ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΣΣΔ

Stelios Tzan
20 ώρ. ·
Ηλεκτρικό τρένο στη Σοβιετική Ένωση, μέσα της δεκαετίας του εξήντα, εδώ είχαμε τον Καρβουνιάρη.

(...)

Καλογερίας Σπύρος:

Την Σοβιετική ´Ενωση την υπονόμευσαν μεθοδικά και επί χρόνια από ΜΕΣΑ…. Αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων, μετά τις ανατροπές και τη διάλυση, ότι από το 1971 άρχισε να τρέχει το πρόγραμμα HERCULES για την μελέτη και καθιέρωση της ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΣΥΝΤΗΞΗΣ, που έχει μηδενικά πυρηνικά κατάλοιπα και εκλύει τεράστιες ποσότητες ενέργειας, ως μέσο γενικευμένης μαζικής παραγωγής ενέργειας στην βιομηχανία και στα νοικοκυριά… 

Μετά από λίγα χρόνια, ένα αόρατο χέρι διέκοψε το πρόγραμμα και τα επιστημονικά σχέδια μπήκαν στα αζήτητα σε κάποια ντουλάπια των υπονομευτών της σοβιετικής εξουσίας… 

Όχι πως ήσαν ρόδινα τα πράγματα στη διεύθυνση της Οικονομίας που λειτουργούσε ήδη με κριτήρια και νόμους του Καπιταλισμού, αλλά δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από σοβαρούς επιστημονικούς αναλυτές, ακόμη και σ’ αυτές τις ΗΠΑ, ότι οι παραγωγικές δυνάμεις της επιστήμης και της τεχνολογίας μέχρι περίπου τη δεκαετία 1970-80 στη Σοβιετική Ένωση κάλπαζαν κυριολεκτικά και λόγω του ανταγωνισμού με τις καπιταλιστικές χώρες, σε πολλούς τομείς, είχαν προχωρήσει ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ… 

Η απαξίωση, η καθυστέρηση και τελικά η οπισθοδρόμηση προς τον Καπιταλισμό δρομολογήθηκε σιγά-σιγά, ύπουλα και συστηματικά από ΜΕΣΑ… Δεν πέφτουν αλλιώς τα ΦΡΟΥΡΙΑ..

ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ #ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ_ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ_ΔΡΑΣΗ #ΟΥΚΡΑΝΙΑ

 ,,Την ίδια ώρα που στις μάχες μακελεύονται χιλιάδες άνθρωποι, οι καπιταλιστές των δύο πλευρών του πολέμου εξακολουθούν να διατηρούν, έστω και περιορισμένη σε σχέση με πριν από τον Φλεβάρη του 2022, σταθερή συνεργασία.,,

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

Η παρέμβαση του ΚΚΕ στη διάσκεψη για τα δύο χρόνια από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία

Το Σάββατο 17/2 το ΚΚ Τουρκίας φιλοξένησε στην Κωνσταντινούπολη διάσκεψη των κομμάτων της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης με θέμα «Δύο χρόνια από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Συμπεράσματα και πείρα για τους κομμουνιστές».

Στη διάσκεψη έλαβε μέρος αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, στην οποία συμμετείχαν ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής, και η Αθηνά Ζαρκάδα, συνεργάτιδα του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ.

Κατά τη διάρκεια της διάσκεψης συζητήθηκε και στη συνέχεια εκδόθηκε Κοινή Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης, η οποία θα δημοσιευτεί σε επόμενη ανάρτηση.

Σήμερα, αναδημοσιεύουμε από τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» την παρέμβαση του ΚΚΕ στη διάσκεψη:

Αγαπητοί σύντροφοι,

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή ανέδειξε ότι η πολεμική σύγκρουση που ξέσπασε πριν από δύο χρόνια στην Ουκρανία, σκορπώντας μέχρι σήμερα τον θάνατο σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και τη δυστυχία σε πολλά άλλα εκατομμύρια, που υποφέρουν από αυτόν, ήταν μονάχα η τυπική έναρξη ενός πολέμου που προετοιμάστηκε από το εύφλεκτο υλικό που συσσωρεύτηκε σε βάθος χρόνου.

Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, τη διάλυση της ΕΣΣΔ και μέσα απ' αυτήν τη διαδικασία της αντεπανάστασης, διαμορφώθηκαν οι αστικές τάξεις, οι καπιταλιστές που αναδείχτηκαν στην πορεία της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, κλέβοντας τον κόπο δεκαετιών του ενωμένου σοβιετικού λαού. Τέτοιους καπιταλιστές εκφράζουν οι κυβερνήσεις του Ζελένσκι στην Ουκρανία, που έχει τη στήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, και του Πούτιν στη Ρωσία, που έχει τη στήριξη του υπό διαμόρφωση ευρασιατικoύ ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, με κορυφαία δύναμη την Κίνα.

Στο επίκεντρο της πολεμικής σύγκρουσης βρίσκεται το μοίρασμα του ορυκτού πλούτου, της Ενέργειας, εδαφών και εργατικού δυναμικού, αγωγών και δικτύων μεταφοράς εμπορευμάτων, γεωπολιτικών στηριγμάτων, μεριδίων των αγορών.

Στοιχείο αυτής της διαπάλης είναι το μοίρασμα αγορών και σφαιρών επιρροής, ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ και τη στρατηγική της «ευρωατλαντικής διεύρυνσης», από τη μια πλευρά, και, από την άλλη, στη στρατηγική της καπιταλιστικής Ρωσικής Ομοσπονδίας για τα δικά της εκμεταλλευτικά σχέδια σε βάρος των λαών, για να ενισχύσει τον δικό της ιμπεριαλιστικό συνασπισμό (Ευρασιατική Οικονομική Ενωση, Οργανισμός Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας) στην περιοχή της πρώην ΕΣΣΔ.

Το ΚΚΕ ανέδειξε αναλυτικά τις αιτίες αυτής της αιματοχυσίας, απορρίπτοντας τόσο τα προσχήματα του ευρωΝΑΤΟικού μπλοκ, περί «υπεράσπισης της κυριαρχίας της Ουκρανίας» ή της «ελεύθερης επιλογής συμμάχων» ή της «δημοκρατίας, έναντι του αυταρχισμού», όσο και τα προσχήματα που αξιοποίησε για την απαράδεκτη στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία η ηγεσία της Ρωσίας, περί «αντιφασιστικού πολέμου», ή της «προάσπισης των ρωσόφωνων», ή της «αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας».
Ορισμένα συμπεράσματα για το κομμουνιστικό κίνημα από τον πόλεμο

Η ιδεολογική - πολιτική και οργανωτική κρίση, που για δεκαετίες εκδηλώνεται στις γραμμές του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, οξύνθηκε γύρω από το πολύ σημαντικό θέμα της στάσης των κομμουνιστών και των λαών απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Ετσι, από τη μια μεριά ξεχώρισαν εκείνα τα ΚΚ, που έδωσαν τη μάχη για τη διαφώτιση των λαών, για την οργάνωση της πάλης τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Σημαντικός σταθμός σε αυτήν την κατεύθυνση ήταν η Κοινή Ανακοίνωση, που εκδόθηκε με πρωτοβουλία των ΚΚΕ, ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, ΚΚ Μεξικού και ΚΚ Τουρκίας, την οποία στήριξαν πάνω από 70 ΚΚ και ΚΝ απ' όλο τον κόσμο, στις 26/2/22 και στην οποία σωστά προσδιοριζόταν ο χαρακτήρας του ιμπεριαλιστικού πολέμου και τονιζόταν ότι απαιτείται «να ενισχυθεί το ταξικό κριτήριο στην ανάλυση των εξελίξεων, να χαράξουμε τον δικό μας αυτοτελή δρόμο ενάντια στα μονοπώλια, στις αστικές τάξεις, για την ανατροπή του καπιταλισμού, την ενίσχυση της ταξικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τον σοσιαλισμό, που παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ».

Από την άλλη μεριά, πρέπει να σημειώσουμε ότι όχι όλα τα ΚΚ στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Λίγα πέρασαν στη γραμμή του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, ψηφίζοντας π.χ. στο Ευρωκοινοβούλιο μέσα από την «αριστερή ευρωομάδα» GUE/NGL και με «αριστερά» κόμματα, όπως οι ΣΥΡΙΖΑ, PODEMOS, Die Linke κ.ά. την πολιτικο-οικονομική και στρατιωτική στήριξη της Ουκρανίας, ή άλλα ΚΚ στα λόγια τάχθηκαν ενάντια στον πόλεμο, αλλά στην πράξη συμμετείχαν σε κυβερνήσεις των χωρών του ΝΑΤΟ που τον στηρίζουν και συμμετέχουν σε αυτόν, όπως το ΚΚ Ισπανίας.

Κάποια άλλα αποδέχτηκαν τα προσχήματα της αστικής τάξης της Ρωσίας, που ισχυρίζεται ότι διεξάγει «αντιφασιστικό αγώνα». Σήμερα που τα βασικά αστικά κόμματα της Γερμανίας αντιγράφουν τα επιχειρήματα της ρωσικής ηγεσίας και πραγματοποιούν στη Γερμανία «αντιφασιστικές» διαδηλώσεις, βλέπουμε κόμματα να αντιδρούν και να αναδεικνύουν την υποκρισία των διοργανωτών αυτών των συγκεντρώσεων, κάτι, όμως, που για ορισμένα κόμματα παραμένει δυσδιάκριτο σε ό,τι αφορά τα «αντιφασιστικά» προσχήματα που αξιοποιούνται ως προκάλυμμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου από την αστική Ρωσία.

Σε «αιχμή του δόρατος» σε βάρος της ταξικής προσέγγισης των διεθνών εξελίξεων, των ΚΚ που στηρίζονται στον μαρξισμό - λενινισμό αναδείχτηκε μια νέα διεθνής οργάνωση, με την υποκριτική ονομασία «Παγκόσμια Αντιιμπεριαλιστική Πλατφόρμα» (ΠΑΠ). Η ΠΑΠ, στην οποία ηγούνται σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις και κάποια ΚΚ ή ομάδες χωρίς ιδιαίτερη επιρροή στην εργατική τάξη των χωρών τους, πήρε ξεκάθαρα τη μια πλευρά των ιμπεριαλιστών «ληστών».

Σήμερα, ωστόσο, το κομμουνιστικό κίνημα είναι πιο έμπειρο και αρκετά είναι εκείνα τα ΚΚ που έχουν βγάλει συμπεράσματα από την Ιστορία και έχουν απορρίψει τη λογική των διαφόρων «αντιφασιστικών μετώπων» με αστικές δυνάμεις, αναδεικνύοντας ότι η πάλη με τον φασισμό πρέπει να είναι αναπόσπαστη από την πάλη ενάντια στην καπιταλιστική «μήτρα» που τον «γεννάει».

Στα πλαίσια της σφοδρής ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης, που οξύνθηκε μετά την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, πάγωσε η λειτουργία της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας (ΕΚΠ), που στην πορεία σταμάτησε οριστικά.

Στη θέση της συγκροτήθηκε μια νέα περιφερειακή μορφή συνεργασίας, η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Δράση (ΕΚΔ) και το ελπιδοφόρο είναι πως η ΕΚΔ, από τη μια, λαμβάνει υπόψη της τη θετική και αρνητική εμπειρία της ΕΚΠ, από την άλλη στηρίζεται σε ένα πιο πλήρες και συνεκτικό ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο. Διαψεύστηκαν, έτσι, όλοι εκείνοι που εκτιμούσαν ότι τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα της Ευρώπης δεν θα μπορούσαν έγκαιρα να έχουν μια νέα μορφή συνεργασίας, ακολουθώντας τον διαλυτικό και προδοτικό δρόμο της Β' Διεθνούς κατά τη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, που απέβη σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων.
Τα ΚΚ που στηρίζονται στον μαρξισμό - λενινισμό και στον προλεταριακό διεθνισμό δυνάμωσαν την αντιιμπεριαλιστική πάλη

Διαψεύστηκαν εκείνες οι δυνάμεις που ισχυρίζονταν ότι η ταξική προσέγγιση των ΚΚ που δεν επέλεξαν τη μια πλευρά του ιμπεριαλιστικού πολέμου θα τα οδηγήσει στο να υποστείλουν την πάλη τους ενάντια στην άλλη, δηλαδή ενάντια σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Συνέβη ακριβώς το ανάποδο!

Κι αυτό μπορούμε πολύ χαρακτηριστικά να το περιγράψουμε στην περίπτωση της Ελλάδας:

Σε αυτά τα δύο χρόνια του ιμπεριαλιστικού πολέμου το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στην Ελλάδα στην πάλη ενάντια στο ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ. Οργάνωσε σημαντικές κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο, έξω από τις αμερικανικές βάσεις στην Αλεξανδρούπολη, στη Σούδα, στη Λάρισα, στο Στεφανοβίκειο κ.α. Στήριξε την ανάλογη δράση των συνδικάτων και των μαζικών οργανώσεων της χώρας, του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Μπλόκαρε δρόμους και σιδηροδρόμους, λιμάνια που χρησιμοποίησαν ΝΑΤΟικές δυνάμεις.

Οι κομμουνιστές ήταν πρωτοπόροι στην αντιιμπεριαλιστική πάλη και γι' αυτόν τον λόγο δέχτηκαν την επίθεση των κατασταλτικών μηχανισμών του αστικού κράτους σε κάποιες περιπτώσεις, όπως έγινε π.χ. στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης στις 6 Απρίλη 2023, όταν τα ΜΑΤ χτύπησαν την απεργιακή διαδήλωση, συλλαμβάνοντας και σέρνοντας στα δικαστήρια μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ, του ΚΣ της ΚΝΕ, δημοσιογράφο του «Ριζοσπάστη» και συνδικαλιστές.

Το ΚΚΕ ήταν το μόνο πολιτικό κόμμα που δεν έλαβε μέρος στη συνεδρίαση της ελληνικής Βουλής κατά την ομιλία του Ζελένσκι και του ελληνικής καταγωγής νεοναζί του Τάγματος Αζόφ. Στη Βουλή καταψήφισε τη συμφωνία για τη γιγάντωση των αμερικανικών βάσεων, τις στρατιωτικές δαπάνες για το ΝΑΤΟ. Στο Ευρωκοινοβούλιο, όταν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, και ακροδεξιοί από κοινού με κόμματα της ευρωπαϊκής «αριστεράς», στήριξαν το πολεμικό παραλήρημα των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, που καλούσε σε μαζική αύξηση της πολεμικής στήριξης στην αντιδραστική κυβέρνηση του Ζελένσκι, το ΚΚΕ καταψήφισε και κατήγγειλε στον λαό το γεγονός. Το ΚΚΕ αντιτάχθηκε και καταδίκασε τόσο την αποστολή πολεμικού υλικού των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ουκρανία, όσο και την εκπαίδευση Ουκρανών στρατιωτικών.

Ταυτόχρονα, τους τελευταίους μήνες, το ΚΚΕ πρωτοστατεί και στις μεγάλες λαϊκές εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης ενάντια στη γενοκτονία του από το κατοχικό κράτος του Ισραήλ. Ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς για την αποστολή ναυτικής δύναμης των ΗΠΑ στην Ερυθρά Θάλασσα όσο και στην αντίστοιχη της ΕΕ, για την οποία μάλιστα η ελληνική κυβέρνηση προσφέρθηκε να παραχωρήσει το στρατηγείο της Λάρισας στην Κεντρική Ελλάδα.

Στην περιοχή οξύνονται οι ανταγωνισμοί, έχει συγκεντρωθεί μεγάλη δύναμη πυρός, οι ευρωατλαντικές επιχειρήσεις και οι πυραυλικές επιθέσεις στην Υεμένη στο όνομα της αντιμετώπισης των Χούθι και της προστασίας της ναυσιπλοΐας κλιμακώνουν την ένταση και πολλαπλασιάζεται ο κίνδυνος πολεμικής ανάφλεξης. Τώρα γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη να τερματιστούν η σφαγή στη Γάζα και η ισραηλινή κατοχή στα παλαιστινιακά εδάφη και ως παράγοντας για την αποκλιμάκωση της έντασης στην περιοχή.
Για τον συσχετισμό στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα

Αγαπητοί σύντροφοι, επιτρέψτε μας ακόμη ορισμένες σύντομες επισημάνσεις:

Φτάνοντας στη 2η επέτειο έναρξης του πολέμου βλέπουμε ότι, παρά τη ΝΑΤΟική στήριξη, η ουκρανική αντεπίθεση δεν έφερε ουσιαστικά αποτελέσματα, στο μέτωπο διεξάγεται πόλεμος χαρακωμάτων και φθοράς και δοκιμάζονται σύγχρονα οπλικά συστήματα. 

Η Ρωσία εξακολουθεί να κατέχει από πέρσι το 20% των εδαφών της Ουκρανίας, η οποία έχει ήδη χάσει περισσότερο από το 40% του εθνικού βιομηχανικού δυναμικού της και περίπου το 15% του προπολεμικού ΑΕΠ της και τώρα δεν έχει πρόσβαση σε πρώτες ύλες αξίας άνω των 12 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων του 63% των κοιτασμάτων άνθρακα και του 42% των μετάλλων της, με βάση εκτιμήσεις της ρωσικής πλευράς.

Στις συνθήκες αυτές εκφράζεται προβληματισμός στα ευρωατλαντικά επιτελεία για την πορεία του πολέμου, παρουσιάζονται προβλήματα στη συνέχιση της οικονομικής βοήθειας των ΗΠΑ στην Ουκρανία, ενώ ακούγονται φωνές για την ανάγκη έναρξης συνομιλιών με τη Ρωσία για «παραχώρηση ουκρανικών εδαφών», πράγμα που προς το παρόν αρνείται η κυβέρνηση Ζελένσκι. 

Δεν αποκλείεται σενάριο ανατροπών στο πολιτικό σκηνικό της Ουκρανίας.

Αντίθετα, η ρωσική αστική πλευρά, αφού προς το παρόν τουλάχιστον, κατέστειλε μια εσωτερική «ανταρσία» στους κόλπους της, όπως ήταν το «ζήτημα Πριγκόζιν» και του μισθοφορικού στρατού του, έχει εξασφαλίσει στο πολεμικό μέτωπο σχετικό προβάδισμα στις χερσαίες και αεροπορικές επιχειρήσεις των Ενόπλων Δυνάμεών της, όπως και ικανό απόθεμα οπλισμού, ενώ και οικονομικά στα χρόνια του πολέμου, παρά τις κυρώσεις, ξεπέρασε τη Γερμανία σε μερίδιο στο πραγματικό παγκόσμιο ΑΕΠ, κι από την 6η θέση σκαρφάλωσε στην 5η.

Οι εξελίξεις καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς ορισμένων δυνάμεων, που υποστήριζαν ότι η Ρωσία είναι «αδύναμο», «εξαρτημένο» καπιταλιστικό κράτος, ένα «παγκόσμιο βενζινάδικο» κάπου στην «περιφέρεια» του καπιταλισμού, κι επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η Ρωσία καταλαμβάνει μια από τις σημαντικότερες θέσεις στη σύγχρονη ιμπεριαλιστική «πυραμίδα» της ανισότιμης αλληλεξάρτησης των καπιταλιστικών κρατών, ως συνάρτηση όλων των σημαντικών δυνατοτήτων της (οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών).

Ο πόλεμος δυσχεραίνει, μα δεν αποκλείει την οικονομική συνεργασία των ιμπεριαλιστών

Μια δεύτερη επισήμανση είναι πως μιλάμε για έναν ακόμα «παράξενο» πόλεμο. Την ίδια ώρα που στις μάχες μακελεύονται χιλιάδες άνθρωποι, οι καπιταλιστές των δύο πλευρών του πολέμου εξακολουθούν να διατηρούν, έστω και περιορισμένη σε σχέση με πριν από τον Φλεβάρη του 2022, σταθερή συνεργασία.

Ετσι, για παράδειγμα, η Ρωσία εξακολουθεί να πουλά στις ΗΠΑ και στη Γαλλία εμπλουτισμένο ουράνιο για τις πυρηνικές τους εγκαταστάσεις. Καλύπτει μεγάλο μέρος των αναγκών που έχουν οι 92 πυρηνικοί αντιδραστήρες των ΗΠΑ, μάλιστα διπλασιάζοντας το 2023 τις ποσότητες σε σχέση με το 2022.

Οι ΗΠΑ συνεργάζονται με τη Ρωσία για το διαστημικό πρόγραμμα της NASA, ενώ και η ρωσική «Gazprom» εξακολουθεί να στέλνει φυσικό αέριο στην ΕΕ μέσω των αγωγών της εμπόλεμης Ουκρανίας, προς τέρψιν των μετόχων καπιταλιστών της. Από τη μεριά της, η αμερικανική «Chevron» εξακολουθεί να φορτώνει από το ρωσικό λιμάνι του Νοβοροσίσκ της Μαύρης Θάλασσας το πετρέλαιο που εξορύσσει στο Καζακστάν και το οποίο φτάνει εκεί διατρέχοντας έναν αγωγό 1.500 χιλιομέτρων από τα εδάφη του Καζακστάν και της Ρωσίας. Από τον αγωγό αυτό «ρίχνονται» στην παγκόσμια αγορά τα 2/3 του πετρελαίου που εξορύσσεται στο Καζακστάν.

Επιπλέον, οι ρωσικές πρώτες ύλες και άλλα εμπορεύματα εξακολουθούν να κατευθύνονται μέσω «τρίτων» προς τη λεγόμενη «συλλογική Δύση», όπως είναι η ορολογία που χρησιμοποιεί η Ρωσία για να χαρακτηρίσει τις χώρες που εφαρμόζουν το εμπορικό εμπάργκο εναντίον της.

Και, από την άλλη, προϊόντα που φτιάχνονται στη «συλλογική Δύση» πουλιούνται στη Ρωσία μέσω του λεγόμενου «παγκόσμιου Νότου», όπως πλέον χαρακτηρίζονται οι χώρες που δεν τηρούν το αντιρωσικό εμπάργκο, ανάμεσά τους η Κίνα, η Ινδία, η Τουρκία και άλλες χώρες, που, βέβαια, δεν βρίσκονται στο νότιο ημισφαίριο της Γης.

Δεν λείπουν και τα ευτράπελα στο εμπόριο των δύο πλευρών. Ετσι, τον περασμένο Γενάρη, οι ρωσικές τελωνειακές αρχές ανακάλυψαν και έστειλαν πίσω στην Κίνα τρένο με κοντέινερ φορτωμένα με στολές του ουκρανικού στρατού, που μέσω της Ρωσίας κατευθύνονταν στην Πολωνία. Ολοι, όμως, παραδέχονται πως με τον ίδιο τρόπο διάφορα φορτία μπορεί να πέρασαν ή να περάσουν μέσω των εδαφών της Ρωσίας για τις ανάγκες της άλλης εμπόλεμης πλευράς. Ανάλογες περιπτώσεις υπάρχουν κι από την άλλη μεριά του πολέμου.

Κι ενώ ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος θερίζει χιλιάδες ζωές, κυρίως νέων ανθρώπων της Ουκρανίας και της Ρωσίας, βλέπουμε από τα παραπάνω ότι εξακολουθούν την ίδια ώρα να αυγαταίνουν τα κέρδη των λίγων, που κι από τις δύο πλευρές του πολέμου πλουτίζουν...
Ενώ υποφέρουν οι λαοί, οι καπιταλιστές μοιράζουν την «πίτα» τους

Μια τρίτη επισήμανση έχει να κάνει με το γεγονός πως ενώ ακόμη η Ουκρανία φλέγεται μέσα στη δίνη του πολέμου, έχει ήδη αρχίσει η «ανοικοδόμηση» και από τις δύο πλευρές του μετώπου.

Από τη μεριά της Ουκρανίας, οι μονοπωλιακές επιχειρήσεις των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως η Γερμανία, αναλαμβάνουν το «έργο» του «συντονισμού» της διαδικασίας επενδύσεων κεφαλαίων για την «ανοικοδόμηση». Μέσα από διάφορες χρηματιστικές δομές, όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), χρηματοδοτούν έργα δισεκατομμυρίων ευρώ στην Ουκρανία σε υποδομές μεταφορών, Ενέργειας, υδροδότησης, σχολεία, νοσοκομεία, κ.ο.κ. Ο λογαριασμός της «ανασυγκρότησης» της Ουκρανίας θα είναι τεράστιος και τα ευρωπαϊκά μονοπώλια απαιτούν «εγγυήσεις» από την ουκρανική πλευρά.

Ανάλογα, στα εδάφη που έχει καταλάβει η ρωσική πλευρά και που δεν είναι καθόλου αμελητέα, μιας και σε αυτά ζούνε 11 εκατομμύρια άνθρωποι (2,2 στο Λουγκάνσκ, 4 στο Ντονιέτσκ, 1,5 στη Ζαπορίζια, 1 στη Χερσώνα, 2,5 στην Κριμαία), υπάρχουν εκατοντάδες βιομηχανικές μονάδες, τεράστιος ορυκτός πλούτος και εύφορα εδάφη. Κι εκεί η «ανοικοδόμηση» πηγαίνει χέρι χέρι με τη μοιρασιά των εργοστασίων και των άλλων βιομηχανικών και παραγωγικών μονάδων ανάμεσα στους καπιταλιστές. Τη θέση των Ουκρανών καπιταλιστών αναλαμβάνουν οι Ρώσοι καπιταλιστές, ενώ οι εργάτες, όσοι δεν έχουν επιστρατευθεί και δεν βρίσκονται στο μέτωπο, θα συνεχίσουν να βγάζουν με τον ιδρώτα τους τα κέρδη των αφεντικών.

Από τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι στον συγκεκριμένο πόλεμο «δεν σέρνεται η ΕΕ από τις ΗΠΑ», ότι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες δεν είναι «υποχείρια» των ΗΠΑ, όπως ισχυρίζεται η ρωσική ηγεσία. Υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών ομίλων, που προωθούνται ιδιαίτερα ικανοποιητικά στις συνθήκες του πολέμου, όπως είναι τα κέρδη των «πράσινων» μονοπωλίων, ή των Ελλήνων εφοπλιστών κ.ά.

Ούτε, βέβαια, ο στόχος της απαράδεκτης ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία είναι ένας «δίκαιος, πολυπολικός κόσμος», όπως ισχυρίζονται διάφοροι οπορτουνιστικοί κύκλοι.

Ο μεγάλος Ελληνας κομμουνιστής ποιητής Κώστας Βάρναλης γράφει σε ένα ποίημά του αλληγορικά, παραλληλίζοντας έναν γάιδαρο με τον σκλαβωμένο άνθρωπο, τον αδιαμαρτύρητο, τον υπομονετικό, που μεταξύ άλλων μονολογεί πως «στον πόλεμο κουβαλούσα πολυβόλα να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ». Αυτή είναι και η πραγματική ουσία του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία.

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, με πρωτοπορία τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους ενάντια στην εμπλοκή των χωρών στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους. Να «δέσουν» αυτήν τους την πάλη με την πάλη για τα σύγχρονα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, αμφισβητώντας την κυριαρχία του καπιταλισμού, για να καταγράφουν ρήξεις στο σύστημα, που θα οδηγήσουν στην ανατροπή του και στην οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, η οποία θα βάλει τέλος στην εκμετάλλευση και στους πολέμους. Η ΕΚΔ, τα κόμματα που την συγκροτούν, καλούνται να παίξουν πρωτοπόρο ρόλο σε αυτήν την αναγκαιότητα.

https://www.902.gr/eidisi/politiki/356789/i-paremvasi-toy-kke-sti-diaskepsi-gia-ta-dyo-hronia-apo-ton-imperialistiko

ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Για τα δύο χρόνια του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία

Από 0,3 ευρώ κόστος,, στα 233,44 απ' τις Πολυεθνικές του Φαρμακου,,

Από Ελενη Μαρκακη:

Μετά και τις νέες αυξήσεις στις τιμές των γενόσημων φαρμάκων, ώστε να επιδοτούνται οι φαρμακοβιομήχανοι, θα σας ξαναπώ μια ''ιστοριούλα'', που την είχα δημοσιεύσει το 2018, τότε που ήταν στο ''φόρτε'' το σκάνδαλο ΝΟVARTIS:

Η ''ιστοριούλα'' αφορά ένα φάρμακο που για χρόνια παρασκευάζαμε στο φαρμακείο του νοσοκομείου με κόστος περίπου 0,3 ευρώ τα 10 ml και μέχρις ότου μια καλή φαρμακευτική εταιρεία αποφάσισε να το παρασκευάσει και να το εμπορευτεί -για το καλό της ανθρωπότητας βεβαίως, όπως όλες οι εταιρείες του είδους άλλωστε- ...και ανέβασε την τιμή των 10 ml στα 233,44 ευρώ (λιανική τιμή) !!!
Κάπου γύρω στο 1995, η Μονάδα νεογνών του νοσοκομείου που εργαζόμουν μας ζήτησε να παρασκευαζουμε διάλυμα καφείνης για την αντιμετώπιση της πρωτοπαθούς άπνοιας πρόωρων νεογνών.
Η καφείνη, τότε, δεν κυκλοφορούσε από καμιά φαρμακευτική εταιρεία σαν έτοιμο σκεύασμα...
Προμηθευτήκαμε λοιπόν καθαρή καφείνη σκόνη και παρασκεύαζαμε κάτω από άσηπτες συνθήκες το στείρο διάλυμα που χρησιμοποιούνταν για ενδοφλέβια εγχυση ή για χορήγηση από το στόμα, όποτε είχαν περαστατικό στη Μονάδα νεογνών και ήταν αναγκαία η χορήγηση του φαρμάκου...
Το κόστος μηδαμινό... Αφού τα 250γρ της καφείνης τα αγοράζαμε με σημερινές τιμές 251 ευρώ... Δηλαδή 1 ευρώ το γραμμάριο καφείνης...
Από 1 γραμμάριο καφείνης μπορούσαμε να παρασκευάσουμε 100 αμπούλες περιεκτικότητας 10mg/ml... Δηλαδη 0,01 ευρώ η αμπούλα... Οι 10 αμπούλες με άλλα λόγια είχαν κόστος 0,1 ευρώ...
Άντε για να είμαστε και πολύ ...large αν συνυπολογίσουμε και το κόστος του ενέσιμου ύδατος (περί το 1 ευρώ το λίτρο) και το κόστος του Vacuum Filter/0.22µm (περί τα 10 ευρώ το τεμάχιο), το κόστος για την ποσότητα των 10 ml του διαλύματος να ανέβαινε πάνω-κάτω στα 0,3 ευρώ!!!
Έλα σου όμως, που μια ιταλική φαρμακευτική εταιρεία η CHIESI πήρε την απόφαση να παρασκευάσει και να διαθέσει το συγκεκριμένο φάρμακο στην αγορά... Σκεπτόμενη βεβαίως -βεβαίως πρώτα από όλα και πάνω από όλα το καλό της ανθρωπότητας και των νεογνών ειδικά... Όπως όλες οι φαρμακευτικές εταιρείες άλλωστε...
Χρησιμοποίησε λοιπόν ένα άλας της καφείνης, την κιτρική καφείνη. (2 mg κιτρικής καφεΐνης ισοδυναμούν με 1 mg καφεΐνης).
Το 2014 η CHIESI πήρε την αποκλειστικότητα για την παραγωγή και την εμπορία αυτού του φαρμάκου απο τον τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMA)
Και η τιμή του, φωτιά στην κυριολεξία.... Το κουτί με τις 10 αμπούλες των 20 mg κοστίζει πλέον 233,44 ευρώ!!! Και μάλιστα το συγκεκριμένο φάρμακο έχει χαρακτηριστεί επίσημα σαν φάρμακο ...''υψηλού κόστους''!!!
(για να το πώ και διαφορετικά: από το 2014 η CHIESI παρασκευάζει και χρεώνει αυτό το φάρμακο στην αγορά με τιμή 778(!) φορές πάνω από όσο στοίχιζε σε ένα απλό και ταπεινό νοσομειακό φαρμακείο η παρασκευή του)...
*Η τιμή είναι υπερβολική εκτός των παραπάνω και για έναν ακόμη λόγο: η καφείνη είναι μια γνωστή και πολύ παλιά ουσία και η CHIESI δεν επένδυσε χρήματα για έρευνα πάνω στη ουσία αυτή... Αστρονομικά τα κέρδη λοιπόν για την ιταλική πολυεθνική από το συγκεκριμένο φάρμακο...





ΣυντάκτηςΕλενη Μαρκακη

Γι αυτό λέμε ότι η πολιτική τιμολόγησης των φαρμάκων ήταν πάντα κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα των πολυεθνικών, που έχουν στα χέρια τους το εμπόρευμα - φάρμακο, ξεκινώντας από την έρευνα και την παραγωγή και φτάνοντας μέχρι τη προώθηση και τη διακίνηση! 

Και αυτό ισχύει όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην Αμερική και παντού... (Στη συγκεκριμένη περίπτωση με την CHIESI δεν υπάρχει βέβαια καμία έρευνα γιατί η καφεΐνη είναι μια γνωστή και πολύ παλιά ουσία!)

81 Χρόνια από την Ίδρυση της ΕΠΟΝ #Μια_Ματιά_στην_Ιστορία_της

Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων, η θρυλική ΕΠΟΝ

Στις 23 Φλεβάρη 1943, σε ένα μικρό σπίτι, στην οδό Δουκίσσης Πλακεντίας 3 στους Αμπελόκηπους, ιδρύεται η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων, η θρυλική ΕΠΟΝ , η μεγαλύτερη νεολαιίστικη οργάνωση της χώρας.

Η δράση της, οι αγώνες της, το αίμα που έχυσαν οι νεολαίοι ήρωές της έχουν γραφτεί με ανεξίτηλα γράμματα στις σελίδες της Ιστορίας. Στα σπλάχνα της ανδρώθηκαν χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Γαλουχήθηκαν με τα ιδανικά μιας ελεύθερης πατρίδας, ενάντια σε κάθε ξένο κατακτητή. Πολέμησαν, με το όπλο στο χέρι, στην πρώτη γραμμή κατά των χιτλερικών και φασιστών κατακτητών. Στάθηκαν με αυτοθυσία, μπροστά στα τανκς των Εγγλέζων το Δεκέμβρη του '44. Αγωνίστηκαν - κάτω από βαριά παρανομία - για την εξάπλωση των προοδευτικών ιδεών, των αγωνιστικών αξιών για τη ζωή, με έναν πρωτοφανή εκδοτικό οργασμό και μια πρωτόγνωρη πολιτιστική ανάπτυξη.

Η συνεισφορά της ΕΠΟΝ , στη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς ήταν μοναδική. Η ΕΠΟΝ , με οργανωμένα 630.000 μέλη, είχε πετύχει σε μεγάλο βαθμό να δώσει τη σωστή, αγωνιστική, διέξοδο στις ανάγκες που είχαν οι νέοι. Οι αγώνες της αποτέλεσαν, αποτελούν και θα αποτελούν μια τεράστια παρακαταθήκη για τη νεολαία. Παρακαταθήκη, που αδυνατεί να σβήσει η ντόπια αντίδραση απ' τη συλλογική μνήμη της νεολαίας κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε.

Σήμερα συμπληρώνονται 81 χρόνια από την ίδρυση της ΕΠΟΝ και τα οράματα, για τα οποία εκατοντάδες χιλιάδες ΕΠΟΝίτες και ΕΠΟΝίτισσες αγωνίστηκαν και πότισαν με το αίμα τους τη γη αυτού του τόπου, μένουν ακόμη επίκαιρα, ζωντανά και ανεκπλήρωτα. 

Το έργο, που άφησε πίσω της η μαζικότερη οργάνωση νεολαίας που γνώρισε η Ελλάδα, είναι χαραγμένο ακόμη και σήμερα στο νεολαιίστικο κίνημα, που αγωνίζεται για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Τα οράματά της είναι σήμερα ζωντανά στα μάτια των νέων ανθρώπων που έχουν πάρει τη σκυτάλη των ΕΠΟΝιτών... 

Πώς όμως ιδρύθηκε η ΕΠΟΝ ; Κάτω από ποιες συνθήκες έδρασε; Ποια ήταν η δράση που ανέπτυξε και σε ποια επίπεδα; Ποια ήταν τα ιδανικά που εμφύτευσε στη νεολαία;

Η ίδρυση της ΕΠΟΝ και οι βασικοί της στόχοι

Ας δούμε πώς περιγράφει η «Νέα Γενιά»,

https://sep.gr/product/nea-genia-septemvris-1945-martis-1946/

 το δημοσιογραφικό όργανο του ΚΣ της ΕΠΟΝ , την ίδρυση της Οργάνωσης: 

«Με το σούρουπο η ιδρυτική σύσκεψη είχε τελειώσει. Σε ένα δωμάτιο είχε συνέλθει κιόλας η Α΄ Ολομέλεια του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ. Οι αντιπρόσωποι δυο δυο γλιστρούσαν από το σπίτι στην πολιτεία. Η βροχή, που είχε αρχίσει από το χτεσινό απόγευμα, απόψε σταμάτησε. Κατά τη δύση ο ήλιος είχε μια καλοκαιριάτικη φωτεινάδα. Ετούτο το βράδυ ο φοιτητής αντάμωσε τους πρώτους ΕΠΟΝίτες, τους μίλησε γι' αυτό το ξεκίνημα. Για την ΕΠΟΝ ».

Η ΕΠΟΝ δεν προέκυψε από παρθενογένεση. Ηταν ο ώριμος καρπός αγώνων και θυσιών. Βασικός φορέας και αιμοδότης της ΕΠΟΝ ήταν η θρυλική ΟΚΝΕ. Και είναι αλήθεια πως τη «μαγιά» της ΕΠΟΝ θα τη βρούμε στα ξερονήσια και τις φυλακές της δικτατορίας του Μεταξά, όπου ήταν κλεισμένα μέλη και στελέχη της ΟΚΝΕ.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Ιδιαίτερη σημασία για το νεολαιίστικο κίνημα έχει η πρωτοβουλία της ΟΚΝΕ, στις 5 Φλεβάρη 1942, όταν και ιδρύθηκε στην Αθήνα το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Νέων (ΕΑΜΝ). Σε αυτό, εκτός από την ΟΚΝΕ, συμμετείχαν και οι παρακάτω νεολαιίστικες οργανώσεις: «Φιλική Εταιρεία Νέων», «Ελευθερία», «Σοσιαλιστική Επαναστατική Πρωτοπορία Ελλάδας» και «Δημοκρατική Ενωση Νέων».

Περίπου ένα χρόνο αργότερα και κάτω από βαριά παρανομία, στις 14 Γενάρη 1943, συνήλθε η Ολομέλεια της ΚΕ του ΕΑΜ Νέων και αποφάσισε την ίδρυση της ενιαίας οργάνωσης της νέας γενιάς. Στις 23 Φλεβάρη 1943, στους Αμπελόκηπους, με πρόταση της ΟΚΝΕ και με τη συμμετοχή εκπροσώπων όλων των οργανώσεων νέων που συμμετείχαν στο ΕΑΜ Νέων, καθώς και άλλων ενιαίων οργανώσεων, πραγματοποιήθηκε η σύσκεψη εκείνη που κατέληξε στην απόφαση ίδρυσης της ΕΠΟΝ .
Την ίδια μέρα, στο ιδρυτικό κείμενο της ΕΠΟΝ αναφέρονται «οι βασικοί σκοποί που πρέπει να περιέχονται στο καταστατικό της ΕΠΟΝ ». 

Να πώς περιγράφονται οι βασικοί αυτοί σκοποί:
«α. Η εθνική απελευθέρωση με βάση την ακεραιότητα της Ελλάδας.
β. Η εξόντωση του φασισμού τώρα και στο μέλλον και με οποιαδήποτε μορφή και αν παρουσιαστεί. Αποκατάσταση της Λαϊκής Κυριαρχίας έτσι που όλες οι εξουσίες να απορρέουν απ' την κυρίαρχη θέληση του Λαού και της νέας γενιάς.
γ. Η καταπολέμηση των ιμπεριαλιστικών πολέμων και η υπεράσπιση της ειρήνης με βάση την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών και της αδελφικής συνεργασίας όλων των Λαών και Νεολαιών και ειδικά της Βαλκανικής.
δ. Η υπεράσπιση των οικονομικών, πολιτικών, εκπολιτιστικών και μορφωτικών δικαιωμάτων και επιδιώξεων της νέας γενιάς (...)
 Η Πανελλαδική σύσκεψη αποφασίζει την προσχώρηση της ΕΠΟΝ στο ΕΑΜ σαν εκπρόσωπος της νέας γενιάς, με συμμετοχή του αντιπροσώπου της στην ΚΕ του ΕΑΜ».

Από το πρώτο αυτό ιδρυτικό κείμενο γίνεται φανερό πως η ΕΠΟΝ δεν ήταν κάποια οργάνωση με «ουδέτερα» ή «αταξικά» χαρακτηριστικά, όπως όχι λίγοι καλοθελητές θέλησαν να την παρουσιάσουν. Αντιθέτως, με σαφήνεια, προσχωρούσε στο ΕΑΜ, ζητώντας συμμετοχή στην ΚΕ του ΕΑΜ - του οποίου βασικός αιμοδότης και τροφοδότης ήταν το ΚΚΕ.

Η ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης

Με την ίδρυσή της, η ΕΠΟΝ έδωσε μια απ' τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες μάχες. Μάχη που έμεινε στην Ιστορία. Ηταν η ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης που επιχείρησαν να υλοποιήσουν οι χιτλερικοί με τους ντόπιους δοσίλογους και συνεργάτες τους και που άρχισε με τη συντονισμένη απεργία και διαδήλωση στις 24 Φλεβάρη. Χιλιάδες λαού κατέβηκαν στο δρόμο, στο κέντρο της Αθήνας, για να διαδηλώσουν μπροστά στο πολιτικό γραφείο του κατοχικού πρωθυπουργού Κ. Λογοθετόπουλου, στο Εργατικό Κέντρο και στο υπουργείο Εργασίας. Μπροστάρηδες στη μάχη, χιλιάδες νεολαίοι και νεολαίες, κάτω από τα λάβαρα της νεοϊδρυμένης ΕΠΟΝ .

Παρά όμως τη μαζική και δυναμική αντίδραση του λαού, η κυβέρνηση των δοσίλογων θα προχωρούσε στο σχέδιο πολιτικής επιστράτευσης του ελληνικού λαού, ώστε ο ελληνικός λαός να υπηρετήσει τα σχέδια του Αξονα. Να σημειωθεί πως η ανάγκη των χιτλερικών για πολιτική επιστράτευση είχε άμεση σχέση με τις μεγάλες νίκες του Κόκκινου Στρατού, με κορύφωση τη μεγάλη νίκη στο Στάλινγκραντ το Φλεβάρη του '43.

Υπήρχε, λοιπόν, η πληροφορία ότι στις 5 Μάρτη ο Κ. Λογοθετόπουλος θα αναγγείλει επίσημα την πολιτική επιστράτευση. Τη μέρα εκείνη ξέσπασε θύελλα. Η γενική απεργία υπήρξε καθολική. Ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά βρίσκεται στους δρόμους. Τα χωνιά - που τότε εφευρέθηκαν - τίθενται σε εφαρμογή. Ενα σύνθημα κυριαρχεί: «Κάτω η επιστράτευση».

Στη μάχη αυτή, η παρουσία της ΕΠΟΝ είναι ξεχωριστή και της ανήκει μεγάλο μερίδιο από τη νίκη. Το πρώτο φύλλο της «Νέας Γενιάς» περιγράφει ως εξής τη δράση της Οργάνωσης: «24 Φλεβάρη και 5 Μάρτη! Να, δύο ημερομηνίες που θα μείνουν ιστορικές. Κι αξέχαστες. Δυο μέρες που ο αθηναϊκός και πειραιώτικος λαός με τα νιάτα του αγωνίστηκε και σάρωσε τα σχέδια των καταχτητών και επέβαλε τη θέλησή του. Η νέα γενιά συμμετείχε σε πρωτοφανή όγκο και μαχητικότητα σ' αυτές τις μάχες. Η 5 του Μάρτη ακόμα αποτέλεσε το πρώτο βάφτισμα της ΕΠΟΝ . Μια μεγάλη διαδήλωση νέων κοριτσιών και παιδιών διέσχισε τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας με κραυγές "ΚΑΤΩ Η ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ - ΕΠΟΝ , ΕΠΟΝ "».

Ο ένοπλος αγώνας

Απ' την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της, η ΕΠΟΝ πήρε ενεργό μέρος στον ένοπλο αγώνα κατά των χιτλερο-φασιστών κατακτητών. Οι πρώτοι 16 αντάρτες, που ήταν η πρώτη αντάρτικη ΕΠΟΝίτικη ομάδα, στις αρχές του 1943, μέχρι την ώρα της απελευθέρωσης, τον Οκτώβρη του '44, τα μέλη και στελέχη της ΕΠΟΝ που έγιναν αντάρτες του ΕΛΑΣ είχαν ξεπεράσει τους 35.000.

Σύμφωνα με την Εκθεση του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ προς το Παγκόσμιο Συμβούλιο Νέων για το χαρακτήρα, τους σκοπούς και τη δράση της από την ίδρυσή της έως το 1945, αναφέρεται για τον ένοπλο αγώνα:

Πάνω από 8.000 επίλεκτοι ΕΠΟΝίτες αντάρτες πολέμησαν τους Ιταλούς, τους Γερμανούς και τους Βούλγαρους κατακτητές μέσα απ' τις γραμμές 200 υποδειγματικών στρατιωτικών σχηματισμών της ΕΠΟΝ .

Πάνω από 27.000 μέλη και στελέχη της ΕΠΟΝ , εκτός απ' τους παραπάνω, πολέμησαν μέσα απ' τους άλλους σχηματισμούς του ΕΛΑΣ.

Σε 430 μάχες και συγκρούσεις πήραν μέρος οι αντάρτικες μονάδες της ΕΠΟΝ .

Στις μάχες αυτές έπεσαν πάνω από 1.300 μέλη και στελέχη της ΕΠΟΝ ως την απελευθέρωση.

Και στις πόλεις - προπάντων στην Αθήνα - οι ΕΠΟΝίτες μαχητές έδωσαν μάχες με τους Γερμανούς και τα προδοτικά Τάγματα Ασφαλείας στις λαϊκές γειτονιές. «Πολύ πριν απ' την απελευθέρωση ολόκληρα διαμερίσματα της Αθήνας και των περιχώρων ήταν λεύτερα, δεν τολμούσε να πατήσει γερμανός και προδότης και υπήρχαν φρουραρχεία του ΕΛΑΣ», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Η μάχη κατά της πείνας

Ηστορική έχει μείνει και η μάχη που έδωσε η ΕΠΟΝ για την καταπολέμηση της πείνας, η οποία τότε θέριζε παιδιά και νεολαία.
Εδωσε άμεσα την κατεύθυνση ο αγώνας να έχει στόχο τη χορήγηση 100 δράμιων ψωμί τη μέρα και 8 δράμιων λάδι. Επίσης, αγωνίστηκε για την προστασία των μικρών παιδιών και την οργάνωση ψυχαγωγίας και αλληλεγγύης ανάμεσα στους νέους. Υπολογίζεται ότι, μόνον στις πόλεις, εξασφαλίστηκαν 220 οργανωμένα συσσίτια για 65.000 παιδιά.

Οι διαδηλώσεις στις πόλεις και η συμμετοχή της ΕΠΟΝ

Λίγες μέρες μετά το μεγαλειώδη αγώνα κατά της πολιτικής επιστράτευσης, στις 24 Μαρτίου 1943, παραμονή της εθνικής γιορτής και ένα μήνα μετά την ίδρυση της ΕΠΟΝ , 5.000 ΕΠΟΝίτες και ΕΠΟΝίτισσες «αψηφώντας τα βόλια στεφανώνουν τις προτομές των ηρώων του '21 και την άλλη μέρα δεκάδες χιλιάδες διαδηλώνουν στους δρόμους με τα συνθήματα του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ χαιρετώντας την εθνική επέτειο», όπως αναφέρεται στην έκθεση του ΚΣ της ΕΠΟΝ .

Μια απ' τις σημαντικότερες, όμως, μάχες που έδωσε η ΕΠΟΝ ήταν η κορυφαία διαδήλωση του λαού και της νεολαίας της Αθήνας ενάντια στην επέκταση των Βούλγαρων φασιστών στην ελληνική Μακεδονία τον Ιούλη του 1943. Για το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός αξίζει να αναφέρουμε λίγα παραπάνω, με δεδομένη την ξεχωριστή συμβολή και συμμετοχή της ΕΠΟΝ σε αυτές τις μάχες.

Τον Ιούλη του 1943, η χιτλερική διοίκηση, αντιμέτωπη με τα κρίσιμα προβλήματα του πολέμου, πήρε την απόφαση να παραχωρήσει ολόκληρη τη Μακεδονία και τη Θράκη στους Βούλγαρους φασίστες. Η μάχη ξεκίνησε στις 7 Ιούλη απ' τη Θεσσαλονίκη. Χιλιάδες νέοι και πλήθη λαού ξεκίνησαν με διαδήλωση από την Αποστόλου Παύλου. Το ίδιο βράδυ στη Νεάπολη μιλούν, σε συγκέντρωση λαού και νεολαίας, στελέχη του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ , ξεσηκώνοντας την πόλη. Τις επόμενες μέρες, σε Επτάλοφο, Νεάπολη, Τούμπα, Καλαμαριά κινητοποιούνται 50.000 λαού. Στις 10 Ιούλη κηρύσσεται παλλαϊκή απεργία. Την ίδια μέρα ξεσηκώνεται το Κιλκίς. Στις 17 η Εδεσσα, τα Γιαννιτσά. Ολη η Μακεδονία, με πρωτοπόρους το ΕΑΜ και την ΕΠΟΝ , δίνει τη μάχη ενάντια στο διαμελισμό της χώρας.

Τη μάχη αυτή, όμως, την έκρινε η ασύγκριτη σε μαζικότητα και μαχητικότητα διαδήλωση του λαού της Αθήνας, στις 22 Ιούλη 1943. Σε αυτή την πρωτοφανέρωτη μεγαλειώδη διαδήλωση, χιλιάδες λαού πλημμύρισαν το κέντρο της πρωτεύουσας. Σε αυτή τη μάχη, οι κατακτητές ήταν αποφασισμένοι να χτυπήσουν. Τη στιγμή που οι σημαίες έχουν φτάσει στην οδό Ομήρου, μπροστά στην Τράπεζα της Ελλάδας, τα τανκς έρχονται. Μια ξανθιά κοπέλα ορμά με τη σημαία και την ανεμίζει μπροστά απ' το τανκ. Μια ριπή τη ρίχνει κάτω νεκρή. Και οι ερπύστριες περνούνε πάνω απ' το άψυχο κορμί της. Ηταν η Παναγιώτα Σταθοπούλου. Μια άλλη ΕΠΟΝίτισσα ορμά στο τανκ, σκαρφαλώνει και χτυπά τον τανκίστα στο πρόσωπο. Μια σφαίρα, τη ρίχνει κι αυτή νεκρή. Ηταν η Κούλα Λίλη.

Στο ρεπορτάζ για τη μεγάλη διαδήλωση, η «Νέα Γενιά» γράφει: «Στη μεγάλη διαδήλωση της 22/7 πέσανε ηρωικά οι ΕΠΟΝίτες και ΕΠΟΝίτισσες: Μ. Καλοζύμης εφαρμοστής στη ΒΙΟ, Παναγιώτα Σταθοπούλου, Θώμης Χατζηθωμάς, σπουδαστής, Αντωνιάδου, φοιτήτρια. Ορκιζόμαστε να εκδικηθούμε το θάνατο των συναγωνιστών μας».
Οι ΕΠΟΝίτες και οι ΕΠΟΝίτισσες που έπεσαν στη μάχη έφτασαν τους 22. Ομως η επέκταση της βουλγαρικής κατοχής σ' ολόκληρη τη Μακεδονία ματαιώθηκε!

Το «κάστρο»

Το μέγεθος του ηρωικού αγώνα της Εθνικής Αντίστασης κατά των κατακτητών πρέπει να προσμετρηθεί και το δυσθεώρητο μπόι τριών αμούστακων παλικαριών 17-18 χρονών, ΕΠΟΝιτών, που μετέτρεψαν ένα χαμόσπιτο στον Υμηττό σε «κάστρο».
Στις 28 Απρίλη 1944, ένα τάγμα Γερμανών κατακτητών περικυκλώνει ένα μικρό σπίτι στον Υμηττό, στο οποίο φυλάσσεται ο οπλισμός του ΕΛΑΣ της περιοχής. Οι κατακτητές δεν ήξεραν ούτε πόσοι, ούτε ποιοι το φύλαγαν. Θεωρούσαν όμως ότι ήταν ζήτημα λίγων λεπτών για να παραδοθούν όσοι βρίσκονταν μέσα.

Το σπίτι το προστάτευαν τρεις ΕΠΟΝίτες. Ο Δημήτρης Αυγέρης, 18 χρονών και οι Θάνος Κιοκμενίδης και Κώστας Φολτόπουλος, 17 χρονών. Οι τρεις τους ξεκίνησαν μια λυσσαλέα μάχη ενάντια στις γερμανικές δυνάμεις, κρατώντας αυτές σε απόσταση 500 μέτρων από το σπίτι. Υπερασπίζονταν το σπίτι και ταυτόχρονα κατέστρεφαν τον οπλισμό, για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού. Η μάχη κράτησε μέχρι αργά το απόγευμα, πολεμώντας απέναντι σε 200 πάνοπλους Γερμανούς.Ω Ο Κώστας και ο Θάνος βρήκαν το θάνατο υπερασπιζόμενοι το «κάστρο». Ο Δημήτρης - αφού είχε καταστραφεί το μεγαλύτερο μέρος του οπλισμού - αναγκάστηκε να βγει αφού οι Γερμανοί έριξαν καπνογόνα και τον δολοφόνησαν εκεί, εν ψυχρώ. Τα τρία παλικάρια είχαν νικήσει...

Απεργίες και σαμποτάζ

Η ΕΠΟΝ , όμως, εκτός απ' τις ηρωικές μάχες στο πλευρό του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, στις πόλεις και τα βουνά, καθοδήγησε την εργαζόμενη νεολαία σε ασταμάτητο σαμποτάζ στις εγκαταστάσεις και τα εργοστάσια των ναζί. «Τα εργαζόμενα νιάτα ενωμένα ολοκληρωτικά στην ΕΠΟΝ κωλυσιεργούσαν συστηματικά στην παραγωγική μηχανή του εχθρού», αναφέρεται στην Εκθεση του ΚΣ της ΕΠΟΝ , προς το Παγκόσμιο Συμβούλιο Νέων.

Συγκεκριμένα, σημειώνει ότι ένας ΕΠΟΝίτης εργάτης στον Πειραιά, ανατίναξε ένα γερμανικό καράβι και δήλωσε στον πρόεδρο του δικαστηρίου, που τον καταδίκασε σε θάνατο, πως λυπόταν που δεν μπόρεσε να ανατινάξει περισσότερα. Στο εργοστάσιο της «Φορντ», που κατασκεύαζε κινητήρες αεροπλάνων για τους Γερμανούς, οι επονίτες εργάτες ρίξαν την παραγωγή από 6 τη μέρα σε 2. Στο εργοστάσιο Μαλτσινιώτη, κατέστρεψαν δεκάδες κινητήρες, ρίχνοντας καρφιά στις μηχανές.

«Σ' όλα τα πολεμικά εργοστάσια του κατακτητή», σημειώνεται, «στην Αθήνα, στον Πειραιά, στην Ελευσίνα, στα μεταλλεία της υπαίθρου, οργανώθηκαν απεργίες μέσα σε συνθήκες αφόρητης τρομοκρατίας. Το καλοκαίρι του '44 οι επονίτες παίξανε αποφασιστικό ρόλο στην οριστική εγκατάλειψη των πολεμικών εργοστασίων απ' τους εργάτες και εκμηδένισαν τη γερμανική παραγωγή».

Το εκπολιτιστικό έργο της ΕΠΟΝ

Μέσα στην κλαγγή της μάχης, όμως, η ΕΠΟΝ , επιτέλεσε ένα δύσκολο έργο, που παραμένει φωτεινός σηματοδότης μέχρι και σήμερα. Πρόκειται για τη γιγάντια εκπολιτιστική δραστηριότητά της. Σχολεία και σχολές. Θέατρο και διασκέδαση. Διάδοση του αθλητισμού και των αθλητικών ιδεωδών σε συνδυασμό με τη μάχη κατά των ναρκωτικών. Πρωτοφανής εκδοτική δραστηριότητα. Ολα αυτά, αποτελούν τις κύριες δραστηριότητες της ΕΠΟΝ , στα χρόνια της δράσης της.
Ξεχωριστή και η συνεισφορά της στη συνολική ανάπτυξη του εκπαιδευτικού έργου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη διάρκεια του αντάρτικου αγώνα δημιούργησε γεωργικές σχολές, 3 στη Ρούμελη και 2 στη Θεσσαλία. Παράλληλα, με τη συνεργασία των πιο φωτισμένων παιδαγωγών της Ελλάδας, μελέτησε ολόκληρο το εκπαιδευτικό πρόβλημα της χώρας και πρόγραμμα, που άρχισε να μπαίνει σε εφαρμογή από την Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ).
Γράφτηκαν σχολικά βιβλία με σύγχρονο προοδευτικό πνεύμα. Δύο αναγνωστικά για το Δημοτικό, το ένα με τίτλο «Τ' αετόπουλα» για τη Γ' και Δ' τάξη και το άλλο με τίτλο «Ελεύθερη Ελλάδα» για την Ε' και ΣΤ' τάξη. Τα βιβλία αυτά τυπώθηκαν σε 100.000 αντίτυπα και μοιράστηκαν - για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους - δωρεάν σε όλους τους μαθητές της Ελεύθερης Ελλάδας.
Η ανάπτυξη του θεάτρου ήταν πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της εποχής. Να πως το ΚΣ της ΕΠΟΝ περιγράφει αυτή τη δραστηριότητα: «Δημιούργησε εκατοντάδες θέατρα σε όλη την Ελλάδα, όπου για πρώτη φορά τα νιάτα κι ο λαός, ιδιαίτερα της υπαίθρου, ένιωσαν τη χαρά της τέχνης. Εκατοντάδες χορωδίες νέων, θεατρικοί όμιλοι, εκπολιτιστικά συνεργεία, δούλεψαν ως το πιο ξεκομμένο απ' τη ζωή και τον πολιτισμό ορεινό χωριουδάκι, για να εμψυχώσουν, ν' ανακουφίσουν και να δώσουν χαρά και κέφι στο βασανισμένο λαό και τα νιάτα, που πολεμούσαν για τη λευτεριά».
Το θέατρο, τόσο στο βουνό με τους ερασιτεχνικούς θιάσους των ΕΠΟΝιτών, όσο και στις πόλεις και μετά την αποχώρηση των κατακτητών, έπαιξε σπουδαίο ρόλο, όχι μόνο στη σωστή ψυχαγωγία των νέων, αλλά και στην πνευματική τους ανάπτυξη. Παίχτηκαν έργα γραμμένα από τον Βασ. Ρώτα, τον Γερ. Σταύρου, τον Γιώργο Κοτζιούλα, που επενδύθηκαν μουσικά και με τη συμμετοχή του μουσικοσυνθέτη Αλέκου Ξένου.
Η ΕΠΟΝ, όμως, έδωσε μεγάλη προσοχή και στην ενίσχυση και ανάπτυξη του αθλητισμού. Δημιουργήθηκαν εκατοντάδες αθλητικές ομάδες σε όλη τη χώρα. Ζωντάνεψε ο κλασικός αθλητισμός. Αναπτύχθηκε το ποδόσφαιρο και οι άλλες αθλοπαιδιές, σε σωστές βάσεις, τις υγιούς άμιλλας. Τις αρχές της ΕΠΟΝ για την ανάπτυξη ενός μαζικού υγιούς αθλητισμού τις ακολούθησαν - εκτός από τους οπαδούς του ερασιτεχνικού αθλητισμού - και οι επίσημες πανελλαδικές αθλητικές οργανώσεις.
Παράλληλα εκατοντάδες χιλιάδες ΕΠΟΝίτες, ΕΠΟΝίτισσες και Αετόπουλα, δούλεψαν με ενθουσιασμό στο έργο της ανοικοδόμησης χωριών, δρόμων, γεφυριών κλπ. Μεγάλες μάχες δόθηκαν για τις αναδασώσεις, για την καταπολέμηση των λοιμωδών νόσων.

Η μάχη κατά των ναρκωτικών

Ομως, η μεγαλύτερη μάχη που έδωσε η ΕΠΟΝ, ήταν μάχη κατά των ναρκωτικών. Με ειδική καμπάνια μέσα από τις σελίδες του δημοσιογραφικού οργάνου του ΚΣ της Οργάνωσης, τη «Νέα Γενιά», αποκρούστηκε ο κίνδυνος των ναρκωτικών. Αντιγράφουμε από το περιοδικό: «ΟΧΙ ΧΑΣΙΣ ΑΛΛΑ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ! Η ζωή των νέων δε βρίσκεται στους "ντεκέδες" όπου παραμονεύει ο πιο φρικτός θάνατος, αλλά:
Στον αθλητισμό που θα τους χαρίσει σιδερένια κορμιά.
Στις λέσχες και τις βιβλιοθήκες που θα τους μορφώσουν.
Στις εκδρομές που τους φέρουν κοντά στην όμορφη και χαρούμενη Ελληνική φύση.
Στις πολιτισμένες συντροφιές και γιορτές που θα τους γεμίσουν αισιοδοξία.
Στις χορωδίες, τις φιλολογικές και καλλιτεχνικές συγκεντρώσεις που θα τους χαρίσουν ψυχική υγεία, δύναμη κι αγνή χαρά.

Μονάχα έτσι θα χτυπήσουμε στη ρίζα της τη διαφθορά. Μονάχα έτσι θα φτιάξουμε Ελληνόπουλα άξια της πατρίδας μας, με γερές ψυχές σε γερά κορμιά, γεμάτα δημιουργική δραστηριότητα, καμάρι των γονιών τους κι ελπίδα του Εθνους μας».

Εκδοτική δραστηριότητα

Τεράστια ήταν και η εκδοτική δραστηριότητα της ΕΠΟΝ . Οπως ήδη αναφέρθηκε, η «Νέα Γενιά» το δημοσιογραφικό όργανο του ΚΣ της ΕΠΟΝ εκδόθηκε το Μάρτη του 1943. Τον Απρίλη του 1946, η κυκλοφορία της είχε φτάσει τις 45.000 φύλλα, γεγονός πρωτοφανές για για τον περιοδικό Τύπο της χώρας.
Κάτι τέτοιο, φυσικά, δεν μπορούσε παρά να εγείρει την επίθεση της αντίδρασης. Με κυβερνητική διαταγή απαγορεύεται η κυκλοφορία της στις πόλεις, στα χωριά, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια. Η διακίνησή της γίνεται στο κέντρο των Αθήνας, Πειραιά, Θεσσαλονίκης και Ηρακλείου Κρήτης. Η «Νέα Γενιά» κλείνει οριστικά τον Οκτώβρη του 1947, με την ένταση των εκβιασμών και διώξεων στο συντακτικό προσωπικό της εφημερίδας.
Να σημειωθεί ότι αμέσως μετά την ίδρυση της ΕΠΟΝ , η αύξηση των εντύπων είναι αλματώδης. Μέσα σε ένα χρόνο ο ΕΠΟΝίτικο Τύπος καλύπτει το 83,5% του συνόλου των αντιστασιακών εντύπων. Μόνο στη Θεσσαλία, για παράδειγμα, το 1943, η ΕΠΟΝ εκδίδει 166 παράνομα περιοδικά.

Η ΕΠΟΝ το Δεκέμβρη

Η πορεία της ΕΠΟΝ είναι άρρηκτα δεμένη και συνυφασμένη με τον αγώνα του λαού και της νεολαίας προς την απελευθέρωση. Ετσι, όταν ο λαός ρίχτηκε στην ηρωική Μάχη του Δεκέμβρη, ενάντια στους Αγγλους ιμπεριαλιστές και την ντόπια αντίδραση, η ΕΠΟΝ , βρέθηκε στην πρωτοπορία της μάχης, στα οδοφράγματα, στο πλευρό του λαού.
«Ολος ο κόσμος ήτανε ενάντια στους "συμμάχους" Αγγλους και τους Ελληνες συνεργάτες τους», περιγράφει η Πετρ. Νικολοπούλου, στο έργο της «Μια ΕΠΟΝίτισσα θυμάται...». «Με την καθοδήγηση του ΕΛΑΣ και με την αγανάκτηση που είχε ο λαός ξεσηκώθηκε σε μια διαδήλωση απαιτώντας την πραγματική λευτεριά του, την ανεξαρτησία, τη δικαιοσύνη. Τραβούσαν για το Σύνταγμα, με τα συνθήματά τους. Μια λαοθάλασσα ξεχύθηκε στους δρόμους. Η Αστυνομία χτύπησε στο ψαχνό με λύσσα. Ο λαός διώχτηκε λες και ζητούσε κάτι παράνομο. Την Ανεξαρτησία, και την Αξιοπρέπειά του. Τραβήχτηκε στις γειτονιές, έστησε οδοφράγματα, ολημερίς και ολονυχτίς. Με πέτρες, τούβλα, ό,τι έβρισκε».
Στο μεγάλο αυτό αγώνα των 33 ημερών τα νιάτα της Αθήνας και του Πειραιά, αναδείχτηκαν σε μαχητές με ασύγκριτο ηρωισμό. Και μόνο ο χαιρετισμός της Αμερικανικής Δημοκρατικής Νεολαίας «Πολεμάτε σαν πολίτες της ανθρωπότητας», θα έφτανε για να δούμε το μέγεθος του αγώνα των ΕΠΟΝιτών και ΕΠΟΝιτισσών, στο πλευρό των δυνάμεων του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, εκείνες τις, γεμάτες αίμα, μέρες.

Το 1ο Συνέδριο

Την Κυριακή 13 Ιανουαρίου 1946, πλήθος νέων, κατά ομάδες κι απ' όλες τις περιοχές της Ελλάδας, συρρέει στο θέατρο «Απόλλων». Η απόφαση του συνεδρίου καταπιανόταν με όλα τα φλέγοντα προβλήματα των νέων της εποχής, από τα πιο απλά, μέχρι και τα πιο σύνθετα.

Φωτογραφία από την έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου.

Η Ημερήσια Διάταξη του Συνεδρίου περιλάμβανε τα παρακάτω θέματα:
1. Η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη Νέων και η προσχώρηση της ΕΠΟΝ στην ΠΟΔΝ. Εισηγητής ο Στ. Γιαννακόπουλος.
2. Η δράση της ΕΠΟΝ και το πρόβλημα της ενότητας της νέας γενιάς. Εισηγητής ο Φ. Βέτας.
3. Η πνευματική και σωματική διάπλαση της νέας γενιάς. Εισηγητής Ν. Ακριτίδης.
4. Εγκριση καταστατικού της ΕΠΟΝ.
5. Εκλογή νέου Κεντρικού Συμβουλίου.

Στην απόφαση του Συνεδρίου, ανάμεσα στα άλλα, αναφερόταν:
«Προβάλλοντας στην ελληνική νεολαία και στο έθνος μας το πρόγραμμά μας αυτό δηλώνουμε πως θα επιδιώξουμε με όλες μας τις δυνάμεις να συνεργαστούμε με τις αρχές, με τις οργανώσεις και με κάθε πολίτη, σε ό,τι αφορά τη σωματική και πνευματική ανάπτυξη της νέας γενιάς. Δηλώνουμε πως θα συνεχίσουμε με ενθουσιασμό και πίστη τον αγώνα για να δημιουργήσουμε το νέο Ελληνα, τον ελεύθερο, δημιουργικό και αισιόδοξο οικοδόμο της νέας ελληνικής Δημοκρατίας. Το νέο Ελληνα, συνεχιστή των καλύτερων εθνικών παραδόσεων. Δημιουργικό φορέα των κατακτήσεων του ανθρώπινου πολιτισμού. Πιστό στρατιώτη της ιδέας του έθνους της ειρήνης, πρόμαχο της Λαϊκής Δημοκρατίας. Αξιο δουλευτή του χεριού και του πνεύματος, για την ανοικοδόμηση της πατρίδας μας και για τη δημιουργία ενός ανώτερου νεοελληνικού πολιτισμού».

Η αντίδραση επιτίθεται στην ΕΠΟΝ

Οπως ήταν αναμενόμενο, για μια τέτοια οργάνωση νεολαίας, που αφύπνιζε τη νέα γενιά και ζητούσε απ' αυτή να σταθεί στο πλευρό του λαού, να αγωνιστεί για μια πραγματικά ελεύθερη Ελλάδα, το ξενόδουλο μεταβαρικιζιανό καθεστώς δεν μπορούσε παρά να νιώθει οργή και μίσος.
Τα ιδανικά της οργανωμένης πάλης που εμφύσησε στη νεολαία, ήταν αρκετά για να ανησυχήσουν το κράτος και το παρακράτος, που έβαλαν σε εφαρμογή τα σχέδια εξόντωσης της ΕΠΟΝ . Ετσι, το 1946, πάνω από 1.500 ΕΠΟΝίτες δολοφονούνται. Χιλιάδες σέρνονται στα Στρατοδικεία. Αλλοι πηγαίνουν στις φυλακές και στις εξορίες.
Στις 28 Φλεβάρη του 1947, με απόφαση του Πρωτοδικείου της Αθήνας, αποφασίζεται η διάλυση της ΕΠΟΝ . Ανάμεσα στις κατηγορίες είναι ότι προσπάθησε να ...«υποκλέψει το μυστικό της ατομικής βόμβας» και να το παραδώσει στους Σοβιετικούς! Η πρόταση της παραπομπής έγινε από τον τότε νομάρχη Αττικής Σχοινά.
Παρ' όλες τις διώξεις, η ΕΠΟΝ δε διαλύεται και περνά στην παρανομία όπου συνεχίζει τον αγώνα της. Στα τέλη του 1947 με τον περιβόητο Νόμο 509 τίθεται εκτός νόμου.

Αντί επιλόγου

Η ιστορία της ΕΠΟΝ , είναι γεμάτη χρυσές σελίδες, αγώνων και θυσιών. Ιστορία που, παρά τις διώξεις, παρά τις επιθέσεις που δέχτηκε, από την ντόπια και ξένη αντίδραση, δεν μπόρεσαν να την εκτοπίσουν από τη συλλογική συνείδηση της νέας γενιάς, στο διάβα των χρόνων. Οι μάχες που έδωσαν οι ΕΠΟΝίτες και οι ΕΠΟΝίτισσες, δεν ήταν μόνο στα πεδία των μαχών, στο πλάι του ΕΛΑΣ. Ηταν κύρια μάχες για το κέρδισμα της νεολαίας και τη συστράτευσή της στις αγωνιστικές αξίες ζωής, που αντηχούν μέχρι και σήμερα στο πέρασμα των χρόνων. Οι αγώνες της ΕΠΟΝ , τα ιδανικά της και οι θυσίες της, μεταλαμπαδεύτηκαν γενιά με γενιά μέχρι και το σήμερα...

ΠΗΓΕΣ:
1. «ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ» - ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΟΝ (Νοέμβρης 1944 - Σεπτέμβρης 1946) Συλλογή Φύλλων σε Φωτογραφική Ανατύπωση. Εκδόσεις «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ», 2007.
2. Αφιερώματα «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» στην ΕΠΟΝ (24 Φλεβάρη 2002, 13 Γενάρη 2002, 27 Απρίλη 2003, 22 Φλεβάρη 2004, 21 Ιούλη 2002, 2 Μάρτη 2003, 23 Φλεβάρη 2003)
3. «Συμβολή στην Ιστορία της ΕΠΟΝ », Πέτρου Ανταίου, Εκδόσεις «Καστανιώτη», 1977

Ο Πελετίδης για την ΤεχνιΤή Νοημοσύνη #ChatGPT

Από Konstantinos Mpourxas:

ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΛΕΤΙΔΗΣ Πάνω από την Τεχνητή στέκεται η Ανθρώπινη Νοημοσύνη

Έχει ανοίξει πολύ μεγάλη συζήτηση το τελευταίο διάστημα, γύρω από τα οφέλη και τους κινδύνους της εισαγωγής και εφαρμογής της Τεχνητής Νοημοσύνης στην παραγωγική δραστηριότητα.
Αρχικά, υπάρχει διάχυτη ανησυχία για μαζική απώλεια εκατομμυρίων θέσεων εργασίας σε όλο τον κόσμο, με συνεπακόλουθη πτώση στα κέρδη των επιχειρήσεων, καθώς είναι γνωστό ότι τα κέρδη βγαίνουν από τη «ζωντανή» εργασία. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι ιδιοκτήτες των μονοπωλιακών ομίλων, γι’ αυτό άλλωστε και υπήρξαν πρωτοβουλίες καπιταλιστών για «φρένο» στην έρευνα και την εξέλιξη των προϊόντων τεχνητής νοημοσύνης, οι οποίες προσυπογράφονταν από ονόματα της τεχνολογικής βιομηχανίας όπως ο Έλον Μασκ, ιδιοκτήτης της Tesla και ο Στιβ Βόζνιακ, συνιδρυτής της Apple. Φυσικά, αυτές οι πρωτοβουλίες δεν ευοδώθηκαν, καθώς δεν μπορεί να γίνει τεχνητή παύση στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, σε συνθήκες μάλιστα που η τεχνητή νοημοσύνη έχει τεράστια οικονομική και γεωστρατηγική σημασία.
Όμως, για να απαντήσουμε στο ερώτημα για την ωφέλεια της τεχνητής νοημοσύνης, απ’ τη σκοπιά των εργαζομένων και όχι απ’ τη σκοπιά των κερδών των λίγων, πρέπει να θέσουμε στο επίκεντρο τις σημερινές σχέσεις παραγωγής, καθώς απ’ αυτές πηγάζουν οι υπαρκτοί κίνδυνοι. Κάθε τεχνολογία σήμερα, αντί να αξιοποιείται για τη βελτίωση της ζωής του λαού, για τη συνολική μείωση του εργάσιμου χρόνου, καθίσταται εργαλείο ενάντια στους εργαζόμενους, αφενός πετώντας χιλιάδες και εκατομμύρια απ’ αυτούς στην ανεργία, αφετέρου μέσω της χρήσης της για σκοπούς που δεν συνάδουν με τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί η εισαγωγή και της τεχνητής νοημοσύνης στην τεχνολογία των οπλικών συστημάτων. Δεν είναι μάλιστα τυχαίο ότι οι εταιρείες των οποίων η τεχνολογία έχει εισαχθεί σε στρατιωτικά συστήματα, π.χ. από τις ουκρανικές δυνάμεις στον πόλεμο με τη Ρωσία, ήταν από τους πολέμιους της παύσης στην έρευνα της τεχνητής νοημοσύνης.
Επιπλέον, τη συζήτηση απασχολεί ιδιαίτερα η εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης σε εφαρμογές όπως το ChatGPT, δηλαδή σε διαλογικά γλωσσικά μοντέλα. Πρόκειται επί της ουσίας για εφαρμογές που δίνουν, ανάμεσα στα άλλα, έτοιμες απαντήσεις σε ερωτήματα, αλληλεπιδρώντας με τον άνθρωπο με μορφή διαλόγου, καθώς επίσης έχουν την ικανότητα να φέρουν εις πέρας μια σειρά λειτουργίες, όπως η σύνταξη κειμένων κατά παραγγελία, ακόμα και ακαδημαϊκών εργασιών.
Η συζήτηση που διεξάγεται γύρω από την «αμεροληψία» αυτών των εφαρμογών, γύρω απ’ το αν θα δίνουν στο χρήστη έτοιμη «την καλύτερη πληροφορία», πρέπει να προσεγγιστεί πάλι απ’ τη σκοπιά του ποιος έχει στα χέρια του, στην ιδιοκτησία του, την πληροφορία, ακόμα και την ίδια τη γνώση, καθώς και εάν έχει συμφέρον να την μεταφέρει αμερόληπτα και αντικειμενικά στο λαό.
Οι ιδιοκτήτες των ομίλων της επικοινωνίας και της ενημέρωσης, συνολικά η αστική τάξη, έχει κάθε συμφέρον να τροφοδοτεί το λαό με γνώσεις και πληροφορίες που απηχούν τα συμφέροντά της. Είναι χαρακτηριστική η τεραστίου μεγέθους προπαγάνδα που λαμβάνει χώρα τους τελευταίους μήνες, για να δικαιολογηθεί η ισραηλινή επέμβαση στη Λωρίδα της Γάζας, για να συκοφαντηθεί η ένοπλη αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού. Ας αναρωτηθούμε τι θα απαντούσε μια τέτοια εφαρμογή, αν της θέταμε το ερώτημα, ποιος ευθύνεται για τον πόλεμο του Ισραήλ με την Παλαιστίνη…
Αντίστοιχα είναι τα πράγματα στο ζήτημα της αξιοποίησης της τεχνητής νοημοσύνης στην κρατική διοίκηση, ένα απ’ τα ειδικότερα θέματα που απασχολούν και την παρούσα έκδοση. Η τεχνητή νοημοσύνη θα έρθει να διαχειριστεί αιτήματα και να συμβάλλει στην οργάνωση πόρων και υπηρεσιών, σε ένα δεδομένο περιβάλλον υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης. Η εισαγωγή της δεν θα αλλάξει τις αντιλαϊκές στρατηγικές κατευθύνσεις περικοπής υπηρεσιών και έργων προς όφελος του λαού. Αντίθετα, θα κάνει πιο αποτελεσματική τη διοίκηση για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων.
Σε κάθε περίπτωση, πάνω απ΄ την τεχνητή νοημοσύνη, στέκεται η ανθρώπινη νοημοσύνη, η οποία σχεδιάζει, κατασκευάζει, κρίνει την απόδοση κάθε τεχνολογικού επιτεύγματος.

 Η τεχνολογία, όπως και κάθε επίτευγμα του χεριού και του πνεύματος του εργαζόμενου ανθρώπου, υπάρχει η δυνατότητα να μην χρησιμοποιούνται εναντίον του, αλλά να μπαίνουν στην υπηρεσία ολόκληρης της κοινωνίας. Γι’ αυτό χρειάζεται αγώνας, ώστε να κατακτήσουμε την κοινωνική συγκρότηση που θα λειτουργεί προς όφελος της πλειοψηφίας.
Ο Κώστας Πελετίδης είναι Ιατρός, Δήμαρχος Πατρέων.
https://www.symboulos.gr/.../%ce%a0%ce%ac%ce%bd%cf%89.../...


Ελενη Μαρκακη:
Από περιέργεια έβαλα το ερώτημα που αναφέρει ο σ. Πελετίδης:
''ποιος ευθύνεται για τον πόλεμο του Ισραήλ με την Παλαιστίνη?''
...και η απάντηση του ChatGPT:
Η ευθύνη για τον πόλεμο μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης είναι ένα σύνθετο και διεπιπεδαμένο θέμα που δεν μπορεί να απαντηθεί με απλό τρόπο. Οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις στην περιοχή έχουν βαθιές ιστορικές, πολιτικές, θρησκευτικές και κοινωνικές ρίζες.
Κατά τη διάρκεια των διαφόρων συγκρούσεων και πολέμων μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, και άλλων εμπλεκομένων μερών, και οι δύο πλευρές έχουν αναλάβει μερίδιο ευθύνης. Πολλοί παράγοντες συμβάλλουν στη σύγκρουση, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών, των οικονομικών, των κοινωνικών και των ιστορικών παραγόντων. Οι διαφορές στις αντιλήψεις για την κατοχή γης, την ασφάλεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αυτοδιάθεση είναι επίσης καθοριστικές.
Συχνά, η εξεταστική ευθύνη απαιτεί προσοχή σε συγκεκριμένες περιόδους, γεγονότα και πολιτικές αποφάσεις. Οι διεθνείς προσπάθειες ειρήνευσης και διαμεσολάβησης είναι επίσης σημαντικές για την κατανόηση της δυναμικής της σύγκρουσης και των πιθανών διεξόδων. Επομένως, είναι δύσκολο να αποδοθεί αποκλειστική ευθύνη σε μία πλευρά ή σε έναν συγκεκριμένο παράγοντα.''

Ήταν 27 Γενάρη του 1945, όταν ο Κόκκινος Στρατός, απελευθέρωσε το Άουσβιτς - Μπιρκενάου

Ήταν 27 Γενάρη του 1945, όταν ο Κόκκινος Στρατός, προελαύνοντας προς το Βερολίνο, απελευθέρωσε το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς - Μπιρκενάου, αποκαλύπτοντας παράλληλα την τραγική αλήθεια για τις προγραμματισμένες, μαζικές και απάνθρωπες μεθόδους εξόντωσης εκατομμυρίων ανθρώπων από τους φασίστες.

Περίπου 7.000 ετοιμοθάνατοι κρατούμενοι διασώθηκαν από τα σοβιετικά στρατεύματα, όταν άνοιξαν τις πύλες του Άουσβιτς, το μεγαλύτερο συγκρότημα εξόντωσης ανθρώπων, Εβραίων, κομμουνιστών και αντιστασιακών από την Πολωνία, τη Σοβιετική Ένωση, την Ελλάδα και πολλές άλλες χώρες.

Το κολαστήριο του Άουσβιτς αποτελούνταν από 3 στρατόπεδα συγκέντρωσης (Άουσβιτς Ι, Άουσβιτς ΙΙ - Μπιρκενάου και Άουσβιτς ΙΙΙ - Μόνοβιτς, που ήταν στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στο εργοστάσιο της «BUNA - WERKE IG FARBEN»). Εκεί εξοντώθηκαν, με φρικτό τρόπο, πάνω από 3.000.000 κρατούμενοι - τα 2,5 εκατομμύρια με αέρια και 500 χιλιάδες πέθαναν από πείνα και διάφορες ασθένειες.

Τα ίδια τα «ευρήματα» που εκτίθενται μέσα στο Μουσείο Μνήμης του στρατοπέδου προκαλούν την οργή και τον αποτροπιασμό και καταδεικνύουν τα ασύλληπτα εγκλήματα των ναζί, που αποτελούν έναν διαρκή συναγερμό ώστε ποτέ πια οι λαοί να μην επιτρέψουν στο φασιστικό - ναζιστικό τέρας, που είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού, να επανακάμψει στο ιστορικό προσκήνιο.

https://www.902.gr/eidisi/istoria/353885/27-genari-1945-o-kokkinos-stratos-apeleytheronei-aoysvits-mpirkenaoy

ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ:

ΠΙΣΩ ΑΠ' ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ -ΦΩΤΟΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ

ΑΟΥΣΒΙΤΣ

Ό,τι δεν φτάνει η ΔΑΠ το κάνει… "παράνομο"!

 ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ «ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ»

Η ΔΑΠ αντί να στέλνει επιστολές με συκοφαντίες, να ακούσει την πλειοψηφία των φοιτητών!

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ με επιστολή της προς τον υπουργό Παιδείας πριν δυο μέρες ζήτησε την παρέμβασή του για να μη χαθεί η εξεταστική και να σταματήσουν οι καταλήψεις που τις χαρακτηρίζει «παράνομες»! Απαντώντας στην επιστολή αυτή οι εκλεγμένοι με την «Πανσπουδαστική ΚΣ» καλούν: «Η ΔΑΠ αντί να στέλνει επιστολές με συκοφαντίες, να ακούσει την πλειοψηφία των φοιτητών»!

Και σημειώνουν αναλυτικά στην ανακοίνωσή τους:

«Η παράταξη των ιδιωτικών Πανεπιστημίων, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, ας έρθει επιτέλους σε επαφή με την πραγματικότητα. Να ακούσει τους δεκάδες χιλιάδες φοιτητές σε όλη τη χώρα που συμμετέχουν μαζικά στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια και στις Γενικές Συνελεύσεις απορρίπτοντας το απαράδεκτο νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, αποφασίζουν συλλογικά και δημοκρατικά τη συνέχεια του αγώνα τους για να διεκδικήσουν δωρεάν σπουδές και πτυχία με αξία.

Η πλειοψηφία τον φοιτητών απαιτεί να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο. Αν η ΔΑΠ δεν μπορεί να το αντιληφθεί από τις μεγάλες διαδηλώσεις, ας κοιτάξει τουλάχιστον τις δημοσκοπήσεις αυτών των ημερών που εμφανίζουν το 70% των φοιτητών να τοποθετείται αρνητικά για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Βέβαια ξέρουμε: Ό,τι δεν φτάνει η ΔΑΠ το κάνει… "παράνομο"!

Δεν μπορούμε βέβαια να μην εντοπίσουμε περίεργες συμπτώσεις. Τη στιγμή που η ΔΑΠ στέλνει επιστολή στο υπουργείο για να καταγγείλει "παράνομες καταλήψεις", ανακοινώνεται κατ’ επείγουσα εισαγγελική έρευνα για τις καταλήψεις… Όμως τους φοιτητές δεν τους τρομοκρατούν!

Καταλαβαίνουμε ότι η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη και η συντριπτική ήττα της ΔΑΠ στις Γενικές Συνελεύσεις μεγάλωσε το πρόβλημά της. Ήρθε η ώρα να παραδεχτούν την ήττα τους. Ο πρωθυπουργός δήλωνε ότι τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια θα είναι νόμος του κράτους μέσα στον Γενάρη και φτάσαμε στα τέλη του μήνα με το νομοσχέδιο να έχει μείνει στα χαρτιά. Έτσι θα συνεχίσουμε και ας το πάρουν απόφαση.

Όσο για την "ανομία" και τις "αντιδημοκρατικές διαδικασίες" που επικαλείται η ΔΑΠ, μάλλον πρέπει να κοιταχτεί στον καθρέφτη. Η ίδια πρωτοστατεί σε ένα όργιο νοθείας αφού οι φοιτητές της έχουν γυρίσει την πλάτη. Καταγγέλλουμε συγκεκριμένα:

- Στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ η ΔΑΠ σε συνεργασία με την Διοίκηση της Σχολής κλείδωσε όλο το κτίριο της Σχολής, κατέβασε τα ρολά (!) και ακύρωσε την εξεταστική των φοιτητών (!) για να απαγορεύσει και να εμποδίσει την πραγματοποίηση Γενικής Συνέλευσης που είχε οριστεί τη συγκεκριμένη ημέρα!

- Στη Σχολή Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου ομάδα 20 στελεχών της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ τραμπούκισε με απαράδεκτες ενέργειες και εκφράσεις τον πρόεδρο του Φοιτητικού Συλλόγου με στόχο να εμποδίσει τον ορισμό Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου!

- Στη συνέλευση (που οργάνωσε μόνη της και νομιμοποίησε η ΠΑΣΠ) στην Ιατρική ψήφιζαν φοιτητές από άλλες σχολές της Αθήνας με επίδειξη πιστωτικής κάρτας!

- Στο ΔΙΠΑΕ η ΔΑΠ βάφτισε "συνέλευση" τη μάζωξη 80 ατόμων στο κεντρικό της τραπεζάκι όπου μοιράζονταν σημειώσεις και διά της βοής ο πρόεδρος της ΔΑΠ "ενέκρινε" την "πρόταση της ΔΑΠ" που, όπως είναι κατανοητό, ήταν και η… μοναδική πρόταση!

- Στη Γενική Συνέλευση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας συμμετείχαν κάποιοι τύποι που παρουσιαζόντουσαν σαν "εκπρόσωποι των φοιτητών" ενώ δεν ήταν καν φοιτητές και μάλιστα περασμένης ηλικίας...

- Στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Νομικής η ΔΑΠ είχε βάλει μέσα στο αμφιθέατρο για να ψηφίσουν απόφοιτοι και μεταπτυχιακοί φοιτητές που καμία σχέση δεν έχουν με το Τμήμα της Νομικής!

Η ΔΑΠ έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο της πραγματικής μειοψηφίας μέσα στα ΑΕΙ. Οι φοιτητές μίλησαν! Ο αυταρχισμός της κυβέρνησης δεν θα περάσει! Καμία εισαγγελική έρευνα δεν τρομοκρατεί τους φοιτητές. Ο αγώνας μας θα συνεχιστεί ακόμα πιο μαζικά!

Καλούμε τη ΔΑΠ να σταματήσει να συκοφαντεί τους φοιτητές. Να σταματήσει τη συμπαιγνία με διοικήσεις για να βάλει εμπόδια στην προσαρμογή της εξεταστικής με στόχο να εκβιάσει τους φοιτητές και τους αγώνες μας».

https://www.902.gr/eidisi/neolaia-paideia/353886/i-dap-anti-na-stelnei-epistoles-me-sykofanties-na-akoysei-tin

κα. Παπαϊωάννου Την Επόμενη Μην "Ξεχάσετε"..,,

 ΙΣΤΟΡΙΑ

365 στιγμές, δεν μπορούν να σβήσουν τα 3 χρόνια της ηρωικής δράσης του ΔΣΕ στο Γράμμο

Του Τάκη Βαρελά*

Με αφορμή την έρευνα - εκπομπή της ERTNEWS, «365 Στιγμές. Γράμμος, στα χωριά του εμφυλίου».

Είδα το trailer της ΕΡΤ με την αναγγελία της παρουσίασης της έρευνα της δημοσιογράφου της ΕΡΤ κ. Σοφίας Παπαϊωάννου, με θέμα: «365 Στιγμές. Γράμμος, στα χωριά του εμφυλίου» και σημείωσα την ημέρα και την ώρα για να το δω.

Πολύ ενδιαφέρον θέμα, για μια περιοχή όπως ο Γράμμος μιας και εκεί αποτυπώνεται η κορύφωση της ένοπλης ταξικής πάλης της χώρας μας, την περίοδο 1946 – 1949, για το ποιος θα έχει την εξουσία. Ο λαός με την Δημοκρατική κυβέρνηση και το ΔΣΕ ή αστική τάξη με τις κυβερνήσεις και την στήριξη των Αμερικάνων;

Πράγματι, στα Γραμμοχώρια, στο Βίτσι, στην Ήπειρο, κάθε κορυφή, φαράγγι και πέτρα, αποτελεί αφετηρία προσωπικών και συλλογικών αφηγήσεων του λαού μας, των μαχητών και των μαχητριών του ΔΣΕ, των παιδιών που σώθηκαν από τις βόμβες ναπάλμ από το ΔΣΕ και προωθήθηκαν στις νεοσύστατες σοσιαλιστικές χώρες, όπου έζησαν, σπούδασαν, εργάστηκαν και πολλά από αυτά παιδιά, ξανασυναντήθηκαν με τους γονείς τους και έζησαν μαζί ως πολιτικοί προσφυγές και γύρισαν κυρίως μετά την μεταπολίτευση, στα χωριά τους.

Περίμενα λοιπόν, η έρευνα της κ. Παπαϊωάννου, έμπειρης δημοσιογράφου, στο αφήγημα της έρευνας της, να διεισδύσει πίσω από αυτό που βλέπει και να θέσει τα ερωτήματα και να εξάγει συμπεράσματα με την πολιτική, ιστορική, κοινωνική, στρατιωτική, πολιτιστική και επιστημονική ματιά, ορίζοντας τις πολιτικές και στρατιωτικές οντότητες που αντιπαρατέθηκαν στο Γράμμο, δηλαδή το ΔΣΕ και το ΚΚΕ από τη μία και τις αστικές κυβερνήσεις, στις πραγματικές τους διαστάσεις, χωρίς υποκειμενικούς συναισθηματισμούς, που φορτίζουν τα γεγονότα και δημιουργούν εντυπωσιασμούς και εξοστρακισμούς, οι οποίοι υποβιβάζουν το πολιτικό διακύβευμα του εμφυλίου.

Δυστυχώς όμως, οφείλω να σημειώσω, πως το συναίσθημα από μόνο του, έχει την ικανότητα, να εργαλειοποιείται και να γίνεται Δούρειος ίππος, για να αλωθεί η αντικειμενική αλήθεια. Οι προσωπικές μαρτυρίες, εμπεριέχουν υποκειμενισμό, δεν μπορεί να αποτελεί ολοκληρωμένη πολιτική θέση. Οι ανθρώπινες προσωπικές στιγμές, δεν υποκαθιστούν και δεν αποτελούν γενικευμένο και αποδεκτό τεκμήριο, κοινωνικό, ιστορικό και πολίτικο απλουστευτικό συμπύκνωμα, όπως το κυρίαρχο αφήγημα της αστικής προπαγάνδας πως «Έλληνες πολεμούσαν Έλληνες», που καλλιεργείτε συστηματικά από τα αστικά ΜΜΕ, το οποίο αποσκοπεί να φορτίσει αρνητικά συναισθήματα για το ΔΣΕ στο λαό, και εμμέσως πλην σαφώς , να σβήσει από την μνήμη του, πως ο τιτάνιος αγώνας του ΔΣΕ, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, ήταν βαθιά ταξικός, δίκαιος αγώνας για την λαϊκή εξουσία. Ενας αγώνας που ξεκινά το 1940 με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, την ΟΠΛΑ, και κορυφώνεται με το ΔΣΕ και παρά την ήττα του ΔΣΕ συνεχίζεται με άλλες μορφές, έως την τελική δικαίωση.

Στον αγώνα για την λαϊκή εξουσία, ο ΔΣΕ και το ΚΚΕ, έδωσε τα καλύτερα παιδιά του, επάνω από 39.200 μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ, έπεσαν στα πεδία των μαχών!

Είμαι βέβαιος, πως «στα χωριά του εμφυλίου» που επισκέφθηκε η κ. Παπαϊωάννου, τα είδε όλα. Ο φακός της, κατάγραψε τα πάντα, από ψηλά και από κοντά. Κατέγραψε τα γκρεμισμένα σπίτια, τον Αλιάκμονα και το Σαραντάπορο, τα απομεινάρια από τις βόμβες ναπάλμ, τις νάρκες και τα συνεργεία του ΤΕΝΞ, τα παλιά φυλάκια του στρατού, το Στρατιωτικό νεκροταφείο της Καστοριάς, τα μνημεία του αστικού Στρατού. Μας έδειξε όμορφα πλάνα από τις πλαγιές του Γράμμου και των χωριών.

Βέβαια, η κ. Παπαϊωάννου, επισκέφθηκε με την κάμερα της και πήρε πλάνα, από το Μουσείο του ΔΣΕ στη Θεοτόκο Ιωαννίνων, απέφυγε α δείξει το μεγάλο εμβληματικό μνημείο με την τριγωνική μορφή του σήματος του ΔΣΕ στον αύλειο χώρο και ταυτόχρονα, χτύπησε σιωπητήριο, μη και χαλάσει την εικόνα της αστικής δημοκρατίας. Φαίνεται πως η αναφορά δεν ήταν άξιο λόγου για τα χωριά του εμφυλίου, την ΕΡΤ και τον Ελληνικό λαό, ούτε βέβαια αναφορά, στα ονόματα ανά χωριό, των 438 νεκρών μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ από τα χωριά του Γράμμου και του Σμόλικα.

Πόση αλήθεια λοιπόν, εμπεριέχει η έρευνα της κ. Παπαϊωάννου, όταν ενώ πήγε στο Νεστόριο, επιμελώς απέκρυψε από την έρευνα της, εντελώς την υπάρξη του μουσείου του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ στο Νεστόριο;

Αλήθεια, δεν είχαν ενδιαφέρον για το αφήγημα της στα «Χωριά του εμφυλίου», η αναφορά και οι εικόνες στα περιεχόμενα του Μουσείου του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ – ΔΣΕ, στα ξεχωρίζει η προσφορά των κατοίκων του Νεστορίου στον απελευθερωτικό αγώνα;

Δεν αισθάνθηκε την ανάγκη, σταθεί μπροστά στην όψη του μουσείου, όπου σε καλαίσθητες μεταλλικές πλάκες, αναγράφονται τα ονόματα των 500 περίπου μαχητών του ΔΣΕ από το Νεστόριο; Να δείξει εικόνες από το Μουσείο του ΔΣΕ στο Νεστόριο;

Δεν αφορούσε τα χωριά του εμφυλίου η αναφορά σε αυτούς;

Αυτά που είδε η κ. Παπαϊωάννου και δεν ήθελε να πει για να μάθει ο Ελληνικό λαός, ήταν πως το Νεστόριο, έδωσε 480 αντάρτες στον μόνιμο ΕΛΑΣ, 200 αντάρτες στον εφεδρικό ΕΛΑΣ, όλοι οπλισμένοι με όπλα που συγκέντρωσαν οι οργανώσεις και οι κάτοικοι του χωριού. Το σύνολο, σχεδόν, των κατοίκων του χωριού ήταν οργανωμένοι στο ΕΑΜ και την ΕΠΟΝ. Ολες σχεδόν οι γυναίκες συμμετείχαν στην Εθνική Αλληλεγγύη.

Δεκάδες Νεστορίτες αναδείχτηκαν των απελευθερωτικών οργανώσεων, του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ, της Εθνικής Αλληλεγγύης. Πάνω από 15 ανώτεροι αξιωματικοί, έφεδροι και αξιωματικοί του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ προέρχονταν από το Νεστόριο. Αυτοί οι αγωνιστές από το Νεστόριο, ήταν οι μετέπειτα μαχητές του ΔΣΕ.

Η περιήγηση στο μουσείο του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΔΣΕ που δημιούργησε το ΚΚΕ στο Νεστόριο είναι ένα πολύτιμο μάθημα ιστορίας. Τα υλικά που θα αντικρίσει ο επισκέπτης, απαιτούν να αφιερώσει χρόνο. Δεν είναι απλά κειμήλια μιας άλλης εποχής, αλλά ζωντανό κομμάτι της Ιστορίας της χώρας, πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων και ίσως για αυτό, αποκλείστηκε η προβολή του από την εκπομπή της κ. Παπαϊωάννου.

Προκαλεί εντύπωση, ενώ πήγε η κ. Παπαϊωάννου στη Νέα Κοτύλη, και ενώ πέταξε η κάμερα με drone στη περιοχή, δεν έδειξε και δεν είπε ούτε μια κουβέντα για τον περίφημο και πολύ επισκεπτόμενο «Χάρο» της Κοτύλης και το μνημείο του ΔΣΕ. Εκεί, στο «Χάρο» αψήφησαν το θάνατο τελευταίοι οι 4 σταυραετοί του ΔΣΕ και πέταξαν ελεύθεροι στη χαράδρα και έγιναν σύμβολο στον αγώνα του λαού της περιοχής.

Τραγική κατάληξη έρευνας της κ. Παπαϊωάννου «στα χωριά του εμφυλίου», η πλήρη αποσιώπηση της ύπαρξης του Νοσοκομείου του ΔΣΕ. Βέβαια δεν ήταν δυνατόν να συνάντηση το Νώντα Σακελλαρίου, Αρχίατρο του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας για να τις πει, πως εδώ στο Γράμμο: «Έγινε μια αντάρτικη νοσοκομειούπολη πολύ καλή, ίσως θα υπάρχει και τώρα, έστω και κατεδαφισμένη, που θα μπορούν οι νεότεροι να επισκέπτονται και να θαυμάζουν τι μπορεί να φτιάξει ο λαός όταν το καταλαβαίνει δικό του», η οποία έδωσε το έναυσμα στην ΚΕ του ΚΚΕ, να αναζητήσει, να βρει το Νοσοκομείο του ΔΣΕ, όπως και βρέθηκε, αναδείχτηκε ως ένα από τα μεγαλύτερα υπαίθρια μνημειακά συμπλέγματα στην Ευρώπη.

Το κεντρικό νοσοκομείο του ΔΣΕ, στη θέση Σκάλα του Γράμμου, άρχισε να κατασκευάζεται την άνοιξη του 1948. Ο στόχος ήταν να μπορεί να περιθάλψει 1.200 τραυματίες. Βρέθηκε το κατάλληλο μέρος σε δασωμένη περιοχή σε υψομετρική ζώνη 1.400 μ. Μετακινήθηκαν από το μέτωπο χτίστες, μαραγκοί και άλλες ειδικότητες – τα συναφή επαγγέλματα θα λέγαμε σήμερα!

Η επίβλεψη του έργου ανατέθηκε στον Μιχάλη Σουμελίδη. Τους μήνες Απρίλη – Μάη του 1948 κατασκευάστηκαν οι υποδομές, τα κτήρια, τις περισσότερες φορές πάνω σε βάσεις – θεμέλια από πέτρα, καθώς και οχυρωματικές κατασκευές με την τοποθέτηση κορμών δέντρων σε επάλληλες σειρές για αυξημένη προστασία από τους βομβαρδισμούς.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι θάλαμοι νοσηλείας, το φαρμακείο, τα μαγειρεία, οι χώροι αποστείρωσης, άλλοι βοηθητικοί χώροι.

Εντύπωση προκαλεί ο χειρουργικός θάλαμος στον οποίο υπήρχε δυνατότητα να χειρουργούν ακόμα και τρεις γιατροί ταυτόχρονα.

Ωστόσο, υπήρχε κάτι που για την εποχή ήταν πραγματικά πρωτοποριακό: Τα χειρουργεία λειτουργούσαν με ηλεκτροφωτισμό που προερχόταν από την αξιοποίηση ενός μικρού καταρράκτη για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας! Εκεί στο Νοσοκομείο του ΔΣΕ στο Γράμμο γεννήθηκε, το πρώτο υδροηλεκτρικό έργο στην Ελλάδα!!!

Πήγε λοιπόν η κ. Παπαϊωάννου στο Νοσοκομείο του ΔΣΕ, αλλά και αν δεν πήγε, είχε την δυνατότητα να μάθει και να αναδείξει την ανθρώπινη πραγματική υπόσταση μεταξύ ζωής και θανάτου, όπως την έζησε ο κομμουνιστής γιατρός, Πέτρος Κόκκαλης Υπουργός Υγείας της Δημοκρατικής Κυβέρνησης που χειρουργούσε στο Νοσοκομείου του Γράμμου - για τον οποίο δεν έκανε καμία αναφορά.

Ο επισκέπτης σήμερα, μπορεί να ενημερωθεί από τις 30 επιφάνειες, με ενημερωτικό/εποπτικό υλικό, διαστάσεων 2χ1 μέτρων, που είναι ανεπτυγμένες σε 9 θεματικές ενότητες του νοσοκομείου, για σημαντικές πλευρές της ίδρυσης, της λειτουργίας της προσφοράς & τέλος της εγκατάλειψης του νοσοκομείου του Γράμμου τον Αύγουστο του 1948.

Κλείνοντας την παρέμβαση μου για την εκπομπή, θα έλεγα στην κ Παπαϊωάννου, πως η συνάντηση με την ιστορική και αντικειμενική αλήθεια, δεν είναι «Ραντεβού στα τυφλά», ούτε «πάμε και όπου βγει», εκτός και αν, αναδεικνύοντας ως κυρίαρχες, τις προσωπικές στιγμές και τις αφηγήσεις των ανθρώπων, για να τις μετατρέπουμε σε μυθιστορία, κατ επέκταση μυθοπλασία, και δεδομένο, παραποιώντας, κρύβοντας τα πραγματικά πολιτικά γεγονότα, με πρόθεση να αλλάξουμε την ιστορία, πράγμα που εκ του αποτελέσματος της εκπομπής, αυτό διαφαίνεται.

Όμως η τρίχρονη ηρωική δράση του ΔΣΕ στο Γράμμο το 1946 – 1949, η σκληρότητα του αστικού στρατού με τη υποστήριξη των Αμερικάνων στο Γράμμο στα πεδία των μαχών, δεν χωράει στρογγυλέματα, ούτε λήθη, ούτε λησμονιά. Τα διδάγματα και τα συμπεράσματα, αποτελούν εργαλείο για να νικήσει το δίκιο και αυτά δεν χρειάζονται φτιασιδώματα, πόσο μάλλον να αθωώσουμε την αστική τάξη και τα συμφέροντα της. Στο Γράμμο ηττήθηκε ο λαός και νίκησε η αστική τάξη, στέλνοντας σε αυτήν την μάχη, άδικα τα επιστρατευμένα παιδιά της εργατικής τάξης.

Θα συνιστούσα λοιπόν στην κ. Παπαϊωάννου την επόμενη φορά που ίσως γίνει έρευνα / εκπομπή «365 στιγμές Βίτσι, Πρέσπες. Στα Χωριά του Εμφυλίου», να μην «ξεχάσει» να περάσει από το Βατοχώρι και τον Κόττα. Εκεί, σε χωράφι εφαπτόμενο με το νεκροταφείο, θα συναντήσει τον ομαδικό τάφο 250 περίπου μαχητών του ΔΣΕ που σκοτώθηκαν στις τελευταίες μάχες τον Αύγουστο του 1949.

Να μην «ξεχάσει» να πάει στην Καλλιθέα Πρεσπών, στο Μουσείο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ που δημιούργησε το ΚΚΕ, τιμώντας ονομαστικά και ανά χωριό τους περίπου 1500 νεκρούς μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ. Να μην «ξεχάσει» να πάει στο Νοσοκομείο του ΔΣΕ στο Βροντερό.

Να μη «ξεχάσει» επίσης να πάει, στην Πύλη και στο μνημείο όπου έγινε το Α’ Συνέδριο των Δημοκρατικών Γυναικών.

Τέλος να μην «ξεχάσει» να περάσει από τη Φλώρινα, να αφήσει ένα μπουκέτο λουλούδια, στην ρίζα της εμβληματικής μνημειακής γλυπτικής σύνθεσης του Μέμου Μακρή, για όσους αψήφησαν το θάνατο και θάφτηκαν ζωντανοί – νεκροί, 700 μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ, εκεί στο χωράφι που δεν οργώθηκε ποτέ και σήμερα αναδείχθηκε από το ΚΚΕ ως σημείο τιμής και αναφοράς της τελευταίας μεγάλης μάχης του ΔΣΕ στις 14/2/1949 και σύμβολο των αλύγιστων της ταξικής πάλης, αυτών που αψήφησαν το θάνατο.