Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απ' την Ζωή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απ' την Ζωή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

28 Οκτωβρίου, 2023

Αν η Μεσσηνία ήταν Παλαιστίνη... Ένα οδοιπορικό στην καθημερινότητά σου...

 


Αν η Μεσσηνία ήταν Παλαιστίνη... Ένα οδοιπορικό στην καθημερινότητά σου...






Της Λυδίας Άιζενμπαχ.

Η Λ. Άιζενμπαχ είναι κάτοικος Καλαμάτας παλαιστινιακής καταγωγής 2ης γενιάς, Γεωπόνος MSc Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Απόφοιτος Μουσικού Σχολείου Καλαμάτας «Μαρία Κάλλας», Διπλωματούχος Φλαουτίστα Δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας.

Πρώτο σενάριο - Αν η Μεσσηνία ήταν κομμάτι της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης:

• Ας υποθέσουμε ότι για κάποιο λόγο έχεις να μετακινηθείς από την Καλαμάτα στην Κυπαρισσία. Υπάρχει ένας καινούργιος δρόμος ταχείας κυκλοφορίας τον οποίον όμως απαγορεύεται να χρησιμοποιήσεις ως Παλαιστίνιος. Πρέπει να πάρεις τις παρακάμψεις μέσα απ' τα χωριά κάνοντας τον πενταπλάσιο χρόνο. Επίσης θα πρέπει να σταματήσεις τουλάχιστον μια φορά σε ένα από τα checkpoints του κατακτητή για έλεγχο χαρτιών και να απαντήσεις σε ερωτήσεις για την κατεύθυνση και τον λόγο μετακίνησής σου. Δεν είναι λίγες οι φορές που μπορεί να καθυστερήσεις από λίγα λεπτά έως ώρες ή ακόμα και να σου απαγορευτεί η διέλευση χωρίς να υπάρχει ο οποιοσδήποτε λόγος. Αν τολμήσεις να κάνεις οποιαδήποτε κίνηση διαμαρτυρίας παίζεις κορώνα γράμματα τη ζωή σου... Με συνοπτικές διαδικασίες καθαρίζεσαι από τους πάντα οπλισμένους στρατιώτες.

Ας υποθέσουμε ότι έχει έρθει ένας φίλος σου στην Αθήνα (π.χ. τα Ιεροσόλυμα) και έχεις την επιθυμία να τον συνοδέψεις και να του δείξεις την πόλη. Αδύνατον αν είσαι Παλαιστίνιος. Για «τιποτένιους» λόγους δεν υπάρχει περίπτωση να σου επιτρέψουν τη διέλευση και πρόσβαση.
Έχεις το σπίτι με την οικογένειά σου στη Βέργα με κάποιες ελιές για να βγάζετε τα προς το ζην. Μια μέρα σου καίνε μέρος του ελαιώνα και σου αφήνουν τελεσίγραφο κάτω απ’ την πόρτα λίγων ωρών για να εγκαταλείψεις πλήρως την περιοχή. Αν προσπαθήσεις να αντισταθείς η κατάληξή σου είναι βέβαιη...


Σε ακριβώς αυτά τα εδάφη θα δημιουργηθεί ένας μικρός οικισμός του κατακτητή. Θα είναι βαριά περιφραγμένος και θα φρουρείται από στρατιώτες. Θα δημιουργηθούν στάσεις λεωφορείων στους δρόμους για να εξυπηρετούν μόνο αυτούς τους εποίκους και θα φυλάγονται από οπλισμένους στρατιώτες ακόμα και για έναν επιβάτη.

Δεύτερο σενάριο - Αν η Καλαμάτα ήταν η Λωρίδα της Γάζας:


• Αν ήσασταν από τους τυχερούς και γεννιόσασταν στην Καλαμάτα-Γάζα ως απόγονοι των προσφύγων της κατοχής του 1948 δεν θα μπορούσατε να κάνετε κάποιο όνειρο της ζωής σας πραγματικότητα. Ένα τοίχος από μπετόν εμποδίζει οποιαδήποτε ανταλλαγή με τον έξω κόσμο. Η διέλευση ελέγχεται αυστηρότατα από ισχυρά οπλισμένες ομάδες του κατακτητή. Αν δε, είχες όνειρα να ταξιδέψεις κάπου στο εξωτερικό ελάχιστες οι πιθανότητες να σε αφήσουν να πραγματοποιηθεί αυτό...

Δεν έχεις κανέναν έλεγχο της ζωής σου πλέον και εξαρτάσαι απ’ τις ορέξεις και διαθέσεις του κατακτητή σου...

Εσύ πώς θα ένιωθες σ’ αυτή την κατάσταση; Θα μπορούσες να ζήσεις έτσι;

Τα παραπάνω σενάρια δεν είναι βγαλμένα απ' το μυαλό κανενός. Είναι πραγματικότητες που αντίκρισα ιδίοις όμμασι στην κατεχόμενη Παλαιστίνη ως μέλος της ειρηνευτικής πολιτιστικής φωνής της Παλαιστίνης με τη Συμφωνική Παλαιστινιακή Ορχήστρα Νέων (PYO) και την Εθνική Παλαιστινιακή Ορχήστρα (PNO). Σκεφτόμουν, μα πώς γίνεται ένας λαός να υπομένει τέτοια απαξίωση και εξευτελισμό; Παρόλα αυτά οι Παλαιστίνιοι είναι περήφανος λαός, ταλαντούχος, μορφωμένος λαός που διψάει για ειρήνη και δικαιοσύνη.

Ζητάει αυτά που για εμάς είναι αυτονόητα και αντ' αυτού τσακωνόμαστε για πταίσματα μπροστά στις δυσκολίες αυτού του λαού. Επίσης να ειπωθεί ότι υπάρχουν αρκετοί Παλαιστίνιοι Ελληνορθόδοξοι, Καθολικοί, Δρούζοι κ.ά. στο θρήσκευμα. Ο λαός της Παλαιστίνης έχει μάθει να αποδέχεται τη διαφορετικότητα, ζει με αυτή εδώ και αιώνες.

Αυτό που ζητά είναι να ακουστεί επιτέλους αυτή η κραυγή για δικαιοσύνη για να μπορέσουν να συνυπάρξουν ειρηνικά όλες οι πλευρές.

Τα κράτη της Δύσης αντί να δώσουν ένα ηχηρό μήνυμα κατά της βίας απ' όπου και αν προέρχεται και να βοηθήσουν με όλες τους τις δυνατότητές και δυνάμεις να επιλυθεί η επί δεκαετίες καταπάτηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην πολύπαθη περιοχή, αναλώνονται στην αποδοχή και αναπαραγωγή του εκδικητικού νόμου «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού». Αναρωτιέμαι πώς γίνεται μέσα σε λίγες μόνο ώρες να σβηστούν οι αιματηρές πολεμικές μνήμες των προγόνων μας, οι αρχές του Χριστιανισμού, του Διαφωτισμού και των θεμελιωδών αρχών της ειρήνης και ελευθερίας που ισχυρίζονται πως έχουν ως πυλώνα τους τα σύγχρονα κράτη;

Αλιεύτηκε από εδώ: 
https://lskilkispaionias.blogspot.com/2023/10/blog-post_22.html?fbclid=IwAR3d_yi-lXN6TVjrXvrbycdCvpAs0vNMwkQsBMH-svNAn6V6LNV2Ucuvk0I

17 Σεπτεμβρίου, 2023

#Μάνος_Λοΐζος Σαν σήμερα το 1982 έφυγε,,🚩 Αλλά Είναι Παρών 🚩





από 
Πρόσωπα
Γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1937.
Η ενασχόλησή μου με τη μουσική αρχίζει στην ηλικία των επτά ετών,
όταν ξεκίνησα να μαθαίνω βιολί, πιάνο και κιθάρα.
Το 1955 πήγα στην Αθήνα να σπουδάσω, όχι μουσική βέβαια,
γιατί ήταν δύσκολο να πείσω τους γονείς μου να κάνω ανώτερες σπουδές μουσικής, αλλά οικονομικά στην Ανωτάτη Εμπορική όπου φοίτησα τρία χρόνια.


Το πρώτο μου τραγούδι, το 1962, είναι σε ποίηση Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, μετάφραση του Νίκου Γκάτσου κι έχει τον τίτλο
''Το τραγούδι του δρόμου''.

Ο ποιητής και συγγραφέας Γιάννης Νεγρεπόντης, μου εμπιστεύτηκε τους στίχους του, όπως ''Το ακορντεόν'', ''3ος Παγκόσμιος'',
(Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Χανς),
κι ένα κύκλο τραγουδιών,
''Τα Νέγρικα''.


Με τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου κάναμε το ''Καλημέρα Ήλιε'',
ενώ η γνωριμία μου με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο ήταν πραγματικά ένας Σταθμός και το ξεκίνημα μιας συνεργασίας, με την κυκλοφορία του δίσκου ''Ο σταθμός'

και στη συνέχεια με άλλες δουλειές, όπως οι 

''Θαλασσογραφίες'' 


και το ''Να 'χαμε τι να 'χαμε''.


Με την Κωστούλα Μητροπούλου γράψαμε τον ''Στρατιώτη'',



(Το εμβατήριο που τού 'μαθαν να λέει) και τον ''Δρόμο''.
Ο ''Δρόμος'' 

είναι το καλύτερό μου τραγούδι.
Αναφέρεται στην περίοδο της Κατοχής αλλά έχει μια εφαρμογή πιο καθολική, σε κάθε περίπτωση που ένας λαός αγωνίζεται για την ελευθερία του.
Ο δημιουργός άλλοτε είναι κοινωνικός, άλλοτε είναι πολιτικοποιημένος,
άλλοτε είναι ερωτικός.
Με αυτή την έννοια πιστεύω ότι έχω ένα ευρύ φάσμα στη δουλειά μου.


Άλλοτε έχω γράψει τραγούδια διαμαρτυρίας, άλλοτε έχω γράψει τραγούδια τρυφερά, όπως το ''Νανούρισμα'' (Θα κεντήσω
πάνω στου αλόγου σου τη σέλα)
και άλλοτε ερωτικά τραγούδια όπως το ''Σ' ακολουθώ''.


Είμαι ένας ευαίσθητος δέκτης γεγονότων και καταστάσεων
που ζούμε καθημερινά όλοι μας.
Γεγονότα και καταστάσεις όπως ο αγώνας του λαού μας,
ο αγώνας της εργατικής τάξης για το μεροκάματο, για καλύτερες συνθήκες ζωής, για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία.


Η στρατευμένη τέχνη είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής στις χιλιάδες των φτωχών παιδιών, που πεινάνε, αγωνίζονται και σκοτώνονται καθημερινά.


Μάνος 
Λοΐζος

Σαν σήμερα,
το 1982, έφυγε από τη ζωή.


16 Σεπτεμβρίου, 2023

Είδα φόβο... Είδα την οργή... kαι Τι δεν είδα..?

Ninetta Altani:
Η δημοσιογράφος της ΕΡΤ
Ελπίδα Κουτσογιάννη,
είδε φόβο, οργή, απόγνωση, ελπίδα, απελπισία, αγωνία, αλληλεγγύη. Δεν είδε Κυβερνητικό αξιωματούχο, ή αξιωματούχο της Περιφέρειας και του υπουργείου Υγείας. Και το νερό ανεβαίνει μισό πόντο την ώρα:
Όσα είδα σήμερα
Είδα καρκινοπαθη να περνά με ασθενοφόρο από τα πρώτα νερά του δρόμου Αγιάς - Λάρισας, να ανεβαίνει σε καρότσα τρακτέρ για να περάσει 500 μέτρα δρόμο όπου το νερό ξεπερνούσε σε σημεία το 1,5 μέτρο και από εκεί να ανεβαίνει σε άλλο ασθενοφόρο για να πάει για ακτινοθεραπεία στη Λάρισα.
Είδα την οργή στα μάτια της συνοδού του.
Είδα φόβο.
Είδα νεφροπαθη να κατεβαίνει από την καρότσα του ίδιου τρακτέρ, με τις γάζες στο χέρι,στην πονεμένη φλέβα και την απογοήτευση και τον θυμό στα μάτια για να ανέβει στο ασθενοφόρο, να περάσει τα επόμενα νερά και να γυρίσει σπίτι του.
Είδα απόγνωση.
Είδα ένα κοριτσάκι, ήταν δεν ήταν 8 χρονών, να κλαίει από φόβο, να ανεβαίνει με τη μάνα και την αδερφή του στην ίδια καρότσα, του ίδιου τρακτέρ. Πέρασαν απέναντι να βρουν τον πατέρα της.
Είδα φόβο.
Είδα μία 67χρονη καθαρίστρια να ανεβαίνει στην καρότσα του ίδιου τρακτέρ για να πάει να καθαρίσει παιδικούς σταθμούς της Λάρισας. Το σπίτι της πλημμύρισε. 67 χρόνων και δουλεύει ακόμα. Μας κέρασε μπισκότα γιατί "ότι έχουμε κορίτσι μου ο ένας με τον άλλο να τα μοιραζόμαστε".
Είδα ελπίδα.
Είδα καρκινοπαθη να μας χαιρετά με εγκαρδιότητα μέσα από το τζάμι μεγάλου πυροσβεστικού οχήματος. Έκανε τρείς φορές το πυροσβεστικό αυτό το εν πλω δρομολόγιο και στην τρίτη φορά το πλήρωμα κινδύνευσε να παρασυρθεί από τα νερά.
Είδα απελπισία.
Είδα μια κοπέλα να μπαίνει στην καρότσα του τρακτέρ. Έχει αυτοάνοσο και έπρεπε οπωσδήποτε να επισκεφθεί τον γιατρό της στη Λάρισα.
Είδα αγωνία.
Είδα τον πρόεδρο του χωριού Δήμητρα, τον Βαγγέλη, αυτόν που έσωσε τις προάλλες με το αγροτικό του τους αλλοδαπούς εργάτες του χοιροτροφειου, άυπνος τόσες μέρες τώρα, να μεταφέρει ακούραστα τον κόσμο μέχρι το τρακτέρ, περνώντας τους από τα πρώτα νερά. Τον είδα να ξεφορτώνει και να ξαναφορρωνει φάρμακα, νερά, τρόφιμα.
Είδα τον κ. Γιάννη από τη Δήμητρα να μεταφέρει κόσμο προς το τρακτέρ. Τον είδα να παρηγορεί την οκτάχρονη Ελευθερία, που φοβόταν να περάσει από τα νερά. Και μετά από λίγο είδα την Ελευθερία να γελάει χαρούμενη που θα ανέβει στο πελώριο "θαλάσσιο ταξί".
Είδα παρηγοριά.
Τι δεν είδα
Δεν είδα πουθενά τέσσερις μέρες τώρα έναν παράγοντα της περιφέρειας, έναν κυβερνητικό αξιωματούχο, έναν εκπρόσωπο του υπουργείου Υγείας να πει σε αυτό τον κόσμο τί να κάνει με τα πνιγμένα ζώα, με τη δυσοσμία, με το νερό.
Πριν λίγο μίλησα στο τηλέφωνο με τον Δημήτρη από το Καστρί. Δεν είναι καλά τα πράγματα, μου είπε. Το νερό ανεβαίνει μισό πόντο την ώρα.
Και αυτά είναι όλα όσα άκουσα και είδα σήμερα.



05 Μαρτίου, 2023

Οι «σταθμάρχες» #του_Νίκου_Μόττα



Θρήνος. Ανείπωτη θλίψη και αμέτρητα «γιατί». Μα, πάνω απ’ όλα, οργή που ξεχειλίζει.

Οργή και θυμός για όλη την θλιβερή κομπανία των κυβερνώντων, με επικεφαλής τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα υποσχόμενοι με περισσό θράσος και υποκρισία «έρευνες σε βάθος» για τα βρεθούν – δήθεν – τα αίτια της τραγωδίας, μαζί με προκλητικά «πορίσματα» περί… «ανθρώπινου λάθους».

Λες και δεν είναι η εκάστοτε κυβέρνηση που φέρει τη βασική, την κύρια ευθύνη για την κατάσταση των σιδηρόδρομων, για την έλλειψη συστημάτων ασφαλείας, τις υποδομές, την συντήρηση του τεχνικού εξοπλισμού, την στελέχωση των δομών και όλα αυτά για τα οποία προειδοποιούσαν διαρκώς, επί χρόνια, οι εργαζόμενοι στους σιδηρόδρομους.

Σαν έτοιμοι από καιρό, συντονισμένοι, πολιτική ηγεσία και «κοράκια» τηλεοπτικών μέσων ενημέρωσης προσπαθούν, με απύθμενο θράσος, να ρίξουν το βάρος της τραγωδίας στο «ανθρώπινο λάθος» του σταθμάρχη. Βρήκαν αποδοδιοπομπαίο τράγο για να κουκουλώσουν τις εγκληματικές ευθύνες κυβερνώντων, διοικούντων και όλων όσων είχαν θεσμική υποχρέωση να διασφαλίσουν την απόλυτα ασφαλή λειτουργία των σιδηρόδρομων.

Το έργο το έχουμε δυστυχώς ξαναδεί, σε όλες τις εκδοχές του: Σάμινα 2000, Τέμπη 2003, Πυρκαγιές 2007, Πλημμύρες στη Δ. Αττική 2017, Πυρκαγιά Μάτι 2018, κ.α. Εγκλήματα κυβερνητικά, που διεπράχθησαν στο βωμό του κέρδους και για τα οποία οι πραγματικοί αυτουργοί ουδέποτε τιμωρήθηκαν.

Οι «σταθμάρχες», που ευθύνονται για το έγκλημα στα Τέμπη, πέρασαν από το Μέγαρο Μαξίμου. Είναι όλοι εκείνοι που υπηρέτησαν και υπηρετούν την πολιτική που βάζει το επιχειρηματικό κέρδος πάνω από την ανθρώπινη ζωή. Είναι όλοι εκείνοι, οι «σταθμάρχες» των κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και παλαιότερα του ΠΑΣΟΚ, που αφού υποβάθμισαν και διέλυσαν τον ΟΣΕ, τον ξεπούλησαν στο ιδιωτικό κεφάλαιο με το αιτιολογικό ότι δεν ήταν «κερδοφόρα επιχείρηση».

Γράφτηκαν ήδη πολλά και θα γραφτούν πολλά περισσότερα για τα πως και για γιατί του εγκλήματος στα Τέμπη. Το βασικό συμπέρασμα που πρέπει να βγάλει ο ελληνικός λαός είναι ένα και το εξής:

Όσο συνεχίζει να υπάρχει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, αυτό που υπηρετούν οι διάφοροι «σταθμάρχες» ανεξαρτήτως κόμματος, τόσο θα θρηνούμε αθώα θύματα, παίζοντας τις ζώες μας κορώνα-γράμματα.

Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Πρώτη δημοσίευση: atexnos.gr

07 Οκτωβρίου, 2021

Πυροβολούν το Παρελθόν και το Παρόν, Στοχεύοντας το Μέλλον.

150 χρόνια από την πρώτη «έφοδο στον ουρανό», την Παρισινή Κομμούνα, είναι πλέον αδιαμφισβήτητα αποδεδειγμένο πως ο κομμουνισμός, η κοσμοαντίληψη του επιστημονικού σοσιαλισμού, αποτελεί την πιο πρωτοπόρα, την πιο επαναστατική και ελπιδοφόρα θεωρία που γέννησε η ανθρωπότητα.
Αν ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός ήταν κάτι «ξεπερασμένο» και «αποτυχημένο» όπως ισχυρίζονται, τότε η αστική τάξη δεν θα σπαταλούσε τόσο αντικομμουνιστικό δηλητήριο για τον πολεμήσει.


Το χθεσινό εμετικό αντικομμουνιστικό παραλήρημα του βουλευτή Μπογδάνου στη Βουλή μας έφερε ξανά στο νου την φράση εκείνη του Αγγ. Αντωνόπουλου από το βιβλίο «Οι επιβάτες του φεγγαριού»: «Το να μην είναι κανείς κομμουνιστής είναι ανθρώπινο. Το να είναι όμως κανείς αντικομμουνιστής είναι απάνθρωπο».

Ασφαλώς ο αντικομμουνισμός δεν είναι καινούργιο φαινόμενο:
Πάνε 173 χρόνια από τότε που οι Μαρξ και Ένγκελς κατήγγειλαν μέσα από το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» την συστράτευση όλων των τότε αντιδραστικών δυνάμεων σε ιερό πόλεμο ενάντια στον κομμουνισμό. Έκτοτε ο αντικομμουνισμός, σε όλες του τις εκφάνσεις, αποτελεί εργαλείο για την επιβίωση της αστικής εξουσίας.
Ο αντικομμουνισμός αποτελεί τον συνδετικό κρίκο όλων όσων υπερασπίζονται την διατήρηση της αστικής εξουσίας και την σταθερότητα του καπιταλιστικού συστήματος, ανεξαρτήτως του επί μέρους πολιτικού χρωματισμού τους.
 Η δράση των κομμουνιστών, η δράση του οργανωμένου εργατικού-λαϊκού κινήματος, καταφέρνει να ενώνει φαινομενικά ετερόκλητες πολιτικές ομάδες: φιλελεύθερους και πατενταρισμένους Ναζί, κεντρώους και ακροδεξιούς, «έγκριτους» αστούς δημοσιολόγους και χουντικές σκουπιδοφυλλάδες.
 Μπροστά στη θέα του σφυροδρέπανου οι όποιες διαφορές παραμερίζονται, καθώς αυτό που προέχει είναι η υπεράσπιση των «ιερών και όσιων» της αστικής εξουσίας.

Αυτά τα «ιερά και όσια» της εξουσίας της αστικής τάξης υπεράσπιζαν:
— ο «εθνάρχης» Ελευθέριος Βενιζέλος όταν θέσπισε το περήφημο ιδιώνυμο που αποτέλεσε την μήτρα των μετέπειτα αντικομμουνιστικών διώξεων.
— ο «γέρος της Δημοκρατίας» Γεώργιος Παπανδρέου και οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές-σύμμαχοι του όταν αιματοκυλλούσαν τον λαό της Αθήνας το Δεκέμβρη του 1944 προκειμένου να μην έρθουν οι κομμουνιστές στην εξουσία.
— ο Κανελλόπουλος όταν καλωσόριζε τον Αμερικανό στρατηγό Βαν Φλιτ το 1945 με το αλλήστου μνήμης «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας».
— ο Πλαστήρας όταν, επί πρωθυπουργίας του, καταδικάζονταν από «έκτακτο στρατοδικείο» και εκτελούνταν ο κομμουνιστής ήρωας Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοι του.
— οι μετεμφυλιακές αστικές κυβερνήσεις όταν επί των οποίων «άνθισαν» τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονηματων».

Τα ίδια «ιερά και όσια» της αστικής εξουσίας υπεράσπιζαν, μεταξύ άλλων, επίσης:
— οι φασίστες-δικτάτορες Πάγκαλος και Μεταξάς που εξαπέλυσαν σωρεία διώξεων, φυλακίσεων και εξοριών ενάντια στους κομμουνιστές.
— ο Χίτλερ και το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας όταν αναλάμβανε την εξουσία τον Γενάρη του 1933.
— ο φασίστας Φράνκο όταν πραγματοποιούσε το στρατιωτικό πραξικόπημα ενάντια στην Δεύτερη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία τον Ιούλη του 1936.
— ο δικτάτορας Σουχάρτο της Ινδονησίας όταν εξαπέλυε τους αντικομμουνιστικούς διωγμούς του 1965-1966 που υπολογίζεται ότι οδήγησαν στο θάνατο σχεδόν 1 εκατομμύριο ανθρώπους.
— τα χουντικά αποβράσματα όταν επέβαλαν την επταετή στρατιωτική δικτατορία ώστε να «αποφευχθεί η πορεία της χώρας προς τον κομμουνισμόν».
— ο φασίστας Πινοσέτ όταν το 1973 ανέτρεπε με στρατιωτικό πραξικόπημα – και με τις ευλογίες των ΗΠΑ – την εκλεγμένη κυβέρνηση Αλιέντε στην Χιλή.

Εδώ πρέπει να κάνουμε έναν διαχωρισμό:
Είναι άλλο πράγμα η ιδεολογική διαφωνία με την κομμουνιστική κοσμοθεωρία όταν εκφράζεται με πολιτικά επιχειρήματα και άλλο πράγμα ο αντικομμουνισμός.
Στις καπιταλιστικές κοινωνίες είναι εύλογο το κόμμα της εργατικής τάξης (Κομμουνιστικό Κόμμα) και οι κομμουνιστές να δέχονται πόλεμο από την άρχουσα αστική τάξη και τους πολιτικούς εκπροσώπους της.
Έχει ωστόσο αποδειχθεί ιστορικά ότι αυτός ο πόλεμος είναι αντικειμενικά αδύνατον να μείνει αποκλειστικά σε ιδεολογικά και πολιτικά πλαίσια.
Το κεφάλαιο, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η εργατική τάξη και το Κόμμα της είναι οι «νεκροθάφτες» του, επιστρατεύει και θα επιστρατεύει πάντα τον αντικομμουνισμό ως όπλο ανάσχεσης της εργατικής-λαϊκής πάλης.

Ο αντικομμουνισμός, ωστόσο, ξεπερνά τα όρια του ιδεολογικού και πολιτικού πολέμου. Στηρίζεται στην συκοφαντία, το ψέμα, την διαστρέβλωση, την αλλοίωση της πραγματικότητας.
Ένα τέτοιο φαινόμενο χυδαίας διαστρέβλωσης και αλλοίωσης της πραγματικότητας είναι μεταξύ άλλων και το ανιστόρητο και αντεπιστημονικό τερατούργημα της «θεωρίας των δύο άκρων».

Ο αντικομμουνισμός είναι νύχι-κρέας με το αστικό πολιτικό σύστημα, αποτελώντας βασικό όπλο στην προσπάθεια της αστικής τάξης να θωρακίσει την δικτατορία του κεφαλαίου.
Αυτός είναι ο σκοπός της αντικομμουνιστικής επίθεσης, είτε αυτή εκφράζεται «ραφιναρισμένα», είτε με ωμό και πρωτόγονο τρόπο.
Είτε την εκφράζουν τα φασιστοειδή του πεζοδρομίου, είτε οι «σοβαροί χρυσαυγίτες» της Βουλής και των τηλεοπτικών πλατό.

150 χρόνια από την πρώτη «έφοδο στον ουρανό», την Παρισινή Κομμούνα, είναι πλέον αδιαμφισβήτητα αποδεδειγμένο πως ο κομμουνισμός, η κοσμοαντίληψη του επιστημονικού σοσιαλισμού, αποτελεί την πιο πρωτοπόρα, την πιο επαναστατική και ελπιδοφόρα θεωρία που γέννησε η ανθρωπότητα.
Αν ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός ήταν κάτι «ξεπερασμένο» και «αποτυχημένο» όπως ισχυρίζονται, τότε η αστική τάξη δεν θα σπαταλούσε τόσο αντικομμουνιστικό δηλητήριο για τον πολεμήσει.

Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρη η απάντηση:
Πυροβολούν το παρελθόν και το παρόν, στοχεύοντας το μέλλον. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι την ιστορία τη γράφουν με την πάλη τους οι λαοί. Ξέρουν ότι ο τροχός της ιστορίας γυρίζει και πως το σάπιο σύστημα που υπερασπίζονται – αυτό που γεννά τη φτώχεια, την ανεργία, την εκμετάλλευση, το φασισμό, τους πολέμους – δεν έχει κανένα μέλλον.

Όσους «κασιδιάρηδες», «τζήμερους» και «μπογδάνους» κι’ αν γεννήσει το σύστημα, θα ‘ρθει η στιγμή που θα ανθρωπέψει ο άνθρωπος. Θα φροντίσουμε εμείς γι’ αυτό.

Από nikos 
Έγραψε  ο Νίκος Μόττας //

28 Φεβρουαρίου, 2020

"Υπάρχει Θεός ;" -ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ...ΤΗΣ ΤΣΑΓΕΡΑΣ ΤΟΥ RUSSEL !!!

Παρά το μπλοκάρισμα του fb εμείς Συνεχίζουμε να προβάλλουμε τις πένες που Ζωγραφίζουν...

*
Οι αντεγκλήσεις για τη θρησκεία συχνά καταλήγουν σε μια τοποθέτηση: "Αποδείξτε ότι δεν υπάρχει ο Θεός......"
Το 1952 ο μαθηματικός, στοχαστής και απλά ένας καλός άνθρωπος, ο Bertrand Russell, έγραψε ένα άρθρο "Υπάρχει ο Θεός;",

 όπου είπε τα εξής:


"Εάν ισχυριζόμουν ότι ανάμεσα στη Γη και τον Άρη γύρω από τον Ήλιο περιστρέφεται σε μια ελλειπτική τροχιά μια πορσελάνινη τσαγιέρα, προσθέτοντας προσεκτικά ότι η τσαγιέρα είναι πολύ μικρή για να ανιχνευθεί ακόμα και με τα πιο ισχυρά τηλεσκόπια, κανείς δεν θα μπορούσε να αντικρούσει τη δήλωσή μου. 
Όμως, εάν περαιτέρω δήλωνα ότι επειδή ο ισχυρισμός μου είναι αδύνατον να αντικρουσθεί, κανένας λογικός άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να αμφιβάλει για την αληθινότητά του, θα μου υποδείκνυαν εύλογα ότι λέω ανοησίες. 
Παραταύτα, εάν η ύπαρξη μιας τέτοιας τσαγιέρας επιβεβαιωνόταν από αρχαία βιβλία, εάν η αυθεντικότητά της επίμονα μνημονευόταν κάθε Κυριακή και εάν έχωναν την ιδέα αυτή στα κεφάλια των σχολιαρόπαιδων από την παιδική ηλικία τους, η δυσπιστία για την ύπαρξή της θα φαινόταν παράξενη, και ο αμφισβητίας της - χρήζων προσοχής των ψυχιάτρων σε μια πεφωτισμένη εποχή, ενώ νωρίτερα - προσοχής της Ιεράς Εξέτασης."

Εν ολίγοις, το παράδοξο της Τσαγιέρας του Russel έγκειται στο εξής: 
ένας επιστήμονας δεν είναι υποχρεωμένος να αποδείξει ότι κάτι δεν υπάρχει. 
Και αντίστροφα, μια οποιαδήποτε δήλωση σχετικά με την ύπαρξη ενός αντικειμένου ή ενός φαινομένου πρέπει να στηρίζεται από κάτι.
Η αναλογία, που κατατέθηκε από τον μαθηματικό, βρήκε ανταπόκριση στους ανθρώπους και γι΄αυτό έγινε δημοφιλής και ένα από τα κριτήρια επιστημονικότητας ενός ισχυρισμού. 

Για παράδειγμα, η ύπαρξη των δεινοσαύρων αποδεικνύεται από τα στοιχεία υπό τη μορφή των οστών τους, ενώ το ότι υπάρχουν οι ντομάτες που μιλάνε - όχι. 
Ως εκ τούτου, τώρα στο σχολείο διδάσκουν ότι κάποτε παλιά περπατούσαν πάνω στη Γη οι δεινόσαυροι, και όχι οι ομιλούσες ντομάτες, παρά το ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να αντικρούουν το τελευταίο….

Νίκος Βουρτσάνης



*-η Φωτο απαλλοτριωμένη από Εδώ 

Αλίευση  Παρουσίαση: Viva La Revolucion

09 Φεβρουαρίου, 2020

ΚΑΛΑΜΑΤΑ 8-2-44: ΕΚΤΕΛΕΣΘΗΣΑΝ ΟΜΑΔΙΚΩΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ

"Ξέχασαν" να γράψουν στο τάφο τους 
και -των ταγματασφαλιτών συνεργατών τους- ?
“Τραγική, εφιαλτική νύχτα πέρασαν οι κάτοικοι της Καλαμάτας στις 8 προς 9 Φλεβάρη 1944, όταν με διαταγή του Γερμανού διοικητή Έγκχολμ, Γερμανοί και ταγματασφαλίτες συνεργάτες τους διέπραξαν ένα φρικτό έγκλημα. Σε μπλόκο που έκαναν στην αγορά της Καλαμάτας συνέλαβαν ανεξακρίβωτο αριθμό πατριωτών, τους οποίους οδήγησαν κοντά στα Δημοτικά Σφαγεία και τους εκτέλεσαν κατά δεκάδες. Τους έθαψαν σε ομαδικούς τάφους χωρίς να ανακοινωθεί τίποτε.



8-9 Φλεβάρη 1944  Η μαζική σφαγή των πατριωτών στην Καλαμάτα που δεν κατάφεραν να «θάψουν» οι ναζί και οι ταγματασφαλίτες συνεργάτες τους



Κατιούσα:
Το διήμερο 8-9 του Φλεβάρη 1944 διαπράχτηκε στην Καλαμάτα ένα από τα πιο φριχτά εγκλήματα των Γερμανοφασιστών καταχτητών και των ντόπιων ταγματασφαλιτών συνεργατών τους. Μετά από μπλόκο που έκαναν στην αγορά της πόλης συνέλαβαν ανεξακρίβωτο αριθμό πατριωτών, τους οποίους οδήγησαν κοντά στα Δημοτικά Σφαγεία και τους εκτέλεσαν.

Το φριχτό έγκλημα που έβαψε με αίμα τα χέρια τους, δεν μπόρεσαν να το «θάψουν» οι χιτλερικοί και οι Έλληνες συνεργάτες τους, καθώς ένας από τους μελλοθάνατους πατριώτες κατάφερε να διαφύγει ανάμεσα σε καταιγισμό πυρών και να μεταφέρει τη φριχτή είδηση, αλλά και εξαιτίας μιας απρόβλεπτης εξέλιξης. Οι εγκληματίες έθαψαν όπως-όπως, σχεδόν επιφανειακά, τα πτώματα στην παραλία της πόλης, με αποτέλεσμα τα αδέσποτα σκυλιά της περιοχής λόγω της έντονης κακοσμίας να αποκαλύψουν τη μαζική σφαγή. Μπροστά στην κατακραυγή των κατοίκων της πόλης οι αρχές αναγκάστηκαν να στείλουν συνεργεία που ξέθαψαν συνολικά 214 πτώματα δολοφονημένων πατριωτών…

Είναι συγκλονιστική η εξιστόρηση του φριχτού αυτού εγκλήματος και εξοργίζει η προκλητικά ευνοϊκή στάση της επίσημης κυβέρνησης του ελληνικού κράτους, χρόνια αργότερα, απέναντι τον Γερμανό λοχαγό – δήμιο των πατριωτών, όπως θα δείτε πιο κάτω, στα αποσπάσματα από την έκδοση «Έπεσαν για τη ζωή» της ΚΕ του ΚΚΕ που παραθέτουμε:
“Τραγική, εφιαλτική νύχτα πέρασαν οι κάτοικοι της Καλαμάτας στις 8 προς 9 Φλεβάρη 1944, όταν με διαταγή του Γερμανού διοικητή Έγκχολμ, Γερμανοί και ταγματασφαλίτες συνεργάτες τους διέπραξαν ένα φρικτό έγκλημα. Σε μπλόκο που έκαναν στην αγορά της Καλαμάτας συνέλαβαν ανεξακρίβωτο αριθμό πατριωτών, τους οποίους οδήγησαν κοντά στα Δημοτικά Σφαγεία και τους εκτέλεσαν κατά δεκάδες. Τους έθαψαν σε ομαδικούς τάφους χωρίς να ανακοινωθεί τίποτε.
Λέγεται πως την άλλη μέρα καταμετρήθηκαν απ’ τους εκτελεστές πάνω από 200 πτώματα. Την εκτέλεση αυτή περιέγραψε ο μελλοθάνατος Μίμης Γκουζουλής, που γλίτωσε όταν κατά την εκτέλεση (που ήταν νύχτα) το ’βαλε στα πόδια μέσα στο σκοτάδι και κατόρθωσε, παρά τους πυροβολισμούς, τις ριπές των αυτομάτων και τις φωτοβολίδες που εκτοξεύτηκαν να διαφύγει και τελικά να γλυτώσει. Ο αριθμός των δολοφονημένων και σήμερα παραμένει άγνωστος.

Οι κακούργοι δολοφόνοι για να συγκαλύψουν το κακούργημά τους, διέδωσαν πως οι συλληφθέντες στο μπλόκο δήθεν στάλθηκαν στα γερμανικά στρατόπεδα. Όμως μετά την απελευθέρωση, τον Μάη του 1945 τα σκυλιά της γειτονιάς μυρίστηκαν στην ακρογιαλιά, κοντά στα Δημοτικά Σφαγεία της Καλαμάτας και σκαλίζοντας την άμμο με τα πόδια τους έφεραν στην επιφάνεια σάρκες ανθρώπινες και οστά.

Και μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού οι κάτοικοι της περιοχής δεν μπορούσαν να σταθούν από την κακοσμία και τη βρώμα. Και ήταν ακριβώς τότε που οι διάφοροι Βρετανοί Σιτρίν και οι Έλληνες συνεργάτες τους – πρώην ταγματασφαλίτες και δωσίλογοι – θορυβούσαν στη διαπασών για τις πηγάδες στον Μελιγαλά και τις δήθεν ωμότητες του ΕΛΑΣ στην Αθήνα!

Το γεγονός προκάλεσε οργή και μίσος, αν και οι αστικές φυλλάδες που συμμετείχαν στην προσπάθεια διασυρμού και κατασυκοφάντησης του ΕΑΜ – ΕΑΑΣ και των κομμουνιστών αρνούνταν να περάσουν έστω και στα ψιλά αυτές τις αποκαλύψεις. Κρατούσαν ένοχη σιωπή. Ωστόσο κάτω από την κατακραυγή του λαού της Μεσσηνίας οι αρχές αναγκάστηκαν ν’ αποστείλουν συνεργεία που ξέθαψαν και συγκέντρωσαν 214 πτώματα των δολοφονηθέντων πατριωτών.

Έτσι αποκαλύφθηκαν και οι ψευτιές τους που είχαν διαδώσει, πως δήθεν οι συλληφθέντες στάλθηκαν στα γερμανικά στρατόπεδα. Αλλά και τότε η εκταφή έγινε βιαστικά και μέσα σ’ ένα φοβερό κλίμα τρομοκρατίας των Μαγγανάδων παρακρατικών, σε βάρος του κινήματος της Εθνικής Αντίστασης και των αγωνιστών της Αριστεράς ώστε το όλο έγκλημα να κουκουλωθεί.

Ο δήμιος λοχαγός των Γερμανών πιάστηκε και το 1946 η γιουγκοσλαβική πρεσβεία με έγγραφό της στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας ειδοποίησε ότι ο Γερμανός ομολόγησε την εκτέλεση των 214 και ότι ήταν έτοιμη να τον παραδώσει για να δικαστεί στην Ελλάδα. 
Η ελληνική κυβέρνηση του Κ. Τσαλδάρη αρνήθηκε να τον παραλάβει γιατί, όπως ισχυρίστηκε, δεν αναγράφονταν το όνομά του στον κατάλογο των εγκληματιών πολέμου! 
Πιθανότατα φοβόταν αποκαλύψεις σε βάρος «Ελλήνων» συνεργατών του στο απαίσιο και στυγερό αυτό έγκλημα”…
 Αλίευση - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

13 Ιανουαρίου, 2020

Η ΕΡΗ ΡΙΤΣΟΥ ΠΡΟΣ "ΚΑΛΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ και ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ" !!




Βρε καλοί χριστιανοί των χριστιανικών σωματείων:



Ενωμένη Ρωμηοσύνη (Ε.ΡΩ.)

Ένωση Επιστημόνων Γυναικών

Εστία Πατερικών Μελετών

Μητέρες Επιστήμονες Πολύτεκνες

Μουσική Συντροφιά

Πανελλήνια Ένωση Γυναικών

Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (Π.Ε.Θ.)

Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων (Π.Ε.ΦΙ.Π.)

Πανελλήνιος Ένωσις Γονέων «Ἡ Χριστιανική Αγωγή» (ΓΕΧΑ)

Πανελλήνιος Ορθόδοξος Ένωση (Π.Ο.Ε.)

Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.)

Σύλλογος «Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης»

Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ»
Σύνδεσμος Ορθοδόξων Γυναικών Ευρώπης
Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (Σ.Φ.Ε.Β.Α.)
Χριστιανική Ένωση Εκπαιδευτικών Λειτουργών (Χ.Ε.Ε.Λ.)
Χριστιανική Ένωση Επιστημόνων (Χ.Ε.Ε.)
Χριστιανική Φοιτητική Δράση (Χ.Φ.Δ.)
Χριστιανική Φοιτητική Ένωση (Χ.Φ.Ε.)

που σας έχει πιάσει ο πόνος 
ν' αφεθούν να ζήσουν τα γονιμοποιημένα ωάρια που ονομάζετε παιδάκια,

-Δεν θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο να κάνατε διαβήματα προς το Υπουργείο Παιδείας που είναι και ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ, (ο τομέας σας) να μπει υποχρεωτικά στα σχολεία, σε όλες τις βαθμίδες το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής;
-Δεν θα ήταν πιο χρήσιμο να πιέζατε τα ΜΜΕ να κάνουν καμπάνιες για την αντισύλληψη, ώστε να μην μένουν έγκυες τα δεκαεξάχρονα;
-Δεν θα ήταν πιο χρήσιμο να μαθαίνατε στα παιδάκια σας να χρησιμοποιούν καπότες όταν υποκύπτουν στα πρώτα τους σκιρτήματα;

.....Αντί να μας πρήζετε τα συκώτια με αντιεπιστημονικές παπαριές; 

(για να αναφέρω το πλέον ανώδυνο της καφρίλας που σας δέρνει).
***


14/1/20:

Η μεσαιωνική καμπάνια "Αφήστε με να ζήσω" στηρίζεται απο την επίσημη Εκκλησία και το σύστημα (οικονομικό, πολιτικό, μιντιακό) που διαπλέκεται μαζί της. Τον περασμένο Ιούλιο η Ιερά Σύνοδος έκανε δεκτό αίτημα "κινήματος" κατά των αμβλώσεων και καθιέρωσε ημέρα για την δήθεν "προστασία του Αγέννητου Παιδιού".


Δεν είναι κάποια "άποψη" αλλά σχεδιασμένη μαύρη προπαγάνδα του Εκκλησιαστικού κατεστημένου-με τα λεφτά του Ελληνικού λαού-για να απαγορευτούν οι αμβλώσεις.Του ίδιου κατεστημένου που χρησιμοποίησαν η/και ανέχτηκαν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα.


*****

Επειδή εχω αρχίσει και εκνευρίζομαι...
1. Ανθρωπος εισαι επειδη βιωνεις τις αναδυόμενες ιδιοτητες ενος δικτύου νευρώνων. 
Ενα ζυγωτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ανθρωπος. Ενα βλαστιδιο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ανθρωπος. Ενα συνολο κυτταρων μεχρι την οργανωση ενος ΚΝΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ανθρωπος. 
Αν ειναι δυσκολο να το καταλαβεις ετσι, παρτο αναποδα: ποτε θεωρουμε εναν ανθρωπο κλινικα νεκρο; 
Με ποιο κριτηριο αποσυνδεουμε απο την μηχανικη υποστηριξη και/ή αφαιρουμε οργανα για να μεταμοσχευθουν και να σωσουν συνανθρωπους μας; Οταν παυει οποιαδηποτε εγκεφαλικη λειτουργια... α να γεια σου!

2. Μην παρεις τον δρομο της "δυνητικης εξελιξης" γιατι ειναι πολυ ολισθηρη πλαγια. 
Γιατι και οι γαμετες τοτε ως απλοειδη αναπαραγωγικα κυτταρα εμπεριεχουν αυτη την δυνητικη εξελιξη. Μηπως να απαγορευσουμε καθε μεθοδο αντισυλληψης; 
Θα κοψουμε ακομα και την μαλακια, προς χαρα (ή και φρικη) των ψυχιατρων;!
 Κι ομως, παει και ακομα παραπερα αυτη η γλυστρα της "δυνητικης"... 
Μηπως να απαγορευεται μια γυναικα να αντισταθει σε αποπειρα impregnation; Η αντισταση στον βιασμο εγκλημα;! 
Μηπως ειναι εγκλημα και οτι θα αφησει το ωαριο της να πεσει αγονιμοποιητο, να παει στραφι αντι να ανοιξει ποδια στον πρωτο τρομπα να μην χαθει η "δυνητικη εξελιξη"; 
ΤΙ ΛΕΤΕ ΜΩΡΕ; Εχετε σαλταρει εντελως;!

3. Κουνατε μερικοι (κυριως) αλλα και μερικες (εδω ειναι η κουλαμαρα) το δαχτυλο στο πως θελει να ζησει μια γυναικα, λες και το σωμα της και η ζωη της ειναι δικη σας να την κρινετε και να την κατευθυνετε. Αγνοειτε βασικες εννοιες, παραγνωριζετε ειδικες περιπτωσεις (ιατρικες, ψυχολογικες, κοινωνικες, ποινικες) - που στο συνολο τους καθε αλλο παρα στατιστικες εξαιρεσεις μπορουν να λεχθουν. 
Ευκολακι, μιας και δεν παιζει να το ζησετε εσεις (εκ της φυσιολογιας των φυλων) ή εκτιμάτε οτι δεν παιζει να το ζησετε εσεις (εκ των κοινωνικων συνθηκων και συμβάσεων). 
Ακουστε ξυπνοπουλια μου, 
ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ δεν γουσταρει να περασει την δραματικη εμπειρια μιας αμβλωσης - οταν ακολουθει αυτη την επιλογη ειναι σιγουρα λοιπον αποτελεσμα μιας εξαιρετικα επιπονης σκεψης. Μαζευτε λοιπον τις αγενεστατες δαχτυλουμπες σας απο τα μουτρα τους και μην σας πω που να τα βαλετε!
ΚΟΜΜΕΝΗ Η ΠΛΑΚΑ ΛΟΙΠΟΝ! 
Δεν θα πεταξουμε στα σκουπιδια εναν αιωνα επιστημονικης γνωσης και κοινωνικων κατακτησεων γιατι ειναι εξω απο το χουχουλιαρικο comfort zone σας!

Αντιγραφή Παρουσίαση Viva La Revolucion 

04 Ιανουαρίου, 2020

ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ


Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2020 ένας οδοκαθαριστής στη Χαλκίδα έχασε τη ζωή του την ώρα της δουλειάς. Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2020 ένα τουριστικό λεωφορείο στρίμωξε τον οδοκαθαριστή στο πίσω μέρος του απορριμματοφόρου και τον σκότωσε ακαριαία. 
Ο θάνατος όμως του 47χρονου οδοκαθαριστή, του εργαζομένου καθαριότητας, του οικογενειάρχη με τα τέσσερα παιδιά, που δεν θα έκανε το βράδυ Πρωτοχρονιά με τους δικούς του, δεν ήταν πιασάρικος και δεν προβλήθηκε από τα κοράκια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, όπως προβλήθηκε η αυτοκτονία της γυναίκας με τα ψυχολογικά προβλήματα, η οποία αφού πρώτα πέταξε το παιδί της με τα προβλήματα υγείας από την ταράτσα, κατόπιν πήδησε κι εκείνη στο κενό. 
Ο σκουπιδιάρης δεν «πουλούσε» όσο «πουλούσε» η κοπέλα με τα ψυχολογικά προβλήματα, όπως «πουλούσαν» οι θρήνοι του συζύγου και του πεθερού της. Για τον οδοκαθαριστή, τη σύζυγό του και τα τέσσερα παιδιά του δεν ακούσαμε τίποτα. 
Ίσως σε κάποιο κανάλι να ακούστηκε στα «ψιλά». Για το εργατικό ατύχημα του σκουπιδιάρη οι ψυχολόγοι που σουλατσάρουν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δεν μπορούσαν να σαλιάσουν καθόλου, όπως ασύστολα σάλιασαν στην περίπτωση της κοπέλας με τα ψυχολογικά προβλήματα. 
Ένα εργατικό ατύχημα δημιουργεί αποστροφή στα κοράκια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σε αντίθεση με μια αυτοκτονία ή ένα έγκλημα όπου τα κοράκια ορμούν για να βουτήξουν στο αίμα το ψωμί τους ή να ρουφήξουν το αίμα με το καλαμάκι…

30 Δεκεμβρίου, 2019

ΣΤΟ ΚΑΡΑΒΙ: ''ΔΕΙΤΕ ΣΕ ΤΙ ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ" !!

,,Αν δεν ξανάρθουν, αυτό το παιδί θα το μεγαλώσω εγώ , θα το πάρω μαζί μου στη Ζάκυνθο.,, 


-"Μυτιλήνη! 
20.000 πρόσφυγες, μπορεί και παραπάνω. 
Είμαι στο καράβι και έρχομαι Πειραιά. Το καράβι είναι γεμάτο πρόσφυγες. Κατά τις 4,30 το πρωί τα μποφόρ δίνουν και παίρνουν. 
Ανεβαίνω στο κατάστρωμα να κάτσω να με κτυπήσει ο αέρας. 
Μια οικογένεια κούρδων προσφύγων με τέσσερα παιδιά κάθεται στο ίδιο τραπεζάκι με μένα. 
Πολύ δειλά , με νοηματική με ρωτούν εάν μπορούν να κάτσουν. Τους χαμογελώ και τους γνέφω θετικά. 
Το πιο μικρό παιδάκι, το ακουμπά η μαμά στο τραπέζι πάνω. Αρχίζω και του χαμογελώ! Με κοιτά με μάτια τεράστια και με μια θλίψη ενήλικα.
 Κρατώ ένα μισοάδειο μπουκάλι νερό, το κοιτάει και του το δίνω. Το κρατάει σφικτά και μένει να με κοιτά. 
Του κάνω ένα σωρό νούμερα να γελάσει, συνεχίζει να με κοιτά με θλίψη και παγωμένη έκφραση. Η μαμά του που και που του λέει προφανώς ότι είναι καλή η κυρία παίξε. Αυτό μόνο με κοιτά. Δεν καταλαβαίνω τη γλώσσα τους και αυτοί την δική μου. Δεν ξέρουν Αγγλικά. 
Το μωρό συνεχίζει να με κοιτά και εγώ αρχίζω να διαλύομαι σε κομμάτια. 
Το κοιτώ στα μάτια , του χαϊδεύω το χεράκι που κρατά το μπουκάλι και του ψιθυρίζω: συγνώμη! 
Από μέσα μου κλαίω, από μέσα μου ζητώ συγνώμη που δεν θα ζήσει τη ζωή που έζησε το παιδί μου, συγνώμη που αυτοί οι άνθρωποι είναι αόρατοι για εμάς τους βολεμένους. 
Συγνώμη που επιτρέπουμε τα μωρά να πεθαίνουν πριν ακόμη ζήσουν.
Νιώθω ένοχη, ένοχη που δεν σκαμπιλίζω κάθε ρατσιστή που του φταίει το κάθε ταλαίπωρο παιδί και δεν του φταίνε οι Ευρώπες και οι Αμερικές που δημιουργούν αόρατους ανθρώπους. 
Η ώρα έχει περάσει , τα μωρά πεινάνε , ο μπαμπάς τους βγάζει από τη τσέπη του μπουφάν του κάτι ψιλά και τα μετράει , φεύγει και έρχεται με έναν λουκουμά . τον κόβει στα τέσσερα και τους δίνει από ένα κομμάτι στο κάθε παιδί. 
Μετά η μαμά βγάζει ένα πακέτο ταλαίπωρο με μπισκότα γεμιστά και μοιράζει από ένα και προσφέρει και σε μένα! 
Βήχω για να κρύψω τον λυγμό που ανεβαίνει . 
Αρνούμαι ευγενικά. Κάποια στιγμή τα υπόλοιπα πιτσιρίκια μάλλον θέλουν να κάνουν βόλτα στο κατάστρωμα.
 Η μαμά τους μου κάνει νόημα να προσέχω το μωρό, έχει έρθει και η κόρη μου . φεύγουν. Αργούν. 
Η κόρη μου λέει : Λες να μην ξανάρθουν. 
Την κοιτώ. Αν δεν ξανάρθουν, αυτό το παιδί θα το μεγαλώσω εγώ , θα το πάρω μαζί μου στη Ζάκυνθο. 
Φυσικά ήρθαν! Πλησιάζουμε πια στον Πειραιά, με κοιτούν , μου χαμογελούν. Τους χαμογελώ , τους αγγίζω τρυφερά και τους λέω «καλή τύχη» στη γλώσσα μου. Το κατάλαβαν. 
Οι προθέσεις και τα συναισθήματα έχουν ίδια γλώσσα.
Υ.Γ πήρα την άδεια να φωτογραφίσω το μωρό και δείχνω τη φωτογραφία του όχι για να επιβεβαιώσω το αληθές του λόγου μου, αλλά για να δείτε σε τι κλείνουμε τα μάτια!

Το πρόσωπο της μητέρας το έκρυψα για ευνόητους λόγους."

Ολγα Παρασκευοπουλου Ιωσηφιδη

Αγγελική Σούλη: Και σκέψου ότι αυτό το παιδακι είναι ένα από τα τυχερά...που έχει ακόμα την οικογένειά του..που ζει...που μπορεί να έχει μια ευκαιρία για καλύτερη ζωή στο μέλλον...πόσα παιδάκια απλά χάθηκαν στον βωμό της ανθρώπινης ματαιοδοξίας...

29 Δεκεμβρίου, 2019

ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ, ΠΟΥ ΒΑΣΤΑΣ ΤΟΥΣ ΘΡΟΝΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΤΟΥ..



Εμένα δεν μού φταίνε οι αφεντάδες. 
Εσύ μού φταίς ο διπλανός μου, που βαστάς τούς θρόνους τους στο σβέρκο σου.
Τον σμπαράλιασες τον σβέρκο σου.
Μόνο μιά γλώσσα σού έμεινε, που χορεύει σαν φίδι υπακούοντας στον γητευτή του.

Εγώ είχα γή, και το αλέτρι το έφτιαξαν οι δαγκάνες τού δίκιου μου.
Εγώ είχα στάχυα που έκαναν έρωτα με τονήλιο, και γεννούσαν χρυσάφι.
Το αλεύρι μου αρκούσε να υφάνει νυφικά για κάθε παρθένα πείνα, να μπεί μέσα της, και να τη λυτρώσει.
Εγώ έφτιαξα προζύμι απ'την ικεσία στα απλωμένα χέρια τών παιδιών,μιά πεταλούδα λευκή στο στήθος μου, και λίγο φυλαγμένο ασβέστη, για το σπίτι που θα ξαναφτιάξω.
Εγώ είχα φούρνο σκεπαστό, χτιστό από τα βλέφαρα τών παιδιών, και φωτιά από τις σπίθες τών ματιών τους.
Μ' εσένα τά' χω εγώ, όχι με τούς αφεντάδες.
Εσύ χρόνια ολάκερα μού μοιράζεις τη γη, όπως τη βασιλόπιτα ο θρησκόληπτοςΠρώτα για όλους τους προστάτες, μετά για σένα που η ευέλικτη γλώσσα σου σε έχρισε " κεφαλή", και το περίσσευμα σε όσους περιμένουν με απορία τη σειρά τους.Ναι, υπάρχουν ακόμη αυτοί που περιμένουν με απορία τη σειρά τους
Το νερό μου,το χάρισες στούς ευεργέτες σου.
Με το δικό μας νερό δουλεύει ο μύλος τους, και αλέθει τίς γονατισμένες συνειδήσεις σας.Δεν υπάρχουν πια χρυσά στάχυα, μόνο φθηνό γυαλιστερό περιτύλιγμα,που γίνεται καθρέφτης για την οργή με τούς αφρούς στο στόμα, και την περηφάνια με τις πατερίτσες.
Με ποιόν να κάνει έρωτα ο ήλιος, και να γεννήσει ζωή, αφού το ωάριο δεν βρίσκει ελεύθερο τράχηλο να περάσει? 
Επάνω του, στέκονται μπάστακες έμποροι ζωών που τίς παζαρεύουν πρίν ακόμα έρθουν στον κόσμο.
Δεν έχω αλεύρι για ψωμί, 
άφησες μόνο "αλεύρι " για να φουσκώνει την πραγματικότητα και να νομίζουν ότι χωράνε οι ψυχές που " πνίγονται".
Κι ύστερα ξεφουσκώνει κι ύστερα γίνεται μάρμαρο κρύο .
Όμως δεν τελείωσα ακόμη.
Μού έμειναν τα βλέφαρα τών παιδιών για να φτιάξω τον σκεπαστό μου φούρνο, τα όνειρα και τα βλέμματα τους τα πυρωμένα για φωτιά, και μου περισσεύουν και πέτρες να τον χτίσω, απ' αυτές που μού πετάς χρόνια, και πρέπει κάποια στιγμή να σού τις δώσω πίσω, γιατί εγώ έμαθα από μικρό παιδί ότι πρέπει να πληρώνω το χρέος μου, και τώρα πια δεν μπορώ ν' αλλάξω.
Εγώ θα τον ξαναφτιάξω τον φούρνο, και θα μυρίσει και πάλι φρέσκο ψωμί.


Απαλλοτριώθηκε από 

12 Νοεμβρίου, 2019

30 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ: ΤΑ ΝΕΑ "ΗΘΗ" ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ !!


Ο διάσημος Ρώσος ιστορικός Όλεγκ Σοκόλοφ, που συνελήφθη χθες, Σάββατο, από τη ρωσική αστυνομία, η οποία τον είχε βγάλει από έναν ποταμό ενώ είχε στην πλάτη του ένα σακίδιο το οποίο περιείχε δύο γυναικεία χέρια, ομολόγησε σήμερα ότι σκότωσε και διαμέλισε πρώην φοιτήτρια του.
Αυτός ο διεθνώς αναγνωρισμένος ειδικός στους Ναπολεόντειους πολέμους ήταν φανερά μεθυσμένος όταν οι αστυνομικοί τον έβγαλαν χθες το πρωί από τον ποταμό Μόικα στην Αγία Πετρούπολη, την πρώην αυτοκρατορική πρωτεύουσα της Ρωσίας, ενώ έφερε σακίδιο μέσα στο οποίο βρίσκονταν δύο γυναικείοι βραχίονες και ένα πιστόλι συναγερμού.
Σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, είχε πέσει στον ποταμό όπου σκόπευε να πετάξει τα ανθρώπινα μέλη. Πρόθεσή του ήταν να απαλλαγεί εντελώς από το πτώμα και μετά να αυτοκτονήσει δημόσια, ντυμένος ως Ναπολέων, προσθέτουν τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης.
«Παραδέχθηκε την ενοχή του», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Αλεξάντρ Ποτσούοφ, ο δικηγόρος του, προσθέτοντας πως ο 63χρονος ιστορικός, ο οποίος νοσηλεύεται με υποθερμία, εκφράζει τη λύπη του για την πράξη του και είναι έτοιμος να συνεργασθεί με την αστυνομία. Θα εμφανισθεί αύριο, Δευτέρα, ενώπιον δικαστηρίου, το οποίο θα αποφασίσει για την προφυλάκισή του.
Ο Όλεγκ Σοκόλοφ φέρεται ότι δήλωσε στους ερευνητές πως σκότωσε στη διάρκεια καβγά την πρώην φοιτήτρια του Αναστάσια Γιετσένκο, με την οποία διατηρούσε σχέση και η οποία ζούσε στο σπίτι του. Μετά έκοψε το κεφάλι της, τα χέρια και τα πόδια της στην προσπάθειά του να απαλλαγεί από το πτώμα, διαβεβαιώνουν τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης.

Η Αναστάσια Γιετσένκο, 24 ετών, είχε επίσης πάθος για την εποχή του Ναπολέοντα και της άρεσε, όπως και σε εκείνον, να φοράει κοστούμια της εποχής εκείνης. Αφού υπήρξε φοιτήτρια του, συνέχισαν τη συνεργασία τους και είχε συνυπογράψει μαζί του βιβλία.
Κάτοχος έδρας Ιστορίας στο κρατικό πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, ο Όλεγκ Σοκόλοφ ήταν συγγραφέας βιβλίων, μερικά από τα οποία είχαν μεταφρασθεί στα γαλλικά. 
Το 2003 είχε τιμηθεί από τη Γαλλία με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής και είχε επίσης εργασθεί ως σύμβουλος σε ταινίες και ντοκιμαντέρ για τον Ναπολέοντα.
Στη Γαλλία ήταν επίσης μέλος του επιστημονικού συμβουλίου της Issep, της σχολής που ιδρύθηκε από την πρώην βουλευτή της άκρας δεξιάς Μαριόν Μαρεσάλ, η οποία τον έπαυσε από τα καθήκοντά του μόλις ανακοινώθηκε η σύλληψή του.
Αυτός ο θαυμαστής του Ναπολέοντα ήταν, σύμφωνα με τους φοιτητές του, ένας ταλαντούχος καθηγητής που μιλούσε γαλλικά και μπορούσε να ερμηνεύει τους ρόλους τόσο του Ναπολέοντα όσο και των στρατηγών του. Όμως τους φαινόταν επίσης «παράξενος», καθώς του άρεσε να μεταμφιέζεται σε Ναπολέοντα και να αποκαλεί τη σύντροφό του Ιωσηφίνα.
Ο Φιόντορ Ντανίλοφ, ένας από τους παλιούς φοιτητές του, εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο πως ο Όλεγκ Σοκόλοφ θεωρούνταν ένας από τους καλύτερους καθηγητές του πανεπιστημίου, αλλά και «εκκεντρικός», ένας άνθρωπος που άρχιζε μερικές φορές να φωνάζει στα γαλλικά στη διάρκεια των παραδόσεών του.
Η σχεση του με την Αναστάσια Γιετσένκο ήταν κοινό μυστικό, είπε. «Όμως όλοι ήταν εντάξει μ' αυτό, ήταν δική τους υπόθεση», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, το 2008 ο Όλεγκ Σοκόλοφ είχε χτυπήσει μια γυναίκα και είχε απειλήσει τη ζωή της, όμως ουδέποτε διώχθηκε για τις πράξεις αυτές.
Ο ιστορικός ήταν επίσης μέλος της Ρωσικής Εταιρείας Στρατιωτικής Ιστορίας, ενός οργανισμού που διευθύνεται από τον υπουργό Πολιτισμού Βλαντίμιρ Μεντίνσκι. Ο εν λόγω οργανισμός διέγραψε αμέσως κάθε ίχνος του Όλεγκ Σοκόλοφ από την ιστοσελίδα του στο Ίντερνετ, ανέφεραν ρωσικά μέσα ενημέρωσης.
Από newsbeast.gr