους κύκλους της ΠΓΔΜ αλλά κι από εθνικιστικές δυνάμεις στη χώρα μας. 

Εκείνο, μάλιστα, που είναι το κρίσιμο ζήτημα, είναι αυτό της διεύρυνσης κι ενίσχυσης στην περιοχή μας τέτοιων ιμπεριαλιστικών ενώσεων, όπως είναι το ΝΑΤΟ κι η ΕΕ.

     Βεβαίως φανταζόμαστε τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει ο κύριος Τσίπρας απέναντι στον “διαβολικά καλό”, όπως τον χαρακτήρισε, Αμερικανό πρόεδρο, Τραμπ. 

Λέμε φανταζόμαστε, γιατί επίσημα, παρά το ότι το ΚΚΕ τον έχει προκαλέσει να μιλήσει γι’ αυτές από το βήμα της Βουλής, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. 

Γνωρίζουμε, ωστόσο, πως ό,τι “μαγειρεύεται” αυτή την εποχή γύρω από το όνομα της ΠΓΔΜ έχει ορίζοντα τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ κι αποσκοπεί στη διευκόλυνση της ένταξης αυτής της χώρας στο ΝΑΤΟ.

      Κάποιος, βλέποντας τις εξελίξεις κοντόφθαλμα, θα έλεγε “δεν βαριέσαι”, αν είναι να λυθεί ένα ζήτημα που ταλανίζει τις σχέσεις δύο χωρών εδώ και 25 χρόνια, ... “ας ποτιστεί κι η γλάστρα”, δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση το ΝΑΤΟ. 

Μονάχα που τα πράγματα δεν είναι έτσι, γιατί το ΝΑΤΟ δεν είναι ... “γλάστρα”, αλλά ο πολιτικό-στρατιωτικός “βραχίονας” του αμερικάνο-ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. 

Κι αυτός ο “βραχίονας” με την κίνηση αυτή, όπως λίγο νωρίτερα με την ενσωμάτωση του Μαυροβουνίου στους “κόλπους” του, (χωρίς καν δημοψήφισμα, όπως είχαν υποσχεθεί οι αρχές της χώρας), αποσκοπεί στο να βάλει φραγμό στα ανταγωνιστικά μονοπωλιακά συμφέροντα της Ρωσίας στην περιοχή των Βαλκανίων, να “σφραγίσει” την περικύκλωση της Ρωσίας από τη Βαλτική ως τη Μαύρη Θάλασσα και τον Ειρηνικό Ωκεανό. 

Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη, λαμβάνοντας υπόψη πως η διαπάλη δημιουργεί πλέον ανοικτές πολεμικές πληγές που αιμορραγούν, στη Συρία, τη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή, την Ουκρανία κ.ά.

     Επιπλέον, αν νομίζει κανείς πως η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ αυτόματα θα αποσοβήσει τυχόν κινδύνους παραπέρα εμπλοκής των διμερών σχέσεων, ας ρίξει μια ματιά στην πολύχρονη πείρα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που αποδεικνύει πως η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν εξασφαλίζει την ειρήνη, την εδαφική ακεραιότητα και ασφάλεια των λαών, αλλά, αντίθετα αποτελεί παράγοντα όξυνσης των προβλημάτων και ενδυνάμωσης αμφισβητήσεων κυριαρχικών δικαιωμάτων.

    Να γιατί το ΚΚΕ αγωνίζεται για να αναπτυχθεί ισχυρή αντίσταση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια του "διαίρει και βασίλευε" στα Βαλκάνια κι ευρύτερα, ενάντια στη χρησιμοποίηση από τους ιμπεριαλιστές υπαρκτών ή και ανύπαρκτων μειονοτικών ζητημάτων, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στους διαμελισμούς κρατών, στη δημιουργία προτεκτοράτων, στις στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων. 

Η πείρα του λαού μας επιβεβαιώνει πως η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ εμπλέκει τη χώρα και το λαό μας σε επικίνδυνους σχεδιασμούς κι επιπλέον κάθε άλλο παρά διασφαλίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. 

Η θέση μας είναι πως οι ανάγκες των λαών της περιοχής, η αμοιβαία επωφελής συνεργασία των χωρών, μπορεί να διασφαλιστεί μόνο με την αποδέσμευση από αυτές και κάθε άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με τους λαούς νοικοκύρηδες στον τόπο τους».

Y/Γ:

Για τις νέες εξελίξεις και τη Θέση του ΚΚΕ δες Εδώ

Oι μπολσεβίκοι της Πάτρας φτιάχνουν k τα πατώματα για να χορεύουν τα παιδιά ?!!

Πρωτοχρονιάτικο μπουναμά έκανε ο Δήμαρχος Κώστας Πελετίδης στα Μέλη του Χορευτικού Τμήματος του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Πάτρας αφού στις 2 Γενάρη του καινούριου χρόνου ξεκίνησε η κατασκευή πατώματος που αποτελούσε αίτημα του Χορευτικού πάνω από πέντε χρόνια.

Ο υπεύθυνος του Χορευτικού Χρήστος Γιαννόπουλος αναφέρει χαρακτηριστικά:

"Να σημειώσουμε ότι το παλιό laminate (που είχε κατασκευαστεί από τα ίδια τα μέλη με δικά τους έξοδα) τελευταία είχε καταστεί επικίνδυνο για την ασφάλεια των χιλιάδων ανθρώπων που συμμετέχουν στα τμήματα του χορευτικού και ιδιαίτερα των παιδιών.Το νέο πάτωμα δίνει καινούργιες δυνατότητες στους εκπαιδευτικούς και δημιουργικούς στόχους του μα πάνω απ΄ όλα δημιουργεί καλύτερες συνθήκες για την προώθηση της ερασιτεχνικής δημιουργίας σαν αιχμή του δόρατος στην ανάπτυξη του πολιτιστικού μας κινήματος μακριά από την εμπορευματοποίηση και υποταγή του σε ατζέντηδες, αλμπάνηδες, αλκαπόνηδες, και προφέσορες.Οι πρόβες των τμημάτων που γίνονταν στο λιμάνι θα γίνουν για την περίοδο 8 έως 14 Γενάρη 2018 στο παλαιό Αρσάκειο τις ίδιες ώρες. Οι πρόβες στην αίθουσα στο λιμάνι θα ξαναρχίσουν Δευτέρα 15 Γενάρη 2018."

πηγή